అత్తగారి కథలు - మొదటి పరిచయం

[k3vv3]

వచ్చే వారం నుండి....

అత్తా కోడళ్ళ రుసరుసలు, దెప్పిపోట్ల కథలు

రచయిత: శ్రీమతి జయ గారు

[Introvert1145]

Nice...

[k3vv3]

కార్ పేరు 'రమణి'
అత్తగారి కథలు - పార్ట్ 1
రచన: L. V. జయ





సమర్థ్ కి కార్లంటే చాలా ఇష్టం. వాళ్ళ అమ్మ రాధని ఎన్ని సార్లు కార్ కొనుక్కుంటాను అని అడిగినా, "ఒక్కడివే కదా ఉంటావ్. నీకెందుకు ఇప్పుడు కార్" అంటూ ఒప్పుకోలేదు. 



సమర్థ్ కి పెళ్లి నిశ్చయం అయ్యాక, భార్య ఇంటికి వచ్చేలోగా, ఎలాగైనా కార్ కొనుక్కోవాలని అనుకున్నాడు. అమ్మ రాధని, తండ్రి మాణిక్యాలరావుని మళ్ళీ అడిగాడు. 



"పెళ్లి నిశ్చయం అయ్యింది కదా. పెళ్లి అయ్యే లోపల కార్ కొని, వచ్చిన అమ్మయిని కార్ లో తిప్పుతావ్. అందుకేగా? " అంది రాధ కోపంగా. 



"అది కాదమ్మా. మీ కోసమే కొనాలనుకుంటున్నాను. ఆ అమ్మాయి వచ్చేటప్పటికే, మన దగ్గర కార్ ఉందనుకో, కార్ మీ ఇద్దరిది అనుకుంటుంది. అదే పెళ్లి అయ్యాక, కొన్నాను అనుకో.. తనకోసం కొన్నాను అనుకుంటుంది" అని ఏదో ఒకటి చెప్పి, ఒప్పించటానికి ప్రయత్నించాడు సమర్థ్. 



సమర్థ్ తన కోసం కార్ కొంటాను అనడం నచ్చింది రాధ కి. 'నిజమే, పెళ్లి అయ్యాక కొంటే, తన కోసమే కార్ కొన్నాడు అనుకుంటుంది ఆ వచ్చే అమ్మాయి. నన్ను ఎక్కనిస్తుందో లేదో?'. "సరే. కొను" అని చెపుదాం అనుకుంది. 



కొడుకుని కార్ కొనమని చెప్పాలని మాణిక్యాలరావు కి ఉంది. ఇంటికి కార్ వస్తే, తను కూడా అందులో తిరగచ్చు, నడపచ్చు అనుకున్నాడు. కానీ భార్య కి భయపడి, "ఇప్పటికే ఇంటి కోసం లోన్ తీసుకున్నావ్. కార్ కోసం కూడా తీసుకుంటే అప్పుల అప్పారావు అయిపోతావ్ రా. వద్దు" అని చెప్పాడు. 



"కార్ కొను" అని చెపుదాం అనుకున్న రాధ చెప్పలేక పోయింది. భర్త, లోన్ ల గురించి గుర్తు చేసేటప్పటికీ, కొడుకుకి లోన్లు ఎక్కువ అయిపోతాయని అలోచించి వద్దంది. 



సమర్థ్ కి పెళ్లి అయ్యి, భార్య ఇంటికి వచ్చింది. తనకున్న బైక్ మీద భార్యతో తిరగడం బాగుంది కానీ, కార్ కొనుక్కోవాలన్న కోరిక మాత్రం ఇంకా అలానే ఉంది సమర్థ్ కి. ఇక, ఎలాగైనా కార్ కొనాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. తన భార్య జాగృతి పుట్టినరోజున, "పద. నీకో మంచి గిఫ్ట్ కొంటాను. " అని, కార్ షోరూం కి తీసుకుని వెళ్ళాడు. 



"బర్త్డే గిఫ్ట్ గా, కారా!!! " నమ్మలేకపోయింది జాగృతి. 



"పెళ్లి అయిన తరువాత, ఇదే నీ మొదటి పుట్టినరోజు. ఎప్పటికీ గుర్తు ఉండిపోవాలి మరి. " అన్నాడు. జాగృతి మురిసిపోయింది. 



కార్లు అన్నీ చూసి, " నీకు ఏది నచ్చిందో చెప్పు. అది కొంటాను. " అన్నాడు జాగృతి తో. 



'తెలుపు రంగు అంటే నాకు ఇష్టం' అని చెప్దామనుకుంది. కానీ, అప్పటికే, ఒక తెల్ల రంగు కార్ చూపించి, "మనుషులు తెల్ల రంగు కార్ ఎలా కొంటారో. అంబులెన్సు లో తిరుగుతున్న ఫీలింగ్ వస్తుంది నాకు" అని అనడంతో చెప్పలేకపోయింది. "మీ ఇష్టం" అంది. 



ఎర్ర రంగు కార్ కొని, కీస్ తెచ్చి, జాగృతి చేతిలో పెట్టాడు సమర్థ్. "ఇదిగో. నీ బర్త్డే గిఫ్ట్. నచ్చిందా? ఇప్పుడు, నువ్వు కార్ ఓనర్ వి" అని అన్నాడు సమర్థ్. 



"కార్ ఓనర్ ని నేను కాదు. మనం" అంది జాగృతి. పెళ్లి అయిన కొన్ని నెలలలోనే, అంత పెద్ద గిఫ్ట్ ని భర్త ఇచ్చినందుకు చాలా సంతోషపడింది. 



"ముందు, గుడిలో పూజ చేయించి, తరువాత హోటల్ కి వెళ్దాం" అన్నాడు సమర్థ్. 



గుడికి వెళ్తూ, రాధ, మాణిక్యాలరావు లకు ఫోన్ చేసాడు సమర్థ్. "అమ్మా, నాన్నా. ఈ రోజు ఒక కొత్త కార్ కొన్నాను. " అని సంతోషంగా చెప్పాడు. 

[k3vv3]

"నీ కోసమే కొనుక్కుని ఉంటావ్. కొన్నది నీకు ఇష్టమైన ఎర్ర కారేనా?" అడిగాడు మాణిక్యాలరావు. ఆశ్చర్యంగా, భర్తని చూసింది జాగృతి. 'తన కోసం ఎర్ర కార్ కొనుక్కుంటూ, నా కోసం కొన్నాను అని ఎందుకు చెప్పాడు ?' జాగృతి కి వాళ్ళ సంభాషణ అర్ధం కాలేదు. 



"నాకు తెలుసు. వీడు మన కోసం కొనలేదు. వాళ్ళ ఆవిడ కోసం కొన్నాడు. ఈ రోజు ఆవిడ పుట్టినరోజు కూడా కదా. అందుకే పెళ్ళాం, బెల్లం అన్నారు " అంది రాధ. 



'కార్ కొనమని నేనేమి అడగలేదు కదా? ఈవిడ నన్ను ఎందుకు అంటున్నారు?' అని బాధపడింది జాగృతి. 



సమర్థ్ పక్కనే జాగృతి కూర్చుని ఉందని, అంతా వింటోందన్న విషయం వాళ్ళకి తెలియదు. ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుంటే, ఇంకేం అనేస్తారో అన్న భయంతో, "పూజ చేయించటానికి తీసుకుని వెళ్తున్నాను. ఇంక ఉంటాను" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు సమర్థ్. 



పూజ చేయించిన తరువాత, హోటల్ కి వెళ్లారు. ఇద్దరూ ఒకరితో ఒకరు ఏమి మాట్లాడుకోలేదు. ఎవరికి కావాల్సింది వాళ్ళు ఆర్డర్ చేసుకుని, తిని వచ్చారు. 



తనకి ఇష్టమైన కార్ కొన్న ఆనందం సమర్థ్ కి, పుట్టినరోజున గిఫ్ట్ వచ్చిన ఆనందం జాగృతి కి కాసేపు కూడా మిగలలేదు. 



మర్నాడు, ఉదయం ఇద్దరూ కొత్త కార్ లో ఆఫీస్ లకి వెళ్లారు. ఇద్దరూ ముభావంగానే ఉన్నారు. ఆఫీస్ నుండి వచ్చేటప్పుడు, కార్ వెనక రాసి ఉన్నది చూసింది జాగృతి. 



ఇంగ్లీష్ లో రమణి అని రాసి ఉంది. 'ఆర్', 'ఎమ్' పెద్ద అక్షరాల్లో, మిగిలినవి అన్నీ చిన్న అక్షరాల్లో ఉన్నాయి. జాగృతి కి విషయం మొత్తం అర్ధం అయ్యింది. రమణి అని ఎందుకు కార్ మీద రాసుందో కూడా తెలిసింది. 



కార్ లో కూర్చుని, "ఇంతకీ కార్ ఎవరి కోసం కొన్నానని చెప్పారు?" అని సమర్థ్ ని అడిగింది జాగృతి. 



"నీ కోసమే. " అన్నాడు సమర్థ్. 'ఈయనకి నారదముని అని పేరు పెట్టాల్సింది. అనవసరంగా సమర్థ్ అని పెట్టారు. ' అని మనసులో తిట్టుకుంది. 
 
"ఈ రోజు అత్తయ్యతో, మావయ్యతో మాట్లాడారా?" అని అడిగింది. అవునని చెప్పాడు సమర్థ్. 



"అవునూ. రమణి ఎవరు? " అని అడిగింది జాగృతి. రమణి ఎవరో తనకి తెలిసినా, సమర్థ్ ఏంచెప్తాడో అని అడిగింది. 



"వెనక ఉన్న స్టిక్కర్ చూసేసావా? రమణి, నా పాత ఫ్రెండ్ పేరు. కార్ కి పెట్టుకున్నాను?" అన్నాడు జాగృతిని ఏడిపిస్తూ. 



"ఓహ్. మీ పాత ఫ్రెండ్ పేరు రమణి. అంటే రాధ + మాణిక్యాలరావు. అంతేగా" అంది జాగృతి. 



జాగృతి ని దగ్గరకి తీసుకుని, కళ్ళలోకి చూస్తూ, "అవును. కొత్త ఫ్రెండ్ పేరుని కార్ మీద రాయక్కరలేదు. తనని చూసిన మొదటి రోజే, నా గుండెల్లో రాసుకున్నాను తన పేరుని". అన్నాడు సమర్థ్. 



"ఏ సినిమాలో డైలాగు ఇది?" అంది జాగృతి కోపంగా. 



కొన్ని నెలల తరువాత, 'రమణి' అని పేరుగల కారు 'ర'మణి' దగ్గరికి వెళ్ళిపోయింది. 

[k3vv3]

దుబారా ఖర్చులు
అత్తగారి కథలు - పార్ట్ 2
రచన: L. V. జయ
[font="var(--ricos-font-family,unset)", serif][/font]

సమర్థ్ కి కూతురు పుట్టాక, కొత్త ఇల్లు అద్దెకి తీసుకున్నాడు. కొత్త ఇంటికి మొదటి సారి వచ్చిన సమర్థ్ వాళ్ళ అమ్మ రాధ, వస్తూనే ఇల్లంతా తిరిగి చూసి, "ఇంత పెద్ద ఇల్లు ఎందుకురా? దుబారా ఖర్చు. ముందున్న ఇంట్లోనే ఉండచ్చు కదా" అంది.



"ఆ సింగల్ బెడ్ రూమ్ ఇల్లు ఇప్పుడు సరిపోదు కదమ్మా. అందుకని, ఈ రెండు 2 బెడ్ రూమ్ లు ఉన్న ఇల్లు తీసుకున్నాను" అన్నాడు సమర్థ్. 



"మీ ఆవిడ అడిగిందా ఈ ఇల్లు తీసుకోమని." అంది కోడలు జాగృతిని చూస్తూ. లేదని చెప్పాడు సమర్థ్. 



"బాగా వెనకేసుకొస్తున్నావ్ మీ ఆవిడని. ఇంటినిండా అక్కరలేని వస్తువులే ఉన్నాయి. దుబారా ఖర్చులు." అంది జాగృతిని కోపంగా చూస్తూ, కొడుకుతో నెమ్మదిగా, "కూతురు కూడా వచ్చింది కదా ఇప్పుడు. ఇంకా ఖర్చు పెరుగుతుంది. జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి." అని చెప్పింది రాధ. 



"నువ్వు వచ్చావు కదా. అన్నీ దగ్గరుండి నేర్పించు" అని రాధ కి చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు సమర్థ్.



సమర్థ్, బయటకి వెళ్ళగానే, తనకి వచ్చిన అవకాశాన్ని సద్వినియోగం చేసుకోవడం మొదలు పెట్టింది రాధ. 



"నా కూతురి ఇంట్లో, కర్టెన్స్, బెడ్ పక్కన మాట్స్ ఉన్నాయని, నువ్వు కూడా కొనేసి ఉంటావ్. నా కూతురుకి, నీకు పోలికా?" అంది జాగృతి తో. జాగృతి, రాధ ని చూసి, ఊరుకుంది. 



'అవసరమైన వస్తువులు, పిల్లలు ఆడుకునే బొమ్మలు తప్ప ఇంకేమి లేవు ఈ ఇంట్లో. అయినా అత్తగారు ఎందుకు ఎప్పుడూ తిడుతూ ఉంటారో' అనుకుంది జాగృతి.



జాగృతి అంటే ముందు నుండి ఇష్టం లేదు రాధ కి. జాగృతిని, ఎప్పుడూ ఎదో ఒకదానికి తిడుతూనే ఉంటుంది. జాగృతి కి కూతురు పుట్టాక, తన కొడుకు, తనకి దూరం అయిపోతాడు అనిపించి, జాగృతి మీద ఇంకా కోపం పెరిగిపోయింది రాధకి.



"లేచాక కాలు కిందపెట్టలేదేమో సుకుమారి. బెడ్ పక్కన మాట్స్ వేసుకుంది. నా కూతుర్ని, నేను కాలు కిందపెట్టకుండా పెంచాను. అది ఏదైనా కొనుకుంటుంది. నీకు ఎందుకు?" అంది రాధ.



'నిజంగానే ఈవిడ కర్టెన్స్, మాట్స్ గురించే తిడుతున్నారా? లేక వాళ్ళ కూతురిలా నేను ఉండకూడదు అంటున్నారా?' అర్ధం కాలేదు జాగృతి కి. 



"నీలాగ, బాగ్ ఊపుకుంటూ ఆఫీస్ కి వెళ్లిపోదు నా కూతురు. ఇంట్లోనే ఉంటూ, భర్తని, పిల్లల్ని చక్కగా చూసుకుంటుంది. కాబట్టి, దాని భర్త, దానికి కావాల్సినవి కొంటాడు. నీకెందుకు ఇవన్నీ?" అంది రాధ.



'ఈవిడ వెళ్ళనిస్తే కదా బాగ్ ఊపుకుంటూ ఆఫీస్ కి వెళ్ళడానికి. ఎప్పుడో మాన్పించింది కదా. ఇంకా తిడుతోందేంటి ఈవిడ? ' అని అనుకుంది జాగృతి.



జాగృతి, పెద్ద IT కంపెనీ లో ఉద్యోగం చేసేది. కంపెనీ వాళ్ళు, జాగృతి తెలివితేటల్ని చూసి, అమెరికా పంపారు. అక్కడ, కొన్నాళ్ళు చేసి వచ్చింది. పెళ్లి అయ్యాక కూడా మళ్ళీ పంపిస్తామన్నారు. ఆ విషయం తెలిసినప్పటినుండి, జాగృతిని ఉద్యోగం మానెయ్యమని తిడుతూనే ఉంది రాధ. జాగృతి కి ప్రెగ్నన్సీ వచ్చాక, ఆఫీస్ కి వెళ్లనివ్వకుండా చేసి, వేరే ఊళ్ళో వున్న, వాళ్ళ అమ్మ ఇంటికి పంపేసింది రాధ. జాగృతి కి, ఉద్యోగం మానెయ్యాల్సి వచ్చింది. 



"ఏ లోకంలో ఉన్నావ్? నేను చెప్పేది వింటున్నావా? " అత్తగారి మాటలకి, ఆలోచన నుండి బయటకి వచ్చింది జాగృతి. 



"నా కూతురు ఇంట్లో, రేపు కిట్టి పార్టీ ఉంది. ఫ్రెండ్స్ అందరిని పిలిచి, భోజనం పెడుతోంది. ఇద్దరు పిల్లలతో చేసుకోగలదో లేదో? నేను వెళ్తాను సాయానికి. అవునూ, నీకేమైనా కిట్టి పార్టీ లాంటి అలవాట్లు ఉన్నాయా?" అని అడిగింది రాధ. లేదని చెప్పింది జాగృతి. 



"అలాంటివేమీ పెట్టుకోకు. దుబారా ఖర్చు." అంది రాధ. 



' కూతురికి అలాంటి అలవాట్లు ఉంటే దుబారా ఖర్చు కాదనుకుంటా' అనుకుంది జాగృతి.



"దాని ఫ్రెండ్స్ అందరూ రకరకాల బట్టలు వేసుకుని వస్తారు. నా కూతురు అందరికంటే, స్పెషల్గా ఉండాలని, పట్టు లంగా, జాకెట్టు కుట్టించి తెచ్చాను. బుట్ట చేతులు కూడా పెట్టించాను. చిన్నప్పుడు ఎప్పుడో వేసుకునేది ఇలాంటివి. మళ్ళీ వేసుకునే అవకాశం వస్తుందో రాదో."అంటూ లంగా, జాకెట్టు చూసి మురిసిపోయింది రాధ. "అయినా, అది ఏం వేసుకున్నా అందంగా ఉంటుంది. నీలా కాదు." అంది. 



ఆవిడ మాటల్ని తట్టుకోలేక, కూతుర్ని తీసుకుని తన రూమ్ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది జాగృతి. 



"నువ్వు అనవసరంగా ఎక్కువ బట్టలు కొనకు. దుబారా ఖర్చు" అని వెనకనుంచి అంటున్న అత్తగారి మాటలు వినపడ్డాయి జాగృతి కి. 



'ఈవిడ ఏమీ మారలేదు. కూతురి గురించి గొప్పగా చెప్తూ, కోడలిని తిట్టాలి. అదే ఈవిడ లక్ష్యం.' అనుకుంది జాగృతి. 

[k3vv3]

కూతుర్ని పడుకోబెట్టి, వంటచెయ్యడానికి వెళ్ళింది జాగృతి. రాధ కూడా వెనకాలే, వంటిట్లోకి వచ్చి, "ఎన్ని సామానులో? ఇకముందు నువ్వు ఒక్క చెంచా కొన్నా నాకు తెలియకుండా కొనడానికి వీల్లేదు" అని గట్టిగా అరిచి చెప్పింది రాధ. ఆవిడ అరుపుకి, తుళ్ళిపడింది జాగృతి.



జాగృతి తీసిన కూరల్ని వెనక్కి పెట్టించి, వేరే కూరలు తీసింది రాధ. ఒక అగ్గిపుల్లతో, 3 స్టవ్ లు వెలిగించి, "చూడు, ఇలా పొదుపు చెయ్యాలి. దుబారా ఖర్చులు చెయ్యకూడదు" అంది నెమ్మదిగా. 'ఈవిడేంటి? ఇంతలోనే గొంతు మార్చేసింది?' అనుకుంది జాగృతి. 



అప్పుడే, సమర్థ్ వంటిటి వైపు రావడం చూసి, 'ఓహ్. అందుకా ఈవిడ అగ్గిపుల్లతో పొదుపు పాఠాలు నేర్పుతోంది' అనుకుంది జాగృతి. 



"ఈ రోజు నుండి నా కొడుకుకి నేను వండిపెడతాను. నీ వంట తిని సన్నగా అయిపోయాడు" అంది రాధ కొడుకుని చూస్తూ. 



'పోనిలే. ఈవిడ వల్ల వంటపని తగ్గుతుంది.' అని సంతోషింది జాగృతి. 



అప్పటికే, స్టవ్ లు కొంతసేపటి నుండి వెలుగుతూ ఉండడం తో, వంటిల్లంతా గ్యాస్ వాసన వచ్చింది. జాగృతి కి, రాధ మాటలకి వచ్చిన తల నొప్పి, గ్యాస్ వాసన వల్ల ఇంకొంచెం పెరిగింది.



 'ఈవిడ దుబారా ఖర్చులు అని నన్ను తిడుతోంది. ఇంతసేపు గ్యాస్ పోయినా పర్వాలేదనుకుంటా.' అనుకుంది జాగృతి. 



"నా కూతురు, ఎంత బాగా వంట చేస్తుందో. నా దగ్గర ఉన్నప్పుడు ఒక్క పని కూడా నేను చేయించలేదు. ఇప్పుడు ఎంత కష్టపడుతోందో పాపం." రాధ, తన కూతురి గొప్పలు చెప్తూనే ఉంది. 



'ఈవిడ, కూతురికి ఏమీ నేర్పకుండా అత్తగారి ఇంటికి పంపచ్చు. కోడలు కొంచెం నేర్చుకుని వచ్చినా తిట్లు తప్పవు' అనుకుంది జాగృతి. 



"హోటల్స్ కి వెళ్తారు కదా మీరు?" జాగృతిని అడిగింది రాధ. ఏం సమాధానం చెప్పలేదు జాగృతి. సమాధానం చెప్పినా రాధ వినదు. అనాల్సినవి, అనేస్తుంది. 



"మీలా ప్రతి వారం హోటల్ కి వెళ్ళరు వాళ్ళు. ఎదో వారానికి ఒక్కసారో, రెండు సార్లో వెళ్తారు. వారం అంతా కష్టపడుతుంది కదా, అందుకు వాళ్ళ ఆయన హోటల్స్ కి తీసుకుని వెళ్తాడు. నువ్వేం వెళ్ళక్కరలేదు." అంది. 



రోజంతా, కూతురి గురించి ఎదో ఒకటి చెప్తూ, జాగృతిని తిడుతూ గడిపింది రాధ. 
 
ఆ రోజు రాత్రి, జాగృతి మొహం చూసి, "ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఉండేదానివి. ఏమైంది నీకు? ఈ రోజు ఇలా ఉన్నావ్?" అని అడిగాడు సమర్థ్. అత్తగారు ఉదయం తిడుతున్న విషయం చెప్పాలనుకుంది, కానీ, సమర్థ్ ఏమంటాడో అని చెప్పలేకపోయింది జాగృతి. 



"అమ్మ నీకు చాలా నేర్పానని చెప్పింది. ఏం నేర్పింది?" అని అడిగాడు.



"ముందు నేనొకటి అడుగుతాను. దానికి సమాధానం చెప్పండి. అప్పుడు చెప్తాను" అంది జాగృతి. సరే నన్నాడు సమర్థ్.



"ఒకరు, ప్రతి వారం హోటల్ కి వెళ్లి తింటారు. ఒకరు, వారానికి ఒక్కటి, రెండుసార్లు హోటల్ కి వెళ్లి తింటారు. ఇద్దరిలో ఎవరు ఎక్కువ సార్లు హోటల్ కి వెళ్తున్నట్టు? " అని నవ్వుతూ అడిగింది జాగృతి.



"రెండో వాళ్ళేగా. ఇంతకీ అమ్మ ఏం చెప్పిందో చెప్పు" కుతూహలంగా అడిగాడు సమర్థ్.



"మీ అక్క గురించి చాలా చెప్పారు. ఆవిడలా నన్ను ఉండద్దు అన్నారు. ఆవిడ ఇంట్లో ఉన్నవి, మన ఇంట్లో ఉంటే, వాటిని దుబారా ఖర్చు అన్నారు. ఆవిడలా కిట్టిపార్టీలు పెట్టకూడదని, ఆవిడలా బట్టల్ని ఒక్కసారి వాడి, వదిలెయ్యకూడదని, ఆవిడలా బట్టలకి అనవసరంగా డబ్బులు వేస్ట్ చెయ్యకూడదని, వాళ్ళలా ప్రతివారం హోటల్ కి వెళ్లకూడదని చెప్పారు. వదిన గురించి చెప్తూ, నాకు ఎన్నో విషయాలు నేర్పించారు" అంది జాగృతి నవ్వుతూ. 



ఆ నవ్వులో, బాధ కనపడింది సమర్థ్ కి. జాగృతి, తనకి కనపకుండా కళ్ళు తుడుచుకోవడం చూసాడు సమర్థ్.
జరిగినదంతా అర్ధం అయ్యింది సమర్థ్ కి. రాధ, జాగృతి తో మాట్లాడేతీరు, ప్రవర్తిస్తున్న విధానాన్ని చూసాడు సమర్థ్. 



'కూతురికి, కోడలికి పోలిక పెట్టిందన్నమాట అమ్మ. ఇంట్లో ఉండే కూతురు గొప్ప. బాగా చదువుకుని, సంపాదించగలిగి ఉండి, ఉద్యోగం చేయొద్దంటే, మానేసిన కోడలు గొప్ప కాదు. కూతురికి అన్నీ సంతోషాలు ఉండాలి. కోడలికి ఉండకూడదు.జాగృతి, ఈ విషయాన్ని దాచి, అమ్మ దగ్గర చాలా నేర్చుకున్నానని చెప్పింది' అనుకున్నాడు. 



"దుబారా ఖర్చులు పెడుతున్నావ్ అని అమ్మ అనడం విన్నాను. బాధపడకు. నువ్వేం పెట్టటం లేదు. ఒక చెంచా కూడా ఆవిడకి తెలియకుండా కొనద్దు అని చెప్పింది కదా. రేపు బయటకి వెళ్తున్నప్పుడు, ఒక చెంచా కొనుక్కుని వస్తాను అని చెప్పిరా. ఏమంటుందో చూద్దాం" అన్నాడు. 



'ఆవిడ నా మీద అరవడం సమర్థ్ విన్నాడన్నమాట. అయినా ఏం లాభం? అమ్మకి ఏమీ చెప్పడు. ' అనుకుంది జాగృతి. 



ఎన్ని తిట్లు తిన్నా, ఎవరి గురించి చెడు చెప్పలేదు జాగృతి. 
జాగృతి మీద ఉన్న ఇష్టం, ఇంకా పెరిగింది సమర్థ్ కి.
***

[k3vv3]

పెళ్ళి సంబంధంలో ట్విస్ట్

(అత్తగారి కథలు - పార్ట్ 3)
రచన: L. V. జయ
 
సమర్థ్ కి పెళ్ళి చెయ్యాలి అని నిర్ణయించుకుంది వాళ్ళ అమ్మ రాధ. కొడుకు వివరాల్ని మాట్రిమోనీ లో ఇస్తూ, ఇంజనీరింగ్ చదివి, అందంగా, తెల్లగా, సన్నగా ఉండే అమ్మాయిని చూడమని చెప్పింది. కొడుకు, మంచి కాలేజీలో MBA చేసి, ఉద్యోగం చేస్తున్నా, ఇంజనీరింగ్ చదవలేదన్న బాధ ఉండిపోయింది రాధకి. వచ్చే కోడలు అయినా ఇంజనీర్ అయ్యి ఉండాలి అనుకుంది. 



"ఆనందరావు వాళ్ళ అమ్మాయి చంద్రిక కి, మీ అబ్బాయికి చదువు, ఉద్యోగం అన్నీ సరిపోతున్నాయి. ఫోటో, జాతకాలు పంపించమని వాళ్లతో చెప్పమంటారా?" అని మాట్రిమోనీ వాళ్ళ నుండి ఫోన్ వచ్చింది రాధకి. 



"ఆనందరావుగారిని మా ఇంటికి రమ్మని చెప్పండి. కలిసినట్టు ఉంటుంది, ఇక్కడే మాట్లాడుకోవచ్చు" అని చెప్పింది రాధ. 



ఫోటో, జాతకం తీసుకుని రాధ ఇంటికి వెళ్ళాడు ఆనందరావు. చంద్రిక ఫోటో చూసిన రాధ, "అమ్మాయి తెల్లగా ఉంటుంది అని అన్నారు. ఫొటోలో చూస్తే అలా అనిపించటం లేదు" అని అనుమానంగా అడిగింది. 



"మా అమ్మాయి, నాలా చామనచాయగా ఉంటుంది అండి" అన్నాడు ఆనందరావు. 



"మీలా అంటే నలుపే అన్నమాట" అంది రాధ. 



తన కూతుర్ని, తనని నల్లగా ఉన్నారని రాధ అనడం నచ్చలేదు ఆనందరావుకి. కోపాన్ని అణచుకుంటూ, "మరి, మీ అబ్బాయి చామనఛాయగా ఉంటాడని అన్నారు. ఉంటాడా మరి?" అన్నాడు రాధతో. 



పెళ్ళి సంబంధం కోసం వచ్చిన అమ్మాయి తండ్రి, ఇలా అడగడం నచ్చలేదు రాధకి. "మేము తెల్లగా ఉండే అమ్మాయి కోసం చూస్తున్నాం. పుట్టే పిల్లలు తెల్లగా పుట్టాలి కదా. మాకు చామనచాయ పిల్ల వద్దు. మేము వేరే సంబంధం చూసుకుంటాం. " అని చెప్పింది. 



'వీళ్లు, వీళ్ల పిల్లలు ఎలా ఉన్నా పర్వాలేదు కానీ వచ్చే కోడలు, పుట్టబోయే మనవలు మాత్రం తెల్లగా ఉండాలి. వీళ్ళ అబ్బాయి ఇంజనీరింగ్ చదవకపోయినా, ఇంజనీరింగ్ చదివిన కోడలు కావాలి. ఏం మనుషుల్లో ?' అని మనసులో అనుకున్నాడు ఆనందరావు. 



లేచి, వెళ్ళిపోతూ, ఎదో గుర్తు వచ్చినట్టు ఆగాడు. 'అబ్బాయి MBA చేసాడు. మంచి ఉద్యోగమే చేస్తున్నాడు. ఈవిడ ఆలోచనలు ఎలా ఉన్నా, అబ్బాయి మంచివాడేనేమో. ఈ సంబంధం ఎందుకు వదులుకోవడం? జాగృతి ని చూడమని చెప్దామ్' అనుకుని, "నా కజిన్ వాళ్ళ అమ్మాయి ఉంది. తెల్లగా ఉంటుంది. ఇంజనీరింగ్ చదివింది. మీరు చూస్తానంటే, తన వివరాలు పంపమంటాను" అన్నాడు రాధతో. సరేనంది రాధ. 



ఇది జరుగుతున్న సమయంలో, చంద్రిక తనతో పాటు పనిచేస్తున్న ఒక అబ్బాయిని తీసుకువచ్చి, జాగృతి కి పరిచయం చేసింది. "ఇతను పవన్. మా ఆఫీస్ లోనే చేస్తున్నాడు. నన్ను ఇష్టపడుతున్నానని చెప్పాడు. పెళ్ళి చేసుకుంటే, నన్ను తప్ప ఇంకెవ్వరిని చేసుకోను అంటున్నాడు. నాకు కూడా తనంటే ఇష్టం. " అని చెప్పింది. 



జాగృతి, చంద్రిక చెన్నై లో ఉద్యోగం చేస్తున్నారు. 'చంద్రిక కి ఉద్యోగం వచ్చి, జాగృతితో పాటు ఉంటూ ఆరు నెలలు కూడా కాలేదు. అప్పుడే ప్రేమ, పెళ్ళి అంటోంది ఏమిటి?' అనుకుంది జాగృతి. "పవన్ నీకు ముందునుండే తెలుసా?" అని చంద్రికని అడిగింది. 



"లేదు. ఆఫీస్ లో జాయిన్ అయ్యాకే పరిచయం అయ్యాడు. " అంది చంద్రిక. 



"బాబాయ్ కి, పిన్నికి ఈ విషయం చెప్పావా మరి?" అని అడిగింది జాగృతి. 



"నాన్నగారికి చెప్పాలంటే భయంగా ఉంది జాగృతి. నువ్వే చెప్పాలి. " అంది చంద్రిక. 



"నీ విషయం నువ్వు చెప్తేనే బాగుంటుంది చంద్రిక. నువ్వు బాబాయ్ తో చెప్తున్నప్పుడు, నేను నీతోనే ఉంటాను. చూద్దాం ఏమంటారో" అంది జాగృతి. 



చంద్రిక ప్రేమ విషయం తెలిసి, కోపంతో ఊగిపోయాడు ఆనందరావు. "ఇక్కడ నీ కోసం నేను సంబంధాలు చూస్తున్నాను. నల్లగా ఉంది అని అందరూ వద్దంటుంటే, నువ్వు అక్కడ ఉద్యోగానికని వెళ్లి, ఇలాంటి పనులు చేస్తావా? మంచి సంబంధాలు వస్తాయా ఇంక?" అంటూ అరిచాడు. 



"ఒకసారి పవన్ తో మాట్లాడండి బాబాయ్. చంద్రిక ఇష్టపడుతోంది కదా. " అని బతిమాలుకుంది జాగృతి. 



ఆనందరావు చెన్నై బయలుదేరి వెళ్లి, పవన్ ని కలిసాడు. "ఏం నచ్చింది ఈ అబ్బాయిలో నీకు?" అని కోపంగా అడిగాడు. 



ఆనందరావు ఎందుకు అలా అడిగాడో అర్ధం అయ్యింది చంద్రికకి. "రంగులో ఏముంది నాన్నగారు? నేను కూడా రంగు తక్కువే కదా. పవన్ చాలా మంచివాడు. ఒప్పుకోండి. ప్లీజ్" అని బతిమాలుకుంది చంద్రిక. 



కాసేపు అలోచించి, "మీ ఇంట్లోవాళ్ళకి తెలుసా ఈ విషయం?" అని పవన్ ని అడిగాడు ఆనందరావు. 



"తెలుసండి. వాళ్ళు మా పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నారు" అని చెప్పాడు పవన్. 



"ఏం చదువుకున్నావ్ నువ్వు ? నీ సర్టిఫికెట్స్ అన్నీ తీసుకువచ్చి, రేపు నన్ను కలువు. అప్పడు ఆలోచిస్తాను. " అని అన్నాడు ఆనందరావు. 

[k3vv3]

పవన్ తెచ్చిన సర్టిఫికెట్స్ చూసాక, పవన్ చదువు మీద నమ్మకం కుదిరింది ఆనందరావు కి. వాళ్ళ అమ్మానాన్నలతో కూడా మాట్లాడాక, వాళ్ళకి ఇష్టమేనని తెలిసి సంతోషించాడు ఆనందరావు. పవన్ కి అభ్యంతరం చెప్పడానికి, రంగు తప్ప ఇంకేమి కారణాలు లేనందున, వాళ్ళ ఇద్దరి పెళ్ళికి ఒప్పుకున్నాడు. 



"మరి, నీ పెళ్ళి ఎప్పుడు? నువ్వూ కూడా ఎవరినైనా చూసుకున్నావా? చెప్పు. నీ పెళ్ళి కూడా చేయించేద్దాం" అని జాగృతి తో అన్నాడు ఆనందరావు. 



"నాకు పెళ్ళి చేసుకోవాలని లేదు బాబాయ్. పెళ్లంటే భయం" అంది జాగృతి. 



"అలాగే అంటావ్. జరిగే సమయం వస్తే, ఎవరు వద్దన్నా ఆగదు" అన్నాడు నవ్వుతూ. జాగృతి వివరాల్ని, సమర్థ్ వాళ్ళకి పంపిన విషయాన్ని చెప్పలేదు ఆనందరావు. 



జాగృతి ఫోటో చూసిన రాధ, "పిల్ల తెల్లగా ఉంది. కానీ, 40 ఏళ్ళు దానిలా ఉంది. ఏ స్టైల్ లేదు. వద్దని చెప్పేస్తాను" అంది సమర్థ్ తో. 



"అందరు పెళ్లికూతుర్ల ఫొటోలలాగా లేదు ఈ అమ్మాయి ఫోటో. పెళ్ళి అంటే ఇష్టం లేకుండా, బలవంతంగా తీయించుకున్నట్టు ఉంది. అందుకే, నీకలా అనిపించింది ఏమో అమ్మా. 40 ఏళ్ళు దాటినదానిలా ఏమిలేదు. సింపుల్గా ఉంది. అయినా, వెళ్లి చూస్తే తెలుస్తుందిగా ఎలా ఉంటుందో" అన్నాడు సమర్థ్. 



సమర్థ్ కి, అమ్మాయిని నచ్చిందన్న విషయం అర్ధం అయ్యి, పెళ్లిచూపులు పెట్టించమని జాగృతి వాళ్ళకి కబురుచేసింది రాధ. 



పెళ్ళి చూపులలో, జాగృతిని చూసిన సమర్థ్, "ఫోటో లో పెద్దదానిలా కనపడింది అన్నావు కానీ, డైరెక్టుగా చూస్తే 20 ఏళ్లలోపు పిల్లలా ఉంది. అవునా? నాకు అమ్మాయి నచ్చింది" అని చెప్పాడు రాధ తో. 



అందంగా, స్టైల్ గా ఉండే అమ్మాయి కోడలిగా రావాలి అనుకుంది కానీ, ఇంత సింపుల్గా ఉండే అమ్మాయి, సమర్థ్ కి నచ్చుతుంది అనుకోలేదు రాధ. 



చంద్రిక, పవన్ ప్రేమించి, పెళ్లిచేసుకున్నారు. ఆనందరావు కి, పవన్ నచ్చకపోయినా పవన్, చంద్రిక ల పెళ్ళి జరిగిపోయింది. 



జాగృతిని ఇష్టపడి పెళ్ళి చేసుకున్నాడు సమర్థ్. రాధకి, జాగృతి నచ్చకపోయినా, సమర్థ్, జాగృతి ల పెళ్ళి జరిగిపోయింది. జాగృతి ఇష్టా, అయిష్టాలని ఎవ్వరూ పట్టించుకోలేదు. 



సమర్థ్, జాగృతిల పెళ్ళిలో, సమర్థ్ ని చూసిన ఆనందరావు, 'నల్లగా, పళ్ళ మధ్యలో గ్యాప్ తో, పొట్టతో ఉన్న ఈ అబ్బాయికంటే, నా అల్లుడే బాగున్నాడు' అని తృప్తిపడ్డాడు. 



చంద్రిక పెళ్ళి ఫోటోలని చూసిన రాధ, "ఈ అమ్మాయి నల్లగా ఉందని వద్దనుకున్నాం మేము. అంతకంటే నల్లగా ఉన్న అల్లుడు వచ్చాడు మీ బాబాయికి. ప్రేమ పెళ్ళి అంట కదా. మరి, మా సంబంధం ఎందుకు కావాల్సి వచ్చిందో వాళ్ళకి?" అంది. 



సమర్థ్ వాళ్ళ సంబంధం, ముందు చంద్రిక కి వచ్చిందని, చంద్రిక నల్లగా ఉందన్న కారణం చెప్పి, వాళ్ళు తనని చూసారన్న విషయం తెలిసి ఆశ్చర్యపోయింది జాగృతి. 



'గురివిందగింజ, తనకున్న నలుపుని ఎరుగక, తాను చాలా అందంగా ఉన్నాననుకున్నట్టు, మనషులు కూడా తమలోనున్న లోపాలనెరుగక, పక్కవాళ్ళలో తప్పులు ఎంచుతూ బతికేస్తారు. ' అనుకుంది జాగృతి. 
***

[k3vv3]

మొదటి పరిచయం

 (అత్తగారి కథలు - పార్ట్ 4)
రచన: L. V. జయ

జాగృతి కి పెళ్ళై ఇరవై ఏళ్ళు అయినా, సమర్థ్ తో తనకి జరిగిన మొదటి పరిచయాన్ని మర్చిపోలేకపోయింది. 



***



"జాగృతి, నీకు ఎలాంటి అబ్బాయి కావాలని అనుకున్నావో ఈ అబ్బాయి అలాగే ఉన్నాడు. MBA చేసాడు, IT కంపెనీ లో ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు, నీకంటే సంవత్సరమే పెద్ద. " అంటూ సమర్థ్ ఫోటో ని చూపించింది జాగృతి వాళ్ళ అమ్మ లత. 



ఎలాంటి షోకులు, గొప్పలు లేకుండా హుందాగా ఉండే జాగృతికి, ఫోటో లో ఫ్రెంచ్ బియర్డ్ తో ఉన్న సమర్థ్ నచ్చలేదు. "ఇలాంటి స్టైల్స్ నాకు నచ్చవని తెలుసు కదమ్మా. అయినా ఎందుకు చూపిస్తారు" అంది జాగృతి. 



"అబ్బాయికి నువ్వు నచ్చావుట. " అంది లత. 



"అబ్బాయికి నచ్చితే సరిపోతుందా. నాకు నచ్చక్కరలేదా?" అంది జాగృతి. 



"వాళ్ళు పెళ్ళిచూపులకి వస్తున్నారు. అయినా, ఒకసారి కలిసి, మాట్లాడితే కదా అబ్బాయి ఎలాంటివాడో తెలుస్తుంది" అంటూ జాగృతిని పెళ్ళిచూపులకి ఒప్పించింది లత. 



పెళ్లిచూపులు రోజు, ఉదయంనుండి లత హడావిడి మొదలు అయ్యింది. జాగృతి రెడీ అయ్యి రాగానే, "దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకో. అంతా మంచే జరుగుతుంది. " అంది లత. 



జాగృతి దణ్ణం పెట్టుకుంటూ ఉండగా, దేవుడి రూమ్ లో వెలిగిన లైట్ ని చూసి, "చూసావా. మంచి శకునం. ఈ పెళ్లి నిశ్చయం అయిపోతే బాగుణ్ణు" అంది లత దణ్ణం పెట్టుకుంటూ. 



"అబ్బాయి, వాళ్ళ కుటుంబం ఎలాంటిదో తెలియకుండానే, పెళ్లినిశ్చయం అయిపోవాలని కోరుకుంటారేంటి?" అంటూ విసుగ్గా, బాల్కనీ లోకి వెళ్ళి కూర్చుని, పేపర్ చదువుతూ కూర్చుంది. 



ఇంటికి కొంచెం దూరంలో, ఆగిన ఆటోలోనుండి గుండుతో, పొట్టతో ఉన్న ఒకాయన దిగటం చూసింది జాగృతి. ఆయన, లేడీస్ హ్యాండ్ బ్యాగ్ ని తన భుజానికి తగిలించుకుని, ఒక ఆవిడ చేయిపట్టుకుని, జాగ్రత్తగా ఆటోలోనుండి దించారు. అడ్రెస్స్ వెతుక్కుంటూ, వాళ్ళు తమ ఇంటి వైపు వస్తుంటే, అర్ధం అయ్యింది జాగృతి కి, వాళ్ళు తనని చూడడానికి వచ్చినవాళ్లే అని.. లోపలకి వెళ్ళి, సమర్థ్ వాళ్ళు వచ్చిన విషయం లత కి చెప్పింది. 



"అబ్బాయిని చూసావా? ఎలా ఉన్నాడు?" అడిగింది లత నవ్వుతూ. 



"గుర్తుపట్టలేకపోయాను. గుండుతో ఉన్నాడు. పెళ్ళిచూపులకి అలా వస్తారా ఎవరైనా?" అంది జాగృతి లతతో. 



"స్టైల్ తో పాటు, భక్తి కూడా ఎక్కువేమో.. మంచిదే కదా. నువ్వు నీ రూంలోకి వెళ్ళి కూర్చో. పిలిచినప్పుడు రా" అని జాగృతితో అని, బయటకి వెళ్ళి, సమర్థ్ వాళ్ళని లోపలకి పిలిచి, కూర్చోబెట్టింది లత. 



జాగృతి తన రూంలో కూర్చుని, 'అమ్మకి ఈ రోజు ఏమయ్యింది. ఎందుకు ఈ రోజు జరగబోయేది అంతా మంచేనని అనుకుంటున్నారు ? ఈ అబ్బాయి నాకు ఫొటోలో నచ్చలేదు. ఇప్పుడు గుండుతో, పొట్టతో ఇంకా నచ్చలేదు. ' అనుకుంది. కొంతసేపటి తరువాత, జాగృతి రమ్మని పిలవడంతో, బయటకి వచ్చి, సమర్థ్ కి, వాళ్ళ అమ్మ రాధకి ఎదురుగా వచ్చి కూర్చుంది. 



సమర్థ్ కి, జాగృతి నచ్చింది. రాధని, జాగృతి తో మాట్లాడమని సౌంజ్ఞ చేసాడు. రాధ, ఏమీ మాట్లాడకుండా జాగృతిని తీక్షణంగా పరీక్షించింది. 



"మాట్లాడవేం? వాగే నోరు, కదిలే కాలు ఊరకనే ఉండవు అంటారుగా. " అంటూ రాధని చూసి, 
"ఓహ్. పళ్ళు తెచ్చుకోలేదా?" నవ్వుతూ అన్నాడు సమర్థ్. సమర్థ్ ని కోపంగా చూసింది రాధ. 



"అవును. తెచ్చుకోలేదు. నేను మాట్లాడాను. నువ్వే మాట్లాడుకో" అంది. 



రాధ కోపాన్ని పట్టించుకోని సమర్థ్, "మా డాడీ, నార్త్ లో చలిప్రదేశాల్లో వర్క్ చేస్తున్నారు. వింటర్ లో, అక్కడ పడే స్నో కి, చలికి తట్టుకోలేక, మా అమ్మకి పళ్ళు ఊడిపోయాయి. అమ్మది ఏజ్ ఏమీ ఎక్కువ కాదు" అన్నాడు నవ్వుతూ. 
 
'ఏమిటి? ఈ అబ్బాయి వాళ్ళ అమ్మగారి గురించి ఇలా మాట్లాడుతున్నాడు?' అనుకుంటూ, తలా పైకెత్తి, రాధని చూసింది జాగృతి. రాధకి, నోట్లో, నాలుగు పళ్ళు మాత్రమే ఉన్నాయి. 'పాపం. అందరిముందు వాళ్ళ అమ్మకి పళ్ళు లేవన్న విషయంతో పాటు, ఊడిపోవడానికి కారణం కూడా చెప్పాడు? కోపం వచ్చినట్టు ఉంది ఆవిడకి. ' అనుకుంది జాగృతి. జాగృతి తనని చూడడం చూసి, రుమాలుని నోటికి అడ్డంగా పెట్టుకుంది రాధ. 



పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకున్న లత, "ఏమైనా తీసుకోండి" అంటూ, కాఫీటేబుల్ మీద ఉంచిన తినుబండరాల్ని చూపించింది లత. 



టేబుల్ మీద ఉన్న మైసూర్ పాక్ ని, జంతికల్ని చూసిన సమర్థ్, వాళ్ళ అమ్మని చూస్తూ, "అమ్మ, పళ్ళు తెచ్చుకోవడం మర్చిపోయింది. తినలేదు. అతికితే కతకదూ అంటారు కదా. అందుకని, నేను కూడా తినను" అన్నాడు. 



'ఏమిటో ఈ అబ్బాయి? పాపం వాళ్ళ పళ్ళ గురించే చెప్పి బాధపెడుతున్నాడు' అనుకుంది జాగృతి. 



"మా అమ్మ ఏమీ మాట్లాడటం లేదు ఈ రోజు. నేను మాట్లాడచ్చా మీ అమ్మాయితో?" అన్నాడు సమర్థ్, లతతో. సరేనని, సమర్థ్ ని రూంలోకి తీసుకువెళ్ళమని జాగృతికి చెప్పింది లత. 



కొడుకు ప్రవర్తన అర్ధం కాలేదు రాధకి. 'ఎప్పుడూ నా మాటకి ఎదురుచెప్పని వీడు, ఈ రోజేమిటి? ఇలా మాట్లాడుతున్నాడు? నా పళ్ళ గురించే మాట్లాడి నా పరువుని తీస్తున్నాడు? నన్ను అస్సలు పట్టించుకోవటం లేదు. అమ్మాయితో మాట్లాడేముందు నన్ను అడగలేదు? నేను అమ్మాయిని అడగమన్నవన్నీ అడుగుతాడో లేదో?' అనుకుంది రాధ. 



జాగృతి తో మాట్లాడడానికి, రూమ్ లోకి వెళ్ళాడు సమర్థ్. సమర్థ్ కి, జాగృతి చాలా నచ్చింది. 'జాగృతి, వాళ్ళ ఫామిలీ చాలా సింపుల్ గా, డిగ్నిఫైడ్ గా ఉన్నారు. ఇలాంటి అమ్మాయి నా జీవితంలోకి వస్తే చాలా బాగుంటుంది' అనుకున్నాడు. పెళ్లంటూ చేసుకుంటే, ఈ అమ్మాయిని తప్ప ఇంకెవ్వరిని చేసుకోను అని నిర్ణయించుకున్నాడు. కానీ, రాధ అడగమన్నవి ఎలా అడగాలో అన్న భయంతో, చెమటలు పట్టాయి సమర్థ్ కి. 



మాటలు ఎలా మొదలుపెట్టాలో తెలియక, అందంగా ఉన్న జాగృతి రూమ్ చూస్తూ, "యువర్ రూమ్ ఈస్ లుకింగ్ నైస్. యు కెప్ట్ ఇట్ నైస్" అన్నాడు సమర్థ్. 



'బయట ఉన్నంతసేపు, సామెతలు చెప్పాడు. వచ్చిరాని తెలుగులో మాట్లాడాడు. ఇప్పుడు ఇంగ్లీష్ లో మొదలుపెట్టాడు ఏంటో?' అనుకుని, థాంక్స్ చెప్తూ, సమర్థ్ ని చూసింది జాగృతి. 



చామనచాయ రంగులో, గుండుతో, పొట్టతో ఉన్నాడు. మెంతిరంగు చెక్స్ షర్ట్ వేసుకున్నాడు. ఫ్యాన్ తిరుగుతున్నా, గుండు మీద నుండి చమటలు కారిపోతున్నాయి. షర్ట్ అంతా చెమటతో తడిసిపోయింది. 



'ఫస్ట్ ఇంప్రెషన్ ఈస్ ది బెస్ట్ ఇంప్రెషన్ అంటారు. ఈ అబ్బాయి స్టైల్, డ్రెస్ సెన్స్, వాళ్ళ అమ్మతో మాట్లాడిన తీరు ఏదీ నచ్చలేదు నాకు. వద్దని చెప్పేస్తాను' అనుకుంది జాగృతి. 
 
"నువ్వు ఉద్యోగం చేస్తున్నావ్ కదా. పెళ్లయ్యాక మానేస్తావా?" అని అడిగాడు సమర్థ్. 



"ఎందుకు మానెయ్యడం?" అంది జాగృతి. 

[k3vv3]

"వేరే దేశం వెళ్తే మానేస్తావా? అంటే, నేనూ ఇంకా ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదు. ఫ్యూచర్ లో ఎప్పుడైనా నిన్ను తీసుకువెళ్తే మానేస్తావా? " అన్నాడు సమర్థ్. సమర్థ్, జాగృతిని పెళ్లి చేసుకుందాం అని నిర్ణయించుకున్నాడు. కానీ, పెళ్లి జరగాలంటే, జాగృతి కి తను కూడా నచ్చాలన్న విషయాన్నీ మర్చిపోయి, రాధ అడగమన్నవి అడుగుతున్నాడు. 



'పెళ్లి, వేరేదేశం అంటున్నాడేమిటి? నేను, అమెరికా లో ఉద్యోగం చేసివచ్చినట్టు, మళ్ళీ వెల్దామనుకుంటున్నట్టు, అమ్మ వీళ్ళకి చెప్పలేదా? ఎందుకు చెప్పిఉండరు? అబ్బాయిలు, వేరే దేశం లో ఉద్యోగం చేస్తున్నారంటే, కళ్ళు మూసుకుని ఆడపిల్లల్నిచ్చి పెళ్ళి చేస్తున్న కాలంలో, అమెరికా లో ఉద్యోగం చేసివచ్చిన అమ్మాయికి, తగ్గ అబ్బాయిలు దొరకరు అని భయపడి చెప్పలేదా?' జాగృతి ఆలోచనలో పడింది. 



'అబ్బాయిలు కూడా వాళ్లే గొప్పవాళ్ళం అనుకుంటారెందుకో? ఇలాంటి వాళ్ళకి సరైన సమాధాం చెప్పాలి. ' అనుకుంది జాగృతి. 



"పెళ్ళైతే, వేరే దేశం వెళ్తే, అమ్మాయిలు ఉద్యోగం ఎందుకు మానెయ్యాలండి?" అని అడిగింది సమర్థ్ ని. 



"కడుపు వచ్చినా మానవా?" అని అడిగాడు సమర్థ్. 



తుళ్ళిపడింది జాగృతి. 'అసలు ఏం మాట్లాడుతున్నాడు ఈ అబ్బాయి? ' అని సమర్థ్ ని, కోపంగా చూసి, లేచి నించుంది. బయటకి వెళ్ళి, 'ఈ అబ్బాయి నాకు అస్సలు నచ్చలేదు' అని అరిచి చెప్పాలనుకుంది. 



"ఏం మాట్లాడవేం? చెప్పు. మానేస్తావా? " అన్నాడు సమర్థ్. 



"ఇఫ్ ఐ హావ్ టు ఐ విల్. అవసరం అయితే, ఆలోచిస్తాను. మీకెందుకు?" అని కోపంగా చెప్పి, బయటకి వచ్చింది జాగృతి. సమర్థ్ స్టైల్, డ్రెస్సెన్స్ తో పాటు మాటతీరు కూడా నచ్చలేదు జాగృతికి. 



సమర్థ్ కూడా బయటకి వచ్చాడు. రాధకి ఎదో చెప్పాడు. 'ఈ సంబంధం వద్దు అని చెప్పి ఉంటాడు' అనుకుంది జాగృతి. కానీ, రాధ నవ్వుతూ, సమర్థ్ ని, స్వీట్స్ తెమ్మని బయటకి పంపడంతో, అయోమయంలో పడింది. 



"వచ్చేటప్పుడే తీసుకువద్దాం అనుకున్నాం. కుదరలేదు. " అంటూ సమర్థ్ తెచ్చిన స్వీట్స్ ని, జాగృతి చేతిలో పెట్టి వెళ్లారు సమర్థ్, రాధ. 



"చూసావా. అంతా మంచే జరిగింది. అబ్బాయికి నువ్వు నచ్చావు. స్వీట్స్ కూడా తెచ్చి ఇచ్చాడు. ఆవిడ, ఒక్కమాట కూడా మాట్లాడలేదు నీతో. వంటవచ్చా అని కూడా అడగలేదు. " అంది లత ఆనందపడుతూ. 



"ఎందుకంత ఆనందం మీకు? స్వీట్స్ తెచ్చిస్తే, అంతా అయిపోయినట్టేనా? వాళ్ళు ఒప్పుకున్నా, నేను ఒప్పుకోను. నాకు ఆ అబ్బాయి నచ్చలేదు" అని కోపంగా చెప్పింది జాగృతి. 



"ఏమయ్యిందమ్మా? ఎందుకు అంత కోపం నీకు?" అని అడిగింది లత. 



"ఆ అబ్బాయి మాటతీరు, స్టైల్, డ్రెస్ సెన్స్ నచ్చలేదు నాకు. వాళ్ళ అమ్మతో మాట్లాడిన మాటలు విన్నారా? నాతో, రూమ్ లో, ఎలా మాట్లాడాడో తెలుసా? పెళ్ళైతే, వేరే దేశం వెళ్తే ఉద్యోగం మానేస్తావా? అని అడిగాడు. నేను US వెళ్లివచ్చిన విషయం మీరు చెప్పి ఉండరు. అవునా?" సమర్థ్ వాళ్ళకి, తన గురించి, పూర్తి విషయాలు చెప్పనందుకు, లత మీద కోపంగా ఉంది జాగృతి కి. 



"ఉద్యోగం చేసే అమ్మాయి వాళ్ళకి అక్కరలేదేమో? ఆ విషయం వాళ్ళు నాకు ముందు చెప్పలేదు" అంది లత అయోమయంగా. 



"నేను చేస్తున్నానని తెలిసికూడా, పెళ్ళిచూపులకి ఎందుకు వచ్చారు అయితే? ఉద్యోగం చెయ్యని అమ్మాయినే చూసుకోవచ్చు కదా. ఉద్యోగం మానెయ్యడం ఎందుకు? అని నేను అంటే, ‘కడుపు వచ్చినా మానవా?’ అని అడిగాడు. ఇలా మాట్లాడతారా ఎవరైనా? నాకు అబ్బాయి నచ్చలేదు. వీళ్ల గురించి మర్చిపోండి ఇక " అని ఖచ్చితంగా చెప్పింది జాగృతి. 



సమర్థ్ ని, సమర్థ్ తో జరిగిన పెళ్ళిచూపులని మర్చిపోవాలనుకుంది జాగృతి. కానీ, సమర్థ్ తోనే తన పెళ్ళి జరుగుతుందని ఆ రోజు ఊహించలేదు. 



సమర్థ్, జాగృతిని ఉద్యోగం మానెయ్యక్కరలేదు అని పెళ్ళికి ముందు వాగ్దానం చేసాడు. అయినా, పెళ్లి తరువాత, అత్తగారి బలవంతం వల్ల, ఉద్యోగం మానెయ్యాల్సి వచ్చింది జాగృతికి. 



**************************************************************************



తనకి, సమర్థ్ తో జరిగిన పెళ్ళిచూపులని గుర్తుతెచ్చుకున్న ప్రతిసారి, 'ఇంతకీ పెళ్లి ఎవరి ఇష్టప్రకారం జరిగింది? నేను ఎప్పుడు సమర్థ్ ని పెళ్లి చేసుకుంటానన్నాను? పెళ్ళిచూపుల్లో, వాళ్ల అమ్మని సమర్థ్ ఎందుకు వెక్కిరించాడు? కాబోయే అత్తగారు అసలు ఎందుకు మాట్లాడలేదు? ఆవిడని మాట్లాడకుండా చెయ్యటానికే అలా చేశాడా? కడుపు గురించి ఎందుకు అడిగాడు? తెలుగు సరిగ్గా రాకా? సామెతలు ఎలా చెప్పాడు మరి? సమర్థ్ తన ప్రామిస్ అందుకు నిలబెట్టుకోలేకపోయాడు? తన జీవితం ప్రస్తుతం ఎవరి ఇష్టప్రకారం వెళుతోంది?' లాంటి ఎన్నో ప్రశ్నలు జాగృతి బుర్రలో తిరుగుతాయి. 



అవే ప్రశ్నలు సమర్థ్ ని అడిగింది జాగృతి. "అబ్బాయి నీకు నచ్చలేదు కానీ, అబ్బాయికి నువ్వు చాలా నచ్చావు. నువ్వు ఉద్యోగం చెయ్యకపోయినా, నిన్ను బాగా చూసుకోగలడన్న నమ్మకం అబ్బాయికి ఉంది. అందుకే అన్ని అలా జరిగిపోయాయి" జాగృతిని దగ్గరికి తీసుకుంటూ అన్నాడు సమర్థ్. 



తనకి, సమర్థ్ కి జరిగిన పెళ్లిచూపులు జరిగినరోజు గుర్తువచ్చినప్పుడల్లా, అత్తగారి మీద కోపంతో పాటు, నవ్వు కూడా వస్తుంది జాగృతికి. 
* * *