వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

మహిత - సామాన్య

'బుజ్జమ్మా! ఒక రవ్వంత ఇది చదువు నాయన, కంటిచూపు ఆనటం లేదాని నాయనమ్మ పిలిస్తే చదవదామని పోతా ఉండానా, అంతలోకి మా నాయనొచ్చి మొన్న చూసిపోయిన పెళ్ళిచూపులోళ్ళ గురించి చెప్పడం మొదలుబెట్టేడు.

ముందుగా మీకు మా గురించి చెప్పనీయండి. నా పేరు మహిత. ఆ పేరు మా అత్త కూతురు చెప్పింది. నాకిప్పుడు పదహారేళ్ళు. మొన్ననే నా పదోతరగతి రిజల్ట్స్ తెలిశాయి. నేను లెక్కల్లో, సైన్సులో ఫెయిలయ్యాను. అందరికీ ముందుగానే తెలుసు కాబట్టి నన్నెవరూ తిట్టలేదు. అదీకాక ఒకేళ్ పాసయినా మా ఊరి నుండి టౌనుకు పోయి చదవడం మా నాయనకు రొవ్వంత కూడా ఇష్టం లేదు. ఎందుకంటే ఇప్పుడసలే కాలం బాలేదు కదా, ఏమయినా అయితేనో... దారిలో ఎవడైనా నన్ను ఏమైనా చేస్తేనో అని మా నాన్నకి భలే భయం.

సైగ్గా మీకో విషయం చెప్పాలి, అదేంటంటే... . నేను నిజంగానే అందంగా వుంటా. పదోతరగతి వచ్చాక రవనాడ్డోళ్ళ పెద్ద కొడుకు నా క్లాసులోనే చిన్నప్పటినుంచి చదవతా వుండాడా, ఇప్పుడేమో నా పక్క అదొక రకంగా చూడ్డం మొదలుబెట్టేడు. వాడట్ట చూడ్డం నాకేం బాగుండదు. కానీ, ఎంతైనా నేను అందమైన దాన్ని కాబట్టే కదా అట్టా చూస్తావుండాడు. నా ప్రక్కన కూర్చునే ప్రసూనని చూస్తా వుండాడా? చూట్టం లేదు కదా! అనిపిస్తది. నాకు సన్నటి నడుము, నడుం పై నడిచే జడ ఉన్నాయి... జడంటే మామూలు జడ కాదు. ఈంత లావు, ఈంత పొడుగు జడ నాది... నా జడ చూసి మా అత్తలు మహితకి జుట్టు మాదొచ్చింది అంటారా, మా అమ్మేమో చాటుగా, ఏది బాగుంటే అదంతా వీళ్ళ పోలికలే అని తిట్టుకుంటది. కానీ నిజంగా నా జడ మా అత్తల పోలికే. అంత పొడుగు జడకి జడకి కుచ్చులు పెట్టుకుని ఎప్పుడైనా పైటా, పావడా వేసుకుంటే భలే బాగుంటా.

పదహారేళ్ళకే పెళ్ళేందని మా అత్త కూతురు మా నాయన దగ్గర నస పెడతా వుంటది గానీ, నాకు మాత్రం పెళ్ళంటే ఇష్టమే. చదవడం, పరీక్షలు రాయడం నాకేం ఇష్టం గా అనిపించవు. మా ఇంట్లో ఆ పక్క వస్తువు ఈ పక్కకి, ఈ పక్క వస్తువు ఆ పక్కకి జరిపినా మా అమ్మ ' నీ ఇంటికి పోయిన పాట నీ ఇష్టప్రకారం చేసుకుందువులే గానీ ఇప్పటికి అట్ట ఉండనియ్యమ్మా, ' అంటది. ఆ మాట ఇని ఇని నాగ్గూడా పెళ్ళి చేసుకుంటే బాగానే వుంటది అనిపిచ్చింది. అప్పుడు చామంతి పూల తొట్ట్లు నా కిష్టమైన చోట పెట్టగలను కదా అని నా ఉద్ధేశం. బాగా పూసిన పూల తొట్టిని ఎవరైనా జనాలకి కనిపించకుండా పెట్టుకుంటారా? మా అమ్మకి చెప్పినా అర్ధం కాదు. వచ్చేపోయే దారికి అడ్డమంటది. నా కోసం రోజు వచ్చే కుంటి కాకి అంటే కూడా అమ్మకి ఇష్టమే వుండదు. ' ఎందుకు మే దాన్ని పోతును మేపినట్టు మేపతా వుంటా ' వంటది. ' పాపం అది కుంటిది కదా, మళ్ళీ అక్కడా, ఇక్కడా తిరగడమెందుకు, మనమే పెడదామా, అని చెప్ప్పినా మా అమ్మకి అర్ధమే కాదు. తరిమి పారేస్తది.

మా అమ్మయేమంటదంటే, మా నాయన ఏడు మున్నోరు కాలం చేనుకి చాకిరి చేస్తానే ఉంటాడంట గానీ, అదేం మాయో అంతెత్తున కనిపించే పంట కూడా చేతికొచ్చేసరికి చిటికంత, నోటికొచ్చేసరికి నలుసంత అయిపోతదంట. ' ఏదో ఒకటి అమ్మకపోతే అమ్మి పెళ్ళి జేయడం ఎట్ట కుదురద్ది... ' అని నేను ఎనిమిదోతరగతిలోకి వొచ్చినప్పటి నుండి మా అమ్మ అదే పనిగా కయ్యను అమ్మెయ్యమని మా నాయన దగ్గర నస మొదలుబెట్టింది. మా నాయన మా అమ్మ మాటలకి 'ఊ' అనో 'ఆ' అనో అనకుండానే నేను పదోతరగతి ఫెయిలయిపోయా.

ఇది ఇట్ట జరగతా వుండగా ఒకరోజు మా అమ్మకి వాళ్ళ దూరపు చుట్టాలెవరో ఒక సంబంధం గురించి చెప్పేరు. 'ఒకడే కొడుకంట, ముగ్గురు అప్పజెళ్ళెళ్ళు, ముగ్గురికీ పెళ్ళిళ్ళయిపోయీనాయంట . మీరెప్పుడంటే అప్పుడు పెళ్ళిచూపులు పెట్టుకుందాం' అన్నారు. ఆ సబంధం విషయం ఆ రోజే మా నాయనకి చెప్పిని మా అమ్మ. "పెళ్ళి చేయడానికి మన చేతిలో చిల్లి గవ్వ కూడా లేదు. ఏదో ఒకటి అమ్మితే తప్ప చెయ్యాడే వసతి లేదు. మంచి, చెడ్డ ఇచారించుకుని చేద్దాం. తొందరపడమాక." అన్నాడు మా నాయన.

ఆ పై వారానికి మళ్ళీ వచ్చేరు వాళ్ళు. అన్ని మాటలు విన్న మా నాయన "అట్టేలే ఒకసారి ఆ ఊరికి బొయ్ చూసుకొద్దాం. ముందూ, ఎనకా ఇచారించాలి కదా" అన్నాడు.

ఆ పై శుక్ర వారం సాయంత్రం అయిదు గంటలకి పెళ్ళి చూపులకి వచ్చారు. ఈ సారి పెట్టినవి తింటూ పిల్ల నచ్చింది అని చెప్పారు. పెద్దోళ్ళు ముహూర్తాల గురించి మాట్లాడకుంటా వుండారు. అట్టా మాఘమాసం పద్నాలుగో తేదీన పెళ్ళయిపోయింది. మా కొనగట్ట చేన అమ్మి మా నాయన నా పెళ్ళి ఘనంగా చేసినాడు, మూడు రాత్రులు విచిత్రంగా గడిచాయి. ఎలాగంటేవ్.. నాకు మల్లెపూల జడ వేసి, పాల గ్లాసుతొ లోపలికి పంపారు. ఎళ్ళి చూద్దును గదా మా ఆయన సుబ్బరంగా గోడ పక్కకి తిరిగి పొడుకుని కనిపించాడు. ఉలుకూ లేదు, పలుకూ లేదు. తరువాత తెల్లవారగానే అందరూ అడిగిన ప్రశ్నలకి ఏం జరిగిందో, జరగలేదో, చెప్పొచ్చో లేదో అర్ధంకాక నేను చెప్పకపోయినా కొందరు పెద్దోళ్ళు ఏం జరగలేదని కనిపెట్టారు.' పిల్ల చిన్నది కదా ఆ యబ్బయ్య బయపడి ఉంటాడ్లే. ' అన్నారు. ఇంకొన్ని రోజులకి నేను వాళ్ళ ఊరికి బయల్దేరా. ఆరుగురు కూర్చోవాల్సిన కార్లో పన్నెండు మందిమి కూర్చున్నామా ఒకటే ఉమ్మదం. వాళ్ళ ఊరికి చేరేసరికి మధ్యాహ్నం రెండయ్యింది. ఇల్లు మా నాయన చెప్పినట్లు బాగానే ఉంది కానీ బయటకి మాత్రమే బాగుంది. లోపల చీకటి గుయ్యారం. ఆ ఇంటి ఎనకమాల ఇంకో ఇళ్ళుంది. ఆ తరువాత అంతా అడివే.

నాతో పాటు వొచ్చినోళ్ళందరూ ఒకట్రెండు రోజులుండి ఎళిపోయినారు. కడాన మా అమ్మ బయలుదేరింది. మా అమ్మ పోతావుంటే మటుకు నాకు బాగా ఏడుపు వచ్చింది. ఏడస్తావుంటే మా అమ్మ నన్ను ఇదిలిచ్చుకోని "అమ్మిని బాగా చూసుకో అమ్మ. ఇంక అండెన, దండెన అంతా నీదే." అని అత్తతో చెప్పి ఎనక్కి తిరిగి చూడకుండా కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుంటూ ఎళ్ళిపోయింది.

పెళ్ళయిన తరువాత మా వాళ్ళంతా అనటం మొదలెట్టారు. మహిత అత్తగారు భలేగుంది. లేస్తే కూచోలేదు కూచుంటే లేవలేదని, మా అత్త అంత లావు . ఇంతకాలం ఈ ఇంటి పనంతా ఎట్టజేసుకుందో నాకు ఒక్క రొంత కూడా అర్ధంకాలేదు. కూచున్న కాడ్నించి లేవకుండా కళ్ళు నా మీదేసి మా అత్త, నేను చేసిన ప్రతి పనికి వంకలు పెడతా వుంటది.

మా అమ్మ ఎళ్ళిపోయిన మూడు రోజులకి మా ఆయన ఇంటికొచ్చాడు. మా ఆయనకి రొయ్యల ఫీడు అమ్మే యాపారం ఉంది. దానికోసమో ఏమో ఏదో పని మీద గూడూరికి పొయ్యాడని మా అత్త చెప్పింది. కానీ పోతా పోతా ఆయన నాకేం చెప్పిపోలా. గూడూరుకాడె మా నడిపి ఆడబిడ్డ ఉంటది. పొద్దుకూగే యాళకి ఇంటికొచ్చాడు మా ఆయన. ఒచ్చిన కాడ్నించి ఆయన నతో ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు. ఆయన తిని లేసిన తరువాతా, మా యత్తకు పెట్టి, నేను తిన్న. ఆ చీకటింట్లో అయిదు రూములు ఉన్నాయి. మూడో రూము మా అయన పొడుకునేది. నేను ఆడనే పొడుకోవాలనేది నాకు తెలుసు. అందుకని ఆ రూములోకి పొయ్యా. మ ఆయన మంచం మీద పొడుకోనున్నాడు. నేను పోగానే గడిపెట్టి ఇట్రా అన్నాడు. నాకు బలే సిగ్గేసింది. అయినా మా ఆయన కాడికి పోయి నిలబడ్డా. ఆయన ఒక్క మాటన్నా మాట్లాడలే. ఆయన్నే నా రొమ్ముల మీద చెయ్యేసాడు. వెంటనే నేను గట్టిగా రైకని పట్టేసుకుని గింజుకోవడం మొదలుపెట్టా. మా ఆయన అటు గుంజుడు, నేను ఇటు గుంజుడు. ఇంతలో ఒక సిటంలో నా చెంప పేలిపోయింది. నేను మంచం మీద పడ్డా. తరువాత ఏం జరిగిందో నాకు అర్ధం కాలే. పొద్దులకి నాకు ఒళ్ళు ఎచ్చబడి లేవబుద్దికాలా. ఆయన పొద్దున్నే లేచి ఎట్టబోయ్యాడో తెలీదు. నాకు కనిపిచ్చలా. ఆ రోజు పోయినోడు మా ఆయన తరువాత వారానికొచ్చాడు. మా ఆయన్ను చూడగానే ఘోరంగా భయమేసింది. తప్పించుకోని తప్పించుకోని తిరగతావుంటే మా అత్త ' సాల్లే నీ సింగినాదపు సిగ్గులు. వాడికేం కావాలో వైనంగా చూడు.' అన్నది.

మా ఆయన అన్నం తిని ఊళ్ళోకి పోయాడు8. మా మావ చేలోకి పొయ్యాడు. ఏడున్నరకి మా ఆయన ఇంటికొచ్చాడు. నేను పీట వాల్చి అన్నం పెట్టాను. వంటింట్లో అన్ని సర్ది నిదానంగా మా ఆయన రూములోకి పొయ్యా. ఆయన నిద్దరపోతావుండాడు. నాకు బలే సంబరమేసింది. అబ్బ ఈ రోజుటికి బాధ తప్పింది అని. శబ్ధం కాకుండా ఒక మూలగా చాపేసుకుని పడుకున్నా. పడుకున్నానేగాని మనసులో భయం. ఈ రోజైతే సరే రేపెట్టా?... పోనీ అమ్మకు చెప్తేనో. ఆలోచిస్తావుంటే నిదరపట్టింది.

ఒక రాతికాడ ఏదో కుట్టినట్టు సుర్రుమంటే అబ్బా అని లేసి కూచున్నా. ఎదురుగా మా ఆయన. నిదర మత్తులో ఏమి అర్ధం కాలేదు. తలెత్తి మా ఆయన్ను చూసే లోపల ఇంకోసారి అదే పని జరిగింది. ఆ రోజు మా అయ్యన ఏం చేసాడొ నేను మీకు నోరు తెరచి చెప్పలేను. మా ఆయన చేతిని తోసేసోలోపల నా చెంప మళ్ళీ పేలిపోయింది. కళ్ళ నీళ్ళు తెరిపి లేకుండా కారిపోయినాయి. ఆగకుండా ఎక్కిళ్ళు వస్తావుండాయి. ఇటువంటి మనుషులు కూడా వుంటారా అనిపించింది. పొద్దటికి భగభగమని మండిపోతా జరమొచ్చింది. మా అత్త వచ్చి చూసి, "ఇదేం చోద్యమో చీటికీ మాటికీ జరమని మంచమెక్కద్ది. వొచ్చిందమ్మా భలే కోడలా," అన్నది.