నేను చదివిన కథలు - దొంగ మొగుడు

[k3vv3]

కాలగమనం
రచన: విజయా సుందర్



"మమ్మీ! మమ్మీ.." 



తన గదిలో నుండి గావు కేకలు పెడుతున్న మనవరాలు 'స్మిత' గొంతు విన్న సూరమ్మ, 'దీని నోటి నుంచి కోపంలో కూడా ఈ ముదనష్టపు పిలుపు తప్ప రాదు కదా' అని తిట్టుకుంటూ తన గదినుండి బయటకు వచ్చి, "ఎందుకే అలా అరుస్తావు? మీ మమ్మీ ఈ టైం లో ఇంట్లో ఎప్పుడన్నా ఉన్నదీ?" అంటూ సాగదీసింది. 



"ఓ ఓల్డ్ లేడీ! నువ్వు వచ్చావా...డిస్గస్టింగ్ " అంటూ విసవిసా నడుచుకుంటూ వచ్చి, టేబిల్ మీద పెట్టిన తన మొబైల్ తీసుకుని ఇంగిలీషులో తల్లి మీద అరిచి, 'ఓల్డ్ లేడీ ' అంటూ తన మీద ఏదో చెప్పింది.



అంతా అలా మ్రాన్పడి చూస్తున్న సూరమ్మ, ఏమీ తినకుండా మళ్లీ బైటకి వెళ్లబోతున్న మనవరాలిని, తిని వెళ్ళమని చెప్పింది మార్దవమైన గొంతుతో. స్మిత అదేమీ పట్టించుకోకుండా, మళ్లీ మళ్లీ బ్రతిమాలుతున్న నాయనమ్మని విసుగ్గా చురచురా చూసి, "యూ ఓల్డ్ లేడీ... ఎందుకే ఆ షిట్ తినమని వేధిస్తావు?" అంటుంటే సూరమ్మ ఇంకా ఊరుకోలేక, ఇంగ్లీష్లో, "యు హావ్ గ్రోన్ దిస్ టాల్ ఈటింగ్ దాట్ షిట్ ఓన్లీ.. బెటర్ మైండ్ యువర్ టంగ్ యు యంగ్ లేడీ" అన్నది ధాటిగా! 
అవాక్కయింది అమ్మడు, పల్లెటూర్లో పేడ మనిషి గా తన లెక్కలోని ఈవిడ ఇంత చక్కని ఉచ్చారణతో ఇంగ్లీష్ మాట్లాడటమా అని! ఈమెకి తెలియదు పెళ్ళైన కొత్తలో, సూరమ్మ ని భర్త మెట్రిక్ కి కట్టించి, ఇంగ్లీష్ పేపర్ చదవటం అలవాటు చేశాడని. కాస్త జోరు తగ్గించి, .. "నో వే నేను అవి తినలేను" అంటూ వెళ్ళిపోయింది.



'హు! ఆవు చేలో మేస్తుంటే దూడ గట్టున మేస్తుందా నా పిచ్చి గానీ' అనుకుని నిట్టూర్చిందావిడ!



నవనాగరికత మాత్రమే జీవనవిధానమని, ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడటం మాత్రమే సంస్కారామని తమ ఇంటి పద్ధతులుకి తిలోదకాలిచ్చేసిన కామేశ్వరి ఉరఫ్ కామేషి పిల్లలు స్మిత, శ్రీకాంత్ లను కూడా అదే పద్దతిలో పెంచింది. భర్త మురారి మాట చెల్లకుండా తన నోటితో అదుపు చేసేసింది. అత్తగారు సూరమ్మ భర్త కాలం చేశాక, కొడుకు తన దగ్గరకి వచ్చి ఉండమన్నా, ఆవిడ కోడలి పద్దతులకి ఇమడలేక పల్లెటూళ్ళో ఒంటరిగానే ఉంటున్నది. మురారి బలవంతం మీద అప్పుడప్పుడూ వస్తోంది.



శ్రీకాంత్ అర్ధరాత్రి దాటుతుండగా, కొద్దిగా తూలుతూ వస్తూ తన గదిలోకి వెళ్తుంటే సూరమ్మ విస్తుపోయి చూసింది. ఇంకో గంటకి కోడలు గేటు దగ్గర సిగరెట్ నుసి దులిపి నోట్లో పెట్టుకుని పీలుస్తూ, దింపడానికి వచ్చిన ఆయన చెయ్యి పట్టుకుని ఊపేస్తుండటం, వరండాలో కూర్చుని, ఆ కుటుంబ తీరు తెన్నులకి అతలాకుతలమైన మనసుతో వగస్తున్న సూరమ్మ భరించలేకపోయింది! ఎంతో ఆవేశంగా లేచి వాకిట్లోకి వెళ్లబోయింది. 



తాళం తీసుకుని లోపలికి వచ్చిన కామేశ్వరి అత్తగార్ని అక్కడ చూసి, "అదేమిటీ.. మిమ్మల్ని పది రోజులయ్యాక తెమ్మని అతనికి చెప్పానే... అప్పుడే ఎందుకు వచ్చారు?"



సూరమ్మ తానింకా ఎందుకు బ్రతికున్నానా అనుకుంటూ, "అతనెవరో?" అన్నది పళ్ళ బిగువున తన మనసుని బిగబట్టుకుని.



అసలు ఆ కోడలు ఆవిడ ఉనికిని భరించలేక అడిగిన ఆ ప్రశ్నకి సమాధానం ఇవ్వాలన్న ఆలోచనే లేని ఆమె విసవిసా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.



మేడ మీద ఉన్న కొడుకు దగ్గరకి వెళ్ళి సూరమ్మ, " ఏమిటిరా ఈ సంసారం తీరు? అసలు నువ్వు కళ్ళు తెరుచుకుని ఉన్నావా?"



అప్పుడే మందు ఫిక్స్ చేసుకుంటున్న మురారి, " అమ్మా! నేను బ్రతికి ఉన్న శవాన్ని. నన్నేమీ అడగకు. నీకు కావాల్సినంత కాలక్షేపం నీ గదిలో ఏర్పరిచాను, నీకు కావాల్సిన వంట విశాలమ్మ గారు చేసి పెడతారు. నువ్వు హాయిగా ఉండు, నన్ను హాయిగా ఉండనివ్వు. ఈ కాస్త సమయం నాది. అమ్మా!, మా అమ్మవు కదూ... నన్ను ఇలా వదిలేసి నువ్వు పడుకో. రేపు ఆదివారం కదా. మనిద్దరం ఒక ప్రశాంతమైన చోటికి వెళదాము. అక్కడ నేను నీ ఒళ్ళో తలపెట్టుకుని పడుకుంటాను. నా చిన్న నాటి ముచ్చట్లు, చెల్లాయి జీవితం లోని మధురిమలు నాకు పూసగుచ్చినట్లు చెప్పాలి. నేనింక ఎన్నో రోజులు బ్రతకనమ్మా" అంటూ పసిపిల్లవాడిలా ఏడుస్తున్న చెట్టంత కొడుకుని అక్కున చేర్చుకుని తల నిమురుతూ ఉండిపోయింది, కారిపోతున్న కన్నీళ్ళు తుడుచుకునే ప్రయత్నమైనా చెయ్యని ఆ కన్నతల్లి!



పగిలిపోతున్న గుండెని చిక్కపట్టుకుని, గబగబా తన గదిలోకి వచ్చింది. 'ఆఖరి మాట ఏమిటీ నా బాబిగాడన్నది', ఏమిటి ఎక్కవ రోజులు బతకడా? అంటే... నిర్వేదంలో అన్నాడా? లేక ఏదన్నా నయం చెయ్యలేని జబ్బు చేసిందా? ఏమయ్యింది నా చిట్టి తండ్రికి?'. సూరమ్మకి మురారి, వాడి చెల్లెలు వాగ్దేవి చిన్నతనం గుర్తుకొచ్చింది...



ముచ్చటైన దాంపత్యం సూర్యలక్ష్మి, గోవిందరావులది! అన్యోన్యమైన ఆ జంటకు మురారి జన్మించాక మరీ ఆనందం అంబరమంటింది. పెళ్లయిన ఐదేళ్ళదాకా సంతానం కలగకపోతే చుట్టపక్కాలు ఎకసెక్కాలాడారే గానీ, గోవిందరావు, ఆయన తల్లిదండ్రులూ చిన్న మాట కూడా అనలేదు కోడల్ని. పైపెచ్చు, "లోపం నీలోనే ఉండి ఉంటుందని అనుకోవడం ఎందుకే పిచ్చి పిల్లా... మా అబ్బాయిలో కూడ ఉండవచ్చు కదా. అయినా మీకేం వయసు మించి పోలేదు. నాకూ మూడేళ్ల తర్వాతే కడుపు పండింది. అదీ వీడి తరవాత మళ్లీ రానేలేదు. నువ్వేమీ అందరి మాటలూ మనసులో పెట్టుకోకు" అని ఓదార్చే అత్తగారిలో ఆ అమ్మవారినే చూసుకున్న సూర్యలక్ష్మి తన బాధని భర్త ప్రేమ, అత్తమామల ఆప్యాయతలో మర్చిపోగలిగింది.



అత్తగారి నమ్మకం వమ్ముపోకుండా మురారి కడుపులో పడ్డాడు. ఇంట్లో అందరి ఆనందానికి హద్దే లేదు. వాడి ముద్దు ముచ్చటల్లో ఏడాది తిరిగ లేదు, వాగ్దేవి కడుపున పడ్డది. ఆనందం రెట్టింపు అయ్యే సమయంలోనే, అనుకోని విపత్తు సంభవించింది!






గోవిందరావు తండ్రికి ఊళ్ళో ముమ్మురంగా ఉన్న విషజ్వరం సోకి నిమిషాల మీద, డాక్టర్ దగ్గరకి వీసుకువెళ్లే వ్యవధి ఏ మాత్రమూ ఇవ్వకుండా మృత్యువు కబళించింది. ఇంత ఆకస్మాత్తుగా సంభవించిన భర్త మృత్యువుని తట్టుకోలేని ఇల్లాలు గోవందరావు తల్లి ఆయనని తీసుకు వెళ్తున్నప్పుడు విరుచుకు పడిపోయిన ఆమె ఇంక లేవలేదు. నిస్పృహతో ఆహారం తీసుకోక బలహీనమైన ఆమెని కూడా విషజ్వరం కబళించేసింది. గోవిందరావు, సూర్యలక్ష్మి ఈ వరస మరణాలకు తట్టుకోలేకపోయారు.



చిన్న పిల్ల వాడు ఉన్నాడు కనక, సూర్యలక్ష్మి కడుపుతో ఉన్నది కనుక ఆ ఇంట్లో ఉన్న ఇద్దరూ మౌనంగా బ్రతుకు ఈడుస్తున్నారు. సూర్యలక్ష్మి తల్లిదండ్రులు, అప్పట్లో అది రివాజు కాకపోయినా అనుకోని కష్టం వచ్చిన కూతురి దగ్గర ఉన్నారు.



బలహీనంగా ఉన్న సూర్యలక్ష్మికి కాన్పు కష్టమై ఆపరేషన్ చేశారు.డాక్టర్ ఇంక పిల్లలు కలగడం ఆమె ఆరోగ్యం దృష్ట్యా మంచిది కాదని ఎంత చెప్పినా, ఆమె అత్తగారికిచ్చిన మాట తప్పి తానుగా పిల్లల్ని కనడం మాననని తెగేసి చెప్పింది. గోవిందరావు పుట్టిన కూతుర్ని చూసి ఏ కొద్దిగా సంతోషించాడో కానీ తల్లిదండ్రుల మరణం ఆయనలో ఆశ అనేది లేకుండా చేసి, ఒక వేదాంతిలా మార్చేసింది. భార్య నిర్ణయానికి, "ఏది ఎలా జరగాలో అలా జరుగుతుంది" అని నిర్వేదంగా ఉండిపోయాడు.



తానొకటి తలిస్తే దైవమొకటి తలుస్తాడన్నట్లు, గోవిందరావు మానసిక ధైర్యం రోజురోజుకీ దిగజారి పోతున్నది. దానికి తోడు మూడేళ్ళ మురారికి డబుల్ టైఫాయిడ్ వచ్చింది.



పసిపిల్లవాడు అల్లాడిపోతున్నాడు ఎంతకీ జారని జ్వరంతో. నెలల పిల్ల వాగ్దేవి, ఈ జ్వరము పిల్లవాడితో ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతున్న భార్య అవస్థ... మళ్లీ ఏదో జరగబోతున్నది అని బెంగపడిపోయాడు. ఏ జబ్బు లేకపోయినా మంచానికి అంటుకు పోతున్న భర్త ని చూసి, తెచ్చిపెట్టుకున్న ధైర్యం తో సంసారాన్ని నడుపుతున్న సూర్యలక్ష్మికి, పుట్టింటి వాళ్ల ఆసరా మాత్రమే కొండంత అయింది.



పట్నం నుండి డాక్టరుని పిలిపించి మురారి జబ్బు నయం చేసుకోగలిగారు గానీ... ఇంక జీవితం విసిరే సవాళ్ళని తట్టుకోలేనంటూ గోవిందరావు తనువు చాలించాడు.



సూర్యలక్ష్మికి లోకం చీకటయింది. అగాధం లోకి కూరుకుపోతున్న మనసుని పగ్గాలేసి పట్టుకున్నది, తన కన్నీళ్లు తుడుస్తున్న బుడి బుడి నడకల తమ కలల పంట మురారి, చిక్కుముళ్ళల్లో పుట్టిన చిన్నారి వాగ్దేవిని అక్కున చేర్చుకుని, జీవన సంగ్రామానికి నడుం కట్టింది, ఆ ఇల్లాలు!



భగవంతుని దయవల్ల డబ్బుకేమీ కొరత లేనందున, తన అన్నదమ్ముల అండదండలతో పిల్లల్ని బాగా చదివించి ప్రయోజకులను చేయగలిగింది. తల్లి దండ్రులు దాటిపోయారు.



కొడుకు మురారి ఇంజనీరింగ్ చదువుతుండగానే, తెలిసిన చుట్టాల్లో మంచి సంబంధం వస్తే వాగ్దేవి పెళ్లి చేసేసింది. చాలా మంచి ఇంట్లో పడ్డది. హాయిగా కాపురం చేసుకుంటున్నది.



ఒకరోజు తనతో చదువుకుంటున్నదని, కామేశ్వరిని తీసుకొచ్చాడు మురారి. ఆ అమ్మాయి చాలా అందంగా ఉన్నది... కానీ మనుషుల పొడ గిట్టనిదానిలాగా ఉన్న ఆమె ప్రవర్తన చూసి, కొడుకు ఆమెని పెళ్లి చేసుకుంటానన్న సంగతి చెప్పినప్పుడు నయాన, ఆఖరికి భయాన కూడా చెప్పింది... ఆ అమ్మయితో కొడుకు సుఖఃపడలేడని, అందం శాశ్వతం కాదనీ. పోగాలం దాపురించాక ఎవరి చేత చెప్పించినా వినలేదు. పెళ్లి అయిన నెల రోజులేమన్నా సుఖంగా ఉన్నాడేమో.ఆ తరవాత నరకం చూపిస్తున్నది మనిషి ముసుగులో ఉన్న ఆ రాక్షసి!