Adultery ఇదీ... నా కథ

[Lakshmi]

తెలుగులో రాయడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్న చాల time తీసుకుంటుంది

మొదట్లో ఇబ్బందిగా ఉన్నా తర్వాత సులభంగా ఉంటుంది.... మీరు రాస్తూనే ఉండండి..
న మాట మన్నించినందుకు ధన్యవాదాలు.

[Lakshmi]

నా కథ...8

మార్నింగ్ 5.30 కి సెల్ లో అలారం మోగడంతో నాకు మెలకువ వచ్చింది...
కళ్ళు తెరిచి చూస్తే రవి లేడు..
హమ్మయ్య రాత్రి జరిగింది అంతా కల అన్నమాట ... అని రిలీఫ్ ఫీలయ్యాను..
నా రూమ్ తలుపు మూసి ఉంది కాని లాక్ చేసిలేదు..
నా భుజాల వరకు దుప్పటి కప్పి ఉంది...
దుప్పటి తీసి చూస్తే ఒంటిమీద బట్టలేమీ లేవు...
చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా..
ముందు వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసి వచ్చా...
బెడ్ మీద నా బట్టలు చిందర వందరగా పడి ఉన్నాయి...
కల్లో అదంతా జరిగితే నా బట్టలేలా ఊడి పోయాయో అర్థం కాలేదు..
కల్లో రవి అలా చేస్తున్నట్టు ఊహిస్తూ నేనే విప్పేసానా...
అని ఆలోచిస్తూ బెడ్ మీద కూర్చుని నా ఒంటి వైపు పరిశీలనగా చూసుకున్నాను...
తొడల మీద ఏవో మరకలు ఉన్నాయి....
వేళ్ళు పెట్టుకొని కెళుక్కునే అలవాటు ఉంది నాకు...
అలా అప్పుడప్పుడు తొడల మీద మరకలు అయ్యేవి...
రాత్రి కూడా కల్లో అలాగే కెళుక్కుని ఉంటాననుకుంటా..
కానీ ఇప్పుడు ఎక్కువ మరకలున్నాయి..
రంగులో కూడా తేడా కనబడింది..
ఎప్పుడూ లేనిది ఈ సారి ఎరుపు నలుపుల మధ్య రంగు మరకలున్నాయి...
మొదటి సారి నాకు అనుమానం కలిగింది ... రాత్రి జరిగింది కల కాదేమో అని..
నా ఎద మీద చూస్తే సళ్ళ మీద చిన్న చిన్న గాట్లు కనబడ్డాయి..
ముట్టుకుంటే నొప్పిగా కూడా ఉంది....
అనుమానం ఇంకా పెరిగింది..
బెడ్ మీద చూస్తే బెడ్ షీట్ మీద కూడా మరకలు ఉన్నాయి...
కొన్ని రక్తపు మరకల్లాగా ఉన్నాయి...
జరిగింది కల కాదు నిజమే అని అనిపించే సరికి కాళ్ళు చేతులు వణకడం మొదలయ్యాయి...
తల తిరిగినట్టనిపించింది..
 గుండెల్లోంచి దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది...
ఆగకుండా కన్నీళ్లు కారుతుంటే..బెడ్ మీద అలాగే పడుకుని మౌనంగా చాలా సేపు ఏడ్చాను...

ముందురోజు జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ గుర్తుకొచ్చిన కొద్దీ దుఃఖం ఎక్కువయింది...
బెడ్ మీద రవి రాసిన చీటీ కనబడింది..
అందులోని వాక్యాలు గుర్తుకొచ్చి మరింత ఏడుపు వచ్చింది...
దాన్ని తీసుకుని నలిపి కసిదీరా విసిరి కొట్టాను..
అది డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ కిందకి వెళ్లి పోయింది...

ఇదంతా ఎందుకు జరిగిందా అని ఆలోచిస్తే ఏమీ అర్థం కావడంలేదు..
మధ్యాహ్నమంతా ఒకలా ఉన్నవాడు.. రాత్రికి అలా చేయడం ఇప్పటికీ నమ్మ బుద్దెయ్యడం లేదు నాకు..
కానీ కనబడుతున్న సాక్ష్యాలు జరిగిన ఘోరాన్ని సూచిస్తున్నాయి...
తల్చుకున్నకొద్దీ ఏడుపోస్తుంది...
అలా ఎంత సేపు ఏడ్చానో తెలియదు..

చాలా సేపటికి దుఃఖం తగ్గింది...
కానీ మనసంతా బాధతో నిండిపోయి ఉంది..
ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచన మొదలయ్యింది...
మనసు పరిపరి విధాలుగా ఆలోచిస్తుంది...
జరిగిన విషయం అమ్మా వాళ్లకు చెప్పాలా వద్దా..
చెబితే వాళ్ళ రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుంది..
అసలు విని తట్టుకోగలరా...
బయట వాళ్ళకి తెలిస్తే నలుగురిలో నేను తిరగగలనా..
నా తప్పేమీ లేదు అంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా..
అమ్మా నాన్నలు బయట తలెత్తుకు తిరగగలరా...
రవి బెదిరించినట్టు అక్కకూ నా వల్ల ఇబ్బందులొస్తే...
ఇలా మనసులో అనేకమైన ప్రశ్నలు ఉదయించాయి...
కానీ ఎంత ఆలోచించినా ఒక్కదానికీ నాకు సమాధానం దొరకట్లేదు...
ఇంతలో...
"అక్షరా...." అనే అమ్మ పిలుపుతో పాటు తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినబడింది...

మార్నింగ్ 5.30 కి సెల్ లో అలారం మోగడంతో నాకు మెలకువ వచ్చింది...

కళ్ళు తెరిచి చూస్తే రవి లేడు..

హమ్మయ్య రాత్రి జరిగింది అంతా కల అన్నమాట ... అని రిలీఫ్ ఫీలయ్యాను..

నా రూమ్ తలుపు మూసి ఉంది కాని లాక్ చేసిలేదు..

నా భుజాల వరకు దుప్పటి కప్పి ఉంది...

దుప్పటి తీసి చూస్తే ఒంటిమీద బట్టలేమీ లేవు...

చటుక్కున లేచి కూర్చున్నా..

ముందు వెళ్లి డోర్ లాక్ చేసి వచ్చా...

బెడ్ మీద నా బట్టలు చిందర వందరగా పడి ఉన్నాయి...

కల్లో అదంతా జరిగితే నా బట్టలేలా ఊడి పోయాయో అర్థం కాలేదు..

కల్లో రవి అలా చేస్తున్నట్టు ఊహిస్తూ నేనే విప్పేసానా...

అని ఆలోచిస్తూ బెడ్ మీద కూర్చుని నా ఒంటి వైపు పరిశీలనగా చూసుకున్నాను...

తొడల మీద ఏవో మరకలు ఉన్నాయి....

వేళ్ళు పెట్టుకొని కెళుక్కునే అలవాటు ఉంది నాకు...

అలా అప్పుడప్పుడు తొడల మీద మరకలు అయ్యేవి...

రాత్రి కూడా కల్లో అలాగే కెళుక్కుని ఉంటాననుకుంటా..

కానీ ఇప్పుడు ఎక్కువ మరకలున్నాయి..

రంగులో కూడా తేడా కనబడింది..

ఎప్పుడూ లేనిది ఈ సారి ఎరుపు నలుపుల మధ్య రంగు మరకలున్నాయి...

మొదటి సారి నాకు అనుమానం కలిగింది ... రాత్రి జరిగింది కల కాదేమో అని..

నా ఎద మీద చూస్తే సళ్ళ మీద చిన్న చిన్న గాట్లు కనబడ్డాయి..

ముట్టుకుంటే నొప్పిగా కూడా ఉంది....

అనుమానం ఇంకా పెరిగింది..

బెడ్ మీద చూస్తే బెడ్ షీట్ మీద కూడా మరకలు ఉన్నాయి...

కొన్ని రక్తపు మరకల్లాగా ఉన్నాయి...

జరిగింది కల కాదు నిజమే అని అనిపించే సరికి కాళ్ళు చేతులు వణకడం మొదలయ్యాయి...

తల తిరిగినట్టనిపించింది..

 గుండెల్లోంచి దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది...

ఆగకుండా కన్నీళ్లు కారుతుంటే..బెడ్ మీద అలాగే పడుకుని మౌనంగా చాలా సేపు ఏడ్చాను...

ముందురోజు జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ గుర్తుకొచ్చిన కొద్దీ దుఃఖం ఎక్కువయింది...

బెడ్ మీద రవి రాసిన చీటీ కనబడింది..

అందులోని వాక్యాలు గుర్తుకొచ్చి మరింత ఏడుపు వచ్చింది...

దాన్ని తీసుకుని నలిపి కసిదీరా విసిరి కొట్టాను..

అది డ్రెస్సింగ్ టేబిల్ కిందకి వెళ్లి పోయింది...

ఇదంతా ఎందుకు జరిగిందా అని ఆలోచిస్తే ఏమీ అర్థం కావడంలేదు..

మధ్యాహ్నమంతా ఒకలా ఉన్నవాడు.. రాత్రికి అలా చేయడం ఇప్పటికీ నమ్మ బుద్దెయ్యడం లేదు నాకు..

కానీ కనబడుతున్న సాక్ష్యాలు జరిగిన ఘోరాన్ని సూచిస్తున్నాయి...

తల్చుకున్నకొద్దీ ఏడుపోస్తుంది...

అలా ఎంత సేపు ఏడ్చానో తెలియదు..

చాలా సేపటికి దుఃఖం తగ్గింది...

కానీ మనసంతా బాధతో నిండిపోయి ఉంది..

ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచన మొదలయ్యింది...

మనసు పరిపరి విధాలుగా ఆలోచిస్తుంది...

జరిగిన విషయం అమ్మా వాళ్లకు చెప్పాలా వద్దా..

చెబితే వాళ్ళ రియాక్షన్ ఎలా ఉంటుంది..

అసలు విని తట్టుకోగలరా...

బయట వాళ్ళకి తెలిస్తే నలుగురిలో నేను తిరగగలనా..

నా తప్పేమీ లేదు అంటే ఎవరైనా నమ్ముతారా..

అమ్మా నాన్నలు బయట తలెత్తుకు తిరగగలరా...

రవి బెదిరించినట్టు అక్కకూ నా వల్ల ఇబ్బందులొస్తే...

ఇలా మనసులో అనేకమైన ప్రశ్నలు ఉదయించాయి...

కానీ ఎంత ఆలోచించినా ఒక్కదానికీ నాకు సమాధానం దొరకట్లేదు...

ఇంతలో...

"అక్షరా...." అనే అమ్మ పిలుపుతో పాటు తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినబడింది...

[Lakshmi]

నా కథ..9

"అక్షరా...." అనే అమ్మ పిలుపుతో పాటు తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినబడింది...

ఉలిక్కిపడి లేచిన నేను తలుపు వైపు వెళ్లబోతు ఒంటి మీద బట్టలు లేవని గుర్తొచ్చి కప్ బోర్డులో చేతికందిన నైటీ ఒకటి తీసుకుని వేసుకున్నా.. బెడ్ మీద ఉన్న నా బట్టలన్నీ  తీసి బాత్రూమ్ లో పడేసాను...
డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ ముందు నిలబడి కళ్ళు తుడుచుకుని జుట్టు సవరించుకున్నా...
ఈ లోపు అమ్మ మరో మూడు, నాలుగు సార్లు అక్షరా అక్షరా అని పిలిచింది...
అప్పుడప్పుడు డోర్ మీద కొడుతోంది...
ఇంకో సారి అమ్మ పిలుస్తుండగా "వస్తున్నా అమ్మా"  అంటూ వెళ్లి తలుపు తీసాను...
"ఏంటే ఇంత మొద్దు నిద్రా... టైమెంతయిందో తెల్సా.. 7 దాటింది....
అవును ఆ కళ్ళెంటే అంత ఎర్రగా అయ్యాయి" అంది అమ్మ...
"ఏం లేదమ్మా రాత్రి సరిగా  నిద్ర రాలేదు" అని తల దించుకున్నా...
"సరే సరే ఫ్రెష్ అయి రా టిఫిన్ చేద్దువ్ గానీ" అంటూ అమ్మ వెళ్లి పోయింది...
నేను మళ్ళీ వెనక్కి వచ్చి బెడ్ మీద కూర్చున్నాను...
మళ్లీ ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి.....
చాలా సేపు ఆలోచించాక నేనొక నిర్ణయానికి వచ్చా...
జరిగింది ఎవరికీ చెప్పొద్దని...
ఎవరికైనా చెప్పడం వల్ల  అందరూ బాధ పడడం తప్పిస్తే వచ్చే లాభం ఏమీ కనబడలేదు...

అలా అనుకున్నాక వెంటనే లేచాను..
బెడ్ షీట్ తీసి వేరేది వేసాను..
బాత్రూం లోకి వెళ్లి తలారా స్నానం చేసి వేరే బట్టలు వేసుకొని హాల్లోకి వెళ్ళాను...
బంధువులు కొందరు పలకరిస్తుంటే జవాబుగా చిన్న నవ్వు నవ్వాను కానీ ఎవరితోనూ మాట్లాడలేదు...
నా నవ్వులో సహజత్వం లేదని నాకూ తెలుస్తూనే ఉంది.. కానీ అంతకన్నా నా వల్ల కాలేదు..
ఎవరైనా ఏదైనా అడిగితే పొడి పొడిగా సమాధానo ఇచ్చా..
వాళ్ల అందరిలోనూ ఆశ్చర్యం నాకు తెలుస్తూనే ఉంది..
అమ్మ ఒకటికి రెండు సార్లు ఏమైందే అని అడిగింది కూడా..
ఏం లేదమ్మా కాస్త నలతగా ఉందని చెప్పి తప్పించుకున్నాను..

ఆరోజు సాయంత్రం అక్క వాళ్ళ రిసెప్షన్ జరిగింది...
అక్కడ నేను ఉన్నానన్న మాటే గానీ... నాలో నేను లేను..
బాడీ ప్రెసెంట్, మైండ్ ఆబ్సెంట్ ..
బంధువులు, ఫ్రెండ్స్ అందరూ పలకరిస్తుంటే జీవం లేని నవ్వే సమాధానం అయ్యింది...
ఎంతగా నార్మల్ గా ఉందామన్నా నా వల్ల కావట్లేదు...
గత రాత్రి కి సంబంధించిన ఆలోచనలు క్షణం కూడా నన్ను వదలట్లేదు....
రిసెప్షన్ పూర్తయింది...
నెక్స్ట్ డే అక్కా వాళ్ళు మా ఇంటికి వచ్చారు....
అక్కకి నాకు ఏడాది మాత్రమే తేడా...
ఇద్దరం అక్కచెల్లెల్లాగా  కన్నా ఫ్రెండ్స్ గానే ఉండేవాళ్ళం...
ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి మాట్లాడుకునే వాళ్ళం..
కానీ ఆ రోజు నేను ఏమీ మాట్లాడలేదు...
ఇంకా కొందరు బంధువులు ఉండడం... అక్క బావతో ఎక్కువ సేపు ఉండాల్సి రావడంతో అక్కకి నాతో మాట్లాడే సమయం దొరకలేదనుకుంటా...
మరుసటి రోజు వాళ్ళు బావ వాళ్ళింటికి వెళ్లే ముందు నన్ను వేరే రూమ్ కి తీసుకెళ్లి అడిగింది...
"ఏమైందే ఎందుకలా డల్ గా ఉన్నావ్" అని...
ఒక్కసారిగా అక్కను పట్టుకొని ఏడ్చేశాను నేను...
అక్క కాసేపు ఏడ్వనిచ్చి ఊరుకోమంటూ  నన్ను మెల్లిగా విడిపించుకొంది...
నేను ఇక ఆగలేక చెప్పేద్దామనుకుంటుండగా...
అక్క.."పిచ్చిదానా నేను వెళ్లిపోతున్నానని ఇంతలా దిగులు పడాలా... అయినా నేనేమైనా దూరంగా వెళ్తున్నానా... పట్టుమని పది కిలోమీటర్లు ఉండదు...
కావాల్సినపుడల్లా మనం కలుసుకోవచ్చు..
బావ వాళ్ళు కూడా కొత్త వాళ్ళేం కాదు కదే ..
అయినా నేను ఏడవ వలసింది నువ్ ఏడుస్తున్నావ్.. విచిత్రంగా లేదూ"
అంటూ కంటిన్యుయస్ గా మాట్లాడుతూ నన్ను ఊరడిస్తుంటే...
గొంతువరకు వచ్చిన నా మాటలు అక్కడే ఆగిపోయాయి..
తొందరపడి అక్కకి చెప్పేద్దామనుకున్న నేను తమాయించుకున్నాను...
ఎవరికీ చెప్పొద్దని నాకు నేను గట్టిగా చెప్పుకున్నాను..
అక్క వెళ్ళిపోయింది..

ఎవరికీ ఏమి చెప్పలేదు కానీ నేను మునపట్లా ఉండలేకపోయాను...
మనసులో ఏదో తెలియని అశాంతి నెలకొంది..
ఎప్పుడూ ఏదో ఆలోచన..
ఎక్కువ సేపు నా గదిలోనే  ఒంటరిగా గడపడం...
ఎవరితోనూ ఎక్కువగా మాట్లాడకపోవడం ...
అమ్మ చాలా సార్లు అడిగింది.... బతిమాలింది.. ఏమీ చెప్పకపోయేసరికి తిట్టింది..
విసుగొచ్చి వదిలేసింది...
నాన్న కూడా ప్రయత్నం చేశాడు...
కానీ నాలో మార్పు రాలేదు..
నిజానికి నాకు నేనే చాలా చెప్పుకున్నాను..
అలా ఉండకూడదని...
కానీ నా వల్ల కావట్లేదు..
ఎంత ప్రయత్నించినా  మామూలుగా ఉండలేక పోతున్నా...
ఏ పనీ చేయబుద్ది కావట్లేదు..
దేని మీదా ఉత్సాహం ఉండట్లేదు..
సుమారు నెల రోజుల పైనే గడిచింది...

ఒక రోజు అమ్మా నాన్న అక్క వాళ్ళింటికి వెళ్తున్నారు..
ఏదో వ్రతం ఉందని అక్క వాళ్ళ అత్తయ్య పిలిచిందట..
నన్ను రమ్మంటే నేను రానని చెప్పి వెళ్ళలేదు..
అక్క నిన్ను తప్పక రమ్మంది అని వాళ్ళు బతిమాలినా నేను వెళ్ళలేదు..
సరే జాగర్త చెప్పి అని వాళ్లే వెళ్లిపోయారు..
ఒక రోజని చెప్పి వెళ్లిన వాళ్ళు మూడు రోజుల తర్వాత వచ్చారు...
అమ్మానాన్నలతో పాటు అక్క కూడా వచ్చింది...
ఆ రోజు రాత్రి డిన్నర్ చేసాక అక్క నా రూమ్ కి వచ్చింది...
నేను ఆలోచనలనుండి తప్పించుకోడానికి ఏదో పుస్తకం చదువుకుంటున్నాను..
"అక్షరా నీతో ఒక ముఖ్యమైన విషయం డిస్కస్ చేయాలి.. ఇక్కడికి ఈరోజు అందుకే వచ్చాను నేను " అంది మంచం మీద నా పక్కన కూర్చుంటూ...
నేను డల్ గా ఉంటున్న విషయమే అయ్యుంటుందని... తొందరపడకూడదని... ఏమీ చెప్పకూడదనీ... నేను మనసులో  గట్టిగా అనుకున్నాను..
ఏంటో చెప్పమన్నట్టు పుస్తకం మూసి అక్క వైపు చూసాను...
అక్క నా చేయి మీద చేయి వేసి...
"మీ బావ నీకో మంచి సంబంధం చూశాడే... అబ్బాయి చాలా బాగున్నాడు" అంది..
షాక్ కొట్టినట్టు అక్క వైపు చూసాను..

"నువు షాక్ అవుతావని తెల్సు .. కానీ ఇది నిజం...
నేను చెప్పేది పూర్తిగా విను.. తర్వాత ఆలోచించి నీ నిర్ణయం చెప్పు " అంది..
నేను ఆశ్చర్యంగా అక్కనే చూస్తున్నా..
ఏం మాట్లాడాలో కూడా అర్థం కాలేదు..
అక్క తిరిగి చెప్పసాగింది..
"ఆ అబ్బాయి మీ బావకి క్లోస్ ఫ్రెండ్ అట...
అంతే కాదు అతని ఆఫిసులోనే మీ బావ జాబ్ చేసేది... కలిసి చదువుకున్నారట.. అందుకే తన ఆఫిసులోనే బావకు మంచి జాబ్ ఇచ్చాడట... మొన్నొక రోజు బావ పిలిస్తే అతను, వాళ్ళ అమ్మ డిన్నర్ కి మా ఇంటికి వచ్చారు... కాసేపు అవి ఇవి మాట్లాడుకున్నాక అత్తయ్య మా పెళ్లి ఆల్బమ్ వాళ్ళకి చూపించింది...
అందులో నీ ఫోటో చూసిన అబ్బాయికి నువు బాగా నచ్చావట... వాళ్ళమ్మకి చూపించాడు..
ఆమెకీ నువ్ నచ్చావట..
పెళ్లి వీడియోలో కూడా నిన్ను చూసారు...
అతనికి, వాళ్ళమ్మకి నువ్వు బాగా నచ్చేసావ్..
చాలా రోజుల్నించి వాళ్ళమ్మ బతిమాలుతున్నా ఆ అబ్బాయి ఇప్పుడే పెళ్లి చేసుకోను అనేవాడట...
ఇప్పుడు నిన్ను ఇష్టపడే సరికి ఆమె ఇంకో ఆలోచన చేయకుండా నన్ను బావని అడిగింది...
ఎలాగూ ఇంకో రెండు రోజుల్లో అమ్మా వాళ్ళు వ్రతం కోసం వస్తారు కనుక అప్పుడు మాట్లాడి చెప్తామని చెప్పాము వాళ్ళకి..
 వ్రతానికి నువ్వు కూడా వస్తావనుకుంటే నువ్వేమో రాలేదు...
వ్రతం అయ్యాక మీ బావ నాన్నతో విషయం చెప్పాడు..
అబ్బాయి చాలా మంచోడట..
ఎటువంటి చెడు అలవాట్లు లేవట... బాగా ఆస్తిపరులట..
వాళ్ళ నాన్నగారు లేరు..
ఇతను వాళ్ళ నాన్న గారి బిజినెస్ చూస్తున్నాడట...
ఒక్కడే కొడుకు...
ఇలా అతని గురించి చాలా చెప్పాడు మీ బావ...
అమ్మా నాన్న బాగా ఇంప్రెస్ అయ్యారు...
కానీ నాన్న "పెద్దమ్మాయి  పెళ్ళైన నెలకే చిన్నమ్మాయి పెళ్లి చేయడం నా వల్ల అవుతుందా బాబు.."  అనేసరికి..
బావ "అవన్నీ తర్వాత ఆలోచిద్దాం లెండి.. " అన్నాడు...
ఈ రోజు మార్నింగ్ నన్ను, అమ్మను, నాన్నను ఆ అబ్బాయి వాళ్ళ ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు మీ బావ...
ఆ ఇల్లు ఎంత బాగుందో తెల్సా...
ఇంద్ర భవనం అంటే నమ్ము..
వాళ్ళకి మనం అసలు సరితూగం తెల్సా...
నువ్వా ఇంటికి కోడలివి అయితే నిజంగా అది నీ అదృష్టమే అక్షరా..
వాళ్ళ మర్యాద అదీ చూస్తే నువ్ వాళ్ళకి ఎంత నచ్చావో అర్థం అయింది..
ఏ ముఖ్యమంత్రి కుటుంబమో ఇంటికి వచ్చిందన్నట్టు చూసారు...
ఆ అబ్బాయి కూడా చాలా బాగా మాట్లాడాడు...
చాలా హ్యాండ్సమ్ గా ఉన్నాడే...
మీరిద్దరూ సూపర్ జోడి అవుతారు..
వాళ్ళమ్మ కూడా చాలా మంచిగా మాట్లాడింది..
నాన్నకున్న సందేహాన్ని బావ చెప్తే ఆమె..
"చూడండి అన్నయ్య గారు.. మాకు మీ అమ్మాయి నచ్చింది...
కట్నాలు కానుకలు మాకేమీ వద్దు...
మీకు మా సంబంధం నచ్చితే చెప్పండి..
ఒక మంచి రోజు చూసుకుని పెళ్లి చూపులకి వస్తాం..
అమ్మాయిని చూడడానికి కాదు...
మా అబ్బాయిని కూడా మీ అమ్మాయి చూడాలి కదా..
మీ అమ్మాయి కూడా మా వాన్ని చూసి ఓకే అంటే పెళ్ళిఖర్చులతో సహా అన్నీ మా బాధ్యతే...
మీరా విషయంలో ఏమీ దిగులు పడవద్దు " అంది ఆవిడ...."
అని చెప్పి ఊపిరి తీసుకోడానిక్ అన్నట్టు ఆపింది అక్క...
నేనేమీ మాట్లాడలేదు...
ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలియలేదు...
అక్క చెప్పింది అంతా అర్థం చేసుకొనే ప్రయత్నం చేస్తున్నాను..
కాసేపు ఆగి అక్కే మళ్లీ అంది..
" అక్షరా...నాకు, అమ్మకు, నాన్నకు ఆ అబ్బాయి, వాళ్ళ అమ్మ బాగా నచ్చారే...
మీ బావ మాటల్లో చెప్పాలంటే మనకి ఇంతకన్నా మంచి సంబంధం ఎప్పటికీ దొరకకపోవచ్చు ...
అందుకే నాన్న కూడా పెళ్లి ఖర్చులకు కాస్త ఇబ్బందైనా ఒప్పుకుందామనుకుంటున్నాడు...
కావలసిందల్లా నీ అభిప్రాయం మాత్రమే..
నువ్ ఈ మధ్య ఎవరితోనూ సరిగా మాట్లాడట్లేదటగా..
అందుకే నీకు చెప్పడంకోసమే అమ్మ నన్ను రమ్మంది..
నీ ఇష్టం లేకుండా మాత్రం ముందుకు వెళ్లకూడదని నేను గట్టిగా చెప్పాను నాన్నతో..
ఇదిగో ఈ కవర్లో ఆ అబ్బాయి ఫోటో ఉంది...
చూసి ఆలోచించి నీ అభిప్రాయం చెప్పు..
నీకు ఒకే అయితే వాళ్ళని పెళ్ళిచూపులకి రమ్మందాం..
పెళ్లి చూపుల్లో ఆ అబ్బాయి నీకు నచ్చితే అప్పుడు మిగతా విషయాలు మాట్లాడకుందాం.. సరేనా గుడ్ నైట్ " అంటూ తన చేతిలోని కవర్ నా పుస్తకంలో పెట్టి వెళ్ళిపోయింది అక్క..

[Lakshmi]

నా కథ...10

అక్క వెళ్ళాక ఏం చేయాలో తెలియక చాలా సేపు అలాగే కూర్చుండి పోయాను...
మనసంతా బ్లాంక్ గా అయిపోయింది...
అక్క చెప్పిన విషయం నేను ఇంకా అర్థం చేసుకోడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాను...
ఇది నేను ఏ మాత్రమూ ఊహించని పరిణామం...
అక్క పెళ్ళైన నెలరోజుల్లో నా పెళ్ళికి సంబంధించిన ప్రస్తావన వస్తే మామూలు పరిస్థితుల్లోనే నమ్మడం కష్టం..
అలాంటిది ప్రస్తుతం నేనున్న పరిస్థితుల్లో నా దగ్గరకు ఇలా పెళ్లి ప్రస్తావన రావడం నా మనసు జీర్ణం చేసుకోలేకపోతుంది...
నాకు అక్క పెళ్లి నాటి రాత్రి సంఘటన గుర్తొచ్చింది...
రవి చేతిలో మలైనమై(?) పోయిన నేను అందరూ 'చాలా మంచివాడు' అంటున్న వ్యక్తికి భార్యగా వెళ్లడం సరైనదేనా...?
ఇది అతనికి ద్రోహం చేయడం కాదా...?
జీవితాంతం అతన్ని మోసం చేస్తూ బతకాలా?
పోనీ అతనికి నిజం చెప్తే అర్థం చేసుకుని అంగీకరిస్తాడా...? వదిలేస్తాడా..?
అప్పుడు నా పరిస్థితి ఏమిటి?
ఇలా రకరకాల ప్రశ్నలు ...

మరో వైపు..
జరిగిన దాంట్లో నా తప్పేమైనా ఉందా?
నా ప్రమేయం లేకుండా జరిగిన దానికి నేనెలా బాధ్యురాలిని అవుతాను?
నా తప్పేమీ లేనప్పుడు ద్రోహం చేసినట్టెలా అవుతుంది...
అయినా ఇతగాడేమైనా సత్పురుషుడా...
ఫొటోలో, వీడియోలో చూసి నచ్చానని ఏకంగా పెళ్లి వరకు వెళ్ళిపోయాడు...
నా అభిప్రాయం ఏమైనా పట్టించుకున్నాడా...
నా ఇష్టం తెలుసుకోకుండానే పెళ్లి తప్పనిసరి అనే స్టేజి కి పరిస్థితులను తీసుకొచ్చాడు...
మాట వరసకి నా అభిప్రాయం అడుగుతున్నారు గానీ అక్క చెప్పినదాన్ని బట్టి చూస్తే ఈ పెళ్లి తప్పక జరిగేలాగే ఉంది..
రవి నా ఇష్టం లేకుండానే బలవంతంగా నా శరీరంతో ఆడుకున్నాడు...
ఇతడు ఇప్పుడు పెళ్లి పేరుతో దర్జాగా అదే పని చేద్దామనుకుంటున్నాడు...
ఇద్దరి మధ్యా పెద్ద తేడా ఉన్నట్టు అనిపించట్లేదు నాకు..
ఆ మాటకొస్తే  మగాళ్లేవరికీ ఆడవాళ్ళ అభిప్రాయాలతో పనిలేదేమో అనిపించింది..
లేకపోతే నాన్న గానీ, బావ గానీ నా ఇష్టాయిష్టాలు తెలుసుకోకుండానే విషయం ఇంతవరకు తీసుకొస్తారా అనిపించింది .

చేతిలోని పుస్తకం నుండి ఫోటో ఉన్న కవర్ అంచులు బయటకు కనబడుతున్నాయి...
నాకు దాన్ని తీయాలని గానీ, ఫోటో చూడాలని గానీ అనిపించలేదు...
పుస్తకంతో సహా దాన్ని పక్కన పడేసి పడుకుండి పోయాను...
అటు కాసేపు, ఇటు కాసేపు ఆలోచనలతో  తెలియకుండానే నిద్రపోయాను...
మర్నాడు పొద్దున పూట అమ్మా, నాన్నా, అక్కా, నేను అందరం టిఫిన్ చేస్తున్నాం...
నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా తింటున్నాను...
అమ్మ అక్కకు సైగ చేయడం తెలుస్తూనే ఉంది నాకు..
కాసేపటికి అక్క అడిగింది...
"అక్షరా ఫోటో చూసావా, అబ్బాయి నచ్చాడా" అని..
నేను అవును అన్నట్టు తలూపాను..
"మరి వాళ్ళని రమ్మందామా" అని అడిగింది అక్క..
"దేనికి" అన్నాను నేను..

"చెప్పా కదే పెళ్లి చూపులకి"

"ముందే నన్ను చూసి వాళ్లకు నేను నచ్చానని చెప్పావ్ కదా... మళ్లీ పెళ్లి చూపులెందుకు"

"నువు చూడవా"

"మీరు చూసారు కదా... మీ అందరికీ నచ్చినవాడు నాకు నచ్చకుండా ఉంటాడా"

"అది కాదే. ఏదో ఫార్మాలిటీ కైనా పెళ్లిచూపులు ఉండాలి కదా"

"నాకవన్నీ ఇష్టం లేదక్కా... ఆల్రెడీ వాళ్ళకి నేను , మీకు అతడు నచ్చడం జరిగింది... ఇంక పెళ్లిచూపులు ఎందుకు"

"ఏంటే నీకా అబ్బాయి నచ్చలేదా"

"నచ్చకపోవడం కాదక్కా... నువ్వే చెప్పావు కదా.. నేను ఓకే అంటే చాలు పెళ్లి అయిపోయినట్టే అని..
ఇప్పుడు నేను సరే అంటున్నా కదా... ఇంకా ఈ తతంగం అంతా అవసరమా...
అసలు నాకు మొదట్నుంచీ పెళ్ళిచూపుల తతంగం అంటే చాలా కోపం .. వాళ్ళెవరో వస్తారని పొద్దున్నించి రెడీ అయి కూచోవడం.. కాఫీలు టిఫిన్లు ఇవ్వడం..
అడిగిన ప్రశ్నలకు అన్నిటికీ వినయంగా జవాబులివ్వడం...
ఇదంతా ఒక పెద్ద ప్రహసనం... చిరాకు వ్యవహారం..
నా అదృష్టానికి ఇప్పుడు వీళ్ళు ఇదంతా ఏమీ లేకుండానే ఓకే చెప్పారు..
ఐ యాం వెరీ హ్యాపీ నౌ..
పెళ్ళిచూపులే కాదు ఎంగేజ్మెంట్ కూడా ఏమీ వద్దు...డైరెక్టుగా పెళ్లి పెట్టేయండి..
నా పెళ్ళికి సంబంధించి ఇదొక్కటే నా కోరిక..
ప్లీస్ అక్కా కాదనకండి"
అని చెప్పేసి నా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను...

నేను చాలా రోజుల్నుండి ముభావంగా ఉండడం వల్లనో ఏమో.. అమ్మగానీ, నాన్నగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు...

కాసేపటికి అక్క నా గదికి వచ్చి నచ్చజెప్పాలని చూసింది...
నేను అక్కతో అదే మాట చెప్పాను..
నేనేమీ ఈ పెళ్లి మీద అయిష్టంతోనో , ఎవరిమీదైనా కోపంతోనో అలా అనడం లేదని...
పెళ్లిచూపులు, ఎంగేజ్మెంట్ వంటివి ఇష్టం లేకే వద్దంటున్నాని .. వివరంగా చెప్పాను..
 అందరినీ ఒప్పించమని అక్కని బతిమాలాను...
నిజంగానే నాకు ఇప్పుడు అవన్నీ అనవసరం అనిపించింది..
ఎలాగు ఎవరినో ఒకరిని ఎపుడో అపుడు పెళ్లి చేసుకోక తప్పదు...
అది ఎవరైతే ఏంటి అనిపించింది...
అందుకే పెళ్లికి ఒప్పుకున్నాను...
కానీ ఈ మిగతా ప్రహసనం అనవసరం అనిపించింది...
అందుకే అక్కను బతిమాలాను...
నాన్న అక్క మాట కాదనడని నాకు తెలుసు..

అక్క ఏమి చెప్పి వెళ్లిందో గానీ రెండు రోజుల వరకు ఎవరూ నాతో ఆ విషయం మాట్లాడలేదు...
నేను ఎక్కువగా నా రూంలోనే  అర్థం లేని, అంతంకాని ఆలోచనలతో  గడిపాను...
పుస్తకంలో కవర్ రోజు కనబడేది కానీ ఒక్క సారికూడా దాన్ని తీసి అతని ఫోటో చూడలనిపించ లేదు నాకు..

రెండు రోజుల తర్వాత మధ్యాహ్నం పూట బావ వచ్చాడు...
అప్పుడు నేను నా రూమ్ లొనే ఉన్నాను..
హాల్ లో బావ, నాన్న మాటలు నాకు వినవబడుతున్నాయి...

బావ: "అక్షర వద్దందని కాదు గానీ మావయ్యా... నిజంగానే మనకు ఎంగేజ్మెంట్ లాంటివి పెట్టుకునే సమయం లేదు"

నాన్న: ఎందుకని

బావ:   వాళ్ళు పంతులుగారిని పిలిచి అడిగారట... ఇప్పట్నుండి 10 రోజుల వరకు మాత్రమే మంచి ముహుర్తాలు ఉన్నాయట... అవి దాటితే మరో నాలుగు నెలలు ఆగవలసి వస్తుందట..

నాన్న : మరీ పది రోజుల్లో అంటే ఏర్పాట్లు అవీ కష్టం కదా బాబూ...

బావ: పెళ్ళిఖర్చులు,మిగతా ఏర్పాట్లు అన్నీ వాళ్ళు చూసుకుంటామన్నారు మావయ్యా...

నాన్న: కట్నకానుకలు ఎలాగూ ఇవ్వట్లేదు... పెళ్ళిఖర్చులు కూడా మనం పెట్టుకోకుంటే బాగుండదు బాబూ... అవన్నీ మనమే పెట్టుకుందాం.. అమ్మాయికి కొన్ని నగలు కూడా చేయిద్దామనుకుంటున్నాను... డబ్బుది కాదు సమస్య..
ఇంత తక్కువ సమయంలో ఏర్పాట్లు చేయగలమా అని..

బావ: మేమంతా లేమా మావయ్య... ఈ రోజుల్లో అన్నీ రెడీమేడ్... ఆర్డర్ ఇస్తే రెండు రోజుల్లో అన్నీ అయిపోతాయి.. మీరు ఆ విషయంలో నిశ్చింతగా ఉండండి... అన్నీ నేను చూసుకుంటాను

నాన్న: మీరున్నారనే నాకూ ధీమాగా ఉంది బాబూ.. సరే కానివ్వండి..

బావ వెంటనే వాళ్ళకి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు ..
పది రోజుల తర్వాత ఉన్న డేట్ ఫిక్స్ చేయమని చెప్పాడు...
అక్కకి కూడా ఫోన్ చేసి చెప్పేసాడు...
సాయంత్రానికి అక్క ఇక్కడికి వచ్చేసింది..
అమ్మా, నాన్న బంధువులందరికీ ఫోన్లు చేసి పెళ్లికి రమ్మని చెప్తున్నారు... దాదాపు ప్రతి ఒక్కరికీ వచ్చిన సంబంధం గురించీ, తొందరగా చేస్తున్న కారణం గురించీ చెప్తున్నారు...
నేను ఇవేమీ పట్టించుకోవడంలేదు...
వీలైనంత వరకు ఏదో ఒక పుస్తకం చదువుకుంటూ హడావిడి నుండి తప్పించుకుంటున్నాను...
పెళ్లి ఇంకో వారం ఉందనగా షాపింగ్ కి వెల్దామన్నారు అమ్మా ,అక్కా..
నేను రాను మీరే వెళ్ళండి అన్నాన్నేను...
అదేంటే నీ పెళ్లి షాపింగ్ నువ్ రాకుంటే ఎలా అన్నారు...
మీకన్నా నాకెక్కువ తెలుస్తుందా అన్నాన్నేను..
"తెలియడం తెలియకపోవడం కాదు నువ్ రావాలంతే... నీక్కాబోయే అత్తయ్య గారు కూడా వస్తానంది... ఇప్పుడు నువ్ రాను అంటే నీకిష్టం లేకుండా పెళ్లి చేస్తున్నారేమో అనుకుంటుంది ఆవిడ.. నోరు మూసుకుని రెడీ అవ్వు.. ఇంకో గంటలో ఆవిడ వచ్చేస్తుంది" అని వార్నింగ్ ఇచ్చినట్టు చెప్పి వెళ్ళింది అక్క...

నేను ఇంక తప్పదన్నట్టు స్నానం చేసి సాధారణంగానే రెడీ అయ్యాను...
 కొద్ది సేపటికి ఇంటి ముందు ఒక పెద్ద కారు ఆగింది...
అందులోంచి ఒక పెద్దావిడ దిగింది.. ఆమె వెనుక ఇంకో పాతికేళ్ల వ్యక్తి దిగాడు... ఆరడుగుల ఎత్తున్నాడు.. కళ్ళకి నల్ల కళ్ళద్దాలు ఉన్నాయి..
రింగులు తిరిగిన ఉంగరాల జుట్టు..  చామన ఛాయ అని మనం అనుకునే రంగు కన్నా కాస్త తెలుపే అనుకుంటా.. ఠీవిగా దిగి ఆమె వెంట ఇంట్లోకి వచ్చాడు...
"ఆవిడే నీక్కాబోయే అత్తయ్య" అంది నా చెవిలో మా అక్క...
అతని గురించి ఏమీ చెప్పలేదు...
బహుశా అతడేనేమో పెళ్లికొడుకు...
ఫోటో నాకు ఇచ్చింది కదా చూసి ఉంటానేమో అనుకోని చెప్పట్లేదు అనుకుంటా...

[Lakshmi]

నా కథ...11

అమ్మ వాళ్ళకి ఎదురెళ్లి లోపలికి తీసుకొచ్చింది...
అక్క ఆవిడకి నమస్కరించి, నాకు సైగ చేయడంతో నేను వంగి ఆవిడ కాళ్ళకి నమస్కరించబోయాను...
ఆవిడ నన్ను పట్టుకొని  వద్దులేమ్మా అంటూ ఆపింది...
సోఫాలో తన పక్కన కూర్చోమంది...
పైనుండి కింది వరకు పరిశీలనగా చూస్తుంది...
ఆమె వెనకాల వచ్చినతను మరో సోఫాలో కూర్చున్నాడు...
"ఈ అబ్బాయి ఎవరు" అని ఆవిణ్ణి అడిగింది అక్క..
"మీకు చెప్పలేదు కదూ.. వీడి పేరు రాజు .. నా పెద్ద కొడుకు " అందావిడ..
"మీకు ఒక్కడే కొడుకు అన్నారుగా" అడిగింది అక్క...
" సొంత కొడుకు కాదు కానీ నాకు వాడెంతో వీడూ అంతే.. అందుకే పెద్దకొడుకని చెప్పాను... వివరాలన్నీ చెప్పాలంటే చాలా సమయం పడుతుంది.. మీకు తర్వాత చెప్తాను.." అంది..
ఇంతలో అమ్మ కాఫీ తెస్తే అందరం తాగి షాపింగ్ కి వెళ్లాం...
"అబ్బాయిని కూడా తీసుకురావలసింది వదిన గారూ" అంది అమ్మ వెళ్లే దారిలో...
"వాడు ఊళ్ళో లేడు వదినా.. బిజినెస్ పనిమీద ముంబై వెళ్ళాడు... ఉన్నా వచ్చేవాడు కాదు.. వాడికి ఈ షాపింగ్ అదీ బోర్... ఇదిగో పెద్దోడే అన్నీ చూసుకుంటాడు... వీడు లేకుంటే చిన్నోడికీ నాకు చాలా కష్టం " అంది రాజును చూపిస్తూ...
ఆవిడతో పాటు అందరం మెచ్చుకోలుగా రాజువైపు చూసాం...
అతనివేమీ పట్టనట్టు కారు డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు...
సిటీలోనే పెద్ద మాల్ ముందు వెళ్లి ఆగింది కార్..
మెమెప్పుడూ అంత పెద్ద మాల్ కి వెళ్లి షాపింగ్ చేయలేదు...
వాళ్ళు బాగా తెలుసేమో..మా మేనేజర్ వచ్చి సాదరంగా మమ్మల్ని లోపలికి తీసుకెళ్లాడు..
చాలా కాస్ట్లీ చీరలు, నగలు చూపించారు..
నేను పెద్దగా వాటిని పట్టించుకోలేదు... కానీ వాళ్ళకి అనుమానం రాకుండా మాములుగా ఉండే ప్రయత్నం చేసాను.. అక్కా, అమ్మ , ఆవిడ కలిసి సెలక్షన్ చేశారు...
ఆ రోజు షాపింగ్ పూర్తయ్యేసరికి రాత్రి తొమ్మిదయ్యింది....
అక్కడే రెస్టారెంట్ లో అందరమూ డిన్నర్ చేసాము.. తరువాత మమ్మల్ని ఇంటిదగ్గర దింపేసి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు..

అందరూ పెళ్లి ఏర్పాట్లు చేయడంలో బిజీ అయిపోయారు...
నేను పుస్తకాల్లో లీనమయ్యాను...
ఆలోచించడం మానేసాను...
ఏది జరిగినా స్వీకరించాలని నిర్ణయానికి వచ్చాను..
అలా అనుకున్నాక మనసుకి కాస్త ప్రశాంతత లభించింది...
ఇప్పుడు నాకు జరిగిన దాని గురించి బాధ లేదు...
జరగబోయే దాని గురించి భయం లేదు....
అందరితోనూ వీలైనంత మామూలుగా ఉంటున్నాను...
నా పెళ్లి అని తెలిసిన ఫ్రెండ్స్ వచ్చారు...
"అబ్బాయి ఎలా ఉంటాడే" అని అడిగితే... పుస్తకంలో ఉన్న కవర్ చూపించా...
వాళ్ళు దాన్ని తీసి చూసి "చాలా బాగున్నాడే" అన్నారు...
వెళ్తూ మళ్లీ కవర్లో పెట్టి పుస్తకంలో పెట్టి వెళ్లారు...
అయినా నాకు ఆ ఫోటో చూడాలనిపించలేదు..
అందులో ఉన్నది ఎవరైనా, ఎలా ఉన్నా యాక్సెప్ట్ చేయాలని ముందే అనుకున్నాను...

పెళ్లిరోజు రానే వచ్చింది...
ఇంటిని ఎలా అలంకరించారో.. నన్ను కూడా అలాగే (నా ప్రమేయం ఏమీ లేకుండా) అలంకరించి కూర్చోబెట్టారు..
బయట పంతులుగారు ఏవో మంత్రాలు చదవడం  వినబడుతుంది నాకు...
పెళ్లికూతుర్ని తీసుకురండి అని పంతులుగారు చెప్పగానే అక్క నన్ను పట్టుకుని తీసుకెళ్లింది...
నేను తల దించుకొని వెళ్ళాను... ఎవర్నీ చూడాలనిపించలేదు...  బలివ్వడానికి తీసుకెళ్తుంటే ఎలా వెళ్తామో అలా ఉంది నా పరిస్థితి... నేనూ బలిస్తున్నాను అనే అనుకున్నాను.. కాకపోతే ప్రాణానికి బదులు జీవితం బలి ఇవ్వాలి..అంతే తేడా...
మంత్రాలు, మంగళ వాయిద్యాల మధ్య పెళ్లిపీటలనే బలిపీఠం మీద కూర్చోబెట్టింది అక్క...
పక్కన తలనరికే(తాళి కట్టే) కసాయి ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగింది మనసులో...
ఒక సారి అతనివైపు చూద్దామా అనిపించింది.. కానీ... కసాయివాడు అనుకున్నప్పుడు ఎవరైతేనేమి, ఎలా ఉంటేనేమి అనుకున్నా...
నిశ్శబ్దంగా తలదించుకొని పంతులు చెప్పిన పనులు చేస్తూ కూర్చున్నా...
కాసేపటికి మా ఇద్దర్నీ ఎదురెదురుగా ఉండేట్టు కూర్చోబెట్టి మధ్యలో తెర పట్టుకున్నారు...
పంతులుగారు నా చేతిలోను అతని చేతిలోను జీలకర్రా బెల్లం ఉంచి ఒకరి తల మీద మరొకరిని పెట్టమని చెప్పాడు...
ముందుగా అతని చెయ్యి నా తలమీదకి వచ్చి జీలకర్ర బెల్లాన్ని తలకేసి అదిమింది...
పంతులుగారు నన్ను కూడా పెట్టమనడంతో నేను నా చెయ్యిని అతని తలమీద ఉంచాను...
ఇద్దరిమధ్యా ఉన్న తెరను తీశారు... సరిగా పెట్టమ్మా అని పంతులుగారు చెప్పడంతో సరే అని  తలెత్తిచూస్తూ సరిగా పెట్టబోయాను...
అంతే వెయ్యి వోల్టుల కరెంటు తీగను తాకినంతగా షాక్ తగిలింది నాకు... ముందరున్నది ఎవరో కాదు .. ఒక్క రాత్రితో నా జీవితాన్ని తలకిందులు చేసిన రవి... చెయ్యి గబుక్కున వెనక్కి లాగబోయాను.. కానీ అప్పటికే పంతులు గారు నా చెయ్యి మీద అతని చెయ్యిని వేసి అతని తలకేసి వత్తుతుండడంతో అది వెనక్కి రాలేదు..
రవి చెయ్యి ఇంకా నా తలమీద ఉంది..నా చెయ్యి రవి తలమీద ఉంది.. నా చెయ్యి విపరీతంగా వణుకుతుంది... పంతులుగారు వదలగానే నా చెయ్యిని లాక్కున్నా...
పెళ్లిపీటలమీదకు వచ్చేప్పుడు ఎందుకు అనుకున్నానో తెలియదు గానీ... నిజంగా నేను కసాయి వాడి వద్దకే వచ్చాను అనిపించింది...
మనసంతా అల్లకల్లోలంగా ఉంది...
నెలరోజులుగా నేను అనుభవించిన నరకానికి కారణమయిన వాడితోనే నేను నా మిగతా జీవితం అంతా గడపాలనే ఆలోచన మనసులో వేల సునామీలని సృష్టిస్తోంది...
నా కళ్ళు చూస్తున్నాయి... కానీ నాకేమీ కనబడడం లేదు.. అంతా తెల్లగా ఉంది...
చెవులకి మంత్రాలు వినబడుతున్నాయి..  ఏదేదో చెయ్యమంటున్నట్టు వినబడుతోంది.. నేనూ వణుకుతున్న చేతుల్తో చేస్తున్నాను.. కానీ ఏం చేస్తున్నదీ నాకు తెలియట్లేదు...
కళ్ళు తిరుగుతున్నట్టనిపించింది...
కాసేపటికి గట్టిమేళం అన్న మాట వినబడింది...
దాని అర్థం తెలిసి వచ్చేప్పటికి రవి నా మెళ్ళో మూడుముళ్లు వేస్తున్నాడు... అతను తిరిగి సరిగా కూర్చున్నాడో లేదో.. నాకు మరింతగా కళ్ళు తిరిగినట్టయి అతని వళ్ళోనే పడిపోయాను...

[Pk babu]

చాలా బాగుంది.

[Vikatakavi02]

దీపావళి టపాసులు!!!


★
 
★

★

★

★


మిత్రులందరికీ దీపావళి శుభాకాంక్షలు...
Play Safe...;) Avoid Pollution

[Lakshmi]

దీపావళి శుభాకాంక్షలు

[Rajkumar1]

Happpy Diwali

[Cool Boy]

Hi Laxmi...
 
How Is Ur Health???
 
Malli Mi Kathalu Chadive Avakasam Sarit Gari Sramatho E Site Lo Dorikinanduku Chala Happy Ga Undi..
 
Katha Chadive Abimanulu Aa Episode Miss Avakudadu Ani 1st Episode Nunchi Peduthunnaru Chala Happy Ga Undi...
 
Katha Agina Daggari Nunchi Chadavalani Undi, But Patiency Ga Auduruchusthunna....
 
Ee Kathani Ippatiki 4 Or 5 Time Chadivesanu... Story Adirindi...
 
Okati Leka Rendu Chotlaa Avasaram Lekapoyina Abimanula Kosam Sex Ni Irikinchi Pettaru Akkada Tappa Inka Akkada Adi Akkada Undakudadu Ani Cheppadaniki Velu Lekunda Story Chala Bagundi..

[Eswar P]

అందరికి దీపావళి శుభాకాంక్షలు

[Lakshmi]

Hi Laxmi...
 
How Is Ur Health???
 
Malli Mi Kathalu Chadive Avakasam Sarit Gari Sramatho E Site Lo Dorikinanduku Chala Happy Ga Undi..
 
Katha Chadive Abimanulu Aa Episode Miss Avakudadu Ani 1st Episode Nunchi Peduthunnaru Chala Happy Ga Undi...
 
Katha Agina Daggari Nunchi Chadavalani Undi, But Patiency Ga Auduruchusthunna....
 
Ee Kathani Ippatiki 4 Or 5 Time Chadivesanu... Story Adirindi...
 
Okati Leka Rendu Chotlaa Avasaram Lekapoyina Abimanula Kosam Sex Ni Irikinchi Pettaru Akkada Tappa Inka Akkada Adi Akkada Undakudadu Ani Cheppadaniki Velu Lekunda Story Chala Bagundi..

Hi_banana గారూ..మీ అభిమానానికి ధన్యవాదాలు.. ప్రస్తుతం నా ఆరోగ్యం బాగానే ఉంది... రోజు కాసేపు కొంత కథ రాస్తున్నాను.. అప్డేట్ పూర్తికాలేదు.. అప్పటి వరకు పాత కథ పూర్తిగా పోస్ట్ చేస్తా..

మీరు xossip లో ఉండేవారా.. ఈ పేరుతో అయితే ఎప్పుడూ కనబడలేదు.....
మీరేమీ అనుకోనంటే ఇంకో విషయం... వీలైతే తెలుగు లో రాసేందుకు ప్రయత్నం చేయండి

[Lakshmi]

నా కథ...12

నేను మళ్లీ కళ్ళు తెరిచి చూసే సరికి బెడ్ మీద ఉన్నాను.. రవి వాళ్ళ అమ్మ నా పక్కన కూర్చుంది... నేను కళ్ళు తెరవడం చూసి ఎలా ఉందమ్మా అంటూ అడిగింది...
నాకు ముందు ఏమీ అర్థం కాలేదు...
ఎవరో డాక్టర్ నన్ను టెస్ట్ చేస్తుంది..
చుట్టూ చూసాను.. అమ్మా, అక్కా, నాన్నా, బావా, అందరూ నిలబడి నన్నే చూస్తున్నారు...
బావ పక్కనే రాజు, అతని పక్కన రవి ఉన్నాడు..
రవిని చూసాక గానీ నాకు జరిగింది గుర్తుకు రాలేదు...
అనుకోకుండా  నా చెయ్యి గుండెల మీదకి పోయింది...
చేతికి తగిలిన మంగళసూత్రం జరిగిన దాన్ని కన్ఫర్మ్ చేసింది...
నేను వెంటనే లేవబోతుంటే రవి వాళ్ళ అమ్మ  వద్దమ్మా కాసేపు అలాగే పడుకో అంటూ ఆపింది...
నేను లేచే ప్రయత్నం మానేసి తిరిగి వెనక్కి పడుకున్నాను...
అమ్మాయికి గాలి తగిలేలా అందరూ బయటకి వెళ్తే మంచిది అంది డాక్టర్...
ఒక్కొక్కరుగా అందరూ బయటకు వెళ్లారు..
అమ్మ, రవి వాళ్ళ అమ్మ, రవి ముగ్గురు మాత్రమే మిగిలారు...
నేను రవి వైపు చూసాను...
అప్పటివరకు నా వైపే చూస్తున్నవాడల్లా.. నేను చూడగానే తల కిందికి దించుకున్నాడు..
" అమ్మాయి బాగా నీరసంగా ఉంది...అందువల్ల కళ్ళు తిరిగినట్టున్నాయి... కాసేపు రెస్ట్ తీసుకుంటే సరిపోతుంది...
ఇకనుంచి కాస్త బలమైన ఆహారం ఇవ్వండి..." అని ఒక ఇంజక్షన్ చేసి బయటకు వెళ్తూ రవిని బయటకి రమ్మంది ...
ఆమె వెంటనే రవి వెళ్ళాడు..
డాక్టర్ ఇంకా ఏవో instructions ఇస్తున్నట్టు చిన్నగా మాటలు వినిపించాయి కానీ అర్థం కాలేదు... మధ్య మధ్యలో రవి అలాగే మేడం అనే మాటలు మాత్రం గట్టిగా వినబడ్డాయి...
నేను కళ్ళు మూసుకుని పడుకున్నాను..
ఇంజక్షన్ ప్రభావమో ఏమో వెంటనే నిద్ర పట్టేసింది...
ఎంత సేపు పడుకున్నానో తెలియదు...
"అక్షరా.. అక్షరా.. " అనే పిలుపు వినబడి కళ్ళు తెరిచాను....
పక్కన అక్క ఉంది నన్ను తట్టి లేపుతూ...

"ఎంతసేపు పడుకుంటావే ఇంకా" అంది...

"టైమెంతయింది" అన్నాను ...

"ఎనిమిదవుతుంది తెలుసా... ఎంత నీరసం అయితే మాత్రం ఇలా పెళ్లి రోజునే ఇంత సేపు పడుకుంటే ఎలాగే... అందరూ ఏమనుకుంటారు" అంది మంచం మీద కూర్చుంటూ...

నేనేమీ మాట్లాడలేదు...
"అయినా నీ ధోరణి మాకేం అర్థం కావట్లేదే...
సడన్ గా ఏమైందే నీకు... లొడలొడా మాట్లాడేదానివి... ఇప్పుడు ఒక్క మాటయినా మాట్లాడుతున్నవా... సరిగా తిండి తినట్లేవు... నిద్రయినా పోతున్నావో లేదో ఆ దేవుడికే తెలియాలి... ఈ మధ్య ఒక్కసారైనా అద్దంలో నిన్ను నువ్వు చూసుకున్నావా... ఎలా ఉండే దానివి ఎలా అయిపోయావు...
ఏమైందే అంటే చెప్పవు...
మనకు తెలివి వచ్చినప్పటి నుండి నీకు నాకు మధ్య సీక్రెట్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా... నాకు పెళ్లవగానే నేను పరాయిదాన్ని అయిపోయాను కదూ... .." అంది..

"అలా ఏమీ లేదక్కా " అన్నాను వెంటనే పైకి లేస్తూ..

"లేకపోతే చెప్పేదానివి కదే...
ప్లీస్ అక్షరా..ఏదైనా ప్రాబ్లెమ్ ఉంటే చెప్పవే.. ఇద్దరం కలిసి సొల్యూషన్ వెతుకుదాం.. నీలో నువ్వే దాచుకుంటే మాకెట్లా తెలుస్తుంది చెప్పు... నీకు  ఈ పెళ్లి ఇష్టం లేదా..  అయినా పెళ్ళికొడుకు నచ్చాడన్నావ్ కదా..... పెళ్లిచూపులు వద్దన్నావ్... దానికీ అందరూ ఓకే చెప్పారు.. తర్వాతయినా పెళ్లిమీద కొంచెం అన్నా ఇంట్రెస్ట్ చూపించావా నువ్వు...
అన్నిటినీ సర్దుకొన్నాం కదే...
మేమంటే సరే... రవి వాళ్లేమనుకుంటారు...
అదైనా ఆలోచించవా నువ్వు..."

నేనేమీ మాట్లాడకుండా తల దించుకుని కూర్చున్నా...
మళ్ళీ తనే అంది...
"అసలు ఇది పెళ్లిలా ఉందానే...
ఒక్కరి ముఖంలో అన్నా సంతోషం ఉందా...
మొన్నటికి మొన్న నా పెళ్లి ఎలా జరిగింది..
ఇప్పుడు నీ పెళ్లి ఎలా జరుగుతుంది..
పెళ్లిచూపులు, ఎంగేజ్మెంట్ ఎలాగూ వద్దంటివి...
పెళ్ళైనా సరిగా అయిందా...
పెళ్లిపీటలమీద బొమ్మలా కూర్చుంటివి...
తాళి కట్టగానే పడిపోతివి...
అందరూ ఒకటే నసుగుతున్నారు... నీకిష్టం లేకున్నా బాగా  ఉన్నవాళ్ళని చెప్పి  బలవంతంగా పెళ్లిచేస్తున్నారని...
అమ్మా నాన్నలు సిగ్గుతో చచ్చిపోతున్నారు తెల్సా..."
నాకు అమ్మా నాన్నల్ని తల్చుకోగానే కళ్ళ వెంబడి నీళ్లు కారుతున్నాయి..
అక్కకి కనబడకుండా ఇంకో వైపు తిరిగి కూర్చున్నా..
"రవి వాళ్ళని కూడా అంటున్నారే జనం...
లోకుల నోటికి అద్దు అదుపు ఉంటుందా చెప్పు...
చిన్న సందు దొరికితే చాలు వాళ్ళకి.. ఇతరులని ఆడి పోసుకోడానికి...
ఇంకా  వాళ్ళు మంచివాళ్ళు కాబట్టి
అవేమీ పట్టించుకోలేదు...
ఇంకొకళ్ళు అయితే ఎంత గొడవ చేసే వాళ్ళో...
నువ్ అలా పడి పోగానే రవి ఎంత కంగారు పడిపోయాడో తెల్సా...
వాళ్ళమ్మ అయితే ఇంకా ఎక్కువ కంగారుపడింది...
మేము కూడా అంత కంగారు పల్లేదనుకుంటా...
రాజుని పురామయించి వెంటనే డాక్టర్ని పిలిపించింది...
నిన్ను ఈ రూమ్ కి మార్పించి డాక్టర్ వచ్చేంత వరకు నీ పక్కనే కూర్చుంది...
ఆవిడ చేసిన హడావిడి చూస్తే ఆమెనే మన అమ్మ అనుకుంటారు తెలియని వాళ్ళు...
అటువంటి వాళ్ళను బాధ పెట్టడం ఏమన్నా బాగుంటుందా చెప్పు.
 నా మాట విను అక్షరా... నీ ప్రాబ్లమ్ ఏంటో చెప్పు..."

"ప్రాబ్లమ్ ఏమీ లేదక్కా " అన్నాను కళ్ళు తుడుచుకుంటూ...
.
అక్క ఇంకా ఏదో అనబోయేంతలో అమ్మ వచ్చింది "లేచావా .... ఎలా ఉంది ఇప్పుడు" అంటూ...
"బాగానే ఉందమ్మా " అన్నాన్నేను...
" సరే అయితే పదండి డిన్నర్ చేద్దాం... అక్కడ అత్తయ్య వాళ్ళు  వెయిట్ చేస్తున్నారు " అంటూ వెళ్ళింది...
నేను లేచి మొహం కడుక్కుని అక్కతో పాటు వెళ్ళేసరికి అందరూ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని ఉన్నారు....
రవికి బావకి మధ్య రెండు కుర్చీలు మాత్రమే ఖాళీగా ఉన్నాయి...
అక్క వెళ్లి బావ పక్కన ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది...
నేను అక్కకి రవికి మధ్యలో మిగిలిన కుర్చీలో కూర్చున్నా...
రవి నా వైపే చూస్తున్నాడు... నేను ఎటూ చూడకుండా తల దించుకొని కూర్చున్నా..
"ఇప్పుడెలా ఉందమ్మా " అని అడిగింది అత్తయ్య...
"బాగానే ఉందండి" అన్నాన్నేను...
తర్వాత మిగతా వాళ్ళు ఏదో ఒకటి మాట్లాడుకుంటూ తిన్నారు... నేను, రవి మాత్రం ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు...
నేను కాస్త తొందరగానే తిని అందరికన్నా ముందే అక్కడ్నుంచి వచ్చేసాను...
పడుకుందామనుకున్నా కానీ నిద్ర రాలేదు...
ఒక అరగంట తర్వాత అక్క మళ్లీ నా గదికి వచ్చింది "పడుకున్నవా" అంటూ...
"లేదక్కా.. నిద్ర రావట్లేదు" అంటూ లేచి కూర్చున్నా...
"మధ్యాహ్నమంతా పడుకున్నావు ఇంకేం నిద్రొస్తుంది.. అదీ మంచిదేలే" అంది...
"ఎందుకు " అని అడిగా నేను...
"చెప్తా గానీ లేచి వెళ్లి స్నానం చేసిరా పో.." అంది..
"ఇప్పుడు స్నానం ఎందుకక్కా" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా..
అప్పుడు టైం చూస్తే 11 దాటింది...

" రాత్రి ఒంటిగంటకు ముహూర్తం ఉందట... తర్వాత ఆర్నెళ్ల  వరకు మంచి రోజులు లేవట" అంది..
"ఇప్పుడు దేనికి ముహూర్తం " అని అడిగా...
"అబ్బా నీకు అన్నీ విప్పి చెప్పాలే.. పెళ్లయ్యాక ఇంక దేనికి చూస్తారు ముహూర్తం... మీ ఫస్ట్ నైట్ కి" అంది...
నాకు మళ్లీ షాక్..నేను ఇది ఊహించలేదు...
సాధారణంగా ఉంటుందని తెలిసినా... ఇప్పుడు  expect చేయలేదు...
నాకు నోటి వెంబడి మాటలు రావట్లేదు.... "ఇప్పుడు అదేమీ వద్దక్కా" అన్నాను ఎలాగోలా...

అక్క నా వైపు చురుగ్గా చూసింది...
"చూడు అక్షరా... ఇప్పటివరకు నువు చెప్పిందంతా విన్నాము... ఈ ఒక్క సారి మా మాట నువ్ విను...
ముహూర్తం కుదరట్లేదనే ఈ రోజు పెట్టడం...
ముహూర్తం లేకుండా ఇలాంటివి చేస్తారా ఎవరైనా..  పెళ్లయిన ఆర్నెల్ల వరకు మిమ్మల్ని దూరం ఉంచడం కూడా కరెక్ట్ కాదు...
అందుకే ఈ రోజే అని ఫిక్స్ చేశారు...
నీ ఆరోగ్యం సరిగా లేదని మాక్కూడా తెలుసు.. రవి కూడా వద్దన్నాడు.. కానీ మీ అత్తయ్య గారు చెప్తే సరే అన్నాడు...
నువ్ కూడా మా మాట విను..
నీకు ఇందాక కూడా చెప్పాను... మొండిగా ఉండకు... అమ్మా నాన్నల్ని బాధ పెట్టకు" అంది...

నేను మాట్లాడబోయేంతలో అక్కే మళ్లీ అంది...
"నువ్వింకేం చెప్పకే... మేము ఇంతసేపు అన్నీ ఆలోచించే ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాం...
నువ్వా ఈ మధ్య రోజు మూడీగా ఉంటున్నావ్...
రేపు వాళ్ళింటికి వెళ్ళాక కూడా అలాగే ఉంటే బాగుండదు...
రవితో నువ్ దగ్గరవ్వడానికి కూడా ఇది ఉపయోగపడుతుందని మా ఆలోచన ...
నువ్వింకేం మాట్లాడకుండా వెళ్లి స్నానం చేసి రా..
నేను మళ్ళీ వస్తా" అంటూ బయటకు వెళ్ళిపోయింది...

[Lakshmi]

నా కథ...13

నాకు ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు...
అలాగే కూర్చున్నా...
పది నిమిషాల తరువాత అక్క మళ్లీ వచ్చింది...
"ఏంటే ఇంకా అలాగే కూర్చున్నావ్... లే" అంటూ...
నేనేమీ మాట్లాడకుండా అలాగే కూర్చున్నా...
"లేటవుతుందే... ఎక్కువ టైం లేదు" అని అక్క అంటుండగా అమ్మా, అత్తయ్య లోపలికి వచ్చారు...
"ఏమ్మా ఇంకా ఏమైనా ఇబ్బందిగా ఉందా " అని అడిగింది అత్తయ్య...
"ఏం లేదండి... ఐ యాం ఫైన్" అన్నా ఎలాగో నోరు పెగిలించుకుని...
" సరే అయితే .. స్నానం చేసి ఈ చీర కట్టుకో" అంటూ తను తెచ్చిన చీరని నా చేతిలో పెట్టింది...
" నువ్ దగ్గరుండి దానికి స్నానం చేయించవే " అని అమ్మ, అక్కతో చెప్పి  అత్తయ్యతో పాటు బయటకు వెళ్ళింది...
" పదవే " అంటూ అక్క నా చేయి పట్టుకుని లేపింది...
చేయి పట్టుకుని బాత్రూం వైపు తీసుకెళ్తుంటే...
" నే చేసొస్తాలే అక్కా..." అంటూ చేయి విడిపించుకొని బాత్ రూంలోకి వెళ్ళాను...

ఒంటి మీది బట్టలు విప్పి నీళ్లు పోసుకుందామనుకుంటుండగా
 " అక్షరా డోర్ తియ్" అంటూ అక్క  డోర్ మీద  కొట్టింది...
విడిచిన లంగాని రొమ్ముల వరకు కట్టుకుని తలుపు తీసే సరికి చేతిలో ఒక బాక్స్ పట్టుకుని అక్క లోపలికి వచ్చింది...
"నువ్ అలా స్టూల్ మీద కూర్చో"  అని చెప్పి డోర్ మూసింది...
"నేను చేసుకుంటాలే అక్కా" అన్నా...
"నన్ను  దగ్గరుండి నీకు స్నానం చేయించమని .. మీ అత్తయ్య ఇవన్నీ ఇచ్చి పంపింది" అంది తను తెచ్చిన బాక్స్ చూపిస్తూ...
ఇంక నేనేం మాట్లాడకుండా కూర్చున్నా...
వాదించి లాభం లేదు అనిపించింది..

"అది కూడా తీసేయ్ " అంది అక్క...
నేను కామ్ గా లంగా విప్పి పక్కన పడేసా...
"ఇదిగో హెయిర్ రిమూవర్ .. కాళ్ళ మధ్య పూసుకో" అంటూ ఒక ట్యూబ్ ఇచ్చింది...
నేను తను చెప్పినట్టు చేస్తున్నాను...
ఆ లోపు తను ఒక రెండు రకాల పిండి లాంటి పదార్థాలు ఒక బౌల్ లో వేసి కాసిన్ని నీళ్లు కలిపి పేస్ట్ లా చేసింది... దాన్ని తను నా వీపుకు రుద్దుతూ...  ముందు భాగంలో నన్ను రుద్దుకోమంది...
చేతులకి కాళ్ళకి పట్టించింది...
బకెట్ లో నీళ్లు నింపి.. అందులో ఏదో లిక్విడ్ కలిపింది...
ఒక ఐదు నిమిషాలు అలాగే కూర్చోబెట్టి టిష్యూ పేపర్ ఇచ్చి కాళ్ళ మధ్య క్లీన్ చేసుకోమంది...
తర్వాత నీళ్లు పోసి ఒంటికి పూసిందంతా కడిగేసింది...
కొత్త రకం సబ్బేదో ఇచ్చి రుద్దుకోమంది...
ఒకటికి రెండు సార్లు ఒంటికి సబ్బు రుద్దించి స్నానం చేయించింది...
టవల్ ఇచ్చి తుడుచుకోమంది...
తర్వాత ఇంకో టవల్ ఇచ్చి కట్టుకొని రమ్మని బయటకు వెళ్ళింది..నేనా టవల్ రొమ్ముల్ని కవర్ చేస్తూ కట్టుకొని వెళ్ళాను...
అక్క ఏవో సర్దుతుంది... నేను రావడం చూసి ఇలా కూర్చో అంటూ డ్రెస్సింగ్ టేబుల్లో ముందు స్టూల్ ని చూపించింది...
 అక్క బాత్ రూమ్ లోకి వచ్చినప్పట్నుండి నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా.. కాదనకుండా తను చెప్పిందల్లా చేస్తున్నాను... చెవులకి ఆమె మాటలు వినబడుతున్నాయి ... కాళ్ళు చేతులు అక్క చెప్పినట్టల్లా చేస్తున్నాయి.. కానీ నా మనసు అక్కడ లేదు... స్నానం చేస్తున్నంత సేపూ.. అది ఎక్కడో దూరంగా ఆలోచిస్తుంది...
తర్వాత జరగబోయే దాన్ని ఊహించే ప్రయత్నం చేస్తోంది... కానీ ఎంతకీ అంతు పట్టట్లేదు...

"అసలు నాకు రవి ధైర్యమేంటో అర్థం కాలేదు...
ఒక వేళ నేను ఫోటో చూసి ఉంటే ఏమయ్యేది..
లేదా పెళ్ళిచూపులకి ఒప్పుకుని గోల చేసి ఉంటే ఏం చేసేవాడు...
నేను ఒప్పుకుంటానని ఎలా అనుకున్నాడు...
ఏమిటతని నమ్మకం...
ఆ రాత్రి తర్వాత నేను ఎవరికీ చెప్పలేదని తెల్సి ఇంత ధైర్యం చేశాడా...
అదే అయ్యుంటుందనిపిస్తుంది..."


ఇప్పుడు కూడా నా ఆలోచనల్లో నేను ఉండి బొమ్మలా స్టూల్ మీద కూర్చుంటే అక్క తన పని తాను చేస్తుంది..  ఒంటికి ఏవేవో పూసింది...
అత్తయ్య ఇచ్చిన ఆకు పచ్చ బోర్డర్ ఉన్న తెలుపు రంగు  చీర కట్టించింది...
లూస్ గా జడ వేసి ఒత్తుగా పూలు పెట్టింది...
చేతినిండా గాజులు తొడిగింది...
ఒకటి రెండు నగలు వేసింది...
ఏదేదో మాట్లాడుతుంది కానీ అవేవీ నా చెవులను దాటి లోపలికి వెళ్ళలేదు...
మనసంతా ఎడతెగని ఆలోచనలతో నిండి పోయి గందరగోళంగా ఉంది...
ఇంక అక్క మాటలేం అర్థమౌతాయి...
నా మనసు ఇంకా ఆలోచిస్తూనే ఉంది..

"ఫోటో చూడకుండా తప్పు చేశానా?..చూసి ఉండాల్సిందా? .. అనిపిస్తుంది...
చూసినా ఏం చేసేదానివి అని మనసు ప్రశ్నించింది...
అవును చూసినా ఏం చేసేదాన్ని? జరిగింది చెప్పగలిగే దాన్నా...
జరిగింది చెప్పకుండా ఫోటో చూసి వద్దనే దాన్నా...
వద్దంటే నాన్న వాళ్ళు ఊరుకునే వాళ్ళా..
కారణం లేకుండా... అబ్బాయిని చూడకుండా.. వద్దని ఎలా చెప్పేదాన్ని...
 ఫోటోచూసినా, పెళ్ళిచూపుల్లో రవి వచ్చి.. ముందు కూర్చుని వెళ్లినా... కారణం చెప్పకుండా నేను ఈ పెళ్లి వద్దు అంటే ఎవరూ వినే వాళ్ళు కారు...
కొంతలో కొంత చూడందే నయమయింది ... లేదంటే ఆ రోజు నుండి ఈ రోజు వరకు కూడా ఈ టెన్షన్ అంతా పడాల్సి వచ్చేది అనిపించింది..."
ఇంతలో అక్క పని పూర్తయినట్టుంది...
"ఒక సారి అద్దం లో చూసుకోవే ఎంత అందంగా ఉన్నవో" అంది...

నేను అద్దం లోకి చూసాను...
నాకు అక్క చేసిన అలంకరణ ఏదీ కనబడడం లేదు..
నా కళ్ళు  అద్దంలో కనబడుతున్న కళ్ళని కలుసుకున్నాయి...
ఆ కళ్ళు ఈ కళ్ళని "ఏం చేస్తావ్ ఇప్పుడు" అని ప్రశ్నిస్తున్నట్టు అనిపించింది...
నిజమే ఇప్పుడు ఏం చేయాలి??
నాకు  జవాబు ఏమీ తోచలేదు...

ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది... "అయ్యిందా.. టైం అవుతుంది " అంటూ...

"అయిపోయిందమ్మా" అంది అక్క...

"సరే ఇంకో పావుగంట టైముంది కదా.. ఈ లోపు నువ్వెళ్ళి గదిలో ఇంకేమన్నా కావాలేమో .. చూసిరా" అంది అమ్మ...

అక్క వెళ్లిపోవడంతో అమ్మ నా దగ్గరే కూచుంది..
కానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు...

నేనూ ఏమీ మాట్లాడలేదు.. నా ఆలోచనలన్నీ ఇప్పుడు ఏం చెయ్యాలా అనే ప్రశ్న చుట్టే తిరుగుతున్నాయి... ఎంతకీ జవాబు దొరకలేదు...
అద్దంలో నా ప్రతిబింబాన్ని చూసాను..

"ఏమిటి" అని దాని కళ్ళు అడిగాయి..

"ఏం చెయ్యమంటావో నువ్వే చెప్పు" అని నా కళ్ళు దాని కళ్ళని ప్రశ్నించాయి...

" ఇప్పుడు నీ సమస్య ఏమిటి?"

"నీకు తెలుసు కదా"  

"శోభనమా? "

"అవును"

"పెళ్లికి ఒప్పుకున్నపుడు తెలియదా"

"తెలుసు... కానీ..."

"రవితో... అని తెలియదంటావ్"

"అవును"

"అంటే రవి కాకుండా వేరే వ్యక్తి అయితే  సంతోషంగా ఉండేదానివా"

"లేదు "

"కదా.. మరి ఇప్పుడు ఇంతగా మధనపడడం ఎందుకు... జరగవలసిన నష్టం ఎప్పుడో జరిగిపోయింది... అది వెనక్కి తిరిగి వచ్చేది కాదు... పెళ్లికి ఒప్పుకున్నదే అమ్మా నాన్నలకు బాధ కలగొద్దని అని  అనుకున్నప్పుడు.. ఇప్పుడు ఇంతగా ఆలోచించవలసిన పని లేదు...
ఎవరైనా .. ఎలా ఉన్నా అంగీకరించాలి అని ముందే అనుకున్నావు కదా... మరి ఇప్పుడు ఇంత ఆలోచన ఎందుకు... అక్కడ రవి ఉంటే ఏమి ..ఇంకొకరు ఉంటే ఏమి.. ఎవరితో అయినా ఒకటే కదా... "

"అవును"

"అందుకే ఇంకేమీ ఆలోచించకు... నీవిప్పుడు తెగిన గాలి పటం లాంటిదానివి... గాలి ఎటు వీస్తే అటు వెళ్ళాలి... ఎంత ఆలోచించినా పరిస్థితులు నీ చేతుల్లకి రావు.. ఏది ఎలాగైనా జరగని స్వీకరించడానికి సిద్ధపడు ... అదొక్కటే నువ్విపుడు చేయగలిగేది "...

ఈ విధంగా నాలో నేను తర్కించుకున్నాక కాస్త రిలీఫ్ అనిపించింది...
అది రవిని స్వీకరించడం వల్ల వచ్చింది కాదు ... .ఏమైనా జరగని అనుకోవడం వల్ల వచ్చింది...
 ఒక రకమైన వైరాగ్యం కలగడం వల్ల వచ్చిన రిలీఫ్ అది....
అంతలో అక్క తిరిగి వచ్చి " అక్షరా పద " అంది..
నేను లేచి నిలుచున్నాను...

అక్క నా దగ్గరికి వచ్చి చేయి పట్టుకొని పద అంటూ తీసుకెళ్లింది...
వెళ్లెప్పుడు " చూడు అక్షరా... నీకు నేను డిన్నర్ కి ముందు అంతా చెప్పాను... ఇప్పుడు మళ్లీ చెబుతున్నాను... గదిలోకెళ్లాక కూడా మూడీగా ఉండకు... కొంచెం ఫ్రీ గా ఉండు.. రవి చెప్పినట్టు విను... " అని నాకు మాత్రమే వినబడేలా చిన్నగా చెప్పింది...
నేనేం మాట్లాడలేదు...
పైన ఉన్న గది డోర్ వద్దకు మేం వెళ్ళేసరికి అమ్మ పాల గ్లాస్ తెచ్చి నా చేతికి ఇచ్చింది...
అమ్మ వెంట అత్తయ్య కూడా వచ్చింది....
నేను ఇంకా డల్ గానే కనిపించానేమో... "మరేం ఫరవాలేదమ్మా... అబ్బాయికి అన్ని జాగ్రత్తలు చెప్పాను... నువేం భయపడకు" అందావిడ...
"ఇంకా భయపడడానికి ఏముంది" అనిపించింది నాకు... కానీ ఏమీ మాట్లాడకుండా సరే అన్నట్టు తలూపాను..
అక్క నన్ను లోపలికి వెళ్ళమని చెప్పి... నేను గదిలోకి అడుగు పెట్టగానే వెనకనుండి తలుపులు మూసింది....
 

[Pk babu]

చాలా బాగుంది

[tvskumar99]

చాలా బాగుంది

[Lakshmi]

చాలా బాగుంది

చాలా బాగుంది

ధన్యవాదాలు..
pk babu గారు... tvs kumar గారూ..

[Eswar P]

లక్ష్మి గారు సూపర్

[Lakshmi]

లక్ష్మి గారు సూపర్

ధన్యవాదాలు ఈశ్వర్ గారు...

[ram]

మునుపు చదివిన story అయినాకుాడా మళ్ళీ fresh గా అనిపించింది