నేను చదివిన కథలు - ఉచితాలు - అనుభవాలు

[k3vv3]

ఒకరికొకరు
రచన : సుస్మితా రమణ మూర్తి
 



“అయ్యగోరూ! ఇల్లు ఊడిసాను. తడిబట్ట ఎట్టినాను. అంట్లు తోమినాను. బట్టలు అన్నీ ఉతికి, ఆరేసీనాను. అన్ని
పనులు అయిపోనాయి”



“ అయితే ఇక వెళ్ళు”



పని మనిషి కదలలేదు. 
ప్రశ్నార్థకంగా చూసారు పురుషోత్తం. 



“ రేపు రానండి. ఆదారు కారుడు పనుంది. అమ్మగోరు పూజలో ఉన్నారు. ఆరికి సెప్పండి”



“ మేము పనులు చేసుకునే ఓపిక లేకనే కదా?నిన్ను పెట్టుకుంది. సర్లే! ఎవరినైనా పంపించు. రోజు పైసలు వెంటనే ఇచ్చేస్తా!” పని మనిషి మాటలకు ఫైలులో పెట్టబోయే కాగితాలు బల్లపై ఉంచుతూ అన్నారు పురుషోత్తం. 



“ ఒక్క రోజయితే ఎవురూ రారండి..మా పిలదాన్ని అంపుతా. దానికిచ్చే వంద, నా జీతంలో పట్టుకోకండి!”



ఆమె మాటలకు తలూపారు వారు. తను వెళ్ళి పోయింది. 
ఎనభైకి దగ్గర పడిన పురుషోత్తం విశ్రాంత ప్రభుత్వ అధికారి. డెబ్బయి దాటిన సీతమ్మ గృహిణి. ఆ ఇంట్లో ఇద్దరూ ఒకరి
కోసం ఒకరుగా జీవిస్తున్న అన్యోన్య దంపతులు. వారి అబ్బాయి, అమ్మాయి, పిల్ల పాపలతో వేరే ఊర్లలో ఉంటున్నారు. 



స్వదేశంలోనే ఉంటున్నా, వారి కష్ట సుఖాలు, బాగోగుల పరామర్శలు అన్నీ ఫోన్లోనే! పురుషోత్తం, సీతమ్మ
దంపతులు తమ బాధ్యతగా పిల్లలను పెంచి, పెద్ద చేసారు. విద్యా, బుద్దులు నేర్పించారు. పెళ్ళిళ్ళు చేసారు. ఒక్క
నాడూ వారినుంచి ఏమీ ఆశించలేదు. అందరిలాగే పిల్లలు, మనవలు, మనవరాళ్ళు తమ ఎదుట ఉంటే బాగుండునని
ఆశ పడ్డారు. ఎవరి బతుకులు వారివే కావటంతో ఇద్దరూ ఒకరి కొకరుగా మిగిలిపోయారు. పది నిమిషాల తర్వాత సీతమ్మ పూజ గదిలోంచి వచ్చింది. పనిమనిషి విషయం పురుషోత్తం భార్య చెవిలో వేసారు. 



“ అంతా విన్నానులెండి! దాని పిల్ల వస్తుందిగా!.. మరీ ఓపిక లేని బతుకులు అయిపోయాయి మనవి. ఎంత కాలమో ఇలా?.. ఇద్దరికి ఒకేసారి పిలువు వస్తే బాగుంటుంది. మన రాతల్లో ఏముందో?.. ”



భార్య వేదాంత ధోరణి భర్త చెవులకు సోకలేదు. వారి ధ్యాసంతా ఫైలులో కాగితాలు సర్దడంలోనే ఉంది. 



“ లేచిన దగ్గర నుంచి అదే పనిగా ఆ కాగితాలు చూస్తున్నారు. అవి అంత అవసరమా అండీ?”



భార్య ప్రశ్నకు, భర్త వివరంగా చెప్పారు. 
“ఈ జీవిత చక్రం ఉంది చూసావూ!.. ఎవరిది ముందు ఆగుతుందో, ఎవరిది వెనుకో, రెండూ ఒకే సారో..
తెలియదు కదా?.. అందుకనే మన జాయింట్ బేంకు అకౌంట్ల వివరాలు, నా పెన్షన్ కాగితాలు, ఈ ఇంటి
డాక్యుమెంట్లు, మన ఆధార్, పేన్, హెల్త్ కార్డుల వివరాలు..ఇలా మనకు సంబంధించిన అన్ని ఒరిజనల్సుకి జిరాక్స్ కాగితాలు ఈ ఫైలులో ఉంచుతున్నాను. ఒరిజినల్స్ అన్నీ ఓ బేగులో పెట్టి లోపల బీరువాలో ఉంచాను “



“ అర్థమైందండీ!.. ఆ బేగు గురించి ఇదివరకే చెప్పారు. నాకు బాగా గుర్తుంది. మీ ముందు చూపుకి జోహార్!”



భార్య మెచ్చుకోలుకి సంతోషించారు వారు. 
“ మనకు రాను రాను జ్ఞాపక శక్తి తగ్గిపోతోంది కదా?.. అందుకే అన్ని విషయాలు అప్పుడప్పుడు నీకు చెబుతూ నేనూ గుర్తు పెట్టుకుంటున్నాను. 



ఇలా కాగితాలన్నీ ఒకేచోట ఉంచుకుంటే అవసరమైనప్పుడు వెతుకులాట ఉండదు” అవునన్నట్లుగా ఆమె తలాడించింది. 



“ ఈ ఫైలులోని కాగితాలు నీవు కూడా వీలున్నప్పుడల్లా చూస్తుంటే, అందులోని విషయాలు బాగా గుర్తుంటాయి”



“ మీరుండగా నాకు ఎందుకండీ ఇవన్నీ?.. పుణ్య స్త్రీగా ఎప్పటికైనా మీ చేతుల మీదుగానే పోతానండీ నేను”



“ నీ ధోరణి నీదేగాని నా మాట వినవు కదా?.. ముఖ్యమైన కాగితాలు ఈ గ్రీన్ ఫైలులో ఉన్నాయన్న విషయమైనా
గుర్తుంచుకో!”



“ అలాగేనండీ!” అంటూ భర్త పక్కన కూర్చుంది ఆమె. 



“ మూడ్రోజుల క్రితం నాకో పాడు కల వచ్చిందండీ!.. ”



“ కలలు ఎప్పుడూ కల్లలే! మన గజి బిజి ఆలోచనలే కలలు! భయపడడం అనవసరం”