Comedy హాస్య కథలు - ఇంకెంత సేపు

[k3vv3]

"మౌనం పూర్ణాంగీకారం కాదహే! మౌనం అర్ధాంగీకారం అంటారు." అన్నాడు సామెతల్రావు అనబడే సన్యాసిరావు. సామెత తప్పు పలికేసరికి అతనికి అప్పారావుమీద పీకమొయ్యా కోపం వచ్చింది మరి.
"ఉండహే! అసలే టెన్షన్‌తో, సస్పెన్స్‌తో చస్తుంటే మధ్యలో నీ సామెతల గోలేంటి? ఇక్కడేం సామెతలమీద చర్చా వేదిక పెట్టలేదు." సీరియస్‌గా వార్నింగ్ ఇచ్చాడు కామేశం.
"కిందటి సారిలాగే ఈ సారికూడా నా మాటలమీద నమ్మకముంచి ఆ రోజున ఇదే సమయానికి రండి. మీ బాకీ అణాపైసలతో వసూలు చేసుకోండి." అన్నాడు అప్పారావు ఇంట్లోకి వెళ్తూ మరో మాటకి తావియ్యకుండా.
ఎనిమిదో తారీఖంటే సరిగ్గా పదిహేనురోజులుంది. అసలు ఆ రోజు ఎలా అప్పు తీర్చబోతాడో, అసలు అప్పు తీర్చకుండా ఇంకా ఎవైనా కుంటి సాకులు చెప్పి తప్పించుకుంటాడో ఊహించలేకున్నారెవరూ. ఎందుకైనా మంచిదని అప్పులాళ్ళందరూ కలసి ఓ సమావేశం ఏర్పాటు చేసుకొని, అప్పారావు అన్నదాంట్లో లొసుగులేవైనా ఉన్నాయేమోనని క్షుణ్ణంగా చర్చించసాగారు.
ఎంత చర్చించినా ఏ మాత్రం లాభం లేకపోయింది. కొందరేమో బహుశా అప్పారావు ఏ బ్యాంక్‌నుండో అప్పు తీసుకొని అందరి బాకీలు తీర్చుతాడని ఊహిస్తే, మరికొందరు ఏ పెద్ద చేపకో గేలం వేసి అందరి అప్పులు తీరుస్తాడేమోనని ఊహించారు. అతనికేమైనా దూరపు బంధువుల ఆస్థి కలిసొచ్చిందో లేక లంకెబిందెలేమైనా దొరికాయేమోనని అభిప్రాయపడ్డారు మరికొందరు. కొందరు నిరాశావాదులు మాత్రం మళ్ళీ ఈ సారి కూడా ఏదో మాయ చేసి అప్పు ఎగ్గొడుతాడేమోనని అనుకున్నారు. మొత్తానికి ఎంత అలోచించినా ఇంతకుమించి ఏవిధమైన క్లూ కూడా దొరకలేదెవరికీ. ఆ రోజు నుండి వాళ్ళందరికీ ఒకటే ఆలోచన అప్పారావు తమ అప్పు ఎలా తీరుస్తాడోనని. అసలింతకీ తీరుస్తాడా, లేదా అన్నది కూడా ఓ మిలియన్ డాలర్ ప్రశ్నై కూర్చుంది.
రోజులు గడిచేకొద్దీ అందరి నరాలు టెన్షన్‌తో చిట్లిపోతున్నాయి. అందరిలోనూ ఒకటే ఆతృత. రక్తపోటు పెరిగిందేమోనని మాటిమాటికీ డాక్టర్‌వద్దకి వెళుతున్నారు అప్పటికే బిపి ఉన్నవాళ్ళు. అదిలేనివాళ్ళు కొత్తగా ఏమైనా రక్తపోటు వచ్చిందేమోనని భయపడుతూ ఆస్పత్రికి వెళుతున్నారు. అయితే ఇందరి రక్తపోటుకి కారకుడైన అప్పారావు మాత్రం చిద్విలాసంగా రోజులు గడుపుతున్నాడు.
చివరాఖరికి ఆ రోజు, అదే ఆ నెల ఎనిమిదో తారీఖు, అప్పులాళ్ళందరూ ఎదురుచూసిన రోజు రానే వచ్చింది. ఎందుకైనా మంచిదని ఆ ముందు రోజు రాత్రి పన్నెండు గంటలవరకూ వచ్చే అన్ని ఛానెళ్ళ వార్తలు, ఆ రోజు ఉదయంవరకు అన్ని వార్తలు చూసి ఊపిరి పీల్చుకున్నారు కామేశం తదితరులు. 'అమ్మయ్య! పెద్దనోట్లు రద్దు లేదు!' అని సంతోషించి అప్పారావు ఇంటి వైపు పరిగెట్టారందరూ. పదిగంటలకల్లా అందరూ అప్పారావు ఇంటిముందు గుమిగూడారు. అందరి ముఖాలు అంతులేని ఆతృత, ఆందోళనతో నిండి ఉన్నాయి.
అప్పారావు చిరునవ్వు ముఖంతో ఇంటి వరండాలోనే వీరందరికోసం వేచి ఉన్నాడు. అందర్నీ చూస్తూనే, "రండి! రండి!! మీ అందరి అప్పు తీర్చడంకోసమే ఎదురు చూస్తున్నాను. దయచేసి అందరూ క్యూలో రండి. మీ వంతు వచ్చేవరకు క్యూలోనే ఉండండి." అన్నాడు అప్పారావు.
చేసేదిలేక అందరూ క్యూ కట్టారు. అప్పుడు అప్పారావు, "వినండి. లోపల గదిలో నా మిత్రుడు పాపారావు ఉన్నాడు. నా అప్త మిత్రుడైన పాపారావే నా అప్పు మిత్రులైన మీ అందరి అప్పు పూర్తిగా అణాపైసలతో సహా చెల్లిస్తాడు. అతను అప్పు తీర్చిన వెంటనే అతనికి చెల్లుచీటి ఇచ్చి పెరటి గుమ్మం నుండి మీ దారిన పొండి. మళ్ళీ మీకు అప్పు ఇవ్వాలనిపిస్తే మాత్రం ఈ అప్పారావుని మరువకండేం! సదా మీ అప్పు సేవలో ఈ అప్పారావెప్పుడూ తయారుగానే ఉంటాడు. అప్పుదేవో భవ!" అన్నాడు.
ఆ క్యూలైను మెల్లమెల్లగా కదులుతోంది. బయట ఉండి అప్పారావు ఒకొక్కళ్ళనే లోపలికి పంపిస్తున్నాడు. అందరికన్న ముందు కామేశం ఉన్నాడు. చివర సుందర్రావు ఉన్నాడు. సుందర్రావుకి తొందరెక్కువైనా, ఈ రోజు కొద్దిగా లేటైన పాపానికో లేక పుణ్యానికో క్యూలో చివరన ఉన్నాడు. ఒక్క కామేశం పని పూర్తవడానికి అరగంట సమయం పట్టింది.
"ఒక్కకరికి ఇంత సమయం ఎందుకు పడుతోందో?" సుందర్రావు సందేహం బయటపెట్టాడు, ఎందుకంటే తనవంతు వచ్చేసరికి డబ్బు మిగులుతుందో లేదోనని అతని గుబులు అతనిది.
"మరి లెక్క సరిగ్గా చూడొద్దేమిటి?" రామేశం సమాధానం.
"కొంపతీసి కిందటి సారి పెద్దనోట్లకి రివెర్స్‌గా ఈ సారి చెల్లని చిల్లర నాణాలు ఇవ్వటం లేదుకదా! అసలే మన అప్పు అణాపైసలతో తీరుస్తానన్నాడు కదా!" శంకర్రావు సందేహం.
"నిశ్శబ్డం." అని హెచ్చరించాడు అప్పారావు. ఆ తర్వాత ఎవరికి వారు ఊహాగానాలు చేస్తూ మెల్లగా తమలోతాము గుసగుస లాడుకోసాగారు.
ఈ లోపున క్యూలైన్ మెల్లమెల్లగా కదులుతోంది. సమయం పెరిగేకొద్దీ అందరిలోను అసహనం చోటు చేసుకుంది. అయితే అప్పారావు నుండి అప్పు వసూలవుతుందన్న ఆనందంలో ఆ అసహనాన్ని లోలోపలే దాచుకున్నారు, ఒక్క సుందర్రావు తప్ప. క్యూలో చివరనున్న కారణంగా ఎక్కువ అసహనానికి గురవసాగాడు అతను.
క్యూలైన్ మెల్లగా తరగసాగింది. అప్పు ఏవిధంగా తీరుస్తున్నాడో తెలుసుకోవాలన్న ఆతృత సుందర్రావుని నిలబడనియ్యలేదు. అతని ముందు మరో ఇద్దరు ఉండగా మెల్లగా అక్కడ్నుంచి బయటపడి అప్పారావు ఇంటి వెనకవైపు వెళ్ళాడు. అక్కడ కిటికీలోంచి లోపలి దృశ్యం చూసి నిశ్చేష్టుడైయ్యాడు. లోపల ఉన్న ముకుందరావు అతని ఎదురుగా ఉన్న అప్పారావు మిత్రుడైన పాపారావుతో తీరుబాటుగా పేకాడుతున్నాడు. 'ముకుందరావు తన అప్పు వసూలు చేసుకొని తన దారిన పోకుండా, ఈ పేకాటేమిటి మధ్యలో?' అని మనసులో అనుకొని చూడసాగాడు. ఓ పదినిమిషాల తర్వాత పాపారావు, "ఈ సారి కూడా నువ్వే ఓడిపోయావు. ఈ ఆటతో నా మిత్రుడైన అప్పారావు అప్పు పూర్తిగా తీరిపోవడమేకాక నువ్వే అతనికి ఓ అయిదువేలు బాకీ పడ్డావు. ఆ అయిదువేలకి నాకు నోటురాసి నీ చెల్లుచీటీ నువ్వు తీసుకుపో! ఈ ఐదువేలు అప్పారావుకి నెమ్మదిమీద తీర్చుదుగానిలే!" అని ఏడుపు మొహం పెట్టుకు కూర్చున్న ముకుందరావు వైపుకి తత్సంబంధమైన కాగితాలు తోసాడు పాపారావు.
విధిలేక ఆ ఏడుపుమొహంతోనే ఆ కాగితాలు తీసుకొని సంతకం పెట్టాడు ముకుందరావు. అదంతా చూసాక అసలు సంగతి అప్పుడు అర్ధమైంది సుందర్రావుకి. 'ఇదా అప్పారావు ఎత్తు!' అనుకున్నాడు. అప్పారావు తన అప్పు తీర్చడానికి తన మిత్రుడైన పేకాట పాపారావు సహాయం తీసుకున్నాడు. పేకాట పాపారావు పేకాటలో ఉద్దండుడు. అప్పులాళ్ళందరితో పేకాట ఆడి వాళ్ళందర్ని ఓడించి అప్పారావు అప్పు ఆ విధంగా తీర్చడమే కాకుండా తిరిగి వాళ్ళని అప్పారావుకి బాకీ పడేటట్లు చేస్తున్నాడు. ఈ విషయం గ్రహించి పరుగుపరుగున తిరిగివచ్చాడు క్యూలో ఉన్నవాళ్ళని హెచ్చరించడానికి. అయితే అప్పటికే తన ముందు ఉన్న ఒక్కడు కూడా ఆ ఇంట్లోకి దూరాడు పాపారావు బారిన పడటానికి