05-09-2024, 05:53 PM
(This post was last modified: 10-09-2024, 01:49 AM by Ishitha. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
பாவையின் காமம் யாருக்கு லாபம் ?!
பகுதி - 1
[align=center]எனது அறிமுகம் மார்ச் 11, அன்று, என் தாயின் வயிற்றில் இருந்து வெளியே வந்த பிறகு நான் முதல்முறையாக அழுதேன். நான் ஒரு வளரும் நாட்டில் பிறந்து, மிகவும் பழமைவாத குடும்பத்தில் பிறந்ததால் அது மிக மோசமான காலகட்டம்.
நான் இந்தியாவின் மத்திய பர்தேஷ் மாநிலத்தில் உள்ள போபால் என்ற நகரத்தில் வசிக்கும் 22 வயதுடைய இளம் பெண். பிறக்கும்போதே எனக்கு ஷாஜியா என்று பெயர்.
இந்தியா சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன்பு, எனது தாத்தா நவாப் ஹமீதுல்லா கான் மற்றும் அபிதா சுல்தானா நீதிமன்றத்தில் பணியாற்றினார். அவர்கள் போபால் சமஸ்தானத்தின் ஆட்சியாளர்களாக இருந்தனர். என் தாத்தா நவாப் மற்றும் பேகம் சாஹிபாவின் அரசவையாக இருந்தார், மேலும் எங்கள் குடும்பத்தின் நலனுக்காக மற்றவர்களால் உழவு செய்யப்பட்ட விவசாய நிலத்தை வாழ்வாதாரத்திற்காக ஒதுக்கினார். ஆனால் சுதந்திரத்தின் போது, இந்தியாவின் 565 சமஸ்தானங்களின் ஆட்சியாளர்களை இந்தியா ஒழித்தது மற்றும் ஜாகிர்களும் (நவாப்களால் ஒதுக்கப்பட்ட நிலங்கள்) ஒழிக்கப்பட்டன. இதன் விளைவாக, என் தாத்தா தனது வாழ்வாதாரத்தை இழந்தார். நேற்றைய ஜாகிர்தார்கள் மற்றும் அரசவையில் இருந்து, நம் முன்னோர்கள் அடுத்த நாளே ஏழைகளாக மாறினர். நவாப் வழங்கிய அனைத்து நிலங்களும் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்திய அரசால் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன, எங்களுடைய தாத்தாவும் அவருடைய குடும்பமும் தங்களிடம் இருந்த சிறு சேமிப்பில்தான் வாழ்ந்து வந்தனர்.
இந்திய சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு பிறந்த என் அப்பாவும் என் அத்தையும் (என் தந்தையின் சகோதரி) அவர்கள் வாழ்ந்த பெரிய வீட்டைப் பார்த்தார்கள், அது சிதிலமடைந்து, ஆடம்பரமான ஆடைகள் கிழிந்து, வயிற்றுக்கு உணவுக்கு கஷ்டபட்டு கொண்டிருந்தனர். என் தாத்தா தனது வாழ்க்கையின் சிறந்த முடிவை எடுத்தார்; அவர் என் அப்பாவை மேற்கத்திய பள்ளிக்கு அரசுப் பள்ளியில் சேர்த்தார். இருப்பினும் எனது அத்தையை (பூப்போ) கற்றுக்கொண்டு வீட்டு வேலைகளைச் செய்துகொண்டே வீட்டில் தங்க வைக்கப்பட்டார், ஏனெனில் அன்றைய காலகட்டத்தில் பெண்கள் பள்ளிக்குச் செல்ல முடியாது. அவள் திருமண வயதை அடைந்ததும், அவர்கள் குடும்பத்தில் உள்ள மற்ற உறுப்பினர்கள் அனைவரும் அப்பெண்களுக்கு திருமணம் செய்து வைத்துவிடுவார்கள்.
ஊரில் உள்ள பெண்கள் எல்லாம் வயதுக்கு வந்த உடன் தன் உறவினர்கள் மூலம் ஒருவனுக்கு தாரமாகி , குழந்தைக்கு தாயகி கொண்டு இருக்கையில், என் அத்தைக்கு திருமணம் பாக்கியம் இல்லை. காரணம் சுதந்திரம் போராட்ட காலத்தில் நாடு இரண்டாக பிரிந்ததால் என் தாத்தா உறவினர்கள் அனைவரும் இருந்த இடம் பாக்கிஸ்தான் என அறிவிக்கப்பட்டது.
எனது தாத்தா, நவாபின் முன்னாள் அரசவைத் தலைவர், தனது மகளை குறைந்த குடும்ப அந்தஸ்துள்ள ஒருவருக்குக் கொடுக்க முடியவில்லை.
உறவினர்கள் பாக்கிஸ்தானில் இருப்பதால் சொந்தக்காரர் பையனுக்கும் கட்டி வைக்க வழியில்லை. இந்தியாவில் உள்ள அன்றைய காலகட்டத்தில் சிறுமிகள் குடும்பப் பெரியவர்களால் திருமணம் செய்து வைக்கப்படுகிறார்கள், மேலும் ஒரு பெண்ணின் சொந்த விருப்பம் முக்கியமில்லை. என் அத்தை பூபோ திருமணமாகாமல், பைத்தியமாகி, போபால் நகருக்கு அருகிலுள்ள ஒரு ஏரியில் மூழ்கி இறந்தார். என் தாத்தா, உயர்ந்த குடும்ப கௌரவம் கொண்டவர், மன சமநிலையை இழந்து விரைவில் தற்கொலை செய்து கொண்டார். ஆனால் இவை அனைத்தும் நான் பிறப்பதற்கு முன்பே நடந்தது.
போபாலில் கள் அதிகம் வசிக்கும் பகுதியில் சிறிய வாடகை வீட்டில் பிறந்தேன். எனது தந்தை பெரிய மூதாதையர் ஹவேலி வீட்டை அப்புறப்படுத்தி, அகில இந்திய ரயில்வேயின் முன்பதிவு அலுவலகத்தில் பணிபுரிந்தார். எனது தாயார், சினிமாவில் வரும் அம்மா கதாப்பாத்திரம் போல இருப்பார்.
அதாவது சினிமாவில் காலங்காத்தால எழுந்து குளித்து கோலம் போட்டு, பூஜையறையில் பூஜை செய்து சாம்பிராணி போட்டு மணி அடித்து கொண்டே பயபக்தியோடு வந்து தூங்கும் ஹீரோவை எழுப்புவார்களே...
அப்படி ஒரு தீவிர பக்தி பெண்மணியாக இருந்தாலும், ஹிஜாப் அணிந்து பர்தா அணிந்தவராக இருந்தாலும், அந்தப் பகுதியில் உள்ள ஒரு ஆரம்பப் பெண்கள் பள்ளியில் ஆசிரியராக இருக்கும் அளவுக்குப் படித்தவர். அவள் எங்கள் வீட்டை விட்டு முழுவதுமாக வெளியே செல்ல வேண்டும் என்றால், அப்பாவே அவள் பாதுகாவலராக மட்டுமே இருந்தார்.
நான் அவர்களுக்கு முதல் குழந்தை. பின்னர் எனது பெற்றோர் என்னை ஆரம்பப் பள்ளிக்கு அனுப்பினார்கள், அங்கு என் அம்மா ஆசிரியராக இருந்தார்.அம்மா பக்திமானான ஆசிரியை என்பதால் பள்ளி பாடத்தோடு சேர்த்து பக்தி பாடத்தையும் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார்.
எனக்கு ** வயது இருக்கும் போது என் தம்பி பிறந்தான் ஆனால் எனக்கு குழந்தை பிறப்பு பற்றி எதுவும் தெரியாது. குழந்தைகள் பரலோகத்திலிருந்து கடவுளால் அனுப்பப்படுகிறார்கள் என்று எனக்குச் சொல்லப்பட்டது. அவனைப் பார்த்து நான் முதலில் ஆண் குழந்தைகள் பெண்களை விட பாலுறவில் வித்தியாசமானவர்கள் என்பதை உணர்ந்தேன்; ஆனால் ஏன், எனக்கு எந்த யோசனையும் இல்லை?!
** வயதில், என் அம்மா எனக்கு ஹிஜாப் அணிவது எப்படி என்று கற்றுக் கொடுத்தார், புடவை உடுத்துவது போல பெரிய விஷயம் இல்லை. நைட்டி போல எளிதாக அணிய கூடியது. அதனால் எளிதாக இருந்தது. ** வயதில், நான் பருவமடைந்தபோது, மாதவிடாய் , அதற்கு எப்படி பேட் வைப்பது போன்ற சுகாதார விஷயங்களைப் பற்றி எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார்; ஒரு பெண்ணாக இருக்க வேண்டியதையும் செய்யக்கூடாதவற்றையும் அவள் சொல்லி கண்டிப்போடு சொல்லி கொடுத்தாள்.
பொதுவாக கள் அதிக சுத்தத்தை கடை பிடிப்பவர்களாக இருப்பதனால் நானும் ரொம்ப சுத்தமாக என்னை வைத்து கொள்வேன்.
இவை பின்வருமாறு:
1. ஒவ்வொரு 7 நாட்களுக்குப் பிறகும் எனது புண்டைப் பகுதியை எப்போதும் ஷேவ் செய்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள், இல்லையெனில் வாக்ஸ் செய்து பல பல என சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வேன்.
2. எப்பொழுதும் சிறுநீர் கழித்த பின் புண்டையை தண்ணீரில் கழுவ வேண்டும் என அம்மா சொல்லி கொடுத்தது. கள் சிறுநீர் கழித்தவுடன் அந்த இடத்தை தண்ணீர் ஊற்றி நன்கு கழுவி சுத்தம் செய்ய வேண்டும் என்பது ஆண் பெண் இருபாலருக்கும் கட்டாயக் கடமை.
3. என் பெண்ணைமையை ஒருபோதும் தொடாக் கூடாது, வெளிப்புறத்தையோ அல்லது உள்ளேயோ எதையும் தொடாக் கூடாது, ஏனெனில் அப்படி தொடுவதன் மூலம் பாலியல் ஆசை உண்டாகிறது அதன் மூலம் சுயஇன்பம் செய்ய காரணமாகிறது.
4. திருமணமாகி பின் என் கணவனால் மட்டுமே தவிர, என் புண்டைப் பகுதியை ஒரு ஆண், அடைய வேண்டும். அதுவரை ஆண் அல்லது பெண் யாராலும் தொட விடக்கூடாது.
5. என் மார்பகங்களையோ (வளர்ச்சியடைய ஆரம்பித்தது) அல்லது என் புண்டையையோ யாருக்கும் வெளிப்படுத்த வேண்டாம், ஏனெனில் இவை ஒரு பெண்ணின் மிகவும் அந்தரங்க பாகங்கள் மற்றும் ஒரு பெண்ணின் தனியுரிமையை அவளது சொந்த உயிரை பொருட்படுத்தாமல் பாதுகாக்க வேண்டும்.
6. என் தந்தை அல்லது சகோதரன் இல்லாமல் வீட்டை விட்டு வெளியே செல்ல வேண்டாம், ஏனெனில் அவர்கள் எனது பாதுகாவலர்கள் (மகராம்கள்). திருமணம் நடக்கும் வரை அவர்கள் என்னைப் பார்த்துக் கொள்வார்கள், அதன்பின் இந்த பாதுகாவலர் வேலையை என் கணவருக்கு மாற்றப்படும்.
செய்ய வேண்டியவை மற்றும் செய்யக்கூடாதவைகளின் பட்டியல் பருவ வயதை எட்டியதிலிருந்து எனது கலாச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக புகுத்தப்பட்டது. இது நிச்சயமாக மிக நீண்ட பட்டியலாக இருந்தது, ஆனால் என் அம்மா கடைப்பிடிப்பதை நான் பார்த்த சில இவைதான், நானும் இந்த மதிப்புகளுக்குக் கட்டுப்பட்டேன்.
எங்கள் வீடு இரண்டு அறைகளைக் கொண்டது; ஒன்று படுக்கையறை, மற்றொன்று உட்காரும் அறை. நான் ** வயது வரை என் அம்மாவின் படுக்கையறையைப் பகிர்ந்துகொண்டேன்; ஆனால் நான் வயதுக்கு வந்தவுடன், மற்ற அறைக்கு அனுப்பப்பட்டேன். ஒரு நாள் இரவு, என் அம்மாவுக்கு என் தந்தையிடமிருந்து பலத்த அடிகள் கொடுக்கப்பட்டன, நான் இரவில் எழுந்து தண்ணீர் குடிக்க சென்றேன்; நான் என் அம்மாவின் படுக்கையறையை படுக்கையின் கிரீச் சத்தங்களுடன் அம்மாவின் அலறல் சத்தமும் கேட்க சிறிய படுக்கை விளக்குகளுடன் நகர்ந்தேன்.
அது ஒரு கோடை இரவு என்பதால் ஆர்வம் என்னை சற்று திறந்த கதவுக்கு அழைத்துச் சென்றது. நான் அறைக்குள் எட்டிப்பார்த்தேன், என் அம்மா படுக்கையில் நிர்வாணமாக படுத்திருப்பதைக் கண்டேன், என் அப்பா அவள் மேல் படுத்திருந்தார். அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள், என்னால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆனால் என் அப்பா அம்மாவின் மேல் நகர்ந்து கொண்டிருந்தார்.
அம்மா கதறி அழுதாள். அனால் அவள் வேதனையில் அழவில்லை, அவள் கண்களில் வழிவது ஆனந்த கண்ணீர் என புரிந்தது. அடுத்த நாள் பள்ளியில் நான் ஒரு தோழியிடம் கேட்டேன், அவள் சிரித்துக்கொண்டே என்னிடம் அது ஓலு சொன்னாள். ஓலு என்றால் என்னவென்று புரியவில்லை; ஆனால் எனது அறியாமையை என் தோழியிடம் வெளிப்படுத்த விரும்பவில்லை.
-தொடரும்...
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)
