Fantasy காம தீவு

[Devayani rasigan]

காம தீவு

[Devayani rasigan]

புரோக்கர்

[mandothari]

கதை டைட்டில் ரொம்ப த்ரில்லிங்கா இருக்கு ப்ரோ

டைம் இருந்தா ஸ்டார்ட் பண்ணுங்க ப்ரோ பிளீஸ்

நன்றி

[Devayani rasigan]

? கfamily tree – K. R. Vijaya லைன்
2 sons
2 daughters

K. R. Vijaya (78)
│
├── Rajakumaran (54) ── Devayani (52)
│ ├── Bhavana (24)
│ ├── Suman (21)
│ │ └── நண்பன்: Lakshman (21)
│ │ அம்மா: Meena (48) காலேஜ் proffeser
│ │ பாட்டி: Srivithya (68) + Kamal (70)
│ │ தங்கை: Anikha (19)
│ └── Iniya (18)
│
├── Jyothika (47) ── Suriya (49)
│ ├── Mani (19)
│ └── Manishajith (20)
│
├── Nalini (56) ── Ramarajan (62)
│ ├── Prasanna (36) ── Sneha (36)
│ └── Sridivya (21)
│
└── Parthiban (59) ── Seetha (58)
├── Vignesh Sivan (39) ── Nayanthara (40)
└── Lakshmi Menon (21)



? குடும்பத்தைச் சுற்றிய Staff / Friends

Watchman → Vadivelu (64)

Thottakaran → Mottai Rajendran (66)

Driver → Simbu (42)

Samayal Karan → Santhanam (46)

Security → Yogi Babu
? குடும்ப கிளைகள் & பிஸினஸ் ரோல்
• பார்த்திபன் (59) 1st son + ராஜகுமாரன் (54)3rd son→
→ இரண்டு பேரும் சேர்ந்து கம்பெனி ரன் பண்ணுறாங்க (Main Business Heads).
• சூர்யா (49) (4th daughter ஜோதிகாவின் ஹஸ்பண்ட்), ராமராஜன் (62) (2nd daughter நளினியின் ஹஸ்பண்ட்) →
→ இருவரும் வீட்டோட மாப்பிளைகள்; ஆனா இவர்களும் அந்த கம்பெனில வேலைக்கு போவாங்க (Executives/Partners).

? வீட்டு Background
• பெரிய 3 ஏக்கர் இடம்.
• நடுவுல பெரிய வீடு.
• வீட்டைச் சுற்றி பெரிய தோட்டம் (garden, farm vibes).

கதையோட கேரக்டர்ஸ் லொகேஷன் charector add பண்ணனும்னா சொல்லுங்க

[Devayani rasigan]

[Devayani rasigan]

தேவயானி

[Devayani rasigan]

மீனா  மீனா

[Devayani rasigan]

[Devayani rasigan]

**காம தீவு -
 எபிசோடு 1: 
குடும்பத்தின் அடித்தளம்**  
  

சென்னையோட மையத்துல, மூனு ஏக்கர் பரப்பளவுல பரவிக்கிடக்குற ஒரு பிரமாண்டமான பங்களா. இது வெறும் வீடு இல்ல; ஒரு பெரிய குடும்பத்தோட உலகம். பங்களா சுத்தி பச்சை பசேல்னு தோட்டம், மரங்கள், பூந்தோட்டம், சின்னதா ஒரு பண்ணை வளர்ப்பு கூட இருக்கு. இந்த மாளிகையோட மையத்துல கே.ஆர்.விஜயா, 78 வயசு மூதாட்டி, குடும்பத்தோட தலைவி. அவங்க ஆளுமை இந்த வீட்டோட ஒவ்வொரு மூலையிலும் எதிரொலிக்குது.  

காலை 7 மணி. சூரிய ஒளி மெதுவா தோட்டத்து மரங்களுக்கு இடையில வந்து வீட்டு ஜன்னல்களைத் தொடுது. 

வாட்ச்மேன் வடிவேலு, பங்களாவோட பெரிய இரும்பு கேட்டுக்கிட்ட நின்னுக்கிட்டு, தூங்கி வழியற கண்ணோட, 'டேய் சந்துரு.. வாடா இங்க, இந்த பக்கம் கொஞ்சம் தூசு இருந்துச்சு'ன்னு தன் அசிஸ்டன்ட்ட கூப்பிடுறார். இங்க இருந்து பார்த்தா பெரிய வீடு தெரியுது. வீட்டை சுத்தி நிறைய செடி கொடிகள், பூச்செடிகள், காய்கறி தோட்டமும் இருக்கு. இந்த தோட்டத்துக்கு பக்கத்துல,

மொட்டை ராஜேந்திரன், தோட்டத்தில் செடிகளுக்கு தண்ணி ஊற்றிக்கிட்டு, ஏதோ ஒரு பாட்டு பாடிக்கிட்டு இருக்கார். வீட்டை சுத்தி பெரிய சுவர் இருக்கறதுனால, யாருமே உள்ள வர முடியாது.

யோகிபாபு செக்யூரிட்டியா, வீட்டை சுத்தி வரார். அவர் கையில ஒரு பெரிய குச்சி இருக்கு.
வீட்டுக்குள்ள பெரிய டைனிங் ரூம். அங்க எல்லா பெரியவர்களும், குழந்தைகளும் உட்கார்ந்து இருக்காங்க. காலையிலேயே எல்லாரும் ஒன்னா சாப்பிடறது இந்த குடும்பத்தோட வழக்கம். நடுவுல பெரிய பாட்டி கே.ஆர். விஜயா. அவங்க ஒரு வயசான, ஆனா ரொம்ப கம்பீரமான தோற்றத்தோட ஒரு தங்க கலர் புடவை கட்டிட்டு உட்கார்ந்திருக்காங்க. அவங்க முகத்துல ஒரு சின்ன புன்னகை இருக்கு. பக்கத்துல அவங்க ரெண்டு மகன்கள் பார்த்திபன், ராஜகுமாரன், அவங்க மனைவிகள் சீதா, தேவயானி, ரெண்டு மருமகன்கள் ராமராஜன், சூர்யா, அவங்க மனைவிகள் நளினி, ஜோதிகா உட்கார்ந்து இருந்தாங்க.

ராஜகுமாரன், தன் மனைவி தேவயானியை ஒரு கணம் பார்த்தார், அவளும் பதிலுக்கு ஒரு சிரிப்போட அவரைப் பார்த்தாள். இந்த குடும்பத்துல எல்லாருமே ரொம்ப அன்பா, ஒருத்தருக்கொருத்தர் சண்டையில்லாம, கூட்டுக் குடும்பமா வாழ்ந்துகிட்டு இருக்காங்க.
அங்க சாப்பாட்டு சத்தம் தவிர வேற சத்தம் கேட்கல. அப்பதான் சுவரில் இருந்த பெரிய கடிகாரம் மணி ஆறு அடிச்சு.

சமையல் ரூம்ல இருந்து சந்தானம் சமையல்காரன், 'அப்பாடா, இன்னிக்கு சாப்பாட்டை எல்லாரும் நல்லா சாப்பிட்டு போவாங்க போல'ன்னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுகிட்டு, 'மனசுல சிரிச்சுகிட்டார். 

மேசையில தோசை, இட்லி, சாம்பார், தேங்கா சட்னி, வடைன்னு காலை டிபன் ரெடி. சமையல் காரன் சந்தானம், 46 வயசு, கிச்சன்ல இருந்து "அம்மா, இன்னும் சாம்பார் வேணுமா?"ன்னு கத்தறான்.
.  

**கே.ஆர்.விஜயா:** (கம்பீரமா, ஆனா பாசத்தோட) "சந்தானம், இன்னும் கொஞ்சம் சட்னி எடுத்துட்டு வா. இன்னிக்கு எல்லாரும் ஒண்ணா கூடி சாப்பிடுறோம், சரியா?"  

சந்தானத்தோட சிரிப்பு கிச்சன்ல இருந்து எதிரொலிக்குது. வீட்டோட மற்ற பணியாளர்கள்—வாட்ச்மேன் வடிவேலு, டிரைவர் சிம்பு, தோட்டக்காரன் மொட்டை ராஜேந்திரன், செக்யூரிட்டி யோகிபாபு—எல்லாரும் தத்தம் வேலையை பாக்குறாங்க. ஆனா இந்த பங்களா உண்மையான இதயம் இந்த குடும்பம்தான்.  

**தேவயானி:** (52, புடவைல அழகா, கையில ஒரு தோசை தட்டு) "சுமன், இன்னிக்கு காலேஜ் அட்மிஷன் பார்மை நிரப்பணும். மறந்துடாத!"  

சுமன், 21 வயசு, காலேஜ் ஃப்ரெஷரு. அவனோட முகத்துல ஒரு கலவையான உணர்வு—எதிர்காலத்தைப் பத்தி ஒரு பயமும், புது உலகத்தை ஆராய்ந்து பாக்குற ஆர்வமும்.  

**சுமன்:** (தட்டுல இருந்து இட்லியை எடுத்து சாம்பார்ல தொட்டு) "அம்மா, நீங்க இல்லன்னா நான் இந்த விஷயத்தை மறந்தே போயிருப்பேன். ஆனா ஒரு விஷயம்... இந்த காலேஜ் எப்படி இருக்கும்னு ஒரு ஐடியாவும் இல்ல."  

தேவயானி சிரிச்சு, அவனோட தலையை தட்டி, "நீ பயப்படாத. உனக்கு எல்லாம் சரியா போகும். நம்ம வீட்டு பையனுக்கு என்ன குறை?"  

மேசையில இருக்குற மற்றவர்கள்—ராஜகுமாரன் (54, தேவயானியோட கணவர்), பாவனா (24, சுமனோட அக்கா), இனியா (18, சுமனோட தங்கச்சி)—எல்லாரும் இந்த சின்ன உரையாடலை கவனிக்கிறாங்க.  

**பாவனா:** (கிண்டலா) "அம்மா, சுமனுக்கு காலேஜ் பயமா? இவனுக்கு இன்னும் நாங்க ஸ்பூன்ல சாம்பார் ஊட்டி விடணுமா?"  

**இனியா :** (சிரிச்சு) "அக்கா, சுமன் அண்ணா காலேஜ் போன ஒரு வாரத்துல பொண்ணுங்களை எப்படி இம்ப்ரஸ் பண்ணுறதுன்னு கத்துக்குவான், பாரு!"  

சுமன் முகம் சிவந்து, "ஏய், இருங்கடி, இப்பவே கலாய்க்க ஆரம்பிச்சுட்டீங்களா?"ன்னு சிரிச்சு மழுப்பறான்.  

---

காலை உணவு முடிஞ்சு, சுமன், பாவனா, இனியா மூணு பேரும் வீட்டு தோட்டத்துக்கு வராங்க. மொட்டை ராஜேந்திரன் தோட்டத்துல செடிகளுக்கு தண்ணி ஊத்திக்கிட்டு இருக்கான். தோட்டத்துல ரோஜா செடிகள், மல்லி பூக்கள், சின்னதா ஒரு காய்கறி பண்ணை எல்லாம் இருக்கு.  

**ராஜேந்திரன்:** (புன்னகைச்சு) "சுமன் சார், இந்த மல்லி பூவை உங்க காலேஜ் ப்ரெண்டுக்கு கொடுக்கலாமா? ஒரு பொண்ணு இம்ப்ரஸ் ஆகிடுவா!"  

**சுமன்:** (கிண்டலா) "அண்ணே, நீங்க முதல்ல உங்க மொட்டையை மறைங்க. இந்த பூவை விட அது மொதல்ல இம்ப்ரஸ் பண்ணிடும்!"  

பாவனாவும் இனியாவும் சிரிக்க, ராஜேந்திரன் மொட்டையை தொட்டு, "ஏன்டா, இது என் ஸ்டைலு!"ன்னு பதிலடி கொடுக்குறான்.  

தோட்டத்துல இந்த சின்ன கிண்டல், சிரிப்பு எல்லாம் குடும்பத்தோட ஒற்றுமையை காட்டுது. ஆனா இந்த பங்களா உள்ளுக்குள்ள, ஒவ்வொரு மனுஷனோட மனசுலயும் சில ரகசிய ஆசைகள், மறைஞ்சிருக்குற உணர்வுகள் இருக்கு—இன்னும் வெளிய வரல.  

---

  
மதியம் 1 மணி. கே.ஆர்.விஜயா தன்னோட பெரிய சோபால உட்கார்ந்து, குடும்பத்தோட அடுத்த திட்டங்களைப் பத்தி பேசுறாங்க. ராஜகுமாரனும், தேவயானியும் பக்கத்துல உட்கார்ந்திருக்காங்க.  

**கே.ஆர்.விஜயா:** "ராஜா, நம்ம கம்பெனி இந்த வருஷம் எப்படி போகுது? சூர்யாவும் ராமராஜனும் நல்லா பாத்துக்கறாங்களா?"  

**ராஜகுமாரன்:** (நம்பிக்கையோட) "அம்மா, கம்பெனி சூப்பரா போகுது. சூர்யா புது ப்ராஜெக்டுக்கு ஒரு பிளான் போட்டிருக்கான். ராமராஜனும் எப்பவும் போல கச்சிதமா வேலையை பாக்குறான்."  

தேவயானி மெதுவா தலையை ஆட்டி, "நம்ம குடும்பம் இப்படி ஒண்ணு சேர்ந்து இருக்குறதுதான் நம்ம பலம். ஆனா சுமன் காலேஜ் போறது நம்ம வீட்டுக்கு ஒரு புது அத்தியாயம் ஆரம்பிக்கப் போகுது."  

மாலை 4 மணி. சுமன் தன்னோட அறையில, காலேஜ் அட்மிஷன் பார்மை நிரப்பிக்கிட்டு இருக்கான். 

**சுமன்:** "சே, இந்த பார்ம் நிரப்புறது ஒரு பெரிய ப்ராஜெக்ட் மாதிரி இருக்கு. 


சுமன் அட்மிஷன் பார்மை நிரப்பி முடிச்சு, தன்னோட அறையில இருந்து வெளிய வந்து, வீட்டு மொட்டை மாடியில நிக்குறான். சென்னையோட மாலை வெயில், மாளிகையை ஒரு தங்க நிறத்துல மூழ்க வைக்குது. சுமனோட மனசு ஒரு புது பயணத்துக்கு தயாராகுது—காலேஜ், புது நண்பர்கள், புது உலகம். 



மறுநாள் காலை 6:30 - 

 சென்னையோட காலை பனி மூட்டத்தை பாக்குறப்ப, சுமன் ஒரு காபி கப்போடு நின்னு, தன்னோட புது காலேஜ் பத்தி யோசிக்கிறான்.

சுமன்: (மனசுக்குள்ள) "இன்னிக்கு காலேஜ் முதல் நாள்... என்ன நடக்கப் போகுதோ? இந்த பெரிய வீட்டை விட்டு வெளிய உலகத்துக்கு போறது ஒரு மாதிரி பயமா இருக்கு. ஆனா... ஒரு த்ரில் இருக்கு!"

வீட்டு சமையலறையில இருந்து சந்தானம் (46, சமையல் காரன்) கத்துறான்:
சந்தானம்: "சுமன் சார், காபி மட்டும் குடிச்சுட்டு நிக்காதீங்க! இட்லி, சாம்பார் ரெடி. வந்து சாப்பிடுங்க!"

சுமன் சிரிச்சு, காபி கப்பை மேசையில வச்சுட்டு, கீழ டைனிங் ஹாலுக்கு வரான். அங்க தேவயானி (52, சுமனோட அம்மா) புடவை கட்டிக்கிட்டு, ஒரு தோசையை தட்டுல வச்சு சாம்பாரை ஊத்துறாங்க.

தேவயானி: "சுமன், இன்னிக்கு முதல் நாள் காலேஜ். லேட் ஆகிடாத. எனக்கு ப்ராமிஸ் பண்ணு—கவனமா இருப்பேன்னு."

சுமன்: (கிண்டலா) "அம்மா, நான் என்ன சின்ன பிள்ளையாட்டம் பண்ணப் போறேனா? கவனமா இருப்பேன். ஆனா இந்த காலேஜ் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கும்னு ஒரு ஐடியாவும் இல்ல!"

பக்கத்துல உக்காந்திருக்குற இனியா (18, சுமனோட தங்கச்சி) சிரிச்சு,
இனியா: "அண்ணா, நீ மொதல்ல காலேஜ் போ. அங்க இருக்குற பொண்ணுங்களை பாரு. அப்புறம் உனக்கு எல்லாம் சுலபமா இருக்கும்!"

சுமன்: (முகத்தை சுளிச்சு) "ஏய், இப்பவே கலாய்க்க ஆரம்பிச்சுட்டியா? இரு, நான் காலேஜ்ல பெரிய ஆளு ஆயிடுவேன், பாரு!"

டைனிங் ஹால்ல சிரிப்பு எதிரொலிக்குது. கே.ஆர்.விஜயா (78, குடும்பத்தோட தலைவி) மெதுவா உள்ள வந்து, எல்லாரையும் ஒரு பார்வை பார்க்கிறாங்க.

கே.ஆர்.விஜயா: "சுமன், இந்த குடும்பத்தோட பேரை நல்லபடியா வச்சுக்கோ. காலேஜ் ஒரு புது உலகம். ஆனா நம்ம வீட்டு மதிப்புகளை மறந்துடாத."

சுமன் தலையை ஆட்டி, "கண்டிப்பா பாட்டி,"ன்னு சொல்லி, தன்னோட பையை எடுத்துக்கிட்டு வெளிய கிளம்புறான்.


வாசலில் டிரைவர் சிம்பு, காரை ஸ்டார்ட் பண்ணி, "வா சார், போலாம்"னு சொன்னார். பெரிய இரும்பு கேட்டை தாண்டி கார் வெளியே போச்சு. அது ஒரு புது காலை பொழுது. வாகனங்கள், மக்கள், பறவைகள், பறவைகள் எல்லாம் ஒரு புதிய உலகத்தை உருவாக்கிக்கிட்டு இருந்துச்சு. இந்த பரபரப்பான வாழ்க்கையை பார்த்து, சுமன், மனசுக்குள்ள 'அப்பாடா, இவ்வளவு நல்லா இருக்கே'ன்னு சந்தோஷப்பட்டான்.

சிம்பு: (சுமனை பார்த்து) சார், காலேஜ்ல முதல் நாள், கொஞ்சம் பயமா இருக்குமா?

சுமன்: (சிரிச்சுக்கிட்டே) ஆமாண்ணா, கொஞ்சம் பயமா இருக்கு. ஆனா, சந்தோஷமா இருக்கு.

சிம்பு: (சிரிச்சுக்கிட்டே) பயப்படாதீங்க சார். எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும்.
கார் நேராக கல்லூரி வளாகத்துக்குள் நுழைந்தது.

நுழைவாயிலில், நிறைய மாணவர்கள் கூட்டம். அங்கே இருந்த பரபரப்பான சூழலைப் பார்த்து, சுமன் ஒரு நிமிஷம் திகைச்சு நின்றான். புதிய முகங்கள், புதிய உலகங்கள், எல்லாம் அவன் கண்ணுக்கு முன்னாடி ஒரு கனவு போல இருந்துச்சு. சுமன், காரை விட்டு இறங்கினான். சிம்பு, அவனை ஒரு கணம் பார்த்தார்.

சிம்பு: (சுமனிடம்) சார், நான் இங்கேயே வெயிட் பண்றேன். ஏதாவது தேவைனா போன் பண்ணுங்க.

சுமன்: (சிரிச்சுக்கிட்டே) சரிண்ணா, நீங்க போங்க. நான் சாயங்காலம் போன் பண்றேன்.

காலேஜ் கேம்பஸ்

சென்னையோட பிரபலமான ஒரு காலேஜ் கேம்பஸ். பெரிய இரும்பு கேட், உள்ள நுழையறப்ப மரங்கள் நிறைஞ்ச பாதை, மாணவர்கள் கூட்டம், சிரிப்பு, கத்தல், பைக் சத்தம்—எல்லாம் ஒரு புது உலகத்தை காட்டுது. சுமன் தன்னோட புது பையை மாட்டிக்கிட்டு, கொஞ்சம் பதட்டத்தோடு உள்ள நுழையுறான்.

கேம்பஸ் நடுவுல ஒரு பெரிய மரத்தடியில, ஒரு கூட்டம் மாணவர்கள் கூடி பேசிக்கிட்டு இருக்காங்க. சுமன் மெதுவா நடந்து, அந்த கூட்டத்தை கவனிக்கிறான். அப்ப ஒரு பையன், லட்சுமன் (21), சிரிச்ச முகத்தோடு சுமனை பார்த்து,

லட்சுமன்: "டேய், புது முகமா இருக்கே? முதல் நாளா? வா, இங்க உக்காரு!"

சுமன் ஒரு புன்னகையோடு அவனுக்கு பக்கத்துல உக்காருறான்.

சுமன்: "ஆமா, முதல் நாள். இந்த கேம்பஸ் ஒரு மாதிரி பயமுறுத்துற மாதிரி இருக்கு. நீ எந்த டிபார்ட்மென்ட்?"

லட்சுமன்: (கண்ணடிச்சு) "டேய், நான் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ். நீ எந்த டிபார்ட்மென்ட்? ஆனா மொதல்ல ஒரு விஷயம்—இங்க பயப்படாத. இது ஒரு ஜாலி இடம். கேன்டீனுக்கு வந்து ஒரு டீ அடிச்சா, எல்லாம் சரியாப் போயிடும்!"

சுமனுக்கு லட்சுமனோட ஜாலியான பேச்சு பிடிச்சுப் போகுது. இரண்டு பேரும் உடனே ஒரு நட்பு பந்தத்தை உருவாக்குறாங்க.

சுமன்: "நீ சொல்றது சரி மாதிரி இருக்கு. ஆனா இந்த காலேஜ்ல எந்த ப்ரொபசர் கண்டிப்பு, எந்த ப்ரொபசர் ஈஸி—இதெல்லாம் கொஞ்சம் டிப்ஸ் சொல்லு!"

லட்சுமன்: (சிரிச்சு) "டேய், மொதல் கிளாஸுக்கு போலாம். 

சுமன் தலையை ஆட்டி, "சரி, பார்ப்போம்!"ன்னு சொல்லி, இரண்டு பேரும் கிளாஸ்ரூமுக்கு நடக்க ஆரம்பிக்கிறாங்க.



காலை 9:00 - கிளாஸ்ரூம்

கிளாஸ்ரூம் ஒரு பெரிய அறை, முன்னாடி ஒரு ப்ரொஜெக்டர், பின்னாடி மாணவர்கள் கூட்டம். சுமனும் லட்சுமனும் பின்னாடி ஒரு பெஞ்சுல உக்காருறாங்க. கிளாஸ் ஆரம்பிக்குது. மீனா (48, காலேஜ் ப்ரொபசர், விதவை) உள்ள நுழையுறாங்க. அவங்க ஒரு நீல புடவைல, கம்பீரமா, ஆனா ஒரு மென்மையான புன்னகையோட நடந்து வராங்க.

மீனா: "காலை வணக்கம், மாணவர்களே. இன்னிக்கு நம்ம முதல் கிளாஸ். நான் உங்க கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் ப்ரொபசர் மீனா. இந்த செமஸ்டர்ல நாம ப்ரோக்ராமிங் பேசிக்ஸை ஆரம்பிக்கப் போறோம்."

சுமன் மீனாவை முதல் முறையா பார்க்கிறான். அவங்க பேசுற விதம், நடையில இருக்குற ஒரு கவர்ச்சி—இது சுமனோட மனசுல ஒரு வித்தியாசமான உணர்வை உருவாக்குது. ஆனா அவனுக்கு தெரியாது, மீனா லட்சுமனோட அம்மான்னு.

லட்சுமன்: (சுமன்கிட்ட மெதுவா) "டேய், இவங்க கிளாஸ் முடியற வரைக்கும் கவனமா இரு. இவங்க கேள்வி கேட்டா, நீ டப்ஸா பதில் சொல்லிடுவே!"

சுமன் சிரிச்சு, மீனாவோட ப்ரோக்ராமிங் விளக்கத்தை கவனிக்க ஆரம்பிக்கிறான். ஆனா அவனோட மனசு மீனாவோட பேச்சு, அவங்க கண்கள், அவங்க நடையிலயே மாட்டிக்குது.

மீனா: (கிளாஸை பார்த்து) "இன்னிக்கு ஒரு சின்ன கேள்வி. ப்ரோக்ராமிங் லாங்குவேஜ்ல லூப் எப்படி வேலை செய்யுது? யாராவது சொல்லுங்க!"

சுமன் மெதுவா கையை தூக்குறான்.

சுமன்: "மேடம், லூப் ஒரு செட் இன்ஸ்ட்ரக்ஷன்ஸை ரிப்பீட் பண்ண உதவுது. உதாரணமா, ஒரு ஃபார் லூப் ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கை முறை ரன் ஆகும்."

மீனா ஒரு புன்னகையோடு, "சரியான பதில், ஆனா கொஞ்சம் விரிவா சொல்ல முடியுமா?"

சுமன் இப்ப கொஞ்சம் பதட்டமாகி, ஆனா பதிலை முயற்சி செய்யுறான்.

சுமன்: "எ... மேடம், உதாரணமா, ஒரு லூப் ஒரு கவுண்ட்டரை வச்சு, ஒரு கண்டிஷனை சோதிக்கும். அந்த கண்டிஷன் உண்மையா இருக்குற வரைக்கும், அது திரும்ப திரும்ப ரன் ஆகும்."

மீனா தலையை ஆட்டி, "நல்ல முயற்சி. இன்னும் படிச்சுட்டு அடுத்த கிளாஸ்ல இன்னும் விரிவா சொல்லுங்க!"

சுமனுக்கு ஒரு சின்ன வெற்றி உணர்வு வருது, ஆனா மீனாவோட கண்கள் அவனை பார்க்கும்போது, ஒரு வித்தியாசமான உணர்ச்சி மனசுக்குள்ள ஆரம்பிக்குது.



மதியம் 12:00 - காலேஜ் கேன்டீன்

கிளாஸ் முடிஞ்சு, சுமனும் லட்சுமனும் கேன்டீனுக்கு வராங்க. கேன்டீன்ல மாணவர்கள் கூட்டம், பரோட்டா, சிக்கன் குழம்பு, டீ, காபி வாசனை எல்லாம் கலந்து ஒரு ஜாலியான மூடு.

லட்சுமன்: "டேய், இங்க பரோட்டாவுக்கு பேரு பிரசி஦்஧ம். ஒரு பிளேட் ஆர்டர் பண்ணு, நான் ட்ரீட் பண்றேன்!"

சுமன்: "நீ ட்ரீட் பண்ணுவியா? சரி, அப்புறம் நான் ஒரு நாள் ட்ரீட் பண்றேன். ஆனா மொதல்ல சொல்லு—இந்த மீனா மேடம் எப்பவும் இவ்ளோ கண்டிப்பா இருப்பாங்களா?"

லட்சுமன்: (சிரிச்சு) "டேய், மீனா மேடம் கண்டிப்பு மட்டும் இல்ல. அவங்க ஒரு மாதிரி... வித்தியாசமான ஆளு. நீ கிளாஸ்ல கவனமா இரு, அவங்க கேள்வி கேட்டா நீ தயாரா இருக்கணும்!"

சுமன் மனசுக்குள்ள, "இந்த மேடம் ஏனோ ஒரு மாதிரி இருக்காங்க. பேச்சு, நடை, எல்லாமே ஒரு புது ஃபீல் தருது,"ன்னு யோசிக்கிறான்.

கேன்டீன்ல ஒரு கூட்டம் மாணவர்கள், சுமனையும் லட்சுமனையும் பார்த்து, இங்க வாங்க!"ன்னு கூப்பிடுறாங்க. சுமனும் லட்சுமனும் அந்த கூட்டத்தோட சேர்ந்து, பேச்சு, கலாய், சிரிப்பு எல்லாம் ஆரம்பிக்குது.



மாலை 4:00 - காலேஜ் முடிஞ்சு

காலேஜ் முதல் நாள் முடிஞ்சு, சுமனும் லட்சுமனும் கேம்பஸ் வெளிய நடந்து வராங்க. சுமனோட மனசு இப்ப ஒரு கலவையான உணர்வுல இருக்கு—புது நண்பர்கள், புது கேம்பஸ், ஆனா மீனாவோட அந்த ஒரு பார்வை அவனை விடாம தொரத்துது.

சுமன்: "டேய் லட்சுமன், இந்த காலேஜ் வாழ்க்கை ஒரு மாதிரி இருக்கு. ஆனா மீனா மேடம்... அவங்க ஒரு வித்தியாசமான ஆளு மாதிரி தெரியுது."

லட்சுமன்: (கிண்டலா) "ஓ, இப்பவே மேடத்தோட ஃபேனா ஆயிட்டியா? கவனமா, அவங்க கேள்வி கேட்டு உன்னை குழப்பிடுவாங்க!"

சுமன் சிரிச்சாலும், மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன குழப்பம். மீனா யாருன்னு அவனுக்கு இன்னும் தெரியல, ஆனா அவங்க மேல ஒரு ஆர்வம் ஆரம்பிச்சிருக்கு.



சுமன் வீட்டுக்கு திரும்பி, தன்னோட அறையில உக்கார்ந்து, முதல் நாள் காலேஜ் அனுபவத்தை யோசிக்கிறான். லட்சுமனோட நட்பு, கேம்பஸோட புது உலகம், மீனாவோட கவர்ச்சியான பேச்சு—இவை எல்லாம் அவனோட மனசை ஆக்கிரமிக்குது. ஆனா ஒரு சஸ்பென்ஸ் மெதுவா உருவாகுது—மீனா லட்சுமனோட அம்மான்னு சுமனுக்கு தெரியாம, அவனோட மனசு அவங்களை ஒரு வித்தியாசமான ஆளுன்னு நினைச்சு, ஒரு புது ஆர்வத்தை உருவாக்குது.

[Devayani rasigan]

how to upload a photo from phone to facebook

[Devayani rasigan]

மீனா

[Devayani rasigan]

காம தீவு - எபிசோடு 2.




காலை 8:00 - காலேஜ் கிளாஸ்ரூம்

. சுமன் (21) தன்னோட பையை மாட்டிக்கிட்டு, கொஞ்சம் பதட்டத்தோட, ஆனா ஒரு உற்சாகத்தோட கிளாஸ்ரூமுக்கு நுழையுறான். நேத்து முதல் நாள் அனுபவம் அவனுக்கு ஒரு புது தைரியத்தை கொடுத்திருக்கு.

கிளாஸ்ரூம் நிறைய மாணவர்கள். சுமன் பின்னாடி ஒரு பெஞ்சுல உக்காருறான். அவனுக்கு பக்கத்துல லட்சுமன் (21), சிரிச்ச முகத்தோடு, ஒரு நோட்டை திறந்து வச்சிருக்கான்.

லட்சுமன்: "டேய் சுமன், இன்னிக்கு மீனா மேடம் கிளாஸ். நேத்து நீ அவங்க கேள்விக்கு பதில் சொன்னது சூப்பர். ஆனா இன்னிக்கு கொஞ்சம் கவனமா இரு, அவங்க கேள்வி டப்ஸா பண்ணிடுவாங்க!"

சுமன்: (புன்னகைச்சு) "டேய், நான் ரெடி. ஆனா இந்த மேடம் பேசுற விதம், பாக்குற விதம்... ஒரு மாதிரி இருக்கு. எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல, ஆனா வித்தியாசமா இருக்காங்க!"

லட்சுமன் கிண்டலா சிரிச்சு,
லட்சுமன்: "ஓ, இப்பவே மேடத்தோட ஃபேனா ஆயிட்டியா? கவனமா, அவங்க ஸ்ட்ரிக்ட் மோடு ஆன் ஆனா, நீ அவ்ளோதான்!"

அப்போ மீனா உள்ள நுழையுறாங்க. இன்னிக்கு ஒரு பச்சை புடவைல, கம்பீரமா, ஆனா ஒரு மென்மையான புன்னகையோட நடந்து வராங்க. அவங்க கையில ஒரு ப்ரொஜெக்டர் ரிமோட், மேசையில ஒரு புத்தகம்.

மீனா: "காலை வணக்கம், மாணவர்களே. இன்னிக்கு நாம டேட்டா ஸ்ட்ரக்சர்ஸ் பத்தி பேசப் போறோம். இது உங்க கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் ஜர்னில முக்கியமான டாபிக். எல்லாரும் கவனமா கேளுங்க!"

மீனாவோட குரல் அமைதியா, ஆனா அதிகாரமா ஒலிக்குது. சுமன் அவங்க பேச்சை கவனிக்கிறான், ஆனா அவங்க நடையில, பேச்சில, கண்ணோர புன்னகையில ஒரு வித்தியாசமான கவர்ச்சி இருக்குன்னு உணர்றான். அவன் மனசு கொஞ்சம் அலைபாயுது.

மீனா: (கிளாஸை பார்த்து) "ஒரு சின்ன கேள்வி. ஸ்டாக் டேட்டா ஸ்ட்ரக்சர்எப்படி வேலை செய்யுது? யாராவது ஒரு எடுத்துக்காட்டு சொல்லுங்க!"

சுமன் மெதுவா கையை தூக்குறான்.

சுமன்: "மேடம், ஸ்டாக் ஒரு LIFO—லாஸ்ட் இன், ஃபர்ஸ்ட் அவுட்—மெதடு பாலோ பண்ணுது. உதாரணமா, ஒரு புத்தகங்களை அடுக்கி வச்சா, மேல இருக்குற புத்தகத்தை மட்டுமே முதல்ல எடுக்க முடியும்."

மீனா ஒரு சின்ன புன்னகையோடு,
மீனா: "நல்ல பதில், சுமன். ஆனா இன்னும் கொஞ்சம் விரிவா சொல்ல முடியுமா? ஸ்டாக்கோட பயன்பாடு எங்கெல்லாம் இருக்கு?"

சுமன் கொஞ்சம் தயங்கி, ஆனா பதில் சொல்ல முயற்சி செய்யுறான்.

சுமன்: "எ... மேடம், ஸ்டாக் ப்ரோக்ராமிங்ல, உதாரணமா, ஃபங்க்ஷன் கால்ஸை ட்ராக் பண்ண உபயோகிக்கப்படுது. ஒரு ஃபங்க்ஷன் முடியற வரைக்கும், அது ஸ்டாக்ல இருக்கும்."

மீனா: (தலையை ஆட்டி) "சரி, நல்ல முயற்சி. இன்னும் ஆழமா படிச்சுட்டு அடுத்த கிளாஸ்ல வாங்க!"

சுமனுக்கு ஒரு சின்ன வெற்றி உணர்வு வருது. ஆனா மீனாவோட பார்வை, அவங்க சிரிப்பு—இவை எல்லாம் அவனோட மனசுல ஒரு வித்தியாசமான உணர்ச்சியை உருவாக்குது.



மதியம் 11:30 - காலேஜ் லைப்ரரி

கிளாஸ் முடிஞ்சு, சுமன் ஒரு டேட்டா ஸ்ட்ரக்சர் புத்தகத்தை தேடி லைப்ரரிக்கு வரான். லைப்ரரி ஒரு அமைதியான இடம், புத்தக அலமாரிகள், மாணவர்கள் மெதுவா பேசுற சத்தம். சுமன் ஒரு புத்தகத்தை தேடிக்கிட்டு இருக்கும்போது, மீனா அங்க வந்து நிக்கிறாங்க.

மீனா: "சுமன், இங்க என்ன பண்றீங்க? ஏதாவது புத்தகம் தேடுறீங்களா?"

சுமன்: (கொஞ்சம் பதட்டமா) "ஆ... ஆமா மேடம். இந்த டேட்டா ஸ்ட்ரக்சர்ஸ் பத்தி ஒரு நல்ல புத்தகம் தேடுறேன். ஆனா எது சரியான புத்தகம்னு தெரியல."

மீனா ஒரு புன்னகையோடு, ஒரு அலமாரியை நோக்கி நடக்கிறாங்க.

மீனா: "வாங்க, நான் ஒரு நல்ல புத்தகம் சஜஸ்ட் பண்றேன். இந்த ‘Introduction to Algorithms’ புத்தகம் உங்களுக்கு உதவும்."

மீனா ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து, சுமனுக்கு கொடுக்கிறாங்க. அவங்க விரல்கள் சுமனோட கையை சின்னதா தொடுது. சுமனுக்கு ஒரு மின்சாரம் பாய்ஞ்ச மாதிரி இருக்கு, ஆனா அவன் அதை வெளிய காட்டிக்காம மறைக்கிறான்.

சுமன்: "தேங்க்ஸ் மேடம். இந்த புத்தகம் நிறைய உதவும்."

மீனா: "எப்பவும் படிக்க ஆர்வமா இருங்க, சுமன். நீங்க நல்லா வருவீங்க."

மீனா ஒரு சின்ன புன்னகையோடு அங்க இருந்து நகர்ந்து போறாங்க. சுமன் அவங்க பின்னாடி பார்க்கிறான், மனசுக்குள்ள ஒரு குழப்பம். "இவங்க இவ்ளோ ஸிம்பிளா, ஆனா ஏன் இவ்ளோ வித்தியாசமா தெரியுறாங்க?"ன்னு யோசிக்கிறான்.



மதியம் 1:00 - காலேஜ் கேன்டீன்

கேன்டீன்ல மாணவர்கள் கூட்டம். பரோட்டா, சிக்கன் குழம்பு, சாம்பார், டீ வாசனை எல்லாம் கலந்து ஒரு ஜாலியான மூடு. சுமனும் லட்சுமனும் ஒரு மேசையில உக்கார்ந்து, ஒரு பிளேட் பரோட்டாவை பகிர்ந்து சாப்பிடுறாங்க.

லட்சுமன்: "டேய், நீ இன்னிக்கு கிளாஸ்ல மீனா மேடத்தை பார்த்து ரொம்ப அட்டன்டிவா இருந்த மாதிரி தெரிஞ்சுது. என்ன விஷயம்?"

சுமன்: (சிரிச்சு) "டேய், ஒண்ணுமில்ல. அவங்க பேசுற விதம், விளக்குற ஸ்டைல்... ஒரு மாதிரி இன்ட்ரஸ்டிங்கா இருக்கு. நீயே சொல்லு, அவங்க இவ்ளோ கிளியரா எப்படி டீச் பண்ணுறாங்க?"

லட்சுமன் ஒரு கிண்டல் பார்வை வீசி,
லட்சுமன்: "ஓ, இப்ப புரியுது. நீ மேடத்தோட டீச்சிங் ஸ்டைலையா பார்த்த, இல்ல வேற எதையாவது பார்த்தியா?"

சுமன் முகம் சிவந்து, "டேய், அப்படி ஒண்ணுமில்ல. சும்மா கலாய்க்காத!"ன்னு சொல்லி, தட்டுல இருக்குற பரோட்டாவை கவனிக்கிறான்.

அப்போ மீனா கேன்டீனுக்கு வராங்க. ஒரு டீ கப்போடு, மாணவர்கள் கூட்டத்துக்கு நடுவுல நின்னு, ஒரு சின்ன புன்னகையோடு பேசுறாங்க. லட்சுமன் மீனாவை பார்த்து,

லட்சுமன்: "மேடம், இங்க வாங்க! இது என் ப்ரெண்ட் சுமன். நேத்து இவனோட பதிலை பாராட்டினீங்களே!"

மீனா சிரிச்சு, அவங்க மேசைக்கு வராங்க.

மீனா: "ஆ, சுமன்! நல்லா படிக்கிற பையன் மாதிரி தெரியுது. ஆனா புத்தகத்தை மட்டும் படிக்காம, கிளாஸ்லயும் கவனமா இருங்க!"

சுமன்: (பவ்யமா) "கண்டிப்பா மேடம். உங்க கிளாஸ் ரொம்ப இன்ட்ரஸ்டிங்கா இருக்கு."

மீனா ஒரு சின்ன புன்னகையோடு, "நல்லது. இப்படியே தொடர்ந்து படிங்க,"ன்னு சொல்லி, அங்க இருந்து நகர்ந்து போறாங்க. சுமன் அவங்க பின்னாடி பார்க்கிறான், மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன ஆர்வம் தோணுது.

லட்சுமன்: (கிண்டலா) "டேய், இப்பவே மேடத்தோட பேன்ஸ் கிளப்பை ஆரம்பிக்கப் போறியா? கவனமா, இவங்க எல்லாரையும் ஒரே மாதிரி ட்ரீட் பண்ணுவாங்க!"

சுமன் சிரிச்சு, "டேய், சும்மா கலாய்க்காத. ஆனா உண்மையா சொல்லு, இவங்க எப்பவும் இப்படி ஸ்ட்ரிக்டா, ஆனா கைண்டா இருப்பாங்களா?"

லட்சுமன்: "ஆமா, மேடம் அப்படித்தான். ஆனா அவங்க பத்தி நிறைய தெரிஞ்சுக்க ஒரு நாள் எங்க வீட்டுக்கு வா. அப்போ சொல்றேன்!"

சுமன் ஒரு சின்ன குழப்பத்தோடு, "எங்க வீட்டுக்கு வா"ன்னு லட்சுமன் சொன்னது மனசுல ஓடுது.



மாலை 4:00 - கேம்பஸ் தோட்ட பெஞ்சு

காலேஜ் முடிஞ்சு, சுமன் கேம்பஸோட ஒரு தோட்டத்துல இருக்குற பெஞ்சுல தனியா உக்கார்ந்திருக்கான். மாலை வெயில், பறவைகள் சத்தம், மரங்களோட நிழல்—எல்லாம் ஒரு அமைதியான மூடை கொடுக்குது. சுமன் மனசு மீனாவை பத்தி யோசிக்குது.

சுமன்: (மனசுக்குள்ள) "இந்த மேடம்... ஏனோ ஒரு மாதிரி இருக்காங்க. பேச்சு, பார்வை, எல்லாமே ஒரு வித்தியாசமான ஃபீல் தருது. ஆனா இவங்க பத்தி ஏன் இவ்ளோ யோசிக்கிறேன்? இது சும்மா ஒரு க்ரஷ் மாதிரி இருக்குமா?"

அவனோட மனசு குழம்புது. மீனாவோட கம்பீரமான நடை, அவங்க பேச்சு, அவங்க புன்னகை—இவை எல்லாம் அவனை ஒரு புது உணர்ச்சி உலகத்துக்கு இழுக்குது. ஆனா இது ஒரு மரியாதையான ஆர்வமா, இல்ல வேறு எதுவுமா—இன்னும் தெளிவாகல.

அப்போ லட்சுமன் அங்க வந்து,

லட்சுமன்: "டேய், தனியா உக்காந்து என்ன யோசிக்கிற? வா, ஒரு டீ அடிக்கலாம்!"

சுமன்: "ஒண்ணுமில்ல டா. இந்த காலேஜ் வாழ்க்கை ஒரு மாதிரி புதுசா இருக்கு. ஆனா நீ சொன்னியே, உங்க வீட்டுக்கு வா, உங்க வீட்டுக்கு வா—அது என்ன விஷயம்?"

லட்சுமன்: (கண்ணடிச்சு) "அதை சொல்ல எங்க வீட்டுக்கு வா. அப்போ எல்லாம் புரியும்!"




மாலை 4:30 - காலேஜ் முடிஞ்சு, லட்சுமனோட வீடு

சென்னையோட ஒரு நடுத்தரமான பகுதி. சின்ன சின்ன வீடுகள், தெருவுல பசங்க கிரிக்கெட் விளையாடுற சத்தம், தெரு முனையில ஒரு டீ கடை. சுமன் (21) தன்னோட பைக்கை ஓட்டிட்டு, லட்சுமனோட (21) பின்னாடி வரான். லட்சுமன் ஒரு சின்ன ஸ்கூட்டர்ல முன்னாடி போறான், இடையில திரும்பி,

லட்சுமன்: "டேய் சுமன், கொஞ்சம் வேகமா வா! வீட்டுல அம்மா ஸ்னாக்ஸ் ரெடி பண்ணி வச்சிருப்பாங்க. நீ வந்து சாப்பிடு, அப்புறம் பேசலாம்!"

சுமன்: (சிரிச்சு) "டேய், நான் வரேன்டா! ஆனா உங்க வீடு எந்த தெரு? இந்த ஏரியா எனக்கு புதுசு!"

லட்சுமன் ஒரு சின்ன தெரு முனையில நிக்கிறான். "இதோ இங்க!"ன்னு சொல்லி, ஒரு நடுத்தரமான வீட்டு கேட்டை திறக்கிறான். வீடு சின்னதா, ஆனா சுத்தமா, முன்னாடி ஒரு சின்ன தோட்டம், கொலுசு மணி சத்தம், வாசல்ல ஒரு கோலம். சுமனுக்கு இந்த சிம்பிள் வீடு, அவனோட பணக்கார மேன்ஷனோடு ஒப்பிடும்போது ஒரு வித்தியாசமான உணர்வை கொடுக்குது.

லட்சுமன்: "வா டா, உள்ள வா! அம்மா இருப்பாங்க, அவங்கள பாரு!"

சுமன் கொஞ்சம் பதட்டத்தோடு உள்ள நுழையுறான். வாசல்ல இருக்குற கோலம், வீட்டு வாசனை, மெதுவா ஒலிக்குற பழைய தமிழ் பாட்டு—எல்லாம் ஒரு வீட்டு உணர்வை கொடுக்குது.



மாலை 5:00 - வீட்டு ஹால்

வீட்டு ஹால் சின்னதா, ஆனா ஒரு ஹோம்லி டச். ஒரு பழைய சோபா, மேசையில ஒரு கிண்ணத்துல முறுக்கு, டீ கப்புகள். சுவர்ல ஒரு பழைய குடும்ப போட்டோ, அதுல மீனா (48), லட்சுமன், அவனோட தங்கச்சி அனிகா (19), மீனாவோட அம்மா ஸ்ரீவித்யா (68).

மீனா ஒரு சின்ன பச்சை புடவையில, முடியை கட்டிக்கிட்டு, ஒரு தட்டுல முறுக்கு, டீயோடு வராங்க. சுமன் அவங்கள பார்த்ததும் ஒரு செகண்ட் ஷாக் ஆகுறான். காலேஜ்ல கம்பீரமான ப்ரொபசரா பார்த்த மீனா, இப்போ ஒரு சாதாரண அம்மாவா, வீட்டு பொண்ணு மாதிரி இருக்காங்க.

மீனா: (புன்னகையோடு) "வாங்க சுமன், உக்காருங்க! லட்சுமன் நிறைய உங்க பத்தி சொல்லியிருக்கான். முதல் தடவையா வீட்டுக்கு வர்றீங்க, கொஞ்சம் டீ, ஸ்னாக்ஸ் சாப்பிடுங்க!"

சுமன்: (பவ்யமா) "தேங்க்ஸ் ஆன்ட்டி... இல்ல, மேடம்... இல்ல..." (குழம்பி)

லட்சுமன்: (சிரிச்சு) "டேய், வீட்டுல ஆன்ட்டின்னு சொல்லு! காலேஜ்ல மேடம், இங்க ஆன்ட்டி!"

மீனா சிரிச்சு,
மீனா: "ஆமா சுமன், இங்க நான் லட்சுமனோட அம்மா மட்டும்தான். மேடம்னு எல்லாம் கூப்பிட வேண்டாம். உக்காரு, டீ குடி!"

சுமன் ஒரு சோபாவுல உக்காருறான். மீனா ஒரு டீ கப்பை அவனுக்கு கொடுக்கிறாங்க. அவங்க விரல்கள் சுமனோட கையை சின்னதா தொடுது. சுமனுக்கு ஒரு மின்சாரம் பாய்ஞ்ச மாதிரி இருக்கு, ஆனா அவன் அதை வெளிய காட்டிக்காம, டீயை குடிக்கிறான்.

சுமன்: "ஆன்ட்டி, உங்க வீடு ரொம்ப சிம்பிளா, ஆனா கோஸி-யா இருக்கு. எங்க வீடு கொஞ்சம் பெருசு, ஆனா இந்த மாதிரி ஒரு வார்ம்த் இல்ல."

மீனா: (சிரிச்சு) "அதான் வீடு சுமன். பெருசோ, சின்னதோ—அதுல இருக்குற அன்புதான் முக்கியம். நீ எங்க வீட்டுக்கு வந்து சாப்பிடுறது எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு."

அப்போ ஸ்ரீவித்யா (68) உள்ள இருந்து வராங்க. ஒரு பழைய புடவையில, மெதுவா நடந்து வர்றாங்க.

ஸ்ரீவித்யா: "யாரு இவன், லட்சுமா? உன் ப்ரெண்டா?"

லட்சுமன்: "ஆமா பாட்டி, இவன் சுமன். என் காலேஜ் ப்ரெண்ட். அம்மாவோட ஸ்டூடன்ட்டும் கூட!"

ஸ்ரீவித்யா: (புன்னகையோடு) "நல்ல பையனா தெரியுது. மீனா, இவனுக்கு இன்னும் முறுக்கு கொடு!"

சுமன் சிரிச்சு, "தேங்க்ஸ் பாட்டி!"ன்னு சொல்லி, ஒரு முறுக்கை எடுத்து சாப்பிடுறான். ஆனா அவனோட கண்ணு மீனாவை பார்க்குது. காலேஜ்ல கண்ட கம்பீரமான ப்ரொபசர் இப்போ ஒரு சாதாரண அம்மாவா, வீட்டு பொண்ணு மாதிரி இருக்குறது அவனுக்கு ஒரு புது உணர்வை கொடுக்குது.



மாலை 6:00 - டைனிங் ஏரியா

வீட்டு டைனிங் மேசையில, மீனா ஒரு தட்டுல வடை, காபி கொண்டு வராங்க. லட்சுமனோட தங்கச்சி அனிகா (19) இப்போ உள்ள வராங்க. அவ ஒரு காலேஜ் டி-ஷர்ட்டும், ஜீன்ஸும் போட்டிருக்கா, ஒரு குறும்பு சிரிப்போடு சுமனை பார்க்கிறா.

அனிகா: "ஹாய், நீதான் சுமனா? அண்ணா உன்ன பத்தி நிறைய சொல்லியிருக்கான். நீ அம்மாவோட பேவரைட் ஸ்டூடன்ட்டாமே?"

சுமன்: (சிரிச்சு) "ஹே, அப்படி எல்லாம் இல்ல. ஆனா ஆன்ட்டி கிளாஸ் ரொம்ப நல்லா எடுக்குறாங்க."

மீனா: (கிண்டலா) "அட, அனிகா, சும்மா கலாய்க்காத. சுமன் நல்லா படிக்கிற பையன். நீயும் கொஞ்சம் இவன மாதிரி படி!"

அனைவரும் சிரிக்கிறாங்க. சுமன் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன குழப்பம். மீனாவை இப்போ ஒரு அம்மாவா, ஆன்ட்டியா பார்க்கிறதா, இல்ல காலேஜ்ல பார்த்த மாதிரி ஒரு ப்ரொபசரா பார்க்கிறதான்னு தெரியல. அவங்க சிரிக்கிற விதம், பேசுற ஸ்டைல், எல்லாமே அவனை ஒரு வித்தியாசமான உணர்ச்சிக்கு இழுக்குது.

லட்சுமன்: "டேய், இங்கயே உக்காந்து ஆன்ட்டிய பார்த்து ஃபீல் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காத. வா, என் ரூமுக்கு போய் பேசலாம்!"

சுமன் சிரிச்சு, "சரி டா, வா!"ன்னு சொல்லி, லட்சுமனோட பின்னாடி போறான்.



மாலை 6:30 - லட்சுமனோட ரூம்

லட்சுமனோட ரூம் சின்னதா, ஒரு பெட், ஒரு டேபிள், சுவர்ல ஒரு பழைய மூவி போஸ்டர். இரண்டு பேரும் பெட்ல உக்கார்ந்து, ஒரு காலேஜ் ப்ராஜெக்ட் பத்தி பேசுறாங்க. ஆனா சுமனோட மனசு மீனாவை பத்தி யோசிக்குது.

சுமன்: "டேய், உங்க அம்மா ரொம்ப சிம்பிளா இருக்காங்க. காலேஜ்ல பார்க்கும்போது ஒரு மாதிரி, இங்க பார்க்கும்போது இன்னொரு மாதிரி. உங்க வீடு ரொம்ப கோஸி-யா இருக்கு."

லட்சுமன்: "ஆமா டா, அம்மா அப்படித்தான். காலேஜ்ல ஸ்ட்ரிக்டா இருப்பாங்க, ஆனா வீட்டுல ரொம்ப சாப்ட். அப்பா போன பிறகு அவங்கதான் எங்கள எல்லாம் பார்த்துக்குறாங்க."

சுமன் ஒரு செகண்ட் தயங்கி,
சுமன்: "ஓ... ஆன்ட்டி சிங்கிளா இருக்காங்களா?"

லட்சுமன்: (சிரிச்சு) "ஆமா டா, ஆனா நீ என்ன இப்பவே ஆன்ட்டி மேல க்ரஷ் வச்சிருக்கியா? கவனமா, அவங்க ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்!"

சுமன் சிரிச்சு, "டேய், அப்படி எல்லாம் இல்ல. சும்மா கேட்டேன்!"ன்னு சொல்லி, தலைப்பை மாத்துறான். ஆனா அவனோட மனசு மீனாவை பத்தி யோசிக்க ஆரம்பிக்குது.





மாலை 6:45 - லட்சுமனோட வீட்டு சமையலறை

. சமையலறையில மீனா (48) ஒரு சின்ன தட்டுல காபி பவுடரை கலக்குறாங்க. பச்சை புடவையில, முடி சின்னதா கோணி மாதிரி கட்டி, ஒரு சாதாரண வீட்டு பொண்ணு மாதிரி இருக்காங்க. சமையலறை சின்னதா, ஆனா எல்லாம் ஒழுங்கா அடுக்கி வச்சிருக்கு. ஒரு சின்ன ஜன்னல் வழியா மாலை வெளிச்சம் உள்ள வருது, மீனாவோட முகத்துல ஒரு மென்மையான பளபளப்பு தெரியுது.

சுமன் (21) ஹால்ல இருந்து சமையலறை பக்கம் வரான். லட்சுமன் (21) தன்னோட ரூமுக்கு போய் ஏதோ ப்ராஜெக்ட் பார்க்க போறேன்னு சொல்லி உள்ள போய்ட்டான். சுமன் ஒரு செகண்ட் தயங்கி, சமையலறை கதவு பக்கம் நிக்கிறான். மீனாவோட புடவை மெதுவா அசையுறது, அவங்க கைல இருக்குற பாத்திரத்தோட சின்ன சத்தம்—இவை எல்லாம் சுமனுக்கு ஒரு வித்தியாசமான பீல் கொடுக்குது.

சுமன்: (கொஞ்சம் தயக்கத்தோடு) "ஆன்ட்டி, நான் ஏதாச்சும் உதவி செய்யட்டுமா?"

மீனா திரும்பி பார்க்கிறாங்க, ஒரு சின்ன புன்னகையோடு.
மீனா: "அட, வேண்டாம் சுமன். நீ விருந்தாளி, உக்காரு. இது சின்ன வேலை, நான் பார்த்துக்குறேன்."

சுமன் உள்ள வந்து, சமையலறை மேடையில சாஞ்சு நிக்கிறான். அவன் கண்ணு மீனாவோட கையை பார்க்குது—புடவையோட மெல்லிய மடிப்பு, அவங்க கைல இருக்குற சின்ன வளையல்.

சுமன்: "ஆன்ட்டி, உங்க காபி செம்மையா இருந்துச்சு. எங்க வீட்டுல இப்படி ஒரு டேஸ்ட் வராது."

மீனா: (சிரிச்சு) "அட, இதெல்லாம் ஒரு பெரிய விஷயமா? கொஞ்சம் பயிற்சி, அவ்வளவுதான். உனக்கு பிடிச்சிருந்தா, இன்னொரு கப் போடுறேன்!"

சுமன் சிரிக்கிறான், ஆனா அவனோட மனசு இப்போ மீனாவை வேற மாதிரி பார்க்க ஆரம்பிக்குது. காலேஜ்ல ப்ரொபசரா இருக்குற மீனா இங்க இப்படி ஒரு சிம்பிள் அம்மாவா, வீட்டு பொண்ணு மாதிரி இருக்குறது அவனுக்கு ஒரு புது உணர்வை கொடுக்குது.

சுமன்: "ஆன்ட்டி, நீங்க காலேஜ்ல எப்படி இவ்வளவு ஸ்ட்ரிக்ட்டா இருக்கீங்க? இங்க பார்க்கும்போது ரொம்ப சாப்ட்டா தெரியுறீங்க."

மீனா ஒரு செகண்ட் நின்னு, சிரிச்சு,
மீனா: "அட, சுமன், காலேஜ்ல ஒரு ரோல், வீட்டுல இன்னொரு ரோல். அங்க ஸ்டூடன்ட்ஸை கண்ட்ரோல் பண்ணனும், இங்க லட்சுமன், அனிகாவை கவனிக்கனும். ரெண்டும் வேற வேற தானே?"

சுமன் தலையாட்டுறான், ஆனா அவனோட மனசு இப்போ மீனாவோட வாழ்க்கையை பத்தி ஆர்வமா இருக்கு.

சுமன்: (கொஞ்சம் தைரியத்தோடு) "ஆன்ட்டி... மேடம், சாரி... ஆன்ட்டி, உங்க லைஃப் எப்படி பேலன்ஸ் பண்ணுறீங்க? காலேஜ், வீடு, இவ்வளவு வேலை... கஷ்டமா இல்லையா?"

மீனா ஒரு செகண்ட் ஆச்சரியமா பார்க்கிறாங்க. சுமனோட கேள்வில ஒரு முதிர்ச்சி இருக்குது, அது அவங்களுக்கு புதுசா தெரியுது.

மீனா: (மெதுவா) "சுமன், இது ஒரு நல்ல கேள்வி. சில நேரம் கஷ்டம்தான். ஆனா, என் பசங்களுக்காக, என் அம்மாவுக்காக, இதெல்லாம் செஞ்சே ஆகனும். என் புருஷன் போன பிறகு, நான் இந்த வீட்டுக்கு எல்லாமே ஆகனும். ஆனா, இந்த சின்ன சின்ன மொமன்ட்ஸ்—நீங்க இப்படி வந்து பேசுறது, லட்சுமன் சந்தோஷமா இருக்குறது—இதெல்லாம் எனக்கு ஒரு பெரிய பூஸ்ட்."

சுமனுக்கு இந்த பதில் ஒரு ஆழமான தாக்கத்தை கொடுக்குது. மீனாவை இப்போ அவன் ஒரு டீச்சர், அம்மா மட்டுமில்லாம, ஒரு பொண்ணு மாதிரியும் பார்க்க ஆரம்பிக்கிறான். அவங்க பேச்சுல இருக்குற மென்மை, வாழ்க்கையை பத்தி பேசுற விதம், எல்லாமே அவனை ஒரு புது உணர்ச்சிக்கு இழுக்குது.

அந்த நேரம், ஒரு சின்ன மௌனம். சமையலறைல காபி பவுடர் வாசனை, மீனாவோட புடவை மெதுவா அசையுற சத்தம். சுமனோட இதயம் கொஞ்சம் வேகமா துடிக்குது.

சுமன்: (மெதுவா) "ஆன்ட்டி, நீங்க ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கா இருக்கீங்க. உங்கள மாதிரி ஒரு பொண்ணு... சாரி, பொம்பளைய இவ்வளவு பொறுப்போட பார்க்குறது ஆச்சரியமா இருக்கு."

மீனா ஒரு செகண்ட் சிரிச்சு,
மீனா: "அட, பொம்பளைன்னு சொல்லு, சுமன். ஆனா, இதெல்லாம் வாழ்க்கை தானே? நீயும் இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல இந்த மாதிரி பொறுப்பு எடுப்ப."

அந்த நேரம், லட்சுமன் உள்ள வரான்.
லட்சுமன்: "டேய், என்னடா இங்க சமையலறைல பேச்சு? அம்மா, இவனுக்கு இன்னொரு காபி போடு!"

மீனா சிரிச்சு, "அட, இப்போதான் குடுத்தேன். சுமன், இன்னொரு கப் வேணுமா?"

சுமன்: (புன்னகையோடு) "வேண்டாம் ஆன்ட்டி, இதுவே போதும்.



இரவு 8:00 - லட்சுமனோட வீட்டு ஹால்

லட்சுமனோட வீடு இப்போ அமைதியா இருக்கு. ஹால்ல ஒரு பழைய சோபாவுல லட்சுமன் (21) மொபைல்ல ஏதோ வீடியோ பார்த்து, கண்ணு மூடி தூங்கி போயிருக்கான். சுவர்ல இருக்குற பழைய குடும்ப போட்டோல மீனா (48), லட்சுமன், அவனோட தங்கச்சி அனிகா (19), மீனாவோட அம்மா ஸ்ரீவித்யா (68) தெரியுறாங்க. சமையலறையில இருந்து கரண்டி சத்தம், அடுப்பு மெதுவா எரியுற சத்தம் வருது.

சுமன் (21) சோபாவுல உக்காந்து, மனசு ஏதோ ஒரு பதற்றத்துல இருக்கு. மீனாவோட முதல் தனி பேச்சு (எபிசோடு 2.3) அவனுக்கு ஒரு வித்தியாசமான உணர்ச்சியை கொடுத்திருக்கு. அவனோட கண்ணு இப்போ சமையலறை பக்கம் போகுது. மீனா தனியா இருக்குறது அவனுக்கு தெரியுது. அவன் மெதுவா எந்திரிச்சு, சமையலறை பக்கம் நடக்கிறான்.



இரவு 8:10 - சமையலறை

சமையலறைல மீனா ஒரு பச்சை புடவையில, சமையல் வேலையில மூழ்கி இருக்காங்க. ஒரு பெரிய பாத்திரத்துல சாம்பார் கிளறிக்கிட்டு இருக்காங்க. அவங்க புடவை மெதுவா அசையுது, முதுகு பக்கம் ஒரு சின்ன வியர்வை துளி தெரியுது. மீனா மெதுவா ஒரு பாட்டு முனுமுனுக்குறாங்க, அவங்க கைல இருக்குற வளையல் சின்ன சத்தம் போடுது.

சுமன் சமையலறை கதவு பக்கம் நின்னு, ஒரு செகண்ட் தயங்குறான். அவனோட மனசு இப்போ ஒரு ஆபத்தான எல்லைக்கு போகுது. மீனாவோட உடல் அமைப்பு, புடவையோட மடிப்பு, அவங்க இடுப்பு பகுதி—இவை எல்லாம் அவனுக்கு ஒரு தீவிரமான உணர்ச்சியை தூண்டுது. அவன் மெதுவா சமையலறைக்கு அடுத்த நடைபாதை பக்கம் நகர்றான், அங்க இருக்குற நிழல் இடத்துல ஒளிஞ்சு நிக்கிறான்.

மீனா: (முனுமுனுத்து) "இந்த சாம்பார் கொஞ்சம் உப்பு கம்மியா இருக்கு... இன்னும் கொஞ்சம் போடணும்..."

மீனா சமையல் வேலையில முழுமையா மூழ்கி இருக்காங்க. அவங்க கவனிக்காம, சுமன் அவங்களை தீவிரமா பார்க்கிறான். அவனோட பார்வை மீனாவோட இடுப்பு, பின்பக்கம், புடவையோட மெல்லிய அசைவு மேல நிலைக்குது. அவனோட இதயம் வேகமா துடிக்குது, ஒரு காம உணர்ச்சி உச்சத்தை தொடுது.

சுமன் கையை மெதுவா தன்னோட பேண்ட் பக்கம் கொண்டு போறான். அவனுக்கு இந்த தருணம் ஒரு ஆபத்தான, ஆனா கட்டுப்படுத்த முடியாத ஆசையை கொடுக்குது. அவன் மெதுவா, மிகவும் அமைதியா, தன்னை தொட ஆரம்பிக்கிறான். சமையலறையோட சத்தங்கள்—கரண்டி சத்தம், அடுப்பு எரியுற சத்தம்—அவனோட இந்த தனிப்பட்ட தருணத்தை மறைக்குது.

மீனா: (மெதுவா முனகிக்கிட்டு) "இந்த வெங்காயம் இன்னும் வதங்கலையே... கொஞ்சம் நேரம் ஆகும்..."

மீனாவுக்கு சுமன் அங்க இருக்குறது தெரியல. அவங்க சமையலில் மூழ்கி இருக்காங்க. சுமனோட மனசு இப்போ ஒரு இருட்டான பாதையில போகுது. அவனோட ஆசை, குற்ற உணர்வு, பயம் எல்லாம் ஒண்ணு சேர்ந்து, ஒரு தீவிரமான உணர்ச்சி கலவையை உருவாக்குது. அவன் கண்ணு மீனாவை விடாம பார்க்குது—அவங்க புடவை மெதுவா அசையுறது, இடுப்பு பகுதி தெரியுறது, இவை எல்லாம் அவனை மேலும் தூண்டுது.

சுமன் மெதுவா, அமைதியா, தன்னோட உணர்ச்சியை வெளிப்படுத்துறான். அவனோட கை வேகமா அசையுது, ஆனா மிகவும் கவனமா, எந்த சத்தமும் வராம பார்த்துக்குறான். சமையலறையோட சத்தங்கள் அவனுக்கு ஒரு கவர் கொடுக்குது.



இரவு 8:20 - நடைபாதை

சுமன் ஒரு அமைதியான உச்சத்தை அடையுறான். அவனோட உடம்பு ஒரு செகண்ட் நடுங்குது, ஆனா அவன் மூச்சை கட்டுப்படுத்தி, எந்த சத்தமும் வராம பார்த்துக்குறான். மீனா இன்னும் சமையலில் மூழ்கி இருக்காங்க, எதுவும் கவனிக்கல.

சுமனுக்கு இப்போ ஒரு கலவையான உணர்ச்சி—இன்பம், குற்ற உணர்வு, பயம். அவன் மனசு இப்போ ஒரு இருட்டான எல்லைக்கு போயிருக்கு. மீனாவை இப்படி பார்த்தது, இந்த ஆபத்தான தருணம், அவனுக்கு ஒரு புது ஆவேசத்தை கொடுத்திருக்கு. ஆனா அதே நேரம், அவனுக்கு ஒரு குற்ற உணர்வும் வருது—இது சரியா, தப்பா?

மீனா: (திரும்பி, சமையலறை கதவு பக்கம் பார்த்து) "லட்சுமா, சாம்பார் ரெடி ஆயிடுச்சு! சுமன் இருக்கானா?"

சுமன் ஒரு செகண்ட் பதறி, மெதுவா நடைபாதையில இருந்து வெளிய வரான்.

சுமன்: (பதட்டத்தை மறைச்சு) "ஆன்ட்டி, நான் இங்கதான் இருக்கேன். வாசனை செம்மையா இருக்கு!"

மீனா: (சிரிச்சு) "அட, நீ இங்கயா இருக்க? வா, சாப்பாடு ரெடி ஆயிடுச்சு. லட்சுமனை எழுப்பு, சாப்பிடலாம்."

சுமன் தலையாட்டுறான், ஆனா அவனோட மனசு இப்போ முழுக்க முழுக்க மீனாவை பத்தி யோசிக்குது. அவனோட இந்த தருணம், அவனுக்கு ஒரு புது ஆசையை, ஒரு ஆபத்தான ஆவேசத்தை உருவாக்கியிருக்கு.



இரவு 8:45 - வீட்டு வாசல்

சுமன் கிளம்புறான். மீனா வாசல் வரை வந்து,
மீனா: "சுமன், பத்திரமா போ. இன்னொரு நாள் வந்து சாப்பிடு, சரியா?"

சுமன்: (புன்னகையோடு) "கண்டிப்பா ஆன்ட்டி. சாம்பார் செம்மையா இருந்துச்சு!"

சுமன் பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ணி, இருட்டு தெருவுல போறான். அவனோட மனசு இப்போ ஒரு குழப்பத்துல இருக்கு—மீனாவை பத்தி யோசிக்கிறது, இந்த ஆபத்தான உணர்ச்சி, இந்த குற்ற உணர்வு. இது ஒரு ஆரம்பமா, இல்ல இன்னும் ஆழமா போகுமான்னு அவனுக்கு தெரியல.



சுமன் வீட்டுக்கு போறான். மீனாவை பார்க்கும்போது உருவான இந்த ஆபத்தான ஆசை, அவனோட மனசை ஒரு இருட்டான பாதையில தள்ளியிருக்கு. மீனாவுக்கு இதை பத்தி எதுவும் தெரியல, ஆனா சுமனோட உணர்ச்சிகள் இப்போ ஒரு தகாத எல்லைக்கு நகர ஆரம்பிச்சிருக்கு.

[Devayani rasigan]

காம தீவு - அத்தியாயம் 3:



அன்றைய மாலை, லட்சுமணின் வீட்டிலிருந்து திரும்பியதிலிருந்து, சுமனின் மனம் அமைதி இழந்திருந்தது. அவனுடைய பெரிய, ஆடம்பரமான அறையில், பட்டு விரிந்த படுக்கையில் படுத்துக்கொண்டு, அவன் சுவர்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஆனால், அவன் கண்கள் சுவர்களைக் கடந்த, ஒரு வேறு உலகத்தில் இருந்தன - அது மீனாவின் உலகம்.

அவன் மனதுக்குள், மீனாவின் உருவம் மீண்டும் மீண்டும் வந்து சென்றது. லட்சுமணின் சமையலறையில், அவள் வேலை செய்த காட்சி, அவளுடைய சேலையின் மடிப்பு, மென்மையான அசைவுகள், அடுப்பில் இருந்த சத்தம், அவள் பாடிய பாடல்... எல்லாமே அவனுக்குள் ஒரு கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தின. அந்த நேரத்தில் அவன் செய்த காரியம், இப்போது அவனுக்குள் ஒரு பெரும் குற்ற உணர்ச்சியை விதைத்திருந்தது.

"ஏன் இப்படி ஆனேன்?" அவன் தனக்குத்தானே முணுமுணுத்துக்கொண்டான். "இது தப்பு. அவங்க என் பிரண்ட் அம்மாவாச்சே..."

ஆனாலும், அவன் உடலின் ரகசிய ஆசை அந்த தர்க்கத்தை ஏற்க மறுத்தது. மனதுக்குத் தெரியாத ஒரு சக்தி, அவனுடைய கட்டுப்பாடுகளை மீறி அவனை ஆக்கிரமித்திருந்தது. அவன் தன்னுடைய இயல்பை, தன்னுடைய ஒழுக்கத்தை இழந்ததாக உணர்ந்தான். படுக்கையில் புரண்டு படுத்தான். அவனுடைய மனம் ஒரு போர் மைதானம் போல இருந்தது, அங்கே ஆசையும் குற்ற உணர்ச்சியும் ஒருவருக்கொருவர் மோதிக் கொண்டிருந்தன.

**சுமன்:** (தனக்குத்தானே) என்னால முடியலடா... அந்த காட்சி மறுபடியும் மறுபடியும் வந்து போகுது. நான் என்ன பண்றது?

அவன் எழுந்தான், ஜன்னல் வழியாக இருண்ட வானத்தைப் பார்த்தான். நட்சத்திரங்கள் ஒளிர்ந்தன, ஆனால் அவன் உள்ளே இருள் சூழ்ந்திருந்தது. ஒரு மனிதன், வெளிச்சத்திலும் இருளிலும் ஒரே நேரத்தில் இருப்பதை உணர்ந்தான். அந்தப் பிரியத்தை அவன் அனுபவிக்கிறான், ஆனால் அந்த அனுபவத்துக்காக அவன் தன்னைத்தானே வெறுத்துக்கொண்டான்.

ஒரு சில நிமிட அமைதிக்குப் பிறகு, அவனுடைய மனம் மீண்டும் குழம்பியது. அவன் உடல், அவனுடைய மனதை மீறி, மீண்டும் அதே ஆசையை நாடியது. அவன் மறுபடியும் தன்னைத் தனிமைப்படுத்திக்கொண்டான். இந்த முறை, அவனுடைய கற்பனையில், மீனாவின் உருவம் இன்னும் தெளிவாக இருந்தது. அவளுடைய புன்சிரிப்பு, அவளுடைய கனிவான கண்கள், அவளுடைய மென்மையான வார்த்தைகள்... இவை அனைத்தும், அவனுடைய ஆசையைத் தூண்டின.


.

--
அன்றைய இரவின், அடர்ந்த இருள், சுமனை முழுமையாக விழுங்கியிருந்தது. அவன் படுக்கையில் ஒருபுறம் சாய்ந்து, மூளை முழுக்க ஒருவிதமான கனமான உணர்வுடன் இருந்தான். அவனுடைய விருப்பத்தை வெளிப்படுத்த ஒரு வழியைக் கண்டுபிடித்திருந்தது - ஒரு கனவு.

கண் மூடிய அடுத்த நொடி, அவன் ஒரு வேறொரு கனவு உலகில் நுழைந்தான். அது அவனுடைய அறையைப் போலவே இருந்தது, ஆனால் எல்லாம் சற்று மங்கலாகவும், கனமானதாகவும் இருந்தன. அறையின் கதவு மெதுவாகத் திறந்தது. உள்ளே நுழைந்தவர், வேறு யாரும் இல்லை, மீனா. , அவள் ஒரு மெல்லிய, வெள்ளை உடையில் இருந்தாள், அது அவள் உடலை முழுமையாக மறைக்காமல், ஒரு மயக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

**சுமன்:** (ஆழ்ந்த குரலில்) மேடம்? நீங்க இங்க...?

**மீனா:** (மென்மையாக சிரித்துக்கொண்டே) நான் உன்க்கு தான்.

அவளுடைய வார்த்தைகள், காற்றைப் போலவே மென்மையாக இருந்தன, ஆனால் அவை சுமனின் இதயத்தில் ஒரு தீயை மூட்டின. அவன் எழுந்து அவளை நெருங்கினான். அவனுடைய மனம், இது ஒரு கனவு என்பதை அறிந்திருந்தாலும், அவனுடைய உடல் அவனுடைய கற்பனைக்கு கட்டுப்பட்டது.

அவள் அருகே வந்ததும், ஒரு மல்லிகையின் மென்மையான வாசனை அவனை சூழ்ந்தது. அவன் அவளுடைய கைகளைத் தொட்டான். அவளுடைய தோல், ஒரு பனிக்கட்டியைப் போல குளிர்ச்சியாகவும், அதே நேரத்தில், ஒரு நெருப்பைப் போல சூடாகவும் இருந்தது. அவன் கண்களை அவளுடைய கண்களில் வைத்தான். அந்த கண்கள், கனிவு, அன்பு, மற்றும் ஒரு மறைந்த ஆசை ஆகியவற்றின் கலவையாக இருந்தன.

அவன் அவளுடைய இடுப்பை மென்மையாக பிடித்தான். அவளுடைய உடல், ஒரு மென்மையான மேகம் போல அவனுடைய தொடுதலுக்கு வளைந்து கொடுத்தது. அவள் ஒரு சிறிய, மயக்கமான சிரிப்புடன், அவனுடைய கழுத்தை தன் கைகளால் மெதுவாகத் தடவினாள்.

**மீனா:** (மென்மையாக முணுமுணுத்து) சு..ம..ன்... உன் ஆசை எனக்குத் தெரியும்.

அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு மந்திரத்தைப் போல அவனுடைய மனதை ஆக்கிரமித்தன. அவனுடைய குற்ற உணர்ச்சிகள், ஒரு சாம்பல் போல மறைந்தன, வெறும் ஆசை மட்டுமே எஞ்சியது. அவன் அவளை தன்னுடைய கைகளால் தூக்கி, படுக்கையில் மெதுவாகப் படுக்க வைத்தான். அவளுடைய வெள்ளை உடை, அவளுடைய உடல் மீது ஒரு மெல்லிய திரை போல இருந்தது.

அவன் அவளுடைய உடலை, அந்த மெல்லிய உடையின் வழியாக தொட்டு உணர்ந்தான். அவளுடைய முலைகள், பெரிய, மென்மையான மற்றும் அழகானவை. அவன் அவளுடைய வயிற்றைத் தொட்டான். அவளுடைய வயிறு, ஒரு மென்மையான துடிப்பைக் கொண்டிருந்தது. அவன் அவளுடைய தொப்புளைத் தொட்டான். அந்த சிறிய, வட்டமான குழி, அவனுக்கு ஒரு ஆழமான, இருண்ட குளம் போல தோன்றியது, அதனுள் விழுந்துவிட விரும்பினான்.

**சுமன்:** (ஆசையுடன்) மீனா மேடம்...

**மீனா:** (ஒரு சிரிப்புடன்) என் பேரு மீனா மேடம் இல்ல ... வெறும் மீனா.


அவனுக்கு முன்னால், மீனா, ஒரு புதிய, இன்னும் கவர்ச்சியான கோலத்தில் இருந்தாள். அவள் இப்போது, ஒரு மெல்லிய உடையை அணிந்திருந்தாள், அது அவளுடைய உடலை, ஒரு கவர்ச்சியான சிற்பம் போல, வெளிப்படுத்தியது.

**மீனா:** (மென்மையாக) ஏன் இவ்வளவு பதற்றம்? . இங்கு உனக்கு எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லை.

அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு மந்திரத்தைப் போல அவனுடைய மனதை ஆக்கிரமித்தன. அவனுடைய ஆசைகள், ஒரு புதிய, இருண்ட ஆற்றலுடன் வெளிப்பட்டன. அவன் அவளை நெருங்கினான், அவனுடைய மனம், அவனுடைய உடல், அவனுடைய ஒவ்வொரு அணுவும், அவளுடைய இருப்பில் முழுமையாக மூழ்கின.

அவள், அவன் முன்பு மண்டியிட்டானள். அவனுடைய பூல், இரும்பு போல இறுகி, அவளுடைய கால்களுக்கு இடையில் இருந்தது. அவன் அவளுடைய புடவையின் மேல்புறத்தை மெதுவாக அவிழ்த்தான். அவளுடைய முலைகள், ஒரு கவர்ச்சியான வடிவத்தில், அவனுடைய கண்களுக்கு முன்னால் வெளிப்பட்டன. அவன் அவளுடைய முலைகளை, தன்னுடைய நாக்கினால் தடவினான், ஒரு புதிய, இன்னும் ஆழமான ஆசையுடன்.

அவள் மெதுவாக, அவனுடைய பூலைத் தன் கைகளில் பிடித்தாள். அவள் மென்மையான விரல்கள், ஒரு புதிய, ஆழமான உணர்வை ஏற்படுத்தின. அவள் அதை, தன்னுடைய நாக்கினால் மெதுவாக நக்கினாள். அவளுடைய உதடுகள், ஒரு தேன் போல இனிமையானவை. அவள் அதைத் தன்னுடைய வாய்க்குள் வைத்துக்கொண்டாள்.

**சுமன்:** (ஆசையுடன்) மீனா... நீ...

**மீனா:** (ஒரு சிரிப்புடன்) உன் கனவு ஆசையை நான் நிறைவேற்றுவேன்.

அவள், ஒரு புதிய, ஆழமான விருப்பத்துடன், அவனுடைய பூலைத் தன்னுடைய வாய்க்குள் மேலும் மேலும் ஆழமாக எடுத்துக்கொண்டாள். அவனுடைய உச்சம், அவளுடைய தொண்டையில் இருந்தது. அவள் தன்னுடைய தலையை மேலும் கீழும் அசைத்துக்கொண்டாள், ஒரு ஆழமான, வேகமான லயத்துடன். அவனுடைய கஞ்சி, ஒரு வெப்பமான நீராக, அவளுடைய தொண்டைக்குள் பாய்ந்தது. அவன் ஒரு புதிய, ஆழமான திருப்தியை உணர்ந்தான்.

அவள் அவனுடைய பூலை விட்டுவிட்டு, அவனுக்கு முன்னால் நின்று, தன்னுடைய கைகளை மடக்கிக்கொண்டாள். அவள், ஒரு புதிய, ஆழமான ஆசையுடன், அவனுடைய கண்களைப் பார்த்தாள். அவன் அவளை, தன்னுடைய கைகளால் தூக்கி, படுக்கையில் படுக்க வைத்தான். அவள் ஒரு நாயைப் போல தன்னுடைய கைகள் மற்றும் கால்களில் நின்றுகொண்டாள்.

**சுமன்:** (ஆழமான குரலில்) எனக்கு... இன்னும் வேண்டும்.

அவள் ஒரு மென்மையான, இனிமையான சத்தத்துடன், தன்னுடைய தலையை பின்னால் சாய்த்தாள். அவன் அவளுக்குப் பின்னால் வந்து, அவளை, தன்னுடைய பூலால், அவளுடைய புண்டைக்குள் செலுத்தினான். அவளுடைய புண்டை, ஒரு வெப்பமான, ஆழமான, மற்றும் இறுக்கமான உணர்வைத் தந்தது. அவன் அவளுக்குள் மேலும் மேலும் ஆழமாகச் சென்றான்.

அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், அவளை ஒரு புதிய, உச்சமான உணர்வுக்குள் தள்ளின. அவள் அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவிற்கும் ஈடு கொடுத்தாள். அவள் தன்னுடைய உடலை மேலும் கீழும் அசைத்துக்கொண்டாள், ஒரு தாளம் போல, அவனுடைய அசைவுகளுக்கு ஈடு கொடுத்தாள்.

**மீனா:** (மூச்சு வாங்கிக்கொண்டே) ஆஹ்... சுமன்... இன்னும் வேகமாக...

அவளுடைய வார்த்தைகள், அவனுடைய ஆசையை இன்னும் அதிகமாகத் தூண்டின. அவன் இன்னும் வேகமாகச் சென்றான். அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், ஒரு தாளம் போல, அவளுடைய உடலிலும் மனதிலும் எதிரொலித்தன. அவன் தன்னுடைய உச்சத்தை நெருங்கினான். அவனுடைய உடல் முழுவதும் ஒரு பதற்றம் ஏற்பட்டது. அவன் அவளுக்குள் தன்னுடைய கஞ்சியை கொட்டினான்.


அவனுடைய ஆசையின் தீ, அவனுடைய கட்டுப்பாடுகளை மீறி, அவனுடைய உடலை மீண்டும் ஆக்கிரமித்தது. அவன் . அவளுடைய தோல், ஒரு ஒளி போல பிரகாசித்தது. அவள் உடல், அவனுடைய கற்பனையை விட அழகாகவும், மென்மையாகவும் இருந்தது. அவளுடைய முலைகள், ஒரு முழுமையான, வட்டமான வடிவில் இருந்தன. அவற்றின் முனைகள், இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில், ஒரு சிறிய மொட்டு போல இருந்தன. அவன் தன்னுடைய உதடுகளை, அவளுடைய முலைகளின் மீது வைத்தான். அந்த மென்மையான, வட்டமான பகுதி, அவனுக்கு ஒரு சொர்க்கத்தைப் போல இருந்தது. அவன் தன்னுடைய நாக்கினால், அந்த முனையை நக்கினான். அவள் ஒரு மென்மையான, மயக்கமான சத்தத்துடன், தன்னுடைய தலையை பின்னால் சாய்த்தாள்.

அவன் அவளுடைய கால்களைப் பார்த்தான். அவளுடைய தொடைகள், உறுதியான, ஆனால் மென்மையானவை. அவன் அவளுடைய தொடைகளுக்கு இடையே உள்ள மென்மையான இடத்தை தொட்டான். அவளுடைய உடல், அவனுடைய தொடுதலுக்கு ஒரு இசை போல வளைந்து கொடுத்தது. அவன் அவளுடைய கால்களை அகலப்படுத்தினான்.

அவள் ஒரு மென்மையான, இனிமையான சத்தத்துடன், தன்னுடைய தலையை பின்னால் சாய்த்தாள். அவன் அவளுக்குப் பின்னால் வந்து, அவளை, தன்னுடைய பூலால், அவளுடைய சூத்துக்குள் செலுத்தினான். அந்த உணர்வு, ஒரு புதிய, இருண்ட உலகத்தை திறப்பது போல இருந்தது. அவளுடைய சூத்துக்குள், ஒரு வெப்பமான, இறுக்கமான உணர்வு அவனை ஆக்கிரமித்தது. அவன் அவளுக்குள் மேலும் மேலும் ஆழமாகச் சென்றான்.


அவன் அவளுக்குள் மேலும் மேலும் வேகமாகச் சென்றான். அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், அவளை ஒரு புதிய மயக்க நிலைக்குள் தள்ளின. அவள் அவனுடைய முதுகுப்புறத்தை தன்னுடைய கைகளால் பிடித்து, அவனுடைய அசைவுகளுக்கு ஈடு கொடுத்தாள்.

**மீனா:** (மூச்சு வாங்கிக்கொண்டே) சு..ம..ன்... இன்னும்... இன்னும் வேகமாக...

அவளுடைய வார்த்தைகள், அவனுடைய ஆசையை இன்னும் அதிகமாகத் தூண்டின. அவன் இன்னும் வேகமாகச் சென்றான், அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், ஒரு தாளம் போல, அவளுடைய உடலிலும் மனதிலும் எதிரொலித்தன. அவன் தன்னுடைய உச்சத்தை நெருங்கினான். அவனுடைய உடல் முழுவதும் ஒரு பதற்றம் ஏற்பட்டது. அவன் அவளுக்குள் தன்னுடைய கஞ்சியை கொட்டினான். அந்த உணர்வு, ஒரு புதிய உலகத்தை உருவாக்குவது போல இருந்தது.

அவன் அவளுக்குள் இருந்து வெளியே வந்தான். அவளுடைய புண்டையின் மேல, அவனுடைய கஞ்சி ஒளியை போன்று மின்னியது. அவன் அவளுடைய அருகே படுத்தான். அவனுடைய உடல், ஒரு மென்மையான வலியுடன், அவளுடைய உடலுடன் சேர்ந்திருந்தது.


.

அவன் நடுங்கிப் போனான். "மீனா மேடம்... என்ன ஒரு நல்ல மனுஷி..." அவன் மனதுக்குள் அவள் பெயரைக் கூறிக்கொண்டான். இந்த ஆசை அவனுக்குள் புதிதாக இருந்தாலும், அது மிகவும் ஆழமாக வேரூன்றியிருந்தது.

---

அதே நேரத்தில், லட்சுமணின் வீடு, சாதாரணமான ஒரு அமைதியுடன் இருந்தது. சமையலறையில், அனிகா, பாத்திரங்களை சுத்தம் செய்துகொண்டிருந்தாள். அவளுடைய முகத்தில் ஒரு குறும்புச் சிரிப்பு இருந்தது, யாரும் அறியாத ஒரு ரகசியம் அவளுடைய மனதில் ஒளிந்திருந்தது.

அன்று மாலை, சுமன் வந்திருந்தபோது, லட்சுமண் வெளிய போயிருந்தபோது, அனிகா தற்செயலாக, சமையலறை வாசலில் நின்றுகொண்டு, சுமன் என்ன செய்கிறான் என்பதை பார்த்தாள். அவன் மறைந்து, அவன் செய்யும் காரியத்தை அவள் கண்கள் கண்டன. அவள், ஒரு நொடி கூட யோசிக்காமல், தன்னுடைய மொபைலை எடுத்து, அதை ஒரு ஷார்ட் வீடியோவாக பதிவு செய்தாள்.

அவள் அதை யாரிடமும் சொல்லவில்லை, ஆனால், அந்த வீடியோவை தன்னுடைய மொபைலில் சேமித்து வைத்திருந்தாள். அது ஒரு சிறிய, ஆனால் சக்தி வாய்ந்த ஆயுதம் போல அவளுக்குத் தோன்றியது. அவளுக்குத் தெரியாது, அது அவளை என்னென்ன வழிகளில் அழைத்துச் செல்லும் என்று.

அனிகா, பாத்திரங்களை கழுவி முடித்து, தன்னுடைய அறைக்குச் சென்றாள். அவள் மொபைலை எடுத்து, வீடியோவை பார்த்தாள். அவளுடைய முகத்தில், ஒரு புதுவிதமான ஆர்வம் தெரிந்தது. ஒரு சாதாரண கல்லூரி மாணவன், ஒரு மரியாதைக்குரிய பேராசிரியையின் மேல் கொண்ட இந்த ஆசை, அவளுக்கு ஒரு சுவாரஸ்யமான விளையாட்டாகத் தெரிந்தது.

**அனிகா:** (தனக்குத்தானே) ஹ்ம்ம்... நம்ம அண்ணா பிரண்டா இருக்கான். ஆனா இவன் என்னடான்னா, நம்ம அம்மா மேல இப்படி ஒரு ஆசை வெச்சுருக்கான்... செம ட்விஸ்ட்டா இருக்கே. இது நமக்கு ஒரு பெரிய பவர், இல்லையா? நான் இதை எப்படி யூஸ் பண்ணலாம்?

வீடியோவை அவள் ஒரு கோப்புக்குள் போட்டு, பாதுகாப்பாக வைத்தாள்.


மறுநாள் காலை, கல்லூரி வளாகத்தின் நடைபாதையில், சுமன் தன்னுடைய புத்தகங்களுடன் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான். அவனுடைய மனம், இன்னும், அனிகாவின் கையில் உள்ள ரகசியத்தைப் பற்றிய பயத்தில் இருந்தது. அவனுடைய ஒவ்வொரு அசைவும், ஒரு பதட்டமான உணர்வுடன் இருந்தது. அவன் தலையைத் தூக்கிப் பார்த்தபோது, அனிகா, ஒரு சிரிப்புடன், அவனை நோக்கி நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள்.

**அனிகா:** (குறும்புத்தனமான சிரிப்புடன்) ஹே சுமன்!

சுமன், ஒரு பயத்துடன் அவளைப் பார்த்தான். அவனுடைய இதயம், ஒரு பறவையைப் போல வேகமாகத் துடித்தது. அவனுடைய மனம், அவளுடைய வார்த்தைகள் என்னவாக இருக்கும் என்று பயந்தது.

**சுமன்:** (திக்குமுக்காடி) ஹலோ... அனிகா.

அனிகா, அவனை நெருங்கி, அவனுடைய காதில் மெதுவாக முணுமுணுத்தாள்.

**அனிகா:** நேத்து ராத்திரி நல்லா enjoy பண்ணீங்களா? நான் கேட்டது உன் கனவ பத்திதான்... என்னடா, அவ்வளவு பயமா இருக்க?

அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போடுவது போல இருந்தன. சுமன் அப்படியே நின்றுவிட்டான். அவனுடைய முகம், வெளிறிப் போனது. அவனுடைய இதயம், ஒரு பெரிய சத்தத்துடன் வேகமாகத் துடித்தது. அவன், அவளுடைய கண்களைப் பார்த்தான், அவை ஒரு தீயைப் போல குறும்புத்தனமாக மின்னின.

அனிகா, ஒரு சிரிப்புடன், அவனைத் தாண்டிச் சென்றாள். ஆனால், அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு பாம்பைப் போல அவனுடைய மனதில் சுற்றின. அவன், அந்த நேரத்தில், ஒரு புதிய, ஆழமான பயத்தை உணர்ந்தான். அவன் அவமானத்திலும், அவளுடைய கட்டுப்பாட்டில் சிக்கியதாலும், ஒரு புதிய, ஆழ்ந்த குற்ற உணர்ச்சியை உணர்ந்தான்.

அந்த நாள் முழுவதும், சுமனின் மனம் அமைதி இழந்திருந்தது. அவன் வகுப்புக்குச் சென்றான், ஆனால் அவனுடைய கவனம், அனிகாவின் வார்த்தைகளில் இருந்தது. அவன் தன்னுடைய அறையில் இருந்தபோது, அவனுடைய போனில் ஒரு புதிய மெசேஜ் வந்தது.

**அனிகா:** (டெக்ஸ்ட்) வீடியோ வை delete பண்ணலாமா? இல்ல keep பண்ணலாமா?

சுமன், அந்த மெசேஜைப் பார்த்தான். அவனுடைய கைகள் நடுங்கின. அவனுடைய மூளை, ஒரு சில நொடிகள் ஸ்தம்பித்து நின்றது. அவனுடைய ரகசியம், ஒரு விளையாட்டுப் பொருளைப் போல, அவளுடைய கையில் இருந்தது. அவன் அவளுக்கு ஒரு ரிப்ளை கொடுத்தான்.

**சுமன்:** (டெக்ஸ்ட்) ப்ளீஸ்... அனிகா... அதை டெலீட் பண்ணிடு. நான் உனக்கு என்ன வேணுமானாலும் பண்றேன்.

அனிகா, அவனுடைய பதிலை பார்த்து சிரித்தாள். அவளுக்குத் தெரியும், அவள் இப்போது ஒரு புதிய, பெரிய சக்தியைப் பெற்றிருக்கிறாள் என்று. அவள் அவனுக்கு ஒரு புதிய டெக்ஸ்ட் மெசேஜ் கொடுத்தாள்.

**அனிகா:** (டெக்ஸ்ட்) ஓகே... நான் உனக்கு ஒரு சான்ஸ் குடுக்கிறேன். ஆனா... எனக்கு சில favors தேவைப்படும்.

சுமன், அந்த மெசேஜைப் பார்த்தான். அவனுடைய உடல், ஒரு புதிய, இருண்ட ஆசையை உணர்ந்தது. அவளுடைய கைகளில் அவன் ஒரு கைதி போல இருந்தான், ஆனால் அவனுடைய மனம், ஒரு புதிய, ஆழமான ஆசையுடன், அவளுடைய ஆதிக்கத்தை அனுபவிக்கத் தயாராக இருந்தது.

**அனிகா:** (டெக்ஸ்ட்) பயப்படாதே... இது வெறும் ஆரம்பம் தான். இந்த விளையாட்டு ரொம்ப ஜாலியா இருக்கும்.

அந்த டெக்ஸ்ட் மெசேஜைப் படித்தபோது, சுமனின் மனம், ஒரு புதிய, ஆழமான குழப்பத்தில் விழுந்தது. அவன் குற்ற உணர்ச்சியும், ஆசையும், பயமும், ஒருங்கே அவனுடைய மனதில் ஒரு பெரும் புயலை உருவாக்கின. அவன், இந்த விளையாட்டின் ஒரு பகுதியாக, தன்னுடைய விருப்பத்திற்கு எதிராக, அவளுடைய ஆசைக்கு கட்டுப்படப் போவதாக உணர்ந்தான்.

[Devayani rasigan]

[Devayani rasigan]

anikha

[Vkdon]

Meena va podurathukku munnadi anikha va poduvana

[Devayani rasigan]

காம தீவு -
அத்தியாயம் 4



மதியம் அவன் ஒரு லோக்கரைத் திறக்க முயற்சித்தபோது, ஒரு குரல் அவனைத் தடுமாறச் செய்தது. அவன் தலையைத் தூக்கிப் பார்த்தபோது, அனிகா, ஒரு குறும்புத்தனமான சிரிப்புடன், அவனை நோக்கி நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள்.

**அனிகா:** (குறும்புத்தனமான சிரிப்புடன்) ஹே சுமன்!

சுமன், ஒரு பயத்துடன் அவளைப் பார்த்தான். அவனுடைய இதயம், ஒரு பறவையைப் போல வேகமாகத் துடித்தது. அவனுடைய மனம், அவளுடைய வார்த்தைகள் என்னவாக இருக்கும் என்று பயந்தது.

**சுமன்:** (திக்குமுக்காடி) ஹலோ... அனிகா.

அனிகா, அவனை நெருங்கி, அவனுடைய காதில் மெதுவாக முணுமுணுத்தாள்.

**அனிகா:** வீடியோ வை நான் அம்மாவுக்கு காட்டனுமா? அல்லது நீ என் சொல்லுறதை கேட்கனுமா?

அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போடுவது போல இருந்தன. சுமன் அப்படியே நின்றுவிட்டான். அவனுடைய முகம், வெளிறிப் போனது. அவனுடைய இதயம், ஒரு பெரிய சத்தத்துடன் வேகமாகத் துடித்தது. அவன், அவளுடைய கண்களைப் பார்த்தான், அவை ஒரு தீயைப் போல குறும்புத்தனமாக மின்னின.

அனிகா, ஒரு மெல்லிய, கவர்ச்சியான சிரிப்புடன், அவனுடைய கழுத்தை மெதுவாகத் தடவினாள்.

**அனிகா:** இன்று college leave போட்டுட்டு என் வீட்டுக்கு வா. இல்லனா எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சிடும்.

அவளுடைய வார்த்தைகள், ஒரு கத்தி போல அவனுடைய மனதில் குத்தின. அவன், அவனுடைய வாய் திறந்து, ஏதோ சொல்ல முயற்சித்தபோது, அவளுடைய பார்வை, அவனை மிரட்டியது. அவன், அவளுடைய கட்டுப்பாட்டில் சிக்கியதாலும், அவமானத்தாலும், ஒரு புதிய, ஆழ்ந்த குற்ற உணர்ச்சியை உணர்ந்தான்.

அந்த நாள் முழுவதும், சுமனின் மனம் அமைதி இழந்திருந்தது. அவன் வகுப்புக்குச் சென்றான், ஆனால் அவனுடைய கவனம், அனிகாவின் வார்த்தைகளில் இருந்தது. அவன் தன்னுடைய அறையில் இருந்தபோது, அவனுடைய போனில் ஒரு புதிய மெசேஜ் வந்தது.

**அனிகா:** (டெக்ஸ்ட்) ஏன் இன்னும் கிளம்பல? எனக்கு தெரியாம எதுவும் பண்ணாத. நான் உன்ன எப்பவும் பார்த்துட்டுதான் இருக்கேன்.

சுமன், அந்த மெசேஜைப் பார்த்தான். அவனுடைய கைகள் நடுங்கின. அவனுடைய மூளை, ஒரு சில நொடிகள் ஸ்தம்பித்து நின்றது. அவனுடைய ரகசியம், ஒரு விளையாட்டுப் பொருளைப் போல, அவளுடைய கையில் இருந்தது. அவன் அவளுக்கு ஒரு ரிப்ளை கொடுத்தான்.

**சுமன்:** (டெக்ஸ்ட்) நான்... கிளம்புறேன்.

சும்மா ஒரு பேனா வாங்கிக்கிட்டு போற மாதிரி அவங்க வீட்டுக்கு போனான். போயி கதவ தட்டுனான், அனிகா வந்து கதவ தொறந்துட்டு, "உள்ள வா"னு சொன்னா. உள்ள போனதும் அவங்க அம்மாவோட ரூம்ல இருட்டு. அவள பயத்தோடு பார்த்தான், "என்ன அனிகா இங்க இருட்டா இருக்கு?"னு கேட்டான். "சும்மா உள்ள வா."னு சொல்லி ரூம்க்குள்ள கூப்பிட்டானள். உள்ள போனதும் கதவ லாக் பண்ணிட்டு, "போட்டுட்டேன்,"னு சொன்னா.

. சுமன் உள்ள கால வச்சதும் அவனோட நெஞ்சு படபடனு அடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. பயமும், ஒரு வித எதிர்பார்ப்பும் காத்துல கலந்து இருந்துச்சு. கதவு சாத்திடுச்சு, அந்த சத்தம் ரூம் முழுக்க எதிரொலிச்சுது. ஒரே வெளிச்சம் அவ பெட் பக்கத்துல இருந்த மெழுகுவத்திதான். அதோட வெளிச்சம் தரையில நீளமா நிழல்களை போட்டுகிட்டு இருந்துச்சு. அனிகாவோட கண்ணுங்க மெழுகுவத்தி வெளிச்சத்தில மின்னுச்சு, ஒருவித வேட்டையாடுற சிரிப்பு அவ உதட்டுல இருந்துச்சு.

​சுமன்: என்ன பண்ற?

அனிகா: நான் என்ன பண்றேன்னு உனக்கு தெரியும் சுமன். அப்பாவியா நடிக்காத. உனக்கு எது நல்லதுனு தெரிஞ்சுதான் இங்க வந்திருக்க. இப்ப உட்காரு.

​சுமன்: நான் உங்க அண்ணன் நண்பன்.

அனிகா: நான் உன் தங்கை பிரெண்டு தான் சுமன். நான் சொல்றத கேளு, இல்லனா உன் அசிங்கமான ரகசியத்த மொத்த குடும்பத்து கிட்டயும் சொல்லிடுவேன்.

​சுமன்: இது சரியில்ல…

அனிகா: இங்க சரியா, தப்பாங்குறதுக்கு இடமே இல்ல சுமன். நீ இப்ப என் உலகத்துல இருக்க, இங்க என் விதிகள் தான் செல்லுபடியாகும். நான் சொல்றத நீ செய்ய போற, இல்லனா மொத்த குடும்பத்துகிட்டயும் உன்ன பத்தி சொல்லிடுவேன்.

​சுமன்: உங்க அம்மாவ பாத்துக்கிட்டு நான் கையடிச்சது தப்பு தான், ஆனா, நீ எனக்கு இப்படி பண்றது இன்னும் பெரிய தப்பு.

அனிகா: தப்பா? சுமன், என் செல்லம், இன்ப உலகத்துல தப்புனு எதுவும் கிடையாது. தன்னோட ஆசைகளை ஒத்துக்குறதுக்கு தைரியம் இல்லாதவங்க தான் பயப்படுவாங்க. நீ அவ்வளவு பலவீனமானவன் இல்லனு எனக்கு தெரியும்.

சுமன் பேச முடியாம அவளோட பேச்சை கேட்டு, கண்ணை சுத்தி சுத்தி ஒரு வழி தேடினான். ஆனா, தப்பிக்கிறதுக்கு அங்க எந்த வழியும் இல்லை. மெழுகுவத்தி வெளிச்சம் இருட்டுல ஆடுச்சு, சுவத்துல ஒரு வினோதமான நிழல்களை போட்டுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ பக்கத்துல வந்ததும் அவனோட நெஞ்சு படபடனு அடிச்சுது. அவளோட கண்ணு அவன் மேல இருந்து நகரவே இல்ல. அவ இந்த தருணத்தை நல்லாவே ரசிச்சுட்டு இருந்தா. அவளுக்கு அவன் மேல கிடைச்ச அந்த அதிகாரத்த அவ அனுபவிச்சுட்டு இருந்தா. அவனுக்குள்ள ஒரு விதமான பயமும், கூடவே ஒருவித கிளுகிளுப்பும் கலந்து, அவனோட காலை நடுங்க வச்சுது.

​சுமன்: பிரெண்ட்ஸ் அண்ணன் கூட இப்படி எல்லாம் பண்ணிக்க மாட்டாங்க.

​அனிகா: பிரெண்ட்ஸா? ஆ, நீ லக்ஷ்மண சொல்றியா? அவன் ஒரு முட்டாள் தான். ஏன்னா, அவனுக்கு முன்னாடி என்ன இருக்குனு அவனுக்கு தெரியல. ஆனா, அது இப்ப உனக்கு ஒரு கவலையும் இல்ல. உன் கவலை என்னன்னா, என்ன சந்தோஷப்படுத்துறது தான். அத நீ பண்ணுவ, அப்படித்தானே?

​அவளோட குரல் மெதுவா, ஒரு மாதிரி கிளுகிளுப்பா இருந்துச்சு. ஆனா, அவளோட கண்ணுல இருந்த குளிர்ச்சி அதுக்கு நேர்மாறா இருந்துச்சு. அவ ஒரு அடி முன்னாடி வந்து, அவனுக்கும் அவளுக்கும் இருந்த இடைவெளியை குறைச்சுக்கிட்டா. அது சுமனுக்கு முதுகு தண்டில் ஒரு சிலிர்ப்பை உண்டாக்கிது. அவ தலை அசைச்சான், அவ கண்ண பாக்க முடியாம தரையை பார்த்துக்கிட்டான்.

​அனிகா: நான் சொல்றத கேளு சுமன். பெட்ல விளிம்புல உட்காரு.

​அவ சொன்னத கேட்ட சுமன், நடுங்குன கால்களோட போய் பெட்ல உட்கார்ந்தான். அவ அவனுக்கு முன்னாடி முட்டி போட்டு உட்கார்ந்ததும் அவனோட நெஞ்சு வெடிச்சு வெளிய வந்துடும்னு நினைச்சான். அவனோட மூச்சு காத்து அவன் மேல படுற மாதிரி கிட்ட வந்தா, அவளோட கைகள் அவன் பேன்ட் ஜிப் மேல பட்டுச்சு. அவன் விலகணும்னு நினைச்சான், ஆனா அவ என்ன பண்ணுவாளோன்ற பயம், அவனோட ரகசியம் வெளிய தெரிஞ்சிடுமோன்ற பயம், அவனை நகர விடாம அதே இடத்துல நிறுத்தி வச்சுது.

​அனிகா தொடர்ந்து சுமன பயத்துலயும் குற்றவுணர்வுலயும் மாட்டி வச்சிருந்தா. அவனோட ஒரே வழி அவளுக்கு அடிபணியுறது தான் அப்படின்னு சொல்லி, வார்த்தைகளால அவனை மயக்கினாள். அவன் பயத்துல பெட்ல உட்கார்ந்தான்.

​அனிகா வேகமாவும், திமிராவோம் அவனோட பேன்ட் ஜிப்-ஐ திறந்து விட்டா. அந்த சத்தம் அமைதியா இருந்த ரூம்ல துப்பாக்கி குண்டு வெடிச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவனோட மனசு எதிர்த்தாலும், அவனோட உடம்பு துரோகம் பண்ணி அவளோட கட்டுப்பாட்டுக்குள்ள வந்துருச்சு. அவனோட பூலின் மேல அவ கை பட்டதும் அவன் திடுக்கிட்டு நின்னான். அவனோட பூலை அவ இறுக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டா, அவனோட கண்ணுல இருந்து அவளோட கண்ணு நகரவே இல்ல. ஒருவித கிளுகிளுப்பாவோ அதை ஆட்ட ஆரம்பிச்சா, அது அவனுக்குள்ள ஒரு வித இன்ப அதிர்ச்சியை உண்டாக்கிது.

​சுமன்: அய்யோ... வேணாம்... ப்ளீஸ் நிறுத்து.

​சுமனோட மழமையான எதிர்ப்ப அவ கண்டுக்கவே இல்ல. வெற்றி கிட்டா மாதிரியான ஒரு சிரிப்பு அவ கண்ணுல இருந்துச்சு. அவனோட பேன்ட்ல இருந்து அவனோட உள்ளாடையை கீழ இழுத்து அவன் பூல முழுசா காட்டுனாள்.

​சுமன்: சும்மா... நிறுத்து. நீ என் தங்கையோட பிரெண்ட்…

​அனிகா சத்தமா சிரிச்சுக்கிட்டே சுமனோட தவிப்ப பாத்து கிளர்ச்சியடைஞ்சா. அவ நினைச்ச இடத்துக்கு அவன கொண்டு வந்துட்டான்னு அவளுக்கு நல்லா தெரிஞ்சுது.

​"இது உனக்கு பிடிக்கும் சுமன்," அவ குரல தாழ்த்தி, ஒருவித மயக்கத்தோட சொன்னா. "என்ன பத்தி நீ எப்ப நினைச்சாலும், இந்த நொடிய உனக்கு ஞாபகம் இருக்கும்."

​சுமன்: அ..அனிகா... எனக்கு இது வேணாம். எனக்கு உன் அம்மா மீனாவ பிடிக்கும், ஆனா…

​அனிகா: ஆனாங்கறதுக்கு இங்க இடமே இல்ல சுமன். நீ கோட்டை தாண்டிட்ட, இப்ப நீ என்கிட்ட சிக்கிட்ட. நான் நினைச்சபடி உன்ன வச்சு விளையாடுவேன்.

​அந்த ரூம் அவனுக்குள்ளயே மூடுற மாதிரி இருந்துச்சு. மெழுகுவத்தி வெளிச்சம் அவனை மயக்கிடுச்சு, அனிகாவோட கை அவனோட பேன்ட்டுக்குள்ள . அவன் அவகிட்ட மாட்டிட்டான், அது அவளுக்கு நல்லா தெரிஞ்சுது. அவளோட தொடுதல்ல குளிர்ச்சியிருந்தாலும், அது அவனோட உடம்புல ஒருவித சூட்டை உண்டாக்குச்சு. இந்த முரண்பாடான உணர்வு அவனோட பீதியை அதிகப்படுத்துச்சு. அவன் அவளோட பிடியில இருந்து தப்பிக்க நினைச்சான், ஆனா அவ பிடி உறுதியா இருந்துச்சு.

அனிகா திரும்பவும் ஆதிக்கம் செலுத்த ஆரம்பிச்சா, அவனோட மார்பை நோக்கி தன்னோட கையை விட்டா. அவனோட உடம்போட வளைவுகளை தன்னோட நகங்களால மெதுவா கீறிக்கிட்டே போனா. அது அவனோட தோல்ல ஒருவித எரிச்சலை, சூட்டை உண்டாக்குச்சு. அந்த திடீர் உணர்ச்சியில அவன் திடுக்கிட்டு பின்வாங்குனான். அவ அவனை ஒரு மாதிரி பார்த்து ரசிச்சு சிரிச்சா. அவனோட கழுத்து கிட்ட போய் அவனோட சட்டையை ஒரே இழுத்துல கிழிச்சு எறிஞ்சா, பட்டன்கள் எல்லாம் எல்லா பக்கமும் பறந்துச்சு.
சுமனோட கண்ணு பெருசா ஆச்சு. அவனோட மார்பு வெளிய தெரிஞ்சதும் அவனோட நெஞ்சு படபடனு அடிச்சுது. அவன் அவளை தள்ளி விட ட்ரை பண்ணான், எல்லாத்தையும் கட்டுப்பாட்டுல வச்சிருந்தா. அனிகா கிட்ட வந்து அவனோட மார்பு காம்ப மெதுவா கடிச்சு, பல் தேச்சுக்கிட்டு ஒரு மாதிரி பண்ணா. அவன் வலியில கத்துனான், ஆனா அவ திருப்தியான சிரிப்போட அவனை பார்த்தா.

அனிகா: இப்ப, நீ என்ன பாக்க போற

சுமன். நீ ரொம்ப நாளா என்ன ஏங்கிகிட்டிருந்தியோ அதை நான் உனக்கு இப்ப காட்ட போறேன்.

சுமன்: (கஷ்டப்பட்டு விழுங்கினான்) அனிகா... ப்ளீஸ், இத செய்யாத.

அனிகா: நீ ரொம்ப ருசியா இருக்க
சுமன். உன்ன எதிர்க்கவே முடியல.
எல்லார் கிட்டயும் நீ மறைச்சு வச்சிருக்கிற அந்த சின்ன ரகசியத்த மறக்காத.

அவளோட வார்த்தைகள் ஒரு கத்தி போல அவனோட வயித்த கிழிச்சது. அவனோட ரகசியம் வெளிய தெரிஞ்சிடுமோங்குற பயமும், அவளால அவன் அவமானப்படுற உணர்ச்சியும், எல்லாமே ஒன்ன சேர்ந்துருச்சு. அவனோட ஒவ்வொரு கதறலுக்கும், முனகலுக்கும் அவனோட எதிர்ப்பு நழுவிப் போறத அனிகாவுக்கு நல்லா தெரிஞ்சுது. அவ கிட்ட வந்து, "நீ இனிமே நான் சொல்றத எல்லாம் செய்ய போற, அப்படித்தானே?" அப்படின்னு மெதுவா சொன்னா.
சுமனோட கண்ணு அவளோட கண்ணுல ஏதாவது கருணை இருக்குமானு தேடுச்சு, ஆனா அங்க வெற்றி பெற்றதற்கான ஒரு வெறி தான் இருந்துச்சு. அவன் தலைய அசைச்சான், அவனோட குரல் ரொம்ப பலவீனமா, "ஆ-ஆமாம், அனிகா."
அவ ஒரு மாதிரி சிரிச்சுக்கிட்டு பின்னாடி போனா, அவன் ஒரு நிமிஷம் மூச்சு விட அவனுக்கு நேரம் கொடுத்தா. ஆனா அது ஒரு தற்காலிகமான இடைவேளை தான். அதே தைரியத்தோட, அவ தன்னோட ட்ரெஸ்ஸ தலையில இருந்து இழுத்து எடுத்தா. உள்ள ஒரு கருப்பு லேஸ்ல ஆன உள்ளாடை செட் இருந்துச்சு, அது அவளோட உடம்ப மறைக்காம முழுசா காட்டுச்சு. சுமனோட கண்ணு பெருசா ஆச்சு. அவனோட பயம் அதிகமா இருந்தாலும், அவனோட உடல் விபரீதமா தூண்டப்பட்டுச்சு.

அனிகா: உன்ன பாரு சுமன். என்னை சந்தோஷப்படுத்தணும்னு எவ்வளவு ஆசையா இருக்குக்கேன் தெரியுமா

சுமன்: (மெதுவா) ப்ளீஸ், அனிகா, என்னை விடு.

அனிகா: கருணையா? இந்த விளையாட்டுல கருணைக்கு இடமே இல்ல சுமன். நீ இங்க என் ஆசைகள பூர்த்தி பண்றதுக்கு தான் இருக்க. அதை நீ செய்வ.

சுமனுக்கு ஒரு குளுமையான நடுக்கம் முதுகு தண்டில் இருந்துச்சு. ஒரு வித பயத்தோட அவளோட உள்ளாடையோட லேஸ பிடிக்க அவள் கை நீட்டுவதை பார்த்தான். ஒரு கொடூரமான சிரிப்போட, அத கீழ இழுத்து, தன்ன முழுசா அவனுக்கு காட்டுனா. அவனோட கண்ணு பெருசா ஆச்சு. அவனோட நிர்வாணத்த பாத்து அவன் கண்ண எடுக்க முடியல.

அனிகா: நான் செய்தத உனக்கு பிடிச்சுருக்கா, சுமன்? நீ ரொம்ப நாளா இதான எதிர்பார்த்திட்டு இருந்த?

சுமன்: (வாயடைத்து போனான், பேச முடியாம கஷ்டப்பட்டான்)
சுமனோட கை மெதுவா அவளோட முலையை நோக்கி போச்சு, அவனோட மனசுல பீதியும், சொல்ல முடியாத அளவுக்கு கிளர்ச்சியும் கலந்து ஓடுச்சு. இந்த விபரீத விளையாட்டுல அவளுக்கு தன்னால எல்லாமே கட்டுப்படுத்த முடியுதுனு அவனுக்கு தெரிஞ்சுது.
அனிகா சுமனோட நடுங்குற கைகளை வெற்றி வெறியோட பார்த்தா. அவ நினைச்ச இடத்துல அவனை வச்சுட்டான்னு அவளுக்கு நல்லா தெரிஞ்சுது. அவ கிட்ட வந்து, அவனோட மூச்சு காத்து அவள் மேல படுற மாதிரி, "நான் உன்ன முத்தமிடணும்னு நினைக்கிறேன் சுமன். வேற யாரையும் முத்தமிடாத அளவுக்கு என்ன முத்தமிடு" அப்படின்னு சொன்னா.

சுமனோட கண்ணு அதிர்ச்சில விரிஞ்சுச்சு. அவனோட உடம்பு பயத்துலயும், விரும்பத்தகாத கிளர்ச்சியிலயும் நடுங்குச்சு. அவனோட ரகசியம் வெளிய தெரிஞ்சிடுமோங்குற பயம், ஒரு இருள் மாதிரி அவன் தலைக்கு மேல தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. மெதுவா, ஒருவித பயத்தோட, அவன் கிட்ட வந்து தன்னோட உதடுகளை அவளோட உதடுகள் மேல வச்சான்.
அனிகாவோட முத்தம் ஒரு ஆதிக்கம் செலுத்தும் முத்தமா இருந்துச்சு. அவனோட ஆன்மாவையே தனக்கு சொந்தமாக்கிக்கிற மாதிரி அவனோட வாய்க்குள்ள அவளோட நாக்க விட்டா. அவனோட உடம்பு அவளுக்கு அடிபணிஞ்சதுக்கு அவன் தன்னை வெறுத்துக்கிட்டான். அவனோட பயம் அதிகமா இருந்தாலும், அவனோட உடல் விபரீதமா தூண்டப்பட்டுச்சு.
அவ கடைசியா விலகும்போது, அவனோட கண்ணு அவளோட கண்ண பாத்துச்சு. அவ ஒரு கொடூரமான சிரிப்போட அவனை பார்த்தா. அவனோட கண்ணு அவளோட நிர்வாணத்த பாத்துட்டு, பூட்டிய கதவ பாத்துட்டு, திரும்ப அவளோட நிர்வாணத்த பாக்குறத அவ ரசிச்சா.



"இப்ப, சுமன்," அவளோட குரல் இன்னும் தாழ்ந்து, கவர்ச்சியா இருந்துச்சு, "நீ உன்னோட இடத்துக்கு போ,

, அவ சொன்ன இடத்துக்கு போய் நின்னான். அவனோட வெறும் கால்ல தரை குளுமையா இருந்துச்சு. ஆனா, அந்த சூழ்நிலையால அவன் மூழ்கி போனதுனால அத அவன் கண்டுக்கவே இல்ல. அனிகா பெட்ல சாய்ஞ்சு படுத்துக்கிட்டா, அவளோட கால்கள் அவளோட ஆதிக்கத்தை காட்டுற மாதிரி விரிஞ்சிருந்துச்சு. அவ ரொம்ப அழகா இருந்தா, அதே நேரத்துல ரொம்ப பயங்கரமாவும் இருந்தா. சுமனோட பயம், ஒருவித வினோதமான மயக்கத்தோட சேர்ந்து, அவனை விட்டு போகவே இல்ல.

அவன் பெட் கால்ல நின்னதும், அவ அவனோட முடிய பிடிச்சு அவனோட முகத்தை அவளோட உடம்புக்கு ரொம்ப கிட்ட இழுத்தா. அவளோட உடம்போட வாசனையை அவனால நுகர முடிஞ்சுது. அவனோட மனசு எதிர்த்தாலும், அவனோட உடல் அவளுக்கு அடிபணிஞ்சது. அவள் பின்னாடி சாய்ஞ்சு, அவனை திருப்தியோட பார்த்துக்கிட்டே இருந்தா. அது அவனோட அவமானத்தை அதிகப்படுத்ததான் உதவியது.
அனிகாவோட கண்ணு அவனை விட்டு போகவே இல்ல. மெதுவா, "சுமன், எனக்கு நாக்கால நக்கிவிடு. இது உனக்கு எவ்வளவு வேணும்னு காட்டு" அப்படின்னு சொன்னா.

சுமனுக்கு வேர்வை கொட்ட ஆரம்பிச்சுது. அவனோட மனசுல அவளை எதிர்க்கணும்னு யோசிச்சாலும், அவனோட பயம் அதைவிட அதிகமா இருந்துச்சு. அவன் கிட்ட போயி, அவளோட தொடுதலுக்கு ரொம்ப கிட்ட போய், தன்னோட நாக்க மெதுவா வெளிய நீட்டினான். அந்த முதல் தொடுதலான உணர்ச்சி அவனை சிலிர்க்க வச்சது. அவ அவனை பார்த்துக்கிட்டே இருந்தா, அவனோட முடியை இறுக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டு, அவன் அசைவுகளுக்கு வழிகாட்டுனா. அவ முழு கட்டுப்பாட்டுல இருந்தா, அவன் அவளோட கருணைல இருந்தான்.

அனிகா முனக, அவனோட தொடுதலுக்காக அவளோட உடல் வளைஞ்சுது. இந்த பயங்கரமான சூழ்நிலையில கூட, சுமனோட கிளுகிளுப்பு அதிகமாச்சு. அவன் அதை எதிர்க்க ட்ரை பண்ணான், தன்மானத்தை பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். ஆனா அவன் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு எதிர்த்தானோ, அவ்வளவுக்கு அவனோட விருப்பத்துக்கு அவன் அடிபணிஞ்சான். அவளோட முனகல்கள் அதிகமாச்சு. அவனோட நாக்குக்கு ஏத்த மாதிரி அவளோட இடுப்பு அசைய ஆரம்பிச்சுது. அவ அவனை சுத்தி இருக்கிற கேவலமான விஷயங்கள்ல அவன் தொலைஞ்சு போறான்னு அவனுக்கு தெரிஞ்சுது.

திடீர்னு, அவனோட தலைய அவ தள்ளி விட்டா, அவளோட கண்ணுல ஒருவித வேட்டை பசி தெரிஞ்சுது. அவ உட்கார்ந்து அவனை பெட்ல பின்னாடி தள்ளி விட்டா, அவனோட உடம்பு மேல அவ உடம்பு ஏறுச்சு. அவனோட மனசுல பயமும் ஆசையும் கலந்துச்சு. அவ தன்னோட . துணி விலகி, அவளோட நிர்வாண முலை தெரிஞ்சுது. அவன் அத பாக்காம இருக்க முடியல. அவளோட முலைகள் பெருசா, உறுதியா இருந்துச்சு. அதோட காம்புகள், தேவைக்காக நிமிர்ந்து நின்னுச்சு.

அனிகா அவனுக்கு மேல குனிஞ்சு, அவளோட முலைகள் அவனோட முகத்துல படுற மாதிரி, "நீ இப்ப என்னோடவன், சுமன். நான் சொல்றத எல்லாம் செய்வ, அப்படித்தானே?" அப்படின்னு சொன்னா.

சுமனால தலைய மட்டும் தான் ஆட்ட முடிஞ்சுது. அவனோட குரல் பயத்துலயும், கிளுகிளுப்புலயும் தொலைஞ்சு போயிருச்சு. அவ ஒருவித சிரிப்போட, அவ சொல்ற ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் அவனோட கண்ணு விரிஞ்சு பெருசாவதை ரசிச்சா. அவன் அவளோட பொம்மையா மாறிட்டான். அவ நினைச்சா பயன்படுத்திக்கலாம், வேண்டானு தூக்கி எறிஞ்சிடலாம். அவ தன்னோட ட்ரெஸ்-ஐ பிடிச்சு கீழ இழுத்து, தன்னோட முலையை அவனுக்கு முழுசா காட்டுனா. அவன் தன்னோட கண்ணை அங்க ஒளிச்சு வச்சிருந்த கேமரா மேல திருப்பினான், ஆனா எதுவும் சொல்லல. அவளுக்கு தெரிஞ்சா என்ன பண்ணுவாளோன்னு பயம் அவனை தடுத்து நிறுத்திச்சு.
அனிகா கிட்ட வந்து, அவனோட மூச்சு காத்து அவன் மேல படுற மாதிரி, "நீ இதை ரொம்ப விரும்புவ, சுமன். நீ ரொம்ப நாளா இதைத்தான் வேணும்னு நினைச்ச அப்படின்னு எனக்கு தெரியும்." அப்படின்னு சொன்னா. அவனோட பேன்ட்டுக்குள்ள அவளோட கை போச்சு. அவனோட பூலை அவ இறுக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டா. அவன் திடுக்கிட்டு நின்னான். அவ மெதுவா, உறுதியா அதை அசைக்க ஆரம்பிச்சா.


அவனோட உடல் அவனுக்கு துரோகம் பண்ணுச்சு. அவனோட மனசு எதிர்த்தாலும், அவளோட தொடுதலுக்கு அவனோட உடல் அடிபணிஞ்சுது.
சுமன் அவனோட உடல் அனிகாவோட கட்டளைகளுக்கு அடிபணிஞ்சு போறத உணர்ந்தான். அவனோட பூலின்வலிமையா நிமிர்ந்து நின்னது. மெழுகுவத்தி வெளிச்சம் சுவத்துல ஒருவித மயக்கமான கோலத்தை போட்டுக்கிட்டு இருந்துச்சு, அவனோட அசைவுக்கு ஏத்த மாதிரி நிழல்கள் ஆடுச்சு. அவன் ஒரு கனவுல சிக்கிக்கிட்டான். அவளோட ஆதிக்கம்ல இருந்து தப்பிக்கவே முடியல.
அனிகாவோட கை வேகமா அசைஞ்சுது. அவனோட பூலை அவ இறுக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டா. அவன் தன்னோட கண்ணை மூடிக்கிட்டான். ஆனா, அவளோட இன்ப முனகல்கள் அதிகமாச்சு, அந்த ரூம்ல ஒருவித விபரீதமான இசை நிரம்பி இருந்துச்சு. அவ கிட்ட வந்து, அவனோட மூச்சு காத்து அவன் மேல படுற மாதிரி, "நீ எனக்காக வெளிய விடுவ, சுமன். இது உனக்கு எவ்வளவு வேணும்னு எனக்கு காட்டுவ" அப்படின்னு சொன்னா.

சுமனோட உடம்பு ஒரு துரோகியா மாறி, அவளோட தொடுதலுக்கு அடிபணிஞ்சுது. அவனோட உடம்பு மேல அழுத்தம் அதிகமாகுறத அவனுக்கு தெரிஞ்சுது. அவ அவனை நெருக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டா. அவனோட எண்ணங்கள் பயமும் ஆசையும் கலந்து இருந்துச்சு. அவன் அவளுக்கு முழுசா அடிபணிய போறான்னு அவனுக்கு தெரிஞ்சுது.

சுமன்: நீ ரொம்ப செக்ஸியா இருக்க, அனிகா.

அனிகா: எனக்கு தெரியும். இப்ப, அதை நீ எவ்வளவு பாராட்டுறனு எனக்கு காட்டு.

அவளோட குரல் ஒரு சைரனோட அழைப்பு போல இருந்துச்சு. இனிப்பும், இரும்பும் கலந்த ஒருவித குரல் அது. அது சுமனோட வயித்த முறுக்குச்சு. அவன் ரொம்ப ஆழமா போயிட்டான், இனிமே பின்னாடி போகவே முடியாதுனு அவனுக்கு தெரிஞ்சுது. நடுங்குற கையோட, அவன் அவளோட ஒரு முலைய தொட்டு, அவனோட கட்டை விரலை அந்த காம்பு மேல ஓட்டினான். அவ இன்பத்துல சத்தம் போட்டா. அவனோட பூலை அவ அசைச்சுக்கிட்டே, அவனை பார்த்துக்கிட்டே இருந்தா. அந்த இடத்துல ஒருவித பவர் இருந்துச்சு, காத்துல அவங்களோட கிளுகிளுப்பு வாசனை அதிகமாச்சு.

அனிகா கிட்ட வந்து, அவனோட காதுல மெதுவா, "நல்ல பையன்," அப்படின்னு முனகினா. அவனோட காது மடல அவ பல் தேய்ச்சா. "இப்ப, நீ என்ன விரும்புறனு எனக்கு சொல்லு. நீ என்ன எவ்வளவு விரும்புறனு எனக்கு சொல்லு."

சுமன்: அனிகா முலையை முத்தமிட்டான்.

அனிகா: (மெதுவா) அதுதான் நல்ல பையன், சுமன்.

அவளோட குரல் ஒரு பட்டு போல இருந்துச்சு, ஆனா அவனோட பூலை பிடிச்சிருந்த அவளோட கை இரும்பு போல இருந்துச்சு. சுமனோட உடல் அவளுக்கு அடிபணிஞ்சுது, அவனோட இடுப்பு அவளை நெருக்கமா இழுத்துச்சு. அவனோட மனசுல பயமும், ஆசையும் கலந்து சுழன்றுச்சு. அவ அவளை எதிர்க்கணும், தள்ளி விடணும்னு நினைச்சாலும், பயம் அவனை அப்படியே வச்சுருந்துச்சு. அவன் அவளோட கருணைல இருந்தான்.

சுமன் அனிகாவோட தொப்புளை முத்தமிட்டான். அவனோட கண்ணு அதிர்ச்சிலயும், பயத்துலயும் பெருசா ஆச்சு. ஆனாலும் அவனுக்குள்ள ஒரு விபரீதமான மயக்கம் இருந்துச்சு. அனிகாவோட சிரிப்பு அதிகமாச்சு. அவனோட நாக்கு அவளோட தோல் மேல அசையறத அவ உணர்ந்தா. அவனோட மூச்சு காத்து அவளுக்கு சிலிர்ப்பை உண்டாக்கிது. அவ நினைச்ச இடத்துக்கு அவனை கொண்டு வந்துட்டான்னு அவளுக்கு நல்லா தெரிஞ்சுது. அந்த சந்தோஷம் அவளுக்கு போதை மாதிரி இருந்துச்சு.

அனிகா: ஆமா, சுமன். அப்படிதான்.

சுமன்: ஆமா அனிகா... (அவனோட குரல் ரொம்ப பலவீனமா இருந்துச்சு)

அனிகாவோட கண்ணு விரிஞ்சுச்சு. சுமன் அவளோட இடுப்பை பிடிச்சு இழுக்க ட்ரை பண்றத அவ உணர்ந்தா. ஒரு நொடிக்கு அவ அதிர்ச்சி அடைஞ்சா, நிலைமை மாறிடுச்சுனு அவளுக்கு தெரிஞ்சுது. ஆனா, அவ சீக்கிரமே இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி, அவனோட பூலை இன்னும் இறுக்கமா பிடிச்சுக்கிட்டா.

"என்ன பண்ண ட்ரை பண்ற, சுமன்?" அவ சிரிச்சுக்கிட்டே சொன்னா.

சுமனோட கண்ணு திறந்தது, அவனோட பார்வை அவளோட கண்ணை பூட்டுச்சு. அந்த நொடியில, அவன் அவளை தப்பா மதிப்பிட்டுட்டான்னு அவனுக்கு தெரிஞ்சுது. ஆனா, விளைவுகளை பத்தி அவனுக்கு இப்ப கவலையே இல்ல. அவனோட மனசுல ஆசையும் பயமும் கலந்து இருந்துச்சு. அவனோட உடல் மட்டும் இயல்பான ஒரு அசைவ செஞ்சுது. அவன் அவளோட இடுப்ப பிடிச்சு அவளை கீழ இழுக்க ட்ரை பண்ணான்.


pelican state cu

[Devayani rasigan]

devayani

[Devayani rasigan]

Sridivya

[Devayani rasigan]

seetha


ftwccu