Incest ராஜாக்கு ஏத்த ராணி

[Devid raja]

வணக்கம் நண்பர்களே

இந்த கதை அம்மா மகன் பற்றியது. இன்செஸ்ட் வெறியர்கள் நிறைய அம்மா மகன் கதையை படித்திருக்கலாம் ஆனால் இது முற்றிலும் வேறு பட்டு இருக்கும்.

நான் வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு கதையை தொடர வந்துள்ளேன். வேலையின் காரணமாக வடமாநிலம் சென்றதால் என்னால் கதையை இங்கு தொடர முடியவில்லை. இனிமேல் என்னால் தொடரமுடியாமல் இருந்த நான் ஒரு பைத்தியக்காரன் என்ற கதை விரைவில் பதிவு செய்யப்படும் மேலும் இரண்டு கதைகள் காரசாரமாக எழுதியுள்ளேன்.

இந்த கதை ஒரு நெடுந்தொடராக அமையும். நெடுந்தொடர் கதைகளை பொருத்த வகையில் கதையை ஒரு நிகழ்வுகளாக எடுத்துச்செல்லும் பட்சத்தில் கதை சிறப்பானதாக அமையும்.

கதையை பொறுமையாக படியுங்கள். காமம் நீண்ட இடைவெளிக்குப் பிறகு வரும்..

நான் ராஜா கல்லூரி முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறேன்.
என் அம்மா ஷியாமலா, வயது 40. அவள் அழகை பற்றி வர்ணிக்க எவராலும் முடியாது, பேரழகி . அழகின் சாம்ராஜ்யம். சினிமா நடிகைகள் எல்லாம் அவளின் அழகில் தோற்றுப்போய் விடுவார்கள். அம்மா எந்த ஒரு மேக்கப் போட மாட்டாள். அவள் இயற்கையாகவே பேரழகி ஆச்சே. அவள் அழகை வர்ணிக்க வார்த்தைகள் கிடைக்கவில்லை.

அம்மா ரொம்ப அமைதியாக இருப்பாள். சத்தமாக கூட பேச மாட்டாள்.

என் அப்பா வயது 45 பெயர் ராமசாமி. அவர் வட இந்தியாவில் தொழில் செய்கிறார். மிகவும் செல்வாக்கு பெற்றவர். அவர் எப்போதாவது வீட்டிற்கு வருவார்.

என் மீது மிகுந்த பாசத்தை அப்பாவும் அம்மாவும் காட்டினார்கள்.

இதுவே என்னையும் என் குடும்பத்தையும் பற்றிய தகவல்கள்.

நான் இப்போது கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு சேர்ந்து படித்துக் கொண்டு இருந்தேன். வீட்டிலிருந்து 10 கிலோமீட்டர் தொலைவில் கல்லூரி உள்ளதால் தினமும் பைக்கில் சென்று வருவேன்.

நான் தினமும் ஜிம் சென்று உடம்பை கட்டுக்கோப்பாக வைத்திருப்பேன்.

எனக்கு எந்த ஒரு கெட்டபழக்கமும் கிடையாது.மிகவும் நல்ல பையனாக அம்மா பேச்சு கேட்கும் பையனாக இருந்தேன்.

எங்கள் வீடு இருக்கும் தெருவிற்கு பக்கத்து தெருவில் இருக்கும் லதா என்ற பெண்ணும் நானும் ஒரு வருடமாக காதலிக்கிறோம்.

லதா வேறு ஒரு கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறாள்.
தினமும் போனில் பேசுவோம். அவள் தான் என் வாழ்க்கை என்று இருந்தேன். ஆனால் நான் இதுவரை அவளிடம் என் எல்லையை மீறி நடந்தது இல்லை. அதிகபட்சமாக போனில் பேசும்போது முத்தம் கொடுப்பதோடு சரி.
கல்யாணத்திற்கு பிறகு தான் நான் அவளை தொட வேண்டும் என்று உறுதியாக இருந்தேன். அவளும் அதுவே சரி என்றாள்.
இப்படியே என் வாழ்க்கை இரண்டு ஆண்டுகள் கழிந்தது.

நான் இன்னும் ஆறு மாதத்தில் கல்லூரி முடித்துவிட்டு லதாவை திருமணம் செய்ய முடிவு செய்தேன்.
ஒருநாள் கல்லூரி விடுமுறையின் போது நான் வீட்டில் இருந்தேன் அப்போது அம்மா வீட்டில் இல்லை.
அப்போது லதா எதிர்பாராத விதமாக உள்ளே வந்தாள்.

லதா: ஹாய் டா

நான்: ஹாய் டி இங்க எப்போ டி வந்த

லதா: சும்மா தான் டா வந்தேன், உன்ன பாக்கலாம்னு

நான்: ஏய் விளையாடாத டி, அம்மா வந்துட்டா பிரச்சினை ஆகிடும், நீ கிளம்பு

லதா: அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது , நேத்து எங்க வீட்டுல திருப்பதி போனாங்க, அதானால பிரசாதம் எடுத்து வந்தேன்.

நான் உடனே வேகமாக பிரசாதத்தை வாங்கி கொண்டு அவளின் முதுகை பிடித்து வீட்டிற்கு வெளியே தள்ளிக்கொண்டு செல்ல அங்கே அம்மா கேட் கதவை திறந்து உள்ளே வர எங்களை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.

அம்மா: டேய் யாருடா இந்த பொண்ணு
நான்: அம்மா இது வந்து வந்து என் ப்ரெண்ட் மா

அம்மா: டேய் உண்மைய சொல்லு டா

நான்: அம்மா ப்ரெண்ட் தான் மா

அம்மா லதாவை உற்றுப் பாத்து நீ யாரு மா இங்க என்ன பண்ற

லதா: ஆண்ட்டி நானும் ராஜாவும் லவ் பண்றோம்.
அம்மா: என்ன சொல்ற , டேய் ராஜா இவ சொல்றது உண்மையா

நான்: ஆமா மா நாங்க லவ் பண்றோம்
அம்மா எங்களை வீட்டிற்குள் அழைத்து செல்ல நாங்கள் சோஃபாவில் உட்கார அம்மா வரிசையாக கேள்விகளை கேட்க ஆரம்பித்தாள்.
அம்மா லதா குடும்பத்தை பற்றியும் எங்கள் காதல் பற்றியும் கேட்டு கடைசியில் எங்கள் காதலுக்கு சம்மதம் தெரிவித்தாள்.
ஆனால் முதலில் இரண்டு பேரும் நன்றாக படித்து முடியுங்கள் பிறகு எங்களுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பதாக கூறினாள்.

எனக்கும் லதா விற்கும் மிகுந்த சந்தோஷம்.
அம்மா: எங்கள் குடும்பத்திற்கு ஏற்ற மருமகள் நீதான் மா என்று அவளை கட்டியணைத்து கன்னத்தில் முத்தமிட்டால்.
பின் மல்லிகை பூவை எடுத்து லதா தலையில் வைத்து விட்டாள் அம்மா.
பின் லதா அங்கிருந்து கிளம்ப அம்மா என்னிடம் வந்து ,
அம்மா: டேய் ராஜா, நீ லவ் பண்ற அளவுக்கு பெரிய பையனா வளந்துட்டியா, நீ நல்ல படியா படிச்சு முடிச்சு, லதாவை திருமணம் செஞ்சு சந்தோஷமா இருந்தால் அதுவே போதும் எனக்கு.
எந்த காரணத்துக்காகவும் லதா வை விட்டு பிரிய கூடாது.

(என் காதலை மறுப்பேதும் சொல்லாமல் அம்மா ஏற்றுக்கொண்டது சந்தோஷமாக இருந்தது)

நான்: அம்மா எனக்கு உங்களோட சம்மதம் கிடைச்ச அப்பறம் நான் லதாவை மிஸ் பண்ண மாட்டேன் மா. இது சத்தியம்

பின் நான் படிப்பில் கவனம் செலுத்தி கல்லூரியில் முதல் மாணவனாக தேர்ச்சி பெற்றேன். லதாவும் பர்ஸ்ட் கிளாசில் தேர்ச்சி பெற்றாள்.

அம்மா, நான், லதா மூன்று பேரும் மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தோம்.

அம்மாவும் எங்களின் காதலை லதா வீட்டில் எடுத்து சொல்லி திருமணம் செய்வதாக சத்தியம் செய்தாள்.
அன்று இரவு என் அப்பா வீட்டிற்கு வந்தார். நான் அவரிடம் சிறிது நேரம் பேசி விட்டு என் ரூமிற்கு தூங்க சென்றேன்.

சிறிது நேரத்தில் என் அப்பாவின் சத்தம் அதிகமாக கேட்டது. நான் எழுந்து கதவின் அருகில் சென்று காதை வைத்து கேட்டேன்.

அப்பா: என்னடி நெனச்சுட்டு இருக்கிங்க ரெண்டு பேரும், அவன் யாரோ வேற சாதி பொண்ண லவ் பண்ணுவானாம், நீ அவங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறியா, என்னடி இதெல்லாம்
அம்மா: என்னங்க இப்படி பேசுறிங்க, நம்ம பையன் சந்தோஷம் தானே நமக்கு முக்கியம்.

அப்பா: அதுக்கு வேற சாதி பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி வைக்க சொல்றியா

அம்மா: ஏங்க அவன் ஆசைபட்டுடான் இப்ப போய் இப்படி சொல்றிங்க.

அப்பா: அவனுக்கு நம்ம சாதியில நல்ல பொண்ணா பார்த்து நான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன்.

அம்மா: ஏங்க நான் சொல்றது உங்களுக்கு புரியலையா, அந்த பொண்ணு கிடைக்காத வருத்ததுல நம்ம பையன் எதாவது பண்ணிகிட்டா நாம என்னங்க பண்றது, நமக்கு இருக்குறது ஒரே புள்ள
அப்பா: நான் செத்தாலும் அவங்க கல்யாணம் நடக்காது.

அம்மா: ப்ளீஸ்ங்க நம்ம பையன் வாழ்க்கை
இது, நல்லா யோசிச்சு முடிவு எடுங்க
(அப்பா உடனே கோபமடைந்து அங்கு இருந்த பொருட்களை தூக்கி அடித்து நொறுக்கினார்)

அப்பா: இந்தா டி நான் சொன்னது சொன்னது தான். என்ன மீறி இந்த கல்யாணம் எப்படி நடக்குதுனு பாக்குறேன். நான் இதுக்காக எந்த எல்லைக்கும் போவேன்.

இதுவரை அப்பா இதுபோல் கோபப்பட்டு அம்மா பார்த்ததில்லை. அம்மா அப்பாவின் கோபத்தை பார்த்து அழுதாள்.
( அப்பா ரூமின் உள்ளே சென்று கதவை வேகமாக சாத்தினார்)
அம்மா சிறிது நேரம் கழித்து என் ரூமிற்குள் நுழைந்தாள்.

நான் பெட்டில் படுத்து இருக்க என் பக்கத்தில் வந்த அம்மா என்னை பார்த்து.

அம்மா: ராஜா ராஜா தூங்கிட்டியா

நான்: இல்ல மா

அம்மா: நடந்ததெல்லாம் கேட்டியா

நான்: கேட்டேன் மா ( என் கண்ணில் நீர் வழிய)

அம்மா: ராஜா அழாதடா அம்மா நான் இருக்கேன் நீ நினைச்ச மாதிரி லதா தான் உன் பொண்டாட்டி.
நான்: எப்படி மா அப்பா தான் ஒத்துக்க மாட்டாரே

அம்மா: ராஜா நான் அப்பாகிட்ட பேசி சம்மதிக்க வைக்கிறேன், இன்னைக்கு தானே அவரு ஊருல இருந்து வந்திருக்காரு , அதனால அவர்கிட்ட பொறுமையா பேசி சம்மதம் வாங்குறேன்.

நான்: அம்மா லதா இல்லனா நான் செத்துருவேன்
அம்மா ஓங்கி என் கண்ணத்தில் அறைந்தாள், இந்த மாதிரி இனி பேசுன உன்ன நானே கொன்னுடுவேன் பாத்துக்க.

நீ தூங்கு எல்லாம் நாளைக்கு பேசிக்கலாம்.
நானும் தூங்கினேன்.

நானும் அம்மா அப்பாவிடம் பேசி சம்மதம் வாங்கிடுவாள் என்று நம்பிக்கையாக இருந்தேன்.
இப்படியே இரண்டு நாட்கள் செல்ல நான் அம்மாவை பார்த்து

நான்: அம்மா என்ன ஆச்சு அப்பா என்ன சொன்னாரு

அம்மா: நான் எவ்வளவோ பேசி பாத்தேன் டா ஆனால் உன் அப்பா ஒத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாரு.

நான்: ( கோபமாக) என்ன அம்மா இப்படி சொல்றிங்க உங்கள நம்பி தானே நான் இருந்தேன் இப்போ இப்படி சொல்றீங்க, உங்கள போய் நம்புனேன் பாருங்க, விடுங்க என் வாழ்க்கையை நானே பாத்துக்கிறேன்.
அம்மா: ராஜா கத்தாதடா அம்மா உனக்கு சொன்ன மாதிரி லதா தான் உன் பொண்டாட்டி போதுமா

நான்: என்ன மா கொலப்புற

அம்மா: ராஜா நான் அப்பாகிட்ட எவ்வளவு சொன்னாலும் அவரு பிடியில் இருந்து வர மாட்றாரு. அதனால நீ லதா வ கூட்டிட்டு கோயம்புத்தூர் ல இருக்க என் அண்ணன் வீட்டுக்கு போயிடு, அங்க என் அண்ணன் உங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிருவாரு , கொஞ்ச நாளைக்கு அப்புறம் இங்க வந்துருங்க, உன் அப்பாவும் வேற வழி இல்லாம உங்களை ஏத்துப்பாரு.

நான்: சரி அம்மா ஆனா மாமா ஒத்துப்பாரா
அம்மா: டேய் நான் எங்க அண்ணன் கிட்ட ஏற்கனவே பேசிட்டேன் டா. நீ அங்க லதாவ கூட்டிட்டு போறதுக்கு வேலையை பாரு, அப்பறம் இந்தா இதுல கொஞ்சம் காசு, பணம், நகை எல்லாம் இருக்கு உங்களோட செலவுக்கு வச்சுக்கோ.

அப்பறம் லதா நம்ம வீட்டு மருமகடா அவளை பத்திரமா பாத்துக்கோ, உனக்கு இன்னும் எதாவது பணம் தேவைப்பட்டா பக்கத்து வீட்டு அக்காவுக்கு போன் பண்ணு நான் உன் அக்கவுண்ட் ல போட்டு விடுறேன்.
நான்: அம்மா தேங்க்ஸ் மா, என்று அவளை கட்டியணைத்தேன்.

அம்மா: சரி சரி நீ முதல்ல லதா கிட்ட சொல்லி இன்னைக்கு நைட்டு கிளம்ப ரெடி ஆகுங்க.
நானும் லதாவிடம் இதை கூற முதலில் வேண்டாமென்று கூறியவள் பின்பு என் குடும்ப நிலைமையை கூறியவுடன் ஒத்துக்கொண்டாள்.
இரவு 10 மணிக்கு கிளம்ப தயார் ஆனோம்.
மணி இரவு 9 நெருங்க அம்மா எனக்கு உதவி செய்தாள். பின் ஒரு பட்டுப்புடவை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்து உங்கள் திருமணத்தின் போது லதாவை இந்த புடவையை கட்டிக்க சொல்லுடா என்று என்னை கட்டி பிடித்து ஆல் தி பெஸ்ட் என்று கூறி அப்பா வருவதற்குள் கிளம்பு என்று வழியனுப்பி வைத்தாள்.
நான் லதா வீட்டிற்கு சென்று யாருக்கும் தெரியாமல் லதாவை கூட்டிச் சென்று கோயம்புத்தூர் பஸ்ஸில் ஏறி புறப்பட்டோம்.

இரவு சுமார் 1 மணி அளவில் பஸ் யாரோ மர்ம நபர்களால் நிறுத்தப்பட்டது. பஸ்ஸில் ஏறிய அந்த நபர்கள் என்னையும் லதாவையும் இழுத்து சென்றனர்.
அப்போதே எனக்கு புரிந்தது இது என் அப்பாவின் வேலை என்று. எங்களை இழுத்து சென்ற அந்த மர்ம நபர்கள் காரில் எங்களை ஏற்றி அருகில் இருந்த ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத இடத்தில் காரை நிறுத்த அங்கு என் அப்பா மற்றும் சில அடியாட்கள் இருந்தனர்.
எங்களை காரை விட்டு இறக்கினார்கள். வேகமாக கோபத்துடன் வந்த அப்பா என்னை முதல்முறை அடித்து பிழிந்து விட்டார். இதற்கு முன்பு நான் அவரை இவ்வளவு கோபமும் கொடூரமாக பார்த்ததில்லை.
என் கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்டு இருந்ததால் நான் நிலை தவறி கீழே விழுந்தேன். அப்பவும் அவருக்கு என் மேல் கோபம் குறையாமல் என்னை ஓங்கி ஓங்கி மிதிக்க நான் மயக்க நிலைக்கு சென்றேன்.
இவ்வளவு கொடூரமான மனிதனை நான் பார்த்ததில்லை. எனக்கு என் அப்பாவின் மேல் கொலைவெறி ஏற்பட்டது.

என்னால் லேசாக கண் மட்டுமே திறந்து பார்க்க முடிந்தது. அங்கே லதாவின் குடும்பத்தினர் அனைவரும் காரில் இருந்து இறங்கி லதாவை கட்டிப்பிடித்து அழுதார்கள். அவர்களின் தோற்றத்தை வைத்து பார்க்கும்போது அப்பா மற்றும் அவரின் அடியாட்கள் லதாவின் குடும்பத்தினரை அடித்து துன்புறுத்தியதை உணர்ந்தேன்.

பின் அப்பா லதாவின் அப்பாவை அடிக்க, லதா வேண்டாம் வேண்டாம் என்று கதறி அழுதாள்.
அப்போது அப்பா லதாவை பார்த்து, உனக்கு உன் குடும்பத்தில் இருப்பவர்களின் உயிர் முக்கியம் என்றால் நீயும் உன் குடும்பமும் ஊரை விட்டு வேறு ஊரு போக வேண்டும் மேலும் இதற்கு மேல் ராஜாவுடன் பழகினால் உன் குடும்பத்தை இருப்பவர்களை கொன்று விடுவேன் என்று லதாவின் அப்பாவை சரமாரியாக அடித்து என்னையும் ஒரு கம்பை எடுத்து சரமாரியாக அடிக்க ஆரம்பித்தார்.
உடனே லதா என் அப்பா காலில் விழுந்து நாங்கள் வேறு ஊருக்கு போகிறோம், இனி ராஜா யாரோ நான் யாரோ என்று கதறி அழதாள்.

உடனே அப்பா அங்கிருந்து ஒரு பணப்பெட்டியை எடுத்து லதா அப்பாவிடம் கொடுத்து இனிமேல் நீங்க இருக்கும் இடம் யாருக்கும் தெரிய கூடாது உடனே கிளம்பு என்று கூற அங்கிருந்த ஒரு காரில் அனைவரும் ஏறி சென்றனர்.

அப்போது அம்மாவின் மேல் எனக்கு கோபம் வந்தது, அவள் தான் எனக்கு ஐடியா கொடுத்து லதாவை கூட்டிச்சென்று கல்யாணம் செய்ய சொன்னாள், இப்படி அவளின் பேச்சை கேட்டதால் மட்டுமே இவ்வளவு பிரச்சினைகளுக்கும் காரணம் என்று.
அதுவரை மட்டுமே எனக்கு நியாபகம் இருந்தது அதன்பின் மயங்கினேன்.
கண் முழித்து பார்த்தேன், ஹாஸ்பிடலில் படுத்த படுக்கையாக இருந்தேன். என் கை, கால்களை அசைக்க முடியவில்லை.

உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி. என் அப்பாவின் மேல் கோபம் சீறிக்கொண்டு வந்தது.

பக்கத்தில் யாரோ அழும் சத்தம் கேட்டது, லேசாக தலையை அசைத்து பார்க்க என் அம்மா அங்கு அழுது கொண்டு இருந்தாள்.

நான் கண் முழித்ததை பார்த்த அம்மா, உடனே என்னை பார்த்து ராஜா ராஜா எப்படி இருக்கு, உன்ன இந்த நிலைமைல என்னால பாக்க முடியல கண்ணா என தேம்பி தேம்பி அழுதாள்.
நான் அவளிடம் பேசவில்லை.
மூன்று நாட்கள் ஹாஸ்பிடலில் இருந்தேன். என் அம்மா என் அருகிலயே இருந்தாள், நான் அவளிடம் எதுவும் பேசவில்லை.

அவ்வப்போது டாக்டர் வந்து கேட்கும் போது மட்டுமே பேசுவேன். அப்பா தினமும் இரண்டு வேலை என்னை பார்த்து செல்வார். அவரிடமும் நான் பேசவில்லை.
மூன்று நாட்கள் கழித்து நான் குணமானேன், காயங்கள் குணமாகியது.

என்னை வீட்டிற்கு கூட்டி சென்றார்கள்.வீட்டிற்கு சென்ற உடன் என் அம்மா என்னிடம் பேச நான் அவளிடம் எதுவும் பேசவில்லை.
அவள் எவ்வளவோ கெஞ்சியும் நான் அவளிடம் பேசவே இல்லை. அப்பாவின் முகத்தை கூட பார்க்க பிடிக்கவில்லை.

அம்மா சாப்பாடு எடுத்து வந்து ரூமில் வைப்பாள், நான் சாப்பிடுவேன் பின் மருந்து மாத்திரைகளை சாப்பிட்டு தூங்குவேன் அவ்வளவு தான் என் வாழ்க்கை என்று என் ரூமிலயே பொழுதை கழிப்பேன்.

பிறகு ஒருநாள் என் அம்மா சாப்பாடு வைத்து விட்டு சென்றாள் நானும் சாப்பிட்டு விட்டு மாத்திரைகளை போட்டு விட்டு தூங்கும் போது கை வலித்தது. நேரம் ஆக ஆக என்னால் கை வலியை பொறுத்துக்கொள்ள முடியாமல் வீட்டில் இருக்கும் ஃபெயின் கில்லர் மாத்திரையை எடுக்க ஹாலில் தேடினேன் கிடைக்கவில்லை. பின் அப்பா ரூமில் தேட அங்கு மாத்திரை வைக்கும் பாக்ஸில் காய்ச்சல், தலைவலி என்று சிறு சிறு அறை அறையாக இருக்கும். அதில் ஃபெயின் கில்லர் ராக்கில் இருந்த மாத்திரைகளை எடுத்து என் ரூமிற்கு வந்து மூன்று இரண்டு வேறு வேறு மாத்திரைகளை சாப்பிட்டு படுத்தேன்.
தூக்கத்தில் லதாவின் முகமே வந்து போனது. அவள் எங்கே இருக்காளோ எப்படி இருக்காளோ என்று ஆயிரம் நினைவுகள் என்னை சுற்றி வந்தது.
நான் லதாவிற்கு போன் செய்ய ஸ்விட்ச் ஆஃப், லதாவின் நண்பர்களுக்கு போன் செய்து கேட்க லதாவை பற்றி யாருக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.
நாட்கள் செல்லச் செல்ல நான் மிருகமானேன். அப்பாவும் அவரின் தொழிலை கவனிக்க வட மாநிலத்துக்கு கிளம்பினார். அவர் கிளம்பி செல்லும்போது ஏதோ சாதித்த உணர்வு அவர் முகத்தில் தெரிந்தது.

நான் வீட்டில் இருந்தால் லதாவின் நியாபகம் என்னையே சுற்றி வந்தது. அதனால் வீட்டில் அதிகமாக இருப்பதில்லை. என் நண்பனுடன் சேர்ந்து பொழுதை கழித்தேன்.

வீட்டிற்கு சாப்பிட கூட போக மாட்டேன். இரவு தூங்குவதற்கு மட்டும் தான் வீட்டிற்கு செல்வேன்.
ஒருநாள் அம்மா என்னிடம் வந்து ராஜா நான் உன் கூட பேசனும், ஃப்ளீஸ் அம்மா கூட பேசுடா என்று கண்ணீருடன் கூற நானோ அவளை கண்டுகொள்ளாமல் ரூமிற்கு சென்றேன்.
லதாவை பிரிந்த ஏக்கம் நாளுக்கு நாள் என்னை வாட்டி வதைத்தது.

நண்பனுடன் சேர்ந்து சரக்கு அடிக்க ஆரம்பித்தேன். தினமும் குடிக்க ஆரம்பித்தேன்.
அம்மா இதையைல்லாம் கவனித்து மிகவும் கவலைப்பட்டாள்.

தினமும் குடித்துவிட்டு வீட்டிற்கு வருவேன் ஒருசில நாட்களில் பெட்டிலயே வாந்தி கூட எடுப்பேன்.
அதை எல்லாம் அம்மா தான் சுத்தம் செய்தாள்.
இப்படியே போயிக்கோண்டு இருக்க எனக்குள் ஒரு மாற்றம் தெரிய ஆரம்பித்தது. முன்பு இருந்த என் ஆண்குறியின் அளவு அதீத வளர்ச்சி அடைந்தது. இவ்வளவு வேகமாக ஆண்குறி வளருமா என்று யோசித்தேன்.

இதனால் வேறு எதாவது பிரச்சினை வருமோ என்று பயந்து கொண்டு இருந்தேன்.

பின்பு வழக்கம்போல நண்பனுடன் சரக்கு அடிக்க சென்றேன். அப்போது சரக்கு வாங்கி வரும் வழியில் சாலையின் அருகில் இரண்டு பெண்கள் கை காட்டி கூப்பிட என் நண்பன் பைக்கை நிறுத்த அவர்கள் எங்கள் பக்கத்தில் வந்து 1000 ரூபாய் என்று கூற அதற்கு என் நண்பன் உங்க நாறப்புண்டைக்கு 1000 ரூபாயா என்று கேட்டு பைக்கை ஓட்டினான்.
நான் அவனிடம் ஏன் டா அவளுக நல்லா தானே இருந்தாளுங்க போயிருக்கலாம் டா.

நண்பன்: டேய் இப்போல்லாம் சூப்பர் ஐட்டமா கிடைப்பாளுக, இவளுக கிட்ட போனா நோய் தான் வரும்.

நான்: டேய் மச்சி எனக்கு எதாவது ஐட்டம் நம்பர் இருந்தா கொடுடா

நண்பன்: மச்சி ஐட்டம் நம்பர் லா என்கிட்ட இல்லை ஆனா ப்ரோக்கர் நம்பர் இருக்கு, புது நம்பர்ல இருந்து போன் பண்ணா எடுக்க மாட்டான் நான் நைட்டு அவன்கிட்ட பேசிட்டு உன் நம்பர் கொடுத்து பேச சொல்றேன்.

நான்: சரி டா

பின் நானும் அவனும் சரக்கடித்து விட்டு வீட்டிற்கு சென்று போதையில் தூங்கிவிட்டேன்.
மறுநாள் காலை என் அம்மா என் அறைக்குள் நுழைந்தாள்.

டேய் ராஜா எழுந்திரிடா என்று கூப்பிட்டவாரு என் அருகில் வந்தாள்.
நான் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக எழுந்து உட்கார்ந்து இருந்தேன்.
டேய் உன்னதான்ட போய் குளிச்சிட்டு வா, வேலை இருக்கு. நான் அவள் சொல்லியதை காதில் வாங்காமல் உட்கார்ந்து இருந்தேன்.
சட்டென்று என் முதுகில் ஒரு அடி விழுந்தது. நான் ஆவென்று கத்தினேன்.

அப்பொழுதும் அவளிடம் ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை.
அவள் என்னை பிடித்து இழுத்து பாத்ரூமிற்குள் தள்ளி, சீக்கிரம் குளிச்சுட்டு வாடா என்று பரபரப்பாக என் ரூமில் இருந்து வெளியே சென்றாள்.

நானும் அமைதியாக குளித்து விட்டு, ட்ரெஸ் போட்டு விட்டு ரூமில் இருந்து வெளியே வர அம்மா அங்கே எனக்காக வெயிட் பண்ணினாள். என்னைக் கண்டதும் துரைக்கு குளிக்க இவ்வளவு நேரமா , சரி சரி சீக்கிரம் பைக்கை எடு கோயிலுக்கு போகனும்.

நான் அமைதியாக ஹாலிலேயே நிற்க, அம்மா என் அருகில் வந்து அய்யா சாமி நீ எனக்கிட்ட எதுவும் பேச கூட வேண்டாம், என்ன கோயில் வரைக்கும் கூட்டிட்டு போயி கூட்டிட்டு வா அது போதும்.
சரி என்று பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து எங்கள் ஊரில் இருக்கும் கோயிலுக்கு சென்றேன்.
அங்கு சென்றதும் அவள் என் கையை பிடித்துக்கொண்டு கோயிலுக்குள் இழுத்துச் சென்று அங்கு இருந்த கற்பூரை தட்டை எடுத்து, ராஜா நீ இனிமேல் என்கூட பேசு இல்ல பேசமா போ அதுக்காக நான் உன்னை இங்க கூட்டிட்டு வரல, உன் மனசுல என்ன நினைக்கிறனு எனக்கு தெரியல ஆனா லதா உன்னை விட்டு பிரிஞ்சதுக்கு நான் எந்தவிதமான காரணமும் இல்ல இது சத்தியம் என்று தட்டில் இருந்த எரிந்த தீயில் சத்தியம் செய்தாள்.
என் கண்களிலும் அம்மாவின் கண்களிலும் நீர் தாரை தாரையாக வழிந்தது.

இப்போது கூட நான் உன் முன்னாடி சத்தியம் பண்ணாம இருந்திருக்கலாம் ஆனா நான் போனதுக்கு அப்பறம் உன் லதா உன்னைவிட்டு போனதுக்கு நானும் ஒரு காரணம்னு உன் மனசுல சந்தேகம் வரக்கூடாது அதுக்காக தான் உன்னை இங்க கூட்டி வந்தேன்.

நான் வந்த வேலை முடிஞ்சது வண்டிய எடு வீட்டிற்கு போகலாம், என்று அம்மா கூற நானும் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்து எங்கள் வீட்டை அடைந்தோம்.
வீட்டை அடைந்ததும் அம்மா என்னை பார்த்து ராஜா நான் என்றுமே உன் விருப்பத்துக்கு மாறாக எதையும் செய்யவில்லை.

அம்மாவின் கண்களில் கண்ணீர் வழிய என்னை கட்டியணைத்து விட்டு வீட்டிற்குள் சென்றாள்.
நான் பக்கத்தில் இருந்த பார்க்கு சென்று சரக்கு அடிக்க ஆரம்பிக்கும் முன் எனக்கு போன் வந்தது, அதை எடுத்து பேச அதில் அம்மா தான் பேசினாள்.
கண்ணா, ராஜா அம்மாவால உன்ன இந்த நிலைமையில பாக்க முடியல அதான் உன்னை விட்டு போறேன் ராஜா, நான் போனதுக்கு அப்பறம் உன் வாழ்க்கை புதுசா மாறனும் அதான் இந்த அம்மாவோட விருப்பம் என்றாள், உடனே போன் கட் ஆனது.

நான் உடனே வீட்டிற்கு செல்ல அங்கே அம்மா மயங்கிய நிலையில் கிடந்தாள்.
அவள் கையில் கத்தியைக் கொண்டு கிழித்து இருந்தது. இரத்தம் நிற்காமல் வழிந்தது.
உடனே பதறிப்போய் அம்மாவை ஹாஸ்பிடல் கொண்டு சென்றேன். டாக்டர் அம்மாவிற்கு இரத்தம் தேவைப்படுகிறது என்று கூறினார், எனக்கும் அம்மாவிற்கும் ஒரே ப்ளட் குரூப் என்பதால், இரத்தம் கொடுத்துவிட்டு இரண்டு நாட்களும் அவர்கள் அருகிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டேன்.
மூன்றாம் நாள் காலை அம்மாவை வீட்டிற்கு கூட்டி சென்று சொபாவில் உட்கார்ந்தாள்.
அப்போது அம்மாவிடம் பேசினேன். என்னடா இவன் இப்ப மட்டும் அம்மாகிட்ட பேசுறானு பாக்குறிங்களா அதுக்கு காரணம் இந்த மூனு நாளா அம்மா கூட இருக்கும்போது தான் புரிந்தது அவள் அப்பாவி என்று.
நான் அம்மாவிடம் உட்கார்ந்து பேச

நான்: அம்மா என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு, எதுக்கு இப்படி பண்ணீங்க

அம்மா: உன்னால் தான் டா

நான்: என்னம்மா சொல்றீங்க நான் உங்களை என்ன பண்ணேன்.

அம்மா: நீ என் கூட பேசாம இருக்குற, நீ குடிக்குற, நீ உன் வாழ்க்கையை பாழாகிட்ட, அதுவும் இல்லாம இப்போ புதுசா பெண்ணாசை வேற உனக்கு வந்திடுச்சு. நீ எப்படி இருந்த ஆனால் இப்போ வாழ்க்கையே இழந்து நிக்குற , இத ஒரு அம்மாவ என்னால பாத்துட்டு இருக்க முடியல.

நான்: அம்மா என் வாழ்க்கையை லதா னு தான் இருந்தேன், அவ இல்லாத வாழ்க்கை என்னால வாழ முடியல மா , அதனால தான் குடிச்சேன்.
ஆனால் இதுவரைக்கும் எந்த பொண்ணு மேலயும் என் கை பட்டது கூட இல்ல மா.

அம்மா: சரி ராஜா இதுவரைக்கும் நீ எந்த பொண்ணையும் தொட்டது ஆனா இனிமே

நான்: என்னம்மா சொல்ற புரியல

ராஜாவின் நண்பன் புரோக்கருக்கு கால் செய்து ராஜாவின் நம்பர் கொடுக்க, அந்த புரோக்கர் ராஜாவின் வாட்ஸ்அப் கு நிறைய பெண்களின் ஃபோட்டோ மற்றும் அவர்களுக்கான தொகையையும் அனுப்பி இருந்தார். அன்று ராஜா போதையில் தூங்கி கொண்டு இருந்ததால் ராஜாவின் போனை அம்மா எடுத்து அந்த போட்டோக்களை தன் போனுக்கு அனுப்பி விட்டு அவனுடைய போனில் உள்ள போட்டோக்களை டிலீட் செய்து விட்டாள்.
தன் மகன் வாழ்க்கை இப்படி சீர்குலைந்து போய் விட்டது என்று நினைத்து அவள் தற்கொலைக்கு முயற்சி செய்து இருக்கிறாள்.
இதையைல்லாம் கேட்ட ராஜா அதிர்ச்சி ஆகி நின்றான்.

ராஜா: அம்மா என்னை மன்னிச்சுடு மா. எனக்காக நீ எதுக்கு கஷ்டபடனும். என் லதா இல்லாத வாழ்க்கையை என்னால் நெனச்சு கூட பார்க்க முடியலை. நான் செத்து போறேன்.
உடனே அம்மா, ராஜாவின் கையை பிடிச்சு இந்த கோபம் தான் டா இந்த அளவு உன்னை கொண்டு போய் இருக்கு.

இங்க வந்து உட்காரு என்று ராஜாவை கையை இழுத்து தன் அருகில் உட்கார வைத்தாள்.

அம்மா: ராஜா, கண்ணா அம்மாவால உன்ன இந்த மாதிரி பாக்க முடியல டா

ராஜா: என்னால அவ நினைப்புல இருந்து வெளிய வர‌ முடில மா

அம்மா: அம்மா அதுக்கு ஒரு ஐடியா சொல்லவா

ராஜா: சொல்லுமா என்ன ஐடியா

அம்மா: உனக்கு லதாக்கு அப்புறம் யாரை ரொம்ப பிடிக்கும்.

ராஜா: உன்னதான் மா பிடிக்கும்.

அம்மா: பொய் சொல்லாத டா, என்னலாம் உனக்கு பிடிக்குமா

ராஜா: ஏன் மா இப்படி பேசுற, கொஞ்ச நாள் உன் கூட பேசாம இருந்தது உண்மை தான், அதுக்காக பாசம் இல்லாமயா இருக்கும்.

நீதான் மா என் செல்லம் என அவளது முகத்தில் கை வைத்து கூற அம்மா லேசாக சிரித்தாள், நானும் சிரித்தேன்.

அம்மா: இப்போ எப்படி தெரியுமா இருக்கு , இந்த மாதிரி எப்போதும் நீ சிரிச்சுக்கிட்டே இருக்கனும். டேய் ராஜா நீ கொஞ்சம் கொஞ்சமா லதாவை மறந்து பழைய வாழ்க்கைக்கு திரும்பி வரனும்.

ராஜா: முயற்சி பண்றேன் மா
நானும் லதாவை மறக்க முயற்சி செய்து கொண்டு இருந்தேன். நாட்கள் பல கடந்தன.

இப்படி இருக்க சில நாட்களில் என் தாத்தா அம்மாவிற்கு போன் செய்து அங்கு ஊரில் திருவிழா நடக்க இருப்பதால் அதற்காக என்னையும் அம்மாவையும் அழைத்தார்.

நான் அங்கு சென்றால் என் மனநிலை சிறிது மாற வாய்ப்பு இருப்பதால் அம்மா அங்கு வருவதாக கூறினாள்.

திருவிழாவும் வந்தது, நானும் அம்மாவும் தாத்தா வீட்டுக்கு சென்றோம்.
தாத்தா வீட்டில் மாமா, அத்தை, தாத்தா, மட்டுமே.. அத்தைக்கு குழந்தை இல்லை.
அங்கு சென்றதும் அனைவரும் வரவேற்றனர்.
கோவிலுக்கு வீட்டில் இருக்கும் அனைவரும் கிளம்பினோம். கோவிலில் அனைவரின் முகத்திலும் மகிழ்ச்சி இருந்தது. ஒருவரை தவிர அது என் அம்மா தான்.

நான்: அம்மா எல்லாரும் சந்தோஷமாக இருக்காங்க, நீங்க மட்டும் ஏன் கவலையாக இருக்கிங்க.

அம்மா: அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லடா, அதிக தூரம் பயணம் செய்து வந்து வந்தோம் அதனால டயர்டா இருக்கு.

நான்: சரி மா அப்போ வாங்க நாம வீட்டுக்கு போகலாம்

அம்மா: சரி வா போகலாம்

இருவரும் வீட்டிற்கு சென்று தூங்க, திடிரென்று தாத்தா என்னை எழுப்பினார் நானும் என்ன என்று கேட்க

தாத்தா: ராஜா என்கூட வா நம்ம இரண்டு பேரும் பக்கத்து ஊரு வரைக்கும் போயிட்டு வரலாம்

நான்: தாத்தா எனக்கு டயர்டா இருக்கு, நான் வரல, நீங்க போங்க.

தாத்தா: எனக்கு பைக் ஓட்ட தெரியாது, நீ கொஞ்சம் கூட வந்தா சீக்கிரம் போயிட்டு வரலாம்.

அம்மா: ராஜா, தாத்தா கூப்பிடுராருல கொஞ்சம் கூட போயிட்டு வா

நான்: சரி மா

நானும் தாத்தாவும் பைக்கில் பக்கத்து ஊருக்கு சென்றோம், அங்கு தாத்தா சிறிய வேலையாக அவரின் நண்பரின் வீட்டிற்கு செல்ல நான் அங்கிருந்து சற்று தள்ளிச்சென்று சிகரெட்டை பற்ற வைத்து அடித்து கொண்டு இருந்தேன்.

அப்போது என் பக்கத்தில் ஒரு பைக் வந்தது, அதிலிருந்த நபர் என்னிடம் ஒரு அட்ரெஸ்ஸை கேட்க நான் அவருக்கு வழி சொல்லும்போது தான் கவனித்தேன், அவர்கூட பைக்கில் இருந்தது என் லதா.

எனக்கு கைகள் படபடக்க, கண்களில் தண்ணீர் வழிய எதுவும் பேச முடியாமல் நின்றேன்.

பின் அவர், தம்பி என்னாச்சு எதற்காக உங்கள் கண்ணில் கண்ணீர் வருகிறது என கேட்க, நானோ இல்லை சார் கண்ணில் தூசி விழுந்துவிட்டது என்று கூறி பின் அவர்களுக்கு வழி கூற அவரும் நன்றி என கூறினார்.

அப்போது லதாவை கவனித்தேன், கழுத்தில் தாலியுடன், வயிறு சிறிது பெரிதாக இருந்தது.

நான் அவரிடம் சார் இது யாரு என்று கேட்க, அவர் இது என் மனைவி. எங்களுக்கு திருமணம் ஆகி ஏழு மாதம் ஆகிறது என்று கூறி அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள்.

அதுவரையிலும் லதா என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. திரும்பவும் லதாவின் நினைவலை என் மனதை வற்புறுத்தியது.

பின் நானும் தாத்தாவும் அங்கிருந்து புறப்பட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.

அங்கே என் ரூமிற்கு செல்ல அப்போதும் அம்மா சோகமாக இருந்தாள்.

நான்: அம்மா என்னாச்சு எதற்காக சோகமாக இருக்க
அம்மா: இல்லடா, நான் நல்லாதான் இருக்கேன்
நான்: மா சொல்லுமா, நான் இத்தனை நாளா உன்ன இப்படி பார்த்ததே இல்லை. உடம்பு ஏதும் சரி இல்லையா

அம்மா: ஒன்னும் இல்லடா,

நான் ஏற்கனவே லதாவின் நினைப்பில் கஷ்டப்பட இங்கு அம்மா கூறியதை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

நான் சென்று கட்டிலில் படுத்து தூங்க முயற்சி செய்ய, லதாவின் நினைப்பு என்னை தூங்கவிடவில்லை.

நான் அன்று இரவு சாப்பிடவில்லை, அடுத்த நாள் மாலை வரையில் எதுவும் சாப்பிடவில்லை காரணம் லதாவின் நினைப்பு.

பின் நான் சாப்பிடாமல் இருப்பதை அறிந்த அம்மா என் பக்கத்தில் வந்து.

அம்மா: ராஜா ஏன் டா சாப்பிடாம இருக்க

நான்: அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை

அம்மா சென்று சாப்பாடு எடுத்து வந்து எனக்கு ஊட்டினாள்.

அம்மா: ராஜா நம்ம ஊருக்கு போகலாமா

நான்: ஏன் மா என்னாச்சு

அம்மா: இங்க வந்ததுல இருந்து என் மனசு சரியில்லை. நம்ம ஊருக்கு போகலாம் வா

நான்: ஆமா மா எனக்கும் மனசு சரியில்லை வா போகலாம்.

பின் அம்மா அங்கு இருந்தவர்களிடம் எதையோ காரணம் சொல்லி ஊருக்கு கிளம்பினோம்.

இரவு 10 மணி, கார் மெதுவாக ஊரை கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது.
நான் லதாவின் நினைப்பிலேயே காரை இயக்கி கொண்டிருந்தேன்.

அம்மா: ராஜா என்னாச்சு, இங்க வந்ததுல இருந்து மனசு சரி இல்லைனு சொன்ன

நான்: ஆமா மா , நான் இங்க லதாவை பார்த்தேன்

அம்மா: எப்போ பார்த்த

நான்: நானும் தாத்தாவும் பக்கத்து ஊருக்கு போகும் போது வழியில் பார்த்தேன். அவளுக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு. அவளும் அவள் புருஷனும் இருந்தார்கள்.

இதை சொல்லும்போது என் கண்களில் நீர் வழிய

அம்மா: ராஜா, இது உனக்கு எவ்வளவு வழிக்கும்னு எனக்கு தெரியும். போகப்போக சரி ஆகிடும், கவலைப்படாதே.

என்னால் என் சோகத்தை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அழுதேன் இதனால் கார் என் கட்டுப்பாட்டை மீறி அங்கிருந்த மரத்தில் மோதியது.

எனக்கு லேசான அடிபட்டது, அம்மாவை பார்க்க அவளுக்கு இடது கையில் கார் கதவின் கண்ணாடி குத்தி இருந்தது.

நான் உடனே ஆம்புலன்ஸ் போன் செய்து அம்மாவை ஆஸ்பிட்டலில் சேர்த்தேன்.

இரண்டு நாளில் அம்மாவை வீட்டிற்கு அழைத்துச்சென்றேன்.

நான்: அம்மா சாரி மா, நான் லதாவை பத்தி நினைச்சுட்டு வண்டி ஓட்டுனதால தான் இப்படி ஆகிடுச்சு, சாரி மா

அம்மா: சரி விடு ராஜா, நடந்தது நடந்துருச்சு இனிமேல் நடக்கபோவதை பாரு.
சரி எனக்கு கையில் கட்டு போட்டு இருக்கு, கை வலிக்குது வேற , இன்னும் சில நாளைக்கு என்னால சமைக்க முடியாது. அதுக்கு என்ன பண்றது.
நான்: அதைப்பத்தி கவலைபடாதே மா, நீ பக்கத்துல இருந்து எப்படி சமைக்கனும் சொல்லு நான் பண்றேன்.

அம்மா: ம் சரி டா, நான் போய் தூங்குறேன்.

நான்: சரி மா

இரண்டு மணி நேரம் கழித்து அம்மாவின் குரல் பாத்ரூமிலிருந்து கேட்டது.

அம்மா: ராஜா இங்க கொஞ்சம் வா

நான்: இதோ வரேன் மா

நான் சென்று பாத்ரூம் அருகில் நின்று என்ன என்று கேட்டேன்.

[omprakash_71]

Very Nice Start Bro

[Sparo]

Nice update bro

[Terrorraj]

உங்களுடைய எல்லா கதையும் படித்துள்ளேன் அருமையாக உள்ளது அதே போல் இந்த கதையும் வெற்றியடைய என்னுடைய வாழ்த்துக்கள்

[jspj151]

அருமையான plot
தொடராமல் போனது வாசகர்களாகிய எங்களுக்கு இழப்பு

[Kingofcbe007]

plz continue nanba very nice

[avathar]

அருமையான தொடக்கம்
நல்வாழ்த்துக்கள்

[raj47770]

Nice start... Continue