(11-05-2024, 09:33 AM)nuttynirmal Wrote: அரவிந்தன் கண் விழித்துப் பார்த்தபோது, அவனுக்கு தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்ற நினைவு வர சில வினாடிகள் ஆனது. தான் இப்போது தங்களது புதிய வீட்டில் இருப்பதை உணர்ந்த அரவிந்தன் வேகவேகமாக எழுந்தான்.
அவன் உடம்பில் ஒரு துணிகூட இல்லாமல் நிர்வாணமாக இருப்பதை உணர்ந்த அரவிந்தனுக்கு சற்று நேரத்திற்கு முன்னால் நடந்த விஷயங்கள் அனைத்தும் ஒவ்வொன்றாக ஞாபகம் வர ஆரம்பித்தது.
தான் அந்த கட்டில் சிற்பத்தை ஓத்து முடித்து கஞ்சியை கொட்டியபோது, தன் சுன்னியில் இரத்தம் போன்று ஏதோ ஒட்டியிருக்க, அதைப் பார்த்து மயங்கி விழுந்தது ஞாபகம் வந்தது அரவிந்தனுக்கு. உடனே தன் சுன்னியைப் பார்த்தான் அரவிந்தன். அது ஓத்து முடித்த களைப்பில் சுருங்கிப் போயிருந்தது. ஆனால் அதில் இரத்தம் படிந்ததற்கான எந்த தடயமும் இருக்கவில்லை.
உடனே அந்த கட்டிலை ஆராய்ந்து பார்த்தான். அதில் எந்த சிற்ப வேலைபாடுகளும் இருக்கவில்லை. ஒரு நிமிடம் அங்கு என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்துகொள்ள முடியாமல், அந்த கட்டிலை சுற்றி சுற்றி பார்த்தான் அரவிந்தன்.
ஆனால் அந்த கட்டில், வேலையாட்கள் எப்படி கொண்டுவந்து வைத்துவிட்டு சென்றார்களோ அப்படியே இருந்தது. அதில் எந்தவொரு சிற்பமும் இருக்கவில்லை. ஆனால் தன் சுன்னியில் மட்டும் ஏதோ ஒரு கூதியை ஓத்ததுபோன்ற வலியை உணர்ந்தான்.
நடப்பதையெல்லாம் பார்த்து, அரவிந்தனுக்கு பயம் தொற்றிக்கொள்ள வேகவேகமாக தன் ஆடைகளை எடுத்து அவசர அவசரமாக போட்டுக்கொண்டு, பேன்ட்டின் ஜிப்பைக்கூட மூடாமல் அங்கிருந்து ஓட்டம் பிடித்தான் அரவிந்தன்.
வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு அந்த வீட்டிலிருந்து வெகுதூரம் தள்ளி சென்ற பிறகுதான் அவனுக்கு படபடப்பு கொஞ்சம் குறைந்தது.
நிம்மதியுடன் அரவிந்தன் வீட்டை அடைந்தபோது, வழக்கம்போல கோபால் வாசலில் அமர்ந்து பேப்பர் படித்துக்கொண்டு இருந்தார். அவரைப் பார்த்து அரவிந்தனுக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது.
“உன்னால என்னை என்ன பண்ண முடியும்?” என்று சற்று நேரத்திற்கு முன்னால் ஆணவத்தில் அவர் பேசிய வார்த்தைகள் அரவிந்தனின் காதுகளில் மீண்டும் மீண்டும் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்தது.
கோபத்துடன் கோபாலின் அருகில் சென்ற அரவிந்தன் “யோவ்.. ஒரு இத்துப்போன கட்டிலை கொடுத்து எங்கள நல்லா ஏமாத்திட்டில? ஒழுங்கா எங்க பணத்தை திருப்பி கொடுத்திடு..” என்று கோபமாக, அதேசமயம் வீட்டிலிருக்கும் தன் அம்மாவுக்கும் கேட்காதபடியாக கோபாலிடம் சொன்னான் அரவிந்தன்.
அரவிந்தனின் இந்த நிலையைக் கண்ட கோபால், “என்ன தம்பி, ஏதோ சொல்ற? காது கேட்கல.. கொஞ்சம் சத்தமா சொல்லு..” என்று நக்கலாக சொன்னார்.
ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலின் ஆணவத்தை புரிந்துகொண்ட அரவிந்தன், கொஞ்சம் பொறுமையாக “சார்.. அந்த கட்டில் எனக்கு வேண்டாம்.. பணத்தை மட்டும் திருப்பி கொடுத்திடுங்க.. ப்ளீஸ்.. ஏற்கனவே ஒரு பேய் வீட்டை புரோக்கர் ஏமாத்தி தலையில கட்டிட்டாருன்னு என் அம்மா ரொம்ப வருத்தத்துல இருக்காங்க. இதுல நீங்களும் ஒரு பழைய கட்டிலை கொடுத்து எங்களை ஏமாத்தினது தெரிஞ்சா ரொம்ப மனசு உடஞ்சு போயிருவாங்க சார்..” என்று சொன்னான் அரவிந்தன்.
“அந்த கட்டிலை நான் உனக்கு கொடுக்கலையே தம்பி.. நீதான் அந்த சேட்கிட்ட நல்லா ஏமாந்திருக்க.. இப்போ என்கிட்ட வந்து நஷ்டயீடு கேட்குற?” என்றார் கோபால்.
“இல்ல இல்ல.. நீங்களும் அந்த சேட்டும் சேர்ந்துதான் எங்களை திட்டம்போட்டு ஏமாத்திருக்கிங்க.. அதனால, இதுக்கு முழு பொறுப்பு நீங்கதான்..” என்றான் அரவிந்தன்.
“நான் எதுக்கு உங்கள ஏமாத்தனும்? உங்களுக்கும் எனக்கும் என்ன பகை இருக்கப்போவுது?” என்றான் கோபால்.
அரவிந்தன் எதையோ சொல்ல வர, அவன் வார்த்தைகள் தடுமாறியது. இருந்தாலும் “நீங்க என் அம்மாவை.. அதனாலதான் எங்களை திட்டம்போட்டு ஏமாத்திட்டிங்க..” என்றான்.
“சாபாஸ்டா தம்பி.. உன்னை நான் சின்னப் பையன்னு நினைச்சேன்.. ஆனா நடந்த விஷயத்த தெளிவா புரிஞ்சு வச்சிருக்க..” என்று சொன்ன கோபால், “சரி சரி.. உனக்கு நான் அந்த பணத்தை கொடுத்திடுறேன்.. அதுபோக மேற்கொண்டு ஒரு இருபதாயிரம் தரேன்.. ஆனா அதுக்கு பதிலா எனக்கு நீ ஒன்னு தரனும்..” என்று பேரம் பேசினார் கோபால்.
கோபால் இப்படி சொன்னதும், “சரி.. உங்களுக்கு என்ன வேணும்?” என்று கேட்டான் அரவிந்தன்.
“உன் அம்மா மலர்விழி இருக்காளே, அவ இந்த வயசிலயும் புதுசா பூத்த மல்லிகைப்பூ மாதிரி இருக்கா.. அந்த மலர்ல நான் ஒரு தடவை தேன் எடுக்க ஆசைப்படுறேன்..” என்று கோபால் சொல்லும்போது, அவர் வேட்டிக்குள் இருக்கும் கருநாகம், வேட்டியை முட்டிக்கொண்டு படமெடுத்து ஆடுவதை கவனித்தான் அரவிந்தன்.
“பாரு தம்பி இவன.. நான் இருபதுல இருந்து அறுபது வரைக்கும் பல புண்டைகள போட்டுருக்கேன்.. ஆனா உன் அம்மா “மலர” நினைக்கும்போதே எப்படி ஆசை அடங்காம எப்படி துடிக்கிது பாரு..” என்று கோபால் சொல்ல, அரவிந்தன் கோபத்தின் உச்சிக்கு சென்று, “யோவ்.. என் அம்மாவை பத்தி தப்பாவா பேசுற? இப்பவே உன்ன என்ன பண்றேன் பாரு..” என்று கோபாலின் சட்டையை பிடித்தான்.
“டேய் கைய எடுடா..” என்று கையை தட்டிவிட்ட கோபால், “நீதானே பணம்கொடு பணம்கொடுன்னு கேட்ட.. நான் உனக்கு தரவேண்டிய பணத்தை அந்த சேட்கிட்ட கொடுத்திட்டேன். நீ மறுபடி மறுபடி வந்து எங்கிட்ட பணம் கேட்டா, அதுக்கு பதிலா உன் அம்மாவைக் கேட்கத்தான் செய்வேன்..” என்றார்.
இதுக்குமேல் இந்த ஏமாற்றுக்காரனிடம் பேசி எந்த பயனும் இல்லை என்று அரவிந்தனுக்கு புரிந்தது. அந்த காமுகனை கண்டிக்க நினைத்தால், தன் அம்மாவின் கற்புதான் கலங்கப்படும் என்று நினைத்தவன், அமைதியாக அங்கிருந்து வந்துவிட்டான்.
கனத்த இதயத்துடன் வீட்டுக்கு செல்ல, அங்கே அவன் அம்மா “சோபாவில் அமர்ந்து தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாள். டீ.வியில் ஒரு கள்ளத்தொடர்பு சீரியல் ஓடிக்கொண்டு இருக்க, அரவிந்தன் டிமோட்டை எடுத்து டீ.வியை ஆஃப் செய்தான்.
அரவிந்தனின் அம்மா மலர்விழி, டீ.வி பார்த்தபடியே தூங்குவது ஒன்றும் புதிதல்ல. ஆனால் அன்று மட்டும் அரவிந்தன் அவளிடம் ஒரு புதுமையைக் கண்டான்.
பேன் காற்றில் அவளது புடவை விலகியிருக்க, அவளது மாம்பழ முலைகளில் ஒன்று, “வந்து என்னை கடிடா..” என்று அரவிந்தனுக்கு அழைப்பு விடுப்பதுபோல இருந்தது.
“ச்சே.. ச்சே.. இதெல்லாம் தப்பு..” என்று நினைத்துக்கொண்டு, தன் அறைக்கு செல்ல முயற்சித்த அரவிந்தன், ஒரு வினாடி நின்று தன் அம்மாவின் முலைகளை மீண்டும் பார்த்தான்.
“தான் சிறுவயதில் வாய் வைத்து சப்பி பால் குடித்த முலைகள்தானே அவை? இப்போது மட்டும் அதைத் தொட்டுப் பார்க்க நமக்கு என்ன கூச்சம்?” என்று அரவிந்தனின் மனதில் சிந்தனைகள் ஓட, ஒரே ஒரு முறை அந்த முலைகளைத் தொட்டுப் பார்த்தால் என்ன என்ற ஆசை அரவிந்தனுக்கு வந்தது.
மலர்விழி நன்றாக உறங்கிக்கொண்டிருக்க, அரவிந்தன் மெதுவாக அவள் பக்கம் சென்று தன் கை அவள் முலைகளைப் பிடிக்க பக்கம் கொண்டு சென்றான்.
அப்போது எதிர்பாராத விதமாக மலர்விழி திடிக்கிட்டு எழ, அரவிந்தன் தன் முன்னால் நின்றுகொண்டு, தன்னை நோக்கி கையைக் கொண்டுவருவதைப் பார்த்து மலர்விழி ஒரு வினாடி அதிர்ந்துபோனாள்.
“அ.. அரவிந்தா.. என்ன? என்ன பண்ற?” என்று கேட்க, அரவிந்தனுக்கு பயத்தில் அவன் கொட்டைகள் இரண்டும், அடிவயிற்றுக்குள் சென்றுவிட்டதைப் போல உணர்ந்தான்.
இருந்தாலும் சமாளிக்கும் விதமாக “இ.. இல்லம்மா.. நீ இப்படி தூங்கிட்டு இருந்ததைப் பாத்ததும், உனக்கு உடம்பு சரியில்லையோன்னு நினைச்சேன்மா.. சரி.. சரி.. உன் உடம்புக்கு ஏதும் இல்லையே?” என்ற அரவிந்தன், மலர்விழியின் முலையைச் தொடச்சென்ற கையால், தன் அம்மாவின் கழுத்தைத் தொட்டுப்பார்த்தபடி கேட்டான்.
“உடம்புக்கெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா அரவிந்தா.. மனசுதான் கவலையா இருக்கு..” என்றாள் மலர்விழி.
“என்னம்மா என்னாச்சு?” என்றான் அரவிந்தன்.
அப்போது அரவிந்தனை ஒரு மாதிரி பார்த்தாள் மலர்விழி. உடனே அரவிந்தன் “என்னம்மா? ஏன் என்ன ஒரு மாதிரி பாக்குற?” என்றான்.
“இல்ல.. வழக்கமா என்னை மம்மி மம்மின்னு தான் சொல்லுவ.. நான் அம்மான்னு சொல்லச் சொன்னாலும், எனக்கு மம்மின்னு சொல்லத்தான் பிடிக்கும்ன்னு சொல்லுவ.. இப்போ என்னாச்சு?” என்றாள் மலர்விழி.
அரவிந்தனுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. சற்று நேரத்திற்கு முன்னால், தன் அம்மாவை தன் ஆசை நாயகியாக நினைத்து, அந்த மந்திரக் கட்டிலை ஓத்தது நினைவுக்கு வந்தது. மம்மி என்று சொல்வதைவிட, காம போதையில், தன்னை மறந்து தன் தாய்மொழியில், “அம்மா” என்று அவன் வாயிலிருந்து வெளிப்பட்ட வார்த்தைகள், வயாகரா இல்லாமலேயே அவன் ஆண்மையை விரைக்கச் செய்த அனுபவத்தை தன் அம்மாவிடம் சொல்லவா முடியும்?
அதனால் “அது.. அது வந்தும்மா.. இல்ல.. மம்மி.. ஏதோ கூப்பிடனும்ன்னு தோனுச்சு.. கூப்பிட்டேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு, பேச்சை திசைதிருப்பும் விதமாக “சரி மம்மி.. வீட்டை க்ளீன் பண்ணிட்டாங்க..” என்றான்.
“ஆமா அரவிந்தா.. புரோக்கர் போன் பண்ணிச் சொன்னாரு.. நாளைக்கு மறுநாள் நாள் நல்லா இருக்காம்.. அன்னைக்கே பால்காய்ச்சி, ஹோமம் பண்ணிடலாம்ன்னு சொன்னாரு. நானும் சரின்னு சொல்லிட்டேன்..” என்றாள் மலர்விழி.
“ஆமா அரவிந்தா.. உன்கிட்ட ஒன்னு கேட்கனும்? நீ அம்மாவுக்கு தெரியாம என்ன காரியம் செஞ்சிருக்க?” என்று மலர்விழி கேட்டதும், அரவிந்தனுக்கு உடம்பெல்லாம் வியர்த்துக்கொட்டி, உதறலெடுக்க ஆரம்பித்தது.
“என்.. என்னம்மா? நான் என்ன செஞ்சேன்?” என்றான் அரவிந்தன்.
“நம்ம ஹவுஸ் ஓனர்கிட்ட, நமக்கு தர வேண்டிய அட்வான்ஸ் பணத்துக்கு பதிலா ஏதோ கட்டில் கேட்டு வாங்கியிருக்கிறதா ஹவுஸ் ஓனர் சொன்னாரு.. இந்த விஷயத்தை ஏன் என்கிட்ட சொல்லலை? நான் காலையில ஹவுஸ் ஓனர்கிட்ட, அட்வான்ஸ் பணத்தை பத்தி பேசும்போது அவர் சொல்லித்தான் எனக்கு விஷயமே தெரியும்..” என்றாள் மலர்விழி.
“அம்மா.. அது வந்து.. உனக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் கொடுக்கலாம்ன்னுதான்.. நான் செஞ்சது தப்புன்னா என்னை மன்னிச்சிடுமா..” என்றான் அரவிந்தன்.
“எனக்கு உன் மேல எந்த கோபமும் இல்லடா.. சொல்லப்போனா உன்ன நினைச்சு எனக்கு பெருமையா இருக்கு.. அம்மாவோட ஆசைக்காக நீ செஞ்ச இந்த விஷயத்தை நினைச்சு அம்மாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்டா செல்லம்..” என்று அவன் நெற்றியில் பாசத்தோடு ஒரு முத்தமிட்டாள் மலர்விழி.
“சரி சரி.. கட்டில் எப்படியிருக்கு?” என்று மலர்விழி கேட்டதும், அரவிந்தனுக்கு தான் ஏமாற்றப்பட்ட விஷயத்தை சொல்லும் துணிவு இல்லை. அதனால் அவளை சமாளிக்கும் விதமாக, “ம்ம்ம்.. நாளைக்கு நீயே வந்து பாரும்மா..” என்று சொல்லி சமாளித்துவிட்டு, தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டான்.
மறுநாள் புது வீட்டுக்கு பால்காய்ச்சும் வேலையில் இறங்கினார்கள் அம்மாவும் மகனும். பால்காய்ச்வும், ஹாமம் செய்யவும் எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து முடித்துவிட்டு, வீட்டை சுத்தம் செய்துவிட்டு வரலாம் என்று அரவிந்தனும், மலர்விழியும் தங்களது புது வீட்டுக்கு சென்றனர்.
வீட்டுக்கு வந்ததுமே, மலர்விழி ஆசையாக கட்டிலைப் பார்க்க பெட்ரூம் செல்ல, அரவிந்தனுக்கு இதயம் பக் பக் என்று பலமடங்கு வேகத்தில் துடிக்க ஆரம்பித்தது.
சரி தன் அம்மாவிடம் இதற்கு மேலும் உண்மையை மறைக்க முடியாது என்று நினைத்த அரவிந்தன், “அம்மா.. உங்கிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லனும்..” என்றான்.
“எதுவா இருந்தாலும் அப்புறம் சொல்லுடா..” என்ற மலர்விழி பெட்ரூமுக்குள் நுழைய அரவிந்தன் உள்ளே செல்ல மனமில்லாமல் வெளியே நின்றுவிட்டான்.
உள்ளே சென்ற மலர்விழி “அரவிந்தா..” என்று கூப்பிட, “நன்றாக மாட்டிக்கொண்டோம்..” என்று அரவிந்தன் தயங்கித் தயங்கி உள்ளே செல்ல, “டேய் அரவிந்தா.. சபாஸ்.. உன்ன சின்னப் பையன்னு நினைச்சேன்.. ஆனா இப்படியொரு கட்டிலை வாங்கியிருக்க..” என்று மலர்விழி சொல்ல அரவிந்தன் அந்த கட்டிலைப் பார்த்தான்.
கட்டிலைப் பார்த்த அரவிந்தனுக்கு இதயமே நின்றுவிடும்போல இருந்தது.
நேற்று உருக்குலைந்து பார்க்கவே முகம்சுளிக்க வைப்பதுபோல இருந்த கட்டில், இன்று பளபளவென்று ஜொலித்துக்கொண்டு இருந்தது.
உளுத்துப்போன மரம்போன்று இருந்த கட்டில், வார்னிஸ் அடித்து பளபளவென்று செய்ததுபோல மாறியிருந்தது. எந்த வேலைப்பாடுகளும் இல்லாத அந்த கட்டிலில், சிற்பக் கலைஞர்கள் பலர் சேர்ந்து பல ஆண்டுகள் செதுக்கியதைப்போன்று வேலைப்பாடுகள் இருந்தது.
ஆங்காங்கே சிற்ப வேலைப்பாடுகளுக்கு இடையே தங்கமுலாம் பூசப்பட்டு தகதகவென ஜொலித்துக்கொண்டிருந்தது அந்த கட்டில்.
“அரவிந்தா.. ரொம்ப தேங்க்ஸ்டா.. இதுமாதிரி ஒரு கட்டிலை நான் பாத்ததே இல்லை.. ரொம்ப அழகா இருக்குடா..” என்று சந்தோஷத்தில், தன் மகனை கட்டியணைத்துக்கொண்டாள் மலர்விழி.
தன் அம்மாவின் முலைகள் தன் மார்பில் பட்டு நசுங்கிய நொடி, அரவிந்தனுக்கு நாடி நரம்புகள் அனைத்தும் முறுக்கேற ஆரம்பித்தது.
நடப்பது எல்லாம் அரவிந்தனுக்கு ஆச்சர்யத்தையும், அதே சமயம் பயத்தையும் கொடுக்க, இப்போதைக்கு இதைப் பற்றி அம்மாவிடம் எதுவும் பேச வேண்டாம் என்று அமைதியாக இருந்துவிட்டான்.
மறுநாள் காலை நல்ல நேரம் பார்த்து, வீட்டில் ஹோம வேலைகள் தொடங்கியது. புரோக்கிதர் வீட்டின் மத்தியில் யாகம் வளர்த்து, சில ஹோமங்களைச் செய்து முடித்தபின், மலர்விழி, பால்காய்ச்சி தன் மகனுக்கும் வீட்டுக்கு வந்திருந்த அக்கம் பக்கத்தினருக்கும் கொடுத்தாள்.
ஏற்கனவே பேய் வீடு என்று பேசப்பட்ட அந்த வீட்டுக்கு குடிவந்திருக்கும் அவர்களை பார்த்து, அக்கம் பக்கத்தினர் சில கிசுகிசுக்களை பேசிக்கொள்ள, அதில் ஒன்று அரவிந்தனின் காதில் விழுந்தது.
“யோவ்.. ஏற்கனவே இந்த வீட்டுல இருந்த பையன், அம்மா அக்கா ரெண்டு பேர் கூதியையும் போட்டு பொளந்தான்.. இப்போ அதே மாதிரி ஒரு அம்மாவும் மகனும் வந்திருக்காங்க..” என்று சொல்லி சிரித்தார் ஒருவர்.
“நீ சொல்றதும் சரிதான்யா.. அந்த அம்மாவுக்கு எப்படியும் நாப்பது நாப்பத்தஞ்சு வயசிருக்கும்.. ஆனா இன்னும் இளமையா இருக்காளே.. முப்பது வயசிலேயே என் பொண்டாட்டி கிழவிமாதிரி ஆயிட்டா.. ஆனா இவள பாரேன். சும்மா சிக்குன்னு இருக்கா..” என்றார் இன்னொருவர்.
இப்படி தன் அம்மாவின் அழகை அடுத்தவர் வர்ணப்பது அரவிந்தனுக்கு பெருமையாக இருந்தது. அதேநேரம் அந்த ஆள் சொன்னதுபோல நடந்தால் எப்படியிருக்கும் என்று நினைத்தபோது, அவன் சுன்னி எழுந்து நர்த்தனமாட ஆரம்பித்தது.
ஒரு வழியாக தங்களது புதுவீட்டை பால் காய்ச்சிய அடுத்த நாளே, தங்களது பழைய வீட்டை காலி செய்துவிட்டு, தங்களது புது வீட்டுக்கு குடிவந்தார்கள் மலர்விழியும், அவள் மகன் அரவிந்தனும்.
மலர்விழிக்கு, அந்த புரோக்கர் சொன்ன பிறகு அந்த வீட்டில் எந்தவித அமானுஷ்யமும் இல்லை என்று நினைத்தாள். ஆனால், அந்த வீட்டில் குறிப்பாக அந்த கட்டிலில் ஏதோ ஒரு அமானுஷ்ம் இருப்பதை அரவிந்தனால் உணர முடிந்தது.
இனி என்ன நடக்குமோ? என்ற பயம் அரவிந்தனுக்கு இருந்தாலும், அதை தன் அம்மாவுக்காக வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை அரவிந்தன்.
அன்று முதல் நாள் இரவை அந்த வீட்டில் கழிக்க அம்மாவும் மகனும் தயாராகினர்.
Nanba tharama iruku. Please update ASAP
Nuttynirmal
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
![[Image: big-tits-001-26.webp]](https://i.ibb.co/j6cvVxY/big-tits-001-26.webp)
![[Image: 20240521-140540.jpg]](https://i.ibb.co/pZd3Lqr/20240521-140540.jpg)
![[Image: Abitha.jpg]](https://i.postimg.cc/QtykKzYj/Abitha.jpg)