Thriller కాలేజ్ డేస్

[Pk1981]

మీ update super. కధ మంచి రసపట్టులో ఉంది.కుమ్మేసారు.

[banasura1]

కాలేజ్ డేస్:

                                                 అగ్రహారం    

             కోనాపురం అడవులు ఎంతో విశాలమైనవి. అనేక రకములైన పశుపక్ష్యాదులు, వృక్షజాతులు నెలవు ఆ అడవి. కోనాపురం అంచుల్లో మొదలైన పర్వత శిఖరాల వరస బేతం పల్లి అనే వూరుతో ముగుస్తాయి. ఈ కొండల మద్యనున్న లోయలు బహు ప్రమాదకరమైనవని పెద్దలు చెబుతారు. ఆ లోయలలో అడుగు పెట్టిన మనిషెవరూ బయటికి రాలేదని అంటుంటారు. ఆ లోయలలోకి ప్రవేశానికి దారులు అనేకం. వాటిలో ముఖ్యమైనవి కోనాపురం లోయ దారి మరియి అగ్రహారం దగ్గరున్న లోయ దారి.

             అగ్రహారం దగ్గరున్న లోయ ప్రవేశానికి అడ్డంగా రంగనాథ స్వామి అలయం వుంది. కొన్ని వందల సంవత్సరాల క్రితం పాతకోటను ప్రధానంగా చేసుకుని పాలించే ఒక పాలేగాడు అగ్రహారం లోయలోకి ప్రవేశాన్ని నిషేదిస్తూ దానికి అడ్డంగా ఒక పెద్ద ఆలయాన్ని నిర్మించాడు. ఆలయం దాటి వెనక్కి పోకుండా పెద్ద గోడనొక దాన్ని నిర్మించాడు. ఇప్పుడా గోడ పూర్తీగా శిథిలమైనా, చాలా రోజుల పాటు జన సంచారం లేకపోవడంతో దారి దుగ్దం అయిపోయింది.

               రంగనాథ స్వామి ఆలయ నిర్మాణ భాద్యతలు తీసుకున్న పాలేగాని దగ్గర బంధువు రంగనాయకుడు పేరు  మూలంగా రంగనాథ పురం ఏర్పడింది. ఆలయ నిర్మాణం పూర్తయిన తరవాత అక్కడున్న చిన్న చిన్న గుట్టలను మైదానాలుగా మార్చి వ్యవసాయానికి వుపయోగించాడు. ఆలయంలో పూజల నిమిత్తం కొంత మంది బ్రాహ్మణులను నియమించాడు. ప్రతి సంవత్సరం వుత్సవాలు వైభవంగా జరిగేవి. ఆ వుత్సవాల వైభవం వూరూర పాకడంతో జనాలు తండోప తండాలుగా వచ్చి పడ్డారు.

              బ్రాహ్మణ కుటుంబాలు వూరికి కొద్ది దూరంలో అగ్రహారం నిర్మించుకున్నారు. 17వ శతాబ్దంలో అనుకోకుండా వచ్చి పడిన ఒక ఆపద మూలంగా ఆ ఆలయ నిర్మాణాన్ని గావించిన రంగనాయకుని వంశం పూర్తీగా అంతరించి పోయింది. అతని వంశంలోని చివరి వాడు చనిపోయిన కొద్దిరోజులకు వూరిలోని జనాలు ఒక్కొక్కరుగా రోగ పీడితులై చనిపోసాగారు. రోగాలు ఇలా ప్రభబలడానికి కారణం రంగనాయకుని వంశంలోని వారు పిశాచాలుగా మారడమేననే భయం అధికమై పోయింది. ఆ భయంతో జనాలు ఒక్కొక్కరు రంగనాథ పురాన్ని వదిలి వూరికి దూరంగా వున్న అగ్రహారాన్ని చేరుకున్నారు. క్రమంగా రంగనాథ పురమన్న పేరు కాలగర్బంలో కలిసిపోయి అగ్రహారం అనే పేరు నిలిచిపోయింది.

               రంగనాయకుడు నివశించిన భవనం చాలా సంవత్సరాల పాటు ఖాలీగా వుండిపోయింది. భూస్వామ్య వ్యవస్థ బలపడిన కొద్దికాలంలోనే ఆ భవనాన్ని రంగనాయుడనే భూస్వామి దాన్ని సొంతం చేసుకున్నాడు. అతను కూడా చాలా రోజులు ఆ భవనంలో నివశించలేక పోయాడు. అతని వంశానికి ఏకైక వారసుడు చనిపోగానే అతను కూడా ఆ భవనాన్ని వదిలేశాడు. కానీ ఇరవై సంవత్సరాల క్రితం రామలింగారెడ్డి అనే బెంగళూరుకు చెందిన ఒక రియల్ ఎస్టెట్ వ్యాపారి దాన్ని కొని రీ మోడలింగ్ చేయించాడు.

             ఆ భవనం చుట్టూ వున్న అరవై ఎకరాల స్థలం చుట్టూ కంచె వేయించి ఎస్టేట్ గా మార్చేశాడు. ఎన్నో రకాలైన పూల,పల్ల జాతుల మొక్కలను నాటించాడు. ఇప్పుడదొక నందన వనం. రామలింగారెడ్డి కూతురు సుశీలకి పూలంటే చాలా ప్రీతి. ఆమె ఇష్టానుసారమే ఆ భవనం చుట్టూ పూల మొక్కలను నాటించి పూల వనంగా మార్చేశాడు.

              ఈ చరిత్ర యంతటిని రాజు తన మేనమామ యయిన రంగప్ప ద్వారా దెలుసుకున్నాడు. "మీ నాయన కూడా ఈ రెడ్డికిందనే పని జేస్తాడు. ఈ రెడ్డె కోనాపురం చుట్టూ వున్న పంచాయితీలను శాశిస్తున్నాడు. అవును మీ నాయన వూరికొచ్చి ఎన్ని దినాలయింది" అడిగినాడు.

            "చానా దినాలయింది. అమ్మ బెంగ బెట్టుకుంది. ఈయన మాత్రం నెల దినాలనుంచి ఇంటి ముఖం చూసింది లేదు" అన్నాడు రాజు.
            "అట్లనా వీలుచూసుకుని ఒకసారి ఆ ఎస్టేటుకి పోయి అడుగుదాం. నువ్వు మూడు దినాలు ఈడనే వుండు" అన్నాడాయన. 
           
             ఆ వనంలో పూసిన పూలు అవసరమైనన్ని వుంచుకుని మిగిలిన వాటిని పక్కనే వున్న టౌన్లో అమ్మేస్తారు. ఆ పూలను టౌనుకు చేరవేసే వాహనానికి మారుతి డ్రైవర్. సుశీల పొద్దున్నే ఏడింటికల్లా ఆ వూలను ట్రక్ ఎక్కించే ఏర్పాట్లు చేస్తుంది. మారుతి దాన్ని తొమ్మిదింటికి టౌనుకి చేరవేసి తిరిగి వచ్చేస్తాడు.

             రాజు అతని రోజువారి రొటిన్ని గమనించినప్పుడు అతనికి మారుతిపై అనుమానం కలిగే సన్నివేశం ఏదీ కనపడలేదు. కానీ కొంచెం లోతుగా విచారిస్తే సంవత్సరం క్రితం వరకు పొద్దున అయిదు గంటలకే పూల ట్రక్ టౌనుకి చేరిపోయేదని, సంవత్సరం నుండి దాని టైమింగ్ మారిందని తెలిసింది. ఎందుకని ఆరాదీస్తే మారుతి ఎనిమిది గంటలకు వూర్లో బయలుదేరుతూ టౌన్లో చదువుకునే తన బంధువుల పిల్లలని ఎక్కించుకుని పోతున్నాడని తెలిసింది. ఆ పిల్లలలో ఎక్కువ మంది ఆడపిల్లలే. రాజుకి ఆ ఆడపిల్లలలో ఎవరో ఒకరు వీడికి బలవుతున్నారని పించింది. 

              ఆ విచారణలో భాగంగానే సూరిగాన్ని పద్మావతి మీదకు తోలాడు. దానికి కారణం పద్మావతికి, మారుతికి మద్య అక్రమ సంబందం వుండటమే. అంతే కాక పద్మావతి చిన్న కూతురు వనజ ఆ ఆడపిల్లలలో ఒకతి కావడం ఒక కారణం. ఆ ఇంటిపై కన్ను వేసుంచే క్రమంలోనే పద్మావతిని మంచం ఎక్కించేశాడు సూరిగాడు. అక్కడే కొన్ని విషయాలు తెలుసుకున్నాడు. 

             రెండేళ్ల క్రితం వరకు పద్మావతి కుటుంబం ఎలాంటి చింత లేకుండా జీవనం సాగించేవారు. రెండేళ్ల కింద వెంకటయ్య వ్యసనాలకు బానిసయ్యాడు. వ్యవసాయాన్ని వదిలి పేకాటకి, మత్తుకి అలవాటు పడిపోయాడు. మత్తుకి అలవాటు పడిన కొత్తలో పొలం నుండి డైరెక్ట్ గా సారా కొట్టుకి వెళ్లిపోయేవాడు. ఆ తరవాత పేకాట అతని దినచర్యలో భాగం అయ్యింది. వ్యవసాయంలో వచ్చిన ఆధాయం మొత్తం పేకాటకు తగలేశాడు. అంతేకాకుండా వంశ పారపర్యంగా వచ్చిన అయిదెకరాల పంట భూమిని అమ్మేశాడు. ఆర్థికంగా దివాలా తీసిన అతన్ని మారుతి ఆదుకున్నాడు. 

            అతని పెద్ద కూతురి పెళ్లికి డబ్బు సాయం చేశాడు. డిగ్రీ పూర్తీ చేసిన కొడుక్కి రామలింగా రెడ్డి కంపెనీలో వుద్యోగం ఇప్పించాడు. మారుతి ఆ వూరి సర్పంచుకి అనుచరుడు. సర్పంచ్ రామలింగారెడ్డి అనుచరులలో ఒకడు. ఆ పరపతిని వుపయోగించే మారుతి సర్పంచ్ గ్యాంగులో వున్నత స్థానాన్ని వెంకటయ్యకి కట్టబెట్టడంలో ప్రధాన భూమికని పోషించాడు.

            ఒక వ్యవసాయదారున్ని వ్యసనాలకి బానిసని చేసి, ఆర్థికంగా చితికిపోయేలా చేసి అతనికి జీవనాధారమైన భూమిని లాక్కుని, అతనికి దిక్కు తోచని పరిస్థితిలో ఆదుకున్న వారిలా కటింగ్ ఇచ్చారు. ఇందంతా తెలీని పద్మావతి మొగుడితో సుఖం దొరకలేదని, సాయం చేశాడన్న కారణంతో మారుతితో రంకు సాగించింది. 

             వాడు ఆమె వదులైన పూకుని దెంగలేక "అమ్మా నీ పూకు పెద్ద చెరువు కంటే పెద్దది. దాంట్లో ఈదడానికి నాకు దమ్ము సరిపోవడం లా. నువ్వు నాకు లంజలా వుండటం కంటే స్నేహితుల్లా వుందాం. నీకో తమ్మునిలా తోడుంటానక్కా " అని పారిపోయాడు. అమె అతన్నేమి బలవంత పెట్టలేదు. ఎప్పటిలాగే రెండు కుటుంబాల మద్య సన్నిహిత సంబందాలు కొనసాగాయి. అయితే రెండు నెలలుగా మారుతి పద్మావతి చిన్న కూతురు వనజ మీద ఎక్కువ శ్రద్ద చూపిస్తుంటే అనుమానపడి విషయాన్ని ఆరాదీసింది. 

             ఆ విచారణలో వాళ్లెలా వెంకటయ్యని మోసం చేసింది తెలుసుకుంది. కానీ వనజ విషయం మాత్రం కనిపెట్టలేక పోయింది. అదే విషయాన్ని సూరిగానికి చెప్పింది. "వాడు మా జీవితాల్లోకి రావడం మంచికో చెడ్డకో తెలీదుగాని, పెద్దదాని పెండ్లి ఎలాంటి ఇబ్బంది లేకుండా అయిపోయింది. నా మొగుడు, కొడుకు వుద్యోగాలు చేసుకుంటున్నారు. వాడి ఋణం తీర్చుకుందామని వాడి దగ్గర పడుకోవడానికి సిద్ద పడితే దెంగలేక పారిపోయాడు"  బెడ్డు మీద అలసి పడుకుని చెప్పింది.

              "మరి నీ పూకంత లూజు మరి "అన్నాడు ఆమె ముద్దు మోముని చూస్తూ. ఆమె అందమైన కన్నులని అతని ముఖం పై నిలిపింది. వాని పెదాలుపై చిలిపి నగువు నిలిచింది. మృధు మధురంగా నున్న ఆమె పెదాలను తన చేతి వేళ్లతో తాకి " నీ పెదాలు చానా బాగున్నాయి "  అన్నాడు.
"వూ. . . బాగుంటే" 
"నీ నోట్లో మడ్డ పెట్టాలనుంది" అన్నాడు. గొంతులో నుండే వచ్చే శబ్దాన్ని తగ్గిస్తూ.
"చీ నోట్లో పెడతారా ఎవరైనా" అని కసురుకుంది.
"ఏ నీ మొగుడెప్పుడూ పెట్టలేదా?"
"వూహూ. . . . " అనింది. ఆమె అలా అంటున్నప్పుడు ముఖం మరింత అందాన్ని సంతరించుకుంది.
"అవును లే నీ పూకు వాడి గాడిద మొడ్డకి సరిపోతుంది. ఇంక నోటితో పనేమి. కానీ దీనికి నీపూకు సరిపోదే కనీసం నోటితో నైనా చీకు. నిజమేలే వాడి గాడిద మొడ్డ నీ నోట్లో పెట్టుంటే ఈ పాటికి సహజంగా నీ నోటికి వుండే అందాన్ని కోల్పోయేది" అన్నాడు.
"ఇంతటి మెత్తని పట్టులాగున్న నీ పెదాల చర్మం మగాడి మొడ్డకి తాకితే వాడు స్వర్గాన్ని తాకాల్సిందే" పొగడ్తలతో ఆమెను ఆకాశానికి ఎత్తేస్తూ ఆమె గుండేల మీద కూర్చున్నాడు. 
ఆమె ఎత్తైన ఫాలభాన్ని పీఠగా చేసుకున్నాడు.వాడి దడ్డుని ఆమె నోటి ముందుకి తెచ్చాడు. ఆమెకి ఇష్టం లేనట్టు బెట్టు చేయసాగింది. 

              చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి ఎర్రటి గుండుని ఆమె పెదాలకి తాకించాడు. అక్కడికి వచ్చే ముందే దానిని శుబ్రం చేసుకుని వచ్చాడు. రతిక్రీడకి శుభ్రత ఎంతో ముఖ్యము. శుభ్రత లేని రతి అసహ్యాన్ని జుగుప్పని కలిగిస్తుంది. అశుభ్రతతో బలవంతపు రతి జరిపితే అవతలి వారికి మనమీద మీద మనుసు విరిగి పోవచ్చును. లేదా ఒక్కోసారి అసలు రతిక్రియ మీదే మీదే మనస్సు విరిగే ప్రమాదముంది.
 
              ఆమె ఎంత సేపటికి వప్పుకోకపోవడంతో బలవంతంగా నోట్లో కుక్కాడు. మోకాళ్లనివూతంగా చేసుకుని ఆమె నోట్లో వూగుతున్నాడు. పెదాలను వాడి మొడ్డ చుట్టూ బిగించడం మూలాన బయటికి తీసిన ప్రతిసారి నోటితో వింత శబ్దం చేస్తొంది.

             కాసేపటి పూర్తీగా బయటికి తీశాడు. ఆమె బరువుగా వూపిరి పీల్చుకుంటూ"పాడు పిల్లోడా ఎంటా పనులు వూపిరాడక చచ్చాను" అనింది.  
"ఎం బాగోలేదా" అన్నాడు మొడ్డని సవరిస్తూ. 
"ఎంత బాగుంటే మాత్రం మరీ వూపిరి ఆడకుండానా" 
"సరే లేచి కూర్చో" అని సూరి నిల్చున్నాడు. ఆమె మోకాళ్ల మీద వంగి అతన్ని నోట్లోకి తీసుకుంది. అది మొదలు వారు వేరు వేరు భంగిమలలో రతిని అనుభవించడం అలవాటు చేసుకున్నారు. మరుసటి రోజు అరవై తొమ్మిది వేసి ఒకరి అంగాన్ని మరొకరు చీక్కున్నారు. ఈ భంగిమ ఆమె తృప్తిని ఇవ్వడమే కాక ఫెవరెట్ భంగిమగా మారిపోయింది. ఎప్పుడు రతి మొదలు పెట్టాలన్నా ఇదే పద్దతి మొదట ట్రై చేసేవారు. 

           ఈ అంగ చూషన హెచ్చు అనిపించగానే ఒకరోజు ఆమె గుద ప్రవేశం కానించాడు ఆ విదంగా అగ్రహారంలో వున్నన్ని రొజులు వాడి అంగం పట్టగలిగే మూడు రంద్రాల్లోనూ ప్రవేశించాడు.

            పలితంగా మారుతికి సంబందించిన రహస్యాలను తెలుసుకునే వాడు. ఒక ఆడది ఒకరి మీద మనసు పడినా, ద్వేషం పెంచుకున్నా అతని గురించి అన్ని విషయాలు తెలుసుకోగలుగుతుంది. గూడచర్యంలో వారిని మించిన వారు వుండరు. మారుతికి తన శరీరాన్ని అప్పగించాలనే ఆలోచన వచ్చిన మొదట్లో వాడి గురించి ఆరా తీసింది. వాడు మోసగాడని తెలిసినా వాడి వల్ల తన కుటుంభానికి మంచే జరిగింది కాబట్టి వాడితో కలిసింది. ఆ తరవాత అతని గురించి అంత ఎక్కువ పట్టించుకునేది కాదు. ఇప్పుడు సూరిగాడు అడుగుతుంటే తెలియనివి తెలుసుకుని మరీ చెప్పింది.

            ఇవన్నీ వాడు రాజుకి చెప్పాడు. "నాకెందుకో వాడు వనజనే ఎంచుకున్నట్లు అనుమానంగా వుందన్నా" అన్నాడు. వాడు వుచ్చపోసినా వాళ్లు దాన్ని గమనిస్తునే వున్నారు.

           అప్పటికి వాళ్లు అగ్రహారం వచ్చి మూడురోజులకి పైనే అయ్యింది. అప్పటికి రాజు రమేష్ గాన్నింకా కలవలేదు. శేషుగాడు వేణుగోపాల స్వామి పూజారి దగ్గరే వైద్యం చేయించుకుంటున్నాడు. రాజు తనకిచ్చిన బంగారు నగలను ధనం రూపమ్లోకి మార్చి ఒక సెల్ ఫొన్ కొనింది.

           మూడవ రోజు సాయంత్రం. ఆ సాయంత్రాన వూరావులు అడవి నుండి ఇళ్లకు వస్తున్నాయి. ఆ యావుల కాపరి త్రోవ తప్పి పక్కకు నడుస్తున్న వాటిని "హేయ్ . . . హేయ్. . . " మని అదిలించి నడిపిస్తున్నాడు. వాటి గిట్టల దెబ్బకు దుమ్ము లేచి ఆకాశానికి ఎగురుతున్నది. వాటిలో కొన్ని దుడుకు దూడలున్నవి. అవి చెంగు చెంగున ఎగురుతూ ముందుగానే ఇంటికి చేరుతున్నాయి. పెద్దవి మాత్రం వద్దికగా నడుస్తున్నాయి. కొన్ని ఎద్దులు మాత్రం ఆవులు పోసిన మూత్రాన్ని వాసన చూస్తూ ఎదకు వచ్చిన ఆవేదని గ్రహించే పనిలో వున్నాయి. అంత వోపికలేని కుర్రదూడలు కనిపించిన పెయ్యదూడల పైకి వాటి అంగాలని బారచాపి ఎగిరి దూకుతున్నాయి. పెయ్య దూడలు వాటిని తప్పించుకు తిరిగితున్నాయి. 

            ఒక దుడుకు కుర్రదూడ మూడు ఈతలు యీనిని పాడి ఆవుపైకి తన్ అంగాన్ని బారచాపి ఎగిరింది. కానీ అనుభవం లేని ఆ పిల్లదూడ పట్టు సడలి కిందకు పడిపోయింది. వెంటనే కోపముతో పైకి లేచి ఆ పాడి ఆవును కొమ్ములతో కుమ్మబోతే, ఆ పాడి ఆవు ఎదురు తిరిగి తరిమింది. 

           ఆ దృష్యాన్ని చూసిన రాజు పక్కున నవ్వాడు. "దాన్ని బట్టి నీకే మర్థమయ్యింది రా సూరిగా" అన్నాడు. "దుడుకుతనం. చేతగాని తనాన్ని కప్పి పుచ్చుకోవడానికి రోషాన్ని ప్రదర్శిస్తొంది" అన్నాడు.
"నువ్వు కూడా పాడి ఆవుల మీదికే పోతాండావు కదా ఎప్పుడైనా ఇలాంటి అనుభవం ఎదురైందా " అన్నాడు.
"ఎందుకు కాలేదు! అయ్యింది" అన్నాడు. ఇద్దరూ ఒకరి మొకాలు ఒకరు చూసి నవ్వుకున్నారు.

            సూరిగానికి తన మొదటి అనుభవం గుర్తొచ్చింది. మొడ్డ లేవడం మొదలెట్టిన కొత్తలో మంగమ్మత్త మీదకి పోయాడు. ఆమె పిల్లోడే కదా యని అవకాశమిచ్చింది. ఆ యాత్రంలో సరిగా గట్టి పడని మొడ్డని లోపలికి దూర్చి"అత్తా నీది చానా లూజు" అన్నాడు. ఆమె తలమీద ఒక మొట్టికాయ వేసి మొడ్డని చేతితో సవర దీసి, నోటితో కుడిచి గట్టిపడేలా చేసి లోపల దోపుకుంది. అప్పటి నుండి ఎవరినైనా ఎక్కాలంటే ముందు సరిగా గట్టి పడిందో లేదో చూసుకుంటున్నాడు. గట్టపడక పోతే అడిగి మరీ కుడిపించుకుంటాడు. 

            రాజు అలాకాదు. అతనిది అంతా చూసిన అనుభవం పడుచోళ్ల దగ్గరనుంచి ముసలోల్ల దాక అందరి రంకు ఎరిగి వుండటం మూలాన, వారు పడే పాట్లును బాగా అనలైజ్ చేయడం మూలాన ఎప్పుడు ఎలా నడుచుకోవాలో అతనికి బాగా తెలుసు. అందుకనే తన మొదట సుకన్యతో కలిసిన, అంగ ప్రవేశం మాత్రం శాంతికే చేశాడు. మొదటి ప్రవేశంలోని నొప్పిని ఆమె తట్టుకుంది. సుకుమారి అయిన సుకన్య తట్టుకునేది కాదన్నది అతని అభిప్రాయం.

           వారీ ఆలోచనలలో వున్నట్టే ఆ ఆవుల కాపరి వాళ్ళని దాటుకుని వెళ్లాడు. రాజు కళ్లు మాత్రం ఆ కాపరి అంగవస్త్రం మీదనే వున్నాయి. ఆ వస్త్రంలో అతను చద్ది కట్టుకుని వెళ్లి, మద్యాహ్న భోజనాన్ని అడవిలోనే చేస్తాడు. వచ్చేటప్పుడు మాత్రం దానికి నడుముకు చుట్టు కుంటాడు. లేదంటే తలకు రుమాలులా చుట్టుకుంటాడు. ఇప్పుడు కూడా దానిని నడుముకే చుట్టుకున్నాడు. 

            అడవిలో ఎవైనా పండ్లు కానీ దుంపలు కానీ దొరికితే ఆ వస్త్రాన్ని వడిగా చేసుకుని నడుముకు కట్టుకునే వాడు. ఆడవాళ్లయితే తమ కొంగునే వడిగా మార్చేస్తారు. ఎండాకాలంలో ఎం పడ్లు దొరికాయో అతనికి ఎదైనా వుడుముని చంపి, ఆ మాంసాన్ని ఆకులో ముదర చుట్టి, ఆ బట్టలో పెట్టుకుని వస్తున్నాడేమోనని అనుకున్నాడు. కానీ అనుమానం చావక అతన్ని వెంటాడాడు.

            అనుమానం ఎందుకంటే కోనాపురం పెద రామరాజు వార్తలను తన అనుచరలకు చేరవేయడానికి పశువుల కాపరులని వుపయోగించుకెనే వాడు. పెద రామరాజు కాలం చేసి ఐదు యేళ్లయినా వాళ్లిప్పటికి ఇదే పద్దతిని అనుసరిస్తున్నారు. ఆయన కూడా ఒక పశువుల కాపరే కావున ఆ అడవికి పశువులు కాయడానికి వచ్చే ప్రతి పశువుల కాపరి ఆయనకి తెలుసు. ఆయన పోయిన తరవాత కూడా ఆయన మీదున్న గౌరవంతో వాళ్లా పని చేస్తున్నారు. ఈ విషయం రాజుకి తెలుసు. అందుకనే ఆ పశువుల కాపరిని అనుమానించాడు.
 
            ఆవులన్నీ ఇల్లకు తోలాక , తను ఇంటికి వెళ్లి ఒంటికి అంటుకున్న ధూళిని చల్లటి నీళ్లతో వదిలించుకున్నాడు. చీకటి పడుతుండగా చేతిలో చిన్న ప్లాస్టిక్ కవరు పట్టుకుని వూర్లోకి బయలుదేరాడు. ఆ కాపరి ఇంటి నుండి బయటికి వచ్చే వరకు రాజు, సూరిలు దూరం నుండి ఆ ఇంటిని గమనిస్తూనే వున్నారు. వాడు బయటికి రాగానే రాజు అలర్ట్ అయిపోయాడు. వాడు సరాసరి మారుతి గాడి ఇంటిముందు ఆగడం రాజు గమనించాడు. 

            వాడు ఇంటి బయటే నిలబడి అరిచాడు. మారితి బయటికి రాగానే వాని చేతిలో ఆ ప్లాస్టిక్ కవరు పెట్టి గొణుగుతూ వెళ్లిపోయాడు. మారుతి కృతజ్ఞతగా డబ్బు చేతిలో పెట్టబోతే చీదరించుకుని మరీ వెళ్లిపోయాడు.

            "ఎమై వుంటుందన్నా అది" అన్నాడు సూరి.
            "ఎమైనా కావచ్చు. అది నాకు కావాలి. దాన్ని తేవడం నీకు చేతనవుతుందా" అనడిగాడు సూరిని.

             ఒక్క క్షణం రాజు ముఖం పరికించి"తెస్తాను" అన్నాడు నగు మొఖంతో.

             పది నిమిషాల తరవాత మారుతి ఇంటి నుండి బయటికి వచ్చాడు. అతని చేతిలో ఆ కవరు కనపడలేదు. వాడు వీది మలుపు తిరిగాక రాజు అతన్ని అనుసరించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. "నీ పని నువ్వు చెయ్యి" అని వెళ్లిపోయాడు.

             సూరిగాడు క్షణం కూడా వృధా చేయకుండా పద్మావతిని కలుసుకున్నాడు. వీలైనంత సేపు మారుతి పెళ్లాం అయిన యశోదను తనింటి నుండి దూరంగా వుండేటట్లు చూడమని అర్థించాడు. ఆమె వప్పుకుని "యశోదా" అని కేకేసింది. "ఏమొదినా" అని బయటికి వచ్చింది యశోద. 
"నీతో పనుంది ఇంటికిరా" అని ఇంట్లోకి పిలుచుకుంది. ఆమె ఇల్లుదాటిన మరుక్షణం కొంపలో దూరి ప్లాస్టిక్ కవరుని మాయం చేశాడు సూరిగాడు. మారుతి అందరూ రహస్యాలను దాచే చోటే ఆ కవరుని దాచాడు దేవుని పటాల వెనక. 

              అగ్రహారం వూరు అడవికి దూరంగా విసిరేసినట్లు వుంటుంది. రంగనాథ స్వామి గుడికి వూరికి మద్య దూరం ఒక మైలీ పైనే వుంటుంది. దాన్ని చేరుకోవాలంటే రంగనాయక కుంట చెరువుని దాటాల్సిందే. ఆ చెరువుని రంగానాయకుడే తవ్వించాడు. ఆ చెరువుకి ఒక వైపు గుట్ట వుంటే మరో వైపు రామలింగా రెడ్డి ఎస్టేట్. ఆ గుట్ట పైన ఒక పెద్ద బండ మీద రంగనాథ స్వామి ఆలయం వుంటుంది. 

             మారుతి మరియు అతని వెంట ఇద్దరు అనుచరులతో రంగనాథ ఆలయములోకి ప్రవేశించాడు. వారి వెనకే రాజు నీడలా అనుసరించాడు. వాళ్లు గుడిలోకి ప్రవేశించగానే రాజు కూడా అందులోకి ప్రవేశించాడు. గుడంతా వెతికినా వాళ్ల జాడ తెలియలేదు. ఆ గుట్ట వెనకున్న గోడ వరకు వెతికినా కనపడలేదు. 

              రెండోసారి గుడిలో వెతుకుతుంటే మాత్రం ముగ్గురు మూడు వైపుల నుండి రాజుని చుట్టు ముట్టారు.

[lickerofpussy9]

Super..

[Bmreddy]

Story super .

[Kasim]

వావ్ ఏమి సస్పెన్సులో పెట్టారు మమల్ని బాణాసుర గారు, అప్డేట్ చాలా బాగుంది.

[abinav]

Super super bro

[readersp]

you writing is simply superb!!! please continue!!! what suspense!!!

[twinciteeguy]

wonderful

[banasura1]

wonderful

Thank you, Sir

[Siva Narayana Vedantha]

కాలేజ్ డేస్

https://www.mediafire.com/file/622k5ymnf...D.pdf/file

https://my.pcloud.com/publink/show?code=...lh8SYs3zQX

[Venky.p]

Super update

[DVBSPR]

నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు

[whencutbk]

నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు

[boost1980]

నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు

[Mnlmnl]

Happy New year sir

[Kasim]

నూతన సంవత్సరా శుభాకాంక్షలు బాణాసుర గారు.

[saleem8026]

Sexy update wish you a happy new year

[lotus7381]

Super update

[naresh2706]

బాణాసుర గారూ మీరు అప్డేట్ అప్డేట్ కి ఉత్కంఠ విపరీతంగా పెంచేస్తున్నారు..
నాకు ఇది కథ అని చదవడం కన్నా అప్పుడు అక్కడ ఆ కాలంలో అసలు ఏం జరిగింది అని ఒక వార్తలా, ఒక సంఘటన లా మీ కథ చదువుతున్నాను..
ఒక సంఘటన, దానికి తగ్గ కేరక్టర్లు, తగిన యాస , అవసరమైన సస్పెన్స్ కలగలిపి మాకు ఒక విందు భోజనం వడ్డిస్తున్నారు...
హ్యాపీ న్యూ ఇయర్

[banasura1]

కాలేజ్ డేస్:


            రాజుని మారుతి అతని ఇద్దరు అనుచరులు చుట్టుముట్టారు. వాడిప్పుడు ఎక్కడికి పోలేడు. వెనకాల గోడ ముందు వీళ్లు. పారిపోవడం పిరికితనమని పించుకుంటుంది. ఎదిరించడానికి వాళ్లకి సంఖ్యాబలం ఎక్కువ. వాళ్లు ముగ్గురు తనొక్కడే. కాబట్టి ఎదిరించాలనుకోవడం మూర్ఖత్వం.

            పూర్తీగా చీకటి పడిపోయింది. వెలుగు అంతగా లేదు. గుడి మండపంలో వెలుగుతున్న విద్యుత్ బల్బు కాంతిలో వాళ్లతనిని చుట్టుకున్నారు. ఎవరూ మాట్లాడటం లేదు. రాజు గుండెల్లో రేగుతున్న అలజడిని, భయాన్ని మొఖంలో వ్యక్త పరచకుండా వుండటానికి విశ్వప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.
మాట్లాడటం మొదలుపెడితే గొంతులో వణుకుని ఎక్కడ పసిగడతారోనని మాట్లాడలేదు. గాలి హోరున వీస్తొంది. వాళ్ల చేతులలోని టార్చ్ లైట్ల కాంతి రాజు మొఖం మీద పడగానే చేతిని అడ్డం పెట్టుకున్నాడు.

            ఆ కాంతిలో రాజు ముఖాన్ని మారుతి గుర్తు పట్టాడు. "ఓరి నాగప్ప కొడుకా నువ్వా, ఇక్కడేమ్ చేస్తున్నావు రా" అని అడిగాడు.   
"ఎంటి నీకు వీడు తెలుసా" అనుచరులలో ఒకడు అడిగాడు.
"వారిని యెంగటమ్మ మేనల్లుడు, యెంగటప్ప అన్న నాగప్ప కొడుకు" అన్నాడు మారుతి రాజు భుజం మీద చేయి వేస్తు. వాడి చేయు రాజు భుజం మీద బలంగా పడింది. అది ఆప్యాయతతోవేసింది కాదు నాగప్ప మీద గౌరవంతో వేసింది. కొడుకుని ఏమైనా చేస్తే నాగప్ప వారి మీద కోపగించుకుంటాడని వాడి భయం. వాణ్నేమ్ చేయాలో తెలీక ఎక్కువ సేపు మౌనాన్ని భరించలేక మారుతి మాట్లాడి వాణ్ని దగ్గరకు తీసుకున్నాడు.

            భుజం మీద చేతులు అలాగే వుంచి మంటపం లోకి నడిపించాడు. "ఇప్పుడు చెప్పరా ఇక్కడేమ్ చెత్తాన్నావు" అన్నాడు. రాజుకి ఇంకా భయం గానూ, అనుమానంగానే వుంది. అవేమి ముఖంలో కనిపించకుండా, గొంతులో ద్వనించకుండా "అదన్నా, నేనూ, నాఫ్రెండ్ సూరిగాడు సాయంత్రంగా యీ గుడిని చూద్దామని వచ్చినాము. సూరిగాడంటే వాడేన్నా మొన్న నాతో పాటు వూరికి వచ్చినోడు " అని చెప్పి వాళ్ల ముఖాలని పరికించాడు. చెప్పింది నమ్మారో లేదోనని అనుమానంతో.

            వారి ముఖాల్లో ఎటువంటి భావన కనపడలేదు. పైగా మొద్దు ముఖాలు గుర్రుగా చూస్తున్నారు. "అన్నా చీకటి పడినంక ఇంటికి పోదామని చెరువులో దావన నడిచినా మన్న. అప్పుడే వానా కొడుకు సూరిగానికి దొడ్డికి వచ్చింది. అరే ఈడే వుండు నేనిప్పుడే వచ్చేస్తానని పోయినాడు. అర్దగంట అయినా రాలే. అదే టైంలో గుడిలో ఎదో అలికిడి అయితే వాడేనేమో నని ఈడకొచ్చినా. మీరేమో గుడి దొంగను పట్టుకున్నట్టు ముఖాలు పెడతాండారు" భయపడినట్టు ముఖం పెట్టి అన్నాడు.

           ఆ మాటకి వాళ్లు విరగబడి నవ్వేరు. "ఓరిని ఇంతలేని దానికే బయపడినావా. మేము మనుషులమే పైగా మీ నాయన నాకు గురు సమానులు" అన్నాడు మారుతి నవ్వుతూ. రాజు తేలిగ్గా వూపిరి పీల్చుకున్నాడు. ప్రమాదం తప్పిందని అనుకుంటుండగానే "మరి మీ ఫ్రెండేడరా" అన్నాడొక మొద్దు ముఖం.

            "యాడికి పోయినాడో దొంగ నాకొడుకు, ఇంటికాడ దొరికుతాడు గదా గుద్ద పగల దెంగుతా నాకొడుక్కి" అన్నాడు ముఖం కోపంగా పెట్టి.
             సమయానికి ఆపబ్దాందవుడిలా సూరిగాడు గుడికాడికి వచ్చాడు. "లే రాజు యాడుండావు" అని అరుస్తూ. 
            "అదిగో వచ్చేసినాడు" అరిచినాడురాజు ఆనందంతో. నక్కల మద్య నుండి లేడి పిల్ల తప్పించుకున్నట్టు పరిగెత్తుకుని సూరిగాన్ని చేరుకున్నాడు. "యాడికి పోతివి వై" అని కసురుకున్నట్టు నటించాడు.
            "నేనాడికి పోయినా కడుకునెందుకు నీళ్లని యెతుక్కుంటా పోయినా. నువ్వెంటికి యీడ కొచ్చినావ్" అన్నాడు సూరిగాడు సమాదానమిస్తూ.
            "నువ్వు గుడికాడికి వచ్చినావేమోనని" అన్నాడు.

           "ఆ. . . ఆ . . . సరే ఇంగ ఇంటికి పొండి. రాత్రి పూట ఇట్ల గుళ్లెంబడి తిరగడం మంచిది కాదు పొండి" మారుతి దారి చూపిస్తూ.
          "వుంటాం న్నో పొయ్యొసాం. . . " అని జారుకున్నాడు రాజు గాడు.

          కొంత దూరం కిందకి దిగి వాళ్లు కనపడటం లేదు, మాట్లాడతినే వినపడదని నిశ్చయం చేసుకున్నాక "వాళ్లకి చిక్కావేమి గురూ నువ్వు" అన్నాడు సూరిగాడు.
          "చిక్కడమా నువ్వు రాకపోయి వుంటే ఏమయ్యోదో" అన్నాడు.
          "అంటే"
          "ఆల్మోస్ట్ యుద్దం తప్పినట్టయింది" అన్నాడు గుండె చేతులో పట్టుకుంటూ.

          "ఎందన్నా వాన్నట్ల వదిలేస్తివి" అనింది మొద్దు ముఖాల్లో ఒకటి. "వైదిలెయ్యక ఏమ్ చేత్తాం, వాడు నాగప్ప కొడుకురా " అన్నాడు మారుతి.
"నాగప్ప ఎవడన్నా, వాడెవడి కొడుకో అయితే మనకెంది, మనల్ని ఎంట పడినోన్ని యానాపొద్దు వదులుండ్లా వీన్నొదలడం మంచిదేనా" అనింది ఇంకో మొద్దు ముఖం.
 
          "నాగప్ప ఎవడా, ముందుకు పోనూ నీకే తెలుస్తుంది" అన్నాడు.
          "సరే పదన్నా, ఆ ముసలి నాకొడుకు ఏమి చేస్తున్నాడో" అని గుడి వెనక్కు పోయారు. గుడంతా రాతి కట్టడం. సరిగ్గా మూల విగ్రహానికి వెనక రాతి గోడకి ఇంకో విగ్రహం చెక్క బడివుంది. చూడటానికి అది గుడిలో ఒక భాగమనే అనిపిస్తుంది. దాన్ని తల భాగంలో పట్టుకుని ముందుకి లాగగానే చేతిలోకి వూడి వచ్చినట్టయింది. కానీ అది వూడి రాలేదు. దాని కిందున్న పెద్ద బండ లోపలికి జరిగి ఒక మనిషి పట్టేన్త దారిచ్చింది. ఒకరి తరవాత మరొకరు లోపలికి దూరారు.

          "నేను చెప్పిందేమి చేశావు" అనడిగాడు రాజు ఇంటికి పోయాక. యెంగటమ్మ వాళ్లకి దొడ్లో చాప వేసింది. దాని పక్కనే పశువుల కొట్టం. దోమలు లాంటి కీటకాలు కొట్టం లోకి రాకుండా పగిలిని మట్టికుండలో నిప్పులు వేసి, ఆ నిప్పుల మీద వేపాకు మండలను వేశాడు. ఆ పచ్చి వేపాకులు పొగను వెదజల్లుతున్నాయి. 
          ఆ కొట్టంలో ఒక విద్యుత్తు బల్బు వెలుగుతొంది. ఆ వెలుగులో సూరిగాడిచ్చిన ప్లాస్టిక్ కవరును తెరిచాడు రాజు. అమ్మాయిల ఫోటొలు. అందమైన బుట్టబొమ్మలు. అందంగా అలంకరించబడి వున్నారు. ఆ అలంకరణ వారికి మరింత అందంగా వున్నారు. అలంకరణ లేకుండా వారిని చూస్తే గుర్తు పట్టడం చాలా కష్టం. ఎనిమిది ఫోటోలు వున్నాయి. ఆ ఫోటోల వెనకాల వారి వివరాలున్నాయి. 
         వాటిని చూస్తున్నప్పుడు రాజుకో విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. తను రుక్సానాని సొరంగంలో నుండి విడిపించినప్పుడు కూడా ఇలాంటి వేషం లోనే వుంది. సొరంగంలో రుక్సానాతో పాటు వున్నా అమ్మాయిలు ఎవరైనా వున్నారేమోనని మళ్లొక్కసారి పరిశీలనగా చూశాడు. అలా రెండోసారి చూసినప్పుడు సూరిగాడు" అన్నా ఆగు" అరిచినంత పని చేశాడు.

        "ఎమైంది సూరి" అన్నాడు రాజు. వాడా ఫోటోలను లాక్కుని దాంట్లో నుండి ఒక ఫోటో బయటికి లాగాడు. "ఇది పద్మావతి కూతురు" అని ఒక ఫోటో రాజుకి అందించాడు. ఆ ఫోటోలో వున్న అమ్మాయి ఎంత అందంగా వుందని. చూడ్డానికి రెండు కళ్లు చాలడం లేదు. ఫోటో వెనక్కి తిప్పి చూశాడు.

                                                             "వనజ
                                                              అగ్రహారం"
అని రాసుంది. "చెప్పలా . . . వాడు దీన్నే పట్టాడని. . . ." అన్నాడు గర్వంగా. రాజు మెచ్చుకోలుగా నవ్వాడు సూరివైపు చూసి. యెంగటమ్మ ఇంట్లో  నుంచి బయటికి వస్తొన్న అలికిడి అవ్వగానే ఫోటోలు చాప కింద దాచేశాడు. 
        పొద్దున్నే నీళ్ల బోరింగు కాడ కాపు కాశారు. వారానికి రెండు రోజులు రామలింగా రెడ్డి ట్రస్ట్ నుండి వూరికి రెండు మంచి నీళ్ల ట్యాంకర్లు వస్తాయి. అప్పుడే సరిపోయినన్ని నీళ్లు పట్టుకుంటారు. మిగిలిన అవసరాలకి బోరింగు నీళ్లే దిక్కు. వనజా, దాని పెద్దక్క బిదులెత్తుకుని నీళ్లకోసమని వచ్చారు.

       "చూసినావాన్నా నా లంజకి ఎంత అందమైన కూతురుందో" అన్నాడు మొఖం మీద చిరునవ్వుని వలికిస్తూ అన్నాడు సూరిగాడు. వాడికి ప్రౌడలు నచ్చినంతగా కన్యలు నచ్చరు.రాజు కన్యను తప్ప మరో ఆడదాన్ని మోహించడు.

       నడుము వొంపులో బిందె పెట్టుకుని వచ్చింది వనజ. ఆమెను చూడగానే విరిసిన ముద్దబంతి గుర్తుకు వచ్చింది. నలగని పూవు ఆమె. ఆమె నవ్వినప్పుడు పెదాలు విచ్చుకుని గులాభిలా అనిపిస్తుంది. ఆమె దగ్గరకు వెళితే మల్లెల వాసన వచ్చింది. ఆ వాసన దెబ్బకు రాజు శరీరం వశం తప్పింది. ఆమె దగ్గరకు వెళ్లి ఎదో మాట్లాడదామను కునే లోపే బిందె సంకన పెట్టుకుని వెళ్లిపోయింది. ఎంతసేపు ఎదురు చూసినా ఆమె తిరిగి రాలేదు.

       ఆమె కోసమని బోరింగు దగ్గర కాపు కాసినప్పుడు రాజుకి శేషుగాడు గుర్తుకు వచ్చాడు. వాడూ అంతే నిహారికి కోసం బోరింగు కాడ కాపుకాసే వాడు. వాణ్ని గురించి తలుచుకోగానే వాన్ని చూడాలనిపించింది. అట్లనే సంద్యతో మట్లాడి ఒక సెల్ ఫోన్ సంపాదించాలని పించింది. ఆ వెంటనే తన దగ్గరున్న పోటోలలో వున్న అమ్మాయిలకి కాపలాగా తన ఫ్రెండ్స్ ని పంపితే ఎలా వుంటుందన్న ఆలోచన వచ్చింది. 

       ఆ ఆలోచన వచ్చిన మరుక్షణం " రేయ్ సూరి వూరికి పోయొద్దామా" అన్నాడు. 
       "ఎందుకన్నా" అనడిగాడు. 
       "శేషుగానికి ఎట్లుందో కనుక్కుందామనిపిస్తాంది" అన్నాడు.
       "అవును స్వప్నని చూసి చానా రోజులయ్యిందన్నా" అన్నాడు.
 
       అనుకున్న వన్నీ అనుకున్నట్టు జరిగి పోయాయి. శేషుగానికి తోడుగా రమేష్ గాన్నిచ్చి శివుని సముద్రానికి పంపాడు. ఎవరికీ తెలీకుండా మిగతా ఆరు వూర్లలో పూజారి సాయంతో ఆ అమ్మాలకి కాపలాగా కొంతమందిని పెట్టాడు.

       ఆ రోజు సాయంకాలం గుడి పక్కనే వున్న ఒక కట్టడం మీదకెక్కి కూర్చున్నాడు. కాసేపటికి పూజారి వచ్చాడు. "స్వామీ. . . మీరు పెట్టిన వాళ్లు ఆడపిల్లలు కదా. వాళ్లకేమ్ ప్రమాదం రాదు కదా" అన్నాడు.
"వాళ్లు శారదాంభ స్వరూపులు నా బిడ్డలు లాంటి వాళ్లు వాళకేమ్ కాదు" అన్నాడాయన.
"నాయనా నోకో విషయం చెబుదామని వచ్చాను" 
"చెప్పండి"
"అమావస్య నాడు నువ్వు చూసింది పూజా మందిరం. అగ్రహారం కోనలలో ఇలాంటి మందిరమే ఇంకొకటి వుంది. అది మంత్ర సంబందమైనదని, దానిని మంత్ర శక్తితో చూస్తే కనపడదని, మానవ ప్రయత్నమే దానిని కనిపెట్టడానికి మార్గమని నాకు శిక్షణ ఇచ్చిన గురువు చెప్పే వాడు. దానిని కనిపెట్టడానికి ఎంతో మంది ప్రయత్నంచి విఫలయం అయ్యారు. కానిలో వారిలో ఒకడు తను చూసినంత వరకు ఒక చిత్రపటాన్ని తయారు చేశాడు" అని రాజు చేతిలో ఒక మ్యాపు పెట్టాడు. అది ఎదో చర్మపు తోలు మీద గీశారు.

        దానిని చూడగానే కొంత పసిగట్టాడు. చూడ్డానికి అగ్రహారం గ్రామం విహంగ వీక్షణంగా వుంది. ఇప్పుడా అగ్రహార రూపురేఖలు పూర్తిగా మారిపోయాయి. కానీ రాజుకి అర్థం కాని విషయం రంగనాథ స్వామి ఆలయానికి ఎదురుగా కొంత దూరంలో ఒక భవనాన్ని గీశాడు.దానికి రంగ భవనం అనే పేరు రాశాడు. ఆ భవనం సరిగ్గా గుట్ట మీదున్న రంగనాథాయానికి ఎదురుగ్గా రంగనాయక కుంట చెరువు పక్కగా చిత్రించబడి వుంది.

       అటువంటిదే మరో భవనాన్ని రంగనాథాలయానికి వెనకగా గీయబడి వుంది. సరిగ్గా గుట్ట కిందనే వుందా భవనం. దానికి చంద్ర భవనం అనే పేరు రాసుంది. 

     మూడు రోజులు రాజు అగ్రహారంలో వున్నాడు. ఎప్పుడు కూడా ఆ భవనాన్ని చూసింది లేదు. వినింది కూడా లేదు. "పూజారి స్వామీ ఈ మ్యాపు ఎప్పుడు గీసుంటారు" అనడిగాడు.
     దానికాయన నవ్వుతూ "నూరు యేళ్లకి పైనే అయ్యింటుంది నాయనా. దానిని మా గురువుగారు కాలం చేస్తూ నాకందించారు. నా హయాంలో ఆ పూజా మందిరాన్ని కనిపెట్టలేక పోతే నా తరవాత యోగ్యుడైన శిష్యునికి అందించమని చెప్పాడు" అన్నాడు.
"మరి నాకెందుకు ఇచ్చారు" అన్నాడు రాజు.

      వారి సంభాషణ ముగియకనే పెద్దగా పక్షి అరుపు వినిపించింది. మొదట అది గద్ద అరుపులా అనిపించింది. కానీ ఆ అరుపు దగ్గరయ్యే కొద్ది చెవులు దద్దరిల్లిపోయాయి. పూజారి చెవులు మూసుకున్నాడు. ఆ పక్షి తన పెద్ద రెక్కలను ఆడిస్తూ ఆ కట్టడం మీద వాలింది. దాని రెక్కల వూపడం వల్ల రేగిన గాలికి ఆ కట్టడం మీద పేరుకు పోయిన దుమ్ము పైకి లేచింది. 

       అది సెక్రెటరీ పక్షి. వెన్నెల భాగ నదీ తీరాన అప్సానా, రాజులకి కనపడిన పక్షి పిల్ల. అది సరాసరి రాజు ముందుకి వచ్చింది. మూడడుగుల ఎత్తుందా విహంగం. దాని వంటి మీద ఎన్నో రంగులు కలిసిన ఈకలున్నాయి. చూడ్డానికి నెమలిలా కనిపించినా, దాని తల భాగం మాత్రం గద్దను తలపిస్తుంది.

      రాజు మోకాల్లపై నిలబడి దాని తల మీద చేయి వేసి నిమిరాడు. అది గుర్రు మని శబ్దం చేసి తన కన్నులని మూసింది. కాసేపు దాన్ని ముద్దు చేశాక రాజు ఒక విషయాన్ని పసిగట్టాడు. దాని రెక్క మొదటి భాగంలో చిన్న దారాన్ని గమనించాడు. ఆ దారాన్ని తెంపగానే దానికి కట్టిన ఒక వుంగరం బయట పడింది. ఆ వుంగరాన్ని సంగ్రహించిన తరవాత దానికి కొన్ని మేడి పండ్లను తినిపించాడు. ఆ పక్షి ఆనందంతో ఆకాశంలోకి ఎగిరిపోయింది.

      ఆ వుంగరాన్ని చూస్తున్న రాజుతో పూజారి" ఇందుకే నాయన నీకి చిత్రం ఇచ్చింది. నీకు పెద రామరాజు సాయం కూడా అందింది. నీకు విజయం థద్యం. నాలుగు వందల యేళ్ల నా పూర్వీకుల పగ యీ సారైనా తీరాలని ఆ శారదాంభకు పూజలు చేస్తాను. విజయోస్తు" అని దివించి ఆత్రంగా గుళ్లోకి వెళ్లాడు. ఆయనకి సంతోషంలో అడుగులు కూడా సరిగా పడటం లేదు. ఆ సంతోషం వేణుగోపాల స్వామికి వుత్సవాలని ప్రకటించాడు.