22-11-2019, 10:49 PM
கவிதாவை தற்காலிகமாக தன் மனதை விட்டு விலக்கி வைத்தான் நவநீதன். அவன் வீட்டில் அவனால் உட்கார முடியவில்லை. எழுந்து தலைவாரி.. மீண்டும் வெளியே கிளம்பிவிட்டான்.!!!
நேராக அவன் அன்பு வீட்டுக்குத்தான் போனான். அவன் போனபோது திவ்யா வீட்டின் முன்னால் வந்து கதவுப் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தாள். கருப்பும் சிவப்பும் கலந்த நிறத்தில் ஒரு நைட்டியைப் போட்டிருந்தாள்..!!!
''வாங்க..'' அவனைப் பார்த்ததும் முகம் மலரப் புன்னகைத்தாள்.
''அன்பு இல்லையா ?'' அவனும் மெல்லிய புன்னகையைக் காட்டிக் கேட்டான்.
'' இல்ல.. ''
'' எங்க போனான்.?''
'' யாருக்கென்ன தெரியும்..?'' என்று சிரித்த அவள் சிரிப்பு அவனை ஈர்த்தது. அவள் கண்கள் காந்தப் பார்வை வீசியது. அவன் இதயம் திடுமென லயம் மாறியது.
'' எங்க போனான்னு.. தெரியாதா.?''
'' தெரியாது. அதெல்லாம் அவரு சொல்லவும் மாட்டாரு..! உள்ள வாங்க.. !''
'' யாரு இருக்கா வீட்ல? ''
'' யாரும் இல்ல. நான் மட்டும்தான் தனியா இருக்கேன்..''
'' உங்கப்பா.. அம்மா..?''
'' தோட்டம் போய்ட்டாங்க.! பரவால்ல உள்ள வாங்க..!'' என்று விட்டு மெல்ல நகர்ந்து உள்ளே போனாள்.
மறுக்க மனம் இல்லை. ஒரு தயக்கத்துக்குப் பின்.. மெதுவாக உள்ளே போனான். வீட்டுக்குள் டிவியில் சீரியல் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. சேரை எடுத்து அவனுக்கு வசதியாகப் போட்டாள் திவ்யா.
'' காபி வெக்கட்டுமா..?''
'' இல்ல.. பரவால்ல வேண்டாம்..''
'' அன்பை பாக்கனுமா ?''
'' ம்.. ''
'' எதுக்கு. ?''
'' சும்மாதான். ஒரு நண்பனை எதுக்கு பாப்பாங்க.. ?''
'' ஓ.. நண்பன்.? ம்.. நல்ல நண்பன்.!'' எனக் கிண்டல் செய்து சிரித்தாள். சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றாள்.!
அவனும் சிரித்தான். என்ன பேசுவதெனப் புரியாமல்.. பொதுவாகக் கேட்டான்.
'' சமையல் பண்ணியாச்சா ?''
'' ம்.. ஆச்சு.. ''
'' என்ன ஸ்பெஷல.. ?''
'' நத்திங் ஸ்பெஷல்.!'' சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றவள் மெதுவாக முன்னும் பின்னுமாக அசைந்தாள். அவள் அப்படி அசையும் போது.. நைட்டியை மீறி.. வளர்ந்து நின்ற.. திவ்யாவின் இளமைக் கலசங்கள் மீது அவன் பார்வை போவதை அவனால் தவிர்க்க முடியவில்லை..!!!
'' அப்பறம்... '' என இழுத்தாள் திவ்யா.
அவள் கண்கள் ஒரு மாதிரி அவனை ஏக்கமாக விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
அவள் கண்களை அவனால் ஒரு நொடிக்கு மேல் பார்க்க முடியவில்லை. சட்டென பார்வையை டிவி பக்கம் திருப்பிக் கொண்டு கேட்டான்.
'' பிரமி வரலயா..?''
'' இல்ல..'' என்றாள் ''ஏன்.. அவ எதுக்கு ?''
'' இ.. இல்ல. உன் பிரெண்டு. உன்ன பாக்க வருவா இல்ல..?''
'' வந்துருப்பா. இன்னும் இங்க வரல.! நான் அங்க வருவேன்னு நினைச்சிட்டு இருந்தாலும் இருப்பா..''
'' ஓ..'' மீண்டும் டிவியைப் பார்த்தான்.
ஒரு நிமிடம் அமைதி. மீண்டும்
''அப்பறம்.. '' என்றாள் திவ்யா.
அவளைப் பார்த்தான்.
''என்ன..?''
'' எப்ப மேரேஜ்..?''
'' இப்பால என்ன அவசரம்.?'' எனச் சிரித்தான்.
'' வயசு ஆகுதில்ல..?''
'' அது.. ஆகாமயா இருக்கும்..? சரி.. நீ எப்ப..?''
'' பண்ணலாம் '' என்று சிரித்தாள் ''மெதுவா..! எங்கள விட வயசுல பெரியவங்க நீங்களே இன்னும் பண்ணிக்கலை. எங்களுக்கு மட்டும் என்ன அவசரம்னு வேண்டாமா..?''
'' பசங்க நாங்க எப்ப வேணா பண்ணலாம்.? பொண்ணுக அப்படி பண்ண முடியுமா..? அதது காலா காலத்துல பண்ணிடனும்..!''
'' ம்.. நல்ல ஆள் கிடைச்சா பண்ணிடறதுதான்.'' எனச் சன்னமாகச் சொல்லி விட்டுக் கேட்டாள். ''நீங்க யாருக்காவது வெய்ட் பண்ணிட்டு இருக்கிங்களா..?''
'' ஆமா.. உங்கண்ணனுக்காக..'' என்றான்.
'' ஆஹ்ஹ்..'' எனச் சிரித்தாள். சுவற்றில் உந்தி முன்னால் வந்து பின்னால் போனாள். அவள் பிருஷ்டங்களை சுவற்றில் அழுத்தினாள்.
''இந்த வெய்ட்டிங் இல்ல.. மேரேஜ்க்கு.. யாருக்காவது வெய்ட் பண்றிங்களானு கேட்டேன். ''
'' ச்ச.. அப்படி எல்லாம் இல்லை. வெய்ட் பண்ற அளவுக்கு நமக்கு யாரு இருக்கா.?''
'' ஏன் இல்லை ? கவி இருக்கா இல்ல.? முறைப் பொண்ணு. கவி இல்லேன்னா அவ தங்கச்சி அமுதா..?''
'' ஏய்.. அமுதால்லாம் ரொம்ப சின்ன பொண்ணுப்பா..!''
'' சரி. கவி.. ?''
'' அதெல்லாம் எதுவும் இல்ல..! அப்படி ஒரு ஐடியாவே இல்ல. ''
'' ஏன்.. அவ லீனா இருக்கான்னா..?''
'' சே..ச்சே.. அதெல்லாம் இல்ல திவ்யா..''
'' சரி.. சரி.. கோவிச்சுக்காதிங்க. சும்மாதான் கேட்டேன். என்ன சொல்றீங்கனு பாக்கலாம்னு..''
'' அவள்ளாம் இன்னும் விளையாட்டு புள்ளை.. திவ்யா. !!''
'' ஆமா.. நல்லா சொன்னீங்க. இப்பல்லாம் சிக்ஸ்த் படிக்கறப்பவே.. விளையாட்டு புத்தி மாறிப் போகுது. இவ காலேஜ் போறா..? நீங்க எதுவும் நினைச்சுக்காதிங்க. நான் சும்மாதான் சொன்னேன்..'' என்றாள்.
'' ம்.. '' டிவியைப் பார்த்தான்.
'' ஓகே.. அப்பறம்..'' என மீண்டும் எதற்கோ அடிப் போட்டாள்.
'' அப்பறம்..?''
'' லவ்வு.. கிவ்வு ஏதாவது.. ?''
'' யாரு.. நானா..?''
'' ம் .''
'' ஹாஹா.. அதெல்லாம் எதுவுமில்லேனு.. சொன்னேனா இல்லையா.?'' என்றுவிட்டு சிரித்துக் கொண்டே அவளைக் கேட்டான் நவநீதன்.
'' அப்பறம்...நீ எப்படி.? லவ்வு... கிவ்வு...னு.. ஏதாவது....?''
அவள் முகத்தில் திடுமென ஒரு பிரகாசம். கண்களில் ஒரு மின்னல் கீற்று. உதடுகள் மலரச் சிரித்தவள் மெதுவாக முனகினாள்.
'' இதுவர இல்ல...''
திவ்யாவை ஒரு நொடி உற்றுப் பார்த்தான் நவநீதன். அவள் முகத் தோற்றத்துக்கும் அவள் வார்த்தைக்கும் தொடர்பில்லாததைப் போல தெரிந்தது.! பிரேமைப் பற்றிக் கேட்க வாய் துடித்தது. ஆனால் அவளே 'இதுவர இல்ல' என்கிறாள். இப்போது போய் அதைக் கேட்டால் அவளது மனநிலை கெட்டு விடும்.
பேச்சை மாற்றும் நோக்கில்..
'' பிரமி.?'' என்று கேட்டான்.
'' அவ லெவல் எல்லாம் வேற..'' எனச் சிரித்தாள்.
'' அப்படி என்ன லெவல் அவளுது..?''
'' அதெல்லாம் உங்களுக்கு எதுக்கு.? விடுங்க..? அவ எல்லாம் பல லவ் பாத்தவ..!''
'' ஓ.. ''
'' சரி.. அப்ப உனக்கு யாரும் கிடைக்கலியா ?''
'' ஆஹா..! கண்ண காட்னா எத்தனை பேர் வேணும்.? ஆனா.. அதெல்லாம் காதல் ஆகுமா.? நமக்கே நமக்குனு ஒருத்தரை நம்ம மனசுக்கு புடிக்கும். அதுதான் காதல்.. !!'' என்றாள் திவ்யா.
'' அஹ்ஹடா.. !!!'' எனக் கை தட்டிச் சிரித்தான் நவநீதன். ''பின்ற போ..!''
அதேநேரம் அவன் மொபைல் அழைத்தது. எடுத்துப் பார்த்தான். பிரேம் அழைத்திருந்தான்.!!
ஆன் செய்தான்.
'' ஹலோ. ?''
'' நவநி.. எங்கடா இருக்க? ''
'' இங்கதான்டா.. ஏன்..?''
'' வீட்லயா ?''
'' ஆமா.. ''
'' ப்ரீயா இருந்தேன்னா வாடா..''
'' எங்க வரது..?''
'' காட்டுக்குத்தான். நம்ம பிய்ய மரக் காட்டுக்கு..''
''ம் வரேன். '' என்றான்.
'' சீக்கிரம் வா.'' எனக் கட் பண்ணினான் பிரேம்.
'' யாரு ?'' திவ்யா கேட்டாள்.
'' பிரேம் '' என்றான்.
சட்டென அவள் முகம் மாறியது.
''என்னவாம் ?''
'' காட்டுக்குள்ள இருக்கானாம். சும்மா கூப்பிடறான்.! சரி திவ்யா நான் போறேன். அன்புக்கு போன் பண்ணி பேசிக்கறேன்.! நீ நல்லா சாப்பிட்டு.. தூங்கு..!'' என எழுந்தான் நவநீதன்.
அவனிடம் அவள் இன்னும் பேசவேண்டியது பாக்கி இருப்பதைப் போலத் தோன்றியது. அதை மறைத்துக் கொண்டு
''ம்.. '' என முனகினாள். ''பசங்க கூடல்லாம் கொஞ்சம் அளாவவே வெச்சுகுங்க..!! நம்ம ஊர் பசங்க அவ்ளோ நல்லவங்க.. !''
'' ஓகே. ஓகே. . தேங்க்ஸ்..! பை.. பை..!'' என டாடா காட்டிவிட்டு அவள் வீட்டில் இருந்து கிளம்பினான் நவநீதன்.!!!
நேராக அவன் அன்பு வீட்டுக்குத்தான் போனான். அவன் போனபோது திவ்யா வீட்டின் முன்னால் வந்து கதவுப் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தாள். கருப்பும் சிவப்பும் கலந்த நிறத்தில் ஒரு நைட்டியைப் போட்டிருந்தாள்..!!!
''வாங்க..'' அவனைப் பார்த்ததும் முகம் மலரப் புன்னகைத்தாள்.
''அன்பு இல்லையா ?'' அவனும் மெல்லிய புன்னகையைக் காட்டிக் கேட்டான்.
'' இல்ல.. ''
'' எங்க போனான்.?''
'' யாருக்கென்ன தெரியும்..?'' என்று சிரித்த அவள் சிரிப்பு அவனை ஈர்த்தது. அவள் கண்கள் காந்தப் பார்வை வீசியது. அவன் இதயம் திடுமென லயம் மாறியது.
'' எங்க போனான்னு.. தெரியாதா.?''
'' தெரியாது. அதெல்லாம் அவரு சொல்லவும் மாட்டாரு..! உள்ள வாங்க.. !''
'' யாரு இருக்கா வீட்ல? ''
'' யாரும் இல்ல. நான் மட்டும்தான் தனியா இருக்கேன்..''
'' உங்கப்பா.. அம்மா..?''
'' தோட்டம் போய்ட்டாங்க.! பரவால்ல உள்ள வாங்க..!'' என்று விட்டு மெல்ல நகர்ந்து உள்ளே போனாள்.
மறுக்க மனம் இல்லை. ஒரு தயக்கத்துக்குப் பின்.. மெதுவாக உள்ளே போனான். வீட்டுக்குள் டிவியில் சீரியல் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. சேரை எடுத்து அவனுக்கு வசதியாகப் போட்டாள் திவ்யா.
'' காபி வெக்கட்டுமா..?''
'' இல்ல.. பரவால்ல வேண்டாம்..''
'' அன்பை பாக்கனுமா ?''
'' ம்.. ''
'' எதுக்கு. ?''
'' சும்மாதான். ஒரு நண்பனை எதுக்கு பாப்பாங்க.. ?''
'' ஓ.. நண்பன்.? ம்.. நல்ல நண்பன்.!'' எனக் கிண்டல் செய்து சிரித்தாள். சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றாள்.!
அவனும் சிரித்தான். என்ன பேசுவதெனப் புரியாமல்.. பொதுவாகக் கேட்டான்.
'' சமையல் பண்ணியாச்சா ?''
'' ம்.. ஆச்சு.. ''
'' என்ன ஸ்பெஷல.. ?''
'' நத்திங் ஸ்பெஷல்.!'' சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றவள் மெதுவாக முன்னும் பின்னுமாக அசைந்தாள். அவள் அப்படி அசையும் போது.. நைட்டியை மீறி.. வளர்ந்து நின்ற.. திவ்யாவின் இளமைக் கலசங்கள் மீது அவன் பார்வை போவதை அவனால் தவிர்க்க முடியவில்லை..!!!
'' அப்பறம்... '' என இழுத்தாள் திவ்யா.
அவள் கண்கள் ஒரு மாதிரி அவனை ஏக்கமாக விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
அவள் கண்களை அவனால் ஒரு நொடிக்கு மேல் பார்க்க முடியவில்லை. சட்டென பார்வையை டிவி பக்கம் திருப்பிக் கொண்டு கேட்டான்.
'' பிரமி வரலயா..?''
'' இல்ல..'' என்றாள் ''ஏன்.. அவ எதுக்கு ?''
'' இ.. இல்ல. உன் பிரெண்டு. உன்ன பாக்க வருவா இல்ல..?''
'' வந்துருப்பா. இன்னும் இங்க வரல.! நான் அங்க வருவேன்னு நினைச்சிட்டு இருந்தாலும் இருப்பா..''
'' ஓ..'' மீண்டும் டிவியைப் பார்த்தான்.
ஒரு நிமிடம் அமைதி. மீண்டும்
''அப்பறம்.. '' என்றாள் திவ்யா.
அவளைப் பார்த்தான்.
''என்ன..?''
'' எப்ப மேரேஜ்..?''
'' இப்பால என்ன அவசரம்.?'' எனச் சிரித்தான்.
'' வயசு ஆகுதில்ல..?''
'' அது.. ஆகாமயா இருக்கும்..? சரி.. நீ எப்ப..?''
'' பண்ணலாம் '' என்று சிரித்தாள் ''மெதுவா..! எங்கள விட வயசுல பெரியவங்க நீங்களே இன்னும் பண்ணிக்கலை. எங்களுக்கு மட்டும் என்ன அவசரம்னு வேண்டாமா..?''
'' பசங்க நாங்க எப்ப வேணா பண்ணலாம்.? பொண்ணுக அப்படி பண்ண முடியுமா..? அதது காலா காலத்துல பண்ணிடனும்..!''
'' ம்.. நல்ல ஆள் கிடைச்சா பண்ணிடறதுதான்.'' எனச் சன்னமாகச் சொல்லி விட்டுக் கேட்டாள். ''நீங்க யாருக்காவது வெய்ட் பண்ணிட்டு இருக்கிங்களா..?''
'' ஆமா.. உங்கண்ணனுக்காக..'' என்றான்.
'' ஆஹ்ஹ்..'' எனச் சிரித்தாள். சுவற்றில் உந்தி முன்னால் வந்து பின்னால் போனாள். அவள் பிருஷ்டங்களை சுவற்றில் அழுத்தினாள்.
''இந்த வெய்ட்டிங் இல்ல.. மேரேஜ்க்கு.. யாருக்காவது வெய்ட் பண்றிங்களானு கேட்டேன். ''
'' ச்ச.. அப்படி எல்லாம் இல்லை. வெய்ட் பண்ற அளவுக்கு நமக்கு யாரு இருக்கா.?''
'' ஏன் இல்லை ? கவி இருக்கா இல்ல.? முறைப் பொண்ணு. கவி இல்லேன்னா அவ தங்கச்சி அமுதா..?''
'' ஏய்.. அமுதால்லாம் ரொம்ப சின்ன பொண்ணுப்பா..!''
'' சரி. கவி.. ?''
'' அதெல்லாம் எதுவும் இல்ல..! அப்படி ஒரு ஐடியாவே இல்ல. ''
'' ஏன்.. அவ லீனா இருக்கான்னா..?''
'' சே..ச்சே.. அதெல்லாம் இல்ல திவ்யா..''
'' சரி.. சரி.. கோவிச்சுக்காதிங்க. சும்மாதான் கேட்டேன். என்ன சொல்றீங்கனு பாக்கலாம்னு..''
'' அவள்ளாம் இன்னும் விளையாட்டு புள்ளை.. திவ்யா. !!''
'' ஆமா.. நல்லா சொன்னீங்க. இப்பல்லாம் சிக்ஸ்த் படிக்கறப்பவே.. விளையாட்டு புத்தி மாறிப் போகுது. இவ காலேஜ் போறா..? நீங்க எதுவும் நினைச்சுக்காதிங்க. நான் சும்மாதான் சொன்னேன்..'' என்றாள்.
'' ம்.. '' டிவியைப் பார்த்தான்.
'' ஓகே.. அப்பறம்..'' என மீண்டும் எதற்கோ அடிப் போட்டாள்.
'' அப்பறம்..?''
'' லவ்வு.. கிவ்வு ஏதாவது.. ?''
'' யாரு.. நானா..?''
'' ம் .''
'' ஹாஹா.. அதெல்லாம் எதுவுமில்லேனு.. சொன்னேனா இல்லையா.?'' என்றுவிட்டு சிரித்துக் கொண்டே அவளைக் கேட்டான் நவநீதன்.
'' அப்பறம்...நீ எப்படி.? லவ்வு... கிவ்வு...னு.. ஏதாவது....?''
அவள் முகத்தில் திடுமென ஒரு பிரகாசம். கண்களில் ஒரு மின்னல் கீற்று. உதடுகள் மலரச் சிரித்தவள் மெதுவாக முனகினாள்.
'' இதுவர இல்ல...''
திவ்யாவை ஒரு நொடி உற்றுப் பார்த்தான் நவநீதன். அவள் முகத் தோற்றத்துக்கும் அவள் வார்த்தைக்கும் தொடர்பில்லாததைப் போல தெரிந்தது.! பிரேமைப் பற்றிக் கேட்க வாய் துடித்தது. ஆனால் அவளே 'இதுவர இல்ல' என்கிறாள். இப்போது போய் அதைக் கேட்டால் அவளது மனநிலை கெட்டு விடும்.
பேச்சை மாற்றும் நோக்கில்..
'' பிரமி.?'' என்று கேட்டான்.
'' அவ லெவல் எல்லாம் வேற..'' எனச் சிரித்தாள்.
'' அப்படி என்ன லெவல் அவளுது..?''
'' அதெல்லாம் உங்களுக்கு எதுக்கு.? விடுங்க..? அவ எல்லாம் பல லவ் பாத்தவ..!''
'' ஓ.. ''
'' சரி.. அப்ப உனக்கு யாரும் கிடைக்கலியா ?''
'' ஆஹா..! கண்ண காட்னா எத்தனை பேர் வேணும்.? ஆனா.. அதெல்லாம் காதல் ஆகுமா.? நமக்கே நமக்குனு ஒருத்தரை நம்ம மனசுக்கு புடிக்கும். அதுதான் காதல்.. !!'' என்றாள் திவ்யா.
'' அஹ்ஹடா.. !!!'' எனக் கை தட்டிச் சிரித்தான் நவநீதன். ''பின்ற போ..!''
அதேநேரம் அவன் மொபைல் அழைத்தது. எடுத்துப் பார்த்தான். பிரேம் அழைத்திருந்தான்.!!
ஆன் செய்தான்.
'' ஹலோ. ?''
'' நவநி.. எங்கடா இருக்க? ''
'' இங்கதான்டா.. ஏன்..?''
'' வீட்லயா ?''
'' ஆமா.. ''
'' ப்ரீயா இருந்தேன்னா வாடா..''
'' எங்க வரது..?''
'' காட்டுக்குத்தான். நம்ம பிய்ய மரக் காட்டுக்கு..''
''ம் வரேன். '' என்றான்.
'' சீக்கிரம் வா.'' எனக் கட் பண்ணினான் பிரேம்.
'' யாரு ?'' திவ்யா கேட்டாள்.
'' பிரேம் '' என்றான்.
சட்டென அவள் முகம் மாறியது.
''என்னவாம் ?''
'' காட்டுக்குள்ள இருக்கானாம். சும்மா கூப்பிடறான்.! சரி திவ்யா நான் போறேன். அன்புக்கு போன் பண்ணி பேசிக்கறேன்.! நீ நல்லா சாப்பிட்டு.. தூங்கு..!'' என எழுந்தான் நவநீதன்.
அவனிடம் அவள் இன்னும் பேசவேண்டியது பாக்கி இருப்பதைப் போலத் தோன்றியது. அதை மறைத்துக் கொண்டு
''ம்.. '' என முனகினாள். ''பசங்க கூடல்லாம் கொஞ்சம் அளாவவே வெச்சுகுங்க..!! நம்ம ஊர் பசங்க அவ்ளோ நல்லவங்க.. !''
'' ஓகே. ஓகே. . தேங்க்ஸ்..! பை.. பை..!'' என டாடா காட்டிவிட்டு அவள் வீட்டில் இருந்து கிளம்பினான் நவநீதன்.!!!