സ്റ്റാർട്ടപ്പ് (Completed)

[krish_999]

കുറച്ചുനാളായി വിചാരിക്കുന്നു മലയാളത്തിൽ ഒരു കഥ എഴുതണമെന്ന്. സ്വന്തം ഒരു സന്തോഷത്തിന് മുമ്പ് ഞാൻ ഒരു കഥ എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് അത്ര നന്നായിട്ടൊന്നുമില്ല. ഇറോട്ടിക് സ്റ്റോറി അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് എവിടെയും പോസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുമില്ല. എന്നാലും ഇവിടുത്തെ മലയാളം സ്റ്റോറി സെക്ഷന്റെ ദാരിദ്ര്യം കണ്ടപ്പോൾ ഇവിടെ ഒരു കഥ എഴുതി പോസ്റ്റ് ചെയ്യാമെന്ന് വിചാരിച്ചു. തീം ഇറോട്ടിക് തന്നെയാണ്. അതികം വലിച്ചു നീട്ടി വെറുപ്പിക്കാൻ ഒന്നും ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. അഞ്ചോ ആറോ അദ്ധ്യായങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളൂ. ആഴ്ചയിൽ ഒരു അദ്ധ്യായം മാത്രം. 
ഇഷ്ടപെട്ടാൽ കമൻറ് ചെയ്യുക.
നന്ദി.

[krish_999]

സ്റ്റാർട്ട് അപ്പ്

അദ്ധ്യായം - ഒന്ന്

ആദ്യത്തെ പ്രസവം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനസൂയ അല്പം തടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിക്കുശേഷം തടി കുറയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഡയറ്റും വീട്ടിലെ വർക്കൗട്ടും ഒക്കെ ആയപ്പോൾ തടിയൊക്കെ കുറഞ്ഞു, ശരീരം നല്ല ഷേപ്പ് ആയി മാറി. ഇപ്പോൾ കണ്ടാൽ 34 വയസ്സായി എന്ന് ആരും പറയില്ല. ആദ്യപ്രസവത്തിനുശേഷം മാറ്റി വെച്ചിരുന്ന പല ഡ്രസ്സുകളും ഇപ്പോൾ വീണ്ടും ഇടാൻ പറ്റിയതിൽ അനുവിന് നല്ല സന്തോഷമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നല്ല സ്റ്റൈലിഷ് ആയാണ് എപ്പോഴും പുറത്തിറങ്ങുക. സ്ലീവ് ലെസ്സ് ചുരിദാർ ഒക്കെ ഇട്ട് വീട്ടിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അതിഥികൾ പോലും തന്നെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് തലോടുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്. അവൾക്ക് അതെല്ലാം ഇഷ്ടമാണ്. ഇത്രയും സൗന്ദര്യമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ട് ആരും നോക്കിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാണ്.

അനസൂയയും ഭർത്താവും ഭരതും പിന്നെ രണ്ടു മക്കളും ടൗണിനടുത്ത് തന്നെയാണ് താമസം. ഭരതിന് തുണിയുടെ ബിസിനസ് ആണ്. അനസൂയയോടും മക്കളോടും നല്ല സ്നേഹമാണ്. എന്നിരുന്നാലും പുള്ളി ഒരു കൺസർവേറ്റീവ് വ്യക്തിയാണ്. എപ്പോഴും കാശ് കാശ് എന്നൊരു വിചാരം മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നാറുണ്ട്. കാശ് ഉണ്ടാക്കാൻ ആണെങ്കിൽ അവൾക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ. പക്ഷേ ഭരതിന്റെ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയും കൈയിലെ കാശ് പോകാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നതിലാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ബിസിനസ്മാൻ ആണെങ്കിലും റിസ്ക് എടുക്കുന്നതിൽ യാതൊരു താൽപര്യമില്ല. ഇടയ്ക്കൊക്കെ അനു പുള്ളിയെ ഒന്ന് ഉപദേശിക്കാൻ നോക്കിയതാണ്. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന് ദേഷ്യം വന്നു എന്നതല്ലാതെ അതുകൊണ്ട് ഗുണമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.

വല്ലാതെ ഉപദേശിക്കാൻ പറ്റുകയുമില്ല. ഭയങ്കര ദേഷ്യക്കാരൻ ആണ്. ചിലപ്പോൾ തല്ലുക വരെ ചെയ്യും. വഴക്കു കൂടി ജയിക്കാൻ പറ്റാതെ വരുമ്പോൾ ഭരത് കയ്യൂക്ക് കൊണ്ടാണ് ജയിക്കാറ്. ഒരിക്കൽ കരണത്ത് അടിച്ചിട്ട് മൂന്ന് ദിവസം അനസൂയ പനിച്ചു കിടന്നു. അവസാനം അയാളുടെ വാദം അംഗീകരിച്ചു കൊടുത്തപ്പോഴാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ അയാൾ തയ്യാറായത്. പോരാത്തതിന് വഴക്കിന് ശേഷം കുറെ ദിവസത്തേക്ക് വാക്കുകൊണ്ട് നോക്കുകൊണ്ടും അവളെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. മിണ്ടാൻ പോലും പറ്റില്ല.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ വല്ലാതെ തർക്കിക്കാൻ അനസൂയ ധൈര്യപ്പെടാറില്ല. ഭരതിന്റെ മുരട്ട് സ്വഭാവം കാരണം എല്ലാം വിട്ടിട്ടു പോയാലോ എന്ന് ചിലപ്പോഴൊക്കെ അനസൂയക്ക് തോന്നാറുണ്ട്. പക്ഷേ മക്കളെ ഓർത്തും അച്ഛനമ്മമാരെ ഓർത്തും എല്ലാം ക്ഷമിച്ച് അനസൂയ തന്നെ ഒതുങ്ങാറാണ് പതിവ്. ശാന്തമായിരിക്കുന്ന സമയത്ത് വലിയ സ്നേഹമാണ് താനും.

കയ്യിൽ അത്യാവശ്യം പൈസ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഭരത് അനുവിന് വേണ്ടി കൂടുതലൊന്നും സ്പെൻഡ് ചെയ്യാറില്ല. ഭയങ്കര പിശുക്കാണ്. കുട്ടികൾക്ക് പോലും എന്തെങ്കിലും വേണമെങ്കിൽ കുറെ പറയണം. അതിൻറെ നിരാശയും അവളിലുണ്ട്.

പക്ഷേ ഭർത്താവിൻറെ നിഴലിൽ ഒതുങ്ങി തീരാനൊന്നും അവൾക്ക് താൽപര്യമില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും വല്ല ചില്ലറയും സംഘടിപ്പിക്കാൻ അവൾ അവളുടേതായ വഴികൾ ആലോചിക്കാറുണ്ട്. വീടിനു വടക്കുവശത്തായി ഒരു ചെറിയ കുളം അവൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിൽ വേലയ്ക്ക് വരുന്ന പരമുവിനെ കൊണ്ട് ആ കുളം അവൾ വൃത്തിയാക്കി അതിൽ മീൻ വളർത്തുന്നുണ്ട്. ഒരു കിലോഗ്രാം ഭാരം വരുന്ന മീനുകളെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പരമുവിനെക്കൊണ്ടുതന്നെ മാർക്കറ്റിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽപ്പനയ്ക്ക് കൊടുക്കാറുണ്ട്. ഓണം ആകുമ്പോൾ വീടിൻറെ പിൻഭാഗത്തായി മഞ്ഞയും ഓറഞ്ചും മല്ലികപ്പൂക്കൾ ഉണ്ടാക്കി ടൗണിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽപ്പനയ്ക്ക് വയ്ക്കാറുണ്ട്. ഇങ്ങനെ ചെറിയതോതിൽ തനിക്കായി എന്തെങ്കിലും വരുമാനം കണ്ടെത്താൻ അനു എപ്പോഴും ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.

തൻറെ കസിൻറെ കല്യാണത്തിന് നല്ലൊരു ലഹങ്ക അവൾ കണ്ടു വച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ ഭരത് അതിൻറെ വില കേട്ട് ഞെട്ടി.
"ഇവിടെ പണം കായ്ക്കുന്ന മരം ഒന്നുമില്ല. ഒരു കല്യാണത്തിന് ഇത്രയും വിലയുള്ള സാരിയോ?"
അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.
"സാരിയല്ല ഏട്ടാ... ലെഹങ്ക... "
"ഇതു ലഹങ്കല്ല അഹങ്കാരമാണ്. രണ്ടു കുട്ടികളായില്ലേ...ഇനി അല്പം അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റിൽ ജീവിക്കാം."
ഭരത് പറഞ്ഞു നിർത്തി.

വേറെ ഒരു വഴിയും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അനസൂയ തന്റെ ആഗ്രഹത്തെ മൂടിവെച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇൻസ്റ്റഗ്രാമിൽ അവളുടെ ഫ്രണ്ട് ആയ ജിൻസി ഒരു വെഡിങ് റിസപ്ഷന് ധരിച്ച ലഹങ്ക കണ്ടു അനസൂയ പിന്നെയും പ്രലോഭിതയായി. അന്ന് വൈകുന്നേരം ജിൻസിയോട് സംസാരിച്ചു.
"എടി സൂപ്പറാ. വിവാഹത്തിന് വന്ന ആൾക്കാർ നമ്മളെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ ഒരു ഫീലുണ്ട്. എത്ര പേരാന്നറിയോ. ഫുൾ ഫാൻസ് ആണ് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ. ലേശം വയറൊക്കെ കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്താ ഒരു രസം. ശരിക്കും അടിച്ചു പൊളിച്ചു."
ജിൻസിയുടെ ആവേശമെല്ലാം അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഉണ്ട്.
"കസിന്റെ കല്യാണം വരുന്നുണ്ട്. എനിക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു ലെഹങ്ക ധരിച്ച് ഷൈൻ ചെയ്യണം എന്നൊക്കെ ഉണ്ട്. പക്ഷെ..."
അനു പറഞ്ഞു.
"എടി നിനക്ക് നന്നായി ചേരും. നീ എന്നെക്കാൾ മെലിഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ. നല്ല ഷേപ്പും ഉണ്ട്. ഇട്ടാൽ
സൂപ്പർ ആകും."
"ആരെയും കൊതിപ്പിക്കാനോ രസിപ്പിക്കാൻ ഒന്നുമല്ല. എൻറെ സ്വന്തം ഒരു സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടിയാണ്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"അതുതന്നെയാടി മോളെ ഞാനും പറയുന്നത്." ജിൻസി തലകുലുക്കി. "പിന്നെ നിന്റെ മുടി ഒന്ന് ചെറുതായിട്ട് ഷോർട്ട് ചെയ്താൽ മതി. നിന്റെ കഴുത്തൊക്കെ ഒന്നു തെളിഞ്ഞു കാണട്ടെ."
"അങ്ങനെ ഒരു പ്ലാനും ഉണ്ട്." അനസൂയ ആവേശത്തിലായി.
"എന്നാ പിന്നെ ഒന്നും നോക്കണ്ട മോളെ."

ജിൻസിയുടെ വാക്കുകൾ കൂടി കേട്ടപ്പോൾ അനസൂയ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു; ലഹങ്ക തന്നെ.

കല്യാണം നടന്നു.  ലെഹങ്ക ധരിച്ച് അനസൂയ കല്യാണത്തിലെ മെയിൻ അട്ട്രാക്ഷൻ ആയി മാറി. ജിൻസി പറഞ്ഞതുപോലെ ആളുകൾ അവളെ കണ്ണിമ തെറ്റാതെ നോക്കിനിന്നു. ആളുകളുടെ, പ്രത്യേകിച്ച് പുരുഷന്മാരുടെ നോട്ടം കണ്ടു പലപ്പോഴും അവൾ ചൂളിപ്പോയി. പക്ഷേ അതിനേക്കാളും തന്നെ പറ്റി അഭിമാനം തോന്നുകയും ചെയ്തു.
നല്ല ഗാംഭീര്യത്തോടെയും തലയെടുപ്പോടെയും തൻറെ ശരീരം അതിന്റെ പൂർണ്ണ മികവിലും വടിവിലും എന്നാൽ സഭ്യമായ രീതിയിൽ അവൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചു.
രണ്ട് കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ് അവളെന്ന് പലർക്കും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
കല്യാണത്തിന് ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ വന്ന ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ പലപ്പോഴും വരനെയും വധുവിനെയും തഴഞ്ഞ് തനിക്ക് ചുറ്റും ക്യാമറ കണ്ണുകളുമായി വട്ടമിടുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം, പക്ഷേ എൻറെ ഫോട്ടോ എനിക്ക് തന്നെ വേണം,'' എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് ഉത്സാഹമായി.
നിറയെ ഫോട്ടോസ് എടുത്തു. അവളുടെ ഫോട്ടോ ഫോൺ നമ്പറും മേടിച്ചു.
രാത്രി 11 മണിയാവുന്നതിനു മുമ്പ് അവൾക്ക് അവളുടെ ഫോട്ടോസ് വാട്സ്ആപ്പിൽ ലഭിച്ചു.
"ചേച്ചിയുടെ ഫോട്ടോയാണ് ഞങ്ങൾ ആദ്യം ചെയ്തത്. ബാക്കിയുള്ള ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ പിന്നെ."
ഫോട്ടോഗ്രാഫർ പയ്യൻ പറഞ്ഞു.
ഒരു ഉമ്മ സെൽഫി തിരിച്ചുവിട്ടു.
സന്തോഷമാകട്ടെ. അവൾ കരുതി.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞതോടുകൂടി അനസൂയ പാപ്പരായി. കാരണം ലഹങ്ക വാങ്ങാനായി തൻറെ മീൻകുളം വറ്റിച്ച് മുഴുവൻ മീനുകളെയും വിൽക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു അവൾക്ക്.
ഒരു ലിപ്സ്റ്റിക് വാങ്ങണമെങ്കിൽ പോലും ഭർത്താവിനോട് ചോദിക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി.

അപ്പോഴാണ് തന്റെ കൂടെ പണ്ട് പഠിച്ച അനിതയുടെ വാട്സ്ആപ്പ് സ്റ്റാറ്റസിലെ ഒരു ഫോട്ടോയിൽ അവളുടെ ശ്രദ്ധ പതിച്ചത്.
അനിത ഒരു ഫംഗ്ഷനിൽ അതിഥികളിലൊരാളായി നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോയായിരുന്നു അത്. സംസാരിച്ചപ്പോൾ അനിത പറഞ്ഞത് അവൾ ഇപ്പോൾ ബിസിനസ് ചെയ്യുകയാണ് എന്നാണ്. ഒരുലക്ഷം ആയിരുന്നു ഇൻവെസ്റ്റ് ചെയ്തത്. ചെറിയതോതിൽ തുടങ്ങിയ പരിപാടി ആണ്. പുതിയ സ്റ്റാർട്ടപ്പുകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ ഗവൺമെൻറ് സംഘടിപ്പിച്ച പരിപാടിയിൽ അനുമോദനം ഒക്കെ ലഭിച്ചു നല്ല ആവേശത്തിൽ നിൽക്കുകയാണ് അനിത.
"ഒരു ലക്ഷത്തിന്റെ പ്രൊഡക്ട്സ് വീട്ടിലേക്ക് കൊറിയർ ആയി വരും. പല ഓൺലൈൻ സൈറ്റുകളിലും വരുന്ന ഓർഡറുകൾ അവർ നമ്മൾക്ക് ഫോർവേഡ് ചെയ്യും. അത് അവർ പറയുന്നതുപോലെ ക്വാണ്ടിറ്റി തിരിച്ച് പാക്ക് ചെയ്തു വിട്ടാൽ മതി. ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ നമുക്ക് ഒന്നും അറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ആദ്യത്തെ തവണ കാശ് ഇറക്കുന്നു എന്നതല്ലാതെ വേറെ റിസ്ക് ഒന്നുമില്ല."
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അനുവിന് മനസ്സിലായി ഇത് തനിക്ക് ഈസി ആയിട്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന പണിയാണ്.
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് എത്ര വരുമാനം കിട്ടും?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് ഒരു കാൽ ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ കമ്മീഷൻ കിട്ടും. പക്ഷേ ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് അധികം പ്രൊഡക്ട്സ് ഒന്നും നമുക്ക് വരുത്താൻ കഴിയില്ല. കൂടുതൽ പ്രൊഡക്ട്സ് ഉണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും പെട്ടെന്ന് കാര്യം നടക്കും. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ കൂടുതൽ ഇൻവെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്."
അനിതയുടെ ഹസ്ബൻഡ് ഗൾഫിലാണ്. അവിടെ വലിയ മെച്ചമുള്ള ജോലി ഒന്നുമല്ല. പറമ്പിലെ മരം വിറ്റ കാശ് അവളെ ഏൽപ്പിച്ചതായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ഇൻവെസ്റ്റ്മെൻറ്.

അനിതയുടെ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം ഫോട്ടോസ് കൂടി കണ്ടപ്പോൾ അനസൂയക്ക് അവളോടുള്ള മതിപ്പ് പിന്നെയും വർദ്ധിച്ചു.
എന്തൊരു മാറ്റമാണ് അനിതയ്ക്ക്. തന്റെ അത്രയും ഭംഗിയൊന്നും ഇല്ല. കഴിവും ഇല്ല. എന്നിട്ടും ഫംഗ്ഷനുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ് അവൾ.
ഗേൾസ് എന്ത് ഹാപ്പി ആയിട്ടാണ് അവളുടെ കൂടെ നിൽക്കുന്നത്. അവളുടെ കൂടെ നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നത് തന്നെ എന്തോ ഭാഗ്യമാണ് എന്ന് ഒരു തോന്നൽ അവരുടെയെല്ലാം മുഖത്തുണ്ട്.

അനിതയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അനസൂയ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.
ഇനി ഭർത്താവിൻറെ മുമ്പിൽ കൈ നീട്ടേണ്ട ആവശ്യമില്ല.
ഒരു ലക്ഷം രൂപയുടെ സാധനങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്ത് ഡിസ്ട്രിബ്യൂട്ട് ചെയ്താൽ ചുരുങ്ങിയത് കാൽ ലക്ഷം രൂപ കിട്ടും. രണ്ടുമാസത്തിനകം രണ്ടോ മൂന്നോ ലക്ഷം രൂപയുടെ സാധനങ്ങൾ ഈസി ആയിട്ട് വിൽക്കാൻ പറ്റുമെന്നാണ് അനിത പറഞ്ഞത്. എൻറെ കൂടെയാണെങ്കിൽ ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാൻ പരമു ഉണ്ടല്ലോ.
പക്ഷേ മൂലധനം കയ്യിലില്ല എന്നതായിരുന്നു പ്രശ്നം.
"ലോൺ എടുക്കാം. പേഴ്സണൽ ലോൺ ഒക്കെ ഈസി ആയിട്ട് കിട്ടും. "
അനിത പറഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അനസൂയ ബാങ്കിലേക്ക് പോയി. ലോൺ കിട്ടുമോ എന്നറിയാൻ.
നന്നായി മേക്കപ്പ് ഒക്കെ ഇട്ട് ഒരു സിനിമ സ്റ്റാറിനെ പോലെയാണ് പോയത്.
ലുക്ക് മാത്രമേയുള്ളൂ. അതു കണ്ടിട്ടെങ്കിലും ലോൺ കിട്ടട്ടെ. അവൾ കരുതി.
മാനേജർ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ആയിരുന്നു. അയാൾക്ക് തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
പക്ഷേ അതുകൊണ്ട് കാര്യമുണ്ടായില്ല.
"ഇത് മാർച്ച് മാസമാണ് മാഡം. സാമ്പത്തിക വർഷം അവസാനിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഈ മാസം ഞങ്ങൾ ലോൺ കൊടുക്കുന്നില്ല. മാർച്ച്- ഏപ്രിൽ മാസങ്ങളിൽ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ സെറ്റിൽ ചെയ്യാനുണ്ട് അത് കഴിഞ്ഞ് മെയ് മാസത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ ലോൺ കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങുക. അപ്പോൾ തീർച്ചയായും തരാം."
മാനേജർ പറഞ്ഞു.
നിരാശയോടെ അനു വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

മാർച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഏപ്രിൽ ആയാൽ രണ്ട് കല്യാണങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ട്. സ്കൂൾ അടച്ച് വെക്കേഷൻ ആകുന്ന സമയമാണ് എല്ലാവരും കല്യാണത്തിന് വേണ്ടി നോക്കി വയ്ക്കുന്നത്. ഒരുപാട് കല്യാണങ്ങൾ കൂടാൻ ഉണ്ട്. കയ്യിലാണെങ്കിൽ അഞ്ച് പൈസയില്ല. ദിവസങ്ങൾ കഴിയുംതോറും അനു ആകെ ടെൻഷനിൽ ആയി. ഭരതിനോട് പറഞ്ഞു നോക്കി. ഒന്ന് രണ്ട് രാത്രി അവൾ ബെഡിൽ അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയിൽ പുള്ളിക്കാരനെ മയക്കാൻ നോക്കി. പക്ഷേ അവളുടെ മേലെ കിടക്കുമ്പോഴും ഫോണിൽ എങ്ങാനും വല്ല മെസ്സേജും വന്നാൽ പുള്ളിയുടെ ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ടേക്കായി പിന്നെ.
ഒരു ദിവസം രാത്രി അനസൂയക്ക് വല്ലാതെ ദേഷ്യം വന്നു. നല്ല മൂഡായി വന്നതായിരുന്നു. ഭരതിന്റെ അരയിൽ തൊട്ടപ്പോൾ ആൾ നല്ല സ്ട്രോങ്ങ് ആയി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അനു വല്ലാതെയങ്ങ് മോഹിച്ചു പോയി. ചുരിദാറിന്റെ ലെഗ്ഗിൻസ് ഒക്കെ അവൾ തന്നെയാണ് അഴിച്ചുകൊടുത്തത്. അധികം ഫോർ പ്ലേ ഒന്നുമില്ലാതെ ചെയ്തതു കൊണ്ട് ഉള്ളിൽ കയറുമ്പോൾ നല്ല വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു. അതെല്ലാം സഹിച്ചു പിടിച്ച് ഒരുവിധം ഒരു സുഖത്തിൽ ആയി വരുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു ഫോൺ വന്നു. ഉടനെ ഭരത് എല്ലാം നിർത്തി എണീറ്റിരുന്നു. ഫോൺ എത്തിപ്പിടിക്കാൻ.
പിന്നെ 10 മിനിറ്റ് നേരം സംസാരിച്ചു ഫോണൊക്കെ വച്ചിട്ടാണ് അയാൾ അവളെ നോക്കിയത്. അപ്പോഴേക്കും അനു ബ്രായും പാന്റിയും ധരിച്ച് ചുരിദാറും വലിച്ച് കേറ്റി ബെഡിന്റെ അങ്ങേ സൈഡിൽ ഉറങ്ങാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.
അവൾക്കറിയാം ഫോൺവിളി കഴിയുമ്പോഴേക്കും ഭരതിന്റെ സാധനം എല്ലാം ചുരുങ്ങി കാണും എന്ന്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഭരത് വെള്ളം ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ദേഷ്യം മറച്ചു വെച്ചില്ല.
"എല്ലാം തന്നെ അങ്ങ് ചെന്ന് ചെയ്താൽ മതി. പൊക്കോണം അവിടെ നിന്ന്."
അവൾ ഒച്ച വച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം വീണ്ടും അവൾ ഒരുതവണ കൂടി ശ്രമിക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഭരതിന്റെ അടുത്തു ചേർന്നു കിടന്നു അദ്ദേഹത്തിൻറെ നെഞ്ചിൽ പതിയെ തടവി പിന്നെ വയറിലൂടെ താഴേക്ക് പോയി പതിയെ പതിയെ അദ്ദേഹത്തിൻറെ മുണ്ടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കൈകടത്തി.
ഭരത് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"എന്തൊക്കെയോ വേണമെന്ന് തോന്നുന്നു."
അദ്ദേഹത്തിൻറെ ആക്കി ചിരി അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അനു കൈകൾ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഷഡ്ഡിയുടെ ഉള്ളിലേക്കും താഴ്ത്തി. തണുത്തു കിടന്നിരുന്ന കുടുംബനാഥനെ വിളിച്ചുണർത്തി പതിയെ തഴുകാൻ തുടങ്ങി.
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭരത് തൻറെ മുണ്ട് അഴിച്ചു ഷഡി താഴോട്ട് താഴ്ത്തി അവൾക്ക് സൗകര്യം ഒരുക്കി കൊടുത്തു. അനു തന്റെ മുട്ടിൽ എണീറ്റ് തൻറെ ഡ്രസ്സ് പൊക്കി അയാളുടെ മടിയിലേക്ക് ഇരുന്നു  കുടുംബനാഥനെ അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിലൂടെ കയറ്റിവിട്ടു. നല്ല സുഖമുണ്ടായിരുന്നു.
"ഏട്ടാ നല്ല സുഖം ഉണ്ട്...''
അവൾ മൃദുവായി പറഞ്ഞു.
"എനിക്കും സുഖമുണ്ട് മോളെ."
അനു മെല്ലെ മെല്ലെ ഉയരാനും താഴാനും തുടങ്ങി. അധികം താമസിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ ഭരത് കിതക്കാൻ തുടങ്ങി.
"എനിക്ക് വയ്യ അനു... ആഹ്..."
ഒരു ഞരക്കതോട് കൂടി അദ്ദേഹം സ്ഖലനത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ അലിഞ്ഞു.
ഉള്ളിലെ ചെറിയ നിരാശ അനു പുറത്തു കാണിച്ചില്ല.
തളർന്നു കിടക്കുന്ന ഭരതിനോട് അവൾ ചേർന്നു കിടന്നു. വിയർപ്പ് കിനിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ തന്റെ മാറിടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി അവൾ കിടന്നു.
"ചേട്ടാ എൻറെ മീൻകുളം എല്ലാം വറ്റിപ്പോയി. കുറച്ചു മീൻകുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇറക്കാൻ കാശ് വല്ലതും ഉണ്ടാവുമോ?"
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് കിതപ്പ് നിന്നപ്പോൾ അവൾ വിഷയം അവതരിപ്പിച്ചു.
"ഈ ചൂടത്താണോ നിനക്ക് മീൻ കൃഷി? അതൊന്നും ഇപ്പോൾ ശരിയാവില്ല. നീ മിണ്ടാതെ പോയെ."
ഭരതിന്റെ മറുപടി നിരാശപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.

പതിയെ അവൾ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാൻ.
അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഭരതിന്റെ കൂർക്കം വലി അവൾ കേട്ടു. അതോടെ അവളുടെ ഉറക്കം പോയി.
എങ്ങനെ കുറച്ചു കാശുണ്ടാക്കും. ആഴത്തിൽ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് അനു അങ്ങനെ കിടന്നു.

അടുത്തദിവസം അവൾ അനിതയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു.
"ഒരു രക്ഷയും ഇല്ലടോ.എൻറെ ചേട്ടൻ വഴങ്ങുന്നില്ല."
"എന്നാപ്പിന്നെ വേറെ ആരോടെങ്കിലും കടം മേടിച്ചു കൂടെ."
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ ആര് കടം തരും?"
"സ്ത്രീകൾ ചോദിച്ചാൽ ഇഷ്ടംപോലെ തരുന്ന ആളുകളുണ്ട്."
അത് കേട്ട് അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"മറ്റേ പണി ചെയ്യേണ്ടിവരും."
"അതൊന്നും വേണ്ടന്നെ."
"പിന്നെ?"
"നന്നായി സോപ്പിട്ടാൽ മതി. നിൻറെ ഈ ഗ്ലാമറിൽ വീഴാത്ത ആണുങ്ങൾ ഒന്നും ഈ നാട്ടിലില്ല പൊന്നേ."

അപ്പോൾ അത് ചിരിച്ചു തള്ളിയെങ്കിലും അനസൂയ പിന്നീട് അതിനെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചു.
അങ്ങനെയൊക്കെ നടക്കുമോ? നടക്കുമെങ്കിൽ തന്നെ
ആരെയാണ് അങ്ങനെ ചിരിച്ചു മയക്കാൻ പറ്റുക? ആരായാലും ഭരതേട്ടൻ അറിയാതെ വേണം പൈസ മേടിക്കാൻ. അറിഞ്ഞാൽ ചേട്ടൻ തന്നെ കൊല്ലും.

തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചപ്പോൾ ഇതല്ലാതെ വേറെ മാർഗ്ഗമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
കാശ് കടം ചോദിക്കാനുള്ള ആളുകളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് തന്നെ അവൾ അടുത്ത ദിവസം തയ്യാറാക്കി.

ഒന്ന് ടൗണിൽ ഫ്ലോർമിൽ നടത്തുന്ന സണ്ണിയാണ്. അദ്ദേഹം ഭരതേട്ടന്റെ   സുഹൃത്തുമാണ്. തന്നോട് നല്ല ഫ്രണ്ട്ലി ആണ്. തൻറെ പേഴ്സണൽ കാര്യത്തിന് സമീപിക്കുന്നതിൽ തെറ്റൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല.

പിന്നെ സിമൻറ് ബ്ലോക്കുകൾ നിർമ്മിച്ചു വിൽക്കുന്ന ജയറാം ആണ്. നല്ല കട്ട താടിയൊക്കെ വെച്ച് ഹാൻസമായി നടക്കുന്ന അദ്ദേഹം തന്നെ ഒളിക്കണ്ണുകളാൽ വീക്ഷിക്കുന്നത് അനസൂയ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരു ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ തനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്നോ രണ്ടോ മാസത്തേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് മടിയൊന്നും കാണില്ല. അവൾ കണക്കുകൂട്ടി.

മൂന്നാമത്തെ ആൾ മൻസൂർ. റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ് മാൻ ആണ്. തങ്ങളുടെ പറമ്പിന് പിറകിലുള്ള റോഡിന്റെ അപ്പുറത്തെ സ്ഥലം വാങ്ങിക്കാൻ വന്നപ്പോഴാണ് കക്ഷിയെ ആദ്യമായിട്ട് പരിചയപ്പെടുന്നത്. സ്ഥലം വേറെ ആളുകൾ റാഞ്ചി എങ്കിലും ഭരതേട്ടന്റെ സുഹൃത്തായി മാറിയ പുള്ളി ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വീട്ടിൽ വരും. കുട്ടികൾക്ക് കിന്റർജോയ് കൊണ്ടാണ് എല്ലായിപ്പോഴും വരിക. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കുട്ടികളുമായി നല്ല സൗഹൃദമാണ്. വീടിൻറെ അടുക്കള വരെ കയറി വരും. പക്ഷേ ഏറ്റവും വലിയ പേടി എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ പുള്ളിയോട് കാശ് ചോദിച്ചാൽ പുള്ളി ചിലപ്പോൾ നേരെ ഭരതേട്ടനോട് പറയും. അതോടെ തീർന്നു എല്ലാം.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ടൗണിലേക്ക് പോയ അനസൂയ ഫ്ലോർ മില്ല് സന്ദർശിച്ചു.
അവളെ കണ്ടു സണ്ണി എണീറ്റു.
"എന്താ ഇന്ന് പരമു വീട്ടിലില്ലേ. അനുവിന് ഇവിടെ വരണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു.
"ഞാൻ  മില്ലിലേക്ക് വന്നതല്ല, സണ്ണിയെ കാണാൻ വന്നതാ."
അനു പറഞ്ഞു.
സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ വികസിക്കുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"ആണോ എങ്കിൽ ഇരിക്ക് ഞാൻ ചായക്ക് പറയാം."
അനസൂയ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും സണ്ണി ചായക്ക് പറഞ്ഞു. ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴേക്കും ചായ വന്നു.
ചായ കുടിക്കുമ്പോൾ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ തന്റെ അധരങ്ങളിൽ തന്നെ തങ്ങിനിൽക്കുന്നത് അനു കണ്ടു. ആദ്യം അവൾക്ക് വല്ലായ്മ തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നെ ആവശ്യം തന്റേതാണല്ലോ എന്നോർത്ത് അവനെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.
"ചായ നല്ലതാണോ?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു.
"അതെ നല്ലതാ..."
അനസൂയ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവൾ കപ്പ് താഴെ വെക്കും വരെ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഖത്തും ചുണ്ടുകളിലും തന്നെയായിരുന്നു.
"അനസൂയ വന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ല."
സണ്ണി ഓർമിപ്പിച്ചു.
"എനിക്ക് കുറച്ചു കാശിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്. എൻറെ മീൻകുളം റിനവേറ്റ് ചെയ്യാനാണ്. ഞാൻ ഭരതിനോട് ചോദിച്ചു കുറേ; പക്ഷേ അദ്ദേഹം സമ്മതിക്കുന്നില്ല. എടഞ്ഞു നിൽക്കുവാ. പുള്ളിയോട് പറയാൻ ഇനി എന്നെ കൊണ്ടാവില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ സണ്ണിയുടെ അടുത്ത് വന്നേ. സണ്ണി ഈ കാര്യം പുള്ളിയോട് പറയുകയും ചെയ്യരുത്."
സണ്ണിയുടെ മുഖത്ത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യം കേട്ടതുപോലെ ഒരു ഭാവം വന്നു.
"അനുവിന് എന്ത് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരാല്ലോ. മീൻകുളം റിനവേറ്റ് ചെയ്യുകയല്ലേ വേണ്ടത്. അതിന് അനു വിഷമിക്കേണ്ട. എന്റെ പണിക്കാരെ ഞാൻ വിട്ടു തരാം. പിന്നെ മീൻ എല്ലാം ആകുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇടക്കിടയ്ക്ക് പിടിക്കാൻ തന്നാൽ മതി.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
സണ്ണി പൈസ ഒന്നും തരാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അനുവിന് മനസ്സിലായി.

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ സണ്ണിയുടെ ജോലിക്കാരിൽ ഒരാൾ അനസൂയയുടെ വീട്ടിലെത്തി. അവൾക്ക് ആദ്യം താല്പര്യം ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. പിന്നെ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ സമ്മതിച്ചു. അന്ന് തന്നെ വൈകുന്നേരം വേറെയും ആളുകൾ വന്നു കുളം എല്ലാം വൃത്തിയാക്കി.ഒരു ഗുഡ്സ് നിറയെ മണലും ഇറക്കി. പിന്നെ ഷീറ്റ് വിരിച്ച് സൈഡുകളിൽ ഇഷ്ടികയും വെച്ച് സെറ്റ് ആക്കി വെള്ളം നിറച്ചു.
മൂന്നാം ദിവസം രാവിലെ അനസൂയ നോക്കുമ്പോൾ കുളം റെഡി വെള്ളം റെഡി.
ഇനി മീൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇട്ടാൽ മതി.

അന്ന് വൈകുന്നേരം സണ്ണിയുടെ ഫോൺ വന്നു.
"എന്തായി അനു. കുളം റെഡിയായോ?"
"ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല സണ്ണി. അത്രയും പെട്ടെന്നായിരുന്നു എല്ലാം. താങ്ക്സ് എ ലോട്ട്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ഒരു നന്ദിയിൽ എല്ലാം ഒതുക്കാൻ പറ്റുമോ."
"ഇല്ലെന്ന് അറിയാം. എല്ലാം ഒന്ന് ശരിയാകട്ടെ ആദ്യം."
"അതെ അതെ. ഭരത് ഉണ്ടോ അവിടെ?"
"ഇല്ല, വന്നിട്ടില്ല."
"വരുമ്പോൾ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു എന്ന് പറയണം."
"വേണ്ട ഞാൻ പറയുന്നില്ല."
"അതെന്താ"
"അദ്ദേഹം അറിയേണ്ട. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ പുള്ളി ദേഷ്യപ്പെടും"
"അനു പേടിക്കേണ്ട രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിൽ എന്നെ കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളൂ ആരും."
സണ്ണി ഒരു താളത്തിൽ എന്നപോലെ പറഞ്ഞു.
"എനിക്ക് അത് കേട്ടാൽ മതി."
"അപ്പൊ ഇനി എനിക്കുള്ള ട്രീറ്റും രഹസ്യമായിരിക്കുമല്ലോ"
"ട്രീറ്റോ?"
"പിന്നെ, മീൻ കുളം റെഡിയായാൽ എനിക്ക് ട്രീറ്റ് ഉണ്ടാവില്ലേ?"
"ഓ... അങ്ങനെ! പിന്നെന്താ..."
"എനിക്ക് സ്കോച്ചാണ് ഇഷ്ടം, കേട്ടോ?"
"എൻറെ ദൈവമേ! വലിയ ട്രീറ്റ് ആണല്ലോ."
"പിന്നെ. തരില്ലേ?"
"ഞാൻ ആലോചിക്കട്ടെ."
"അനു എന്ത് തന്നാലും ഞാൻ റെഡിയാണ്."

സണ്ണിയുടെ സ്വരം കൂടുതൽ സോഫ്റ്റ് ആവുന്നത് അനസൂയ ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നില്ല.
വൈഫിനെ പറ്റി ചോദിച്ചാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു പിന്നെ വേണ്ടെന്നുവച്ചു.
വൈഫ് വീട്ടിൽ ഇല്ല ഒറ്റയ്ക്കാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കളഞ്ഞാലോ.

ഫോൺ വച്ച് ഹാളിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോൾ കൊടുക്കുന്ന ട്രീറ്റിനെ പറ്റി ആലോചിച്ചു. എന്താവും അദ്ദേഹം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.
സ്കോച്ച് ഇഷ്ടമാണത്രേ.
സണ്ണിയുടെ കൂടെ രഹസ്യമായി സ്കോച്ച് കഴിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് അവൾ സങ്കൽപ്പിച്ചു.
വെറും സ്കോച്ച് മാത്രം ആണോ സണ്ണിയുടെ ലക്ഷ്യം?
തന്റെ മുഖത്തും ചുണ്ടിലും പരതി നടക്കുന്ന സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ ഓർമ്മ വന്നു.
അല്ല സ്കോച്ച് മാത്രം ആവില്ല ലക്ഷ്യം.

മീൻകുളം വൃത്തിയാക്കുകയും അതിൽ പുതിയ മീൻ ഇറക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് അനസൂയയുടെ ലിസ്റ്റിലുള്ള കാര്യമല്ലായിരുന്നു. കാരണം മീൻ ഇപ്പോൾ ഇറക്കിയാൽ തന്നെ അത് വലുതായിട്ട് വേണ്ടേ വല്ല ലാഭവും കിട്ടാൻ. അപ്പോഴത്തേക്ക് കുട്ടികളുടെ വെക്കേഷൻ മുഴുവൻ കഴിഞ്ഞു പോകും; കല്യാണങ്ങളും കഴിഞ്ഞു പോകും.

അടുത്ത ദിവസം ജയറാമിനെ കാണാൻ അവൾ തീരുമാനിച്ചു. ശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കുന്ന പരിപാടി ഇല്ല.
അവൾ ചെല്ലുമ്പോൾ ജയറാം സ്ഥലത്തില്ലായിരുന്നു.
അരമണിക്കൂർ കാത്തിരുന്നെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം.
അവിടുത്തെ ജോലിക്കാരൻ ഫോണിൽ ജയറാമിനെ വിളിച്ചു അനുവിന് സംസാരിക്കാൻ കൊടുത്തു.
"എനിക്കൊന്നു കാണണമായിരുന്നു. ഒരു ചെറിയ ആവശ്യമുണ്ട്."
"ആയിക്കോട്ടെ. പറഞ്ഞോളൂ."
പക്ഷേ ഇത് ഫോണിൽ പറയാൻ അനസൂയക്ക് മനസ്സ് വന്നില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് ജോലിക്കാരൻ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ.
"ഫോണിൽ അല്ല, നേരിട്ട്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ശരി എന്നാൽ ഞാൻ വന്നിട്ട് വിളിക്കാം. ഇപ്പോൾ അനസൂയ പൊയ്ക്കോളൂ."

അനു വീട്ടിലേക്ക് പോയി. വൈകുന്നേരം ആയിട്ടും ജയറാമിന്റ ഫോൺ ഒന്നും വന്നില്ല. അയാൾക്ക് തിരക്കായിരിക്കുമെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.

പിന്നെ അവൾ മൻസൂറിനെ വിളിച്ചു.
"മൻസൂർ ഒരു ലക്ഷം രൂപ രണ്ടുമാസത്തേക്ക് തിരിക്കാനുണ്ടാവുമോ?"
മറച്ചുവെക്കാതെ അനസൂയ കാര്യം പറഞ്ഞു.
"പിന്നെന്താ. അനു ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ എന്തും തരും. പക്ഷേ ഇപ്പോ എൻറെ കയ്യിൽ 50 രൂപയേ ഉള്ളൂ. ബാക്കി ഒരിടത്ത് കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാൽ കിട്ടും എന്നാണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. അപ്പോൾ തന്നാൽ പോരെ."
അനസൂയക്ക് സന്തോഷമായി.
"മതി ഒരാഴ്ച മതി. താങ്ക്സ് മൻസൂർ."
"50 എപ്പോഴാ വേണ്ടത്?"
"മൻസൂറിന്റെ സൗകര്യം പോലെ."
"നാളെ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ടൗണിനടുത്തുള്ള ഒരു പ്രോപ്പർട്ടി നോക്കാൻ വരുന്നുണ്ട്. ഞാൻ വിളിക്കാം."

അടുത്ത ദിവസം 10 മണിയോടുകൂടി മൻസൂറിന്റെ ഫോൺ വന്നു.
ഉടനെ അനസൂയ അങ്ങോട്ട് പോയി. മഞ്ഞയിൽ വെള്ള ഡിസൈനുള്ള ടോപ്പും വെള്ള ലെഗിംങ്സും ധരിച്ചാണ് അവൾ പോയത്. ടൗണിൽ നിന്ന് ഓട്ടോ വിളിച്ചു. പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് തന്നെ മൻസൂർ അവളെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
ഓട്ടോക്കാരനെ അയാൾ പറഞ്ഞുവിട്ടു.
"തിരിച്ചു പോകാനുള്ള ഓട്ടോ ഞാൻ വിളിച്ചു തരാം. എൻറെ കയ്യിൽ ഫോൺ നമ്പർ ഉണ്ട്."
മൻസൂർ പറഞ്ഞു.
അവൻറെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെയായിരുന്നു.
അനസൂയ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"എന്താ ആദ്യമായിട്ട് കാണുന്നപോലെ നോക്കുന്നത്?"
"സത്യം പറയാലോ. ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഏതോ സിനിമ നടി ഓട്ടോയിൽ വന്നിറങ്ങുകയാണ് എന്ന്."
"ഒന്ന് പോ മൻസൂർ." അനസൂയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മൻസൂർ അടുത്തുള്ള ഒരു പറമ്പ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.
"ഇതാണ് പ്രോപ്പർട്ടി. ഒന്ന് കണ്ടാലോ?"
"എന്താ ഇവിടെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"ഈ പ്രോപ്പർട്ടി കാണാൻ ഇന്ന് ഒരു ഫാമിലി വരുന്നുണ്ട്. നമുക്ക് അവരെ ഒന്ന് കണ്ടു കളയാം."
"ഞാനും ഇതിൻറെ ഭാഗമാണോ?"
അവിടെ നിൽക്കണോ അതോ പോണോ എന്ന് അനസൂയക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
"അതെ. തന്റേത് നല്ല ഭംഗിയുള്ള, ആർക്കും നോ പറയാൻ പറ്റാത്ത മുഖമല്ലേ. താൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ എൻെറ ഇന്നത്തെ ഡീൽ സക്സസ് ആവാൻ സാധ്യത കൂടും."
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് മൻസൂർ സംസാരിച്ചത്. അനസൂയ പുഞ്ചിരിച്ചു.

മൻസൂർ ചൂണ്ടികാണിച്ച പറമ്പ് റോഡരികിൽ തന്നെ ആയിരുന്നെങ്കിലും അതിലേക്കുള്ള ഗേറ്റ് റോഡിലേക്ക് തുറക്കുന്നതായിരുന്നില്ല. ഒരു ചെറിയ ഇടവഴിയിലൂടെ മുപ്പതോളം മീറ്റർ നടന്നപ്പോഴാണ് ഗേറ്റിൽ എത്തിയത്.
"ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"കിഴക്കിനഭിമുഖമായി പണിത വീടാണ്. വാസ്തുശാസ്ത്രത്തിൽ നല്ല വിശ്വാസമുള്ള ആളായിരുന്നു ഇതിന്റെ ഓണർ."
"ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്തിട്ടും ഇത് വിൽക്കേണ്ട ഗതികേട് വന്നല്ലോ."
"അതിന് ഗതികേട് കൊണ്ടാണ് വില്കുന്നതെന്നാരു പറഞ്ഞു?" മൻസൂർ പുഞ്ചിരിച്ചു. "അവർ ഇപ്പോൾ ഇതിലും വലിയ വീട്ടിലാ താമസിക്കുന്നത്."
അനസൂയ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി അയാളെ നോക്കി.
"അല്ലേലും ഓണർക്കു മോശം സമയമാണെന്ന് ബ്രോക്കർ സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ. വാങ്ങാൻ വരുന്നവർ വില കുറച്ചു പറയില്ലേ?" അവൾ ചോദിച്ചു.
മൻസൂർ അവളെ നോക്കി തലയാട്ടി. "കൊള്ളാലോ ആള്. ബിസിനെസ്സിൽ നല്ല ഭാവി കാണുന്നുണ്ട്."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.

ഗേറ്റ് കടന്ന് അവർ വീടിനടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു. ഒരു ഒറ്റ നില വീട്. വീടും പരിസരവും നല്ല വൃത്തിയായി കാണപ്പെട്ടു. മൂന്ന് വശവും തുറന്ന, അല്പം ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന സിറ്റൗട്ട്. അതിലേക്ക് കയറാൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ.
മൻസൂർ താക്കോൽ എടുത്ത് വാതിൽ  തുറക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് വീട്ടിൽ ആരുമില്ല എന്ന കാര്യം അനസൂയ അറിഞ്ഞത്.
അവൾക്ക് ചെറിയ പരിഭ്രമം തോന്നി.
അവളുടെ പരിഭ്രമം മനസ്സിൽ കണ്ടിട്ടാകണം മൻസൂർ പറഞ്ഞു, "വീട് ഇങ്ങനെ തുറക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ, അനു. അവർ വരുംവരെ നമുക്ക് സിറ്റൗട്ടിൽ തന്നെ ഇരിക്കാം."

മൻസൂർ പറഞ്ഞതുപോലെ അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കുടുംബം വന്നു. ഭർത്താവും ഭാര്യയും. ഭർത്താവ് മുമ്പേ തന്നെ വീടു സന്ദർശിച്ചതാണ്. ഇപ്പോൾ ഭാര്യയെകൂടി കാണിക്കാൻ കൊണ്ടുവന്നതാണ്.
"അനസൂയ അല്ലേ? എന്താ ഇവിടെ?"
വന്ന ആളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അനസൂയ ഒന്ന് പതറി. അവൾക്ക് അയാളെ പരിചയം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തു പറയും?
മൻസൂറിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് കാശ് കടം മേടിക്കാൻ വന്നതാണെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.
"എന്നെ എങ്ങനെ അറിയാം?"
"ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഭരതിന്റെ വൈഫ് അല്ലേ?"
"അതെ. സോറി ട്ടോ ഞാൻ... എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല."
"അത് സാരമില്ല. നമ്മൾ അങ്ങനെ പരിചയമൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഞാൻ രവി. ബിസിനസ് ആണ്. ഇതെൻറെ വൈഫ് സീത."
അനസൂയ സീതയെ നോക്കി ചിരിച്ചു. സീത തിരിച്ചും.
"ഞാനും ഒരു വീട് നോക്കാൻ വന്നതാണ്. എനിക്കല്ല, എൻറെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്; അവൾ ഗൾഫിലാണ്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഓ അത് ശരി."
മൻസൂർ തന്നെ നോക്കി ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നത് അനസൂയ കണ്ടു.

[krish_999]

പരിചയപ്പെടൽ കഴിഞ്ഞ് അവർ വീടിനകത്തേക്ക് നടന്നു. വീട് നല്ല വിശാലമായതായിരുന്നു. പഴയ വീടാണ് പക്ഷേ പെയിന്റൊക്കെ അടിച്ച് പുത്തൻ ആക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഫർണിച്ചറുകൾ അധികം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
രവിക്ക് വീട് മുമ്പേ തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇപ്പോൾ സീതക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അവർ മാറിനിന്ന് അല്പം സംസാരിച്ചശേഷം മൻസൂറിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
"പറഞ്ഞപോലെ എല്ലാം അവൾക്കിഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അടുത്ത ആഴ്ച തന്നെ ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് മാറാനാണ് വിചാരിക്കുന്നത്."
മൻസൂർ തല കുലുക്കി.
"ആയിക്കോട്ടെ. എൻറെ ഭാഗത്തുനിന്ന് എല്ലാം വളരെ ഫാസ്റ്റ് ആയിരിക്കും."
അപ്പോൾ തന്നെ രവി സീതയുടെ ബാഗിൽ നിന്ന് കുറച്ചു കാശ് എടുത്ത് മൻസൂറിനെ ഏൽപ്പിച്ചു.
"ഇത് അമ്പത് ഉണ്ട്. മുമ്പ് പറഞ്ഞപോലെ."
"അപ്പോ എല്ലാം ശരി."
മൻസൂർ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു വെള്ള പേപ്പർ എടുത്ത് അതിൽ എന്തോ എഴുതി രവിയെ ഏൽപ്പിച്ചു.
അത് വായിച്ച് തൃപ്തിപ്പെട്ട് രവിയും സീതയും തിരികെ പോയി. പോകും മുമ്പ് അനസൂയ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കാൻ രണ്ടുപേരും മറന്നില്ല.

"ഏതാണ് ആ ഗൾഫിലുള്ള ഫ്രണ്ട്?"
മൻസൂർ ചോദിച്ചു.
"ഓ അതോ. അത് ഞാൻ ചുമ്മാ തട്ടി വിട്ടതല്ലേ." അനസൂയ ചിരിച്ചു. "പിന്നെ കാശ് കടം തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് താനെന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു വരുത്തിയതാണന്ന് പറയാൻ പറ്റുമോ?"
"എൻറെ പൊന്നേ. താൻ പറയുന്ന കേട്ടാൽ ഞാൻ തന്നെ ദുരുദ്ദേശത്തോട് കൂടി ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്ന പോലെയുണ്ടല്ലോ."
"ദുരുദ്ദേശം ഉണ്ടോ എന്ന് ആർക്കറിയാം?"
മൻസൂർ അവളെ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി.
"അത് ശരിയാ. തന്നെ കണ്ടാൽ ആർക്കും ഒരു ദുരുദ്ദേശം തോന്നാതിരിക്കില്ല."
"അയ്യടാ ഒന്ന് പോ അവിടുന്ന്."
"നീ ആ രവിയെ ശ്രദ്ധിച്ചോ? ഭാര്യ അടുത്തുണ്ടായിട്ടുപോലും അയാളുടെകണ്ണ് തന്റെ മേലായിരുന്നു."
"ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ മൻസൂറിന് എന്തെങ്കിലും ഗുണമായാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാത്ത പോലെ നിന്നതാ."
"അതെങ്ങനെ? ഈ സൗന്ദര്യം മുഴുവൻ രവി കണ്ടു രസിക്കുമ്പോൾ അതിൽ മൻസൂറിന് എന്ത് ഗുണം?"
"വീടിൻറെ കുറവുകൾ അയാൾ കാണില്ലല്ലോ. പിന്നെ എൻറെ മുമ്പില് വെച്ച് വില പേശാനും അയാള് ശ്രമിക്കില്ല."
"അത് ശരിയാ. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഇനി എൻറെ കൂടെ കൂടുന്നോ? ഞാൻ കമ്മീഷൻ തരാം."
"അതു കൊള്ളാലോ."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"താൻ ഇങ്ങനെ ചിരിക്കല്ലേ. ഞാനിപ്പം മയങ്ങി വീഴും."
"ഒന്ന് പോ മൻസൂറേ."
"സത്യം. തന്റെ ചിരി കണ്ടാൽ പിന്നെ പണ്ടേതോ സിനിമയിൽ പറഞ്ഞ പോലെ, ചുറ്റുമുള്ള ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല."
കണ്ണിൽ നോക്കിയുള്ള അവൻറെ പ്രശംസ കേട്ട് അനസൂയക്ക് നാണം തോന്നി.

രവി കൊടുത്ത അമ്പതിനായിരം രൂപ മൻസൂർ ഉടനെ തന്നെ അനസൂയക്ക് നൽകി.
അനസൂയ അത് വാങ്ങി അവനോട് നന്ദി പറഞ്ഞു.
"അപ്പൊ അമ്പതിനായിരം റെഡിയായി. ഇനി ബാക്കി പറഞ്ഞ അമ്പത് കുറച്ച് കഴിഞ്ഞിട്ട്; കേട്ടോ."
മൻസൂർ പറഞ്ഞു.
അനസൂയ തലയാട്ടി.

അവർ പോകാൻ വേണ്ടി പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴേക്കും മഴപെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
"ഞാൻ വന്ന ബൈക്ക് കുറച്ചപ്പുറത്താ. ഞാൻ മഴ നിന്നിട്ട് പൊയ്ക്കോളാം," മൻസൂർ പറഞ്ഞു. "തനിക്കു വേണ്ടി ഞാൻ ഒരു ഓട്ടോ വിളിക്കാം."
പോർച്ച് ഇല്ലാത്ത വീട് ആയതുകൊണ്ട് ഓട്ടോയിൽ കയറുമ്പോഴും നനയാൻ സാധ്യതയുണ്ട് എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. സിറ്റൗട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്ന സ്റ്റെപ്പുകൾ നനഞ്ഞു കുതിർന്നു കഴിഞ്ഞു.
"സാരമില്ല, മഴ നിന്നിട്ട് പോകാം." അവൾ പറഞ്ഞു.
മൻസൂറിന് സന്തോഷമായി.
"എന്താ മഴ! ഒരു ചായ കിട്ടിയാൽ എത്ര നന്നായിരുന്നു അല്ലേ."
അയാൾ ചോദിച്ചു. അൻസൂയ തല കുലുക്കി.
"ശരിയാ."

"ഞാൻ അടുക്കളയിൽ ഒന്നു നോക്കട്ടെ."
മൻസൂർ അകത്തേക്ക് നടന്നു. അനസൂയയും പിന്നാലെ ചെന്നു.
അടുക്കളയിൽ ഇലക്ട്രിക് കുക്ക്ടോപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചു പാത്രങ്ങളും. മുകളിലെ ഷെൽഫിൽ ചായപ്പൊടിയും പഞ്ചസാരയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
"അടിപൊളി. കട്ടൻ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള സെറ്റപ്പ് ഉണ്ട്."
മൻസൂർ ആവേശത്തിൽ പറഞ്ഞു.
അയാൾ ഉടനെ തന്നെ ഒരു പാത്രത്തിൽ അല്പം വെള്ളം എടുത്ത് ചൂടാക്കാൻ വച്ചു. ചായ ഉണ്ടാക്കി.
അനസൂയ അടുത്തുതന്നെ നോക്കിനിന്നു.
"മൻസൂറിന് ചായ ഇടാൻ ഒക്കെ അറിയാമല്ലോ."
"പിന്നെ. എനിക്ക് പല കഴിവുകളും ഉണ്ട്."
"അത് ശരിയാ. ഒരു കഴിവ് ഞാനിപ്പോൾ കണ്ടു. മുഖത്തുനോക്കി ആരെയും പ്രശംസിക്കാനുള്ള കഴിവ്."
"ആ കഴിവ് തന്റെ കൂടെ നിന്നാൽ ആർക്കും വരും. താനെന്താ സിനിമയിൽ ഒന്നും ട്രൈ ചെയ്യാത്തെ?"
"ദേ പിന്നെയും."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.

ചായ രണ്ട് കപ്പിലേക്ക് ഒഴിച്ച് ഒന്ന് അയാൾ അനസൂയക്ക് നൽകി.
പുറത്ത് കാറ്റു വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വെള്ളത്തുള്ളികൾ വീണു സിറ്റൗട്ടാകെ നനഞ്ഞിരുന്നു. സിറ്റൗട്ടിലെ കസേര രണ്ടും ഹാളിലേക്ക് ഇട്ട് അവർ അവിടെയിരുന്നു ചായ കുടിച്ചു. കട്ടൻചായ നല്ല രസമുണ്ടായിരുന്നു.
"എന്തൊരു വൈബ്. പ്രണയം കിനിയുന്ന കാലാവസ്ഥ, അല്ലേ?"
മൻസൂർ ചോദിച്ചു.
അനസൂയ അയാളെ നോക്കി.
"കവിക്ക് ആരോടാണ് പ്രണയം തോന്നുന്നത്?"
"ഇവിടെ ഇപ്പോ ഭവതി മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ?"
"അയ്യടാ എന്നിട്ട് എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ലല്ലോ."
"സാരമില്ല പതിയെ തോന്നിക്കോളും. അതാണ് മഴയുടെ ശക്തി."
അനസൂയ മുഖത്ത് ഗൗരവം ഭാവിച്ച് ചായയിലേക്കു ഒന്ന് നോക്കി.
"താനീ ചായയിൽ ഒന്നും ഇട്ടിട്ടൊന്നുമില്ലല്ലോ?"
"ഇല്ല; എന്തേ?"
"അല്ല; മൻസൂറിന്റെ ഈ കോൺഫിഡൻസ് കണ്ടിട്ട് തോന്നിയതാണ്."
മൻസൂർ ചിരിച്ചു.
"ഐഡിയ തന്നതിന് നന്ദി. അടുത്ത തവണ അങ്ങനെ ചെയ്യാം. ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട് സ്ത്രീകൾ നമുക്ക് ക്ലൂ തരും. പുരുഷന്മാർ അതനുസരിച്ച് ആക്ട് ചെയ്താൽ മതി."
അനസൂയയും ചിരിച്ചു.
"ഏത് പുസ്തകത്തിലാ അങ്ങനെ എഴുതിയിട്ടുള്ളത്?"
"അതെനിക്ക് ഓർമ്മയില്ല. അത് വായിച്ചിട്ട് ഇപ്പോഴാ ഒരു പ്രയോജനം കിട്ടിയത്."
"ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസാരിച്ചാൽ ഈ ബ്രോക്കറുടെ പ്രോപ്പർട്ടി ആരും വാങ്ങിയില്ലേലും ഇരുന്ന് ഫ്ലർട്ട് ചെയ്യാൻ ഒരുപാട് പെണ്ണുങ്ങളെ കിട്ടുമായിരിക്കും അല്ലേ?"
"ഒരുപാട് എണ്ണത്തിനെ ഒന്നും വേണ്ട. ഒരെണ്ണം ഉണ്ട് വീട്ടിൽ അത് മതി."
"പ്രേമിച്ച് കെട്ടിയതാണോ?"
അനസൂയയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അയാൾ അവളെ നോക്കി.
"എങ്ങനെ മനസ്സിലായി?"
"തോന്നി."
"ഇങ്ങനെ ഒരു മഴക്കാലത്താണ് ഞാനെൻറെ ആദ്യത്തെ ഗേൾഫ്രണ്ടിനെ കണ്ടത്. കോളേജിൻറെ വരാന്തയിൽ കുടയൊന്നുമില്ലാതെ....അങ്ങനെ അന്തംവിട്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ....അവളും ഉണ്ടായിരുന്നു അതേപോലെ. ആദ്യം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല രണ്ടുപേരും. പിന്നെ അങ്ങനെ ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞ്...."
അനസൂയ അയാളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു. അയാൾ തന്നെ നോക്കുമ്പോഴാകട്ടെ, തന്റെ ഉള്ളിലേക്കാണ് അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഇറങ്ങി വരുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
"ആദ്യത്തെ ഗേൾഫ്രണ്ട്! അതെന്താ അവളെ കെട്ടാതിരുന്നത്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"അവൾ ഹിന്ദുവായിരുന്നു. വീട്ടിൽ പ്രശ്നമല്ലേ."
"ഓ അത് ശരി. കഷ്ടമായി പോയല്ലോ."
"അത് സാരമില്ല. അവസാനം കിട്ടിയത് അതിലേറെ സൂപ്പറായിരുന്നു."
"അതാരാ?"
"അതാണ് എൻറെ ഭാര്യ."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"ശരിക്കും പറഞ്ഞതാണോ?"
"അതേടോ. എൻറെ ഭാര്യ അടിപൊളിയാ."
അനസൂയക്ക് അയാളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല.
"തൻറെ ഭാര്യ അടിപൊളിയാണ് എന്ന് വേറൊരു പെണ്ണിനോട് പറയുന്ന ഭർത്താവ് ആണ് അതിലേറെ അടിപൊളി."
"അനസൂയയുടെ ഭരത് എന്താ അങ്ങനെ പറയില്ലേ?"
"ആവോ എനിക്കറിയില്ല. മൻസൂർ ഒന്ന് ചോദിച്ചു നോക്കൂ."
"ഞാൻ ചോദിച്ചു നോക്കാം. അടിപൊളിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെടില്ല."
"അല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാലോ."
"ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല. അയാടെ നടുപ്പുറത്തിനട്ട് ഒരു ചവിട്ടും കൊടുക്കും."
അനസൂയ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
"അനസൂയയുടെ ഫസ്റ്റ് ലവ് എങ്ങനെയായിരുന്നു?"
മൻസൂർ ചോദിച്ചു. അനസൂയ അയാളെ നോക്കി.
"അങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന് എങ്ങനെ..."
"അതൊക്കെ ഇയാളെ കണ്ടാൽ തന്നെ മനസ്സിലാകും. ഇയാൾ അതിനുള്ള മെറ്റീരിയലാണ്."
അനസൂയ തന്റെ കാൽച്ചുവട്ടിലെ തറയിലേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. മടിച്ചു മടിച്ചാണ് പിന്നെ സംസാരിച്ചത്.
"കോളേജിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ. ഞാൻ പോകുന്ന ബസ്സിലാണ് പുള്ളിയും പോയിരുന്നത്. അങ്ങനെ എന്നും കണ്ട് ... സംസാരിച്ച്... പക്ഷേ അത്ര സീരിയസ് ഒന്നുമായില്ല, അതിനുമുമ്പേ നിർത്തി."
"ശെടാ. ആരാ വില്ലൻ അച്ഛനോ അതോ അമ്മയോ?"
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"രണ്ടുപേരും അല്ല; ഞാൻ തന്നെയായിരുന്നു."
മൻസൂർ അവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.
"പക്ഷേ അമ്മയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നൂട്ടോ. അമ്മ എന്നോട് ചോദിച്ചൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ ഒരു ദിവസം അമ്മ അനിയത്തിയോട് എൻറെ മൊബൈൽ ചെക്ക് ചെയ്യരുത് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. അങ്ങനെ ചെയ്ത് എന്റെ പ്രൈവസിയിൽ കയറുന്നത് ശരിയല്ല എന്നൊക്കെ. അന്നത്തെത് സാധാരണ ഫോൺ അല്ലേ. മെസ്സേജ് ഒന്നും ഹൈഡ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. അമ്മയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അതോടെ എനിക്ക് പേടിയായി. ഞാൻ വേറെ ബസ് പിടിക്കാൻ തുടങ്ങി."
മൻസൂർ ചിരിച്ചു.
"ഇതിന് ആദ്യത്തെ പ്രേമം എന്നല്ല പറയുക അല്ല. ആദ്യത്തെ തേപ്പ് എന്നാണ്."
അനസൂയ ജാള്യതയോടെ ചിരിച്ചു.
"തേപ്പുകാരി എന്ന് ഒരാളെ വിളിക്കാൻ എന്ത് സന്തോഷമാണ് അല്ലേ?"
"അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ ട്രെൻഡ്."
"തേപ്പുകാരൻ ഇല്ല."
"ഏയ് ഇല്ല; അങ്ങനെത്തെ ഒരു വാക്ക് ഡിക്ഷണറിയിലേ ഇല്ല. ഇനി ആരെങ്കിലും കണ്ടുപിടിച്ചിട്ട് വേണം."
പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു, രണ്ടുപേരും.


ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മഴ തീർന്നു. മൻസൂർ ഉടനെ ഫോൺ ചെയ്തു ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ചുവരുത്തി.
"അപ്പൊ ശരി, പറഞ്ഞപോലെ."
അയാൾ അവളെ യാത്രയാക്കി.
"താങ്ക്സ്."
ഓട്ടോയിൽ ഇരുന്നശേഷം അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"താങ്ക്സ് ഞാനാണ് പറയേണ്ടത്. ഇത്രയും നേരം എൻറെ കൂടെ എൻറെ ഫ്ലർട്ടിങ് സഹിച്ച് ഇരുന്നതിന്."
മൻസൂർ പറഞ്ഞു.
"ആവശ്യം എന്റെ ആയിപ്പോയില്ലേ. സഹിച്ചിരുന്നല്ലേ പറ്റൂ."
അനസൂയ തമാശയായി പറഞ്ഞു. മൻസൂർ ചിരിച്ചു. പിന്ന ഓട്ടോക്കാരനോട് വണ്ടി എടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനസൂയയുടെ ഫോണിൽ മൻസൂറിന്റെ മെസ്സേജ് വന്നു.
മലയാളത്തിലായിരുന്നു.
"മഴ തീരണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു."
"അതെന്താ?"
"തന്നെ മിസ്സ് ചെയ്യുന്നു. തന്റെ കൂടെ ഇരുന്ന് മഴയും നോക്കി ചായ കുടിക്കാൻ എന്തൊരു രസമാണ്."
"ഇനി മഴ വരുമ്പോൾ വിളിച്ചാൽ മതി."
"തീർച്ചയായും. യുവാർ ഡെഫനിറ്റ്ലി ബ്യൂട്ടിഫുൾ ഫ്രം ഔട്ട് സൈഡ്, ബട്ട് യു ആർ ഇവൻ മോർ ബ്യൂട്ടിഫുൾ ഇൻസൈഡ്."
മെസ്സേജ് വായിച്ച് അനസൂയ സ്വയം പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ മറുപടി
ടൈപ്പ് ചെയ്തു.
"യു ആർ എ ഗ്രേറ്റ് പേഴ്സൺ ടൂ."

മൻസൂറുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച അനസൂയക്ക് നല്ല ഒരു ഓർമ്മയാണ് സമ്മാനിച്ചത്. മൻസൂർ സണ്ണിയെ പോലെയല്ല. ഫ്ലർട്ടിയായി സംസാരിക്കുമെങ്കിലും ക്രീപ്പിയായ ഒരു നോട്ടം പോലും അയാളിൽ നിന്നുണ്ടായില്ല എന്നുമാത്രമല്ല അയാളുടെ കൂടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ സമയം പോയത് അറിഞ്ഞതുമില്ല.
മഴ വീണ്ടും ചാറാൻ തുടങ്ങി. തണുത്ത കാറ്റ് മുഖത്തേക്ക് അടിച്ചപ്പോൾ അനസൂയക്ക് കുളിരുതോന്നി. മൻസൂറിന്റെ കൂടെ ഇരുന്ന് ചായകുടിച്ച് നിമിഷത്തെ പറ്റി അവൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർത്തു. ഭരതിന്റെ കൂടെ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ഒന്നും ഇരിക്കാൻ ഇതുവരെ സാധിച്ചിട്ടില്ല. കുറച്ചുനേരം കൂടി അവിടെ ഇരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി. ഒരു മഴ കൂടി. ഒരു ചായ കൂടി. എന്തു രസമായിരിക്കും.
തൊട്ടുരുമ്മി ഇരുന്ന് മഴയും കണ്ട് ആസ്വദിച്ച്...
ഓർത്തപ്പോൾ അനസൂയക്ക് വീണ്ടും തണുപ്പ് കൂടി. മൻസൂറിന്റെ കണ്ണുകളും അയാളുടെ നോട്ടവും അവൾ ഓർത്തു. അറിയാത്ത പോലെ തൊടാൻ പോലും അയാൾ ശ്രമിച്ചില്ല. അതെന്തുകൊണ്ടായിരിക്കും എന്ന് അനസൂയ ആലോചിച്ചു. പേടി കൊണ്ടായിരിക്കുമോ? അതോ തനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചു കാണുമോ? ഇനി അതുമല്ല തന്നെ മോഹിപ്പിക്കാൻ ആണോ?
മൂന്നാമത്തേതാണ് കാരണമെങ്കിൽ അയാളുടെ കണക്കുകൂട്ടൽ പാളിയിട്ടില്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. അയാൾ തന്നെ ഒന്ന് തൊട്ടിരുന്നെങ്കിൽ, തൻറെ കയ്യിൽ നിഷ്കളങ്കമായി ഒന്നു പിടിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ, തന്റെ തോളിൽ ഒന്നു മുട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ, എന്ന് മോഹിച്ചു അവൾ. അതേസമയം മനസ്സിൽ തോന്നിയ ചെറിയ കുറ്റബോധത്തെ അവൾ അവഗണിച്ചു.

അന്ന് രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ ഭരതിനെ പറ്റിക്കിടന്നു. പതിയെ അയാളെ തന്നിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. അല്പം കഴിഞ്ഞ് അയാളെ തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് മൻസൂറിനെ ഓർമ്മ വന്നു. മൻസൂറിന്റെ പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന ചുണ്ടുകൾ. അയാളുടെ വെട്ടി ഒതുക്കി വച്ച മീശ. മാടിയൊതുക്കിവെച്ച മുടി. സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകൾ.
ഒരു നിമിഷം കണ്ണടച്ചപ്പോൾ തന്റെ കൂടെയുള്ളത് മൻസൂർ ആണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. അവളുടെ കാലുകൾ അവൾ അറിയാതെ തന്നെ കൂടുതൽ അകന്നു. കൈകൾ കൊണ്ട് ഭരതിന്റെ അരക്കെട്ടിന് പിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് വലിച്ചു. അയാളുടെ കരുത്ത് കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ ഉള്ളിലേക്ക് കയറണമെന്ന് അവൾ മോഹിച്ചു. തൻറെ കൈകാലുകൾ കൊണ്ട് തൻറെ ഭർത്താവിന് ചുറ്റും ഒരു വലയം അവൾ സൃഷ്ടിച്ചു. മനസ്സു നിറയെ പക്ഷേ മൻസൂർ ആയിരുന്നു. അവളുടെ മനസ്സും ചിന്തകളും കൈവിട്ടു പോയിരുന്നു. അന്ന് പകൽ ആദ്യമായി കണ്ട ആ വീട്ടിൽ വെറും തറയിലാണ് താൻ കിടക്കുന്നത് എന്നും തന്റെ മേലെ കിടക്കുന്നത് മൻസൂറാണെന്നും അവൾ സങ്കൽപ്പിച്ചു. കാമം ഒരു തീയായി അവളുടെ ശരീരമാകെ കത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. അതിലേക്ക് ഒരു മഴ പോലെ ഭരത് പെയ്തിറങ്ങി. ഒരു ഞരക്കത്തോടെ അയാൾ തന്റെ ബീജങ്ങൾ അവളിലേക്ക് നിറച്ചു.
"എൻറെ മോളെ..."
വേഗം തന്നെ സ്വയം വലിച്ചെടുത്ത് അയാൾ അനസൂയയുടെ അപ്പുറത്ത് വീണ് കിതച്ചു.
അനസൂയക്ക് ചെറിയ നിരാശ തോന്നിയെങ്കിലും പുറത്തു കാണിച്ചില്ല. പക്ഷേ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം അവൾക്ക് ലജ്ജ തോന്നി. താൻ എന്താണ് ചെയ്തത്.
മൻസൂറിനെ പറ്റി ഓർത്താണല്ലോ ഞാൻ...
അവൾക്ക് ഭരതിനെ നോക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.
അല്പം കഴിഞ്ഞ് ബാത്റൂമിൽ പോയി വൃത്തിയാക്കുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി. വേറൊരു പുരുഷനെ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് എങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ച ഒരു പെണ്ണിനെ അവൾ കണ്ടു.
ഇല്ല ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല.
തന്നെ പുൽകിയത് തൻറെ ഭർത്താവ് തന്നെയാണ്. ഈ ശരീരവും മനസ്സും വേറെ ആർക്കും കിട്ടില്ല. അങ്ങനെ സ്വയം പറഞ്ഞ് ആശ്വസിച്ചു അവൾ.

അടുത്ത ദിവസം മൻസൂറിനെ ഫോൺ ചെയ്യണമെന്നും സംസാരിക്കണമെന്നും ആദ്യം വിചാരിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ആ രാത്രിയിലെ സംഭവം അവളെ ആകെ ഉലച്ചു. അയാളെ ഫോൺ ചെയ്യാൻ അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ല. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മൻസൂർ അവളെ വിളിച്ചു.
"ആകെ കുഴഞ്ഞ മട്ടാണല്ലോ, അനു. ഞാൻ വിചാരിച്ച ഫണ്ട് ഇതുവരെ വന്നില്ല. തനിക്ക് ധൃതി ഉണ്ടോ? വല്ലാത്ത ധൃതി ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാനൊരു ഇരുപത്തി അഞ്ച് വേറെ എവിടുന്നെങ്കിലും ഉടനെ ഒപ്പിക്കാം."
അയാളെ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത് ശരിയല്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് പെട്ടെന്ന് തോന്നി.
"സാരമില്ല മൻസൂർ. ധൃതി ഒന്നുമില്ല."
അവൾ പറഞ്ഞു.

മൂന്നുദിവസം കൂടി കടന്നുപോയി. തന്റെ പദ്ധതികൾ എല്ലാം താളം തെറ്റി എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങി.

അനിത തന്നെയാണ് അവസാനം കാശിന് ഒരു പോംവഴി കണ്ടെത്തിയത്.
"ഞാൻ കാശ് മേടിച്ചിരിക്കുന്നത് ഹൈദരലി എന്നു പറയുന്ന ഒരാളുടെ കയ്യീന്നാണ്. പലിശക്കാണ്. എൻറെ ഒരു കണക്കുകൂട്ടൽ ശരിയാണെങ്കിൽ വിചാരിച്ച സമയത്ത് തന്നെ കാശ് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറ്റും. അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അധികം പലിശ ഒന്നും വരില്ല."
"നിന്റെ ഹസ്ബൻഡ് സമ്മതിച്ചിട്ടാണോ ഇതൊക്കെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"പുള്ളിയോട് പറഞ്ഞിട്ടൊക്കെയുണ്ട്. നാല് കാശ് തടയുമെങ്കിൽ എന്തുവേണമെങ്കിലും ചെയ്തോ എന്നാണ് മൂപ്പരുടെ ഒരു ഇത്."

അനിതയുടെ വാക്കുകൾ അനസൂയക്ക് പ്രചോദനമായി. പക്ഷേ അവൾക്കറിയാം ഭരതേട്ടനോട് പറഞ്ഞാൽ അദ്ദേഹം ദേഷ്യപ്പെടുകയേയുള്ളൂ.
"പക്ഷേ ഒരു കുഴപ്പമുണ്ട് ഈ ഹൈദരാലി ഉണ്ടല്ലോ പുള്ളി പരിചയമുള്ള ആളുകൾക്ക് മാത്രമേ പൈസ കൊടുക്കൂ."
"എന്നാ പിന്നെ നീ എനിക്കും കൂടി ഒന്നു പരിചയപ്പെടുത്തി താ."
അനിത ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
"ഒരാളെ പരിചയപ്പെടുത്താനുള്ള പരിചയം എനിക്ക് ഉണ്ടോ എന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. എന്നാലും നോക്കാം അല്ലെ?"

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനിത അവളെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ ഹൈദരാലിക്കയോട് സംസാരിച്ചു. പുള്ളിക്ക് നിന്നെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്."
"അതെന്തിനാ?"
അനസൂയക്ക് പരിഭ്രമം തോന്നി.
"അതൊന്നും പേടിക്കാനില്ല. ആവശ്യവും ആവശ്യക്കാരും ജനുവിൻ ആണോ എന്ന് പരിശോധിക്കാനാവും."

അനസൂയ അടുത്ത ദിവസം അനിതയോടൊപ്പം പോയി ഹൈദരലിയെ കണ്ടു.
ഒരു ഹോട്ടലിനു വെളിയിൽ ആയിരുന്നു കൂടി കാഴ്ച .
ഒരു വെളുത്ത ജുബ്ബയും പാന്റ്സും ഒക്കെ ഇട്ട് അമ്പതിനു മേലെ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു ഹൈദരലി.
ഒരു മകളോടെന്ന പോലെയാണ് അദ്ദേഹം അനസൂയയോട് സംസാരിച്ചത്.
"മോളുടെ ബിസിനസ് പ്ലാൻ ഒക്കെ അനിതക്കൊച്ച് എന്നോട് പറഞ്ഞു. നല്ലതാണ്. ഇപ്പോഴത്തെ കുട്ടികൾ നല്ല സ്മാർട്ട് ആണ്. വിശ്വസിക്കാം; അല്ലേ?"
"വിശ്വസിക്കാം ഹൈദരലിക്കാ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ നാളെ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നു കാശ് തരാം."
ഹൈദരലി പറഞ്ഞു.
"എന്തേലും ഡോക്യുമെന്റേഷൻ ഉണ്ടോ?"
അനസൂയയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഹൈദരലി പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ കയ്യിലുള്ള ഒരു ഡയറി അവളെ കാണിച്ചു.
"ഈ ഡയറി കണ്ടോ. കാശ് തരുമ്പോൾ മോളുടെ പേര് ഞാൻ ഇതിൽ എഴുതും. അതുതന്നെയാണ് എൻറെ ഡോക്യുമെന്റേഷൻ . പിന്നെ ആ പേര് വെട്ടിക്കേണ്ടത് മോളുടെ ചുമതലയാണ്. അത് മറക്കാതിരിക്കുക. എല്ലാം ഒരു വിശ്വാസത്തിൻറെ പുറത്താണ് . മുകളിൽ ഇരുന്ന് അല്ലാഹു എല്ലാം കാണുന്നുണ്ടല്ലോ."

അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടു മടങ്ങുമ്പോൾ അനസൂയക്ക് സ്വർഗ്ഗം കിട്ടിയ സന്തോഷം തോന്നി.
അവസാനം തൻറെ സ്വപ്നങ്ങൾ പൂവണിയാൻ പോവുകയാണ്. തൻറെ ബിസിനസ് സംരംഭം ഒരു സത്യമായി മാറാൻ പോകുന്നു. തൻ്റെ സ്വന്തം സ്റ്റാർട്ടപ്പ്.

രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് അനസൂയക്ക് പെട്ടെന്നൊന്നും ഉറക്കം വന്നില്ല. തന്റെ ഭർത്താവിനോട് പിന്നീട് ഇത് പറയുമ്പോൾ അദ്ദേഹം ഞെട്ടും എന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. തന്റെ ബാങ്ക് ബാലൻസ് കണ്ട് ഭരതേട്ടൻ അത്ഭുതപ്പെടും. തന്നെ അഭിനന്ദിക്കും.

പിന്നെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഹൈദരാലി വീട്ടിൽ വന്ന് പണം കൈമാറി. അതിൻറെ കൂടെ മൻസൂർ തന്ന അമ്പതിനായിരവും ചേർത്ത് അസൂയയുടെ മൂലധനം റെഡിയായി. അന്ന് വൈകിട്ട് അവൾ അനിതയുമൊത്ത് ബിസിനസ് ഏജൻറ് രോഹിത്തിനെ കണ്ടു.
"ക്യാഷ് അക്കൗണ്ടിലേക്ക് കൈമാറുന്നതായിരുന്നു കൂടുതൽ സേഫ്. എനിവേ, സാരമില്ല."
മൂന്നുലക്ഷം രൂപ തൻറെ ബാഗിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
തിരിച്ചുവരുമ്പോൾ അനിതയുമൊത്ത് ഒരു റസ്റ്റോറന്റിൽ ഇരുന്ന് ഷവർമ ഒക്കെ കഴിച്ചാണ് അനസൂയ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയത്.

അടുത്ത ദിവസം വീടിൻറെ പുറകുവശത്തുള്ള പഴയ കളപ്പുര പരമുവിനെ കൊണ്ട് വൃത്തിയാക്കിച്ചു.
ഒരാഴ്ച കഴിയുമ്പോൾ ആദ്യത്തെ കൺസൈൻമെൻറ് വരും എന്നാണ് രോഹിത് പറഞ്ഞത്. അത് വന്നാൽ കളപ്പുരയിൽ വെക്കാം. പിന്നെ ഓർഡർ കിട്ടുന്നതിനനുസരിച്ച് പാക്ക് ചെയ്തു വിലാസം അനുസരിച്ച് അയച്ചു കൊടുക്കാം. എല്ലാത്തിനും പരമു സഹായിയായി കൂടെ ഉണ്ടാകും.
ഒരു കാരണവശാലും ഭരതേട്ടൻ ഇതൊന്നും അറിയരുതെന്ന് അനസൂയക്ക് നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.
അറിഞ്ഞാൽ തന്നെ പരിഹസിക്കും. പിന്നെ ശകാരവും. അതാവും ഉണ്ടാവുക.
കുറച്ചുനാൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഒന്ന് ശരിയായി വന്നിട്ട് പിന്നെ പറയാം. അപ്പോൾ തന്നെ ശകാരിക്കാനും പരിഹസിക്കാനും ഒന്നും സ്കോപ്പ് ഉണ്ടാവില്ല. അനസൂയ കണക്കുകൂട്ടി.

ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിട്ടും കൺസെന്റ്മെന്റ് വരാതിരുന്നപ്പോൾ അനസൂയ രോഹിത്തിനെ വിളിച്ചു.
ഫോൺ സ്വിച്ച്ഡ് ഓഫ് ആയിരുന്നു.
അവൾ അനിതയേയും വിളിച്ചു.
"എൻറെ രണ്ടാമത്തെ കൺസെന്റ്മെന്റും വന്നില്ലെഡോ." അനിത പറഞ്ഞു. "എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. സാരമില്ല ശരിയായിക്കോളും."
അടുത്ത ദിവസവും അതിനടുത്ത ദിവസവും രോഹിത്തിന്റെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയിത്തന്നെ നിന്നപ്പോൾ അനസൂയക്ക് പേടി തോന്നിത്തുടങ്ങി.
പലതവണ അവൾ അനിത വിളിച്ചു. അനിതയും പരിഭ്രാന്തിയിലായിരുന്നു. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു. രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു. ഒരു മാസം തന്നെ കഴിഞ്ഞു.
എന്നിട്ടും രോഹിത്തിന്റെ വിവരം ഒന്നും ഇല്ല.

ഒടുവിൽ അവൾ ഭയന്നപോലെ അനിതയുടെ ഫോൺ വന്നു.
"എടി ഞാൻ അന്വേഷിക്കാവുന്ന അത്രയും അന്വേഷിച്ചു. രോഹിത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ പോലും പറയുന്നത് അയാളെ കാണാനില്ലെന്നാണ്. എനിക്ക് പേടിച്ചിട്ട് എൻറെ കയ്യും കാലും മറിച്ചിട്ട് വയ്യടോ."
അനിതയുടെ ശബ്ദം കരച്ചിൽ പോലെയായിരുന്നു.
അനസൂയക്ക് എന്ത് പറയണമെന്ന് ഒരു നിശ്ചയവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞെട്ടൽ കൊണ്ട് അവളുടെ ശബ്ദം തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്നില്ല.
"നീ എന്തെങ്കിലും പറയടോ."
അനിത പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ... " അനസൂയയുടെ ശബ്ദം പതറി.
"ഞാനെന്തു പറയാനാ? ചതി പറ്റിയോ - അവൻ ചതിച്ചോ മോളെ?"
"എൻറെ ഈശ്വരാ! ഞാൻ ഇനി എന്ത് ചെയ്യും?"
പരസ്പരം വേവലാതി പങ്ക് വെക്കാൻ മാത്രമേ രണ്ടുപേർക്കും കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
"പോലീസിൽ പരാതിപ്പെട്ടാലോ?"
അനിത ചോദിച്ചു.
"അയ്യോ വേണ്ട. എനിക്കത് പറ്റില്ല. ഭരതേട്ടൻ അറിഞ്ഞാൽ എന്നെ കൊല്ലും."
അനസൂയ കരഞ്ഞു.
എൻറെ ദൈവമേ ഞാൻ എന്തൊരു മണ്ടിയാ. ഇതീന്ന് എങ്ങനെ ഞാൻ രക്ഷപ്പെടും?
അന്ന് വൈകുന്നേരം മുഴുവൻ അനസൂയ ഇരുന്നുകരഞ്ഞു. അതല്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ അവളെക്കൊണ്ട് സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല.

ദിവസങ്ങൾ തള്ളിനീക്കാൻ അനസൂയ പണിപ്പെട്ടു. വീടിനു പുറത്തിറങ്ങാൻ അവൾ മടിച്ചു. എപ്പോഴെങ്കിലും ചെറിയ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ പ്രതീക്ഷയോടെ ഒരു മുഖത്തിനു വേണ്ടി പരതിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരു നിമിഷം രോഹിത് തന്റെ മുന്നിൽ വന്നു പെടുമെന്ന് അവൾ പ്രത്യാശിച്ചു. ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ എല്ലാം അവൾ രോഹിത്തിനെ തിരഞ്ഞു.
എന്നാൽ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം.
മാസങ്ങൾ കഴിയുംതോറും അവൾക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. ചതിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
രോഹിത്തിനെ താനും അനിതയും ഇനി കാണാൻ പോകുന്നില്ല.
ഒപ്പം, കടം വാങ്ങിച്ച മൂന്നു ലക്ഷം രൂപയും ഇത്രനാളും കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും.

(തുടരും)

[krish_999]

അദ്ധ്യായം - രണ്ട്

അനിതയുടെ സ്ഥിതിയും മറിച്ചായിരുന്നില്ല. 
ആദ്യം ഒരുലക്ഷത്തിന്റെ ബിസിനെസ്സ് നടത്തിയപ്പോൾ കിട്ടിയ പൈസയും ആത്മവിശ്വാസവും കാരണം മൂന്നുലക്ഷം കൂടി ലോൺ എടുത്തിട്ട് അഞ്ച് ലക്ഷത്തിന് ബിസിനസ് ആണ് അവൾ നടത്തിയത്. ഭർത്താവിന് താല്പര്യമില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും അനിത എങ്ങനെയൊക്കെയോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമ്മതം നേടിയിരുന്നു.
പക്ഷേ ഇപ്പോൾ കാശ് പോയി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹം ആകെ ദേഷ്യത്തിലാണ്. 
ഒരു ദിവസം ഇതെല്ലാം വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞു അനിത പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. അനസൂയ വിഷമിച്ചു പോയി.
"എന്തെങ്കിലും വഴിയുണ്ടാകും അനിതേ. നീ കരയാതിരിക്ക്."
അനസൂയ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷെ അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു അവളുടെ കയ്യിൽ ഒരു മാർഗ്ഗവുമില്ല എന്ന്.

പോലീസിൽ പരാതി കൊടുക്കുന്നതിനെ പറ്റി അവർ ആലോചിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ അതിൽ രണ്ടുപേർക്കും താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അനിതയുടെ ഭർത്താവ് വേറെ ചിലർക്കും കടം വാങ്ങിയ പണം തിരികെ കൊടുക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.
"പരാതി കൊടുത്താൽ ഞങ്ങളുടെ കയ്യിൽ ഇത്രയും കാശുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അവരൊക്കെ അറിയും. അത് പ്രശ്നമാകും."
അനിത പറഞ്ഞു.
അനസൂയക്കാണെങ്കിൽ എന്തു സംഭവിച്ചാലും ഭരതേട്ടൻ അറിയരുത് എന്ന പ്രാർത്ഥനയേയുള്ളൂ.

ദിവസങ്ങളും ആഴ്ചകളും കടന്നുപോയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു.

അനസൂയ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അനിതയെ കാണാൻ പോകും. തങ്ങളുടെ ആശങ്കകൾ പരസ്പരം പങ്കുവെക്കുക എന്നതാണ് ആകെയുള്ള ആശ്വാസം.

ഒരു ദിവസം അവൾ അനിതയുടെ വീട്ടിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഹൈദരാലിക്കയുടെ ഫോൺ വന്നത്.
"അയാൾ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. ഇപ്പോൾ എത്തും." ഫോൺ വെച്ച ശേഷം അനിത പറഞ്ഞു. "നീ അകത്ത് മറഞ്ഞിരുന്നോ അനു. അയാൾ നിന്നെ കാണണ്ട. കടം വീട്ടാൻ നിനക്ക് കുറച്ചുദിവസം കൂടി സാവകാശം ഉണ്ടല്ലോ."

അനസൂയ അവളുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി അവിടെ മറഞ്ഞിരുന്നു.
അധികം താമസിയാതെ ഹൈദരാലി വന്നു. അനിത അയാളെ ഹാളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചിരുത്തുന്നത് അനസൂയ കേട്ടു.
"എൻറെ കാശ് മറന്നോ?"
അയാളുടെ ചോദിക്കുന്നത് അവൾ കേട്ടു.
"മറന്നിട്ടില്ല ഇക്കാ. എനിക്ക് കുറച്ചു കൂടി സാവകാശം വേണം ഇക്കാ."
അനിതയുടെ ശബ്ദത്തിലുള്ള മാറ്റം അനസൂയയെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഒരുതരം ഭയന്ന് നിറഞ്ഞ ശബ്ദം ആയിരുന്നു അവളുടേത്.
ഇത്ര സൗമ്യത്തിൽ സംസാരിക്കുന്ന ഹൈദരാലിക്കയെ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നത് എന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായില്ല.
അടഞ്ഞ വാതിൽ അല്പം തുറന്ന് അവൾ ഹാളിലേക്ക് നോക്കി.
ഹൈദരാലിക്ക എഴുന്നേറ്റ് അനിതയുടെ മുന്നിലേക്ക് വന്നുനിൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. ഉടനെ അനിതയും എണീറ്റ് നിന്നു. അവളുടെ മുഖത്തെ പരിഭ്രമം വായിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റും.
"ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഇക്കാ... പണം ഞാൻ തരും."
"അനിത മോളോട് ഞമ്മള് നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ വാക്ക് മാറ്റുന്നത് ഒട്ടും പുടിക്കാത്ത കാര്യമാണെന്ന്?" 
"ഇക്കാ പ്ലീസ്. വേറെ ഒരു മാർഗവും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണ്."
"ഒരു മാർഗ്ഗവുമില്ല." അയാൾ തല കുലുക്കി. "അതും ഞമ്മക്ക് തീരെ പുടിക്കാത്ത കാര്യമാണ്."
"അതല്ല ഇക്കാ, എനിക്ക് കുറച്ചുകൂടി സമയമാണ് വേണ്ടത്. ഞാൻ തരും. പൈസ ഞാൻ തരും. ഇപ്പോൾ സാർ പോണം."
"ഞാനിപ്പോൾ പോകാം; മോൾ വിഷമിക്കേണ്ട. പക്ഷേ പോയിട്ട് എപ്പോൾ വരണം എന്നുകൂടി ഇപ്പോൾ തന്നെ പറയണം."
"ഒരാഴ്ച എങ്കിലും..."
"ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാൽ പണം കിട്ടുമോ?"
"ഒരാഴ്ച എനിക്ക് ആലോചിക്കാൻ..."
"ആലോചിക്കാൻ ഒരാഴ്ചയോ," ഹൈദരാലിക്ക മെല്ലെ ഒന്ന് ചിരിക്കുന്നത് അനസൂയ കണ്ടു. "ശരി; പക്ഷേ പലിശ കൂടുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യം മറക്കണ്ട."
അനിത തലയാട്ടി.
അല്പം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ പോയി.

"നാലുലക്ഷം രൂപ! ദൈവമേ!"
അനിത തലയിൽ കൈവച്ച് ഇരുന്നു. അവൾ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അനസൂയ അവളുടെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു. 
"ഇങ്ങനെ കരയല്ലേടി... എന്തെങ്കിലും വഴി തെളിയാതിരിക്കില്ല നമ്മുക്കു മുന്നിൽ.''

സുഹൃത്തിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഒരു വഴിയും തനിക്കു മുമ്പിൽ തെളിയാനില്ലെന്ന് അനസൂയക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എണീറ്റപ്പോൾ ഉറഞ്ഞുതുള്ളി നിൽക്കുന്ന ഭരതേട്ടനെ ആണ് അവൾ കണ്ടത്.
"ഞാൻ ഇന്നലെ തേച്ചു വയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞ വെള്ള ഷർട്ട് എവിടെ?"
അനസൂയക്ക് പെട്ടെന്ന് ഒന്നും ഓർമ്മ വന്നില്ല.
അവൾ വേഗം പോയി വാഷിംഗ് മെഷീനിൽ നോക്കി. വെള്ള ഷർട്ട് മറ്റു തുണികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
"അയ്യോ സോറി ഭരതേട്ടാ ഞാൻ മറന്നു പോയി. ഇതിൻറെ സ്വിച്ച് ഇട്ടിരുന്നു; പക്ഷേ വെള്ളം ഓണാക്കാൻ മറന്നുപോയി."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"അനസൂയ, നീ ഇവിടെ ഒന്നു വാ."
അനസൂയ മുമ്പിലേക്ക് ചെന്നതും അയാൾ കൈവലിച്ച് അവളുടെ മുഖത്ത് ഒറ്റയടി!
"നിനക്ക് ഇതെന്താ എല്ലാം തമാശയാണോ?"
അനസൂയ ഞെട്ടിത്തരിച്ചുപോയി.
തലയാകെ പുകഞ്ഞു. ശ്വാസം പോലും എടുക്കാൻ ആവാതെ അവൾ അയാളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.
"ഇന്ന് കോടതിയിൽ പോകാനുണ്ടെന്ന് ഞാൻ ഇന്നലെ  പറഞ്ഞതല്ലേ എന്ന്!"
ഭരത് വീണ്ടും ആക്രോശിച്ചു.
"അ... അതെ..."
അനസൂയയുടെ തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് ശബ്ദം പുറത്തുവന്നില്ല.
"ഇതിപ്പോ ഒന്നാമത്തെയോ രണ്ടാമത്തെയോ തവണയല്ല. നീ ഇതേത് ലോകത്താണ് ജീവിക്കുന്നത്?"
ഭരത് പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. ഒന്നും അനസൂയ കേട്ടില്ല.
അയാൾ പോയി കഴിഞ്ഞിതും അവൾ കട്ടിലിൽ കിടന്ന് ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.
ഇത്രയും നിസ്സാരമായ ഒരു കാര്യത്തിന് ഭർത്താവ്  തന്നെ അടിക്കുമെന്ന് അവൾ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഭരതിന് കോടതിയിൽ പോകാൻ ഉണ്ടെന്നും വെള്ള ഷർട്ട് കഴുകി തേച്ചു വയ്ക്കണമെന്നും മുമ്പേ പറഞ്ഞിരുന്നു. പണം നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ വേവലാതിയിൽ നീറി നീറി ജീവിക്കുന്നതിനിടയിൽ അനസൂയ അത് മറന്നു പോയി എന്നതാണ് സത്യം.
എന്നാലും...
അനസൂയ എണീറ്റ് ഇരുന്ന് തന്റെ മുഖം തടവി. നല്ല വേദനയുണ്ട്. എന്തൊരു അടിയാണ്. ഭാര്യ ആണെന്നുള്ള ഒരു ചിന്തയുമില്ലേ.
പെട്ടിയും ബാഗും എടുത്ത് കുട്ടികളെയും വിളിച്ച് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോയാലോ എന്ന് വരെ അവൾ ചിന്തിച്ചു. പക്ഷേ കുറച്ചു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ ഹൈദരാലിക്ക പണം ചോദിച്ച് ഇവിടെ എത്തും എന്ന കാര്യം അവൾ ഓർത്തു. അതിൽ എന്തെങ്കിലും ഒരു തീരുമാനമാകാതെ ഇവിടുന്ന് എങ്ങോട്ടും പോകാൻ പറ്റില്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു.

വൈകുന്നേരം ഭരത് വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ അവൾ മിണ്ടാൻ പോയില്ല. അയാളെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ തോന്നിയില്ല.
"എന്നോട് ഇങ്ങനെ മുഖം വീർപ്പിച്ച് നിൽക്കേണ്ട."
ഊണ് കഴിക്കുമ്പോൾ ഭരത് പറഞ്ഞു.
"മനുഷ്യന് ദേഷ്യം വന്നാൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ഉണ്ടാകും. ഇവിടെ ഓരോരോ പ്രശ്നങ്ങളിലൂടെയാണ് ഞാൻ പോകുന്നത്. ഒന്നും രണ്ടുമല്ല 40 ലക്ഷം രൂപയാണ് കേസു കാരണം നഷ്ടമായിട്ടിരിക്കുന്നത്. അതിനിടയിൽ നിൻറെ ഇമ്മാതിരി കോപ്പ് പരിപാടിയൊക്കെ കണ്ടാൽ ആർക്കായാലും ദേഷ്യം വരും. എന്തിനാ എന്നെ ഇങ്ങനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കുന്നത്?"

ദേഹത്ത് കൈ വച്ചതിന് ക്ഷമാപണം ഇല്ലെന്ന് മാത്രമല്ല അത് ന്യായീകരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ അനസൂയ വീണ്ടും തകർന്നു.
വൈകിട്ട് വീട്ടിൽ വരുമ്പോൾ അയാൾ സോറി പറയുമെന്ന് അവളുടെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ ഒരു പ്രത്യാശ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇനി ഇങ്ങനെ ചെയ്യില്ല എന്നുള്ള ഒരു പ്രോമിസ് എങ്കിലും.
പക്ഷേ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.

അടുത്ത ദിവസം അയാൾ പോയിക്കഴിഞ്ഞ് ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് കുറേ ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അനസൂയക്ക് തോന്നി തെറ്റ് തന്റെ ഭാഗത്ത് തന്നെയായിരുന്നു എന്ന്. മുമ്പെന്നോ വാങ്ങിയ ഒരു പറമ്പിന്റെ ഡ്യൂപ്ലിക്കേറ്റ് രേഖകൾ വച്ചു ഒരാൾ കേസ് കൊടുത്തത് കാരണം അത് കച്ചവടം നടക്കാതെ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. അതുകാരണം ഭരതേട്ടന് ഈയിടെയായി വലിയ ടെൻഷൻ ഉണ്ട്. കുറെയായി കോടതിയിൽ കയറിയിറങ്ങുന്നു. അതിനിടയിലാണ് തൻറെ ഒരു മറവി.
തുണി ബിസിനസ്സിൽ നിന്ന് സമ്പാദിച്ച പണം മുഴുവൻ ഇൻവെസ്റ്റ് ചെയ്ത ഒരു പ്ലോട്ട് ആണ്. അതാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു കേസ് കാരണം കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്.
അനസൂയ സ്വയം പഴിചാരി വീണ്ടും കുറെ കരഞ്ഞു.
അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യാൻ.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അനിതയെ വിളിച്ച് അവൾ ഉണ്ടായതെല്ലാം പറഞ്ഞു.
"എൻറെ ഏട്ടനും നല്ല ദേഷ്യക്കാരനാണ്. ഈ പൈസ കൊണ്ടുപോയി കളഞ്ഞത് അറിഞ്ഞാൽ പുള്ളിയും എന്നെ എടുത്തിട്ട് ചവിട്ടേണ്ടതാണ്. പക്ഷേ പുള്ളി ഗൾഫിലായത് കൊണ്ട് ഞാൻ രക്ഷപ്പെട്ടു."
അനിത പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴാണ് അനസൂയ അതിനെ പറ്റി ആലോചിച്ചത്.
മൂന്നു ലക്ഷം രൂപ സ്റ്റാർട്ടപ്പ് എന്ന പേരിൽ കളഞ്ഞു കുളിച്ച കാര്യം കേട്ടാൽ പിന്നെ ഭരതേട്ടൻ തന്നെ ചവിട്ടി മെതിക്കും എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. ഭയം അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു തീയായി പടർന്നു.
ഇല്ല; ഭരതേട്ടൻ ഒരിക്കലും ഇതിനെ പറ്റി അറിയാൻ പോകുന്നില്ല. അനസൂയ തീരുമാനിച്ചു.

ഒരാഴ്ച അനിതയുടെ ഫോൺവിളികൾ ഒന്നും വന്നില്ല. അനസൂയ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചപ്പോൾ ആവട്ടെ അനിതയുടെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയിരുന്നു.
കാര്യമെന്തെന്നറിയാൻ ഒരു ദിവസം അനസൂയ അവളെ കാണാൻ ചെന്നു.
അനിത വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു.
"എന്താടി നിന്റെ ഫോൺ ഒക്കെ ചത്തോ? അതോ ഹൈദരാലിയുടെ കടം വീട്ടാൻ അതൊക്കെ വിറ്റോ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
അനിത പുഞ്ചിരിച്ചു.
"ഇല്ലെടി, ഫോണിൽ എന്തോ കംപ്ലൈന്റ്റ് ആണ്. പുതിയത് വാങ്ങിക്കേണ്ടിവരും എന്ന് തോന്നുന്നു."
അനിതയുടെ പുഞ്ചിരിയിൽ പഴയ പോലെ ഊർജ്ജസ്വലത ഒന്നുമില്ല. അവൾ വിഷമിച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
"എടി താൻ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചാലോ താനല്ലേ എനിക്ക് ധൈര്യം തരേണ്ടത്. നമ്മൾ രണ്ടുപേരും ഇല്ലേ ഇതില്. കാശ് കൊടുക്കാൻ ഉണ്ടെന്നു വച്ച് ഒരാളെ ഇങ്ങനെ പേടിക്കാമോ? പിടിച്ചു തിന്നുകയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ അയാള് നമ്മളെ?"
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"അതൊന്നുമല്ലെടി. ഞാൻ ഓക്കെ ആണ്..."
അനിത പറഞ്ഞു. "പിന്നെ കാര്യങ്ങൾ ശരിയാകുന്നുണ്ട്."
അനസൂയ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
"അതെങ്ങനെ ശരിയായി? പൈസ കിട്ടിയോ?"
"പൈസ ഒന്നും കിട്ടിയില്ല; ഞാൻ അയാളോട് പിന്നെയും സംസാരിച്ചു."
"എന്നിട്ട് അയാൾ സമ്മതിച്ചോ? കാശ് വേണ്ടെന്നു സമ്മതിച്ചോ?"
"ഒരു ലക്ഷം കുറച്ചിട്ടുണ്ട്."
"അതെയോ? അപ്പോൾ രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ." അനസൂയ ആഹ്ലാദത്തോടെ പറഞ്ഞു. "അങ്ങനെ ചെയ്യുമോ? അതു പോട്ടെ. ഇനി രണ്ട് ലക്ഷം പിന്നെ എങ്ങനെ കൊടുക്കും?"
"രണ്ടുതവണ കൂടി അയാളെ കാണേണ്ടി വെരും."
"അതെന്താ ഓരോ തവണ കാണുമ്പോഴും ഓരോ ലക്ഷം കുറയുമോ."
അനസൂയ വീണ്ടും ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.
"അതുപോട്ടെ, നിൻറെ പ്ലാൻ എന്താണ്?"
അനിത അന്വേഷിച്ചു.
"എൻറെ പ്ലാൻ എന്താ... നീ ചെയ്യുന്നത് എന്താണ് അത് തന്നെ ഞാനും ചെയ്യും."
അനിത അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.
ആ നോട്ടത്തിൽ എന്തോ പന്തികേട് ഉള്ളതുപോലെ അനസൂയയ്ക്ക് തോന്നി.
"എന്താടി എന്താ നിൻറെ മനസ്സിൽ? തെളിച്ചു പറയ്."
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഞാനെങ്ങനെയാടാ അത് നിന്നോട് പറയാ?"
അനിതയുടെ ശബ്ദത്തിൽ പരിഭ്രാന്തി നിറഞ്ഞിരുന്നു.
"എന്തായാലും എന്നോട് പറയെടി. ഇത് എന്നെ കൂടി ബാധിക്കുന്ന പ്രശ്നമാണ്. നിന്റെ കൂടെ തന്നെ പെട്ടതാണ് ഞാനും. കുറച്ചുദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ അയാൾ എന്റെ അടുത്തും വരും. എന്താ ചെയ്യണ്ടേ? ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല. ആലോചിക്കുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ണിലാകെ ഇരുട്ട് നിറയുന്നു."
"ആ ഹൈദരാലിക്ക... നമ്മൾ വിചാരിച്ച ആളല്ലെടി അയാൾ." അനിത പറഞ്ഞു.
"പിന്നെ?"
അനിത താഴേക്ക് നോക്കി അല്പസമയം  മിണ്ടാതിരുന്നു.
"എന്നെ ഇങ്ങനെ ടെൻഷൻ അടിപ്പിക്കാതെ നീ കാര്യം പറ അനിതേ. അയാൾ നിന്നെ കാണാൻ വന്നില്ലേ? എന്താ സംഭവിച്ചെ?"
"പറയാം." അനിത നീണ്ട ഒരു ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്ക് എടുത്തു. പിന്നെ മെല്ലെ പറയാൻ തുടങ്ങി.
"അയാൾ വന്നത് ഒരു ഉച്ച സമയത്താണ്. ആരുമില്ലാത്ത നേരം. ഞാൻ പറഞ്ഞു കാലു പിടിക്കാം കുറച്ചു സാവകാശം വേണം. എൻറെ ഭർത്താവിനോട് വേറെ എവിടുന്നെങ്കിലും പണം കിട്ടുമോ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ ആദ്യം തന്നെ ഞങ്ങൾ കടത്തിലാണ്. അപ്പോഴാണ് ഇത്. നീ എന്ത് വേണമെങ്കിലും കാട്ടിക്കോ എന്നോട് ചോദിക്കേണ്ട എന്നാണ് മൂപ്പരുടെ ലൈൻ. ഞാനെന്തു പറഞ്ഞിട്ടും ഹൈദരാലിക്ക വിട്ടില്ല. അയാളടെ ഡയറിയിൽ എൻറെ പേരുണ്ട്. അതു വസൂൽ ആക്കാതെ എൻറെ പേര് വെട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ പറഞ്ഞു എൻറെ കയ്യിൽ ഒരു വഴിയും തെളിയുന്നില്ല. നിങ്ങളായിട്ട് എന്തെങ്കിലും മാർഗം പറഞ്ഞു താ എന്ന്. അയാൾ എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കി.ഞാൻ ചൂളിപ്പോയി. എന്നെ പച്ചക്ക് തിന്നുന്ന നോട്ടം.
ഞാനാകെ വിയർത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ എൻറെ കൈപിടിച്ചു വാ എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നിട്ട് സോഫയിൽ കൂടെയിരുത്തി. എൻറെ കൂടെ ചേർന്നിരിക്ക്യാ, എന്നിട്ട് തോളത്ത് കയ്യിട്ടു. ഇങ്ങനെയൊന്നും ഞാൻ ചെയ്യാറില്ല പക്ഷേ തന്നോട് ഉള്ള ദയവുകൊണ്ടാണ് ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞു. എൻറെ കവിളത്തും ചുണ്ടിലും ഒക്കെ ഒന്ന് തൊട്ടു. ഭർത്താവ് പോലും കയ്യൊഴിഞ്ഞല്ലോ. ഇനിയിപ്പോ ഞാൻ എന്താ ചെയ്യാ. ഇങ്ങനെ പോയാൽ എന്റെ ബിസിനസ് പൂട്ടും. തനിക്ക് തന്ന കാശ് തിരിച്ചു മേടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന് നാട്ടുകാർ അറിഞ്ഞാൽ എനിക്ക് അത് ക്ഷീണമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഈ വിവരം ആരും പുറത്തിറങ്ങിയരുത്.
ഞാൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല എന്ന്. അപ്പോൾ അയാൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ആരോടും പറയില്ല എന്നതിന് ഒരു ഉറപ്പു വേണ്ടേ. അതുകൊണ്ട് അനിത ഇങ്ങോട്ട് താഴോട്ട് ഇരിക്ക്. എന്നോട് താഴെ നിലത്ത് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ആദ്യം എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. പക്ഷേ ഞാൻ താഴെ ഇരുന്നതും അയാൾ അയാളുടെ ഷർട്ട് പൊക്കി പാന്റിന്റെ സിബ്ബ് അഴിച്ചു. എന്റെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റിപ്പോയി. തല ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല. കണ്ണൊക്കെ ചിമ്മി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. പ്ലീസ് എന്ന് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ട്. അപ്പോഴേക്കും അയാളുടെ സാധനം എൻറെ വായിലേക്കങ്ങ് കയറ്റി. ചെറ്റ! ആകപ്പാടെ ഒരു മണമായിരുന്നു. മൂത്രമൊഴിച്ചിട്ട് കഴുകാത്തതിന്റെ മണം."

അനസൂയ ഞെട്ടിപ്പോയി.
"എന്നിട്ട്?"
"എന്നിട്ടെന്താ. എന്റെ വായും ചുണ്ടും വേദനിക്കുന്നത് വരെ അയാളെ ഞാൻ ഊമ്പിക്കൊടുത്തു. വരുന്നത് വരട്ടെ എന്ന് കരുതി. എങ്ങനേലും ഒഴിഞ്ഞു പോകണ്ടേ ഈ മാരണം."
അനസൂയയുടെ നോട്ടം അറിയാതെ തന്നെ അനിതയുടെ ചുണ്ടുകളിൽ പതിഞ്ഞു. വിളറി വെളുത്തു പോയി അവൾ.  
"എന്റെ ദൈവമേ. അങ്ങനെയാണ് ഒരു ലക്ഷം കുറഞ്ഞത് ല്ലെ. ഇനി രണ്ടു വട്ടം കൂടി അയാൾ കാണേണ്ടി വരുമല്ലോ."
"അല്ലാതെ നിവൃർത്തിയില്ല. അതുകഴിഞ്ഞ് എല്ലാം തീരുമല്ലോ എന്നേ ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നുള്ളൂ. നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഒന്ന് കരുതിയിരിക്കാനാണ്. ഞാൻ കാരണമാണല്ലോ നീ ഇതിൽപ്പെട്ടത്."
അനിതയുടെ വാക്കുകളിൽ കുറ്റബോധം പ്രകടമായിരുന്നു.
"പൈസ കൊണ്ടുപോയ ആ പരമനാറി രോഹിത്തിനെ എൻറെ കയ്യിൽ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ അയാളെ മണ്ണെണ്ണ ഒഴിച്ച് കത്തിച്ചേനെ."
അനസൂയ ഈർഷ്യയോടെ പറഞ്ഞു.
"എന്തായാലും നീ ഒന്നു കരുതിയിരിക്കണം അനൂ."
അനിത ഉപദേശിച്ചു.
"ഞാൻ കരുതിയിരുന്നിട്ട് എന്ത് ചെയ്യാനാ? ഇക്കാര്യം ഭരതേട്ടനോട് പറയാൻ തന്നെ പേടിയാണ്."
"രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞാൽ ഹൈദർ അലി നിൻറെ അടുത്തും വരും. അയാളുടെ ഒലക്കേടെ കണക്ക് പുസ്തകവും കൊണ്ട്. നീ ശരിക്കും കരുതിയിരിക്കണം അനൂ."

അന്ന് രാത്രി കിടന്നപ്പോൾ അനസൂയക്ക് ഉറക്കമേ വന്നില്ല. സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഹൈദരലിയെയും അയാളുടെ സാധനം വായിലിട്ട് സുഖിപ്പിക്കുന്ന അനിതയെയും അവൾ മനസ്സിൽ കണ്ടു. 
"രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞാൽ ഹൈദർ അലി നിൻറെ അടുത്തും വരും."
അനിതയുടെ വാക്കുകൾ അനസൂയയുടെ തലയ്ക്കുള്ളിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു. 
അതിലും നല്ലത് മരിക്കുന്നതാണെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
അടുത്ത് അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഭരതിനെ അവൾ നോക്കി. പതിയെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അയാളുടെ അരയിലുടക്കി. സ്വന്തം ഭർത്താവിനെ വായകൊണ്ട് സുഖിപ്പിച്ചിട്ട് എത്രകാലമായി. ആദ്യത്തെ കുട്ടി ആവുന്നതിനു മുമ്പ് ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ ആവേശത്തിൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് അല്ലാതെ പിന്നെ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. ഇതിപ്പോ ഹൈദർ അലി...

ഹൈദരലിയുടെ ഭീമാകാരശരീരം അവളുടെ ഓർമ്മകളെ ഭയപ്പെടുത്തി. 
അനിതയെക്കാൾ സൗന്ദര്യത്തിൽ ഒരുപാട് മുന്നിലാണ് താൻ. തന്നെക്കൊണ്ട് എന്തും ചെയ്യിക്കാൻ ഹൈദരലി തയ്യാറാകും.
അനിതയെ കൊണ്ട് വായകൊണ്ട് മാത്രമേ അയാൾ ചെയ്യിച്ചുള്ളൂ. തൻറെ അടുക്കൽ അതുമാത്രമാവില്ല.
ഓർക്കുംതോറും അനസൂയയുടെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു കയറി.
സൗന്ദര്യം ഒരു ശാപമായി തോന്നിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്.
എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തണം. ആത്മഹത്യ അല്ലാതെ എന്തെങ്കിലും വഴി. അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഭരത് ഫോണിൽ ആരോടോ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് അവൾ കേട്ടു.
"മനുഷ്യനിവിടെ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാ അഞ്ചു പൈസ സമ്പാദിക്കുന്നത്. അപ്പോഴാണ് അവൻറെ അമ്മയുടെ ഡൊണേഷൻ. ഒന്ന് പോടാ മൈതാണ്ടി. പൈസ ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി."

തൻറെ കയ്യിൽ നിന്നും 3 ലക്ഷം രൂപ പോയി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എല്ലാം തീർന്നു എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. ആരോട് ചോദിക്കും.

വൈകുന്നേരം അനസൂയ സണ്ണിയെ വിളിച്ചു.
"സണ്ണി എനിക്ക് കുറച്ച് പൈസ വേണമായിരുന്നു. എന്തേലുമൊക്കെ ഉണ്ടോ?"
രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് അവൾ ചോദിച്ചു.
"എന്നതാ അനു... എന്ത് ഊരാകുടുക്കിലാ താൻ പോയി ചാടിയത്?"
"അതൊക്കെയുണ്ട്."
"ഞാനിപ്പോ കുറച്ച് ടൈറ്റിൽ ആണ്."
"എനിക്കറിയാം. അന്ന് ട്രീറ്റ് തരാത്തത് കൊണ്ടല്ലേ ഇത്ര ടൈറ്റ് ഒക്കെ."
അനസൂയ മെല്ലെ ചോദിച്ചു.
"അതൊക്കെ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഉണ്ടല്ലേ. സന്തോഷം."
"സ്കോച്ച് ഒന്നും ഇവിടെയില്ല. ചായയും സ്നാക്സും വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ ഉണ്ടാക്കാം."
"എൻറെ കൂടെ ഇരിക്കുമോ."
"ഈയാഴ്ച ഭരതട്ടേൻ തിരുവനന്തപുരം പോകുന്നുണ്ട്. രാവിലെ പോയാൽ രാത്രിയിലെ ട്രെയിനിലെ വരൂ."
"എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല."
"വിശ്വസിച്ചോളൂ. സണ്ണിയെ എനിക്കും വിശ്വസിക്കാം എന്ന വാക്ക് തരണം."
"ഞാനന്നു പറഞ്ഞതല്ലേ. രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാൻ എന്നെ കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ആരും. ആട്ടെ എന്താണ് സ്നാക്സായി ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നത്."
"എന്താ സണ്ണിക്ക് വേണ്ടത്?"
"അനുവിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് എന്ത് കിട്ടിയാലും ഞാൻ ഹാപ്പി ആകും."
"സണ്ണി ഹാപ്പിയായാൽ എനിക്കെന്താ ഗുണം."
"അനു ഏതു കുടുക്കിൽ ആയാലും ഞാൻ രക്ഷിക്കും. അതുപോരെ."
"അത്രയൊക്കെ വേണോ. ഒരു ട്രീറ്റിന് ഇത്രയൊക്കെ വിലയോ."
"തിരുവനന്തപുരം ട്രെയിൻ അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അല്ലേ ഇവിടെ എത്തുകയുള്ളൂ? പരിപാടി നമുക്ക് വൈകിട്ട് ആയാലോ."
അനസൂയയുടെ ഉള്ളൊന്നു കിടുങ്ങി. സണ്ണിയുടെ ഉദ്ദേശം എന്താണെന്ന് അവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ബോധ്യമായി.
"അയ്യോ അത് വേണ്ട. കുട്ടികളൊക്കെ ഉണ്ടാകും ഇവിടെ."
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളു. വൈകിട്ട് ആയാൽ ആരും കാണില്ല."
"ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ ..."
"ആരും കാണാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം."
"വേണ്ട സണ്ണി അതൊക്കെ പ്രശ്നമാകും. എനിക്ക് പേടിയാ."
"ഒക്കെ; എന്നാ വേണ്ട. ആട്ടെ കാശ് എപ്പോഴാ വേണ്ടത്?"
"എത്ര പെട്ടെന്ന് ആയാലും കുഴപ്പമില്ല."
"ഞാൻ അക്കൗണ്ട് ഒന്ന് പരിശോധിക്കട്ടെ. എന്നിട്ട് പറയാം."
"ആയിക്കോട്ടെ."
"അനുവിന് ഒരു പ്രശ്നം വരുമ്പോൾ അത് നമുക്കൊക്കെ വിഷമം ഉള്ള കാര്യമാണ്. പക്ഷേ അപ്പോൾ അനു നമ്മളെ ഓർക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതൊരു സന്തോഷമാണ്."
"സണ്ണിച്ചൻ ഒക്കെ ഉള്ളതാണ് ഒരു സമാധാനം."
"അനു ഒട്ടും പേടിക്കേണ്ട ഞാനുണ്ട് കൂടെ."

സംസാരിച്ചു തീർന്നപ്പോൾ അനസൂയക്ക് അല്പം ആശ്വാസം തോന്നി. ഒപ്പം ചെറിയ കുറ്റബോധവും.
കുറച്ചെങ്കിലും പണം കണ്ടെത്താനായി എന്നതിൻറെ ആശ്വാസം. പണത്തിനുവേണ്ടി സണ്ണിച്ചനെ വെറുതെ മോഹിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ കുറ്റബോധവും.
എന്തായാലും സാരമില്ല. അനസൂയ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
തന്നെ കണ്ട് തെറ്റായ കാര്യങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് സണ്ണിച്ചന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള തെറ്റാണ്. അയാൾക്കും ഭാര്യയും കുട്ടികളും ഉണ്ട്. സുഹൃത്തിൻറെ ഭാര്യ കുറച്ച് പണം കടം ചോദിച്ചു എന്നുവച്ച് അവളെ മറ്റു രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നത് അയാൾ ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്ത കാര്യമല്ലേ. 
പോരാത്തതിന് തെറ്റായ ഒന്നും താൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുമില്ലല്ലോ.

വെള്ളിയാഴ്ചയാണ് ഭരത് തിരുവന്തപുരം പോവാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നത്. തന്റെ പറമ്പിന്റെ രേഖകൾ സ്ഥിരീകരിക്കാൻ ഉള്ള  മറ്റു രേഖകൾ സംഘടിപ്പിക്കാനാണ്. വ്യാഴാഴ്ച ഭരത് വീട്ടിൽ വരുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ അനസൂയ അയാളുടെ വസ്ത്രം എല്ലാം ഇസ്തിരി ഇട്ടുവെച്ചു. വസ്ത്രങ്ങൾ അടുക്കി വയ്ക്കുമ്പോൾ അനസൂയക്ക് പരിഭ്രമം തോന്നി.
നാളെ സണ്ണി വരും. വെറുതെ സംസാരിച്ചിരിക്കാൻ എന്നാണ് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. പക്ഷേ അയാളുടെ മനസ്സിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന് എങ്ങനെ അറിയും. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും വീടിൻറെ വാതിൽ താനല്ലേ തുറന്നു കൊടുക്കുന്നത്. താൻ വിളിച്ചിട്ടാണ് അയാൾ വരുന്നത്. അയാൾ ബലപ്രയോഗത്തിനെങ്ങാനും മുതിർന്നാൽ തനിക്ക് എതിർക്കേണ്ടി വരും. അപ്പോൾ അയാൾ പറയുമോ ഇവൾ വിളിച്ചിട്ടാണ് താൻ വന്നതെന്ന്? പോരാത്തതിന് കാശും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അനസൂയ കുറെ ആലോചിച്ചു.
പക്ഷേ തൻറെ കയ്യിൽ വേറെ ഒരു മാർഗ്ഗവുമില്ല എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

പക്ഷേ അന്ന് രാത്രി ഭരത് വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു, "നാളെ ഞാൻ തിരുവനന്തപുരം പോകുന്നില്ല. ഒരു ഡോക്യുമെന്റ് വെരിഫൈ ചെയ്യാൻ വേണ്ടിയാണ് പോകാനിരുന്നത്. പക്ഷേ ഇപ്പോ അതിൻറെ ആവശ്യം വരില്ലാ എന്ന് തോന്നുന്നു."
അതോടെ സണ്ണിക്കുള്ള ചായ സൽക്കാരം മുടങ്ങി.

ഭരത് കുളിക്കാൻ പോയ നേരം അനസൂയ സണ്ണിയെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു.
അല്പനേരം നിശബ്ദനായ ശേഷമാണ് സണ്ണി മറുപടി പറഞ്ഞത്.
"അതേതായാലും നന്നായി. എനിക്കും നാളെ അനുവിനെ കാണാൻ നിർവാഹം ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു. പണം ഒന്നും റെഡിയായിട്ടില്ല. പൈസ ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ ഞാൻ അനുവിനെ കാണാൻ വരും എന്ന് വിചാരിച്ച് വിഷമിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. ഇനി ഏതായാലും കുറച്ചു ദിവസം കൂടി ഉണ്ടല്ലോ. ഞാൻ ഒന്നുകൂടി ശ്രമിക്കട്ടെ."

ചായ സൽക്കാരം ഇല്ല എന്നറിഞ്ഞതും സണ്ണി കാലു മാറിയതാണെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ അനസൂയയുടെ മനസ്സ് കലുങ്കഷമായിരുന്നു. 
ഇനിയെന്തു ചെയ്യും? ഹൈദരാലിക്കയോട് ഇനി എന്ത് മറുപടി പറയും?

[krish_999]

കുറച്ചുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനസൂയയുടെ വേവലാതിയെ സാധൂകരിച്ചുകൊണ്ട് ഹൈദരാലിക്ക അവളെ തേടിയെത്തി.
വെള്ള ജുബ്ബയും കറുത്ത പാന്റ്സും ഇട്ട അയാൾ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ തന്നെ അനസൂയയുടെ ചങ്കിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരുവിധം അയാളെ ലിവിംഗ് റൂമിൽ ഇരുത്തി അവൾ ചായ എടുക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അയാൾ തടഞ്ഞു, "വേണ്ട മോളെ. ഇക്കക്ക് ലേശം ധൃതിയുണ്ട്. എൻറെ കാശ് കിട്ടിയാൽ വേഗം പോകാമായിരുന്നു."
അനസൂയയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വീണ്ടും വർദ്ധിച്ചു.
ഈശ്വരാ, എന്തുപറയും?
"ഇക്കാ... അത് പിന്നെ... എൻറെ കയ്യിൽ പണം ഇപ്പോൾ റെഡിയായിട്ടില്ല. ഞാൻ വിചാരിച്ച പോലെ കാര്യങ്ങൾ ശരിയായില്ല. എനിക്ക്..."
ഹൈദരാലിക്കയുടെ മുഖത്ത് സൗമ്യഭാവം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. എന്നിട്ടും എന്തെന്നറിയാത്ത ഭയവും പരിഭ്രമവും കൊണ്ട് വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ അനസൂയക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അയാളുടെ തീക്ഷ്ണമായ കണ്ണുകളും പറ്റെ വെട്ടി നിർത്തിയ നരച്ച താടിയും കഴുത്തിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന നെഞ്ചിലെ മുടികളും അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി. പുറമേ സൗമ്യനായി അഭിനയിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഏതു നിമിഷവും തന്നെ വലിച്ചിഴച്ച് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാനാണ് അയാൾ വന്നിരിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
"അത് സാരമില്ല മോളെ. അടുത്ത തവണ തന്നാൽ മതി." ഹൈദരലിക്ക പുഞ്ചിരിച്ചു. "തന്റെ സുഹൃത്ത് അനിതയും ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷെ രണ്ടുമാസം കൊണ്ട് രണ്ടര ലക്ഷം രൂപ തിരിച്ച് തന്നു. "
"അതെയോ?" അനസൂയ അമ്പരന്നു.
"അവളുടെ ബിസിനസും വിചാരിച്ചപോലെ അല്ലായിരുന്നല്ലോ."
"ശരിയാ, ആ കൊച്ചിന്റെയും ബിസിനസ് ആദ്യം ഒന്ന് പാളിയിരുന്നു. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ ശരിയായിട്ടുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു. അതുകൊണ്ടല്ലേ പണം തിരിച്ചുവന്നത്. എന്താണ് മോളുടെ ബിസിനസ് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. പക്ഷേ എല്ലാം ശരിയാകും. ഒട്ടും പേടിക്കണ്ട."

അനിത രണ്ടര ലക്ഷം ഹൈദരാലിക്ക് കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ രണ്ടാംതവണയും അയാൾ അവളെ കാണാൻ പോയിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി. വായകൊണ്ട് അയാളെ ഒന്നുകൂടി സുഖിപ്പിച്ചു കാണും. അനസൂയക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. പക്ഷേ അതിനെപ്പറ്റി അയാൾ തന്നോട് ഒന്നും പറയില്ല എന്നും അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
"ഒരു രണ്ടാഴ്ച എങ്കിലും എനിക്ക് തരു. ഞാൻ എന്തെങ്കിലും മാർഗം കണ്ടുപിടിക്കാം. ഐ പ്രോമിസ് യു."
"നാളെ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ വരും. അപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു ലക്ഷമെങ്കിലും വേണം. ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ പറയുന്നത് അനുക്കൊച്ച് കേൾക്കേണ്ടിവരും."
"എന്താ? എന്താ പറഞ്ഞത്?"
"പണം കടം കൊടുക്കുന്നവരുടെ രീതി അങ്ങനെയാണ്. എന്ത് ബിസിനസിന് വേണ്ടിയാണോ പണം കടം മേടിച്ചത് ആ ബിസിനസ് കടക്കാര് കൊണ്ടുപോകും. രേഖകളില്ലാത്ത ലോൺ ആയതുകൊണ്ട് രേഖകൾ ഇല്ലാത്ത ഒരുതരം ജപ്തി. എന്നുവച്ചാൽ കൊച്ചിന്റെ ബിസിനസ്സിൽ തീരുമാനം ഞാൻ എടുക്കും എന്നർത്ഥം."
സൗമ്യമായ ശബ്ദത്തിൽ അയാൾ വിശദീകരിച്ചു. "അനസൂയ ആയതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇത്ര മാന്യമായിട്ട് സംസാരിക്കുന്നത്. സഹായിക്കാനാണ് ഞാൻ വന്നത്. അനുസൂയ അത് മറക്കരുത്."
"അത് ഞാൻ മറക്കില്ല ഇക്കാ."

ഹൈദരലി പോയി. പക്ഷേ അനസൂയയുടെ നെഞ്ചിൽ ഒരു കല്ല് വെച്ച് പോലെ ആയിരുന്നു.
നാളെ കഴിഞ്ഞ് അയാൾ വരും. തന്നോട് അയാളുടെ കാൽച്ചുവട്ടിൽ ഇരിക്കാൻ പറയും. പിന്നെ, താൻ കണ്ണടയ്ക്കുമ്പോൾ... തന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് വായ ബലമായി തുറന്നു പിടിക്കും. പിന്നെ...
"മൂത്രമൊഴിച്ചിട്ട് കഴുകാത്തതിന്റെ മണം."
അനസൂയ അനിതയുടെ വാക്കുകൾ ഓർത്തു.
മൂത്രത്തിന്റെ നാറ്റമുള്ള... കഴുകാത്ത...
അനസൂയ വെറുപ്പോടുകൂടി മുഖം ചുളിച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം അവൾ അനിതയെ കാണാൻ ചെന്നു.
"നാളെ ഹൈദർ അലി എന്നെ കാണാൻ വരും. ഒരു ലക്ഷത്തിന് തീർപ്പുണ്ടാക്കണമെന്നാണ് പറഞ്ഞത്. ആലോചിച്ചിട്ട് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല. എൻറെ കയ്യിൽ ഒരു ലക്ഷം പോയിട്ട് പതിനായിരം രൂപ പോലും ഇല്ല. നീ ചെയ്തത് തന്നെ എനിക്കും ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. പേടിച്ചിട്ട് എൻറെ കയ്യും കാലും വിറക്കുന്നു."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"എൻറെ പൊന്നേ വേണ്ട." അനിത പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. "കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ വിചാരിച്ചതിലും വളരെ മോശമാണ് അനൂ... "
"എന്തുപറ്റി?"
"അയാൾ രണ്ടാമതും വന്നിരുന്നു."
"എന്നിട്ട്?" അനസൂയ ജാഗരൂകയായി ചോദിച്ചു. "വീണ്ടും?"
"ഞാനതെങ്ങനെ നിന്നോട് പറയും?"
"പറയെടി എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു."
"പേടിക്കണം."
" എന്നാൽ പറ; എന്താ പറ്റിയെ?"
"ഇന്നലെ അയാൾ എന്നെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയെടീ..."
"ബെഡ്റൂമിലേക്കോ?" അനസൂയ അന്ധാളിച്ചു. "എന്നിട്ടോ?"
"എന്നിട്ട് എന്താ. അതുതന്നെ സംഭവിച്ചു."
"സെക്സ് ചെയ്തോ?"
അനസൂയ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
അനിത താഴോട്ട് നോക്കി മെല്ലെ ശിരസ്സനക്കി.
"ആകെ ചതി ആയല്ലോ ദൈവമേ!"
അനസൂയ തലയിൽ കൈ വെച്ചു.
"സെക്സ് എന്ന് പറഞ്ഞാ എൻ്റെ പൊന്നേ. എനിക്ക് അത് ആലോചിക്കാൻ കൂടി വയ്യ."
എന്തു പറയണമെന്ന് അറിയാതെ അവളെ നോക്കി ഇരിക്കാൻ മാത്രമേ അനസൂയയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
"ശരിക്കും ഉപദ്രവിച്ചോ?"
അല്പം കഴിഞ്ഞ് അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"ഉപദ്രവം എന്നു പറഞ്ഞാൽ അത് വളരെ ചെറിയ വാക്കാണ്. ഇപ്പോഴും എൻറെ ഇവിടെ വേദനിക്കുന്നുണ്ട്."
അനിത തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ കൈവച്ചു കാണിച്ചു.
അനസൂയയ്ക്ക് അവളെ നോക്കാൻ പോലും പ്രയാസം തോന്നി.
"ചേട്ടൻ... ചേട്ടൻ അറിഞ്ഞോ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു
"പിന്നേ, ഇതൊക്കെ ചേട്ടനോട് പറയാൻ പറ്റുമോ."
"പുള്ളി അറിയില്ലല്ലോ അല്ലേ."
"എനിക്ക് അതൊന്നുമല്ല ഇപ്പോൾ ചിന്ത. ഇനി രണ്ടു ലക്ഷം കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്. എപ്പോഴാണ് ഹൈദർ അലി പിന്നെയും വരിക എന്നറിയില്ല. ഇത്ര കഴപ്പുള്ള ഒരു മനുഷ്യനെ ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല. എത്ര നേരമാണ് അയാൾ എന്നെ... ആ മൈരന്റെ കുണ്ണക്കാണെങ്കിൽ എന്തൊരു സൈസാ എന്ന് അറിയുമോ. ഞാൻ കരുതി ബ്ലഡ് വരുമെന്ന്."
അനിത പച്ചയ്ക്ക് സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ട് അനസൂയ ചൂളിപ്പോയി.

"അയാൾ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോകാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ നീ എന്തിനാ സമ്മതിച്ചേ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"അല്ലാതെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും?"
"ഇവിടെ ഇരുന്നു ചെയ്തു തരാം എന്ന് പറഞ്ഞു കൂടായിരുന്നോ?"
"അതൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞതാ. ഒന്ന് കഴുകി വര്വാേ എന്നും കൂടി ഞാൻ ചോദിച്ചതാ. മണം സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ തുറന്നു പറഞ്ഞു."
"അപ്പോഴോ?"
"അപ്പോ അയാൾ സമ്മതിച്ചു. ഞാൻ അയാൾക്ക് ബെഡ്റൂമിലെ അറ്റാച്ച്ഡ് ബാത്റൂം കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അവിടുന്ന് പുറത്തു വന്ന് അയാൾ ബെഡ്ഡിൽ തന്നെ ഇരുന്ന് എന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു. ഞാൻ പേടിച്ചുകൊണ്ടാണ് ചെന്നത്. എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത് എന്നൊക്കെ അയാൾ ചോദിച്ചു. പിന്നെ എന്നോട് അയാളുടെ പാൻറ് അടിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞു. അതഴിച്ച് താഴോട്ട് താഴ്ത്തിയപ്പോൾ തന്നെ അയാള് ഷെഡ്ഡിയും താഴ്ത്തി. ഇനി ഞാൻ പറയണോ. ഞാനതൊക്കെ മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുവാ."
"അയാൾ നിന്നെ ബലമായിട്ടാണോ...?"
"ബലമായിട്ട് എന്ന് പൂർണ്ണമായും പറയാൻ പറ്റില്ലെടി. ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിലും അയാൾ പറയുന്നതൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്ന് എനിക്ക് ആദ്യം തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു. പിന്നെ..."
അനിത പാതിയിൽ വച്ച് നിർത്തി.
"പിന്നെ എന്താ?"
അനസൂയ ആരാഞ്ഞു.
അനിത അവളെ നോക്കി. "ഞാൻ വിചാരിച്ചെടി, ഒന്നുമില്ലേലും അയാൾക്ക് പത്തറുപത് വയസ്സ് ഇല്ലേ. എന്ത് ചെയ്താലും കുറച്ചുനേരം കൊണ്ട് എല്ലാം അവസാനിക്കുമല്ലോ. കഴിഞ്ഞ തവണ വായ കൊണ്ട് ചെയ്തപ്പോൾ കുറെ നേരമായതാണ്. അയാൾ ബെഡ്ഡിൽ കിടക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കരുതി പെട്ടെന്ന് തീരുമല്ലോ എന്ന്. പക്ഷേ എനിക്ക് തെറ്റിപ്പോയി. അയാൾക്ക് ഒടുക്കത്തെ ആരോഗ്യമാ. ഇപ്പൊ തീരും ഇപ്പോ തീരും എന്ന് വിചാരിച്ചു അവസാനം ഞാൻ ചാവാറായി. ഞാൻ കരഞ്ഞു. മതി ഇക്കാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു. പക്ഷേ അയാൾ ഒന്നും കേട്ടില്ല. അയാളുടെ സൈസ് ആണെങ്കിലോ...എൻറെ ചേട്ടൻറെ പോലെ ഒന്നുമല്ല. എനിക്ക് വേദനിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് ഞാൻ കരഞ്ഞു പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാള് അത് പുറത്തേക്ക് എടുത്തു എന്നിട്ട് അവിടെ തുപ്പി...തുപ്പൽ കൊണ്ട് നനച്ചു, എന്നിട്ട് പിന്നെയും... ഹോ!"
എല്ലാം കേട്ട് അനസൂയയുടെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റിപ്പോയി.
"സേഫ് ആയിരുന്നോ?"
അല്പം കഴിഞ്ഞ് അവൾ ചോദിച്ചു.
"സേഫ്! പിന്നേ, കോപ്പായിരുന്നു!"
അനിത വെറുപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
"ആദ്യത്തെ തവണ അതൊക്കെ എന്നെക്കൊണ്ട് കുടിപ്പിച്ചതാ അയാൾ. ഇപ്പോ അതു വേണ്ടിവന്നില്ല എന്നൊരു ആശ്വാസമുണ്ട്. അതൊക്കെ എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നിറച്ച് തന്ന് അയാൾ എണീറ്റു പോയി. കഴുകുക പോലും ചെയ്തില്ല. വൃത്തി എന്ന് പറയുന്നത് അടുത്തുകൂടെ പോയിട്ടില്ല. അവിടെക്കിടന്ന ഏതോ ഒരു തുണിയെടുത്ത് തുടച്ചു, അത്രതന്നെ. ഞാനാണെങ്കിൽ എണീക്കാൻ പോലും പറ്റാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു. രക്തം വന്നു എന്ന് വരെ തോന്നി. ഒരുവിധം എണീറ്റ് ഹാളിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ അയാൾ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ഓക്കെയാണല്ലോ മോളെ എന്ന് ചോദിച്ചു. ഞാനെന്താ പറയാ? എന്നിട്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു ഞാൻ നല്ല സഹകരണമായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് കടത്തീന്ന് ഒന്നര ലക്ഷം കുറച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന്."
അനസൂയ അവളെ നോക്കി അല്പനേരം മിണ്ടാതിരുന്നു. പിന്നെ മെല്ലെ ചോദിച്ചു. "എന്നുവച്ചാൽ അയാള് ഓരോന്നിനും ഓരോ വിലയിട്ടിട്ടുണ്ട് അല്ലേ?"
"അതെ," അനിത തലകുലുക്കി. "വായിൽ എടുത്തു കൊടുത്താൽ ഒരു ലക്ഷം. കിടന്നു കൊടുത്താൽ ഒന്നരലക്ഷം. ഇനിയും ഒന്നരലക്ഷം കൂടി കൊടുക്കാനുണ്ട്. ഇപ്പൊ തന്നെ കൊടുത്താൽ കിടന്നു കൊടുത്താൽ മതിയാകും. അടുത്തമാസം ആവുമ്പോഴേക്കും പിന്നെയും പലിശ കൂടി അയാൾക്ക് 2 ലക്ഷം കൊടുക്കേണ്ടി വരും. അങ്ങനെ ആയാൽ ആദ്യം വായ കൊണ്ടും പിന്നെ കിടന്നും അയാളെ സുഖിപ്പിക്കേണ്ടി വരും എന്ന് തോന്നുന്നു."
അനിതയുടെ കൂളായുള്ള സംസാരം അനസൂയയെ തെല്ലൊന്ന് അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.
"അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ ഒന്നുകൂടി അയാളോട് വരാൻ പറയുന്നതല്ലേ നല്ലത്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"നിനക്കത് പറയാം," അനിത അവളെ ഒന്ന് നോക്കി. "എൻറെ ഇവിടെ ഇപ്പോഴും വേദന മാറിയിട്ടില്ല. എന്നും രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അയാളെ പറ്റി ഓർക്കും. ശരീരം ആകപ്പാടെ ഒരു വിറയലാണ്. എടി സെക്സ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ കുറച്ചൊരു മര്യാദ ഒക്കെ വേണ്ടേ? ഇതിങ്ങനെ നിർത്താതെ കേറ്റി കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിന് സെക്സ് എന്നൊക്കെ പറയാമോ? അയാളുടെ ഭാര്യ ഇപ്പോ ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. പാവം അവര് ചത്തു പോയി കാണും, ഇയാളുടെ ആക്രാന്തം കാരണം."
"നീ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ട് എനിക്ക് പേടിച്ചിട്ട് ഇരിക്കാൻ വയ്യ എൻറെ അനിതേ."
അനസൂയ കൈകൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു. നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞിരുന്നു.
"എങ്ങനെയെങ്കിലും നീ പണം കണ്ടുപിടിക്ക് പെണ്ണേ. അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ നിന്നെ... നീയാണെങ്കിൽ എന്നെക്കാൾ ചെറുപ്പവും ഭംഗിയും... പോരാത്തതിന് നിൻറെ ഭർത്താവ് നിൻറെ കൂടെയില്ലേ. ഹൈദരാലി നിൻറെ മേൽ ഒന്നു മേഞ്ഞാൽ പിന്നെ എന്നെപ്പാേലെ ഒരാഴ്ച റസ്റ്റ് ഒന്നും നിനക്ക് എടുക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ. രാത്രിയിൽ ഭരതേട്ടനോട് എന്തു പറയും?"
"അതൊന്നും സാരമില്ല. ഭരതേട്ടൻ ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കലൊക്കെയേ ചെയ്യാറുള്ളൂ."
അനസൂയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. അനിത അവളെ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി.
"അപ്പോ നീ എല്ലാം തീരുമാനിച്ചോ?"
"അയ്യോ അങ്ങനെയല്ല. ഭരതേട്ടനെ പറ്റിയല്ല എൻറെ പേടി. എനിക്ക് മൊത്തത്തിൽ എല്ലാം പേടിയാ. ഹൈദരാലിക്ക കഴിഞ്ഞനാൾ വന്നപ്പോൾ എത്ര സോഫ്റ്റ് ആയിട്ടാ എന്നോട് സംസാരിച്ചത്. എന്നിട്ടും അപ്പോ എനിക്ക് സംസാരിക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു. അയാളെ കാണുന്നത് മാത്രമല്ല അയാളെ പറ്റി ഓർക്കുന്നത് തന്നെ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് പേടിയാ."
"എന്നാ പിന്നെ എന്തെങ്കിലും ഒരു വഴി കണ്ടുപിടിക്കടി. നിന്റേൽ സ്വർണം ഒന്നും ബാക്കിയില്ലേ?"
"അതുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങനത്തെ പണിക്ക് ഇറങ്ങണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നോ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു. അനിത ഒന്നു മൂളി.
"ആകെപ്പാടെ വെട്ടിലായല്ലോ. നിന്നെ കൂടി ഈ കുഴിയിൽ കൊണ്ട് ചാടിച്ചല്ലോ എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ വയ്യെടി. ആ ചെറ്റ രോഹിത്തിനെ എങ്ങാനും കണ്ടു കിട്ടിയാൽ ഞാൻ അവനെ കുത്തിക്കൊല്ലും."
അനിത അമർഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
"ഞാനും ഒപ്പം ഉണ്ടാവും."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.

തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അനസൂയ സണ്ണിയുടെ മില്ലിലേക്ക് ചെന്നു. മില്ല് പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
"സണ്ണി എന്നെ സഹായിക്കണം പ്ലീസ്. അത്യാവശ്യമാണ്. എനിക്ക് കാശ് വേണം. നാളെ കൊടുക്കാനാണ്."
അയാളുടെ ഓഫീസിലെ കസേരയിൽ ഇരുന്ന് അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ആർക്കാ ഇത്ര അത്യാവശ്യം?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു.
"അതൊന്നും ഇപ്പോൾ ചോദിക്കല്ലേ സണ്ണിച്ചാ."
"എത്രയാ വേണ്ടേ?"
"എത്രയായാലും കുഴപ്പമില്ല ഒരു ലക്ഷമെങ്കിലും തരണം."
"ഒരു ലക്ഷമോ?" സണ്ണി കണ്ണുമിഴിച്ചു. "എന്റെ കയ്യിൽ ഒരു 25,000 രൂപ ഉണ്ടാകും. അതിൽക്കൂടുതൽ എടുത്താൽ ഞാൻ കുടുങ്ങും. എൻറെ കച്ചവടം നിൽക്കും."
"എന്നാ അതെങ്കിലും താ... പ്ലീസ്."
"ബാങ്കിൽ നിന്ന് എടുക്കേണ്ടി വരും; ചെക്ക് തന്നാൽ മതിയോ?
"ചെക്കോ? കാശ് കിട്ടില്ലേ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"എന്നാൽ കുഴപ്പമില്ല. ഞാൻ പണിക്കാരനെ വിട്ടു കാശെടുപ്പിക്കാം.''
സണ്ണി ഉടനെതന്നെ മേശവലിപ്പിൽ നിന്നും ഒരു ചെക്ക് ബുക്ക് എടുത്ത് അതിലൊന്നിൽ തുക എഴുതി ഒപ്പിട്ട് തൻറെ മില്ലിലെ പണിക്കാരനെ ഏൽപ്പിച്ചു.
"ഇത് ബാങ്കിൽ പോയി ക്യാഷ് ആക്കിയിട്ട് വാ."
പണിക്കാരൻ മില്ല് വൃത്തിയാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് അയാളുടെ ദേഹത്തെ പൊടികണ്ട് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി. 
"ഞാൻ കാരണം ബുദ്ധിമുട്ട് ആയല്ലേ."
പണിക്കാരൻ പോയപ്പോൾ അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"അതെ അതെ. വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായി." സണ്ണി ചിരിച്ചു. പിന്നെ തുടർന്നു. "ഒന്നു പോയേ എൻറെ അനസൂയേ. ഒരു വിഷമം വരുമ്പോൾ സഹായിച്ചില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനെന്തിനാ സുഹൃത്ത് എന്ന് പറഞ്ഞ് നടക്കുന്നത്."
അനസൂയ പുഞ്ചിരിച്ചു.
"ഒരു ചായ പറയാമായിരുന്നു ശെടാ മറന്നുപോയി."
സണ്ണി പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
"അത് സാരമില്ല സണ്ണിച്ചാ."

അവർ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് പുറത്തുനിന്ന് ശബ്ദം കേട്ടത്.
"ആരുമില്ലേ ഇവിടെ?"
ഒരു വൃദ്ധയായ സ്ത്രീ അരിയോ മറ്റോ പൊടിക്കാൻ കൊണ്ടുവന്നതാണ്. 
"മില്ലടച്ചല്ലോ അമ്മച്ചി."
സണ്ണി പറഞ്ഞു.
"ഇതൊന്നു പൊടിച്ച് താ മോനെ സണ്ണിച്ചാ."
അമ്മച്ചി പറഞ്ഞു.
"ബെൽറ്റ് എല്ലാം ഊരിക്കഴിഞ്ഞല്ലാേ അമ്മച്ചീ; ഇനി അത് തിരിച്ചു ഇടാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാ. എൻറെ ജോലിക്കാരൻ ഒരു സ്ഥലം വരെ പോയിരിക്കുക അവൻ വരട്ടെ. എന്നിട്ട് ചെയ്യാം. പോരേ?"
"അപ്പോഴത്തേക്കും എൻറെ ബസ് പോകും മോനെ. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് പൊടിച്ച് താ."
അമ്മച്ചി നിർബന്ധം പിടിച്ചു.
"ശരി ഞാൻ നോക്കട്ടെ."
സണ്ണി അമ്മച്ചിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് അരിസഞ്ചി കയ്യിൽ വാങ്ങി അകത്തേക്ക് നടന്നു.
"നീ ഏതാ മോളെ?"
അമ്മച്ചി അനസൂയയോട് ചോദിച്ചു.
"ഞാനിവിടെ അടുത്തുള്ളതാ അമ്മച്ചീ."
അനസൂയ മടിയോടെ പറഞ്ഞു. കൂടുതൽ ചോദ്യങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാനായി അനസൂയ വേഗം സണ്ണിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
സണ്ണി ചുമരിൽ നിന്ന് ബെൽറ്റ് എടുത്ത് മെഷീൻ വീലിൽ കയറ്റാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു വീലിൽ കയറ്റുമ്പോൾ മറ്റേ വീലിൽ നിന്ന് അത് ഊരിപ്പോന്നു. രണ്ടു തവണ ഇത് ആവർത്തിച്ചപ്പോൾ അനസൂയ മുമ്പോട്ട് ചെന്നു.
"ഞാൻ സഹായിക്കാം സണ്ണിച്ചാ."
അവൾ ചെന്ന് ഒരു വീലിൽ ബെൽറ്റ് അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. സണ്ണി മറ്റേ വീലിൽ ബെൽറ്റ് ചേർത്തുവച്ച് തിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഒന്ന് രണ്ട് തവണ ശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് അതിലെ ബുദ്ധിമുട്ട് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായത്.

അതുകണ്ട് സണ്ണി അവളുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു.
"ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം."
ചക്രത്തിന്റെ ഇടയിലൂടെ അയാൾ മുന്നോട്ടു നീങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഉരസി. ബാലൻസ് തെറ്റി അനസൂയ ഒരു വശത്തേക്ക് വീഴാൻ തുടങ്ങി.  സണ്ണി പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് അവളെ പിടിച്ചു. 
സണ്ണിയുടെ ഇടതു കൈ അവളുടെ അരക്കെട്ടിനു ചുറ്റും ചുരിദാറിനു മേലേക്കൂടി ഞൊടിയിടയിൽ ഒരു വലയം തീർത്തു. 
"ശ്രദ്ധിച്ച്! വീഴല്ലേ!" 
പെട്ടെന്ന് തന്നെ അയാൾ കയ്യെടുത്തു. അനസൂയ ചെറിയൊരു ജാള്യതയോടെ അമ്മച്ചിയെ നോക്കി. അമ്മച്ചി തന്റെ ബാഗിൽ എന്തോ പരതുകയാണ്. അതുകണ്ട് അവൾക്ക് തെല്ലൊന്ന് ആശ്വാസം തോന്നി.
ഭാഗ്യം അമ്മച്ചി കണ്ടില്ല. അവൾ വിചാരിച്ചു.
"ഇതിങ്ങനെ കുറച്ചുകൂടി ബലത്തിൽ പിടിക്കണം അനു..."
സണ്ണി അവളുടെ കൈപിടിച്ച് ബെൽറ്റിൽ അമർത്തി.
"ഞാൻ പിടിച്ചു വലിക്കുമ്പോൾ വീല് തിരിയും. അപ്പൊ കൈ ഉള്ളിൽ കുടുങ്ങാതെ നോക്കണം കേട്ടോ."
"ശരി."
അവൾ അമർത്തിപ്പിടിച്ചുകൊടുത്തു. ഇത്തവണ സണ്ണി ബെൽറ്റ് വലിച്ചപ്പോൾ അത് കൃത്യമായി വീലിനു മുകളിലൂടെ കയറി സെറ്റായി.
അയാൾ അവളെ നോക്കി ഓക്കെ എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി. എന്നിട്ട് അരിസഞ്ചി എടുത്ത് മെഷീനിന്റെ പാത്രത്തിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി. പിന്നെ മെഷീൻ ഓൺ ചെയ്തു.
അത് പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അനസൂയ പിന്നിലേക്ക് മാറി. അരി പെട്ടെന്ന് തന്നെ പാെടിച്ചു തീർന്നു.

"ഈ മോള് സഹായിച്ചത് കൊണ്ടാ പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞതല്ലേ?"
അമ്മച്ചി അനസൂയയെ നന്ദിയോടെ നോക്കി.
"നീ ഏതാ കൊച്ചേ? എനിക്ക് അങ്ങട് മനസ്സിലായില്ല."
അമ്മച്ചി വീണ്ടും അനസൂയയോട് ചോദിച്ചു
അനസൂയ ഒന്ന് പരുങ്ങി.
"എൻറെ ഒരു സുഹൃത്താ അമ്മച്ചീ."
സണ്ണി പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു
"ഇവിടെ അടുത്താണോ? ഞാൻ മുമ്പെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ല."
അമ്മച്ചി വിടുന്ന ഭാവമില്ല.
"അമ്മച്ചിക്ക് അറിയാൻ വഴിയില്ല."
"എന്താ ചെയ്യുന്നേ? ഇവിടെ എന്താ വന്നേ?"
"പൈസ മേടിക്കാൻ വന്നതാ അമ്മച്ചി."
സണ്ണി പറഞ്ഞു. "ഞാൻ കുറച്ചുദിവസം മുമ്പ് പൈസ കടം മേടിച്ചിരുന്നു. അത് തിരിച്ചു മേടിക്കാൻ  വന്നതാ."
അത് പറഞ്ഞ് സണ്ണി അനസൂയയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി. അനസൂയ ഒരു ചെറു ചമ്മലോടെയും നന്ദിയോടെയും അയാളെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.
"ഓ അത് ശരി; എന്നിട്ട് എന്താ കൊടുക്കുന്നില്ലേ?"
അമ്മച്ചി വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
"എൻറെ പണിക്കാരനെ വിട്ടിരിക്കുവാ ബാങ്കിൽ നിന്ന് കാശ് എടുക്കാൻ. അതല്ലേ ഇപ്പോൾ അമ്മച്ചീ ഞാനിങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത്?"
"അത് ശരിയാണല്ലോ; നീ മുതലാളി അല്ലേ. നീ ഓഫീസിൽ അല്ലേ ഇരിക്കേണ്ടത് പൈസ മേടിച്ച് പെട്ടിയിൽ ഇടാൻ."
അമ്മച്ചി പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.

അമ്മച്ചി പോയപ്പോഴാണ് അനസൂയക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്.
"അമ്മച്ചിയുടെ ചോദ്യങ്ങൾ കേട്ട് ഞാൻ കുഴഞ്ഞു പോയി."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ആ അമ്മച്ചി അങ്ങനെയാ."
"അമ്മച്ചിയുടെ മുമ്പിൽ കടക്കാരനായി അല്ലേ?"
"അതിനെന്താ? അനസൂയയുടെ മീൻ കൃഷി നന്നാവുമ്പോൾ പിന്നെ ഞാൻ കടം ചോദിക്കും അപ്പോൾ എനിക്ക് തരില്ലേ?"
"പിന്നെ, തീർച്ചയായും തരും; ആദ്യം ഒന്ന് രക്ഷപ്പെടട്ടെ."
സണ്ണി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
"മില്ലിൽ പണിയെടുത്ത് മേലാകെ പൊടി ആയല്ലോ!"
അത് പറഞ്ഞു അവളുടെ തോളിലും കയ്യിലും പൊടിതട്ടിക്കൊടുത്തു അയാൾ.
സ്ലീവ് ലെസ്സ് ആയ കയ്യിൽ തട്ടുമ്പോൾ അയാൾ ചെറുതായി തന്നെ ഒന്ന് തഴുകിയോ എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി.

"വാ, നമുക്ക് ഓഫീസിൽ ഇരിക്കാം."
അയാൾ ക്ഷണിച്ചു.
"ജോലിക്കാരൻ പോയിട്ട് എന്താ വരാത്തത്?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
സണ്ണി വേഗം പണിക്കാരനെ ഫോൺ ചെയ്തു. അയാൾ ബാങ്കിൽ ക്യൂവിൽ നിൽകുകയായിരുന്നു.
"എത്ര തിരക്കായാലും സാരമില്ല; പണം കിട്ടിയിട്ടേ വരാവൂ."
സണ്ണി നിർദ്ദേശിച്ചു.

"കുറച്ചു സമയം ഉണ്ട്; നമുക്ക് ഓഫീസിൽ ഇരിക്കാം."
സണ്ണി അനസൂയയെ നോക്കി. അവൾ അയാളുടെ കൂടെ ഓഫീസിലേക്ക് നടന്നു.
"ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം ഞാൻ ഒരു ചായ ഇടാം."
അയാൾ ഓഫീസിന് പിറകിലുള്ള മുറിയിലേക്ക് പോയി.
"ഇവിടെ സെറ്റപ്പൊക്കെയുണ്ട്. അനു അകത്തേക്ക് വാ."
അയാൾ വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് അനസൂയ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.
അവിടെ ഒരു മേശമേൽ ഒരു ഇലക്ട്രിക് കുക് ടോപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന്മേൽ ഒരു പാത്രം വച്ച് പാലൊഴിച്ച് സണ്ണി ചായയുണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി.
അനസൂയയുടെ കണ്ണുകൾ പക്ഷേ റൂമിന്റെ അങ്ങേയറ്റത്തുള്ള കട്ടിലിൽ ആണ് പതിഞ്ഞത്.

താനും സണ്ണിയും ഈ റൂമിൽ ഒറ്റയ്ക്കാണ് എന്നും അവിടെ ഒരു കട്ടിൽ ഉണ്ട് എന്നും ഉള്ള തിരിച്ചറിവ് അവളെ ചെറുതായി ഒന്ന് ഞെട്ടിച്ചു.
ഇതാെക്കെ അവസാനം എവിടേക്കാണ് തന്നെ നയിക്കുന്നതെന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചു.
പതിയെ പതിയെ താൻ സണ്ണി ആഗ്രഹിക്കുന്ന രീതിയിലാണോ പെരുമാറുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും വിചാരിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളാണ് കഴിഞ്ഞ രണ്ടുമാസമായി തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കുന്നത്.
ഇനിയിപ്പോ താൻ ഒരിക്കലും വിചാരിക്കാത്ത വേറെ എന്തെങ്കിലും കരുതു വച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ തൻറെ വിധി തനിക്കായി?
"എന്താണ് അനസൂയ ആലോചിക്കുന്നത്?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു
"ഇവിടെയെല്ലാ സെറ്റപ്പും ഉണ്ടല്ലോ!"
സണ്ണി റൂമിൽ ആകെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച ശേഷം അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"ആ കട്ടിൽ കണ്ടിട്ടാണോ ഈ പറയുന്നത്?"
അനസൂയ ചമ്മിപ്പോയി.
"ഞാനിതുവരെ ആ കട്ടിൽ ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല;" അയാൾ പറഞ്ഞു. "ഇടയ്ക്ക് കിടന്നുറങ്ങാൻ അല്ലാതെ."
അനസൂയക്ക് അയാളെ നോക്കാൻ ചമ്മൽ തോന്നി.
"കിടന്നുറങ്ങാൻ അല്ലാതെ പിന്നെ എന്തിനാ കട്ടിൽ?"
സണ്ണി തിരിഞ്ഞ് അവളെ സൂക്ഷിച്ചൊന്ന് നോക്കി.
"അനുവിന് അറിയില്ലേ പിന്നെ എന്തിനാ കട്ടിൽ എന്ന്?"
"ഇല്ല. എനിക്കറിയില്ല."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"ആ ചിരി കണ്ടാൽ അറിയാം അനു എന്താണ് ഓർക്കുന്നത് എന്ന്."
"ഒന്ന് പോ സണ്ണിച്ചാ."
"ഉം. അപ്പോ അറിയാം!"സണ്ണി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"പാല് ഇപ്പോൾ തിളച്ചു പോകും. അതിൽ ശ്രദ്ധിച്ചോ."
"പാൽ നോക്കാൻ ഒക്കെ എനിക്കറിയാം.  എൻറെ പാൽ അങ്ങനെ ഒന്നും തിളച്ചു പോകില്ല."
അനസൂയ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി.
"ആ കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുന്നോളൂ."
സണ്ണി പറഞ്ഞു.
"വേണ്ട ഞാൻ നിന്നോളാം."
"ഇരിക്കടോ. അനുവിന് പേടിയുണ്ടോ?"
"പേടിയോ? എന്തിന്?"
അനസൂയ വേഗം കട്ടിലിൽ പോയി ഇരുന്നു. ഒരാൾക്ക് കിടക്കാനുള്ള വീതിമാത്രമേ അതിനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
അധികം വൃത്തിയൊന്നുമില്ല. 
എങ്ങനെയെങ്കിലും ആ പൈസയൊന്നു കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ പോകാമായിരുന്നു. അനസൂയ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

സണ്ണി അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
"എന്താ ചിരിക്കുന്നത്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"താനിങ്ങനെ കട്ടിലിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ വേറെ എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു."
"എന്താ അത്?"
"അത് ഞാൻ പറയുന്നില്ല."
"പറയ്. ഞാൻ കേൾക്കട്ടെ."
"പറഞ്ഞാൽ ആരെങ്കിലും കേൾക്കുമോന്നാ."
"ഇവിടെയിപ്പോ ആരു കേൾക്കാനാ?"

സണ്ണി വാതിൽക്കൽ പോയി പുറത്തേക്ക് നോക്കി. പിന്നെ അത് മെല്ലെ അടച്ചു.
അനസൂയ ചെറുതായൊന്ന് ഭയന്നു.
"എന്തിനാ വാതിൽ അടയ്ക്കുന്നത്?"
"പെട്ടെന്ന് ആരെങ്കിലും വന്ന കണ്ടാൽ... ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അവർക്ക് സംശയിക്കാൻ ഒരു ചാൻസ് കൊടുക്കണോ?"
"എന്നാൽ നമുക്ക് പുറത്തിരിക്കാം."
അനസൂയ എണീറ്റു.
"താൻ അവിടെ ഇരിക്കടോ. ചായ ഇതാ റെഡിയായി."
സണ്ണി ചായ രണ്ട് കപ്പിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. ഒരു കപ്പ് അവൾക്കു കൊടുത്തു. അനസൂയ നിന്നുകൊണ്ട് ചായ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
"താൻ ഇവിടെ ഇരിക്കടോ."
സണ്ണി അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുത്തി.
സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടുകൂടിയുള്ള അവൻറെ പിടുത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല എങ്കിലും അവൾ പുറമേ കാണിച്ചില്ല. മെല്ലെ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. സണ്ണിയും തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു.
"എങ്ങനെയുണ്ട് ചായ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു
"കൊള്ളാം."
"ഇതാണ് അനുവിന് എൻറെ വക ട്രീറ്റ്."
"ട്രീറ്റോ അതെന്തിനാ?"
"എനിക്ക് ട്രീറ്റ് തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പറ്റിച്ചതല്ലേ. അതിനുപകരം എൻറെ വക ട്രീറ്റ്."
"ഞാൻ ട്രീറ്റ് തരും പറ്റിച്ചതൊന്നുമല്ല."
"ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് ചിലപ്പോൾ നിനക്ക് കംഫർട്ട് ആവില്ല അല്ലേ."
"കുറച്ച് പ്രോബ്ലം ഉണ്ട് എന്നാലും സാരമില്ല. വാക്ക് തന്നതല്ലേ."
"എന്നാൽ ഇവിടെ ആക്കാം."
"ഇവിടെയോ?"
"അത് ഇവിടെ ഈ റൂമിൽ. ഞാനും താനും മാത്രം."
"അയ്യടാ കള്ളാ. എന്നിട്ട് എന്താ പ്ലാൻ?"
"ചായ കുടിക്കാം. കുറച്ച് സ്നാക്സും . ഇഷ്ടപ്പെട്ട സ്നാക്സ് എല്ലാം ഉണ്ടാകും. പിന്നെ..."
"പിന്നെ  എന്താ?"
"പിന്നെ മനസ്സ് തുറന്ന് നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും സംസാരിക്കാനൊരു അവസരം."
"എന്താ ഇത്ര തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ?"
"അനുവിന് എന്നോട് പറയാൻ ഒന്നുമില്ലേ?"
"അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നുമില്ല; പക്ഷേ ഞാൻ മിണ്ടാതിരിക്കുകയൊന്നുമില്ല."
"എന്നാപ്പിന്നെ അനു ഒരു ദിവസം പറ. അന്ന് ഞാൻ ഈ റൂം റെഡിയാക്കാം."
"ഇതൊരു മണിയറയാക്കാൻ ആണോ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?"
അനസൂയ കളിയാക്കിയാണ് ചോദിച്ചത്.
അത് കേട്ട് പക്ഷേ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
"അനു ഒന്ന് യെസ് പറഞ്ഞാൽ മതി; ഇത് ഞാനൊരു മണിയറയാക്കാം."
"അയ്യടാ; ആ പൂതി മനസ്സിൽ ഇരുന്നോട്ടെ."
"ശരി. മനസ്സിൽ വച്ചിരിക്കുന്നു."
സംസാരത്തിനിടയിൽ സണ്ണിയും താനും ഇരിക്കുന്ന അകലം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ചായ കുടിച്ചു തീർത്ത് എണീറ്റു. അധിക സമയം കട്ടിലിൽ അയാളുടെ കൂടെ ഇരിക്കുന്നത് നല്ലതല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു. 
"നമുക്ക് പുറത്തേക്കിരിക്കാം."
അവൾ നിർദ്ദേശിച്ചു. സണ്ണി തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ചു.
"അനു, ഒരു നിമിഷം."
അവൾ വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ അയാൾ പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു.
അവൾ നിന്നു. തന്റെ ചായകപ്പ് മേശമേൽ വെച്ച് സണ്ണി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
"ഞാൻ..." സണ്ണി ഒന്ന് പരുങ്ങി. "ഞാൻ അനുവിനെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കട്ടെ?"
അനസൂയ അമ്പരന്നു
"എന്താ?"
താൻ കേട്ടത് തന്നെയാണോ അയാൾ ചോദിച്ചത് എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി
"അനുവിനെ ഞാൻ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചോട്ടെ?"
അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു
"എന്തിന്? എന്താ സണ്ണിയുടെ മനസ്സിൽ?"
"ഇഷ്ടംകൊണ്ടാ, പ്ലീസ്..."
അനസൂയ തല ഇരുവശത്തേക്കും അനക്കി
"അതുവേണ്ട സണ്ണി; ശരിയാവില്ല."
"ഓകെ. ശരി ഞാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല."
അയാൾ പറഞ്ഞു.
"അടുത്ത തവണ തരുമോ?"
അനസൂയക്ക് കൈകാലുകൾ വിറക്കുന്ന പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു.
"സണ്ണി ഇതൊന്നുമല്ല ഞാൻ... എന്താ പറയാ..."
"അനു... അനു പേടിക്കേണ്ട തനിക്ക് ദോഷമുള്ള ഒന്നും ഞാൻ ചെയ്യില്ല."
"ഞാൻ... നമുക്ക് പുറത്തേക്കിരിക്കാം സണ്ണി പ്ലീസ്..."
അവൾ വാതിൽ തുറന്ന് പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ഓഫീസിൽ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
സണ്ണി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാണ് പുറത്തേക്ക് വന്നത്.
അവളുടെ എതിരെയുള്ള കസേരയിൽ ഇരുന്ന് അയാൾ മന്ദഹസിച്ചു
"ഞാൻ ബോറായോ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു
"ലേശം." അവൾ ചിരിച്ചു. "പക്ഷേ ഞാനും ലേശം ബോറായി അല്ലേ?"
"ഇല്ല... താൻ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി."
അയാൾ ചിരിച്ചു.
അവളും.

അപ്പോഴേക്കും ബാങ്കിൽ പോയ പണിക്കാരൻ തിരിച്ചുവന്നു.
കയ്യിൽ 25000 രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് തന്റെ മുതലാളിയെ ഏൽപ്പിച്ച് അയാൾ മില്ലിനുള്ളിലേക്ക് പോയി.
ഉടനെ തന്നെ സണ്ണി പണം അനസൂയക്ക് കൈമാറി.
അത് ബാഗിൽ വച്ചശേഷം അവൾ പോകാനായി എണീറ്റു.
"പോട്ടെ ഞാൻ?"
"ശരി. അപ്പോ ശരി പറഞ്ഞപോലെ. അടുത്ത തവണ ആകാം."
അനസൂയ വാതിലിന് നേരെ നടന്നു പിന്നെ എന്താേ ഓർത്ത പോലെ നിന്നു.  കുറ്റബോധം അവളെ അലട്ടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
"സണ്ണി ഒന്ന് ഇവിടം വരെ വരൂ..."
അവൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
സണ്ണി അവളുടെ അടുത്തെത്തിയതും അവൾ കൈകൾ വിടർത്തി.
"വേണമെങ്കിൽ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചോളൂ."
കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ സണ്ണി അവളെ നോക്കി നിന്നു.
"വേഗം... എന്റെ മനസ്സ് മാറുന്നതിനു മുമ്പ്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
അതുകേട്ടതും സണ്ണി മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. ഒരു നിമിഷം പോലും കളയാതെ അയാൾ അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തു.
അയാളുടെ ശരീരം അവൾക്ക് മേൽ അമരുകയാണോ അതോ തൻറെ ശരീരത്തെ അയാളിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കുകയാണോ എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല.
തന്റെ മാറിടം അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ അമർന്ന് ഞെരുങ്ങിയത് മാത്രം അവൾ അറിഞ്ഞു.
അയാളുടെ ശരീരത്തിന് ചൂടുണ്ടായിരുന്നു.
"എന്നാ സുഖമാണ് തന്നെ ഇങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ..."
സണ്ണി അവളുടെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു.
അയാളുടെ ശ്വാസം ഏറ്റ് അവൾക്ക് കുളിരു കോരി.
അയാളുടെ ഒരു കൈപ്പത്തി അവളുടെ അരക്കെട്ടിന് അല്പം മുകളിലാണ് അമർന്നത്; മറ്റേ കൈപ്പത്തി അവളുടെ ചുമലിനു നടുവിലായും.
രണ്ടോ മൂന്നോ സെക്കൻഡ് മാത്രമേ അവർ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുള്ളൂ.
പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും അനസൂയ ചെറുതായി കിതക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

"സണ്ണിയുടെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചു തന്നില്ല എന്ന് ഇനി പറയില്ലല്ലോ."
അവൾ ചോദിച്ചു
"ഇല്ല."
അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
"ഇന്ന് ഞാൻ ഉറങ്ങില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു."
അയാൾ പുറകിൽ നിന്ന് പറയുന്നത് അവൾ കേട്ടു.
അവൾ ചിരിച്ചു.

തിരികെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി നീളെ ഓട്ടോയിൽ ഇരുന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചത് തന്നെപ്പറ്റി തന്നെയായിരുന്നു
എന്താണ് താൻ ചെയ്തത്?
എന്തിനാണ് താൻ അങ്ങനെ ചെയ്തത്?
ഒരു ആലിംഗനം. അത് അത്ര വലിയ കാര്യമൊന്നുമല്ല. എന്നാലും അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ താൻ അനുവദിച്ചല്ലൊ.
താനൊരു പ്രഹേളികയാണെന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ തോന്നി.
"ഇന്ന് ഞാൻ ഉറങ്ങില്ല..."
സണ്ണിയുടെ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർത്തു
രാത്രി മുഴുവൻ തന്നെപ്പറ്റി വിചാരിച്ച് അയാൾ...
അനസൂയ നാണം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അടച്ചു കളഞ്ഞു.

സണ്ണിക്ക് തന്നോട് അടക്കാനാവാത്ത മോഹമുണ്ട് എന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. അന്ന് രാത്രി പക്ഷേ അവൾക്ക് സണ്ണിയെ അല്ല ഓർമ്മവന്നത്. തന്നെ കണ്ട് മോഹിക്കാൻ പോകുന്ന മറ്റൊരാളെയാണ് അവൾക്ക് ഓർമ്മ വന്നത്.
ഹൈദരാലിക്കയെ.
താൻ കൊടുക്കുന്ന 25000 മേടിച്ച് അയാൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ തിരികെ പോകാം.
അല്ലെങ്കിൽ...
"ഇത്രയും കഴപ്പുള്ള ഒരു മനുഷ്യനെ ഞാൻ എൻറെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല."
അനിതയുടെ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഓർമ്മയിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചു.
അവളുടെ മനസ്സിൽ ഭയം കോട്ട കെട്ടി താമസം ആരംഭിച്ചിരുന്നു.
ഹൈദരാലിക്ക നാളെ വരുന്നത് 25000 കൊണ്ട് പോകാനല്ല . ഒരു ലക്ഷം രൂപ മുഴുവൻ കിട്ടാനാണ്. അതില്ലെങ്കിൽ അയാൾ ഉറപ്പായിട്ടും തന്റെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് വരും. ഇതേ ബെഡ്ഡിൽ അയാൾക്കായി കിടന്നു കൊടുക്കേണ്ടി വരും.
പിന്നെ അയാൾ എന്നെ...
ചിന്തിക്കാൻ കൂടി കഴിഞ്ഞില്ല അനസൂയക്ക്.

(തുടരും)

[shake chilli]

Apki ye stories mast he


Lakin app husband or wife cuukcold stories is platform PE apke jesa koi writer nahi he sir
..


Or esi hi or cuukcold stories ka hame intjar he please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please please

[Vikadakavi]

Good start...I was not aware of the malayalam stories here. Thank you krish for this story.

[krish_999]

അദ്ധ്യായം - മൂന്ന്

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അനസൂയ എണീറ്റത് ഒരു മൃതശരീരം പോലെയാണ്. ഏതു നിമിഷവും ഹൈദർ അലി വരും എന്ന തോന്നൽ അവളെ ഒരു ജീവച്ഛവമാക്കി മാറ്റി.
എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞ് ഭരതേട്ടന്റെ കാലിൽ വീഴുക മാത്രമായിരുന്നു അവൾ കണ്ട ഏക പോംവഴി. അതിനാകട്ടെ, അവളുടെ മനസ്സവളെ അനുവദിച്ചുമില്ല. ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടയിൽപ്പെട്ട പോലെ അവൾ ഇരുന്ന് നീറിപ്പുകഞ്ഞു.

ഒരുപാട് ആലോചിച്ചും പ്രാർത്ഥിച്ചും സമയം കളഞ്ഞശേഷം അവൾ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തി.
വായ കൊണ്ട് ചെയ്തുകൊടുക്കാം. ആദ്യത്തെ തവണ അങ്ങനെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ ആയിരിക്കണേ എന്ന് അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

മുറിയിൽ സാധനങ്ങൾ അടുക്കി വയ്ക്കുമ്പോൾ തന്റെ ഹെൽത്ത് കാർഡ് താഴെ വീണു കിടക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
അതുവെക്കാൻ അലമാരയുടെ ഷെൽഫ് തുറന്നപ്പോൾ അതിൽ ഒരു പൊതി അവൾ കണ്ടു.
അതു തുറന്നു നോക്കിയ അനസൂയയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
രണ്ടായിരത്തിന്റെ നോട്ടുകൾ കെട്ടുകളായി വെച്ചിരിക്കുന്നു. നാല് കെട്ടുകൾ.
പെട്ടെന്ന് കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചു. അനസൂയ ഞെട്ടി.
ഹൈദർ അലി വന്നു കഴിഞ്ഞു. 

ധൃതിയിൽ നോട്ടുകെട്ട് അലമാരയിൽ തിരിച്ചുവച്ച് അവൾ ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു.

അനസൂയയെ കണ്ട് ഹൈദരലിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. ഇരയെ കാണുന്ന വേട്ടമൃഗത്തെ പോലെ. 
"അകത്തേക്ക് ഇരിക്കൂ."
അനസൂയ അയാളെ ക്ഷണിച്ചു.
അകത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തന്റെ ദേഹമാകെ അളന്ന് എടുക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ വർദ്ധിച്ചു. കൈകൾ വിറച്ചു. എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് അവൾക്കൊരു എത്തും പിടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 
തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ തൊട്ട് ഇപ്പോഴും അവിടെ വേദനിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ അനിതയെ അവൾ ഓർത്തു. മൂത്രമൊഴിച്ചു കഴുകാത്തതിന്റെ മണമുള്ള ഹൈദരലിയുടെ ലിംഗം വായിൽ എടുക്കുന്നതിനെ പറ്റിയും അവൾ ഓർത്തു.
"എന്തുപറ്റി അനസൂയ? എന്താ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്നത്? ഇവിടെ വന്നിരിക്കു."
ഹൈദരലി പറഞ്ഞു.
അനസൂയ പേടിയോടെ അയാളെ നോക്കി.
"ഞാൻ .... ഞാൻ കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം."
"അതൊന്നും വേണ്ട മോളെ. എനിക്ക് കുറച്ച് ധൃതിയുണ്ട് വേഗം പോണം."
അയാളുടെ ധൃതി കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ ചെറിയൊരു പ്രത്യാശ തോന്നി.  സമയമില്ലെങ്കിൽ അയാൾ ചിലപ്പോൾ ഒന്നിനും നിൽക്കാതെ വേഗം പോയേക്കും. അവൾ വിചാരിച്ചു.
"എന്നുകരുതി കാശില്ലാതെ ഞാൻ പോകുന്നില്ല ട്ടോ."
അവളുടെ മനസ്സ് വായിച്ചതുപോലെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
അനസൂയ അയാളെ തുറിച്ചുനോക്കി.
ഹൈദരാലി അവളെ കൈമാടി വിളിച്ചു.
"ഇവിടെ വാടി പെങ്കാെച്ചെ, ഇവിടെ വന്നിരിക്ക്. നമുക്ക് സംസാരിക്കാം."
സോഫയിൽ കൈ തട്ടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. 
അയാളുടെ 'വാടി' വിളിയിൽ തന്നെ അനസൂയ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. എന്താെരു അധികാരസ്വരം!  അയാൾ രണ്ടും കൽപ്പിച്ചാണ് വന്നതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
ആദ്യം അയാൾ തന്നെ അവിടെയിരുത്തും; പിന്നെ തറയിൽ ഇരുത്തും. പിന്നെ അയാൾ പാന്റിന്റെ സിബ്ബഴിക്കും. സുന്നത്ത് കഴിച്ച അയാളുടെ ലിംഗം തന്റെ വായിലേക്ക് തള്ളി കയറ്റും. ഒന്നും മിണ്ടാൻ ആവാതെ താൻ പ്രതിമ പാേലെ  ഇരിക്കുമ്പോൾ അയാൾ തന്റെ തലയിൽ പിടിച്ച് മുന്നോട്ടും പിറകോട്ടും ബലമായി ചലിപ്പിച്ച് രസിക്കും. അയാളുടെ കഴുകാത്ത വൃത്തികെട്ട സാധനം തൻറെ വായിലേക്ക് തൊണ്ട വരെ ഇറങ്ങും. തന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കും, അവസാനം തൻറെ തൊണ്ടവേദനിച്ച് താൻ 'മതി, മതി' എന്ന് കരയുമ്പോൾ അയാൾ തന്നെയും കൊണ്ട് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടക്കും. അവിടെ വെച്ച് തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അയാൾ കീറിക്കളയും. പിന്നെ ഒരു ചെന്നായയെപ്പാേലെ തൻെറ മേൽ ചാടി വീഴും. ആർത്തിയോടെ തന്നെ ഭോഗിക്കും. മതിവരുവോളം.
അനസൂയയുടെ കാലുകൾ വേരുറച്ച പോലെ തറയിൽ അമർന്നു നിന്നു.
"അനസൂയ ഇവിടെ വരൂ."
ഹൈദരലി പിന്നെയും പറഞ്ഞു. ഇത്തവണ കൂടുതൽ ശാന്തമായ സ്വരത്തിലാണ്.
ചിന്തയിൽ നിന്ന് ഉണർന്ന അനസൂയ പെട്ടെന്ന് തന്റെ ഭർത്താവിൻറെ അലമാരയിൽ കണ്ട  നോട്ടുകെട്ടുകളെ പറ്റി ഓർത്തു.
"ഞാനിതാ വരുന്നു."
അവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് നടന്നു. അലമാരയിൽ നിന്ന് പൈസ എടുത്ത് ഒന്നുകൂടി പരിശോധിച്ചു. ഒരുപാടുണ്ട്, രണ്ടായിരത്തിന്റെ നോട്ടുകൾ.
നാല് കെട്ടുകൾ. ഒരു കെട്ടിൽ 50 എണ്ണം.
മൂന്നേക്കാൽ ലക്ഷം രൂപയാണ് ഹൈദരാലിക്ക് കൊടുക്കാനുള്ളത്.
അലമാരയിൽ നിന്ന് മൂന്ന് കെട്ടുകൾ അവൾ എടുത്തു.

തന്റെ കയ്യിലുള്ള ഇരുപത്തയ്യായിരം ചേർത്താണ് ഹൈദരാലിക്ക് കൊടുത്തത്.
പണം കണ്ടപ്പോൾ ഹൈദരാലിക്കയുടെ മുഖമൊന്നു മങ്ങിയത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. കയ്യിൽ കിട്ടിയ ഇര വഴുതി മാറിപ്പോയതിന്റെ വിഷമം അയാളുടെ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു.
"മുഴുവനും ഉണ്ട് ഇക്കാ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
ഹൈദരാലി തല കുലുക്കി.
"മോളുടെ ബിസിനസ് ഒന്നും ശരിയായിട്ടില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. എന്നുവച്ചാ ഞാൻ കാശ് തന്ന കാര്യം നടന്നില്ല. ചില സമയത്ത് അങ്ങനെയാണ് നമ്മൾ വിചാരിച്ച പോലെ ഒന്നും നടക്കില്ല. പക്ഷേ അതിൽ തളരരുത്. ഇനിയും ശ്രമിക്കണം. നന്നായി പരിശ്രമിക്കണം. എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ എന്നോട് പറയാം. ഇത് മാേള് കയ്യിൽ വെച്ചോളൂ."
അയാൾ ഇരുപത്തയ്യായിരം രൂപ അവൾക്ക് തിരിച്ചു നൽകി. ആദ്യമൊന്ന് മടിച്ചെങ്കിലും അനസൂയ അത് സ്വീകരിച്ചു.
"ഇനിയും എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ വിളിക്കണം."
പോകുമ്പോൾ ഹൈദരലി പറഞ്ഞു.
"വിളിക്കാം."
തല കുലുക്കി അനസൂയ  അയാളെ യാത്രയാക്കി.

ഹൈദരാലി പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അനസൂയക്ക് ശ്വാസം നേര വീണത്.
വലിയൊരു കെണിയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടതിന്റെ ആശ്വാസം.
പക്ഷേ തിരിച്ചു റൂമിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ വീണ്ടും അവൾക്ക് പരിഭ്രാന്തി വന്നു,
മൂന്നുലക്ഷം രൂപ പോയി എന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ തൻറെ ഭർത്താവിൻറെ റിയാക്ഷൻ എന്താകുമെന്ന് അവൾക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നു.
നല്ല ദേഷ്യം വരും. ചിലപ്പോൾ അടിക്കും. ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് പേടി തോന്നി.
ഈശ്വരാ ഇനി എങ്ങനെ ഇതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടും? അവൾ മേലോട്ട് നോക്കി.

കുറെ ആലോചിച്ച് അവൾ ഒരു വഴി കണ്ടെത്തി. തൽക്കാലം ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ നടിക്കാം. താൻ പണം കണ്ടിട്ടുമില്ല എടുത്തിട്ടുമില്ല. 

അവൾ തന്റെ കയിലെ ഇരുപത്തയ്യായിരം രൂപയിലേക്ക് നാേക്കി. സണ്ണി തന്ന അതേ നോട്ടുകൾ.
അത് എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചു.
ഹൈദരാലിക്ക വാങ്ങിയ മൂന്ന് ലക്ഷം രൂപ മുഴുവനും ഭരതേട്ടന്റെ അലമാരയിൽ നിന്നെടുത്തതായിരുന്നു. ഇനി ഒരു കെട്ട് അഥവാ ഒരു ലക്ഷം രൂപ കൂടി ബാക്കിയുണ്ട് അലമാരയിൽ. തന്റെ കയ്യിലുള്ള 25000 കൂടി അതിൻറെ കൂടെ ചേർത്ത് വെച്ചാലോ എന്ന് അവൾ ആദ്യം ആലോചിച്ചു. പിന്നെ മനസ്സിലായി അത് ആനമണ്ടത്തരം ആണെന്ന്. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ താൻ തന്നെയാണ് പണം എടുത്തത് എന്ന് മനസ്സിലാവും.
കള്ളന്മാർ പൈസ തിരിച്ചു വെക്കുകയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ.

തൽക്കാലത്തേക്ക് ഈ 25000 രൂപ എന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കട്ടെ . അവൾ വിചാരിച്ചു.

അന്ന് വൈകുന്നേരം ഭരത് വന്നിട്ട് ഉറങ്ങും വരെ അവൾ നിൽക്കാനും ഇരിക്കാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയിലായിരുന്നു.
പക്ഷേ അന്ന് ഭരത് അതൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. 
പിറ്റേദിവസം രാവിലെയാണ് അയാൾ പാെതിയിലുണ്ടായിരുന്ന പണത്തിൽ ഒരു ഭാഗം നഷ്ടപ്പെട്ട കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്.

"ഇവിടെയിരുന്ന ബാക്കി ക്യാഷ് എവിടെ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു. അനസൂയ അടുക്കളയിൽ ആയിരുന്നു.
"എന്താ? എന്ത് കാശ്?"
അവൾ ചെന്ന് ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ ചോദിച്ചു.
"ഇവിടെ... എന്റെ അലമാലയിൽ അലമാരയിലിരുന്ന മൂന്ന് ലക്ഷം രൂപ കാണാനില്ല."
"ഭരതേട്ടാ അത് നിങ്ങള് വേറെ എവിടെയെങ്കിലും ആയിരിക്കും വച്ചിട്ടുണ്ടാവുക. ശരിക്കും നോക്ക്."
"കോപ്പ് എനിക്കറിയാം ഞാൻ കാശ് വെച്ചത് എവിടെയാണെന്ന്."
"എന്നാപ്പിന്നെ എന്നോട് ചോദിക്കുന്നത് എന്തിനാ?"
അനസൂയ ദേഷ്യപ്പെട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.
ഭരത് എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറയുന്നത് അവൾ കേട്ടു. കാത് പാെത്താനാണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത് .
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അലമാരയിലുള്ള തുണിയെല്ലാം വലിച്ച് താഴെ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് ഭരത്.
"അയ്യോ ഇതെന്താ ചെയ്യുന്നേ. ഈ തുണിയെല്ലാം കേടു വരും."
ഭരത് അവളെ ഒന്നു നോക്കി.
"നിൻറെ ഒരു തുണി! ഇവിടെ മൂന്നു ലക്ഷം രൂപ കാണാനില്ല. അപ്പോഴാണ് അവളുടെ ഒരു തുണി!"
മേശമേൽ ഇരുന്ന ബാക്കി ഒരു ലക്ഷം രൂപയുടെ കെട്ട് അവൾ കണ്ടു.
"ദാണ്ടെ ഇരിക്കുന്നു കാശ് ഇവിടെ. എന്തിനാ നിങ്ങൾ അവിടെ പോയി തപ്പുന്നത്?"
അവൾ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
ഭരത് അവളെ അടിക്കാൻ കയ്യോങ്ങി.
പക്ഷേ അടിച്ചില്ല. അസൂയ പേടിച്ച് പിറകിലോട്ട് മാറിക്കളഞ്ഞു. അവളുടെ തല ചുമരിൽ പോയി ഇടിച്ചു.
ഭരത് വീണ്ടും അവളെ തീഷ്ണമായ കണ്ണുകളോടെ നോക്കി.
"എടി പോത്തേ, അത് എൻറെ കയ്യിലുള്ള ബാക്കി ഒരു ലക്ഷം രൂപയാണ് മൊത്തം നാല് ലക്ഷം രൂപ ഉണ്ടായിരുന്നു."
ചുമരിൽ ഇടിച്ച അനസൂയയുടെ തല വേദനിച്ചു. അവൾക്ക് ദേഷ്യവും സങ്കടവും വന്നു. താനാണ് പണം എടുത്തത് എന്ന് ഒരിക്കലും ഇയാളോട് പറയാൻ പോകുന്നില്ല എന്ന് ആ നിമിഷം അവൾ ഉറച്ചു തീരുമാനിച്ചു.

അനസൂയ തല തടവിക്കൊണ്ട് കുറച്ചുനേരം അവിടെ നിന്നു.
"എന്നാലും ഞാൻ അതല്ല ആലോചിക്കുന്നത്." ഭരത് പറഞ്ഞു. "ഇത് ഏത് കള്ളനാ നാലു ലക്ഷം രൂപയിൽ നിന്ന് മൂന്ന് ലക്ഷം മാത്രം എടുത്ത് ബാക്കി ഒരു ലക്ഷം അവിടെ തിരിച്ചുവച്ച് പോകുന്നത്?"
അനസൂയക്ക് താൻ ചെയ്തത് മണ്ടത്തരം ആയോ എന്ന് സംശയം തോന്നി.
മുഴുവനും എടുക്കണമായിരുന്നു.
"എന്തേലും അത്യാവശ്യം ഉള്ള കള്ളനായിരിക്കും."
അവൾ പറഞ്ഞു.
ഭരത് വീണ്ടും അവളെ നോക്കി.
"അയ്യോ ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാൻ പോണു."
അതും പറഞ്ഞ് അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് ഊൺമേശയിൽ എടുത്തുവച്ച് അവൾ അയാളെ വിളിച്ചു.
"കഴിക്കാൻ വരുന്നില്ലേ?"
"ഇന്നെനിക്കൊരു മൈരും വേണ്ട!"
ഭരത് പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ ദേഷ്യം കണ്ട് അനസൂയക്ക് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം തോന്നി. സത്യം പറയാതിരുന്നത് വളരെ നന്നായി. ഇല്ലെങ്കിൽ ഇയാൾ തന്നെ തലയ്ക്ക് അടിച്ചു കൊന്നേനെ.

"കോപ്പ്. ഒരു സ്ഥലത്തിന് അഡ്വാൻസ് കൊടുക്കാൻ വെച്ചതായിരുന്നു ഇനിയിപ്പോ ഞാൻ എന്തു ചെയ്യും?"
ഭരത് പിറുപിറുത്തു.
"ബാങ്കിൽ നിന്ന് എടുത്തൂടെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"ഇന്ന് ഏത് ബാങ്കാ തുറക്കുക? ഇന്ന് രണ്ടാം ശനി അല്ലേ? നാളെയും തുറക്കില്ല."
"അപ്പോൾ മറ്റന്നാൾ എടുക്കണം."
"ഇന്ന് അഡ്വാൻസ് കൊടുക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ സ്ഥാനത്ത് മറ്റന്നാൾ ചെന്നാൽ നടക്കുമോ?അപ്പോഴത്തേക്ക് അത് വേറെ ആരെങ്കിലും കൊണ്ടുപോകും."

താൻ ചെയ്തത് വളരെ തെറ്റായിപ്പോയി എന്ന് അനസൂയക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി. പക്ഷേ പിന്നെ വിചാരിച്ചു, സാരമില്ല. അങ്ങനെ ആ സമയത്ത് ചെയ്തില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ വേറെ എന്ത് നടന്നേനെ എന്ന് അവൾക്ക് ഓർക്കാൻ പോലും കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഭരതേട്ടൻ അഡ്വാൻസ് ഒക്കെ കൊടുത്ത് സ്ഥലം മേടിക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ അതേ സമയം ഇവിടെ തൻറെ ഭാര്യയെ ഹൈദരാലി എന്ന വൃദ്ധൻ മതിവരുവോളം ഭോഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് അയാൾ അറിയുമായിരുന്നില്ല.

അതും ഒരു തവണയൊന്നുമല്ല. മുന്നേക്കാൽ ലക്ഷം രൂപക്ക് പകരമായി മൂന്ന് തവണ ഹൈദരാലിക്ക തന്നെ ഈ ബെഡ്ഡിലിട്ട്...
അനസൂയ വെറുപ്പോടെ തല കുലുക്കി.
താൻ ചെയ്തത് വളരെ ശരിയായ കാര്യമാണ്.
അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഭരത് വസ്ത്രം ധരിച്ച് പുറത്തേക്കു പോയി. അനസൂയ കുട്ടികളെ സ്കൂളിലേക്ക് പറഞ്ഞുവിട്ട് അരമണിക്കൂർ കഴിയുമ്പോഴേക്കും അയാൾ തിരിച്ചു വന്നു. അയാളുടെ കാറിന് പിറകിൽ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ജനലിലൂടെ ആ കാഴ്ച കണ്ട് അനസൂയ ഭയന്നുവിറച്ചു.
"ഈശ്വരാ!"
അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു.
ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഭരത് പോലീസിൽ പരാതി കാെടുക്കുമെന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ല.
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് കോളിംഗ് ബെൽ ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ വീണ്ടും ഞെട്ടി.
ഏതു നിമിഷവും എന്തും സംഭവിക്കും എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
കോളിംഗ് ബെൽ വീണ്ടും അടിച്ചു.
വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ഹൃദയം പടപടാ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മുമ്പിൽ ഭരതേട്ടൻ നിൽക്കുന്നുണ്ട്.  അയാൾക്ക് പിറകിൽ കാക്കി വേഷം ധരിച്ച ഒരാൾ. അയാളുടെ മുഖം കണ്ട് പണ്ടെവിടെയോ കണ്ടു മറന്നത് പോലെ തോന്നി.
"ഇത് അനസൂയ അല്ലേ?"
പോലീസുകാരൻ ചോദിച്ചു.
അനസൂയ കണ്ണുമിഴിച്ച് അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി.
"അ... അതെ..."
ഒരു നിമിഷം ഇതൊരു പരീക്ഷണമാണോ എന്ന് വരെ അവൾ ആലോചിച്ചു.
"അകത്തേക്ക് വാ ഫാരിസ്."
ഭരത് അയാളെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
ആഗതനാവട്ടെ അനസൂയയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. അയാൾ പെട്ടെന്ന് തലതിരിച്ച് ഫാരിസിനെ നോക്കി.
"എടോ ഇതാണോ തൻറെ ഭാര്യ?"
"അതെ അറിയുമോ?"
"ഹ! എന്ത് ചോദ്യം? ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് അല്ലേ പഠിച്ചത്? അനസൂയക്ക് എന്നെ ഓർമ്മയുണ്ടോ?"
അനസൂയയെ നോക്കി കൊണ്ടാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്. അനസൂയ ശ്രമപ്പെട്ട് ആലോചിച്ചു.
"ഹൈസ്കൂളിലാണോ? ഫാരിസ് എന്നാണോ പേര് പറഞ്ഞത്?"
ചോദിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അയാളുടെ നെഞ്ചിലെ നെയിം പ്ലേറ്റിൽ പതിഞ്ഞു. 
ഫാരിസ് മുഹമ്മദ്.
അവൾ കണ്ടു.
"അതെ, ഞാൻ തന്നെയാടോ ഫാരിസ് എന്തൊരു അത്ഭുതം വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല. എത്രയോ കാലം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഇപ്പോൾ കാണുന്നത്. അതും ഇങ്ങനെ ഒരു അവസരത്തിൽ!"

കേസ് അന്വേഷിക്കാൻ വന്നത് തൻറെ ബാല്യകാല സുഹൃത്താണ് എന്നത് അനസൂയയെ അല്പം ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
ഹൈസ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ക്ലാസിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഫാരിസ് മുഹമ്മദിനെ ഓർമ്മയുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും പറയത്തക്ക സൗഹൃദം ഒന്നും അന്ന് അവനുമായിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പത്തറുപത് പേരുള്ള ക്ലാസിലെ ഒരു സാധാരണ സ്റ്റുഡൻറ് മാത്രമായിരുന്നു ഫാരിസ് മുഹമ്മദ്.
താൻ ആണെങ്കിലോ പലരുടെയും ഡ്രീം ഗേളും.

"ഭരതുമായി പണ്ടേ എനിക്ക് സൗഹൃദം ഉണ്ട്. പക്ഷേ എൻറെ പഴയ ക്ലാസ്മേറ്റ് ആണ് അവൻറെ ഭാര്യ എന്ന് മാത്രം ഇവൻ പറഞ്ഞില്ല. "
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
"അതിന് എനിക്ക് അറിയില്ലല്ലോ."
ഭരത് പറഞ്ഞു.
"അത് ശരിയാ."
ഫാരിസ് തല കുലുക്കി.
"അനു ചായ എടുക്ക്. ഞാൻ ഇവന് നമ്മുടെ റൂം ഒന്ന് കാണിച്ചു കൊടുക്കട്ടെ."
ഭരത് പറഞ്ഞു. അവർ രണ്ടുപേരും ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അനസൂയ വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് മുങ്ങി . 
"ബെഡ്റൂം ആണോ?"
ഫാരിസ് ചോദിക്കുന്നത് അവൾ കേട്ടു. അങ്ങോട്ട് പോകാൻ അവൾക്ക് ധൈര്യം വന്നില്ല.
പാരിസ് പണ്ട് തന്റെ ഓർമ്മയിൽ ഉള്ള നീണ്ടുമെലിഞ്ഞ പയ്യനൊന്നുമല്ല. അരോഗ ദൃഢഗാത്രനായ ഒരു പോലീസുകാരനായി അവൻ മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തന്റെ ഭർത്താവിനുള്ള പോലെ കുടവയർ ഒന്നും ഇല്ല.
മസിൽ ഉരുണ്ടു നിൽക്കുന്ന കൈകൾ. അയാളെ കണ്ടാൽ അറിയാം നല്ല കഴിവുള്ള പോലീസുകാരനാണ് എന്ന്. ഏതു കുറ്റവാളിയെയും കണ്ടെത്താനും പിടിക്കാനും ഉള്ള സാമർത്ഥ്യം ഉണ്ടാകും.
തന്നെയൊക്കെ ചിലപ്പോൾ കുറച്ച് നിമിഷം കൊണ്ട് പിടിച്ചേക്കാം.
എവിടെയെങ്കിലും പോയി ഓടിപ്പോയാലോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം അനസൂയ ആലോചിച്ചു.
താനാണ് മോഷ്ടാവ് എന്ന് ഫാരിസ് പറഞ്ഞാൽ ഭർത്താവിൻറെ അടി മാത്രമല്ല അയാളുടെ മുന്നിലും അപമാനിത ആവേണ്ടിവരും. കുറേക്കാലത്തിനുശേഷം കണ്ടുമുട്ടിയ പഴയകാല സുഹൃത്തിന് മുമ്പിൽ തലകുനിച്ച്, തൊലിയിരിഞ്ഞ പോലെ, നിൽക്കേണ്ടിവരും.
ഈശ്വരാ, എന്തൊരു പരീക്ഷണം!
ഏതുനേരത്താണ് ആ കാശെടുത്ത് ഹൈദരാലിക്കക്ക് കൊടുക്കാൻ തോന്നിയത്?
എല്ലാത്തിനും ആ അനിതയെ പറഞ്ഞാൽ മതി.
അല്ല, എല്ലാത്തിനും തൻറെ സ്റ്റാർട്ടപ് തുടങ്ങാനുള്ള ആഗ്രഹത്തെ പറഞ്ഞാൽ മതി.
ചായ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനിടയിൽ അസൂയ സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു.
അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാൻ!

അല്പസമയം കഴിഞ്ഞ് ചായ ഉണ്ടാക്കി അവൾ പൂമുഖത്തേക്ക് ചെന്നു.
ഫാരിസും ഭരതും അവിടെ സംസാരത്തിലാണ്.

"രണ്ടുപേരെയും എനിക്ക് കാണണം. നിങ്ങളുടെ പുരയിടത്തിൽ പണിയെടുക്കുന്ന പരമു, ന്യൂസ് പേപ്പർ ഇടുന്ന ശേഖരൻ."
ഫാരിസ് ഭരതനോട് പറയുന്നത് അനസൂയ കേട്ടു.
"ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു വരുത്താം."
ഭരത് ഉടനെ പറഞ്ഞു.
"ഭരതേട്ടാ." അനസൂയ വിളിച്ചു. "ഭരതേട്ടൻ വിളിച്ചു വരുത്തേണ്ട. അവർ വിചാരിക്കും ഭരതേട്ടന് അവരെ സംശയം ഉണ്ടായിട്ടാണ് എന്ന്."
"ഒരു മോഷണം ആവുമ്പോൾ എല്ലാവരെയും സംശയിക്കണം അനസൂയ." ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അനസൂയ അയാളെ നോക്കി.
"എന്നെയും സംശയമുണ്ടോ?"
ധൈര്യം അഭിനയിച്ചാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്.
"പിന്നെന്താ, ഉണ്ടല്ലോ."
ഫാരിസിന്റെ മറുപടി അവളെ അങ്കലാപ്പിലാക്കി.
ഫാരിസ് ചിരിച്ചു.
"എടോ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാ. താൻ ഇങ്ങനെ ടെൻഷനടിച്ചു നിൽക്കാതെ."
"ടെൻഷൻ അടിക്കാതെ പിന്നെ? ഒന്നും രണ്ടുമല്ല മൂന്നു ലക്ഷം രൂപയാ. കേട്ടിട്ട് തന്നെ എനിക്ക് ഒരു മനസ്സമാധാനം ഇല്ല. ഈ വീട്ടിൽ ആദ്യമായിട്ട് ഇങ്ങനെ ഒരു..."
അനസൂയ മുഖത്ത് നോക്കാതെയാണ് പറഞ്ഞത്.
"താൻ പേടിക്കേണ്ട; കള്ളനെ ഞാൻ പുഷ്പം പോലെ പൊക്കും."
അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്. പിന്നെ ഭരതനെ നോക്കി.
"അവരെ രണ്ടുപേരെയും വിളിച്ചാേ; എനിക്ക് കുറച്ചു ചോദിച്ചറിയാൻ ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി."

ഭരത് തലയാട്ടി ഫോൺ ചെയ്യാൻ ആരംഭിച്ചു.
അനസൂയ ഫാരിസിന് ചായ കൊടുത്തു.
ഒരു സിപ്പ് എടുത്തു കുടിച്ച് ഫാരിസ് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"താൻ ഒരു സംഭവമാട്ടോ."
"അതെന്താ?"
"താൻ അന്നേ ഒരു സുന്ദരിയായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെയും ഹാർട്ട്ത്രോബ്. എന്നെയൊക്കെ താൻ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് പോലും അറിയില്ല. അതിനുശേഷം നിന്നെപ്പറ്റി ഒരു വിവരവുമില്ല. ഞങ്ങൾ ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ ഇടയ്ക്ക് കാണുമ്പോൾ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ചോദിക്കും തന്നെപ്പറ്റി എന്തെങ്കിലും അറിവുണ്ടോ എന്ന്. അവസാനം ഇപ്പോഴല്ലേ അറിഞ്ഞത്. ഈ കോന്തൻ ഭരത് നിന്നെ ഇവിടെ പൂഴ്ത്തി വച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന്."
അനസൂയ ചിരിച്ചുപോയി.
"ഇങ്ങനെ ചിരിക്കല്ലേ. എനിക്ക് കേസിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധ തെറ്റി പോകും."
"ഒന്ന് പോ ഫാരിസേ. നല്ല വാചകമടി ആണല്ലോ."
അനസൂയയും ചിരിച്ചു. കുറച്ച് ചിരിച്ചപ്പാേൾ അനസൂയക്ക് അല്പം ആശ്വാസം തോന്നി.

അല്പം കഴിഞ്ഞ് പരമവും ശേഖരനും തത്രപ്പെട്ട് ഓടി വന്നു.
"ശേഖരൻ എൻറെ കൂടെ വാ; കുറച്ചു ചോദിക്കട്ടെ."
ഹാരിസ് അയാളെയും കൂട്ടി മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് പോയി.
പരമു പേടിയോടെ അനസൂയയും ഭരതിനേയും മാറിമാറി നോക്കി.
അനസൂയക്ക് വിഷമം തോന്നി.
"പരമുച്ചേട്ടൻ വിഷമിക്കേണ്ട." അവൾ പറഞ്ഞു. "ഒന്നും ചെയ്യില്ല."
"അനസൂയ അടുക്കളയിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ."
ഭരത് കർക്കശമായി പറഞ്ഞു.
താൻ പരമുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് ഭരതിന് ഇഷ്ടമായില്ലെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
അവൾ തലകുലുക്കി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
പരമു ദയനീയമായി അവളെ നോക്കി.
ഫാരിസിനെ കണ്ട് ഭയന്നു വിറച്ച് നിൽക്കുകയാണ് അയാൾ.
ഒരു തെറ്റും അയാൾ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് അറിയാവുന്ന രണ്ട് വ്യക്തികളെ ഈ ലോകത്തുള്ളൂ.
ഒന്ന് താനും പിന്നെ അയാളും.
രണ്ടുപേർക്കും അത് വേറൊരാളെ പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റില്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഫാരിസ് പരമുവിനെയും മുകളിലേക്ക് വിളിച്ചു.
അനസൂയ അങ്ങോട്ട് എത്തിനോക്കി.
ദയനീയമായി വിറച്ചു കൊണ്ടാണ് പരമു മുകളിലേക്ക് ഗോവണി കയറിപ്പോയത്.

15 മിനിറ്റെങ്കിലും കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ശേഖരനും പരമുവും താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയത്.
"ഇപ്പൊ പൊയ്ക്കോ. നാളെ രാവിലെ സ്റ്റേഷനിൽ വരണം."
ഫാരിസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
രണ്ടുപേരും ഭയഭക്തി ബഹുമാനത്തോടെ തലയാട്ടി. പേടിച്ചരണ്ട് ഇപ്പോൾ താഴെ വീഴും എന്ന മട്ടിലാണ് രണ്ടുപേരുടെയും നിൽപ്പ്.
"രണ്ടുപേരെയും എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്. രണ്ടിൽ ഒരാളാവും എന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്. ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറയാം. നിങ്ങളിൽ ഒരാൾ മാത്രമേ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോവുകയുള്ളൂ." ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അനസൂയ ഞെട്ടി.

രണ്ടുപേരും പോയ ശേഷം ഫാരിസ് അവരെക്കുറിച്ച് അനസൂയയോടും ചോദിച്ചു.
"ശേഖേട്ടനെപ്പറ്റി എനിക്ക് അധികമൊന്നും അറിയില്ല." അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"പക്ഷേ പരമുവേട്ടനെ എനിക്കറിയാം. പുള്ളി ഇങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ല എന്ന് എനിക്ക് 200% ഉറപ്പുണ്ട്. ഫാരിസിനെ അയാളെ സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ ഫാരിസിന്റെ സാമർത്ഥ്യത്തെ എനിക്ക് സംശയിക്കേണ്ടി വരും. എനിക്ക് അത്രയും ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ അങ്ങനെ പറയുന്നത് അല്ലാതെ ഫാരിസിനെ വിശ്വാസമില്ലാത്തതു  കൊണ്ടൊന്നുമല്ല."
അവൾ വിശദീകരിച്ചു.
"ശ്ശോ; എന്നാലും നെഞ്ചിൽ തട്ടുന്ന ഡയലോഗ് ആണല്ലോ അനസൂയേ അത്!"
"സോറി ഫാരിസ്. പക്ഷേ പരമുച്ചേട്ടനെ ഇങ്ങനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ഭയങ്കര വിഷമം തോന്നി.  അദ്ദേഹത്തിൻറെ പേടിയും മറ്റും കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സഹിക്കുന്നില്ല."
"അവരെ രണ്ടുപേരെയും സംശയിക്കാൻ എനിക്ക് ഒരു തെളിവും കിട്ടിയിട്ടില്ല. പിന്നെ ഇതെല്ലാം ഒരു സ്വാഭാവിക കാര്യങ്ങളാണ്. ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ് അന്വേഷണം ഞങ്ങൾ നടത്താറ്. അനസൂയ പേടിക്കണ്ട."

"ഇവരല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ വേറെ ആരെയാണ് സംശയിക്കാൻ പറ്റുക?"
ഭരത് ചോദിച്ചു.
"ഇതിൽ ഇപ്പോൾ ഫോറൻസിക് നിന്നും വിളിച്ചിട്ട് കാര്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നില്ല. നിങ്ങൾ തന്നെ അലമാരയും ബാക്കിയുള്ള പണവും എല്ലാം ശരിക്ക് തൊട്ടു എവിഡൻസ് ടാമ്പർ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു. ഇനിയെന്ത് വിരലടയാളം ഇനിയെന്ത് ഡോഗ് ഷോ!"
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഫാരിസ് പറഞ്ഞത്.
"ഛെ! ഞാനാണെങ്കിൽ ബാക്കിയുള്ള പണം ഉടനെ എടുത്ത് എണ്ണിയും നോക്കി. അതിൽ കള്ളന്റെ വിരലടയാളം ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തില്ല."
ഭരത് പറഞ്ഞു.
"ഒന്നുകിൽ കള്ളൻ നല്ല ബുദ്ധിമാനാണ്. ഇല്ലെങ്കിൽ പച്ച പാവം. സാരമില്ല. ഇനിയും ഒരുപാട് മാർഗ്ഗങ്ങളുണ്ട് ഞാൻ ചുറ്റുമുള്ള സിസിടിവി ക്യാമറകൾ ഒന്ന് പരിശോധിക്കട്ടെ. പണം നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്ന ആ സമയത്ത് ഈ വഴിക്ക് വന്ന എല്ലാവരെയും ഞാൻ പൊക്കും. ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഒരു മോഷണം കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഒക്കെ ഈസിയാണ്."
അയാളുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് അനസൂയക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി.
സിസിടിവി നോക്കി ഈ വഴിക്ക് പോയ എല്ലാവരെയും ചോദ്യം ചെയ്തു വരുമ്പോഴേക്കും അയാൾ ക്ഷീണിക്കും.
ഒരിക്കലും തന്നെ പിടിക്കാൻ പോകുന്നില്ല.

വൈകുന്നേരം അവൾ പരമു ചേട്ടനെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു.
"പരമുച്ചേട്ടനാണ് ഇത് ചെയ്തത് എന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കില്ല. ചേട്ടൻ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട . ഞാൻ ഫാരിസിനോട് സംസാരിച്ചോളാം."

അവൾ പറഞ്ഞു.
തന്റെ കൂടെ പഠിച്ച ആളാണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ചേട്ടന് ചെറിയ ആശ്വാസം തോന്നി.
എന്നാലും അയാളുടെ വിഷമം കണ്ട് അനസൂയക്ക് ദയ തോന്നി.
ഒന്നുമറിയാതെ ആണല്ലോ അയാൾ ഈ കേസിൽ വന്ന് പെട്ടത്. അതിനു കാരണക്കാരി താൻ ആണല്ലോ എന്നും ആലോചിച്ചപ്പോൾ അനസൂയക്ക് വിഷമം തോന്നി. പക്ഷേ എന്തുചെയ്യാൻ!

പിറ്റേന്ന് അവൾ ഫാരിസിന്റെ മൊബൈൽ നമ്പർ ഭരതിെന്റെ ഫോണിൽ നിന്ന് തപ്പിയെടുത്തു. ഭരത് പോയിക്കഴിഞ്ഞ ശേഷം അയാളെ ഫോൺ ചെയ്തു.
"ഫാരിസ്... ഒരു റിക്വസ്റ്റ് ഉണ്ട് . പരമു ഏട്ടനെ ചോദ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ കുറച്ച് സോഫ്റ്റ് ആയിട്ട് ചെയ്യണം. കാരണം ചേട്ടൻ ഇത് ചെയ്യില്ലെന്ന് എനിക്ക് 200 ശതമാനവും ഉറപ്പുണ്ട്. കുറെ കാലമായിട്ട് ഉള്ള ബന്ധമാണ്. മോഷണം പോയ പണം നഷ്ടപ്പെട്ടാലും കുഴപ്പമില്ല. ഇങ്ങനെയുള്ള ബന്ധങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടരുത് എന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട് അതുകൊണ്ട് പറയുകയാണ്. പ്ലീസ്..."
"എന്താണ് അനസൂയ, എന്നോട് ഇങ്ങനെയാെന്നും പറയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. എൻറെ നമ്പർ എവിടുന്ന് കിട്ടി?"
"ഭരതേട്ടന്റെ ഫോണിൽ നിന്നും എടുത്തു."
"ചോദിച്ചെന്നേയുള്ളു കേട്ടോ. ഞാൻ സേവ് ചെയ്തോട്ടെ?"
അനസൂയ ആദ്യമൊന്ന് അമ്പരന്നു.
"എന്താ ഇത് ഇത്ര ചോദിക്കാൻ? ഇതിൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ?"
"ഒന്നുമില്ലെടോ ഞാൻ ഇന്ന് അങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്; എനിക്ക് തൻറെ ബെഡ്റൂം ഒന്നുകൂടി പരിശോധിക്കണം."
"അയ്യോ, ഭരതേട്ടൻ ഇന്ന് ഇവിടെ ഇല്ലല്ലോ?"
"അത് സാരമില്ല, ഞാൻ വരുന്നതു കൊണ്ട് കുഴപ്പമില്ലല്ലോ?"
"ഇല്ല വന്നോളൂ."
അവൾ പറഞ്ഞു.

തന്റെ ബെഡ്റൂമിൽ ഇനി അയാൾ എന്ത് പരിശോധിക്കാനാണ്? അനസൂയ ആലോചിച്ചു. ഏതായാലും അവൾ ബെഡ്റൂമിലെ സാധനങ്ങളെല്ലാം ഒന്നുകൂടി അറേഞ്ച് ചെയ്തു. ഡ്രസ്സിംഗ് മിറർ ഒന്നുകൂടി തുടച്ചു. മേക്കപ്പ് സാധനങ്ങൾ ഒതുക്കി വെച്ചു. അതെല്ലാം അലങ്കോലമായിരിക്കുന്നത് മറ്റൊരാൾ കാണുന്നത് അവൾക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.
ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു കാണും ഫാരിസിന്റെ പോലീസ് ജീപ്പ് ഉമ്മറത്ത് വന്നു
നിന്നു.
"അനസൂയ ഇവിടെ വന്നിരിക്ക്. ഞാൻ ചോദിക്കട്ടെ."
വന്നപാടെ സോഫയിൽ ഇരുന്ന് ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
L ഷേപ്പിൽ ഉള്ള സോഫയിൽ അയാളുടെ മുന്നിൽ വലതുവശത്തായി അയാൾ കൈ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു. അനസൂയ അവിടെ ഇരുന്നു.
"സാധാരണ ഇങ്ങനെയുള്ള മോഷണ കേസുകളിൽ പ്രൈം സസ്പെക്ട് വീട്ടുജോലിക്കാരോ അവരുടെ കൂടെ ഉള്ളവരോ ആയിരിക്കും. ഇത് ഞങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ തന്നെ വീട്ടുകാർഅവരുടെ വീട്ടിൽ ജോലിക്കാരെ സംശയിക്കാൻ തുടങ്ങും. ഇവിടെ പക്ഷേ തിരിച്ചാണ്. ഭരതിന് പരമുവിനെ സംശയമുണ്ട്. അനസൂയയ്ക്ക് അതില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല പരമു നിരപരാധിയാണെന്ന് പൂർണ്ണ വിശ്വാസവുമുണ്ട്. അതെന്താ അങ്ങനെ? പരമുവിനെ ഇത്ര വിശ്വസിക്കാൻ എന്താ കാരണം?"
"കാരണം..." അനസൂയ അൽപ്പമാെന്ന് ഇളകി ഇരുന്നു.
"പരമുവിനെ എനിക്കറിയാം അത്രതന്നെ."
"നോ അനസൂയ. ആ കാരണം ഞാൻ പറയാം. പരമു അല്ല കാശെടുത്തത് എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് നന്നായി അറിയാം. അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ കാശ് ആരാണ് എടുത്തത് എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് നന്നായി അറിയാം."
"എന്താ പറയുന്നത്?"
അനസൂയയ്ക്ക് അവൻറെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കാൻ പ്രയാസം തോന്നി.
"അനസൂയയുടെ കോൾ റെക്കോർഡ്സ് ഞാൻ പരിശോധിച്ചു. സംഭവം നടക്കുന്നതുവരെ ഒരു നമ്പറിൽ നിന്ന് അനസൂയയുടെ ഫോണിലേക്ക് ഒരുപാട് കോളുകൾ വന്നിട്ടുണ്ട്. സംഭവം നടന്ന ബുധനാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം ഒരു കോളും വന്നിട്ടുമില്ല. വൺ മിസ്റ്റർ ഹൈദരലിയുടെതാണ് ഈ നമ്പർ. ഹൈദർ അലിയെ എനിക്കറിയാം. അയാളുടെ പ്രൊഫഷൻ എന്താണെന്നും അറിയാം. കേൾക്കുമ്പോൾ അനസൂയയ്ക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ പ്രയാസം തോന്നും. പക്ഷേ ഒപ്പം പഠിച്ച ഒരു ഫ്രണ്ട് എന്ന നിലയിൽ അനസൂയ എന്നോട് ഇനിയും കള്ളങ്ങൾ പറയരുത് എന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് പറയുകയാണ്. എൻറെ കയ്യിൽ തെളിവുകൾ വേറെയും ഉണ്ട്. എൻറെ കൺക്ലൂഷൻ ഇതാണ്. അനസൂയ ആണ് പണം എടുത്തത്. അത് താൻ ഹൈദർ അലിയെയാണ് ഏൽപ്പിച്ചത്. ഭരതിനോട് പറയാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ആവശ്യമുണ്ട് അനസൂയയ്ക്ക്. കടം തന്ന കാശ് തിരിച്ചു കൊടുത്തതാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇതിൽ ബ്ലാക്ക് മെയിലും മറ്റു കാര്യങ്ങളും ഇല്ല എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചോട്ടെ. കാരണം ഹൈദർ അലിയെ എനിക്ക് കുറേക്കാലമായി അറിയാം. ഒന്ന് രണ്ട് കേസുകൾ അയാളുടെ പേരിൽ ഉണ്ട്. സ്ത്രീകളുമായുള്ള ഇടപാട് അയാൾക്ക് പ്രത്യേകം താൽപര്യമുള്ള കാര്യമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ചോദിക്കുന്നത്. ഹൈദർ അലി ബ്ലാക്ക് മെയിൽ ചെയ്യുന്നുണ്ടോ?"
"ഇ...ഇല്ല."
"പിന്നെ എന്തിനാ എന്തിനാണ് അനസൂയ അയാൾക്ക് കാശ് കൊടുത്തത്. എന്താണ് അയാളുമായി അനസൂയയുടെ ഇടപാട്?"
"ഇല്ല...ഞാൻ അയാൾക്ക്..."
അനസൂയ പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ ഫാരിസ് കൈ ഉയർത്തി അവളെ തടഞ്ഞു.
"സ്വയം ഡിഫൻഡ് ചെയ്ത് അനസൂയ നമ്മുടെ സൗഹൃദത്തെ അവഹേളിക്കരുത്... പ്ലീസ്."
അവൻറെ കണ്ണിൽ നോക്കാൻ പോലും അനസൂയയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
ഫാരിസ് അൽപം മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു.
"എന്താണെങ്കിലും എന്നോട് പറയാം. അനസൂയ മടിക്കേണ്ട. എസ് ഐ ഫാരിസ് അല്ല. തന്റെ സുഹൃത്ത് ഫാരിസാണ് പറയുന്നത്."
"പക്ഷേ എനിക്ക് സംസാരിക്കേണ്ടത് എസ് ഐ ഫാരിസിനോടാണ്."
അനസൂയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
"ഭരതേട്ടൻ ഇത് അറിയരുത്."
"അതെങ്ങനെ പറ്റും? വേറെ ഒരാളെ കാണിച്ചു കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റുമോ?"
"അതെനിക്കറിയില്ല. പക്ഷേ ഞാനാണ് പൈസ എടുത്തത് എന്ന് ഒരിക്കലും ഭരതേട്ടൻ അറിയാൻ പാടില്ല." അയാളുടെ രണ്ടു കൈകളിലും മുറുകെപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. "ഫാരിസ് എനിക്ക് വാക്ക് തരണം."
ഫാരിസ് അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി. അനസൂയ തിരിച്ചും.
അവൻ എന്തു പറയും എന്ന് അവൾക്കൊരു ഉറപ്പുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. 
"പ്ലീസ്, ഫാരിസ്."
അവൾ വീണ്ടും അപേക്ഷിച്ചു, താഴ്ന്ന സ്വരത്തിൽ.
ഫാരിസ് പതിയെ അവളുടെ കൈ വിടുവിച്ച് വലതു കൈകൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ തൊട്ടു. കവിളിന്റെ മൃദുത്വം തൊട്ടറിയാൻ എന്നപോലെ പുറം കൈകൊണ്ട് മെല്ലെ തഴുകി, അയാൾ.
ശരീരത്തിലൂടെ വൈദ്യുതി കടന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. ഇത് ആദ്യമായാണ് ഫാരിസ് തന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്. അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത് എന്താണ് എന്ന് അറിയാൻ അവൾ കൊതിച്ചു.
"പേടിക്കാതിരിക്കെടോ."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ തെളിഞ്ഞ മന്ദഹാസം കണ്ട് ആശ്വസിക്കണമെന്ന് അനസൂയ ഉള്ളു കൊണ്ട് ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ ഭയം വർധിച്ചതേയുള്ളൂ. എന്തോ ഒരു ആപത്ത് തന്നെ തേടി എവിടെയോ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

(തുടരും)

[Vikadakavi]

Nice update....like this slow build up

[krish_999]

അദ്ധ്യായം - നാല്

ഫാരിസ് പാേയിക്കഴിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് പഴയപോലെ ആകാൻ കുറെ സമയമെടുത്തു.
തന്റെ മോഷണം പിടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അയാളത് ഭരതേട്ടനോട് പറയുമോ? അതോ അയാൾ തന്നെ സഹായിക്കാൻ തയ്യാറാവുമാേ? തന്നോട് ഉള്ളതിനേക്കാൾ അയാൾക്ക് സൗഹൃദം ഭരതേട്ടനോടാണ് എന്ന കാര്യത്തിൽ അവൾക്കു ഉറപ്പായിരുന്നു. 

ഫാരിസിൽ നിന്നും ഭരതേട്ടൻ എല്ലാം അറിയുന്നതിന് മുമ്പ് താൻ തന്നെ  എല്ലാം അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞാലോ എന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചു. അതാണ് തൻറെ മുമ്പിലുള്ള ആകെ ഒരു വഴി.
അവൾ തീരുമാനിച്ചു.
അന്ന് വൈകുന്നേരം ഭരത് വന്നപ്പോൾ അവൾ അയാളോട് കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ കുട്ടികൾ അടുത്തുള്ളപ്പോൾ സംസാരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. കുട്ടികളുടെ മുമ്പിൽ വച്ച് അയാൾ തന്റെ മേൽ കൈവെച്ചാലാേ?

ഭക്ഷണശേഷം കുട്ടികൾ അവരുടെ റൂമിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അനസൂയ അതൊരു അവസരമായി കണ്ടു. മെല്ലെ അവൾ ഭരതിന്റെ അടുത്ത് ബെഡിൽ പോയിരുന്നു. അയാൾ മൊബൈലിൽ എന്തോ വായിച്ചു കൊണ്ട് കിടക്കുകയാണ്.
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് വാ തുറക്കാനായില്ല.
എങ്ങനെ പറയും? എങ്ങനെ തുടങ്ങും?
അവൾക്ക് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
കുറച്ചുദിവസം മുമ്പ് ഭരതിൽ നിന്നും കിട്ടിയ അടി അവൾ ഓർത്തു. അതിൻറെ നാലുമടങ്ങ് അടിയും താെഴിയുമായിരിക്കും തന്റെ കള്ളത്തരങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ കിട്ടുക.
ഇല്ല അതൊരിക്കലും പാടില്ല. താൻ ആയിട്ട് ഒന്നും പറയാൻ പോകുന്നില്ല. അനസൂയ ദൃഢ നിശ്ചയമെടുത്തു.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു വൈകുന്നേരം ഫാരിസ് വീണ്ടും ഭരതിനെ സന്ദർശിച്ചു. ഭരത് വീട്ടിലെത്തി വസ്ത്രം പോലും മാറിയിരുന്നില്ല. അപ്പോഴാണ് ഫാരിസിന്റെ ഫോൺ വന്നത്.
അവർ ലിവിങ് റൂമിൽ സംസാരിച്ച് ഉറക്കെച്ചിരിക്കുന്നത് അനസൂയ കേട്ടു. അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ അനസൂയക്ക് മനസ്സ് വന്നില്ല. പക്ഷേ അപ്പോഴാണ് ഭരതേട്ടൻ ചായ ആവശ്യപ്പെട്ടത്.
"ചായ വേണ്ട. തണുത്തത് എന്തെങ്കിലും മതി."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
അനസൂയ രണ്ടു ഗ്ലാസ് നാരങ്ങ വെള്ളം ഉണ്ടാക്കി ഒരു ട്രേയിൽ വെച്ച് അങ്ങോട്ട് ചെന്നു. ഫാരിസിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ അവൾക്ക് മടി തോന്നി. പ്രത്യേകിച്ചും ഭരതേട്ടന്റെ മുന്നിൽവച്ച്.
ഭരതേട്ടൻ തൻറെ പ്രോപ്പർട്ടി ഡിസ്പ്യൂട്ടിന്റെ കാര്യങ്ങൾ വിസ്തരിച്ച് പറയുകയാണ്. ഫാരിസിന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവനും അയാളിലേക്കാണ്. ഭാഗ്യം എന്ന് വിചാരിച്ച് അനസൂയ വേഗം ഗ്ലാസുകൾ രണ്ടും അവർക്കു മുന്നിൽ വച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
ഒരു പ്രശ്നത്തിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപ്പെട്ട പോലെയാണ് അടുക്കളയിലെത്തിയപ്പോൾ അനസൂയക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അടുക്കള വാതിൽക്കൽ ഒരു മുട്ട് കേട്ടു. നോക്കുമ്പോൾ അതാ നിൽക്കുന്നു ഫാരിസ്.
"എന്താടോ ഒരു മൈൻഡ് ഇല്ലാതെ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു. 
മറുപടി പറയാൻ തുടങ്ങിയ അനസൂയ അയാൾ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ട് തന്റെ വാക്കുകൾ വിഴുങ്ങി. അവളുടെ തൊട്ടുമുന്നിൽ എത്തി അയാൾ നിന്നു. 
"എന്താണെടി ഒരു പിണക്കം പോലെ?"
അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
അനസൂയ ഒരു വശത്തേക്ക് മാറി.
പക്ഷേ ഫാരിസ് അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
"അനസൂയ എന്തെങ്കിലും പറയെടാേ..."
അനസൂയ ഞെട്ടിപ്പോയി.
"എന്ത്... എന്തു പറയാൻ? എനിക്കൊരു പിണക്കവുമില്ല."
അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ അവൾ പണിപ്പെട്ടു.
"പിന്നെന്താ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ഇങ്ങനെ മാറിക്കളയുന്നത്?"
അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവളെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ചുകൊണ്ടാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്. ആദ്യം അതിനെ പ്രതികരിക്കണോ അതോ അയാളുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയണോ എന്ന് അനസൂയക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ അവളെ കൗണ്ടർ ടോപ്പിലേക്ക് ചേർത്ത് അമർത്തി അയാൾ വീണ്ടും മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസ്സിലായി അയാളുടെ ഉദ്ദേശം ശാരീരികമായി അവളെ വിരട്ടുകയാണെന്ന്.
"എന്താ ചെയ്യുന്നത് ഫാരിസ്? മാറിനിൽക്ക്!"
അവൾ അയാളെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷേ ദുർബലമായ അവളുടെ ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ടുള്ള തള്ള് അയാളെ ഒട്ടും ഏശിയില്ല.
"നല്ല ശക്തിയിൽ തള്ളെടോ!" ഫാരിസ് ചിരിച്ചു. "ഇതെന്താ കുട്ടികളെപ്പോലെ?"
"എന്താ ഫാരിസിന്റെ ഉദ്ദേശം? സ്ഥലം മറന്നു പെരുമാറരുത് ഫാരിസേ."
കർക്കശമായാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.
"സ്ഥലം മറന്നൊന്നും അല്ല ഞാൻ പെരുമാറുന്നത്. ആക്ച്വലി അനസൂയ ഒരു കാര്യം മറക്കരുത്. ഞാൻ പോലീസും താൻ തീഫും ആണ്. അല്ലേ?"
അനസൂയ അയാളെ തുറിച്ചുനോക്കി.
"അതുകൊണ്ട്?"
"അതുകൊണ്ട് അനസൂയയെ ചെറുതായിട്ടാെന്ന് വിരട്ടാനുള്ള പവറാെക്കെ എനിക്കുണ്ട്; ഇല്ലേ?"
"അപ്പോ വിരട്ടാനാണോ എൻറെ കൈപിടിച്ച് ഇങ്ങനെ അമർത്തുന്നത്? ഇവിടെ വെച്ചുതന്നെ വേണോ ഇതൊക്കെ? ഭരതേട്ടൻ കണ്ടാൽ അതോടെ തീരും നിൻറെ ഈ വിരട്ടലാെക്കെ!" അനസൂയ താക്കീത് ചെയ്തു.
ഫാരിസ് വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.
"ഭരതേട്ടൻ കണ്ടാൽ ഞാൻ സത്യം അപ്പോൾ പറയും."
"നീയിതെന്തു ഭാവിച്ചാ ഫാരിസ്?"
ഫാരിസ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പകരം ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ മെല്ലെ തലോടി. ദീർഘമായ ഒരു ശ്വാസമെടുത്തു.
"തൻറെ ഈ ഗന്ധം... അത് പെർഫ്യൂമിന്റെ അല്ല. തന്റെ മാത്രം ഗന്ധമാണ്. ഇതിങ്ങനെ ശ്വസിക്കുമ്പോൾ... അടുത്ത് നിന്ന് മാറാൻ തോന്നുന്നില്ല."
അനസൂയയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഏതു നിമിഷവും ഭരതേട്ടൻ അടുക്കളയിലേക്ക് കടന്നുവരുമെന്നും തന്നെയും ഫാരിസിനെയും ഈ രീതിയിൽ കണ്ടു പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെന്നും അവൾ ഭയന്നു.
"ഫാരിസ് ദയവു ചെയ്തു ഒന്നു മാറ്. ഇതൊന്നും ശരിയല്ല. എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്."
"തനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടെന്ന് തന്നെ മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം. പക്ഷേ തൻറെ കവിളൊക്കെ ഇങ്ങനെ ചുവന്നിരിക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാ. ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ?"
"എന്താ?"
"എനിക്ക് തന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാടാേ. ഇഷ്ടമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ... മോശമായിട്ടല്ല ട്ടോ. നല്ല ഇഷ്ടം."
"അതൊക്കെയങ്ങ് മനസ്സിൽ വച്ചാൽ പോരെ? എന്തിനാ ഇങ്ങനെ പിടിച്ചു നിർത്തി  ഭീഷണിപ്പെടുത്തും പോലെ സംസാരിക്കുന്നത്?"
"കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മാത്രമേ അനസൂയയെ ഇങ്ങനെ എനിക്ക് കിട്ടൂ. അതുകൊണ്ടാ."
"അതിനിങ്ങനെ ദേഹത്ത് താെടുന്നത് എന്തിനാ? മാറിനിന്ന് സംസാരിച്ചൂടെ?"
കലശലായ ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും ശബ്ദം ഒട്ടും ഉയരാതെയാണ് അനസൂയ ചോദിച്ചത്.
"മാറിനിൽക്കണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല. താനൊരു പൂവും ഞാനൊരു വണ്ടും .... അങ്ങനെയാ തോന്നുന്നേ..."
കവിളിൽ തലോടിയ കൈ അയാൾ പതിയെ അവളുടെ കഴുത്തിന് പുറകിലൂടെ ചുറ്റി. പിന്നെ ഒന്നുകൂടി തൻറെ ശരീരം അവളിലേക്ക് അമർത്തി. അയാളുടെ ശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്ത് തട്ടി. അയാൾ തന്നെ ചുംബിക്കാൻ ഒരുങ്ങുകയാണെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
ഭയംകൊണ്ട് അവൾ വിളറി.
"ഫാരിസേ വിട്."
അവളുടെ ശബ്ദം വിറച്ചു.
ഫാരിസ് അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി തലയാട്ടി പിന്നെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
"പേടിക്കണ്ടടി ഞാൻ നിന്നെ കിസ്സ് ചെയ്യുകയൊന്നുമില്ല."
പെട്ടെന്ന് അയാൾ പിടിവിട്ട് പിന്നോട്ടു മാറി.
"താനൊരു ലഹരിയാണ് ഏതു പുരുഷനും. ഭരതിന്റെ ഭാഗ്യം. എൻറെയൊക്കെ നഷ്ടം. അല്ലേ?"
അനസൂയ ശ്വാസം എടുക്കാൻ മറന്നു പോയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. അവൾ വാതിലിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഭരതേട്ടൻ നിൽക്കുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്താൻ എന്നപോലെ. ഭരതിനെ  അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല.
ഫാരിസ് അവളുടെ പിറകിൽ സ്റ്റൗവിനടുത്ത് പാത്രത്തിൽ വച്ചിരുന്ന പച്ചമുളകിൽ ഒന്ന് കയ്യിലെടുത്ത് വെറുതെ പരിശോധിച്ചു. പിന്നെ തുടർന്നു സംസാരിച്ചു.
"ഭരത് എൻറെ മേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുന്നുണ്ട്. ഈ കേസിന് വേണ്ടത്ര ഇംപോർട്ടൻസ് ഞാൻ കൊടുക്കുന്നില്ലേ എന്ന് അയാളെന്നോട് ചോദിച്ചു. അയാളെ ഇഗ്നോർ ചെയ്യാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല. പക്ഷേ അയാൾക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാനും എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. കാരണം നീയാണ്. ഞാൻ ആരുടെ സൈഡാണ് നിൽക്കേണ്ടത്?"
"എന്റെ സൈഡ് ആണ് ഫാരിസ് നിൽക്കേണ്ടത്. പക്ഷേ അതിന്റെ പേരിൽ എന്നെ ബ്ലാക്ക്മെയിൽ ചെയ്യാനൊന്നും വരരുത്. ഫാരിസിനെ ഒരു സുഹൃത്തായിട്ടാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്."
ഫാരിസ് മെല്ലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി.

ഹാളിൽ നിന്നും ഭരതന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു. ഫാരിസ് ഉടനെ അങ്ങോട്ട് പോയി.
അപ്പോഴാണ് അനസൂയക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. 

ഒരു പ്രഷർ ചേമ്പറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. കിച്ചൻ സിങ്കിന് അഭിമുഖമായി നിന്ന് അവൾ കണ്ണടച്ചു. അടഞ്ഞ കണ്ണിൽ നിന്നും ധാരയായി കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. 

ഈശ്വരാ എന്തൊരു പരീക്ഷണമാണിത്!
സുഹൃത്തെന്ന് വിചാരിച്ച് സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ച ഫാരിസ് ഒരു വിഷസർപ്പമാണോ? അതിൻറെ കടിയേറ്റ് വീഴാനാണോ തൻറെ വിധി? അതോ തന്നെക്കൊണ്ട് തന്നെ ഈ സൗഹൃദം അവസാനിപ്പിക്കാനും സത്യം ഭരതേട്ടനോട് പറയിപ്പിക്കാനുമാണോ ഫാരിസിന്റെ ശ്രമം? ഭരതേട്ടൻ ഫാരിസിൻറെ എത്ര പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്താണ് എന്ന് പതിയെ പതിയെ അവൾക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒടുവിൽ അയാൾ സത്യം പറയും. ഭരതേട്ടൻ എല്ലാം അറിയും. ഭയത്തോടെ അവൾ ഓർത്തു.
മക്കളുടെ മുന്നിൽ വച്ച് ഭരതേട്ടൻ തന്നെ പെരുംകളളി എന്നും വഞ്ചകി എന്നും ആക്രോശിക്കുകയും അടിക്കുന്നതും മറ്റും അവൾ മനക്കണ്ണിൽ കണ്ടു.
അവളുടെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ടു പടർന്നു. കണ്ണ് തുറന്നിട്ടും നനഞ്ഞ കണ്ണ് എത്ര തുടച്ചിട്ടും ആ ഇരുട്ട് അകന്ന് പോയില്ല.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞു. മറ്റു കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകിയ ഭരതേട്ടൻ നഷ്ടപ്പെട്ട പണത്തെപ്പറ്റി മറന്നതുപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. ഫാരിസ് അദ്ദേഹത്തോട് ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന കാര്യം അനസൂയയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്താേറും അവൾക്ക് ഫാരിസിൽ ചെറിയ വിശ്വാസം വന്നു തുടങ്ങി.
ഇല്ല; അയാൾ ഭരതേട്ടനോട് ഒന്നും പറയാൻ പോകുന്നില്ല. 
'തന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാടാേ...'
അയാളുടെ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർത്തു. അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം അവൾ ഓർത്തു . 

ഫാരിസിനെ ഒരുപാടൊന്നും പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. അടുത്ത തവണ കുറച്ചുകൂടി ധൈര്യമായി അയാളോട് പെരുമാറണം. അവൾ തീരുമാനിച്ചു.

കുറച്ചുനാൾ കഴിഞ്ഞ് ഫാരിസ് വീണ്ടും ഭരതന്റെ കൂടെ വീട്ടിൽ വന്നു. പോലീസ് വേഷത്തിൽ ഒന്നുമല്ല. സാധാരണ ഒരു പാൻറും ഷർട്ടും ആയിരുന്നു വേഷം.
അനസൂയയെ കണ്ടു അയാൾ ചിരിച്ചു.
"സുഖമാണോ അനസൂയേ?"
"എനിക്ക് സുഖം തന്നെ. ഞങ്ങടെ വീട്ടിലെ കള്ളനെ എന്നാണ് പിടിക്കുന്നത്?"
അനസൂയ അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിയാണ് ചോദിച്ചത്.
അവളുടെ ചോദ്യം അയാളെ അല്പമൊന്ന് അമ്പരപ്പിച്ചു. അയാൾ തലതിരിച്ച് ഭരതിനെ നോക്കി.
"ഇനി ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നില്ല ഭരത്. അനസൂയ പോലും എന്നെ കളിയാക്കി കൊല്ലുന്നു."
"പിന്നെ കളിയാക്കാതെ? വലിയ പോലീസുകാരൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്  ഒരു മാസമായി ഇതുവരെ ഒരു തുമ്പും ഇല്ല!" ഭരത് ചിരിച്ചു.
"ഒരുമാസമോ? രണ്ടാഴ്ചയല്ലേ ആയുള്ളൂ?"
ഫാരിസ് തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

അല്പം കഴിഞ്ഞ് അനസൂയ അടുക്കളയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു അയാളും അങ്ങോട്ട് വരുമെന്ന്. അവൾ അയാളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ അടുക്കളയിൽ നിന്നു.

പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ തന്നെ അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഫാരിസ് അങ്ങോട്ട് വന്നു.
"എന്നെയും കാത്തുനിൽക്കുകയാണോ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു.
"ഭരതേട്ടൻ എവിടെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"അദ്ദേഹം വസ്ത്രം മാറി റെഡിയാകാൻ പോയതാണ്."
"എന്താ പ്ലാൻ? എന്തെങ്കിലും കള്ളത്തരം ഉണ്ടോ?"
"കള്ളന്മാർ ഇവിടെയല്ലേ? കള്ളന്മാർ അല്ല... കള്ളത്തി."
"എന്താ എന്നെ കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നില്ലേ?"
"കാണിച്ചുകൊടുക്കണം എന്നുണ്ട്; പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല."
"അതെന്താ?"
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
ഫാരിസും ചിരിച്ചു.
"താൻ ആളു ഭയങ്കര കള്ളിയാണല്ലോ. പണ്ടത്തെ പാവം പിടിച്ച അനസൂയ ഒന്നുമല്ല."
"നീയും അല്ല. നീ ഒരു പെണ്ണ് പിടിയൻ ആയി മാറിയിട്ടുണ്ട്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഞാനൊരു പോലീസുകാരനായിപ്പാേയി."
"എനിക്ക് സംശയമുണ്ട്."
"തൽക്കാലം ഞാനിപ്പോൾ പോലീസുകാരൻ തന്നെയാണ്."
"എന്നെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ വന്നതാണോ?"
അയാളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിയാണ് അനസൂയ ചോദിച്ചത്.
കൃത്രിമമായ ഒരു നിസ്സഹായത ഫാരിസിന്റെ മുഖത്ത് അവൾ കണ്ടു.
"അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ എന്റെ കയ്യിൽ തെളിവ് ഒന്നുമില്ല." അയാൾ പറഞ്ഞു.
"എന്നാ പിന്നെ വിട്ടുകൂടെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"അങ്ങനെ വിടാൻ പറ്റുമോ? തെളിവ് കണ്ടുപിടിക്കുകയല്ലേ പോലീസുകാരന്റെ കടമ?"
"എന്നാ കണ്ടുപിടിക്ക്."
ഒരു വെല്ലുവിളി പോലെയാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്. പറഞ്ഞത് അബദ്ധമായിപ്പോയെന്ന് അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി. അവളുടെ വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുത്ത പോലെ അയാൾ തലകുലുക്കി.
"അതിന് ആദ്യം തന്നെ ഒന്ന് പരിശോധിക്കണം."

അനസൂയക്ക് എന്തെങ്കിലും മറുപടി പറയാൻ സാധിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ ഫാരിസ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങി കൈകൾ രണ്ടും അവളുടെ തോളിൽ വെച്ചു. കഴുത്തിന് ഇരുവശത്തുമായി  ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ചുരിദാറിന് മുകളിൽ, നഗ്നമായ അവളുടെ തണുത്ത തോളിൽ അയാളുടെ ചൂടുള്ള കൈകൾ പതിഞ്ഞപ്പോൾ പൊള്ളലേറ്റതുപോലെ അനസൂയയൊന്ന് ഞെട്ടി. 
"അനങ്ങാതെ നിൽക്കെടി, കള്ളിപ്പെണ്ണേ!"
ഫാരിസ് ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
"പോലീസിന്റെ അടുത്ത് വെളച്ചിൽ എടുക്കരുത്."
അനസൂയ പിന്നോട്ട് നീങ്ങി എങ്കിലും ചുവരിൽ തട്ടി നിന്നുപോയി.
"ഫാരിസ്, വേണ്ടാട്ടോ."
അവളുടെ ശബ്ദം മെല്ലെയേ പുറത്തുവന്നുള്ളൂ.
"ഞാനൊന്നു പരിശോധിക്കട്ടെടോ."
അയാളുടെ കൈകൾ പതിയെ താഴോട്ട് നീങ്ങി. അവളുടെ കൈകളിലൂടെ കൈമുട്ട് വരെ അത് സഞ്ചരിച്ചു. പിന്നെ പെട്ടെന്ന് അത് അവളുടെ കൈകൾക്കും ശരീരത്തിനും ഇടയിലേക്ക് നീങ്ങി. അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ അമർന്നപ്പോൾ ഷോക്കേറ്റത് പോലെ അവൾ ഒന്നു പിടഞ്ഞു. 
"ഡോണ്ട്. മൂവ്."
കനത്തിലുള്ള ഫാരിസിന്റെ ശബ്ദം അവളെ ദുർബലയാക്കി.
അയാളുടെ കൈകൾ ഇടുപ്പിൽ നിന്നും മുകളിലേക്കാണ് നീങ്ങിയത്.
"റൈസ് യുവർ ആംസ്."
അയാൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
അയാൾ കളിക്കുകയാണോ കാര്യത്തിലാണോ എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് മനസ്സിലായില്ല. അവൾ അറിയാതെ തന്നെ അവളുടെ കൈകൾ രണ്ടും വശങ്ങളിലേക്ക് ഉയർന്നു. അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ കക്ഷം വരെ പൊങ്ങി. സ്ലീവ് ലെസ്സ് ആയ ടോപ്പിടാൻ തോന്നാത്ത നിമിഷത്തെ അനസൂയ ഒരു നിമിഷം നമിച്ചു.
കക്ഷത്തിൽ നിന്നും അയാളുടെ വീണ്ടും താഴേക്ക് നീങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് തപ്പുന്ന പോലെ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ  അയാൾ പിടിച്ചു ഞെക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മാറിനിരുവശത്തും വന്നപ്പോൾ അയാളുടെ തള്ളവിരലുകൾ തന്റെ മുലകളിലേക്ക് അമർന്നത് അവൾ വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞു.
അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിക്കൂടി വന്നു.
"പേടിക്കേണ്ട മിസ്സിസ് അനസൂയ. ഇറ്റ് വിൽ ബി ഓവർ ബിഫോർ യു നോ."
ഫാരിസ് മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
പക്ഷേ  അയാൾ പറഞ്ഞത് അയാളുടെ കൈകൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവ മെല്ലെ അവളുടെ വയറിലേക്ക് നീങ്ങി. വയറിൻറെ ഇരുവശത്തും മസാജ് ചെയ്യുന്ന പോലെ അതിൻറെ മാംസളത അളന്നു. അവിടെനിന്നും താഴേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ കൈകൾ പുറകോട്ട് നീങ്ങുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. തന്റെ നിതംബം ആണ് ഇനി അയാളുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിമിഷം അനസൂയ തൻറെ ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്തു.
"മതി."
അയാളുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു അവൾ അയാളെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് അയാൾക്ക്റെ കൈകളുടെ കരുത്തുകൂടി. 
"നിക്കടോ അവിടെ."
അവളുടെ ഒരു കൈ പിടിച്ചു വലിക്കുകയും മറ്റേ കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ച് തള്ളുകയും ചെയ്തു. എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നതിന് മുമ്പ് പുറം തിരിഞ്ഞുപോയി. അടുത്ത നിമിഷം  അയാൾ അവളെ ചുമരിലേക്ക് തള്ളി. അവളുടെ മുഖവും നെഞ്ചും ചുവരിൽ ഉരഞ്ഞു നിന്നു.
"ജസ്റ്റ് കോപ്പറേറ്റ്, മിസ്സിസ് അനസൂയ."
അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഫാരിസ് താഴേക്ക് കുനിഞ്ഞു.
ഇത്തവണ അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ ഇടുപ്പിന് പിറകിൽ അമർന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് അനങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പിന്നെ അവ താഴേയ്ക്ക് നീങ്ങി. അവൾ പേടിച്ചതുപോലെ തന്നെ അയാളുടെ കൈപ്പാതങ്ങൾ തന്റെ നിതംബത്തിൽ അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. ശരിക്കും ഞെക്കുകയാണോ  അയാൾ എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
കണ്ണടച്ചു പോയി അനസൂയ.
"തന്റെ രഹസ്യങ്ങളെല്ലാം ഇവിടെയാണോ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത്?"
ഫാരിസ് ചോദിച്ചു.
"ഒരുപാടുണ്ട്. അതാ ചോദിച്ചത്."
അനസൂയ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് അയാളെ തള്ളി മാറ്റി ഇടത്തേക്ക് നീങ്ങി.
"മതി നിൻറെ തോന്ന്യാസം. ഇറങ്ങിക്കോ ഇപ്പൊ ഇവിടുന്ന്."
അവൾ അലറി. പക്ഷേ ശബ്ദം അവൾ ആഗ്രഹിച്ച രീതിയിൽ പുറത്തുവന്നില്ല. ഒരു അപേക്ഷ പോലെയേ അയാൾക്ക് തോന്നിയുള്ളൂ. ഫാരിസ് എണീറ്റു.
"മതി ഇത്ര കേട്ടാൽ മതി എനിക്ക്. ഇനി എനിക്ക് ഭരതിനെ ഒന്ന് കാണണം."

അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അയാൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

നാശം!
അനസൂയ വേവലാതിയുടെ അയാളെ പിന്തുടർന്നു.
"ഫാരിസ് നിൽക്ക്."

പക്ഷേ  അയാൾ നിന്നില്ല. ഹാളിൽ ഭരത് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആരോടോ ഫോണിൽ വീഡിയോ കോൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് അയാൾ.
"ഭരതേ, എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം താ."
ഫാരിസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

എല്ലാം തീർന്നു എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.
തൻറെ ശരീരത്തിൽ അവിടെയും ഇവിടെയും ഞെക്കി, തൻറെ കവിളിൽ ഉമ്മയും തന്ന് ഇപ്പോ ഇവൻ എന്നെ ചതിക്കുകയാണ്.
എന്തു മറുപടി പറയണമെന്ന് ആലോചിച്ചാൽ മതി.

ഭരത് ഫോൺകോൾ നിർത്തി ഫാരിസിനെ നോക്കി.
"എന്താ, പറയൂ ഫാരിസ് ."
"മോഷ്ടാവിനെപ്പറ്റി എനിക്ക് ചില ക്ലൂ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. "
അത് പറയുമ്പോൾ ഇടങ്കണ്ണിട്ട് അനസൂയയെ നോക്കി. കണ്ണുകളാൽ അവൾ അയാളോട് യാചിച്ചു.
"വെരി ഗുഡ് ഫാരിസ്, എനിക്കറിയാം ഫാരിസ് ഇത് ഈസിയായി ക്രാക്ക് ചെയ്യും എന്ന്."
ഭരത് പറഞ്ഞു
"നോ ഭരത്. ഡോണ്ട് ബി സോ ഹാപ്പി യെറ്റ്. ക്ലൂ മാത്രമേ കിട്ടിയിട്ടുള്ളൂ മോഷ്ടാവിനെ കിട്ടിയിട്ടില്ല."
"അതു കുഴപ്പമില്ല. വൈകാതെ അതുണ്ടാകും."
ഭരത് പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഫാരിസ് തലയാട്ടി. ഒപ്പം അനസൂയയെ നോക്കി അയാൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു.
അനസൂയയ്ക്ക് പെട്ടെന്നൊരു ആശ്വാസം  തോന്നിയെങ്കിലും അയാളുടെ ചിരി കൂടുതൽ പരിഭ്രമമാണ് സൃഷ്ടിച്ചത്.

ഭരതിന്റെ ഫോൺ വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു. 
"താൻ സംസാരിക്ക്. ഞാൻ ഇറങ്ങുകയാണ്."
ഫാരിസ് ഭരതിന് കൈ കൊടുത്ത് ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു. ഭരത് ഉടനെ തന്നെ ഫോൺ കോൾ അറ്റന്റ് ചെയ്ത് തന്റെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നീങ്ങി. 
ഉമ്മറവാതിൽക്കൽ എത്തിയ ഫാരിസ് തിരിഞ്ഞ് അനസൂയയെ നോക്കി അങ്ങോട്ട് വരാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി. 
ഭരത് ഫോൺ സംഭാഷണത്തിൽ മുഴുകി ക്കഴിഞ്ഞു എന്ന് ഒരിക്കൽക്കൂടി ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷമാണ് അനസൂയ ഫാരിസിനടുത്തേക്ക് ചെന്നത്.

"എൻറെ ക്രെഡിബിലിറ്റി... വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു പോലീസ് സുഹൃത്തെന്ന എൻറെ ക്രെഡിബിലിറ്റിയാണ് ഇവിടെ ഞാൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത്." പതിയെ ആണ് അയാൾ സംസാരിച്ചത്. "അനസൂയയ്ക്കുവേണ്ടി. സുഹൃത്ത് എന്നതിലുപരി എന്തൊക്കെയോ ആണ് താൻ എൻറെ എന്നൊരു തോന്നൽ. പക്ഷേ എന്നുവച്ച് എന്നെ പേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ടാട്ടോ. തൻറെ വൈവാഹിക ജീവിതത്തിൽ വിള്ളൽ വീഴ്ത്താൻ ഒന്നും ഞാൻ വരില്ല."
"പിന്നെന്താ ഫാരിസ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?"
ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ട് അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"കുറച്ചു നല്ല നിമിഷങ്ങൾ. അത്രമാത്രം."
"നല്ല നിമിഷങ്ങൾ എന്നുവച്ചാൽ?"
"നല്ല നിമിഷങ്ങൾ ഇതൊക്കെ തന്നെ..."
പെട്ടെന്ന് ഫാരിസ് അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു. ഞൊടിയിടയിൽ അയാളുടെ ഇടതുകൈ അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിയമർന്നു. അനസൂയ കണ്ണടച്ച് തുറക്കും മുമ്പ് അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ കവിളിൽ അമർന്നു.
"ഫാരിസ് ..." 
അനസൂയ വിളറിപ്പോയി. 
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഫാരിസ് അവളെ വിട്ടു. ഒരു സ്റ്റെപ്പ് പുറകോട്ട് നീങ്ങി അവളെ നോക്കി അയാൾ കണ്ണിറുക്കി.
"തന്റെ കവിളാകെ ചുവന്നല്ലോ."
"ഫാരിസേ, കളിക്കല്ലേ..."
താക്കീതുപോലെ അവൾ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അതിലേറെ അയാളുടെ പെട്ടെന്നുള്ള നീക്കത്തെ തടയാൻ പറ്റാതിരുന്നതിലെ നിരാശയാണ് അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്. 
ഒരു ചിരിയോടെ ഫാരിസ് തലയാട്ടി. പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

"എന്താണ് ഫാരിസിന്റെ മനസ്സിൽ?"
ഫാരിസ് പോയി കുറേ സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും അനസൂയയുടെ മനസ്സിൽ നിന്നും ആ ചോദ്യം മാഞ്ഞില്ല.
ഒപ്പം ശരീരമാകെ ഫാരിസിന്റെ കൈകൾ ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങുന്ന തോന്നലും.

അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ ഫാരിസിന്റെ കൈകൾ വീണ്ടും അവളുടെ ചിന്തകളിൽ നിറഞ്ഞു. എവിടെയൊക്കെയാണ് അയാൾ തൊട്ടത്. തോളിൽ. ഇടുപ്പിൽ. മാറിനിരുവശത്തുമായി. അരക്കെട്ടിൽ. പിന്നെ അയാൾ താഴെയിരുന്ന് തന്റെ നിതംബത്തിന്റെ ഭംഗി എത്ര അടുത്ത് നിന്നാണ് ആസ്വദിച്ചത്.
അയാൾ സ്വയം അവകാശപ്പെടുന്നത് പോലെ ഒരു സുഹൃത്താണാേ അയാൾ? അതോ തൻറെ ശരീരമാണോ അയാൾക്ക് വേണ്ടത്.
ഇനി എപ്പോഴാണ് അയാൾ തന്നെ തേടി വരിക?
വിവേക ശൂന്യമായ സംഭാഷണമാണ് ഇന്ന് തന്നെ കുഴപ്പത്തിൽ ചാടിച്ചത് എന്ന് അനസൂയയ്ക്ക് തോന്നി. ഇനി അങ്ങനെ ഉണ്ടാവില്ല. അവൾ തീരുമാനിച്ചു.


മൂന്ന് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതിർന്ന കുട്ടിയുടെ പിറന്നാൾ ആയിരുന്നു. ആഘോഷിക്കാൻ അനസൂയക്ക് ഒരു താൽപര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ
കുട്ടികൾ പാർട്ടി പാർട്ടി എന്ന് കരഞ്ഞു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭരത് വഴങ്ങി. ഡിന്നർ പാർട്ടി വച്ചു. അയൽപക്കത്തുള്ള രണ്ട് ഫാമിലിയെയും ഭരതിന്റെ അനിയൻറെ കുടുംബത്തെയും മാത്രമേ ഇൻവൈറ്റ് ചെയ്യുന്നതായി ഭരത് പറഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ.
പക്ഷേ വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ ആറേഴു ഫാമിലി ഉണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ കുറേ കുട്ടികളും. മിതമായ ആഘോഷമായിരുന്നു ആദ്യം മനസ്സിലെങ്കിലും പിന്നെ അനസൂയ മഞ്ഞയിൽ വെള്ള പൂക്കളുള്ള ചുരിദാർ ഒക്കെ ഇട്ട് അത്യാവശ്യം മേക്കപ്പും ചെയ്ത് സുന്ദരിയായി നിന്നു. പുതുതായി വാങ്ങി ഷേപ്പ് ചെയ്തെടുത്ത ചുരിദാറാണ്. തൻറെ ശരീര വടിവുകൾ എല്ലാം വ്യക്തമായി കാട്ടുന്ന രീതിയിൽ തന്നെ ഷേപ്പ് ചെയ്തത്. ഡ്രസ്സ് ചെയ്ത് ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഭരത് അവളെ കളിയാക്കി.
"ഇതിപ്പോ കൊച്ചിന്റെ ബർത്ത് ഡേ അല്ല നമ്മുടെ ആനിവേഴ്സറി ആണ് എന്ന് ആളുകൾ വിചാരിക്കുമല്ലാേ."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"വിചാരിച്ചോട്ടെ. അതിനെന്താ?"
അവൾ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു.

എന്നാൽ എല്ലാത്തിനും ഒടുവിൽ അനസൂയയുടെ എല്ലാ സന്തോഷവും കെടുത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു പുത്തൻ കാറിൽ ഫാരിസും വന്നിറങ്ങി. 
കുറേ ചോക്ലേറ്റ് മിഠായികളുമായാണ് ഫാരിസ് വന്നത്.
"ഞാനൊരു കാർ വാങ്ങി. അതിൻറെ സന്തോഷവും ഇന്നത്തെ നിങ്ങളുടെ പാർട്ടിയിൽ ഇരിക്കട്ടെ."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
കേക്കൊക്കെ കട്ട് ചെയ്ത് പാട്ടൊക്കെ പാടി കുട്ടികൾ നൃത്തം ചെയ്തു. പാർട്ടി അടിപൊളിയായി നടന്നു. പരമുവും കൂടെയുള്ള നീലിമയും എല്ലാവർക്കും ഭക്ഷണം വിളമ്പി. സ്ത്രീകൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴേക്കും പുരുഷൻമാർ എല്ലാവരും മുകളിലെ ഹാളിൽ മദ്യപാനം തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഫാരിസും ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ളതുകൊണ്ട് അനസൂയ ആ വഴിക്ക് പോയതേയില്ല.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവരെല്ലാവരും താഴേക്ക് വന്നു. അപ്പോഴേക്കും നീലിമ പോയിരുന്നു. ഡൈനിങ് ടേബിളിന്റെ ചുറ്റും നടന്നു ഓരോരുത്തർക്കായി ഭക്ഷണം വിളമ്പുമ്പോൾ അനസൂയയുടെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ മേശയുടെ അങ്ങേയറ്റത്തിരുന്ന് തന്നെത്തന്നെ വീക്ഷിക്കുന്ന ഫാരിസിൽ ആയിരുന്നു. 

നാണമില്ലാത്ത മനുഷ്യൻ. എന്നെത്തന്നെയാണല്ലോ നോക്കുന്നത്.
അവൾ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു.

ഫാരിസിന്റെ അടുത്തുനിന്ന് അയാളുടെ പാത്രത്തിലേക്ക് വിളമ്പുമ്പോൾ അയാളുടെ ഇടതു കൈ തൻറെ പിന്നിൽ അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. പുറകിൽ ചുമരാണെന്നത് കൊണ്ട് ആരും കാണില്ല എന്ന ധൈര്യം. അയാളുടെ കൈകൾ പതിയെ അവളുടെ നിതംബത്തെ തഴുകി. അതും അത്രയും ആളുകളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച്. 
ഒരു ഭാവവ്യത്യാസവും കാണിക്കാതെ ഫാരിസിന്റെ പാത്രത്തിലേക്ക് വിളമ്പാൻ അവൾ പണിപ്പെട്ടു. അയാളെ പിടിച്ചു മാറ്റുക അസാധ്യമായിരുന്നു. ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കും എന്ന് ഉറപ്പാണ്.
പാത്രത്തിൽ ആവശ്യത്തിന് വിളമ്പി കഴിഞ്ഞപ്പോഴത്തേക്കും അവളുടെ നിതംബത്തിന്റെ ആകൃതി മുഴുവൻ  അയാൾ തന്റെ കൈപ്പത്തിയാൽ അളന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 
അടുത്തയാളുടെ പാത്രത്തിലേക്ക് വിളമ്പാനായി നീങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ മെല്ലെ ഫാരിസിനെ ഒന്നു നോക്കി. സംതൃപ്തി നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരി ആ മുഖത്ത് അവൾ കണ്ടു.

നാണം കെട്ടവൻ.
മനസ്സിൽ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാനേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

"എന്തേ, ഇനിയും വേണോ?" അവൾ ചോദിച്ചു. "ഇനിയും വേണോ, ഫുഡ്?"
"വേണ്ടിവരും. എനിക്കിന്ന് കുറച്ച് വിശപ്പ് കൂടുതലാണ്. അനസൂയയെ കണ്ടപ്പോൾ അതൊന്നു കൂടി. ഇത് അനസൂയയാണോ പാചകം ചെയ്തത്?"
"അതെ അവൾ തന്നെയാണ് മെയിൻ ഷെഫ്. പിന്നെ പരമുവും നീലിമയും ഉണ്ട് ഹെൽപ്പേഴ്സായിട്ട്..."
ഭരത് പറഞ്ഞു.

വിളമ്പൽ കഴിഞ്ഞ് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയ അനസൂയ കൗണ്ടർ ടോപ്പിൽ ചാരിൽനിന്ന് കിതച്ചു.
ഛേ!
അത്രയും ആളുകളുടെ മുന്നിൽ വച്ച്, എന്നാൽ ആരും കാണാതെ, അതിസമർത്ഥമായി അയാൾ തൻറെ നിതംബത്തിൽ തൊട്ടു. തൊട്ടെന്നു മാത്രമോ, ശരിക്ക് കശക്കി എന്ന് തന്നെ പറയാം.
നാണംകെട്ടവൻ!
അങ്ങനെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദേഷ്യം തീർക്കാനേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

ആളുകൾ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അനസൂയ വീണ്ടും വിളമ്പിക്കൊടുക്കാനായി ഡൈനിംഗ് ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു. ഹാരിസിന്റെ പാത്രത്തിൽ വീണ്ടും വിളമ്പാനായി അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ കൈയും കാലും വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. ഏത് നിമിഷവും തന്റെ നിതംബത്തിൽ അയാളുടെ കൈ പതിയും എന്ന് അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു.

എന്നാൽ അവളുടെ ചിന്തകളെ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ ഒന്നും ചെയ്തില്ല അയാൾ. പുറകോട്ട് നീങ്ങുമ്പോൾ ഫാരിസിനെ നോക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല അവൾക്ക് അയാളാകട്ടെ അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചത് പോലുമില്ല.

കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞ ഒരു നിരാശ തൻറെ മനസ്സിൽകടന്നുകൂടിയത് അവൾ അറിഞ്ഞു.


കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് ഗസ്റ്റുകൾ എല്ലാവരും പോയിത്തുടങ്ങി. ഏറ്റവും അവസാനമാണ് ഫാരിസ് പോകാൻ ഇറങ്ങിയത്.
"എൻറെ പുതിയ കാർ കാണുന്നില്ലേ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു.
"എനിക്ക് കാണണ്ട. ഭരതേട്ടൻ കണ്ടോളൂ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ കണ്ടതാണ്. അടിപൊളി കാറാണെഡി."
ഭരത് പറഞ്ഞു.
"വാ, ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം. അതുകണ്ട് ഇഷ്ടപെട്ടാൽ നിൻറെ  ഭരതേട്ടനോട് ഞാൻ പറയാം അതേപോലെ ഒന്നു മേടിക്കാൻ. പൂത്ത കാശ് അങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് ചെലവാവട്ടെ."
അനസൂയ പുഞ്ചിരിച്ചു പോയി.
"അങ്ങനെയൊന്നും അതിയാൻ പുതിയ കാർ മേടിക്കാൻ പോണില്ല."
"ആദ്യം താൻ കാർ കാണ് എന്നിട്ട് തീരുമാനിച്ചാൽ മതി."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
"വേണ്ട അവളെ ഓരോന്ന് കാണിച്ചു മോഹിപ്പിക്കേണ്ട. അവസാനം എനിക്ക് പണിയാകും."
ഭരത് പറഞ്ഞു.
അതോടെ അനസൂയ എണീറ്റു.
"എന്നാപ്പിന്നെ കാർ കണ്ടിട്ടേ ഉള്ളൂ."

[krish_999]

ഫാരിസ് കാർ പാർക്ക് ചെയ്തത് ഗേറ്റിനു വെളിയിൽ ആയിരുന്നു. നീല നിറത്തിൽ നല്ല പുതുപുത്തൻ ഒരു സെഡാൻ. 
"ഇത് അടിപൊളി കാർ ആണല്ലോ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"കണ്ട ഉടനെ തീരുമാനിക്കാതെ. ഉള്ളിൽ ഒന്ന് കയറി ഇരിക്കുക. അപ്പോഴല്ലേ."
ഫാരിസ് അവൾക്കായി ഫ്രണ്ട് ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു. ആദ്യം അവളാെന്ന് മടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും പിന്നെ അകത്തേക്ക് ഇരുന്നു. അകത്ത് നല്ല സ്പേസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ശരിക്കും ലക്ഷൂറിയസ് ആയി തോന്നി.
ഡോർ അടച്ച് ഫാരിസ് ഉടനെ മറുവശത്ത് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് ഇരുന്നു.
"എങ്ങനെയുണ്ട്?"
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
"ഉഗ്രൻ ആയിട്ടുണ്ട്. ഇതിൽ എത്രയാണ് കൈക്കൂലി ആയിട്ടുള്ളത്?"
"അതറിഞ്ഞിട്ട് എന്നാത്തിനാ?"
"പറയുന്നേ!"
"അത് ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല രഹസ്യമാണ്."
"എന്നോട് പറ രഹസ്യം."
"എൻറെ രഹസ്യം സംരക്ഷിക്കാൻ പറ്റുമോ അനസൂയയ്ക്ക്?"
"പിന്നെ? എന്നെ കയറി പിടിക്കാമങ്കിൽ കുറച്ച് സത്യങ്ങൾ എന്നോട് പറയാം."
"ഞാൻ പിടിച്ചത് അറിഞ്ഞിരുന്നോ. ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഇയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെന്ന്."
"അതാണോ പിന്നെ പിടിക്കാതിരുന്നത്?"
"പിടിക്കാതിരുന്നപ്പോൾ നിരാശ തോന്നിയോ?"
"പിന്നെ! ഒന്ന് പോടാ തെണ്ടീ."
"വീണ്ടും ദേ! പോലീസുകാരനോടാണോ വെളച്ചിൽ?"
പെട്ടെന്ന് മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. അവൾക്ക് ചെറുക്കാൻ കഴിയുന്നതിനുമുമ്പ് അയാൾ അവളെ ചുംബിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അയാളുടെ കനത്ത മീശ അവൾ തന്റെ മൂക്കിന് താഴെ അമരുന്നതാണ് ആദ്യം അറിഞ്ഞത്. അടുത്ത നിമിഷം അവളുടെ അധരങ്ങൾ രണ്ടും അയാളുടെ വായിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കപ്പെട്ടു.
അനസൂയ തൻറെ ശിരസ് പിന്നോട്ട് വലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ ഫാരിസിന്റെ കൈകൾ അവളെ പിടിച്ചു വച്ചിരുന്നു. ഇടതു കൈപ്പത്തി അവളുടെ കഴുത്തിനു പിന്നിലായിരുന്നു.
ഒന്ന് എതിർക്കാൻ പോലും അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. തൻറെ വായിൽ നിന്നും  അയാൾ തന്റെ ആത്മാവിനെ തന്നെ വലിച്ചെടുക്കുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. അത്രയും ദാഹത്തോടെയാണ്  അയാൾ അവളുടെ അധരങ്ങളെ വലിച്ചു കുടിച്ചത്.
ഇടയ്ക്ക് അയാളുടെ നാവ് അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് ചുറ്റും ഒന്ന് വൃത്തം വച്ചത് അവൾ അറിഞ്ഞു. 
അതോടെ അവൾ സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് അയാളെ തള്ളി മാറ്റി.
"ഫാരിസ്! എന്തായിത്?"
അവൾ അലറി.
"ശ്ശ്... ഇങ്ങനെ ഒച്ചവക്കല്ലേ പെണ്ണേ, ആരെങ്കിലും കേൾക്കും."
"കേൾക്കുമെന്നാണ് നിൻറെ പേടി. ഇവിടെനിന്ന് നീ ചെയ്യുന്നത് ആർക്കുവേണമെങ്കിലും കാണാം. സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റ് കാണുന്നില്ലേ നീ?"
"ഓ, അപ്പൊ കാണുന്നതാണോ പ്രശ്നം. അത് ഞാൻ സോൾവ് ചെയ്യാം."
പെട്ടെന്ന് ഫാരിസ് സീറ്റിൽ നിവർന്നിരുന്നു കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.
"അയ്യോ, എങ്ങോട്ടാ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"താൻ ഇപ്പോൾ ഇറങ്ങുന്നില്ല. നമുക്കൊരു റൈഡ് പോകാം . ഒരു ഷോട്ട് റൈഡ്."
"ഫാരിസെ കളിക്കല്ലേ. എനിക്ക് പോണം."
അവൾ ശബ്ദം കനപ്പിച്ചു.
"നിൻറെ കെട്ടിയോനെ വിചാരിച്ചാണോ ഈ വേവലാതി? എൻറെ സുഹൃത്തിനെ ഹാൻഡിൽ ചെയ്യാൻ എനിക്ക് എനിക്കറിയാം."
അതും പറഞ്ഞു ഫോൺ എടുത്ത് ഭരതിനെ വിളിച്ചു.
"ഫാരിസ് ഞാൻ പോവാണ്."
അതും പറഞ്ഞ് അനസൂയ കാറിൻറെ ഡോർ തുറന്നു.
"എന്നാ പിന്നെ എൻറെ കേസ് അന്വേഷണം ഞാൻ ഇന്ന് അവസാനിപ്പിക്കാം. മോഷ്ടാവിന്റെ പേരും പറയാം."
ഇത് കേട്ടതും അനസൂയ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു.
"എടാ തെണ്ടി നിന്നെ ഞാൻ..."

അനസൂയ ആക്രോശിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഭരത് ഫോൺ എടുത്തിരുന്നു. 
"എടാ ഭരതേ തൻറെ കെട്ടിയോൾക്ക് എന്റെ കാർ തീരെ ബോധിച്ചിട്ടില്ല. അഭിമാന പ്രശ്നമായിപ്പോയി. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവളെ ഒരു ഷോർട്ട് ഡ്രൈവിന് കൊണ്ടുപോവുകയാണ്. ഒരു 10 മിനിറ്റ്; ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ തിരിച്ചെത്തും ഒക്കെ?"
"ശരി പിന്നെന്താ. ആയിക്കോട്ടെ."
ഭരതന്റെ മറുപടി അനസൂയ കേട്ടു.
ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ഫാരിസ് അവളെ നോക്കി
"പോകാം?"
അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. നേരെ നോക്കി അങ്ങനെ ഇരുന്നു. ഏതു പാതാളത്തിലേക്ക് ആണെങ്കിലും പോട്ടെ.

വലിയ കോലാഹലം ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ കാർ നല്ല സ്പീഡിൽ ആയി കുറച്ചു ദൂരം ഓടി. അനസൂയ വിചാരിച്ചു  അയാൾ സ്റ്റേറ്റ് ഹൈവേയിലേക്ക് പോകുന്നത് എന്ന് .
പക്ഷേ അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ ഫാരിസ് കാർ നിർത്തി. പിന്നെ റിവേഴ്സ് എടുത്തു.
കാർ ഇടത്തോട്ട് തിരിയുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. വിജനമായ ഒരു എസ്റ്റേറ്റ് റോഡായിരുന്നു അത്.
അവൾ ചുറ്റും നോക്കുന്നതിനിടയിൽ തന്നെ പാരിസ് കാർ നിർത്തി എൻജിൻ ഓഫ് ചെയ്തു ലൈറ്റും അണച്ചു.
ചുറ്റും ആകെ ഇരുട്ടായി.
"എന്താ ഇവിടെ നിർത്തിയത്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഇവിടെ ഇനി ആരും നമ്മളെ കാണില്ല."
അനസൂയ അപകടം മണത്തു. "എന്താ ചെയ്യാൻ പോണേ ഫാരിസ്?" അവൾ ചോദിച്ചു.
"എന്താ അനസൂയ എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ?"
കൈക്കു മുകളിൽ അയാളുടെ കൈ അമരുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. അവൾ പതിയെ കൈ വലിച്ചെടുത്തു.
"എന്താ ഫാരിസ് നമ്മൾ സുഹൃത്തുക്കൾ അല്ലേ?"
"ഞാൻ അനസൂയയെ പിടിച്ച് തിന്നുകയൊന്നുമില്ല. എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാടോ തന്നെ. ആ ഇഷ്ടം എത്ര മനസ്സുകൊണ്ട് നടക്കുക?"
"എൻറെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണ്. എനിക്കൊരു കുടുംബമുണ്ട്. അത് അറിഞ്ഞുകൂടെ?"
"അതും ഇതും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധവുമില്ലല്ലോ അനസൂയേ."
"പിന്നെ നീ എന്താ ചെയ്യാൻ പോണേ? അത് പറ."
"ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ അനസൂയ കേൾക്കുമോ?"
"കേൾക്കാം."
"എന്നാൽ എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മ തരുമോ?"
"നേരത്തെ കിട്ടിയതെന്താ പിന്നെ ഉമ്മ അല്ലേ?"
"അത് ഞാൻ ബലമായിട്ട് ചെയ്തതല്ലേ? അനസൂയ തന്നതല്ലല്ലോ?"
"ശ്ശൊ... നിന്നെക്കൊണ്ട് തോറ്റു."
"എന്നാ ഞാൻ ഉമ്മ വയ്ക്കട്ടെ?"
"നേരത്തെ പോലെ ആണോ. കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ നീയൊരു വാമ്പയർ ആയിരുന്നെന്നു തോന്നുന്നു. എൻറെ ചുണ്ടിലെ രക്തം വരെ വാർന്നു പോയി."
"കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ അല്ല. ഈ ജന്മത്തിലാണ് ഞാൻ വാംപയർ, പക്ഷേ എനിക്ക് വേണ്ടത് തൻറെ രക്തമല്ല. തന്റെ വായിലെ തേനാണ്."

അതു പറയുമ്പോൾ തന്നെ അയാളുടെ മുഖം തന്നിലേക്ക് അടുക്കുന്നത് അവൾ അരണ്ട പ്രകാശത്തിൽ കണ്ടു. ഇത്തവണ അവൾ ശിരസ് പിറകോട്ട് വലിക്കാനോ കുതറി മാറാനോ ശ്രമിച്ചില്ല. ഇരുട്ടിനെ കൂടുതൽ ഇരുട്ടാക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ തൻറെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു അയാളുടെ ചുണ്ടുകളെ തൻറെ വായിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചു.
ഇത്തവണ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ ശാന്തമായാണ് അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ പൊതിഞ്ഞത്. പിന്നെ പതിയെ  അയാൾ അവയെ വലിച്ചു കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി. അയാളുടെ കൈപ്പത്തി അവളുടെ കഴുത്തിൽ മെല്ലെ അമർന്നു. കൈ വിരലുകൾ അവളുടെ ചെവിക്ക് താഴെ ഭദ്രമായി പതിഞ്ഞു. അവളുടെ മുഖത്തെ തന്നിലേക്ക് അമർത്തി. അയാളുടെ നനഞ്ഞ നാവ് അവളുടെ അധരങ്ങളെ അകറ്റി ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ അവൾ എതിർത്തില്ല. അയാളുടെ നാവ് തൻറെ പല്ലുകളെ തപ്പുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. അനസൂയയുടെ ശരീരമാകെ കോരിത്തരിച്ചു. ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തതാണ് ചെയ്യുന്നത് എന്നറിഞ്ഞിട്ടും അയാളെ തള്ളി മാറ്റാൻ അവൾക്കായില്ല.
അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഫാരിസ് തൻറെ ചുണ്ടും നാവും അവളിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുത്തി.
"നാവു താടോ. ഞാനൊന്ന് രുചിക്കട്ടെ."
അയാൾ മന്ത്രിച്ചു.
അടുത്ത നിമിഷം വീണ്ടും അയാളുടെ അധരങ്ങൾ അവളിലെമർന്നു.
നാവ് അവളുടെ വായിലേക്ക് തള്ളി കയറി. ഇത്തവണ അവൾ വാ തുറന്നപ്പോൾ പല്ലുകളും അകന്നു. നാവുകൾ പരസ്പരം തൊട്ടു. അയാളുടെ നാവിന് വല്ലാത്ത ഒരു ചൂടായിരുന്നു. അനസൂയയുടെ ശരീരമാകെ വൈദ്യുതി നിലയ്ക്കാതെ പ്രവഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശരീരം ആകെ ബലം വച്ചു. തന്റെ ഉള്ളിലെ ഹൃദയത്തുടിപ്പ് അവൾക്ക് തന്നെ കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഫാരിസിന്റെ ഇടതു കൈപ്പത്തിയും അവളുടെ കഴുത്തിനു പുറകിൽ നന്നായി അമർന്നു. അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ വായിലേക്കും. അവളുടെ വായ ശരിക്കും തുറന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. യാതൊരു എതിർപ്പും ഇനിയില്ലാത്ത പോലെ ഒരു നിമിഷം.
തൻറെ നാവ് അയാളുടെ വായിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവനത് വലിച്ചു കുടിക്കുകയായിരുന്നു. 

"എനിക്കുവേണ്ടത് രക്തമല്ല. തന്റെ വായിലെ തേനാണ്."
ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെയായിരുന്നു അയാളുടെ പ്രവൃത്തി. അവളുടെ ഉമിനീർ  അയാൾ തേൻ പോലെയാണ് വലിച്ച് കുടിച്ചത്. 

തന്റെ ശ്വാസം പോലും  അയാൾ തന്നെ വായിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കുന്നത് പോലെ അവർക്ക് തോന്നി. ഇത്തരമൊരു ചുംബനം ആദ്യാനുഭവം പോലെ ആയിരുന്നു. അതിൻറെ മാസ്മരികതയിൽ എല്ലാം മറന്നു പോയി അവൾ.
ഫാരിസ് നാവ് തിരിച്ചെടുത്തപ്പോൾ അവൾ അറിയാതെ അവളുടെ നാവും കൂടെ പോയി. അയാളുടെ വായിലേക്ക്. പിന്നെ  അയാൾ അയാളുടെ കീഴ്ചുണ്ടിനെ അവളുടെ വായിലേക്ക് കൊടുത്തപ്പോൾ അവൾ അറിയാതെ തന്നെ അതിനെ നുണഞ്ഞു. പതിയെ അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്നും തെന്നിമാറി. എന്നിട്ടും അവൾ തന്റെ ചുണ്ടുകളെ അവനിൽ നിന്നും ഏർപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചില്ല.
അയാൾക്ക്റെ വലതു കൈ പതിയെ താഴോട്ടിറങ്ങി അവളുടെ മാറിലേക്ക് . ചുരിദാർ ടോപ്പിന്റെ മുകളിലൂടെ അവളുടെ മുലകളെ കശക്കാൻ തുടങ്ങി. അനസൂയയ്ക്ക് തടയാൻ തോന്നിയില്ല. അവളുടെ ശരീരത്തിന് തീ പിടിച്ചിരുന്നു.
അത് മനസ്സിലായതോടെ അയാൾക്ക്റെ അധരങ്ങൾ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. തന്റെ വലതു കൈകൊണ്ട്  അയാൾ അനസൂയയുടെ സീറ്റിന്റെ സൈഡിൽ അമർത്തി. ചാരികിടന്ന അവളുടെ സീറ്റ് കൂടുതൽ പിറകോട്ട് അമർന്നു.
അതിലേക്ക് മലർന്നു കിടന്ന അവളുടെ വലതുവശത്തേക്ക് അയാളും ചാഞ്ഞു കിടന്നു. അയാളുടെ ശിരസ്സ് പക്ഷേ അവളുടെ കഴുത്തിലാണ് താഴ്ന്നത്.
അയാളുടെ ചുണ്ടും മീശയും അവളെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തി.
ശരീരമാകെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു.
അത് മാറും മുമ്പേ അവനവളുടെ ചുരിദാറിന്റെ ഫ്രണ്ട് ബട്ടൺ രണ്ടും തുറന്നു
ചുണ്ടുകൾ താഴേക്ക് നീങ്ങി അവളുടെ മാറിടുക്കിൽ  അയാൾ നക്കി.
അനസൂയയൊന്ന് കുറുകി പ്പോയി, അറിയാതെ. ചുരിദാറിന്റെ തുറന്ന മുൻവശം അല്പം കൂടി വലിച്ചതാഴ്ത്തി അതിനിടയിലൂടെ കയ്യിട്ടു ഫാരിസ് അവളുടെ മുലകളെ തൊട്ടു . ആദ്യം മുകളിലൂടെ ഒന്ന് തടവി പിന്നെ ബ്രാക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു നേരെ അവളുടെ മുലഞെട്ടിൽ തൊട്ടു.
"ഫാരിസ് മതി."
അവൾ അപേക്ഷിച്ചു.
പക്ഷേ അവളുടെ സ്വരത്തിന് അവളെപ്പോലും അനുസരിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഫാരിസ് അവളുടെ മുലയെ പതിയെ ഉള്ളിൽ നിന്നും വലിച്ചെടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു
"ഇരുട്ടുകൊണ്ട് ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ പെണ്ണേ,"
അയാളുടെ ശബ്ദം അവൾ കേട്ടു.
അടുത്ത നിമിഷം അവളുടെ മാറിൽ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. മാറിനു നടുവിൽ ഇറങ്ങിക്കിടന്ന താലിമാലയിൽ അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഉടക്കി.
ഒരു ചെറിയ സിൽക്കാരം അവളുടെ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി നിന്നു.
ഫാരിസിന്റെ അധരങ്ങൾ അവളുടെ വിടർന്ന് നിന്ന മുല ഞെട്ടിനെ പുൽകിയിരുന്നു.
പിന്നെ അയാളുടെ നാവും.
"എത്ര നാളായി ഞാൻ ഇതിനുവേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു എന്നറിയാമോ പെണ്ണേ."
"ഫാരിസ് മതി, പ്ലീസ്... നമുക്ക് പോകാം..."
വിറക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ അനസൂയ അപേക്ഷിച്ചു.
"എൻറെ പെണ്ണെ കുറച്ചുനേരം കൂടി എനിക്ക് ഇതൊന്നു കുടിക്കാൻ താ ..."
അതും പറഞ്ഞു വീണ്ടും അവളുടെ മുലയെ ചപ്പി നുണഞ്ഞു ഫാരിസ്. ഇടയ്ക്ക് മുലഞ്ഞട്ടിന് താഴെ അവനൊന്നു കടിച്ചു.
"ആഹ്...!"
പിടഞ്ഞു പോയി അവൾ.
എന്നിട്ടും അയാളുടെ കൈകളെയോ ചുണ്ടുകളെയോ തട്ടിത്തെറിപ്പിക്കാനുള്ള കരുത്ത് അവൾക്കുണ്ടായില്ല. അയാളുടെ വലതു കൈ അവളുടെ ദേഹമാകെ പരതി നടന്നു. ഒടുവിൽഅത് അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ് അവൾ സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്തത്. അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ഡ്രസ്സിന് മുകളിലൂടെയെങ്കിലും  അയാൾ അവിടം സ്പർശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
"എൻറെ ഫാരിസേ പ്ലീസ് ....ഇത് കയ്യീന്ന് പോകും. മതി..."
അവൾ ബദ്ധപ്പെട്ട് അയാൾക്ക്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റി.
ഇത്തവണ ഭാഗ്യത്തിന് ഫാരിസ് കൂടുതൽ ബലപ്രയോഗത്തിന് ശ്രമിച്ചില്ല.  അയാൾ തൻറെ സീറ്റിലേക്ക് ഇരുന്നു. അനസൂയ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ബ്രാ നേരെയാക്കി ടോപ്പിന്റെ ബട്ടണുകൾ ധരിച്ചു. 
"എനിക്ക് ആകെപ്പാടെ ചൂട് എടുക്കുന്നു."
അനസൂയ കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ എസി ഓൺ ചെയ്യാം."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
"എ സി ഒന്നും വേണ്ട. ഒന്നു പോയാ മതി. ഭരതേട്ടൻ എന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടാവും."
"അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റ് തന്നെ കാണാതിരുന്നാൽ വേവലാതിപ്പെടുന്ന ആളല്ല തന്റെ ഭരതേട്ടൻ. അതെനിക്ക് നന്നായി അറിയാം അനസൂയ."
"അതെ നിനക്കെല്ലാം അറിയാം എനിക്കാണ് തെറ്റിപ്പോയത്. നിന്നെ ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല."
"ഇതെല്ലാം ഒരു ഫൺ സെൻസിൽ എടുക്കണം."
"ഫൺ സെൻസ്... കോപ്പ്! മനുഷ്യൻറെ പാതിജീവൻ പോയി."
"ഒന്ന് ചുമ്മാതിരി. അനസൂയ എൻജോയ് ചെയ്തില്ലേ."
"വണ്ടിയെടുക്ക് ഫാരിസ്," അവൾ കർക്കശ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.
ഫാരിസ് വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.

അവളെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് ഡ്രോപ് ചെയ്ത് ഫാരിസ് സ്ഥലം വിട്ടു. പലതവണ ദീർഘശ്വാസം എടുത്ത് സ്വയം നോർമൽ ആണെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തിയ ശേഷമാണ് അനസൂയ വീടിനകത്തേക്ക് കയറിയത്. കുട്ടികൾ രണ്ടുപേരും ഗിഫ്റ്റുകൾ തുറക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു. ഭരത് അപ്പുറത്ത് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയാണ്. ആർക്കും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടുമില്ല.

"അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റ് തന്നെ കാണാതിരുന്നാൽ വിഷമിക്കുന്ന ആളൊന്നുമല്ല തൻറെ ഭരതേട്ടൻ."
ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർത്തു.

ഭർത്താവിൻറെ സാമീപ്യം ലഭിക്കാത്ത ഒരു പെണ്ണാണ് താനെന്നാണോ  അയാൾ വിചാരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത്?
അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അനസൂയയ്ക്ക് ദേഷ്യവും സങ്കടവും വന്നു.

അവൾ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി കുറച്ചുനേരം നിന്നു.  അധരങ്ങളിൽ അയാളുടെ ചുംബനത്തിന്റെ തിണർപ്പ് അവൾ കണ്ടു. അത്രയ്ക്കും ദാഹത്തോടെ ഭരതേട്ടൻ പോലും തന്നെ ചുംബിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. തന്റെ നാവിനെ അയാൾ വലിച്ചു കുടിക്കുകയായിരുന്നു. തൻറെ ഉമിനീർ അയാൾക്ക് തേനാണത്രേ. തന്റെ മുല ഞെട്ടുകൾ അയാളുടെ സ്വപ്നമായിരുന്നുവത്രെ.
എന്തൊരു കൊതിയാണ് അയാൾക്ക്.
ഒപ്പം പഠിച്ച സഹപാഠി എന്നതൊക്കെ ഇപ്പൊ പഴങ്കഥയായി മാറി.
ആളുകൾ കാൺകെ എന്നാൽ ആരും അറിയാതെ തന്റെ നിതംബത്തിൽ അയാൾ തൊട്ടില്ലേ. തൻറെ ഭർത്താവിൻറെ സമ്മതത്തോടെ തന്നെ കൂടെ കൊണ്ടുപോയി തന്നെ ചുംബനത്താൽ പൊതിഞ്ഞില്ലേ. തൻറെ മാറിൽ കടിച്ചില്ലേ.
എങ്ങനെ അയാൾക്ക് ഇത്രയൊക്കെ ധൈര്യം വന്നു?
പോലീസുകാരൻ ആയതുകൊണ്ടാണോ അയാൾക്ക് ഇത്ര ധൈര്യം?
അതോ തന്നോടുള്ള അടക്കാനാവാത്ത കാമമോ?

അയാളുടെ വിരൽ തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ അമർന്ന നിമിഷത്തെ ഓർത്ത് അവൾ നടുങ്ങി. അവിടെ അയാൾ തൊട്ടു! അവൾക്കു വിശ്വസിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. താൻ എതിർത്തില്ലായിരുന്നെങ്കിലോ? ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ.

അന്ന് രാത്രി വൈകിയാണ് അനസൂയയും ഭരതും ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത്. അവൾ പോലും അറിയാതെ അവളുടെ കൈകൾ ഭരതിന് ചുറ്റും ഒരു വള്ളിയായി പടർന്നു. അയാളെ ചുംബിക്കുമ്പോൾ ദാഹം നിറഞ്ഞ ചുംബനങ്ങൾ തിരിച്ചും കിട്ടാൻ അവൾ അറിയാതെ കൊതിച്ചു. തന്റെ ടോപ്പ് അഴിച്ചു ദൂരേക്ക് എറിഞ്ഞ് അയാളുടെ കൈകളെ തന്നെ മാറിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുമ്പോൾ ഫാരിസിനെ പോലെ അയാളും തൻറെ മാറിടങ്ങളെ കശക്കിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൾ ആശിച്ചു. പക്ഷേ അങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.
എന്നത്തേയും പോലെ കട്ടിലിൽ കാലുകൾ അകത്തി മലർന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് അയാളെ സ്വീകരിക്കാൻ മാത്രമേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. അല്പം കഴിഞ്ഞു ഒരു ഞരക്കത്തോടുകൂടി അയാൾ അവളിലേക്ക്  പെയ്തിറങ്ങി.
"ഹാ...!"
ക്ഷീണിച്ച് അവശനായി തന്റെ മേലെ കിടന്ന തൻറെ ഭർത്താവിനോട് അവൾക്ക് പക്ഷേ ദേഷ്യം ഒന്നും വന്നില്ല.
അവൾ അയാളെ സ്നേഹത്തോടെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ചുംബിച്ചു. അയാളുടെ ചുണ്ടുകളെ തൻറെ വായകൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ് ഊമ്പിക്കുടിച്ചു.

"ഇന്ന് നീ അടിപൊളിയായിരുന്നു."
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഭരത് പറഞ്ഞു.
"എന്താ?"
അനസൂയയ്ക്ക് തോന്നി അവൾ ശരിക്കും കേട്ടില്ല എന്ന്.
"എന്നു നീ നല്ല മൂഡിലായിരുന്നു. നിൻറെ കിസ്സിങ് എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു."

"ഞാനെന്നും നല്ല മൂഡിൽ തന്നെയാണ് എൻറെ പൊന്നു ചേട്ടാ."
അനസൂയയ്ക്ക് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ പറഞ്ഞില്ല.


(തുടരും)

[rv3443]

കുറച്ചുനാളായി വിചാരിക്കുന്നു മലയാളത്തിൽ ഒരു കഥ എഴുതണമെന്ന്. സ്വന്തം ഒരു സന്തോഷത്തിന് മുമ്പ് ഞാൻ ഒരു കഥ എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് അത്ര നന്നായിട്ടൊന്നുമില്ല. ഇറോട്ടിക് സ്റ്റോറി അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് എവിടെയും പോസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുമില്ല. എന്നാലും ഇവിടുത്തെ മലയാളം സ്റ്റോറി സെക്ഷന്റെ ദാരിദ്ര്യം കണ്ടപ്പോൾ ഇവിടെ ഒരു കഥ എഴുതി പോസ്റ്റ് ചെയ്യാമെന്ന് വിചാരിച്ചു. തീം ഇറോട്ടിക് തന്നെയാണ്. അതികം വലിച്ചു നീട്ടി വെറുപ്പിക്കാൻ ഒന്നും ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. അഞ്ചോ ആറോ അദ്ധ്യായങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളൂ. ആഴ്ചയിൽ ഒരു അദ്ധ്യായം മാത്രം. 
ഇഷ്ടപെട്ടാൽ കമൻറ് ചെയ്യുക.
നന്ദി.

Dear Krish

You are a wonderful writer in English. Please continue in English, even a fourth edition of Krish &  Meera will be fantastic.

[shake chilli]

Purani stories aage write karo yar please

[Vikadakavi]

Keep going

[krish_999]

അദ്ധ്യായം - അഞ്ച്

ഭരതിന്റെ അലമാരയിൽ നിന്ന് മൂന്ന് ലക്ഷം രൂപ കാണാതെ പോയ വാർത്ത പതിയെ നാട്ടിലാകെ പടർന്നിരുന്നു. 
സണ്ണിയുടെ ഫോൺ വന്നപ്പോഴാണ് അനസൂയക്ക് അത് മനസ്സിലായത്.
"മൂന്ന് ലക്ഷം ഒക്കെ അലമാരയിൽ വച്ച് പൂട്ടിയിട്ടാണോ, നിൻറെ കയ്യിൽ കാശില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ആളെ പറ്റിച്ചത്?"
ദേഷ്യപ്പെട്ടപോലെയാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്.
"അയ്യോ അങ്ങനെയൊന്നുമല്ല. ഭരതേട്ടന്റെ കാര്യം അറിയാല്ലോ. എനിക്ക് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു ആ പൈസയെ പറ്റി."
അനസൂയ വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
"നിങ്ങൾ ഭാര്യേം ഭർത്താവും കൂടി നല്ല ഒത്തുകളിയാണ് എന്നാ നാട്ടിൽ സംസാരം."
"ഒത്തുകളിച്ചിട്ട് എന്നാ കിട്ടാനാ?"
"കിട്ടിയില്ലേ. അനസൂയ മൻസൂറിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും പൈസ മേടിച്ചിട്ടുണ്ട് അല്ലേ."
"കുറച്ചു പുള്ളിയും തന്നു. അരലക്ഷം."
"എന്നിട്ട് മീൻകുഞ്ഞുങ്ങളെ വാങ്ങിയോ?"
"അത് പിന്നെ... അപ്പോഴത്തേക്ക് അല്ലേ ഇതൊക്കെ വന്നത്? ആകെ കേസ് ആയി മൂഡ് ഓഫ് ആയി ഒന്നിനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയാണ്."
"എന്നിട്ട് എന്താ തൻറെ പ്ലാൻ? ബിസിനസ് ഒക്കെ നിർത്തുകയാണോ?"
അനസൂയക്ക് എന്ത് പറയണമെന്ന് പെട്ടെന്ന് ഓർമ്മ വന്നില്ല. വായിൽ വന്ന കള്ളം അതേപടി അവൾ പറഞ്ഞു.
"സാധനങ്ങൾ ഇറക്കിവയ്ക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റിയ ഒരു സ്ഥലം കിട്ടുന്നില്ല. അതാണ് ഇപ്പൊ പ്രശ്നം. അധികം ആരും അറിയാത്ത ഒരു സ്ഥലമാണ് വേണ്ടത്. വാടക കുറയുമല്ലോ."
"അത്രയേ ഉള്ളാേ? ഞാൻ അന്വേഷിക്കാം."
"അതൊന്നും വേണ്ട സണ്ണിച്ചായൻ വെറുതെ കഷ്ടപ്പെടേണ്ട. ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ സഹായിക്കാൻ സണ്ണിച്ചൻ ഒരുപാട്..."
"ഒന്ന് പോടോ. ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ താൻ ഒന്നിനും കഷ്ടപ്പെടേണ്ട ആവശ്യമില്ല. പിന്നെ, തന്റെ മൂഡ് ഓഫ് മാറ്റാൻ ഒരു ദിവസം ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്."
"അയ്യോ അതു വേണോ?"
"എന്താ അനസൂയ, എന്നെ എന്താ പേടിയാണോ?"
"അയ്യോ അതല്ല..."
"എന്നാൽ പറ. ഞാൻ എപ്പോഴാ വരണ്ടേ?"
അനസൂയയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് മറുപടി ഒന്നും മനസ്സിൽ വന്നില്ല.
"നാളെ ഞാനൊരു സ്കോച്ചുമായിട്ട് അങ്ങു വന്നാലോ?"
"അയ്യോ വേണ്ട എനിക്ക് പേടിയാ..."
"എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ പറയുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് പോകാം."
"സണ്ണി എന്താ എന്നെപ്പറ്റി വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്?"
"അനസൂയ എന്താ സണ്ണിയെ പറ്റി വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്?"
"ഉടക്കിലാണോ എന്നാ ഞാൻ ചോദിച്ചത്."
"അനസൂയയോട് ഞാൻ ഉടക്കുമോ?"
"പിന്നെന്താ ഇങ്ങനെ വാശിയോടെ സംസാരിക്കുന്നത്?"
"നാട്ടിൽ എല്ലാവരും പറയുന്നത് ഈ മോഷണ ന്യൂസ് ഒരു കെട്ടുകഥയാണെന്നാണ്. കാശ് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ മടിയുള്ളതുകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു കഥ. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഇത്രയും ദിവസമായിട്ടും പോലീസ് ഒരു തുമ്പും കണ്ടെത്താത്തത് എന്താ? ആ എസ് ഐ ഫാരിസ് നിങ്ങളുടെ കുടുംബ സുഹൃത്ത് അല്ലേ. ഈസിയായിട്ട് അയാൾക്ക് ആളെ പൊക്കാൻ പറ്റും. ഇതുവരെ നടക്കാത്തത് അങ്ങനെ ഒരാൾ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ്."
അയാളുടെ സംസാരം കേട്ട് അനസൂയ അന്ധാളിച്ചു പോയി.
"എൻറെ പൊന്നു സണ്ണിച്ചാ എന്തൊക്കെയാണ് നിങ്ങൾ ഈ പറയുന്നത്?"
"നാട്ടുകാര് പറയുന്ന കാര്യമാണ്. ഞാൻ ഇതൊന്നും വിശ്വസിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. കാരണം എനിക്ക് അനസൂയയെ നേരിട്ട് അറിയാലോ. പക്ഷേ ആ ഒരു വിശ്വാസം എനിക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടുന്നില്ല."
"ഞാനിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ?"
അവസാനം അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"നാളെ ടൗണിലേക്ക് ഒന്ന് ഇറങ്ങ്."
"എന്താ പ്ലാൻ എന്ന് പറ."
"അതൊക്കെ നമുക്കൊരു റസ്റ്റോറന്റിൽ അല്പനേരം ഇരുന്ന് സംസാരിക്കാം."
"അയ്യോ അത് വേണ്ട," അനസൂയ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. "ഭരതേട്ടന്റെ പരിചയക്കാർ ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ പ്രശ്നമാകും."
"അങ്ങനെയെങ്കിൽ ശരി; നമുക്ക് മറ്റെന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടുപിടിക്കാം. താനൊന്ന് പുറത്തിറങ്ങ്."
"എവിടേക്കാണെന്ന് പറയാതെ..."
"അതൊക്കെ ഞാൻ പറയാം. എന്നെ അനസൂയയ്ക്ക് പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടോ? അത് പറ."
"ഇല്ല. ഐ മീൻ ഇല്ല എന്നാണ് എൻറെ വിശ്വാസം."
"എന്നാൽ നാളെ വാ. ഞാൻ നാളെ രാവിലെ വിളിക്കാം. അനസൂയ റെഡിയായിരുന്നോണം."

ഫോൺ വെച്ചപ്പോൾ അവൾ ഹൈദരലിയുടെ മിസ്ഡ് കോൾ കണ്ടു.
തിരിച്ചു വിളിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.



അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ കുളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ സണ്ണിയുടെ മെസ്സേജ് വന്നു.
"ഗുഡ്മോർണിംഗ്."
അനസൂയ ആ മെസ്സേജിലേക്ക് ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി. തന്നെയോർത്ത് ത്രില്ലടിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരിക്കും അയാൾ. അവൾ കരുതി.
പക്ഷേ എന്ത് ചെയ്യാം. അയാളെ അവോയ്ഡ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല. തനിക്ക് മൂന്നുലക്ഷം രൂപയുടെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന കാര്യം അയാളെങ്ങാനും ഭരതേട്ടനോട് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ എല്ലാം തീർന്നു. ബാക്കിയെല്ലാം ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.

മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ആണെങ്കിലും രാവിലത്തെ പണിയെല്ലാം ഒതുക്കി പത്തുമണിയോടെ അനസൂയ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി.
സാരിയാണ് അവൾ ധരിച്ചത്. വെറുതെ ചുരിദാർ ഒക്കെ ഇട്ട് ശരീരത്തിന്റെ ഷേപ്പ് എല്ലാം കാണിച്ച് സണ്ണിയെ ഇളക്കണ്ട എന്ന് കരുതിയാണ് സാരി ഉടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്. എന്നാലും ഏത് സാരി ആയാലും തന്നെ കാണാൻ ഒടുക്കത്തെ ഗ്ലാമർ ആണെന്ന് ഏത് പുരുഷനും പറയും. സൗന്ദര്യം ഒരു ശാപമാണെന്ന് പണ്ടാരോ പറഞ്ഞതുപോലെ ആയിപ്പോയി കാര്യങ്ങൾ.

ടൗണിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ സണ്ണിയെ വിളിച്ചു.
"അവിടെത്തന്നെ നിൽക്കൂ ഞാൻ ഉടനെ വരാം."
സണ്ണി പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ ശബ്ദത്തിലെ ആഹ്ലാദം അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി. എന്താണ് അയാളുടെ മനസ്സിൽ എന്ന് അവൾക്ക് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
10 മിനിറ്റ് തികയും മുമ്പ് അവളുടെ മുന്നിൽ ഒരു കാർ ബ്രേക്കിട്ടു.
"അനു കയറൂ..."
അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സണ്ണി പറഞ്ഞു. നല്ല തേച്ചു മിനുക്കിയ ഷർട്ട് ആണ് അയാൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഒരു ഡേറ്റിനാണ് അയാൾ ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നത് എന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ മനസ്സിലായി.
"എങ്ങോട്ടാണ് നമ്മൾ പോകുന്നത്? ആദ്യം അത് പറയണം കേട്ടോ."
കാറിൽ കയറുമ്പോൾ അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"പിന്നെന്താ. ഇവിടെ അടുത്ത് ഞാൻ വാടകയ്ക്ക് കൊടുത്തിരുന്ന ഒരു വീടുണ്ട്. കഴിഞ്ഞമാസം അവർ അത് വെക്കേറ്റ് ചെയ്തു പോയി. ഇപ്പോൾ ക്ലീൻ ഒക്കെ ചെയ്തു വച്ചിരിക്കുവാ. അനസൂയ ഇന്നലെ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ, എന്തോ സാധനങ്ങൾ ഇറക്കാൻ ഒരു സ്ഥലം വേണമെന്ന്? എൻറെ ഈ സ്ഥലം ഒന്ന് കണ്ടു നോക്കൂ. ഒരുപക്ഷേ അനസൂയക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലോ. നമ്മളെ ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ ഇങ്ങനെ ഒരു ആവശ്യത്തിന് ആണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ."

മുമ്പ് ഓൺലൈൻ ഡെലിവറി ബിസിനസ് തുടങ്ങാൻ ആരംഭിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിൽ വന്ന ഒരാവശ്യമാണ് സാധനങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാൻ ഒരു വെയർ ഹൗസ്. അതിനെപ്പറ്റി സണ്ണിയോട് വെറുതെ സംസാരിച്ചത് അനസൂയ ഓർത്തു. മുമ്പ് അതൊരു ആവശ്യമായിരുന്നു എങ്കിലും ഇപ്പോ ബിസിനസും ഇല്ല ഒരു കോപ്പും ഇല്ല. പിന്നെന്ത് വേയർ ഹൗസ്!
പക്ഷേ അതിനെ പറ്റി കൂടുതൽ പറയാൻ അനസൂയ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. എന്തു പറഞ്ഞാലും തന്നെ അങ്ങോട്ട് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോവുക എന്ന ഉദ്യമത്തിൽ നിന്ന് സണ്ണി പിന്മാറാൻ ഒന്നും പോകുന്നില്ല എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.

"അതെയോ? അങ്ങനെ ഒരു വീടിനെ പറ്റി സണ്ണി എന്നോട് പറഞ്ഞില്ല." അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"അനസൂയ മറന്നതായിരിക്കും. കഴിഞ്ഞ തവണ മില്ലിൽ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഇതിനെപ്പറ്റി സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ അന്ന് അതിൽ താമസക്കാരുണ്ടായിരുന്നല്ലോ."
"ഓ അത് ശരിയാ."
അനസൂയ തലയാട്ടി.

നാലോ അഞ്ചോ കിലോമീറ്റർ ദൂരമേ സഞ്ചരിക്കേണ്ടി വന്നുള്ളൂ. ചുറ്റും കുറെ മാവുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒറ്റപ്പെട്ടതെന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു ബിൽഡിംഗ് ആയിരുന്നു അത്.
രണ്ടു നിലകളിലായി നാലു വീടുകളുള്ള ഒരു കോംപ്ലക്സ്. വീടിനു മുന്നിൽ കാർ പാർക്ക് ചെയ്തു സണ്ണി പുറത്തിറങ്ങി.
അനസൂയയും പുറത്തിറങ്ങി.
"വരൂ."
സണ്ണി അവളെ മുകളിലത്തെ നിലയിലുള്ള ഫ്ലാറ്റിലേക്കാണ് നയിച്ചത്. സ്റ്റെപ്പിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അവൾക്ക് വഴി മാറി കൊടുത്ത് മുകളിലേക്ക് കയറാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾക്ക് നേരെ അയാൾ ആംഗ്യം കാട്ടി.
"വലതുകാൽ വച്ച് സ്റ്റെപ്പ് കയറിക്കോളൂ."
അനസൂയ സ്റ്റെപ്പ് കയറാൻ തുടങ്ങി. തൊട്ടുപിന്നിലായി സണ്ണിയും. സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തൻറെ നിതംബത്തിൽ ആയിരിക്കുമെന്ന് അവൾക്കു ഉറപ്പായിരുന്നു.
പക്ഷേ ഇതൊക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെയല്ലേ താനിവിടെ വന്നത്?
വാതിൽക്കൽ എത്തി താക്കോൽ എടുത്ത് വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ ദേഹത്ത് ഉരസി.
അവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഉള്ള വഴികൾ. അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.

വീടിന്റെ അകം വിശാലമായിരുന്നു. രണ്ടു ബെഡ്റൂമും കിച്ചനും ഒരു ഹാളും. ഹാളിൽ ഒരു വശത്തായി രണ്ട് സെറ്റ് സോഫകളും മറുവശത്തായി ഒരു ഡൈനിങ് ടേബിളും ഉണ്ട്. ഒരു ബെഡ്റൂമിന് ചെറിയൊരു ബാൽക്കണിയുമുണ്ട് പിൻഭാഗത്തായി.
ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കടന്നതും നന്നായി വിരിച്ച് തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ബെഡ് തന്നെയാണ് ആദ്യം അനസൂയ ശ്രദ്ധിച്ചത്.
ഇന്ന് ഇവിടെ തന്റെ കൂടെ കിടക്കാം എന്ന് സണ്ണി ചിലപ്പോൾ സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
മനസ്സിൽ ചെറിയ ഒരു പേടി തോന്നാതിരന്നില്ല. പക്ഷേ ഒരു ചെറിയ കള്ളം സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി ഏത് ബലപ്രയോഗത്തിനും താൻ വഴങ്ങി കൊടുക്കും എന്ന് അയാൾ വിശ്വസിക്കില്ല എന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ ഇഷ്ടത്തോടുകൂടി മാത്രമേ എന്തെങ്കിലും നടക്കൂ എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയാൽ അയാൾക്ക് കൊള്ളാം. അവൾ സ്വയം ധൈര്യപ്പെടുത്തി.

"ഇത് മുഴുവനും സണ്ണിയുടെ പ്രോപ്പർട്ടി ആണോ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"അതെ." അയാൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. "അനസൂയക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ?"
"പിന്നെന്താ ഇഷ്ടമായി."
"എനിക്കത് കേട്ടാ മതി. എന്നാപ്പിന്നെ നമുക്ക് അല്പം ഇരിക്കാം അല്ലേ?"
സണ്ണി കിച്ചണിലേക്ക് പോയി രണ്ടുമൂന്നു കുപ്പികളും ആയി വന്നു.
സ്കോച്ച്, സോഡ, തണുത്ത വെള്ളം. എല്ലാമുണ്ട്.
"സണ്ണി എല്ലാ തയ്യാറെടുപ്പോടും കൂടിയാണല്ലോ."
"തനിക്കുവേണ്ടിയാടോ."
"ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഇത്തരം കമ്പനി കൂടുന്ന ആളൊന്നുമല്ല കേട്ടോ."
"അതെനിക്കറിയാം. അത് നമ്മുടെ സന്തോഷം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയേ ഉള്ളൂ."

സാധനങ്ങൾ സെന്റർ ടേബിളിൽ വച്ച് അയാൾ പിന്നെയും കിച്ചണിലേക്ക് പോയി. ഇത്തവണ രണ്ട് ഗ്ലാസുകളും ഒരു കാസറോളും കൊണ്ടാണ് മടങ്ങിവന്നത്.
"ഞാൻ കുറച്ചേ കഴിക്കൂട്ടോ. സണ്ണിയുടെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"താൻ നന്നായി കഴിക്കുന്ന ആളാണെന്ന് ഭരത് എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്."

"അതൊക്കെ കുറെ പണ്ടാണ്. ഞങ്ങളുടെ ഹണിമൂൺ സമയത്ത്. ഇപ്പോ അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല."
"എന്നാലും ഒരെണ്ണം ആവാം എൻറെ കൂടെ."
"അതും ഈ പട്ടാപകൽ..."
അനസൂയ മടിച്ചു.
"അടുത്ത തവണ നമുക്ക് രാത്രി അടിക്കാം."
"അയ്യടാ." അവൾ ചിരിച്ചു. "ചെക്കന്റെ പൂതി കണ്ടോ!"
"അനസൂയ എങ്ങനെ ചിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ എന്തു ഭംഗിയെന്നറിയോ?"
"ഭാര്യയോടും ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസാരിക്കാറുണ്ടോ?"
"സത്യമായിട്ടും. നമ്മൾ എന്നും കാണുന്നതലല്ലല്ലോ നമ്മൾക്ക് പുതുമ തോന്നുക."
അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ സ്കോച്ച് ബോട്ടിൽ തുറന്ന് ഗ്ലാസ്സുകളിൽ ഒഴിച്ചു. പിന്നെ സോഡയും വെള്ളവും ആനുപാതികം ചേർത്തു.
ഒരു ഗ്ലാസ് അനസൂയക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവൾ അതു വാങ്ങി. പിന്നെ അയാൾ അയാളുടെ ഗ്ലാസും അവൾക്ക് നേരെ ഉയർത്തി.
"നമ്മുടെ ഈ സൗഹൃദം ഒരു രഹസ്യമായി എന്നും തുടരട്ടെ."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"രഹസ്യമാക്കാൻ ഏറ്റവും താൽപര്യം സണ്ണിക്ക് ആണല്ലോ."
"ഗ്ലാസ് മുട്ടിക്ക് എന്റെ അനുക്കുട്ടീ."
സണ്ണി അക്ഷമനായി.
"ശരി. നമ്മുടെ ഈ രഹസ്യബന്ധം എന്നും നിലനിൽക്കട്ടെ. ചിയേഴ്സ്!"
അവൾ തൻറെ ഗ്ലാസ് അയാൾക്ക്റെ ക്ലാസിൽ മുട്ടിച്ചു.
ആദ്യ സിപ്പ് എടുക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെയായിരുന്നു. ഏതോ കാന്തശക്തി പോലെ അവൾ തിരിച്ച് അയാളെയും അങ്ങനെ തന്നെ നോക്കി. നോക്കി നോക്കി ആദ്യത്തെ ഡ്രിങ്ക് ഒറ്റ വലിക്കു തന്നെ പകുതിയായി.
അവർ പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു.
"ഇരിക്കൂ അനസൂയ."
അയാൾ സോഫയിലേക്ക് ചൂണ്ടി.

സണ്ണിക്ക് തന്നിൽ അടക്കാനാവാത്ത അഭിനിവേശം ഉണ്ടെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അതിനു വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാൻ അവൾ ഒരിക്കലും തയ്യാറായിരുന്നില്ല. എന്നാലാേ അയാളെ പിണക്കാനും അവൾക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എത്രയാെക്കെ ശ്രമിച്ചാലും അയാളെ തന്ത്രപരമായിത്തന്നെ  കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്ന് അവൾ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.
സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ സണ്ണിയെയും നിയന്ത്രിക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചു.

ആ ധൈര്യത്താലാണ് അനസൂയ സാേഫയിൽ ഇരുന്നത്. സെൻറർ ടേബിൾ അവൾക്കു മുന്നിലേക്ക് നീക്കി സണ്ണി കാസറാേൾ തുറന്നു. സ്വാദിഷ്ടമായ ഡ്രൈ ചിക്കൻ ഫ്രൈ ആയിരുന്നു അത്.
കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അനസൂയ 'അടിപൊളി' എന്ന ആംഗ്യം കാട്ടി.
പിന്നെ അതിൽ നിന്ന് ഒരു കഷണം എടുത്ത് നോക്കി. നല്ല സ്വാദ്. അത്യാവശ്യം എരിവും.
ഉടനെ തന്നെ അടുത്ത സിപ്പും എടുത്തു അവൾ.
"ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോ എന്റെ വൈബ്?"
"സണ്ണി ആള് കൊള്ളാലോ."
"സണ്ണിയെ അനു അറിയാൻ പോകുന്നതേയുള്ളൂ."
"ഇങ്ങനെ ഒരാളെ അറിയുന്നതിൽ സന്തോഷമേയുള്ളൂ."
അനസൂയ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. ഒറ്റ വലിക്ക് കൂടുതൽ കഴിച്ചതു കൊണ്ടായിരിക്കണം സ്കോച്ച് കുറേശ്ശെയായി അവളെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശരീരം ഒന്ന് ലൈറ്റ് ആയത് പോലെ. ടെൻഷൻ എല്ലാം എവിടെയോ പോയതുപോലെ.
"സണ്ണിയുടെ ഫാമിലിയെ കുറിച്ച് ഒന്നും എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല."
"ഫാമിലിയെ കുറിച്ച് അനു ഒരിക്കലും ചോദിച്ചിട്ടില്ല."
"എന്നാൽ ഇപ്പൊ ചോദിച്ചിരിക്കുന്നു."

സണ്ണിയുടെ ഫാമിലിയെ കുറിച്ച് അല്പം പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ആദ്യത്തെ റൗണ്ട് സ്കോച്ച് തീർന്നിരുന്നു. ഉടനെ തന്നെ സണ്ണി രണ്ടാമത്തെ പെഗ് ഒഴിച്ചു.
സണ്ണി ഇരുന്ന സോഫ സെൻറർ ടേബിളിൽ നിന്ന് അല്പം ദൂരെയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സ്നാക്സ് എടുക്കാൻ സോഫയുടെ എഡ്ജിലാണ് സണ്ണി ഇരുന്നത്. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അനസൂയ കാസറോൾ അവനു മുമ്പിലേക്ക് നീക്കിയെങ്കിലും സ്നാക്സ് എടുത്ത ഉടൻ അത് തിരിച്ച് അവളുടെ മുമ്പിലേക്ക് തിരിച്ചുവച്ചു.
അവസാനം  അയാൾ പറഞ്ഞു.
"നമ്മൾ ഇങ്ങനെ കാസറോൾ തള്ളിക്കളിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല അല്ലേ? ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ഇരുന്നോട്ടെ."
"ഓ പിന്നെന്താ." അനസൂയ പെട്ടെന്ന് തന്നെ തൻറെ സോഫയിൽ ഒരു വശത്തേക്ക് നീങ്ങി. സണ്ണി എണീറ്റ് അവളുടെ വലതുവശത്തായി ഇരുന്നു.
"ഇപ്പോഴാണ് ശരിക്കും ഒരു സിറ്റിംഗ് ആയത്."
"ഉം...ഉം... സണ്ണിക്കുട്ടാ...എനിക്കെല്ലാം മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട് "
അവൾ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
തന്റെ നാവ് കുഴയുന്നുണ്ടോ എന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ തോന്നി.
"സണ്ണിക്കുട്ടാ എന്ന വിളി കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ എന്തോ പോലെ."
സണ്ണി അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
"പഞ്ചാര കുട്ടാ എന്ന് വിളിക്കേണ്ടി വരുമോ?"
"ഇത്രയും ആയ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി അനുമോൾക്കെന്നെ എന്തും വിളിക്കാം."
"ആദ്യം അനു പിന്നെ അനുമോൾ. കൊള്ളാലോ."
"ഇനിയുമുണ്ട് പേരുകൾ. പക്ഷേ ഇപ്പോഴല്ല സമയം വരുമ്പോൾ ഞാൻ വിളിക്കാം."
"അതേത് സമയം?"
"അതൊക്കെ ഉണ്ടെന്നേ. അടുത്ത റൗണ്ടിലേക്ക് കടക്കാം?"
"വേണ്ട ഇത് എൻറെ ലാസ്റ്റ് ആണ്. നമുക്ക് പോകാം."
"അതെന്താ ഇത്ര പെട്ടെന്ന്?"
"ആദ്യത്തെ തവണ തന്നെ അടിച്ചു പൂസായാൽ ശരിയാവുമോ?"
"അത് ശരിയാ. എന്നാലും നമുക്ക് ഇപ്പൊ പോണ്ട."
"ഞാൻ ഏതായാലും ഒന്ന് വാഷ് റൂമിൽ പോയി വരട്ടെ."
അനസൂയ എണീറ്റ് ബെഡ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു. നടക്കുമ്പോൾ ബാലൻസ് തെറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അധികം കിക്കൊന്നും കയറിയിട്ടില്ലെന്ന് അവൾ ആശ്വസിച്ചു.


വാഷ് റൂമിൽ നിന്ന് മടങ്ങിയപ്പോൾ ബെഡ്റൂമിലെ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് സ്വയം ഒന്നു പരിശോധിച്ചു അനസൂയ. കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. കണ്ടാൽ വെള്ളമടിച്ചു എന്നൊന്നും തോന്നുന്നില്ല. മെല്ലെ ഓട്ടോ പിടിച്ച് വീട്ടിൽ പോയി അല്പനേരം ഉറങ്ങിയാൽ മതി.
പെട്ടെന്നാണ് അവൾക്ക് പിറകിൽ ഒരു അനക്കം കേട്ടത്. പിന്നിലേക്ക് തിരിയും മുമ്പ് അവൾക്കു ചുറ്റും രണ്ടു കൈകൾ വട്ടംചുറ്റി.
"എന്താ സുന്ദരി പെണ്ണേ, കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി സ്വയം ആസ്വദിച്ചാൽ മതിയോ ഈ സൗന്ദര്യം?"
സണ്ണി കണ്ണാടിയിലൂടെ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
അയാളുടെ മുഖം അവളുടെ തോളിൽ ആയിരുന്നു. അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ അരക്കട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു. ഒരു കൈ സാരിക്ക് പുറത്തു കൂടെയാണ് പോയത്.പക്ഷേ മറ്റേ കൈ സാരിക്ക് അകത്തുകൂടി അവളുടെ വയറിലാണ് പിടിച്ചത്. അതുമാത്രമല്ല അയാളുടെ ചൂടുപിടിച്ച ശരീരം അവളുടെ പുറകിൽ അമർന്നു നിന്നു.
"സണ്ണി എന്താ ചെയ്യുന്നേ..."
അയാളുടെ കൈകൾ വേർപെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചു.
പക്ഷേ അത് അയാൾക്ക്റെ കൈകളുടെ ബലം കൂടാനേ സഹായിച്ചുള്ളൂ. കൂടാതെ അയാളുടെ വലതു കൈ അവളുടെ പൊക്കിളിനു മുകളിൽ ശക്തിയായി പിടുത്തമിട്ടു.
"ഒന്നടങ്ങി നിൽക്കെൻറെ പെണ്ണേ."
അതും പറഞ്ഞ് സണ്ണി തന്റെ വായു മൂക്കും അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അമർത്തി ആഴത്തിൽ ശ്വാസം എടുത്തു.
"മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന തൻറെ ഗന്ധം ഉണ്ടല്ലോ...ഇതെന്നെ ഭ്രാന്തൻ ആക്കുന്നത് പോലെ..."
അനസൂയക്ക് ഇക്കിളി വന്നു.
"ആണോ... എങ്കിൽ ആ പ്രാന്ത് കൂടുന്നതിന് മുമ്പ് നമുക്ക് പോകാം."

മുന്നോട്ടു മാറാൻ ശ്രമിച്ച അനസൂയ പക്ഷേ ഡ്രസ്സിംഗ് ടേബിളിൽ തട്ടി നിന്നു. സണ്ണിയും മുന്നോട്ട് നീങ്ങി വീണ്ടും അവളെ പിറകിൽ നിന്നും ആലിംഗനം ചെയ്തു. വീണ്ടും  അയാൾ കഴുത്തിൽ ചുംബിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാനായി അവൾ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു. അവളുടെ തോളിലും കൈകൾ വച്ച്  അയാൾ അമർത്തി. തൻറെ അരക്കെട്ടിനു പുറകിൽ അയാളുടെ അരക്കെട്ട് വന്നമരുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. അയാളുടെ പൗരുഷം ആകെ കുലച്ചു പൂത്തുലഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
"എന്ത് രസമാണ് തൻറെ ബാക്ക് കാണാൻ?" സണ്ണി ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ ഇരു കൈകളും താഴേക്ക് പോയി അവളുടെഅരക്കെട്ട് ഇരുവശത്തുമായി പിടുത്തമിട്ടു.
"തൻറെ ഭരതേട്ടൻ എന്നും ഇതൊക്കെ അടിച്ചുപൊളിക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും അല്ലേടി?"
"ഒന്ന് പോ സണ്ണിച്ചാ കളിയാക്കാതെ ..."
അങ്ങനെ പറഞ്ഞവർ തിരിയാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും  അയാൾ വിട്ടില്ല.
"നിക്കെടി പെണ്ണേ ഒരു മിനിറ്റ്. എനിക്കിതൊക്കെ ഒന്നു കാണാനുള്ള ഭാഗ്യമെങ്കിലും താ."
അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ തൻറെ അരക്കെട്ട് ശക്തിയായി അവളുടെ പുറകിൽ അമർത്തി.
"അറിയുന്നുണ്ടോടി പെണ്ണേ നീ എൻറെ സാധനത്തിന്റെ വലിപ്പം?"
"പിന്നെ അറിയാതെ? ഇങ്ങനെ തള്ളിപ്പിടിച്ചാൽപ്പിന്നെ അറിയാതിരിക്കുമോ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"വേ...വേണ്ടേ... അനുക്കുട്ടിക്ക് അറിയണ്ടേ അതിങ്ങനെ ഉള്ളിലേക്ക് കേറുന്നതിന്റെ സുഖം?"
"സണ്ണിച്ചാ ഇത് അതിരു കടക്കുന്നുണ്ട്. നിർത്ത്."
അവൾ ബലമായിട്ട് തന്റെ ഇടുപ്പിൽ നിന്നും അയാളുടെ കൈകൾ വേർപ്പെടുത്തി. പിന്നെ വെട്ടിതിരിഞ്ഞ് അവനഭിമുഖമായി നിന്നു. 
"പറയുന്നത് കേൾക്ക്, സണ്ണിച്ചാ."
അയാൾക്ക്റെ കണ്ണിലേക്ക് തീഷ്ണ്ണമായി നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.
അതോടെ സണ്ണി അടങ്ങി.

അനസൂയ വേഗം പാേയി ഗ്ലാസുകൾ കഴുകി വെച്ചു. ഒരു പെഗ്ഗുകൂടി കഴിക്കാമെന്ന് സണ്ണി ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചെങ്കിലും അവൾ ചെവിക്കൊണ്ടില്ല.

നിവൃത്തിയില്ലാതെ വന്നപ്പോൾ സണ്ണി അവളെ തിരിച്ച് കാറിൽത്തന്നെ അവളുടെ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിച്ചു.

തലയിലെ ചെറിയ ലഹരി മാറിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് സംഭവത്തിന്റെ ഗൗരവം അവൾക്ക് പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലായത്. തലനാരിഴയ്ക്കാണ് അയാളുടെ കെണിയിൽ അകപ്പെടാതെ രക്ഷപ്പെട്ടത്.

അടുത്ത ദിവസം അവൾ സണ്ണിയെ ഫോൺ വിളിച്ചു.
"സണ്ണിച്ചാ ഇന്നലെ കുറച്ചു കൈവിട്ടുപോയി. ഇനിമേലാൽ എന്നെ ഇങ്ങനെ ട്രീറ്റിന് ആണെന്നും പറഞ്ഞ് എങ്ങോട്ടും വിളിച്ചോണ്ട് പോകരുത്. എൻറെ ഒരു കുടുംബമുണ്ട് ഞങ്ങൾ സമാധാനമായിട്ട് ജീവിച്ചു പൊയ്ക്കോട്ടെ പ്ലീസ്. സണ്ണിയുടെ പൈസ ഞാൻ ഉണ്ടാവുമ്പോ തിരിച്ചു തരാം."
സണ്ണി പെട്ടെന്ന് മാന്യനായി.
"ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട അനസൂയ. ഇന്നലെ അങ്ങനെ പറ്റിപ്പോയി. ആദ്യമായിട്ടല്ലേ. ഇനി ഒരിക്കലും അങ്ങനെയൊന്നും എൻറെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാവില്ല. ഉറപ്പാണ്."
അനസൂയ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
"എന്നാേട് പിണങ്ങിയോ ടോ?" അയാൾ ചോദിച്ചു. ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ച ശേഷമാണ് അനസൂയ മറുപടി പറഞ്ഞത്.
"ഇല്ല."
"ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ? ഇനി ഒരിക്കലും അങ്ങനെയൊന്നും എൻറെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാവില്ല."
അയാൾ ഉറപ്പുകൊടുത്തു.

അയാളുടെ ഉറപ്പ് അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഇനി അങ്ങനെ ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്ന തോന്നൽ. 

പക്ഷേ അവളുടെ ആശ്വാസം അധികമൊന്നും നീണ്ടുനിന്നില്ല. രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ തേടി മറ്റൊരാൾ വന്നു.

കൂളിംഗ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ജനലിലൂടെ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ഒരു കാർ കണ്ടു. വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ അതാ നിൽക്കുന്നു ഹൈദരാലി.
"ഹലോ മാേളെ. ഹൗ ആർ യൂ?"
ഒരു ചെറു ചിരിയോടെയാണ് അയാളുടെ ചോദ്യം.
"അയാം ഫൈൻ. എന്താ ഇതുവഴി, ഹൈദരാലിക്ക?"
"അകത്തേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നില്ലേ?"
"പിന്നെന്താ വരൂ.. അകത്തേക്ക് ഇരിക്കൂ."
സെറ്റിയിൽ അയാളെ ഇരുത്തി അടുക്കളയിലേക്ക് നീങ്ങാൻ ഒരുങ്ങി.
"ഞാൻ വെള്ളം എന്തെങ്കിലും എടുക്കാൻ പരമുവിനോട് പറയാം."
"പരമു ഇവിടെ ഇല്ല. അയാളെ ഞാൻ ടൗണിൽ വച്ച് കണ്ടിരുന്നു. പച്ചക്കറി മേടിക്കാൻ ഇറങ്ങിയതായിരിക്കും."
"ഓ അതെ. ഇപ്പോൾതന്നെ തിരിച്ചുവരുമായിരിക്കും. സാരമില്ല കുടിക്കാൻ ഞാൻ തന്നെ എന്തെങ്കിലും എടുക്കാം."
"ഒന്നും വേണ്ട. അനസൂയ ഇവിടെ ഇരിക്ക്."
അയാൾ അടുത്തുള്ള സീറ്റ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.
അനസൂയ പക്ഷേ രണ്ടാമത്തെ സോഫയിലാണ് ഇരുന്നത്. മുട്ടിന് തൊട്ടു താഴെ മാത്രം നീളമുള്ള ടോപ്പ് മാത്രമാണ് അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത്. അതിനു താഴെ നഗ്നമായ തന്റെ കാലുകളിലേക്ക് അയാളുടെ നോട്ടമൊന്നു പാളി വീഴുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
"കാര്യം എന്തെന്ന് പറയൂ ഹൈദരാലിക്ക..."
"മൂന്നുലക്ഷം രൂപ കാണാതെ പോയതിനെ പറ്റി ഞാൻ കേട്ടു. കള്ളനെ ഇതുവരെ പിടിച്ചില്ല അല്ലേ?"
"ഇല്ല."
"പിടിക്കുമോ?"
"എന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്?"
"ആ മൂന്നുലക്ഷമല്ലേ അനസൂയ നമ്മക്ക് തന്നത്?"
"അതല്ല ഇത് വേറെ മൂന്നു ലക്ഷമാ."
"ചുമ്മാ കളിപ്പിക്കാതെ കൊച്ചെ. ഇങ്ങനത്തെ കളികളൊക്കെ നമ്മള് ഒരുപാട് കണ്ടതാ."
"ഇതിലിപ്പോ എന്താ ഹൈദരാലിക്കയുടെ പ്രശ്നം?"
"എൻറെ പ്രശ്നം, അനസൂയയെ പോലീസ് പിടിക്കുമ്പോൾ അവർ അടുത്തത് നമ്മളിന്റെ അടുക്കൽ വരും. അപ്പോൾ നമ്മള് എന്താ പറയേണ്ടത്?"
അനസൂയ മറുപടി പറയാൻ വാ തുറക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഹൈദർ അലി കയ്യുയർത്തി അവളെ തടഞ്ഞു. 
"നുണ പറയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ആ കാശാണ് അനസൂയ നമ്മക്ക് തന്നത് എന്ന് നമ്മക്ക് വ്യക്തമായിട്ട് അറിയാം. ആ കാശ് ഇപ്പോഴും നമ്മളിന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്. അതു കണ്ടാൽ കൊച്ചിന്റെ കെട്ടിയോൻ ഉടനെ തിരിച്ചറിയും. അതുകൊണ്ട് ആലോചിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞാൽ മതി."
അനസൂയ ഒരു ദീർഘശ്വാസം എടുത്തു.
ശരിയാണ്. ഇയാളോട് കള്ളം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.
"ഞാൻ... ഞാൻ ഹൈദരാലിക്കക്ക് കാശൊന്നും തന്നിട്ടില്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി. പറയില്ലേ?"
പ്രതീക്ഷിച്ച മറുപടി അവളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച പോലെ ഹൈദരാലി തലയാട്ടി.
"അനസൂയ നമ്മക്ക് കാശൊന്നും തന്നിട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി. പ്രശ്നമൊക്കെ തീരും."
"അതെ."
"എന്നുവച്ചാൽ അനസൂയയ്ക്കു വേണ്ടി നമ്മള് കള്ളം പറയണം."
എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ അനസൂയ അയാളെ നോക്കി.
"നമ്മള് നല്ല തിരക്കുള്ള മനുഷ്യനാണ്. കള്ളം പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ ജയിക്കും വരെ ഒരുപാട് കള്ളം നമ്മക്ക് പറയേണ്ടിവരും. കാശിന് അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നമ്മൾ ഇവിടെ വന്നത് എന്തിനാണ് എന്ന് പറയേണ്ടിവരും. സിസിടിവി വിഷ്വൽസ് എല്ലാം വെച്ച് നമ്മളിവിടെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വന്നതൊക്കെ ഇപ്പോൾ തന്നെ അവർക്ക് മനസ്സിലായിക്കാണും. പിന്നെ ഫോൺ കോൾസും ഉണ്ട്. ഞാൻ  എന്താ പറയുന്നത് എന്നു വച്ചാൽ ഒന്നിനു പകരം ഒരുപാട് നുണകൾ നമ്മക്ക് പറയേണ്ടിവരും. എല്ലാം അനസൂയയ്ക്ക് വേണ്ടി."
'എന്താ ഹൈദരാലിക്കാ പറഞ്ഞുവരുന്നത്?"
"അനസൂയയ്ക്ക് കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട് എന്ന് അനസൂയയുടെ മുഖം കണ്ടാൽ എനിക്കറിയാം. നമ്മക്ക് വേണ്ടത് അനസൂയയ്ക്ക് തരാൻ കഴിയും."
അനസൂയയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഒരു തയ്യൽ മെഷീനിന്റെ ശബ്ദം പോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു. ഹൈദരാലിക്ക വളരെ ഓപ്പണായി തന്റെ ഇംഗിതം അറിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
"ഹൈദരാലിക്ക; ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചാൽ ഹൈദരലിക്കയോട് എനിക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ പറയേണ്ടിവരും."
സ്വരം കടുപ്പിച്ചാണ് അനസൂയ സംസാരിച്ചത്.

"അത് പറയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. നമ്മള് ഇപ്പോൾ തന്നെ പോകും. പക്ഷേ അടുത്തു തന്നെ വീണ്ടും വരും. ഒരു തവണ മാത്രമേ വരൂ. അത് നമ്മളിന്റെ വാക്കാണ്. പക്ഷേ ആ തവണ നമ്മളെ എങ്ങനെ സ്വീകരിക്കണമെന്ന് അനസൂയ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തിരിക്കണം."
അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ ശരീരമാകെ ഒന്ന് അളന്നെടുത്തു. അനസൂയ ആകെ വിളറി വെളുത്തു പോയി.
"ഹൈദരാലിക്കാ പ്ലീസ്. യു ആർ ബ്ലാക്ക് മെയിലിംഗ് മി."
"ഇതിൽ ബ്ലാക്ക് മെയിൽ ഒന്നുമില്ല. നമ്മള് മാേളെ ഔട്ട് ഓഫ് ദി വേ ഹെൽപ് ചെയ്യാൻ തയ്യാറാകുന്നു. അപ്പോൾ അതേപോലെ മോള് എന്നെയും ഹെൽപ്പ് ചെയ്യണം. നമ്മളിലന്റ ഒരു ആഗ്രഹമാണ്; ചെറിയ ഒരു ആഗ്രഹം. ഞാൻ മോളെ കടിച്ചു തിന്നുകയൊന്നുമില്ല. ഇതൊക്കെ ഒരു രസമായിട്ട് എടുത്താൽ മതി."

ഹൈദരാലി എണീറ്റു മെല്ലെ അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു. അനസൂയ എണീറ്റെങ്കിലും അവൾക്ക് മാറാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അയാൾ അവളുടെ വലതു കൈ പിടിച്ചുയർത്തി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. അല്പം ബലം പ്രയോഗിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് അയാളെ തടയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവളുടെ പുറംകൈ അയാൾ ഒന്നു മണത്തു. പിന്നെ അവിടെ ഒരു മുത്തം ചാർത്തി. 
വെറുപ്പോടെ, ഞെട്ടലോടെ, മുഖം തിരിച്ചു അനസൂയ.
"നമ്മുടെ അടുത്ത കണ്ടുമുട്ടൽ അനസൂയ നന്നായി എൻജോയ് ചെയ്യും. അതെന്റെ വാക്കാണ്."

ഹൈദരാലി പോയി കുറേ കഴിഞ്ഞിട്ടും അനസൂയയുടെ വിറയൽ മാറിയില്ല.
താൻ വലിയൊരു കെണിയിൽ ആണ് അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾ മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

"ഇത്ര കഴപ്പുള്ള ഒരു മനുഷ്യനെ ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല. എത്ര നേരമാണ് അയാൾ എന്നെ..."
അനിതയുടെ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർത്തു. അങ്ങനെ അയാൾ തന്നെയും ചെയ്യും. ഓർക്കാൻ പോലും അനസൂയയ്ക്ക് ഭയം തോന്നി.

സണ്ണിക്ക് തന്നെ വേണം..
ഫാരിസിനും തന്നെ വേണം.
ഇപ്പോൾ ഇതാ ഒഴിവാക്കി എന്ന് വിചാരിച്ച ഹൈദരാലിക്കും തന്നെ വേണം.

മൂന്നുലക്ഷം രൂപയുടെ പേരിൽ എത്രപേരുടെ കൂടെ കിടക്കേണ്ടി വരും?
ദൈവമേ. എന്നെ ഒന്ന് രക്ഷിക്കു ഇതിൽ നിന്ന്.
അവൾക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.


(തുടരും)

[krish_999]

Purani stories aage write karo yar please

Mere purani stories completed ho chuka hai dost.

[Jajinakajanare]

Can somebody translate this?

[krish_999]

അദ്ധ്യായം - ആറ്

എന്തുചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ സങ്കടപ്പെട്ട് ഇരുന്ന അനസൂയയെ കാണാൻ അന്നുച്ചക്ക് അനിത എത്തി. അനസൂയ പണം തിരിച്ചുനൽകി എന്ന് ഹൈദരാലിയിൽ നിന്ന് അവൾ അറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
പണം ശരിക്കും തിരിച്ചു നൽകിയോ എന്ന് അനിത ചോദിച്ചു.
അവളുടെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം അനസൂയക്ക് വ്യക്തമായി അറിയാമായിരുന്നു.
ശരിക്കും പണം തിരിച്ചു കൊടുത്തോ അതോ അനിത ചെയ്തതുപോലെ ഹൈദരാലിയുടെ ഇംഗിതത്തിനു വഴങ്ങിക്കൊടുക്കുകയാണോ ചെയ്തത് എന്നാണ് ചോദ്യത്തിന്റെ അർത്ഥം.

പക്ഷേ താൻ പണം കൊടുത്തു എങ്കിൽ അത് എങ്ങനെ കിട്ടി എന്ന് അനിതയാേട് പറയേണ്ടിവരും. താൻ ആണ് പണം മോഷ്ടിച്ചത് എന്ന സത്യം അനിതയോട് പറയാൻ അനസൂയ ആഗ്രഹിച്ചില്ല.

അനസൂയ എന്ത് പറയണം എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അനിത അവളുടെ കാലിൽ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

"സാരമില്ല എനിക്കറിയാം നിൻറെ കാര്യമൊക്കെ. നമ്മുടെ രഹസ്യങ്ങൾ നമുക്കിടയിൽ തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ. ഹൈദരാലിക്ക ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു എന്താണ് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക എന്ന്. ഒരാശ്വാസം ഉണ്ട്. എൻറെ കാര്യം അയാൾ നിന്നോട് പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അതുപോലെ നിന്നെ അയാൾ എന്താണ് ചെയ്തത് എന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അപ്പോൾ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ് അയാളെ വിശ്വസിക്കാം. അയാൾ ഇതൊന്നും ആരോടും പറയില്ല."
അനസൂയ അന്തംവിട്ട് അനിതയെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.
താൻ ഹൈദരാലിക്കയുടെ ഇംഗിതത്തിനു വഴങ്ങി കൊടുത്തു എന്നാണ് അനിത ധരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
തൽക്കാലം അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നതാണ് നല്ലത് എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
"ഒരു തവണയല്ലേ അയാൾ വന്നുള്ളൂ?"
അനിത ചോദിച്ചു.
അനസൂയ മെല്ലെ തലയാട്ടി.
"എന്താ ചെയ്തത്?"
അനസൂയക്ക് എന്തു പറയണമെന്ന് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
"വായ കൊണ്ടാണോ?"
അനിത വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
അനസൂയ തലയാട്ടി.
"അതെ."
അനിത ദീർഘവിശ്വാസം വിട്ടു.
"അയാൾ ഒരു ഭയങ്കര സാധനം തന്നെയാ. ഈ പ്രായത്തിലും അയാൾ എത്ര പെണ്ണുങ്ങളെയാ! നീ സൂക്ഷിക്കണം ഇനി അടുത്ത തവണ എന്തായാലും നിന്നെ അയാൾ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകും."
"അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യാനാ? എനിക്ക് ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ..."അനസൂയ വെറുതെ പറഞ്ഞു.
പിന്നെ ചോദിച്ചു. "അയാൾ പിന്നെ നിന്നെ കാണാൻ വന്നിരുന്നാേ?"
അനിത തലകുലുക്കി. "വന്നിരുന്നു."
"എന്നിട്ട്?" അനസൂയ ജിജ്ഞാസ മറച്ചു വെച്ചില്ല.
"എന്നിട്ട് എന്താ?" അനിത മെല്ലെ പറഞ്ഞു. "ഞാൻ അയാളോട് ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു. അയാളുടെ സാധനം ഒന്ന് കഴുകിയിട്ട് വരുമാേന്ന്. മൂത്രമൊഴിച്ചിട്ട് കഴുകാത്തത് കൊണ്ട് എനിക്ക് ഭയങ്കര ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അയാൾ ആദ്യം പറഞ്ഞു ഇതൊക്കെ എനിക്ക് ശീലമായിക്കൊളുമെന്ന്. ഞാൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ എന്തു വേണേലും ചെയ്തു തരാം ഇതൊന്നു കഴുകിയിട്ട് വാ പ്ലീസ്."
"എന്നിട്ട്?"
"എന്നിട്ട് അയാൾ കഴുകി വന്നു. പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞപോലെ എല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തു."
"എല്ലാംന്നു വെച്ചാൽ?"
"എല്ലാം എന്നുവച്ചാൽ, താഴെ ഇരുന്ന് വായിലെടുത്തു കൊടുത്തു. പിന്നെ ബെഡ്ഡില് കിടന്നും കൊടുത്തു. പത്തറുപത് വയസ്സ് ആയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. എങ്ങനെയാണ് ഇത്ര സ്റ്റാമിന എന്ന് മനസ്സിലാവുന്നില്ല. എന്റെ സുരാജേട്ടൻ ഇയാളുടെ പകുതി സമയം പോലും ചെയ്യാറില്ല. എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞാനാകെ ചാവാറായി ഡീ..."
ഒരു കാര്യം അനസൂയ ശ്രദ്ധിച്ചു.
കഴിഞ്ഞതവണ ഹൈദരാലിമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയെ വിവരിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന വെറുപ്പും പകയും ഒന്നും ഇത്തവണ അനിതയുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം എന്തോ ഒരുതരം ആവേശമാണ് കണ്ടത്.
"എടി സത്യം പറ. ഇയാൾ ആളൊരു ബുള്ളാണ് അല്ലേ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
അനിത ചിരിച്ചു.
"ഒരുതവണ വായിലെടുത്തു കൊടുത്തപ്പോൾ നിനക്കത് മനസ്സിലായി അല്ലെ?"
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അനസൂയയുടെ തുടയിൽ നുള്ളി.
അനസൂയ ചെറുതായി ഒച്ചവച്ചു.
"പാേടി അവിടുന്ന്!"
"നീ ചിരിക്കുവൊന്നും വേണ്ട. റെഡിയായിരുന്നാേ മോളെ. അടുത്ത തവണ വരുമ്പോൾ അയാൾ നിന്നെയും സ്വർഗം കാണിക്കും!"
അനസൂയ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.
"നീ സ്വർഗ്ഗം കണ്ടാേ?"
"പിന്നല്ലാതെ. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ ആകെ ഒരു നീറ്റലും പുകച്ചിലും ആയിരുന്നു. സുരാജേട്ടൻ ഗൾഫിൽ പോയിട്ട് വർഷം ഒന്നായി. ഇതിപ്പോ ഒട്ടും വിചാരിക്കാതെ അല്ലേ. ഇതിപ്പോ ഇയാള്... ഇയാള് അതങ്ങട് ശരിക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി കഴിയുമ്പോൾ ഉണ്ടല്ലോ, ഞാൻ അത് എങ്ങനെയാ പറയ്യാ. ഇത്തിരി സ്ഥലം പോലും നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ ബാക്കി ഇല്ല എന്ന് തോന്നും. എല്ലാ സ്ഥലവും ഫില്ലായ പാേലെ..."
"നീ അയാളുടെ ഫാനായ പോലെയുണ്ട്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"സത്യമാടീ. നീയും ഫാൻ ആകും. അയ്യാള് വേറെ ലെവലാ."
"അപ്പൊ ഇത് തുടർന്നുകൊണ്ട് പോകാനാണാേ ഉദ്ദേശ്യം?"
"ഹേയ് അല്ല! ഇത് അവസാനത്തെ ആണല്ലോ എന്ന് ഒരു സമാധാനം ഉണ്ട് അതാ ഞാൻ ഇത്ര കൂളായിട്ട് സംസാരിക്കുന്നത്. ഇനി അയാൾക്ക് കാശൊന്നും കൊടുക്കണ്ടല്ലോ."
"എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"നീ പേടിക്കേണ്ടടി അയാള് ഇതൊന്നും ആരോടും പറയില്ല എന്ന കാര്യം നൂറ് ശതമാനം ഉറപ്പാണ്. ആദ്യം കാണുമ്പോൾ നമ്മൾ ആരെങ്കിലും വിചാരിച്ചിരുന്നാേ അയാൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യുമെന്ന്? നല്ല പക്കാ മാന്യൻ അല്ലേ? അതുപോലെ എല്ലാവരും ഇനിയും വിചാരിക്കും. ഇതൊന്നും ആരും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല."

ഹൈദരാലിക്ക് സ്ത്രീവിഷയത്തിലുള്ള താല്പര്യം അറിയാമെന്ന് ഫാരിസ് എത്രയോ മുമ്പ് പറഞ്ഞത് അനസൂയ ഓർത്തു. അയാൾ അത്ര മാന്യൻ അല്ലെന്ന് അറിയുന്ന ആളുകളും ഉണ്ട്.
താനും അനിതയും എത്ര വിഡ്ഢികളായിരുന്നു എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
ഊണ് കഴിച്ചാണ് അനിത മടങ്ങിയത്.

ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്തെങ്കിലും ഒരു സഹായം ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നത് ഫാരിസിന് മാത്രമാണ് എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. ഉടനെ തന്നെ അവൾ ഫാരിസിനെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു.
"എനിക്ക് സംസാരിക്കാനുണ്ട്. ഒന്നു കാണാൻ പറ്റുമോ ഫാരിസ്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"പിന്നെന്താ സംസാരിക്കാലോ. രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. നിന്റെ ഹസ്ബൻഡ് കുറെ നാളായി വിളിക്കുന്നു ഒന്നു കൂടാൻ."
"രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഇന്ന് തന്നെ കാണണം ഫാരിസ്, പ്ലീസ്..."
അവൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

അന്ന് ഉച്ചകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭരതിന്റെ ഫോൺ വന്നു.
"ഇന്ന് ഡിന്നറിന് ഫാരിസ് ഉണ്ടാകും. ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്."
ഫാരിസ് തന്നെ ഭരതേട്ടനെ ഫോൺ വിളിച്ച് ഡിന്നറിന് ക്ഷണിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടതാവും എന്ന് അനസൂയ ഊഹിച്ചു. മദ്യപിക്കാൻ സുഹൃത്തുക്കളെ ക്ഷണിക്കും എന്നല്ലാതെ ഡിന്നറിന് വിളിക്കുന്ന പതിവൊന്നും അദ്ദേഹത്തിന് ഇല്ലല്ലോ.

സമയം കളയാതെ അനസൂയ നീലിമയെ സഹായത്തിന് വിളിച്ചു. ഭരത് വരുമ്പോഴേക്കും ഭക്ഷണമൊക്കെ റെഡിയായി. വൈകാതെ ഫാരിസും വന്നു. ഭരത് അയാളെ സ്വീകരിച്ച് ഹാളിൽ ഇരുത്തി. കുട്ടികൾക്ക് ചോക്ലേറ്റുമായാണ് ഫാരിസ് വന്നത്. അത് കിട്ടിയതും കുട്ടികൾ രണ്ടും ഹാപ്പിയായി. അനസൂയ വേഗം അവരെ മുകളിൽ റൂമിലിരുന്ന് പഠിക്കാൻ പറഞ്ഞുവിട്ടു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അനസൂയ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ ഭരത് അന്വേഷണത്തിന്റെ പുരോഗതിയെപ്പറ്റി ചോദിക്കുകയായിരുന്നു.
ഫാരിസ് അവളെ  നോക്കി. എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്ന് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. 
അനസൂയ ആദ്യം ചിരിച്ചു. പിന്നെ ഭരത് കാണാതെ 'പ്ലീസ്' എന്ന് ആദ്യം കാണിച്ചു.
അവളുടെ പ്ലീസ് അയാളെ രസിപ്പിച്ച പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
ഫാരിസ് ഭരതിനെ നോക്കി.
"ഞാനെന്റെ കഴിവിന്റെ പരമാവധി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് ഭരത്. പക്ഷേ വിചാരിച്ചപോലെ ലീഡ് ഒന്നും നീങ്ങുന്നില്ല. എന്റെ സംശയം .... സംശയം മാത്രമാണ്. നീയായോണ്ട് പറയുകയാണ്. മോഷണം നടന്നിട്ടില്ല എന്നു വരെ എനിക്ക് തോന്നുന്നുണ്ട്. താൻ വെച്ച സ്ഥലം മാറിപ്പോയോ എന്ന് ഒന്ന് പരിശോധിക്കണം."
അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ നോട്ടം അനസൂയയുടെ നേരെ ഒന്ന് പാളി. അവൾ നന്ദിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
"ഫാരിസെ ഇങ്ങനെ പറയരുത്. എനിക്ക് തെറ്റിയിട്ടില്ല. ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ എനിക്ക് തെറ്റാറില്ല."
ഭരത് പറഞ്ഞു.
"എന്നാലും നമ്മൾ എല്ലാം പരിശോധിക്കണം."
"ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം. ഇനി താൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ കേട്ടില്ല എന്ന് വേണ്ട."

താമസിയാതെ ഇരുവരും മദ്യപിക്കാൻ തുടങ്ങി. അധികം വൈകാതെ തന്നെ നല്ല മൂഡിലായി. പക്ഷേ അനസൂയക്ക് ഫാരിസിനോട് സംസാരിക്കാൻ അവസരം ഒന്നും കിട്ടിയില്ല. ഇടക്കിടയ്ക്ക് വന്ന് എത്തിനോക്കി അവൾ കൂടുതൽ നിരാശപ്പെട്ടു എന്ന് മാത്രം.
വെള്ളം പരിശോധിക്കുവാനും ഐസ് പരിശോധിക്കാനും പിന്നെ സ്നാക്സ് കൊടുക്കാനും എന്ന വ്യാജേന അവൾ പലതവണ ഹാളിലേക്ക് വന്നു. എല്ലാ തവണയും ഫാരിസിനെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കുകയും ചെയ്തു. ഫാരിസ് ആവട്ടെ അവളെ മൈൻഡ് പോലും ചെയ്തില്ല.

അനസൂയക്ക് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം വന്നു.
ഇടക്ക് സ്നാക്സ് കൊടുത്ത് മടങ്ങുമ്പോൾ അറിയാത്ത മട്ടിൽ ഫാരിസിന്റെ കാൽപാദത്തിന് ഒരു ചവിട്ടു കൊടുത്തു.
ഫാരിസ് ഞെട്ടി അവളെ നോക്കി.
അനസൂയ ദേഷ്യത്തോടെ അയാളെതിരിച്ചും നോക്കി. പിന്നെ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.

സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചിട്ട് അയാൾ ഭരതിന്റെ കൂടെ കള്ളടിച്ചു രസിക്കുന്നു. തിളച്ച വെള്ളം എടുത്ത അയാളുടെ തലയിൽ കൂടെ ഒഴിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്; അനസൂയ സ്വയം പറഞ്ഞു.

അല്പം കഴിഞ്ഞു അവൾ സിങ്കിനോട് ചേർന്ന് നിന്ന് പാത്രം കഴുകി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ പുറകിൽ ചെറിയൊരു അനക്കം കേട്ടു. തിരിഞ്ഞ് അങ്ങോട്ട് നോക്കും മുമ്പ് തന്നെ രണ്ടു കൈകൾ അവളുടെ അരക്കെട്ടിനു ചുറ്റും ഒരു വൃത്തം തീർത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

"എന്താണ് മേഡം ഒരു പിണക്കം?"
ഫാരിസിന്റെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ നടുങ്ങിപ്പോയി.
"എന്തായിത് ഫാരിസ്? എന്താ കാണിക്കുന്നത്?"
അനസൂയ അയാളുടെ കൈകളെ വേർപെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അയാളുടെ ബലിഷ്ഠമായ കൈകൾ കൂടുതൽ മുറുകിയതേയുള്ളൂ. അവളുടെ മൃദുലമായ വയർ അയാളുടെ കൈകളിൽ കിടന്നു ഞെരിഞ്ഞു.
"കിടന്നു പിടക്കാതെടോ."
ചിരിയോടെ ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
"വിട് ഫാരിസ്...''
അനസൂയ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. ഫാരിസിന്റെ ശരീരം അവളുടെ പുറകിൽ അമർന്നു നിന്നു. അയാളുടെ ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് അവൾക്ക് അനുഭവപെട്ടു. പക്ഷെ അത് തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് തന്നെയാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
"എന്താ മാഡം, എന്താണിത്ര ദേഷ്യം?"
ഫാരിസ് ചോദിച്ചു.
"ആദ്യം താൻ കൈയ്യെടുക്ക് എന്നിട്ട് പറയാം."
"ആദ്യം താൻ പറ എന്നിട്ട് കയ്യെടുക്കാം."
"ഫാരിസേ ഭരത് ഇപ്പോൾ വരും. എന്താ ചെയ്യാ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാകുന്നില്ലേ?"
" ഓ പിന്നേ; അടുക്കളയിലേക്ക് കയറിവരുന്ന ഒരു ഹസ്ബൻഡ്! നിന്റെ കണവന് അടുക്കളയിലേക്കുള്ള വഴി ഒന്നും അറിയില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം. പോരാഞ്ഞ് അങ്ങേര് നല്ല കിണ്ടിയായിട്ട് ഇരിക്കുവാ."
"ആ ധൈര്യത്തിലാണോ എന്നെ വന്ന് കേറി പിടിക്കുന്നത്?"
"വെറും ധൈര്യം കൊണ്ടല്ല ഇഷ്ടം കൊണ്ടൊ ഇങ്ങനെ പിടിക്കുന്നത്. തന്നെ ഇങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ എന്ത് സുഖമാണ്ന്നറിയ്വോ?"

തന്റെ നിതംബത്തിനു പിന്നിൽ കല്ലുപോലെ ദൃഢമായ എന്തോ ഒന്ന് അമരുന്നത് പെട്ടെന്ന് അവൾ അറിഞ്ഞു. അതെന്താണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ഒരു നിമിഷം മാത്രമേ വേണ്ടി വന്നുള്ളൂ.
ശരീരമാകെ ഒരു മിന്നൽ പിണർ പോകുന്നതുപോലെയാണ് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
"എന്നെ വിട്, ഫാരിസ്,"
വേവലാതിയുടെ അവൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ തൻ്റെ നനഞ്ഞ കൈകൾകൊണ്ട് അയാളുടെ കൈയിൽ പിടുത്തമിട്ടു.
അതോടെ ഫാരിസ് അവളെ വിട്ടു പുറകിലേക്ക് മാറി.
അനസൂയ കിച്ചൻ കൗണ്ടർ ടോപ്പിൽ ചാരി നിന്ന് അയാളെനോക്കി കിതച്ചു. അയാൾ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"പേടിച്ചോ താൻ?"
അയാളുടെ ചോദ്യം അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ വാതിലിന് നേരെ നോക്കി.
"എൻറെ പാതി ജീവൻ പോയി! നിനക്ക് ഭ്രാന്തായോ?"
"നിന്നെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആർക്കും ഭ്രാന്താവും."
"ഫാരിസേ വിട്ടോ. അതാണ് നിനക്കും എനിക്കും നല്ലത്."
"അത് ശെരി. എന്നെ വിളിച്ചു വരുത്തിയിട്ട് ഇപ്പൊ എന്താ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്?"
"ഞാൻ വിളിച്ചു വരുത്തിയത് എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ അല്ല. ഇവിടെ മനുഷ്യൻറെ ജീവിതം വഴിമുട്ടി നിൽക്കുമ്പോഴാ നിൻറെ ശൃംഗാരം. ഇതിപ്പോ നിന്നെ ആണോ ഹൈദരലിയെ ആണോ കൂടുതൽ പേടിക്കേണ്ടത് എന്ന് അറിയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്."
"ഹൈദരലിയോ?"
അയാൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി.
അനസൂയ തലകുനിച്ചു.
"ഹൈദരാലിയുമായി എന്താ പ്രശ്നം?"
"ഹൈദരാലിയുമായി ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല . ഹൈദരാലി തന്നെയാണ് എൻറെ പ്രശ്നം."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഞാനന്ന് ചോദിച്ചതല്ലേ നിന്നോട്?"
അനസൂയ തലകുലുക്കി.
"സോറി. അന്ന് ഞാൻ..."
"എന്താ കാര്യം എന്ന് പറ..."
ഫാരിസ് അക്ഷമനായി.
"അയാൾ എന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ഭരതേട്ടന്റെ പണം മോഷണം പോയതും പോലീസ് അന്വേഷിക്കുന്നതും എല്ലാം അയാൾ അറിഞ്ഞു. ഞാൻ അയാൾ പറയുന്ന പോലെ ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ സത്യം പുറത്ത് പറയും എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി."
"ആ സത്യം അയാൾ എന്നോടാണോ പറയാൻ പോകുന്നത്? ഞാനാണല്ലോ അന്വേഷിക്കുന്നത്."
"ഭരതേട്ടനോടും പറയും. അത് പാടില്ല."
അനസൂയ അപേക്ഷിക്കുന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.
"എനിക്ക് പേടിയാണ് ഫാരിസ്..."
ഫാരിസ് ഒരടി മുന്നോട്ടുവച്ചു. പതിയെ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. അനസൂയക്ക് കൈവലിക്കണമെന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഫാരിസ് അവളുടെ ഉണങ്ങി തുടങ്ങിയ കൈകയിൽ മെല്ലെ തടവി. 
"അനസൂയ.... താനിങ്ങനെ പറയുന്നത് എനിക്ക് മോശക്കേടാ ട്ടോ. താൻ എന്നെ ഒഴിച്ച് വേറെ ആരെയും പേടിക്കേണ്ടതില്ല. അതിനി ഹൈദർ അലി ആയാലും വേറെ ഏതു കോന്തനായാലും ശെരി."
അയാളുടെ വാക്കുകൾ അനസൂയയെ തെല്ലൊന്ന് ശാന്തയാക്കി.
അവൾ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
"അപ്പോൾ ഈ കോന്തനെ ഞാൻ പേടിക്കണം അല്ലേ?"

പെട്ടെന്ന് ഭരതിന്റെ വിളി കേട്ടു.
"ഫാരിസ്! ഇത് അടിച്ചു തീർത്ത് അടുത്തത് ഒഴിക്കെടോ."
അനസൂയ ഞെട്ടി അവളുടെ കൈവലിച്ചു.
ഫാരിസ് കൂസൽ ഇല്ലാതെ നിൽക്കുകയാണ്.
"പോ, പോയി ഭരതേട്ടന്റെ കൂടെയിരുന്ന് കള്ളു കുടിച്ചോ."
അനസൂയ അരിശത്തോടെ പറഞ്ഞു.
"ഞാൻ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വരാം."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു.
"കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് നിങ്ങൾ ഫുഡ് അടിക്കും. പിന്നെ എപ്പഴാ?"
"ഭരത് ഉറങ്ങിയിട്ട് വരാം."
"അയ്യടാ."
"സത്യം. ഞാൻ ഇന്ന് തന്നെ കണ്ടു സംസാരിച്ചിട്ടേ പോകുന്നുള്ളൂ."
"എങ്ങനെ സംസാരിക്കും? അതിനൊന്നും ഇനി സമയമില്ല."
"ഞാനൊരു ഹായ് വിടാം. താൻ പുറകിലെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങണം."
"ഹായ് വിടുകയോ?"
"മൊബൈലിൽ ഒരു ഹായ് വിടാം എന്നാണ് പറഞ്ഞത്."
"എന്നിട്ട്?"
അനസൂയ അയാളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
"എന്നിട്ടെന്താ ഞാൻ തന്നെ കണ്ടിട്ടേ പോകുന്നുള്ളൂ."
"ഏയ്, അതൊന്നും വേണ്ട; അതൊന്നും ശരിയാവില്ല ഫാരിസ്," അനസൂയ ഇരുവശത്തേക്കും തലകുലുക്കി ക്കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്.
"പിന്നെ സംസാരിക്കേണ്ടേ?"
"സംസാരിക്കണം പക്ഷേ..."
"താൻ പേടിക്കാതിരിക്ക്. ഞാൻ തന്നെ പിടിച്ച് വിഴുങ്ങുകയൊന്നുമില്ല."
"ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ?"
"കണ്ടാൽ എന്താ?എന്നെ ആരും സംശയിക്കില്ല. ആരും ഒന്നും ചോദിക്കുകയുമില്ല. ഇനി ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ തന്നെ കള്ളൻ വന്ന വഴി ഒരു റിക്രിയേറ്റ് ചെയ്തു നോക്കിയതാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി."
"നീ ശരിക്കും പോലീസ് ആണോ അതോ കള്ളനോ?"
അനസൂയ ആശ്ചര്യം മറച്ചു വെച്ചില്ല.

ഹാളിൽ നിന്ന് വീണ്ടും ഭരതിന്റെശബ്ദം കേട്ടു.
ഫാരിസ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ അങ്ങോട്ടുപോയി. അനസൂയക്ക് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
എന്താണ് ഫാരിസിന്റെ മനസ്സിൽ എന്ന് അവൾ ഊഹിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
ഇല്ല; ഭരത് ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞാൽ താൻ മെസ്സേജിന് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കില്ല; അയാൾ പറഞ്ഞ പോലെ ഒന്നും ചെയ്യാനും പോകുന്നില്ല. അവൾ തീരുമാനിച്ചു.

ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവൾ ഫാരിസിനു നേരേ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കണ്ണെറിഞ്ഞു. ഫാരിസാകട്ടെ ഭക്ഷണത്തിൽ തന്നെ ശ്രദ്ധയുന്നി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. 
അവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. താൻ വിളിച്ചിട്ടാണ് വന്നത്. എന്നിട്ട് കള്ളും കുടിച്ച് ഫുഡും തട്ടി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ. അവൾ വിചാരിച്ചു.
ഹൈദരാലിയെ എങ്ങനെ ഡീൽ ചെയ്യുമെന്ന് ഒന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു സമാധാനമായേനെ.

ഡിന്നർ കഴിഞ്ഞു അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫാരിസ് യാത്രയായി. ഭരത് ഉടനെ തന്നെ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു. പാത്രങ്ങൾ കഴുകി അനസൂയ ബെഡ്റൂമിൽ ചെന്നപ്പോഴേക്കും അയാൾ ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അയാളുടെ കൂർക്കം വലി അനസൂയയുടെ നിരാശ വർധിപ്പിച്ചതേ ഉള്ളൂ.

ലൈറ്റ് എല്ലാം അടച്ച് അവൾ കിടക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷേ ബെഡ്ഡിനടുത്ത് അവൾ കുറച്ചുനേരം നിന്ന് ആലോചിച്ചു.
ഫാരിസ് തന്നെ കാത്ത് പുറത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവുമോ?
താൻ വിളിച്ചിട്ടില്ലേ അയാൾ വന്നത്?
പക്ഷേ അയാൾ പറഞ്ഞപോലെ ഇറങ്ങിച്ചെന്നാൽ അയാൾ തന്നെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്താലോ? ആരെങ്കിലും തങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും ഒരുമിച്ച് കണ്ടാലോ? അതുമല്ല ഭരത് എങ്ങാനും ഉണർന്നാലോ? പിന്നെ ഇവിടെ കൊലപാതകം നടക്കും.
എന്തായാലും ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന പ്രശ്നമില്ല. അവൾ തീരുമാനിച്ചു. 

പക്ഷേ അയാൾ വന്ന് എന്തെങ്കിലും ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ഭരതേട്ടൻ ഉണർന്ന് വരികയും തന്നോടുള്ള ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഫാരിസ് തന്റെ കള്ളത്തരം വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്താലോ എന്ന് അവൾക്ക് ഭയമുണ്ടായിരുന്നു. താനും ഹൈദരലിയും തമ്മിൽ അരുതാത്ത എന്തോ ബന്ധമുണ്ടെന്നും അതു കണ്ടു പിടിക്കാനാണ് താൻ രാത്രിയിൽ പമ്മി വന്നത് എന്നും ഫാരിസിനു പറയാം. ഭരതേട്ടന് വിശ്വസിക്കാൻ വേണ്ട എന്തു കള്ളവും അയാൾക്ക് പറയാം.
പിന്നെ എല്ലാം തീർന്നു.
ഇരുട്ടിൽ അനക്കമില്ലാതെ എത്ര നേരം കിടന്നിട്ടും അനസൂയക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. താെട്ടപ്പുറത്ത് കിടന്ന് ഭരത് കൂർക്കം വലിച്ചു. അതാെന്നും തന്റെ ഹൃദയടിപ്പിനെക്കാൾ ഉച്ചത്തിലാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല.
ഫാരിസ് വന്നാലും ഇല്ലെങ്കിലും ഇന്ന് തനിക്ക് ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രിയാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. ഫാരിസിനോട് അവൾക്ക് അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി.
തന്നെ തീ തീറ്റിക്കാൻ നിൽക്കുന്ന ആളുകളിൽ ഒരാൾ മാത്രമാണ് ഫാരിസ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

പിന്നെയും കുറെ കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ മൊബൈൽ ഫോണിൽ ഒരു മേസേജ് വന്നു.
സൈലന്റ് മോഡിൽ ആണെങ്കിലും അതിൻറെ സ്ക്രീനിൽ വന്ന വെളിച്ചം അവളുടെ മനസ്സിൽ തീ കോരിയിട്ടു.
"ഹായ്"
അതായിരുന്നു മെസ്സേജ്.
"ഞാനൊരു ഹായ് വിടാം. താൻ പുറകിലെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങണം."
ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ അനസൂയ ഓർത്തു.
ഈശ്വരാ. അയാൾ വന്നു!
അനസൂയയുടെ മനസ്സിലൊരു കൊള്ളിയാൻ പാഞ്ഞു. സ്വിച്ചിട്ട പോലെ ഹൃദയം വീണ്ടും പടപടാ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി. 
എന്തു ചെയ്യും?
അവൾ ഭരതിനെ നോക്കി. നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്. മദ്യവും കഴിച്ചിട്ടുണ്ട്. സമയം പതിനൊന്നര ആവാറായി. ഇനി മൂന്നുമണിക്കേ ഉണരൂ. 
കുട്ടികളും അവരുടെ റൂമിൽ ഉറങ്ങാൻ പോയിട്ട് കുറെ നേരമായി. അവരും നേരത്തെ തന്നെ ഉറങ്ങിക്കാണും.
ഫാരിസിനെ അനുസരിക്കണോ?
എന്തിനാണ് അയാൾ തന്നെ ഈ അസമയത്ത് കാണാൻ വരുന്നത്? അന്ന് കാറിൽ വെച്ച് ചെയ്ത പോലെയാെക്കെ ചെയ്യാനാവുമോ?
അതോർത്തതും അനസൂയ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. 

പലവിധ ആലോചനകളിൽ മുങ്ങിയ അനസൂയ സമയം കടന്നുപോയത് അറിഞ്ഞില്ല. ഭരതിന്റെ സമീപത്ത് കിടന്ന  ഫോണിൽ ഒരു മെസേജിന്റെ വെളിച്ചം അവൾ കണ്ടു. വാട്ട്സ്ആപ്പ് മെസ്സേജ് ആന്നെന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.  എന്തോ പന്തികേട് തോന്നിയ അവൾ കൈ നീട്ടി ആ ഫോണെടുത്ത് പരിശോധിച്ചു. സ്ക്രീൻ ലോക്ക് ആണെങ്കിലും ഫ്ലോട്ടു ചെയ്യുന്ന നാേട്ടിഫിക്കേഷൻ അവൾ കണ്ടു. 
'മെസ്സേജ് ഫ്രം എസ് ഐ ഫാരിസ് മുഹമ്മദ്'.
അനസൂയ ഞെട്ടിപ്പോയി.
ദൈവമേ!
ഫാരിസ് രണ്ടും കൽപ്പിച്ചാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.

തന്നെ കാണാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിൽ അയാൾ ഭരതേട്ടനെ കാണും. എല്ലാം പറയാനാണോ അയാളുടെ ഭാവം?
അസൂയക്ക് ഭയം കൊണ്ട് കൈകാലുകൾ തളരുന്ന പോലെ തോന്നി. ഫോൺ അതിന്റെ താഴെ വെച്ച് അവൾ എണീറ്റു.
കാലിലെ പാദസരം ശബ്ദമുണ്ടാക്കി അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി. ഇരുട്ടിൽ തപ്പിയാണെങ്കിലും  ഉടനെ തന്നെ അവൾ അത് അഴിച്ചു മാറ്റി തലയിണയുടെ താഴെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു. വൈകുന്ന ഓരോ സെക്കന്റും തന്നെ കൂടുതൽ അപകടത്തിലേക്കാണ് നയിക്കുന്നതെന്ന് അനസൂയ അറിഞ്ഞു.
ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവൾ റൂമിനു വെളിയിലിറങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. ജനാലയിലൂടെ അവൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. ഇരുട്ടാണ്. അകത്തും പുറത്തും കൂറ്റാക്കുട്ടാണ്.
ആ ഇരുട്ടിൽ എവിടെയോ തന്നെയും കാത്ത് ഒരാൾ നിൽപ്പുണ്ടെന്ന് അനസൂയ ഓർത്തു.
ദൈവമേ, കാത്തോളണേ.
അവൾ മനസിൽ കരഞ്ഞു.
ജനാലയുടെ തൊട്ടടുത്ത് വന്ന് നോക്കിയിട്ടും അവൾക്ക് ഒന്നും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല.
ഫാരിസ് ഈ ഇരുട്ടിൽ എങ്ങനെ നിൽക്കുന്നു എന്ന് അതിനിടയിലും അവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
 വാതിലിന്റെ ലോക്ക് നീക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ വിറച്ചു. വാതിൽ തുറക്കുന്നതോടെ താൻ ബോധം കെട്ട് താഴെ വീഴുമെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
മെല്ലെമെല്ലെ അവൾ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നോക്കി. 
ചെറുതായി മഴ പെയ്യുന്നുണ്ട്.
വേറെ ഒന്നുമില്ല. 
ഫാരിസ് തന്നെ കളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാണോ?
അനസൂയക്ക് ഒരേ സമയം ആശ്വാസവും വേവലാധിയും തോന്നി.
ഫാരിസ് അവിടെങ്ങുമില്ല എന്ന ആശ്വാസം. അയാൾ പിണങ്ങിപ്പാേയതാവുമോ എന്ന വേവലാധി.
മഴ കണ്ട് ഫാരിസ് മടങ്ങിപ്പോയതാകുമെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചു. അല്പം ധൈര്യം കൈവന്ന പോലെ തോന്നി അവൾ മെല്ലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഗ്രില്ലിട്ട വർക്ക് ഏരിയയാണ്. ചുറ്റും ഇരുട്ടായിരുന്നു. കണ്ണിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറുന്ന ഇരുട്ട്. അകത്തു നിന്നുള്ള അതിന്റ ഓടാമ്പൽ അവൾ ഇരുട്ടിൽ തപ്പി പരിശോധിച്ചു. ഓടാമ്പൽ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. അല്പസമയം അവൾ ആ ഇരുട്ടിൽ തന്നെ  നിന്നു. 

[krish_999]

പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ തന്നെ അവൾക്ക് പേടി തോന്നി. ഭയം അവളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഫാരിസിന്റെ സാമീപ്യം അവൾക്ക് എങ്ങനെയോ അനുഭവപ്പെട്ടു.

ധൈര്യം സംഭരിച്ച് അവൾ പുറത്തെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി പതിയെ വിളിച്ചു.
"ഫാരിസ്,"
ശബ്ദം അധികം ഒന്നും പുറത്തുവന്നില്ല.
"പേടിക്കേണ്ട പെണ്ണേ ഞാനിവിടെയുണ്ട്."
ഫാരിസിന്റെ അടങ്ങിയ ശബ്ദം അവൾ കേട്ടു. അതും അവളുടെ തൊട്ടു പിറകിൽ നിന്ന്. ഞെട്ടി അവൾ പിന്നോട്ട് തിരിയാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴേക്ക് അയാളുടെ കൈകൾ അവളെ ചുറ്റിയിരുന്നു.
കൈകൾ അല്ല ഒരു കൈ മാത്രം.
മറ്റേ കൈ അവളുടെ കവിളിലാണ് തൊട്ടത്. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ അയാൾ മുത്തമിട്ട് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അയാളുടെ വലതു കൈ അവളുടെ ചെവിക്ക് താഴെ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു അവളുടെ തലയെ സ്റ്റക്കാക്കി. അയാളുടെ ഇടതു കൈ അവളുടെ അരക്കെട്ടിനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് തന്നിലേക്ക് വലിച്ചു മുറുക്കി. ഒട്ടും അനങ്ങാൻ ആവാതെ വിറങ്ങലിച്ചുപോയ അവസ്ഥയിൽ അനസൂയയുടെ ചുണ്ടുകൾ അയാളുടെ ചുണ്ടുകളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ അയാൾ അവളുടെ അധരങ്ങളെ ചപ്പി വലിച്ചു. അവൾ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കഴിഞ്ഞില്ല. അല്പം കഴിഞ്ഞു അവൾ ബലപ്രയോഗം നിർത്തിയപ്പോഴാണ് അയാൾ വിട്ടത്.
പക്ഷേ അയാൾ കൈയെടുത്തതും അവൾ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ്  കൈ വീശി ഒറ്റ അടി!

ഇരുട്ടാണെങ്കിലും അവൾ അയാളുടെ കരണം തന്നെയാണ് ലക്ഷ്യം വച്ചത്. അത് അവിടെത്തന്നെ കൊണ്ടു എന്ന് അടിയുടെ ഒച്ച കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
"ഔച്!"
ഫാരിസിന്റെ ഞെട്ടിയ ശബ്ദം അവൾ കേട്ടു. അനസൂയക്ക് ചെറിയൊരു പരിഭ്രാന്തി തോന്നി. അടിച്ചത് അബദ്ധമായിപ്പോയെന്ന് ഒരു നിമിഷാർദ്ധം അവൾ ചിന്തിച്ചു.
"ഇതെന്തു ഭാവിച്ചാ ഫാരിസ് നീ..."
അവൾ അടക്കിയ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു.
"എന്തൊരു അടിയാടോ താൻ? എൻറെ കാഴ്ച പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു. ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല."
 ഫാരിസിന്റെ ശബ്ദത്തിലെ ഞെട്ടൽ ഇപ്പോഴും പോയിട്ടില്ലായിരുന്നു. 
"സോറി. എൻറെ റിയാക്ഷൻ ഹാർഷായി പോയി. പക്ഷേ അത് നിനക്ക് കിട്ടേണ്ടത് തന്നെയാണ്."
"ഓഹോ അങ്ങനെയാണല്ലേ. എന്നാ ശരി ഞാൻ പോണു നമുക്ക് കാണാം."
പെട്ടെന്ന് അയാൾ അവളുടെ പിടിവിട്ട് പിറകോട്ട് നീങ്ങി. 
"ഫാരിസ്... "
അനസൂയ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി അയാളെതടഞ്ഞു. 
"ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ട് പോയാൽ മതി."
"കേൾക്കാൻ എന്തിരിക്കുന്നു. കിട്ടേണ്ടത് കിട്ടിയില്ലേ?"
"എന്നോട് പിണങ്ങി പോവാണോ?"
"പിണങ്ങുന്നത് സുഹൃത്തുക്കൾ തമ്മിലല്ലേ. ഇവിടെ ഞാൻ ശത്രുവാണല്ലോ."
"എന്നെ കേറി പിടിച്ചാൽ ആരായാലും ഞാൻ തല്ലും."
"എന്നുവച്ചാൽ എനിക്ക് അത്രയേ വിലയുള്ളൂ എന്നർത്ഥം."
"തനിക്ക് വിലയൊക്കെ ഉണ്ട്."
"ഞാനൊരു കിസ്സല്ലേ തന്നുള്ളൂ."
"ഞാനൊരു ഭാര്യയാണ്. എൻറെ ഭർത്താവാണ് അപ്പുറത്തെ റൂമിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്. നീ അയാളുടെ ഫ്രണ്ടുമാണ്, അല്ലേ?"
"അവനെക്കാളും തന്നോട് ആണ് എനിക്ക് ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ്. പിന്നെ അയാൾ അറിയാത്ത സീക്രട്ട് ഓൾറെഡി നമുക്കിടയിൽ ഉണ്ട് . അതിൻറെ കൂടെ ഈ ഒരെണ്ണം കൂടി."
അനസൂയ ദീർഘമായ ഒരു ശ്വാസം എടുത്തു.
"ആദ്യം നീ നിൻറെ ഉദ്ദേശം എന്താണെന്ന് പറ ഫാരിസ്. എന്താണ് നീ ഭരതേട്ടന്റെ ഫോണിലേക്ക് അയച്ചത്?"
"ഓ അത് കണ്ടാരുന്നോ? അത് ജസ്റ്റ് ഒരു ഹായ് മാത്രമാണ്."
"എന്തിന്?"
"തന്നെ കാണാഞ്ഞപ്പോൾ ഭരത് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലേ എന്ന് പരിശോധിക്കാൻ വിട്ടതാണ്."
"എന്നിട്ടോ?"
"താൻ എന്റെ മെസ്സേജ് കണ്ടു എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു. ഭരത് കണ്ടുമില്ല. അതിനർത്ഥം ഭരത് ഉറങ്ങി എന്നും താൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല എന്നുമാണ്."
"പോലീസ് ബുദ്ധി! അല്ലേ?"
"ആദ്യം ഞാൻ നിൽക്കണോ അതോ പോണോ എന്ന് പറ."
"പോവരുത്."
"ഇനി അടിക്കുവോ?"
"ഇല്ല... ഇനി അടിക്കില്ല."
"കിസ്സ് ചെയ്താലോ ?"
"കിസ്സ് ചെയ്താ അടിക്കും."
"എന്നാ പിന്നെ കിസ്സ് അടിച്ചിട്ട് ഒരു അടി മേടിച്ചിട്ട് പോകാം. ഇറ്റ്സ് വർത്ത് ഇറ്റ്."
"അടി മേടിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചൂടെ?"
 "അതും ശ്രമിക്കാം."
"കിസ്സ് ചെയ്യാതെയോ?"
"അല്ല കിസ്സ് നന്നായിട്ട് ചെയ്തിട്ട്. കിസ്സ് ഇഷ്ടപെട്ടാൽ പിന്നെ അടിക്കില്ലല്ലോ."
അനസൂയക്ക് വീണ്ടും അരിശം വന്നു. "എടാ നാറീ... നിനക്ക് നന്നാവാൻ ഉദ്ദേശം ഇല്ലേ?"
"എടോ എനിക്ക് തന്നെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാണ്... കാര്യം നിനക്കെന്താ മനസ്സിലാവാത്തത്?"
"എടാ ഞാനൊരു ഭാര്യയാണ്. അത് നിനക്ക് മനസ്സിലാവില്ലേ?"
"ഞാനൊരു ഭർത്താവാണ്. എനിക്കും ഭാര്യയും മക്കളുമൊക്കെ ഉണ്ട്."
"എന്നിട്ടാണോ താൻ എന്റെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നത്?"
"ഇങ്ങനെ അപമാനിക്കല്ലേ പൊന്നേ. വേണേ അടിച്ചോ."
"പിന്നെ ഇത് താൻ എന്താ ചെയ്യുന്നേ."
"ഇതൊക്കെ ഒരു രസമല്ലേ? തനിക്ക് തന്റെ ഭർത്താവ് അറിയാത്ത ഒരു രഹസ്യമില്ലേ?. അതേപോലെ എനിക്ക് എൻറെ ഭാര്യ അറിയാത്ത ഒരു രഹസ്യമുണ്ട്; അത് താനാണ്. തനിക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ എൻറെ ഒരു മികച്ച പോലീസുകാരൻ എന്ന എൻറെ ക്രെഡിബിലിറ്റിയാണ് ഞാൻ റിസ്ക് ചെയ്യുന്നത്. കുറച്ചു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ ഭരത് എന്നെ പോങ്ങൻ എന്ന് വിളിക്കും. വിളിക്കില്ലേ?"
അനസൂയക്ക് പെട്ടെന്ന് മറുപടി വന്നില്ല. ഫാരിസ് തുടർന്നു.
"അപ്പോ ആ വിളി കേട്ട് മിണ്ടാതെ നിൽക്കണമെങ്കിൽ എനിക്ക് അയാളോട് പറയാൻ പറ്റാത്ത എന്തെങ്കിലും നേട്ടം വേണ്ടേ?"
അനസൂയ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പാരിസ് പതിയെ അവളുടെ ഒരു കൈ
കയ്യിലെടുത്തു.
"അപ്പൊ അതിനാണോ ഇത്?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"അല്ല. ചില ആഗ്രഹങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ മറ്റു ചില ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറണം. അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ ലൈഫ് സീറോ ആവില്ലേ?"
"എന്താ തന്റെ ആഗ്രഹം?"
അയാൾ അവളുടെ കൈ ഉയർത്തി തന്റെ ചുണ്ടിലേക്കു ചേർത്തു. അനസൂയക്ക് കൈ വലിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ കഴിഞ്ഞില്ല. അയാളുടെ ചുംബനമേറ്റ കൈയിലൂടെ വൈദ്യുതി കടന്നു പോകൂന്ന പോലെ അവൾക്കു തോന്നി.
അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ കൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"എന്റെ ആഗ്രഹം ഇതൊക്കെ തന്നെയാണ്. ഇങ്ങനെ കുറച്ചു സമയം തന്റെ കൂടെ. തന്നെ എനിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടമാടോ. അതല്ലേ ഇത്രേം വല്യ ക്രൈം ചെയ്തിട്ടും തന്നെ ഞാൻ അറസ്റ്റു ചെയ്യാതിരിക്കുന്നത്?"
"ക്രൈമോ?"
അനസൂയ സംശയിച്ചു.
ഫാരിസ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു. അയാളുടെ ശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്ത് തട്ടി.
"തമാശയാണ്. ഒന്ന് ചിരിച്ചൂടെ ഇയാൾക്ക്?"
അനസൂയ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
"ഫാരിസേ നിനക്ക് പേടിയൊന്നുമില്ലേ? ഇങ്ങനെ ഇരുട്ടത്ത് നടക്കുമ്പോൾ ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ? തെരുവ് നായ്കൾ കടിക്കാൻ വന്നാലോ?"
ഫാരിസ് ചിരിക്കുന്നത് അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും അവൾ കണ്ടു.
"ഞാൻ ഒരു പോലീസുകാരനാണ്. എനിക്കേത് രാത്രിയിലും എവിടെ വേണമെങ്കിലും വരാം. ആരും ചോദിക്കില്ല; തെരുവു നായ്ക്കൾ അടക്കം."
"അപ്പോൾ ഇതൊന്നും ആദ്യമായിട്ടല്ല അല്ലേ. വേറെയും ഒരുപാടുണ്ടോ എന്നെപ്പോലെ ഇരകൾ?"
"താനെന്താടോ ഈ പറയുന്നത്. താനല്ല ഞാനാണ് ഇര. തൻറെ ചൂണ്ടയിൽ കൊളുത്തിയ ഇര. രണ്ടുദിവസം കൊണ്ട് കേസും തെളിയിച്ച് എൻറെ സുഹൃത്തിൻറെയും ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെയും കൈയ്യടി മേടിച്ച് എൻറെ പാട്ടിനു പോകണ്ട ഞാനാ ഇവിടെ കിടന്നു ഇരുട്ടും തപ്പി..."
"എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഇരുട്ടും തപ്പി വരുന്നത്?"
"തന്നെ കാണാനാണ്.തന്നെ കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രം."
"അതിനുപകല് വന്നാൽ പോരേ. എന്തിനാ ഇരുട്ടത്ത് വരുന്നത്?"
"ഇരുട്ടത്ത് വന്നാലല്ലേടി നിന്നെ ഇങ്ങനെ ചേർത്തുപിടിക്കാൻ പറ്റൂ!"
അതു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഫാരിസ് തന്റെ കൈകൾ വീണ്ടും അവൾക്ക് ചുറ്റും മുറുക്കി .
അയാളുടെ  ചുണ്ടുകൾ അവളെ തേടി വന്നപ്പോൾ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു.
പക്ഷേ അയാൾ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുവെച്ച് ചുണ്ടിൽ ചുംബിച്ചു.
പിന്നെ മെല്ലെ ആ ചുണ്ടുകളെ ചപ്പിക്കുടിച്ചു.
തൻറെ കീഴിലുണ്ട് അയാളുടെ  വായിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. അവൾ പിടഞ്ഞു. അയാളുടെ  കൈകൾ അവളുടെ പുറത്തുനിന്നും താഴേക്ക് ഊർന്നു. മെല്ലെ അവളുടെ നിതംബത്തെ തഴുകി. 
"ഫാരിസേ വിട്... പ്ലീസ്..."
അനസൂയ തല പിന്നോട്ട് വലിച്ച് കേണു.
 "എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലേ?"
 ഫാരിസ് ചോദിച്ചു.
"ഫാരിസേ നീ കളിക്കല്ലേ."
 താക്കീതുപോലെ അനസൂയ പറഞ്ഞു.
 അയാളുടെ  കൈകളിൽ നിന്നും തന്നെ മുക്തയാക്കാൻ അവൾ പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
 ഒരു വിധം അവൾ അവനെ തള്ളി മാറ്റി. ആ പരിശ്രമത്തിൽ അല്പം വിജയിച്ച അവൾ ഉടനെ പിന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു . കണ്ണുകൾ ഏറെക്കുറെ ഇരുട്ടിനെ അതിജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. വർക്കേരിയയുടെ ഗ്രിൽ അവൾ കണ്ടു. അതിൽ പിടിച്ച് അവൾ അയാൾക്ക്  പുറംതിരിഞ്ഞ് നിന്നു.
"എന്നെ നോക്കടോ."
ഫാരിസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
"ഇല്ല."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"എന്നാ ശരി അങ്ങനെ ആവട്ടെ."
ഫാരിസ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങി അവളെ പിന്നിൽ നിന്നും ആലിംഗനം ചെയ്തു.
അനസൂയ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി ഗ്രില്ലിൽ ചേർന്നുനിന്ന് അയാളുടെ  കൈകൾ അതിലേക്ക് അമർത്തി ഞെരിച്ച് വേദനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അയാളുടെ  കൈകൾ കരുത്തുറ്റതായിരുന്നു.
അയാളുടെ  ശരീരവും കരുത്തുറ്റതായിരുന്നു.
തന്റെ നിതംബത്തിന് പിന്നിലായി അയാളുടെ  അരക്കെട്ട് അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. പിന്നെ അവളുടെ വയറിൽ ചുറ്റിയ അയാളുടെ  കൈകൾ മെല്ലെ മെല്ലെ മേലേക്ക് നീങ്ങി.
അനസൂയക്ക് തടയാൻ കഴിയുന്നതിനുമുമ്പ് അയാളുടെ  കൈകൾ അവളുടെ സ്തനങ്ങളെ തഴുകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. 
"ഫാരിസേ വേണ്ടാട്ടോ..."
പതറിയ ശബ്ദത്തിൽ അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"താൻ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നത്?" ഫാരിസ് ചോദിച്ചു. "താൻ പേടിക്കുന്ന പോലെ ഞാനൊന്നും ചെയ്യില്ല ടോ."
"പിന്നെ ഇതൊക്കെ എന്താ?"
"ഇതൊക്കെ ഒരു രസമല്ലേ? എൻറെ ചെറിയ മോഹങ്ങൾ."
"ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ നീയും ഹൈദരാലിയും തമ്മിൽ എന്താ വ്യത്യാസം?"
അവളുടെ ചോദ്യം ഫാരിസിനെ ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലനാക്കി. 
"ഞാനും ഹൈദരാലിയും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ലേ?" ഫാരിസ് ചോദിച്ചു. "എന്നാൽ പിന്നെ എന്നെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നെ? ഞാൻ പോയേക്കാം."
"അതല്ല ഫാരിസ്..."
"താൻ നോക്കിക്കോ ഹൈദരാലി വരും. താനിങ്ങനെ ഇറങ്ങി വരും. പിന്നെ എന്താ ഉണ്ടാവുക എന്ന് ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ തനിക്കിയാം. തന്റെ ഈ വീതികൂടിയ അരക്കെട്ട് അയാൾ അടിച്ചു പൊളിക്കും."
അനസൂയയുടെ അരക്കെട്ടിൽ അമർത്തി ക്കൊണ്ട് ഫാരിസ് തുടർന്നു.
"എന്നെപ്പോലെ ഇങ്ങനെ ഇരുട്ടിൽ തപ്പാൻ ഒന്നും അയാൾ നിൽക്കില്ല."
അനസൂയ വല്ലാതായി.
"പക്ഷേ നിന്റെയും ആഗ്രഹം അതു തന്നെയല്ലേ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഞാൻ അങ്ങനെ ചെയ്തോ?"
"ഇല്ല പക്ഷേ..."
"താനിങ്ങനെ പേടിച്ചാലോ."
"എനിക്ക് പേടിയാണ് ഫാരിസ്."
"എന്നെയാണോ പേടി? അതോ ഹൈദരാലിയേയോ?"
"ഹൈ... ഹൈദരാലിയെയാണ് കൂടുതൽ പേടി."
"എന്നെ പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ഞാൻ സ്നേഹം കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്."
അതു പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ മുഖം അവളുടെ കഴുത്തിനു പിന്നിൽ അമർന്നു. അയാളുടെ മീശയും ചുണ്ടുകളും അവളെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തി.
"ആഹ്!"
അനസൂയ തല ഇടത്തേക്ക് വെട്ടിച്ചു. അയാളുടെ കൈകളിൽ നിന്നു മോചിതയാവാനെന്നോണം ഒന്നു കുതറി നോക്കി. പക്ഷേ ഫാരിസിന്റെ കൈകൾ ദൃഢമായതേ ഉള്ളൂ. അയാൾ അവളുടെ സ്തനങ്ങളെ ഒന്നു കൂടി തഴുകിയുഴിഞ്ഞു. അയാളുടെ മുഖം വീണ്ടും അവളുടെ കഴുത്തിലമർന്നു.
"ഉം... എന്താെരു ഗന്ധമാടോ തന്റേത്. വല്ലാതെ മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം.''
ദീർഘമായ ഒരു ശ്വാസം എടുത്തു കൊണ്ടാണ് ഫാരിസ് പറഞ്ഞത്.
"മതി ഫാരിസ് ...ഉം..."
അനസൂയ മന്ത്രിച്ചു.
"തന്നെയിങ്ങനേ പൊക്കിയെടുത്ത് ആ മേശമേൽ കിടത്താൻ ആഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടാേ പറ്റാഞ്ഞിട്ടാേ അല്ല. ഞാനിപ്പോ വന്നത് അതിനല്ല."
അനസൂയക്ക് ചെറുതെങ്കിലും ആശ്വാസം തോന്നി.
"പിന്നെന്തിനാ?"
"ദാ ഇങ്ങനെ ഒന്നു തൊടാൻ... സ്നേഹത്തോടെ ഒന്നു പുൽകാൻ. പിന്നെ ഇതാ ഇതിൻറെ രുചി ഒന്ന് അറിയാൻ..."
അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ വലതു കൈ അവളുടെ ചുരിദാറിന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്നും ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.  നേരെ ബ്രായുടെ  ഉള്ളിലേക്ക് . അനസൂയ അയാളുടെ കൈയിൽപിടിച്ചു വലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അയാളെ തൻറെ മുലയിൽ തൊടുന്നതിൽ നിന്നും തടയാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
"എന്ത് സോഫ്റ്റ് ആടോ തൻറെ മുല. ഇതിങ്ങനെ എനിക്ക് തരുമോ കുറച്ചുസമയത്തേക്ക്?"
"അയ്യടാ! ഒന്ന് പോ മോനെ കളിക്കാതെ?"
അനസൂയ പിടഞ്ഞു.
ഫാരിസിന്റെ ഇടത് കൈ അവളുടെ വയറിൽ പിടുത്തമിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. വയറിന്റെ മർദ്ദവത്വം അളക്കാൻ എന്നപോലെ അയാളതിൽ തഴുകി അമർത്തി. ഒപ്പം ബ്രായുടെ ഉള്ളിൽ മുലയെയും അയാൾ കശക്കി.
അനസൂയ തൻറെ ശരീരം ഗ്രില്ലിലേക്ക് കൂടുതൽ അമർത്തി എങ്കിലും അതൊന്നും അയാളെ തടഞ്ഞില്ല.
അവളുടെ പിന്നിൽ കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ അയാളുടെ ശരീരവും അമർന്നു. അയാളുടെ അരക്കെട്ടാവട്ടെ അവളുടെ നിതംബത്തിലേക്ക് കൂടുതൽ അമർന്നു. അതിനു നടുവിൽ കല്ലുപോലെ അമരുന്നത് എന്താണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. അത് കൂടുതൽ ശക്തിയോടെ അവളിലേക്ക് അയാൾ അമർത്തി. 
"എൻറെ അനസൂയേ, തൻറെ ഹൃദയം കല്ലുകൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയതാണ്."
"അതെന്താ?"
"എത്രയൊക്കെ ആയിട്ടും ഇപ്പോഴും താനിങ്ങനെ ബലം പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നത് തന്റെ ഉള്ളിൽ കല്ല് ആയതുകൊണ്ടാണ്."
"ഓ പിന്നേ ... ഞാൻ ഇനി എന്തോ ചെയ്യണം. എത്രയൊക്കെ ചെയ്തില്ലേ, ഇനി പൊയ്ക്കോ."
"ഒന്നിങ്ങോട്ട് മുഖം തിരിക്കെടീ..."
അവളുടെ ശിരസ് വലത്തേക്കയാൾ തിരിച്ചു. പിന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വീണ്ടും ചുംബിച്ചു. കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ.
അവൾ കുതറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. അയാളുടെ  നാവ് അവളുടെ വായിലേക്ക് നുഴഞ്ഞുകയറി. പിന്നെ അവളുടെ പല്ലുകൾക്ക് ചുറ്റും എന്തിനുവേണ്ടി പരതി. കൈവിരലുകൾ കൊണ്ട് കവിളിൽ അമർത്തി അവളുടെ വായ കൂടുതൽ തുറന്നു , പിന്നെ അയാളുടെ ചുണ്ടുകളും നാവും അവളുടെ വായിലേക്ക് കയറി.അനസൂയ ശ്വാസം പോലും എടുക്കാൻ മറന്നു പോയി. അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് നാവ് പരതിയെടുത്ത് ചപ്പി കുടിച്ചു അയാൾ.
അവളുടെ മാറിൽ അമർന്നിരുന്ന അയാളുടെ വലതു കൈ ചുരിദാറിനു മുകളിലൂടെ താഴേക്ക് നീങ്ങി. അത് കാലുകൾക്കിടയിൽ വന്ന് അമർന്നപ്പോഴാണ് അനസൂയ അതറിഞ്ഞത്. കാലുകൾക്കിടയിൽ ആ ത്രികോണത്തിന് മുകളിൽ അയാൾ എന്തോ പരതും പോലെ ഉഴിഞ്ഞു. അനസൂയ പിടഞ്ഞു. അയാളുടെ കൈവിരൽ അവളുടെ വിടവ് വസ്ത്രത്തിന് മുകളിലൂടെ തന്നെ കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.
അനസൂയയുടെ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും ഒരു കുറുകൽ പുറത്തുചാടി.
"ഉം..."
കൈകൾ കൊണ്ട് അയാളുടെ രണ്ടു കൈകളിലും അവൾ പിടുത്തമിട്ടു വലിച്ചു. ആ
ബലപ്രയോഗത്തെ അയാൾ എതിർത്തില്ല. മറിച്ച് ഞൊടിയിടയിൽ അവളെ തനിക്ക് അഭിമുഖമായി തിരിച്ചു നിർത്തി വീണ്ടും ചുംബിച്ചു. ചുണ്ടുകളിൽ, താടിയിൽ, കഴുത്തിൽ. 
തൻറെ ശരീരമാകെ കോരിത്തരിക്കുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. എവിടെയൊക്കെയോ രോമകൂപങ്ങൾ എണീറ്റ് നിൽക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. മനസ്സിൽ എത്ര വെറുപ്പ് നിറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉള്ളിൽ എവിടെയോ സുഖത്തിന്റെ നാമ്പുകൾ ഉടലെടുക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. ആ നാമ്പുകൾ തൻറെ ചെറുത്തുനിൽപ്പിനെ നിർവീര്യമാക്കുന്നതു പോലെ അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. 

ഫാരിസിന്റെ ചുണ്ടുകൾ വീണ്ടും താഴേക്ക് പോയി; വസ്ത്രത്തിന് മുകളിലൂടെ അവളുടെ മാറിൽ, വയറിൽ, എല്ലാം അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് തഴുകി. വീണ്ടും താഴേക്ക് നീങ്ങി അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ അയാൾ മുഖമമർത്തി. അനസൂയ നടുങ്ങിപ്പോയി.
"എന്തായിത് ഫാരിസ് നിർത്ത് പ്ലീസ് പ്ലീസ്..."
അനസൂയ യാചിച്ചു. അയാളുടെ  മുടിയിൽ പിടിച്ചു അവൾ വലിച്ചു.
"എന്തിനാണ് അനസൂയ സ്വയം തടഞ്ഞു വയ്ക്കുന്നത്?"
ഫാരിസ് പെട്ടെന്ന് എണീറ്റ് നിന്നു.
"അനസൂയക്ക് ഇതൊക്കെ ഇഷ്ടമാകുന്നുണ്ടല്ലോ."
"ഇല്ല ... എനിക്ക് ഇഷ്ടമാകുന്നില്ല."
"ഞാൻ തൊട്ടു നോക്കട്ടെ?"
അയാളുടെ കൈ വീണ്ടും അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ അമർന്നു. ഇത്തവണ ചുരിദാർ പൊക്കി പാന്റിലേക്ക് കൈകടത്താനാണ് അയാൾ ശ്രമിച്ചത്. അനസൂയ അയാളെ തള്ളി മാറ്റി. 
"നിർത്ത് ഫാരിസ്. പ്ലീസ്... എന്തുവേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം. എന്നെ ഉപദ്രവിക്കരുത്. പ്ലീസ്..."
"എൻറെ ശരീരം ആകെ കത്തി നിൽക്കുകയാണ് എടോ. ഞാനൊന്നും ചെയ്യില്ല നമുക്ക് സെക്സ് ചെയ്യേണ്ട. താൻ ഇങ്ങനെ പേടിച്ചാലോ?"
"സെക്സ് ചെയ്യേണ്ടേ പിന്നെ ഇതൊക്കെ എന്താ"
"വെറുതെ തൊടുന്നു, പിടിക്കുന്നു, ഇത്രയൊക്കെയല്ലേ ഉള്ളൂ?"
"ഇങ്ങനെയല്ലേ എല്ലാം തുടങ്ങുന്നത്?"
"ഞാൻ പ്രോമിസ് ചെയ്യാം ഒന്നും ചെയ്യില്ല; ഉള്ളിൽ കയറ്റില്ല."
"പിന്നെ പിന്നെന്താ ഉദ്ദേശം?"
"ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ?"
"എന്ത്?"
"തൊട്ടു നോക്കട്ടെ, ഞാൻ?"
"വേണ്ട... അത് വേണ്ട...!"
"എന്നാ താൻ എൻറെത് തൊട്ടുനോക്ക്!"
"അയ്യോ അത് വേണ്ട....!"
അനസൂയ വീണ്ടും ഗ്രില്ലിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു. ഫാരിസിന്റെ കൈകൾ വീണ്ടും അവളെ പൊതിഞ്ഞു. കൈകൊണ്ട് അവളെ പിടിച്ചമർത്തി അയാൾ അവളുടെ വലതു കയ്യെടുത്ത് അവർക്കിടയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയും മുമ്പേ അവളുടെ കൈപ്പത്തിയെ അയാൾ തൻറെ പാന്റിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് തിരുകി കയറ്റി. അവളുടെ ചെറുത്തുനിൽപ്പുകൾ അയാളെ തടഞ്ഞില്ല. അയാളുടെ പാന്റിന്റെ ഉള്ളിലെ രോമങ്ങളിൽ അവളുടെ വിരൽ തട്ടി. 
"ബലം പിടിക്കല്ലേ പെണ്ണെ!"
ഫാരിസ് മന്ത്രിച്ചു.
അനസൂയയുടെ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് അല്പം ഒന്ന് കുറഞ്ഞു. അടുത്ത നിമിഷം തൻറെ വിരലുകൾ അയാളുടെ പുരുഷത്വത്തിലേക്ക് അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. 
"പിടിക്കെടി..."
അയാൾ വീണ്ടും മന്ത്രിച്ചു.
പിന്നെ അവളുടെ കൈവിരലുകൾ തൻറെ ലിംഗത്തിന് ചുറ്റുമായി അമർത്തി കൊടുത്തു. അതിന് ചുറ്റി പിടിക്കുകയല്ലാതെ അനസൂയക്ക് വേറെ മാർഗം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തടിച്ചുകൊടുത്ത, ദൃഢമായ,അതിൻറെ ചൂടിനെ അവൾ അറിഞ്ഞു. 
ഷോക്കേറ്റ പോലെ അനസൂയ ഞെട്ടി കൈവലിച്ചെടുത്തു.
"ഫാരിസ് എനിക്ക്... എനിക്കിതൊന്നും... വേണ്ട..."
"എൻറെ പൊന്ന് മോളെ അനു...ഇതൊന്നു നോക്കടി. എൻറെ സാധനം കൊലച്ചു നിൽക്കുന്ന കണ്ടോ. നിന്നെ കണ്ടിട്ട് അതിന് നേരെ നിൽക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. നിന്ന് അങ്ങ് തുള്ളുവാണ്..."
"ഒന്ന് പോ, ഫാരിസേ."
അപ്പോഴേക്കും അയാൾ അവളുടെ കൈപിടിച്ച് അയാളുടെ  ലിംഗത്തിലേക്ക് വെച്ചിരുന്നു. അനസൂയ പിടഞ്ഞു പോയി. കയ്യെടുക്കാൻ അവൾ ഒരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും അയാൾ ബലമായി അവളെ പിടിച്ചു വച്ചു.
"ഒന്നു പിടിക്കടോ."
അയാൾ വീണ്ടും ആവശ്യപ്പെട്ടു.
അറിയാതെ അനസൂയയുടെ കൈവിരലുകൾ അയാളുടെ  സാധനത്തെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞു. മരം പോലെ ഉറച്ച ആ ദണ്ഡിന്റെ പുറത്തെ ഞരമ്പുകൾ പോലും അവൾക്ക് തിരിച്ചറിയാമായിരുന്നു.
അതിൻറെ വലുപ്പവും ബലവും അവളെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു.

ഭരതേട്ടന്റെ കൂടെ സെക്സ് ചെയ്യുമ്പോൾ പോലും ഇത്ര വ്യക്തമായി അയാളുടെ ലിംഗത്തിൽ അനസൂയ തൊടാറില്ല. അതിന്റെ ആവശ്യം വരാറില്ല. ഭരതേട്ടൻ തന്നെ അത് എടുത്ത് അവളിലേക്ക് തള്ളിക്കയറ്റുകയാണ് പതിവ്. കുറേക്കാലം മുമ്പ്, അതായത് കുട്ടികൾ ആവുന്നതിനു മുമ്പ് അവൾ അതിൽ ശരിക്ക് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. കിടക്കയിൽ കിടക്കുന്ന ഭരതിന്റെ ലിംഗത്തെ കൈകൊണ്ട് കുലുക്കി ഉണർത്തിയെടുക്കുന്നതിന്റെ ഓർമ്മകൾ ഇപ്പോഴും അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ആ ഓർമ്മകളിൽ ഒന്നും ഇത്രയും കരുത്തുറ്റ ഒരു രൂപം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 

[krish_999]

"നിൻറെ ഒരു ടച്ച് മതിയെടി മനുഷ്യന്റെ ജീവൻ പകുതി പോവാൻ."

അയാളുടെ  ചുടുനിശ്വാസം അവളുടെ കഴുത്തിൽ തട്ടി അവളെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു.
അയാൾ കിതക്കുകയാണെന്ന് തോന്നി.
പെട്ടെന്ന് അയാൾ മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് അവളെ ചുംബിച്ചു.
നിമിഷം നേരം കൊണ്ട് അവളുടെ അധരങ്ങൾ അയാളുടെ  വായിൽ അകപ്പെട്ട ചോക്ലേറ്റ് കഷണങ്ങളായി മാറി.
"ആ നാവ് എനിക്ക് താടോ, ഞാനൊന്ന് ഊമ്പി കുടിക്കട്ടെ."
വികാരത്തള്ളിച്ചയിൽ അയാൾ മന്ത്രിച്ചു.
അയാളുടെ  ആവശ്യം അനുസരിച്ചു തൻറെ നാവിനെ അയാളുടെ  വായിലേക്ക് തള്ളി കയറ്റിയോടുകൂടി അവനത് വലിച്ചു കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒപ്പം അവളുടെ കൈ മെല്ലെ ചലിപ്പിച്ചു. ഒന്നോ രണ്ടോ തവണയോ ചലിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നുള്ളൂ. പിന്നെ അനസൂയ സ്വയം തന്നെ തന്റെ കൈ ചലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും അയാളുടെ  ലിംഗത്തിലൂടെ അവളുടെ കൈ നീങ്ങിയപ്പോഴാണ് അയാളുടെ  ശരിക്കുള്ള നീളം അവൾക്ക് മനസ്സിലായത്. പോരാത്തതിന് അതിൻറെ തടിച്ചുരുണ്ട അഗ്രഭാഗം അവളെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. അതുവരെ അവൾക്ക് സുപരിചിതമായ, തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ ലിംഗം പോലെ അല്ലായിരുന്നു ഫാരിസിന്റേത്.
"എന്താടി എൻറെ കുണ്ണ ഇഷ്ടമായോ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു.
"എന്താടാ ഇതിങ്ങനെ?"
അവൾ തന്റെ ആശ്ചര്യം മറച്ചു വെച്ചില്ല.
"സുന്നത്ത് കഴിച്ച കുണ്ണ ഇങ്ങനെയാണ്. നിനക്ക് ആദ്യമായിട്ടായിരിക്കും അല്ലേ."
"ഉം. എന്തൊരു കട്ടിയാ ഇതിന്റെ അറ്റത്തിന്."
"ഇതിങ്ങനെ തൻറെ കൊഴുത്ത പൂറ്റിലേക്ക് കേറുന്നതിനെപ്പറ്റി ഓർത്തിട്ടുണ്ടോ?"
പച്ചക്കുള്ള അയാളുടെ  സംസാരം കേട്ട് അനസൂയക്ക് നാണം വന്നു.
"എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്. ഒരു നാണവുമില്ലേ നിനക്ക്?"
"ഇതിലെന്ത് നാണിക്കാനാണ്? തന്റെ പൂർ എനിക്ക് വേണം. ഇന്നല്ല; വേറൊരു ദിവസം. അത് ഞാൻ എടുക്കും."
"അയ്യോടാ. അത് ഞാൻ തന്നാൽ അല്ലേ?"
അനസൂയ മെല്ലെ ചിരിച്ചു.
"അനസൂയ തരില്ലേ?"
"എനിക്ക് പേടിയാ."
"ആ, താൻ പേടിക്കേണ്ടി വരും. കാരണം തന്റെ പൂർ ഞാനൊരു ദിവസം തിന്നും. നക്കി നക്കി തിന്നും."
"ശ്ശി!"
നാണംകൊണ്ട് അനസൂയ ചമ്മിപ്പോയി.
"ഇപ്പൊ മോൾക്ക് ഞാൻ ഒരു സാധനം തരാം. ഇവിടെ ഒന്നിരിക്ക്."
അതു പറഞ്ഞ് അയാൾ അവളെ പിടിച്ചുതാഴ്ത്തി മുട്ടുകുത്തി നിലത്തുരുത്തി. പിന്നെ തൻറെ പാൻറ് താഴോട്ട് താഴ്ത്തി.
ആ ഇരുട്ടിലും മറ്റൊരു ഇരുട്ടായി അയാളുടെ  കുലച്ചുനിൽക്കുന്ന സാധനം ഒരു പീരങ്കി പോലെ അവളുടെ മുഖത്തിന് മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞുവന്നു.

താഴേക്ക് ഇരുന്നപ്പോൾ അനസൂയക്ക് പക്ഷേ ആശ്വാസമാണ് തോന്നിയത്. ഇനി അയാൾക്ക് തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ തൊടാനുള്ള അവസരം കിട്ടില്ല എന്ന ആശ്വാസം. അതിൻറെ കൂടെ തന്നെ അയാളുടെ ലിംഗത്തെ തൊട്ടറിയാനുള്ള അവസരം അവളെ ചെറുതായി കോരിത്തരിപ്പിച്ചു. പിന്നെ ചുറ്റും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ഇരുട്ട് അവൾക്ക് ധൈര്യം നൽകി. ആരും ഇതൊന്നും അറിയില്ല എന്ന ഒരു ധൈര്യം. ഇതൊന്നും താൻ ആഗ്രഹിച്ച കാര്യമല്ല എന്ന ഒരു ആശ്വാസം. അനസൂയയുടെ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് ഏതാണ്ട് ഇല്ലാതായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഫാരിസിന്റെ ഒരു കൈ അവളുടെ തലയ്ക്കു മുകളിൽ അമർന്നു.
"ഒരു ഉമ്മ താ എൻറെ പൊന്നേ," അതും പറഞ്ഞു സമയം കളയാതെ അയാൾ തന്റെ സാധനം അവളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് അമർത്തി. അനസൂയയുടെ വാ അവൾ അറിയാതെ തന്നെ തുറന്നു പോയി. പിന്നെ അയാൾ അവളുടെ തല കൂടുതൽ അവനിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ ഒരു പെരുമ്പാമ്പിനെ പോലെ അയാളുടെ  ലിംഗം അവളുടെ വായിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി.
"എൻറെ പൊന്നേ തന്റെ വായുടെ ഒരു ചൂട്. തൻറെ ചുണ്ടിന്റെ ഒരു സോഫ്റ്റ്നസ്. ഈമ്പി ഈമ്പി കുടിക്കടോ."
അസൂയക്കെ ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. ഏതാണ്ട് അവളുടെ തൊണ്ടയിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു. നാവുപോലും അനക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ.
പതിയെ അവൾ അത് പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു. 
"നീ എന്നെ ശ്വാസംമുട്ടിച്ചു കൊല്ലും."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"നീ എൻറെ കുണ്ണയെ ഇങ്ങനെ വീർപ്പിച്ചു കൊല്ലും."
അയാൾ അവളുടെ കവിളിൽ തട്ടി.
അനസൂയ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. മെല്ലെ അവളുടെ രണ്ട് കൈകളും എടുത്ത് അയാളുടെ  ലിംഗത്തിൽ പിടുത്തമിട്ടു. രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും സുഖമായി പിടിക്കാനുള്ള നീളം ഉണ്ടായിരുന്നു അതിന്. 
"ഉം..."
അവനൊന്നു മൂളി.
അനസൂയ തന്റെ കൈ മെല്ലെ ചലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. 
"അങ്ങനെതന്നെ യെസ് യെസ്..."
ഫാരിസ് അവളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
അനസൂയ ഒരു കൈ വേർപ്പെടുത്തി പതിയെ അയാളുടെ  സാധനം തൻറെ വായിലേക്ക് തള്ളി. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വീണ്ടും വൃത്താകൃതിയിൽ തുറന്നു. അയാളുടെ  പൗരുഷത്തിന്റെ ചൂട് അവൾക്ക് ശരിക്കും അനുഭവപ്പെട്ടു. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ വൈദ്യുതി പ്രവഹിക്കുന്നത് പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു. അവൾ തൻറെ മുഖം ഒന്നുകൂടി മുന്നോട്ടു തള്ളി പിന്നെ പിന്നോട്ട് വലിച്ചു.
ഫാരിസ് സുഖത്താൽ ഒന്ന് ഞെളിഞ്ഞു.
"എൻറെ പെണ്ണേ... താനെന്നെ ഇന്ന് സ്വർഗ്ഗത്തിൽ കയറ്റും."
"കയറ്റിതരാലോ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ."
അവൾ അടക്കിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ അവൾ സമയം ഒട്ടും കളഞ്ഞില്ല.
അയാളുടെ  സാധനത്തെ തന്റെ വായിലേക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും കയറ്റിയിറക്കി. ഇടയ്ക്ക് പുറത്തെടുത്ത് അതിൽ താഴെ നീളത്തിൽ നക്കി. അതിൻറെ ഏറ്റവും അടിയിൽ നക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അതിൻറെ അങ്ങേയറ്റം അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തട്ടി. അയാളുടെ  ലിംഗം കൊണ്ട് തന്റെ മുഖമാകെ അളന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
"ഇത് പിന്നെയും നീളം കൂടിയോ?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"എത്ര നീളം കൂടിയാലും ഒക്കെ തനിക്കുള്ളതാ. തനിക്ക് മാത്രം."
"അയ്യടാ പഞ്ചാര ഇങ്ങനെ ഒലിപ്പിക്കല്ലേ"
"ഇത് മൊത്തം ഞാൻ നിൻറെ പൂറ്റിൽ കയറ്റുന്നുണ്ട്. നീ ഇതുവരെ അറിയാത്ത സുഖമായിരിക്കും."
"അയ്യട വേണ്ട. പേടിപ്പിക്കാതെ."
"എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത്?"
"അതൊന്നും വേണ്ട."
"വേണ്ടാതെ പിന്നെ?"
"ഫാരിസെ പ്ലീസ്. സ്ലീവ്ലെസ് ടോപ്പൊക്കെ ഇടുമെന്നേ ഉള്ളൂ; ഞാൻ അത്രക്കൊന്നും ബോൾഡ് ആയിട്ടില്ല കേട്ടോ."
"ഒരു തവണ ചെയ്യുമ്പോൾ എല്ലാം ആയിക്കോളും...."
"എന്നാൽ ഇന്ന് വേണ്ട... പ്ലീസ്... പറയുന്നത് കേൾക്ക്."
"താൻ പേടിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട. തനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്ത ഒന്നും ഞാൻ ചെയ്യില്ലടോ."
"എനിക്കറിയാം. ആ ധൈര്യത്തിലാണ് ഞാൻ ഫാരിസ് വിളിച്ചപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങിവന്നത്."
"എന്നാലും പെണ്ണെ ഒന്നും തരാതെ എന്നെ ഇവിടുന്നു പറഞ്ഞു വിടരുത്."
"അപ്പൊ പിന്നെ ഈ ചെയ്യുന്നതൊക്കെ എന്താ?"
അയാളുടെ  സാധനത്തിൽ മുറുകെയൊന്നു പിടിച്ചു അവൾ.
"അപ്പൊ തനിക്ക് ഇഷ്ടായി വരുന്നുണ്ട്. അല്ലെ?"
"ഉം..."
"എന്നാ പിന്നെ അത് വായിലേക്കങ്ങ് തള്ള് പെണ്ണേ..."
വികാരവായ്പ്പോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു.

ഇരുട്ടിലും അയാളുടെ  കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നത് അവൾ കണ്ടു. അതിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ വായ തുറന്നു അയാളുടെ  സാധനം ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളി. ഇത്തവണ കൂടുതൽ ആവേശത്തോടെയാണ് അവൾ തന്റെ തല മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും ചലിപ്പിച്ചത്. അയാളുടെ  ഞരമ്പുകൾ അവളുടെ ചുണ്ടിനെ ഉരസിക്കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നീങ്ങി. ലിംഗത്തിന്റെ തടിച്ച അഗ്രം അവളുടെ തൊണ്ടയിൽ പലപ്പോഴും ചെന്നു മുട്ടി. ഇടയ്ക്ക് അത് വലിച്ചെടുത്ത് അതിന്റെ താഴെയും മേലെയും വശങ്ങളിലും നന്നായി നക്കിതോർത്തി. പിന്നെ തന്റെ നാവുകൊണ്ട് അതിൻറെ മിനുസമുള്ള അറ്റത്ത് കൂടെ ഉഴിഞ്ഞു. 
പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ ഫാരിസ് പാടുപെട്ടു.
"എൻറെ പൊന്നേ നീ എന്ത് സുഖിപ്പിക്കലാടി...ആഹ്...ആഹ്....!"
അയാളുടെ  വിരലുകൾ അവളുടെ മുടിയിഴകളിലൂടെ പാഞ്ഞു കയറി. ആവേശം മൂത്ത് തന്റെ അരക്കെട്ട് പതിയെ അയാൾ ചലിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി. അനസൂയ തന്റെ കഴുത്ത് ഫ്രീയാക്കി കൊടുത്തു; തന്റെ ശിരസ് അയാൾക്ക്  വിട്ടുകൊടുത്തു. തൻറെ വായ അയാൾക്ക്  ലിംഗം കേറ്റി രസിക്കാനുള്ള ഒരു ദ്വാരമാക്കി മാറ്റി അവൾ.
ആവേശം കൂടിയ ഫാരിസ് ഇരുകൈകളും അവളുടെ ശിരസ്സിൽ അല്പം ശക്തിയോടുകൂടി തന്നെ അവളുടെ അവളുടെ വായിലേക്ക് തന്നെ അടിച്ചിറക്കാൻ തുടങ്ങി. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ചുണ്ടും തൊണ്ടയും വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അവൾക്കൊന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവസാനം തൻറെ കൈകൾ കൊണ്ട് അയാളുടെ  തുടയിൽ അടിച്ചാണ് അവൾ അവനെ തടഞ്ഞത്.
"മെല്ലെ അടിക്കെന്റെ കുട്ടാ... എന്റെ തൊണ്ടയൊക്കെ വേദനിക്കുന്നു."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"അയ്യോ സോറി ഞാൻ ഒരു ആവേശത്തിൽ..."
അയാൾ അവളുടെ കവിളിൽ മെല്ലെ ഉഴിഞ്ഞു.
രണ്ടുമൂന്നു തവണ ദീർഘ ശ്വാസം എടുത്ത ശേഷം അസൂയ വീണ്ടും വാ തുറന്നു കൊടുത്തു. സന്തോഷത്തോടെ ഫാരിസ് വീണ്ടും അവളുടെ വായ്ക്കുളളിലേക്ക് തിരുകി. ഇത്തവണ അയാൾക്ക്  അരക്കിട്ട് ചലിപ്പിക്കാൻ അവൾ അവസരം കൊടുത്തില്ല. പകരം അയാളുടെ  സാധനം തന്റെ വായിലേക്ക് ആഞ്ഞാഞ്ഞ് തള്ളിക്കയറ്റി അവൾ. ചുണ്ടുകൾ വേദനിച്ചപ്പോൾ അവൾ വലിച്ചൂരി കൈകൾ കൊണ്ട് ചലിപ്പിച്ചു. കൈകൾ കൊണ്ട് ചലിപ്പിക്കുമ്പോൾ അത് അല്പം പൊക്കിപ്പിടിച്ച് അതിനു താഴെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന വൃഷണസഞ്ചിയെ അവൾ ചപ്പി കുടിച്ചു. വൃത്തിയായി ട്രിം ചെയ്യ്ത രോമങ്ങളുള്ള അതിൻറെ തൊലി അവളുടെ ഉമിനീര് കൊണ്ട് നനഞ്ഞു. 

"എൻറെ പൊന്നേ നിന്നെ കിട്ടാൻ ലക്ഷങ്ങൾ പോരാ. കോടികൾ വേണ്ടിവരും ചിലപ്പോൾ."
ഫാരിസിന്റെ കമൻറ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
"എങ്കിൽ താ ഒരു കോടി."
"ഒരു കോടിക്ക് പകരം ഒരു കളി തരുന്നുണ്ട്. അതുപോരേ?"
"ഒരു കോടിയുടെ കളിയാണോ?"
"അത് കളി കഴിഞ്ഞിട്ട് തീരുമാനിച്ചാൽ മതി."
"ആ കളി നടന്നത് തന്നെ!"
"മോള് ആ മേശ മേലേക്കൊന്നു കിടക്ക്. എൻറെ കുണ്ണ പാല് ചീറ്റാൻ റെഡിയായി നിൽക്കുവാ..."
"ചീറ്റിക്കോ... ആരാ വേണ്ടാന് പറഞ്ഞെ?"
"കുടിക്കുമോ താൻ?"
"അയ്യോ അതൊന്നും വേണ്ട. തറയിൽ ഒഴിച്ചാൽ മതി."
"എൻറെ പൊന്നേ സംസാരിച്ച് സമയം കളയാതെ വായിലെടുക്ക്."
അയാൾ തൃധികൂട്ടി. എന്നിട്ട് അയാളുടെ  സാധനം വീണ്ടും അവളുടെ വായിലേക്ക് തിരുകിക്കയറ്റി. അനസൂയ വീണ്ടും അയാളുടെ  സാധനത്തെ ഈമ്പിക്കുടിച്ചു. പിന്നെ കൈകൊണ്ട് ചലിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി. വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഫാരിസ് സുഖത്തിന്റെ നെറുകയിൽ എത്തി. 
"ആഹ്.... എനിക്ക് വരാൻ പോവാണ് പെണ്ണേ..."
അനസൂയ പെട്ടെന്ന് തല പിന്നോട്ട് വലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ ഫാരിസ് വിട്ടില്ല.
"വലിക്കേല്ല പെണ്ണേ..."
അത് പറഞ്ഞു അയാൾ മുടിയിഴകളിലൂടെ അവളുടെ ശിരസ്സിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് തൻറെ ലിംഗം സ്വയം ചലിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. കണ്ണടച്ച് തുറക്കും മുമ്പ് തൻറെ തൊണ്ടയിലേക്ക് ചൂടുള്ള അയാളുടെ  രതിജലം ചീറ്റിത്തെറിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അത് തന്റെ വായ് ആകെ നിറയുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി.
"ഉം....ഉം..."
 വെപ്രാളം കൊണ്ട് മൂളി എങ്കിലും അയാളുടെ  പാലിന്റെ ചവർപ്പ് തന്റെ വായിൽനിറയും മുമ്പ് അവള് അത് കുടിച്ചിറക്കി.
"അങ്ങനെതന്നെ കുടിച്ചിറക്ക് പെണ്ണെ..."
ഫാരിസ് തന്റെ സാധനം പിന്നെയും മെല്ലെ ചലിപ്പിച്ച് തൻറെ മുഴുവൻ പാലും അവളുടെ വായിൽ തന്നെ സ്ഖലനം ചെയ്യിച്ചു.
അവസാനം പുറത്തേക്ക് വലിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിന്റെ വശത്തുകൂടി ഒലിച്ച അവസാനത്തെ ഒരു തുള്ളി പാലു കൂടി അവൾ നക്കി എടുത്ത് കുടിച്ചു.
"എന്തുപറഞ്ഞാലും കേക്കില്ല അല്ലേ?"
അവളവനെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ കുറ്റപ്പെടുത്തി.
"എത്ര കിട്ടിയാലും കുടിക്കാൻ ഒരു മടിയും ഇല്ലാത്ത ആളാണല്ലോ. എവിടെ പോകേണ്ട പാലാ ഇങ്ങനെ വേസ്റ്റ് ആയി പോയതെന്നറിയോ?"
"ഒരു തുള്ളി പോലും വേസ്റ്റ് ആയില്ല എല്ലാം എന്റെ ഉള്ളിൽ തന്നെ പോയിട്ടുണ്ട്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"എന്നാലും അത് തന്റെ പൂറ്റിലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ത് രസായേനെ."
അതു കേട്ട് അനസൂയ ചിരിച്ചു
"നാണം കെട്ടവൻ. എങ്ങനെ ഇതൊക്കെ പറയുന്നു. പകലെന്തു മാന്യനാ."
"താനും. എന്ത് കുലസ്ത്രീയാണ്."
"വലിച്ചു കേറ്റിക്കോ നിന്റെ ഈ പാന്റ്സ്. ഇനി ഇങ്ങനെ നിൽക്കണ്ട. വേഗം വിട്ടോ."
അയാളുടെ  കാലിൽ കിടന്ന പാന്റ്സിൽ ഒന്നു വലിച്ചിട്ട് അവൾ എണീറ്റു. എന്നിട്ട് തന്റെ വസ്ത്രം ശരിയാക്കി.
ഫാരിസും വേഗത്തിൽ തന്റെ ഷർട്ട് ഫാൻസ് മുന്നോട്ടുവച്ചുപൊക്കി ബട്ടൻ ധരിച്ചു ബെൽറ്റ് ടൈറ്റ് ചെയ്തു.

പിന്നെ മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് അവളെ ആഞ്ഞു പുൽകി, അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുംബിച്ചു. പാറ പോലുള്ള അയാളുടെ  സാധനം കയറ്റി കയറ്റി രസിച്ച അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഒരിക്കൽ കൂടി അയാൾ ഇറുഞ്ചികുടിച്ചു. തന്റെ പ്രാണനെ പോലും അയാൾ തന്റെ വായിൽ നിന്ന് വലിച്ചെടുക്കും എന്ന് ഒരു നിമിഷം അനസൂയക്ക് തോന്നിപ്പോയി.
"എന്തൊരു കിസ്സാടോ. ശ്വാസം മുട്ടിപ്പോയി."
ചുംബനം തീർന്നപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.
"തന്റെ ചുണ്ട് കൂടുതൽ സോഫ്റ്റ് ആയിട്ടുണ്ട്."
"എങ്ങനെ സോഫ്റ്റ് ആവാതിരിക്കും."
അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അയാളും കൂടെ ചിരിച്ചു.
"പോട്ടെ ഞാൻ?"
ഫാരിസ് ചോദിച്ചു.
"വേണ്ട ഇന്നിവിടെ കിടന്നോ. ഈ അടുക്കളപ്പുറത്ത്."
അവൾ അവനെ കളിയാക്കി എന്നിട്ട് അവനെ പിടിച്ചു തള്ളി. 
"പോടാ കള്ളാ ഇനി ഇവിടെ കണ്ടു പോകരുത്."

ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ഫാരിസ് ഗ്രിൽ വാതിൽ തുറന്നു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് അവളെ നോക്കി.
"ഹൈദരാലിയെ ഞാൻ നാളെ രാവിലെ കാണുന്നുണ്ട്. അയാൾ ഇനി അനസൂയയെ തേടി വരില്ല. യു ക്യാൻ ട്രസ്റ്റ് മി."
അയാൾ പറഞ്ഞു.
അനസൂയ പുഞ്ചിരിച്ചു.
"എനിക്കറിയാം."

അയാൾ ഇരുട്ടിലേക്ക് മറയുന്നത് നോക്കി അനസൂയ കുറച്ചു സമയം നിന്നു. പിന്നെ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറി വാതിൽ അടച്ചു.
ഒരു നിമിഷം ആ വാതിലിൽ ചാരി നിന്നപ്പോഴാണ് അനസൂയയ്ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്.
ഈശ്വരാ എന്താണ് ഇവിടെ നടന്നത്?
അതുവരെ ഏതോ യാത്രയിലായിരുന്ന തന്നെ പെട്ടെന്ന് എവിടെയോ ഇറക്കി വിട്ടത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. സമയത്തേക്ക് എല്ലാം മറന്ന് മറ്റൊരു ലോകത്തായിരുന്നു താൻ. ശരീരമാകെ ഇപ്പോഴും കത്തി നിൽക്കുകയാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. അറിയാത്ത ഏതോ ഒരു ലഹരിമരുന്ന് തൻറെ ശരീരത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നതു പോലെ. ഒരിക്കലും വിചാരിക്കാത്ത കാര്യമാണ് താൻ ചെയ്തത്. തെറ്റുപറ്റിപ്പോയി എന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ അതിൻറെ കുറ്റബോധം തന്നെ അലട്ടാത്തത് എന്തെന്ന് അവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
താൻ ആഗ്രഹിച്ച ഒന്നാണോ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്? താൻ പോലും അറിയാത്ത തൻറെ ശരീരം കൊതിച്ചിരുന്ന നിമിഷങ്ങൾ ആണോ ഫാരിസ് തനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്?

അടുക്കളയിൽ തന്നെ നിന്ന് പലതവണ ദീർഘശ്വാസം എടുത്ത് ശരീരം തണുപ്പിച്ച ശേഷമാണ് അനസൂയ റൂമിലേക്ക് മടങ്ങിയത്. പക്ഷേ മനസ്സിലെ ചൂട് അങ്ങനെയൊന്നും ആറുന്നതല്ലായിരുന്നു.

ഭരത് കൂർക്കം വലിച്ചു ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്. നേരെ അയാളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് കിടക്കാൻ അവൾക്ക് മടി തോന്നി.
ബാത്റൂമിൽ പോയി മുഖവും വായും നന്നായി കഴുകി. ബ്രഷ് ചെയ്തു. തൻറെ ചുണ്ട് തിണർത്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി. 
അതെ; ശരിക്കും അറിയാൻ പറ്റും.
ഒരു അന്യ പുരുഷൻറെ ലിംഗം അവളുടെ വായിൽ കയറിയിറങ്ങിയത് ശരിക്കും അറിയാൻ പറ്റും. അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിയാൽ വേറെ ചിലതും അറിയാൻ പറ്റും. ഒരന്യ പുരുഷന്റെ ശുക്ലം ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ തേൻ പോലെ കുടിച്ചിറക്കിയവളാണ് താനെന്ന് ഒന്നു നോക്കിയാൽ മതി മനസ്സിലാകും.
പക്ഷേ ഭാഗ്യത്തിന് ആരും തന്നെ നോക്കാൻ ഇല്ല ഇപ്പോൾ.

താഴെ നല്ല നനവ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭാഗ്യത്തിനാണ് പിടിച്ചുനിന്നത്. ഫാരിസിന്റെ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങൾക്കും വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാതിരുന്നതിൽ അനസൂയക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി. എല്ലാം കൈവിട്ടു പോകുന്നതിന്റെ വക്കത്ത് വരെ എത്തിയിരുന്നു. എന്തോ ഭാഗ്യത്തിനാണ്. താഴെയുള്ള നനവ് കൂടി കഴുകി കളഞ്ഞു ശരീരം തണുപ്പിച്ചിട്ടാണ് ബാത്റൂമിൽ നിന്ന് അവൾ ഇറങ്ങിയത്.
പിന്നെ മെല്ലെ ചെന്ന് ഭരതിന്റെകൂടെ കട്ടിലിൽ അങ്ങയെ അറ്റത്തായി കിടന്നു അവൾ.
പെട്ടെന്ന് ഒന്നും ഉറക്കം വന്നില്ല പക്ഷേ.
ഒരൊറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് തൻറെ ജീവിതം എത്ര മാറിമറിഞ്ഞന്ന് അവൾ ആലോചിച്ചു.
ഹൈദരാലിയി എന്ന പേടിസ്വപ്നം ഇല്ലാതാക്കാനാണ് ഫാരിസിന്റെ സഹായം ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ഹൈദരാലിക്ക ഇനി തന്നെ തേടി വരില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് ഫാരിസിൽ നിന്ന് കിട്ടി. പക്ഷേ അതിൻറെ വില?
ഒരു ഭാര്യ എന്ന നിലയിലെ തൻറെ പവിത്രത  സംരക്ഷിക്കാനാണ് താൻ ആഗ്രഹിച്ചത്. പക്ഷേ സംഭവിച്ചത് എന്താ?
"യു ക്യാൻ ട്രെസ്റ്റ് മി." ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർത്തു.
ഏതർത്ഥത്തിലാണ് അയാളെ വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുക? താൻ സംരക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച പവിത്രതയെ തച്ചുടച്ചു കൊണ്ടല്ലേ തന്റെ വായിലേക്ക് അയാൾ തൻറെ ബീജങ്ങൾ നിറച്ചത്?
അതുകൊണ്ട് അയാൾ സന്തുഷ്ടനാവുമോ? ഇനിയും വരില്ലേ അയാൾ?
"ഇത് മൊത്തം ഞാൻ നിൻറെ പൂറ്റിൽ കയറ്റുന്നുണ്ട്. നീ ഇതുവരെ അറിയാത്ത സുഖമായിരിക്കും."
ആ വാക്കുകൾ!
രാത്രിയുടെ ആ തണുത്ത യാമത്തിലും അനസൂയയെ വിയർത്തു.
രക്ഷപ്പെട്ടതിനേക്കാൾ വലിയ ഒരു അപകടത്തിലേക്ക് ആണ് താൻ ചെന്നു വീണിരിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.


(തുടരും)