Part - 1
நந்தினி... நாங்க கிளம்புகிறோம்! என்று ராகுல் கத்தினான்.
‘மாமா இருங்க வரேன் நான் பதிலுக்கு சொல்லிட்டு, நான் படிக்கும் மேசையிலிருந்து எந்திருச்சு வாசல் பக்கம் போனேன்.
" நந்து நீயும் வாரலாம்ல" என்று முணுமுணுத்தபடி என்னை மெதுவாக அருகில் இழுத்தான் ராகுல்.
“ஆமா மா ... நீயும் எங்க கூட வாம்மா. என்றான் கண்களில் கண்ணீருடன் என் மகன் ஆரவ்.
முந்தா நேத்து இரவு கோடை விடுமுறைக்கு அவன் தாத்தா பாட்டி வீட்டிற்கு நான் வரவில்லை என்று சொன்னவுடன் அவன் அழுதான்.
ராகுலும் நானும் அவனை சமாதானப்படுத்தி தூங்க வைக்கிறதுக்கு சிரமப்பட்டோம், மறுநாள் காலையில் கூட, அவன் கோவத்தில் என்னை வர சொல்லி கேட்டான்.
என்னோட அம்மா வீட்ல இருக்கும்ப்போது கூட அவன் பாட்டிகிட்ட போக மாட்டான் எண்குடையே இருப்பான் நான் கொஞ்சம் கடைக்கு போகும்போது கூட அவனை விட்டுட்டு போனா கூட அழுவான்.
என் மகன் ஆரவ் என்னிடமிருந்து விலகி இருப்பது இதுவே முதல் முறை. அவன் கண்களில் நீர் தேங்குவதைப் பார்த்து எனக்கும் துக்கம் தொண்டை அடைத்தது. நான் குனிந்து அவனை கட்டி அணைத்துக் கொண்டேன்.
"அம்மாவுக்கு ரொம்ப முக்கியமான எக்ஸாம் வருது அதனாலதான் வரமுடியலடா ஆரவ்" நான் அவனுக்கு புரியவைக்க முயற்சித்தேன், அதற்கு அவன் மாட்டேன் என்று தலையசைத்தான்.
" நீ தான் தாத்தா வீட்டுக்கு போறேல்ல அங்க உனக்கு அவங்க நெறைய டாய்ஸ் ஸ்னாக்ஸ் எல்லாம் வாங்கி வச்சுருக்காங்க என்று நான் சொன்னேன், அவன் இருந்த கோபமான மனநிலையிலிருந்து அவனை மாற்ற முயற்சித்தேன். அவனது முகத்தில் ஒரு சிறிய புன்னகை வந்தது.
“சரி.வாடா.. போகலாம்... அம்மாவிடம் பை சொல்லு” என்றான் ராகுல்.
"பை மா..." என்றான் ஆரவ். நான் முத்தமிட்டு எழுந்து நின்றேன். ராகுல் என்னை அருகில் இழுத்து லேசான முத்தம் கொடுத்தான்.
"நான் ஒரு வாரத்தில் வருவேன், பத்திரமா இரு.
ம்ம்ம்ம்..... குழந்தையா பாத்துக்கோங்க மாமா என்று அவர்கள் எங்கள் காரில் வெளியே புறப்பட்டனர்.
கோடையில் ஒரு வாரம் என் பெற்றோரின் வீட்டிற்குச் செல்வதும், குளிர்காலத்தில் என் மாமியார் வீட்டிற்கும் செல்வதும் எங்களுக்கு வருடாந்திர விவகாரம். கடந்த ஆறு வருசத்துல ஒவ்வொரு வருசமும் இதே பயணத்தை மேற்கொண்டோம்.
நான் 21 வயதில் கல்லூரிப் படிப்பை முடித்தவுடன் ராகுலை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். ஒன்றரை வருஷம் கழித்து ஆரவ் பிறந்தான்.
நான் ராகுலை பாத்த முதல் பார்வையில் காதல் ஏற்பட்டுச்சு, அவர் என்னோட தோழியின் அண்ணன்.
ராகுல் அவ்ளோ அழகு இல்லனாலும் வீரியமானவர் நான் அவரை கட்டத்துறை என்று தான் தனியா இருக்கும்போது கூப்பிடுவேன். வின்னர் படத்தில் வரும் அந்த கதாபாத்திரம் போல் உடல் இருக்கும் ஆனால் ஆறு அடி அவர் உயரம். அவர் சிரிக்கும் போதெல்லாம் அவன் கன்னங்களில் பள்ளங்கள் விழும். இவை என்னை மயக்கத்தில் ஆழ்த்திய அவரது குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்கள்.
நாங்கள் சந்தித்த நாளில் இருந்து அறிமுகங்களைத் தவிர, நாங்கள் ஒருவரையொருவர் பாத்துவில்லை. இரண்டு நாளைக்கு அப்புறம் அவரிடமிருந்து எனக்கு ஒரு மெசேஜ் வந்தது. அவர் தனது சகோதரி, என் தோழியிடம் எனது செல்போன் நம்பர் கேட்டுருக்கார் போல, அதுக்கு அப்புறம் நாங்க சாதாரணமா பேசிக் கொண்டோம், நாட்கள் போக போக எங்கள் இருவரிடம் இருந்து நெருக்கம் ஏற்பட்டுச்சு.
அவர் என்னை விட நான்கு வயது மூத்தவர், ஏற்கனவே நல்ல சம்பளத்தில் வேலை செஞ்சு வெளிமாவட்டத்தில் செட்டில் ஆகிவிட்டார், எனவே எங்கள் உறவைப் பற்றி எங்கள் பெற்றோருக்குத் தெரிவித்து அவர்கள் முன்னிலையில் எங்கள் நிச்சயதார்த்தம் நடந்தது. ஒரு சூறாவளி போல ஆறு மாத காதல் வாழ்க்கை திருமணத்தில் முடிந்தது, எங்கள் திருமணத்திற்குப் பிறகு நாங்கள் எங்கள் குடியிருப்பில் குடியேறியபோது மேலும் படிக்கும் எனது திட்டங்கள் ஒத்திவைக்கப்பட்டன.
சமீபத்தில் திருமணமான தம்பதிகளைப் போலவே, எங்கள் பாலியல் வாழ்க்கையும் நன்றாக இருந்தது. நான் எனக்கு செக்ஸ் பற்றி எதுவும் தெரியாது, ராகுல் இதில் அனுபவம் உள்ளவனா, ஒருவேளை அனுபவமில்லாமல் இருந்திருக்கலாம்?????.
அவனுடைய செயல் அனுபவம் உள்ள ஆண்மகன் போல் காட்டியது, என்னுடைய கன்னித்தன்மை அவனால் ஆட்கொள்ள பட்டது அவன் என்னை கன்னி கழித்ததில் அவனுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி.
ராகுல் புணர்ந்த பொது எனக்கு முதலில் உயிர் போகும் அளவுக்கு வலி இருந்தாலும் அடுத்த அடுத்த புணர்ச்சியில் எனக்கு வாழக்கையில் காணாத சுகம் கிடைத்தது, இதுக்கு தான் நான் பிறந்த பலன் அடைந்தது போல் மகிழ்ச்சி.
அவர் உச்சம் அடைந்து என்னுள் அவர் வெடித்தபோது எனக்கு ஒரு துள்ளல் மற்றும் நடுக்கம் ஏற்பட்டது இது தான் உச்சம் என்று நான் நினைத்து அனந்த கண்ணீர் வடித்தேன். இப்படியே எங்கள் பஜனை நிறைவானது.
அடுத்த அடுத்த நாட்களில் அவர் என்னை நாட்கள் தவறாமல் பஜனை செய்யது வந்தார். நான் இளநிலை படிப்பை முடித்த பிறகு மேலும் படிக்க திட்டமிட்டிருந்தேன். நான் இளநிலை படிப்பை முடித்த பிறகு மேலும் படிக்க திட்டமிட்டிருந்தேன். கல்யாணம் ஆவதற்கு முன் நான் அவரிடம் என்னோட முதுநிலை படிப்பு சமந்தமா பேசுனேன்.
நான் கர்ப்பமாகிவிட்டதால் அவர் அதை அப்புறம் பாத்து கொள்ளலாம் என்று ஒத்திவைக்கப்பட்டது.
ஒன்பது மாதங்கள் குழந்தையை சுமந்து நான்கு வருடங்கள் எங்கள் குழந்தையை கவனித்துக்கொண்டு, நான் மிகவும் பிஸியாக இருந்தேன். ராகுல் ஒரு ஐடி நிறுவனத்தில் பணிபுரிகிறார், மேலும் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியில் ஒரு பங்களா வாங்குவதற்கு போதுமான அளவு சம்பாதித்தார்.
எங்கள் வீடு கட்டி முடிந்துவிட்டதால், சில மாதங்களுக்கு முன்பு நாங்கள் குடிபெயர்ந்தோம், மீதமுள்ள சுற்றுப்புறம் இன்னும் வளர்ச்சியடைந்து வருகிறது.
எங்கள் வீடு முற்றிலும் தனிமையில் இருந்தது. அடிப்படை மளிகைப் பொருட்களை வாங்குறதுக்கு கூட நாங்க கிலோமீட்டர் தூரம் போக வேண்டியதா இருக்கு.
இப்போ ஆரவ்க்கு 4 வயசு ஆயிட்டதுனால, நான் 6 வருசத்துக்கு முன்னாடி படிக்க விரும்பிய முதுநிலை பட்டப்படிப்புக்கு திரும்பலாம் என்று நினைத்தேன். கல்லூரிக்கான நுழைவுத் தேர்வுக்கு இன்னும் சில வாரங்கள் இருக்குறதுனால, நானும் ராகுலும் இந்த வருஷம் எனது பெற்றோர் வீட்டிற்கு எங்கள் வருடாந்திர பயணத்தைத் தவிர்க்க முடிவு செய்தோம்.
பரீட்சைக்குத் தயார் செய்ய எனக்கு எவ்வளவு நேரம் முடியுமோ அவ்வளவு நேரம் தேவைப்பட்டதால், ராகுல் ஆரவ்வை என் பெற்றோர் வீட்டிற்கு கூட்டிட்டுது போறதா முடிவு செய்தார்.
கணவனையும் மகனையும் கைகாட்டி வழியனுப்பி விட்டு மீண்டும் படிப்பிற்கு வந்தேன். நான் கடைசியாக ஒரு பாடப்புத்தகத்தைத் திறந்து பல வருஷம் ஆயிடுச்சு. நுழைவுத் தேர்வு புக் எடுத்து படிக்க ஆரம்பித்தேன். நான் அடுத்த சில மணிநேரங்கள் மதிய உணவை சாப்பிட்டு மீண்டும் படிக்க ஆரம்பித்தேன்.
மாலையில், நான் ஓய்வு எடுத்து, கொஞ்சம் தொலைக்காட்சியைப் பார்க்க என்னோடைய அறைக்கு போனேன். நான் அது உள்ளூர் செய்திச் சேனல் பாத்துட்டு இருந்தேன்.
"பிரேக்கிங் நியூஸ்!!! ஃபாஹிம் அலி மற்றும் தவமணி ஆகிய இருவர் மத்திய சிறையில் இருந்து தப்பியோடிவிட்டனர். ஆயுதமேந்திய கொள்ளை மற்றும் கொலைக் குற்றவாளிகள் இருவர் மீதும் பல கொள்ளை, தீவைப்பு மற்றும் கற்பழிப்பு வழக்குகள் நிலுவையில் உள்ளன என்று செய்தி தொகுப்பாளர் கூறினார்.
இரண்டு குற்றவாளிகளும் நேராக அவரை நோக்கி செல்வது போல் கத்தினார்.
"எங்கள் ஆதாரங்களின்படி, இரண்டு காவலர்களைக் கொன்று பலரைக் காயப்படுத்திவிட்டு அவர்கள் நேற்றிரவு தப்பிவிட்டனர். சிறை மற்றும் காவல் துறையினர் இதை மூடிமறைக்க முயன்றனர், அறிவிப்பாளர் அழுத்தமாக கத்தினார்.
இருவரையும் ஆயுதமேந்திய காவலர்கள் பல குழுக்கள் தேடி வருவதாகவும், விரைவில் அவர்களைப் பிடிப்பதில் நம்பிக்கை இருப்பதாகவும் காவல் துறையின் செய்தித் தொடர்பாளர் கூறியுள்ளார். அவர்களின் படங்கள் தற்போது திரையில் உள்ளன; யாரேனும் அவர்களைப் பற்றி ஏதேனும் தகவல் தெரிந்தால், தயவுசெய்து எங்களை தொடர்பு கொள்ளவும். போலீஸ் அதிகாரி..." அறிவித்தார்.
இருவரின் முகத்தை பார்ப்பதற்கு மிகவும் பயமாக இருந்தது. நான் விரும்பும் சேனல்க்கு மாறுவதற்கு முன் ஒரு நிமிடம் செய்திகளைப் பார்த்தேன். டீவியைப் பார்த்துக்கொண்டே இரண்டு மணி நேரம் ஓய்வெடுத்து இரவு உணவு சாப்பிட்டேன். அதன் பிறகு, நான் டிவியை அணைத்துவிட்டு மாடிக்கு என் படுக்கையறைக்குச் சென்று மீண்டும் படிக்கத் தொடங்கினேன்.
எப்போ தூங்குனேன் என்று தெரியவில்லை மேசையில் தூங்கிவிட்டேன், கீழே வரவேற்பறையில் இருந்து ஏதோ சத்தம் கேட்டு எழுந்தேன்.
நான் கனவு என்று நினைத்து மறுபடியும் தூங்கினேன், ஆனால் மறுபடியும் அதே சத்தம் கேட்டது. டி-ஷர்ட் மற்றும் ஷார்ட்ஸ் அணிந்திருந்த நான் தூங்கிவிட்டேன் என்பதை உணர சிறிது நேரம் பிடித்தது.
அடர்ந்த இருட்டில் அமைதியாக படிக்கட்டில் இறங்கினேன். அருகிலுள்ள லைட் சுவிட்ச் சமையலறையில் இருந்தது, எனக்கு இருட்டு என் கண்ணனுக்கு பழகிடுச்சு நான் எங்கயும் மோதாம சமயலறைக்கு கிட்ட போறப்ப, ஒரு ஆளோட குரல் கேட்டது.
"ஓய்... வீட்டில் யாரும் இல்லைனு நினைக்கிறேன்..." என்று ஒருத்தன் சொன்னதைக் கேட்டேன். கம்மலான சத்தத்தில் பேசினாலும், குரலின் கரடுமுரடான தன்மை தெரிந்தது. இரவின் நிசப்தத்தில், நான் அவர்கள் பேசுறது தெளிவாகக் கேட்டேன்.
ஆமா நானும் அப்படித்தான் நினைக்கிறேன். பார்க்கிங் கூட காலியாக இருக்கு." இன்னொருவர் சொல்வதைக் கேட்டேன். முதல் ஆளு பேசுற மாதிரி, அவனது குரலும் முரட்டுத்தனமாக இருந்தது.
"இங்கே நாம இரவைக் கழிப்போம்.... கொஞ்ச நாள் இங்கே இருக்கலாம் ரெண்டு நாளைக்கு அப்புறம் போயிடலாம்னு நினைக்கிறேன்."
யாரோ திருடன் என் வீட்டுக்குள் நுழைந்து விட்டார்கள் என்று என் தொண்டை வறண்டு போனது, என்னால் முடிந்தவரை அமைதியாகவும் சமையலறை கவுண்டருக்குப் பின்னால் ஒளிந்துகொள்வதே பாதுகாப்பு.
"ஓவ்வ்வ்வ்..." ஆண்களில் ஒருவர் முணுமுணுப்பது கேட்டது.
என்னாச்சு????????
அந்த போலீஸ் துரத்தும் பொது தடுமாறி பொய் கீழே விழுகுறப்ப கால் முட்டியில் அடிப்பட்டுடுச்சு..
"ஓய் ஃபாஹிம்... கால்ல பாரு ரத்தம் இரு நான் பொய் ஏதும் மருந்து இருக்கானு பாக்குறேன் என்று இன்னொரு ஆளு குரல் சத்தம் மேலும் தெளிவாகிக்கொண்டே இருந்ததால் அவன் சமையலறையை நெருங்கிவிட்டான் என்பது எனக்குத் தெரியவந்தது.
‘’தவமணி லைட் ஆண் பண்ணிட்டு போடா புண்டை கால் வலிக்குது.’’ முதல் மனிதன் மீண்டும் புலம்பினான்.
அந்த பயங்கர நிலையிலும், அந்தப் பெயர்களை நான் எங்கே கேட்டேன் என்பதை நினைவுபடுத்த முயற்சித்தேன். சில வினாடிகளுக்குப் பிறகு தான் என் நினைவுக்கு வந்தது, மாலையில் டிவியில் இருந்த அதே கொள்ளையர்கள் அவர்கள் என்பதை நான் நினைவுக்கு வந்தது. சிறையில் இருந்து தப்பிய கொள்ளையர்கள். |
