బ్లూ బ్యాగ్ కుర్రాడు
ప్రోలోగ్
బొంబాయి లోకల్ ట్రెయిన్ లో రొజూ ప్రయాణించే ఏ ఆడదైనా సరే కనీసం ఒక సారయినా రొమ్ములు పిసికించుకోకుండా ఉండి ఉంటుందంటే నేను నమ్మను. నాకయితే రెండు మూడు రోజులకోసారి హారన్ లు మోగుతూనే ఉంటాయి. ఆఖరికి లేడీస్ కంపార్ట్ మెంట్ లో కూడా కావాలని చేతులు తాకించే ఆడాళ్ళు తగులుతుంటారు. ఇక జనరల్ కంపార్ట్ మెంట్ లో అయితే చేతులూ, భుజాలూ తాకించే వాళ్ళూ, వాటం గా దొరికితే రొమ్ములు నలిపే వాళ్ళూ, వెనకజేరి పిర్రల మీద ప్రతాపం చూపించే వాళ్ళూ బోలెడు మంది. చంకలకు దగ్గరగా మొహం పెట్టి వాసన చూస్తూ మైమరచిపోయే వాళ్లు కూడా తగిలారు నాకు.
ఆ రోజు బస్సుల స్ట్రయిక్ మూలాన రైళ్ళు చాలా రష్ గా ఉన్నాయి. ఏదో స్టేషన్ వస్తుందనగా జరిగిందా సంఘటన. సడన్ గా నా వెనకనుంచి దూసుకొచ్చిన రెండు బలమైన చేతులు – ఏం జరుగుతుందో నేను గ్రహించే లోగా – కసిక్కున నా రెండు బంతుల్నీ పట్టుకుని నలిపేశాయి. ఇస్స్... అంటూ రెండు కళ్ళూ మూసుకున్నాను అసంకల్పితంగా. వాటంగా పట్టుకుని పిసకడమే కాదు, బొటన వేలూ చూపుడు వేళ్ళ మధ్య నా నిపిల్స్ నలిపి వదిలిన తీరుకు తొడల మధ్య తడిదేరింది.
నేనేమీ ఎప్పుడూ సళ్లు పిసికించుకోని కన్నె పిల్ల ని కాదు. ఐదారుగురి చేతుల్లో నలిగిన దాన్నే.నాకిప్పుడు ఇరవై ఆరేళ్ళు. పెళ్ళయి అయిదేళ్ళవుతోంది.
ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి అలా పిసుకుతుంటే సుఖం నా నర నరాల్లో కరెంటులాగా ప్రవహించింది.అంతలోనే అతను చటుక్కున చేతులు వెనక్కి తీసుకున్నాడు. నేను తేరుకొనే లోగా అరచేతుల్తో నా పిర్రలు నిమిరి, నా మెడ మీద వెచ్చటి శ్వాస విడుస్తూ అతను కసిగా, పచ్చిగా – నన్నేం చెయ్యాలనుకుంటున్నాడో హిందీ లో చెప్పాడు.
నేను తేరుకుని, తల వెనక్కి తిప్పేలోగా నా వెనకనుండి ఎవరో ఒక కుర్రాడు డోర్ దగ్గరికి వెళ్లడం – చటుక్కున దిగేయడం – అంతా ఓ పది సెకన్లలో జరిగిపోయింది.
అతను టక్ చేసుకుని, కాస్త పొట్టిగా ఉన్నాడు. వయసు ఓ ఇరవై ఉంటుందేమో అనిపించింది వెనక నుండి చూస్తుంటే. ఈలోగా ట్రెయిన్ కదిలిపోయింది. అతని భుజానికి కొంచెం పెక్యూలియర్ గా ఉన్న బ్లూ కలర్ బ్యాగ్ మాత్రం స్పష్టం గా చూడగలిగాను. దాని మీద నాలుగైదు స్టిక్కర్ లు అంటించి ఉన్నాయన్న సంగతి గుర్తించగలిగాను.
అతని వెచ్చని శ్వాస, మొరటు చేతుల స్పర్శ, నా పిరుదులు నిమురుతూ, నొక్కుతూ అతను చేసిన వ్యాఖ్య గత ఆరు నెలలు గా నన్ను వెంటాడుతూనే ఉన్నాయి. ట్రెయిన్ లో ఎక్కిన ప్రతి సారీ అతను కనిపిస్తాడేమో అని చూసి నిరాశపడుతూనే ఉన్నాను.
లోకల్ ట్రెయిన్ లో ఎవడో ఒకడు రొమ్ములమీద చెయ్యెయ్యడం ఎంత కామనో, బూతు కామెంట్లు వినడం కూడా అంతకంటే ఎక్కువగా రోజూ ఎదురయ్యే తంతే... ఆ మాట కొస్తే ట్రెయిన్ లో ఏం ఖర్మ, రోడ్డు మీదా, ఆఫీస్ లో, సినిమా హాల్స్ లో, బీచ్ లో ఎక్కడయినా సరే – పక్కన మొగుడున్నా, తమ్ముడున్నా,పిల్లున్నా, తండ్రి ఉన్నా కూడా పచ్చి బూతు కామెంట్లు వినబడుతూనే ఉంటాయి. నాకే కాదు అందరు ఆడాళ్ళ పరిస్తితీ అంతే! కానీ అతను ఎంత కసిగా ఆ మాట అన్నాడో... గుర్తుకొస్తే వళ్ళు ఇప్పటికీ జలదరిస్తుంది. అతను చేస్తానన్న ‘ఆ పని’ చేయించుకుని చాలా రోజులయింది. ఐదేళ్ల కిందట బొంబాయి వచ్చాక ఆ అవకాశం రాలేదు. నా మొగుడికి గానీ, అడపాదడపా నన్ను వాడుకొనే ఒకరిద్దరికీ ఆ ఇంటరెస్టు లేదు. నా అంతట నేను నోరు తెరిచి అడగాలని కూడా ఎప్పుడూ అనుకోలేదు.
ఈ సంఘటన జరిగిన రోజు రాత్రి మా వారు నా మీద ఎక్కబోతుంటే వారించి వెనక్కి తిరిగాను. ఆ మానవుడు ఎప్పట్లాగే వెనకనుంచి నా దిమ్మలోకి తోసి జమ్ముగా చేశాడే గానీ, నా కోరిక గుర్తించలేకపోయాడు. ముందు దిండు మీద మొహం పెట్టి, మా వారి ఊపులకు అనుగుణం గా నా పిర్రల్ని ఊపుతూ కసి గానే చేయించుకుంటూ ఆ కుర్రాడిని ఊహించుకున్నా.
నేను పెరిగిన వాతావరణం వల్ల కావచ్చు... జీవితం లో ఎదగడానికి నేను ఎంచుకున్న మార్గాల వల్ల కావచ్చు...నన్ను చేసిన వారందరూ, నా భర్త తో సహా, నాకన్నా కనీసం పదేళ్ళు పెద్దవాళ్లే. నాకన్నా బాగా చిన్న కుర్రాళ్ళ తో తోయించుకోవాలన్న కోరిక తీరడానికి ఈ బ్లూ బ్యాగ్ కుర్రాడు ఒక కారణమయ్యాడు. ఆ సంగతి చెప్పబోయే ముందు మా బాబాయ్ రమణారావు గురించి చెప్పాలి...
(ఇంకా ఉంది)
ప్రోలోగ్
బొంబాయి లోకల్ ట్రెయిన్ లో రొజూ ప్రయాణించే ఏ ఆడదైనా సరే కనీసం ఒక సారయినా రొమ్ములు పిసికించుకోకుండా ఉండి ఉంటుందంటే నేను నమ్మను. నాకయితే రెండు మూడు రోజులకోసారి హారన్ లు మోగుతూనే ఉంటాయి. ఆఖరికి లేడీస్ కంపార్ట్ మెంట్ లో కూడా కావాలని చేతులు తాకించే ఆడాళ్ళు తగులుతుంటారు. ఇక జనరల్ కంపార్ట్ మెంట్ లో అయితే చేతులూ, భుజాలూ తాకించే వాళ్ళూ, వాటం గా దొరికితే రొమ్ములు నలిపే వాళ్ళూ, వెనకజేరి పిర్రల మీద ప్రతాపం చూపించే వాళ్ళూ బోలెడు మంది. చంకలకు దగ్గరగా మొహం పెట్టి వాసన చూస్తూ మైమరచిపోయే వాళ్లు కూడా తగిలారు నాకు.
ఆ రోజు బస్సుల స్ట్రయిక్ మూలాన రైళ్ళు చాలా రష్ గా ఉన్నాయి. ఏదో స్టేషన్ వస్తుందనగా జరిగిందా సంఘటన. సడన్ గా నా వెనకనుంచి దూసుకొచ్చిన రెండు బలమైన చేతులు – ఏం జరుగుతుందో నేను గ్రహించే లోగా – కసిక్కున నా రెండు బంతుల్నీ పట్టుకుని నలిపేశాయి. ఇస్స్... అంటూ రెండు కళ్ళూ మూసుకున్నాను అసంకల్పితంగా. వాటంగా పట్టుకుని పిసకడమే కాదు, బొటన వేలూ చూపుడు వేళ్ళ మధ్య నా నిపిల్స్ నలిపి వదిలిన తీరుకు తొడల మధ్య తడిదేరింది.
నేనేమీ ఎప్పుడూ సళ్లు పిసికించుకోని కన్నె పిల్ల ని కాదు. ఐదారుగురి చేతుల్లో నలిగిన దాన్నే.నాకిప్పుడు ఇరవై ఆరేళ్ళు. పెళ్ళయి అయిదేళ్ళవుతోంది.
ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి అలా పిసుకుతుంటే సుఖం నా నర నరాల్లో కరెంటులాగా ప్రవహించింది.అంతలోనే అతను చటుక్కున చేతులు వెనక్కి తీసుకున్నాడు. నేను తేరుకొనే లోగా అరచేతుల్తో నా పిర్రలు నిమిరి, నా మెడ మీద వెచ్చటి శ్వాస విడుస్తూ అతను కసిగా, పచ్చిగా – నన్నేం చెయ్యాలనుకుంటున్నాడో హిందీ లో చెప్పాడు.
నేను తేరుకుని, తల వెనక్కి తిప్పేలోగా నా వెనకనుండి ఎవరో ఒక కుర్రాడు డోర్ దగ్గరికి వెళ్లడం – చటుక్కున దిగేయడం – అంతా ఓ పది సెకన్లలో జరిగిపోయింది.
అతను టక్ చేసుకుని, కాస్త పొట్టిగా ఉన్నాడు. వయసు ఓ ఇరవై ఉంటుందేమో అనిపించింది వెనక నుండి చూస్తుంటే. ఈలోగా ట్రెయిన్ కదిలిపోయింది. అతని భుజానికి కొంచెం పెక్యూలియర్ గా ఉన్న బ్లూ కలర్ బ్యాగ్ మాత్రం స్పష్టం గా చూడగలిగాను. దాని మీద నాలుగైదు స్టిక్కర్ లు అంటించి ఉన్నాయన్న సంగతి గుర్తించగలిగాను.
అతని వెచ్చని శ్వాస, మొరటు చేతుల స్పర్శ, నా పిరుదులు నిమురుతూ, నొక్కుతూ అతను చేసిన వ్యాఖ్య గత ఆరు నెలలు గా నన్ను వెంటాడుతూనే ఉన్నాయి. ట్రెయిన్ లో ఎక్కిన ప్రతి సారీ అతను కనిపిస్తాడేమో అని చూసి నిరాశపడుతూనే ఉన్నాను.
లోకల్ ట్రెయిన్ లో ఎవడో ఒకడు రొమ్ములమీద చెయ్యెయ్యడం ఎంత కామనో, బూతు కామెంట్లు వినడం కూడా అంతకంటే ఎక్కువగా రోజూ ఎదురయ్యే తంతే... ఆ మాట కొస్తే ట్రెయిన్ లో ఏం ఖర్మ, రోడ్డు మీదా, ఆఫీస్ లో, సినిమా హాల్స్ లో, బీచ్ లో ఎక్కడయినా సరే – పక్కన మొగుడున్నా, తమ్ముడున్నా,పిల్లున్నా, తండ్రి ఉన్నా కూడా పచ్చి బూతు కామెంట్లు వినబడుతూనే ఉంటాయి. నాకే కాదు అందరు ఆడాళ్ళ పరిస్తితీ అంతే! కానీ అతను ఎంత కసిగా ఆ మాట అన్నాడో... గుర్తుకొస్తే వళ్ళు ఇప్పటికీ జలదరిస్తుంది. అతను చేస్తానన్న ‘ఆ పని’ చేయించుకుని చాలా రోజులయింది. ఐదేళ్ల కిందట బొంబాయి వచ్చాక ఆ అవకాశం రాలేదు. నా మొగుడికి గానీ, అడపాదడపా నన్ను వాడుకొనే ఒకరిద్దరికీ ఆ ఇంటరెస్టు లేదు. నా అంతట నేను నోరు తెరిచి అడగాలని కూడా ఎప్పుడూ అనుకోలేదు.
ఈ సంఘటన జరిగిన రోజు రాత్రి మా వారు నా మీద ఎక్కబోతుంటే వారించి వెనక్కి తిరిగాను. ఆ మానవుడు ఎప్పట్లాగే వెనకనుంచి నా దిమ్మలోకి తోసి జమ్ముగా చేశాడే గానీ, నా కోరిక గుర్తించలేకపోయాడు. ముందు దిండు మీద మొహం పెట్టి, మా వారి ఊపులకు అనుగుణం గా నా పిర్రల్ని ఊపుతూ కసి గానే చేయించుకుంటూ ఆ కుర్రాడిని ఊహించుకున్నా.
నేను పెరిగిన వాతావరణం వల్ల కావచ్చు... జీవితం లో ఎదగడానికి నేను ఎంచుకున్న మార్గాల వల్ల కావచ్చు...నన్ను చేసిన వారందరూ, నా భర్త తో సహా, నాకన్నా కనీసం పదేళ్ళు పెద్దవాళ్లే. నాకన్నా బాగా చిన్న కుర్రాళ్ళ తో తోయించుకోవాలన్న కోరిక తీరడానికి ఈ బ్లూ బ్యాగ్ కుర్రాడు ఒక కారణమయ్యాడు. ఆ సంగతి చెప్పబోయే ముందు మా బాబాయ్ రమణారావు గురించి చెప్పాలి...
(ఇంకా ఉంది)
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
