Romance గర్ల్స్ హై స్కూ'ల్

[Vikatakavi02]

Episode 111

"హాఁ...హ్...హ్...హా!!"
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వుతూ అజయ్ జబ్బని చరిచాడు.
వాణీ — ముడిపడ్డ కనుబొమలతో, "ఏఁ...హ్...ఎవరూ—?" అంటూ వెంటనే తలకొట్టుకుని, "ఓహ్... నిన్న వచ్చారే వాళ్లా... ఆంటీ... సౌ-మ్-గా—" అంటూ అజయ్ మొహాన్ని చూసి ఠక్కున ఆగిపోయింది.
ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. పెదవులపై చిన్నగా మొదలైన నవ్వు ప్రభాత వెలుగులా ముఖమంతా పరుచుకుంది.
"హ్-అన్నయ్యా! నువ్వు... సిగ్గు-పడుతున్నావా?! అయ్యబాబోయ్!!" అంటూ కుర్చీలోనే ఓసారి ఎగిరిందామె.
ఆనందాశ్చర్యాలతో ఆమె కళ్ళు నక్షత్రాల్లా తళుక్కుమంటున్నాయ్.
అజయ్ కి మొహమంతా చిరచిరలాడుతున్న భావన కలిగింది. మెడచివర్ల నుంచి వేడి ఆవిర్లు వస్తున్నట్టు అన్పించటంతో మెల్లగా తన కాలర్ ని సర్దుకున్నాడు.
లత ట్రేలో టీ పట్టుకొని వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, "కంగ్రాట్స్ అజయ్ గారూ...!" అంటూ టీ కప్పుని అతనికి అందించింది.
అజయ్ ఆమెను చూసి కాస్త ఇబ్బందిగా నవ్వుతూ టీ తీసుకున్నాడు.
అప్పుడే— బయట నించి సైకిల్ బెల్ శబ్దం రెండుసార్లు వినిపించింది.
"అఁ... రమా...వచ్చేసిందేఁ!" అంది లత.
రమ... వాణీ క్లాసుమేటు. రెండు వీధుల అవతలే ఆమె ఇల్లు వుంది. రోజూ ఇద్దరు కలిసే కాలేజీకి వెళ్తారు.
వాణి లేచి తన బ్యాగ్ ని తెచ్చుకుని, "వెళ్ళొస్తానక్కా!" అంది లతతో.
"హ్మ్... సరే! ఔను, వంటగదిలో టిఫిన్ బాక్స్ వుంచాను. పెట్టుకున్నావా?" అంటూ గోడ గడియారం వంక చూసింది లత. ఎనిమిదిన్నర కావస్తోంది. ఆమెకి కూడ కాలేజీకి టైం ఔతోంది.
"ఆ... పెట్టుకున్నా," అని అనేసి అజయ్ తో, "నీతో ఇంకా చాలా మాట్లాడాలని వుంది అన్నయ్యా... ప్చ్... కానీ ఎగ్జామ్స్ టైమ్— హుఁ... వెళ్ళాలి!!" అంటూ పెదవి విరిచింది వాణీ.
బయట నించి మరోసారి సైకిల్ బెల్ సౌండ్ విన్పించింది. వెంటనే, "ఓయ్... వాణీ!" అనే పిలుపు కూడా.
"హా... వస్తున్నానేఁ!" అని తన స్నేహితురాలికి బదులిస్తూ తన బ్యాగ్ ని భుజానికేసుకుని అందరికీ 'బై' చెప్పి బయటకెళ్ళిపోయింది.
లత గుమ్మందాక పోయి ఆమెను సాగనంపి తిరిగి లోపలికి వచ్చింది.
"ఏంటీ... మీరింకా తయారవ్వలేదు! ఇవ్వాళ కాలేజ్ కి వెళ్ళరా?" అంది శిరీష్ తో.
శిరీష్ అజయ్ ని ఓసారి చూసి ఆమెతో, "మ్... ఊహుఁ... నా—క్కొంచెం వేరే పనుంది. అవును... నీకూ కాలేజీకి టైం అయ్యిందనుకుంటా!" అని అన్నాడు.
లత ఔననట్టు తలూపుతూ, "మ్... టిఫిన్ ని హాట్ పేక్ లో పెట్టి టేబిల్ మీద పెట్టేను. ఇప్పుడు తీసుకురమ్మంటారా? తర్వాత తింటారా?" అని అడిగింది.
"తర్వాత తింటాంలేఁ..." అని శిరీష్ అనటంతో ఆమె కూడ తయారై తన బాక్స్ ని తీసుకొని బ్యాగ్ లో సర్దుకొంటూ, "మాటల్లో పడిపోయి టిఫిన్ చేయటం మర్చిపోకండి... ఇద్దరూ!" అని వాళ్ళతో అనేసి కాలేజీకి బయలుదేరింది.
ఆమె గేట్ దాక వెళ్ళేవరకూ చూసి శిరీష్ తన తల త్రిప్పి, "హ్మ్... అజయ్! ఇంకేంటి విషయాలు?" అన్నాడు క్యాజువల్ గా.

★★★

అటు సామిర్, సుజాతకి చేరువయ్యేందుకు మార్గాలను అన్వేషిస్తూ వుంటే... నాస్మిన్ — తన చదువుమీద కన్నా సుజాతని తన అన్నకు దూరంగా వుంచటానికే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టసాగింది.
సుజాత మళ్ళా తన ఇంటికి రాకుండా వుండటానికి,  కలిసి చదువుకునే మిషతో తనే ఆమె ఇంటికి వెళ్ళేది. దాంతో, సామిర్ కి సుజాతని కలుసుకునే అవకాశమే లేకపోయింది.
ఎట్టకేలకు పదవ తరగతి పరీక్షలు మొదలయ్యాయి.
నాస్మిన్ ఇంటి నుంచే ఎగ్జామ్ కి వెళ్ళే దారి కావటంతో సుజాత తన హాల్ టికెట్, ప్యాడ్ పట్టుకొని మొదటి రోజున ఎనిమిదింటికల్లా నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది.
నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ ఇద్దరినీ 'అల్లా అంతా మంచిగా జరిగేలా చూస్తాడు' అంటూ దీవించి, "టెన్షన్లు ఏమీ పెట్టుకోకుండా బాగా రాయండి," అంది.
సామిర్ బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి సుజాత వంక చూసి ఎక్కమని సైగ చేశాడు.
కానీ, నాస్మిన్ గబుక్కున ముందుకెళ్ళి ఒక కాలు అటు మరో కాలు ఇటు వేసుకుని ఎగిరినట్టుగా బైక్ ని ఎక్కింది. సామిర్ ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి ఆమెను గుర్రుగా చూసి ముందుకు తిరిగాడు. తర్వాత సుజాత కూడా నాస్మన్ వెనుకనే బైక్ ని ఎక్కి కూర్చుంది. నాస్మన్ సర్దుకుంటున్నాట్టుగా మరికాస్త ముందుకు జరిగి తన ఎత్తులను సామిర్ కి తాకించింది.
సామిర్ తన అమ్మీకి బాయ్ చెప్పి బైక్ ని పోనిచ్చాడు.
ఇద్దరాడాళ్ళూ చుడీదార్స్ ధరించారు. గాలికి వాళ్ళ చున్నీలు జండాల్లా రెపరెపలాడుతున్నాయి.
సుజాత మొహం తనకు కనిపించేలా సైడ్ మిర్రర్ ని కాస్త సరిచేసాడు సామిర్. ఆమె చాలా టెన్షన్ గా వున్నట్టు కనపడిందతనికి.
'బహుశా ఎగ్జామ్స్ గురించి కలవరపడుతోందేమో!' అనుకుంటూ, "పదో తరగతి... పబ్లిక్ ఎగ్జామ్స్... అని ఏమీ ఫికర్ కావద్దు. పాసయ్యేలా రాయండి... బస్! తెన్త్ తర్వాతనే అసలీ బాత్ షురూ ఔతుంది. ఈ తెన్త్ సర్టిఫికేట్ తర్వాత కేవలం డేట్ ఆఫ్ బర్త్ కోసం రిఫరెన్స్ గా పనికొస్తుందంతే!" అన్నాడు.
అతనలా అన్న వెంటనే, సుజాత ముఖంపై చిరునవ్వు మెరవటం అతని కంటపడింది.
'యస్...' అనుకుంటూ తను కూడ నవ్వుతూ బైక్ ని ముందుకి ఉరికించాడు.
ముందర ఒక పెద్ద గుంత దగ్గర చిన్నగా సడన్ బ్రేక్ కొట్టడంతో వెనక యిద్దరూ కాస్త ముందుకు జారారు. సుజాత మళ్ళా వెనక్కి సర్దుకుని కూర్చుంది. ఇక నాస్మిన్ — అంతకుముందే తన కాళ్ళని అతనికి ఇరుపక్కలా పట్టుకున్నట్టుగా జరిపి కూర్చోవటంతో ఈ జర్క్ కి అతని వెనుక భాగం తగిలి ఆమెకు తొడల మధ్య గిలి మొదలైంది. అలాగే, తన మెత్తని బంతుల్ని అతని వీపుకు గట్టిగా అదుముతూ వుంటే ఆమెకు నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి. ఆమెలోంచి పుడుతున్న సెగ అతన్ని వెచ్చగా తాకుతోంది.
నాస్మిన్ అతని భుజమ్మీద పెట్టిన తన కుడి చేతిని క్రిందకి దించుతూ అతని నడుముని స్పృశించి అలాగే మెల్లగా అతని కుడి తొడ మీదకు తెచ్చి వ్రేళ్ళతో ఆ ప్రదేశాన్ని రాపిడి చేయసాగింది. ఆమె చేతలకి అతనికి తొడల మధ్య చిన్నగా అలజడి మొదలైంది. నెమ్మదిగా అతని ఆయువుపట్టు మీదకు ఆమె చెయ్యి ప్రాకుతుంటే... అతని చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి. బైక్ నడపటం కష్టమవుతోంది. నాస్మిన్ మెల్లగా అతని జిప్ ని పట్టుకొని కొద్దిగా ఓపెన్ చేయటానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె ఏం చేస్తుందో అర్ధమైన సామిర్ ఆమెను వారిద్దామని అనుకుంటుండగా... అప్పుడే— ఎదురుగా స్పీడ్ బ్రేకర్ వుండటాన్ని ఆలస్యంగా గమనించి సడన్ బ్రేక్ వేశాడు. దాంతో, ముగ్గురూ ఒక్కసారిగా ముందుకు తూలారు. ఆ కుదుపు కారణంగా నాస్మిన్ చెయ్యి అతని జిప్ ని పూర్తిగా క్రిందకి లాగేసింది. ఆమె మరో చేయి అతన్ని గట్టిగా చుట్టేసింది. ఇక సుజాత కూడా ఒరగిపోవటంతో ఆమె చెయ్యి నాస్మిన్ భుజమ్మీద నించి ముందుకి జారి ఆసరాగా సామిర్ నడుముని గట్టిగా పట్టుకుంది.
నాస్మన్ కొండచిలువలా తనని పూర్తిగా చుట్టేసినా... సుజాత చేతి చిరు స్పర్శకే పులకించిపోయాడు సామిర్. అతని దడ్డు గుప్పున బలుపెక్కి డ్రాయర్ లో నుంచి తల బయటకు పెట్టింది.
అప్పటికే అతని పేంట్ లోకి చేతిని దూర్చేసిన నాస్మిన్ ఆ ఎర్రని గుండుని తన బొటనవేలు చూపుడువేళ్ళ నడుమ దొరకబుచ్చుకుంది.
అటు సుజాత కూడ సామిర్ గురించి ఆలోచించసాగింది. అతన్ని మొదటిసారి చూసినప్పుడే ఆ అందానికి ఆమె కొంత ఆకర్షితురాలయ్యింది. పైగా అతను తనను ప్రేమిస్తున్నాడనీ తనకు ముందే తెలుసు! ఇప్పుడు అతన్ని ఇలా పట్టుకుని వుండటంతో ఆమె ఊపిరి క్రమంగా వేడెక్కి గుండె గమనం వేగం పుంజుకుంది. మెల్లగా తన వ్రేళ్ళను అతని నడుము దగ్గర ఆడిస్తూ కళ్ళను అరమూసింది.
అప్పుడే సామిర్ ఒక గుంతని తప్పించటానికి తన బైక్ ని వేగంగా టర్న్ చేయటంతో ఆమె చెయ్యి పట్టుతప్పి నాస్మిన్ చేతికి తగిలింది.
నాస్మిన్ వెంటనే తుళ్ళిపడి అతని తొండాన్ని వదిలేసి తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంది.
'హమ్మయ్య!' అనుకున్నాడు సామిర్. ఇందకట్నించీ నాస్మిన్ తన పేంట్లో చెయ్యిపెట్టి సాంతం కెలికేస్తుంటే బైక్ నడపటం అతనికి చాలా కష్టమవసాగింది. అందుకే, అరగంట కూడ పట్టని ప్రయాణానికి దగ్గర దగ్గర గంటసేపు అయ్యింది.
పరీక్ష మొదలవ్వటానికి ఇంకా పది-పదిహేను నిముషాలు వుందనగా ఎగ్జామ్ సెంటర్ కి చేరారు వాళ్ళు.
సుజాత ఇంకా సామిర్ గురించిన ఆలోచనల్లో వుండటంతో బండి ఆగినది కూడా ఆమె గమనించలేదు.
"ఓయ్! సుజీ... సెంటర్ వచ్చింది. దిగు!" అన్న నాస్మిన్ పిలిపుతో(అరుపుతో) ఈ లోకంలోకి వచ్చి చప్పున బైక్ దిగింది.
నాస్మిన్ కూడ బైక్ దిగి తన రిస్టు వాచీలో టైం చూసి, "ఓయమ్మో!! ఇంకా టెన్ మినిట్స్ మాత్రమే వుందేఁ... ఎగ్జామ్ స్టార్ట్ అవ్వడానికి! పద పద...!" అంటూ సుజాత చేతిని పట్టుకొని కనీసం వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూడకుండా గబగబా కాలేజ్లోకి నడవసాగింది.
సుజాత మాత్రం ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూసింది.
అతడు బైక్ దిగి నవ్వుతూ 'ఆల్ ద బెస్ట్‌' అన్నట్టుగా ఆమెకు సంజ్ఞ చేసాడు.
బదులుగా ఆమె చిరునవ్వుతో తలూపింది.