Misc. Erotica చిట్టిపొట్టి కథలు — పెద్దల కోసం

[myownsite69]

కెక ఇంకా కొత్త కొత్తగా ట్రై చేయండి

[raj558]

Waiting for your next stories

[Lovely lovely]

Bro girls high college kudaaa update ibandii chala mamdii danikosam aduru chustunnaru

[Lovely lovely]

Sryy typing mistake update ivandii girls High college story kudaa

[Vikatakavi02]

భయ్యా దీనికి కొనసాగింపు లేదా?

నాదగ్గర లేదు సోదరా...
ధన్యవాదాలు

[Vikatakavi02]

ఒకే గూటి పక్షులు

— అశవాని

దసరా పండగకి అన్నగారింటి కొచ్చిన కావేరికి ఎదురింట్లో ఓ క్రొత్త ముఖం కనిపించింది. వాకబు చెయ్యగా అతను పార్వతి పెద్ద తమ్ముడనీ, పేరు వీరేంద్ర అనీ, ఆ ఊరు కాలేజీలో — బి.ఏ. మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నాడనీ తెల్సింది.
కుర్రాడేమో సన్నగా పొడవుగా చామనచాయగా బాగానే వున్నాడు. కాస్త బడాయి బసవయ్యలా అవుపిస్తున్నాడు. మొదటిసారి కిటికీలోంచి తనని చూస్తూనే కనురెప్పలు రెపరెపలాడించి 'నువ్వెవరూ?' అన్నట్లు కళ్ళతోనే ప్రశ్నించి,
వెంటనే 'బాగున్నావ్!' అన్నట్లు కనుబొమ్మలెగరేశాడు.
సాయంత్రం మళ్ళీ కిటికీ దగ్గర తారసపడినప్పుడు 'పైట సర్దుకో' మన్నట్లు సైగ చేశాడు. ఏమిటోనని క్రిందకి చూసుకుంటే నిజంగానే పయిట ప్రక్కకి జరిగి, ఓ వైపు రొమ్ము వాటంగా కనిపిస్తోంది జాకెట్లో నుంచి. అది సర్దుకుని అతనివైపు కోపంగా చూడబోయేసరికి 'నీవి చాలా బాగున్నాయి. పెద్ద సైజులు' అన్నట్లు రెండు చేతులతోనూ సైగలు చేస్తూ నవ్వేడు. తన కోపం కాస్త సిగ్గుగా మారిపోయింది.
అందుకనే అతని గురించి ఆసక్తిగా వాకబు చేసింది. దసరాకి రెండ్రోజుల ముందు అక్కడకొచ్చింది కావేరి. దసరా అయిపోయిన రెండు రోజులకి స్వంత వూరునుంచి అక్కగారింటికి తిరిగొచ్చాడు వీరేంద్ర. ఆ ఒక్క రోజులోనే ఇదంతా జరిగింది.
కావేరికిప్పుడు ఇరవై నాలుగేళ్ళు. పెళ్ళయి ఆరేళ్ళయింది. పెళ్ళయిన మరుసటి సంవత్సరం గర్భవతి అయ్యింది. ఎనిమిదవ నెల మధ్యలోనే పురుడొచ్చి మగపిల్లవాడిని ప్రసవించింది. ఆ నెల తక్కువ బిడ్డకు మూడవ రోజుకే ఆయువు మూడిపోయింది. ఆ తర్వాత మళ్ళీ ఎప్పుడూ నెల తప్పలేదు ఆమెకి.
ప్రతీ పండుగకీ తప్పకుండా పుట్టింటి కొస్తుంటుంది. దసరాకి వచ్చిందంటే — దీపావళి నాగుల చవితి అయిపోయిన తర్వాతనే తిరిగి వెడుతుంది. ఆమె మొగుడు ఆమె మాటని జవదాటడు. అదే ఆమె బలం... ధయిర్యానికీ స్వేచ్ఛకీ మూలకారణం.
రెండవరోజు ఉదయం కావేరి కనిపిస్తుండగానే 'హలో' అని చెయ్యి వూపి పలకరించాడు వీరేంద్ర. దానికామెకి కోపం రాకపోగా పెదవుల మీద చిరునవ్వు చిందులాడింది.
సాయంత్రం అతను కాలేజీ నుంచి తిరిగొచ్చే సమయానికామె వీధి గుమ్మంలో నిలబడి పక్కింటి పదేళ్ళ పాపతో మాట్లాడుతోంది. అతను రావడం చూసి చిన్నగా నవ్వింది. దానికి సమాధానంగా తనుకూడా నవ్వుతూ కన్నుగీటాడు.
'ఇదేం కుర్రాడు బాబూ!' అనుకుని తనలోతానే ఆశ్చర్యపోయింది కావేరి.
అతని చురుకుతనం ముచ్చట కలిగించింది ఆమెకి. పద్దెనిమిదేళ్ళ కుర్రాడు ఎంతో ఆరిందలాగా ప్రవర్తించడం ఆమెకి విడ్డూరంగా కూడా కనిపించింది.
మూడవరోజు—
ఉదయం నుంచీ కిటికీ దగ్గరే కాపు కాసి కూర్చున్నాడు వీరేంద్ర. అటువైపు కిటికీలోంచి అతడిని గమనిస్తున్న కావేరి 'కాలేజీకి వెళ్ళవా?' అన్నట్టు సైగ చేసింది.
నవ్వుతూ తల అడ్డంగా ఆడించాడు అతను. 'ఒకసారి ఇక్కడికిరా' అని సైగచేసి పిలిచాడు. ఈసారి ఆమె తల అడ్డంగా వూపింది.
కానీ — తొమ్మిదన్నరకి చక్కగా సింగారించుకుని మెల్లిగా అడుగులేసుకుంటూ లోపలికొచ్చి "పార్వతీ పిన్నీ!" అని పిలిచింది కావేరి. ఆమె గొంతు కొంచెం బొంగురుగా వుంటుంది.
వీరేంద్ర ప్రక్కగదిలోంచి బయటకొచ్చాడు. "అక్కా బావా పిల్లలూ ఉదయం ఫస్టు బస్సులో అన్నవరం వెళ్ళారు. ఇంట్లో నేను ఒక్కడినే వున్నానండి!" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"అలాగా! నాకు తెలియదు. అయితే - వస్తాను" అని వెనక్కి తిరగబోయింది.
"ఇది మీకు ధర్మం కాదు.... మీరు వస్తారనీ సరదాగా మీతో మాట్లాడొచ్చనీ కాలేజీ ఎగ్గొట్టి కూర్చున్నాను. రండి" అంటూ సాదరంగా ఆహ్వానించాడు అతను.
వాస్తవానికి ఇందాకా అతను రమ్మని సైగ చేయడం వల్లనే 'ఇతగాడి సంగతేమిటో చూద్దాం' అనుకుని పని గట్డుకుని వచ్చిందామె. అయినా పైకి ఇష్టం లేనట్టు ముఖం పెట్డి "మంచివాడివే లాగున్నావ్! నాతో ఏం మాట్లాడాలి నువ్వు?" అడిగింది విలాసంగా పయిట సర్దుకుంటూ.
"ముందు మీరు లోపలికి రండి" అని మొహమాటపెట్టాడతను.
అయిష్టంగా చూస్తూనే అతని వెనుక గదిలోకి నడిచింది.
అతను చూపించిన కుర్చీలో కూర్చుంటూ "యిక్కడికి చదువుకోవటానికి వచ్చావట కదా! మీ వూళ్ళో కాలేజీ లేదా?" అనడిగింది.
నవ్వుతూ తల అడ్డంగా వూపేడు. తమ వూరికి ఐదు కిలోమీటర్ల దూరంలో మరొక వూళ్ళో కాలేజీ వుంది. అక్కడే యింటర్ చదివాడు తను. కానీ, ఇంటర్ ఫెయిలయి తర్వాత సెప్టెంబరు లో పాసవ్వటం చేత ఆ కాలేజీలో అతనికి సీటు దొరకలేదట.
"నువ్వు కూర్చో..." అందామె నవ్వుతూ.
"ఫర్వాలేదులెండి" అంటూనే గోడవారగా వున్న కుర్చీని ఆమె దగ్గరగా లాక్కుని కూర్చుంటూ "మీరు చాలా అందంగా వుంటారు. నాకు బాగా నచ్చారు" అన్నాడు.
"కళ్ళలో కళ్ళు కలిపి చూస్తూ అతనంత మెచ్చుకోలుగా అన్న మాటలకి ఆమె బుగ్గలు సిగ్గుతో ఎర్ర బడ్డాయ్. మాట రాలేదు.
"మీరు చాలా సరదా అయినవారనీ, చిన్నా పెద్ద అందరితోనూ కలుపుగోలుగా మాట్లాడతారనీ మా అక్క కూతురు బేబీ చెప్పింది నాకు. అలా సరదాగా మాట్లాడేవాళ్ళంటే చాలా యిష్టం."
మాట్లాడకుండా అతని ముఖంలోకి చురుకుగా చూసిందామె.
"నేనేమైనా తప్పుగా మాట్లాడుతున్నానాండీ!" అమాయకంగా చూస్తూ కుర్చీ హేండ్ రెస్ట్ మీదున్న ఆమె చేతి మీద చెయ్యేసి మరీ అడిగాడు తను.
"అబ్బే.... లేదు" తల అడ్డంగా ఆడించింది.
"మీది ఏవూరండీ?" టాపిక్ మారుస్తూ అడిగాడు.
ఆమె సమాధానం చెప్పింది. ఆ వూరి గురించి, తన అత్తవారింటి గురించి కూడ చెప్పుకొచ్చింది.
ఆ తర్వాత అతను కూడా తన వూరి విషయాలూ ఇంటి విషయాలూ రిల్లించుకొచ్చాడు. ఆ సంభాషణ సాగుతున్నంతసేపూ అతని చెయ్యి ఆమె చేతిని నిమురుతూనే వుంది. అతని కళ్ళు ఆమె ముందుల్ని గుచ్చి గుచ్చి చూస్తూనే 
వున్నాయ్...
కొంతవరకు స్థానభ్రంశం పొందిన పయిటను సవరించుకోవడానికి చెయ్యి వెనక్కి తీసుకోబోయిందామె.
"దిష్టి తగులుతుందని భయమాండీ!" ఆమె చేతిని విడవకుండా పట్టుకుని కొంటెగా నవ్వేడు.
ఆ మాట ఆమెకు కితకితలు పెట్టింది. పయిట పూర్తిగా భుజం జారిపోయింది. ఆమె వేసింది ఎర్ర జాకెట్టు కావడం చేత ఆమె ఎత్తులు మరీ కొట్టొచ్చినట్లు కన్పిస్తున్నాయి. "చాలా మంచి సైజండీ" అన్నాడు.
"నువ్వు చాలా సైజులు చూసినట్టుందే" వ్యంగ్యంగా అడిగింది. అతని తెగింపు ఆమెకి చాలా నచ్చింది.
ఆ ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్పకుండా రెండో చెయ్యి అటు చాపేడు. పావుగంట పరిచయంతో యిలా రంగంలోకి దిగిపోవడమన్నది మాత్రం సరిక్రొత్త అనుభవం. పైగా అతను తనకన్నా చాలా చిన్నవాడు. ఇంకా మీసం కూడా పూర్తిగా నల్లబడలేదు. అయినా, అతని పద్ధతి చూస్తుంటే ఈ వ్యవహారంలో చాలా పండిపోయినట్లు కనిపిస్తోంది.
వేళ్ళు బాగా చాపి ఎడమ రొమ్ముని గట్టిగా పిసికి వదిలిన ఆ స్పర్శకి ఆమె నరాలు జివ్వుమన్నాయి. అయాచితంగా బోర విడిచి కుర్చీలో ముందుకి జరిగింది. అతను కుర్చీలోనుంచి లేస్తూ ఆమె మెడ సందున ముద్దుపెట్టి మరోసారి పిసికాడు.
ఆ పట్టుతో ఆమె వళ్ళంతా తియ్యగా తిమ్మిరెక్కి పోయింది.
వెంటనే అతని చెయ్యి ఆమె నడుముకు చుట్టుకుపోయింది.
బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుని మంచం దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి కూర్చోబెట్టి "జాకెట్టు విప్పండి" అన్నాడు నవ్వుతూ.
"ఏఁ? ఇంత తెల్సిన వాడివి - జాకెట్టు విప్పడం తెలియదా?" కవ్వింపుగా చూస్తూ అడిగింది.
"క్రొత్త జాకెట్టులా వుంది. నా కంగారులో హుక్స్ తెగిపోతాయేమోననిపించి అడిగాను...."
"అయితే జాకెట్లు విప్పే అలవాటు బాగా వుందన్న మాట!"
ఆ మాటకి బదులు చెప్పకుండా నవ్వేసి వూరుకున్నాడు.
ఆలోగా ఆమె అన్ని హుక్స్ విప్పేసింది. బ్రాసరీలోంచి వెన్న ముద్దల్లా అవుపిస్తున్న రొమ్ముల్ని చూస్తూనే వెర్రెత్తిపోయాడతను. రెండు చేతులతోనూ రెండు పట్టుకుని కసి కసిగా పిసికేశాడు.
దాంతో కావేరికి కూడా కసెక్కిపోయింది. అతనివంక మోజుగా చూస్తూ పైజామా పిస్తా తడిమింది. పిడిలా తగిలిందక్కడ. మనసుండబట్టక సున్నితంగా నొక్కింది. ఒక్కొక్కటిగా బటన్స్ విప్పింది. లోపల డ్రాయర్ వేసుకోలేదతను. పుట్టలోంచి పడగ పయికెత్తిన త్రాచుపాములా, లోపల్నుంచి తోసుకొచ్చింది అతని యవ్వనం.
ఆమె కళ్ళు ఆనందంగా మెరిశాయి. "బావుంది" అంది గుప్పిడితో ఒడుపుగా పట్టుకుంటూ. చిన్నగా నొక్కి గుప్పిడిని వెనక్కి జరిపింది.
ఆ విచ్చలవిడితనం వీరేంద్రకి చక్కలిగింతలు పెట్టింది. మరొక్కసారి ఆ రెండూ పిసికేస్తూ మెడ సందున ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
కావేరి వివశురాలై పోయింది. ఆమెకి సహజంగానే ఆ గుల కాస్త ఎక్కువ. అతనిని వదిలేసి మంచంమీద వెనక్కి వాలిపోయింది. రెండు చేతులతోనూ చీర లంగా కలిపి పట్టుకుని చాలా వేగంగా నడుం వరకూ ఎగలాగేసుకుంది. తొడల్ని లాకు తలుపుల్లా విప్పి సమ్మోహనంగా చూస్తూ "వచ్చేయ్...." అంది.
ఆ పిలుపు చెవుల్లో పడుకుండగానే మంచమెక్కిపోయి ఆమె మీదకి ఒరిగిపోయాడతను. ఒక చెయ్యి అతని నడుము మీదవేసి రెండవ చేతిని క్రిందకి పోనిచ్చిందామె.
"నువ్వు నాకు చాలా నచ్చావు" ఆనందంగా గొణిగాడతను. "నాకూ నువ్వు నచ్చబట్టే ఇచ్చేస్తున్నాను. ఊ" మొత్త చిన్నగా కుదుపుతూ దోరగా నవ్విందామె.
దానికి సమాధానంగా తన నడుమను బలంగా క్రిందకి గుచ్చాడతను. కావేరి మధురంగా మూలిగింది. అతని నడుముకు రెండు చేతులూ పెనవేసి ప్రేమగా చెక్కిలి ముద్దాడింది.  "బాగా - జోరుగా చెయ్యాలి మరి!" చెవిలో గుసగుసలాడింది.
విలాసంగా నవ్వి విసురుగా కదలడం ప్రారంభించాడతను. అబ్బురపడిపోయింది కావేరి ఆ దూకుడుకి. ఆహ్లాదం పట్టలేక క్రిందినుంచి ఎదురొత్తుతూ "ఈ లేత వయసులో యింత మోతగా చెయ్యడం ఎవరి దగ్గర నేర్చుకున్నావ్?" ఆసక్తిగా అడిగింది.
"మా వూళ్ళో. మా వీధిలోనే, కాంతం అనీ — నాకు అత్తయ్య వరసవుతుంది - ఆమె నేర్పింది."
"బావుంటుందా? ఎంత వయసుంటుందీ...!"
"బాగానే వుంటుంది. దాదాపు నలభై ఏళ్ళుంటాయ్. మొగుడు పోయాడు. ఇద్దరు బిడ్డల తల్లి. వాళ్ళింట్లో వాళ్ళంతా ఒకసారి పుట్టపర్తి వెళ్ళారు. అప్పుడు నేను ఆమెకి సాయం పడుకోడానికి వెళ్ళేవాడిని. నాకు చెయ్యి జాడించుకొనే అలవాటుండేది. మొదటిరోజు పడుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడే నేనాపని చేస్తూ ఆమెకి దొరికిపోయాను.
కోప్పడుతుందనుకున్నాను. కానీ, మెల్లగా నా మంచం దగ్గరకొచ్చి కూర్చుని 'తప్పురా బడుద్దాయ్! యిలా చేస్తే నరాల్లో సత్తువ చచ్చిపోతుంద'ని లెక్చరిచ్చి నాది చేత్తో పట్డుకుంది — అంతే! ఆ అయిదు రాత్రులూ మేం అస్సలు నిద్రపోయేవాళ్ళం కాదు..." అని విలాసంగా నవ్వేడు వీరేంద్ర.
"అంటే ఆవిడ మహా గులెక్కి పోయిందన్నమాట. యింకా ఎవరినైనా వేసుకున్నావా?"
"ఊహూఁ.... యింటికి వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆమెనే వేసుకుంటున్నాను. మొన్న శలవులకి వెళ్ళినప్పుడు కూడా నాలుగుసార్లు వాయించుకున్నాది."
"యింత బాగా చేస్తోంటే — ఎవత్తయినా ఎన్నిసార్లయినా చేయించుకుంటుంది. ఊఁ — నాకు చివరికొచ్చేస్తోంది. లాగించు..." కైపుగా గొణుగుతూ మొత్తను మరింత విసురుగా ఎగరేసింది కావేరి.
అతను కూడా ఓ రొమ్ముని పడిదిప్పి పిసుకుతూ టాప్ గేర్ లో లాగించాడు. ఇద్దరిలోనూ ఆయాసం పెరిగింది. గమ్యం చేరువవుతున్న కొద్దీ ఒకరినొకరు కసికసిగా కుమ్ముకుని, ఆహ్లాదంగా ఒగరుస్తూ ఆ పట్టనే సోలిపోయారు.
"సరదా తీరిపోయిందిగా, ఇంక దిగు - నేను వెళ్ళాలి" అభిమానంగా వీపు నిమురుతూ అంది కావేరి. "ఊఁ హుఁ" అంటూ గారంగా తల అడ్డంగా ఆడించాడు.
"మధ్యాహ్నం మళ్ళీ వస్తాను. అప్పుడు కావాలంటే వరుసగా రెండుసార్లు లాగించుకో" అంది.
మరింక మారాం చెయ్యకుండా ప్రక్కకి జరిగాడు వీరేంద్ర.
అతనికిచ్చిన మాటను ఆ మధ్యాహ్నం అక్షరాలా నిలబెట్టుకోవడమే కాకుండా — "మరి రేపటి నుంచి ఎలాగా?" అని తనే అడిగింది కావేరి.
మళ్ళీ మళ్ళీ అతనితో యిదవ్వాలని బాగా యిదిగా వుందామెకు.
"అది నువ్వే చెప్పాలి. ఏదో మార్గం ఆలోచించు—" అన్నాడు అతను.
ఆ సమస్య పరిష్కారాని కామెకెంతోసేపు పట్టలేదు. సాయంత్రం ఆరు గంటల సమయంలో వీరేంద్ర అక్క వంటింట్లో వుంటుంది. వంటిల్లు వెనకవైపున వేరుగా వుంది గనుక ఆ వేళప్పుడు ఎలాగో వీలుచూసుకుని వచ్చి అతని గదిలో దూరతానంది.
"అయిడియా బ్రహ్మాండంగా వుంది" అని మెచ్చుకున్నాడు అతను.
ఆ టయాములో తన బావగారు యింట్లో వుండరు. పిల్లలకి కూడా ఆడుకునే టయము. ఒకవేళ యింట్లోనే వున్నా, తను పనిగట్టుకుని పిలిస్తే తప్ప ఆ గదిలోకిరారు.
అందుచేత కావేరి అక్కడున్నన్ని రోజులూ మూడు పువ్వులు ఆరు కాయలుగా సాగిపోయింది అయ్యగారి వ్యవహారం.
నాగులచవితి వెళ్ళిన మూడోరోజున కావేరి అత్తవారింటికి వెళ్ళిపోయింది. ఏమాత్రం వీలుచిక్కినా నెల రోజుల్లో మళ్ళీ వస్తానని చెప్పింది.
ఆమె ప్రయాణమై వెళ్ళిపోయిన రోజు వీరేంద్ర మనసు మనసులో లేదు. కాలేజీలో ఏ లెక్చరూ బుర్రకెక్కడంలేదు. సాయంత్రం దిగాలుగా యింటికొచ్చాడు. ఎక్కడికీ వెళ్ళబుద్ధి కాలేదు.
తన అవస్థను ఎవరూ పసిగట్టకుండా ఉండేందుకు ఓ పుస్తకం అద్దేసుకుని కూర్చున్నాడు. దృష్టి మాత్రం ఎదురింటి కిటికీ మీదనే వుంది. కావేరి లేని వెలితి కొట్టొచ్చినట్లు కనపడుతోంది. అక్కడ నిలబడి నవ్వుతూ, నవ్విస్తూ ఏవేవో సైగలు ద్వారా కనిపిస్తుండేదామె.
కర్టెన్ తప్పించుకుని ఎవరో గదిలోకి ప్రవేశించిన అలికిడి లీలగా చెవినబడ్డంతో విసురుగా ఆవైపు చూశాడు వీరేంద్ర. తలుపు ప్రక్కన నిలబడి తనవంక ఓరగా చూస్తూ దోరగా నవ్వుతున్న శాల్తీని విశ్మయంగా చూస్తూ అప్రయత్నంగా కుర్చీలోంచి లేచి నిలబడ్డాడు.
ఆమె పేరు అంజమ్మ. ఆ ప్రక్కయిల్లే ఆవిడది. అతని అక్క పార్వతికీ ఆమెకీ మంచి దోస్తీ వుంది. తన అక్క కన్నా రెండు మూడేళ్ళు చిన్నది. ఒక కొడుకున్నాడు. మనిషి బాగానే వుంటుందిగానీ రంగు కొంచెం నలుపు. అవయవ పుష్టి చాలా బావుంటుంది, కావేరి కన్నా చక్కటి వంపులు.
దగ్గరకి రమ్మని కళ్ళతోనే పిలిచింది అంజమ్మ. మెల్లగా అడుగులేసుకుంటూ ఆమె ముందు కెళ్ళాడు. అదోలా నవ్వుతూ ఎడమ చేత్తో తలుపుని పదిలంగా మూసేసింది.
"కావేరీ వెళ్ళిపోయిందని బెంగపెట్టుకున్నావా?" వెటకారం ఒలకబోస్తూ చిన్నగా అడిగింది.
కొయ్యబారిపోయాడు వీరేంద్ర.
"నాకంతా తెలుసు. మీరీగదిలో క్రిందామీదా పడ్డం రెండు సార్లు చూశాను. నువ్వు బాగా చేస్తావ్! అందుకే ఆ దూల ముండ అలా బరితెగించి ఈ గదిలోకి దూరుతుండేది."
అతని అరచేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని తన ముందులకి రుద్దుకుంటూ కవ్వింపుగా చూసింది.
"ఆ సంగతి మా అక్కతోగానీ చెప్పేవా?!" ఆదుర్దా పట్టలేక అడిగేశాడు.
తల అడ్డంగా వూపిందామె. "మా ఆయన వట్టి సోమరిపోతు. మంచం మీద కూడ అలాగే వుంటాడు. ఆ కావేరి ముండ వెళ్ళిపోయాక ఆ పనేదో నేను చేయించుకోవచ్చుకదా అని, మీ అక్కకి చెప్పలేదు" చమత్కారంగా నవ్వుతూ నడుం మీద చెయ్యివేసి దగ్గరకు తీసుకుంది....
వీరేంద్ర తటపటాయింపుగా చూస్తూ వుండిపోయాడు. "ఏమిటీ, నల్లగా వున్నానని సంకోచిస్తున్నావా?" పెద్దవైన రొమ్ముల్ని అతని ఛాతీకి రుద్దుతూ అడిగింది.
"ఉఁహూఁ... నీతో యిలా యిదవ్వటం మా అక్కకి తెలిస్తే, చదువు మానేసి పొమ్మని నన్ను మా వూరు తరిమేస్తుంది" బేలగా చూశాడతను.
"నీకా భయమేం అక్కర్లేదు. అంతవరకూ వస్తే నేను తనకు నచ్చచెబుతానులే. నా అవస్థ తనకి తెలుసు. నా మాటెప్పుడూ కాదనదు. మరేం ఆలోచించకు..." ప్రోత్సాహంగా చూస్తూ మెల్లగా చీర పయికి లేపింది.
అంత భరోసా ఇచ్చాక అతను మాత్రం ఆగుతాడా?
ఒక్కుదుటలో ఆమెను వాటేసుకుని మంచం మీదకి తీసుకెళ్ళిపోయాడు....
ఇక, అవసరమైతే పార్వతిని ఒప్పిస్తానని అంజమ్మ అంత నమ్మకంగా చెప్పడంలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు.
ఆమె తప్పకుండా ఆ పని చెయ్యగలదు. కారణం —
పార్వతి ఎప్పట్నుంచో అంజమ్మ మరిదితో ఇదవుతోంది!

—'కథ' సమాప్తం—

[Vikatakavi02]

మిత్రులందరికీ కార్మిక దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు...

[raj558]

chala bagundi sar

waiting for the next update

[Rajkumar1]

   

సోదరా వికవీ ...
కథలు చాలా బాగున్నాయి.
నీ దారం చాలా రోజులుగా చూస్తూనే ఉన్నా.
కానీ ఎందుకో చడవనే లేదు.
మొదట్లో ఒకటో రెండో కథలు చదివా కానీ మళ్లీ రాలేదు. అనుకోకుండా రాత్రి వచ్చా దారానికి. ఇప్పటిదాకా అయింది. కథలన్నీ చాలా బాగున్నాయి. ఏక్ సే బడ్ కర్ ఏక్ ఉన్నాయి.

థాంక్స్ ఫర్ షేరింగ్ 
   

[Vikatakavi02]

రారా బచ్చా!

('రంభ' పత్రిక నుంచి)

"సావిత్రీ!" అని చెవి దగ్గర ఎవరో పిలిచినట్టై ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచిందామె.

చీకటైనా ఆ పిలిచింది భర్త అని ఆమె వెంటనే గ్రహించింది.

"ఏమిటండీ?" అని దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది.

అతడు వొంగి, ఆమె చెవి దగ్గర, "నా కళ్ళతో చూశాను. మెట్ల మీద నుంచి ఎవరో వొంగి నడుస్తూ మేడమీదకు వెళ్ళారు," అన్నాడు.

"ఎవరై వుంటారు?" అంది అర్ధంగాక అయోమయంగా సావిత్రి.

"ఓసి పిచ్చిమొహమా! నీకు సాయంత్రం చెప్పలేదటే... పైప్రక్క వుంటున్న భీమారావుగారి పెద్దమ్మాయి చెడుగా తిరుగుతోందనీ! దానికోసం ఎవడో పిల్లిలా మేడ మెట్లు ఎక్కి పైకి వెళ్ళాడు." అన్నాడు ఆమె భర్త ఉరఫ్ గణపతి.

భీమారావుది ఫ్యాన్సీ స్టోర్స్. అతడికి నలుగురు పిల్లలు. భార్యపోయి రెండేళ్ళవుతోంది. పెద్ద కూతురి పేరు లక్ష్మి. ఇరవై రెండేళ్ళు. పెళ్ళయింది. తల్లిపోయాక, తండ్రికి వొండి పెట్టే నెపంతో ఆమె తరచుగా పుట్టింట్లో వుంటోంది. ఆమె తిరిగే రకమని వాడకట్టువాళ్ళు అనుకుంటూ వుండగా సావిత్రి విన్నది. ఆమె గూర్చి తన భర్త ఎక్కడ విన్నాడో... ఆ వార్తని సాయంత్రం మోసుకొచ్చి తన చెవిలో వేశాడు.

"ఎవరి ఏడుపు వాళ్ళది. మనకెందుకు? మనం పడుకుందాం" అంది నిద్దర బద్ధకంతో ఆవులిస్తూ సావిత్రి.

"ఛీ! వెధవ నిద్ర — నువ్వూనూ... వాడీపాటికి మేడ మీదకి వెళ్ళి ఆ లక్ష్మి గదిలోకి దూరిపోయివుంటాడు. అవునూ... నువ్వు అప్పుడప్పుడు ఆ పోర్షన్ కి వెళ్తుంటావుగా... ఆ లక్ష్మి ఎక్కడ పడుకుంటాదో నీకు తెలుసా...?" అని అడిగాడు కుతూహలంగా.

"ఏఁ... వెళ్ళి చూస్తారా ఏమిటి కొంపదీసి?"

గణపతి నవ్వుతూ, "నేను ఒక్కడినే కాదు. మనిద్దరం వెళ్ళి చూద్దాం. లోకులు అనుకోవటమేనా లేక నిజంగా ఆ లక్ష్మి బోకేనా — అన్నది తేల్చుకుందాం!" అన్నాడు.

సావిత్రికి ఇది సుతరామూ నచ్చలేదు. ఎవరి గోల వారిది.  ఇప్పుడు లక్ష్మి ఎవరితోనో రంకు పెట్టుకుంటే మనకొచ్చే లాభం ఏమిటి? దానికి జిలగా వుంది. అది తీర్చుకుంటూ వుండొచ్చు.

ఇదంతా తన భర్తకి చెబుదామని ఆమె అనుకుంటుండగా గణపతి మంచం దిగి సావిత్రి రెక్క పట్టుకుని ఆమెను రమ్మనట్టుగా లాగాడు.

"వద్దండీ... బాగోదు. కావలంటే మీరెళ్ళి చూసి రండి. నేనిక్కడే వుంటాను" అంది ఆమె.

"నాన్సెన్స్! నోర్మూసుకుని నాతో రా...!" విసుక్కున్నాడు గణపతి. ఆమెకు అతనంటే భయం! దాంతో, యిష్టం లేకపోయినా మంచం దిగి భర్త వెనుక మేడమెట్లు ఎక్కింది.

మెట్లమీద చీకటిగావుంది.

పై మెట్టుమీద అడుగువేస్తూ గణపతి ఆగి, "ఆగాగు! వాళ్ళిక్కడే వున్నారు'' అన్నాడు మెల్లగా.

"ఎక్కడ?" గొణిగింది సావిత్రి.

"మెట్ల ప్రక్క వసారాలో గుసగుసలు వినపడుతున్నాయి. కావాలంటే విను" అంటూ గణపతి తన పెళ్ళాం చెయ్యి పట్టుకుని తన ప్రక్కకు లాక్కున్నాడు.

మసక చీకట్లో వసార్లో నేల మీద ఎవరో పడుకుని వున్నట్లు సావిత్రికి కుడా లీలగా కనిపించింది.

"చీ! వెళ్ళిపోదాం!" అంటూ మరలబోయిందామె.

"నీ మొహం! అసలు రంజు యిప్పుడే వుంది. చూడు."

మెల్లగా గదిమాడు గణపతి.

అంతలో లక్ష్మి నవ్వు వినిపించింది. చీకట్లో ఆమె అతడి ఒళ్ళో కూర్చుని వుండాలి. ఒకరినొకరు ఏం చేసుకుంటూన్నారో చీకటి వల్ల సరిగ్గా తెలియటంలేదు. ఎందుకో గణపతి  మాత్రం అక్కడ్నించి కదలక, సావిత్రిని కదలనీయక వారి నవ్వులు చెవి కోసుకు వింటున్నాడు.

అంతలో లక్ష్మి మూల్గింది.

గనపతి తన భార్య చెయ్యి నొక్కడు.

"ఏమిటి?" అందామె మెల్లిగ.

"వినబడ్డంలే... దాని మూల్గులు. వాడు దాన్ని పడుకోబెట్టి ఏమాత్రమో ప్రవేశించుండాలి." అన్నాడు.

గణపతి అనుకున్నట్లుగా... మూలుగులు వెనుక, చిన్నగా చప్పట్లు చరచిన శబ్దం వినిపించసాగింది సావిత్రికి.

"బాగా విశాలమా?" అని అడిగాడు మెల్లిగా భార్యని గణపతి.

"ఏమిటీ?" అంది అమాయకంగా సావిత్రి.

సావిత్రి తొడల మధ్య తన చేతిని అదిమి, "దాని మొత్త!" అన్నాడు.

"ఏం?" అందామె విసుగ్గా.

"అంత శబ్దమవుతుంటేనూ?" అన్నాడు తన చేతిని ఆమె కుచ్చిళ్ళలోకి పోనిస్తూ.

"చీ పాడు! సిగ్గులేకపోతే సరి" అంది సావిత్రి.

అయితే, చీకట్లో ఆ జంట గుసగుసలు, మూలుగులు, చప్పుళ్ళు విని ఒళ్ళంతా టింటిమలాడుతోంది ఆమెకి. ఇక తన భర్త కెలుకుడికి జిలరేగి కళ్ళు మూసుకుంది.

అటు చాలాసేపు చప్పుళ్ళూ లయబద్దంగా వినిపించాయి. చప్పుళ్ళ వెనుక మూలుగులు కూడా... లక్ష్మి నేల మీద పడుకుని, బాగా చెయ్యించుకుంటూన్న భావం కలిగింది ఆ దంపతులిద్దరికీ.

గనపతి చెయ్యి వేగంగా సావిత్రిలో ఊగుతోంది. ఆమెకూడా అతని లుంగీలోకి చేతిని పెట్టీ అతని తొండాన్ని గుప్పిట బిగించి ముందుకి వెనక్కీ చేస్తోంది. గణపతి మధ్యమధ్యలో తల ఎత్తి నీడలో దూరంగా కదులుతున్న రూపాలను చూసి కసెక్కిపోసాగాడు.

అంతలో ఆ మగతను మూల్గడం వినిపిచిందా యిద్దరికి.

గణపతి సావిత్రి భుజాని గట్టిగా నొక్కి, "అయిపోయింది" అన్నాడు నవ్వుతూ. అతని ముహంలో తానే లక్ష్మి మీద పడుకొని అవ్వగొట్టిన గర్వం కనపడింది సావిత్రికి.

ఆ తరువాత ఇద్దరూ క్రిందకి దిగి వచ్చేసారు.

తమ పోర్షనులోకి వెళ్ళి, కిటికీ చాటున నిలబడ్డారు.

లక్ష్మిని అనుభవించినవాడు తప్పక మెట్లు దిగి వెళ్ళాలి! అతడెవడో పరిశీలిద్దామని గణపతి ప్లాన్! చీకట్లో నిలబడి కళ్ళు ఇంతింతలు చేసుకుని మెట్లవంకే చూస్తున్నాడు.

అయిదు నిమిషాల తర్వాత వారికి ఎవరో మెట్లు దిగుతున్న శబ్దం వినిపించింది. అతడు లక్ష్మి ప్రియుడై వుండాలి. గణపతి ఊపిరి బిగదీసుకున్నాడు.

వారి ముందునుండి మెట్లు దిగుతూ ఓ ఆకారం నడిచి వెళ్ళింది. అతడెవరో గణపతి గుర్తించలేకపోయాడు. సావిత్రి మాత్రం అతడెవరో గుర్తించింది. ఇదే వీధిలో చివరవున్న టైలర్ అతను. అతడి సన్నం — పొడవును ఆమెకు గుర్తే! ఎర్రగా వుంటాడు... వంకీల తలతో! రెండ్రోజుల క్రితం అతడికి రవికెలు కుట్టమని ఇచ్చింది.

రేపు ఇస్తానన్నాడు. తెల్లారాకా అతడి టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళాలని అనుకుంది.

"నీవు గుర్తుపట్టావా?" అని అడిగాడు తన భర్త.

గుర్తుపట్టానంటే అతనితో తంటా వస్తుందనిపించింది సావిత్రికి. అందుకే తానూ గుర్తుపట్టలేకపోయానని చెప్పింది.

"ఈ బచ్చాగాడు రేపూ వస్తాడు. వీడిని పట్టేయనూ!" అన్నాడు గణపతి గర్వంగా.

ఇద్దరూ వెళ్ళి మంచం మీద పడుకున్నారు. సావిత్రిని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు గణపతి. ఆమె కూడా ఇందాకటి అతని కెలుకుడికి బాగా వేడెక్కి వుండటంతో అతనికి వీలుగా పడుకుంది.

అతను ఆమె బట్టలను గబగబా ఊడదీసి ఆమెను ఆక్రమించేశాడు. తన క్రింద నలుగుతుంది తన భార్యే అయినా మనసులో మాత్రం లక్ష్మిని వేస్తున్నట్లు ఊహించాడు అతను. అతని దూకుడికి సావిత్రికి కూడా కాస్తంత సందేహం వచ్చినా అతనంటే భయం వల్లన అడగటం మానేసింది.

కాసేపటికి ఇద్దరూ ఒకేసారి ఔటయిపోయారు. సావిత్రికి వెంటనే నిద్ర పట్టేసింది. కానీ, గణపతి మాత్రం ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్లు లేచి అల్మరాలోంచి టార్చ్ లైట్ తీసి మళ్ళా మట్లెెక్కాడు. అంతకు పూర్వం వాళ్ళు ఎక్కడ పడుకున్నారో అతనికి గుర్తే!

అక్కడ టార్చి వేసి చూశాడు.

కటికనేల! ఆ నేలమీద వెల్లకిలా పడుకుని లక్ష్మి ఒప్పగించి చేయించుకుందంటే గణపతికి ఏదోగా వుంది. కొంతసేపు అక్కడే నిలబడి నిలబడి ఆమె ఎలా చేయించుకుందో వూహించుకున్నాడు. చాలాసేపటి తరవాత కిందకు వచ్చి అతడు నిదురపోయాడు.

మర్నాడు తన రవికెలు తెచ్చుకునేందుకు టైలరింగ్ షాపుకి వెళ్ళింది సావిత్రి. వెళ్తూనే ఆ టైలరు వంక పరిశీలనగా చూసింది. పైజామా వేసుకున్నాడు. పైజామాకి గుండీలు వున్నాయి. రాత్రి ఇలాగే వచ్చి వుంటే ఆ గుండీలు విప్పి చేసి వుండాలి. అందులోంచి దూకినట్టు వూహించుకుంటే, ఆమెకు ఏదోలా అయిపోయింది. తెలియకుండానే అతని తొడల్లోకి, ముఖ్యంగా పైజామా గుండీలా సమీపాన చూపు పడిపోయింది. కత్తెర పడిన చప్పుడైతే తలెత్తింది. అతను తననే చూస్తున్నాడు. తత్తరపడిందామె. సన్నగా నవ్వుతూ ఓసారి క్రిందకి చూసి మళ్ళా ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ "ఏమిటి చూస్తున్నావ్?" అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు. అతని కళ్ళలో ఏదో కొంటెతనం తొణికిసలాడింది.

సావిత్రి బెదిరిపోయి చూపు మార్చుకొని — తన రవికెల సంగతి ఏవేవో అడిగేసి ఇవతల పడబోయింది. అతడు లేచి నిలబడి "వుండండి" అంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. 'బాగా సన్నగా వున్నాడు. వీడికి లక్ష్మి ఎలా తగులుకుంది?' అనుకుంది మనసులో.

అతడు తిరిగి వస్తున్న శబ్దమైతే అటువైపు చూసింది. పైజామా గుండీలన్నీ విప్పేసుకుని — నిగిడించుకుని వచ్చి నిలబడ్డాడతను.

"అమ్మ చచ్చినోడో!" అనుకుని సావిత్రి అక్కణ్ణుంచి గబగబా రోడ్డుమీదకొచ్చేసింది. రాత్రి లక్ష్మి ఎంత ఎక్కించుకుందో ఆమె మెదడులో మెదులుతోంది.

వెదురుబొంగులా వున్న వాడికి రూళ్ళకర్రలా అది అంతుండటం ఆమెకు మ్రింగుడుపడటంలేదు.

వాడి సాహసానికి కాసేపు ఆమె బుర్ర మొద్దుబారిపోయింది. అలాటి వాణ్ణి ఇంతకు పూర్వం చూసి ఎరుగదు.

తన యింటికి తిరిగి వస్తూనే మేడమీదకి వెళ్ళింది.

లక్ష్మి చిన్న చెల్లెలు సింధూ కనిపించి, "అక్క స్నానం చేస్తోంది" అంది. సావిత్రిలో ఆరాటం హెచ్చుతోంది. కళ్ళముందు ఆ టైలరు నిడివి మెదులుతూనేవుంది.

'లక్ష్మిదీ చూడాలి' అన్పించిందామెకు.

స్నానాల గది దగ్గరికి వెళ్ళి "లక్ష్మీ!" అని పిలిచింది. ఆమె ఊ కొట్టి స్నానాల గది తలుపు తెరిచింది. సావిత్రి గదిలోకి అడుగుపెట్టి, తలుపు గడియ పెట్టి, లక్ష్మి వైపు తిరిగింది.

లక్ష్మి తన కాళ్ళని విప్పదీసుకుని కూర్చుని వుంది. అలా కూర్చోటం వల్లన కాబోలు... ఆమెది విశాలంగా కప్పలా తెరుచుకున్నట్లు కనిపించింది. ఆ టైలర్ ని ఎంత మింగగలిగి వుంటుందో సావిత్రికి అర్ధమైంది.

లక్ష్మి నవ్వుతూ— "ఏమిటలా చూస్తున్నావ్? రాత్రి వాడిది ఎంతవరకు దిగబడిందోననా?" అంది. సావిత్రి తెల్లమొహం వేసింది.

లక్ష్మి పగలబడి నవ్వుతూ, "రాత్రి మీ ఆయన మళ్ళా వచ్చాడు. టార్చిలైటు పట్టుకుని. నేను పడుకున్న చోటంతా చేత్తో తడిమి వెళ్ళాడు పాపం! మీ ఆయన చూశాడని వాడు చెబుతూనే వున్నాడు. ఆతర్వాత మెట్ల దగ్గర గుసగుసలు వినిపించాయి. అలాగని నేనూ, అతనూ సుఖాలు చంపుకునే రకాలం కాదు గనుక, మా పని మేం చేసుకుపోయాం. ఇక్కడికి ఎవరొచ్చి వెళ్ళారో మీరు చూసే వుంటారు. నువ్విక్కడికి వచ్చి నా వడి చూస్తున్నావంటే అతను నీకు చూపించాడు కదా!" నిర్ఘాంతపోయింది సావిత్రి.

అది చూసి లక్ష్మి కిలకిల నవ్వుతూ, "నాతో అన్నాడులేఁ, నీకు చూపిస్తాననీ. నీ రవికెలు కుట్టమని వాడికిచ్చావటగా!" అంటూ తన తొడలను మరింత ఎడం చేసింది. 'వాడినే కాదు వాడి మిషను కూడా దూరిపోతుంది ఇందులో!' అని తను చిలిపిగా అన్నట్లు అన్పించింది సావిత్రికి.

'ఒకవేళ తన మొగుడికి ఈ లక్ష్మి దక్కినా దీని నదిలో ఆ తాబేలు ఏమూలకో!" అనుకుందామె.

లక్ష్మి ఏదో రహస్యం చెప్తున్నట్టు నెమ్మదిగా, "రాత్రి మీ ఆయన్ని పడుకోనిచ్చి రా! ఆ టైలర్ ని పంచుకుందాం" అంది.

"ఛీ!" అంటూ సావిత్రి ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసింది. ఆ రాత్రి తిరిగి భర్త నిదరపోకుండా కాపలా కాయటం చూసి, "నేనొక ఉపాయం చెప్పేదా?" అంది.

"ఏమిటి?"

"చీకటిగా వుందికదా! మీరో, ఆమె ప్రియుడో ఆ లక్ష్మికి తెలియదు. కాబట్టి కాపలా కాసి వాడినెవడినో చూసే బదులు, మీరే ఆమె ప్రియుడిలా వెళ్ళి దాని దూల బాగా వదిల్చి రండి," అంది సావిత్రి.

ఆమె అలాంటి సలహా చెప్పటం విని గణపతి నిర్ఘాంతపోయాడు. నిజానికి అతడికి లక్ష్మి మీద చాలారోజులుగా కోరికగా వుంది. తన భార్య కూడ ఇప్పుడు ప్రోత్సాహించేసరికి ఉత్సాహం పొంగుకొచ్చింది.

ఐనా, "స్పృహలో వుండే మాట్లాడుతున్నావా నువ్వు?" అనడిగేడు ఆమెను మళ్ళా.

"నేను అన్నీ తెలిసే అంటున్నాను. వెళ్ళి దాని పని చూడండి!" అని సావిత్రి అనటంతో ఎగిరి గెంతేసి మేడమీదకి పరుగుతీశాడు గణపతి.

చీకట్లో సమీపిస్తున్నది ఆ టైలరే అనుకుని "ఏమిటంత ఆలస్యం" — అంటూ దగ్గరకు లాక్కుంది లక్ష్మి. దొరికిన ఛాన్సుకు పొంగిపోతూ ఆమె వక్షద్వయాన్ని అందుకున్నాడు గణపతి. అతని మగసిరిని అందుకుని గుప్పిట బిగించిందామె. సైజులో ఏదో తేడా కన్పించింది. కామావేశంలో పట్టించుకోలేదు ఆమె.

తొడలు ఎడం చేసి లోపలకు దూకాడు గణపతి కోరికతో. వక్షాల్ని అదిమిపెట్టి కదులుతున్నాడు. ఆవేశంతో అతన్ని మరింత కరుచుకుపోయింది లక్ష్మి.

క్రింద టైలరు, అతడి మామూలు వేళకి పైకి వెళ్ళబోతూ వుంటే సావిత్రి కిటికీలోంచి చేతులు జాపి పైజామా గుండీల దగ్గర అతడిని  పట్టేసి, "మనకి ఏ సంతా అడ్డు రాకుండా చేశాను. రారా!! బచ్చా!!" అంది.

ఆ తరువాత అతడు వచ్చి సాంతంగా దిగబడుతుంటే అంచులు పెటపెటలాడి కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి సావిత్రికి.

(అయిపోయింది)

[raj558]

bagundi sar
continue cheyandi plz

[Vikatakavi02]

Please Support

Hi People

We all know that this site's primary motive is to provide entertainment not profit making. Here, we are finding our hearts content and enjoy being here. 

The Admin and the Team running this site with good intent and with their own funds. They're trying to provide quality service by not allowing any erratic advertisements.

Yet, with the limited funds it is not possble for the Team to run this site for long time. And for purchasing good server capacity, they are in need of huge funds.

In this respect, your support in the form of monetary donations to this site will make our journey lively and lovely.

Last time, we had one such platform (xossip.com) where we used to have lots of fun. We've made good friends and great memories there. But, due to some unforeseen reasons we've lost many of them.

Now, we are fortunate enough to have this site where we can have entertainment we desire and be connected to each other.

We don't want this site to go the same way as the old one, do we?

So, I request you all to come forward to and contribute a minimum sum of $1/- or ₹100/- per month.

Maximum amount contribution is your wish.

The Admin & Team will keep a record of the amount received and how much amount is used. This will be a transparent process.

Please support.

Regards

Vikatakavi02

PS: For more info on this matter, Contact Site Admins
Sarit
Shivareddy

[Vikatakavi02]

తులసి... అచ్చంగా తెలుగు కథ... అనువాద కథ కాదు.

[Vikatakavi02]

కాదంబరి

— నాచర్ల

"నీకు బానిసలా పడివుండే రోజులు పోయాయ్! సహనానికైనా ఓ హద్దుంటుంది. నా మంచితనాన్ని నువ్వు చేతకానితనంగా భావించేటట్టయితే మాత్రం మరి యింక గౌరవం దక్కదు. చెత్త ముండల మీదుండే మోజు పెళ్ళాంమీద లేనివాడితో కాపురం చేయడం బుద్ధి తక్కువే అవుతుంది!"
వళ్ళు తెలియని ఆవేశంలో నా ఇష్డమొచ్చినట్టు దులిపేశాను. నా మాటలకి రంగారావు మొదలు బిత్తరపోయి తర్వాత మొహం కందగడ్డలా చేసేసుకున్నాడు.
"నాతో కాపురం చేయడం నీకంత ఇబ్బందిగా ఉంటే, ఇంకో మంచివాడి నెవడినైనా చూసుకో పోనీ!" అన్నాడు తన కోపాన్నంతా ఆ వెటకారంలో వెళ్ళగక్కుతూ.
నాకింకా వళ్ళు మండిపోయింది. "మొగుడు చేతకాని వాడైతే ఏ ఆడదైనా అదే చేస్తుంది - దానికి నీ సలహా ఏమీ అక్కర్లేదు. 'ఫలానా వాడి పెళ్ళాం ఎవడితోనో లేచి పోయిందని' పది మందీ చెప్పుకోడం వల్ల నీ పలుకుబడి పెరుగుతుందనుకుంటే ఏదో రోజు ఆ పని చేయడం కన్నా నాకు గత్యంతరం కన్పించడం లేదు!" అన్నాను తనకన్నా వెటకారంగా.
వెంటనే నా చెంప ఛళ్ళుమంది. ఆ దెబ్బకి నా కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయ్ కానీ___ఏడవలేదు. బాధ ఓర్చుకొంటూ నిర్లక్ష్యంగా నవ్వేను.
కొయ్యబారి పోయాడు తను. ఇంతకుముందల్లా తను ఇలా చెయ్యి చేసుకోవడంతోనే 'బేర్' మంటూ ఏడుపు లంకించుకునే దాన్ని. దాంతో ఏదో ఘనకార్యం సాధించిన వాడిలా 'జాగ్రత్త! ఇలా ఎప్పుడైనా ఇంటికి రాగానే వెధవ పేచీ పెడితే పళ్ళు రాలగొట్టేస్తాను' అంటూ హీరో ఫోజు కొడుతుండే వాడు. ఇప్పుడు తనకా అవకాశమివ్వక పోయేసరికి అయ్యగారి కాశ్చర్యమేసింది.
"సిగ్గు లేకుండా ఇంకా ఆ వెధవ నవ్వెందుకూ?" అని గొణిగాడు పౌరుషంగా.
"తమరు చేసిన చేతకాని పనికి నవ్వకపోతే ఏం చెయ్యాలీ?" అనడిగాను బుకాయింపుగా.
ఆ ప్రశ్నకి తానెంతగా ఉడికిపోయాడో ఆ ముఖ కవలికల్ని బట్టి అర్ధమైంది.
"ఛీ! ఇంటికి రాగానే వెధవ పోరు!" అని తనలో తానే గొణుక్కొని సిగరెట్టు వెలిగించుకున్నాడు.
"ఆ మాటే అనొద్దు. 'మగాడు యింటికొచ్చే టైము ఇదేనా?' అని అడిగినందుకు నువ్వే యింత రాధ్ధాంతం చేశావ్!" అన్నాను.
ఏమనుకున్నాడో ఏమో, మాట్లాడకుండా మంచమెక్కి పోయి తలగడ మీదకి వాలిపోయాడు.
"భోజనం చెయ్యకుండా మంచమెక్కావేఁ? రా... వడ్డిస్తాను," అంటూ కిచెన్ వైపు నడిచాను.
"వద్దు - ఇవ్వాళ ఓ డిన్నర్ పార్టీ అయింది. ఇప్పుడింకేం తినను?" అన్నాడు ముక్తసరిగా.
నేనింక మాట్లాడలేదు. అప్పటికి టైము పన్నెండు దాటింది. నా పని పూర్తిచేసుకుని కిచెన్ లోంచి వచ్చి ట్యూబు తీసేసి మంచమెక్కిపోయాను. సుమారు రెండేళ్ళ నుంచి ఇలా గొడవలు పడ్డం అలవాటైపోయిన మూలాన ఓ పది నిముషాల్లో నిద్ర పట్టేసింది.
భుజం పట్టుకు లాగుతోన్న స్పర్శకి మెలకువొచ్చి వెల్లకిలా తిరిగి తన వంక చూశాను.
"జాకెట్టు విప్పు!" అన్నాడు పైట లాగేస్తూ.
నా వంటి మీద చేయి చేసుకున్న ప్రతిసారీ తను రాజీకి వచ్చే పద్ధతి ఇదే గనుక నాకాచర్య ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించలేదు. కాగా, మేం చేసుకుని ఐదారు రోజులవుతుందేమో!
"ఏం? అర్ధరాత్రి వరకూ అక్కడ లాగించింది చాల లేదా?...." అన్నాను జాకెట్టు హుక్స్ ఒక్కొక్కటిగా తప్పించుకుంటూ.
మాట్లాడలేదు తను.
"బంగారమ్మ దగ్గర్నుంచా, సుశీలమ్మ దగ్గర్నుంచా వస్త?..."
"సుశీల దగ్గరకు రాత్రుళ్ళు వెళ్ళడం కుదరదు అని చెప్పానుగా!"
"ఏమో! ఈ మధ్య ఆవిడా రూలేమైనా సడలించిందేమోనని!"
"---------"
"సరే! బంగారమ్మకి ఎన్ని సార్లు సరిపెట్టావ్?"
"---------"
"రెండు సార్లయినా వాయించుకోకుండా వదులుకుందేమిట్లే?"
"దయచేసి - ఇప్పుడింకా గొడవ వదిలెయ్."
ఇందాక కూడా తనింత సౌమ్యంగా మాట్లాడి వుంటే నేనింత ఇదిగా రెచ్చిపోయే దాన్ని కాదు! తనెప్పుడొచ్చినా కొశ్చన్ చెయ్యకుండా కుక్కిన పేనులా పడుండాలన్నట్టు ముఖం మాడ్చుకుని కోపంగా చెప్పేసరికి నా సహనం చచ్చిపోయింది.
మౌనంగా లేచి కూర్చుని జాకెట్టు తీసేశాను. బ్రాసరీ హుక్ తనే సడలించేడు. మళ్ళీ తలగడ మీదకి వాలుతూ బ్రా చిప్పల్ని పైకి లాక్కున్నాను. కుడి చేత్తో నా రెండింటినీ ఓ మారు తడిమి, ఒరచేతిని నా ఎడమ రొమ్ము మీద బోర్లించి సుతాతంగా పిసికేడు. నరాలు జివ్వుమన్నాయ్ నాకు. ఆ చేతిమీద ఓ చెయ్యి వేసి నొక్కుకుంటూ రెండో చేతిని తన మెడకు లంకె వేసి దగ్గరకి లాక్కుని ఖాళీగా వుండిపోయిన కుడి రొమ్మును నోటికందించాను. నాకు చీకించుకోవడం ఇష్టం. ఆ సంగతి తనకి తెల్సు.
తనకి అలవాటైన పద్ధతిగా ఒకదాని తర్వాత ఒకటి చీకుతూ, మధ్య మధ్య కొరుకుతూ, ముచ్చికలను మునిపళ్ళతో చిలిపిగా లాగి వదుల్తూ మెల్లగా నామీదకి చేరాడు. తన మగతనం నా చీర కుచ్చెళ్ళకు గట్టిగా తగిలిన స్పర్శకు నా చెయ్యి అప్రయత్నంగా తన లుంగీలోకి పోయింది. నా స్వంతమని చెప్పుకోదగిన ఆ వస్తువుతో మరో ఇద్దరుకూడ దొంగ చాటుగా ఆడుకుంటున్నారంటే నాకు కడుపు మండదూ?
"బంగారమ్మ దగ్గర్నుంచి వచ్చేటప్పుడు కడుక్కునే వచ్చావా?" మునివేళ్ళతో తనది సవరదీస్తూ కొంటెగా అడిగాను.
అయ్యగారు అలా కడుక్కోకుండా వచ్చిన సందర్భాలు చాలా వున్నాయ్ గనుక నా ప్రశ్న హాస్యాస్పదం కాదు. ఐతే, అటువంటప్పుడది జిగురుగా తగులుతుంటుంది: ఈరోజు మాత్రం పొడిగానే వుంది.
తను చెప్పకపోయినా ఆ స్పర్శను బట్టి నేనే అర్ధం చేసుకుంటాననో, లేక-మళ్ళీ నేనా ప్రస్థావన ప్రారంభించడం యిష్టం లేకనో తెలీదు___ నా అధరాంకు తన పెదాలతో సీలువేసి పీల్చుడు ముద్దుతో ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసేశాడు. దాంతో, నాకు బాగా హీటందుకొంది, నాగుప్పిట్లోవున్న తన మగతనాన్ని కసిగా నొక్కాను. వెంటనే నా చీరా, లంగా పైకి లాగేసి "పెట్టుకో" అంటూ చెవి కొరికాడు.
"ఉఁహుఁ...." అన్నాను బెట్టుగా.
"ప్లీజ్......." అన్నాడు లాలనగా.
వివాహ బంధంలో వున్న మహత్తేమిటో మరి! ఎప్పుడు ఏసమస్య మీద ఎంత సేపు వాదులాడుకున్న కీచులాడుకున్నా మంచ మెక్కగానే అన్నీ సర్దుబాటై పోతాయ్. సద్దు మణిగి పోతాయ్!
నేను గురి చూపించడం తడువుగా సర్రున నాలోకి దిగపడిపోయాడు, ఆ తోపుకి గుండె తక్షణం ఆగి, మళ్ళీ కొట్టుకోడం మొదలెట్టింది. తన బలమంతా నామీద మోపి రెండు చేతుల్తోనూ రెండు రొమ్ముల్నీ మర్దించటం మెదలెట్టాడు.
"ఊఁ__కానిద్దూ...." మొత్త కుదేస్తూ మందలింపుగా గొణిగాను.
మందహాసం చేస్తూ " నేడు చేతకానివాడి నన్నావ్ గా! పోనీ నన్నిలా క్రిందకి తిరగదోసి నువ్వు పై కెక్కి కొట్టకూడదూ?" అన్నాడు.
"నేనేందీని గురించి అన్లేదు...." అన్నాను ముక్తసరిగా....
"ఎలాగైనా నీకు గోరోజనం పెరిగింది. ఈమధ్య చాలా పెంకితనంగా మాట్లాడుతున్నావ్!" అని ఉక్రోషంగా ఊగడం ప్రారంభించాడు. మరింక నాకు మాట్లాడానికి సావకాశ మివ్వకుండా.
* * *
మా వివాహమై పదేళ్ళు కావస్తోంది. పెళ్ళైన మూడోయేట సుధాకర్ పుట్టాడు. మరో మగపిల్లాడు కానీ, ఆడపిల్ల కానీ పుడితే ఆపరేషన్ చేయించుకుందామనుకున్నాను. కానీ, ఇంతవరకూ మళ్ళీ అలికిడి లేదు. 'ఒకసారి టెస్ట్ చేయించుకుందామా?' అనిపిస్తుంటుంది. 'ఈ కరువు రోజుల్లో ఒకడు చాల్లెద్దు!' అని నాలో నేనే మళ్ళీ సమాధాన పడుతుంటాను. ఇంగ్లిష్ మీడియం కాలేజ్లో సుధాకర్ మూడో తరగతి చదువుతున్నా డిప్పుడు.
మా సంసారంలో ఏ చీకూ చింతా లేకుండా ఎనిమిదేళ్ళు బాగానే గడిచాయ్. ఆ యేడాది రంగారావ్, వాళ్ళ ఫాక్టరీ వర్కర్స్ యూనియన్ కి సెక్రెటరీగా ఎన్నిక కావడంతో ప్రారంభమైందీ చిచ్చు!
బంగారమ్మ భర్త ఆ ఫాక్టరీలో ఫిట్టరుగా పనిచేస్తూ గుండెపోటు వల్ల చచ్చిపోయాడుట. సుశీల భర్త కూడా అక్కడే లేబర్ గా చేసేవాడట. అతను ఓ లారీ ఏక్సిడెంటులో దుర్మరణం పాలయ్యేడు. కట్టుకున్న వాళ్ళు కన్నుమూయడంతో తమకి జీవనాధారం లేకుండా పోయిందనీ, అందుచేత ఆ పోయిన వాళ్ళ స్థానంలో తమకి ఏదైనా ఉపాధి కల్పించమనీ బంగారమ్మా, సుశీలా దరఖాస్తులు పెట్టుకున్నారు.
ఇదంతా, రంగారావు సెక్రెటరీగా ఎన్నికైన ముందు ఏడాది జరిగిన విషయం. ఎప్పటికప్పుడు ఏదో కుంటి సాకు చెబుతూ ఆ ఇద్దరి దరఖాస్తుల్నీ ఓ పారేసింది యాజమాన్యం. తమ విషయంలో శ్రద్ధ వహించి ఏదొక విధంగా తమకు బ్రతుకు తెరువు చూపించడానికి ప్రయత్నించమని ఆ ఇద్దరూ రంగారావ్ చుట్టూ తిరగడం మొదలెట్టేరు. ఆ సందర్భంలో ఆ ఇద్దరూ తరచూ మా ఇంటికొచ్చేవారు. ఐతే, అప్పుడు ఈ ఇల్లు కాదు - వేరే ఇంట్లో వుండేవాళ్ళం.
ఎంతలేదన్నా బంగారమ్మకి ముప్పై ఐదేళ్ళుంటాయ్. అంటే, ఇంచుమించు రంగారావ్ వయసు. ఆమె కిద్దరు సంతానం - ఒక ఆడపిల్ల, ఒక మగ పిల్లాడు. రెండు మూడుసార్లు వాళ్ళని కూడా తీసుకొచ్చింది. చామన ఛాయగా కొంచెం పొడవుగా వుంటుంది తను. చూడ్డానికి భర్త పోయిన బెంగతో కన్పించినా మనిషి నిండుగానే వుండేది. ఇక, సుశీల విషయానికొస్తే - సుమారుగా నావయసే వుంటుంది తనకి. అంటే, బంగారమ్మ కన్నా ఐదారేళ్ళు చిన్నదన్న మాట. పిల్లలు లేరు. ఒకసారి మూడో నెల కడుపు పోయిందని చెప్పింది. కొంచెం తెల్లగా, సన్నగా, నాజూగ్గా బాగానే వుంటుంది మనిషి.
తమ విషయంలో శ్రద్ధ పెట్టేలా రంగారావుకి నచ్చ జెప్పమని నన్ను నాలుగైదు సార్లు బ్రతిమాలారు. ఇవ్వాళ వాళ్ళు ఇలా నాకు సవతులై కూర్చుంటారనుకుంటే - అప్పట్లో వాళ్ళని గుమ్మం తొక్కనిచ్చేదాన్ని కాదు!
వాళ్ళ విషయం ప్రిస్టేజి ఇష్యూ క్రింద తీసుకుని యాజమాన్యంతో పోరాడి చివరికెలాగైతేనేం, ఇద్దర్నీ వాటర్ ఉమెన్ గా ఎప్పాయింటు చేయించాడు రంగారావు. అతని ఉపకారానికి కృతజ్ఞతగా బంగారమ్మ వెయ్యి, సుశీల ఐదు వందలూ ఇంటికి తెచ్చి ఇచ్చారు. అదేం వద్దని తనూ, నేనూ ఎంత చెప్పినా విన్పించుకోలేదు. ఆ ఇద్దరూ ఇచ్చిన డబ్బుతో నల్లపూసల హారం చేయించుకున్నాను. అంతవరకూ బాగానే వుంది.
మరి, ఆ తర్వాత రంగారావే వాళ్ళమీద మోజుపడ్డాడో, లేకపోతే తమ గురించి కష్టపడ్డాడని వాళ్ళకే అతనిమీద గ్లామరు కలిగిందో తెలియదు! నాకు మాత్రం ఒక అనుమనముంది. ముందుగా బంగారమ్మే అతనికి ఛాన్సిచ్చివుండాలి. ఎందుకంటే ఆమె నా కంటికి ఆ యావ కాస్త ఎక్కువున్న మనిషిలా కన్పించింది. బంగారమ్మ అతనితో వేయించుకుంటోందని తెలిసాక సుశీలకి కూడ టిమటిమలాడి వుండవచ్చు. పాపం తనకీ భర్త లేడుకదా మరి!
"ఆ మధ్య మీ ఇంటికొస్తుండే బంగారమ్మతో కలిసి రాత్రి మీ ఆయన సిన్మాకొచ్చాడమ్మీ! ఇద్దరూ ప్రక్క ప్రక్కనే కూర్చున్నారు." అని మా ప్రక్కింటావిడ చెప్పినప్పుడు నా గుండె జల్లుమంది. ఆ రాత్రి ఎంత ఏడ్చానో నాకే తెలీదు! అసలు ఆరోజు నుంచే మా ఇద్దరి మధ్యా గొడవలు ప్రారంభమయ్యేయి. అప్పటిదాకా వారానికి ఒక రోజూ, రెండు రోజులూ లేటుగా వస్తుండే వాడల్లా, నాకా సంగతి ఎలాగూ తెలిసిపోయింది గదా అనో ఏమిటో___ఇక రోజూ ఆలస్యంగా రావడం ప్రారంభించాడు. దాంతో నాకు మరీ కడుపు మండిపోయి ఓరోజు పెద్ద గొడవ పెట్టి సుధాకర్ ని తీసుకుని పుట్టింటికి పోయేను.
నెల్లాళ్ళు పోయాక వరుస వరుసగా మూడు ఉత్తరాలు రాశాడు వచ్చేయమని. అప్పటికా బంగారమ్మ మీది మోజు కాస్త తగ్గివుంటుందేమో అనుకుని వచ్చేశాను. ఇలా ఇంట్లో కాలు పెట్టానో లేదో మా పక్కింటావిడ మరో పిడుగులాంటి వార్త చెప్పింది. "మీ ఆయన ఆ సుశీలను అయిదారుసార్లు ఇంటికి తెచ్చుకున్నాడు. తన సంగతి తెల్సి నువ్వు ఇల్లు వదిలిపెట్టి వెళ్ళడమే పొరపాటు!" అంది. నాకు గుండె ఆగిపోయింది.
ఆ రాత్రి తనని నిలదీసి అడిగేసరికి నిజం వప్పుకున్నాడు. బంగారమ్మలా సుశీల ధైర్యస్తురాలు కాదట. అదీగాక, మొగుడు పోయినప్పట్నుంచీ ఆమె పుట్టింట్లో వుంటోందట. అందుచేత వాళ్ళింట్లో ఇదవ్వడానికి వీలుపడక ఇంకో చోటుకీ, ఇంకో చోటుకీ తీసుకెళ్ళడమెందుకని ఇంటికి తీసుకొచ్చానన్నారు. ఇంకేమనాలా మనిషినీ?
అతనంత నిర్వాకం చేశాక అక్కడుండాలంటే నాకే సిగ్గనిపించింది. వీలైనంత త్వరగా మరో ఇల్లు చూడమని చెప్పేను. 'అలాగే' అన్నాడు. కానీ, తానా ప్రయత్నం చేస్తోన్న జాడ కనపడక పోయేసారికి, ఆ తదుపరి నెల నేనే శ్రద్ధ తీసుకుని తిరిగి చివరికీ పోర్షన్ ఫిక్స్ చేశాను.

ఇల్లంటే మార్పించ గలిగానుగానీ, తన చేత ఆ తిరుగుడు మాన్పించడం అంత సులువైన పనా?
"నువ్వింత మెత్తగా వూరుకుంటే కాదు! ఆడది మరీ మంచితనంగా ఉంటే మగవాడది చేతకాని తనంగా తీసుకుని ఇంకా చులకనచేసి పారేస్తాడు. నువ్వు కొంచెం మారాలి. మొదట కొంచెం గట్టిగా మాట్లాడ్డం నేర్చుకో" అని సలహా యిచ్చింది నా పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకున్న సరోజిని.
ఆమె, మా పక్క పోర్షన్లో వుంటోన్న పాపారావ్ అక్కగారు. మేం అక్కడ దిగిన రెండు నెలలకొచ్చిందామె. ఆవులిస్తే పేగులు లెక్కపెట్టేంతటి తెలివైన ఘటం. గొప్ప కలుపుగోలుగా వుంటోంది. ఇక్కడికొచ్చిన నాల్గు రోజుల్లోనే మా ఆయన తిరుగుడూ దానికి నా ఆందోళనా అర్ధం చేసేసుకుంది. వయసులో నాకన్నా రెండు మూడేళ్ళు పెద్దదైనా, చూడ్డానికి నా ఈడు దానిలానే కన్పిస్తుంది. మనిషి కూడా నాకన్నా బావుంటుంది. కానీ, పాపం, చిన్న వయసులోనే పసుపు కుంకుమలు పోగొట్టుకొంది!
మొదట్లో ఆమె వైఖరి నన్ను కాస్త తికమక పెట్టింది. అప్పటికే ఇద్దరు ముండలు నన్ను పీడలా పట్టుకుని నా సంసారంలో చిచ్చుపెట్టారు. 'ఇక ఈవిడ గారు గూడా ఏదైనా కథ మొదలెడుతుందేమో బాబూ!' అనుకునేదాన్ని. ఆ భయం చొప్పునే ఆవిడ ఇంట్లోకొచ్చి ఎంతో కలివిడిగా మాట్లడుతున్నప్పటికీ నేను కొంచెం తటపటా యిస్తుండేదాన్ని.
క్రమంగా తన తత్వం తెల్సిన మీదట మనసిచ్చి మాట్లాడటం మొదలెట్టాను. పట్టుమని అయిదు సంవత్సరాలు గూడా కాపురం చేయలేదుట తను. ఒక రాత్రప్పుడు కడుపు నొప్పి వచ్చి విపరీతంగా బాధపడి హాస్పిటలుకి తీసుకెడుతోంటే ఆ దారిలోనే ప్రాణం పోయిందట అతనికి. అపెంటసైంటిస్ అలక్ష్యం చేయటం వల్ల ఆ గ్రహచారం జరిగిందట. పిల్లలు గూడ లేరు పాపం! మొగుడు పోయాక మరింక అక్కడ ఉండబుద్ధి కాక పుట్టింటి కొచ్చేసిందట. అప్పుడప్పుడు ఇలా తమ్ముడి దగ్గరకొచ్చి రెండు మూడు నెలలు వుండి వెడుతుంటుందట.
రంగారావు ఆ మాయ ముండలకి మరిగి నన్ను అలక్ష్యం చేస్తున్నాడనే గుండా పిండి అయిపోతున్నాను. వారానికోసారో పదిరోజులకోసారో పని జరుగుతున్నప్పటికీ మనసు తీరక శ్లేష్మంలో పడ్డ ఈగలా కొట్డుకుంటున్నాను. అటువంటిది____'సరోజిని మొగుడు పోయిన ఇన్నేళ్ళనుంచీ ఎలా వుండగలుగుతోందా?' అనుకునేదాన్ని. ఆ మాట తనని అడగడానికి మొహమాట పడుతుండేదాన్ని.

ఒకరోజు___అనుకోకుండా నా ప్రశ్నకి సమాధానం దొరికింది.
* * *
ఆరోజు నేను బట్టలుతుకుతోండగా వచ్చింది తను. పీట వేసుకుని కొంచం దూరంలో కూర్చుని వాళ్ళ పుట్టింటి విషయాలూ, ఆ విషయాలూ ఈ విషయాలూ పుట్టెడు కబుర్లు చెప్పింది. ఆ మాటల్లో నా పని కూడా త్వరగా అయిపోయినట్టు అనిపించింది. "స్నానం చేస్తానుండు" అని బాత్ రూంలోకి టవలు పట్టుకెళ్ళాను. కిచెన్ ని ఆనుకునే బాత్ రూం వుంది. తను అక్కడ కూర్చునుండగా తలుపేసుకోవడం ఏం బాగుంటుందీ! అలాగే బట్టలు విప్పుకోవడం మొదలెట్టాను....
తను ఏదేదో మాట్లాడుతూనే వుంది. కానీ, ఆ చూపులు మాత్రం నన్ను గొప్ప ఇబ్బంది పెట్టేశాయ్. ఆ స్థానంలో ఓ మగవాడున్నా అంత ఇదిగా చూడకపోనేమో నా వంక.
"వీపు తోమమంటావా?"అనడిగిం దొకసారి నవ్వుతూ.
వద్దన్నాను. స్నానమైపోయాక టవల్ ని చుట్టబెట్టుకుని గదిలోకి వచ్చాను బట్టలు కట్టుకోడానికి. తనూ నా వెనకనే వచ్చింది. ఆమె మాటల్లోపడి ముందుగా బట్టలు తీసిపెట్టుకోవడం మరిచిపోయాను. యధాలాపంగా టవల్ని కుర్చీమీద పడేసి బీరువా దగ్గరకి నడిచాను.
"దృష్టికొడుతున్నాననుకోకు - నీ ముందులూ, వెనకలూ నాకు చాలా నచ్చాయ్..." అంది పుసుక్కున.
బీరువా తెరవబోతోన్న దానినల్లా ఆగి, తనవంక చూశా విస్మయంగా. సాటి ఆడదాని చేత అలా పొడిగించుకోగలిగినందుకు చిన్న గర్వమూ, మరింత సిగ్గూ గూడా ఆవహించాయ్ నన్ను.
"నేనేం హాస్యమాడ్డంలేదు నిజం చెప్తున్నాను. నీ దేహంలో ఎక్కడుండాల్సిన వంపూలక్కడవున్నాయ్"! అంటూ నా ప్రక్క కొచ్చింది.
"సరేలే! ఆమాటకొస్తే నీకేం తక్కువా!" అన్నాను నవ్వుతూ.
"నావి తక్కువని అనలేదుకదా! సైజుకి నావే పెద్దవి కానీ - నేను చెప్పేది ఫార్మేషన్ గురించి," అంది తను.
"వూరుకో... ఎవరైనా వింటే నవ్వుతారు" అంటూ బట్టలు తీయడానికి రెండు చేతులూ బీరువాలోకి చాపేను.
అంతే —
వెనక వాటంగా తన రెండు చేతులతోనూ నా రెండు రొమ్ముల్నీ అందుకుని సుతారంగా పిసికింది. వళ్ళు జల్లుమనిపోయింది. క్రొత్తక్రొత్తగా అవి మొలకెత్తుతున్న వయసులో అదేదో సామెత చెప్పినట్టు ఉబలాటంకొద్దీ నావి నేను పిసుక్కొని వుండొచ్చు! కానీ-ఇన్నేళ్ళ జీవితంలోనూ వాటిమీద రంగారావ్ చెయ్యి తప్ప మరో స్పర్శ ఎరుగను!
"ఊఁ- గట్టిగానే ఉన్నాయ్! ఈ చేతుల్తో చిన్నాపెద్దా చాలా సైజులు చూశాను గానీ, నా చేతులకింద నిండుగా వాటంగా ఎవరివీ తగల్లేదు! నువ్వేమనుకున్నా సరేగానీ ఓ పట్టు పట్టకుండా వదలాలనిపించడం లేదు!" అంటూ కొంచెం గట్టిగా పిసకడం మొదలెట్టి నా మెడా, భుజాలూ ముద్దులతో తడిపేసింది.
ఆ మాటలకీ, ఆ స్పర్శకీ, ఆ ముద్దులకీ విశ్మయంతో నాకు మాటలేదు. వయసులోవుండి ముండమోసిన వాళ్ళు ఆ కోరిక చంపుకోలేక ఒకళ్ళ నొకళ్ళు పిసుక్కుని క్రిందా పడుతుంటారని ఎవరో ఎప్పుడో అనుకోవడం విన్నాను - సరోజిని కూడా అదే విధంగా తృప్తి పడుతోందని ఆ మాటల వల్ల స్పష్టమైంది. ఆమె నాపట్ల అంత మోజుగా ఇదౌతున్నప్పుడు, కాదు పొమ్మనడం బావుండదేమో అనిపించింది. "పోనీ- ఆ అనుభవమెలా ఉంటుందో ఒకసారి చూస్తేనో-?" అన్న కుతూహలం కూడా పుట్టుకురావడంతో బీరువా తలుపు మూసేసి తనవైపు తిరిగాను అదో బిడియంగా నవ్వుతూ.
సరోజిని ముఖం పద్మంలా వికసించింది. ఆనందం పట్టలేక మగరాయుడిలా నన్ను వాటేసుకుని ముఖం నిండా ముద్దులు పెట్టేసింది. అంతలోనే ఏదో గుర్తొచ్చినట్టు "ఒక నిముషం" అని నా నుంచి దూరంగా జరిగి, గబగబా వంటిమీద బట్టలన్నీ విప్పేసుకుని తనుకూడా దిసమొలతో నిలబడింది.
తను నాకన్నా తెలుపు, పొడవూ, ఆ పొడవుకు తగ్గ వళ్ళూ గల మనిషేమో, ఆమె విశాల సమోన్నత సౌష్టవాలను చూస్తోంటే నా కళ్ళు చెదిరాయ్. ఇందాక నా ఫార్మేషన్ గురించి తను పొగడాలని పొగిడిందేమో తప్ప తన స్తనానికి తన వంపు సొంపుల ముందు నావి తీసి కట్టే! ముచ్చికలు నిక్కబొడుచుకొని టెన్షన్ గా అవుపుస్తోన్న ఆ రొమ్ములు భలే అందంగా వున్నాయ్. నడుం మరీ సన్నం కాకపోయినా ఆ వంటికి తగినట్టుంది. మొత్త మాత్రం చెరువులా ఉంది. ఇక ఆ తొడల విషయం చెప్పక్కర్లేదు. అచ్చం అరటి బోదెలే! అవి కలిసేచోట పొత్తుకడుపు క్రింది పల్లంలో ఉబ్బెత్తుగా వున్న ఉపస్తు- నా అరచేయికన్నా ఓ రవ్వ పెద్దదిగానే అవుపిస్తోంది. రెమ్మలమీది వెంట్రుకలు కనుపించీ కనిపించనట్టున్నాయ్. ఈ ఊరు వచ్చేముందు గొరుక్కుందేమో!
"మరీ అంత ఇదిగా చూడక్కర్లేదు. నీకన్నా అందగత్తెను కానని ఇందాకే చెప్పాను.." దోరగా నవ్వుతూ దగ్గరగా వచ్చింది సరోజిని.
నా రొమ్ములకి తన రొమ్ములు సున్నితంగా వత్తుకున్న స్పర్శకి నావళ్ళు జల్లుమంది. నేను కూడా ఓ రవ్వ పొడుగై వుంటే సమంగా మా ఇద్దరి ముచ్చికలూ ముద్దులాడుకునేవి! ఆ అనుభవం పూర్తిగా క్రొత్త మూలాన్ని నాకు భలే సిగ్గేసింది. అవాక్కుగా తన మొహంలోకి చూస్తూ వుండిపోయాను.
ఓ చెయ్యి నా నడుం మీద వేసి తన వైపు లాక్కుని రెండవ చేతిని నా కుడి పిర్రమీద వేసి నిముద్దూ చెక్కిలి చుంబించింది. యాంత్రికంగా రెండో బుగ్గ అందించాను. మునిపళ్ళతో మృదువుగా కొరికి చిలిపిగా నవ్వింది. నేనూ నవ్వేను. మరుక్షణం తన అధరాలు నా అధరాల నందుకున్నాయ్. ఆ పీల్చుడు ముద్దుకు ఉక్కిరి బిక్కిరై పోతూ తన మెడను నడుమునూ రెండు చేతులా ఆలింగనం చేసుకున్నాను.
"మంచం మీదకి పోదాం...." అందిి లాలనగా. మంత్ర ముగ్ధలా తలూపేను. మా తొలిరాత్రి రంగారావ్ నన్ను మంచం దగ్గరికు తీసుకువెడుతున్నప్పుడెలా ఫీలయ్యానో యిప్పుడూ అలాంటి అనుభూతి కలిగింది. నన్ను కూర్చోబెట్టి తనూ ప్రక్కన కూర్చొంది. ఎడమ చేత్తో నడుంపట్టుకుని, కుడిచేత్తో నా ఎడమ రొమ్మును వాటంగా పిసుకుతూ మెడసందున ముద్దు పెట్టు కొంది. సన్నగా అదో తన్మయత్వంగా మూల్గాను. తన అధరాల మీద చిందులేస్తున్న చిరునవ్వుతో చిన్న గర్వం తొంగి చూసింది.
బుజాలు పట్టుకుని తలగడమీదకి పడుకోబెట్టి ఈమారు రెండు చేతులతో రెండూ అందుకుని పిసకడం మొదలెట్టింది. అప్రయత్నంగా నా చేతులు తన ముందుల్ని అందుకున్నాయ్. ఆ సైజులు నా అరచేతుల సందుల్ని మించిపోయున్నాయ్. ఎక్కడా వాటి బిగి సడల్లేదేమో గట్టిగా గుండ్రాళ్ళలా తగిలాయ్! "ఇంతవరకూ బాగానే వుందికానీ - - మరింక వేడెక్కిస్తే భరించలేను! నీ దగ్గర దాపరిక మెందుకూ - - నేనూ దూల ముండనే! యిన్నేళ్ళ నుంచీ కాపురం చేస్తున్నా రోజూ కావాలనే అనిపిస్తుంది - - ఊఁ - - ఈ పిసుకుడూ చీకుడూ యింతటితో సరిపెట్టి యింకేదైనా చేయ్...!" తాపం భరించలేక ఏదేదో వాగేశాను. తనని కసికసిగా పిండేస్తూ.
తన కుడి చెయ్యి నా పొత్తికడుపు మీదుగా క్రిందకి ప్రాకింది. వెచ్చటి ఆ స్పర్శకి పులకరించిపోతూ పుస్తకంలా విప్పుకున్నాను తొడల్ని. "మరీయిలా అడవిలా వదిలేసావేఁ?" అంది గుప్పిడితో పట్టుకుని పిసుకుతూ. "వూరికే... అశ్రద్ధ...." అన్నాను ఆ చేతిమీద నా చెయ్యి వేసి నొక్కుకొంటూ. "మరేం పర్వాలేదు - - నాకిది యిష్టమే! ఏంచెక్కా తాటి టెంక పీక్కు తిన్నట్టుంటుంది!" అంది చిలిపిగా నవ్వుతూ. నాకా ఉపమానం అర్ధంకాలేదు. అయోమయంగా చూస్తూ అసహనంగా మొత్త కదిలించాను.
ఆ కూర్చున్న చోటునుంచే నా మీదకి వంగి నాభిని చుంబించింది. కితకితలుపుట్టి కిచక్కన్నవ్వేను. తన అధరాలు నా పొత్తు కడుపు మీదకి మళ్ళేయ్. "బావుందోయ్!" అనరిచాను ఆహ్లాదంగా. మరి ఆ తర్వాత తను చేసిన పని యింకా యింకా బావుంది. రంగారావ్ ఎప్పుడు అలా చెయ్యలేదు. యింత పొడుగు లోపలికి తోసి అతను గుభికీ గుభికీ గుద్దేదాని కన్నా సరోజిని నాలుకతో సరుక్ సరుక్ మని పొడవడంలోనే గొప్ప సుఖం కన్పించింది నాకు. ఆ అనుభూతికి ఆనందంతో కేరింతలు పెడుతూ సుఖశికరాలు చేరుకున్నాను.
"మీ ఆయనా నువ్వూ పెద్ద పొత్తుగా వున్నట్టు కనబడ్డంలేదేమిటి?" అనడిగింది నా సరసన పడుకుని ఓకాలు నా నడుం మీద పడేసి. మరింక దాపరిక మెందుకని అతని తిరుగుళ్ళ గురించి చెప్పేను. "మంచివాడనీ, మనసు తీరా పెడుతున్నాడనీ మొగుడ్ని మరీ నెత్తి కెక్కించుకుంటే యిలాంటి అనార్ధాలే జరుగుతాయ్. గుర్రాన్ని అదుపులో పెట్టుకోవడానికి కళ్ళెం ఎంత అవసరమో, మగవాణ్ణి చెప్పు చేతల్లో పెట్టుకోవడానికి మనకి గయ్యాలి తనం కూడా అంతే అవసరం!" అంటూ చిన్న ఉపన్యాసం దంచి - "మరిప్పుడు నువ్వు నన్నో పట్టు పట్టాలి..." అని నన్ను తన మీదికి లాక్కొంది సరోజిని.
నేను పెంకిదానినయ్యానని రంగారావ్ మూలుగుతున్నాడంటే... నేను మారినందువల్లే!
* * *
"ఏమిటంత తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నావ్?" నవ్వుతూ వచ్చి నా ప్రక్కలో కూర్చుంది సరోజిని.
"నీ గురించే!" అన్నాను నవ్వుతూ.
మరదలితో కలిసి తను 'దేవీ దర్శనం' మోర్నింగ్ షో కెళ్ళింది. నన్ను కూడా రమ్మంది గానీ, నేనది ఇంతకుముందే చూసేసిన మూలాన "మీరెళ్ళి రండి!" అనేశాను. సినిమా నుంచొచ్చి భోజనం చేసి వెంటనే ఇటొచ్చిందిలా వుంది. టైము రెండవుతుంది. అంతకుముందే సుధాకర్ కాలేజీకి వెళ్ళాడు.
"మా మోర్నింగ్ షో మూలాన మన మోర్నింగ్ షో పోయిందనా?" అనడిగింది కొంటెగా.
"అంతే కదా మరీ!......" అలా పడుకునే తన పైట లాగేశాను.
"ఔను గానీ, మీ ఆయన కాస్త దారిలో కొస్తున్నటుందేమిటి? నిన్నా, మొన్నా, రాత్రి ఎనిమిది కాకుండానే వచ్చేశాడులా వుంది కదూ?"
"అదంతా నీ ఉపదేశపు చలువ! నేను తిరగబడి తన కన్నా పెద్ద గొంతుచేసి మాట్లాడ్డం వల్ల అయ్యగారి గొంతుకలో పచ్చి వెలక్కాయ పడ్డట్టుంటోందనుకో! ఇరుగూ-పొరుగూ వింటే తన పరువు పోతుందన్న భయంతో కాళ్ళ బేరాని కొచ్చేశాడు. ఇక మీదట వారానికి రెండు రోజులు మాత్రం అక్కడికి వెడతానన్నాడు. "అది మాత్రమెందుకు? బంగారమ్మ తొడల సందున ఏదైనా బంగారముందా?" అనడిగాను. తనకి రెండ్రోజులు పర్మిషనివ్వమని గెడ్డం పట్టుకుని బ్రతిమాలాడు. మరీ తెగే వరకూ త్రెంచకూడదని "సరే!" అన్నాను. ఒక్కసారే మానేయమంటే కూడా మనిషి మళ్ళీ మొండికేయ వచ్చు. ఈ ఒప్పందం నిన్న రాత్రే జరిగింది. మంగళవారం, శనివారం వెళ్ళమన్నాను. "అలాగే!" అన్నాడు. ఇకమీద ఎలా వుంటుందో చూడాలి మరి! పనిలో పనిగా, నాలో లేని స్పెషాల్టీ ఆ బంగారమ్మలో ఏముందని అడిగాను. అదేం లేదని ముందు నసిగేసినా, తరువాత చెప్పేడు - మహా మోజుగా కుడుస్తుంటుందట! పాపం, ఉద్యోగమేయించాడు కదా మరీ! తానా మాట చెప్పగానే నాకో సందేహం వచ్చింది. ఆ ముండ అంత ఇదిగా కుడుస్తోందిగదా అని, తను కూడా నోటిపని చేస్తున్నాడేమోనని! తీరా అడిగేసరికి "చఛా" అన్నాడు. "నీకే చెయ్యని పని దానికెలా చేస్తాననుకున్నావ్?" అనడిగాడు ఉక్రోషపడిపోతూ. "పోనీ, నాకిప్పుడు చెయ్యరాదా?" అనడిగేను కవ్వింపుగా. దాంతో ముఖం కందగడ్డ జేసేసుకుని ఎర్రగా చూశాడు. నవ్వుతూ లేచి కూర్చుని తన తొడల మీదకి వంగేను. "ఛీ-వద్దు" అని నా నోటికి చెయ్యి అడ్డం పెట్టబోయేడు. కానీ,అప్పటికే నేను తనది అంటేసుకున్నాను. అలా చేయడం మొదటిసారైనా నాకేం పెరవరమన్పించలేదు. కుడుస్తున్నకొద్దీ కుతి రేగిపోయింది. ఐపోయేముందు వదలమని గోలెట్టాడు. విన్పించుకోలేదు. తన ఉద్రేకం నా గొంతుకలోకి ఫొంటెన్ లా ఎగమ్మినపప్పుడు మాత్రం అది మ్రింగేయాలో ఉమ్మేయాలో పాలు పోలేదు. కానీ, చివరకు మ్రింగేశాను. నేనలా చేసినందుకు మహదానంద పడిపోయేడు తను. కాసేపు కౌగిట్లోకి తీసుకుని తెగ ముద్దులాడేసి, ఆ పట్టు మీదే నన్ను వెనక్కి పడుకోబెట్టి, చీర పైకెత్తేసి, అక్కడ నోరు పెట్టేశాడు. తనకీ క్రొత్త కదా అదీ - నీ అంత నేర్పుగా చెయ్యలేదు! ఎలాగైనా నీ నాలుకలో ఏదో మంత్రముంది!" అన్నాను తన వంక కాంక్షగా చూస్తూ.
మా ఆయన గొడవ చెబుతూ నేను తన జాకెట్ తీసేయడం, తను నా జాకెట్ హుక్స్ సడలించి పిసుకుడు ప్రారంభించడం యాంత్రికంగా జరిగిపోయింది. మా ఇద్దరి మధ్యా ఈ వ్యవహారం ప్రారంభమైనప్పటినుంచి ఇద్దరం బ్రాసరీలు వేసుకోడం మానేశాం. ఉదయం పనైపోవడంతోనే ఓ రెండు వేసుకుంటున్నాం. మళ్ళీ మధ్యాహ్నము ఈ టైముకి మరోసారి క్రిందా మీదా పడుతూ కాలక్షేపం చేయడం గడిచిన రెండువారాల నుంచీ మాకు నిత్యకృత్యమై పోయింది.
సరోజిని సలహా పుణ్యమా అని, రెండేళ్ళ నుంచి నా మనసును గుండా పిండీ చేసేస్తోన్న సమస్య ఓ కొలీక్కి వచ్చింది. ఇవ్వాళ రంగారావ్ నా చెప్పు చేతల్లో కొచ్చాడంటే - అంతకన్నా ఏం కావాలీ? అందుకే సరోజినీ మీద మరీ అభిమానం పెరిగిపోయింది.
రెండు బుజాలు పట్టుకుని తనని మీదకి లాక్కొని రెండు చేతులతోనూ వాటేసుకుని ముఖమంతా ముద్దులతో తడిపశాను. ఆనందంతో ఉక్కిరి బిక్కిరై పోతూ నా రొమ్ముల్ని కసి కసిగా పిసికేసింది తను. దాంతో నాకింకా వేడెక్కి పోయింది. ఒక రొమ్ముని ఒడుపుగా పట్టుకుని వడిదిప్పి నలుపుతూ రెండోదాన్ని నోట్లో పెట్టుకుని కిసుక్కున కొరికాను.
"ఏయ్, ఏమిటీ కసి? అంత గట్టిగానా కొరకడం?" అంది మందలింపుగా.
నేను విన్పించుకోలేదు. రెండోదసనిని కూడా అలాగే కొరికేశాను.
"ఏమిటే బాబూ, ఇది? ఉదయం నిన్నొసిలేసి సిన్మాకి పోయేనని కోపం కాదు కదా, కొంపదీసి?" అనడిగింది. నా చీర, లంగా పైకెగలాగేసి ఉపస్తుని అరచేత్తో రాస్తూ. తన కళ్ళలో ఎర్ర జీరాలు పేరుకున్నాయ్. అంటే, అమ్మగారికి పూర్తిగా హీటెక్కిందన్న మాట!
"ఈసారి నువ్వు నావి కరిచేయ్!" అంటూ తన మెడ చుట్టూ లంకెవేసి ఓ రొమ్మును నోటిలో కుక్కేను.
చెప్పిన పని చేయటం మానేసి చీకడం ప్రారంభించింది. నాకు చిర్రెత్తుకొచ్చింది. "నేను చెప్పిందేమిటీ, నువ్వు చేస్తున్నదేమిటే ముండా?" అన్నాను మహా కైపుగా.
తల పైకెత్తి నా ముఖంలోకి చూసి "మరీ నేనంత గట్టిగా కొరికి పారేస్తే మీ ఆయన ఈ గాట్లేమిటని నిగ్గదీస్తాడేమోనని ఆలోచిస్తున్నానే దూల ముండా!" అని వెటకారంగా నవ్వింది తను.
"పర్వాలేదు - అంతవరకూ వస్తే నాకో రంకు భర్త ఉన్నాడని చెప్తాను. ఓసారి మా గొడవలో ఆ ప్రస్తావన కూడా వచ్చిందని చెప్పాను కదా!"
నేనా మాటన్నాక తనింక మాట్లాడలేదు. ఒకసారి నా రొమ్ముల మధ్య ముద్దాడి, కుడి రొమ్మును నోటితో అందుకుని కొరికింది. చెప్పలేనంత ఆనందంతో పాటు చిన్న బాధ కూడా కలిగింది నాకు.
"ఈ పక్కది కూడా కొరికేయ్!" అంటూ తన తలని రెండో ప్రక్కకి జరుపుకున్నాను.
"ఎలాగైనా నువ్వీపూట చాలా హుషారుగా ఉన్నావ్?" అంటూ తను అలా కాసేపు కొరికీ, చప్పరించీ, చీకీ మెల్లగా క్రిందకి పాకింది. ఆనందంతో తొడల్ని విశాలంగా విప్పుకున్నాను. నా నిలువు పెదాలకు తన అధరాలు నునువెచ్చగా తగలడంతోనే నా దేహంలోవున్న రోమాలన్నీ ఒక్కసారి ఉద్వేగంతో నిక్కబొడుచుకున్నాయ్.
మొత్తను పైకెత్తి తన తలను ఆబగా నొక్కేసుకుంటూ "అది కూడా కరిచెయ్యవే ముండా!" అనరిచాను మహా కసిగా.
ఆ సమయంలో న ప్రవర్తన నాకే ఆశ్చర్యమనిపించింది. రంగారావ్ ఆ బంగారమ్మతోనూ, సుశీలతోనూ ఇదౌతున్నందుకు బెంగ పెట్టేసుకున్న నేను, ఇప్పుడు చేస్తున్నదేమిటీ? ఈ మా వ్యవహారం అతనికి తెలిస్తే భరించగలడా? రాత్రి తనతో రెండుసార్లు చేయించుకున్నాను. ఒకసారి నాకించుకున్నాను. తెల్లారేసరికి పరగడుపై పోయింది! సరోజిని ఇక్కడున్నంత కాలం ఈ పగటి పని ఇలా సాగాల్సిందే! రంగారావ్ బంగారమ్మకి తిరగడం తగ్గించుకున్నా, నేనీ మోజులోంచి బయటపడలేనేమో!

* * *

--- సమాప్తం ---

[Lakshmi]

కవి గారూ అద్భుతమైన కథని అందించారు....

ధన్యవాదాలు

[Vikatakavi02]

కాలుజారిన కాంత

— ఈర్ల

"మగాడివంటే నీవేనోయ్ అబ్బా! ఎంత బాగుంది నీ గూటం. నేనిలాగే వంగుంటాను. సరిగ్గా బొక్కలో దూర్చాలి..." అంది తియ్యగా పాతికేళ్ళ పార్వతి పదిహేనేళ్ళ కుమార్ తో.
కుమార్ ఆమెకు అల్లుడి వరస అవుతాడు. ఈ మధ్యే వేసవి శెలవులకు అత్తా మామలని చూడాలని వచ్చాడు. పార్వతి భర్త పంచాయితీ ప్రెసిడెంట్. ఆయనకు రచ్చబండ వద్ద తీర్పులు చెప్పడానికీ, రంగమ్మతో రంకు సాగించడానికే సమయం దొరకడం లేదు. ఈ మధ్య మేరీ అనే గ్రామసేవిక అతని వలలో పడింది. పెళ్ళి కాని మేరీ ఆపిల్ పండు రంగులో ఉంది. అందంగా ఉంది. నాల్గు పదులు దాటిన ప్రెసిడెంట్ చలపతి క్రింద బంతిపూవులా ప్రతి రోజూ నలుగుతోంది.
చలపతికి కామసూత్రాలు బాగా తెలుసు. అమ్మాయిలను ఆకర్షించి ఆనందంగా అక్కున చేర్చుకోవడం అతనికి వెన్నతో పెట్టిన విద్య. చలపతి పదిహేను రోజుల్నుండీ ప్రతి రాత్రీ మేరీ ఇంటిలోనే సుఖాన్ని పొందుతున్నాడు.

★★★

పార్వతి జామపండు రంగులో ఉంటుంది. తీర్చి దిద్దినట్టు సర్వాంగాలూ జివజివ లాడుతున్నాయ్. అసలే వయసులో వుంది. పిల్లా జిల్లా లేక పిటపిట లాడుతుంది. తన పెనిమిటి ఊర్లోని ఆడాళ్ళతో రంకు సాగిస్తున్నాడని పనిమనిషి యెంకి ద్వారా తెలుసుకుని మొదట తను చాలా బాధపడింది. ఆ తర్వాత తన భర్త పై వున్న కోపం చేతనో లేక తనలో చెలరేగుతున్న తాపంతోనో ఆమె మనసు కూడా అక్రమ సంబంధం వైపు మొగ్గింది. ఎవరితో మొదలుపెట్టాలా అని తను అనుకుంటుంది. అదే సమయంలో కుమార్ ఊరికి వస్తున్నాడని కబురందడంతో అతనితో తొడ బంధానికి తెరతీయాలని తీర్మానించుకుంది.
అయితే, ఆ ఇంటి ఆడపడుచు కుమార్ వచ్చిన రోజే రంగాపురం నుండి వచ్చింది. ఆవిడ బి.ఏ. చేసింది. పేరు సరిత. పొట్టిగా బొద్దుగా అందంగానే వుంది.
సరితకి పెళ్ళి జరిపించే భారం చలపతిపై పడింది. మంచి సంబంధం దొరికే వరకూ తనూ ఆ ఇంట్లోనే ఉంటుంది. సరిత ఆ ఇంట్లోవుంటే పార్వతి కుమార్ క్రింద పడుకోడానికి వీలు కుదరడంలేదు!
అలా వారం నుండీ ట్రయ్ చేస్తుంది పార్వతి. పార్వతికి కసి మరింత పెరిగింది. ఏది ఏమైనా తను అనుకున్నది సాధించాలనుకుంది. ఓ అర్ధరాత్రి పిల్లిలా వచ్చింది. అతని ప్రక్కే పడుకుంది. రవికగుండీలు విప్పుకుంది. లోన బ్రాసియర్ లేదు. కుమార్ నోరు తెరుచుకుని నిద్ర పోతున్నాడు. అతని నోటిలో ఓ రొమ్ముని కుక్కింది. అతడు ఆ వేడి స్పర్శ తగలగానే ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచాడు. "అత్తయ్యా!" అన్నాడు బ్లూ జీరో వాల్ట్ బల్బులో ఆమెను చూస్తూ.
"ఉష్... అరవకు! పడుకో. బాగా చెయ్.." అంటూ అతని లుంగీలోకి చేతిని దూర్చి గూటాన్ని చేత్తో పట్టుకొని ఆడించేసరికి అతని నోటినుండి మాటలు పెగల్డం లేదు. అతనికీ ఆడదాని స్పర్శ కొత్తగా, మత్తుగా, మధురంగా ఉంది. ఎన్నాళ్ళనుండో ఆడదాన్ని ఎక్కాలనుకుంటున్నాడు. ఏది ఎప్పుడు జరుగుతుందో ఎవరూ ఊహించలేరు. అతడు అత్తయ్య మీద ఎక్కవలసి వస్తుందని కలలో కూడా ఊహించలేదు.
పార్వతి మంచం మీదే మోకాల్లు ముడిచి వొంగుంది. ఆ తర్వాత చీరను నడుం వరకూ జరుపుకుంది. పాల కొండల్లా పిరుదులు కనిపించేసరికి అతనికి మరింత కసి, కైపు ఎక్కువయింది. పిరుదుల వెనక్కు వచ్చాడు. చేత్తో రాడ్ ను పట్టుకుని రెండు పిరుదుల మధ్య దూర్చాడు. వేడిగా బలంగావున్న అతని గూటం స్పర్శకు తను పరవశించి పోయింది కొన్ని క్షణాలు - అతనికంతా అయోమయంగా వుంది. అందుకే, దూర్చలేకపోతున్నాడు. అతని అవస్థకు ముసిముసిగా నవ్వి తనే గూటాన్నందుకుని పూరెమ్మల్ని మరో చేత్తో విడదీసింది. గుండు బైటపడేలా తొక్కను వెనక్కు లాగింది. తర్వాత రెమ్మల మధ్య ఇమిడించుకుంది. అంతే,అతడు ఒక్కసారిగా ఆమెలోకి సర్రున ప్రవేశించాడు. పార్వతి "అబ్బా! మెల్లగా..!" అంటూ గొణిగింది. అతడు కొద్దిసేపు నెమ్మదిగా లోపలికి పెట్టడం బయటకు తీయడం చేశాడు. అతని చేతుల్లో ఆమె రొమ్ములు నలిగిపోతున్నాయి. క్రమంగా అతడు స్పీడును పెంచాడు. ఆమె రెండు రొమ్ముల్ని ఆసరాగా చేసుకుని ఆనందంగా ఊగుతున్నాడు. ఆమె అతన్ని రెచ్చగొట్టేలా బూతులు మాట్లాడుతోంది. దాంతో అతడు మరింత కసిగా ఆమె బుగ్గల్ని కొరుకుతూ, ముద్దాడుతూ ఊగుతూ ఉన్నాడు. ఆమె అతన్ని ఇంకా రెచ్చగొడుతూనే ఉంది. ఆ రాత్రంతా వాడితో రకరకాలుగా చేయించుకుంది. అలా అలా ప్రారంభమైంది వారి పంగ సంబంధం. రోజు రోజుకూ మరింత అభివృద్ధి చెంది విడరాని బంధంగా మారిపోయింది.

★★★

సరిత ఆలోచనలో పడిపోయింది. తను బి.ఏ. చదివే రోజుల్లో స్టేట్ ఫస్ట్ రావాలని ఎప్పుడూ తన ధ్యాసంతా చదువుమీద వుంచేది. ఇప్పుడు పరీక్షలైపోయి ఊరుకొచ్చేసి ఆరు నెలల నుండీ ఖాళీగా వుంది. ఈ ఆరు నెలలూ ఆరు యుగాలుగా అన్పించింది తనకి. ఎవడైనా అందగాడు కన్పిస్తే చాలు... తొడల్లొ తడి వెంటనే వూరుతోంది.
ఇంటి ప్రక్కే వున్న అనసూయా, సుమిత్రా, నందినీ, అంజలీలు తమ బాయ్ ఫ్రెండులతో తిరుగుతుంటే తనకు కూడా ఎవరితోనైనా హాయిగా తిరగాలనిపిస్తోంది. సుమిత్రకు పెళ్ళయింది. ఆవిడ ఆ వూర్లో ఉచితంగా వైద్యం చేస్తోంది. బాగా డబ్బున్న ఇంట్లో పుట్టింది. మగడు ఏ కారణం చేతనో వొదిలేశాడు. తనా ఎమ్ బీ బీ ఎస్ చేసిందాయే... పైగా అందగత్తె. సరితకు, సుమిత్రకు మంచి దోస్తీ ఏర్పడింది. తను సుమిత్ర ఇంటికి వెళ్ళి మంచి సెక్స్ బుక్స్ తెచ్చుకుని రహస్యంగా చదువుతోంది.
సుమిత్ర యింటికొచ్చినప్పుడల్లా సరితను ఊరికే వెళ్ళనివ్వదు సుమిత్ర. దిమ్మను చేత్తో వత్తడమో, బుగ్గలు కొరకడమో చేస్తుంది. ఆ రోజు ఎప్పటిలాగే సరిత సుమిత్ర ఇంటికెళ్ళింది. రాగానే సరితను వాటేసుకుని "మీ వదిన పార్వతి ఆ కుర్రకుంకతో బాగా వేయించుకుంటుంది; నువ్వు కూడా వాడితో వేయించుకుంటున్నావా వళ్లు లావయ్యాయి" అని అడిగింది సుమిత్ర.
సరిత విశ్మయంగా చూసింది. తనకు ఇంతవరకూ ఆ విషయం తెలీదు. సుమిత్ర కల్పించుకొని కట్డుకథ చెపుతుందేమోనని సరిత అనుకుంది. సరిత రొమ్ములు జాకెట్ మీదుంచే పిండుతూ, "అబ్బా! కుర్రకుంకది ఎంత పొడవుందనీ... సరిగ్గా గాడిదకున్నట్లు మూరెడు పొడవుంది. లావుకూడా నిమ్మకాయ సైజులో వుంది. అంత పొడవుది దూర్చేసరికి గుండెలకు తగిలి వుంటుందేమో, భలే కసి మీద మీ వదిన ఆ కుర్ర వెధవని క్రింద పడేసి తనే మీద పడుకుని బలంగా వూగుతోంది. మొన్న నువ్వు వున్నావేమోనని ఇరువురం కల్సి మామిడి తోటకి వెళ్దాం అనుకుని మీ ఇంటికి వచ్చాను. నువ్వు కనిపించలేదు. వంటగదికేసి వస్తే ఆ కుర్రోడూ మీ వదినా పంగపని మీదున్నారు. కాసేపు చూసి తిరిగొచ్చేశాను," అంది సుమిత్ర.
ఆ మాటలకే కైపు వచ్చింది తనకు. సళ్ళు బరువెక్కి వూగుతున్నాయ్.
"మామిడితోట కెళ్దామా?" అడిగింది దిమ్మను చీర మీదుంచే పిండుతూ సుమిత్ర.
"ఎందుకూ?" అడిగింది బుసకొడుతూ.
"ఎందుకేమిటీ నీకో కేసును పరిచయం చేస్తా"
ఆ మాటకు తనకు రెమ్మల్లో తడి వూరింది.
"అబ్బా! సూరిగాడిది మూరెడు పొడవుంటుంది. సాయంత్రం ఇద్దరం వెళ్దాం. వాడితో తృప్తిగా చేయించుకొని వద్దాం. ఏమంటావ్?" అడిగింది సుమిత్ర. సరిత తొడలమధ్యనున్న గోపురాన్ని మళ్ళీ నొక్కేసరికి 'జివ్'న మూల్గాయామె నరనరాలు.
"ష్ ష్ ష్ ష్.... అబ్బా! రావాలనే వుంది. బాగా వేయించుకోవాలనే వుంది. ఇంతవరకూ మగాడిది దూరితే ఎంత తియ్యగా ఉంటుందో తెలీదు. కానీ, ఎవరికైనా తెలిస్తే...?" అని నసిగింది సరిత.
"ఎవరికీ తెలియదులే... బాగా చీకటి పడ్డాకనే వెళ్దాం"
"అలాగే, మరి నేను వస్తా"
"సాయంత్రం.. మర్చిపోకు"
"ఓ-కే- తప్పకుండా వస్తాను."
అని వెళ్ళిపోయింది సరిత. ఇంట్లోకి వెళ్ళగానే "ష్ ష్ ష్ చాలు... చాలు కుమార్! సరిత వచ్చేస్తుంది. దిగూఁ... దానికి తెల్సిపోతుంది..." అంటున్న పార్వతి మాటలు విన్పించేసరికి అక్కడే ఆగిపోయింది సరిత.
"ఊహూ... ఇంకా కాలేదు సరిగ్గా.. ఎదురుపోటు పొడు... లంచా! అబ్బా... నీది బలే రుచిగా వుందే!" అంటూ కసిగా కుమార్ ఊగుతున్నాడు. "మీ మామయ్య ఎక్కక సరిగ్గా నెలరోజులయ్యింది. నీ వల్ల నా బొక్కకు నెలనుండీ విశ్రాంతి లేదు. ఇప్పుడు తల్లిని కూడా కాబోతున్నాను నీ పుణ్యమా అనీ. కుమార్! నీకు తప్పకుండా బంగారు ఉంగరం చేయిస్తాను... ఊఁ.. ఇంకా బాగా చెయ్" అంది.
సుమిత్ర చెప్తే కల్పన అనుకుంది సరిత. చెవులారా వీరి మాటలు వినేసరికి సుమిత్ర అబద్ధం చెప్పే రకం కాదని మనసులో అనుకుంది. పిచ్చి పట్టినట్లుంది తనకు.
సాయంత్రం ఎప్పుడవుతుందా అని ఎదురు చూస్తోంది. తను స్నానం చేసింది. మల్లెపూవులాంటి దుస్తులు సింగారించుకుంది. ముఖానికి పౌడరు పులుముకుంది. కురులలో సన్నజాజులను తుడుముకుంది. పార్వతితో తను మామిడితోటకు వెళ్తున్నట్లు చెప్పి సుమిత్ర వద్దకు వచ్చింది.
ఇరువురూ మామిడితోట కెళ్ళారు. సూరిగాడు అక్కడే వున్నాడు. అప్పటికే మసకచీకటి పడింది. తోట మధ్యన చిన్న పూరిల్లు వుంది. వాడు హరికెన్ లాంప్ వెలిగిస్తూ సుమిత్రను నవ్వుతూ చూశాడు. సుమిత్ర వాడిని చూసి నవ్వింది. వాడికి పదహారేళ్ళుంటాయి. బాగా కాయాకష్టం చేసిన వొళ్లు వాడిది. కండలు మెలితిరిగి వున్నాయి. నిక్కరు, బనియను వేసుకున్నాడు.
సుమిత్ర లోనికి వచ్చింది. వాడు ఈతదాన నేలమీద పరిచి "కూర్చోండమ్మగారూ!" అన్నాడు. వారిరువురూ కూర్చున్నారు. సరితకు లోలోన భయం పీకుతోంది. వాకిలి మూసింది సుమిత్ర. లోన హరికెన్ లాంప్ వెలుగుల్లో సుమిత్ర బంగారు బొమ్మలా వెలిగిపోతుంది. సూరిగాడి నిక్కరు పట్టుకుని సర్రున క్రిందకు లాగింది. లోన డ్రాయరు గూడ లేదు. వాడు బిత్తరపోయి చేత్తో రాడ్ ను మూసుకున్నాడు. సుమిత్ర నేలమీదున్న చాప మీదపడి గలగలా నవ్వుకుంది. జాకెట్ లోంచి బంగారు ముద్దల్లా వున్న రొమ్ములు కనిపిస్తున్నాయి.
"వచ్చిందే ఆ పని కోసమైతే దాన్నెందుకు దాస్తావురా మగడా!" అంటూ కిలకిలా నవ్వింది సుమిత్ర. సూరిగాడు అయోమయంగా సరిత వంక చూశాడు. సుమిత్ర తన పైటను తొలగిస్తూ వాడి చెయ్యి పట్టుకుని తన మీదకు లాక్కుంది. చూస్తున్న సరితకు లోలోన భయంగా వుంది. సుమిత్ర వాడి దడ్డుని చేత్తో పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కింది. వాడు వెంటనే పిచ్చెక్కిన వాడిలా సుమిత్ర రొమ్ములను పట్టుకుని కస-కసా పిండుతూ తన నోటితో ఆమె మెడమీద కొరికాడు.
"అబ్బా — మొరటు పట్టు!" అని వాడ్ని పక్కకు నెట్టింది. వాడికి ఆమెపై కోపం ముంచుకొచ్చింది. సరిత ఇటు తిరిగి దూరం జరిగి ముడుచుక్కూర్చుంది.
"మనం రోజూ చేసుకుంటున్నదేగానీ - అది ఇంతవరకూ ఎవడినీ మీదెక్కించుకో లేదు. ఇవాళ నీ అదృష్టం అనుకో... దాని బొక్కను ప్రారంభించాల్సింది నువ్వే...!" అంది సుమిత్ర.
"నేను ముందే అనుకున్నాను. ఇది అలాంటి కేసే అని!" అంటూ పళ్ళికిలించాడు సూరిగాడు.
"అనుకున్నావ్ లే గానీ అసలు విషయం మర్చిపోయా! దీనిపేరు సరిత. మరీ మొరటుగా దూర్చకు. కాస్త సున్నితంగా చేయ్. నువ్వు బాగా చేశావనుకో రోజూ నీకింద ఇద్దరం పడుకుంటాం!"
"అలాగే!" తలాడించాడు వాడు.
ఉతికిన బ్లాంకెట్ ను చెక్క పెట్టెలోంచి పైకి తీశాడు. చాపమీద పరిచాడు. సరిత చీరనూ, రవికనూ సుమిత్ర విప్పేసింది. సరిత చంకల్లో రింగులు తిరిగిన బొచ్చును చూడగానే వాడు మరింత హుషారయ్యాడు. ఇంకేముంది? సరిత లంగా, బ్రాసియర్ కూడా వెంటనే నేలపాలయింది. సరిత నగ్న దేహం లైటు వెలుతురులో జిగేల్ మంది. ఆమెను చాపమీద వెల్లకిలా పడుకోబెట్టాడు. తొడలను విడదీసి దిమ్మను ఆశగా చూశాడు. సరిత సిగ్గుపడి తన తొడలను వెంటనే మూసేసింది. వాడికి మరింత ఉద్రేకం పొంగింది. తొడలను చీల్చి వేళ్ళతో పూపెదాలను విడదీశాడు. ఎర్ర గులాబీ కన్పించింది.
"ఆలస్యం ఎందుకు - దూర్చు!" సుమిత్ర అతని రాడ్ నందుకుని సరిత విప్పారిన పూ పెదాల దగ్గర పెట్టింది.
అంతే! బిగుతుగా వున్న రాడ్ ని కసుక్కున చివరికంటా నెట్టాడు. సరితకు లోన మంట ఎక్కువైంది. సరిత సళ్ళను చీకుతూ వూగుతున్నాడు. అతడలా చేస్తూవుంటే సుమిత్రకూ చేయించుకోవా లనిపించింది. చీరా, లంగాలనూ నిక-నికా ఒదిలింది. దిమ్మను అతని మూతికి బలంగా అదిమింది. అతడామె దిమ్మను చీకుతూ సరితమీద ఊగుతూ వుంటే ఇప్పుడు సరితకు హాయిగా ఆనందంగా వుంది.
అలా వారిద్దరూ రోజూ వాడి క్రింద పడుకుంటున్నారు.
అప్పటివరకూ శాకాహారానికి అలవాటు పడిన పులి మొదటిసారి మాంసాన్ని రుచిచూశాక పూర్తి మాంసాహారిగా మారిపోయినట్టుగా సరిత సూరిగాడి దెబ్బకి అలవాటు పడ్డాక ఇక ఆమెలో కామదాహం నూరురెట్లు పెరిగింది. ఆమె మనసు రోజూ కొత్తరకం కోసం ఎదురుచూస్తుంది. మగాళ్ళ కోసం తన వేటని కొనసాగించింది.
సంవత్సరాలు దొర్లిపోతున్నాయి. కుమార్ కు పెళ్ళయింది. సుమిత్రను ఫారిన్ లో వున్న భర్త తీసుకెళ్ళి పోయాడు. సరిత గుట్టు చప్పుడు కాకుండా ఇంకా ఎవడినో ఒకడిని మీదెక్కించుకొని సంసారం సాగిస్తోంది. మేరీకి కూడా పెళ్ళయింది. ఎవరితోనో కాదు కుమార్ తో... సూరిగాడికీ పెళ్ళయింది ఓ అనాధతో. కానీ, సరితకే ఇంకా పెళ్ళి కాలేదు. మొగుడెందుకు నాకు, ఊర్లో ఇంతమంది మొగాళ్ళు వుండగా — అన్నట్టుగా తయారయింది తన పరిస్థితి.
తను అలాగే కంటికి ఎవరు ఇంపుగా కనిపిస్తే వాళ్ళకి కాలెత్తుతుంది. చలపతికి ఆ సంగతి చెవిన పడగానే ముందు బాధపడ్డాడు. "అన్నగా నా బాధ్యతను మరిచినందుకు నాకీ శాస్తి జరగాల్సిందే!" అనుకున్నాడు. రాత్రంతా బాగా ఆలోచించి ఓ నిర్ణయానికి వచ్చాడు. తన పరపతిని ఉపయోగించి పట్నంలో ఆమెకు ఓ స్థిరమైన ఉద్యోగం యిప్పించాడు. ఆ వెంటనే నాలుగు లక్షలు కట్నంతో డాక్టరును కొని ఆమెకు వివాహం జరిపించాడు.
అప్పటికైనా ఆమె మారుతుందనుకున్నాడు చలపతి. ఆరు నెలల తర్వాత వెళ్ళాడు. ఎవడో పదమూడేళ్ళ కుర్రవాడితో వేయించుకుంటోంది. బాధ పడ్డాడు. గట్టిగా మందలించాలనుకున్నాడు. ఎలా మందలించాలో తెలీదు... అక్కడికీ ఎవరెవరివో ఉదాహరణలుగా చెప్పి ఆమెను గట్టిగా హెచ్చరించి మరీ వెళ్ళాడు. అతడు ఊరు వెళ్ళగానే టెలీగ్రాము వచ్చింది. అందులో సరిత ఆత్మహత్య చేసుకుందని వుంది. ఆశ్చర్యపోయాడు. ఆమె నిజంగా ఆత్మహత్య చేసుకోలేదని అతనికి తెలుసు. ఆమె భర్త ఆమెను చంపి వుంటాడనీ తెలుసు. క్షణం బాధపడి ముందుకి కదిలాడు.

★★★

— సమాప్తం —

[Lakshmi]

ఏమీ అనుకోవద్దు కవి గారూ.. ఇది కొంచెం average గా ఉంది...
మీరు కష్టపడి రాస్తే(అదే టైప్ చేస్తే) నేను ఇలా అన్నందుకు ఫీల్ అవ్వకండేం...
నాకు అనిపించింది చెప్పా..

[Vikatakavi02]

May the new year be filled with brightness and hope so that darkness and sadness stay away from you.

Happy New Year

2020

My Dear Friends

[Vikatakavi02]

ఏమీ అనుకోవద్దు కవి గారూ.. ఇది కొంచెం average గా ఉంది...  
మీరు కష్టపడి రాస్తే(అదే టైప్ చేస్తే) నేను ఇలా అన్నందుకు ఫీల్ అవ్వకండేం...
నాకు అనిపించింది చెప్పా..  

ఫర్వాలేదులెండి. అది నా కథ కాదు కదా. ఎప్పుడో నేను టైపు చేసిన కథ. తవ్వకాల్లో దొరికితే ఇక్కడ పోస్టు చేసాను.
ధన్యవాదములు.

[Vikatakavi02]