Romance అనిరుద్ర H/o అనిమిష

[అన్నెపు]

మొగుడి పోస్ట్ కావాలనే అనిరుద్ర... ఇదొద్దు... అదొద్దు... అంటూ మొగుడి పోస్ట్ ఇచ్చిన బాస్ వైఫ్ అనిమిష.. భిన్న ధృవాల్లాంటి వీళ్లిద్దరి మధ్య సంయమనం కోసం ప్రయత్నించే ద్విముఖ... నీకన్నా ఇదీఅదీనే బెటరనే కార్తీక్... కురుక్షేత్రంలో కృష్ణుడి విశ్వరూపాన్ని తన స్టయిల్లో చూపించే బామ్మ...

మొగుడికో/వైఫ్ కో జాబ్ లేకపోతే శాలరీ పెంచి, ఇంక్రిమెంట్లు ఇస్తానని చెప్పే వెరయిటీ బాస్ శోభరాజ్...

బావని మొగుడి పోస్ట్ నుండి ఊస్టింగ్ చేస్తే చెప్పు.... ఆ పోస్ట్ నేనిస్తాననే చెల్లెలు సుధ...

వీళ్లంతా అక్షరాల్లోకి తొంగిచూస్తే మీ కళ్లముందే కనిపిస్తారు... కావాలంటే అనిరుద్ర - H/o అనిమిషలను అడగండి....

ఇక చదవడం మొదలెట్టండి!

సిన్సియర్లీ

ముచ్చర్ల రజనీ శకుంతల

[అన్నెపు]

కావలెను

ఇరవై ఆరు సంవత్సరాల, ఆరు నెలల పదహారు రోజుల, ఆరు గంటల వయసు వున్న అందమైన అయిదు అడుగుల తొమ్మిది అంగుళాల ఎత్తు వున్న పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ (యావరేజ్ ర్యాంకర్)ని అయిన నాకు ఒక సంవత్సరం అటు ఇటుగా వుండి, ఉద్యోగం లేదా వ్యాపారం చేస్తూ నన్ను 'హౌస్ హజ్బెండ్'గా స్వీకరించి, జీతం (భర్తగా ఉద్యోగం చేస్తున్నందుకు), కూడా ఇచ్చే అందమైన లేదా యావరేజ్ అందమైన యువతి భార్యగా కావలెను. మీరు ఇచ్చే జీతభత్యాల వివరాలతో సంప్రదించవలసిన లేదా ఎస్.ఎమ్. ఎస్ చేయవలసిన ఫోన్ నంబర్.....

అనిరుద్ర

92XXXXXXXX

****

వైజాగ్... సాయంత్రం ఆరు గంటలు....

అప్పటివరకూ గృహిణిలా ఒద్దికగా గంభీరంగా వున్న బీచ్ సాయంత్రం అయ్యేసరికి టీనేజ్ అమ్మాయిలా హొయలుపోతోంది.

కుర్రకారుకు మత్తెక్కించే అమ్మాయి సొగసుల్లా సముద్రపు అలలు వీక్షకులను మెస్మరైజ్ చేస్తున్నాయి.

సముద్రం ఒక్కసారి ఆఫ్ బీట్ సినిమాలా, మరోసారి బాక్సాఫీసు మసాలాలా కనిపిస్తోంది.

సముద్రపు ఒడ్డున వున్న బీచ్ అమ్మాయి చీర పమిటలా ఉంది.

సముద్రపు అలలు హైడ్ అండ్ సీక్ గేమ్ ఆడుతున్నట్టున్నాయి. బీచ్లో సన తలారా స్నానం చేయిస్తున్నాయి. సముద్రపు అలలు. సముద్రాన్ని తలవంచి పెట్టుకుంటున్నట్టుంది ఆకాశం.

పెళ్లయిన వాళ్లకు, పెళ్లికాని వాళ్లకు, ప్రేమలో పడ్డవాళ్లకు, ప్రేమలో దెబ్బతిన.. పిల్లలకు, వృద్దులకు ఆ బీచ్ ఒక రిలాక్సేషన్... ఒక కామన్ ప్లాట్ ఫామ్.

***

ఇసుకలో వెల్లకిలా పడుకొని దూరంగా ఆకాశాన్ని తరుముకుంటూ వెళ్తోన్న సముద్ర అలలను చూస్తున్నాడు అనిరుద్ర.

“అనిరుద్ర... నీకు సముద్రాన్ని చూస్తుంటే ఏమనిపిస్తోంది?” అడిగాడు కార్తీక్

అనిరుద్ర మరోసారి సముద్రం వంక చూసి ఆ తర్వాత తల తిప్పకుండానే, “ట్యాంకర్ తో సముద్రపు నీళ్లని తోడి హైదరాబాద్లో నీళ్ల కరువు వున్న ఏరియాల్లో అమ్మాలనిపిస్తోంది” చెప్పాడు.

“ఏ ప్రశ్నకూ సీరియస్గా జవాబు చెప్పే అలవాటు లేదా?” అడిగాడు కార్తీక్.

“నేనిప్పుడు సీరియస్ గానే చెప్పాను... ఇప్పుడు నీళ్లని మించిన గుడ్ బిజినెస్ లేదు" అన్నాడు అనిరుద్ర.

“అనవసరంగా నిన్ను కదిలించి పొరపాటు చేశాను. అన్నట్టు మన దగ్గర క్యాష్ ఎంతుంది?”

“మన అంటే నిన్ను నన్ను కలిపా? అయినా 'మన'లో 'నీ' తీసేస్తే నా దగ్గర క్యాష్ లేదు... ఎట్ లీస్ట్ యాష్ (బూడిద) కూడా లేదు...”

“అదేంటి... బొత్తిగా క్యాష్ లేకుండా బయటకు ఎలా వచ్చావు?” .

“చెప్పులు వేసుకొని... నడుచుకుంటూ వచ్చాను” "కామెడీనా?”

“సీరియస్సే.... కామెడీ అండర్ కరెంట్”

కార్తీక్ ఓసారి అనిరుద్ర వంక చూశాడు. మొహంలో ఎప్పుడూ ఫ్రెష్ నెస్సే... అతని మనసులో ఏ ఫీలింగ్ వుందో కూడా తెలియదు. ఆరేళ్లుగా అనిరుద్రతో పరిచయం వున్నా అనిరుద్ర అతనికి అర్థంకాలేదు. అతనిలోని టిపికల్ థింకింగ్ మాత్రం కార్తీక్ కి చాలా ఇష్టం. .

“కార్తీక్... ఈ టైంలో బీచ్లో అమ్మే ముంతకింది పప్పుగానీ, మిరపకాయ బజ్జీలుగాని తింటే బావుంటుంది కదూ...” అడిగాడు అనిరుద్ర.

“ఎందుకలా అనుకుంటున్నావు?”

“రాత్రి ఓ నవల చదివాను. పేరు 'ఒక గుండె సవ్వడి” అనుకుంటాను. అందులో హీరోయిన్ కు ఇలాంటి కోరిక పుడుతుంది”

“నీకో విషయం తెలుసా అనిరుద్ర....” గుసగుసగా అన్నాడు కార్తీక్.

“ఏమిటి... ఆ కథలో హీరోవి నువ్వేనా?” నవ్వుతూ అడిగాడు అనిరుద్ర.

“కాదు... ఆ నవల రాసింది మనమే” ఇంకా గుసగుసగా అన్నాడు. అనిరుద్ర తాపీగా చూసి, “ఒహో... అలాగా....” అన్నాడు.

“అదేంటి షాకవట్లేదు... కార్తీక్ అసహనంగా అడిగాడు.

“షాకా... ఎందుకు? రాసే ఉంటావ్... అన్నట్టు నువ్వెప్పుడు సెక్స్ మార్పిడి చేయించుకున్నావ్?” మరింత తాపీగా అడిగాడు అనిరుద్ర. .

“ఏం... ఎందుకలా అడుగుతున్నావ్?”

“మరేం లేదు... ఆ నవల రాసింది రచయిత కాదు రచయిత్రి...." చెప్పాడు అనిరుద్ర.

***

ఒక్కసారిగా బీచ్లో చిన్న కలకలం.

“అనిరుద్రా... టీవీ వాళ్లు....” హుషారుగా చెప్పాడు కార్తీక్. “అయితే ఏంటి?” అడిగాడు అనిరుద్ర.

“అయితే ఏమిటంటావేంటి? మనమెల్లి వాళ్ల ఎదురుగా నిలబడితే, కెమెరాలోపడి టీవీలో కనిపిస్తాం” ఉత్సాహంగా చెప్పాడు కార్తీక్. .

ఈటీవీలో కనిపిస్తే ఏమిటి?” అని అడిగా “మనల్ని అందరూ చూస్తారు”

“చూస్తే....”

వెర్రిగా చూశాడు కార్తీక్.

“చూస్తే ఏమిటంటే ఏం చెప్పాలి? అందరూ మనల్ని గుర్తుపడతారు”

“గుర్తుపడితే ఏంటి? అని అడుగుతున్నాను”

తలపట్టుకున్నాడు కార్తీక్. ఈలోగా ఓ యాంకర్ మైక్ పట్టుకొని అటువైపే వస్తోంది. వెనకే కెమెరామేన్...

తన కార్తీక్ జేబులోని దువ్వెన తీసి క్రాఫ్ సరిచేసుకున్నాడు.

***

“ఎక్స్ క్యూజ్ మీ... మేము డ్రీమ్ టీవీ నుండి వస్తున్నాం.

'ఏం చేయాలనుకుంటున్నారు?” అనే కాన్సెప్ట్ తో స్పెషల్ ప్రోగ్రామ్ చేస్తున్నాం. ప్రేమికులు, పెళ్లయిన వాళ్లు, నిరుద్యోగులు, వైద్యులు, మహిళలు... ఇలా ఎవరైనా సరే భవిష్యత్తులో ఏం చేయాలనుకుంటున్నారో చెప్పొచ్చు...” కార్తీక్ వైపు చూస్తూ చెప్పింది యాంకర్.

కార్తీక్ కర్చీఫ్ తో మొహం తుడుచుకున్నాడు. మైక్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు.

“హలో... ఐయామ్ కార్తీక్... పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తయ్యింది. నాకు పెద్ద రైటర్గా పేరు తెచ్చుకోవాలని ఉంది. భవిష్యత్తులో రైటర్ని కావాలనుకుంటున్నాను”

“రైటరా.... ఇప్పుడు పత్రికలు చదివే వాళ్లు ఉన్నారా?” అడిగింది యాంకర్.

“ఏం... మార్కెట్లో పత్రికలు అమ్మడం లేదా?? "

“నా ఉద్దేశం అదికాదండీ... రైటర్ అంటే మార్కెట్ ఉంటుందా? అని”

“విదేశాల్లో రైటర్లు కార్లలో తిరుగుతారు. మన రైటర్లు కూడా ఇప్పుడు బాగానే సంపాదిస్తున్నారు. టి.వి.కి, సినిమాలకు, పత్రికలకు రాసి బోల్డు సంపాదించవచ్చు...

“సో... మీరు భవిష్యత్తులో రైటర్ అవ్వాలనుకుంటున్నారు... ఆల్ ది బెస్ట్ అండీ.., ఇప్పుడు కెమెరా అనిరుద్ర వైపు తిరిగింది.

“మీరేం చేయాలనుకుంటున్నారండీ....” యాంకర్ అనిరుద్రను అడిగింది.

“చెప్తే నాకెంతిస్తారు?” అడిగాడు అనిరుద్ర. యాంకర్ షాకయ్యింది. 'స్టాప్....' అని అరిచింది కెమెరామెన్ వైపు చూసి.

“నాకర్ధం కాలేదు....” అంది అయోమయంగా.

“మీ ప్రోగ్రాంలో పాల్గొంటే నాకెంతిస్తారు? అని అడుగుతున్నాను”

“మేము ఇవ్వడమేమిటండీ... ఇది సరదాగా చేస్తున్న ప్రోగ్రామ్... మీ అభిప్రాయాలను ప్రేక్షకులు చూస్తారు. మిమ్మల్ని గుర్తుపడతారు”

“నా అభిప్రాయాలను ప్రేక్షకులు చూస్తే నాకు వచ్చే లాభం ఏమిటి? నన్ను గుర్తుపట్టడం వల్ల నాకు ఒరిగేదేమిటి? నేనేం సినిమాస్టార్ నో, బిజినెస్ మేన్నో, ఎట్లీస్ట్ డర్టీ పొలిటీషియన్ నో కాదు కదా.... అయినా ఈ ప్రోగ్రామ్ చేయడానికి మీరు యాంకరింగ్ కు డబ్బు తీసుకుంటున్నారు కదా....” అనిరుద్ర అడిగాడు.

“తీసుకుంటున్నాను”

“ఈ కెమెరామెన్”

“తీసుకుంటున్నాడు”

“క్యాసెట్ డబ్బు పెట్టే కొంటున్నారు కదా”

“అవును”

“షూటింగ్ కు, టెలికాస్ట్ కు, మీ కాస్ట్యూమ్స్ కు అన్నింటికీ డబ్బు ఖర్చవుతుంది కదా”

“అవును... అయితే ఏమిటి?

“ఈ డబ్బంతా ఈ ప్రోగ్రామ్ కోసమే కదా ఖర్చవుతోంది” “అవును”

“మరి ఈ ప్రోగ్రామ్ లో పాల్గొన్న మాకు డబ్బు ఎందుకు ఇవ్వరు?” అనిరుద్ర ప్రశ్న వేశాడు.

షాకవడం యాంకర్ వంతయ్యింది. ఇలాంటి రెస్పాన్స్ ఆమె ఊహించలేదు.

“సారీ అండీ... మేము కొన్ని ప్రత్యేకమైన ప్రోగ్రామ్స్ కు రెమ్యునరేషన్ పే చేస్తాం. అదీ మా చానెల్స్ యాజమాన్యం చేతిలో ఉంటుంది. అయినా మీ ప్రశ్న కొంత లాజికల్గా ఉంది. ఇంతకీ మీరేం చేస్తుంటారు?”

“చెప్పానుగా.. లాభం లేకుండా ఏ పనీ చేయాలనుకోవడం లేదు”

“ఈ బీచ్ కు రావడం వల్ల మీకు లాభం కలిగిందా?” అడిగింది యాంకర్.

“గుడ్ క్వశ్చన్... కలిగింది”

“ఎలాంటి లాభం?”

“ఈ బీచ్ కి రావడం వల్ల నా మనసు ప్లెజెంట్ గా ఉంటుంది. మానసికమైన లాభం... కరెన్సీ రూపంలో కాకుండా మానసికమైన ఆనందం రూపంలో వచ్చే లాభం అది...”

యాంకర్లో చిన్నపాటి యాంగ్జయిటీ. వెంటనే తన హ్యాండ్ బ్యాగ్ లో నుండి ఓ యాభై రూపాయల కాగితం తీసి అనిరుద్రకు ఇస్తూ, “ఇది నా పర్సనల్ అమౌంట్. అయినా మిమ్మల్ని ఇంటర్వ్యూ చేయాలనిపించి ఇస్తున్నాను” అంది.

అనిరుద్ర ఆ యాభై రూపాయల కాగితం తీసుకొని యాంకర్వైపు చూసి, 'ఎక్స్ క్యూజ్ మీ” " అంటూ కార్తీక్ ని పిలిచి యాభై నోటు ఇస్తూ, “మిరపకాయ బజ్జీలు తీసుకురా” అని చెప్పాడు.

***

“మీరేం చేయాలనుకుంటున్నారో ఇప్పుడైనా చెప్పండి” అంటూ కెమెరా స్టార్ట్ చేయమంది యాంకర్.

అనిరుద్ర క్రాఫ్ సరిచేసుకోలేదు. మొహాన్ని కర్చీఫ్ తో తుడుచుకోలేదు. చాలా క్యాజువల్ గా చెప్పాడు.

“హౌస్ హజ్బెండ్ ని అవ్వాలని అనుకుంటున్నాను” “వ్వాట్...?” షాకింగ్ గా అడిగింది యాంకర్..

“యస్... హౌస్ హజ్బెండ్ ని అవ్వాలని అనుకుంటున్నాను”

“నేనడిగేది మీరే ఉద్యోగం చేయాలని అనుకుంటున్నారు? అని” యాంకర్ రెట్టించి అడిగింది.

“హజ్బెండ్ జాబ్... భర్తగా జాబ్ చేసి జీతం తీసుకుంటాను” కామ్గా చెప్పాడు అనిరుద్ర.

“భర్తగా జాబ్ చేయడమేంటి?” విస్మయంగా అడిగింది యాంకర్..

“హౌస్ వైఫ్ ఎలానో.... హౌస్ హజ్బెండ్ అలా... కాకపోతే నేను శాలరీ బేసిస్లో పని చేయాలనుకుంటున్నాను... త్వరలో దీనికి సంబంధించిన ఓ ప్రకటన కూడా పేపర్లలో ఇద్దామనుకుంటున్నాను... దట్సాల్... థాంక్యూ...”

****

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 2వ భాగం

కార్తీక్ మిరపకాయ బజ్జీలు తీసుకొచ్చాడు. ఆ మిరపకాయ బజ్జీలు వున్న పొట్లం విప్పి యాంకర్ ముందు పెట్టి, “తీసుకోండి... స్పైసీ బట్ టేస్టీ” అన్నాడు అనిరుద్ర.

యాంకర్ ఓ మిరపకాయ బజ్జీని నోట్లో పెట్టుకుంది. కళ్లల్లోంచి నీళ్ళోచ్చాయి.

అనిరుద్ర మిరపకాయ బజ్జీలను ఇష్టంగా తింటున్నాడు. కార్తీక్ కెమెరామెన్ కు మిరపకాయ బజ్జీలు ఇచ్చాడు.

****

“మిమ్మల్ని ఇంటర్వ్యూ చేయడం మాకు చాలా ఎగ్జయిటింగ్ గా ఉంది. కాకపోతే ఒక వ్యక్తికి రెండు నిమిషాల వ్యవధే కనుక డిటైల్డ్ గా చేయలేకపోయాను. ఎప్పుడైనా మిమ్మల్ని అరగంటపాటైనా ఇంటర్వ్యూ చేస్తాను...”

“అప్పుడైనా మీ ఛానల్ వాళ్లు రెమ్యునరేషన్ పే చేస్తారా?” నవ్వుతూ అడిగాడు అనిరుద్ర.

“నేనే పర్సనల్ గా పే చేసి ఇంటర్వ్యూ చేస్తాను. బైదిబై అయామ్ ద్విముఖ...” అంటూ స్నేహ పూర్వకంగా చెయ్యి చాచింది.

ఆ చేతిని స్నేహ పూర్వకంగా నొక్కి వదిలాడు అనిరుద్ర..

ఆ పరిచయం గొప్ప మలుపుకు నాంది కాబోతోందన్న విషయం ఆ క్షణం వాళ్లకు తెలియదు.

***

బీచ్ రోడ్ లోని అరోమా కాలనీలోని అయిదో యింట్లో వాతావరణం సునామీకి ఎక్కువ, కత్రినాకు తక్కువగా ఉంది. విశాలమైన ఆ ఇంటి చుట్టూ చెక్కలతో ఫెన్సింగ్ ఉంది. మధ్యలో చెక్కగేటు, ఫెన్సింగ్ చుట్టూ బంతిపూల చెట్లు... మధ్యలో ఇల్లు... ఓవైపు బాదం చెట్టు, ఇంటి వెనుకవైపు జామ, దానిమ్మ చెట్లు... బాదం ఆకులు నేల మీద పడి వింత అందంతో మెరుస్తున్నాయి.

ఆ ఇంట్లో వున్న పెద్ద దిక్కు ప్లస్ ఓనర్ అయిన అరవై రెండేళ్ల సత్యవతమ్మ అనబడే బామ్మ తీవ్రంగా ఆలోచిస్తోంది. మధ్య మధ్య అటు ఇటూ పచార్లు చేస్తోంది. ఓసారి సీలింగ్ ఫ్యాన్ వంక, మరోసారి కిచెన్ రూమ్లో వున్న కూరగాయలు తరిగే చాకు వంక చూస్తోంది.

హాలులోకి వెళ్లింది. హాలులో వున్న ఫేము కుర్చీలో కూర్చొని గోడకు వున్న ఫొటో వంక చూసింది. అనిరుద్రకు తెల్ల వెంట్రుకలు వచ్చి, గుబురు మీసాలు పెడితే ఎలా వుంటుందో ఆ ఫొటోలోని రూపం అలా ఉంది. మొగుడి ఫొటో వంక చూడగానే, ఆ ఫొటోలో మొగుడు బదులు స్టయిల్ గా అనిరుద్ర కనిపించాడు.

బామ్మగా ఓ నిర్ణయానికి వచ్చింది. వెంటనే ఫోన్ దగ్గరికి నడిచింది. ఎయిటీస్ నాటి బ్లాక్ కలర్ టెలిఫోన్ అది... ఓ నెంబర్ డయల్ చేసింది.

అయ్యర్ హోటల్. .

బీచ్ ను ఆనుకొని వున్న అయ్యర్ హోటల్లో నుండి కాఫీ వాసన చుట్టూ పరిభ్రమిస్తోంది. దేవుడికి వెలిగించిన అగరొత్తుల పరిమళం గొప్పగా ఉంది. ఓవైపు వేడి వేడి ఫిల్టర్ కాఫీ కప్పుల్లోకి జారిపోతోంది. ఇంకో వైపు జీడిపప్పు ఉప్మా, వేడి వేడి ఇడ్డేనలు.

“కార్తీక్ నువ్వెన్నైనా చెప్పు... అయ్యర్ హోటల్లో వేడి వేడి జీడిపప్పు ఉప్మా తిని, ఫిల్టర్ కాఫీ ఒకటి లాగించి, కాసేపు బీచ్లో షికారుకొట్టి ఇంటికి వెళ్లి ఆరు బయట మంచమ్మీద పడకేసి మీద పడుతున్న బాదం ఆకులతో మాట్లాడుతూ నిద్రలోకి జారుకుంటే ఆ జీవితమే జీవితం” అనిరుద్ర వేడి వేడి ఉప్మా తిని, కాఫీ కప్పు చేతిలోకి తీసుకొని చెప్పాడు. . .

అప్పుడే టేబుల్ మీద వున్న అనిరుద్ర మొబైల్ మోగింది. కార్తీక్ కాఫీ తాగబోతుంటే, అనిరుద్ర సీరియస్గా చూశాడు కార్తీక్ వైపు.

“అదేంట్రా... ఫోన్ నీకొస్తే నా వైపు సీరియస్గా చూస్తావేమిటి?”

“ఫోన్ ఎవరికి వచ్చిందన్నది పాయింట్ కాదు... వెంటనే ఎవరు అటెండయ్యారన్నది ఇంపార్టెంట్. నా ఫోన్ నంబర్ తెలిసిన ఏకైక వ్యక్తివి నిన్ను మైనస్ చేస్తే బామ్మనే... చూడు”

కార్తీక్ మొబైల్లో డిస్ ప్లే చూశాడు... మొబైల్ డిస్ప్లే “బామ్మ రాక్షసి” అని ఉంది.

“ఒరే... బ్రహ్మ రాక్షసి నుండి ఫోన్రా” యాంగ్జయిటీగా అన్నాడు కార్తీక్,

“బ్రహ్మ రాక్షసి కాదు... బామ్మ రాక్షసి... 'బ'కు 'బ్ర'కు తేడా తెలియడంలేదు?” సీరియస్ గా అడిగాడు అనిరుద్ర.

“ఆ డిస్కషన్ ఇప్పుడు అవసరమా? అయినా నెంబర్ ఫీడ్ చేసుకున్నాక పేరు రాసుకుంటారుగానీ ఈ బామ్మ రాక్షసి అని రాసుకున్నావేంటి?”

“నా బామ్మ నా ఇష్టం... అయినా అస్తమానం ఉద్యోగమో ఉద్యోగమో అని క్లాసు

పీకుతుంది...”

“సర్లే... ఫోన్ లిఫ్ట్ చేయనా?” అడిగాడు కార్తీక్. “చెయ్... ఆలస్యమెందుకు?” ఓకే బటన్ ప్రెస్ చేసి, 'హలో' అన్నాడు కార్తీక్.

“అది తొమ్మిది రెండు నాలుగు ఆరు రెండు శూన్యం రెండు ఆరు ఒకటి ఆరేనా?” అటు వైపు నుండి బామ్మ గొంతు వినిపించింది.

“కాదు, నైన్ టూ ఫోర్ సిక్స్ టు జీరో టూ సిక్స్ వన్ సిక్స్” చెప్పాడు కార్తీక్.

“బాదం కాయతో కొడితే తలకాయ పగులుద్ది తింగరి సచ్చినోడ... ఫోన్ నీ ఎదురుగా కాఫీ తాగుతున్న సన్నాసోడికివ్వు”

“అరే... అంత కరెక్ట్ గా ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసింది నేనే అని ఎలా కనిపెట్టావ్ బామ్మా?”, ఉత్సాహంగా అడిగాడు కార్తీక్.

“తలకు మాసిన వెధవ్వి నువ్వుగాక వాడితో ఎవడుంటాడు నక్షత్రకుడిలా... పనీపాటా పెళ్లి పెటాకులు లేకుండా”

“అరె... ప్రాసలతో భలే మాట్లాడుతావ్ బామ్మా...” “ప్రాసలేగానీ బ్రాసరీలు వేసుకునే వయసా నాది... ముందు నా మనవడికి ఫోనివ్వు”

“ఎనీ సీరియస్ మ్యాటర్?”

“కళ్లలో నుంచి వాటర్ వచ్చే మ్యాటర్... నేను ఆత్మహత్య చేసుకోబోతున్నాను. ఆల్రెడీ మంచం మీద స్టూలు వేసుకుని, సీలింగ్ కు చీర బిగించి, దాన్ని నా మెడకు కట్టుకునే మాట్లాడుతున్నా....”

“బా...మ్మా....” గట్టిగా అరిచాడు కార్తీక్. ఆ అరుపుకు కస్టమర్లు బెదిరిపోయారు.

“ఒరే... ఏంట్రా ఆ అరుపు... నీ అరుపు విని సముద్రపు అలలు కూడా వెనుక్కు పరుగెడుతున్నాయి”

కార్తీక్ అనిరుద్ర వైపు చూసి, “ఈ వార్త వింటే నువ్వు వెంటనే ఇంటికి పరుగెడతావ్?” అన్నాడు వగరుస్తూ..

“అలా ఆయసపడిపోతావేం... ఏదో రన్నింగ్ రేస్లో పరుగెత్తుకు వచ్చినట్లు?”

“సినిమాల్లో సీరియస్ మ్యాటర్ వచ్చినప్పుడు ఇలాగే పరుగెత్తుకొస్తూ చెబుతారుగా... ముందు నువ్వు పద....” కంగారుగా అన్నాడు కార్తీక్.

“ఎందుకు?? తాపీగా అడిగాడు అనిరుద్ర. ..

“ఘోరం జరిగిపోబోతోంది... బామ్మ ఉరేసుకోబోతోంది...” “ఇంకా ఉరేసుకోలేదుగా…”

“ఏంటి వేళాకోళంగా ఉందా... ముందు పద...” అంటూ లేచాడు కార్తీక్.

“ఆగు... కాఫీ తాగనీ... నాలుగు రూపాయల కాఫీకి కాసేపు న్యాయం చేయొద్దూ...”

“అవతల బామ్మ అన్యాయమైపోతోంది...”

“ఓ పని చెయ్... నువ్వెళ్లు... నేను వెనగ్గా వస్తాను”

“ఇద్దరం కలిసే వెళ్తాం” అంటూ హోటల్ బయటకు అనిరుద్రను లాక్కొస్తూ ఆటోను పిలిచాడు కార్తీక్. ఆటో వచ్చి వాళ్ల ముందాగింది.

అనిరుద్ర సీరియస్గా కార్తీక్ వైపు చూసి, “ఆటో ఎందుకురా.... బస్సులో వెళ్లొచ్చుగా”

పెద్ద వెర్రికేక వేశాడు కార్తీక్. ఆ తర్వాత కీచుగొంతుతో, “అవతల లైఫ్ అండ్ హ్యాంగ్ ప్రాబ్లమ్రా” అన్నాడు.

“ఇవతల మనకు మనీ ప్రాబ్లమ్... బస్సు డబ్బులతో కాఫీ తాగాలని డిసైడయ్యాం కదా... ఇప్పుడు పెద్ద పుడింగిలా ఆటో అని పిలిచావ్... డబ్బులేవరిస్తారు? నువ్వా నీ యబ్బా..

కార్తీక్ మెదడుకు బ్యాలెన్స్ కోల్పోతున్న ఫీలింగ్ కలిగింది. అనిరుద్ర ఆటోవైపు తిరిగి డ్రైవర్ తో చెప్పాడు “నువ్వెళ్లు బాబూ” అని.

ఆటో వెళ్లిపోయింది. ఈలోగా కార్తీక్ కు చిన్న డౌట్ ఎవరో తనను తిడుతున్న ఫీలింగ్ ... అప్పుడు గమనించాడు. తన చేతిలోని అనిరుద్ర మొబైల్ ఫోన్... తను ఆ ఫోన్ ఆఫ్ చేయలేదు... అంటే తమ మాటలన్నీ...
కార్తీక్ గుండె గుబేల్ మంది. ఫోన్ ను చెవి దగ్గర ఆన్చుకున్నాడు. అవతల బామ్మ తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా తిడుతోంది. అది ఏ భాషో కూడా అర్ధంకాలేదు కార్తీక్ కు.

“బామ్మా” భయంగా అన్నాడు కార్తీక్.

“ఒరే తింగరి సచ్చినోడ... సరిగ్గా... సరిగ్గా పదిహేను నిమిషాల్లో మీరు ఇక్కడ వుండకపోతే నా చావుకు కారణం ఎవరో రాసిపెట్టి మరీ చస్తాను”

“అంత పని చేయకు బామ్మా... అనిరుద్ర ఇబ్బందుల్లో పడతాడు”

“వాడెందుకురా ఇబ్బందుల్లో పడతాడు?”

“మరి నువ్వు నీ చావుకు కారణం ఎవరో రాసి పెట్టి చనిపోతానన్నావ్ గా” అయోమయంగా అడిగాడు కార్తీక్.

“అవును... నేను నీ పేరు రాసి చచ్చిపోతా... నా మనవడు చెడ తిరగడానికి... చెడిపోవడానికి నువ్వే కారణం...” చెప్పి కసిగా ఫోన్ పెట్టేసింది బామ్మ.

***

అనిరుద్ర తాపీగా, కార్తీక్ భయం భయంగా ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టారు. మంచమ్మీద కూచొని, మంచం ముందు వున్న స్టూల్ మీద బిర్యానీ ప్యాకెట్ పెట్టుకొని తింటోంది బామ్మ. ఆమె మెడకు చీర వదులుగా బిగించి ఉంది.

అనిరుద్ర లోపలికి వచ్చి మంచమ్మీద కూర్చొని బిర్యానీ వాసన చూసి ముక్కు ఎగబీల్చి, “బిర్యానీ ఘుమఘుమ బాగానే వుంది... ఎక్కడి నుంచి తెప్పించావే?” అని అడిగాడు.

“దాబా నుంచి తెప్పించానురా.... అయినా డిటైల్స్ అవసరమా? తొందరగా తిననీ... తినేసి ఉరేసుకుంటా” అంది బామ్మ. . ,

“అదేంటే... ఎటూ చద్దామనుకుని డిసైడయ్యావ్... బిర్యానీ ఎందుకే వేస్ట్ చేస్తావ్?” అనిరుద్ర అన్నాడు.

బామ్మ కార్తీక్ వైపు తిరిగి, “ఒరే తింగరోడా... నీ ఫ్రెండ్ కు చెప్పు... నా మాట వినని వాళ్లు నాతో మాట్లాడవద్దని...”

కార్తీక్ అనిరుద్ర వైపు చూశాడు.

“ఏంటి... చెబుతావా... చంపేస్తా... నాకు నిద్రిస్తోంది... బామ్మ ఉరి ప్రోగ్రామ్ పూర్తయ్యాక లేపు... మంచి నిద్రలో వుంటే మాత్రం పొద్దున చెప్పు..” అంటూ బిర్యానీ ప్యాకెట్ నుంచి కొద్దిగా బిర్యానీ తీసి నోట్లో పెట్టుకుని “వెరీ టేస్టీ” అనుకుంటూ బయటకు నడిచాడు అనిరుద్ర.

బామ్మ అనిరుద్ర వైపు గుర్రుగా చూస్తూ బిర్యానీ సీరయిస్గా తినసాగింది.

“ఏం ఫ్యామిలీ అండీ” కార్తీక్ తల పట్టుకున్నాడు.

***

అర్ధరాత్రి రెండు కావస్తోంది.

అనిరుద్ర ఓ మంచమ్మీద కార్తీక్ మరో మంచమ్మీద పడుకున్నారు. ఇద్దరూ మంచి నిద్రలో ఉన్నారు. కార్తీక్ కి అనిరుద్ర ఇంట్లో ఆరుబయట పడుకోవడం చాలా ఇష్టమైన విషయం. నెలలో పదిహేను రోజులకు పైగా అనిరుద్ర ఇంట్లోనే గడుపుతాడు.

బామ్మ హరర్ సినిమాలో డ్రాకులా కళ్లు తెరిచినట్లు ఠపీమని కళ్లు తెరిచింది. ఒళ్లు విరుచుకుని లేచింది. ఫ్రిజ్ దగ్గరికి వెళ్లి, ఓ బాటిల్ తీసుకుని నీళ్లను గటగట సగం బాటిల్ వరకు తాగేసింది. ఓ చిన్న ఆలోచన కలిగిందావిడకు. వెంటనే ఐస్ క్యూబ్స్ వున్న ట్రేని లాగింది.

అందులోని ఐస్ క్యూబ్స్ ని ఓ గ్లాసులో వేసి వాటిని తీసుకొని బయటకు నడిచింది.

అనిరుద్రవైపు చూసింది. హాయిగా నిద్రపోతున్నాడు. దుప్పటిని మెడ వరకు కప్పి, నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకొని కార్తీక్ మంచం దగ్గరికి వచ్చింది. దుప్పటిని మునగదీసుకొని పడుకున్నాడు కార్తీక్. ఆ దుప్పటిని పట్టి పీకింది. చలికి వణికిపోతున్నాడు కార్తీక్.

తన చేతిలో వున్న గ్లాసులోని ఐస్ క్యూబ్స్ ఒక్కొక్కటి తీసి కార్తీక్ చొక్కాలో వేసింది.

పెద్ద వెర్రికేక వేసి లేచి, తన చొక్కాలో పడిపోయిన ఐస్ క్యూబ్స్ ని చూసి మళ్లీ కేకవేసి, “బామ్మా ఏంటిది?” అని ఏడుపుగొంతుతో అడిగాడు.

“ఐస్ క్యూబ్స్... ట్రేలో నీళ్లు పోసి డీప్ ఫ్రిజ్ లో పెడితే ఐస్ క్యూబ్స్ తయారవుతాయి. అప్పుడప్పుడూ మందులోకి వేసుకుంటాను”

“నేనడిగింది ఐస్ క్యూబ్స్ ఎలా తయారవుతాయని కాదు. చలికి వణుకుతుంటే దుప్పటి లాగి... అర్థరాత్రి ఐస్ క్యూబ్లు నా ఒంటి మీద ఎందుకు పోశావని?” ఏడుపు గొంతుతో అన్నాడు కార్తీక్..

[Vikatakavi02]

కొత్త కథ మొదలెట్టారా మిత్రమా...
బాగు బాగు... పాత్రధారుల పేర్లు చదవగానే ఎప్పుడో చూసిన నువ్వేకావాలి సినిమా... అందులో అనిర్వేష్, విచలిత గుర్తుకొచ్చారు.
కొనసాగించండి మరి!

[raaki86]

adbutham...mi naration keka

[tvskumar99]

Nice story

[Pk babu]

Pl continue

[vickymaster]

నైస్ అప్డేట్ & నైస్ స్టార్ట్ రైటర్ గారు..!!!


ఇన్నాళ్లు ఎక్కడ వున్నారండి ఇలాంటి కథలు పెట్టకుండా. మీరు మొదలు పెట్టిన అన్ని కథలు ఈ సైట్ లో చాల మంచి ఇంప్రెషన్ తీసున్నాయ్.

చాల హాయిగా, ప్రశాంతంగా వుంది, మనసు పులకిస్తోంది చదువుతుంటే. 
నాదో చిన్న కోరిక ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదురు ఆయన మీరు మొదలు పెట్టిన అన్ని కథలు పూర్తి చెయ్యండి, ఇలాంటి కథలు మధ్యలో ఆపేస్తే పాపం.

కథ విషయానికి వస్తే చాల హాస్యంతో పాటు కొత్త కొత్త మనస్తత్వాలు వున్నా క్యారెక్టర్లు పరిచయం అవుతున్నాయి. మీ అన్ని కథల్లో సంభాషణలే హైలైట్. ఇలానే అలరించాలని కోరుకుంటున్న.

నెక్స్ట్ అప్డేట్ కోసం వెయిట్ చేస్తూ..
మీ
=>విక్కీ<=

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 3వ భాగం

“నీ ఫ్రెండ్ ని ఉద్యోగం త్వరగా వెతుక్కోమను... నాకు వయసైపోతోంది. నేను చచ్చేలోగా వాడు ఏదోక ఉద్యోగం చేయడం చూడాలి...”

“ఆ విషయం నువ్వే చెప్పొచ్చుగా....”

“ఇప్పుడా?... ఇప్పుడు నా బంగారుకొండ నిద్ర చెడిపోదూ....”

నోరు వెళ్లబెట్టి “అందుకని నా నిద్ర చెడగొడతావా? నీ కన్నా ఇడీ అమీన్ బెటర్ బ్రతికున్న రోజుల్లో మెదళ్లు గుండెకాయలు తిన్నా చచ్చి హాయిగా నిద్రపోతున్నాడు. నువ్వేంటి అంటే నిద్రపోతున్న నన్ను నిద్రలేపి క్లాసు పీకుతున్నావు” కోపం, నిద్ర చెడిపోయిందన్న ఒళ్లు మంటనీ మిక్స్ చేసి అన్నాడు కార్తీక్.

“ఒక్కరోజు నిద్ర పోకపోతే వచ్చే నష్టమేమీ లేదు. రేపట్నుంచి దుప్పటెం ఖర్మ... ఏకంగా పరుపే కప్పుకొని పడుకుందువుగానీ... నేను పోయాక నా పరుపు నీ పేరు మీదే రాసిస్తాలే” బామ్మ అంది.

ఒకసారి బామ్మ వంక పిచ్చిచూపులు చూసి, “రేపట్నుంచి ఇక్కడ పడుకుంటే ఫోర్క్ మాంసం తిన్నంత ఒట్టు” కసిగా అన్నాడు కార్తీక్.

“నువ్వు ఫోర్క్ తింటే నాకెందుకు.... ఎలుగొడ్డు మటన్ ఫ్రై చేసుకుంటే నాకెందుగ్గానీ... ఒరే కార్తీకుడూ... నువ్వూ నా మనవడిలాంటివాడివే కదరా...”

“అబ్బ... సెంటిమెంట్తో ఆయింటిమెంట్ లేకుండా వాతలు పెడతావు కదా బామ్మా.... నీ బాధేమిటో చెప్పు?” అన్నాడు బుద్ధిగా లేచి మంచంలో పద్మాసనం వేసి కూర్చొని.

బామ్మ లేచి నిలబడింది. కురుక్షేత్రంలో కృష్ణుడి విశ్వరూపం కనిపించింది కార్తీక్ కి.

“చెప్పేది... మొత్తుకునేది... చస్తానని బెదిరించేది అంతా నేనే... అది నైన్టీన్ థర్టీసిక్స్...

“ఎ లవ్ స్టోరీనా?” కూసింత ఆసక్తిగా అడిగాడు కార్తీక్.

“కాదు... ఎ ట్రాజెడీ స్టోరీ... మధ్యలో టీవీ సీరియల్ లో చాలాసేపు వచ్చే యాడ్స్ లా డిస్ట్రబ్ చేయకు....”

“సరే బామ్మా... నువ్వు కూడా డైలీ సీరియల్ మాదిరి కాకుండా, ఇంగ్లీష్ సినిమాలా క్లుప్తంగా చెప్పు”.

బామ్మ చెప్పడం మొదలుపెట్టింది.

“మా ఆయన మంచి కళాపోషకుడు.. కంటికి నదురుగా కనిపించిన అమ్మాయిలను పోషించడంలో సకల కళా వల్లభుడే... తండ్రితాతల ఆస్తి. ఉద్యోగమూ సద్యోగమూ లేదు. చేతి నిండా డబ్బు... ఒంటి నిండా బంగారం... ఇంకేం... ఆ రోజుల్లో ఊరి చివర వుండే చిత్రాంగి దగ్గర్నుండి నాలుగూళ్ల అవతల వుండే చింతామణి వరకూ ఆయన పాత ఖాతాలే...

“తాతయ్యకు అంత గొప్ప హిస్టరీ ఉందా? మరి నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించలేదా?. "

“ఏ నిశ్శబ్దం?”

“అదే బామ్మా.. నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించండి.... పులిరాజా వస్తున్నాడు...” బామ్మకు విషయం సగం అర్ధమైంది.

“ఆయన పులిరాజా లాంటివాడే కానీ పులిరాజా కాదు. ఆ రోజుల్లో ఇలాంటి దిక్కుమాలిన జబ్బుల్లేవ్... అయినా స్టోరీ మధ్యలో ఇంటర్ఫియరవ్వకు...” బామ్మ కసురుకుంది. కార్తీక్ అలాగే అన్నట్టు బుద్ధిగా తలూపాడు.

“వీళ్ల తాతని ముద్దుగా మైనర్ బాబు అని పిలిచేవాళ్లు ఊల్లోని ఆడంగులు... తాసిలార్ ఉద్యోగం చేయబోతున్నాడని చెప్పి నా గొంతు కోశారు....” ముక్కు చీది కార్తీక్ చొక్కాకు తుడిచి కొ...న...సా...గిం...చిం...ది.

“అలా అలా ఆ రోజుల్లోనే అంజలీదేవిని ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పాడు. వహీదా రెహ్మాన్ దగ్గరికి వెళ్లి, 'నన్ను పెళ్లి చేసుకోవా?' అని అడుగుతానన్నాడు... చెప్పా పెట్టకుండా మెడ్రాస్ రెయిలెక్కి వెళ్ళొచ్చాడు” .

“వాళ్లు ఒప్పుకున్నారా?” కుతూహలంగా అడిగాడు కార్తీక్.

“చెప్పుచ్చుకున్నట్టున్నారు... తర్వాత వాళ్ల ఊసెత్తలేదు. ఆ తర్వాత మా మన్మధుడు పుట్టుకొచ్చాడు”

“మన్మధుడా... ఏదీ ఆ రతి హజ్బెండ్...”

“స్స్...మీ అనిరుద్దిడి అబ్బరా నీయబ్బ...”

“అంకుల్ పేరు మన్మధరావు కదా”

“ఏదో ఓ రావులే... కొడుక్కి తనలోని కళాపోసన అంతా ఉగ్గుపాలతో పోసి తనంతటోడు కావాలని మన్మధరావన్న పేరు పెట్టాడు. ఆ ముసలోడికి మల్లే వీడికి ఉద్యోగం సద్యోగం లేక, సినిమాల్లో నటిస్తానని మద్రాసెళ్లాడు... జ్యోతిలక్ష్మి, జయమాలినీలని హీరోయిన్లుగా చేయమన్నాడు. ఆ సినిమా పిచ్చితో లక్షలకు లక్షలు హారతులిచ్చేసి వచ్చాక బలవంతంగా మెడలు వంచి పెళ్లి చేస్తే మా అనిరుద్ధుడు పుట్టాడు” బామ్మ చెప్పడం ఆపింది.

“ఆ తర్వాతేమైంది బామ్మా..” ఆవులిస్తూ అడిగాడు కార్తీక్.

“నాకు భయం పట్టుకుంది... మా అనిరుద్ధుడు కూడా వాళ్లలా చెడిపోతాడేమోనని”

“అసలు నీకు అట్లాంటి థాట్ ఎవరు ఇచ్చారు బామ్మా...”

“మా అనిరుద్ధుడు కూడా వాళ్లకు మల్లె ఉద్యోగం చేయనని మొండికేయడం వల్ల.

“ఉద్యోగానికీ చెడిపోవడానికీ లింకేమిటి?”

“ఉందిరా కార్తీకుడు... నా మొగుడు తాసీల్దార్ ఉద్యోగం చేస్తుంటే బుద్దిగా ఉద్యోగం చేసుకుంటూ ఉండేవాడు. తర్వాత బుద్ధిగా పెళ్లి చేసుకొని కాపురం చేసుకుంటూ ఉండేవాడు... ఇట్టా చెడిపోయి ఆస్తినంతా గుమ్మడికాయ హల్వా చేసేవాడు కాదు...”

“స్స్...స్స్...స్స్...” అన్నాడు ఏమనాలో తోచక కార్తీక్

“నా కొడుకు మన్మధరావు కూడా తండ్రి దారిలోనే వెళ్లక హాయిగా ఏ ఉద్యోగమో చేసుకున్నా బావుండు... ఏ పనీలేక దిక్కుమాలిన పనులతో ఒళ్లు ఇల్లు గుల్ల చేసుకునేవాడు కాదు... నా కొడుకు కారు యాక్సిడెంట్లో పోతూ పోతూ అనిరుద్ధుణ్ణి చేతిలో పెట్టాడు. వాడికి వాడి తండ్రి తాతయ్యల పోలిక రాకూడదనే నా కోరిక”

“అసలు నీ పాయింటేమిటి బామ్మా...”

“నా మనవడు ఉద్యోగం చేయాలి... చిన్నదైనా పెద్దదైనా... అప్పుడే ఓ దారిలోకి వస్తాడు. ఆ తర్వాత వాడికి మంచి పిల్లను చూసి పెళ్లి చెయ్యాలి. బుద్ధిగా ఉద్యోగాన్నీ, పెళ్లాన్నీ కనిపెట్టుకొని ఒక్కరు లేక ఇద్దర్ని కనిపెట్టి నా చేతుల్లో పెడతాడు.... నేను రుక్మిణీ, సీత అనుకుంటూ...”

“కృష్ణా రామా కదా బామ్మ...” “నేను ఆడదాన్ని, మా జాతి వాళ్లనే తలచుకుంటాను” అంది 'అలాగా' అన్నట్టు చూశాడు కార్తీక్.

“అదిరా సంగతి... అందుకే నా మనవణ్ణి ఉద్యోగం చేయమంటున్నాను. వాడేమో ఉద్యోగం చేయను అంటున్నాడు" దీర్ఘంగా విశ్వసించి చెప్పింది బామ్మ,

“నీ బాధ వెనుక ఇంత పెద్ద మూడు తరాల ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఉందా?” సానుభూతిగా అడిగాడు కార్తీక్.

“ఏం చేయమంటావ్రా... ఉద్యోగం చేసుకుంటే బాధ్యతగా వుండి బుద్ధిగా పెళ్లి చేసుకొని కాపురం చేసుకుంటాడనే... ఉద్యోగం వెతుక్కునే వరకు చిల్లిగవ్వ ఇవ్వనన్నాను. దాంతోవాడు నా దగ్గర డబ్బు తీసుకోవడమే మానేశాడు. అయినా ఈ డబ్బంతా చచ్చేటప్పుడు నేను కట్టుకుపోతానా” అంటూ బొడ్లో నుండి పదివేల రూపాయల కట్ట తీసి కార్తీక్ ఇచ్చింది.

“ఇది నీ ఫ్రెండ్ కివ్వు... నేనిచ్చానని చెప్పకు...” అంటూ కళ్లు తుడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయింది బామ్మ

“అమ్మ నా బామ్మ... ఎంత పెద్ద ఫ్లాష్ బ్యాక్ బాకులా గుండెలో పెట్టుకున్నావ్...” అనుకుంటూ అలాగే నిద్రలోకి జారుకున్నాడు కార్తీక్.

***

పొద్దున్నే ఫ్రెషప్ అయి, బయటకు వెళ్తుంటే అనిరుద్రని పిలిచింది బామ్మ. వెనక్కి తిరిగి, 'ఏంటి' అన్నట్టు చూశాడు.

“స్టీల్ ప్లాంట్లో ఉద్యోగం ఉంది. నీ కోసం అట్టే పెట్టమని చెప్పాను. వెళ్లి చేరరాదూ” బామ్మ అనిరుద్ర గడ్డం పట్టుకొని అడిగింది.

అనిరుద్ర తన గడ్డం మీద వున్న బామ్మ చేతిని తీసేసి, 'ఎట్లీస్ట్ డైమండ్ ప్లాంట్ తప్ప చేయను... అయినా నీకెన్నిసార్లు చెప్పాలే నేనెవరి కిందా పని చేయనని...”

“పోనీ బిజినెస్ చెయ్... ఎన్ని లక్షలు కావాలన్నా ఇస్తాను”

“టెన్షన్స్.. ఆ టెన్షన్స్ తట్టుకోలేను. బిజినెస్ చేయాలంటే రకరకాల జిమ్మిక్కులు చెయ్యాలి. మోసం చేయాలి. ఎదుటివాడిని పడగొట్టాలి. ఇవన్నీ నాకవసరమా... ఎందుకే నన్నిట్లా చంపుతావ్?”

“అనరా అను నేను నిన్ను చంపుతున్నానా? బుద్ధిగా ఉద్యోగం చేసుకోమంటున్నాను… అంతే కదా”

“నాకు తెలియక అడుగుతా మీ నాన్న అదే మా ముత్తాత నిన్ను ఉద్యోగం చేయమన్నాడా.

ఒక్క క్షణం బామ్మ ఆశ్చర్యంగా చూసి, “లేదు... అయినా నాకు ఉద్యోగం ఎందుకు నా మొగుడే సంపాదించి పెడతాడు. నా మొగుడికి వండి వార్చుతూ ఉంటాను”

“నేనూ అంతేనే... నాకెందుకే ఉద్యోగం... నా పెళ్లానికి మొగుడి ఉద్యోగం , వండి వార్చుతూ ఉంటాను”

అనిరుద్ర మాటలతో ఒక్క క్షణం బామ్మ బిత్తరపోయి, “నారాయణ... నారాయణ, అంది అసంకల్పితంగా, “కాదు అనిరుద్ర... అనిరుద్ర... అను” అంటూ బయటకు నడిచాడు అనిరుద్ర.

****

“అనిరుద్రా... రాత్రి నాకో కల వచ్చింది” చెప్పాడు బీచ్ ని ఆనుకొని వున్న రెయిలింగ్ పక్కనే నడుస్తూ కార్తీక్.

“గ్యాస్ రేట్ తగ్గినట్టు కల వచ్చిందా?” అడిగాడు అనిరుద్ర.

“కాదు”

“హైదరాబాద్ లో హెల్మెట్లు పెట్టుకోవాల్సిన అవసరంలేదని సి.ఎం టీవీలో చెప్పినట్టు కలొచ్చిందా?”

“కాదు... బామ్మ కలలోకి వచ్చింది”

“వ్వాట్... ఈ వయసులో బామ్మతో డ్యూయెట్ పాడుకున్నావా? అయినా నీకు ప్రేమించడానికి బామ్మే దొరికిందా? బ్యాడ్ టెస్ట్ కూల్గా అన్నాడు అనిరుద్ర.

“ఛఛ... నాకా ఉద్దేశంతో కల రాలేదు”

“మరి ఆస్తి అంతా నీ పేరు మీద రాసినట్లు కల వచ్చిందా?”

“అబ్బా... నన్ను చెప్పనివ్వరా... రాత్రి బామ్మ నా మంచం దగ్గరికి వచ్చి నా చొక్కాలో ఐస్ క్యూబ్స్ పోసింది. నేను కెవ్వున అరిచాను. నా చొక్కాలో ఐస్ క్యూబ్స్ ఎందుకు వేశావని అడిగాను. నా మనవడి చొక్కాలో వేస్తే వాడికి జలుబు చెయ్యదూ. అందుకే నీ చొక్కాలో వేశానంది"

“ఒరే కార్తీక్... నువ్వు ప్రొడ్యూసర్ ని ఇంప్రెస్ చేయడానికి రైటర్ కథ చెప్పినట్టు చెప్పకు... మూడే మూడు ముక్కల్లో చెప్పు. ఏ బుర్రున్న ప్రొడ్యూసర్ అయినా డైరెక్టర్ అయినా క్యాచ్ చేస్తాడు”

కార్తీక్ ఓసారి అనిరుద్ర వంక చూసి చెప్పసాగాడు.

“బామ్మ నీ గురించే బెంగ పడుతుంట. నువ్వు తక్షణమే ఉద్యోగం చేయాలిట. లేకపోతే మీ నాన్న, తాతల్లా ఝనక్ ఝనక్ పాయల్ బాజేట... నీకివ్వమని నాకు డబ్బు కూడా ఇచ్చిందంట...

ఆశ్చర్యకరమైన విషయం ఏమిటంటే... నేను కళ్లు తెరిచే సరికి డబ్బు నా దగ్గర ఉంది”

అనిరుద్ర కార్తీక్ వంక చూసి, “నీకొచ్చింది కల కాదు నిజమే.. ఓవరాక్షన్ మానేసి ఆ డబ్బు బామ్మకు ఇచ్చెయ్” అన్నాడు.

“అదేమిట్రా ఎంతో ప్రేమతో బామ్మ డబ్బిస్తే...”

“ప్రేమతో ఇచ్చినా, కోపంతో ఇచ్చినా ఆ డబ్బు నా కష్టార్జితం కాదు. మనవడిగా నాకు వండి పెడుతోంది అది చాలు. మిగతా ఖర్చులన్నీ నావే...”

“అదేమిట్రా... అంత మాట పట్టింపైతే ఎలా?”

“ఇందులో మాట పట్టింపేమీ లేదు... నువ్వు ఉద్యోగం చేయకపోతే ఆస్తిలో చిల్లిగవ్వ రాదు అంది. అసలు నేను ఉద్యోగం చేయకపోయినా ఆ ఆస్తిలో సగం చిల్లిగవ్వ కూడా అక్కర్లేదు. నాకు బామ్మ మీద ఏ కోపమూ లేదు. పదేళ్ల కుర్రాడు కూడా పేపర్లు వేసో, పాల ప్యాకెట్లు అమ్ముతూనో డబ్బు సంపాదిస్తున్నాడు. అట్లాంటిది నేను డబ్బు సంపాదించలేనా?” అనిరుద్ర కుండ బద్దలు కొట్టినట్లు తన అభిప్రాయం చెప్పాడు.

“నిన్ను మార్చడం నా వల్ల కాదుగానీ టిఫిన్ చేయడానికి మన దగ్గర క్యాష్ ఎంతుందేమిటి?”

“ఈడ్చి తన్నినా రష్యా రూబుల్ లేదు. అమెరికా డాలర్ లేదు. ఇండియన్ రూపాయి లేదు” అనిరుద్ర సెటైరిగ్గా చెప్పాడు.

“పోనీ బామ్మ ఇచ్చిన డబ్బు...” అని అనిరుద్ర మొహం వంక చూసి, “అదే అప్పుగా...” అంటూ మళ్లీ అనిరుద్ర ఎక్స్ప్రెషన్స్ చూస్తూ “వద్దులే” అన్నాడు.

సరిగ్గా అప్పుడే అక్కడ చిన్న గొడవ. ఓ వ్యక్తి ఆటో దిగి, ఆటో డ్రైవర్ తో గొడవపడ్డున్నాడు. అనిరుద్ర అటుకేసి నడిచాడు.

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 4వ భాగం

“నేనివ్వనంతే... మరీ ఇంత ఘోరమా... నలభైకి మించదు... వంద ఎలా అవుతుంది?” ఓ వ్యక్తి ఆటో డ్రైవర్తో గొడవపడ్తున్నాడు.

“ఇదిగోండి సార్ మీటర్ చూడండి... ఫ్రీగా ఇస్తున్నట్టు మాట్లాడతారేంటి?” ఆటోడ్రైవర్ గొంతు పెంచాడు. ఇద్దరి వాదనలు ఎక్కువయ్యాయి. ఆ వ్యక్తి కూడా వున్న అతని భార్యో, గర్ల్ఫ్రెండో...

“అయ్యో ఇచ్చేయండి గొండవెందుకు? అసహ్యంగా...” అంటోంది. ఆ వ్యక్తి విసుక్కుంటూ జేబులోంచి వంద రూపాయలు తీసి ఇవ్వబోయాడు.

అనిరుద్ర వెంటనే ఆ వ్యక్తితో “ఆగండి మాస్టారూ...” అని ఆటోడ్రైవర్ వైపు తిరిగి, “ఎందుకొచ్చిన గొడవ... ఓ యాభై తీసుకొని వెళ్లు... నీకు ఓ పది లాభం” అన్నాడు.

“ఏంటి... సెటైర్లు వేస్తున్నావా? నాకు పది లాభం ఏంటి? యాభై బొక్కవుద్ది. మీటర్ చూసి డబ్బు ఇవ్వండి. నేనేం చందాలు అడగడం లేదు” అన్నాడు ఆటోడ్రైవర్ “ఎందుకు చెబుతున్నానో అర్ధం చేసుకో. స్టేషన్ నుంచి ఇక్కడికి నలభైకి మించి అవ్వదు యాభై తీసుకొని వెళ్లు”

“అదేం కుదర్దు... మీటర్ చూసి డబ్బులివ్వండి” “నలభైకి మించి అవ్వదని చెప్తున్నాగా”

“ఎలా చెబుతారండీ... మీటర్ కన్నా మీకు ఎక్కువ తెలుసా?”

“సరే నలభైకి మించి అవ్వదని నిరూపిస్తే” “నిరూపించండి చూద్దాం”

“సరే ఓ పని చేద్దాం... నేను మరో ఆటోని పిలుస్తాను. నా వెనకే వచ్చేయ్. ఆ ఆటో బిల్లు ఎంతయితే అంతే నీకు ఇస్తాను. కానీ నా ఆటో బిల్లు నువ్వు పే చేయాలి” అన్నాడు అనిరుద్ర.

“ఏ ఆటో బిల్లు అయినా ఒకటే అవుతుంది” ఆటోడ్రైవర్ అన్నాడు.

“అవుతుంది... ట్యాంపరింగ్ చేస్తే అనిరుద్ర చెప్పాడు. అప్పటివరకూ వాదిస్తున్న ఆటోడ్రైవర్ మొహంలో రంగులు మారాయి.

“మీటర్ వినియోగించే ప్రధాన గేర్ వీల్ కు అరవై నాలుగు పళ్లుంటాయి. ఇది ఒక చుట్టు తిరగడానికి ఎక్కువ సమయం పడుతుంది. దాన్ని తొలగించాలి. యాభై ఆరు పళ్లు వుండే గేర్ వీల్ ని ఏర్పాటుచేస్తే గేర్ వీల్ కు ఎన్ని తక్కువ పళ్లుంటే మీటర్ వేగం అంత ఎక్కువ చూపిస్తుంది.

పాయింట్ నంబర్ టూ... ఆటో మీటర్ దగ్గర వుండే వర్క్ గేర్ కి ఇరవై పళ్లుంటాయి. పదహారు పళ్లు వుండే వర్క్ గేర్ ని ఏర్పాటుచేస్తే త్వరగా తిరిగి బిల్ ఎక్కువ వస్తుంది” అనిరుద్ర చెప్పడం ఆపి ఆటోడ్రైవర్ వంక చూసి, కొద్దిగా ఆగాడు.

“నీ ఆటో నంబర్ ఎంతో చెప్పు... తూనికలు, కొలతల శాఖ లేదా సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు ఏ ఒక్కరికి ఫోన్ చేసినా వాళ్లే చూసుకుంటారు”

ఆటోడ్రైవర్ ఏమనుకున్నాడో వెంటనే, “పొద్దున్నే గొడవ ఎందుకు సార్... ఆ యాభై "ఇచ్చేయండి” అన్నాడు.

“కాదు నలభయ్యే... నాతో పదినిమిషాలు వాగించినందుకు టైం కిల్ అమౌంట్” అంటూ ఆటోలో వున్న వ్యక్తి వైపు చూశాడు. ఆ వ్యక్తి నలభై రూపాయలు ఆటోడ్రైవర్ కు ఇచ్చాడు. ఆటోవాలా గొణుక్కుంటూ వెళ్లిపోయాడు.

“అవునవును...” అంటూ తన పక్కనే వున్న అతణ్ణి మోచేత్తో పొడిచింది. "

ఆ వ్యక్తి అరవై రూపాయలు అనిరుద్ర చేతిలో పెట్టాడు. అనిరుద్ర అందులో నుండి మూడు పది రూపాయల కాగితాలు తీసుకొని, మిగతా మూడు పది కాగితాలు ఆ వ్యక్తికి ఇచ్చాడు.

“థాంక్స్” చెప్పాడా వ్యక్తి. కు

“ఇందాకోటి చెప్పానుగా... సరే... సగం లాభం ఇచ్చారు కాబట్టి మీకు ఎప్పుడూ పనికి వచ్చే రెండు, మూడు టిప్స్ చెబుతాను వినండి. ఎప్పుడైనా ఆటోలోకి ఎక్కగానే మీటర్ ఫ్లాగ్ ని పూర్తిగా డ్రైవర్ కిందకి తిప్పాడో లేదో గమనించాలి. సగమే తిప్పితే మొత్తం కిందకి తిప్పమని చెప్పండి. ఆటోను వెయిటింగ్లో పెట్టాల్సి వస్తే, దిగే ముందు మీటర్ రీడింగ్ గమనించి, ఆ తర్వాత ఆటో ముందుకు కదలగానే రీడింగ్ ను పరిశీలించండి” అని చెప్పాడు అనిరుద్ర. "

ఆ వ్యక్తి సరే అన్నట్టు తలూపి ముందుకు కదిలాడు.

***

“ఒరే అనూ... నీ దగ్గర చాలా ఇన్ఫర్మేషన్ వుందిరా...” అన్నాడు కార్తీక్.

“మూడ్రూపాయలు పెట్టి పేపర్ కొన్నప్పుడు కనీసం ముప్ఫై రూపాయలకు సరిపడా ఇన్ఫర్మేషన్ తీసుకోకపోతే ఎలా... ఎప్పుడూ పత్రికలు కొని చదవడానికి కక్కుర్తి పడుకు” అని చెప్పి అయ్యర్ హోటల్ లోకి దారితీశాడు అనిరుద్ర. వేడి వేడి ఇడ్లీలు రెడీ అవుతున్నాయి అయ్యర్ హోటల్లో,

***

బాత్రూంలోని షవర్ కు చెమట పట్టింది. అద్దానికి ఉద్వేగపు కౌంట్ డౌన్ మొదలైంది. మూలన పడి వున్న బట్టలు వేసే స్టాండ్ కళ్లు విప్పార్చి చూస్తోంది. మొత్తం మీద ఆ స్నానాల గది ఆపసోపాలు పడుతోంది. కారణం మరి కాసేపట్లో అనిమిష ఆ గదిలోకి అడుగుపెట్టబోతోంది.

* * *

“ఏయ్ అనిమిషా... ఆగు... దిష్టి తీయనీ... నీ అందం చూస్తోంటే నాకే ఇంత టెంప్టింగ్గా ఉంది. ఆ బాత్రూంకెంత టెంప్టింగ్ గా ఉంటుందో! అసలింతకూ బాత్రూం మేల్ జెండరా... ఫిమేల్ జండరా?” అని అడిగింది ద్విముఖ అనిమిషను.

రెండు చేతులూ నడుం మీద పెట్టుకొని టవల్ ని భుజమ్మీద వేసుకొని ద్విముఖ వెన చూస్తూ, “ఇవ్వాళ నన్నసలు స్నానం చేయనిస్తావా? లేదా? అవతల మా బాసాసురుడు కుబుసం వీడిన పాములా ఎదురుచూస్తూ ఉంటాడు” అంది అనిమిష

“అబ్బా... ఇంతందంగా ఎలా పుట్టావే?” అంది అనిమిష నడుము వంక చూస్తూ..

“ఏయ్... నీకు అల్లరెక్కువవుతోంది” తర్జనీ చూపిస్తూ అంది అనిమిష.

“అల్లరి అంటే గుర్తొచ్చింది. ఇవ్వాళ ఆఫీసు నుండి ఎన్ని గంటలకు వస్తావ్?” అడిగింది ద్విముఖ.

“ఆరు గంటలకు... ఏం నాతో ఏమైనా పనా?”

“నాకు రూమ్మేట్.... డైనింగ్ మేట్.... బెడ్ మేట్.... టీవీ మేట్ వి నువ్వే కదా... ఇవ్వాళ ఆరు గంటలకు స్పెషల్ ప్రోగ్రామ్ ఉంది”

“స్పెషల్ ప్రోగ్రామా... కొంపదీసి ప్రీమారిటల్ సెక్స్ గురించి కాదు కదా... మన రూమ్ ముందు గొడవైతే నేనూరుకోను” అంది అనిమిష

“అనుకుంటాంగానీ... నీలో సెటైర్ బాగానే ఉంది. మొన్న బీచ్లో షూట్ చేసిన ప్రోగ్రాం ఇవ్వాళ టీవీలో వస్తోంది”

“రోజూ నీ ప్రోగ్రామ్ ఏదో ఒకటి వస్తుందిగా... అందులో న్యూసేముంది?”

"నాన్ సెన్స్ గా మాట్లాడకు. సెన్స్తో ఆలోచించిచు... ఇవ్వాళి ప్రోగ్రామ్లో ఓ వివివిఐపి ఉంటాడు”

“మూడు 'వి'లున్నాయా మీ వివివిఐపిలో?” అడిగింది అనిమిష

“అవును.. అతగాడికి భర్త పోస్ట్ కావాలిట”

“వ్వాట్.. అదిరిపడి అడిగింది అనిమిష

“అందుకేగా... ఆ ఇంటర్వ్యూ మిస్సవ్వద్దు అంటున్నాను. భలే ప్రిన్సిపల్ మేన్.. హీమేన్ కూడా.... సాయంత్రం త్వరగా రావే... వచ్చేటప్పుడు స్నాక్స్ ఏమైనా పట్టుకురా... తింటూ చూడొచ్చు”

“ముందు స్నానం చేయనీ... మా బాస్ గురించి తెలియదు. రాజ్... శోభరాజ్... అంటూ అతడిని యిమిటేట్ చేస్తూ బాత్రూమ్లోకి వెళ్లింది అనిమిష

***

శోభరాజ్ సర్వీసెస్

సరిగ్గా ఆరేళ్ల క్రితం ఓ చిన్న గదిలో ప్రారంభమైన సంస్థ శోభరాజ్ సర్వీసెస్. మార్కెటింగ్, డిస్ట్రిబ్యూషన్, సలహాలు, పబ్లిసిటీ... ఇలా ఎవరికి, ఎలాంటి అవసరం వచ్చినా ముందుగా సంప్రదించేది శోభరాజ్ సర్వీసెస్ నే. శోభరాజ్ కు వచ్చిన ఐడియా ఫలితం ఇది.

ఆరేళ్లలో శోభరాజ్ సర్వీసెస్ కు మంచి పేరు వచ్చింది. శోభరాజ్ వృత్తిపరమైన సమర్ధత ఒక కారణమైతే, అతను తన స్టాఫ్ ను ఎంపిక చేసుకునే పద్దతి... వాళ్లకు అన్ని ఫెసిలిటీస్ కల్పించడం మరో కారణం."

అను శోభరాజ్ది డిఫరెంట్ క్యారెక్టర్. కొన్ని విషయాల్లో ఫ్రాంక్ గా ఉంటాడు. ఏ విషయాన్ని అయినా మొహమ్మీదే చెప్పేస్తాడు. విలక్షణమైన రీతిలో అతని స్వభావం ఉంటుంది. చాలా విషయాల్లో ప్రాక్టికల్. .

విశాలమైన ఆ హాలులో మూడు వరుసల్లో ఒకేలాంటి కుర్చీలు ఉన్నాయి. ఆ కుర్చీల్లో స్టాఫ్ కూర్చున్నారు. స్టాఫ్లో డిజిగ్నేషన్స్ ఏవైనా, అసెంబ్లీ టైంలో అంతా ఒక్కటేననే ఉద్దేశం శోభరాజ్ది. తొమ్మిది నలభై అయిదుకల్లా ముప్పాతిక స్టాఫ్ వచ్చేశారు. పది గంటలకు రిజిష్టర్ లో సంతకం చేయాలి. అరగంట గ్రేస్ టైం. పదిన్నర తర్వాత వచ్చిన వాళ్లు సంతకం చేసి 'ఆలస్యానికి కారణం' లేట్ అన్న కాలమ్లో రాయాలి. అలా నెలలో మూడుసార్లకు మించి వుంటే శోభరాజ్ ఆ ఉద్యోగిని తన ఛాంబర్లోకి పిలిపించి కౌన్సిలింగ్ నిర్వహిస్తారు.

ఆఫీస్ టైంలో ఎవ్వరూ మాట్లాడుకోకూడదు. లంచ్ టైంలో ఎవరి స్వేచ్ఛ వారిది. విజిటర్స్ రూమ్లో కూర్చొని కబుర్లు చెప్పుకోవచ్చు. అతని సంస్థలో పనిచేసే వాళ్లెవరూ బ్యాంకుల్లో లోన్లు తీసుకోకూడదు. తన ఉద్యోగులు ఎక్కడో అప్పు చేయడం ఇష్టం ఉండదు. తనే బ్యాంకు వడ్డీ కన్నా కనీసం ఆరు శాతం తగ్గించి ఇస్తాడు.

ఆ కారణాల వల్ల ఉద్యోగుల్లో 'డ్యూటీ కాన్షియస్ నెస్' పెరుగుతుందన్న నమ్మకం శోభరాజ్ది. ముపై నాలుగేళ్ల శోభరాజ్ అవివాహితుడు. తనకు నచ్చిన అమ్మాయి దొరకనందువల్లే పెళ్లి చేసుకోలేదని 'పెళ్లేందుకు చేసుకోలేదని అడిగిన వాళ్లకు కారణం చెబుతాడు.

మూడు వరుసల్లో వున్న కుర్చీల్లో రెండు కుర్చీలు మాత్రమే ఖాళీగా ఉన్నాయి. అందులో ఒక కుర్చీ అకౌంట్స్ సెక్షన్ లో పనిచేసే నిఖితది కాగా మరో కుర్చీ అనిమిషది.

తొమ్మిది గంటల యాభై ఐదు నిమిషాలు. శోభరాజ్ అసెంబ్లీ హాలులో డయాస్ మీద నిలబడ్డాడు. స్టాఫ్ అటెండెన్స్ రిజిష్టర్లో సంతకాలు చేసి తమ తమ సీట్లలో కూర్చున్నారు. రోజువారీ కార్యక్రమాల్లో భాగంగా శోభరాజ్ టేబుల్ మీద వున్న టేప్ రికార్డర్ లో ప్లే బటన్ నొక్కాడు. అయిదు నిమిషాల ప్రసంగం అందులో ఉంటుంది. టేప్లో నుండి శోభరాజ్ ప్రసంగం వస్తుంటే.. దానికి అనుగుణంగా శోభరాజ్ పెదవులు కదిలిస్తూ హావభావాలు ప్రదర్శిస్తుంటాడు.
“మై డియర్ స్టాఫ్... అయామ్ శోభరాజ్... అలా అని చార్లెస్ శోభరాజ్ ని కాను... పన మాస్టర్ క్రిమినల్... నేను మాస్టర్ బిజినెస్ మాన్ ని... ప్రకాష్ రాజ్ ని కాను అతనో వర్సెటైల్ ఆర్టిస్ట్... నేను మాస్టర్ బిజినెస్ క్రియేటర్స్... నేను ఏది చేసినా ఫేస్ టు ఫేస్... బ్యాక్ టు ఫేస్ నా డిక్షనరీలో లేదు. నేను టైంని దైవంగా భావిస్తాను. ఎందుకంటే... టైం కనిపిస్తుంది. దాన్ని వినియోగం చేసుకుంటే ఎన్నో ఉన్నత శిఖరాలను ఎక్కేలా చేస్తుంది. నేను టైంని మనీగా భావిస్తాను. ఎందుకంటే టైం సద్వినియోగం చేసుకుంటే బిల్గేట్స్ అవ్వొచ్చు. టాటా బిర్లా అవ్వొచు అమితాబ్ కె.బి.సి.లో తన టైం స్పెండ్ చేసి కోట్లు సంపాదించాడు. నేను టైంని లైఫ్గా భావిస్తాను ఈ టైంలో నేను బ్రతికే ఉన్నాను. బ్రతికి వున్న టైంని నేను సద్వినియోగం చేసుకోవాలి. ప్రతిరోజు మీకు ఈ క్యాసెట్ ఎందుకు వినిపిస్తున్నాననంటే... కనీసం రోజులో అయిదు నిమిషాలైనా నా మాటలు మీకు ఆలోచన కలిగిస్తాయని... థాంక్యూ... నా మాటలు శ్రద్ధగా విన్నందుకు మీకు కాంప్లిమెంట్గా కాఫీ...”

టేప్ ఆఫ్ అయ్యింది. అటెండర్ ఆర్ముగం అందరికీ కాఫీలు సర్వ్ చేశాడు. శోభరాజ్ ఖాళీగా వున్న రెండు కుర్చీల వైపు చూశాడు. ముఖ్యంగా అనిమిష వున్న కుర్చీ వైపు.

***

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 5వ భాగం

పది గంటల పది నిమిషాలు.

నిఖిత వగరుస్తూ వచ్చింది. శోభరాజ్ నిఖిత వంక చూశాడు.

“గుడ్ మార్నింగ్ సర్... సారీ సర్” అంది నిఖిత శోభరాజ్వైపు చూసి.

“మొదటిది విష్ రెండోది లేట్గా వచ్చినందుకు అపాలజీ కదూ” అడిగాడు శోభరాజ్.

“నో సర్... యస్ సర్” అంది ఏమనాలో తోచక.

అటెండెన్స్ రిజిష్టర్ ఆమె ముందుకు జరిపాడు శోభరాజ్. రిజిష్టర్లో సంతకం చేసి “లేట్' అన్న కాలమ్ వైపు చూసింది.

మూడు కాలమ్స్ పూర్తయ్యాయి. “ఈ నెలలో ఇది నాలుగో లేట్...” శోభరాజ్ నిఖితవైపు చూశాడు.

“సారీ సర్... సేమ్ రీజన్... బస్సులు దొరకలేదు. ఆటోవాళ్లు మీటర్ చార్జీలు పెంచాలని మళ్లీ స్ట్రయిక్ చేస్తున్నారు” చెప్పింది నిఖిత.

శోభరాజ్ ఓసారి నిఖితవైపు చూసి తలపంకించి, స్టాఫ్ అందరివైపు చూశాడు.

“ఇవ్వాళ సాయంత్రం ఆఫీసు వదిలాక ఇక్కడ చిన్న పార్టీ ఉంది. అందరూ రావాలి... అన్నట్టు ఆ పార్టీ ఇచ్చేది నిఖితే...” అంటూ తన క్యాబిన్ లోకి వెళ్లిపోయాడు.

****

భావన ఫోన్ ని క్లీన్ చేస్తుంటే ఇంటర్కమ్ రింగయింది. ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి, 'యస్ సార్' అంది. "

“అనిమిష ఇంకా రాలేదా?” అడిగాడు శోభరాజ్.

“లేదు సర్”

“టైం పదిన్నర దాటింది కదూ...” తనలో తాను గొణుక్కున్నట్టు అన్నాడు.

“యస్ సర్”

శోభరాజ్ ఫోన్ పెట్టేశాడు. భావన రిసెప్షనిస్ట్ గా పనిచేస్తోంది. నిఖిత భావనవైపు చూసి గుసగుసగా, “ఏమిటి సంగతి?” అని అడిగింది.

“బాస్ ఏడ్చాడు” చెప్పింది భావన అంతే గుసగుసగా. .

“అయితే అనిమిషను రమ్మను... నాలుగేళ్ల క్రితం నుంచీ బాస్ ఇలానే ఏడుస్తున్నాడు” నిఖిత నవ్వి అంది.

ఈలోగా అటెండర్ అర్ముగం ఆ ఇద్దరి మధ్యకు వచ్చి, “ఏమిటి సంగతి?” అని అడిగాడు.

“బాస్ ఏడ్చాడు” అంది భావన నవ్వి. అనిమిష మేడమ్ని రమ్మంటే సరి” అర్ముగం నవ్వి అన్నాడు. ఆ 'ఏమిటి సంగతి?” గుసగుసలా ఆ ఆఫీసులో అలా ఓ రౌండేశాయి. "

ఈలోగా అనిమిష వచ్చింది. వస్తూనే ఆఫీసులో దిష్టిలా వున్న పెద్ద గోడ గడియారం వంక చూసింది. అందులో అంకెలులేవు. అంకెల స్థానంలో శోభరాజ్ తల భాగాలు అతికించబడి ఉన్నాయి.

టైం చూసినప్పుడల్లా తనే గుర్తుకు రావాలని శోభరాజ్ చేసిన ఏర్పాటు అది.

“టెన్ థర్టీ ఫైవ్...” అనిమిష గుండెలు వేగంగా కొట్టుకుంటున్నాయి. ఈలోగా అర్ముగం వచ్చాడు.

“అర్ముగం... రిజిష్టర్ వెళ్లిపోయిందా?”

వెంటనే అర్ముగం కుడి చేతి చూపుడు వేలిని నోటి మీద పెట్టుకొని బాస్ క్యాబిన్వైపు తల తిప్పాడు.

అనిమిష బాస్ క్యాబిన్ వైపు నడిచింది. అనిమిష బాస్ క్యాబిన్లోకి అడుగుపెట్టగానే భావన గుసగుసగా నిఖితతో అంది.

“శోభరాజ్ సమర్పించు... 2006 ఎ లవ్ స్టోరీ” వెంటనే అర్ముగం ఆ ఇద్దరి మధ్యకు వచ్చి “ప్రొడ్యూస్ట్ బై అర్ముగం” అన్నాడు.

****

“సారీ సర్... గుడ్మాణింగ్ సర్” అంది అనిమిష శోభరాజ్ అనిమిష వంక చూస్తూ “మొదటిది అపాలజీ... రెండవది విష్ కదూ”

“యస్సార్... ముందు తప్పు ఒప్పుకోవడం మర్యాద” టేకిటీజీ మిస్ అనిమిష... ఈ నెలలో ఇది మరి ముప్ఫయ్యవ లేట్ కదూ” అడిగాడు

శోభరాజ్.

“అవును సర్... ఈ నెలలో వున్నవి ముఫ్పై రోజులే” చెప్పింది అనిమిష.

“లేట్ రీజన్ సేమ్ టు సేమ్ కదూ”

“అవును సర్... ట్రాఫిక్ జామ్... బస్సులు దొరక్కపోవడం” “చేపా చేపా ఎందుకు ఎండలేదు కథ తెలుసా?” అడిగాడు శోభరాజ్.

“చిన్నప్పుడు విన్నాను సర్... అయినా నాకు ఫిష్ అంటే ఎలర్జీ. చికెన్, మటన్. ఫిష్ తినను... దాని మీద పెద్దగా ఆసక్తిలేదు”

“నేను ఫిష్తో ఏ వెరైటీస్ చెయ్యొచ్చో చెప్పడం లేదు... అదో కథ... ట్రాఫిక్ ట్రాఫిక్ ఎందుకు జామ్ అయ్యావంటే... వెహికల్స్ నడిపేవాళ్లని అడగమందిట... వాళ్లను అడిగితే ఇష్టమొచ్చినట్లు వన్ వేలను పెట్టే వాళ్లను, మినిస్టర్లు వస్తున్నారని... ట్రాఫిక్ ఆపే వాళ్లను అడగమందిట... అంతా తిరిగి గవర్నమెంట్ దగ్గరకి వెళ్లిందట కథ చెప్పి నవ్వి అనిమిష మొహం వంక చూశాడు.

“నవ్వు రాలేదు కదూ... జోక్స్ వేయడం... సమయానుకూలంగా సందర్భోచితంగా మాట్లాడడం నాకు తెలియదు”

“నోనో సర్... అలాంటిదేం లేదు... రిజిష్టర్ లో సంతకం...”

“నోప్రాబ్లెం... అయినా నీ ప్రాబ్లెం సాల్వ్ కావడానికి నేనో మార్గం చెప్తాను. హాయిగా వెహికల్ కొనుక్కో”

“సారీ సర్... ప్రస్తుతం లోన్ కట్టే పొజిషన్లో లేను”

“అనిమిషా... నువ్వొక్కదానివే కదా... నీకు వచ్చే శాలరీ నాలుగు అంకెల్లో ఉంటుంది కదా. అంత డబ్బేంచేస్తావ్?” అని అగి, “సారీ అది నీ పర్సనల్ కదూ” అన్నాడు.

అనిమిష సమాధానం చెప్పలేదు. మౌనంగా ఉండిపోయింది. శోభరాజ్ రిజిష్టర్ ని ఆమె ముందుకు తోశాడు. రిజిష్టర్ లో సంతకం చేసి ఆమె వెళ్తుంటే, “ఎటో వెళ్లిపోయింది మనసు...” పాటను హమ్ చేసుకోసాగాడు శోభరాజ్.

*****

ఈవెనింగ్ ఫైవ్ థర్టీ.

స్టాఫ్ అంతా అసెంబ్లీ హాలులోకి వచ్చారు. డయాస్ మీద టివిఎస్ స్కూటీ కొత్తది ఉంది. . శోభరాజ్ డయాస్ మీదికి వచ్చాడు. అర్ముగం స్వీట్ ప్యాకెట్ తెచ్చాడు.

శోభరాజ్ గొంతు సవరించుకొని, “డియర్ స్టాఫ్... ఈ కొత్త స్కూటీ చూశారుగా... చాలా బావుంది కదూ... దీనికి ఓనర్ ఎవరో తెలుసా? నిఖిత... గివ్ హర్ ఎ బిగ్ హ్యాండ్" అనగానే, స్టాఫ్ అంతా చప్పట్లు కొట్టారు.

“మిసెస్ నిఖితా... కమ్ హియర్ టేక్ కీస్... నీ ఆలస్యానికి కారణం నీకో వెహికల్ లేకపోవడం... నువ్వు లేట్గా వచ్చే ప్రతి నిమిషం మన సంస్థకు నష్టమే... రేపట్నుంచి నువ్వు లేటుగా రావాల్సిన అవసరం ఉండదు. అలా అని ఈ వెహికల్ కోసం డబ్బు ఖర్చయిపోతుందన్న ఫీలింగ్ వద్దు. నీకు నెలకు బస్సు ఛార్జీలు, ఆటో ఛార్జీలకు కలిపి ఎంతవుతుందో... అంతే అమౌంటిని నెలనెలా మన సంస్థలో లోన్ అమౌంట్ కింద కట్టు. నీకు వెహికల్ వుంది కాబట్టి... పెట్రోల్ అలవెన్స్ కూడా ఎక్స్ట్రాగా అందుతుంది” అన్నాడు శోభరాజ్.

నిఖిత సంతోషం ఆపుకోలేక చప్పట్లు కొట్టింది.

శోభరాజ్ అనిమిష వంక చూసి, “మీలో ఎవరైనా సరే... వెహికల్స్ కావాలనుకుంటే అప్లయ్ చేసుకోవచ్చు. మీరు బస్ ఛార్జీలకు చెల్లించే డబ్బును లోన్ అమౌంట్గా పేచేస్తే చాలు. అంతేకాదు పెట్రోల్ అలవెన్స్ కూడా అందుతుంది” అన్నాడు.

స్టాఫ్ మరోసారి చప్పట్లు కొట్టారు. స్టాఫ్ ఒక్కొక్కరే వెళ్తున్నారు. నిఖిత హుషారుగా స్కూటీని బయటకు తీసింది. సరదాగా తీసుకున్న డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ తనకు ఈ విధంగా పనికొచ్చినందుకు మురిసిపోయింది.

అనిమిష ఇంటికి వచ్చేసరికి హాలంతా నీట్గా ఉంది. టీపాయ్ మీద చిప్స్ ప్యాకెట్... కాఫీ ఫ్లాస్క్ రెండు కప్పులు ఉన్నాయి. అనిమిషకు సగం అర్ధమైంది. మిగతా సగం బాత్రూంలో నుండి స్నానం చేసి నైటీలో వస్తూ ద్విముఖ చెప్పింది.

“నా ఫేవరెట్ ప్రోగ్రాం వస్తుంది... ఎంత కష్టపడి చేసి వుంటాననుకుంటావ్... కానీ చూసేవాళ్లు చాలామంది అలా ఛానల్ మార్చి ఇలా చూస్తారుగానీ... ఇలాంటి ప్రోగ్రామ్ చేయడం ఎంత కష్టమనుకున్నావ్?” ఉపోద్ఘాతం లేకుండానే మొదలుపెట్టింది ద్విముఖ.

“నేను కూడా ఫ్రెషప్ అయి వచ్చాక నీ సాధక బాధకాలు వింటాను” అంటూ హ్యాండ్ బ్యాగ్ ని సోఫాలోకి గిరాటేసి బాత్రూంలోకి వెళ్లింది.

పది నిమిషాల తర్వాత మొహం తుడుచుకుంటూ వచ్చి టీవీ ఎదురుగా వున్న సోఫాలో కూర్చుంది.

“ఇప్పుడు చెప్పు... చిప్స్ తింటూ వింటా” అంది చిప్స్ ప్యాకెట్ ఓపెన్ చేస్తూ..

“అసలు యాంకర్ జాబ్.. అంటే...” అని చిప్స్ ప్యాకెట్లోని చిప్స్ నోట్లో వేసుకొని, “చిప్స్ బాగున్నాయి కదూ... మొన్నోసారి స్నాక్స్ స్నాక్స్ ప్రోగ్రామ్ కోసం ఓ బేకరీకి వెళ్లి షూట్ చేస్తుంటే ఆ బేకరీ వాళ్లు నన్ను మెచ్చి ఓ పది పన్నెండు చిప్స్ ప్యాకెట్స్ ఫ్రీగా ఇచ్చారు. కెమెరామెన్, శ్వేత, అసిస్టెంట్లు పంచుకోగా మిగిలిన ప్యాకెట్ ఇది...” చెప్పింది ద్విముఖ.

“యాంకర్ అనిపించుకున్నావు... అసలు ఆ దేవుడు వసపిట్టల్ని సృష్టించినప్పుడు... మా డ్యూటీలేమిటని బ్రహ్మని అడిగాయట... మీ డ్యూటీ... టీవీలు వచ్చాక ఎక్కువవుతుంది...

మీ స్నేహితులు మీ దారిలోనే నడుస్తారు.. మీకు యాంకర్లు అనే కొత్త పేరు జత చెప్పాడట” నవ్వి అంది అనిమిష

“సెటైరా? మా యాంకర్ల కష్టాలేం తెలుసు... మొన్న 'ఏం చేయాలనుకుంటున అన్న ప్రోగ్రామ్లో భాగంగా ఓ శాల్తీని ఇదే ప్రశ్న అడిగితే, “అందమైన అమ్మాయిలను చేయాలనుకుంటున్నాను” అని చెప్పాడు. మరో శాల్తీ అయితే నేనేం చేస్తే మీకెందుకు? అని ఇంకొందరు మావైపు హీనంగా చూశారు. టీవీలో కనిపించాలనే ఇంట్రెస్ట్ వున్న వాళ్లను ఇలా ప్రోగ్రామ్స్ పట్ల ఆసక్తి వున్న వాళ్లను పట్టుకోవడం అంత సులభం కాదు”

“చాలామందికి ఓ అనుమానం. మేమే ప్లాన్డ్ గా ముందు మనుషులను ప్లాన్ చేసి ఉంచుతామని. రిహార్సల్స్ చేయిస్తామని. ఏదో ప్రోగ్రామ్! అలా వుంటే వుండొచ్చుగాక. అన్నీ అలా ఉండవు కదా... కొందరైతే మేము షూటింగ్ చేయడానికి వెళ్తే మా వెనకే ప్రపంచ గూఢచారులా ఉంటారు. మేము వెళ్లకముందే అన్నీ చెక్ చేసుకుంటారు”

“అన్నీ చెక్ చేసుకుంటారంటే గుర్తొచ్చింది. మొన్నీ మధ్య మా కొలీగ్ ఒకనాడు ఏదో వంటల ప్రోగ్రామ్ వాళ్ల ఇంట్లో ఏర్పాటు చేసిందట. షూటింగ్ అయిపోయాక చూస్తే దేవుడింట్లో దేవుడి మినీ హుండీ కనిపించలేదంట. కొంపదీసి షూటింగ్ వాళ్లే నొక్కేసి ఉంటారంటావా? డౌట్ గా అడిగింది అనిమిష

“ఛఛ... అలా అయి ఉండదు. అయినా ఆ విషయాలు నేనెలా చెప్పగలను? అన్నింటిలోనూ ఇంటూలు డివైడెడ్ బైలు ఉంటాయి”

“అదేంటి ప్లస్లు... మైనస్లు అంటారు కదా...” అంది అనిమిష ఆశ్చర్యపోయి.

“టీవీ యాంకర్ ని కదా... వెరైటీ కోసం వాడాను....” అంటూ టైం చూసుకుంది.

“టైమైంది... డిస్ట్రబ్ చేయకుండా ప్రోగ్రామ్ చూడు...” అంటూ టీవీ ఆన్ చేసింది.

***

“హలో గుడ్ ఈవెనింగ్... శుభ సాయంత్రం! నమస్కారం! దిసీజ్ ద్విముఖ... యువర్ ఫేవరేట్ యాంకర్... హాయ్...” స్క్రీన్ మీద ద్విముఖ కనిపించింది.

ద్విముఖ ఓసారి అనిమిష వంక చూసింది.

“ఈ రోజు మేము ఓ వెరైటీ ప్రోగ్రామ్తో మీ ముందుకి వస్తున్నాము... దాని పేరే...” స్క్రీన్ మీద ద్విముఖ మాయమైంది.

“ఏం చేయాలనుకుంటున్నారు?” అన్న అక్షరాలు కనిపించాయి. ఆ తర్వాత సినిమా క్లిప్పింగులు... తర్వాత మళ్లీ ద్విముఖ ప్రత్యక్షమైంది.

“వైజాగ్ బీచ్లో... కుర్రకారు నుండి ఓల్టేజ్ సిటిజన్స్ వరకు 'ఏం చేయాలనుకుంటున్నారో వినండి” అంటూ మైకు పట్టుకొని ముందుకు కదిలింది.

అనిమిష బీచ్లో జనం చెప్పే అభిప్రాయాలు వింటోంది. అనిరుద్ర స్క్రీన్ మీద కనిపించగానే సన్నటి ఉద్వేగం కలిగింది అనిమిషలో అప్రయత్నంగా.

అతని మాటలు వింటుంటే గమ్మత్తుగా అనిపించింది.

***

“అనిమిషా... ప్రోగ్రామ్ ఎలా ఉంది?” అడిగింది ద్విముఖ టీవీ ఆఫ్ చేస్తూ.

“బావుంది... అయినా నీకిలాంటి ప్రోగ్రామ్స్ డిజైన్ చేయాలనే ఐడియాలు ఎలా వస్తాయి?”

“అది మా క్రియేటివ్ హెడ్ చూసుకుంటారు. కానీ నీకో విషయం చెప్పనా? మా ఛానల్ లో చాలామంది మా క్రియేటివ్ హెడ్ లకు 'హెడ్' లేదంటారు. మీరు ఏం చేయాలనుకుంటున్నారని అందర్నీ అడుగుతాడు. వాళ్లు చెప్పిన ఐడియాలు విని, 'వెరీగుడ్... నేనూ ఇలాగే అనుకున్నాను. నాకు దగ్గరగా వచ్చారు. ప్రొసీడ్ అవ్వండి' అంటాడు” చెప్పింది ద్విముఖ నవ్వుతూ.

***

ద్విముఖ అనిమిష కోసం ఎదురుచూస్తోంది. సరిగ్గా అరగంట క్రితం 'ఇప్పుడే వస్తాను” అంటూ వెళ్లిన వ్యక్తి ఇంకా రాకపోవడతో కాసింత కంగారు కలిగింది. అయితే ఇది ద్విముఖకు కొత్తకాదు. తరచూ ఇలా వెళ్తూ ఉంటుంది. 'ఎక్కడికి?” అని ఎప్పుడు అడిగినా చెప్పదు.

అనిమిష, ద్విముఖ బాల్య స్నేహితురాళ్లు కాదు. కనీసం క్లాస్ మేట్స్ కూడా కాదు. అనుకోకుండా కలిశారు. సిటీలో ఇద్దరు ఆడవాళ్లు ఎవరికి వారు ఒంటరిగా వుండడంకన్నా కలిసివుంటే ధైర్యంగా వుంటుందని ఇద్దరూ కలిసి ఒకే ఇంట్లో ఉంటున్నారు. అనిమిష ఎప్పుడూ తన వాళ్ల గురించి చెప్పలేదు. తనకెవరైనా వున్నారో లేదో కూడా తెలియదు. అనిమిష ఏమీ. చెప్పకుండా అడగడం సభ్యతకాదని ద్విముఖ ఏమీ అడగలేదు.

****

[tvskumar99]

Nice updates

[saleem8026]

Nice ztory

[saleem8026]

Nice story

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 6వ భాగం

ద్విముఖ అలసటతో వచ్చి సోఫాలో కూర్చుంది. “అనిమిషా... ఎక్కడికేల్లోచ్చావ్... నాకు ఒక్క క్షణం భయమేసింది తెలుసా?

“ఎందుకు?” అడిగింది అనిమిష.

“ఎందుకేమిటి... ఆరునెలల్లో యాభై నాలుగు హత్యలు, అరవై ఆరు హత్యాయత్నాలు, ఎనిమిది బందిపోటు దొంగతనాలు, తొంభై దోపిడీలు, నూట అరవై రెండు స్నాచింగ్లు జరిగాయి. ప్రపంచంలో నిమిషానికో రేప్ జరిగే దుస్థితిలో ఉన్నాం. నువ్విప్పటి వరకు రాకపోతే కంగారు 'వేయదా?” అనిమిష రియాక్షన్స్ అబ్జర్వ్ చేస్తూ అంది ద్విముఖ.

“నూటికి పదిమంది మాత్రమే ఇళ్లల్లో ఉంటారు. మిగతా తొంభై మంది రోడ్లమీదో, ఆఫీసుల్లోనో, షాపుల్లోనో, బార్లలోనో ఉంటారు. భయపడుతూ ఎక్కడికీ వెళ్లకుండా ఎలా ఉండగలం?” నవ్వి చెప్పింది అనిమిష.

“అంతేకానీ ఎక్కడికి వెళ్లావో... ఎందుకెళ్లావో... ఎందుకాలస్యమైందో మాత్రం లాభం లేదు. రహస్య కెమెరాతో నిన్ను ఫాలో అయి ఏదో ఓ రోజు ఆ నిజం నేనే తెలుసుకుంటాను అంది ద్విముఖ.

“ఆపరేషన్ ద్రౌపది...” అని పేరు పెట్టు...” నవ్వి సజెస్ట్ చేసింది అనిమిష.

ద్విముఖ అనిమిష వంకే చూస్తోంది. అనిమిష మొహంలో ఏ భావం కనిపించడంలేదు.

“నాకు నిద్ర వస్తోంది... గుడ్ నైట్” అంటూ మంచం మీద అడ్డంగా పడుకుండిపోయింది అనిమిష బలవంతంగా కళ్లు మూసుకొని నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నించింది.

కళ్లు మూసుకుంటే నిద్ర రాదు. కల వస్తుంది. కలతను వెంట పెట్టుకొని పీడకల వస్తుంది. కళ్లు మూసుకుంటే కనిపించేది యాక్సిడెంట్.

***

“ఏయ్ భావనా... అనిమిష ఇంకా రాలేదుగా” నిఖిత మెల్లగా అడిగింది.

“రాలేదు... అయినా మన బాస్ కు అనిమిష ఎగ్జాంప్సనే కదా... అనిమిషను చూడగానే మన బాస్ మొహం చూడాలి.... దీపావళి రోజు రంగు రంగుల బల్బులతో షాపులు అలంకరిస్తారు చూడు... అలా ఉంటుంది” అంది భావన.

“థర్టీ ప్లస్ అయినా పెళ్లి చేసుకోలేదు. థర్టీకి దగ్గరవుతోన్న నాకు పెళ్లి కావడంలేదు" భావన విచారంగా చెప్పింది.

“పోనీ బాస్ ని ట్రై చేయరాదూ... అప్పుడైతే నేను ఏకంగా మధ్యాహ్నమే వచ్చి సంతకం చేసి వెళ్లొచ్చు” అంది నిఖిత.

“ట్రై చేయడాలు... లైన్లు వేయడాలు నాకు ఇష్టం ఉండదు. అయినా నాకు కన్నో కాలో వంకర అయి పెళ్లికావడంలేదన్న సమస్య లేదు... కేవలం నా హైటే సమస్య...” కాసింత విచారంగా మొహం పెట్టి అంది భావన.

“అవునవును... నీకో విషయం తెలుసా భావనా? బాస్ నీ పక్కన నిలబడితే... నువ్వే హైట్ అనిపిస్తావ్”

“అందుకే హైహీల్స్ మానేశాను. ఫ్లాట్ చెప్పులే వేసుకుంటున్నాను” చిన్నగా నవ్వి అంది భావన.

“అవును నాకో డౌట్... మగవాళ్లు హైట్... ఆడవాళ్లు పొట్టిగానే ఎందుకుండాలి అలాంటివాళ్లనే మేడ్ ఫర్ ఈచ్ అదర్ అంటారా?”

“ఏమో... ఓ నవల్లో చదివిన గుర్తు... ఓ క్యారెక్టర్ నాలాంటి క్యారెక్టరే... దేవుణ్ణి వేడుకుంటుంది. 'దేవుడా... వచ్చే జన్మలో అయినా నన్ను పొట్టిగా పుట్టించు లేదా ఈ మగవాడి మనసులో విశాలమైన భావాలనైనా పుట్టించు' అని, నాలాగే తనకూ హైట్ ఓ ప్రాబ్లెమ్...” భావన అలా మాట్లాడుతున్నప్పుడు ఆమె గొంతులో విషాదంతో కూడిన జీర ధ్వనిస్తోంది.

“ఇంతకీ ఇంధ్రధనుస్సులు ఎప్పుడు కనిపిస్తాయి?” భావన ఫీలింగ్స్ గమనిస్తూ టాపిక్ ను డైవర్ట్ చేస్తూ అడిగింది నిఖిత.

“అనిమిష రానీ...” భావన నవ్వి అంది.

“సాయంత్రం బాస్ పర్మిషన్ ఇస్తే ఎగ్జిబిషన్ కు వెళ్లాలి” అంది నిఖిత.

“అదేంటి మొన్ననే వెళ్లావుగా..”

“చెన్నై వాళ్లు పెట్టిన ఎగ్జిబిషన్ అది... అందులో ఓ చీర చూశాను. దాదాపు యాభై వేల రంగులున్నాయట... ఆ రంగులన్నీ బాస్ మొహంలో అనిమిషను చూసినప్పుడు కనిపిస్తాయట”

“ఇంకేంటి... కొనేసుంటావ్?”

“లేదు నా దైవాన్ని అడిగాను”

“నీ దైవమా... తిరుపతి వెంకటేశ్వర స్వామా?”

“కాదు... నా ఇంటి దైవం... అదే మా ఆయన్ని అడిగాను. “కావాలంటే రేపే దుబాయ్ వెళ్దాం. సింగపూర్ వెళ్దాం. బోర్గా వుంది వెరైటీ కావాలంటే పాకిస్తాన్ వెళ్దాం. ఎంచక్కా నువ్వు పాకిస్తాన్ ప్రెసిడెంట్ ముషారఫ్ ని ఇంటర్వ్యూ చెయ్యొచ్చు. అంతేగానీ పది వేలు పోసి చీర కొంటానంటే నేనొప్పుకోనంతే...” అని జార్జ్ బుష్ లా అడ్డంగా మాట్లాడాడు” కచ్చగా అంది నిఖిత.

. “అంటే పాకిస్తాన్ కు వెళ్లే ఐడియా కూడా ఉందా? ప్రపంచంలో ఇలాంటి వెరైటీ ఐడియాలు మీ ఆయనకు తప్ప మరెవ్వరికీ రావేమో”

“ఏం చేయమంటావ్ భావనా... ఆయనకు ఎక్కడికీ వెళ్లకపోతే తోచదు... ఇంట్లో వుంటే ఎటైనా వెళ్తామని అంటాడనే ఈ జాబ్ చేస్తున్నాను. అయినా నాకు అప్పుడప్పుడూ బోర్ కొడ్తుంది. మన బాసాసురుడు ఇచ్చే జీతం... నా షాపింగులకే సరిపోదు” నిట్టూరుస్తూ అంది నిఖిత.

“క్వయిట్ కామన్... క్వయిట్ నేచురల్... క్వయిట్ ఇంట్రెస్టింగ్...” అంది నవ్వి భావన. హ్యాండ్ బ్యాగ్ తన టేబుల్ మీద పెట్టి బాస్ క్యాబిన్ వైపు నడిచింది.

***

“గుడ్ మాణింగ్ సర్” క్యాబిన్లోకి వెళ్తూనే శోభరాజ్ ని విష్ చేసింది అనిమిష.

“వెరీ గుడ్మాణింగ్... ఏంటీ ఇవ్వాళ కూడా లేటేనా? అయినా మీరు హాయిగా ఓ టూ వీలర్ తీసుకోవచ్చుగా... కంపెనీ లోన్ ఇస్తుంది. పెట్రోల్ అలవెన్స్ ఇస్తుంది” శోభరాజ్ అన్నాడు. "నాకు బస్ లేదా ఆటోనే కంఫర్ట్ సర్... టూ వీలర్ కొని... డ్రైవింగ్ నేర్చుకొని, లైసెన్స్ తీసుకొని... వద్దు సర్”

శోభరాజ్ అనిమిష వంక చూసి, “కాఫీ తాగుతారా?” అని అడిగాడు.

“నో థాంక్స్...” అంది తల వంచుకునే అనిమిష

శోభరాజ్ తన సీటులోంచి లేచాడు. అనిమిష దగ్గరికొచ్చి, “అనిమిషా... నేను పదే పదే మీ వెంటపడ్డం... మిమ్మల్ని 'ఐస్' చేయడానికి ప్రయత్నించడం ఇదంతా మీకు అనిపిస్తోందా? అమెచ్యూర్డ్గా ఫీలవుతున్నారా?”

ఒక్క క్షణం ఆ మాటలతో తడబడింది.

“అదేం లేదు సర్...” అంది. నిజానికి బాస్ ప్రవర్తన ఆమెకు ఇబ్బందిగానే ఉంది.

“చూడండి అనిమిషా... నేను చాలా విషయాల్లో స్టెయిట్... మీ విషయంలోనే స్ట్రెయిట్ ని క్రాస్ చేయాల్సి వచ్చింది. మీరంటే నాకిష్టం. ఓ బాస్గా నేను ఇలా మాట్లాడకూడదు అఫ్ కోర్స్.... నేనిప్పుడు బాస్గా మాట్లాడ్డం లేదు. ఓ మగవాడిగా మాట్లాడుతున్నాను. ఓ అబ్బాయికి అమ్మాయి నచ్చిందనుకోండి అప్పుడా అబ్బాయి ఏం చేస్తాడు? ఐ లవ్యూ చెప్తాడు. రైట్...”

అనిమిష అవుననీ, కాదనీ అన్లేదు.

“కానీ నాలాంటి థర్టీ ప్లస్ అబ్బాయి మాత్రం... సారీ అబ్బాయి అనకూడదు... ఆ వయసు దాటిపోయాను కదూ...” అని ఆగి, “నాలాంటి థర్టీ ప్లస్ వ్యక్తి 'ఐ మ్యారీ యూ' అంటాడు. మిస్... ఐ మ్యారీ యూ... ఐ మీన్ ఇట్...” అన్నాడు శోభరాజ్.

ఒక్క క్షణం కలవరపడింది. ఇన్నాళ్లూ తన పట్ల అతను కన్సర్న్ చూపిస్తుంటే... అతడు తనను ప్రేమిస్తున్నాడన్న విషయం అర్థమైనా దానిని సీరియస్గా తీసుకోలేదు. అతను ప్రేమించుకుంటే తనకేంటి? తను ప్రేమించడం లేదు కదా అనుకుంది. ఇప్పుడు స్ట్రయిట్గా... పెళ్లి ప్రపోజ్ చేశాడు.

“మిస్ అనిమిషా వాడ్డూయూసే... మీ పెద్దవాళ్లతో మాట్లాడడానికి కూడా రెడీ...” అనిమిష ఇబ్బందిగా కదిలి, “నేను వెళ్తాను సర్” అంది.

“మీరు వెళ్లొచ్చు... బట్ నా ప్రపోజల్ ఆలోచించండి” బయటకు వెళ్తాన్న అనిమిషమే చూస్తూ అన్నాడు శోభరాజ్.

***

అనిరుద్ర ఇంటికి వచ్చేసరికి ఇంటి ముందు జనం కనిపించారు. అందులో ఎక్కువమంది స్త్రీలే వుండడం గమనార్హం.

“అనూ... కొంపదీసి బామ్మ గాయబా? యిట్స్ గానా? పోయిందే నా?” చిన్న ఆ ఇచ్చి క్లారిఫికేషన్ కోసం అడిగాడు కార్తీక్.

“అది పోదు... నా పెళ్ళో... నా కొడుకు బారసాలో చూసికానీ పోదు..." వుండగానే ఓ టీ కుర్రాడు అక్కడికొచ్చాడు.

'ఛాయ్... ఛాయ్... గరమ్ ఛాయ్” అంటూ ఆ మహిళా గుంపును అభిమన్యుడు మల్లె ఛేదించుకొని వెళ్తూ అరుస్తున్నాడు.

అనిరుద్ర ఆ టీ కుర్రాణ్ణి పిలిచి, “బాబూ... ఏంటా హడావిడి...” అని అడిగాడు. ఆ కుర్రాడు ఎగాదిగా చూసి, 'చాయ్ కావాలా?' అని అడిగాడు.

“వద్దు" చెప్పాడు అనిరుద్ర.

“సారీ... ఆ విషయాలన్నీ మీకెందుకు? రెండ్రూపాయలు పెట్టి చాయ్ తాగరుగానీ డీటైల్స్ కావాలి..” అంటూ గొణుక్కుంటూ వెళ్లిపోయాడు.

“వార్నీ వేలెడుకు జానెడంత లేడుగానీ ఎంత డవలప్ అయ్యాడు” బుగ్గలు నొక్కుకున్నాడు కార్తీక్. ఈలోగా ఆ గుంపులోని ఒకావిడ, “అదిగో... పెళ్లికొడుకు” అని కీచుగా అరిచింది.

అందరి దృష్టి అనిరుద్ర మీద పడింది. అప్పుడే బామ్మ ఎంట్రీ ఇచ్చింది.

“రారా అనిరుద్ధుడూ...” అంటూ మనవడ్ని ప్రేమగా లోపలికి తీసుకుపోయింది.

“ఒసే బామ్మా... ఈ సీనేంటి?” చిరాగ్గా అడిగాడు అనిరుద్ర.

“స్వయంవరం... నిన్న టీవీలో నీ ఇంటర్వ్యూ చూసి బందరులో వున్న బండ మామయ్య 'ఒరే ఒరె... మన అనిరుద్ధుడికి అప్పుడే పెళ్లి వయసు వచ్చిందా? నా ఎరికలో నాలుగైదు ఆరేడు సంబంధాలు వున్నాయని చెప్పాడు. వెంటనే ఆ సంబంధాలను కొరియర్ చేయమన్నాను. అలాగే నాకు తెలిసిన వాళ్లందరికీ ఫోన్లు చేసి పిలిపించాను. కట్నం ఒక లకారం నుంచి పది లకారాల వరకు పలుకుతుంది. చుడీదార్లు, చీరలు, జీన్స్, మిడ్డీలు... నీ ఇష్టంరా... అన్నట్టు పెళ్లి చేసుకుంటే బోనస్గా ఉద్యోగం ఇప్పిస్తానని కూడా అంటున్నారు” బామ్మ మురిసిపోతూ చెప్పుకుపోతోంది.

ఓసారి బామ్మ వంక కోపంగా చూసి బయటకు వచ్చి గట్టిగా అందరికీ వినిపించేలా చెప్పాడు.

“నన్ను అల్లుణ్ణి చేసుకోవాలని మీరందరూ ఉత్సాహపడిపోతున్నారని మా బామ్మ చెప్పింది. రొంబ సంతోషం... అయితే నాకు కట్నం అక్కర్లేదు... శాలరీ... అదే జీతం కావాలి. నాకెంత జీతం ఇస్తారో ఓ కాగితం మీద రాసి, ఓ కవర్లో పెట్టి... మీ పేరు, అడ్రస్ రాసి...” అని ఆగి ఓ మూలన పడివున్న బిందె తీసి అందులోని నీళ్లు ఒలకబోసి, శుభ్రంగా పొడిగుడ్డతో తుడిచి, “ఈ బిందెలో వేసి వెళ్లండి. తర్వాత మీ కొటేషన్సును బట్టి నేను ఎవరి మొగుడిగా ఉద్యోగం చేయాలో ఆలోచించి పెడతాను” అంటూ చేతులు జోడించి చూసేసరికి అక్కడ ఒక్కరూ లేరు.

ఎవరికి వారే గొణుక్కుంటూ మాయం అయ్యారు.

ఎప్పుడైతే తను కష్టపడి అనిరుద్ర కోసం ఏర్పాటుచేసిన స్వయంవరాన్ని అనిరుద్ర డిఫ్యూజ్ చేశాడో... అప్పుడే బామ్మ అలిగింది. ఈ నిరసనను వినూత్న పద్దతిలో వ్యక్తపరిచింది. బామ్మ ముందు చికెన్, మటన్, వెజ్ బిర్యానీలు, చపాతీ, బట్టర్ ఖాన్, తందూరీలు... స్వీట్స్ ఉన్నాయి. వాటిని ఓ క్రమపద్ధతిలో కాకుండా తనకు ఇష్టమొచ్చిన రీతిలో తింటోంది.

“ఒరే అనూ... బామ్మ వరస చూస్తుంటే తినీ తినీ పోయేలా ఉంది. అయినా ఇదేం నిరసన?” అడిగాడు భయం భయంగా కార్తీక్..

“జపాన్ స్టయిల్... అక్కడ మన వాళ్లలా పని మానేసి రోడ్ల మీద బైటాయించి స్ట్రయికులు చేయరు. ఉత్పత్తి పెంచేసి తమ నిరసనను వ్యక్తం చేస్తారు. బామ్మ కూడా అంతే. తింటూ నిరసన వ్యక్తం చేస్తుంది”

“పొట్ట పగిలేలా ఉంది” భయంగా అన్నాడు కార్తీక్. .. “అందుకే సోడాలు కూడా పక్కనే పెట్టుకుంది”

“జోకులాపు... ఏదో ఒకటి చేసి బామ్మ వింత నిరసనకు ఫుల్ స్టాప్ పెట్టించు... లేకపోతే తన చావుకు కారణం నేనేనని రాసి పెట్టి చచ్చినా చస్తుంది” మరింత భయం భయంగా అన్నాడు కార్తీక్.

****

“బామ్మా... నేను ఉద్యోగం చెయ్యాలి. బుద్ధిగా పెళ్లి చేసుకోవాలి. ఈ రెండూ చేస్తే నీ ఆత్మ సంతోషిస్తుందా?”

“ఆత్మ కాదు. నేనింకా చచ్చి పూడ్చలేదు. నా మనసు సంతోషిస్తుంది” చెప్పింది బామ్మ “సరే... త్వరలో నీ కోరిక నెరవేరుస్తా. నువ్వీ తిండి నిరసన మానెయ్” “ఒట్టు...” అడిగింది బామ్మ..

“ఒట్టు” అంటూ బామ్మ తల మీద చెయ్యి వేయబోతుంటే తల వెనక్కి తీసుకొని, కార్తీక్ ని ముందుకులాగి “వీడి తల మీద చెయ్యి పెట్టి... వీడు చచ్చినంత ఒట్టు... అని ఒట్టు పెట్టు... పోతే వాడు పోతాడు... లేదంటే నువ్వు బాగుపడతావ్” అంది బామ్మ.

కార్తీక్ బిక్క చచ్చిపోయాడు. బామ్మ వింత నిరసనకు స్వస్తి చెప్పింది.

[vickymaster]

నైస్ అప్డేట్స్ రైటర్ గారు..!!!


చాల సరదాగా అలాగే ఆసక్తిగా కూడా వుంది అనిరుద్ర పాత్ర. కిరణ్-బామ ల సంబాషణలు చాల సరదాగా నవ్వులు పూయిస్తున్నాయ్.
అనిరుద్ర - అనిమిషా లు ఎలా కలుసుకుంటారు ఎలా వాళ్ళ జీవితం వుంటూ తెలుసుకోవాలని ఆసక్తిగా ఎదురు చూస్తున్న.
 
నెక్స్ట్ అప్డేట్ కోసం వెయిట్ చేస్తూ...
మీ
=>విక్కీ<=

[amar_v420]

nice story

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 7వ భాగం

“ఇప్పుడు ఏం చేద్దామనుకుంటున్నావ్?” బీచ్లో తల కింద చేతులు పెట్టుకొని వెల్లకిలా పడుకొని, ఆకాశం వంక చూస్తున్న అనిరుద్రను అడిగాడు కార్తీక్.

“రామ్ గోపాల్ వర్మకు ఓ మాంచి మర్డర్ థ్రిల్లర్ కథ చెప్పాలనుకుంటున్నాను...

“మీకెప్పుడైనా మీ బామ్మను చంపాలనిపించిందా' అన్నది ట్యాగ్ లైన్ చెప్పాడు కామ్గా అనిరుద్ర.

“వ్వాట్... ఏంటీ నేనిక్కడ సీరియస్గా మాట్లాడుతుంటే సెటైర్స్ వేస్తున్నావా? అయినా బామ్మను చంపే ఉద్దేశం ఉందా? తప్పురా... బామ్మపోతే ఆ ఆస్తి అంతా నీకొస్తుందో? లేదో... కనుక్కొని ప్లాన్ చెయ్యరా" చెప్పాడు కార్తీక్.

“ఏంటీ కార్టూన్లా...” అంటూ లేచి కూర్చున్నాడు అనిరుద్ర. రెండు

“నీకో విషయం తెలుసా అనూ... బామ్మ తను చచ్చేలోగా నువ్వు ఉద్యోగం చేయకపోయినా, పెళ్లి చేసుకోకపోయినా ఆస్తి అంతా అభిషేక్ బచ్చన్ కు ఇస్తుందట”

“అదేంటి? ఎందుకలా?” తాపీగా అడిగాడు అనిరుద్ర.

“చచ్చే ముందు అభిషేక్ బచ్చన్ ని దత్తత తీసుకుంటుందిట... అమితాబ్ ను ఈలోగా సంప్రదించి పర్మిషన్ అడుగుతుందిట. 'మొన్నో రోజు రాత్రి నిద్రలేపి మరీ నాకీ విషయం చెప్పి నువ్వడినా అడగకపోయినా నీకు చెప్పి బెదిరించమని చెప్పింది”

అనిరుద్రకు నవ్వొచ్చింది. బామ్మ చేసే పనులు చాలా వింతగా ఉంటాయి. ఆవిడ బ్లాక్ మెయిల్ చేస్తుందా?

సరిగ్గా అప్పుడే ఓ అమ్మాయిల గుంపు అటుగా వచ్చి అనిరుద్రను చూసి, కాసేపు వాళ్లలో వాళ్లే గుసగుసలాడుకొని కన్ఫర్మ్ చేసుకొని అతని దగ్గరకొచ్చారు.

“మీరు డ్రీమ్ టీవీ “ఏం చేయాలనుకుంటున్నారు?' ప్రోగ్రామ్లో వచ్చారు కదూ...” అని అడిగారు.

“సారీ మీరు ఎవర్ని చూసి ఎవరు అనుకుంటున్నారో....” అనిరుద్ర అన్నాడు.

“మీ పేరు అనిరుద్ర కదూ...”

“ఏం నేను కూడా బీచ్ లో కనిపించి చచ్చానుగా... నన్నడగొచ్చుగా” పక్కనే వున్న కార్తీక్ కు ఒళ్లు మండి అన్నాడు.

“ఆ అమ్మాయిల్లో జీన్స్ వేసుకున్న ఓ అమ్మాయి అనిరుద్రవైపు తినేసేలా చూస్తూ, “నా దగ్గర పోస్టుంది... అదే మొగుడి పోస్టు చేస్తారా?” అనడిగింది.

అనిరుద్ర ఆ అమ్మాయి మొహంలోకి చూస్తూ, “పార్ట్ టైమా? ఫుల్ టైమా?” అని అడిగాడు. ఆ అమ్మాయి కంగుతిని, “అదేంటి?” అంది.

“పార్ట్ టైమ్కో రేటు. ఫుల్టైమ్ కో రేటు. నైట్ కూడా చేస్తే ఒ.టి ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. అన్నట్టు మీ ఫోన్ నెంబరెంత?” అన్నాడు జేబులో నుండి పెన్ తీస్తూ.

“ఎందుకు?” అనిరుద్రను సరదాగా ఏడిపించాలనుకున్న ఆ అమ్మాయి కంగారుపడిపోయి అడిగింది.

“మీ పేరెంట్స్తో శాలరీ అగ్రిమెంట్ రాయించుకోవడానికి. అన్నట్టు ఏ కాలేజీ?” మళ్లీ అడిగాడు అనిరుద్ర.

“కాలేజీ పేరెందుకు?”

“మీ ప్రిన్సిపాల్ తో ఈ డిటైల్స్ చర్చించడానికి. మీ కాలేజీలో కూడా అందరికీ తెలిస్తే బాగుంటుంది కదా...” అనరుద్ర కామ్గా చెప్పాడు.

అమ్మాయిల గుంపులో కలకలం. జీన్స్ వేసుకున్న అమ్మాయిలో భయం. ఏదో సరదాగా టీజ్ చేద్దామనుకుంటే అతనే తమకు పాఠం చెప్పేలా వున్నాడన్న భయం పట్టుకుంది. మెల్లిగా అక్కడ్నుంచి జారుకున్నారు.

“అనవసరంగా మంచి బేరం చెడగొట్టావు” కార్తీక్ అన్నాడు.

“వాళ్లేదో సరదాగా మనల్ని ఆటపట్టిస్తున్నారు. మనం ఏం చేసినా సీరియస్గానే పద...” అన్నాడు అనిరుద్ర.

“ఎక్కడికి?”

“ఎక్కడికి?”

“పత్రికలో యాడ్ ఇవ్వడానికి

“యాడా! ఏమని?”

“కావలెను. అందమైన పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్ యువకుడికి ‘భర్తగా ఉద్యోగం ఇచ్చే అమ్మాయి కావలెను”

“ఏంటీ ఇలానే ఇస్తావేంటి? సీరియస్సే?” కార్తీక్లో అనుమానం.

“ఇంకా డౌటెందుకు? బామ్మ సమస్యకు, మన సమస్యకు పరిష్కారం ఇదే! అయినా నాక్కూడా లైఫ్ లో సెటిలవ్వాలని ఉంది. హాయిగా మొగుడి ఉద్యోగం చేసుకుంటూ, నెలనెలా జీతం తీసుకొంటూ వుంటే ఆ సెక్యూరిటీనే వేరు. ఎవరి కిందా పని చేయవలసిన అవసరం ఉండదు”

"భార్య కింద పని చేయాలిగా” కార్తీక్ అడిగాడు.

“పని చేయడమేమిటి? నా డ్యూటీ నేను చేస్తాను. కండీషన్స్ వెరీ క్లియర్... ట్రాన్స్పరెంట్...”

“అరే అనూ... మనం కలికాలంలోకి ప్రవేశించాం” అన్నాడు కార్తీక్ “ఫర్ యువర్ కైండ్ ఇన్ఫర్మేషన్... నేనే కల్కిని. పద” అన్నాడు అనిరుద్ర.

***

స్టాఫ్ అంతా అసెంబ్లీ హాలులో బుద్ధిగా కూర్చున్నారు. పది నిమిషాల క్రితమే అందర్నీ అసెంబ్లీ హాలులోకి రమ్మని అనౌన్స్ మెంట్ చేశాడు శోభరాజ్.

'అసెంబ్లీ హాలులో సమావేశం ఏర్పాటుచేశాడంటే ఏదో విశేషం వుండే ఉంటుంది అన్న థాట్ అక్కడున్న వాళ్లందరికీ కలిగింది. శోభరాజ్ డయాస్ మీద వున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. అర్ముగం అందరికీ కాఫీ సర్వ్ చేశాడు.

“మై డియర్ స్టాఫ్... ఈ రోజు నేనో నిర్ణయం తీసుకున్నాను” అని ఆగాడు. ఆ నిర్ణయం ఏమిటో'నని అందరూ ఆసక్తిగా శోభరాజ్వైపు చూడసాగారు.

“మొగుడూ పెళ్లాలు ఉద్యోగం చేసుకుంటూ చన్నీళ్లకు వెడినీళ్లలా కలిసిపోతారు. కాని మొగుడు ఒక్కడే ఉద్యోగం చేస్తే... భార్య ఇంటి పనులు చక్కదిద్దుతూ ఉంటుంది. సంపాదించాలి భర్త ఒక్కడే. హ్... ఎంత కష్టం... అలానే భార్య ఉద్యోగం చేస్తుంటుంది. భర్తకు ఉద్యోగా దొరకదు. అప్పుడెంత కష్టం... భార్య సంపాదనే ఆ కుటుంబానికి ఆధారం”

ఇదంతా బాస్ ఎందుకు చెప్తున్నాడో స్టాఫ్ కు అర్ధంకాలేదు. అనిమిష బాస్ ఏం చెబుతాడోనన్న క్యూరియాసిటీతో ఉంది.

“నేనో నిర్ణయానికి వచ్చాను. మనకంపెనీలో జాబ్ చేస్తున్న ఎంప్లాయికి మేల్ అయినా ఫిమేల్ అయినా... పెళ్లి అయివుంటే వాళ్ల భర్తకో, భార్యకో ఉద్యోగం లేకుండా వుంటే... వాళ్లకి రెట్టింపు జీతం ఇవ్వాలని నిర్ణయించుకున్నాను”

ఒక్క క్షణం అందరూ షాకయ్యారు. వాళ్లకేమీ అర్ధంకాలేదు. శోభరాజ్ స్టాఫ్ వైపు చూసి, “మీరు కన్ఫ్యూజన్లో వున్నారని అర్ధమవుతోంది. ఇందులో కన్ ఫ్యూజన్ ఏమీలేదు. భార్యాభర్తల్లో ఏ ఒక్కరికి మాత్రమే ఉద్యోగం వుంటే ఆ కుటుంబం సాగడానికి ఆర్ధికంగా ఇబ్బంది ఉంటుంది. అలా అని నేను ఆ కుటుంబంలోని మరో వ్యక్తికి ఉద్యోగం ఇవ్వలేను. అందుకని నా వంతుగా నా కంపెనీలో పనిచేసే వాళ్లయిన వారికి వాళ్ల పార్ట్నర్ కి ఉద్యోగం లేని పక్షంలో జీతాన్ని రెండింతలు చేస్తున్నాను. పెరిగిన ఆ జీతం నా వంతుగా అఫిషియల్గా ఇస్తాను. నా కానుకగా! వాటికి మీ శాలరీ స్లిప్పు మీద సంతకం చేయాల్సిన అవసరం లేదు. ఈ కండీషన్ మీ పార్ట్నర్ కి ఉద్యోగం లేనంత వరకే... ఉద్యోగం దొరికితే ఈ సదుపాయం రద్దవుతుంది”

స్టాఫ్ చప్పట్లతో హాల్ మార్మోగిపోయింది. ముఖ్యంగా మగవాళ్లు వాళ్ల భార్యలంతా ఇంట్లో వుంటున్న వాళ్లే. నిఖితకు ఓ డౌట్ వచ్చింది. వెంటనే లేచి క్లారిఫై చేసుకుంది.

“సర్... మా ఆయనకు జాబ్ లేదు. నాక్కూడా డబుల్ శాలరీ ఫెసిలిటీ వర్కవుట్ అవుతుందా?”

“మీ ఆయన ఏం చేస్తారు?

“బిజినెస్”

“ఏం బిజినెస్?” అడిగాడు శోభరాజ్.

“ఫర్నిచర్..” చెప్పింది నిఖిత.

“ఆ బిజినెస్ డీటైల్స్ కనుక్కొని, ఓ క్యాలిక్యులేటర్ తీసుకొని లెక్కలు వేసి, మీ ఆయన సంపాదన నెలకు యాభైవేలకు పైగానే వుంటుంది కదా...” అన్నాడు శోభరాజ్.

“ఉంటుంది సార్... కానీ ఆయనకు ఉద్యోగం లేదు కదా” నిఖిత నెమ్మదిగా అంది.

“పొరపాటు నాదే సిస్టర్... చిన్న సవరణ” అని స్టాఫ్ వైపు చూసి, “నా దగ్గర పనిచేసే స్టాఫ్లోని పార్ట్నర్స్ ఏ ఉద్యోగమూ, వ్యాపారమూ లేకుండా 'హౌస్'కే పరిమితమైన వాళ్లకే ఈ రెట్టింపు శాలరీ” అన్నాడు.

తర్వాత నిఖితవైపు చూసి, “థాంక్యూ సిస్టర్... మంచి ఇన్ఫర్మేషన్ ఇచ్చారు” అన్నాడు శోభరాజ్.

“వెల్కమ్ సర్” కచ్చగా అని కూర్చుంది నిఖిత. "ఏయ్ నిఖితా... ఏంటే సణుక్కుంటున్నావ్?” భావన అడిగింది.

“నాక్కూడా ఈ స్కీమ్ వర్తిస్తుందేమో. ఆ డబ్బులతో నెలకో శారీ కొనుక్కోవచ్చు అనుకున్నాను” అంది నిఖిత.

“నువ్వే అలా ఫీలయితే నేను... మొన్నో సంబంధం వచ్చింది. అబ్బాయికి ఉద్యోగం లేదు. త్వరలో వస్తుందని... ఉద్యోగం లేని మొగుడు నాకెందుకు? అనుకున్నాను. అతన్ని చేసుకుంటే పోయేది...” ఫీలవుతూ అంది భావన. వాళ్ల మాటలు వింటూ ఆలోచనలో పడింది అనిమిష.

****

భోజనాలు చేసి హాలులో కూర్చున్నారు ద్విముఖ, అనిమిష .

“ఏంటి... మీ ఛానల్ విశేషాలు?” అడిగింది అనిమిష ద్విముఖను.

“నేను చేసిన 'ఏం చేయాలనుకుంటున్నారు?' ప్రోగ్రామ్కి మంచి రెస్పాన్స్ వచ్చింది. చాలామంది అనిరుద్ర ఫోన్ నంబర్ కావాలని అడిగారు. మా ఛైర్మన్ పర్మిషన్ తో నేను అనిరుద్రను ఇంటర్వ్యూ చేయాలని అనుకుంటున్నాను. డిఫరెంట్ ఇంటర్వ్యూ అవుతుంది” ద్విముఖ చెప్పింది.

“నీకు అతడి గురించి డీటైల్స్ తెలుసా?” అడిగింది అనిమిష

“డీటైల్స్... అంటే ఫోన్ నంబర్ తెలుసు. గుర్తుండే నంబర్” అని కళ్లు మూసుకొని టకటకా చెప్పింది. “92462-02616”.

“అతనికిదేం పిచ్చి... మొగుడిగా జాబ్ చేయాలన్న ఆలోచన వింతగా లేదూ” అనిమిష అంది.

“ఇలాంటి వింతయిన విషయాలు రోజూ ఎన్నో జరుగుతున్నాయి. విదేశాల్లో ఇలాంటి వింతలకు కొదవేమీ లేదు. ఆ మధ్య ఓ ప్రకటన వచ్చింది వెబ్ సైట్లో... ఆత్మను అమ్ముతున్నారన్న ప్రకటన అది. విచిత్రమేమిటంటే... ఆ ఆత్మను ఓ శాల్తీ కొనేశాడు కూడా...” ద్విముఖ చెప్పింది.

అనిమిష ఆలోచిస్తోంది. ద్విముఖ అనిమిష మొహం వంక పరిశీలనగా చూసి అడిగింది.

“ఏంటో అంత ఇంట్రెస్ట్ చూపిస్తున్నావు? ఏదైనా విశేషం ఉందా? ఉంటే చెప్పు... నాకు చేతనైన సహాయం చేస్తాను”

“అదేం లేదు...” అంది ఏదో ఆలోచిస్తూ అనిమిష.

“నీకు ఇంకో విశేషం తెలుసా? అదీ అనిరుద్రకు సంబంధించిందే...” అంది హుషారుగా ద్విముఖ.

“ఏంటది?” క్యూరియాసిటీతో అడిగింది అనిమిష

“ఇవాళ అతను పేపర్ లో భర్త పోస్టు కావాలని ప్రకటన కూడా ఇచ్చాడు” అంది హ్యాండ్ బ్యాగ్ లో నుంచి పేపర్ తీసి టీపాయ్ మీద పెట్టి.

అనిమిష ఆ పేపర్ తిరగేసింది. ఆరో పేజీలో ఓ కార్నర్ లో వచ్చిందా ప్రకటన. ఆ ప్రకటన చదువుతుంటే చిన్నపాటి ఉద్వేగం కలిగింది అనిమిషలో.

“ఈ ప్రకటన గురించే మా ఛానల్లో డిస్కషన్.. అందుకే నేనీ వివివిఐపీని ఇంటర్వ్యూ చేయాలనుకుంది” ద్విముఖ చెప్పింది.

ఆ రాత్రి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది అనిమిష. ఆ నిర్ణయమే అన్ని సమస్యలకు పరిష్కారం అనుకుంది. 'తన సమస్యలకు పరిష్కారం దొరకాలంటే ఒకే ఒక మార్గం. ఇప్పుడు బాల్ అనిరుద్ర కోర్టులో ఉంది' అనుకుంది అనిమిష .

* * *

బాదం చెట్టు కింద వున్న మంచమ్మీద కూర్చొని రెండు చేతులూ తల మీద పెట్టుకున్నాడు కార్తీక్. అతని పక్కనే తల కింద చేతులు పెట్టుకొని వెల్లకిలా పడుకున్నాడు అనిరుద్ర. మంచం మీద మొబైల్ ఫోన్. ఆ ఫోన్ ఉదయం నుండి నాన్ స్టాప్గా మోగుతూనే ఉంది.

****

“అనూ... ఎంత పనిచేశావు? నువ్విచ్చిన యాడ్ ఏమిటోగానీ ఉదయం నుండి సౌండ్ పొల్యూషన్ ఎక్కువైంది. ఫోన్ నంబర్ ఇచ్చినవాడివి నువ్వే మాట్లాడొచ్చుగా. ముందు నన్ను మాట్లాడమంటావ్. అబ్బ... నీ ఐడియా చూశాక నాకు యాడ్ ఇవ్వాలనిపించింది. అయినా మొగుడి పోస్ట్ కు ఇంత డిమాండ్ ఉంటుందా? అయినా ప్రపంచంలో ఎవరికీ రాని ఐడియాలు నీకే ఎలా వస్తాయిరా....” నాన్ స్టాప్ గా మాట్లాడుతూనే వున్నాడు కార్తీక్.

అప్పుడే మొబైల్ ఫోన్ మళ్లీ మోగింది. కార్తీక్ భయం భయంగా మొబైల్ చేతిలోకి తీసుకొని ఓకే బటన్ నొక్కి మెల్లిగా 'హలో' అన్నాడు.

“నేనూ హలోనే డియర్... మా ఆయన దుబాయ్ లో ఉన్నాడు. టెంపరరీ మొగుడి పోస్టు ఖాళీగా ఉంది. చేస్తావా?” గొంతులో విస్కీ వున్నట్టు హస్కీగా వుంది అవతలి గొంతు.

కార్తీక్ బెదిరిపోయి మొబైల్ ని అనిరుద్రకు ఇచ్చాడు. అనిరుద్రకు విషయాన్ని షార్ట్ హ్యాండ్ లాంగ్వేజ్ లో చెప్పాడు. ఫోన్ కట్ చేసి నవ్వుతూ చెప్పాడు అనిరుద్ర.

“ఇలాంటివన్నీ కామన్... కొంతమంది కావాలనే టీజ్ చేస్తారు. మరి కొంతమంది ట్రయ్ చేస్తారు... అన్నట్టు మొత్తం ఇవాళ మన ఫోన్ కాల్స్ ఎన్ని?”

“దీంతో కలిపి వన్ ఫార్టీ టూ” అన్నాడు కార్తీక్.

“అంటే వన్ ఫార్టీ త్రీ... అంటే ఐ లవ్ యూకు ఒకటి తక్కువగా వుందన్నమాట...” అన్నాడు ఆ నెక్ట్ కాల్ అనిమిషదే అవుతుందన్న విషయం తెలియని అనిరుద్ర.

****

[అన్నెపు]

అనిరుద్ర H/o అనిమిష - 8వ భాగం



రాత్రి పదకొండు నలభై...

అనిమిష ఆలోచిస్తోంది... టేబుల్ మీద ద్విముఖ తెచ్చిన ఆవేల్టి దినపత్రిక ఉంది. అందులో అనిరుద్ర ఇచ్చిన ప్రకటన , ఉంది. అనిమిష కళ్ల ముందు యాక్సిడెంట్ దృశ్యం కదలాడుతోంది. భయానకమైన ఆ సంఘటన ఆమె మొహంలో స్వేదాన్ని అద్దింది. అలా ఆ...లో...చి...స్తూ...నే ఉంది.

పదకొండు యాభై అయిదు నిమిషాలు. యాభై ఆరు నిమిషాలు... యాభై నాలుగు నిమిషాలు...

టేబుల్ మీద వున్న మొబైల్ తీసి డయల్ చేసింది. 92462-02616 ఒక్కో నంబర్ డయల్ చేస్తుంటే ఆమె చేతి వేళ్లు సన్నగా కంపించసాగాయి. చిన్నపాటి ఉద్వేగం ఆమె మహా శరీరాలను ఆక్రమించుకుంది.

అనిరుద్ర ఆకాశం వంక చూస్తున్నాడు. అతని గుండెల మీద మొబైల్ ఫోన్. ఒక్క క్షణం చిన్నపాటి క...ద...లి...క. ఫోన్ రింగవుతోంది. టైం చూశాడు. అర్ధరాత్రి పన్నెండు గంటలు... మొబైల్ తీసి ఓకే బటన్ ప్రెస్ చేసి, 'హలో' అన్నాడు.

“మీరు మిస్టర్ అనిరుద్రే కదూ...” అవతల వైపు నుంచి మనసు పొరలను స్పృశించే కంఠం.

“అవుననే అనుకుంటున్నాను... ఇంతకూ మీరు…”

“మీ ప్రకటన చూశాను. మిమ్మల్ని కలవాలి”

“ఇప్పుడా... ఈ టైంలోనా...”

“సారీ... ఇప్పుడు కాదు. రేపు... రేపొద్దున్నే ఆరు గంటలకు వీలవుతుందా?”

“వ్వా...ట్... మార్నింగ్ సిక్స్ కా? తర్వాతైతే కుదర్దా” కాసింత టీజింగ్ కనిపించింది అనిరుద్ర గొంతులో.

“పది గంటలకు ఆఫీసుకు వెళ్లాలి... అంటే తొమ్మిదిన్నరకు బయల్దేరాలి... తొమ్మిదిన్నరకు బయల్దేరాలంటే ఏడు గంటలకే పనులన్నీ మొదలు పెట్టాలి. అందుకే మిమ్మల్ని ఆరు గంటలకు కలుద్దామని”

“నో ప్రాబ్లమ్... నేనే మీ ఆఫీసులో లంచ్ అవర్లో కలుస్తాను” “వదొద్దు... నేనే కలుస్తాను”

“పోనీ మీ ఇంటికి వచ్చేయమంటారా?”

“వద్దోద్దు... నేనే మా ఫ్రెండ్ ని తీసుకొని వస్తాను”

“జనరల్గా ఇలాంటి అపాయింట్ మెంట్స్ ఇవ్వను. మీ కోసం ఒప్పుకుంటున్నాను. మరో విషయం తెలుసా? చాలామంది కలుద్దాం అన్నారు. అందరికీ రేపు ఉదయం పది తర్వాతే అపాయింట్ మెంట్ ఇచ్చాను”

అవతలివైపు అనిమిష కామ్గా ఉండిపోయింది.

“ఏంటీ... మగవాళ్ల సైకాలజీ ఇలానే ఉంటుంది. వాళ్లను వాళ్లే మోసుకుంటారని ఫీలవుతున్నారా? నేను నిజం చెప్తున్నాను. అన్నట్టు... రేపు ఉదయం క్వశ్చన్ అవర్ ఉంటుందా? ఐ మీన్ మీరు నన్ను ప్రశ్నలడగడం లాంటివి...”

"క్వశ్చనవర్ ఏమీలేదు. ఓన్లీ క్లారిఫికేషన్” అటువైపు నుంచి అనిమిష చెప్పింది.

“ఇంతకీ మీ పేరు చెప్పలేదు”

“రేపు కలిశాక చెప్తాను. అయినా ముందు పని ముఖ్యం కదా”

“మరేం లేదు... నేను పనిచేసే ఆఫీసు పేరు... అదే బాస్ పేరు తెలుసుకోవాలిగా” నవ్వి అన్నాడు అనిరుద్ర..

“గుడ్ నైట్” అంది అట్నుంచి అనిమిష

“గుడ్ నైట్” చెప్పాడు అనిరుద్ర.

****

ఫోన్ మాట్లాడ్డం అయిపోయాక ఓసారి ద్విముఖ వైపు చూసింది. వెంటనే తన దగ్గరకు వెళ్లి భుజాలు కుదిపిలేపింది.

బద్దకంగా కళ్లు తెరిచింది ద్విముఖ. “సారీ... మంచి నిద్ర చెడగొట్టాను” అంది అనిమిష

“ఆ విషయం నిద్ర చెడగొట్టి మరీ చెప్పాలా?” కళ్లు సగం మూసి అంది ద్విముఖ.

“వన్స్ ఎగైన్ సారీ... చిన్న పని ఉంది” అనిమిష అంది. “ఇప్పుడా? ఏమిటి?” అనడిగింది ఆశ్చర్యంగా ద్విముఖ.

. “రేపు మార్నింగ్ నువ్వు నాతో రావాలి...”

“ఎక్కడికి?” అడిగింది ద్విముఖ..

అప్పుడు గుర్తొచ్చింది అనిమిషకు. తను అనిరుద్రను ఎక్కడ కలవాలో చెప్పలేదన్న విషయం. వెంటనే మొబైల్ తీసుకొని అనిరుద్ర నెంబర్ కు డయల్ చేయసాగింది. ద్విముఖకు విషయం అర్ధంకాక తెల్లమొహం వేసింది. సరిగ్గా అప్పుడే అనిరుద్రకు కూడా అదే డౌట్ వచ్చింది. తను ఎక్కడ కలవాలి? ఆ ఆలోచన రాగానే రిసీవ్డ్ కాల్స్లో వున్న నెంబర్ చూసి డయల్ చేశాడు. ఇద్దరూ ఒకేసారి ట్రయ్ చేయడం వల్ల ఎంగేజ్ వస్తోంది. అనిరుధ్రకు విసుగొచ్చి ఆగాడు. అనిమిష ప్రయత్నిస్తూనే ఉంది. అనిరుద్ర నెంబర్ చూసి ఓకే బటన్ నొక్కాడు.

“సారీ... ఇందాక మనం ఎక్కడ కలుసుకోవాలో చెప్పలేదు”

“అవునవును... నాకూ అదే డౌట్ వచ్చి మీ నెంబర్ కు ట్రై చేస్తున్నాను. చెప్పండి ఎక్కడ కలుద్దాం”

“బీచ్ దగ్గర కలుద్దాం...”

“గుడ్ ఐడియా... ఆ పక్కనే అయ్యర్ హోటల్ ఉంది. ఎర్లీ మార్నింగ్ పొగలు కక్కే ఇడ్లీ, కారప్పొడి, నెయ్యి కాంబినేషన్ తింటే చాలా బావుంటుంది. మీకేం అభ్యంతరం లేదంటే, నేను మా ఫ్రెండ్ ని తీసుకువస్తాను. ఎటూ మీరు మీ ఫ్రెండ్ తోనే కదా వస్తుంది”

“అలాగే” అంది అనిమిష

“మరో విషయం... హోటల్లో టిఫిన్ బిల్లు మీరు పేచేస్తారా? నేను చేయాలా? క్లారిఫికేషన్ బెటర్ కదా”

అనిమిషకు ఒళ్లు మండింది. అయినా తమాయించుకొని “నేనే పే చేసాను”

“థాంక్యూ... గుడ్ నైట్” అని ఫోన్ కట్ చేశాడు అనిరుద్ర.

***

అనిమిష మాట్లాడేది వింటూనే వుంది ద్విముఖ. అయినా ఆమెకు ఏమీ అరం.

అనిమిష ద్విముఖ వంక చూసి, “రేపు మార్నింగ్ మనం బీచ్ దగ్గరకి వెళుతున్నాం రాగలవా?” అడిగింది అనిమిష

“ఎందుకు... నీ వాలకం చూస్తుంటే నాకో డౌట్”

“డౌటా... ఏమిటది?”

“ఏమీలేదుగానీ, రేపు మార్నింగ్ మనం ఎక్కడికి వెళ్లాలి? ఎందుకు వెళ్లాలి?”

“రేపు మనం అనిరుద్రను కలుస్తున్నాం” చెప్పింది అనిమిష.

“అనిరుద్రనా? ఎందుకు... కొంపదీసి...” అని అనిమిష మొహంవైపు చూసింది.

“అందుకే...” అన్నట్టు తలూపింది అనిమిష.

“వావ్... వాటే గ్రేట్ డెసిషన్.... అదేంటి సడన్గా... వెరీ ఇంట్రెస్టింగ్... దీని మీద పెద్ద స్టోరీనే తయారుచేయాలని వుంది” అంది ద్విముఖ.

“అలాంటివేమీ చేయకు... రేపు మనం అతణ్ణి కలుస్తున్నాం”

“అంటే అతణ్ణి పెళ్లి చేసుకోవడం నీకు ఇష్టమే అన్నమాట”

“ఇష్టం కాదు... అవసరం”

“అంటే అతనితో…”

“భర్తగా అతను నా దగ్గర ఉద్యోగం చేస్తాడు. అంతే... “అదేంటి?”

“నాకు డబ్బు కావాలి”

“అతణ్ణి పెళ్లి చేసుకుంటే డబ్బు వస్తుందా? పోతుంది కానీ... నెల నెలా శాలరీ ఇవ్వాలిగా”

“అతణ్ణి పెళ్లి చేసుకోవడం వల్ల నాకు మూడు లాభాలున్నాయి చెప్పింది అనిమిషం .

“ఏమిటో ఆ మూడు లాభాలు?” అడిగింది ద్విముఖ.

“నా పనులు అతను కూడా షేర్ చేసుకుంటాడు కాబట్టి నాకు పనిభారం తగ్గుతుంది

“నెంబర్ టూ... మా బాస్ తనను పెళ్లి చేసుకొమ్మని నా వెంటపడ్తున్నాడు. నేనిప్పుడు అనిరుద్రను పెళ్లి చేసుకుంటే ఇక ఆ ప్రస్తావన తీసుకురాడు”

“అదేం...”

“అంతే... మా బాస్' విలన్ కాదు... అదో టైప్ మనిషి... మనిద్దరం ప్రేమించుకుంటే తప్పేంటి... పెళ్లి చేసుకుంటే తప్పేంటి? అని అడుగుతున్నాడు. ఒకవేళ మీకు బాయ్ ఫ్రెండ్, వుంటే అది వేరే విషయం అంటాడు. ఎవరో ఒకరి చేసుకునే బదులు తననే పెళ్లి చేసుకుంటే ఏమవుతుంది? అంటాడు”అంది.

“మంచి లాజిక్కే.. నిజమే కదా... మరి నువ్వు మీ బాస్నే పెళ్లి చేసుకోవచ్చుగా... ఏకంగా చైర్ పర్సన్ వే కావచ్చు... నీ డబ్బు సమస్యా తీరుతుంది”

“అలా పెళ్లి చేసుకోవడం నాకిష్టంలేదు”

“మరి అనిరుద్రను ఎలా పెళ్లి చేసుకుంటావు?”

“అతనితో పెళ్లి అగ్రిమెంట్... టెంపరరీ... అతనితో తాత్కాలిక ఒప్పందం మాత్రమే ఉంటుంది. ఇందులో అతణ్ణి మోసం చేయడం ఏమీ ఉండదు” “మరి మూడవ లాభం”

“నాకు పెళ్లయితే... మా కంపెనీలో మా బాస్ పెట్టిన కొత్త రూల్ ప్రకారం నా జీతం రెట్టింపవుతుంది. రెట్టింపైన నా జీతంలోంచి నేను సిక్స్టీ పర్సెంట్ అనిరుద్రకు జీతంగా ఇస్తాను. మిగతా ఫార్టీ పర్సెంట్ నాకు మిగులుతుంది. పైగా పెళ్లై విడిగా వుంటే హౌస్ అలవెన్స్, ఫెస్టివల్ అలవెన్స్... మ్యారేజీ అడ్వాన్స్ ఇలా బోల్డు ఇస్తాడు మా బాస్”

“అంటే నీకు కావాల్సింది నిజం మొగుడు కాదు... అద్దె మొగుడన్నమాట”

“అద్దె మొగుడు కాదు... భర్తగా జాబ్ చేసే మొగుడు” చెప్పింది అనిమిష.

“అంతా కుదిరితే... పెళ్లికాగానే ఇక్కడ్నుంచి వెళ్లి విడిగా ఉంటారా?”

“సారీ... అవును” తల దించుకొని చెప్పింది.

“అంతగా డబ్బు అవసరమైన సమస్య ఏమిటి?” అడిగింది ద్విముఖ.

అనిమిష చెప్పసాగింది.

****

“ఐయామ్ సారీ అనిమిషా... నీ పాయింటాఫ్ వ్యూ లోనుంచే కాదు... ఎవరి పాయింటాఫ్ వ్యూలోంచి చూసినా నీదే కరెక్ట్... నీ వ్యక్తితం చూస్తుంటే ముచ్చటేస్తోంది. ఆల్ ద బెస్ట్... రేపు మనం అనిరుద్రని కలుస్తున్నాం” చెప్పింది ద్విముఖ అనిమిష చెప్పిందంతా విన్నాక. అనిమిష ఆ రాత్రి ప్రశాంతంగా నిద్రపోయింది.

****

బీచ్....

జనం పలుచగా ఉన్నారు. అనిరుద్ర, కార్తీక్ రెయిలింగకు ఆనుకొని నిలబడి ఉన్నారు. అనిరుద్ర చేతికి వున్న వాచీ వంక చూశాడు. ఆరు కావడానికి రెండు నిమిషాలు తక్కువ ఉంది.

“అనూ... ఏమిటీ శిక్ష? పొద్దున్నే టిఫిన్ చేయిస్తానని అంటే పేస్ట్ లేకుండానే బ్రష్తో పన్లు బరబరా గీకి మొహం కడుక్కొచ్చాను. అయ్యర్ హోటల్లో ఇడ్లీల వాసన ఇక్కడికి వస్తోంది” అన్నాడు కార్తీక్.

‘గెస్ట్లు రావాలి కదా... వాళ్లే హోస్ట్ లు చెప్పాడు అనిరుద్ర.

ఓసారి కార్తీక్ వైపు ఎగాదిగా చూసి, “నా కళ్లకు నువ్వో పెద్ద ఘోస్టులా కనిపిస్తున్నావు అన్నాడు.

"ఘోస్ట్ అంటే... నేనెవరో ఘోస్ట్ రైటర్ని అనుకుంటారు. అసలే ఈ మధ్య ఘోస్టీన్గ్ గురించి అందరూ చెవులు కొరుక్కుంటున్నారు” అనిరుద్ర మాట్లాడుతూ వుండగానే ఓ ఆటో వాళ్ల ముందాగింది.

అనిరుద్ర ఆ ఆటోలో నుండి దిగిన అమ్మాయిలను చూశాడు. అందులో ద్విముఖ ను గుర్తుపట్టాడు. వాళ్లిద్దరూ అతని దగ్గరికొచ్చారు.

“హలో... నన్ను గుర్తుపట్టారా.... డ్రీమ్ టీవీ... యాంకర్...” అంది ద్విముఖ.

“గుర్తు పట్టకపోవడమేమిటి....” అంటూ కార్తీక్ వైపు చూశాడు అనిరుద్ర.

“ఏంటీ... ఇప్పుడేదైనా ప్రోగ్రామ్ చేస్తున్నారా?” క్రాఫ్ సరిచేసుకుంటూ అడిగాడు కార్తీక్.

“కాదు... పర్సనల్ పని...” అంటూ అనిరుద్రవైపు తిరిగి అనిమిషను పరిచయం చేస్తూ.

“అనిమిష... నా ఫ్రెండ్... రూమ్మేట్... మీ యాడ్ చూసింది. ఆ విషయమై మీతో మాట్లాడాలని” అంటూ ఆగింది ద్విముఖ.

“మనం టిఫిన్ చేస్తూ మాట్లాడుకుందాం” అన్నాడు అనిరుద్ర.

“దట్స్ గుడ్. నా నోట్లో వున్న మాటలే మా వాడు చెప్పాడు” అన్నాడు కార్తీక్. అందరూ అయ్యర్ హోటల్వైపు కదిలారు. ఎర్లీ మార్నింగ్ కావడం వల్ల రష్ లేదు.

***

[vickymaster]

నైస్ అప్డేట్ రైటర్ గారు..!!!


అనిమిషా గతం ఏంటో చెప్పకుండా సస్పెన్సులో పెట్టారు కానీ చాల ఇంట్రెస్టింగ్ గ నడిపిస్తున్నారు కథని. 
కాంట్రాక్టు పెళ్లి చేసుకొని ఇద్దరు తమ జీవితం ఎలాంటి మధురమైన స్మృతులు, ప్రేమ పొందగల్గుతారో చూడాలి.

ఈ పెళ్లి అంశం చాల బాగుంది, ఇద్దరిలో ముందుగా ఎవరిలో మార్పు తీసుకొస్తుందో చూడాలి. జీవితాంతం కలిసుండటానికి మీరు ఎలాంటి సందర్భాలు, సంభాషణలు రాస్తారో అని ఆసక్తిగా వెయిట్ చేస్తున్న.

నెక్స్ట్ అప్డేట్ కోసం వెయిట్ చేస్తూ...
మీ
=>విక్కీ<=