Romance గర్ల్స్ హై స్కూ'ల్

[Vikatakavi02]

Episode 14

"May I come in, ma'am?" అంటూ అంజలి ముఖంలో కలవరాన్ని గమనించాడు.
అంజలి: ఆ... రండి, శిరీష్...గారు
శిరీష్: ఏమైంది... దేనిగురించి అంతలా ఆలోచిస్తున్నారు?
అంజలి: ఇందాక మీనాక్షి మేడం వచ్చారు. మీరు వాళ్ళ బంగళాలోనే ఉండాలని గట్టిగా చెప్పి వెళ్ళారు. కానీ, నాకు ఇష్టంలేదు. ఆవిడని కాలేజ్లో భరించడమే కష్టం, అలాంటిది వాళ్ళింట్లో ఉండటమంటే సాక్షాత్తు నరకంలో అడుగుపెట్టడమే!
శిరీష్: అయితే కుదరదని చెప్పేయండీ, దానికంత ఆలోచనెందుకు!
అంజలి: కానీ, మీరుండటానికి మరో యిల్లేమీ దొరకలేదు కదా?
శిరీష్: దాందేముంది! మీ ఇంటికొచ్చేస్తాను.
అంజలి: అబ్బా! మళ్ళీ అదే మాట.అది కుదరదని చెప్పాను కదా! ఒకవేళ నేనొంటరిగా కాకుండా నాతో ఫ్యామిలీ ఉండుంటే పరిస్థితి వేరేలా ఉండేది.
శిరీష్: ఇంతకూ మీరుండేదెక్కడ?
అంజలి: అదుగో! ఎదురుగా రోడ్డుకు అటువైపు నీలం రంగు డాబాయిల్లు కనిపిస్తోందా... అదే. అక్కడ కుడి పోర్షనులో ఉంటున్నాను. (అని కిటికీలోంచి చూపించింది)
శిరీష్: ఓహో... దగ్గరే.! అయినా నా గురించిన టెన్షనేం వద్దు. ఈ రాత్రికి కాకినాడలో ఉన్న నా ఫ్రెండ్ దగ్గర ఉంటాను. రేపెలాగూ ఓ ఇల్లు దొరికేలావుంది.
అంజలి: అవునా... ఎవరిల్లు?
శిరీష్: (ఆలోచిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ) ఎవరో... లతా అని 2nd year స్టూడెంట్. వాళ్ళ బాబాయిగారి ఇల్లంటా!
మధ్యాహ్నం కళ్ళతోనే ఆమెను తడిమేసి ఇప్పుడు ఎవరో ... లత అంట!
అంజలి: ఓహ్.! వాళ్ళా...? చాలా మంచివారు. నేను వచ్చిన కొత్తల్లో వాళ్ళింట్లో ఉండమని తెగ బతిమాలారు. ఇల్లు కూడా పెద్దది. చాలా సౌకర్యంగా ఉంటుంది. మీరుండటానికి వాళ్ళు కచ్చితంగా ఒప్పుకుంటారు.
"ఒకవేళ మనిద్దరం ఉండటానికి వాళ్ళు ఒప్పుకుంటే, ఎంచక్కా—"
అని శిరీష్ అంటుండగా మిగతా స్టాఫ్ లోపలికి రావడంతో అతను రిజిస్టర్లో సంతకంపెట్టి చకచకా అక్కడినుంచి బయటకు వచ్చేసాడు.
లత ఇంటికి వెళ్తూ చిత్రమైన expressionతో తనని పదే పదే చూడటం శిరీష్ గమనించాడు.

★★★

రాత్రి ఎనిమిది గంటలయ్యింది. అంజలి చాలా సేపటినుంచీ మంచం మీద దొర్లుతుంది. సాధారణంగా ఈ ఊరిలో అందరిలాగే ఎనిమిది-ఎనమిదిన్నర గంటలకు నిద్రపోవడం అంజలికి అలవాటైంది. కానీ, ఈ వేళెందుకో శిరీష్ తెగ గుర్తొస్తున్నాడు. గత 27 ఏళ్ళుగా ఇలా తనకెప్పుడూ అనిపించలేదు. మొదటిసారి తన మనసు తనువు ఓ మగాడి సాంగత్యం కోసం తపిస్తోంది. తొలిసారి ఒంటరిగా ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగిందామెకు. శిరీష్ కి మూడుపదులు దాటినా అస్సలు అలా అనిపించట్లేదు. Young 'n' Energitic! అంజలికి తన మొదటి సెక్స్ చాలా థ్రిల్లింగ్ గా ఇంకా ఎడ్వెంచరస్ గా అయినట్లు అనిపించింది.
దాని గురించి ఆలోచిస్తేనే ఒళ్ళంతా సెగ మొదలైంది. అతని ఫోన్ నెంబరు అడగాల్సింది. ఈ మంట తగ్గేదెలా! బట్టలు భారంగా తోచాయి. అన్నిటినీ తీసేసి బాత్రూమ్లోకి నగ్నంగా వెళ్ళింది. వొంటిమీద నీళ్ళుపడితేనైనా వేడి తగ్గుతుందేమోనని నీళ్ళు పోసుకుంది. కానీ నీళ్ళు తగిలితే అంతకంతకూ తాపం పెరుగుతుందేగానీ తగ్గడం లేదు. ఓ ఇరవై నిముషాలు అలా నీళ్ళలో తడిసి స్నానం ముగిసిందనిపించి అలాగే బయటకు వచ్చి అద్దం ముందు నిల్చుంది. తడిచివున్న తన ఎత్తులు మరింత నిండుగా కనిపిస్తున్నాయ్, వాటిమీద నిక్కబొడుచుకున్న చన్ను మొనలను చూస్తే శిరీష్ వాటిని లాగి వదిలినప్పుడు కల్గిన అనుభూతి గుర్తొచ్చి సిగ్గుగా అనిపించింది. సైడుకు తిరిగి తన పిరుదులను చూసుకొంది. శిరీష్ కి ఇవి బాగా నచ్చినట్టున్నాయ్.! తెగ పిసికాడు. తన పువ్వు దగ్గర తడిగా ఉంది. ఎవరూ చూడటంలేదని తెలిసినా దాన్ని తాకడానికి సంశయించింది. ఇదిప్పుడు శిరీష్ సొత్తు... మెల్లగా ఆ ప్రదేశాన్ని ఒత్తింది. ఆహ్... మత్తుగా ఓసారి మూల్గింది. అప్పుడే, అద్దంలోంచి శిరీష్ బేగ్ కనిపించింది. సాయంత్రం తన ఆఫీసులో బేగ్*ని మర్చిపోయి హడావుడిగా వెళ్ళిపోయాడు. వెంటనే వెళ్ళి ఆ బేగ్ ని తెరిచి అతని ఫోన్ నెంబర్ కోసం వెదకసాగింది. ఒక డైరీ మొదటిపేజులో ఏదో ఫోన్ నెంబర్ దొరికితే దానికి డయల్ చేసింది.
"హలో! ఎవరూ...?"
"శిరీష్...?"
"ఆ... అవును, నేనే. మీరు?"
"నేనే."
"నేనే అంటే... ఎవరు మాట్లాడేది?"
"శిరీష్.! నేను... అంజలి."
"Oh ...! Sorry, Ma'am, మీకు.. నా నెంబర్-"
"అదంతా తర్వాత, నువ్వు ఇక్కడికి రాగలవా ?"
"ఏఁ... ఏమైంది?" అన్నాడు కాస్త కంగారుగా.
"నేనిక్కడ చచ్చిపోయేలా ఉన్నాను. ప్లీజ్ తొరగా రా!"
శిరీష్ కి అంజలి మాటల్లో ఆంతర్యం బోధపడింది. గత రాత్రి తను రగిలించిన మంటలో అంజలి దహించుకుపోతోంది. ఆ మంటల్ని చల్లార్చాల్సిన బాధ్యత తనదేగా మరి!
"ఓకే, ma'am. I'll be there in an hour!" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
అంజలి ఆనందపారవశ్యంతో తన ఫోనుని ముద్దాడింది. కబర్డ్ నుంచి జిప్ గౌన్ తీసి వేసుకుంది. గౌన్ మాత్రమే...! తన చెలికాడి కోసం అందంగా తయారవడానికి డ్రెసింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుంది. కానీ అతని ముందు ఎలా కనిపిస్తే బాగుంటుందో తనకు అర్ధంకాలేదు. చివరికి ఆ ఆలోచనను విరమించుకొని కిటికీ దగ్గరకు వెళ్ళి నిలబడింది. ఓ 40-45 నిమిషాల తర్వాత ఓ బండి వచ్చిన శబ్దం విని అటు తిరిగి చూసింది.  ఓ సిల్వర్ కలర్ కార్ వచ్చి కాలేజ్ ముందు ఆగింది.

---

---