Adultery ఇదీ... నా కథ

[Lakshmi]

నా కథ...8

మార్నింగ్ 5.30 కి సెల్ లో అలారం మోగడంతో నాకు మెలకువ వచ్చింది...
కళ్ళు తెరిచి చూస్తే రవి లేడు..
హమ్మయ్య రాత్రి జరిగింది అంతా కల అన్నమాట ... అని రిలీఫ్ ఫీలయ్యాను..
నా రూమ్ తలుపు మూసి ఉంది కాని లాక్ చేసిలేదు..
నా భుజాల వరకు దుప్పటి కప్పి ఉంది...
దుప్పటి తీసి చూస్తే ఒంటిమీద బట్టలేమీ లేవు...
చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా..
ముందు వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసి వచ్చా...
బెడ్ మీద నా బట్టలు చిందర వందరగా పడి ఉన్నాయి...
కల్లో అదంతా జరిగితే నా బట్టలేలా ఊడి పోయాయో అర్థం కాలేదు..
కల్లో రవి అలా చేస్తున్నట్టు ఊహిస్తూ నేనే విప్పేసానా...
అని ఆలోచిస్తూ బెడ్ మీద కూర్చుని నా ఒంటి వైపు పరిశీలనగా చూసుకున్నాను...
తొడల మీద ఏవో మరకలు ఉన్నాయి....
వేళ్ళు పెట్టుకొని కెళుక్కునే అలవాటు ఉంది నాకు...
అలా అప్పుడప్పుడు తొడల మీద మరకలు అయ్యేవి...
రాత్రి కూడా కల్లో అలాగే కెళుక్కుని ఉంటాననుకుంటా..
కానీ ఇప్పుడు ఎక్కువ మరకలున్నాయి..
రంగులో కూడా తేడా కనబడింది..
ఎప్పుడూ లేనిది ఈ సారి ఎరుపు నలుపుల మధ్య రంగు మరకలున్నాయి...
మొదటి సారి నాకు అనుమానం కలిగింది ... రాత్రి జరిగింది కల కాదేమో అని..
నా ఎద మీద చూస్తే సళ్ళ మీద చిన్న చిన్న గాట్లు కనబడ్డాయి..
ముట్టుకుంటే నొప్పిగా కూడా ఉంది....
అనుమానం ఇంకా పెరిగింది..
బెడ్ మీద చూస్తే బెడ్ షీట్ మీద కూడా మరకలు ఉన్నాయి...
కొన్ని రక్తపు మరకల్లాగా ఉన్నాయి...
జరిగింది కల కాదు నిజమే అని అనిపించే సరికి కాళ్ళు చేతులు వణకడం మొదలయ్యాయి...
తల తిరిగినట్టనిపించింది..
 గుండెల్లోంచి దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది...
ఆగకుండా కన్నీళ్లు కారుతుంటే..బెడ్ మీద అలాగే పడుకుని మౌనంగా చాలా సేపు ఏడ్చాను...

ముందురోజు జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ గుర్తుకొచ్చిన కొద్దీ దుఃఖం ఎక్కువయింది...
బెడ్ మీద రవి రాసిన చీటీ కనబడింది..
అందులోని వాక్యాలు గుర్తుకొచ్చి మరింత ఏడుపు వచ్చింది...
దాన్ని తీసుకుని నలిపి కసిదీరా విసిరి కొట్టాను..
అది డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ కిందకి వెళ్లి పోయింది...

ఇదంతా ఎందుకు జరిగిందా అని ఆలోచిస్తే ఏమీ అర్థం కావడంలేదు..
మధ్యాహ్నమంతా ఒకలా ఉన్నవాడు.. రాత్రికి అలా చేయడం ఇప్పటికీ నమ్మ బుద్దెయ్యడం లేదు నాకు..
కానీ కనబడుతున్న సాక్ష్యాలు జరిగిన ఘోరాన్ని సూచిస్తున్నాయి...
తల్చుకున్నకొద్దీ ఏడుపోస్తుంది...
అలా ఎంత సేపు ఏడ్చానో తెలియదు..

చాలా సేపటికి దుఃఖం తగ్గింది...
కానీ మనసంతా బాధతో నిండిపోయి ఉంది..
ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచన మొదలయ్యింది...
మనసు పరిపరి విధాలుగా ఆలోచిస్తుంది...
జరిగిన విషయం అమ్మా వాళ్లకు చెప్పాలా వద్దా..
చెబితే వాళ్ళ రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుంది..
అసలు విని తట్టుకోగలరా...
బయట వాళ్ళకి తెలిస్తే నలుగురిలో నేను తిరగగలనా..
నా తప్పేమీ లేదు అంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా..
అమ్మా నాన్నలు బయట తలెత్తుకు తిరగగలరా...
రవి బెదిరించినట్టు అక్కకూ నా వల్ల ఇబ్బందులొస్తే...
ఇలా మనసులో అనేకమైన ప్రశ్నలు ఉదయించాయి...
కానీ ఎంత ఆలోచించినా ఒక్కదానికీ నాకు సమాధానం దొరకట్లేదు...
ఇంతలో...
"అక్షరా...." అనే అమ్మ పిలుపుతో పాటు తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినబడింది...

మార్నింగ్ 5.30 కి సెల్ లో అలారం మోగడంతో నాకు మెలకువ వచ్చింది...

కళ్ళు తెరిచి చూస్తే రవి లేడు..

హమ్మయ్య రాత్రి జరిగింది అంతా కల అన్నమాట ... అని రిలీఫ్ ఫీలయ్యాను..

నా రూమ్ తలుపు మూసి ఉంది కాని లాక్ చేసిలేదు..

నా భుజాల వరకు దుప్పటి కప్పి ఉంది...

దుప్పటి తీసి చూస్తే ఒంటిమీద బట్టలేమీ లేవు...

చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా..

ముందు వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసి వచ్చా...

బెడ్ మీద నా బట్టలు చిందర వందరగా పడి ఉన్నాయి...

కల్లో అదంతా జరిగితే నా బట్టలేలా ఊడి పోయాయో అర్థం కాలేదు..

కల్లో రవి అలా చేస్తున్నట్టు ఊహిస్తూ నేనే విప్పేసానా...

అని ఆలోచిస్తూ బెడ్ మీద కూర్చుని నా ఒంటి వైపు పరిశీలనగా చూసుకున్నాను...

తొడల మీద ఏవో మరకలు ఉన్నాయి....

వేళ్ళు పెట్టుకొని కెళుక్కునే అలవాటు ఉంది నాకు...

అలా అప్పుడప్పుడు తొడల మీద మరకలు అయ్యేవి...

రాత్రి కూడా కల్లో అలాగే కెళుక్కుని ఉంటాననుకుంటా..

కానీ ఇప్పుడు ఎక్కువ మరకలున్నాయి..

రంగులో కూడా తేడా కనబడింది..

ఎప్పుడూ లేనిది ఈ సారి ఎరుపు నలుపుల మధ్య రంగు మరకలున్నాయి...

మొదటి సారి నాకు అనుమానం కలిగింది ... రాత్రి జరిగింది కల కాదేమో అని..

నా ఎద మీద చూస్తే సళ్ళ మీద చిన్న చిన్న గాట్లు కనబడ్డాయి..

ముట్టుకుంటే నొప్పిగా కూడా ఉంది....

అనుమానం ఇంకా పెరిగింది..

బెడ్ మీద చూస్తే బెడ్ షీట్ మీద కూడా మరకలు ఉన్నాయి...

కొన్ని రక్తపు మరకల్లాగా ఉన్నాయి...

జరిగింది కల కాదు నిజమే అని అనిపించే సరికి కాళ్ళు చేతులు వణకడం మొదలయ్యాయి...

తల తిరిగినట్టనిపించింది..

 గుండెల్లోంచి దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది...

ఆగకుండా కన్నీళ్లు కారుతుంటే..బెడ్ మీద అలాగే పడుకుని మౌనంగా చాలా సేపు ఏడ్చాను...

ముందురోజు జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ గుర్తుకొచ్చిన కొద్దీ దుఃఖం ఎక్కువయింది...

బెడ్ మీద రవి రాసిన చీటీ కనబడింది..

అందులోని వాక్యాలు గుర్తుకొచ్చి మరింత ఏడుపు వచ్చింది...

దాన్ని తీసుకుని నలిపి కసిదీరా విసిరి కొట్టాను..

అది డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ కిందకి వెళ్లి పోయింది...

ఇదంతా ఎందుకు జరిగిందా అని ఆలోచిస్తే ఏమీ అర్థం కావడంలేదు..

మధ్యాహ్నమంతా ఒకలా ఉన్నవాడు.. రాత్రికి అలా చేయడం ఇప్పటికీ నమ్మ బుద్దెయ్యడం లేదు నాకు..

కానీ కనబడుతున్న సాక్ష్యాలు జరిగిన ఘోరాన్ని సూచిస్తున్నాయి...

తల్చుకున్నకొద్దీ ఏడుపోస్తుంది...

అలా ఎంత సేపు ఏడ్చానో తెలియదు..

చాలా సేపటికి దుఃఖం తగ్గింది...

కానీ మనసంతా బాధతో నిండిపోయి ఉంది..

ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచన మొదలయ్యింది...

మనసు పరిపరి విధాలుగా ఆలోచిస్తుంది...

జరిగిన విషయం అమ్మా వాళ్లకు చెప్పాలా వద్దా..

చెబితే వాళ్ళ రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుంది..

అసలు విని తట్టుకోగలరా...

బయట వాళ్ళకి తెలిస్తే నలుగురిలో నేను తిరగగలనా..

నా తప్పేమీ లేదు అంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా..

అమ్మా నాన్నలు బయట తలెత్తుకు తిరగగలరా...

రవి బెదిరించినట్టు అక్కకూ నా వల్ల ఇబ్బందులొస్తే...

ఇలా మనసులో అనేకమైన ప్రశ్నలు ఉదయించాయి...

కానీ ఎంత ఆలోచించినా ఒక్కదానికీ నాకు సమాధానం దొరకట్లేదు...

ఇంతలో...

"అక్షరా...." అనే అమ్మ పిలుపుతో పాటు తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినబడింది...