17-10-2022, 12:07 AM
మానస : వాడు ఫోన్ ఎత్తట్లేదు
విక్రమ్ : అయినా రెండు రోజులన్నాడు కదా పోదాంలే చిన్నగా
మానస : జోకులుగా ఉందా నీకు, ఆదిత్య తన ఫ్రెండ్ అరవింద్ ఉన్నాడు కదా తనకి కాల్ చెయ్యి.
ఆదిత్య : రింగ్ అవుతుంది ఇదిగో..
అరవింద్ : హలో..
మానస : అరవింద్ నేను మానస, ఎం జరుగుతుంది అక్కడా సుబ్బు పనేనా
అరవింద్ : సుబ్బునే
మానస : ఎక్కడున్నాడు
అరవింద్ : నా ఇంట్లోనే ఉన్నాడు, ఎల్లుండి ప్రోగ్రాంకి రెడీ అవుతున్నాడు.
మానస : ఏంటి మా నాన్నని చంపుతుంటే నీకు అది ప్రోగ్రాంలా ఉందా అనగానే ఇటు విక్రమ్ తో పాటు ఆదిత్య కూడా నవ్వాడు.. మానస కోపంగా చూసి మేము వస్తున్నాం వాడిని అక్కడే ఉండమని చెప్పు.. అని ఫోన్ పెట్టేసింది.
నలుగురు హైదరాబాద్ బైలుదేరారు గంటన్నరలో చేరుకొని నేరుగా అరవింద్ ఇంటికి వెళ్లారు. ఇల్లు చూస్తూనే ఒక్కొక్కళ్ళకి కళ్ళు తిరిగినంత పని అయ్యింది.
అను : ఇది ఇల్లా ఏదైనా పాలస్సా ఎంత పెద్దది వావ్
మానస : మా నాన్న చెపితే ఏమో అనుకున్నాను కానీ ఈ అరవింద్ దెగ్గర చాలా డబ్బులున్నట్టున్నాయి, ఇంత పెద్ద ఇల్లా
విక్రమ్ : పోనీ మీ నాన్న సంబంధం తెచ్చాడు కదా అప్పుడే ఒప్పుకోవాల్సింది.
అను : మాడిపోయిన వాసన బాగా వస్తుందే
మానస : కదా అస్సలు ఎవరినైనా ఇంత పొగిడితే చాలు.. ఎంత కోపమో..
విక్రమ్ : నోరు మూసుకుని పదా
అరవింద్ ఎదురు వచ్చి అందరిని లోపలికి తీసుకెళ్లాడు అప్పటికే చీకటి పడింది. అందరూ లోపలికి వెళ్లి కూర్చున్నారు.
మానస : సుబ్బు ఎక్కడా
అరవింద్ : మీరు వస్తున్నారని తెలిసి వెళ్ళిపోయాడు.
మానస : (లేచి నిలబడి) మరి ఇప్పుడు ఎలాగా
అరవింద్ : మరేం పరవాలేదు మీ నాన్నని ఎప్పుడు చంపుతాడో నాకు తెలుసు
మానస : ఎప్పుడు
అరవింద్ : రేపు క్రికెట్ గ్రౌండ్ లో మీ నాన్న ఫ్రెండ్లీ పొలిటిషన్స్ క్రికెట్ మ్యాచ్ ఆడటానికి వెళుతున్నాడు అక్కడ గ్రౌండ్లోనే .. రేపు పదింటికి.
మానస : వెపన్స్ ఆ....!
అరవింద్ : లేదనుకుంటా కార్ ఎక్కించేస్తాడేమో
ఆదిత్య పుసుక్కున నవ్వాడు, అది చూసి విక్రమ్ కూడా నవ్వాడు..అరవింద్ కూడా నవ్వబోతుంటే మానస అందరిని కోపంగా చూసింది.
విక్రమ్ లేచి నిల్చొని : అరవింద్ రేపు మన సుబ్బు కార్ తో గుద్ది చంపుతాడా లేక ఆపి కార్ దిగి చంపుతాడా.. అంటే కార్ తో గుద్దితే బతికే అవకాశాలు ఉంటాయేమో చూసుకోమని నా మాటగా సుబ్బుకి చెప్పు.
అరవింద్ : నేనూ అదే చెప్పా బాంబు పెట్టి పేల్చేద్దాం లేకపోతే సుపారీ ఇద్దాం అని నా మాట వింటేగా అని నోరు జారీ తరువాత ఎం వాగాడో తెలుసుకుని మానసని చూసాడు.
విక్రమ్ ఆదిత్య నవ్వుతుంటే పక్కనే ఉన్న దిండు తీసి వాళ్ళ మీదకి విసిరింది.. కోపంగా
మానస : అయన ఒకప్పుడు చెడ్డవాడే కానీ ఆదిత్య దెబ్బకి అన్ని వదిలేసాడు, నా పెళ్లి అయ్యాక ఇంట్లోనే ఉంటున్నాడట. ఆయన మారిపోయాడంటే నమ్మరే
అరవింద్ : సుబ్బు గాడు అమ్మాయిల వెనకపడటం ఆపేసాను అనటం మీ నాన్న మంచివాడు అనటం ఈ రెండు జీర్ణించుకోలేని విషయాలు.
మానస : ఇప్పుడు మా నాన్నని కాపాడతారా లేదా
అరవింద్ : అవసరం లేదు వాడు ఆల్రెడీ ఇన్ఫర్మేషన్ ఇచ్చాడు
మానస : ఎవ్వరికి
అరవింద్ : శరణ్యకి, దమ్ముంటే కాపాడుకొమ్మని ఛాలెంజ్ చేసాడు.
ఆదిత్య : సుబ్బు గాడికి ఇంత ధైర్యమా.. అబ్బో.. అయితే చూడాస్లిందే
మానస : శరణ్య అంటే తన మరదలే కదా.. తను...
అరవింద్ : IPS శరణ్య మీ నాన్నతో చేతులు కలిపి వాడిని పట్టించింది.. తను కూడా తప్పుడు మార్గాల్లోనే వెళుతుంది. రేపు సుబ్బు ఎం చేస్తాడో ఏంటో చూడాలి.. ఏం ప్రసాదు
ప్రసాద్ : అవును సర్
మానస : సొంత బావనే ట్రాప్ చేసిందా, డబ్బు కోసం ఏమైనా చేస్తారా
అరవింద్ : ఈ నైట్ ఇక్కడే పడుకోండి పొద్దున్నే వెళ్లి ఆ మ్యాచ్ చూద్దురు మల్లయ్య ఏర్పాట్లు చూడు.. మీలో ఎవరైనా మందు వేస్తారా ఉంటె వచ్చేయండి. అనగానే ఆదిత్య లెచాడు.
అనురాధ : ఒరేయి మందు అంటే చాలు హుషారు వచ్చేస్తుంది.. కూర్చో
ఆదిత్య : ప్లీజ్ బంగారం.. ఈ ఒక్క రోజే
అరవింద్ : అన్ని ఇంపోర్టెడ్ మా ఫ్రెండ్ దుబాయ్ నుంచి పంపించాడు ఎప్పటినుంచో టేస్ట్ చేద్దాం అనుకుంటున్నాను ఇప్పుడు మీరు ఉండడం వల్ల అక్కషన్ కుదిరింది.. మీరు కావాలనుకున్నా మళ్ళీ ఇక్కడెక్కడా దొరకదు అనగానే విక్రమ్ కూడా లేచి నిలబడ్డాడు
మానస : విక్రమ్ ఏంటిది.. కూర్చో.. పరువు తీయ్యకు
విక్రమ్ : ఊరోళ్లం కదా.. ఎప్పుడైనా కొంచెం అంతే.. ఇంపోర్టెడ్ అంట మళ్ళి మళ్ళి మనం కొనుక్కోలేం ఒక్కసారి అలా వెళ్ళి ట్రై చేసి ఇలా వచ్చేస్తాను బంగారం.. ప్లీజ్ ప్లీజ్..
ఆదిత్య : అయినా అరవింద్ పరాయివాడా మన సుబ్బు ఫ్రెండ్ అంటే మన ఫ్రెండ్ పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే పెద్దింటివాళ్ళు ఫీల్ అవుతారు.. ఎం అరవింద్.
అరవింద్ నవ్వుతు : అవును.. మీరు కూడా రండి చిన్న బార్ రూమ్ ఉంది. ఆ పక్కనే స్విమ్మింగ్ పూల్ కూడా ఉంది కొంచెం సేపు రిలాక్స్ అవ్వండి.
అను : బైట ఒకటి ఉంది కదా
అరవింద్ : అది బైటిది.. ఇది ఇంట్లోది లేడీస్ కోసం మాత్రమే.. మీకు ఏ డిస్టర్బన్స్ ఉండదు.. ఏమైనా కావాలంటే ప్రియా ఉంది తను చూసుకుంటుంది.. ప్రియా ప్రియా
ప్రియా : అన్నయ
అరవింద్ : మేడం వాళ్ళని చూసుకో మేము అలా వెళ్లి వస్తాం.. ముందు ఏమైనా తినండి ఆ తరువాత ఎంజాయి చెయ్యండి.. ప్రసాద్ రావోయి నీకు సెపెరేట్ గా చెప్పాలా
ప్రసాద్ : సర్ నేను మీతో
అరవింద్ : గ్లాస్ లేవదా ఏంటి.. అని నవ్వాడు.. ప్రసాద్ కూడా వాళ్ళతో పాటే లోపలికి వెళ్ళాడు.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
తెల్లారే మానస అందరినీ లేపింది.. తన నాన్నకి ఫోన్ చేద్దామని ఫోన్ తీసి మళ్ళీ ఆలోచిస్తూ కూర్చుంది. విక్రమ్ భుజం మీద చెయ్యి వేసి చూడటంతో మళ్ళీ ఫోన్ చేసింది.
మానస : హలో నాన్నా
శివరాం : ఇన్ని రోజులకి గాని నన్ను క్షమించలేక పోయావా, తప్పులన్నీ ఒప్పుకున్నానుగా
మానస : వాడు మీ కోసం వస్తున్నాడు.
శివరాం : తెలుసు, తప్పు నాదే తన అమ్మని తిట్టాను.. ఏడ్చాడు కానీ ఇంత సీరియస్ గా తీసుకుంటాడు అనుకోలేదు.. క్షమాపణలు చెపుతాను.
మానస : వాడు అస్సలు మమ్మల్ని కలవలేదు, కలవడు కూడా జాగ్రత్త. నేను వస్తున్నాను.
శివరాం : లేదు వద్దు నిన్నేమైనా చేస్తాద్లాడేమో
మానస : ఆ భయం అక్కర్లేదు, కానీ నాన్న నువ్వు నిజంగానే మారిపోయావా.. నిన్ను చులకనగా మాట్లాడుతుంటే చాలా బాధగా ఉంది, ఈ సారి తేడా వస్తే ఆదిత్య నుంచి నేను నిన్ను కాపాడలేను.
శివరాం : లేదమ్మా నేను మారిపోయాను, నాకు పని ఇచ్చే వాళ్ళ ఫోన్ కూడా ఎత్తడం లేదు.. అన్ని మానేసి ఇంట్లోనే ఉంటున్నాను.
మానస : మీరు గ్రౌండ్ కి వెళ్ళకండి
శివరాం : లేదు వెళతాను, ఒక వేళ ఆ అబ్బాయి అవకాశం ఇస్తే ఆ అబ్బాయికి క్షమాపణలు చెపుతాను.. నేను మళ్ళీ చేస్తాను అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
అందరూ గ్రౌండ్ కి వెళ్లారు శివరాం మ్యాచ్ లో పాల్గొనడానికి అందరితో పాటు గ్రౌండ్ లోకి అడుగు పెట్టాడు, చీఫ్ గెస్ట్ గా, IAS శృతి వచ్చింది. అప్పటికే శరణ్య చుట్టు వెహికల్స్ తో బందొబస్తుతో రెడీగా ఉంది, ఇంకో వైపు విక్రమ్ అలెర్ట్ గా ఉన్నాడు, ఆదిత్య మాత్రం తడిగుడ్డ ఏసుకుని చైర్ లో కూర్చుని పడుకున్నాడు.
విక్రమ్ : రేయి ఇప్పుడు పడుకున్నావేంటి
ఆదిత్య : నా వల్ల కాదు, సుబ్బు గాడు కామెడీ చేస్తాడు అని తెలుసు, కానీ వాడు సీరియస్ అయితే ఎలా ఆలోచిస్తాడో మనకేం తెలుసు, అంతగా నవ్వుతూ నవ్విస్తూ ఉంటాడంటే వాడి జీవితంలో ఎంత కోల్పోయి ఉంటాడు, ఎన్నెన్ని చూసి ఉంటాడు.. మాములుగా అయితే బూతులు తిడితే తిరిగి తిట్టొ లేక కొట్టొ వదిలేస్తారు కానీ వాళ్ళ అమ్మని అనగానే ఒక మనిషిని చంపేంత కోపం వచ్చిందంటే వాడి సర్వసం వాడి ఎమోషన్ వాళ్ళ అమ్మే అయ్యుండాలి.. సారీ నేను వాడికి అడ్డు రాను... నా సలహా నువ్వు కూడా మెలకుండా కూర్చో.. అనగానే అప్పుడే అటు వచ్చిన మానస, అరవింద్ ఇద్దరు ఆ మాటలు విన్నారు.
విక్రమ్ : మానస అదేం లేదు..
మానస : ఆదిత్య నిజమే చెప్పాడేమో... అని కళ్ళలో నీళ్లు తెచ్చుకుంది.
ఇంతలో అరవింద్ మాట్లాడగానే అందరూ తన వైపు చూసారు.
అరవింద్ : అవును, నేను వాడిని కలిసింది వాళ్ళ అమ్మ నాన్న చనిపోయాకే.. మొదట్లో ఎప్పుడు ఒంటరిగా కూర్చునేవాడు నాలుగేళ్లు పట్టింది నాతో కాకుండా వాడు వేరే వాళ్ళతో మాట్లాడడానికి.. మొదట్లో ఎప్పుడు వాళ్ళ అమ్మనే గుర్తు చేసుకుంటూ ఉండేవాడు ఆ తరువాత మాత్రం అన్నిటికి నవ్వే వాడు. ఏమైందిరా అంటే హాస్పిటల్లో వాళ్ళ అమ్మ చివరి నిమిషంలో ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడు నవ్వుతూనే ఉండాలని మాట తీసుకుందట.. మర్చిపోయా.. ఇన్నేళ్లు మా అమ్మ లేదన్న బాధలో అని చెప్పి ఆప్పటి నుంచి వాడికి ఆనందం వేసినా బాధ ఒచ్చినా ఏమైనా ఒక్కడే ఒంటరిగా కూర్చుని తన పర్సులో ఉన్న వాళ్ళ అమ్మ ఫోటో చూస్తూ కూర్చుంటాడు. అందుకే సుబ్బు అస్సలు ఎవ్వరి మాట వినట్లేదు ఆవేశంలో ఉన్నవాడైతే కొంత సేపటికి తగ్గిపోయి ఆగిపోతాడు కానీ వీడు అలా కాదు.
ఇంతలో ఆదిత్య కంటికి ఒక చిన్న పిల్లవాడు అన్ని కార్ల వెనుక ఏదో బూచక్రం ఆకారంలో ఉండే దాన్ని ప్రతీ కారుకి తగిలిస్తుండడం చూసి అటు వైపు పరిగెత్తాడు, అందరూ ఆదిత్య వైపు చూసేసరికి ఆదిత్య ఆ పిల్లవాడి చొక్కా గట్టిగా పట్టుకుని వాడి చేతిలో ఉన్న దాన్ని లాక్కున్నాడు అది మాగ్నెట్ లాఉంది మధ్యలో చిన్న లైట్.. అందరూ ఆదిత్య వైపు వెళ్లారు.
ఒక్క నిమిషానికి శరణ్య కూడా గుంపుగా ఉండడం గమనించి అటు వైపు వెళ్ళింది, ఈలోగా ఒక పెద్ద విజిల్ వినిపించే సరికి అందరూ అటువైపు చూసారు గ్రౌండ్ ఫెన్సింగ్ బైట ఒక నల్లటి కారు ముందు పెద్దగా రాడ్లతో బంపర్, చూస్తే అందులో సుబ్బు ఇంకా విజిల్ వేస్తూనే ఉన్నాడు. ఆదిత్య సుబ్బుని చూస్తూనే పట్టుకున్న పిల్లాడిని వదిలేసాడు, వాడు పారిపోగానే సుబ్బు విజిల్ ఆపేసి చేతిలోకి రిమోట్ తీసుకున్నాడు, అది చుసిన ఆదిత్యకి అర్ధం అయ్యి వెంటనే చేతిలో ఉన్న దాన్ని పక్కకి విసిరేసాడు అది ఆఖరి కారు కిందకి వెళ్లి పడింది. మానస సుబ్బునే చూస్తుంటే సుబ్బు రిమోట్ నొక్కేసాడు. అంతే.. అక్కడున్న ప్రతీ ఒక్క కారుకి కరెంటు షాక్ కొట్టినట్టు అద్దాలు పేలిపోయి సౌండ్స్ వచ్చాయి. వెంటనే సుబ్బు కారు నుంచి పెద్ద సౌండ్..
విక్రమ్ : అయినా రెండు రోజులన్నాడు కదా పోదాంలే చిన్నగా
మానస : జోకులుగా ఉందా నీకు, ఆదిత్య తన ఫ్రెండ్ అరవింద్ ఉన్నాడు కదా తనకి కాల్ చెయ్యి.
ఆదిత్య : రింగ్ అవుతుంది ఇదిగో..
అరవింద్ : హలో..
మానస : అరవింద్ నేను మానస, ఎం జరుగుతుంది అక్కడా సుబ్బు పనేనా
అరవింద్ : సుబ్బునే
మానస : ఎక్కడున్నాడు
అరవింద్ : నా ఇంట్లోనే ఉన్నాడు, ఎల్లుండి ప్రోగ్రాంకి రెడీ అవుతున్నాడు.
మానస : ఏంటి మా నాన్నని చంపుతుంటే నీకు అది ప్రోగ్రాంలా ఉందా అనగానే ఇటు విక్రమ్ తో పాటు ఆదిత్య కూడా నవ్వాడు.. మానస కోపంగా చూసి మేము వస్తున్నాం వాడిని అక్కడే ఉండమని చెప్పు.. అని ఫోన్ పెట్టేసింది.
నలుగురు హైదరాబాద్ బైలుదేరారు గంటన్నరలో చేరుకొని నేరుగా అరవింద్ ఇంటికి వెళ్లారు. ఇల్లు చూస్తూనే ఒక్కొక్కళ్ళకి కళ్ళు తిరిగినంత పని అయ్యింది.
అను : ఇది ఇల్లా ఏదైనా పాలస్సా ఎంత పెద్దది వావ్
మానస : మా నాన్న చెపితే ఏమో అనుకున్నాను కానీ ఈ అరవింద్ దెగ్గర చాలా డబ్బులున్నట్టున్నాయి, ఇంత పెద్ద ఇల్లా
విక్రమ్ : పోనీ మీ నాన్న సంబంధం తెచ్చాడు కదా అప్పుడే ఒప్పుకోవాల్సింది.
అను : మాడిపోయిన వాసన బాగా వస్తుందే
మానస : కదా అస్సలు ఎవరినైనా ఇంత పొగిడితే చాలు.. ఎంత కోపమో..
విక్రమ్ : నోరు మూసుకుని పదా
అరవింద్ ఎదురు వచ్చి అందరిని లోపలికి తీసుకెళ్లాడు అప్పటికే చీకటి పడింది. అందరూ లోపలికి వెళ్లి కూర్చున్నారు.
మానస : సుబ్బు ఎక్కడా
అరవింద్ : మీరు వస్తున్నారని తెలిసి వెళ్ళిపోయాడు.
మానస : (లేచి నిలబడి) మరి ఇప్పుడు ఎలాగా
అరవింద్ : మరేం పరవాలేదు మీ నాన్నని ఎప్పుడు చంపుతాడో నాకు తెలుసు
మానస : ఎప్పుడు
అరవింద్ : రేపు క్రికెట్ గ్రౌండ్ లో మీ నాన్న ఫ్రెండ్లీ పొలిటిషన్స్ క్రికెట్ మ్యాచ్ ఆడటానికి వెళుతున్నాడు అక్కడ గ్రౌండ్లోనే .. రేపు పదింటికి.
మానస : వెపన్స్ ఆ....!
అరవింద్ : లేదనుకుంటా కార్ ఎక్కించేస్తాడేమో
ఆదిత్య పుసుక్కున నవ్వాడు, అది చూసి విక్రమ్ కూడా నవ్వాడు..అరవింద్ కూడా నవ్వబోతుంటే మానస అందరిని కోపంగా చూసింది.
విక్రమ్ లేచి నిల్చొని : అరవింద్ రేపు మన సుబ్బు కార్ తో గుద్ది చంపుతాడా లేక ఆపి కార్ దిగి చంపుతాడా.. అంటే కార్ తో గుద్దితే బతికే అవకాశాలు ఉంటాయేమో చూసుకోమని నా మాటగా సుబ్బుకి చెప్పు.
అరవింద్ : నేనూ అదే చెప్పా బాంబు పెట్టి పేల్చేద్దాం లేకపోతే సుపారీ ఇద్దాం అని నా మాట వింటేగా అని నోరు జారీ తరువాత ఎం వాగాడో తెలుసుకుని మానసని చూసాడు.
విక్రమ్ ఆదిత్య నవ్వుతుంటే పక్కనే ఉన్న దిండు తీసి వాళ్ళ మీదకి విసిరింది.. కోపంగా
మానస : అయన ఒకప్పుడు చెడ్డవాడే కానీ ఆదిత్య దెబ్బకి అన్ని వదిలేసాడు, నా పెళ్లి అయ్యాక ఇంట్లోనే ఉంటున్నాడట. ఆయన మారిపోయాడంటే నమ్మరే
అరవింద్ : సుబ్బు గాడు అమ్మాయిల వెనకపడటం ఆపేసాను అనటం మీ నాన్న మంచివాడు అనటం ఈ రెండు జీర్ణించుకోలేని విషయాలు.
మానస : ఇప్పుడు మా నాన్నని కాపాడతారా లేదా
అరవింద్ : అవసరం లేదు వాడు ఆల్రెడీ ఇన్ఫర్మేషన్ ఇచ్చాడు
మానస : ఎవ్వరికి
అరవింద్ : శరణ్యకి, దమ్ముంటే కాపాడుకొమ్మని ఛాలెంజ్ చేసాడు.
ఆదిత్య : సుబ్బు గాడికి ఇంత ధైర్యమా.. అబ్బో.. అయితే చూడాస్లిందే
మానస : శరణ్య అంటే తన మరదలే కదా.. తను...
అరవింద్ : IPS శరణ్య మీ నాన్నతో చేతులు కలిపి వాడిని పట్టించింది.. తను కూడా తప్పుడు మార్గాల్లోనే వెళుతుంది. రేపు సుబ్బు ఎం చేస్తాడో ఏంటో చూడాలి.. ఏం ప్రసాదు
ప్రసాద్ : అవును సర్
మానస : సొంత బావనే ట్రాప్ చేసిందా, డబ్బు కోసం ఏమైనా చేస్తారా
అరవింద్ : ఈ నైట్ ఇక్కడే పడుకోండి పొద్దున్నే వెళ్లి ఆ మ్యాచ్ చూద్దురు మల్లయ్య ఏర్పాట్లు చూడు.. మీలో ఎవరైనా మందు వేస్తారా ఉంటె వచ్చేయండి. అనగానే ఆదిత్య లెచాడు.
అనురాధ : ఒరేయి మందు అంటే చాలు హుషారు వచ్చేస్తుంది.. కూర్చో
ఆదిత్య : ప్లీజ్ బంగారం.. ఈ ఒక్క రోజే
అరవింద్ : అన్ని ఇంపోర్టెడ్ మా ఫ్రెండ్ దుబాయ్ నుంచి పంపించాడు ఎప్పటినుంచో టేస్ట్ చేద్దాం అనుకుంటున్నాను ఇప్పుడు మీరు ఉండడం వల్ల అక్కషన్ కుదిరింది.. మీరు కావాలనుకున్నా మళ్ళీ ఇక్కడెక్కడా దొరకదు అనగానే విక్రమ్ కూడా లేచి నిలబడ్డాడు
మానస : విక్రమ్ ఏంటిది.. కూర్చో.. పరువు తీయ్యకు
విక్రమ్ : ఊరోళ్లం కదా.. ఎప్పుడైనా కొంచెం అంతే.. ఇంపోర్టెడ్ అంట మళ్ళి మళ్ళి మనం కొనుక్కోలేం ఒక్కసారి అలా వెళ్ళి ట్రై చేసి ఇలా వచ్చేస్తాను బంగారం.. ప్లీజ్ ప్లీజ్..
ఆదిత్య : అయినా అరవింద్ పరాయివాడా మన సుబ్బు ఫ్రెండ్ అంటే మన ఫ్రెండ్ పిలిచినప్పుడు వెళ్లకపోతే పెద్దింటివాళ్ళు ఫీల్ అవుతారు.. ఎం అరవింద్.
అరవింద్ నవ్వుతు : అవును.. మీరు కూడా రండి చిన్న బార్ రూమ్ ఉంది. ఆ పక్కనే స్విమ్మింగ్ పూల్ కూడా ఉంది కొంచెం సేపు రిలాక్స్ అవ్వండి.
అను : బైట ఒకటి ఉంది కదా
అరవింద్ : అది బైటిది.. ఇది ఇంట్లోది లేడీస్ కోసం మాత్రమే.. మీకు ఏ డిస్టర్బన్స్ ఉండదు.. ఏమైనా కావాలంటే ప్రియా ఉంది తను చూసుకుంటుంది.. ప్రియా ప్రియా
ప్రియా : అన్నయ
అరవింద్ : మేడం వాళ్ళని చూసుకో మేము అలా వెళ్లి వస్తాం.. ముందు ఏమైనా తినండి ఆ తరువాత ఎంజాయి చెయ్యండి.. ప్రసాద్ రావోయి నీకు సెపెరేట్ గా చెప్పాలా
ప్రసాద్ : సర్ నేను మీతో
అరవింద్ : గ్లాస్ లేవదా ఏంటి.. అని నవ్వాడు.. ప్రసాద్ కూడా వాళ్ళతో పాటే లోపలికి వెళ్ళాడు.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
తెల్లారే మానస అందరినీ లేపింది.. తన నాన్నకి ఫోన్ చేద్దామని ఫోన్ తీసి మళ్ళీ ఆలోచిస్తూ కూర్చుంది. విక్రమ్ భుజం మీద చెయ్యి వేసి చూడటంతో మళ్ళీ ఫోన్ చేసింది.
మానస : హలో నాన్నా
శివరాం : ఇన్ని రోజులకి గాని నన్ను క్షమించలేక పోయావా, తప్పులన్నీ ఒప్పుకున్నానుగా
మానస : వాడు మీ కోసం వస్తున్నాడు.
శివరాం : తెలుసు, తప్పు నాదే తన అమ్మని తిట్టాను.. ఏడ్చాడు కానీ ఇంత సీరియస్ గా తీసుకుంటాడు అనుకోలేదు.. క్షమాపణలు చెపుతాను.
మానస : వాడు అస్సలు మమ్మల్ని కలవలేదు, కలవడు కూడా జాగ్రత్త. నేను వస్తున్నాను.
శివరాం : లేదు వద్దు నిన్నేమైనా చేస్తాద్లాడేమో
మానస : ఆ భయం అక్కర్లేదు, కానీ నాన్న నువ్వు నిజంగానే మారిపోయావా.. నిన్ను చులకనగా మాట్లాడుతుంటే చాలా బాధగా ఉంది, ఈ సారి తేడా వస్తే ఆదిత్య నుంచి నేను నిన్ను కాపాడలేను.
శివరాం : లేదమ్మా నేను మారిపోయాను, నాకు పని ఇచ్చే వాళ్ళ ఫోన్ కూడా ఎత్తడం లేదు.. అన్ని మానేసి ఇంట్లోనే ఉంటున్నాను.
మానస : మీరు గ్రౌండ్ కి వెళ్ళకండి
శివరాం : లేదు వెళతాను, ఒక వేళ ఆ అబ్బాయి అవకాశం ఇస్తే ఆ అబ్బాయికి క్షమాపణలు చెపుతాను.. నేను మళ్ళీ చేస్తాను అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.
అందరూ గ్రౌండ్ కి వెళ్లారు శివరాం మ్యాచ్ లో పాల్గొనడానికి అందరితో పాటు గ్రౌండ్ లోకి అడుగు పెట్టాడు, చీఫ్ గెస్ట్ గా, IAS శృతి వచ్చింది. అప్పటికే శరణ్య చుట్టు వెహికల్స్ తో బందొబస్తుతో రెడీగా ఉంది, ఇంకో వైపు విక్రమ్ అలెర్ట్ గా ఉన్నాడు, ఆదిత్య మాత్రం తడిగుడ్డ ఏసుకుని చైర్ లో కూర్చుని పడుకున్నాడు.
విక్రమ్ : రేయి ఇప్పుడు పడుకున్నావేంటి
ఆదిత్య : నా వల్ల కాదు, సుబ్బు గాడు కామెడీ చేస్తాడు అని తెలుసు, కానీ వాడు సీరియస్ అయితే ఎలా ఆలోచిస్తాడో మనకేం తెలుసు, అంతగా నవ్వుతూ నవ్విస్తూ ఉంటాడంటే వాడి జీవితంలో ఎంత కోల్పోయి ఉంటాడు, ఎన్నెన్ని చూసి ఉంటాడు.. మాములుగా అయితే బూతులు తిడితే తిరిగి తిట్టొ లేక కొట్టొ వదిలేస్తారు కానీ వాళ్ళ అమ్మని అనగానే ఒక మనిషిని చంపేంత కోపం వచ్చిందంటే వాడి సర్వసం వాడి ఎమోషన్ వాళ్ళ అమ్మే అయ్యుండాలి.. సారీ నేను వాడికి అడ్డు రాను... నా సలహా నువ్వు కూడా మెలకుండా కూర్చో.. అనగానే అప్పుడే అటు వచ్చిన మానస, అరవింద్ ఇద్దరు ఆ మాటలు విన్నారు.
విక్రమ్ : మానస అదేం లేదు..
మానస : ఆదిత్య నిజమే చెప్పాడేమో... అని కళ్ళలో నీళ్లు తెచ్చుకుంది.
ఇంతలో అరవింద్ మాట్లాడగానే అందరూ తన వైపు చూసారు.
అరవింద్ : అవును, నేను వాడిని కలిసింది వాళ్ళ అమ్మ నాన్న చనిపోయాకే.. మొదట్లో ఎప్పుడు ఒంటరిగా కూర్చునేవాడు నాలుగేళ్లు పట్టింది నాతో కాకుండా వాడు వేరే వాళ్ళతో మాట్లాడడానికి.. మొదట్లో ఎప్పుడు వాళ్ళ అమ్మనే గుర్తు చేసుకుంటూ ఉండేవాడు ఆ తరువాత మాత్రం అన్నిటికి నవ్వే వాడు. ఏమైందిరా అంటే హాస్పిటల్లో వాళ్ళ అమ్మ చివరి నిమిషంలో ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడు నవ్వుతూనే ఉండాలని మాట తీసుకుందట.. మర్చిపోయా.. ఇన్నేళ్లు మా అమ్మ లేదన్న బాధలో అని చెప్పి ఆప్పటి నుంచి వాడికి ఆనందం వేసినా బాధ ఒచ్చినా ఏమైనా ఒక్కడే ఒంటరిగా కూర్చుని తన పర్సులో ఉన్న వాళ్ళ అమ్మ ఫోటో చూస్తూ కూర్చుంటాడు. అందుకే సుబ్బు అస్సలు ఎవ్వరి మాట వినట్లేదు ఆవేశంలో ఉన్నవాడైతే కొంత సేపటికి తగ్గిపోయి ఆగిపోతాడు కానీ వీడు అలా కాదు.
ఇంతలో ఆదిత్య కంటికి ఒక చిన్న పిల్లవాడు అన్ని కార్ల వెనుక ఏదో బూచక్రం ఆకారంలో ఉండే దాన్ని ప్రతీ కారుకి తగిలిస్తుండడం చూసి అటు వైపు పరిగెత్తాడు, అందరూ ఆదిత్య వైపు చూసేసరికి ఆదిత్య ఆ పిల్లవాడి చొక్కా గట్టిగా పట్టుకుని వాడి చేతిలో ఉన్న దాన్ని లాక్కున్నాడు అది మాగ్నెట్ లాఉంది మధ్యలో చిన్న లైట్.. అందరూ ఆదిత్య వైపు వెళ్లారు.
ఒక్క నిమిషానికి శరణ్య కూడా గుంపుగా ఉండడం గమనించి అటు వైపు వెళ్ళింది, ఈలోగా ఒక పెద్ద విజిల్ వినిపించే సరికి అందరూ అటువైపు చూసారు గ్రౌండ్ ఫెన్సింగ్ బైట ఒక నల్లటి కారు ముందు పెద్దగా రాడ్లతో బంపర్, చూస్తే అందులో సుబ్బు ఇంకా విజిల్ వేస్తూనే ఉన్నాడు. ఆదిత్య సుబ్బుని చూస్తూనే పట్టుకున్న పిల్లాడిని వదిలేసాడు, వాడు పారిపోగానే సుబ్బు విజిల్ ఆపేసి చేతిలోకి రిమోట్ తీసుకున్నాడు, అది చుసిన ఆదిత్యకి అర్ధం అయ్యి వెంటనే చేతిలో ఉన్న దాన్ని పక్కకి విసిరేసాడు అది ఆఖరి కారు కిందకి వెళ్లి పడింది. మానస సుబ్బునే చూస్తుంటే సుబ్బు రిమోట్ నొక్కేసాడు. అంతే.. అక్కడున్న ప్రతీ ఒక్క కారుకి కరెంటు షాక్ కొట్టినట్టు అద్దాలు పేలిపోయి సౌండ్స్ వచ్చాయి. వెంటనే సుబ్బు కారు నుంచి పెద్ద సౌండ్..
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
