Adultery ఇదీ... నా కథ

[Lakshmi]

నా కథ... 15

"థాంక్యూ అక్షరా థాంక్యూ వెరీ మచ్"   అంటూ నా చేతుల్ని పట్టుకుని గట్టిగా ఊపాడు రవి... అతని కళ్ళలో సన్నటి కన్నీటి పొర కదలాడింది...
కష్టపడి కన్నీళ్ళని ఆపుతున్నట్టనిపించింది...
వాటిని చూస్తుంటే అతని మాటల్లో నిజాయితీ తెలుస్తుంది నాకు...
అంత వరకు నాలోపల ఉన్న బాధ అంతా చేత్తో తీసినట్టు ఒక్క సారిగా పూర్తిగా పోయింది...
నేను అతని చేతిని తీసుకుని చిన్నగా ముద్దాడి...
"నేనీ పెళ్లికి ఒప్పుకోకుంటే ఏం చేసే వాడివి" అని అడిగా .... మధ్యాహ్నం నుండి నాకు ఆ సందేహం మెదులుతూనే ఉంది... ఆగలేక అడిగేసా...

"కచ్చితంగా నిన్ను బలవంత పెట్టే వాన్ని కాను" అన్నాడు రవి వెంటనే....
నాకు ఎందుకో కొంచెం నిరాశగా అనిపించింది....

"నువ్ వద్దు అంటే... ఏదో ఒకలా నిన్ను కలిసి క్షమాపణ చెప్పి... జరిగిందంతా నీకు చెప్పాలి అనుకున్నా.... అంతా విన్నాక కూడా నువ్ నన్ను వద్దు అంటే మాత్రం నిన్ను బలవంతం చేయకూడదు అనుకున్నా...
నీ ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా ఏదీ జరగకూడదు అనుకున్నా... ఆ మాట మీ అక్కతో కచ్చితంగా చెప్పాను నేను...
అయితే ఒక్కటి మాత్రం నిజం...
నువ్ వద్దు అంటే నేను ఇక ఈ జన్మలో ఎవరినీ పెళ్లి చేసుకునే వాడిని కాదు..."

మెల్లిగానే చెబుతున్నా రవి మాటల్లో తీవ్రత తెలుస్తూనే ఉంది నాకు...
"నువ్ ఎవరినైనా చేసుకున్నా సుఖపడే వాడివి కావు" అన్నా నేను...
"ఎందుకు" అన్నాడు రవి...
"ఇలా ఒంటినిండా నా పేరు పొడిపించుకున్నాక ఏ ఆడపిల్ల నీతో సంతోషంగా కాపురం చేసేది" అన్నా నవ్వుతూ అతని బాడీ వైపు చూపిస్తూ...
"నిజమే" అని తను కూడా నవ్వాడు ...

చాలా సేపట్నుండి ఒకే పొజిషన్ లో కూర్చువడంతో ఇబ్బందిగా కదిలాను నేను... ఆవలింతలు కూడా వస్తుంటే...
"బాగా అలిసిపోయినట్టున్నావు ... ఇక పడుకో అక్షరా.. " అన్నాడు...
టైం చూస్తే నాలుగు దాటింది... నేను కాస్త కిందకి జరిగి పక్కకు ఒత్తిగిలి పడుకున్నా...
...
..
"అక్షరా.. అక్షరా అని పిలుపు వినబడి మెలకువ వచ్చింది....
పక్కన పడుకున్న రవి కూడా అప్పుడే లేచాడు...
టైం చూస్తే ఎనిమిది దాటింది...
బయటనుండి అక్క పిలుస్తుంది తలుపు మీద చిన్నగా తడుతూ...
వస్తున్నానక్కా అంటూ వెళ్తుంటే...
ఒక్క నిమిషం అన్నాడు రవి...
నేను మధ్యలోనే ఆగి వెనక్కి తిరిగి చూసా ఏమిటన్నట్టు....
రవి నా దగ్గరకు వచ్చి ...నా తల్లోని పూలని లాగేసాడు...
నాకేం అర్థం కాలేదు....ప్రశ్నార్థకంగా చూసా...
రవి నా తల మీద చేయి వేసి జుట్టుని చెరిచాడు...
నుదుటి మీద ఉన్న కుంకుమ బొట్టుని కాస్త పైదాకా చేసాడు...
చేతికి అంటిన కుంకుమను తన చెంపకి రాసుకున్నాడు...
"ఇప్పుడు వేళ్లు" అని రవి అన్నాక ...నాకు అప్పుడు అర్థం అయ్యింది అతని చేష్టలకి అర్థం ఏమిటో... వస్తున్న నవ్వుని బలవంతంగా ఆపుకున్నాను...
నేను తలుపు దగ్గరికి వెళ్ళాక మళ్లీ ఒక్క నిమిషం అన్న మాట వినబడింది...
నేను తిరిగి చూసా...
మంచం చుట్టు కట్టిన పూల దండల్ని కొన్నింటిని లాగేసాడు రవి....
తర్వాత మంచం మీద ఉన్న పూలని చెల్లా చెదురు చేసాడు...
కొయ్యకు వేసిన తన లాల్చీ తెచ్చుకుని వేసుకుంటూ... ఇక వెళ్లమంటూ సైగ చేసాడు...
నేను లొలొపలే నవ్వుకుంటూ తలుపు తీసుకొని బయటకు వెళ్ళాను....
అప్పటికే అక్క అక్కణ్ణుంచి వెళ్లిపోయినట్టుంది...
నేను కిచెన్ లోకి వెళ్ళా... అమ్మా, అక్కా, అత్తయ్య అందరూ అక్కడే ఉన్నారు...
నవ్వుతూ వచ్చిన నన్ను చూసి ముందు ఆశ్చర్యపోయినా తరువాత తేరుకుని చాలా సంతోషపడ్డారు వాళ్ళు...
కాఫీ కలిపి ఇచ్చి తీసుకెళ్లి రవికి ఇవ్వమన్నారు...
నేను రవికి కాఫీ ఇచ్చి వస్తుంటే "అక్షరా..ఒక్క నిమిషం" అన్నాడు రవి...
నేను ఏమిటి అన్నట్టు తిరిగి చూసాను...
"ఇలారా... ఇక్కడ కూర్చో" అన్నాడు తన పక్కన మంచంమీద చోటు చూపిస్తూ...
నేను వెళ్లి పక్కన కూర్చున్నా...
"నీకు నా మీద కోపం మొత్తం పోయినట్టేగా " అన్నాడు నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుంటూ...
నేను అవును అన్నట్టు తలూపాను...
"అయితే మనం హనీమూన్ కి వెల్దామా" అన్నాడు..
నేను ఆశ్చర్యంగా చూసాను...
"హనీమూన్ అంటే కూడా ఎక్కడికో కాదు అక్షరా... ముంబై వెళ్దాం... అక్కడ మనకు ఒక మంచి గెస్ట్ హౌస్ ఉంది... కొన్నాళ్ళు మనం అక్కడ ఉండి వద్దాం... మనిద్దరమే ఉంటాం ... ఎలాంటి డిస్టర్బెన్స్ ఉండదు.... మనం ఒకర్నొకరం అర్థం చేసుకొనేందుకు ఇది ఉపయోగపడుతుంది..." అన్నాడు...
నాకేం చెప్పాలో తెలియలేదు...
"నీకిష్టం ఉంటేనే అక్షరా అన్నాడు తనే మళ్లీ...
"నీ ఇష్టం " అన్నాను నేను ఏం చెప్పాలో తెలియక...
 "అయితే వీలైనంత వరకు ఈ రోజంతా రెస్ట్ తీసుకో అక్షరా... ట్రావెల్లింగ్ లో సరిగా నిద్ర పట్టదు... ఈవెనింగ్ సెవెన్ వరకు రెడీ అవ్వు..." అని చెప్పాడు...
నేను సరే అన్నట్టు తలూపాను...

స్నానాలు చేసి అందరం టిఫిన్ చేస్తుంటే రవి చెప్పాడు అందరితో... ఆ రోజు సాయంత్రమే మేమిద్దరం ముంబై వెళ్తామని...
అమ్మ ఏదో చెప్పబోతుంటే... " ముంబైలో మాకో గెస్ట్ హౌస్ ఉందత్తయ్యా... అక్కడ వాతావరణం చాలా బాగుంటుంది... ప్లీజ్ మీరింకేమీ చెప్పొద్దు" అన్నాడు...
అక్క కూడా " వెళ్లనీ అమ్మా దానికి కూడా కాస్త గాలి మార్పు ఉంటుంది " అంది నా వైపు చూపిస్తూ...
ఇంకెవరూ ఏమీ మాట్లాడలేదు...

రాత్రి నిద్రలేకపోవడంతో నేను ఆ రోజు మధ్యాహ్నం చాలా సేపు పడుకున్నా....
సాయంత్రం పూట స్నానం చేసి రెడీ అయ్యా ... ట్రావెలింగ్ కదా అని చుడీదార్ వేసుకున్నా...
అక్కా వాళ్ళు బ్యాగులు అన్నీ సర్దేశారు...
సెవెన్ అవుతుండగా ఇద్దరం కార్లో బయలుదేరాం...
రైల్వే స్టేషన్ దగ్గర  ఒక పెద్ద హోటల్ వద్ద కార్ ఆపాడు ఆపాడు...
"ట్రైన్ లో మీల్స్ బాగుండదు అక్షరా ఇక్కడ తినేసి వెళ్దాం" అన్నాడు...
నేను సరే అని తలూపాను...
ఇద్దరం అందులోకి వెళ్ళాం...
భోజనం పూర్తయేసరికి ఎనిమిదిన్నర దాటింది...
"ట్రైన్ ఈ రోజు వన్ అవర్ లేట్ అంట అక్షరా... అంత సేపు ఇక్కడే ఉందాం " అంటూ అందులోనే ఒక గదికి తీసుకెళ్లాడు...
నన్ను కాసేపు పడుకోమని చెప్పి తను ఎవరితోనో ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు...
నేను రవినే గమనిస్తూ కూర్చున్నా...
ఎవరికో instructions ఇస్తున్నాడు...
కాసేపయ్యాక మళ్లీ నా దగ్గరికి వచ్చాడు...
"బోర్ కొడుతుందా..... టీవీ చూస్తుండు... నేనిప్పుడే వచ్చేస్తా" అని టీవీ ఆన్ చేసి రిమోట్ నా చేతికిచ్చి బయటకు వెళ్ళాడు...
నేను చానెల్స్ మారుస్తూ కూర్చున్నా...
పదిహేను ఇరవై నిమిషాల తరువాత రవి తిరిగి వచ్చాడు.... చేతిలో రెండు మూడు కవర్లు ఉన్నాయి..
వస్తూనే..."అక్షరా .. ఫ్రెష్ అయ్యి ఇదిగో ఇది కట్టుకో... కొంచెం తొందరగా కట్టుకో ట్రైన్ టైం అవుతుంది".. అంటూ నా చేతికి ఒక కవర్ ఇచ్చాడు....
కవర్లో ఏముందో అని తీసి చూసా నేను...
అది నిన్న నేను కట్టుకున్న చీరే.. పొద్దున విప్పేసా...
"ఇదెక్కడిదీ" అని అడిగా...
"నేనే తీసుకొచ్చా... డీటెయిల్స్ తర్వాత చెప్తా గానీ కాస్త తొందరగా కట్టుకొని ఇవన్నీ పెట్టుకో... నేను మళ్ళీ వస్తా" అంటూ తన చేతిలో ఉన్న మరో రెండు కవర్లు ఇచ్చి  బయటకు వెళ్ళిపోయాడు...
నేను ఆ కవర్లు తీసి చూసా...
ఒక దాంట్లో పూలు ఉన్నాయి...
మరో దాంట్లో రాత్రి నేను పెట్టుకున్న నగలు ఉన్నాయి...
అంటే ఇప్పుడు నేను రాత్రిలా రెడీ అవ్వాలన్న మాట... అనుకున్నా...
కొంపదీసి ఇక్కడే ఈ రాత్రి గడుపుదాం అంటాడా అని డౌట్ వచ్చింది...
కానీ ట్రైన్ టైం అవుతుంది అంటున్నాడుగా... మరి ఇదంతా ఎందుకో అర్థం కాలేదు...
ఏదైనా కానీ అని ఆ చీర కట్టుకొని అవన్నీ పెట్టుకున్నా... అద్దం లో చూసుకుంటే దాదాపు రాత్రి ఉన్నట్టే ఉన్నాను...
ఇంతలో రవి వచ్చి రెడీనా అని అడిగాడు...
ఆ.. అంటూ అతని వైపు తిరిగా నేను...
"బ్యూటిఫుల్ " అని తనలో తానే అనుకున్నట్టుగా పలికాడు రవి...
నాకు కాస్త సిగ్గేసి తల దించుకున్నా....
నా దగ్గరగా వచ్చి చేయి పట్టుకొని ..సరే పద ఇక వెళ్దాం అని బయటకు దారి తీసాడు... నేను మౌనంగా రవితో పాటు నడిచాను...
పది నిమిషాల్లో కారు స్టేషన్ కి చేరుకుంది...
ఇద్దరం ప్లాట్ఫారం మీదకి చేరుకునే సరికి అక్కడ రాజు ఉన్నాడు...
నన్ను చూసి పలకరింపుగా నవ్వాడు...
నేను కూడా చిన్నగా  నవ్వాను...
"అంతా ఓకే నా" అని రాజుని అడిగాడు రవి..
"ఆ వెళ్లి చూడు " అన్నాడు రాజు...
"ఒక్క నిమిషం అక్షరా " అంటూ రవి అక్కడున్న ట్రైన్ లోకి వెళ్ళాడు...
రాజు ఎవరికో డబ్బులిస్తున్నాడు...
ఇద్దరు ముగ్గురు మనుషులు ఉన్నారు అతని వద్ద ...
అందరికీ ఇవ్వాలి కాబోలు..
నేను చుట్టూ చూసాను చాలా మంది నన్నే చూస్తున్నట్టనిపించింది...
నాకు ఇబ్బందిగా అనిపించి ట్రైన్ వైపు చూస్తూ నిలబడ్డా రవి వస్తాడేమో అని...
రాజు అందరికీ డబ్బులిచ్చి నా దగ్గరికి వచ్చాడు...
ఎవరు వాళ్ళు డబ్బులెందుకు ఇచ్చావ్ వాళ్ళకి అని అడిగా నేను...
రవి వాళ్లకేదో పని చెప్పాడట...
పేమెంట్ నన్ను చేయమన్నాడు అన్నాడు రాజు...
రాజు ఒక్కడే నన్ను ఆ డ్రెస్ లో చూసి ఆశ్చర్య పోకుండా చూసింది అనిపించింది నాకు...
ఇంతలో ట్రైన్ బయలుదేరబోతున్నట్టు కూత వినిపించింది...
"ట్రైన్ స్టార్ట్ అయ్యేట్టుంది మీరు ఎక్కండి" అన్నాడు రాజు...
"మరి రవి" అన్నా నేను...
"రవి లోపలే ఉన్నాడు పదండి " అంటూ ట్రైన్ ఎక్కించాడు రాజు...
తనూ  ఎక్కి  నా ముందు నడిచాడు...
నేనెప్పుడూ ట్రైన్ లో 1st క్లాస్ లో వెళ్ళలేదు..
లోపల ఒక కారిడార్ లా ఉండి వరుసగా గదులు ఉన్నట్టుగా ఉన్నాయి.... రాజు నన్నొక గది ముందుకు తీసుకెళ్లి ఇదే మీ కూపే అన్నాడు...
"లోపలికి వెళ్ళండి" అని చెప్పి డోర్ తీయబోయిన వాడల్లా ఆగి "ఒక్క నిమిషం ఇక్కడే ఉండండి" అంటూ వేగంగా వెళ్లి కిందికి దిగాడు...
ఇంతలో ట్రైన్ చిన్నగా కదిలింది.... నేను అయోమయంగా చూస్తూ ఉండగా ఎవరో ఒక అమ్మాయి ట్రైన్ ఎక్కి గబ గబా నా దగ్గరకు వచ్చింది...
తన చేతిలో ఉన్న గ్లాస్ నా చేతిలో పెట్టి "ఇది తీసుకోని మిమ్మల్ని లోపలికి వెల్లమన్నారు అండీ"... అనేసి వేగంగా వెళ్లి కదులుతున్న ట్రైన్ దిగేసింది..
నేను ఆశ్చర్యంగా ఆ అమ్మాయి వెళ్లిన వైపే చూస్తూ నిలబడ్డా...
ట్రైన్ వేగం అందుకుంది....
అయోమయంగానే డోర్ తీసి లోపలికి వెళ్ళాను...
డోర్ దానంతట అదే మూసుకోగా...
లోపల గది చూసి నేను అవాక్కాయి పోయాను...
అచ్చం రాత్రి మా ఇంట్లో గదిలాగే అలంకరించబడి ఉంది..
మంచం బదులు ఎదురెదురు బెర్తులమీదకి మందమైన షీట్స్ ఏవో ఉంచి వాటి మీద బెడ్స్ వేశారు... అందమైన బేడీషీట్ వేసి.. నిండా తెల్లటి పూలు చల్లారు... మధ్యలో గులాబీ రేకుల హార్ట్ సింబల్... నీలం రంగు పూల బాణం...
చుట్టూ పూల దండలు... పళ్లు, అగరొత్తులు...
ప్రతీది రాత్రి మా ఇంటి గదికి నకలుగానే ఉంది....
ఇప్పుడు కూడా రవి అక్కడ లేడు...
నేను అటూ ఇటూ చూస్తుండగా నా వెనక డోర్ తెరుచుకున్న చప్పుడైంది....
రవి లోపలికి వచ్చి డోర్ లాక్ చేస్తున్నాడు...
రవికూడా నిన్నటి డ్రెస్... లాల్చీ పైజామాలో ఉన్నాడు..