అమ్మమ్మ కథలు - ఆత్మీయత

[k3vv3]

మర్నాడు ఉదయం సుందరమ్మను లేపి త్వరగా తయారవ్వు అని చెబితే ఎంతో సంతోషపడింది ఆ పిచ్చి తల్లి. తనంటే తన కూతురికి ప్రేమ ఉంది అందుకే తనను ఇంత పొద్దుటే హాస్పిటల్ కు తీసుకవెళతా అంటుంది. పాపం తనే కన్న కూతురి మనసు అర్ధం చేసుకోలేకపోయింది. మనసులో అనుకుంటూ నిస్సత్తువగా ఉన్నా లేచి గబగబా తయారయ్యి టిఫిన్ కాఫీ చేసిపెట్టింది. మనోజ్ తల్లితో మాట్లాడితే ఏం విషయం చెబుతాడోనని అతని వెంటే ఉండసాగింది అర్చన. పిల్లలను కాలేజ్‌కు పంపించి తల్లిని తీసుకొని బయలుదేరారు.



“పిల్లలు మీరు వచ్చేవరకు అమ్మమ్మ ఉండదు కదా! అందుకని అమ్మమ్మకు దగ్గరగా రండి ఒకసారి, ” చెప్పింది అర్చన పిల్లలతో. పిల్లలు వచ్చి “ అమ్మమ్మ నువ్వు తొందరగా వచ్చెయ్యి” అంటూ ఇద్దరు గట్టిగా కౌగిలించుకుని వెళ్ళిపోయారు.



ఇదేమి అర్ధంకానీ సుందరమ్మ “అదేమిటే పిల్లలతో అలా చెప్పావు? వాళ్ళు చూడు ముఖాలు చిన్నబుచ్చుకుని వెళ్ళిపోయారు, నేను మళ్ళిరానేమోనని బాధపడుతూ వెళ్ళారు. పాపం వాళ్ళకు అలా ఎందుకు చెప్పావే” అడిగింది సుందరమ్మ.



“ఆ ..అది మనం వచ్చేవరకు సాయంకాలం అవుతుందనుకో వాళ్ళు ట్యూషన్‌కు వెళ్ళిపోతారు కదా! అందుకని అలా చెప్పాను పద పద టైం అవుతుంది” అంది తల్లి ముఖంలోకి చూడలేక.



హాస్పిటల్‌ కు వెళ్ళి డాక్టర్ కు చూపించాక అటునుండి అటే ఓల్టేజి హోమ్ కు తీసుకవెళ్ళారు. అక్కడున్నవాళ్ళందరిని కలుసుకుని తల్లిని పరిచయం చేసి తన కోసం ఇచ్చిన గదిలో తల్లిసంచి పెడుతూ. “అమ్మా .. ఇక నుండి నువ్వు ఇక్కడనే ఉంటున్నావు. నువ్వు పని చెయ్యలేకపోతున్నావు. మేము ఆఫీసుల వెళితే ఒక్కదానివే ఇంట్లో ఉండాల్సి వస్తుంది.
పొరపాటున మేము ఇంట్లో లేని సమయంలో నీకేమన్నా అయితే ఎంత కష్టం చెప్పు? అందుకే నీ అల్లుడు నేను ఆలోచించి ఇక్కడకు తీసుకవచ్చాము. వీళ్ళు చాలా బాగా
చూసుకుంటారమ్మా నిన్ను. మేము వారం వారం వస్తుంటాము. ఇదిగో నీ సంచిలో నాలుగు కొత్త చీరలు కొని పెట్టాను. పాతవి కూడా తెచ్చాననుకో. నీకు ఏ అవసరం వచ్చినా వాళ్ళను అడుగు సరేనా” అంటూ తల్లిని గట్టిగా కౌగిలించుకుని “మా అమ్మా బంగారం“ అంది వెళుతూ.



మనోజ్ తలెత్తి అత్తగారి ముఖంలోకి చూడలేక తలదించుకొని నిలుచున్నాడు.



“అర్చనా.. చాలా మంచిపని చేశావమ్మా, జవసత్వాలుడిగిన తల్లిని అక్కరలేదని చెప్పకనే చెబుతూ, అవతల విసిరి పడెయ్యకుండా మంచి చోటు చూపావు, నీకు చేసిన మేలు వృధాపోలేదు మంచి ఆలోచన చేశావు. కాకపోతే నువ్వు నాతో ఒక్కమాట చెబితే నేను నీకోసం దాచిన బంగారం డబ్బులు అన్ని నా మనవరాలికి, మనవడికి ఇచ్చి తృప్తిగా వచ్చేదాన్ని. చూడమ్మా.. నువ్వు భయపడిపోయావు కదూ! ఈ ముసలిది మంచాన పడితే డబ్బులు ఎవరు పెట్టుకుంటారు.. చాకిరి ఎవరు చేస్తారని భయపడిపోయావు కదూ! నీకా
భయమవసరం లేదు, ఎందుకంటే నీకు తెలియదు నేను చాలా డబ్బు కూడబెట్టుకున్నాను.
నీ గురించి నాకు బాగా తెలుసు కదా! నువ్వు చిన్నప్పటి నుండి అవసరపూర్తి మనిషివని తెలిసే నా జాగ్రత్తలో నేనున్నాను. నువ్వు కాదన్నానాడు నన్ను చూసుకోవడానికి మనిషి అవసరం. ఆ మనిషికి డబ్బులిస్తేనే కదా నన్ను చూసుకుంటారు? అందుకని, నేను మన ఊరిలో మన ఇంట్లో పని చేసే రత్తాలు చనిపోతే, దాని కొడుకు శీనును దత్తత తీసుకున్నాను. వాడు నన్ను పువ్వుల్లో పెట్టి చూసుకుంటానని మాటిచ్చాడు.



నా డబ్బులన్ని వాడి దగ్గరనే ఉన్నాయి. నువ్వు ఇంట్లోలేని సమయంలో వాడు వచ్చి నన్ను కలిసి వెళుతుంటాడు. నాతో నీ అవసరం తీరిపోయింది కదా! కడుపున పుట్టిన నీకు నా ఉనికి భారమైంది, అనాథగా మారిపోతున్న శీనును నా కొడుకుగా తీసుకున్నందుకు దేవుడు నా మీద దయతలచాడు. ఈ పని నువ్వేప్పుడో చేస్తావని నాకు తెలుసు.
చాలా సంతోషం నువ్విక వెళ్ళొచ్చు.



బాబు మనోజ్! నీకు నామీద ప్రేమ ఉన్నా నా బిడ్డకు భయపడి నువ్వేమి చెయ్యలేని పరిస్థితని నాకు తెలుసు. నా బిడ్డ చేసినపనికి నువ్వెందుకు తలదించుకుంటావు నాయన.. నేనెక్కడున్నా బాగానే ఉంటాను. క్షేమంగా వెళ్ళండి” అంటూ గొంతు దుఃఖంతో పూడుకపోగా తలుపువైపు వేలు చూపెడుతూ అంది.



నోటమాట రాక తల్లివైపు చూస్తూ చేసిన చెడ్డపనికి సిగ్గుతో చితికిపోయింది అర్చన. తనెంత మూర్ఖంగా ఆలోచించిందో అర్ధమైంది. కన్నతల్లిని ఆనాథగా చేసినందుకు కుమిలి పోయింది. చదువు సంధ్యలు లేకపోయినా గొప్ప మనసుతో తల్లి చేసిన మంచిపనికి, అహర్నిశలు తన కోసం కష్టపడి చదువులు సంధ్యలు నేర్పిస్తే తనేం చేసింది. సంస్కారం మరిచిపోయి తలెత్తుకోలేని పని చేసింది. కన్నీళ్ళతో తల్లి పాదాలు కడిగిన అమ్మ మనసు మారదు నేను చేసిన పనికి.



“అమ్మా.. నన్ను క్షమించమని అడిగా అర్హత కూడా నాకులేదు, మళ్ళీ జన్మంటూ ఉంటే మంచి మనసుతో నీకు సేవచేసి ఋణం తీర్చుకుంటాను, ” అంది బోరుమని ఏడుస్తూ.



సుందరమ్మ కూతురిని దగ్గరకు తీసుకుని ఓదార్చలేదు. చూపుడువేలు ఇంకా తలుపువైపే పెట్టి ఉంచింది వెళ్ళిపోండి అన్నట్టుగా.



మారు మాటాడకుండా వెళ్ళిపోయారు అర్చనవాళ్ళు.
ప్రశాంతంగా మంచంమీద కూర్చొని సేదతీరిన మనసుతో ఆత్మీయతను పంచే కొడుకుగాని కొడుకు రాక కోసం ఎదురు చూస్తోంది.



॥॥ శుభం॥॥