Romance పారిజాతాలు(6వ కథ - "అభినవ సుమతి ")

[Vikatakavi02]

లక్ష్మిగారు...
మీ ఆలోచన బాగుంది. కానీ, ఆచరణలో ఎంతవరకు సాధ్యమవుతుంది అనేది చూడాలి. సరే ట్రై చేస్తాను.
రచన ఊబిలా లాగేస్తుంది అంటున్నారు. దాన్ని ఊబిలా చూడకుండా చలికాలంతో ప్రవహించే నీరు అనుకోండి. మునిగేవరకే చలి... నిండా మునిగాక ఇంకా చలేమిటి?
పెద్ద కథను వ్రాసిన మీకు చిన్న కథలు ఏమీ అడ్డు కావు. కాస్త సమయం వెచ్చించండి. ఇక్కడెవ్వలూ అప్రియులు లేరు. ముఖ్యంగా మీకు. కనుక, కథని తాయిలం వేస్తేనే సైట్లో హాయిగా అడుగుబెట్టవచ్చు అనే ఆలోచనను ప్రక్కన పెట్టి ఇంతకుముందులా కలియతిరగండి.

కమల్ కిషన్ గారూ...
కష్టపడి వ్రాస్తే ఆ కష్టం విలువ తెలుస్తుంది. ఇష్టం వచ్చినట్లు వ్రాస్తేనే చదవటం కష్టమైపోతుంది. బ్రహ్మోత్సవం సినిమాలాగా...
మీరు చెప్పాల్సింది కష్టమైనా ఇష్టపడి ఇలాగే వ్రాస్తే ఎవరికి అర్ధంకాదండీ... దానికి మళ్ళా ఒకరు ఆడిపోసుకుంటున్నారు అంటారు.
మీరన్నట్లు పాఠకులు చీలిపోలేదు. వారి అభిరుచికి తగినట్లుగా వున్న కథలకు కనెక్ట్ అవుతున్నారు.
ఉదాహరణకు నా కథలో అంజలికీ శిరీష్ కీ కలపలేదు అని మీరు కథను చదవటం మానేశాను అన్నారు. కథతో కనెక్ట్ అయిన మిగతా పాఠకులు చదివారు. అలాగని మీమీద వాళ్ళు ఎలాంటి అవాక్కులూ చవాక్కులూ వెయ్యలేదే! తర్వాత బాగా అందరినీ బతితెగించినట్లు వ్రాస్తున్నారు అని కమెంట్లు వచ్చాయి. ప్రక్కన కథల్లో అలా వ్రాస్తే... 'సూపర్' అని కమెంట్ పెట్టిన పాఠకులు వాళ్ళు. అదేమిటంటే... 'అలా పెట్టకపోతే అలిగి కథలు ఆపేస్తారు!' అంటారు.
నేను ఇప్పుడు కథ అప్డేట్ పెట్టలేకపోతున్నాను. కానీ, ఇంట్రెస్టు తగ్గి కాదు. ఎక్కువయిపోయి.... మనసులో ఉన్నదాన్ని ఇంకా బెటర్ గా ప్రెజంట్ చెయ్యాలనే ఉద్దేశ్యంతో... ఆలస్యం అవుతుందని జనాలు తిట్డినా నేను దాని గురించి మాత్రం రాజీపడను. అలాగని పాఠకులు నన్ను వదిలి వెళ్ళిపోయారు అనలేం. ఒక్క అప్డేట్ పెట్టగానే మొన్న వచ్చిన స్పందన చాలు వారి అభిమానాన్ని తెలియజెయ్యటానికి.
అలాగే, శివారెడ్డి కథ విషయానికొస్తే అందులోని కథాంశం బాగున్నా మరీ అసందర్భ శృంగారం (ఎంత కాలం కలిసి వచ్చినాసరే) అతి అయ్యినట్లు అన్పించటంతో మధ్యలోనే నేను చదవటం ఆపివేశాను. అలాగని, తక్కిన పాఠకులతో, శివారెడ్డితో నేను ఆ కథను గురించి యే గొడవ పెట్టుకోలేదే... అంతపెద్ద కథని నడిపిస్తున్నప్పుడు కొన్నింటిని చెయ్యటం అతనికి సాధ్యంకాకపోయుండొచ్చు.
అది నచ్చినవాళ్లు చదువుతారు, లేనివాళ్ళు చదవరు. అంతమాత్రాన రచయితలకి పాఠకులు చీలిపోయారు అనటం సబబు కాదు. లక్ష్మిగారు ఇన్సెస్ట్, చిన్నపిల్లలతో శృంగారం చదవరు. నేనూ అన్నిరకాల కథలూ చదువుతాను. ఎంతవరకు గ్రహించాలి, దేన్ని విడిచిపెట్టాలి అన్న విజ్ఞత కలిగివుంటే ఏ సమస్య వుండదు.
అలాగే, రచయిత(త్రి)తో... కథతో... ప్రత్యేక అనుబంధం వుంటుంది కొందరు పాఠకులకి. ఉదా|| సంధ్యాకిరణ్ గారితో మోహనా6996 — లక్ష్మి — రమేష్ రాకీ — కమల్ కిషన్... ఇలా అందరూ ప్రత్యేక అనుబంధం ఏర్పడింది. అలాగని మిగతావాళ్ళని సంధ్యకిరణ్ పట్టించుకోరు అనలేం కదా... వారు అందరికీ సమాధానాలిస్తారు.
ఎంజాయ్ చెయ్యటానికే వచ్చాం అంటే ఆ ఎంజాయ్మెంట్ ఎంతవరకు... అనేది కూడ చూడాలి. యాడ్స్ వస్తున్నాయి కదా... 'ఆనందాన్ని ఎవరు కోరుకోరు. కానీ, ఎంత మూల్యానికీ!.' కేవలం శృంగారాన్ని ఆశించి అంటే చాలా మార్గాలు వున్నాయి. కథలు, నీలిచిత్రాలు, కార్టూన్లు... ఇలా ఎన్నో!
అలా కాకుండా మిగతా విషయాలనూ ఇక్కడ పంచుకుంటున్నాం. జాతకాల గురించీ, పుస్తకాల గురించీ... ఇది మరో రకం ఎంజాయ్మెంటు...
'బూతే కాదు... నీతి కూడ వుండాలి!' అన్న దృక్పథంతో అందరికీ ఉపయోగపడాలి... అందరినీ కలుపుకుపోవాలి... అనే సదుద్దేశంతో సైట్ ని నిర్మించారు. మిత్రులందరూ కాంట్రిబ్యూట్ చేస్తున్నారు.
అలా కాకుండా పైకొకటి చెప్పి లోపల మరొకటి చేస్తేనే వ్యవహారం 'తిలకాష్టమహిష బంధనం' అయిపోతుంది.
కుదిరితే సహాయకంగా వుండాలి. లేదా మౌనంగా వుండాలి. అంతేగానీ, అయ్యిందానికీ కానిదానికి కయ్యాలు పెట్టుకునేవారిని గురించి ఏం చెప్తాం. (మీ గురించి కాదండీ బాబు... ఏదో కొంతమంది దూలగొండి రకాలను గురించి. మీరు కష్టం విలువ తెలిసినవారు.)

ఓ
మిత్రుడు

[Lakshmi]

మీరు బాగా రాస్తారండి. బాగుంటుంది. 
మన రచయితలలో ఇప్పుడున్న వాళ్లలో సోది లేకుండా, అందంగా కసిగా రాసేవాళ్ళలో శివ రెడ్డి గారు ఆద్యులు, ఉదయ్ గారి పతివ్రత చాలా బాగుంటుంది. తలా మాణికంగా మన ప్యాషనేట్ గారి రచన ఉంటుంది., అలాగే పెన్ హాండీ గారు ఏది ప్రేక్షకులకు కనెక్ట్ అవుతుందో అదే వ్రాస్తారు.

మీ లాస్ట్ కథ నేను చదివానండీ..... కథ పోస్ట్ చేసే ముందే మీరు ఒకటీ రెండు సార్లు చదువుకుని ఇక్కడ మసాలా ఉండాలి, పాఠకులకి వినోదం పంచాలి అనుకుని, కావలసిన ప్రేక్షకుల ఆదరణ పొందాలి అని కమ్మగా వ్రాస్తారు. అదే మీ కథకి హైలెట్. 

subtle గా ఉన్న ఒక విషయాన్ని ఇక్కడ చెప్పదలచుకున్నాను. అపార్ధం చేసుకోకండి.

కొంతమంది రచయితలకి xossip-telugu లో పాఠకులు చీలిపోయారు. 
తెలంగాణాలో APSRTC చేంజ్ అవ్వగానే NMU పోయి. TMU వచ్చింది. 
దాంతో ఇటు వెళ్ళాలో అటు ఉండాలో తెలియని వాళ్ళు తటస్తంగా ఉంది ఎవ్వరు బాగుంటే వాళ్లకి చప్పట్లు కొడుతున్నారు.

ఇక్కడ xossipy లో కూడా అదే అవుతోంది.

రచన అనేది ఆది కాలంలో సంస్కృతంలో మొదలయింది. అప్పుడు వ్యవహారికంలో రచనలు సాగించడం నేరం. అందుకే మన తెలుగులో రామాయణం., మహాభారతం తెనిగింపబడటానికి భాషే కరువైంది. ఎందుకంటే వ్యవహారికంగా భావిస్తారు తెలుగుని.

ఇప్పటి వారే అనిపించుకున్న రచయితలు విశ్వనాథ వారు, యద్దనపూడి వారు. కవితాలోకంలో బాల గంగాధర్ తిలక్ గారు...... వ్రాసిన అమృతం కురిసిన రాత్రి., 
తరువాత నేటి రచయితలు యండమూరి, సూర్యదేవర, యర్రం శెట్టి, ఇలా చాలా మంది

వారి వారి వ్యవహారశైలి ఆయా సమయానికి సరి.

అలానే శృంగారంలో కూడా............అది ఎర్ర పువ్వు కథలైనా ఎర్రి పువ్వు కథలైనా.........ఎవ్వరి వ్యవహార శైలి వారిది.

అందుకని దుర్మార్గుడు వాల్మీకి అయి రామాయణం వ్రాసాడు మనం అందరం చదివాము.

కానీ ఇంకా చాలా మందికి వాల్మీకిలో దుర్మార్గమే కనిపిస్తోంది.

okays గారు ఒక మారు అన్నారు. మనం ఇక్కడకు వచ్చింది ఎంజాయ్ చెయ్యడానికి మాత్రమే..........రెస్పాన్సిబిలిటీ అనేది తరువాతే అన్నట్లు గా అన్నారు. మంచి మాట ఇది.

"నా విష్ణు పృథ్వీ పతి:" అని భగవంతుని నోటా విన్నాం.

అందుకని మిగిలిన రాజులందరినీ చంపేస్తాం. మా గూడు మాకుంటే చాలు, బఠాణీలు మేము తింటే చాలు 
అనుకునే కుహానా రాజులూ ఉన్నారు (మీరు కాదండి..........మిమ్ముల్ని నేను ఎప్పుడూ అనను. ఎందుకంటే మీరు సమయం సందర్భం తెలిసిన వ్యక్తి)

మీరు వ్రాయండి. కొంతమందికైనా మీ వాళ్ళ మంచి లైన్ దొరుకుతుంది. అది కథైనా కవితైనా కామెంట్ అయినా.......

చాలా కష్టపడి వ్రాసాను ఒక్క ముక్క అర్ధం కావట్లేదు అంటే వెంటనే డిలీట్ చేస్తా. నోచించుకోకండి. ఉచ్ఛు బిగించేవాళ్ళు చాలా ఆరితేరి ఉంటారు. తప్పదు ఒకోసారి ఉచ్ఛు లో పడాల్సి వస్తుంది. తప్పించుకొందామన్నా నా వల్ల అవ్వట్లేదు.
థాంక్ యు
జై సరస్వతి.

కమల్ గారూ...

మీకు నా కథలు నచ్చినందుకు, మీరు ఓపికతో సుదీర్ఘమైన కామెంట్ రాసినందుకు ధన్యవాదాలు...

మిగతా విషయాలమీద నాకు అంత ఆసక్తి లేదండీ... అందుకే మీకు బదులివ్వలేక పోతున్నాను

[Lakshmi]

లక్ష్మిగారు...
మీ ఆలోచన బాగుంది. కానీ, ఆచరణలో ఎంతవరకు సాధ్యమవుతుంది అనేది చూడాలి. సరే ట్రై చేస్తాను.
రచన ఊబిలా లాగేస్తుంది అంటున్నారు. దాన్ని ఊబిలా చూడకుండా చలికాలంతో ప్రవహించే నీరు అనుకోండి. మునిగేవరకే చలి... నిండా మునిగాక ఇంకా చలేమిటి?
పెద్ద కథను వ్రాసిన మీకు చిన్న కథలు ఏమీ అడ్డు కావు. కాస్త సమయం వెచ్చించండి. ఇక్కడెవ్వలూ అప్రియులు లేరు. ముఖ్యంగా మీకు. కనుక, కథని తాయిలం వేస్తేనే సైట్లో హాయిగా అడుగుబెట్టవచ్చు అనే ఆలోచనను ప్రక్కన పెట్టి ఇంతకుముందులా కలియతిరగండి.
.

కవి గారూ... మనం ముందు మొదలుపెడదాం... ఎంత వరకు సాధ్యం అనేది ముందే శంకించడం ఎందుకు...

రచన ఊబిలో సంతోషంగానే ఉన్నానులేండి... అయితే కథలు చదవడానికి కుదరట్లేదు అనేదే అసంతృప్తి...

మన సైట్ లో చాలా కథలు వస్తున్నాయి... వాటిల్లో బాగున్నవి తెలిస్తే కనీసం కాస్త సులభంగా ఉండేది...
(గత నెలన్నరగా సైట్ కి రాకపోవడానికి కథ రాయలేదని కాదు... ఎందుకో రావాలనిపించలేదు అంతే)

[Rajkumar1]

ఏందన్నా ఇదీ.
గీ కొట్లాటలేంది

[sarit11]

అందరూ సంయమనం పాటించాలి.

ఈ టాపిక్ ఇంతటితో ముగించండి.

[Lakshmi]

ప్రేమ

జాబ్ లో జాయిన్ అయిన రోజే  వారం రోజులు లీవ్ పెట్టి వెళ్తున్న నన్ను అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నా పట్టించుకోకుండా  ఆఫీస్ నుండి బయటకు వచ్చేసాను నేను…. సరాసరి విమానాశ్రయానికి వెల్లిపోయాను…  ఎప్పుడెప్పుడు  హైదరాబాద్ వెల్లిపోదామా అని తొందరగా ఉంది  నాకు. ఫ్లైట్ బయలుదేరడానికి ఇంకా గంట టైం ఉంది... ఆ గంట సేపట్లో  ఒక వెయ్యిసార్లయినా వాచ్ వంక చూసి ఉంటాను. సెకన్ల ముల్లు కూడా గంటల ముళ్లంత నెమ్మదిగా కదులుతున్నట్టనిపించింది నాకు … విమానం బయలుదేరే వరకు క్షణమొక యుగంగా గడిచింది… ఎట్టకేలకు విమానం బయలుదేరింది…   ఈ క్షణం కోసం మూడేళ్ళుగా ఎదురుచూస్తున్నాను నేను… విమానం కన్నా వేగంగా నా  మనసు పరుగెడుతూ విమానానికి దారి చూపిస్తుంది... ఢిల్లీ నుండి హైదరాబాద్ కి సుమారు మూడు గంటలు ప్రయాణం… మూడేళ్లు వెయిట్ చేసిన నాకు ఈ మూడు గంటలు వెయిట్ చేయడం కష్టంగా ఉంది…. కిటికి లోంచి చూస్తే మేఘాలు వేగంగా వెనక్కి  వెల్లిపోతున్నాయ్ … నా మనసులో ఆలోచనలు కూడా వేగంగా వెనక్కి పోసాగాయి ...

మూడేళ్ల కింద ఇలాగే ఫ్లైట్ లో వెళ్తున్నాం…. అంతకు రెండు రోజుల ముందు అకస్మాత్తుగా  దివ్య వచ్చి ఊటీ వెళదాం అంది...
" అందరూ పెళ్లయ్యాక హనీమూన్ కి ఊటీ వెళ్తారు …. నువ్వేంటి పెళ్లికి ముందే వెళ్దాం అంటున్నావు… పెళ్లికి ముందే శోభనం ప్లాన్ చేసావా ఏంటి…”  అన్నాను చిలిపిగా….

"అబ్బా ఆశ … అంతలేదు కానీ  …తీసుకెళతావా లేదా ..." అంది …

సరే అని విమాన టికెట్లు బుక్ చెసా… విడిగా రెండు రూమ్స్ బుక్ చేస్తుంటే  .... " రెండు ఎందుకు ఒకటి చాలు…. నీ మీద నాకు నమ్మకం ఉంది” అంటూ ఒకే రూం బుక్ చేయించింది…

దివ్య నేను చిన్నప్పటినుంచే స్నేహితులం… ఒకే కాలేజ్, ఒకే క్లాస్… ఇద్దరం పోటీ పడి చదివేవాళ్ళం… ఎప్పుడూ మేమే మొదటి రెండు ర్యాంకుల్లో ఉండే వాళ్ళం … ఇంటర్లోనూ ఒకే కాలేజ్ ….చిన్నప్పట్నుంచి ఉన్న స్నేహం ఇంటర్లో మరింత బలపడింది…. ... ఇంటర్ ముగిశాక ఇద్దరం విడిపోయాం… ఎంసెట్ లో మంచి ర్యాంకులు  వచ్చాయి… దివ్య ఫార్మసీలో చేరింది, నేను బిటెక్ లో చేరా… వేరయ్యాక మా మధ్య ప్రేమ మొదలయయింది… 3rd ఇయర్ పూర్తయ్యే సరికి పీకల్లోతు ప్రేమలో మునిగి పోయాము… రోజూ దివ్యని కలవడానికి గంట జర్నీ చేసేవాణ్ణి… మరో గంట పాటు ఇద్దరం కలిసి తిరిగే వాళ్ళం… ఇంటికెళ్ళాక చాలాసేపు ఫోన్లో మాట్లాడుకునే వాళ్ళం… అందువల్ల మాకు వచ్చే మార్క్స్ ప్రతి సంవత్సరం తగ్గిపోసాగాయి …..

నా 3 వ సంవత్సరం ఫలితాలు వచ్చిన రోజే  దివ్య ఊటీ  వెళ్దాం అనడంతో రెండు రోజుల తర్వాత వెళ్ళాం…. ఫ్లైట్ దిగి కార్ లో కాటేజ్ కి చేరుకున్నాక ఫ్రెష్ అయి బయటకు వెళ్ళాం…
కొండలు, లోయలు, పెద్ద పెద్ద చెట్లు, తేయాకు తోటలు, ఎటు చూసినా పచ్చగా ఊటీ వాతావరణమంతా చాలా ఆహ్లాదకరంగా ఉంది… దివ్య చాలా ఎంజాయ్ చేసింది… సాయంత్రం వరకు ఊటీ అందాలు చూస్తూ తిరిగాం… చీకటి పడుతుండగా రోస్ గార్డెన్ చేరుకున్నాం… వేల రకాల గులాబీలను చూస్తూ  ఒక బెంచ్ మీద కూర్చున్నాం… కొంచెం దూరం లో మరో బెంచ్ మీద ఒక జంట గాఢంగా ముద్దెట్టుకుంటున్నారు... నేను దివ్యకి ఆ జంటను చూపించి కొంటెగా నవ్వాను… దివ్య సిగ్గు పడుతూ తలదించుకున్నదల్లా… అకస్మాత్తుగా నా తలను పట్టుకొని నా పెదాలపై తన పెదాలతో గట్టిగా అదిమింది... జరిగింది అర్థం కావడానికి నాకు క్షణకాలం పట్టింది… మరుక్షణం నేను కూడా నా రెండు చేతుల్లో తన మొహాన్ని సున్నితంగా పట్టుకొని తన పెదాల్ని గట్టిగా వత్తాను.. మా ఇద్దరికీ అదే మొదటి ముద్దు.... ఎంత బాగుందో నేను మాటల్లో చెప్పలేను… రెండు నిమిషాల తర్వాత మా పెదాలు విడిపోయాయి… కానీ కొన్ని సెకన్ల వ్యవధిలో మళ్లీ కలుసుకున్నాయి… ఈ సారి అయిదు నిమిషాల దాకా అవి విడిపోలేదు…. తర్వాత కూడా నేను మళ్ళీ తన పెదాల్ని అందుకోబోతుంటే దివ్య నన్ను నెట్టేసి పైకి లేచి పరుగెత్తింది….  రోజ్ గార్డెన్ అంతా తిరిగి డిన్నర్ చేసి కాటేజ్  కి చేరుకున్నాం ... దివ్య వాష్ రూమ్ కి వెళ్లి  వచ్చే సరికి నేను బెడ్ పై పడుకున్నా ... బాగా  తిరగడం  వల్ల పూర్తిగా అలిసిపోయినట్ట్టుండి కళ్ళు మూసుకున్న ..

“ఏయ్ ఏంటీ ఇలాగే పడుకుంటావా … ఫ్రెష్ అయిరా…  వెళ్లు  “  అంది …

" అబ్బా నా వల్ల కాదు దివ్య .... బాగా అలసిపోయాను "

"కనీసం  డ్రెస్ చేంజ్ చేస్కో లే .." అంటూ చెయ్యి పట్టుకుని లేపింది... . బ్యాగ్ లో  నుండి నా షార్ట్, టి-షర్ట్ తీసి ఇచ్చింది... నేను వాష్ రూమ్ వైపు వెళ్తుంటే ...

"ఎక్కడికీ ..." అంది …

“డ్రెస్ చేంజ్ చేస్కొస్తా...."

"ఇక్కడే చేస్కోవోయ్ ... నిన్నెం కొరుక్కు తిననులే ..." అంటూ నా షర్ట్ తీయబోయింది….

“ఏయ్ ఆగు…” అని నేనే విప్పి వేసుకున్న… దివ్య నా వైపే చూస్తుంటే ప్యాంట్ నుండి షార్ట్ లోకి మారేప్పుడు నేను కాస్త ఇబ్బంది పడ్డాను… అది గమనించి తను పగలబడి నవ్వుతోంది...

నేను బెడ్ మీద కూర్చుని "ఇప్పడు నువ్ కూడా ఇక్కడే మార్చుకోవాలి" అన్నాను ఉడుక్కుంటు …

"నేనేం నీలా సిగ్గుపడను ..." అంటూ తన షర్టు బటన్స్ విప్పడం మొదలెట్టింది  ... తను విప్పుతుంటే ఆశ్చర్యంగ నోరెళ్ళబెట్టాను నేను … వయ్యారంగా ఒక్కొక్క బటన్ విప్పి షర్ట్ తీసి నా మొహం మీదికి విసిరింది... నల్లటి బ్రా నుండి తన  తెల్లటి పాలిండ్లు నా కళ్ళలో పడేలోగానే షర్ట్ నా కళ్ళని కప్పేసింది… నేనా షర్ట్ మొహం మీది నుండి  తప్పించే సరికి దివ్య తన జీన్స్ ప్యాంటు బటన్ విప్పి ప్యాంట్ ను కిందికి లాగుతుంది… తన సీట్ పెద్దగా ఉన్నందుకో ఏమో ప్యాంట్ కిందికి వెళ్ళడానికి మొరాయిస్తుంది…. కొన్ని క్షణాలు ఇబ్బంది పెట్టి అడ్డంకిని దాటి కిందికి వచ్చింది...  ప్యాంట్ ని కాళ్లనుండి వేరు చేయడానికి దివ్య  కిందికి వంగడంతో నా కళ్ళు జూమ్ చేసిన కెమెరా లెన్స్ లాగా విచ్చుకున్నాయి ... దివ్య పూర్తిగా వంగడంతో తన పెద్ద కొండలు వాటి మధ్య ఇరుకైన లోయ స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి.... నేను నోరు వెళ్ళబెట్టి అలా చూస్తుండగానే దివ్య తన రెండు కాళ్ళ నుండీ పాంట్ లాగేసి నా మీదికి విసిరింది… ఈసారి నేను మొహం మీద పడకముందే దాన్ని పట్టుకున్నాను…  నా వైపు కొంటెగా చూస్తూ వయ్యారంగా నడుచుకుంటూ  బ్యాగ్ వైపు వెళ్ళింది  దివ్య…  ఇప్పడు తన వెనక భాగం కనబడుతుంది నాకు .. నల్లటీ బ్రా పాంటిల నుండి తన  బాడీ మెరుస్తుంది ... విశాలంగా ఉన్న వీపు మీద బ్రా లేస్ ఉన్నా లేనట్టుగానే ఉంది… ఇక పెద్ద గుమ్మడికాయల్లా ఉన్న తన పిరుదుల్ని ఆ చిన్న ప్యాంటీ ఏ మాత్రం కవర్ చేయలేకపోయింది… తను వంగి బ్యాగ్ నుండి డ్రెస్ తీస్తుంటే గుమ్మడి కాయలు మరింత పెద్దగా కనబడుతున్నాయి… దివ్య ఇవేమీ పట్టించుకోకుండా  బ్యాగ్ లో నుండి ఒక షార్ట్ తీసుకొని వేసుకుంది… అది మరీ షార్టుగా ఉండడంతో కేవలం తన పిరుదుల్ని మాత్రమే కవర్ చేస్తుంది… తన నున్నటి తెల్లటి తొడలు లైట్ వెలుగులో మెరుస్తూ బయటే ఉండిపోయాయి… పైన ఒక తెల్లటి టాప్ వేసుకుంది దివ్య… అది మరీ పల్చగానూ, టైట్ గానూ ఉండడంతో ఇంతకు ముందులాగే విశాలమైన తన వీపంతా కనబడుతుంది…. ముడేసిన జుట్టుని విడదీసి వీపంతా జుట్టుతో కప్పేయడంతో నిరాశ పడిన నన్ను ఓదారుస్తూ నా వైపు తిరిగింది దివ్య…
పల్చటి తెల్లటి టాప్ లో నుండి నల్లటి బ్రా… బ్రా లో నుండి తన్నుకునివస్తూ కనిపిస్తున్న తెల్లటి వక్షోజాలు చూస్తుంటే మతిపోయింది నాకు… చలిగా ఉన్నా చెమటలు పట్టాయి నాకు...
హొయలు పోతూ నడుచుకుంటూ నా దగ్గరికి వచ్చి నా చేతుల్లో ఉన్న తన ప్యాంట్, షర్ట్ తీసుకుని వాటిని బ్యాగ్ పైకి విసిరి, తెరుచుకుని ఉన్న నా నోటిని మూస్తూ…
“చూసింది చాలు గానీ… నిద్రొస్తుందన్నావ్ గా ఇక పడుకో…” అంటూ నన్ను మంచం పైకి తోసింది… నా పక్కనే పడుకొని  చిలిపిగా నా వైపు చూసింది...
నేను వెంటనే దివ్య పైకి ఎక్కి తనను పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దు పెట్టాను… తను కూడా నన్ను గట్టిగా హత్తుకొని నా పెదాలతో తన పెదాలని కలిపింది… పొట్లాడుకుంటున్నట్టుగా మా పెదవుల మధ్య యుద్ధం మొదలైంది… తను నా కింది పెదవిని తన నోట్లోకి తీసుకొని చప్పరిస్తుంటే నేను తన పై పెదవిని అందుకున్నాను… పెదాల నుండి తేనెలేవో ఊరుతున్నట్టు అనిపిస్తుంది మాకు… ఎంతసేపు జుర్రినా వదల బుద్దెయ్యడంలేదు…
కాసేపటికి నా నాలుక తన నోట్లోకి వెళ్లి తన నాలుకను పెనవేసింది… ఏ ఆచ్చాదన లేని తన కాళ్ళు నా కాళ్ళని పెనవేసాయి… నా ప్రమేయం లేకుండానే నా చేతులు దివ్య  సళ్ళని కసిగా పిసుకుతున్నాయి...
దివ్య “ఆ…  ఉమ్మ్…   హా…  అబ్బ...”... అంటూ మూలుగుతుంది…
ఒక వైపు తన మూలుగులూ, మరోవైపు పిసికిన కొద్దీ ఉబ్బుతున్న తన సళ్ళు చూస్తుంటే ఉద్రేకం పెరిగిపోతుంది నాలో… దాంతో మరింత కసిగా పిసకసాగాను…
“ఆ…  అమ్మా… అజయ్… ఎంత హాయిగా ఉందిరా… అబ్బా… అలాగే పిసుకూ…హా గట్టిగా….ఇంకా … హా అలాగే… అలాగే అబ్బా … అదీ… అలా పిసుకు… “ అంటూ నన్ను ఇంకా రెచ్చగొట్టి మరీ పిసికించుకుంది దివ్య… కాసేపటికి ఇంక ఆగలేమని అర్థం అయింది మాకు… దివ్యను కాస్త పైకి లేపి తన టాప్ లాగేసాను నేను… నల్లటి బ్రా లో నుండి ఎప్పుడెప్పుడు బయటకు వద్దామా అని భారీ చందమామలు తొంగి చూస్తున్నాయి… వాటి కష్టం చూడలేక ఒక్క ఉదుటున బ్రా హుక్ విప్పేసి బ్రా లాగి పక్కకు పడేసాను… రెండు నిండు చందమామలు తెల్లగా మెరుస్తూ బయటపడ్డాయి… జేగురు రంగులోని  నిప్పిల్స్ వాటి చుట్టూ అదే రంగులో వృత్తాకార మచ్చలు ఆమె సళ్లకి మరింత అందాన్నిచ్చాయి... కన్నార్పకుండా నేను వాటినే చూస్తుంటే తన చేతుల్తో వాటిని కప్పుకుని సిగ్గుతో కళ్ళు మూసుకుంది దివ్య… నేను నెమ్మదిగా తన చేతులమీద నా చేతులు వేసి సున్నితంగా వత్తాను….
“ఉమ్మ్…. “ అంటూ మూలిగింది దివ్య…
తన చేతులని తప్పించి ఆమె సళ్ళను సున్నితంగా తడిమాను … ఎంత స్మూత్ గా ఉన్నాయో అంటూ ఆశ్చర్యపోతూ చిన్నగా నొక్కాను… “హ్మ్మ్…” అంది…
కొద్దిగా వంగి రెండు నిపిల్స్ మీదా చిన్నగా ముద్దు పెట్టాను…
షాక్ కొట్టినట్టు వణికింది దివ్య… మెల్లిగా ఒక దాన్ని నోట్లోకి తీసుకుని చప్పరిస్తూ మరొక దాన్ని చేత్తో స్మూత్ గా మర్దనా చేస్తున్నాను….దివ్య మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంది… కాసేపటికి తన చెయ్యి నా చెయ్యి మీద వేసి వత్తింది… నాకు తనకేం కావాలో అర్థం అయ్యింది… గట్టిగా పిసకడం మొదలెట్టాను… తను మూలగడం మొదలెట్టింది…
నా టీ షర్ట్ లాగేసింది… నా చుట్టూ చేతులు వేసి తనకేసి బలంగా లాక్కుంటుంది… ఇద్దరి అర్ధ నగ్న శరీరాలు ఒకదాంతో మరొకటి అతుక్కుంటే మా పెదాలు మళ్లీ ఒకచోట చేరాయి… దొర్లుకుంటూ స్థానాలు మారాం… ఇప్పుడు నేను కింద … తను పైన… అయినా మా పెదాలు విడివడలేదు… చాతీలు దూరం కాలేదు… నా చేతులు తన వీపంతా నిమురుతూ కిందికి దిగి తన వెనకెత్తులని పిసకసాగాయి… ముందు షార్ట్ పై నుండి పిసికినా తర్వాత నా చేతులు నెమ్మదిగా షార్ట్ లోకి దూరి పోయాయి… నున్నటి తన పిర్రలను కసిగా పిసుకుతుంటే… దివ్య తట్టుకోలేక ఆ కసినంతా నా పెదాలపై చూపిస్తోంది…. నాకు ఇంకా కసి రేగి తన షార్ట్ ను ప్యాంటీ తో సహా కిందికి లాగాను… పిర్రల్ని దాటి కిందికి వచ్చిన వాటిని నా కాలి సహాయంతో తన కాళ్ళ నుండి వేరు చేశాను… పూర్తి నగ్నంగా మారానని గ్రహించిన దివ్య నా మీద  అలాగే బోర్లా పడుకొని గట్టిగా వాటేసుకుంది… నేను తన పిర్రల మీద చేతులు వేసి నాకేసి వత్తుకున్నాను…. అప్పటికే నిగిడిన నా మగతనం షార్ట్ లో నుండే తన ఆడతనాన్ని గుచ్చినట్టుంది... ఒక్కసారిగా జర్క్ ఇచ్చింది...
నేను తిరిగి దివ్యను కిందికి మార్చాను… నుదుటి దగ్గర మొదలెట్టి కళ్ళు, ముక్కు, పెదాలు, చెంపలు, గదవ, మెడగుండా వరుసగా ముద్దులుపెడుతూ సళ్ళని కూడా ముద్దాడి మరోసారి కాసేపు చప్పరించి తన సన్నని నడుముని తడుముతూ బొడ్డుని నాలుకతో కెలికి పొత్తికడుపు మీదుగా కిందికి వచ్చాను… చిన్న వెంట్రుకల మధ్య రసాలూరుతున్న తన ఆడతనాన్ని కాసేపు కన్నార్పకుండా చూసాను… అది గమనించిన దివ్య చటుక్కున లేచి కూర్చుంది…

“నన్ను న్యూడ్ గా మార్చి నివ్ మాత్రం అలాగే ఉంటావా…” అంటూ నా షార్ట్ ఇన్నర్ తో సహా కిందికి లాగింది…
పడగ విప్పిన పాములాగా నా ఆయుధం ఒక్కసారిగా ఊగుతూ బయటపడింది… దివ్య దాని వంకే చూస్తోంది…

“బాగుందా… “ అని అడిగా ….

“చీ పో…” అంటూ తిరిగి వెల్లకిలా పడుకుంది…

“నాకు మాత్రం నీది బాగా నచ్చింది…” అంటూ దివ్య ఆడతనం పై చిన్నగా ముద్దు పెట్టాను…

“ఇస్స్స్స్….” అంటూ మూలిగింది…

వరుసగా తన నిలువు పెదాల నిండా ముద్దుల వర్షం కురిపించాను… దివ్య తట్టుకోలేకపొతుంది… నడుముని అటూ ఇటూ కదిలిస్తూ కాళ్ళని పైకి కిందికి జరుపుతుంది…
నా జుట్టు పట్టుకొని పైకి లాక్కుని నా పెదాలని అందుకుని జుర్రడం మొదలు పెట్టింది…
నేను తిరిగి తనను ఆక్రమించాను… నా ఛాతీ కింద దివ్య రొమ్ములు మెత్తగా నలుగుతుంటే కింద నా ఆయుధం తన ఆడతనాన్ని రుద్దుతుంది…
దివ్య నోటికి నా పెదాల్ని అప్పగించి నా చేతుల్ని కిందికి తీసుకెళ్ళి తన కాళ్ళని విడదీస్తూ పైకి మడిచా… ఇప్పుడు నా దండం తన నిలువు పెదాల చీలికమీద రుద్దుతుంది… వాటి మధ్య తడి నా మగతనానికి తెలుస్తుంది… నేను పైకి కింది చీలిక మీద రాస్తూ ఉంటే దివ్య సన్నగా మూలుగుతూ నా పెదాలని వదిలేసింది… నేను దివ్య చేతిని తీసుకెళ్ళి నా దండాన్ని అందించాను… సరిగ్గా చీలిక మధ్యలో సర్డుకొమ్మని చిన్నగా చెవిలో చెప్పాను… తను తపటాయిస్తూనే నేను చెప్పినట్టు చేసింది…

“దివ్యా...మొదటి సారి నొప్పిగా ఉంటుందట కాస్త ఓర్చుకో…” అన్నాను..

సరే అంటూ తలూపింది…
నేను దివ్య సళ్ళని ఊతంగా పట్టుకుని నెమ్మదిగా నా ఆయుధాన్ని తన దాంట్లోకి తోసాను…
సగం దూరిందో లేదో అమ్మా అంటూ అరిచింది దివ్య.. నేను అక్కడే ఆపాను…

“నొప్పిగా ఉందా …”
అవునని తలూపింది

“తీసేయనా…”

వద్దంటూ తల అడ్డంగా ఊపింది…
నేను నా దాన్ని అలాగే ఉంచి తన మొహం నిండా ముద్దులు పెట్టాను… తన సళ్ళని నెమ్మదిగా వత్తుతూ నిపిల్స్ చప్పరించాను… కాసేపాగి మళ్లీ సళ్ళని ఊతంగా పట్టుకుని ఇంకో సారి గట్టిగా నా దండాన్ని తన దాంట్లోకి దింపాను… దివ్య మళ్లీ అరిచింది… కానీ ఈ సారి నాది పూర్తిగా దిగబడింది…  నేను కాస్త పైకి లాగి మళ్లీ దిగేసాను…రెండు మూడు సార్లు అలాగే కొద్దిగా లాగి దిగేసాను..దివ్య పంటి బిగువున బాధను భరిస్తుంది… నేను తన సళ్ళని పిసుకుతూ, చీకుతూ కంటిన్యూ చేశాను కాసేపటికి దివ్య కళ్ళల్లో బాధ మాయమై, హాయి కనబడింది… నేను తన పెదాలని ముద్దాడాను… తను నా పెదాలని నోట్లోకి తీసుకొని పీల్చసాగింది… నా నడుము ఊగుతూనే ఉంది… దివ్య మూలుగుతూనే ఉంది…కొద్దిసేపటికి దివ్య కింది నుండి పైకి గుద్దడం మొదలు పెట్టింది… దాంతో ఉత్సాహం పెరిగి నేను మరింత బలంగా కిందికి గుద్దసాగాను… కాసేపటికే దివ్య ఇంక నా వల్ల కాదంటూ కార్చుకొని ఆపేసింది… నేను తన రెండు కాళ్ళు పైకి చాపి వాటిని ఊతంగా పట్టుకుని మోకాళ్ళమీద కూర్చుని పొడవడం మొదలు పెట్టాను… ఈ పొజిషన్ లో నాది తన దాంట్లోకి సులువుగా వెళ్లి రావడమే కాకుండా మరింత లోతుగా పొడస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది… లోపలెక్కడో నాది తగిలినట్టు అనిపిస్తుంటే నాలో ఉద్రేకం కట్టలు తెంచుకుంటోంది… దానికితోడు దివ్య గట్టిగా అరుస్తుంది… దాంతో నేను మరింత వేగంగా పొట్లు వేసాను… దివ్యతో పాటు నేను కూడా గట్టిగా అరవడం మొదలు పెట్టాను… ఇద్దరి అరుపులూ తారాస్థాయికి చేరుకున్న వేళ దివ్య మరో సారి కార్చేసింది అదే సమయంలో నేను కూడా భలుక్కున కార్చేసాను… ఇద్దరి రసాలు కలిసి తన దాంట్లోంచి బయటకు కారుతుంటే ఆయాసంతో రొప్పుతూ అలిసిపోయి దివ్య మీద వాలిపోయాను…

ఆ రాత్రి ఇంకో రెండు సార్లు మేమిద్దరమూ అలిసిపోయాము…
తెల్లవారుఝామున దివ్య నా ఎద మీద తలపెట్టి పడుకుంది…
నా ఛాతీ మీద వెంట్రుకలని తన వేళ్ళతో తిప్పుతూ దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తుంది….

“ఏంటి దివ్యా అంతా సీరియస్ గా ఆలోచిస్తున్నావు….” అడిగాన్నేను….

“అజయ్… మన పెళ్ళికి పెద్దవాళ్ళు ఒప్పుకుంటారా…?”

“హ్మ్మ్ కష్టమే… మీ వాళ్ళు క్రిస్టియన్లు, మా వాళ్ళు బ్రాహ్మలు…. ఒప్పుకోవడం చాలా కష్టం…. అయినా అది ప్రేమించకముందు ఆలోచించాలి … ఇప్పుడు కాదు… కనీసం రాత్రి ఇలా పడక ఎక్కక ముందు ఆలోచించినా ప్రయోజనం ఉండేది…” అన్నా కొంటెగా….

“నిన్నూ….” అంటూ తన చేతిలోని వెంట్రుకలను పీకింది…

“ఆ.. “ అంటూ అరిచి “భయపడకు దివ్యా… పెద్దలు ఒప్పుకోకపోయినా… నిన్ను నేను పెళ్లి చేసుకుంటాను….” అన్నాను తన తలని నిమురుతూ….

తను నన్ను మరింత గట్టిగా హత్తుకుంటూ….
“నాకు తెలుసు అజయ్ … నీ మీద నాకా నమ్మకం ఉంది గనుకే నీతో ఇక్కడిదాకా వచ్చాను… కానీ నేను ఆలోచిస్తున్నది అది కాదు…”

“మరి…”

“మనం పెద్దల్ని ఎదురించి పెళ్లి చేసుకొని సుఖంగా జీవించాలంటే ఇద్దర్లో ఒకరికైనా మంచి జాబ్ ఉండాలి అవునా…”

“అవును….”

“ కానీ ఈ మధ్య మన చదువు ఎలా సాగుతుంది…. నేనైతే చావుతప్పి కన్ను లోట్టబోయిన చందంగా బోర్డర్ లో పాసయ్యాను…. నీక్కూడా అత్తెసరు మార్కులే వస్తున్నాయి… ఇలా చదివితే మనకు మంచి జాబ్స్ వస్తాయా …?”

“కష్టమే కానీ ప్రయత్నిద్దాం… ఈ సారి బాగా చదువుదాం…”

“ఈ మాట లాస్ట్ ఇయర్ కూడా అనుకున్నాం అజయ్.. గుర్తుందా…?”

“కానీ ఈ సారి కచ్చితంగా మాట మీద నిలబడదాం…”

“అజయ్ దీనికి నేనొక పరిష్కారం ఆలోచించాను…”

“ఏంటది...”

“నేను చెప్పినట్టు చేస్తానని ప్రామిస్ చెయ్యి…” అంటూ చెయ్యి చాచింది…

“నువు ఏది చెప్పినా చేస్తాను…ప్రామిస్ ” అంటూ చెయ్యి వేసాను

“అజయ్...మన ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరికి మంచి జాబ్ వచ్చే వరకు మనం కలుసుకోకూడదు….”

తన మాటలు పూర్తవకుండానే “వ్వాట్….” అంటూ అరిచాన్నేను…

“అవును అజయ్… నేను బాగా ఆలోచించాను… మనం ఫ్రెండ్స్ గా ఉన్నన్ని రోజులు బాగా చదివాం… ప్రేమలో దిగాక చదువు మీద ధ్యాస తగ్గింది… అందుకే ఇక మీదట మనం కలుసుకోకుండా చదువు మీదే దృష్టి పెడదాం… కేవలం కలుసుకోవడం మాత్రమే కాదు ఫోన్లో కూడా మాట్లాడుకోవద్దు…”

“దివ్యా… నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో తెలుస్తుందా… నిన్ను కలుసుకోకుండా మాట్లాడకుండా ఉండగలనా… పోనీ నువ్వు ఉండగలవా…”

“తప్పదు అజయ్… నా ప్రేమ కోసం నీ బంగారు భవిష్యత్తు పాడు కావడం నాకు ఇష్టం లేదు…”

“నా భవిష్యత్తా…”

“అఫ్కోర్స్ మనిద్దరి భవిష్యత్ అజయ్… కొన్నాళ్ళు దూరంగా ఉందాం… నీకు మంచి జాబ్ దొరికితే నువ్వు నా దగ్గరకు రా… నాకు ముందుగా దొరికితే నేను నీ దగ్గరకు వస్తాను.. ప్లీజ్ అర్థం చేసుకో..”

ఇలా ఒక గంట పైగా నాతో వాదించి మొత్తానికి ఆ రోజు దివ్య నాతో ఒప్పించింది….బతిమాలితే నాకు పరిహారం గా మూడు రోజుల ఊటీ టూర్ ని వారం వరకు పొడిగించింది… ఆ వారం రోజులు ఊటీ అంతా తిరిగాము… రాత్రిళ్ళు వీలైనన్ని ఎక్కువ సార్లు ఎంజాయ్ చేసాము… తిరిగి హైదరాబాద్లో దిగాక ఏర్ పోర్ట్ లో నన్ను గట్టిగా హగ్ చేసుకొని బై చెప్పి వెళ్ళిపోయింది… తను వెళ్తుంటే నేను అక్కడే నిలబడి చూస్తున్నా… కొద్ది దూరం వెళ్ళాక తిరిగి చూసింది…. తన కళ్ళ నిండా నీళ్లు… ఇప్పటికీ ఆ దృశ్యం నా కళ్ళలో కదలాడుతుంది… తలచుకున్నప్పుడల్లా నా కళ్ళ లోనూ నీళ్లు తిరుగుతాయి…

ఆ రోజు నుండి ఈ మూడేళ్లుగా నేను అహోరాత్రులు కష్టపడి చదివాను… బిటెక్ అవగానే ఎంటెక్ లో చేరాను… క్యాంపస్ ఇంటర్వ్యూలో గూగుల్ వాళ్ళు నన్ను తీసుకున్నారు … కోటిన్నర ప్యాకేజీ… ఈ రోజు జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యి దివ్యను కలవడానికి హైదరాబాద్ వెళ్తున్నాను...
ఫ్లైట్ దిగే వరకూ దివ్య గురించిన ఆలోచనలే…

ఫ్లైట్ దిగగానే క్యాబ్ బుక్ చేసుకుని సరాసరి దివ్య వాళ్ళింటికి వెళ్ళిపోయా...
డోర్ బెల్ కొట్టాను…  బెల్ శబ్దం కన్న  గుండె కొట్టుకునే శబ్దం ఎక్కువగా వినిపిస్తుంది నాకు…
కాసేపటికి ఒక అమ్మాయి తలుపు తీసింది… తను దివ్య వాళ్ళ చెల్లెలు… కాలేజ్ లో చూసే వాన్ని…

“మీరు… అజయ్ కదా…. “ అంది పోల్చుకుంటూ….

“అవును…”అన్నాన్నేను …

“లోపలికి రండి ….” అంటూ  నన్ను పిలిచి… “అమ్మా కాఫీ తీసుకురా…” అంటూ సోఫా చూపించి…”కూర్చోండి” అంది..

నేను.. “దివ్య…?” అని అడుగుతుండగానే…

“ఇప్పుడే వస్తాను … కూర్చోండి..” అంటూ పక్క గదిలోకి వెళ్ళింది…

“ఎవరే వచ్చిందీ…” అంటూ వాళ్ళమ్మ కాఫీ కప్ తో బయటకు వచ్చింది … నేనొక్కడినే ఉండడం చూసి కప్ నాకు అందించి “ఎవరు బాబూ నువ్వూ…” అంది..

కప్ అందుకుంటూ… “ఆంటీ… నా పేరు అజయ్… దివ్యను కలవడం కోసం వచ్చాను…” అన్నాను…

“అయ్యో దివ్య ఇక్కడ లేదుగా అబ్బాయ్… అమెరికాలో ఉంది గా” అంది

“అమెరికానా… అమెరికా ఎందుకు వెళ్ళింది??…” అడిగాను ఆశ్చర్యంగా…

“పెళ్లయ్యాక మూడేళ్లుగా వాళ్లక్కడే ఉంటున్నారుగా బాబూ…” అంది..

ఆ మాట వినగానే “వ్వాట్…” అని అరుస్తూ గబుక్కున పైకి లేచాను... నా చేతిలోని కప్పు జారి పడి ముక్కలైపోయింది… దానిలాగే నా హృదయం కూడా వేయి ముక్కలైంది…. నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాలేదు… కాళ్ళు చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి...
“ఏమైంది బాబూ…” అంటూ ఆవిడ అడుగుతున్నా పట్టించుకోకుండా ఇంట్లోంచి బయటకు వచ్చేసాను…
గేట్ తీయబోతుండగా “అజయ్ గారూ ఒక్క నిమిషం…” అంటూ దివ్య వాళ్ళ చెల్లి పరుగెత్తుకు వచ్చింది…
“మీరొస్తే అక్క మీకీ కవర్ ఇవ్వమంది…” అంటూ ఒక కవర్ నా చేతికి ఇచ్చింది…

అది తీసుకొని బయటకు వచ్చి ఆటో ఎక్కాను… ఇంటి అడ్రస్ చెప్పి కళ్ళు మూసుకున్నాను…
దివ్య కు పెళ్ళయిందన్న మాట నాకు జీర్ణం కావడం లేదు…
ఎన్ని కలలు కన్నాను… ఎన్ని రోజులుగా తన కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను… తన కోసం ఎంత కష్టపడ్డాను… ఇప్పుడు ఆ కష్టమంతా వృథానేనా… నాతో ఎన్ని మాటలు చెప్పింది… నన్ను ఎంత నమ్మించింది… కలవొద్దు, ఫోన్ చెయ్యొద్దు అని చెప్పి తెలివిగా తప్పించుకొని పెళ్లి చేసుకొని వెళ్ళిపోయింది… లేదంటే నేను తన పెళ్లికి అడ్డు వస్తానని అనుకుందా… అందుకే నన్ను డైవర్ట్ చేసిందా... తనకి నా మీద ప్రేమ లేదా…  సమాధానం లేని ప్రశ్నలతో నా తల తిరిగిపోతుంది…

ఆటో దిగి ఇంట్లోకి రాగానే అమ్మ ఎదురొచ్చింది...
అమ్మ ఏదో అడుగుతుంది …. మాటలు వినబడుతున్నాయి… కానీ చెవికెక్కడం లేదు… మౌనంగా నా గదికి వెళ్లి  బెడ్ మీద పడి కళ్ళు మూసుకున్నాను…  దివ్య అలా ఎందుకు చేసింది అన్న ప్రశ్న నా మనసును దహించి వేస్తుంది… ఎంత ఆలోచించినా సమాధానం దొరకడం లేదు… ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది… “ఒరేయ్ ఇదిగో ఈ కవర్ ఆటోలో మర్చిపోయావట… ఆ ఆటో అబ్బాయి తెచ్చిచ్చాడు…” అంటూ ఇచ్చి వెళ్ళింది...

ఆ కవర్ ని చింపి చూసాను… అందులో రెండు మూడు పేపర్లు ఉన్నాయి…
తీసి చదివాను…

“ నా ఆరోప్రాణమయిన  అజయ్…


నువు ఈ ఉత్తరం చదువుతున్నావు అంటే నువు నేను చెప్పింది సాధించావనే అనుకుంటాను… నువు సాధిస్తావని నాకు తెల్సు అజయ్… నాకోసమైనా నువ్ సాధిస్తావాని తెలుసు... నా మీద నీకు ఎంత ప్రేమ ఉందో నాకు బాగా తెలుసు… నీ మీద కూడా నాకు అపారమైన ప్రేమ ఉంది అజయ్… కాకపోతే నేను దాన్ని  నీకు సంపూర్ణంగా అందించలేకపోతున్నాను…. దానికి కారణం కూడా “ప్రేమే”....

అజయ్ …
మనం ఊటీ వెళ్ళడానికి  వారం ముందు ఒకరోజు మా నాన్న నా గదికి వచ్చాడు… నాతో కాస్త మాట్లాడాలి అన్నాడు… నీకు తెలుసనుకుంటా మా నాన్న గారికి ఒక చిట్ ఫండ్  ఉండేది అని… దాన్ని మరో ఇద్దరు పార్టనర్స్ తో కలిపి నడిపేవాడు…  వాళ్ళిద్దరూ మోసం చేయడం వల్ల చిట్ వినియోగదారుల డబ్బంతా నాన్న కట్టవలసిన స్థితి వచ్చింది…  మాకున్న ఆస్తులన్నీ అమ్మినా సగం కూడా సరిపోని స్థితి … మా నాన్న గారు చాలా మంది దగ్గరికి తిరిగాడట… ఒక రోజు ఒకాయన దగ్గర మాట్లాడుతుంటే వాల్లబ్బాయి రాకేష్ కూడా అక్కడే ఉన్నాడట.  మాటల మధ్యలో రాకేష్, నేను ఒకే కాలేజ్ అని  తెలిసిందట… తను నాకు సీనియర్ అట కాలేజిలో..

రెండు రోజుల తర్వాత రాకేష్ మా నాన్న గారిని కలిశాడట…
చాలా రోజులుగా అతను నన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని చెప్పి నన్ను అతనికి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే నాన్నగారికి సహాయం చేస్తానని అన్నాడట… వాళ్ళ నాన్నతో కూడా మాట్లాడించాడట…
నాన్న నన్ను అడిగి చెప్తానని వచ్చాడట….
ఇదే నాన్న నా  దగ్గర చెప్పిన విషయం….

నేను నీతో ప్రేమలో ఉన్న విషయం నాన్నకి చెప్పాను…
దానికి నాన్న… చూడమ్మా నిజానికి నేను రాకేశ్ కి సరే అనే చెబుదాం అనుకున్నా… కానీ ఒక మాట నిన్ను అడగడం న్యాయం అనుకొని వచ్చాను… కానీ ఇప్పుడు నువ్వు ఎవర్నో ప్రేమించాను అంటున్నావు… కాబట్టి నిన్ను బలవంతం చేయను…అన్ని విషయాలూ నీకు చెప్పాను…ఏం చేయాలన్నది నువ్వే నిర్ణయించుకో… కానీ నిర్ణయం తీసుకునే ముందు నీ నిర్ణయం మీదే మన కుటుంబ భవిష్యత్తు, నీ ఇద్దరి చెల్లెళ్ల భవిష్యత్తు ఆధారపడి ఉందని మాత్రం గుర్తుంచుకో… అంతే కాదు పైసా పైసా కూడబెట్టి మన దగ్గర చిట్ కట్టిన వేల కుటుంబాలు కూడా నీ నిర్ణయం మీదే ఆధారపడి ఉంటాయి… బాగా ఆలోచించి ఏదో ఒకటి చెప్పు….. అంటూ వెళ్లిపోయాడు….
నాకు ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు….

మర్నాడు కాలేజ్ లో రాకేశ్ నన్ను కలిశాడు… నేనంటే తనకి చాలా ఇష్టం అని చెప్పాడు… కానీ నేను  “నిన్ను” ప్రేమిస్తున్నాను అని రాకేశ్ తో చెప్పాను… అయినా ఫరవాలేదు పెళ్లి చేసుకుంటా అన్నాడు… నేను అతనికి నచ్చజెప్పెందుకు చూసాను… కానీ అతను వినలేదు… బలవంతం ఏమీ లేదని… ఇష్టం లేకపోతే వద్దని అంటూనే…. నాన్నకు సహాయం కావాలంటే మాత్రం పెళ్లి చేసుకోవాలి అని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు… వెళ్ళేముందు పదిహేను రోజులు గడువు విధించి వెళ్ళాడు…
రోజూ నాన్న నీ నిర్ణయం ఏంటీ అన్నట్టు చూసేవాడు…నాకేం చెయ్యాలో తోచలేదు…
బాగా ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను...

అజయ్...
నువ్ చాలా సార్లు అంటుంటే వాడివి… తనను ప్రేమించే వాళ్ళ సంతోషం కోసం ఏం చేయడానికైనా వెనకాడకూడదు అని... అయితే ప్రేమ అనేది కేవలం ప్రేయసీ ప్రియుల మధ్యే ఉంటుందా… తల్లిదండ్రులు, తోబుట్టువుల మధ్య ఉండేది ప్రేమ కాదా… మా నాన్న నన్ను చిన్నప్పటి నుంచీ ఎంతో ప్రేమగా పెంచాడు… ఆఖరికి ఇప్పుడు ఈ విపత్కర పరిస్థితుల్లో కూడా నన్ను బలవంతం చేయకుండా నిర్ణయం నన్నే తీసుకోమన్నాడు… నా మీద ఎంత ప్రేమ ఉంటే అలా చేయగలడు…
అందుకే నన్ను అంతగా ప్రేమించే నాన్న కోసం నీ ప్రేమని వదులుకోవడానికి నిర్ణయం తీసుకున్నాను…

అజయ్…
కులం, మతం, ఆస్తి లాంటి కారణాలతో నాన్న మన ప్రేమను నిరాకరిస్తే కచ్చితంగా నాన్న ప్రేమని వదులుకొని నీ దగ్గరకు వచ్చేదాన్ని… కానీ ఇప్పుడు కారణం అవేవీ కాదు…
మన ప్రేమ బతకాలంటే నా కుటుంబంతో పాటు అనేక కుటుంబాలు రోడ్డున పడాలి.… మనకు అది మంచిది కాదు అనిపించింది… అందుకే నీ ప్రేమని వదులుకోవాలి అనుకున్నాను…

నీతో కూడా ఇవన్నీ చెప్పాలని అనుకున్నాను… నిజానికి నా స్థానంలో నువ్వు ఉన్నా నేను తీసుకున్న నిర్ణయమే తీసుకునేవాడివి అనిపించింది… ఎందుకంటే మనిద్దరమూ ఎప్పుడూ ఒకేలా ఆలోచించే వాళ్ళం… అందుకే నీకు చెప్పాలని అనుకున్నా…. కానీ అంత సడన్ గా చెప్తే నువు ఎలా రియాక్ట్ అవుతావో తెలియదు… అందుకే నీతో చెప్పలేదు…

అంతలోనే నాకు ఇంకో భయం మొదలయ్యింది…రాకేశ్ తో పెళ్ళయితే నిన్ను నేను కలవలేను...
నేను చెప్పకపోయినా నీకు  విషయం తెలిసిపోతుంది…
అంత సడన్ గా నేను నీకు దూరం అయితే నువ్ తట్టుకోలేవు అని నాకు తెలుసు… నువ్ సరిగ్గా చదవకపోయినా, ఏ తాగుడుకో అలవాటు అయినా, డిప్రెషన్ లోకి వెళ్ళిపోయినా,  ఏదైనా చేసుకున్నా నేను తట్టుకోలేను….  
నా కుటుంబం కోసం నీ జీవితాన్ని నాశనం చేసినదాన్ని అవకూడదు అని ఆలోచించాను…
బాగా ఆలోచించాకే నిన్ను ఊటీ తీసుకెళ్ళమని అడిగాను … అక్కడ ఆ ప్రశాంత వాతావరణంలో సెటిల్ అయ్యే వరకూ  మనం కలుసుకోవడానికి వీల్లేదు అనే కండిషన్ కి నిన్ను ఒప్పించాను…  నా వల్ల నీ చదువు, కెరీర్ నాశనం కావద్దనే నా లక్ష్యం నెరవేర్చుకున్నాను…  బోనస్ గా ఊటీలో మరిన్ని “మధురానుభూతులు” కూడా నాకు లభించాయి…
ఈ జీవితానికి ఇవి చాలు నాకు…
నీ జ్ఞాపకాలతో జీవితమంతా గడిపేస్తాను…

అజయ్...
నువు ఈ ఉత్తరం చదివే సమయానికి నేను ఎక్కడుంటానో ఎలా ఉంటానో నాకే తెలియదు… కానీ ఎక్కడున్నా, ఎలా ఉన్నా నేనెప్పుడూ నీకు మంచి జరగాలనే కోరుకుంటాను…

చివరగా నాది ఒక్క కోరిక అజయ్…

నువు ఇప్పుడు మంచి జాబ్ సంపాదించి మంచి కెరీర్ ని ఆరంభించి ఉంటావు…
నాకోసం కోటి ఆశలతో వచ్చి ఉంటావు…
కానీ నేను నీ ఆశలన్నీ తుంచేసాను అని బాధ పడవద్దు …
నైరాశ్యంలో కూరుకుపోవద్దు
నీవు జీవితంలో ఉన్నత శిఖరాలను అధిరోహించాలని నా కోరిక…

నా కోరిక తీరుస్తావు కదూ…

ఇట్లు

నీ ప్రేమని సంపూర్ణంగా అనుభవించే అదృష్టం లేని అభాగ్యురాలు

దివ్య”


ఉత్తరం ఆసాంతం చదివాక నా కళ్ళలోంచి ధారగా నీళ్లు కారుతున్నాయి… మనసంతా శూన్యంగా మారిపోయింది
నేను ప్రాణంగా ప్రేమించిన దివ్య నాకు అందకుండా పోయిందనే బాధ గుండెని పిండేస్తున్నా దివ్య చూపిన పరిణతి నాకు దివ్యమీదున్న ప్రేమని మరింత పెంచింది….

మర్నాడు ఉదయం ఆఫీస్ లో…  వారం రోజులు సెలవు పెట్టేసి వెళ్లి ఒక్కరోజులో తిరిగొచ్చిన నన్ను అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంటే ఎవర్నీ పట్టించుకోకుండా నా క్యాబిన్ లోకి వెళ్లి బ్యాగ్ లోంచి దివ్య ఫోటో తీసి కంప్యూటర్ పక్కన పెట్టుకొని లాగిన్ అయ్యాను...

[Chiranjeevi]

Thanks you so much sister

[Vikatakavi02]

లక్ష్మిగారూ...
మీ 'ప్రేమ' కథ చాలా బావుంది.
ప్రేమ త్యాగాన్ని కోరుకుంటుంది అంటారు... ఆ త్యాగంలో కూడా ప్రేమను బాగా చూపించారు.
దివ్య వున్న పరిస్థితి ఆమెను ఈ నిర్ణయానికి ప్రేరేపించినా... ఆమెను పెళ్ళి చేసుకున్నవాడు కూడా ఆమెను ప్రేమిస్తున్నవాడే గనుక ఆమెను ఏలోటూ లేకుండా చూసుకొంటాడు.
అజయ్ జరిగినదానికి కృంగిపోకుండా తన జీవితపు మరో మజిలీకి సిద్ధమవటం నచ్చింది.
కొంతవరకు చదివాక నాకు దివ్య బరితెగింపు చూసి ఆమెకు ఏ రోగమో వుందనిపించింది. కానీ, కథ మరోవిధంగా సాగింది.
మొత్తానికి అద్భుతమైన కథను అందించారు.
మీ రచనలో మార్పు స్పష్టంగా కన్పిస్తోంది.

ధన్యవాదాలు.

[Dpdpxx77]

ఏడిపించేశారు లక్ష్మీ గారు.....


" ఉత్తరం ఆసాంతం చదివాక నా కళ్ళలోంచి ధారగా నీళ్లు కారుతున్నాయి… మనసంతా శూన్యంగా మారిపోయింది
నేను ప్రాణంగా ప్రేమించిన దివ్య నాకు అందకుండా పోయిందనే బాధ గుండెని పిండేస్తున్నా దివ్య చూపిన పరిణతి నాకు దివ్యమీదున్న ప్రేమని మరింత పెంచింది…."

ఈ లైన్స్ చదువుతున్నప్పుడు అలా  నిజంగా నేను  ఎక్స్పీరియన్స్ చేశా అన్న ఫీలింగ్ కలిగింది.....
అజయ్ కి లాగా మనసంతా శూన్యంగా మారిపోయింది.....

 ఇంత చిన్న కథతో కూడా మనసుని ఇంతలా కదిలించడం మీకే చెల్లుతుంది.....హ్యాట్సాఫ్...

ప్రేమకి అసలైన నిర్వచనం చెప్పారు ఈ కధ ద్వారా...
" ప్రేమ " అనే టైటిల్ కి పర్ఫెక్ట్ గా జస్టిఫై చేశారు.....
మనం ప్రేమించినవాళ్ళతో కలిసి జీవితం పంచుకోలేకపోయినా వాళ్ళ జీవితం బాగుండాలి అని కోరుకోవడమే నిజమైన ప్రేమ.....
ఈ విషయాన్ని ఇంత సింపుల్ గా ఇంత చిన్న కధ ద్వారా చెప్పడం సింప్లీ సుపర్బ్......

ఈ కధ జీవితాంతం గుర్తుండిపోతుంది లక్ష్మీ గారు...
నిజం చెప్పాలి అంటే మిమ్మల్ని అప్రిషియేట్ చెయ్యడానికి నాకు మాటలు రావట్లేదు...

మీ నుంచి ఇలాంటి మంచి కధలు మరెన్నో రావాలి అని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నా లక్ష్మీ గారు...

[siva_reddy32]

హాయ్ 

నమస్తే అండి

స్టోరీ  చదవడానికి బాగానే ఉంది , కానీ  నిజ జీవితంలో   ఇలా  జరగడం ఏమో లెండి నా వరకు వీలు కాదు.   

నిజ జీవితం లో  నాది కూడా   ప్రేమ పెళ్లి ,    అది కూడా మాములుగా జరగా లేదులెండి ,  మన  పూరి జగన్నాద్  సినిమాలో లా  అమ్మాయి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లి  కత్తులు , బాంబులతో వెళ్ళాను అమ్మాయిని తీరుస్కోని రావడానికి.  ఇదేదో సినిమా కాదు లెండి నా నిజ జీవితం. చెప్పినా నమ్మకం కుదరదు లెండి.

ఇది కధే కాబట్టి  ok , మరి నాలాంటి వారికి  ఇది వర్తించక పోవచ్చు ,   నిజమే అందురు నాలాగా స్వార్త పరులుగా  ఉండరు లే

ఏది ఏమైనా  కథ బాగుంది.   

ఇది నా వ్యక్తి  గత ఆభిప్రాయం మాత్రమె  ఎవరినీ ఉద్దేశించి  కాదు.

కృతఙ్ఞతలతో

శివ

[అన్నెపు]

బాబోయ్ లక్ష్మి గారు....ఈ కథ కోసం అంత సమయం తీసుకున్నారు అంటే తప్పే లేదు......చాలా బాగుంది కథ.....నాకు తెలిసి ఈ కథ చదివేప్పుడు చాలామందికి వల్ల ప్రేమ కథలు గుర్తు వచ్చి ఉంటాయి......లాస్ట్ లో అయ్యే ఎదిపించేసరు.  ....నాకు తెలీకుండానే నా కళ్ళలో నీలు వచ్చేశాయి......నా లవ్ కూడా ఫెయిల్ అయింది......చాలాకాలం ఆ depression lo ఉండిపోయా......నా లైఫ్ లో బడ్ డేస్ అవే.....చాలా మంచి కథను అందించినందుకు చాలా చాలా ధన్యవాదాలు....మీ .లాస్ట్ కథ తో కొంచం అసంతృప్తి ని ఇచ్చింది.....కానీ ఈ కథ ఆ అసంతృప్తి pogottesndi......ఇటువంటి కథలనే మీ నుంచి ఆశిస్తున్నాం......

[twinciteeguy]

అందరూ సంయమనం పాటించాలి.

ఈ టాపిక్ ఇంతటితో ముగించండి.

Sane advice.

[twinciteeguy]

Excellent story.

[Chandra228]

చాలా బాగుంది ప్రేమ కథ లక్ష్మి గారు ఇలాంటివి నిజ జీవితంలో జరుగుతాయా అని doubt

[Vikatakavi02]

చాలా బాగుంది ప్రేమ కథ లక్ష్మి గారు ఇలాంటివి నిజ జీవితంలో జరుగుతాయా అని doubt

ఎందుకుండవు మిత్రమా.. నా మిత్రుడికి ఈవిధంగానే జరిగింది. చదివాక నాకదే జ్ఞాపకం వచ్చింది.
ప్రేమించినవారు దక్కకపోతే గుండె పిండేసినట్లు వుంటుంది. కానీ, జీవితంలో ప్రేమ ఒక భాగం మాత్రమే...
అంటుంటారు కదా... మనం ప్రేమించినవారి కంటే మనల్ని ప్రేమించినవారితో మనం చాలా సంతోషంగా వుంటామని!
మనం ప్రేమించినవాళ్ళు మనకు లేకపోయినా మనల్ని ప్రేమించడానికి మన కన్నవాళ్ళు వుంటారు. అది అర్ధం  
అయ్యిననాడు ఎవరూ ఆత్మహత్యలు చేసుకోరు...!

[Nanivara]

Laxmigaru Meru Malli gundepindesaru

[Sivakrishna]

లక్ష్మీ గారు మీ ప్రేమ కథ చాలా చాలా బాగుంది దివ్య చాలా మెచ్చుర్టీగా ఆలోచిచుంది ధన్యవాదాలు లక్ష్మీ గారు

[prasthanam]

వెల్కమ్ బాక్ లక్ష్మీ. చాలా కాలం తరవాత కథ పోస్ట్ చేశారు. థాంక్స్.

కథ ఫ్లాష్ బ్యాక్ లో శృంగార రసంలో ఊలాడించి, వర్తమానం లో హృదయం బరు వెక్కించారు. దివ్య ఎలా ఉందో అన్న ఊహను పాఠకులకు వదిలేసి హీరో ఒక పాజిటివ్ దృక్పథం తో తన ప్రేమను రీసెట్ చేసి తన బ్రతుకు కొనసాగించటం (ముగింపు) బాగుంది. వైవిధ్యం ఉన్న కథలు మరిన్ని రాస్తారని ఆశిస్తూ, మరొక్కసారి ధన్య వాదములు.

చివరగా దివ్య అందాల వర్ణన, వారి మొదటి సమాగమం అదర గొట్టి సారు.

[Eswar P]

లక్ష్మీ గారు ఆలస్యమైనా మంచి కథ అందించారు. నిజంగా చాలా బాగుంది.

[Rajkumar1]

అద్భుతమైన కథ లక్ష్మి గారు...
గుండెల్ని పిండేశారు
   

 

నా ఊహ ప్రకారం షర్ట్, జీన్స్ పాంట్ లో దివ్య