అమ్మమ్మ కథలు - ఆత్మీయత

[k3vv3]

ఆత్మీయత
విజయదశమి 2023 కథల పోటీలో విశిష్ఠ బహుమతి పొందిన కథ

రచన : లక్ష్మీ రావు త్రిగుళ్ళ
 
ఢాం ఢాం గిన్నెల చప్పుడు పెద్ద పెద్దగా వినపడుతుంది. బాత్రూంలో స్నానం చేస్తున్న మనోజ్. పక్కింట్లో ఏదో గొడవ జరుగుతున్నట్టుంది అనుకుని గబగబా స్నానం ముగించుకుని బయటకు వచ్చాడు.



వస్తూనే “అర్చనా.. ఒకసారి ఇలారా” అంటూ గట్టిగా పిలిచాడు. అర్చన రాలేదుకానీ ఆమె విసిరిన గిన్నె దఢాలుమని వచ్చి మనోజ్ కాలికి తగిలింది. కుయ్యో అంటూ వంట ఇంటివైపు చూసాడు.



‘అయ్యబాబోయ్.. ఇది మనింటి భాగోతమేనా! అయిపోయింది. అంటే ఈ రోజు నేను ఆఫీసునుండి లేటుగా వచ్చాను. వస్తూనే బాత్రూంలో దూరిపోయాను. అదన్నమాట ఈ విసరడాలు. తప్పుతుందా వెళ్ళి బ్రతిమాలు కోవడాలు అర్చన మూతి వంకలు తిప్పడం.. ఇవన్ని షరా మాములే కదా! కొత్తగా ఏదన్నా ఉంటే కనుక భయపడాలి’ అనుకుంటూ పిల్లిలా అడుగులో అడుగువేస్తూ అర్చన వెనకాల వచ్చి నిలుచున్నాడు.



“అసలు ఏమనుకుంటున్నాడు నా గురించి.. తనొక్కడే కష్టపడి వస్తున్నాను అనుకుంటున్నాడా? ఇంతలేటుగా రావడమే కాకుండా పాటలు పెట్టుకొని అరగంట నుండి జలకాలాడుతున్నాడు, ఏం నేనొక్కదాన్నే తేరగా దొరికాను.. పిల్లలను చూస్తే చిన్నవాళ్ళు, ఇద్దరం కలిసి చెరొకపని చేసుకుందాము అని నెత్తి నోరు కొట్టుకున్నా రోజు ఇదే రామాయణం.



ఇక నావల్ల కాదు నేను ఉద్యోగం మానేసి చక్కగా ఇంటిపట్టున ఉంటాను, ” అంటూ మనోజ్ ను చూస్తూ రుసరుసలాడుతూనే కడిగిన గిన్నెలు బుట్టలో వేస్తుంది అర్చన.



తప్పు చేసినవాడిలా తల కిందకు వంచుకొని. “సారి అర్చన .. నేను కావాలనే లేటుగా రాలేదు డియర్, మా ఫ్రెండ్ సురేశ్ కు యాక్సిడెంట్ అయితే అందరం కలిసి హాస్పిటల్ కు వెళ్ళి చూసివస్తున్నాము, హాస్పిటల్ నుండి వచ్చాను అంటే నువ్వు ఊరుకుంటావా చెప్పు? ముందు స్నానం చేసిరమ్మని మెడ పట్టి గెంటివేస్తావు అవునా? అందుకని స్నానానికి వెళ్ళాను అంతే కదోయ్” అడిగాడు అర్చన చుబుకం పట్టుకుని.



ఒక్కసారిగా చల్లబడిపోయింది అర్చన. “ఏమిటండి మీరనేది? సురేశ్ అన్నకు యాక్సిడెంట్ అయిందా? అయ్యో! ఇప్పుడెలా ఉంది, దెబ్బలు బాగా తగిలాయా? నాకు చెబితే నేను ఆఫీసునుండి అలాగే వచ్చేదాన్ని” అంది బాధపడుతూ.



“ఆ తగిలాయి కొంచెం బాగానే.. కాకపోతే ఎక్కడ ఎముకలు విరగలేదు అది సంతోషం, అదిసరే అర్చనా.. నీకు అంత తొందరెందుకు, నేను వచ్చాక ఇద్దరం కలిసి చేసుకుంటాము కదా! ఈ లోపల పిల్లల హోం వర్క్ చేయిస్తే అయిపోతుంది, ఈ మాత్రం దానికే ఓ నశాళానికి అంటే కోపంరావడం, ఆ కోపాన్ని దేనిమీద పడితే దానిమీద చూపెట్టడం ఇదేం బాగాలేదు అర్చన. ఎందుకంటే చూడు కష్టపడి డబ్బులు పెట్టి కొనుక్కున్న గిన్నెలన్ని ఎలా నొక్కులు పడ్డాయో, ” గిన్నెలు చూపెడుతూ అన్నాడు మనోజ్.



“ఏమిటోనండి .. మా ఆఫీసులో పని ఒత్తిడి ఎక్కువయింది, ఒకరిమీద చాటుకు ఒకరు మాట్లాడుకోవడాలు ఇవన్ని చూస్తుంటే తట్టుకోలేకపోతున్నాను, ఇంటికి వస్తే బోలెడంతపని ఉంటుందాయే, ” అంది తలపట్టుకుని.



“అర్చనా .. పోని ఒకపని చేద్దామా? అడిగాడు మనోజ్. చెప్పండి అన్నట్టుగా తలెత్తింది.



“నేను చెప్పేది నువ్వు ప్రశాంతంగాను విను, మొత్తం వినకుండానే నామీద విరుచుకుపడకు సరేనా? మీ అమ్మ ఒక్కతే ఆ పల్లెటూరిలో ఉంటుంది కదా! మరి కొన్నాళ్ళపాటు ఆవిడను పిలుచుకుందాము, కనీసం ఇంతవంటచేసి పెట్టినా చాలుకదా! ఏమంటావు డియర్” అడిగాడు.



“బాగానే ఉంటుంది కానీ మా అమ్మ తెలిసిన వాళ్ళింట్లో వంటలు చేస్తుంది. అది వదిలి రమ్మంటే ఏమంటుందో, మన దగ్గరకు వస్తే ఆమెకు వచ్చే డబ్బులన్ని పోతాయి. ఆమె ఖర్చులకు ఎవరిస్తారు.. రేపేదైనా రోగమో నొప్పో వస్తే ఎలాగా” అంది అర్చన.



“అర్చనా.. ఏం మాట్లాడుతున్నావు నువ్వు .. ఆమె నీకన్నతల్లి. మరిచిపోయావా? ఆమెకు ఉన్నది నువ్వొక్కదానివే. మంచైనా చెడైనా చూడావలసిన బాధ్యత నీదికాదా? ఆమెకు
ఇప్పటినుండి మనమీద పడి ఉండడం ఇష్టంలేదంటే సరేలే అనుకున్నా, ” అన్నాడు అర్చన వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ.



“ఆ.. ఆ అది ఇప్పుడు నేనేమన్నానని, ఆమెకు నాలుగు డబ్బులు సంపాదించుకుంటుంది అన్నాను అంతేగాని, మా అమ్మ వస్తానంటే నేనెందుకు వద్దంటాను, రేపే అమ్మకు ఫోన్ చేసి రమ్మంటాను సరేనా, కాస్తా కాఫీ పెట్టండి తలనొప్పిగా ఉంది, ” అంటూ ఆ ముచ్చటను అక్కడితో ఆపేసింది. అర్చన మనసులో రకరకాల ఆలోచనలు జోరీగల్లాగ తిరుతున్నాయి.



తల్లిని పిలిపించుకోవడంలో ఆమె ఉద్దేశం అంతా వేరుగా ఊహించుకోసాగింది. మనోజ్ కు సంతోషంగా ఉంది. ఆమెకు అర్చన తప్పా ఎవరులేరు. కష్టమో సుఖమో మాతోపాటుగా
ఉండిపోతుంది అనుకున్నాడు.



“అమ్మా బాగున్నావా? ఆరోగ్యం బాగుందా” అడిగింది అర్చన తల్లిని. అర్చన వాళ్ళమ్మ వంటచేసే వాళ్ళింట్లో ఫోన్ ఉంటుంది. ఆ నెంబర్ అడిగి తీసుకుంది ఎప్పుడన్నా తల్లితో మాట్లాడొచ్చని.



“ఆ బాగున్నానే తల్లి.. అల్లుడు పిల్లలు అందరు కులాసాగా ఉన్నారా, ఏమిటో రోజు నీ ఫోన్ కోసం ఎదురు చూస్తుంటాను, నాకేమో వాళ్ళ ఫోన్ నుండి చెయ్యరాదు రోజు వాళ్ళను అడుగుతుంటాను నువ్వేమైనా ఫోన్ చేసావా అని, ” అంది అర్చన తల్లి సుందరమ్మ.



“అయ్యో అమ్మా.. నేను కూడా రోజు అనుకుంటాను నీకు ఫోన్ చెయ్యాలని, ఏది ఒక్క క్షణం కూడా తీరిక దొరకడంలేదు, ఆఫీసు పని ఇల్లు పని చెయ్యలేక చస్తున్నాననుకో, ఏమిటో సంపాదన కోసం తిండికూడా సరిగా తినలేకపోతున్నానంటే నమ్ము,” అంది అర్చన.



“అయ్యో అలాగైతే ఎలాగే తల్లి, ఎవరైనా వంటావిడను పెట్టుకోకపోయావా? నేను చెబుతూనే ఉన్నాను, నువ్వు ఉద్యోగం చెయ్యకే పిల్లలను చూసుకో చాలు అన్నాను, అల్లుడు ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు సరిపోతుంది ఎంతలో ఉంటే అంతలోనే సర్ధుకుంటే సరిపోతుంది” అంది సుందరమ్మ.



“నేనింత చదువు చదివి ఇంట్లో గిన్నెలు కడుగుతూ ఉండమంటావా? అమ్మా .. నీకు తెలియదు ఈరోజుల్లో పిల్లలను చదివించాలన్నా ఇల్లు కొనాలన్నా మా ఇద్దరి జీతాలు ఏ మూలకు సరిపోవు తెలుసామ్మా? ఖర్చులు చాలా పెరిగిపోయాయి ఇంకా వంటావిడనేం పెట్టుకుంటాము, అసలు పనిమనిషులే దొరుకుతులేరు నాకు, అన్ని పనులు నేనే చేసుకోవాలి” అంది బాధపడుతూ అర్చన.



“అదేమిటి అంత పెద్ద పట్నంలో పనివాళ్ళు దొరకరా” ఆశ్చర్యపోతూ అడిగింది.



“దొరకక కాదు.. మేము ఉదయం ఏడుకల్లా పిల్లలను వాళ్ళ ట్యూషన్ టీచర్ దగ్గర దింపి మేము ఆఫీసుకు వెళ్ళేసరికి టైం సరిపోతుంది, మళ్ళి వచ్చేసరికి ఏడయిపోతుంది అప్పుడు రమ్మంటే ఏ పనివాళ్ళు రామంటున్నారు” చెప్పింది అర్చన.