అహం తుభ్యం ప్రణయామి

[k3vv3]

అహం తుభ్యం ప్రణయామి... –
గణేష్ బెస్త
"నువ్వు అరేంజ్డ్ మ్యారేజ్ చేసుకుంటావో, లవ్ మ్యారేజ్ చేసుకుంటావో..అది నీయిష్టం. అరేంజ్డ్ అయితే బంధువులను, తెలిసిన వారిని అడిగీ, సంబంధాలు వెతికి, అమ్మాయిని చూసి, ఆ తర్వాత ఇద్దరూ ఒప్పుకుంటే పెళ్లి చేస్తాం. కనీసం సంవత్సరం కష్టపడి వెదకాలి. లవ్ మ్యారేజ్ అనుకో..అంతా నీ చేతుల్లోనే. అమ్మాయిని చూపించు..అక్షింతలేసేస్తాం."
"ఎంత ఈజీగా చెప్పావ్ నాన్న. ముందు అమ్మాయి ఒప్పుకోవాలి. దానికే తపస్సు చేయాలి. తరువాత వాళ్ళ ఇంటివాళ్లను ఒప్పించాలి. దీనికోసం యుద్ధం చేయాలి. అంత ఈజీ కాదు."
"నీకా బాధ కూడా లేదు కదరా..ఆ అమ్మాయి పేరేంటి? ఆ..! లోపాముద్ర. తను నేరుగా ఇంటికొచ్చి నిన్ను పెళ్లిచేసుకుంటానని చెప్పిందిగా. అమ్మాయి కూడా బాగుంది. ఓపెన్ మైండెడ్, ఇంకా మంచిది కూడా. తన సంగతేంటి..?"
"మీకు ముందే చెప్పానుగా..మళ్ళీ తన గురించి అడుగుతావ్?"
"మరి నీ బాధేంటి పుత్రరత్నా..?"
"మనం ఒకరిని ప్రేమించామంటే..వాళ్ళు మనకు నచ్చేలా ఉన్నారని, మనకు నచ్చిన విషయాలున్నాయని. మనకు నచ్చిన వాళ్లకోసం ఏమైనా చేస్తాం..అందరికీ కాదు. అలాలేకుంటే మనం వాళ్ళని ఇష్టపడం, ప్రేమించం. అంటే దీనిలో ఒకరకంగా స్వార్థం ఉంది. ప్రేమ కాదు."
"నువ్వు మాట్లాడేది ఒక్కముక్క కూడా అర్థంకాలేదు. ఈ ప్రేమేంటి...స్వార్థమేంటి? వీడికి తాగటానికి నీళ్ల బాటిల్ ఇచ్చావా లేకా మందు బాటిల్ ఇచ్చావా?"
"మీరు చాల్లే ఆపండి. తినేటప్పుడు ఈ గోలెందుకు? ప్రశాంతంగా తిననివ్వరూ...
"అమ్మా నేను అలా బయటకెళ్లొస్తా.."
"ఇంత రాత్రెందుకురా..?"
"వెళ్లనీ...వే..”
*****
 ఆరు నెలల క్రితం
"నమో నమః...", అంటూ మాముందర నలుగురు ప్రత్యక్షమయ్యారు. మేము రావడం దూరం నుంచే చూసినట్లున్నారు. చుట్టూవున్న వాతావరణం ఎంత ప్రశాంతంగా వుందో వాళ్ళు కూడా అంతే ప్రశాంతంగా వున్నారు.
"తాతయ్య...! ఏమని బదులివ్వాలి?", పక్కనే వున్న తాతయ్యను గిల్లాను.
"నాక్కుడా తెలీదు మనవడా...హా..! నన్ను చూసి ఫాలో అయిపో."
"ఓం నమో నారాయణాయ."
"ఓం నమః శివాయ", వెంటనే అందుకున్నాను.
ఇంతలో..."అరేయ్ బడుద్దాయి. బానే ఘనకార్యం చేశారు లేండి. పక్కకి జరుగు.", అని వెనకాల వున్న మా నాన్నమ్మ నన్ని తోసి ముందుకొచ్చింది.
"నమో నమః...మమ నామ రేవతి."
"మీ నాన్నమ్మ ఎప్పటి నుంచి సంసృతం నేర్చుకుంటుంది రా?", చెవి కొరికేశాడు తాతయ్య.
ఆ ఇంట్రెస్ట్ వల్లనేగా మనల్ని ఇక్కడకు పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా తీసుకొచ్చింది. చెవిలో చిన్నగా చెప్పా.
"ఓహ్...తెలుగు వారా! నమస్కారం. నా పేరు హరిశ్చంద్ర. ప్రయాణం బాగా జారిందా అండి?", కుశల ప్రశ్నలు అడిగారు.
తెలుగు మాట్లాడి బతికించారండి. లేకుంటే ఈ రెండు రోజులు ఇక్కడ సంసృతంలో ఎలాగా... అనుకున్నాను.
"తెలుగే కాదండీ... దక్షిణ భారతదేశంలో భాషలన్నీ మాట్లాడగలం. ఇక్కడికి వచ్చే వారికి ఇబ్బంది కలగరాదుగా. మీరు మొత్తం ఎనిమిది మందా?", నవ్వుతూ అన్నాడు నాలుగురిలో ఇంకొకరు.
"లేదండీ... ఐదుగురం. వీళ్ళింకో ఫ్యామిలీ", అన్నారు నాన్న.
సరిగ్గా అప్పుడే నేను, ఎవరబ్బా ఆ ఇంకో ఫ్యామిలీ అని వెనక్కి తిరిగి చూసాను.
సరిగ్గా అప్పుడే ఆవలిస్తూ ఒకమ్మాయి కనిపించింది. ఒక క్షణం పాటు మా చూపులు కలిసాయి. అదేంటో తెలియదు కానీ... నేను కూడా వెంటనే ఆవలించా. మరది ఎలాగో నాకు తెలీదు.
"ఇక్కడకొచ్చిన వారికి ముందుగా ఈ ప్రాంతం గురించీ, ప్రాముఖ్యత గురించి వివరిస్తాం. మత్తూర్ అను ఈ గ్రామం కర్నాటకలోని శివ మొగ్గ అను జిల్లాలో వుంది. ఈ గ్రామం తుంగా నదికి అతిచేరువలో నెలకొంది. భారత దేశంలోనే సంస్కృత భాష మాట్లాడే ఏకైక గ్రామం ఇది. ఇక్కడున్న ప్రతీ ఒక్కరూ సంస్కృతం లోనే మాట్లాడతారు. ఇక్కడ మొత్తం ఐదు వేల మందిపైనే నివసిస్తున్నారు. ఇక్కడి సంస్కృతి, సంప్రదాయాలను, సంస్కృత భాష గురించి తెలుసుకొనుటకు ఎంతో మంది వస్తుంటారు. భాష నేర్చుకొనుటకు ఆసక్తి చూపిన వారికి ఇరువది దినములలో నేర్పిస్తాం.", ఆ గ్రామ ప్రాముఖ్యతను ఎంతో గొప్పగా వివరించారతను.
"భేషుగ్గా చెప్పారు సుమండీ...ఇక్కడకు రావడం చాలా ఆనందంగా ఉంది.", వెనకల నుంచి ఓ గొంతు వినిపించింది. ఆ అమ్మాయి వాళ్ల నాన్నగారనుకుంటా.
"అందుకే మా అమ్మగారు పట్టుపట్టి తీసుకొచ్చారు.", మాట కలిపాడు నాన్న.
ఇంతకూ సంస్కృతంలో 'ఐ లవ్ యూ'ని ఏమంటారు...? నాకెందుకో తెలుసుకోవాలనిపించింది.
"ఇంకా అడగలేదే అనుకున్నా. అడిగేసావు...", అతను అన్న దానికి వెనుక నుంచి గజ్జెలు శబ్దం చేసినట్లు ఒక నవ్వు. ఎంతో వినసొంపుగా వుంది.
"త్వరలోనే తెలుసుకుంటావులే నాయనా... అయినా ఇన్ని భాషాలుండగా సంస్కృతంలో ప్రేమను వ్యక్త పరచాలన్న నీ వాంఛ బాగుంది. ఇక్కడ కానీ నువ్వు ఓ ఇరువది దినములు వున్నావంటే తరువాత చకచకా సంస్కృతంలో సంభాషిస్తావ్.", అన్నారు హరిశ్చంద్ర.
"ఇక్కడ హోటల్, లాడ్జి లాంటివి వుండవు. చక్కగా మా ఇంట్లో ఉండవచ్చు. అందరూ స్నానాలు కానిస్తే...గుడికి బయల్దేరుదాం." అని వెంట తీసుకువెళ్లారు.
*****
అక్కడి ఇండ్లు ఆ మనుషుల హృదయాల్లాగే చాలా విశాలంగా, మన సంస్కృతిని కనబరిచేలా వున్నాయి. మాతో పాటు వచ్చిన వారు అవతలి గదిలో వున్నారు. చకచకా స్నానాలు కానిస్తున్నారు మా ఇంట్లో వారంతా.
"అందరివీ అయిపోయాయి...ఇక నువ్వు కూడా కానివ్వు...వెళ్లరా..", మా అమ్మ అప్పుడే తొందర పెడుతుంది. నాకైతే తిరుపతి వసతి గదుల్లో చేసే హడావిడే గుర్తొస్తుంది.
 ఏ దివిలో విరిసిన పారిజాతమో..
 
ఏ కవిలో మెరసిన ప్రేమగీతమో...
 
నా మదిలో నీవై నిండిపోయెనే...
నా మది ఎఫ్ఎమ్ ఆన్ అయ్యింది. అంత అందం ఒక్కసారిగా చూస్తే వుండాలా...పోవాలా. ఆ అనంత తేజస్సు ముందు నేను శూన్యంలో కలిసిపోతున్నట్లుగా అనిపించింది.
"నువ్వు కూడా రెడీ అయ్యావా అమ్మ...మీ వాళ్ళు కూడా కదూ..?"
"హా.. అందరూ రెడీ ఆంటీ. నేనే లాస్ట్. ఇప్పుడు నాది కూడా అయిపోయింది."
తెలుగు భాష ఇంత మధురంగా వుంటుందా...ఇంత కమ్మగా వుంటుందా...ఇంత తీయగా వుంటుందా...రోజూ అమృతం తాగితే గానీ అలాంటి గొంతు రాదు.
"చీరలో చక్కగా... మహా లక్ష్మిలా వున్నావమ్మా..."
"కదా...", లోపల అనుకున్న మాట తెలియకుండానే బయటకు చెప్పేసా. హంసకు చీర కట్టినట్లుంది. తన నడుము ప్రవహించే నది వొంపులాగుంది. అంత అందాన్ని నాకళ్ళు తట్టుకోలేకున్నాయి.
ఇద్దరూ ఠక్కున నావైపు తిరిగారు.
"చూసింది చాలు గానీ... వెళ్లి బాత్రూం లో తగలడు. నా పరువు తీయకు...", ఆ అమ్మాయికి వినిపించకుండా తిట్టింది మా జనని.
తప్పక అక్కడినుంచి కదిలాను. కంటి చూపు మాత్రం ఇంకా వీడలేదు.
"నీ పేరేంటమ్మా..?", మా అమ్మ అడిగిన ఆ ప్రశ్న నన్ను వెళ్లనీవకుండా ఆపివేసింది. గోడ చివరినుంచి చెవి పెట్టి వింటున్నా...
"మేఘమాల", ఆ పేరు విన్న నా చెవులు ధన్యమైపోయాయి.
*****

[sri7869]

Good story

[k3vv3]

ఆ అమ్మాయి వేసుకున్న చీరకు మ్యాచ్ అయ్యేలా వైట్ షర్ట్, ఇంకా క్రీమ్ ప్యాంట్ వేసుకున్నా. సింపుల్ గా వున్నా, ఆ అమ్మాయి వేసుకున్న బంగారు బార్డర్ వున్న తెల్ల చీరకు బాగా మ్యాచ్ అవుతుంది.
మా నాన్న అప్పటికే కేకలు పెడుతున్నాడు. హా..! నాన్న, వస్తున్నా...నా రాకతో ఇక అందరూ కదిలారు.
"ఇక్కడ మనకు ముఖ్యంగా నాలుగు దేవాలయాలున్నాయి. రామాలయము, శివాలయము, లక్ష్మీ కేశవాలయము, సోమేశ్వరాలయము. ఒక్కొక్కటిగా దర్శించుకుంటూ వెళ్దాం.", హరిశ్చంద్ర గారు మాకు వివరించారు.
*****
రామాలయము దర్శించుకున్నాము. ఇక శివాలయము...ఆ పద్ధతులు, మంత్రాలు, మహా హారతి నన్ను ఒక్కసారిగా దైవత్వానికి దగ్గర చేశాయి. ఎక్కడా నేను అలాంటి పూజా నిర్వహణను చూడలేదు. 
'ఓం నమః శివాయ'
అని అందరూ అంటుంటే నా వెంట్రుకలు నిక్కపొడుచుకున్నాయి. ఇంతలో నా పక్కగా ఓ తెల్లని చీర నామీదుగా వెళ్ళింది. సరిగ్గా నా ముందర నిల్చుంది. భక్తిలో మునిగి, సరిగ్గా ముక్తిని పొందేటప్పుడు... ఎవరో చేయి పట్టుకుని వెనక్కిలాగి...ఇంకా జీవితంలో చాలా చూసేవున్నాయి అని చెప్పినట్లనిపించింది. నా ముక్తి మార్గానికి అడ్డుకట్ట వేసింది. నేను గుళ్ళో వున్న విషయంకూడా మర్చిపోయాను. తననే చూస్తున్నా...చూస్తూనే వున్నా...
ఎంతో మంది మునులు, మహర్షులు రంభ...ఊర్వశి...మేనకలను చూడగానే తపోభంగం ఎందుకయ్యేదో నాకప్పుడు అర్థమయింది. ఎంతో నిష్ఠగా చేస్తే గానీ వీలయ్యేది కాదు. వాళ్ళ ముందు నేనెంత. వెర్రి కుంకని.
 'ఓం నమః శివాయ'
బదులు నా మది...
 'ఓహో మేఘమాలా...నీలాల మేఘమాల. చల్లగ రావేలా... మెల్లగ రావేలా...'
 అని పాడసాగింది.
"ఎమోయ్ భలే రాముడు...తీర్థం పుచ్చుకోవయ్యా. మరీ అంత భక్తిలో మునిగి తేలుతున్నావు. నీ కోరిక భగవంతుడు నెరవేర్చుగాక", ఆ పంతులు నన్ను భలే రాముడనేందుకు పిలిచాడో అస్సలంతుచిక్కలేదు.
గుడిలో వున్నానని కూడా లేకుండా నా మది ఓ అమ్మాయి గురించి ఇన్ని విధాలుగా ఆలోచిస్తుంది. కానీ నేను ఏం చేయలేకున్నా. మనసు మాట వినకుంది.
*****
గుళ్ళన్నీ దర్శించుకున్నాం. ఇక ఇంట్లో భోజన కార్యక్రమం.
అసలు సిసలైన బ్రాహ్మణ భోజనం. వర్ణనాతీతం. అందుకేనేమో ఒకసారైనా బ్రాహ్మణుడి ఇంట్లో భోంచేయాలంటారు. చక్కగా ఆరగించి అందరూ కొంచెంసేపు తల వాల్చారు.
*****
"మనం సంస్కృత భాష గురించి ఎంతచెప్పినా తక్కువే.. ఈ భాష నేర్చుకోడం చాలా సులువు. రేపు ఉదయాన్నే గ్రామ పాఠశాలకు వెళదాం.", హరిశ్చంద్ర గారు వివరిస్తుంటే అందరూ ఆయన చుట్టూ కూర్చున్నారు.
తాతయ్య నేను అలా బయటకెళ్లొస్తా. క్లైమేట్ని ఎంజాయ్ చేస్తా...
*****
ఏడుగంటలైంది.అప్పుడే చీకటయిపోయింది. చల్లటి గాలి వీస్తుంది. చెప్పుల్లేకుండా నేలపై నడుస్తుంటే...ఐసు ముక్కలపై నడిచినట్లనిపిస్తుంది. నావెనక చిన్నగా మొదలైన గజ్జెల శబ్దం పెద్దగా వినిపించసాగింది. తిరిగి చూస్తే...ఇంకెవరు, తనే...
"నన్ను కూడా పిలవచ్చుగా. నేనూ వచ్చేదాన్ని."
పిలవచ్చు. కానీ మనకంత పరిచయం లేదుగా..బాగోదనీ...
"మరీ అంత నటించకు...అస్సలు అమ్మాయిలే తెలియనట్లు. ఏం పర్లేదు మాట్లాడొచ్చు."
యూ ఆర్ సో కూల్.
"థాంక్స్. మనం రొటీన్ గా కాకుండా కొంచెం వేరేవేమన్నా మాట్లాడుదామా? లేకుంటే బోర్ కొట్టేస్తుంది."
మధ్యాహ్నం మనం తిన్న మిరియాల రసంలో కాస్త ఉప్పు తక్కువయ్యింది. నీకేమన్నా అలా అనిపించిందా?
"అమ్మో మరీ ఇంత డిఫరెంటుగానా...వద్దులే మహాప్రభు."
ఈరోజు ముందు వరకు నా జీవితంలో చూడని ఓ అమ్మాయితో ఇలా చెప్పచ్చో లేదో నాకు తెలియదు. బట్, నీతో మాట్లాడిన తరువాత చెప్పినా తప్పు కాదనిపిస్తుంది.
"ఓహో...అలా అయితే చెప్పు. నేను చూడటానికి బాగున్నాననేగా?"
నువ్వు బాగుంటావని నీకు తెలియదా...నేను మరీ చెప్పాలా. కానీ ఇది తప్పక చెప్పి తీరాలి . ఈ తెల్లటి పట్టు చీరలో...ఈ పండు వెన్నెలను కూడా డామినేట్ చేస్తున్నావ్. నిజంగా చాలా చాలా బాగున్నావ్. పెళ్లి చూపుల్లో నిన్ను చూస్తే...వద్దనే వాడు ఉండడేమో. నీ చీరకు మ్యాచ్ అవుతుందని, నేను కూడా వైట్ షర్ట్ వేసుకున్నా.
"ఓహ్...బానే మాట్లాడుతున్నావుగా. కవిత్వం కూడా బాగుంది. సినిమాల్లో ట్రై చేయి. అయినా నువ్వు ఓపెన్ గా చెప్పిన విధానం నాకు నచ్చింది."
తను అన్ని చెబుతుంది కానీ నా పేరు మాత్రం పలకట్లేదు. ఆ పిలిపు కోసమే ఎదురుచూస్తున్నా.
తన వెనుక తల నుంచి ఒక జ్ఞాన జ్యోతి పైకి ఎగిరింది. దేవత తన జ్ఞానాన్ని ఇంకొకరికి పంపిస్తున్నట్లుగా...
హేయ్... అది ఏ జ్ఞాన జ్యోతి కాదు. దూరంగా ఎవరో కార్తీక మాసం కావడం చేత తుంగా నదిలో దీపం వదులుతున్నారు. అది సరిగ్గా మేఘా తల వెనుకే జరిగింది.
నదిలో దీపాలు ముందరికి సాగుతున్నాయి. దీపాల కాంతి పెరగసాగింది.
"నేను కూడా కార్తీక దీపాన్ని నదిలో వదులుతాను."
ఇంతవరకూ ఆ చీకటిలో కేవలం ఆమె స్వర మాధుర్యాన్ని ఆస్వాధిస్తున్న నాకు ఆ దీప కాంతిలో తన మోము దర్శనమిచ్చింది. ఈసారి మరింత తేజోవంతంగా...
ఈ జగత్తుకు సృష్టికర్త అయిన బ్రహ్మ దేవుడికి మనసులోనే పాదాభివందనం చేసుకున్నాను. ఆయనకు ఈ భూమిపై గుడి లేనందుకు ఎంతో బాధ పడ్డాను. ఒకవేళ కట్టిస్తే, ఆ పని నేనే చేయాలి. మనకు తెలిసిన సుందరాంగులు రంభ, ఊర్వశి, మేనకా, తిలోత్తమ. తర్వాత విష్ణువు మోహినీ అవతారం దాల్చాడు. బ్రహ్మ వీళ్లందరూ ఈర్ష్య పడేలా అహల్యను సృష్టించాడు. నా కంటి ముందున్న మేఘాను చూస్తే అహల్య ఈర్ష్య పడుతుందనడంలో నేను ఏ మాత్రం సందేహించను.
సర్వేంద్రియానాం నయనం ప్రధానం అని ఎందుకంటారో నాకిప్పుడర్థమైంది. అలాంటి వ్యక్తులను చూస్తుంటే...వారిలోని శక్తి మనవరకూ చేరుతుంది. నాలో ఇప్పుడు అదే శక్తి ఉంది. వారి శక్తిని ఐస్కాంతపు ముక్కతో పోల్చవచ్చు. నేనో ఇనుప ముక్కలాంటి వాణ్ణి. ఎక్కడ ఆకర్షణ శక్తి వుంటే ఆ వైపుగా వెళ్లి అతుక్కుని పోతాను. తనకి ఎవరూ సాటిరారు. రెప్ప వేయకుండా అలాగే చూస్తున్నా.
"హలో..! ఏంటో తదేకంగా ఆలోచిస్తున్నావు.", అని మేఘా అన్న మాటలకు ఆ శక్తి కాస్త రెట్టింపయింది. ఆ గొంతులోని మాధుర్యం అలాంటిది.
నువ్వు పాట పాడితే వినాలనుంది.
సిగ్గు పడి కొంత దూరం నడిచింది.
"నీవు కూడా జత కట్టాలి.
మంచు కురిసే వేళలో మల్లె విరిసేదెందుకో..."
 
మల్లె విరిసే మంచులో మనసు మురిసేదెందుకో...
 
"ఎందుకో ఏ విందుకో ఎవరితో పొందుకో..."
 
 "మంచు కురిసే వేళలో.....
 
అభిమన్యు, మధ్యాహ్నం మనం తిన్న మిరియాల రసంలో కాస్త ఉప్పు తక్కువయ్యింది. నాకు కూడా అలానే అనిపించింది."
నా పేరు అంత బాగుంటుందని తను పిలిచేవరకు నాకు తెలీలేదు. అ......భి......మ......న్యూ........
రచ్చహ...రచ్చస్య...రచ్చోభ్యహ అనిపించింది.
*****
పాఠశాలలో పిల్లలు గ్రాయత్రీ మంత్రాన్ని ఉచ్ఛరిస్తున్నారు. హరిశ్చంద్ర గారు అక్కడి ఉపాధ్యాయులను పరిచయం చేస్తున్నారు. ఆ పాఠశాలలో అన్నీ సబ్జెక్ట్స్ టీచ్ చేస్తున్నారు. మన సిటీ స్కూళ్లకంటే బాగున్నాయి.
అమ్మ, నాన్న మిగతవాళ్ళందరూ కూడా విషయాలను తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలంతో వున్నారు.
"తనే మనోఙ్ఞ. ఇక్కడే పిల్లలకు సంస్కృత పాఠాలను బోధిస్తారు. ఎన్నో ఉద్యోగావకాశాలు వచ్చినా...వాటిని వద్దని చాలా కాలంగా ఇక్కడే వుండి తన సేవలను అందిస్తున్నారు."
అందరం కూడా ఆమె తరగతి గదిలో కూర్చున్నాం. ఆమె చెప్పినవన్నీ విన్నాం. తనలో అమోఘమైన ప్రతిభ వుంది. మా నానమ్మ అయితే తనని తెగ పొగిడేస్తుంది. ఇక రాత్రి తిరుగు ప్రయాణం చేయాలి. నా సెలవులయిపోయాయి. ఈసారి తప్పకుండా వచ్చి ఇరవై రోజులుండి, సంస్కృతం నేర్చుకునే వెళ్తాను. మా నానమ్మ అప్పుడే ఆ ఇరవై రోజుల కార్యక్రమం గురించి తెగ సంబరపడిపోతుంది. మరో సారి కూడా అందరం వస్తాం. మేఘా వాళ్ళు కూడా ఈరోజు రాత్రే బయల్దేరుతున్నారు.
*****
"నమో నమః! మమ నామ మేఘమాల. భవతః నామ కిమ్?"
మమ నామ అభిమన్యుః.
"భవాన్ కథమస్తి?"
అహం సమ్యక్ అస్మి.
"మేలనేన బహు సంతోషహ"
ధన్యవాదః, శీఘ్రం మిలయామహా...శుభరాత్రి..నమో నమః
వెళ్లిపోయేముందు మేఘా, నేనూ మాట్లాడుకున్న మాటలివే. మొత్తానికి ఆకొంత సంస్కృతం నేర్చుకున్నాం. మరీ ఎప్పుడు కలుస్తామో. తనని వీడి పోవడం ఖచ్చితంగా బాధాకరం.
*****

[sri7869]

అప్డేట్ చాల బాగుంది

[k3vv3]

అమ్మ వాళ్ళని బస్సెకించా. మేఘా వాళ్ళది కూడా ఒకే ఊరు కావటంతో వాళ్లు కూడా అదే బస్సుకే బయల్దేరారు. నేను డైరెక్టుగా ఆఫీసుకు వెళ్ళాలి కాబట్టి, వాళ్ళనెక్కించి హైదరాబాద్ బస్సు పట్టుకున్నాను. ఇంకా తను నా మది వీడలేదు. దీన్నేమంటారో నాకు తెలీదు. కానీ తనతో గడిపిన ఆ రోజులు నేను ఎన్నటికీ మరువలేని. చూద్దాం ఈ పరిచయం ఎంతవరకెళుతుందో.
ఈ ఆలోచనలతో ముందుకు సాగుతున్న నా మదికి సడన్ బ్రేక్ పడింది.
" ఇక్కడ కూర్చోమ్మ. ఇంకెక్కడా ఖాళీ లేదు. ఏన్ పర్వాఇళ్ల హల్లా నినగే..?"
నాదీ తెలుగేనండి.
"ఓహ్..అయితే మరీ మంచిది. ఏం పేరు నాయనా?"
అభిమన్యు..
"నా మనవరాలు...అస్మిత. నువ్వు లగేజ్ అంతా పెట్టుకున్నావ్ గా?"
ఓహ్..హలో...అని ఓ నవ్వు నవ్వా...
"నువ్వెక్కడి వరకు బాబు?"
హైదరాబాదండి.
"మా పాప కూడా. కొంచెం జాగ్రత్తగా చూసుకో బాబు. మరేం అనుకోవద్దు. బస్ మిస్సయ్యింది. లేకుంటే ఈ కష్టముండేది కాదు."
అయ్యే... ఓకేనండి. నేను చూసుకుంటాను.
"అదే లగేజ్ కాస్త ఎక్కువుందిగా...అప్పుడప్పుడు కొంచెం లేచి చూస్తూ ఉండమ్మా."
వారినీ... నీ బాధ లగేజ్ గురించా...ఆ షాక్ నుంచి తేరుకుని,
ఇక నుంచి మీ లగేజ్... నాది. నేను చూసుకుంటాగా...
"నీ నంబర్ ఇవ్వు బాబు. పడుంటుంది...ముందు జాగ్రత్తగా."
అదే నేను కూడా అడుగుదామనుకున్నా...ముందు జాగ్రత్తగా..
"అమ్మాయి...నీ దగ్గరా పెట్టుకో...", అనుమానాలతో కూడిన నవ్వు నవ్వి బస్సు దిగిపోయింది.
బస్సు స్టార్ట్ అయ్యింది.
*****
మీ ఫ్యామిలీలో అందరికీ ఇలా ముందు జాగ్రత్త ఎక్కువా? లేక ఈవిడ ఒకత్తేనా...? ఊరికే క్లారిఫికేషన్ కోసం.
చలికాలంలో భోగి మంటలా ఉంది తన చూపు. మనకెందుకులే అని తల అటువైపు తిప్పుకున్నాను.
*****   
ఒక నవ్వు వినిపించింది. ఇంకోసారి...ఇంకాస్త గట్టిగా.
మొబైల్ స్క్రీన్ చూస్తూ..తెగ నవ్వుతుంది. మధ్యలో ఏదో టైప్ చేస్తుంది. అంతగా నవ్వొచేంతగా ఏముందో మరి.
నేను కళ్లు మూసుకుని కలల లోకంలో విహరిస్తున్నా...నా పక్క సీట్లో మేఘాను ఊహించుకుంటున్నా...
అలా ఇద్దరం కలిసి, ఈ చల్లటి గాలిలో వెళ్తుంటే...
కలవరమాయే మదిలో నా మదిలో...
కన్నులలోన కలలే ఆయే మనసే ప్రేమ మందిరమాయే
అంతవరకూ వున్న చలి కాస్త ఒక్కసారిగా ఎగిరిపోయింది. వెచ్చదనంతో ఒళ్ళు తేలికైనది.
"వాసూ...నేను ఇక్కడికొచ్చినా రోజూ నీ గురించే ఆలోచనలు. ఎప్పుడెప్పుడు వస్తానా... నిన్ను కలుస్తానా...అనేవుంది. నీ వాట్సాప్ లో ప్రొఫైల్ ఫోటో పెట్టావ్ గా...ఎంత బాగున్నావో. గడ్డం నీకు బాగా సెట్ అయ్యింది. ఇప్పటినుంచి అలానే ఉంచు. తీయద్దు. నీ కోసం ఎమ్ తెచ్చానో తెలుసా... హా? తెలుసా..?"
తెలియదు మేఘా...నువ్వే చెప్పుచుగా...ఎదీ చూపించు అని కళ్ళు తెరిచి చూస్తే ఇంకేముంది. నా పక్క సీట్ అమ్మాయి నన్ను తన బాయ్ ఫ్రెండ్ అనుకుని నా చేయిని చుట్టేసుకుని, తల భుజంపై వాల్చింది. ఎందుకబ్బా...సడన్ గా వెచ్చగా అనిపించింది అనుకున్నా...? ఈ కౌగిలింతల, కలవరింతల మహిమ అని తట్టలేదు...ఎవరో తెలియని అమ్మాయి అలా పాములా నన్ను చుట్టేస్తే...ఏం చేయాలో తోచలేదు.
"తెలుసారా... ఏంటి మాట్లాడవు...చెప్పు తెలుసా..?"
హా...తెలియదు. నువ్వే చెప్పచ్చుగా...
ఏం చెబుతుందో విందామని నేనూ ఎదురు చూస్తున్నా...
"చెప్పనా...చెప్పనా...?"
నీ తలకాయ్. హార్ట్ పేషంట్ అయితే సస్పెన్స్ తట్టుకోలేక చచ్చిపోతాడు. చెప్పవమ్మా తల్లి...
"చెప్పేస్తున్నా...నేను తిరిగి వస్తున్నాగా...అది చాలదా..కన్నా"
నీ.....పిసినారి పీచు మిఠాయి. అమ్మో...ఎలా వేగుతున్నావురా వాసుదేవా... వెంటనే నా చేయిని ఎలాగో అలా విడిపించుకున్నా. తలను అవతలికి నెట్టా...హమ్మయ్యా...
ఏదో అమ్మాయి పక్క సీటులో వుందిలే...కాస్త రొమాంటిక్ గా ఫీల్ అయ్యి జర్నీ చేయొచ్చు అనుకున్నా. ఇలాగైతే కష్టమే.
*****
లేత సూర్యకిరణాలు నాపై పడుతున్నాయి. కొంచెం కష్టంగా కళ్ళు రుద్దుకుని టైం చూద్దామని నా ఎడమ చేతిని పైకి లేపబోయా...
అమ్మ తల్లి...మళ్ళీ చేయి పట్టేసుకుంది. నేను కొంచెం చేయి కదిపే లోగా...
"డాడీ..! ఇక్కడ నానమ్మతో ఉన్నప్పుడంతా...మీరే గుర్తొచ్చారు. రాత్రి పడుకునే ముందు నీతో, అమ్మతో మాట్లాడినా పడుకున్నప్పుడూ మీ ఆలోచనే. అలా అని నానమ్మ బాచూసుకోలేదని కాదు. మా మంచి బామ్మ. ఐ మిస్ యూ డాడీ.."
పక్కా ఆస్కార్ కొట్టేస్తది. రాత్రి ప్రియుడు...ఇప్పుడు జనకుడు. ఈ ఇద్దరూ నేను కావడం నా కర్మ.
మొత్తానికి పాప మేలుకుంది. అటు ఇటూ నుసిగి, కళ్ళు తెరిచి చూసింది.
"హేయ్... నీకు కొంచెమ్మనా... సెన్స్ ఉందా. నేను నిద్రలో ఏదో తెలియక నిన్ను పట్టుకుంటే, పక్కకి జరపకుండా ఎంజాయ్ చేస్తున్నావా? ఛి..ఛీ... అమ్మాయి పక్కనుంటే చాలు. అడ్వాంటేజ్ తీసుకుంటారు. మీ మగ్గాల్లే అంత."
ఇది మరీ బాగుంది. మీరు నన్ను పట్టుకుని పడుకున్నారండి. నేను మిమ్మల్ని పట్టుకోలేదు. రాత్రి కూడా ఇలాగే చేసి, వాసూ...కన్నా... బుజ్జి అన్నారు. నేనే పక్కకు జరిపాను. ఇప్పుడేమో..ఐ మిస్ యూ డాడీ అని మళ్ళీ పట్టుకున్నారు. నేను జరిపేలోపే... మీరు నిద్ర లేచారు. ఇందులో నాదేం లేదండీ బాబు. అన్ని అవార్డులు మీకే. నేను కేవలం నిమ్మిత్తమాత్రుణ్ణి.
"అవార్డులేంటి..? హా..ఏదో పాపం కదా అని ఊరుకుంటే..."
కొంచెంసేపు ఇద్దరం సైలెంటయ్యాం.
*****

[k3vv3]

"మీ చేయి పట్టుకుని పడుకున్నానన్నారుగా..ఎలా ఫీలయ్యారు. మీ లవర్ గుర్తొచ్చిందా?"
అవున...హా..? భలే వారే. అదేం లేదు. మీరే వాటేసుకుని పడుకున్నారుగా...ఎలా అనిపించింది?
"హా? నేను మా డాడీ ని, నా బాయ్ ఫ్రెండ్ ని కలవరించా అన్నావుగా. అలానే అనిపించింది. ఇక ఉంటాను.", అని లాగేజ్ తీసుకుని బస్సు దిగేసింది.
"థాంక్యూ ఫర్ ది కంపెనీ..బై", నవ్వుతూ అంది. సూర్య కిరణాలు తన ముఖంపై పడి, వెలిగిపోతుంది.
నా ముఖంపై కూడా తెలియని నవ్వొచ్చి, నా కుడి చేయి తనకు టాటా చెబుతుంది. నిద్రలో ఏమో అనుకున్నా కానీ, తను నాన్నని...ప్రియుడిని రెండు కళ్ళులా భావిస్తుందని నాకు తట్టలేదు. పెళ్లికి ముందు నాన్న, పెళ్లి తరువాత భర్త. ఒకమ్మాయికి జీవితంలో ఇంతకు మించి ఏం కావాలి. నిద్రలో కూడా వాళ్ళ గురించే...ఎంత మందుంటారిలా. మన జీవితంలో అనుకోకుండా వచ్చిన కొన్ని పాత్రలు మనకు జీవిత సత్యాలను తెలియజేస్తాయి. నాలో ఏదో తెలియని ఆనందం. నా ముఖంపై నవ్వు అలా నిల్చుండి పోయింది.
'ఏవైపుగా దాగున్నదో... వెతికే నాకలా...
సంద్రాన్నే మించేవో ప్రేమలా...
నన్నింతగా వేధించినా..
హలో..! ఎవరండి?
"వాసు..ఓహ్ సారీ! అభిమన్యు..నేను అస్మిత. నేను బస్సులో ఓ బ్యాగ్ మర్చిపోయాను. ఏమనుకోకుండా తెస్తావా... ప్లీస్...ప్లీస్..చాలా ఇంపార్టెంటబ్బా..ప్లీస్."
హా.....ఓకే. తెస్తాలే...ఎక్కడకు తేవాలి?
"నేను లొకేషన్ నీకు వాట్సాప్ లో షేర్ చేసా. అక్కడకురా..సారీ ఇబ్బంది పెడుతున్నందుకు. ఏమనుకోవద్దు..."
ఓకే..పర్లేదు. అక్కడికే వస్తాను.
*****
బ్యాగ్ కనిపించింది. అంత ఇంపార్టెంట్ ఏముంటుంది అని తెరిచి చూసా. అలా చూడరాదని తెలుసు. బట్ ఏముందో తెలుసుకోవాలనిపించింది. ఓపెన్ చేసా. ఎదో బాక్స్ ఉంది. దాంట్లో ఒకేలా ఉన్న రెండు కాస్ట్లీ వాచెస్ కనిపించాయి. అందులో ఒకటి వాళ్ళ నాన్నకి, మరొకటి పీరియాడిక్ అని అర్థమైంది. నేను తప్పు అని ప్రూవ్ చేసింది. నన్ను టోటల్ గా ఇంప్రెస్ చేసింది. వెంటనే బస్సు దిగి బయల్దేరా...
*****

[TheCaptain1983]

"మీ చేయి పట్టుకుని పడుకున్నానన్నారుగా..ఎలా ఫీలయ్యారు. మీ లవర్ గుర్తొచ్చిందా?"

Nice story K3vv3 garu!!!

[k3vv3]

దూరం నుంచే నన్ను చూసి నవ్వింది. చాలా సేపటినుంచి అలానే వేట్ చేస్తున్నట్లుంది.
ఇదిగో మేడం.. మీ బ్యాగ్. హ్యాపీనా..?
"చాలా థాంక్స్ అభి. లక్కీగా నీ నంబర్ తీసుకున్నా కాబట్టి నువ్వు తెచ్చిచ్చావ్. చూసావా మా నానమ్మకు ఎంత ముందు జాగ్రత్తో..."
తొక్కేమ్ కాదు. నీ గురించి మీ నానమ్మకు బా తెలుసు. అందుకే అంత హడావుడి చేసింది.
"సరే..ఎనీ వేస్. తెచ్చిచ్చావ్ థాంక్యూ. లోపలికి రా... బయటే మాట్లాడుతున్నాం."
హేయ్...పర్లేదు. ఇవ్వనీ ఏం వద్దు. వుంటాను.
ఇంతలో వాల్ల నాన్న వచ్చారు.
"అరేయ్...బాబు. లోపలికి రామ్మా... ఇంటి వరకూ వచ్చి లోపలికి రాకుండా వెళ్తానంటావు. అస్మిత...ఆ లాగేజ్ తీసుకోమ్మా..."
నాకు తప్పేలా లేదు. నమస్కారం ఆంటీ. నమస్తే అంకుల్.
"నువ్వొస్తావని మా అమ్మాయి అప్పటినుంచి చెబుతుంటే...మీ ఆంటీ బ్రేక్ ఫాస్ట్ కూడా రెడీ చేస్తుంది. నీకిష్టమని... ఎగ్ దోస చేస్తుంది. మీరు మాట్లాడుతూ వుండండి. ఐదే నిముషాల్లో రెడీ చేస్తుంది..."
వాళ్ళ నాన్నను చూస్తుంటే అస్మితను చూస్తునట్లే ఉంది. పాపది నాన్న పోలిక. నాకు ఎగ్ దోస ఇష్టమని నాకే ఇంత వరకూ తెలియదు. ఈ పిల్ల ఏదో చెప్పినట్లుందిలే...
*****
దోస సూపరుందాంటి. ఓకే అంకుల్. వుంటాను...
"సరేమ్మా..జాగ్రత్త...బై.."
నాతో పాటు అస్మిత కూడా బయటకొచ్చింది.
"ఓకే... బై. టేక్ కేర్...అండ్ థాంక్యూ అగేన్."
మీ నాన్నను చూసా...వాసుని కూడా చూపించాలి.
"తప్పకుండా...ఎలా మిస్ చేస్తాను.
బై...టేక్ కేర్...
"సేమ్ హియర్...బై..."
*****
ప్రస్తుతం ఇదంతా జరిగి అరునెలలవుతుంది. మళ్ళీ ఇంకోసారి మేఘమాలతో మాట్లాడలేదు. అప్పుడప్పుడు అస్మిత మెసేజ్ చేస్తుంటుంది. ఇప్పడుకూడా నేను మేఘమాలా గురించే ఆలోచిస్తున్నాను. అంతకు ముందు వరకు నా జీవితంలో చూడని వ్యక్తిని ఇప్పుడు చూడకుండా ఉండలేకపోతున్నాను. తను లేకుండా నా జీవితం లేదనిపిస్తుంది. తనని కలవని ఇరవై ఐదేండ్లు ఈ భూమి పై ఎలా ఉన్నానో తెలియట్లేదు. దీన్నేమంటారో మరి. తనని చూసేంతవరకు అలాంటమ్మాయి ఈ భూమిపై వున్నట్లు కూడా తెలియదే...ఇప్పుడు ఆ అమ్మాయిని మా అమ్మ, నాన్నలకు సమంగా ఫీల్ అవుతున్నాను. లోపాముద్ర మా ఇంటికొచ్చి ప్రోపోజ్ చేసినా, ఎన్నడూ ఇలా ఆలోచించలేదు. తను నా కొలీగ్. ప్రపంచంలో ఎవ్వరూ రాఖీ పౌర్ణమి రోజు రాఖీ కట్టి ప్రేమిస్తున్నట్లు చెప్పరు. ఆ ఘనత కేవలం తనకే చెందుతుంది. ఆరోజు ఏమైందంటే...
"ఎల్లప్పుడూ నేను క్షేమాన్ని కోరుకుంటాను. నీకన్నీ విజయాలు చేకూరలి. నువ్వు సంతోషంగా, ఆరోగ్యంగా ఉండాలి. నీ ఊపిరి ఎల్లప్పుడూ నన్ను తాకేంత దగ్గరగా ఉండాలి. నీతోనే నా జీవితం. నన్ను వీడిపోవని, నా ప్రేమను అంగీకరిస్తావని కోరుకుంటూ ఈ రాఖీని కడుతున్నాను", అంది..నా కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి.
నాకర్థంకాలేదు. నోటి నుంచి ఒక్క మాట కూడా రాలేదు.
"రాఖీ కేవలం అన్న చెల్లెళ్ళ మధ్యనే కాదు. ప్రేమించిన వారి మధ్య కూడా ఉంటుంది. మొదటి రాఖీ, ఒక భార్య...తన భర్తకు కట్టింది. తను ఎల్లప్పుడూ క్షేమంగా ఉండాలని. మనమేంటో ఈ రాఖీని అన్న చెల్లెళ్ళ మధ్యనే పరిమితం చేసాం. ఆలోచించి నీ నిర్ణయం చెప్పు. నిన్ను నా జీవితంలో కోరుకుంటూ...నీ లోపాముద్ర."
ఈ మాటలకు నాకంటే మా నాన్న ఎక్కువగా ఇంప్రెస్ అయ్యారు. వేరే ఊరికొచ్చి, తల్లిదండ్రుల ముందర ఒకమ్మాయి, తన ప్రేమను అంగీకరించమని అడగటం అతనికి బాగా నచ్చింది. మా అమ్మ కూడా నెక్స్ట్ ఇయర్ నుంచి రాఖీ కడుతుందట. రాఖీ పౌర్ణమికే అంత షాకిచ్చింది. రేపు ఫిబ్రవరి పద్నాలుగు. ఈసారి ఏంచేస్తుందో. ఈ ఆరునెల్లలో ఎన్నో నిద్రలేని రాత్రులు గడిపాను. వాటిల్లో ఇది కూడా ఒకటని అనుకోలేకున్నా. ఏం జరుగుతుందో, తనేం చేస్తుందో..? మనసులో నాకే తెలియకుండా ఒకమ్మాయిని ఇష్టపడ్డాను. ఆ స్థానాన్ని ఇప్పుడు వేరొకరికి ఇవ్వలేను.
*****
ఇంటికి తిరిగొస్తున్నా. నాన్న నాకోసం ఎదురుచూస్తున్నట్లు కనిపించారు.
"రేయ్..కన్నా... జీవితంలో చాలా జరుగుతాయి. కొన్ని మంచిని తెలుపుతాయి. కొన్ని చెడుని తెలుపుతాయి. నువ్వు దేవుడ్ని, చెడు జరిగినప్పుడు ఎందుకిలా చేసావని అడుగుతావు. కానీ మంచి జరిగినప్పుడు ఎందుకు మంచి చేసావని అడగవుగా. జీవితంలో చాలా చిన్నవి కూడా ఎంతో సంతోషాన్నిస్తాయి. ఆ సంతోషాలే నీకు నిజమైన ప్రేమేంటో చెబుతాయి. ఒకరికి ఇవ్వడంలో ఆనందముంటుంది. ఒకరికోసం కొన్ని కోల్పోవడంలో ఆనందముంటుంది. సింపుల్ గా జీవించడం అన్నిటికన్నా చాలా కష్టం. అలా జీవించినప్పుడే నిజమైన ప్రేమేంటో తెలుస్తుంది. ఆ ప్రేమ దక్కేటప్పుడు దక్కుతుంది. దాన్ని ఎవరూ ఆపలేరు. సో..మరీ అంతగా ఆలోచించి మనసు పాడుచేసుకోవద్దు. వెళ్లి పడుకో...ఇప్పటికే లేటయింది." ఆ మాటలు నాకు జోల పాటలాగనిపించాయి. ఒకరకమైన మత్తులోకెళ్లిపోయా. మనసు తేలికపడింది. కళ్ళు మూసుకున్నాయి.
*****
చాలా రోజుల తర్వాత బాగా నిద్రపట్టింది. లేచిన తర్వాత రోజు నేను చూసే ఆంజనేయుడి ఫోటో బదులు, ఎదురుగా మేఘమాలా కనిపిస్తుంది. నా కల చాలా నిజంగా ఉంది. ఈ కల నిజమైతే బాగుండు. కలలో కూడా చేతిలో కాఫీ కప్పు. ముఖంపై అదే చిరునవ్వు.
"కాఫీ.. తీసుకో.."తనిందాక మట్లాడినట్లనిపించింది. చెవిలో అమృతం పోసినట్లనిపించింది. పట్టుకున్న కాఫీ కప్పు కాలినట్లు కూడా అనిపించింది. కానీ కాలటం మాత్రం నిజం. హేయ్.. తను నిజంగా మా ఇంట్లో..నా కళ్లముందరుంది. ఇంకా నమ్మలేకున్నా.
"హ్యాపీ వాలెంటైన్స్ డే..అభి. ఈ మాట చెప్పటం కోసం ఆరు నెలలుగా వేట్ చేస్తున్నాను. నాలోని ప్రేమ ఒక అగ్నిపర్వతం. అదీరోజు బద్దలయింది. నీకేం జరుగుతుందో అర్థమవట్లేదని నాకు తెలుసు. కానీ అన్నీ తెలుస్తాయి", అని చేయి పట్టుకుని హాల్లోకి తీసుకెళ్లింది. ఇంకో షాక్ తగిలింది.
మా అమ్మ, మా నాన్న, ఇంకా అస్మిత అందరూ కలిసి కాఫీ తాగుతున్నారు. ఏం జరుగుతుందో అర్థంకావట్లేదు. కళ్ళు తిరిగేలావున్నాయి.
"రారా..నీ ఫ్రెండ్ అస్మితతో మాట్లాడు.", నన్ను చూస్తూ అన్నారు నాన్న.
"అంకుల్.. అభి కంటే ముందు నుంచే అస్మిత నా ఫ్రెండ్."
"హా.. అదేలేమ్మా. నువ్వు కొంచెం ప్రశాంతంగా కూర్చోరా. అన్ని విషయాలు తెలుస్తాయి. మేము బయట కారిడార్లో ఉంటాం."
*****
నాకు ఒక్కొక్కటిగా అన్నీ అర్థమవుతున్నాయి. వాళ్ళిద్దరూ ముందుటినుంచే ఫ్రెండ్స్. మేఘా సైలెంటుగా ఉంది. అస్మిత కథ నడిపింది. ఆరోజు బస్సులో అస్మిత చాట్ చేసింది కూడా మేఘాతోనేనని తను చెప్పేదాక తెలీదు. మేఘాను నేను ఎంతగా ప్రేమించానో.. అంతగా తను కూడా ప్రేమించింది. ఈ విషయమంతా మా ఇంట్లో వాళ్ళకి కూడా తెలుసు. వెర్రి వేగలప్పను అయింది నేనే...
ఇంతలో ఫ్లవర్ బొకేతో ప్రత్యక్షమైంది లోపాముద్ర. ఇప్పుడేం ట్విస్ట్ ఉంటుందో...పక్కనే మేఘా కూడా ఉంది.
"హ్యాపీ వాలెంటైన్స్ డే..యూ బోత్ లుక్ అమేజింగ్", అని బొకేను మేఘాకు ఇచ్చింది. తనలో బాధ కంటే సంతోషమే ఎక్కువగా కనిపించింది. దానికి కారణం నిన్న రాత్రి మా నాన్న తనకు చేసిన ఫోన్ కాల్. ఏం మాయ చేసాడో...!
*****
"మేఘా నీకివ్వాలని ఎదో తెచ్చింది. తీసుకో..", అంది అస్మిత.
మేఘా ఆ కాఫీ కప్పుని నాకిస్తూ.."ప్రేమనిస్తా తీసుకో..", అంది.
వద్దు నీదగ్గరే ఉంచుకో..
"ప్లీస్..తీసుకో.."
ఇంకోసారి వేడుకో..
"లేకుంటే..నా ప్రేమనిస్తా తీసుకో", అంది లోపాముద్ర.
అందరూ ఒక్కసారిగా నవ్వారు. అలా నవ్వుతూ.. మేఘా నన్ను కౌగిలించుకుంది.
ప్రేమించండి. ప్రేమను పంచండి. ప్రేమను పెంచండి. ప్రేమతో.. మీ అభిమన్యు.
***********

[Uday]

అహం తుభ్యం ప్రణయామి... –
గణేష్ బెస్త

శుభం భూయాత్...ఈ వాక్యం కరక్టేనా భయ్యా? కథ ముగింపును చూసి అన్నా. చాలా రిఫ్రెషింగా, తాజాగా వుంది. ఆరునెలలవరకూ చూడకపోయినా, కలవక పోయినా ఇంకా ఇష్టపడుతూనే వుండడం.

[TheCaptain1983]

"లేకుంటే..నా ప్రేమనిస్తా తీసుకో", అంది లోపాముద్ర.
అందరూ ఒక్కసారిగా నవ్వారు. అలా నవ్వుతూ.. మేఘా నన్ను కౌగిలించుకుంది.
ప్రేమించండి. ప్రేమను పంచండి. ప్రేమను పెంచండి. ప్రేమతో.. మీ అభిమన్యు.
***********

Nice story, K3vv3 garu!!!.

[sri7869]

కథ చాల బాగుంది