Fantasy நடிகை ஸ்ரீதிவ்யா காம கதைகள்

[Devayani rasigan]

? ஸ்ரீதிவ்யா: உறவுகளின் நிழல் (எபிசோடு 1)
விஜயா இல்லம்.
சென்னை நகரின் சலசலப்பு சற்றே விலகி, மூன்றடி உயர மதிற்சுவர்களும், அடர்ந்த பச்சைத் தோட்டமும் சூழ்ந்த அந்தக் கோட்டை போன்ற வீடு, அமைதியின் வடிவமாக நின்றிருந்தது. காலை நேரம். கே. ஆர். விஜயா இல்லம் ஒரு பெரிய கூட்டுக்குடும்பத்தின் அமைதிக்குப் பின்னால் எப்போதும் பரபரப்புடன் இயங்கும். சமையலறையில் இருந்து வரும் சத்தங்கள், வீட்டின் மையமான கூடத்தில் எதிரொலிக்க, அந்த பிரமாண்ட பங்களாவின் இரண்டாம் தளத்தில் இருந்த அறையில், சுமனும், ஸ்ரீதிவ்யாவும் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்தனர்.
திருமணமாகி ஆறே மாதங்கள் ஆகியிருந்தன.

சுமன் (வயது 30), பார்த்திபனின் மூன்றாவது மகன். வணிக நிர்வாகத்தில் தீவிர அக்கறை கொண்டவன். ஸ்ரீதிவ்யாவின் அமைதியான குணமும், அறிவார்ந்த புன்னகையும் அவனை முற்றிலும் கவர்ந்திருந்தது. உறவில் அவன் ஒரு குழந்தையைப் போல அன்பானவனாகவும், மனைவி மீது மிகுந்த பிரியத்துடனும் இருந்தான்.

ஸ்ரீதிவ்யா (வயது 28), இன்று அதிகாலை எழுந்து முகம் கழுவி, குளித்து முடித்திருந்தாள். அவள் இப்போது ஒரு மெல்லிய சந்தன நிறப் பட்டுச் சேலையில் இருந்தாள். கணவருக்கு ஏற்ற துணைவியாக, குடும்பத்துக்குரிய மருமகளாக, தன்னுடைய பொறுப்புகளை உணர்ந்து செயல்படும் அவள், அதிகாலை வேளையில் தன் கணவனின் முகத்தை அருகில் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
சுமனின் நீளமான புருவங்கள், அடர்ந்த முடி, அமைதியான மூச்சு – எல்லாமே அவளுக்குள் ஒரு பாதுகாப்பான உணர்வைத் தந்தது. அவன் அவளுக்காகத்தான் பிறந்தவன் என்று மனம் ஆழமாக நம்பியது. ஸ்ரீதிவ்யா தன் முந்தானையை லேசாக விலக்கி, அவனது நெற்றியில் ஒரு மென்மையான முத்தம் பதித்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : போதும்டா குட்டித் தூக்கம். மணி ஏழாகுது. இன்னிக்கு அத்தை (சீதா) கிட்ட போயி பூ கட்டுறது எப்படினு கத்துக்கணும்னு சொல்லியிருந்தேன்.
அவள் மெல்லிய குரலில் பேசியது சுமனுக்குக் கேட்கவில்லை. அவனது கை, அறியாமல் அவளுடைய வயிற்றுப் பகுதியைத் தொட்டு, அங்கேயே தங்கியிருந்தது. அந்தக் கையின் ஸ்பரிசம் அவளுக்குள் லேசான குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது. திருமணம் முடிந்து ஆறு மாதங்கள் ஆகியிருந்தாலும், இரவில் சுமனுடன் உறவு கொள்ளும் ஒவ்வொரு முறையும் அவள் உடலில் ஒருவித புத்துணர்ச்சிதான் ஏற்படும்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (மென்மையாக) ஹே... எழுந்திருங்க .
சுமன் அசைவில்லாமல் இருக்க, அவள் லேசாகக் குனிந்து, அவனது காதுக்கு அருகில் சென்று, சிரிப்புடன் ஒரு கிசுகிசுப்பைப் பதித்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : சீக்கிரம் எழுந்திருங்க. நேத்து ராத்திரி பண்ண சேட்டை எல்லாம் போதும். சீக்கிரமா பிரெஷ் ஆகி வாங்க, கீழே எல்லாரும் காத்துட்டு இருப்பாங்க.
ஸ்ரீதிவ்யாவின் சூடான மூச்சு காதில் பட, சுமனது கைகள் சட்டென்று சுறுசுறுப்படைந்தன. அவன் அவளுடைய இடுப்பை இறுக்கிப் பிடித்து இழுக்க, எதிர்பாராத அந்த இழுப்பில் ஸ்ரீதிவ்யா அவனது மார்பின் மேல் சரிந்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : ஆங்! என்ன பண்றீங்க? விடுங்க!

சுமன் : (கண்மூடியபடியே) இன்னும் அஞ்சு நிமிஷம்... நீ என் பக்கத்துல இருக்கும்போது, எப்படி தூக்கம் வரும் ஸ்ரீ?

அவன் அவளது இடுப்பில் வைத்திருந்த கைகளை மெதுவாகத் தடவினான். சேலையின் மென்மைக்குள்ளும் அவளது சதையான உடல் அசைவை அவன் உணர்ந்தான்.

ஸ்ரீதிவ்யா : என்னங்க காலையிலேயே ஆரம்பிச்சுட்டீங்க. கீழே பெரியப்பா, பெரியம்மா எல்லாரும் இருப்பாங்க. சீக்கிரம் போகணும்.

சுமன் : அவங்க அவங்க வேலைய பாக்கட்டும். நீ என் வேலை.
அவன் திடீரெனக் கண்களைத் திறந்து அவளைப் பார்த்தான். அவனது கண்கள், காமமும் காதலும் கலந்த ஒரு தீட்சண்யத்துடன் மின்னியது. அவனது பார்வையின் ஆழம் ஸ்ரீதிவ்யாவைக் கொஞ்சம் திகைக்க வைத்தது.

சுமன் : உன் கண்ணுல இருக்குற இந்தத் தயக்கம் தான்... எனக்கு உன்ன இன்னும் பிடிக்குது. ஆறு மாசம் ஆகிடுச்சும்மா, இன்னும் நீ அப்படியே புதுசா இருக்க.

அவன் பேசி முடிப்பதற்குள், அவனது முகம் அவளது முகத்துக்கு அருகில் வந்தது. ஸ்ரீதிவ்யா தன்னுடைய உதடுகளைக் கடித்துக் கொண்டாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : மா... ... ப்ளீஸ்.
அவன் அவளது இதழ்களில் முத்தம் கொடுத்தான். அந்த முத்தம் மிகவும் மென்மையாகவும், ஆழமான காதலுடனும் தொடங்கியது. ஸ்ரீதிவ்யா ஆரம்பத்தில் எதிர்த்தாலும், அவனது அன்பின் அழுத்தத்தில் தன்னுடைய எதிர்ப்பை இழந்தாள். அவள் கையை அவனது கழுத்தைச் சுற்றிப்போட்டு, அந்த முத்தத்திற்கு இணங்கினாள். அவளது இதழ்களின் ஈரம் அவனது உதடுகளில் பரவ, அந்த முத்தத்தின் தீவிரம் மெல்ல மெல்ல கூடியது.

சுமன் : (முத்தத்தின் நடுவில் மெல்லிய குரலில்) உன்னோட இந்தத் தேகம்... இது எனக்கானது மட்டும் தான்.
அவன் அவளைக் கட்டிலில் சாய்க்க, அவள் புடவையின் முந்தானை தோளில் இருந்து விலகியது. ஸ்ரீதிவ்யா தன்னை முழுவதுமாக மறந்து கணவனின் காதலில் ஆழ ஆரம்பித்தாள். சுடிதாரை விட புடவை அணிந்திருந்ததால், அவனுடைய ஸ்பரிசம் அவளுக்குள் ஒரு புதிய உணர்வை உருவாக்கியது. புடவைக்கு மேல் அவளது உடல் முழுவதும் அவன் கைகளால் வருட ஆரம்பித்தான்.

சுமன் : உன் உடம்புல இருக்குற ஒவ்வொரு வளைவும்... என்னை எதோ பண்ணுது ஸ்ரீ.
அவனுடைய வார்த்தைகள் அவளுக்குள் வெட்கத்தை ஏற்படுத்தியது. ஆனால், அவளது மனதின் ஆழத்தில், கணவன் தன்னுடைய உடலை இவ்வளவு ரசிப்பது ஒரு பெருமித உணர்வையும் கொடுத்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (நாணத்துடன்) ஷட்!
அவன் அவளது கழுத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டு, முந்தானையை முற்றிலுமாக விலக்கினான். சந்தன நிற ரவிக்கை, அவளது கச்சிதமான மார்பகங்களை இறுக்கிப் பிடித்திருந்தது. சுமனைப் பார்த்தவள், கண்களை மூடிக்கொண்டாள். சுமன் ரவிக்கைக்கு மேலேயே அவளது மார்பகங்களைத் தடவ ஆரம்பித்தான். அவனது கைகள், அழுத்தமாக அங்கும் இங்கும் நகர, ஸ்ரீதிவ்யாவின் உடலில் ஒருவித மின்சாரம் பாய்ந்தது.

அவளது முலைகள், ரவிக்கையின் அழுத்தத்திலும் மேலும் எழும்பியிருந்தன. சுமன் தன்னுடைய சட்டையைக் கழட்டிவிட்டு, அவளது மார்பகங்களின் மீது தன்னுடைய முகத்தை சாய்த்தான். அவனுடைய கூர்மையான தாடி முள் குத்தியது.

ஸ்ரீதிவ்யா : ஆ...ங்!

சுமன் : (சிரித்தவாறே) வலிக்குதா?

ஸ்ரீதிவ்யா : (மூச்சு வாங்க) வலி... வலிக்குதுன்னு இல்ல... ஏதோ மாதிரி இருக்கு.

அவனுடைய ஒரு கை, அவளது சேலையின் மேல் முந்தானைக்குள் நுழைந்து, ரவிக்கைக்குள் மெல்லச் சென்றது. ஸ்ரீதிவ்யா லேசாக நடுங்கினாள். ரவிக்கைக்கும் உடலுக்கும் இடையே இருந்த இடைவெளியில், அவனது விரல்கள் அவளுடைய காம்புகளை மென்மையாகத் தொட்டன. அந்தத் தொடுகை, ஸ்ரீதிவ்யா எதிர்பார்க்காத ஒரு உணர்வை அவளுக்குள் கிளப்பியது.

ஸ்ரீதிவ்யா : ... போதும்... சீக்கிரம்...
அவள் பதற்றத்தில் தன்னுடைய புடவையை இழுத்துப் போர்த்த முயன்றாள்.

சுமன் : (அவளது கையைப் பிடித்து) நீ ஏன் இவ்வளவு அவசரப்படுற? நாம சந்தோஷமா இருக்கிறது யாருக்கும் தெரியப் போறதில்லை.
அவன் திடீரென எழுந்து, கதவை உள்பக்கமாகப் பூட்டினான். ஸ்ரீதிவ்யா மனதளவில் ஒருவித நிம்மதியடைந்தாள். இந்த வீட்டில், கணவனும் மனைவியும் தனிமையில் இருப்பது என்பது மிகவும் அரிதான விஷயம்.

சுமன் திரும்பியதும், ஸ்ரீதிவ்யா அவனது தோள்களைப் பிடித்து இழுத்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : என்னைக் கொஞ்சம் தூக்கி, அந்த கண்ணாடி முன்னாடி கொண்டுபோங்க.
சுமன் குழப்பத்துடன் அவளைப் பார்த்தான்.

சுமன் : என்னாச்சு ஸ்ரீ?

ஸ்ரீதிவ்யா : (சிரித்தவாறே) இன்னிக்குக் காலையில நாம ரெண்டு பேரும் எப்படி இருக்கோம்னு பார்க்கணும். அப்படியே என் புடவை அவிழ்ந்து, நீங்க என்னைப் பிடிச்சிருக்கிறது... இதை கண்ணாடி முன்னாடி பாக்கணும்.

சுமன் ஆச்சரியத்துடன் அவளைப் பார்த்தான். அவனுக்கு அவளது இந்தப் புதிய ஆசை மிகவும் பிடித்திருந்தது.
சுமன் : நீ ரொம்ப சேட்டைக்காரியா மாறிட்ட. வா.

அவன் அவளைத் தூக்கிக்கொண்டு, அறையின் மூலையில் இருந்த நீளமான கண்ணாடிக்கு முன்னால் நின்றான். ஸ்ரீதிவ்யா புடவை நெகிழ்ந்து, ரவிக்கை விலகி, இடுப்பில் இருந்த புடவை மெல்ல நழுவிக்கொண்டு இருந்தது. சுமன் அவளது இடுப்பைத் தன்னுடைய முழங்கையால் இறுக்கிப் பிடித்திருந்தான்.

அவள் கண்ணாடியில் தன்னையும், சுமனையும் பார்த்தாள். ஒருவித வெட்கமும், அதே சமயம் கட்டுக்கடங்காத காதலும் அவளுடைய கண்களில் மின்னியது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (மெல்லிய குரலில்) ரொம்ப அழகா இருக்கு . நீங்க என்னைத் தொடும்போது நான் அப்படியே உருகிப் போறேன்.

அவள் தன்னுடைய சேலையைக் கழட்ட ஆரம்பித்தாள். சுமன் அவளைத் தடுக்கவில்லை. ஒரு நிமிடம் கழித்து, அவள் தன்னுடைய மெல்லிய உள்ளாடைகளுடன், புடவையைத் தரையில் போட்டாள்.

அவளது உள்ளாடைகள் மெல்லிய ரோஸ் நிறத்தில் இருந்தன. அவள் மிகவும் ஃபிட்டான, அதே சமயம் வளைவுகளுடன் கூடிய உடலமைப்பைக் கொண்டிருந்தாள். திருமணமான இந்த ஆறு மாதங்களில், அவளது உடல் மேலும் பொலிவுடன், சில மென்மையான வளைவுகளுடன் மாறியிருந்தது.

சுமன் : (அவளது நெற்றியில் முத்தமிட்டு) நீ ஒரு தேவதை மாதிரி இருக்க ஸ்ரீ.

அவளைத் தூக்கி, மறுபடியும் கட்டிலில் மென்மையாகக் கிடத்தினான். இப்போது இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் முழுவதுமாகக் கண்டனர்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (கண்கலங்கி) என்னங்க …

சுமன் : (அவளது கன்னத்தைத் தடவி) எதுக்கு கண்ணு கலங்குது? பயப்படாத.

ஸ்ரீதிவ்யா : (சிரிப்புடன்) பயம் இல்லை... நீங்க என் மேல வெச்சிருக்கிற இந்த அன்புக்கு ஈடு கொடுக்க முடியுமான்னு தெரியலை.

சுமன் அவளது உள்ளாடைகளை மெதுவாக நீக்கினான். அவளுடைய உடலின் ஒவ்வொரு அங்குலத்தையும் ரசித்துத் தடவினான்.

ஸ்ரீதிவ்யா : மா... ... மெதுவா.
அவளுடைய கால்களை மென்மையாகப் பிரித்து, அவற்றின் உள் பகுதிகளைத் தடவினான். அந்தக் காட்சியின் தீவிரம், ஸ்ரீதிவ்யாவின் கட்டுப்பாட்டை மெல்ல மெல்லக் குலைத்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : சீக்கிரம்... எனக்குள்ள வா.
அவள் தன்னுடைய ஆசையை வெளிப்படையாகக் கூறியது, சுமனுக்கு ஒரு உந்துதலைக் கொடுத்தது.

சுமன் : நீ கேட்காமலே உனக்கு சந்தோஷம் கொடுக்கறதுதான் எனக்குப் பிடிக்கும்.

அவன் தன் ஆடையைக் கழற்றி, அவளுடைய உடலுடன் தன்னுடைய உடலைச் சேர்த்தான். ஆசையின் உச்சத்தில் ஸ்ரீதிவ்யா, தன்னுடைய கால்களை அவனது இடுப்பைச் சுற்றிப்போட்டாள்.

சுமன் மென்மையாக அவளுக்குள் நுழைய ஆரம்பித்தான்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (மூச்சு வாங்க) ஆ... ங்!

சுமன் : மெதுவா... மெதுவாத்தான்.

அவன் முற்றிலும் உள்ளே போனதும், ஸ்ரீதிவ்யா ஆசையின் உச்சியில் அவனது முதுகைத் தன்னுடைய நகங்களால் அழுத்தினாள். அவர்களின் மென்மையான அசைவுகள் அறையில் ஒருவித இசையாக ஒலித்தது.

சுமன் : (அன்பாக) சந்தோஷமா இருக்கியா?

ஸ்ரீதிவ்யா : நீங்க பக்கத்துல இருக்கும்போது நான் எப்போதும் சந்தோஷமாத்தான் இருப்பேன் .
அவனும் அவளும் இணைந்த அந்த மென்மையான தருணங்கள், அதிகாலைப் பொழுதை ஆசையின் உச்சியில் பூர்த்தி செய்தன. அவர்களின் காமம், காதலின் வடிவமாக வெளிப்பட்டது.

பத்து நிமிடங்கள் கழித்து, இருவரும் ஆடையணிந்து, அறையைவிட்டு வெளியே வந்தனர்.

கீழே கூடத்தில், கே. ஆர். விஜயா (வயது 78) வீட்டின் நிர்வாகம் குறித்து பார்த்திபனிடம் (வயது 59) பேசிக்கொண்டிருந்தார். விஜயாவின் குடும்பத்தில் அனைவரும் நடிகர்கள் பெயரால் அழைக்கப்படுவதால், வெளியில் செல்லும்போது சற்று கவனத்துடன் இருக்க வேண்டியிருந்தது.

விஜயா : பார்த்திபா! டிரைவர் சிம்புவை (வயது 32) உடனே வரச் சொல்லு. சீதா (பார்த்திபனின் மனைவி) வர்றதுக்குள்ள நான் கோவில்ல இருந்து திரும்பணும்.

பார்த்திபன் : (அப்பாவித்தனமாக) சரிங்கம்மா. சிம்புவைப் போன்ல கூப்பிடச் சொல்றேன்.

ஸ்ரீதிவ்யா படிக்கட்டில் இருந்து இறங்கி வரும்போது, தன் மாமனார் பார்த்திபனைப் பார்த்தாள். பார்த்திபன் பார்க்க மிகவும் கம்பீரமாகவும், பாரம்பரியமாகவும் இருந்தார். வயது 59 என்றாலும், உடலமைப்பைப் பார்த்தால் 40களைப் போலத் தோன்றும்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (மென்மையான புன்னகையுடன்) குட் மார்னிங் மாமா.

பார்த்திபன் : (சிரித்தவாறே) குட் மார்னிங் ஸ்ரீ. என்ன இன்னிக்கு ரொம்ப ஃபிரெஷ்ஷா இருக்க?

ஸ்ரீதிவ்யா வெட்கப்பட்டு சிரித்தாள். மாமனார் ரொம்பவும் சகஜமாகப் பேசக் கூடியவர்.

அந்த நேரத்தில், வீட்டின் தோட்டக்காரன் மொட்டை ராஜேந்திரன் (வயது 66) மெதுவாக அங்கிருந்து கடந்தான். ஸ்ரீதிவ்யா அவனைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : ராஜேந்திரன் அண்ணா ! இன்னிக்கு நான் உங்ககிட்ட தோட்டம் சுத்தப்படுத்தறத பத்தி கொஞ்சம் கத்துக்கணும்.

மொட்டை ராஜேந்திரன் : (பயபக்தியுடன்) ஐயையோ! நீங்கல்லாம் கத்துக்க வேண்டியதில்லைமா. உங்களுக்கு ஏதாச்சும் பூவோ, பழமோ வேணும்னா என்கிட்ட சொல்லுங்க. நான் பறிச்சுக் கொண்டு வர்றேன்.

ஸ்ரீதிவ்யா : இல்ல அண்ணா . நான் தோட்டத்த ரொம்ப நேசிக்கிறேன். இன்னிக்கு அத்தை எனக்குப் பூ கட்டக் கத்துக் கொடுக்கறேன்னு சொல்லியிருக்காங்க. அதுக்கு முன்னாடி நான் கொஞ்சம் பூ பறிச்சு எடுத்துட்டுப் போகணும்.

பார்த்திபன் : (சிரித்தவாறே) மொட்டை! அவ ஆசையா கேட்குறா. நீ கத்துக்கொடு. அவ என் மருமகள். உனக்கு மரியாதை கொடுக்கிறான்னா, நீ கத்துக்கொடுக்கணும்.

பார்த்திபன் பேசி முடித்ததும், ராஜேந்திரன் ஸ்ரீதிவ்யாவை ஒரு நொடி பார்த்தான். அவனுடைய பார்வையில் ஒருவித பயபக்தி கலந்த மரியாதை இருந்தது. அவனது கண்களில் ஒரு நடுக்கம் தெரிந்தது.
சுமன் கீழே வந்து, ஸ்ரீதிவ்யாவின் கையைப் பிடித்தான்.

சுமன் : (சிரித்தவாறே) ஸ்ரீ! நீ இப்பவே தோட்டத்துக்குப் போறியா? முதல்ல வந்து இட்லி சாப்பிடு.

ஸ்ரீதிவ்யா : சரி . நீங்க ஃபிரெஷ் ஆகி வாங்க. நான் காபி கொண்டு வர்றேன்.

சுமன் மேலே செல்ல, ஸ்ரீதிவ்யா சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.
சமையலறை மிகவும் பிரமாண்டமாக இருந்தது. அங்கே சமையல்காரன் சந்தானம் (வயது 40) பரபரப்பாகச் சமையல் செய்து கொண்டிருந்தான். அவன் ஒரு சிறந்த சமையல்காரன். மிகவும் நகைச்சுவை உணர்வு கொண்டவன்.

சந்தானம் : (தன் உதவியாளனிடம்) டேய்! அந்தப் பாத்திரத்தை நல்லா தேய்ச்சு வெச்சிருடா. சின்ன அம்மா(ஸ்ரீதிவ்யா) இன்னிக்கு நல்ல சமையல் கத்துக்கப் போறாங்க. பாத்திரங்கள் நல்லா மின்னுனாத்தான் சமையல் நல்லா வரும்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (சிரித்தவாறே) என்ன சந்தானம், கிண்டலா? நான் இன்னும் இட்லி, சட்னி கூடக் கத்துக்கலை.

சந்தானம் : நீங்க ஏன் கத்துக்கணும்? நீங்க இங்க ராணி மாதிரி இருக்க வேண்டியவங்க. உங்களுக்குச் சமைக்கத்தான் நாங்க இருக்கோம். ஆனா, நீங்க சமைச்சுப் போட்டா... அது அமிர்தம் மாதிரி இருக்கும்னு எங்க அண்ணன் (சுமன்) சொல்லுவாரு.
ஸ்ரீதிவ்யா சிரித்துக்கொண்டே காபி போட ஆரம்பித்தாள்.

:
ஸ்ரீதிவ்யாவின் நாத்தனார் ஜோதிகா (வயது 36) தன் கணவர் சூர்யாவுடன் வெளியூரில் இருந்தாள். அண்ணி தேவயானி (வயது 38), கணவன் ராஜகுமாரன் (வயது 40) உடன் இன்னொரு அடுக்கு மாடிக் குடியிருப்பில் இருந்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யாவின் மற்றொரு நாத்தனார் லட்சுமி மேனன் (வயது 24) கல்லூரி மாணவி. அவள் இன்னும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். எனவே, காலையில் பெரும்பாலும் ஸ்ரீதிவ்யா, சீதா மற்றும் மாமியார் நளினி (பார்த்திபனின் சகோதரி) மட்டுமே அந்த வீட்டில் இருந்தனர்.

நளினி (வயது 56), தன் கணவர் ராமராஜனுடன் (வயது 62) காலையில் தோட்டத்தின் விளிம்பில் நடைபயிற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தார்.
காபி போட்ட ஸ்ரீதிவ்யா, ஒரு காபியை சுமனுக்குக் கொடுக்க மேலே சென்றாள்.

மாலை நேரம்.
சூரியன் மெதுவாக அஸ்தமிக்க ஆரம்பித்த நேரம். ஸ்ரீதிவ்யா மாமியார் சீதாவிடம் (வயது 58) பூ கட்டுவதைக் கற்றுக்கொண்டாள். ஒரு ஹோம்லி சுடிதார் அணிந்திருந்தாள்.

சீதா : ஸ்ரீ! நீ ரொம்ப லேட்டாதான் கத்துக்க வந்திருக்க. ஆனா, ரொம்ப சீக்கிரத்துலயே கத்துக்கிட்ட. உன் கை ராசி ரொம்ப நல்லது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (சிரித்தவாறே) எல்லாம் உங்க ஆசீர்வாதம் அத்தை. இன்னிக்கு நான் மாமாவுக்கு மட்டும் தனியா ஒரு மாலை கட்டிப் போடணும்னு ஆசைப்படுறேன்.

சீதா : அதுக்குத்தான் நீ கத்துக்கிட்ட. நீ போய் மொட்டை கிட்ட கொஞ்சமா முல்லைப் பூவும், மல்லிகைப் பூவும் பறிச்சுக் கொண்டு வா.

ஸ்ரீதிவ்யா வேகமாக எழுந்து தோட்டத்துக்குச் சென்றாள்.
தோட்டம் மிகவும் அமைதியாக இருந்தது. மொட்டை ராஜேந்திரன் அங்கே குப்பைகள் அப்புறப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான்.

ஸ்ரீதிவ்யா : ராஜேந்திரன் மாமா! எனக்குத் கொஞ்சம் மல்லிகைப்பூவும், முல்லைப் பூவும் பறிச்சுக் கொடுங்க.

மொட்டை ராஜேந்திரன் : (தலை நிமிர்ந்தான்) வாங்கம்மா. இந்த நேரம் பூ பறிக்கிறது ரொம்ப நல்லது.
மொட்டை, பூக்கள் அடர்ந்திருந்த இடத்துக்கு ஸ்ரீதிவ்யாவை அழைத்துச் சென்றான். ஸ்ரீதிவ்யா பூக்களை ஆசையுடன் பார்த்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (தனக்குள்ளேயே) ஆஹா! என்ன வாசனை!

மொட்டை ராஜேந்திரன் : இந்த மல்லிகை, உங்களை மாதிரி ரொம்ப மணமாக இருக்கும்மா.

அவன் பேச்சில் எந்தத் தவறான எண்ணமும் இல்லை. ஆனால், அவனது கண்கள் ஸ்ரீதிவ்யாவின் இடுப்புப் பகுதியில் சற்றுத் தங்கிச் சென்றன. ஸ்ரீதிவ்யா அதைக் கவனிக்கவில்லை.
பூக்களைப் பறிக்கும்போது, ஸ்ரீதிவ்யா ஒரு நீளமான புல் மீது கவனமின்றி கால் வைத்துவிட்டாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : ஆங்!
அவளது கால்கள் வழுக்க, அவள் சமநிலையை இழந்தாள். அதே நேரம், அந்தப் பக்கமாகப் பேப்பர் படிக்க வந்த பார்த்திபன் (மாமனார்), இந்தக் காட்சியைக் கண்டார்.

பார்த்திபன் : ஸ்ரீ!
எதிர்பாராத அந்த வழுக்கலால், ஸ்ரீதிவ்யா கீழே விழுந்தாள். மொட்டை ராஜேந்திரன் தடுமாறுவதற்குள், பார்த்திபன் வேகமாக ஓடி வந்து, ஸ்ரீதிவ்யாவைப் பிடிக்கும் நோக்கத்துடன் தன் கையை நீட்டினார்.

ஆனால், ஸ்ரீதிவ்யாவின் எடை அவரைத் தாங்கவில்லை. மேலும், வழுக்கியதால் நிலைதடுமாறிய பார்த்திபன், ஸ்ரீதிவ்யா மீது அப்படியே விழுந்தார்.
அவர்கள் இருவரும் தரையில் இருந்த ஈரமான மண்ணில் விழவில்லை. பார்த்திபன் தன்னுடைய கை முட்டிகளைத் தரையில் ஊன்றி, ஸ்ரீதிவ்யாவின் உடல் மீது அழுத்தமாகச் சாய்ந்தார். ஸ்ரீதிவ்யாவின் கால்கள் ஒருபுறம் விரிந்திருக்க, அவரது ஒரு கால், ஸ்ரீதிவ்யாவின் இரு கால்களுக்கும் நடுவில் இருந்தது.
அவளது இடுப்புக்கும், மார்புக்கும் இடையே பார்த்திபனின் உடல் அழுந்தியது. ஹோம்லி சுடிதாரின் துணி, அழுத்தத்தில் இன்னும் மெலிதாகத் தெரிந்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (திடீரென ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியில்) ஆங்... மா... மாமா…

பார்த்திபன் சுயநினைவை இழந்தது போல, ஸ்ரீதிவ்யாவின் முகத்தை வெறித்துப் பார்த்தார். அந்த நேரத்தில், மொட்டை ராஜேந்திரன் பக்கத்தில் இருந்து வந்தான்.

மொட்டை : ஐயா! என்னாச்சு? அம்மா... என்னாச்சு?

பார்த்திபன், மொட்டையின் குரலைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்தார். அவர் தன்னை மறந்து ஸ்ரீதிவ்யாவின் முகத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அவரது ஆசை, கட்டுக்கடங்காமல் மேலே வந்தது. அடுத்த விநாடி, அவர் தன் கட்டுப்பாட்டை முற்றிலுமாக இழந்தார்.

பார்த்திபன், ஸ்ரீதிவ்யாவின் உதடுகளில் வேகமாக முத்தமிட்டார்.
அந்த முத்தம், அன்புடனும் இல்லை; ஒரு உறவு முறையுடன் இல்லை. அது, 59 வயதான ஒரு கட்டுக்கடங்காத ஆசையின் வெளிப்பாடாக இருந்தது.
ஸ்ரீதிவ்யா விழும்போது தலையில் ஏற்பட்ட சிறு அடியால், ஒரு நொடி என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் இருந்தாள். பார்த்திபனின் உதடுகளின் ஈரம் அவளது உதடுகளில் பட்டபோது, அவளது மூளையில் ஒரு மின்சாரம் பாய்ந்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (முற்றிலும் திகைத்து) மா... மாமா!

அவள் அவரைத் தள்ளினாள்.
மொட்டை ராஜேந்திரன் அதிர்ச்சியினால் அங்கே சிலையாக நின்று கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை.

பார்த்திபன் முத்தமிட்டு, முப்பது வினாடிகள் கழித்து, ஸ்ரீதிவ்யா தன்னுடைய சுய உணர்வுக்கு வந்தாள். அவள் கண்கலங்க ஆரம்பித்தாள். அவளது முகம் சிவந்து, உதடுகள் நடுங்கின.

ஸ்ரீதிவ்யா : (கண்களில் கண்ணீருடன்) அய்யோ! என்ன... என்ன பண்ணீங்க நீங்க!

பார்த்திபன், தான் செய்த தவறுக்கு வருத்தப்படுவதை விட, ஏதோ ஒருவித பரவசத்தில் இருந்தார். அவருக்குப் பதட்டமாகத் தெரிந்தது.

பார்த்திபன் : (பதறியவாறே) ஸ்ரீ... ஸ்ரீ... சாரிம்மா. நான்... நான் உன்னைத் தூக்கத்தான் வந்தேன். ஆனா... ஆனா…

மொட்டை ராஜேந்திரன் : (பார்த்திபனைப் பார்த்து) ஐயா! இது... இது சரியில்லீங்கய்யா. அம்மாக்கு உடம்புல அடிபட்டுடுச்சு.

மொட்டையின் குரல், பார்த்திபனை மேலும் தட்டி எழுப்பியது.
ஸ்ரீதிவ்யா வேகமாக எழுந்து நின்றாள். அவள் சுடிதாரைத் தன்னுடைய கைகளால் இறுக்கிப் பிடித்துக்கொண்டாள். அவளது கண்கள் கலங்கி, ஒருவித அதிர்ச்சியினால் நிரம்பியிருந்தன. அவளுக்குக் கால்கள் நடக்க மறுத்தன.

ஸ்ரீதிவ்யா, பார்த்திபனை ஒரு நொடிப் பார்த்தாள். அவருடைய கண்களில் இருந்த கலவரமும், அதே சமயம் மறைந்திருந்த ஆசையின் எச்சமும் அவளுக்குப் புரிந்தது.

அவளால் அங்கே ஒரு நிமிடம் கூட நிற்க முடியவில்லை. ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசாமல், கண்கலங்கியபடியே, வேகமாக வீட்டின் உள்ளே ஓடினாள்.
பார்த்திபன், தான் கீழே கிடந்த பேப்பரைக்கூட எடுக்காமல், அங்கேயே நின்று கொண்டிருந்தார். மொட்டை ராஜேந்திரனின் முகத்தைப் பார்த்தார்.

மொட்டை : ஐயா... நான்... நான் எதுவும் பாக்கலைங்கய்யா. எனக்குத் தெரியாது.

பார்த்திபன் : (அவரது குரலில் அதிகாரம்) மொட்டை! உனக்குக் கண்ணு தெரியல. காது கேட்கல. நீ இங்க இன்னிக்கு நடந்த எதையுமே யார்கிட்டேயும் சொல்லக்கூடாது. உனக்கு ஏதாவது வேணும்னா என்கிட்ட கேளு. ஆனா, இந்த விஷயம்... (குரலைக் குறைத்து) இது நம்ம மூணு பேருக்குள்ளயே இருக்கணும்.
மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை ஆட்டினான். அவனது கண்கள் பயத்தினால் உருண்டன.

மொட்டை : சரிங்கய்யா. எனக்குத் தெரியாதுங்கய்யா.
பார்த்திபன், ஒரு நொடித் தோட்டத்தைப் பார்த்துவிட்டு, மெதுவாக வீட்டை நோக்கி நடந்தார். அவர் தன்னுடைய ஆடையைச் சரிசெய்துகொண்டார். அவரது மனதில், ஸ்ரீதிவ்யாவின் உதடுகளின் சுவை இன்னும் இருந்ததோ என்னவோ?

ஸ்ரீதிவ்யா ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். அவள் உடனே கதவை உள்பக்கமாகப் பூட்டினாள். கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். அவள் உதடுகளில் பார்த்திபனின் முத்தம் இன்னும் ஒட்டியிருப்பது போல உணர்ந்தாள். வேகமாகத் தண்ணீர் குழாயைத் திறந்து, தன்னுடைய வாயைக் கழுவினாள். மீண்டும், மீண்டும் கழுவினாள்.

அவள் கட்டிலில் அமர்ந்து தேம்பி அழ ஆரம்பித்தாள்.

ஸ்ரீதிவ்யா : (தனக்குள்ளேயே) அய்யோ! என்ன நடந்துச்சு இப்போ? மாமா... ஏன் இப்படி நடந்துக்கிட்டார்? ஒருத்தவங்க உன்னைப் பிடிக்கும்போது கூட, இப்படி முத்தம் கொடுக்கலாமா? அதுவும் என்னோட மாமனார்.

அவள் உடலின் ஒவ்வொரு அசைவும் அவளுக்குள் ஒரு அருவருப்பை உருவாக்கியது. இந்த ஆறு மாதங்களில், இந்த வீட்டிலுள்ள எல்லாரும் தன்மேல் வைத்திருக்கும் மரியாதையை அவள் நம்பியிருந்தாள். ஆனால், இந்த ஒரு நிகழ்வு, அவளது மனதைத் துண்டாக்கியது.

அவள் எப்படி சுமனிடம் இதைச் சொல்லுவது? சொன்னால், இந்தக் குடும்பம் சிதறிப் போகாதா?
பயமும், அருவருப்பும், அதிர்ச்சியும் அவளது மனதை ஆட்கொண்டன. அவள் எழுந்து, சுடுதண்ணீரில் குளிக்க ஆரம்பித்தாள். தன்னுடைய உடலை ஒரு முரட்டுத்தனமான சோப்பினால் தேய்த்தாள். தன் கணவனுக்காக மட்டுமே காத்திருக்கும் தன் உடலை, வேறொருவர் தொட்டதை அவளால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.

அவள் குளித்து முடித்து, ஒரு மஞ்சள் நிறப் புடவையை உடுத்தினாள். தலையைத் துவட்டிக்கொண்டு, மெதுவாக வெளியே வந்தாள்.
சுமன் அப்போதுதான் அலுவலக வேலையை முடித்துவிட்டு வந்தான். அவன் அவளைப் பார்த்தான்.

சுமன் : ஸ்ரீ! என்னாச்சு? கண்ணெல்லாம் சிவந்துருக்கு. அழுதுட்டு வந்த மாதிரி தெரியுது?
ஸ்ரீதிவ்யா அதிர்ச்சியடைந்தாள். தன் அழுகையை எப்படி மறைப்பது?

ஸ்ரீதிவ்யா : (குரல் நடுங்க) அது... ஒண்ணும் இல்லை . இன்னிக்குப் பூ கட்டும்போது... மாமியார் (சீதா) ரொம்பச் சத்தம் போட்டுட்டாங்க. கொஞ்சம் கஷ்டமா இருந்தது.

சுமன் : (அவளைக் கட்டிப்பிடித்து) ஓ! என் செல்லக்குட்டி! எங்க அத்தை சத்தம் போட்டாங்களா? நீ ஏன் ஃபீல் பண்ற? அவங்க ரொம்ப நல்லவங்க. சரி விடு. நான் இன்னிக்குப் பேசிக்கிறேன்.
ஸ்ரீதிவ்யா அமைதியாக அவனது மார்பில் சாய்ந்தாள். அவள் இப்போது நிம்மதியாக உணர்ந்தாள். இந்த உலகத்தில் சுமன் மட்டுமே தனக்கான ஒரே பாதுகாப்பு என்று தோன்றியது.
அவள் அந்தக் காட்சியை மறக்க முயன்றாள்.

இரவு உணவு முடிந்தது. அனைவரும் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, பார்த்திபன் அமைதியாக இருந்தார். ஸ்ரீதிவ்யாவை அவர் ஒருமுறை கூட நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை.

ஸ்ரீதிவ்யாவுக்குப் பார்த்திபனின் அமைதியே ஒருவித பயத்தைக் கொடுத்தது.
அவள் தன் கணவனுடன் படுக்கையறைக்குச் சென்றாள்.

சுமன் : இன்னிக்கு நீ அழறதப் பார்த்த எனக்கு... ரொம்ப மனசு கஷ்டமா இருந்துச்சு ஸ்ரீ. உனக்கு ஒரு சந்தோஷம் கொடுக்கணும்னு நினைக்கிறேன்.

ஸ்ரீதிவ்யா அமைதியாகப் படுத்தாள். அவளது மனதில் இன்னும் அந்தக் காட்சியை மறக்க முடியவில்லை. ஆனால், சுமனின் அன்பான குரல் அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : நீங்க பக்கத்துல இருந்தா போதும் மாமா.

சுமன் மெதுவாக அவளது ஆடையை அகற்ற ஆரம்பித்தான். அவளை அன்புடன் பார்த்தான்.

சுமன் : உன் உடம்புல எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்ச இடம் என்னன்னு தெரியுமா?

ஸ்ரீதிவ்யா : (வெட்கத்துடன்) எது?

சுமன் : உன் வயிறு. இது ரொம்ப மென்மையா இருக்கு.
அவன் அவளது வயிற்றில் மென்மையாக முத்தமிட்டான். ஸ்ரீதிவ்யாவின் உடலில் மெதுவாக ஆசையின் வேகம் பரவ ஆரம்பித்தது.
சுமன் அவளது உடலைச் செல்லம் கொஞ்சுவது போலத் தடவிக் கொடுத்தான். அவர்கள் இணைந்த அந்த மென்மையான உறவு, ஸ்ரீதிவ்யாவின் மனதில் இருந்த துக்கத்தை மெல்ல மெல்ல மறக்கடித்தது.
அவனுடைய அன்பு, அவளுக்குள் ஒரு தைரியத்தைக் கொடுத்தது.

ஸ்ரீதிவ்யா : (இறுக்கிக் கட்டிப்பிடித்து) ஐ லவ் யூ மாமா. என்னை யாரும் எதுவுமே பண்ண முடியாது. நீங்க மட்டும் என் பக்கத்துல இருக்கணும்.

சுமன் : (ஆழமான காதலுடன்) நீ எனக்காகப் பிறந்தவ ஸ்ரீ. உன்னோட இந்தத் தேகம் எனக்கு மட்டும் சொந்தமானது. யாருமே உன்னைப் பார்க்க முடியாது.

அவளுடைய கண்களில் இருந்து ஒரு கண்ணீர் வந்தது. அது சந்தோஷத்தின் கண்ணீரா? அல்லது பயத்தின் கண்ணீரா? அவளுக்கே தெரியவில்லை.