സ്റ്റാർട്ടപ്പ് (Completed)

[krish_999]

സ്റ്റാർട്ട് അപ്പ്

അദ്ധ്യായം - ഒന്ന്

ആദ്യത്തെ പ്രസവം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അനസൂയ അല്പം തടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിക്കുശേഷം തടി കുറയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഡയറ്റും വീട്ടിലെ വർക്കൗട്ടും ഒക്കെ ആയപ്പോൾ തടിയൊക്കെ കുറഞ്ഞു, ശരീരം നല്ല ഷേപ്പ് ആയി മാറി. ഇപ്പോൾ കണ്ടാൽ 34 വയസ്സായി എന്ന് ആരും പറയില്ല. ആദ്യപ്രസവത്തിനുശേഷം മാറ്റി വെച്ചിരുന്ന പല ഡ്രസ്സുകളും ഇപ്പോൾ വീണ്ടും ഇടാൻ പറ്റിയതിൽ അനുവിന് നല്ല സന്തോഷമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നല്ല സ്റ്റൈലിഷ് ആയാണ് എപ്പോഴും പുറത്തിറങ്ങുക. സ്ലീവ് ലെസ്സ് ചുരിദാർ ഒക്കെ ഇട്ട് വീട്ടിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അതിഥികൾ പോലും തന്നെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് തലോടുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട്. അവൾക്ക് അതെല്ലാം ഇഷ്ടമാണ്. ഇത്രയും സൗന്ദര്യമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ട് ആരും നോക്കിയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാണ്.

അനസൂയയും ഭർത്താവും ഭരതും പിന്നെ രണ്ടു മക്കളും ടൗണിനടുത്ത് തന്നെയാണ് താമസം. ഭരതിന് തുണിയുടെ ബിസിനസ് ആണ്. അനസൂയയോടും മക്കളോടും നല്ല സ്നേഹമാണ്. എന്നിരുന്നാലും പുള്ളി ഒരു കൺസർവേറ്റീവ് വ്യക്തിയാണ്. എപ്പോഴും കാശ് കാശ് എന്നൊരു വിചാരം മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നാറുണ്ട്. കാശ് ഉണ്ടാക്കാൻ ആണെങ്കിൽ അവൾക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളൂ. പക്ഷേ ഭരതിന്റെ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയും കൈയിലെ കാശ് പോകാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നതിലാണ് എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ബിസിനസ്മാൻ ആണെങ്കിലും റിസ്ക് എടുക്കുന്നതിൽ യാതൊരു താൽപര്യമില്ല. ഇടയ്ക്കൊക്കെ അനു പുള്ളിയെ ഒന്ന് ഉപദേശിക്കാൻ നോക്കിയതാണ്. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന് ദേഷ്യം വന്നു എന്നതല്ലാതെ അതുകൊണ്ട് ഗുണമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.

വല്ലാതെ ഉപദേശിക്കാൻ പറ്റുകയുമില്ല. ഭയങ്കര ദേഷ്യക്കാരൻ ആണ്. ചിലപ്പോൾ തല്ലുക വരെ ചെയ്യും. വഴക്കു കൂടി ജയിക്കാൻ പറ്റാതെ വരുമ്പോൾ ഭരത് കയ്യൂക്ക് കൊണ്ടാണ് ജയിക്കാറ്. ഒരിക്കൽ കരണത്ത് അടിച്ചിട്ട് മൂന്ന് ദിവസം അനസൂയ പനിച്ചു കിടന്നു. അവസാനം അയാളുടെ വാദം അംഗീകരിച്ചു കൊടുത്തപ്പോഴാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ അയാൾ തയ്യാറായത്. പോരാത്തതിന് വഴക്കിന് ശേഷം കുറെ ദിവസത്തേക്ക് വാക്കുകൊണ്ട് നോക്കുകൊണ്ടും അവളെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. മിണ്ടാൻ പോലും പറ്റില്ല.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ വല്ലാതെ തർക്കിക്കാൻ അനസൂയ ധൈര്യപ്പെടാറില്ല. ഭരതിന്റെ മുരട്ട് സ്വഭാവം കാരണം എല്ലാം വിട്ടിട്ടു പോയാലോ എന്ന് ചിലപ്പോഴൊക്കെ അനസൂയക്ക് തോന്നാറുണ്ട്. പക്ഷേ മക്കളെ ഓർത്തും അച്ഛനമ്മമാരെ ഓർത്തും എല്ലാം ക്ഷമിച്ച് അനസൂയ തന്നെ ഒതുങ്ങാറാണ് പതിവ്. ശാന്തമായിരിക്കുന്ന സമയത്ത് വലിയ സ്നേഹമാണ് താനും.

കയ്യിൽ അത്യാവശ്യം പൈസ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഭരത് അനുവിന് വേണ്ടി കൂടുതലൊന്നും സ്പെൻഡ് ചെയ്യാറില്ല. ഭയങ്കര പിശുക്കാണ്. കുട്ടികൾക്ക് പോലും എന്തെങ്കിലും വേണമെങ്കിൽ കുറെ പറയണം. അതിൻറെ നിരാശയും അവളിലുണ്ട്.

പക്ഷേ ഭർത്താവിൻറെ നിഴലിൽ ഒതുങ്ങി തീരാനൊന്നും അവൾക്ക് താൽപര്യമില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും വല്ല ചില്ലറയും സംഘടിപ്പിക്കാൻ അവൾ അവളുടേതായ വഴികൾ ആലോചിക്കാറുണ്ട്. വീടിനു വടക്കുവശത്തായി ഒരു ചെറിയ കുളം അവൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിൽ വേലയ്ക്ക് വരുന്ന പരമുവിനെ കൊണ്ട് ആ കുളം അവൾ വൃത്തിയാക്കി അതിൽ മീൻ വളർത്തുന്നുണ്ട്. ഒരു കിലോഗ്രാം ഭാരം വരുന്ന മീനുകളെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പരമുവിനെക്കൊണ്ടുതന്നെ മാർക്കറ്റിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽപ്പനയ്ക്ക് കൊടുക്കാറുണ്ട്. ഓണം ആകുമ്പോൾ വീടിൻറെ പിൻഭാഗത്തായി മഞ്ഞയും ഓറഞ്ചും മല്ലികപ്പൂക്കൾ ഉണ്ടാക്കി ടൗണിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽപ്പനയ്ക്ക് വയ്ക്കാറുണ്ട്. ഇങ്ങനെ ചെറിയതോതിൽ തനിക്കായി എന്തെങ്കിലും വരുമാനം കണ്ടെത്താൻ അനു എപ്പോഴും ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.

തൻറെ കസിൻറെ കല്യാണത്തിന് നല്ലൊരു ലഹങ്ക അവൾ കണ്ടു വച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ ഭരത് അതിൻറെ വില കേട്ട് ഞെട്ടി.
"ഇവിടെ പണം കായ്ക്കുന്ന മരം ഒന്നുമില്ല. ഒരു കല്യാണത്തിന് ഇത്രയും വിലയുള്ള സാരിയോ?"
അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.
"സാരിയല്ല ഏട്ടാ... ലെഹങ്ക... "
"ഇതു ലഹങ്കല്ല അഹങ്കാരമാണ്. രണ്ടു കുട്ടികളായില്ലേ...ഇനി അല്പം അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റിൽ ജീവിക്കാം."
ഭരത് പറഞ്ഞു നിർത്തി.

വേറെ ഒരു വഴിയും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അനസൂയ തന്റെ ആഗ്രഹത്തെ മൂടിവെച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇൻസ്റ്റഗ്രാമിൽ അവളുടെ ഫ്രണ്ട് ആയ ജിൻസി ഒരു വെഡിങ് റിസപ്ഷന് ധരിച്ച ലഹങ്ക കണ്ടു അനസൂയ പിന്നെയും പ്രലോഭിതയായി. അന്ന് വൈകുന്നേരം ജിൻസിയോട് സംസാരിച്ചു.
"എടി സൂപ്പറാ. വിവാഹത്തിന് വന്ന ആൾക്കാർ നമ്മളെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ ഒരു ഫീലുണ്ട്. എത്ര പേരാന്നറിയോ. ഫുൾ ഫാൻസ് ആണ് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ. ലേശം വയറൊക്കെ കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്താ ഒരു രസം. ശരിക്കും അടിച്ചു പൊളിച്ചു."
ജിൻസിയുടെ ആവേശമെല്ലാം അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഉണ്ട്.
"കസിന്റെ കല്യാണം വരുന്നുണ്ട്. എനിക്കും ഇങ്ങനെ ഒരു ലെഹങ്ക ധരിച്ച് ഷൈൻ ചെയ്യണം എന്നൊക്കെ ഉണ്ട്. പക്ഷെ..."
അനു പറഞ്ഞു.
"എടി നിനക്ക് നന്നായി ചേരും. നീ എന്നെക്കാൾ മെലിഞ്ഞിട്ടാണല്ലോ. നല്ല ഷേപ്പും ഉണ്ട്. ഇട്ടാൽ
സൂപ്പർ ആകും."
"ആരെയും കൊതിപ്പിക്കാനോ രസിപ്പിക്കാൻ ഒന്നുമല്ല. എൻറെ സ്വന്തം ഒരു സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടിയാണ്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"അതുതന്നെയാടി മോളെ ഞാനും പറയുന്നത്." ജിൻസി തലകുലുക്കി. "പിന്നെ നിന്റെ മുടി ഒന്ന് ചെറുതായിട്ട് ഷോർട്ട് ചെയ്താൽ മതി. നിന്റെ കഴുത്തൊക്കെ ഒന്നു തെളിഞ്ഞു കാണട്ടെ."
"അങ്ങനെ ഒരു പ്ലാനും ഉണ്ട്." അനസൂയ ആവേശത്തിലായി.
"എന്നാ പിന്നെ ഒന്നും നോക്കണ്ട മോളെ."

ജിൻസിയുടെ വാക്കുകൾ കൂടി കേട്ടപ്പോൾ അനസൂയ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു; ലഹങ്ക തന്നെ.

കല്യാണം നടന്നു.  ലെഹങ്ക ധരിച്ച് അനസൂയ കല്യാണത്തിലെ മെയിൻ അട്ട്രാക്ഷൻ ആയി മാറി. ജിൻസി പറഞ്ഞതുപോലെ ആളുകൾ അവളെ കണ്ണിമ തെറ്റാതെ നോക്കിനിന്നു. ആളുകളുടെ, പ്രത്യേകിച്ച് പുരുഷന്മാരുടെ നോട്ടം കണ്ടു പലപ്പോഴും അവൾ ചൂളിപ്പോയി. പക്ഷേ അതിനേക്കാളും തന്നെ പറ്റി അഭിമാനം തോന്നുകയും ചെയ്തു.
നല്ല ഗാംഭീര്യത്തോടെയും തലയെടുപ്പോടെയും തൻറെ ശരീരം അതിന്റെ പൂർണ്ണ മികവിലും വടിവിലും എന്നാൽ സഭ്യമായ രീതിയിൽ അവൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചു.
രണ്ട് കുട്ടികളുടെ അമ്മയാണ് അവളെന്ന് പലർക്കും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
കല്യാണത്തിന് ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ വന്ന ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർ പലപ്പോഴും വരനെയും വധുവിനെയും തഴഞ്ഞ് തനിക്ക് ചുറ്റും ക്യാമറ കണ്ണുകളുമായി വട്ടമിടുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം, പക്ഷേ എൻറെ ഫോട്ടോ എനിക്ക് തന്നെ വേണം,'' എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് ഉത്സാഹമായി.
നിറയെ ഫോട്ടോസ് എടുത്തു. അവളുടെ ഫോട്ടോ ഫോൺ നമ്പറും മേടിച്ചു.
രാത്രി 11 മണിയാവുന്നതിനു മുമ്പ് അവൾക്ക് അവളുടെ ഫോട്ടോസ് വാട്സ്ആപ്പിൽ ലഭിച്ചു.
"ചേച്ചിയുടെ ഫോട്ടോയാണ് ഞങ്ങൾ ആദ്യം ചെയ്തത്. ബാക്കിയുള്ള ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ പിന്നെ."
ഫോട്ടോഗ്രാഫർ പയ്യൻ പറഞ്ഞു.
ഒരു ഉമ്മ സെൽഫി തിരിച്ചുവിട്ടു.
സന്തോഷമാകട്ടെ. അവൾ കരുതി.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞതോടുകൂടി അനസൂയ പാപ്പരായി. കാരണം ലഹങ്ക വാങ്ങാനായി തൻറെ മീൻകുളം വറ്റിച്ച് മുഴുവൻ മീനുകളെയും വിൽക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു അവൾക്ക്.
ഒരു ലിപ്സ്റ്റിക് വാങ്ങണമെങ്കിൽ പോലും ഭർത്താവിനോട് ചോദിക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി.

അപ്പോഴാണ് തന്റെ കൂടെ പണ്ട് പഠിച്ച അനിതയുടെ വാട്സ്ആപ്പ് സ്റ്റാറ്റസിലെ ഒരു ഫോട്ടോയിൽ അവളുടെ ശ്രദ്ധ പതിച്ചത്.
അനിത ഒരു ഫംഗ്ഷനിൽ അതിഥികളിലൊരാളായി നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോയായിരുന്നു അത്. സംസാരിച്ചപ്പോൾ അനിത പറഞ്ഞത് അവൾ ഇപ്പോൾ ബിസിനസ് ചെയ്യുകയാണ് എന്നാണ്. ഒരുലക്ഷം ആയിരുന്നു ഇൻവെസ്റ്റ് ചെയ്തത്. ചെറിയതോതിൽ തുടങ്ങിയ പരിപാടി ആണ്. പുതിയ സ്റ്റാർട്ടപ്പുകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാൻ ഗവൺമെൻറ് സംഘടിപ്പിച്ച പരിപാടിയിൽ അനുമോദനം ഒക്കെ ലഭിച്ചു നല്ല ആവേശത്തിൽ നിൽക്കുകയാണ് അനിത.
"ഒരു ലക്ഷത്തിന്റെ പ്രൊഡക്ട്സ് വീട്ടിലേക്ക് കൊറിയർ ആയി വരും. പല ഓൺലൈൻ സൈറ്റുകളിലും വരുന്ന ഓർഡറുകൾ അവർ നമ്മൾക്ക് ഫോർവേഡ് ചെയ്യും. അത് അവർ പറയുന്നതുപോലെ ക്വാണ്ടിറ്റി തിരിച്ച് പാക്ക് ചെയ്തു വിട്ടാൽ മതി. ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാൻ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ നമുക്ക് ഒന്നും അറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ആദ്യത്തെ തവണ കാശ് ഇറക്കുന്നു എന്നതല്ലാതെ വേറെ റിസ്ക് ഒന്നുമില്ല."
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അനുവിന് മനസ്സിലായി ഇത് തനിക്ക് ഈസി ആയിട്ട് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന പണിയാണ്.
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് എത്ര വരുമാനം കിട്ടും?"
അവൾ ചോദിച്ചു.
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് ഒരു കാൽ ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ കമ്മീഷൻ കിട്ടും. പക്ഷേ ഒരു ലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് അധികം പ്രൊഡക്ട്സ് ഒന്നും നമുക്ക് വരുത്താൻ കഴിയില്ല. കൂടുതൽ പ്രൊഡക്ട്സ് ഉണ്ടെങ്കിൽ എത്രയും പെട്ടെന്ന് കാര്യം നടക്കും. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ കൂടുതൽ ഇൻവെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്."
അനിതയുടെ ഹസ്ബൻഡ് ഗൾഫിലാണ്. അവിടെ വലിയ മെച്ചമുള്ള ജോലി ഒന്നുമല്ല. പറമ്പിലെ മരം വിറ്റ കാശ് അവളെ ഏൽപ്പിച്ചതായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ഇൻവെസ്റ്റ്മെൻറ്.

അനിതയുടെ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം ഫോട്ടോസ് കൂടി കണ്ടപ്പോൾ അനസൂയക്ക് അവളോടുള്ള മതിപ്പ് പിന്നെയും വർദ്ധിച്ചു.
എന്തൊരു മാറ്റമാണ് അനിതയ്ക്ക്. തന്റെ അത്രയും ഭംഗിയൊന്നും ഇല്ല. കഴിവും ഇല്ല. എന്നിട്ടും ഫംഗ്ഷനുകളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ് അവൾ.
ഗേൾസ് എന്ത് ഹാപ്പി ആയിട്ടാണ് അവളുടെ കൂടെ നിൽക്കുന്നത്. അവളുടെ കൂടെ നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നത് തന്നെ എന്തോ ഭാഗ്യമാണ് എന്ന് ഒരു തോന്നൽ അവരുടെയെല്ലാം മുഖത്തുണ്ട്.

അനിതയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അനസൂയ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.
ഇനി ഭർത്താവിൻറെ മുമ്പിൽ കൈ നീട്ടേണ്ട ആവശ്യമില്ല.
ഒരു ലക്ഷം രൂപയുടെ സാധനങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്ത് ഡിസ്ട്രിബ്യൂട്ട് ചെയ്താൽ ചുരുങ്ങിയത് കാൽ ലക്ഷം രൂപ കിട്ടും. രണ്ടുമാസത്തിനകം രണ്ടോ മൂന്നോ ലക്ഷം രൂപയുടെ സാധനങ്ങൾ ഈസി ആയിട്ട് വിൽക്കാൻ പറ്റുമെന്നാണ് അനിത പറഞ്ഞത്. എൻറെ കൂടെയാണെങ്കിൽ ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാൻ പരമു ഉണ്ടല്ലോ.
പക്ഷേ മൂലധനം കയ്യിലില്ല എന്നതായിരുന്നു പ്രശ്നം.
"ലോൺ എടുക്കാം. പേഴ്സണൽ ലോൺ ഒക്കെ ഈസി ആയിട്ട് കിട്ടും. "
അനിത പറഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അനസൂയ ബാങ്കിലേക്ക് പോയി. ലോൺ കിട്ടുമോ എന്നറിയാൻ.
നന്നായി മേക്കപ്പ് ഒക്കെ ഇട്ട് ഒരു സിനിമ സ്റ്റാറിനെ പോലെയാണ് പോയത്.
ലുക്ക് മാത്രമേയുള്ളൂ. അതു കണ്ടിട്ടെങ്കിലും ലോൺ കിട്ടട്ടെ. അവൾ കരുതി.
മാനേജർ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ആയിരുന്നു. അയാൾക്ക് തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി.
പക്ഷേ അതുകൊണ്ട് കാര്യമുണ്ടായില്ല.
"ഇത് മാർച്ച് മാസമാണ് മാഡം. സാമ്പത്തിക വർഷം അവസാനിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഈ മാസം ഞങ്ങൾ ലോൺ കൊടുക്കുന്നില്ല. മാർച്ച്- ഏപ്രിൽ മാസങ്ങളിൽ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ സെറ്റിൽ ചെയ്യാനുണ്ട് അത് കഴിഞ്ഞ് മെയ് മാസത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ ലോൺ കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങുക. അപ്പോൾ തീർച്ചയായും തരാം."
മാനേജർ പറഞ്ഞു.
നിരാശയോടെ അനു വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

മാർച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഏപ്രിൽ ആയാൽ രണ്ട് കല്യാണങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ട്. സ്കൂൾ അടച്ച് വെക്കേഷൻ ആകുന്ന സമയമാണ് എല്ലാവരും കല്യാണത്തിന് വേണ്ടി നോക്കി വയ്ക്കുന്നത്. ഒരുപാട് കല്യാണങ്ങൾ കൂടാൻ ഉണ്ട്. കയ്യിലാണെങ്കിൽ അഞ്ച് പൈസയില്ല. ദിവസങ്ങൾ കഴിയുംതോറും അനു ആകെ ടെൻഷനിൽ ആയി. ഭരതിനോട് പറഞ്ഞു നോക്കി. ഒന്ന് രണ്ട് രാത്രി അവൾ ബെഡിൽ അത്യാവശ്യം നല്ല രീതിയിൽ പുള്ളിക്കാരനെ മയക്കാൻ നോക്കി. പക്ഷേ അവളുടെ മേലെ കിടക്കുമ്പോഴും ഫോണിൽ എങ്ങാനും വല്ല മെസ്സേജും വന്നാൽ പുള്ളിയുടെ ശ്രദ്ധ അങ്ങോട്ടേക്കായി പിന്നെ.
ഒരു ദിവസം രാത്രി അനസൂയക്ക് വല്ലാതെ ദേഷ്യം വന്നു. നല്ല മൂഡായി വന്നതായിരുന്നു. ഭരതിന്റെ അരയിൽ തൊട്ടപ്പോൾ ആൾ നല്ല സ്ട്രോങ്ങ് ആയി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അനു വല്ലാതെയങ്ങ് മോഹിച്ചു പോയി. ചുരിദാറിന്റെ ലെഗ്ഗിൻസ് ഒക്കെ അവൾ തന്നെയാണ് അഴിച്ചുകൊടുത്തത്. അധികം ഫോർ പ്ലേ ഒന്നുമില്ലാതെ ചെയ്തതു കൊണ്ട് ഉള്ളിൽ കയറുമ്പോൾ നല്ല വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു. അതെല്ലാം സഹിച്ചു പിടിച്ച് ഒരുവിധം ഒരു സുഖത്തിൽ ആയി വരുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു ഫോൺ വന്നു. ഉടനെ ഭരത് എല്ലാം നിർത്തി എണീറ്റിരുന്നു. ഫോൺ എത്തിപ്പിടിക്കാൻ.
പിന്നെ 10 മിനിറ്റ് നേരം സംസാരിച്ചു ഫോണൊക്കെ വച്ചിട്ടാണ് അയാൾ അവളെ നോക്കിയത്. അപ്പോഴേക്കും അനു ബ്രായും പാന്റിയും ധരിച്ച് ചുരിദാറും വലിച്ച് കേറ്റി ബെഡിന്റെ അങ്ങേ സൈഡിൽ ഉറങ്ങാൻ തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു.
അവൾക്കറിയാം ഫോൺവിളി കഴിയുമ്പോഴേക്കും ഭരതിന്റെ സാധനം എല്ലാം ചുരുങ്ങി കാണും എന്ന്.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഭരത് വെള്ളം ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ദേഷ്യം മറച്ചു വെച്ചില്ല.
"എല്ലാം തന്നെ അങ്ങ് ചെന്ന് ചെയ്താൽ മതി. പൊക്കോണം അവിടെ നിന്ന്."
അവൾ ഒച്ച വച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം വീണ്ടും അവൾ ഒരുതവണ കൂടി ശ്രമിക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഭരതിന്റെ അടുത്തു ചേർന്നു കിടന്നു അദ്ദേഹത്തിൻറെ നെഞ്ചിൽ പതിയെ തടവി പിന്നെ വയറിലൂടെ താഴേക്ക് പോയി പതിയെ പതിയെ അദ്ദേഹത്തിൻറെ മുണ്ടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കൈകടത്തി.
ഭരത് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"എന്തൊക്കെയോ വേണമെന്ന് തോന്നുന്നു."
അദ്ദേഹത്തിൻറെ ആക്കി ചിരി അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അനു കൈകൾ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഷഡ്ഡിയുടെ ഉള്ളിലേക്കും താഴ്ത്തി. തണുത്തു കിടന്നിരുന്ന കുടുംബനാഥനെ വിളിച്ചുണർത്തി പതിയെ തഴുകാൻ തുടങ്ങി.
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭരത് തൻറെ മുണ്ട് അഴിച്ചു ഷഡി താഴോട്ട് താഴ്ത്തി അവൾക്ക് സൗകര്യം ഒരുക്കി കൊടുത്തു. അനു തന്റെ മുട്ടിൽ എണീറ്റ് തൻറെ ഡ്രസ്സ് പൊക്കി അയാളുടെ മടിയിലേക്ക് ഇരുന്നു  കുടുംബനാഥനെ അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിലൂടെ കയറ്റിവിട്ടു. നല്ല സുഖമുണ്ടായിരുന്നു.
"ഏട്ടാ നല്ല സുഖം ഉണ്ട്...''
അവൾ മൃദുവായി പറഞ്ഞു.
"എനിക്കും സുഖമുണ്ട് മോളെ."
അനു മെല്ലെ മെല്ലെ ഉയരാനും താഴാനും തുടങ്ങി. അധികം താമസിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ ഭരത് കിതക്കാൻ തുടങ്ങി.
"എനിക്ക് വയ്യ അനു... ആഹ്..."
ഒരു ഞരക്കതോട് കൂടി അദ്ദേഹം സ്ഖലനത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ അലിഞ്ഞു.
ഉള്ളിലെ ചെറിയ നിരാശ അനു പുറത്തു കാണിച്ചില്ല.
തളർന്നു കിടക്കുന്ന ഭരതിനോട് അവൾ ചേർന്നു കിടന്നു. വിയർപ്പ് കിനിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ തന്റെ മാറിടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി അവൾ കിടന്നു.
"ചേട്ടാ എൻറെ മീൻകുളം എല്ലാം വറ്റിപ്പോയി. കുറച്ചു മീൻകുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇറക്കാൻ കാശ് വല്ലതും ഉണ്ടാവുമോ?"
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് കിതപ്പ് നിന്നപ്പോൾ അവൾ വിഷയം അവതരിപ്പിച്ചു.
"ഈ ചൂടത്താണോ നിനക്ക് മീൻ കൃഷി? അതൊന്നും ഇപ്പോൾ ശരിയാവില്ല. നീ മിണ്ടാതെ പോയെ."
ഭരതിന്റെ മറുപടി നിരാശപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.

പതിയെ അവൾ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാൻ.
അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഭരതിന്റെ കൂർക്കം വലി അവൾ കേട്ടു. അതോടെ അവളുടെ ഉറക്കം പോയി.
എങ്ങനെ കുറച്ചു കാശുണ്ടാക്കും. ആഴത്തിൽ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് അനു അങ്ങനെ കിടന്നു.

അടുത്തദിവസം അവൾ അനിതയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു.
"ഒരു രക്ഷയും ഇല്ലടോ.എൻറെ ചേട്ടൻ വഴങ്ങുന്നില്ല."
"എന്നാപ്പിന്നെ വേറെ ആരോടെങ്കിലും കടം മേടിച്ചു കൂടെ."
"ഒരു ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ ആര് കടം തരും?"
"സ്ത്രീകൾ ചോദിച്ചാൽ ഇഷ്ടംപോലെ തരുന്ന ആളുകളുണ്ട്."
അത് കേട്ട് അനസൂയ ചിരിച്ചു.
"മറ്റേ പണി ചെയ്യേണ്ടിവരും."
"അതൊന്നും വേണ്ടന്നെ."
"പിന്നെ?"
"നന്നായി സോപ്പിട്ടാൽ മതി. നിൻറെ ഈ ഗ്ലാമറിൽ വീഴാത്ത ആണുങ്ങൾ ഒന്നും ഈ നാട്ടിലില്ല പൊന്നേ."

അപ്പോൾ അത് ചിരിച്ചു തള്ളിയെങ്കിലും അനസൂയ പിന്നീട് അതിനെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചു.
അങ്ങനെയൊക്കെ നടക്കുമോ? നടക്കുമെങ്കിൽ തന്നെ
ആരെയാണ് അങ്ങനെ ചിരിച്ചു മയക്കാൻ പറ്റുക? ആരായാലും ഭരതേട്ടൻ അറിയാതെ വേണം പൈസ മേടിക്കാൻ. അറിഞ്ഞാൽ ചേട്ടൻ തന്നെ കൊല്ലും.

തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചപ്പോൾ ഇതല്ലാതെ വേറെ മാർഗ്ഗമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.
കാശ് കടം ചോദിക്കാനുള്ള ആളുകളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് തന്നെ അവൾ അടുത്ത ദിവസം തയ്യാറാക്കി.

ഒന്ന് ടൗണിൽ ഫ്ലോർമിൽ നടത്തുന്ന സണ്ണിയാണ്. അദ്ദേഹം ഭരതേട്ടന്റെ   സുഹൃത്തുമാണ്. തന്നോട് നല്ല ഫ്രണ്ട്ലി ആണ്. തൻറെ പേഴ്സണൽ കാര്യത്തിന് സമീപിക്കുന്നതിൽ തെറ്റൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല.

പിന്നെ സിമൻറ് ബ്ലോക്കുകൾ നിർമ്മിച്ചു വിൽക്കുന്ന ജയറാം ആണ്. നല്ല കട്ട താടിയൊക്കെ വെച്ച് ഹാൻസമായി നടക്കുന്ന അദ്ദേഹം തന്നെ ഒളിക്കണ്ണുകളാൽ വീക്ഷിക്കുന്നത് അനസൂയ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഒരു ലക്ഷം രൂപയൊക്കെ തനിക്ക് വേണ്ടി ഒന്നോ രണ്ടോ മാസത്തേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് മടിയൊന്നും കാണില്ല. അവൾ കണക്കുകൂട്ടി.

മൂന്നാമത്തെ ആൾ മൻസൂർ. റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ് മാൻ ആണ്. തങ്ങളുടെ പറമ്പിന് പിറകിലുള്ള റോഡിന്റെ അപ്പുറത്തെ സ്ഥലം വാങ്ങിക്കാൻ വന്നപ്പോഴാണ് കക്ഷിയെ ആദ്യമായിട്ട് പരിചയപ്പെടുന്നത്. സ്ഥലം വേറെ ആളുകൾ റാഞ്ചി എങ്കിലും ഭരതേട്ടന്റെ സുഹൃത്തായി മാറിയ പുള്ളി ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വീട്ടിൽ വരും. കുട്ടികൾക്ക് കിന്റർജോയ് കൊണ്ടാണ് എല്ലായിപ്പോഴും വരിക. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കുട്ടികളുമായി നല്ല സൗഹൃദമാണ്. വീടിൻറെ അടുക്കള വരെ കയറി വരും. പക്ഷേ ഏറ്റവും വലിയ പേടി എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ പുള്ളിയോട് കാശ് ചോദിച്ചാൽ പുള്ളി ചിലപ്പോൾ നേരെ ഭരതേട്ടനോട് പറയും. അതോടെ തീർന്നു എല്ലാം.

രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ടൗണിലേക്ക് പോയ അനസൂയ ഫ്ലോർ മില്ല് സന്ദർശിച്ചു.
അവളെ കണ്ടു സണ്ണി എണീറ്റു.
"എന്താ ഇന്ന് പരമു വീട്ടിലില്ലേ. അനുവിന് ഇവിടെ വരണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു.
"ഞാൻ  മില്ലിലേക്ക് വന്നതല്ല, സണ്ണിയെ കാണാൻ വന്നതാ."
അനു പറഞ്ഞു.
സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ വികസിക്കുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"ആണോ എങ്കിൽ ഇരിക്ക് ഞാൻ ചായക്ക് പറയാം."
അനസൂയ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും സണ്ണി ചായക്ക് പറഞ്ഞു. ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴേക്കും ചായ വന്നു.
ചായ കുടിക്കുമ്പോൾ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ തന്റെ അധരങ്ങളിൽ തന്നെ തങ്ങിനിൽക്കുന്നത് അനു കണ്ടു. ആദ്യം അവൾക്ക് വല്ലായ്മ തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നെ ആവശ്യം തന്റേതാണല്ലോ എന്നോർത്ത് അവനെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.
"ചായ നല്ലതാണോ?"
സണ്ണി ചോദിച്ചു.
"അതെ നല്ലതാ..."
അനസൂയ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവൾ കപ്പ് താഴെ വെക്കും വരെ സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഖത്തും ചുണ്ടുകളിലും തന്നെയായിരുന്നു.
"അനസൂയ വന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ല."
സണ്ണി ഓർമിപ്പിച്ചു.
"എനിക്ക് കുറച്ചു കാശിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട്. എൻറെ മീൻകുളം റിനവേറ്റ് ചെയ്യാനാണ്. ഞാൻ ഭരതിനോട് ചോദിച്ചു കുറേ; പക്ഷേ അദ്ദേഹം സമ്മതിക്കുന്നില്ല. എടഞ്ഞു നിൽക്കുവാ. പുള്ളിയോട് പറയാൻ ഇനി എന്നെ കൊണ്ടാവില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ സണ്ണിയുടെ അടുത്ത് വന്നേ. സണ്ണി ഈ കാര്യം പുള്ളിയോട് പറയുകയും ചെയ്യരുത്."
സണ്ണിയുടെ മുഖത്ത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യം കേട്ടതുപോലെ ഒരു ഭാവം വന്നു.
"അനുവിന് എന്ത് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരാല്ലോ. മീൻകുളം റിനവേറ്റ് ചെയ്യുകയല്ലേ വേണ്ടത്. അതിന് അനു വിഷമിക്കേണ്ട. എന്റെ പണിക്കാരെ ഞാൻ വിട്ടു തരാം. പിന്നെ മീൻ എല്ലാം ആകുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇടക്കിടയ്ക്ക് പിടിക്കാൻ തന്നാൽ മതി.
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.
സണ്ണി പൈസ ഒന്നും തരാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അനുവിന് മനസ്സിലായി.

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ സണ്ണിയുടെ ജോലിക്കാരിൽ ഒരാൾ അനസൂയയുടെ വീട്ടിലെത്തി. അവൾക്ക് ആദ്യം താല്പര്യം ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. പിന്നെ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ സമ്മതിച്ചു. അന്ന് തന്നെ വൈകുന്നേരം വേറെയും ആളുകൾ വന്നു കുളം എല്ലാം വൃത്തിയാക്കി.ഒരു ഗുഡ്സ് നിറയെ മണലും ഇറക്കി. പിന്നെ ഷീറ്റ് വിരിച്ച് സൈഡുകളിൽ ഇഷ്ടികയും വെച്ച് സെറ്റ് ആക്കി വെള്ളം നിറച്ചു.
മൂന്നാം ദിവസം രാവിലെ അനസൂയ നോക്കുമ്പോൾ കുളം റെഡി വെള്ളം റെഡി.
ഇനി മീൻ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇട്ടാൽ മതി.

അന്ന് വൈകുന്നേരം സണ്ണിയുടെ ഫോൺ വന്നു.
"എന്തായി അനു. കുളം റെഡിയായോ?"
"ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല സണ്ണി. അത്രയും പെട്ടെന്നായിരുന്നു എല്ലാം. താങ്ക്സ് എ ലോട്ട്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ഒരു നന്ദിയിൽ എല്ലാം ഒതുക്കാൻ പറ്റുമോ."
"ഇല്ലെന്ന് അറിയാം. എല്ലാം ഒന്ന് ശരിയാകട്ടെ ആദ്യം."
"അതെ അതെ. ഭരത് ഉണ്ടോ അവിടെ?"
"ഇല്ല, വന്നിട്ടില്ല."
"വരുമ്പോൾ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു എന്ന് പറയണം."
"വേണ്ട ഞാൻ പറയുന്നില്ല."
"അതെന്താ"
"അദ്ദേഹം അറിയേണ്ട. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ പുള്ളി ദേഷ്യപ്പെടും"
"അനു പേടിക്കേണ്ട രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിൽ എന്നെ കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളൂ ആരും."
സണ്ണി ഒരു താളത്തിൽ എന്നപോലെ പറഞ്ഞു.
"എനിക്ക് അത് കേട്ടാൽ മതി."
"അപ്പൊ ഇനി എനിക്കുള്ള ട്രീറ്റും രഹസ്യമായിരിക്കുമല്ലോ"
"ട്രീറ്റോ?"
"പിന്നെ, മീൻ കുളം റെഡിയായാൽ എനിക്ക് ട്രീറ്റ് ഉണ്ടാവില്ലേ?"
"ഓ... അങ്ങനെ! പിന്നെന്താ..."
"എനിക്ക് സ്കോച്ചാണ് ഇഷ്ടം, കേട്ടോ?"
"എൻറെ ദൈവമേ! വലിയ ട്രീറ്റ് ആണല്ലോ."
"പിന്നെ. തരില്ലേ?"
"ഞാൻ ആലോചിക്കട്ടെ."
"അനു എന്ത് തന്നാലും ഞാൻ റെഡിയാണ്."

സണ്ണിയുടെ സ്വരം കൂടുതൽ സോഫ്റ്റ് ആവുന്നത് അനസൂയ ശ്രദ്ധിക്കാതിരുന്നില്ല.
വൈഫിനെ പറ്റി ചോദിച്ചാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു പിന്നെ വേണ്ടെന്നുവച്ചു.
വൈഫ് വീട്ടിൽ ഇല്ല ഒറ്റയ്ക്കാ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കളഞ്ഞാലോ.

ഫോൺ വച്ച് ഹാളിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോൾ കൊടുക്കുന്ന ട്രീറ്റിനെ പറ്റി ആലോചിച്ചു. എന്താവും അദ്ദേഹം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.
സ്കോച്ച് ഇഷ്ടമാണത്രേ.
സണ്ണിയുടെ കൂടെ രഹസ്യമായി സ്കോച്ച് കഴിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് അവൾ സങ്കൽപ്പിച്ചു.
വെറും സ്കോച്ച് മാത്രം ആണോ സണ്ണിയുടെ ലക്ഷ്യം?
തന്റെ മുഖത്തും ചുണ്ടിലും പരതി നടക്കുന്ന സണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ ഓർമ്മ വന്നു.
അല്ല സ്കോച്ച് മാത്രം ആവില്ല ലക്ഷ്യം.

മീൻകുളം വൃത്തിയാക്കുകയും അതിൽ പുതിയ മീൻ ഇറക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് അനസൂയയുടെ ലിസ്റ്റിലുള്ള കാര്യമല്ലായിരുന്നു. കാരണം മീൻ ഇപ്പോൾ ഇറക്കിയാൽ തന്നെ അത് വലുതായിട്ട് വേണ്ടേ വല്ല ലാഭവും കിട്ടാൻ. അപ്പോഴത്തേക്ക് കുട്ടികളുടെ വെക്കേഷൻ മുഴുവൻ കഴിഞ്ഞു പോകും; കല്യാണങ്ങളും കഴിഞ്ഞു പോകും.

അടുത്ത ദിവസം ജയറാമിനെ കാണാൻ അവൾ തീരുമാനിച്ചു. ശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കുന്ന പരിപാടി ഇല്ല.
അവൾ ചെല്ലുമ്പോൾ ജയറാം സ്ഥലത്തില്ലായിരുന്നു.
അരമണിക്കൂർ കാത്തിരുന്നെങ്കിലും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം.
അവിടുത്തെ ജോലിക്കാരൻ ഫോണിൽ ജയറാമിനെ വിളിച്ചു അനുവിന് സംസാരിക്കാൻ കൊടുത്തു.
"എനിക്കൊന്നു കാണണമായിരുന്നു. ഒരു ചെറിയ ആവശ്യമുണ്ട്."
"ആയിക്കോട്ടെ. പറഞ്ഞോളൂ."
പക്ഷേ ഇത് ഫോണിൽ പറയാൻ അനസൂയക്ക് മനസ്സ് വന്നില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് ജോലിക്കാരൻ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ.
"ഫോണിൽ അല്ല, നേരിട്ട്."
അവൾ പറഞ്ഞു.
"ശരി എന്നാൽ ഞാൻ വന്നിട്ട് വിളിക്കാം. ഇപ്പോൾ അനസൂയ പൊയ്ക്കോളൂ."

അനു വീട്ടിലേക്ക് പോയി. വൈകുന്നേരം ആയിട്ടും ജയറാമിന്റ ഫോൺ ഒന്നും വന്നില്ല. അയാൾക്ക് തിരക്കായിരിക്കുമെന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി.

പിന്നെ അവൾ മൻസൂറിനെ വിളിച്ചു.
"മൻസൂർ ഒരു ലക്ഷം രൂപ രണ്ടുമാസത്തേക്ക് തിരിക്കാനുണ്ടാവുമോ?"
മറച്ചുവെക്കാതെ അനസൂയ കാര്യം പറഞ്ഞു.
"പിന്നെന്താ. അനു ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ എന്തും തരും. പക്ഷേ ഇപ്പോ എൻറെ കയ്യിൽ 50 രൂപയേ ഉള്ളൂ. ബാക്കി ഒരിടത്ത് കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാൽ കിട്ടും എന്നാണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. അപ്പോൾ തന്നാൽ പോരെ."
അനസൂയക്ക് സന്തോഷമായി.
"മതി ഒരാഴ്ച മതി. താങ്ക്സ് മൻസൂർ."
"50 എപ്പോഴാ വേണ്ടത്?"
"മൻസൂറിന്റെ സൗകര്യം പോലെ."
"നാളെ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ടൗണിനടുത്തുള്ള ഒരു പ്രോപ്പർട്ടി നോക്കാൻ വരുന്നുണ്ട്. ഞാൻ വിളിക്കാം."

അടുത്ത ദിവസം 10 മണിയോടുകൂടി മൻസൂറിന്റെ ഫോൺ വന്നു.
ഉടനെ അനസൂയ അങ്ങോട്ട് പോയി. മഞ്ഞയിൽ വെള്ള ഡിസൈനുള്ള ടോപ്പും വെള്ള ലെഗിംങ്സും ധരിച്ചാണ് അവൾ പോയത്. ടൗണിൽ നിന്ന് ഓട്ടോ വിളിച്ചു. പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് തന്നെ മൻസൂർ അവളെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
ഓട്ടോക്കാരനെ അയാൾ പറഞ്ഞുവിട്ടു.
"തിരിച്ചു പോകാനുള്ള ഓട്ടോ ഞാൻ വിളിച്ചു തരാം. എൻറെ കയ്യിൽ ഫോൺ നമ്പർ ഉണ്ട്."
മൻസൂർ പറഞ്ഞു.
അവൻറെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെയായിരുന്നു.
അനസൂയ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
"എന്താ ആദ്യമായിട്ട് കാണുന്നപോലെ നോക്കുന്നത്?"
"സത്യം പറയാലോ. ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഏതോ സിനിമ നടി ഓട്ടോയിൽ വന്നിറങ്ങുകയാണ് എന്ന്."
"ഒന്ന് പോ മൻസൂർ." അനസൂയ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മൻസൂർ അടുത്തുള്ള ഒരു പറമ്പ് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു.
"ഇതാണ് പ്രോപ്പർട്ടി. ഒന്ന് കണ്ടാലോ?"
"എന്താ ഇവിടെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"ഈ പ്രോപ്പർട്ടി കാണാൻ ഇന്ന് ഒരു ഫാമിലി വരുന്നുണ്ട്. നമുക്ക് അവരെ ഒന്ന് കണ്ടു കളയാം."
"ഞാനും ഇതിൻറെ ഭാഗമാണോ?"
അവിടെ നിൽക്കണോ അതോ പോണോ എന്ന് അനസൂയക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
"അതെ. തന്റേത് നല്ല ഭംഗിയുള്ള, ആർക്കും നോ പറയാൻ പറ്റാത്ത മുഖമല്ലേ. താൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ എൻെറ ഇന്നത്തെ ഡീൽ സക്സസ് ആവാൻ സാധ്യത കൂടും."
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് മൻസൂർ സംസാരിച്ചത്. അനസൂയ പുഞ്ചിരിച്ചു.

മൻസൂർ ചൂണ്ടികാണിച്ച പറമ്പ് റോഡരികിൽ തന്നെ ആയിരുന്നെങ്കിലും അതിലേക്കുള്ള ഗേറ്റ് റോഡിലേക്ക് തുറക്കുന്നതായിരുന്നില്ല. ഒരു ചെറിയ ഇടവഴിയിലൂടെ മുപ്പതോളം മീറ്റർ നടന്നപ്പോഴാണ് ഗേറ്റിൽ എത്തിയത്.
"ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ?"
അനസൂയ ചോദിച്ചു.
"കിഴക്കിനഭിമുഖമായി പണിത വീടാണ്. വാസ്തുശാസ്ത്രത്തിൽ നല്ല വിശ്വാസമുള്ള ആളായിരുന്നു ഇതിന്റെ ഓണർ."
"ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്തിട്ടും ഇത് വിൽക്കേണ്ട ഗതികേട് വന്നല്ലോ."
"അതിന് ഗതികേട് കൊണ്ടാണ് വില്കുന്നതെന്നാരു പറഞ്ഞു?" മൻസൂർ പുഞ്ചിരിച്ചു. "അവർ ഇപ്പോൾ ഇതിലും വലിയ വീട്ടിലാ താമസിക്കുന്നത്."
അനസൂയ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി അയാളെ നോക്കി.
"അല്ലേലും ഓണർക്കു മോശം സമയമാണെന്ന് ബ്രോക്കർ സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ. വാങ്ങാൻ വരുന്നവർ വില കുറച്ചു പറയില്ലേ?" അവൾ ചോദിച്ചു.
മൻസൂർ അവളെ നോക്കി തലയാട്ടി. "കൊള്ളാലോ ആള്. ബിസിനെസ്സിൽ നല്ല ഭാവി കാണുന്നുണ്ട്."
അനസൂയ ചിരിച്ചു.

ഗേറ്റ് കടന്ന് അവർ വീടിനടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു. ഒരു ഒറ്റ നില വീട്. വീടും പരിസരവും നല്ല വൃത്തിയായി കാണപ്പെട്ടു. മൂന്ന് വശവും തുറന്ന, അല്പം ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന സിറ്റൗട്ട്. അതിലേക്ക് കയറാൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ.
മൻസൂർ താക്കോൽ എടുത്ത് വാതിൽ  തുറക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് വീട്ടിൽ ആരുമില്ല എന്ന കാര്യം അനസൂയ അറിഞ്ഞത്.
അവൾക്ക് ചെറിയ പരിഭ്രമം തോന്നി.
അവളുടെ പരിഭ്രമം മനസ്സിൽ കണ്ടിട്ടാകണം മൻസൂർ പറഞ്ഞു, "വീട് ഇങ്ങനെ തുറക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ, അനു. അവർ വരുംവരെ നമുക്ക് സിറ്റൗട്ടിൽ തന്നെ ഇരിക്കാം."

മൻസൂർ പറഞ്ഞതുപോലെ അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കുടുംബം വന്നു. ഭർത്താവും ഭാര്യയും. ഭർത്താവ് മുമ്പേ തന്നെ വീടു സന്ദർശിച്ചതാണ്. ഇപ്പോൾ ഭാര്യയെകൂടി കാണിക്കാൻ കൊണ്ടുവന്നതാണ്.
"അനസൂയ അല്ലേ? എന്താ ഇവിടെ?"
വന്ന ആളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അനസൂയ ഒന്ന് പതറി. അവൾക്ക് അയാളെ പരിചയം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്തു പറയും?
മൻസൂറിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് കാശ് കടം മേടിക്കാൻ വന്നതാണെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.
"എന്നെ എങ്ങനെ അറിയാം?"
"ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഭരതിന്റെ വൈഫ് അല്ലേ?"
"അതെ. സോറി ട്ടോ ഞാൻ... എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല."
"അത് സാരമില്ല. നമ്മൾ അങ്ങനെ പരിചയമൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഞാൻ രവി. ബിസിനസ് ആണ്. ഇതെൻറെ വൈഫ് സീത."
അനസൂയ സീതയെ നോക്കി ചിരിച്ചു. സീത തിരിച്ചും.
"ഞാനും ഒരു വീട് നോക്കാൻ വന്നതാണ്. എനിക്കല്ല, എൻറെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്; അവൾ ഗൾഫിലാണ്."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
"ഓ അത് ശരി."
മൻസൂർ തന്നെ നോക്കി ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നത് അനസൂയ കണ്ടു.