Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[Muralirk]

Super bro sema story super ah kondu poreenga super super please continue thanks for your story

[Arunkumar7895]

Nice start,waiting for opening of bedroom...

[Ammapasam]

Update bro

[srinath12]

அருமையான தலைப்பு, அருமையான தொடக்கம்.

அபிதா குஜலாம்பால் புகைப்படத்தை பார்த்ததும் என் சுன்னி அஜால் குஜால் ஆகிவிட்டது. மாநிற மேனி, நன்கு கடித்து இழுக்கப்பட்டதை போல் வீங்கிய உதடுகள், புடவை நன்கு கட்டியிருந்தாளும் விம்மி புடைத்துக் கொண்டு வரும் மார்பகங்கள், அவள் நகை அலங்காரம், அதுவும் விரல்களில் அவள் போட்டிருக்கும் மோதிரங்கள் சுண்டி இக்ழுகின்றன.

இரண்டாம் புகைப்படத்தில் தெரியும் பால் முலைகள் அசத்தல்.

60வது வயது கிழவன் சுன்னியையும் ஆட்டம் காண வைக்கும் அழகு.

புரோக்கர் எப்படி அவளை கண்களால் மேயாமல் இருக்கிறான், அந்த வீட்டு ஒனருடன் ஏன் செய்கை செய்தான்? அந்த அறையில் மந்திர கட்டில் உள்ளதா? அது புரோக்கருக்கும் தெரியுமா? இப்படி பல கேள்விகள் எழுகின்றன.

"இவை ஆவலால் எழும் கேள்விகள் மட்டுமே நண்பா, கருத்து திணிப்பல்ல".

உங்கள் எழுத்து நடையும் கதை சொல்லும் விதமும் பிரமாதம். அடுத்த அப்டேட்டிற்காக வைட்டிங்...

[nuttynirmal]

அன்று இரவு மலர்விழி சொந்த வீடு வாங்கப் போவதை நினைத்து மகிழ்ச்சியில் திளைத்திருந்தாள்.

 

“டேய் அரவிந்தா.. நமக்குன்னு சொந்தமா ஒரு வீடு வாங்கனும்ன்னு உங்க அப்பாவோட கனவு இப்போ நிறைவேறப்போவுதுடா.. ஆனா மனுசன் இதப் பாக்க குடுத்து வைக்காம போய் சேர்ந்துட்டாரு..” என்று அந்த சந்தோஷ தருணத்திலும் அவள் கண்களில் கண்ணீர் எட்டிப் பார்க்க தன் மகனிடம் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார்.

 

“அதனால என்ன மம்மி? அந்த வீட்டுக்கு அப்போவோட பேரையே வச்சிடலாம்..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, மலர்விழி “ம்ம்ம்.. ஆமா அரவிந்தா.. நீ சொல்றதுதான் சரி..” என்றவள் “அரவிந்தா, எனக்கும் ஒரு ஆசை இருக்கு..” என்று சொன்னாள் மலர்விழி.

 

“என்னம்மா? உனக்கென்ன ஆசை?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“நம்ம வீட்டுல இரும்பு கட்டில்தானே இருக்கு.. ஆனா பெட்ரூமுக்கு அழகே மரக்கட்டில்தான்டா.. அப்படியொரு மரக்கட்டில் வாங்கனும்ன்னு எனக்கு ரொம்ப நாளா ஆசை.. உன் அப்பா மரக்கட்டில் போடுற அளவுக்கு இங்க எங்க எடமிருக்கு? சொந்த வீடு வாங்கிட்டு பாத்துக்கலாம்ன்னு என்னோட ஆசைய நிறைவேத்தாமலேயே போய்ட்டாரு.. இப்போ நாம வாங்கப்போற வீட்டோட பெட்ரூம் ரொம்ப பெருசாத்தானே இருக்கு.. அதனால ஒரு மரக்கட்டில் வாங்கிப் போடனும்டா..” என்றாள் மலர்விழி.

 

தன் அம்மாவின் இந்த ஆசையைக் கேட்ட அரவிந்தன் “சரிம்மா.. உன் ஆசையை நான் நிறைவேத்துறேன்..” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது, அந்த வீடு புரோக்கரிடம் இருந்து போன் வந்தது.

 

மலர்விழி போனை எடுத்து “சொல்லுங்கண்ணா..” என்றாள்.

 

“என்னங்க.. வீடு உங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கா?” என்று கேட்டார் புரோக்கர்.

 

“ம்ம்ம்.. ரொம்ப பிடிச்சிருக்குண்ணா..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“சரி சரி.. அப்படின்னா நாளைக்கே ரிஜிஸ்ட்ரேஷனை வச்சுக்கலாமா?” என்று கேட்டார் புரோக்கர்.

 

“என்னது நாளைக்கேவா? என்னன்னா இவ்ளோ அவசரமா கேட்குறிங்க..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“இல்லம்மா.. அந்த வீட்டை வேற ஒருத்தர் 30 லட்சத்துக்கு வாங்க ஆசைப்படுறதா கேள்விப்பட்டேன். ஓனரும் முடிஞ்ச வரை வீட்டை வித்துட்டு வெளியூர் போகப்போறாங்க.. அதனாலதான் கேட்டேன்.. பிடிச்ச வீடு கைவிட்டு போயிடக்கூடாதுன்னு..” என்றார்.

 

“எனக்கு புரியுதுண்ணா.. ஆனா அந்த வீட்டு பெட்ரூமை நாங்க இன்னும் பாக்கலையே..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“பெட்ரூமும் என்னங்க பெட்ரூம்.. நீங்க இப்படி ஏதாவது யோசிச்சு காலத்த கடத்திட்டே போனா, அப்புறம் அந்த வீடு கிடைக்காது பாத்துக்கோங்க..” என்று சொல்ல, மலர்விழி “அண்ணா.. அண்ணா.. கோவிச்சிக்காதிங்க.. சரிண்ணா.. நாளைக்கே ரிஜிஸ்ட்ரேஷணை வச்சிக்கலாம்..” என்றாள் மலர்விழி.

 

மறுநாள் சொன்னபடியே ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் ஆபிஸ்க்கு மலர்விழியும், அவள் மகனும் சென்றனர்.

 

மலர்விழி இரண்டு இலட்சம் பணமாகவும், மீதி பணத்தை அந்த இடத்தில் வைத்தே அக்கவுன்ட் டிரான்ஸ்பர் செய்தாள். ரிஜிஸ்ட்ரேஷனுக்கு அந்த பெண் மட்டுமே வந்திருந்தாள். மேலும், அவளுக்கு உற்றார் உறவினர் என்று யாரும் வரவில்லை.

 

அந்த வீடு அந்த பெண் பெயரில்தான் இருந்தது. அந்த வீடு பற்றி வில்லங்கம் எதுவும் இல்லை என்பதால் ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் நல்லபடியாக முடிந்தது.

 

ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் முடிந்த கையோடு, மலர்விழி வீட்டுச் சாவியை வாங்கிக்கொண்டாள். பிறகு மலர்விழியிடம் “இதுதான் அந்த பெட்ரூம் சாவி..” என்று அந்த பெண் கொடுத்தாள்.

 

மலர்விழிக்கு சாவியை வாங்கிய உடனேயே, தங்களது கனவு இல்லத்தின் படுக்கையறையை பார்க்க நினைத்தாள்.

 

இதை அரவிந்தனிடம் சொல்ல, உடனே புரோக்கர் “நானும் உங்களோட வரேன்.. அனா இன்னைக்கு எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு.. அதனால நாளைக்கு போகலாம்..” என்று சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டார்.

 

புரோக்கர் இப்படி சொன்னதும், அரவிந்தனும், அம்மா மலர்விழியும் ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் ஆபிஸிலிருந்து கிளம்பி வீட்டுக்கு சென்றனர்.

 

அங்கே ஹவுஸ் ஓனர் கோபால், உடம்பில் வெறும் பட்டாப்பட்டி டிராயரை மட்டும் போட்டுக்கொண்டு செடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றிக்கொண்டு இருந்தார்.

 

மலர்விழி அவரிடம் சென்று “சார்.. நாங்க அடுத்த வாரம் வீடு காலி பண்றோம்.. காலி பண்ணும்போது நாங்க கொடுத்த அட்வான்ஸ் பணத்தை திரும்ப கொடுங்க..” என்றாள் மலர்விழி.

 

இத்தனை நாள் மலர்விழியை தொட்டு ரசிக்க முடியாவிட்டாலும், கண்களுக்காவது விருந்து கிடைத்துக்கொண்டு இருந்தது. இப்போது அதற்கும் முடிவு வந்துவிட்டதா, என்று அந்த 60 வயது கிழவனுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது.

 

“சரி இப்படி திடீர்ன்னு வந்து வீடு காலி பண்ணுறேன்னு சொன்னா எப்படி? குறைஞ்சது மூனு மாசத்துக்கு முன்னாடியாவது சொல்லனும்..” என்று முகத்தை இறுக வைத்துக்கொண்டு சொன்னார் கோபால்.

 

“பத்து வருசத்துக்கு முன்னாடி வெறும் இருபதாயிரம் அட்வான்ஸ் கொடுத்தோம். இது என்ன இப்போ உங்களுக்கு பெரிய தொகையா?” என்று அப்பாவியாக இருந்த மலர்விழி, அதற்கு மேலும் பொறுமையாக இருக்க முடியாமல் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டாள்.

 

பத்து நிமிட வாக்குவாதத்திற்கு பிறகு “சரி சரி.. வீடு காலி பண்ணும்போது பாக்கலாம்..” என்று சொல்ல, உடனே மலர்விழியும் அதற்கு மேல் வாக்குவாதம் செய்யாமல், எதையோ சாதித்த மனநிறைவோடு வீட்டுக்கு சென்றாள்.

 

அப்போதுகூட அவளது அசைந்தாடும் குண்டிகளை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டார் ஹவுஸ் ஓனர் கோபால்.

 

ஒருவழியாக தங்களுக்கென்று ஒரு சொந்த வீடு கிடைத்துவிட்டது. இனி, தன் அம்மாவின் ஆசைப்படி அவளுக்கு ஒரு தேக்கு மரக்கட்டில் வாங்கிக்கொடுத்து, அவள் ஆசையை பூர்த்திசெய்ய வேண்டும் என்று நினைத்தான் அரவிந்தன்.

 

அதற்காக ஆன்லைனில் “ஒரு கிங் சைஸ் தேக்கு மர கட்டில் என்ன விலை?” என்று விலைதேட ஆரம்ப விலையே முப்பதாயிரத்துக்கு மேல் காட்டியது.

 

இவ்வளவு தொகையை ஒரு கட்டிலுக்கு செலவிடுவது என்றால் தன் அம்மா இதற்கு ஒத்துக்கொள்ள மாட்டாள் என்று நினைத்தாள் அரவிந்தன். அதனால், தன் அம்மாவின் கனவை எப்படியாவது நிறைவேற்ற நினைத்தான்.

 

தங்கள் ஹவுஸ் ஓனர் கோபால் மகன் ஒரு பர்னிச்சர் கடை நடத்தி வருகிறார். கொடுத்த அட்வான்ஸ்க்கு பதிலாக குறைந்த விலைக்கு ஒரு கட்டிலை கேட்டுப் பார்க்கலாமா என்றுகூட அரவிந்தனுக்கு யோசனை உதயமானது.

 

அதனால் மறுநாள் ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலை சந்தித்து தங்களுக்கு திரும்ப கொடுக்க வேண்டிய அட்வான்ஸ் தொகைக்கு பதிலாக, ஒரு கிங் சைஸ் தேக்கு மரக்கட்டில் வேண்டும் எனச் சொன்னான்.

 

அதைக் கேட்டு கோபால் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார்.

 

“என்ன தம்பி இன்னும் உலகமே தெரியாம இருக்க? ஒரு சாதாரண கிங் சைஸ் கட்டிலே இருபதாயிரம் வரும். நீ தேக்கு மர கட்டில அதே பணத்துக்கு கேட்குற?” என்றார்.

 

“சார் சார்.. இத்தனை வருஷம் உங்க வீட்டுல இருந்திருக்கோம்.. இந்த உதவிகூட செய்யமாட்டிங்களா?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

அப்போது அவனுக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது. உடனே “தம்பி.. எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு மார்வாடி சேட் இருக்காரு. அவர்கிட்ட ஒரு பழமை வாய்ந்த தேக்கு மரக்கட்டில் இருக்கு.. பழைய கட்டில்ன்னு அவர் கொஞ்சம் விலை கம்மி பண்ணி தர வாய்ப்பு இருக்கு..” என்றார்.

 

“பழைய கட்டிலா.. அது எப்படி இருக்கும்ன்னு தெரியலையே..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“தம்பி.. ஓல்ட் இஸ் கோல்ட்ன்னு சொல்லுவாங்க.. பழசுதான் ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கா இருக்கும்..” என்று அவர் சொல்லும்போது, மலர்விழி வெளியே வந்து குப்பையை கொட்டிவிட்டு திரும்ப செல்லும்போது, அவளது அசையும் குண்டியைப் பார்த்து, டோல்கேட்டில் பணம் கட்டியவுடன் சட்டென தூக்கும் கம்பம் போல தூக்கிக்கொண்டது.

 

அவர் உள்ளே எதுவும் போடாததால், அவர் வேட்டியில் கூடாரம் தெரிய, அரவிந்தன் மனதுக்குள் “பெருசுக்கு இன்னமும் எப்படி பெரிசாகுது.. ஓல்ட் இஸ் கோல்ட்தான்..” என்று மனதுக்குள் நினைத்தான்.

 

“சரி சரி.. நீங்க அவர் அட்ரஸைக் கொடுங்க.. நான் போய் பாத்துக்கிறேன்..” என்று சொன்ன அரவிந்தன், அந்த மார்வாடி கடையின் அட்ரஸை வாங்கிக்கொண்டான்.

[srinath12]

மந்திர கட்டில் வரப்போகுது....

[omprakash_71]

Old is Gold தான் நண்பா மிகவும் வித்தியாசமான பதிவுக்கு நன்றி நண்பா நன்றி

[Ammapasam]

Good update bro
Konjam continueesa update pannumga

[Sparo]

Nice update bro

[Kingofcbe007]

veetuku vanthachu mandhira katiluk vara poguthu super

[mahesht75]

super update bro

[alisabir064]

Old is gold

[Fun_Lover_007]

அருமையான பதிவு. 

அந்த புதிய வீட்டின் படுக்கையறையில் என்ன மர்மம் இருக்கிறது என்று தெரிந்து கொள்ள ஆவலோடு உள்ளேன் நண்பா.

அடுத்த பதிவை முடிந்தளவு சீக்கிரமாக பதிவிடவும்.

[yaksh]

அருமை நண்பா pl அப்டேட்

[nuttynirmal]

அட்ரஸை வாங்கிக்கொண்ட அரவிந்தன், தன் அம்மா மலர்விழியிடம் வெளியே சென்று வருவதாக சொல்லிவிட்டு, வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினான்.

 

அவன் வெளியே செல்வதை பார்த்துக்கொண்டிருந்த ஹவுஸ் ஓனர் கோபால், தன் செல்போனை எடுத்து, தான் அரவிந்தனிடம் சொன்ன மார்வாடி கடை உரிமையாளருக்கு டயல் செய்தார்.

 

போன் ரிங் ஆனதும், எதிர் முனையில் இருந்த மார்வாடி சேட், கோபாலின் நம்பரைப் பார்த்துவிட்டு, உடனே அட்டன்ட் செய்து “ஹலோ, சொல்லுங்க ஜி..” என்றார்.

 

“சேட்ஜி.. உன்ன பாக்க ஒரு பையன் வருவான். நீ அந்த காலத்து ராஜா கட்டில்ன்னு ஒரு கட்டிலை வாங்கி, அது போலின்னு தெரிஞ்சு ஏமாந்துபோய் உன் கடையில சும்மா கிடக்குல, அதை அந்த பையன்கிட்ட கொடுத்திடு.. உனக்கு அஞ்சாயிரம் தரேன்..” என்று வில்லத்தனமாக சொன்னார் கோபால்.

 

“கோபால் ஜி.. அந்த கட்டிலை வித்தாகூட ரெண்டாயிரம் தேறாது.. நீங்க அஞ்சாயிரம் தரேன்னு சொல்றீங்களே.. என்னா விஷயம் ஜி..” என்றார் சேட்.

 

“எல்லாம் வியாபாரம்தான் சேட்ஜி.. அவனுக்கு நான் இருபதாயிரம் தரனும்.. ஆனா, இப்ப உனக்கு அஞ்சாயிரம் கொடுத்தா போதும். எனக்கு பதினஞ்சாயிரம் லாபம்..” என்று வில்லத்தனமாக சிரித்தார்.

 

“ஓஓஓ.. புரியுது ஜி.. இனி நீங்க கவலப்பட வேண்டாம்.. எல்லாத்தையும் சேட் பாக்குறான்..” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தார் சேட்.

 

அடுத்த சில நிமிடங்களிலேயே, அரவிந்தன் அந்த சேட் கடைக்கு செல்ல, சேட் பார்த்ததுமே புரிந்துகொண்டார், இவன்தான் கோபால் அனுப்பிய பலியாடு என்று!

 

“என்னா தம்பி வேணும் உனக்கு?” என்று தெரியாததுபோல கேட்டார் சேட்.

 

“அண்ணா.. கோபால் அண்ணன் அனுப்பினாரு..” என்று அரவிந்தன் சொன்னதும், “ஓஓஓ.. கோபால் ஜி இப்போதான் சொன்னாரு.. 100 வருஷ பழமையான ஒரு கட்டில் ஒன்னு சேட்கிட்ட இருக்கு. அந்த கட்டில் அந்த காலத்துல ஒரு பெரிய ஜமின்தார் பயன்படுத்தினது. முழுசும் தேக்கு, சந்தணக் கட்டையால செஞ்சது. ஆனா, எந்த டிசைனும், வேலைப்பாடும் இருக்காது. அந்த கால கட்டில்ல.. அதனாலேயே அதுக்கு இப்ப மவுசு இல்ல..” என்றார் சேட்.

 

அதற்கு அரவிந்தன் “என்ன அண்ணா சொல்றிங்க? 100 வருஷ பழமையான கட்டில்ன்னா அதோட மதிப்பு பல இலட்சம் இருக்குமே..” என்றான்.

 

உடனே சேட் சமாளிக்கும் விதமாக “தம்பி.. அதெல்லாம் நானூறு, ஐநூறு வருஷம் பழமையான கட்டில்க்குதான் இருக்கும்.. இப்போ அதோட மதிப்பு 30 ஆயிரம்தான்..” என்றார்.

 

“என்னது முப்பதாயிரமா? ஓனர் நமக்கு இருபதாயிரம்தானே தரவேண்டும்.. சரி சரி.. நாமாக எதுவும் சொல்ல வேண்டாம்..” என்று நினைத்த அரவிந்தன், “சரி சரி.. எங்க ஓனர் பணம் தருவாரு.. நீங்க கட்டிலை எங்கிட்ட கொடுங்க..” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“என்ன தம்பி.. அது என்ன காரப்பூந்தி பொட்டலமா தூக்கி உங்கிட்ட கொடுக்க? அத சும்மா நகர்த்தவே நாலு பேரு வேணும்..” என்றார் சேட்.

 

“சரி சரி.. அந்த கட்டிலை நான் பாக்கலாமா?” என்றான் அரவிந்தன்.

 

“இல்ல தம்பி.. கட்டில் குடோன்ல இருக்கு.. குடோன்ல இப்ப ஆளுங்க இல்ல.. நீ அட்ரஸை கொடுத்துட்டு போ.. நான் டெலிவரி பண்ணிடுறேன்.. கோபால் ஜி சொன்னதால உனக்கு ப்ரீ டெலிவரி..” என்றார்.

 

அரவிந்தன் சேட் சொல்வதை நம்பி, தங்களது புதிய வீட்டின் அட்ரஸைக் கொடுத்து அங்கு கட்டிலை அனுப்பிவிடச் சொன்னான்.

 

பின், வீட்டுக்கு திரும்ப வரும்போது, அவன் அம்மா மலர்விழி, புதிதாக மலர்ந்த மல்லிகை மலர்போல கும்மென்று தயாராகி, தன் மகனுக்காக காத்திருந்தாள்.

 

அதைப் பார்த்த அரவிந்தன் “என்ன மம்மி.. எங்கயாவது வெளிய கிளம்பிட்டியா?” என்றான்.

 

“ஆனா அரவிந்தா.. நம்ம புது வீட்டை போய் பாக்கத்தான் ரெடியாகி உனக்காக காத்திருக்கேன்..” என்றாள்.

 

“சரி மம்மி.. ஆனா நேத்து புரோக்கரும் வீடு பாக்க வரேன்னு சொன்னாரே?” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, மலர்விழி “அவருக்கு ஏதோ முக்கியமான வேலை இருக்காம்.. இன்னைக்கு வர முடியாதுன்னு சொல்லுறார்..” என்றாள்.

 

“சரி மம்மி.. இனி அது நம்ம வீடு.. நாம யாருக்காக காத்திருக்கனும்? வா.. நீயும் நானும் போய் வீட்டை சுத்தம் பண்ணிட்டு, பால் காய்ச்ச எல்லா ஏற்பாடும் பண்ணிட்டு வருவோம்..” என்று அரவிந்தன் தன் அம்மா மலர்விழியைக் கூட்டிக்கொண்டு தங்களது புது வீட்டை நோக்கி விரைந்தான்.

 

சரியாக மதியம் 3 மணிக்கு இருவரும் தங்களது கனவு இல்லத்தை அடைந்தனர்.

 

மலர்விழி தன்னிடம் இருந்த சாவிக்கொத்தை எடுத்து முன் வாசல் கதவைத் திறந்து வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.

 

தங்களது புது வீட்டுக்குள் நுழைந்ததுமே, அம்மா மகன் இருவருக்கும் உடல் சிலிர்க்க ஆரம்பித்தது.

 

“அரவிந்தா.. உன் அப்பாவோட கனவு நிறைவேறிடுச்சுடா..” என்று ஆனந்த துள்ளலில், மலர்விழி அரவிந்தனைக் கட்டிக்கொண்டாள்.

 

தன் அம்மாவின் இந்த சாதாரண அணைப்பு, அரவிந்தனுக்கு அன்றைக்கு ஏதோ செய்தது. தன் அம்மாவின் அணைப்பினால் கிடைத்த உஷ்ணம், அவன் ஆண்மையை துடிக்கவிட்டது.

 

ஆனால் மலர்விழி, தன் மகனது ஆண்மையை அதிகம் துடிக்கவிடாமல், விலகிவிட, தன் அம்மாவின் அணைப்பில் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருக்க அவன் மனம் தவித்தது.

 

அதனால் அரவிந்தன், ஒரு கணம் தன்னை மறந்து நின்றுகொண்டு இருக்க, இது எதுவும் அறியாத அப்பாவி மலர்விழி “வாடா.. முதல்ல பெட்ரூமை பாக்கலாம்..” என்று சொல்லி, பெட்ரூம் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு, பெட்ரூமை நோக்கி செல்லும்போது, தன் அம்மாவின் குலுங்கியாடும் குண்டிகளைப் பார்த்த அரவிந்தனின் ஆண்மை, சீறி எழும் ராஜா நாகம்போல சீறி எழுந்துவிட்டது.

 

ஒரு கணம் சுதாரித்த அரவிந்தன் “ச்சே.. என்னது? நம்ம அம்மாவைப் பார்த்து நமக்கே.. கருமம் கருமம்..” என்று நினைத்தான்.

 

அதேவேளை, தன் அம்மாவின் இந்த குண்டியைப் பார்த்துதானே ஹவுஸ் ஓனர் கோபாலுக்கு சுன்னி விரைத்தது. இப்படி போகிற வருகிறவனெல்லாம் தன் அம்மாவின் அங்கங்களை ரசிக்கும்போது, நான் ரசிக்கக்கூடாதா என்கிற பொறாமை முதல் முறையாக அவன் மனதுக்குள் தோன்றியது.

 

அப்போது பெட்ரூம் கதவு பக்கம் சென்ற மலர்விழி “அரவிந்தா.. வாடா..” என்று சொல்ல, அரவிந்தன் எல்லாவற்றையும் மறந்துவிட்டு சகஜமாக “ம்ம்ம்.. வரேன் மம்மி..” என்று அவனும் பெட்ரூம் பக்கம் செல்ல, மலர்விழி, தன் கையிலிருந்த சாவியை எடுத்து கதவைத் திறக்க, கதவும் திறந்தது.

[Sparo]

Nice update bro

[Lashabhi]

Story ippa thaan start aaguthu, super narration appadiyae top gear pottu thukku. Super story.

[omprakash_71]

Semma Interesting Update Nanba

[Fun_Lover_007]

Good update.

[Ammapasam]

Good update bro