వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

అసతోమా సద్గమయ - బి.వి. రమణరావు

బయట హోరుమని ప్రళయగర్జన చేస్తూ వర్షం కురుస్తూంటే నిశ్చలంగా, తదేకధ్యానంతో పేకాటలో నిమగ్నులై వున్నాం క్లబ్బులో. తపోభంగానికి అవతరించిన మేనకలాగా, బిలియర్డ్స్ రూంలోంచి ఊడిపడి సరాసరి మా టేబుల్ దగ్గిర కుర్చీలో కూలబడి "ఇంకా మూర్తిగాడు రాలేదురా?" అంటూ వో ఉరుం ఉరిమేడు పాపారావు.

ఎవరూ పలకకపోయేటప్పటికి "పావుగంటలో వస్తానని కారు తీసుకుపోయి గంటయింది. ఎక్కడ చచ్చేడో!" అంటూ గొంతు చించుకున్నాడు.
"ఈ వర్షంలో ఎక్కడ చచ్చినా చావొచ్చు" అన్నాడు ఆచారి. అసలు వాడి పేరే ఆల్ కౌంట్ ఆచారి. పైగా ఆరోజు చెయ్యి మరీ భస్మాసుర హస్తం లాగుంది.

"అయినా యింత అర్థరాత్రి కళ్లజోడు కోసం వెళ్లకపోతే యేం!" అన్నాడు సుబ్బారావు.

:కళ్లజోడేమిటి?" అన్నాడు పాపారావు విసుగ్గా ఆచారి పేకట్లోంచి సిగరెట్ తీసి వెలిగిస్తూ...

:వాడి కళ్లజోడు నిన్న మధ్యాహ్నం బద్దలయిపోతే, కొత్తదానికి ఆర్డరిచ్చాడుట. ఇప్పుడు దాన్ని తెచ్చుకోడానికి పోయేడు" అన్నాడు రంగనాథం.

"కళ్లజోడున్నా వాడికి కళ్లు కనబడవు. ఎలా డ్రైవ్ చేస్తున్నాడో, ఏమిటో" అన్నాడు శంకరం కీడు శంకిస్తూ...

"వాడు చస్తే నాకేం! కారు పట్టుకుపోయి చచ్చేడు కదా!" వాపోయాడు పాపారావు.

"వాడికి డ్రైవింగ్ లైసెన్సు లేదు. ఏ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ చేతుల్లోనో యిరుక్కుని వుంటాడు. అసలంటూ బతిగుంటే కాస్త ఆలస్యంగా వాడే తిరిగొస్తాడు" అంటూ సముదాయించేడు పద్మనాభం.

"ఆ గుడ్డిపీనుగ డ్రైవ్ చేస్తాడని నాకేం తెలుసు! మీరెవరైనా కూడా తగులడ్డారేమోననుకున్నాను" గర్జించేడు పాపారావు.

"ఇంతలోనే ఇంత అర్థాంతరంగా వాడి చావు ముంచుకొస్తుందనుకున్నామా?" అన్నాడు రాంభద్రం, మూర్తి చావును స్థిరపరుస్తూ...

"బుదిధ్కర్మానుసారే! పిల్లికి బిచ్చం పెట్టని పాపారావు తన కొత్త కారివ్వడం, ఆ కారు ఏక్సిడెంట్లోనే మూర్తి చనిపోవడం... హు... ఇదంతా ఘటన..." అన్నాడు పద్మనాభం.

"వాడి కాలం తీరిపోయింది. వాడు చచ్చిపోయేడు. ఇంతవరకూ మనం ఏడ్చింది వాడి ఆత్మశాంతికి చాలు. పాపారావు బాబ్జి! పోయిన కారు, మూర్తీ ఎలాగూ పోయారు. కాస్సేపు మాతో పేకాడు. నీ ఆత్మకూడా శాంతిస్తుంది" అని నేను సలహా యిచ్చేను.

"సరే కానివ్వండి. ఇంతకంటే, చెడిపోయేదేముంది!" అన్నాడు పాపారావు విచారంగా, కుర్చీ టేబుల్ ముందుకు లాక్కుని ఆచారి పేకట్లోంచి మరో సిగరెట్ తీసి వెలిగిస్తూ.

నిజం చెప్పొద్దూ, అందరి మొహాలు ఒక్కసారి మతాబాల్లాగ వెలిగిపోయాయి. చాలాకాలంగా వీడిచేత పేకాడించి, డబ్బు లాక్కోవాలన్న మా అందరి కోరికా నేటికి ఫలించే అవసాశం చిక్కిందని. చచ్చి స్వర్గానున్నవాడి తల్లిదండ్రులు ఎంతో దూరదృష్టితో వాడికా పేరెట్టి వుంటారు. ఎప్పుడూ పుణ్యానికి ఆమడ దూరంలో వుంటూ సార్థకనాముడనిపించుకున్నాడు పాపారావు.

పాపారావంటే మా అందరికీ యింత ప్రత్యేకమైన అనురాగం ఎందుకయ్యా అంటే మొదటిది.... డబ్బెట్టి పేకాడనని భీష్మించడం... రెండోది... పేకాడుకుంటుంటే వెనక్కాల కూర్చుని వొద్దన్నా వినకుండా సలహాలివ్వడం, మూడోది... స్వంత డబ్బెట్టి సిగరెట్టు కొని కాలిస్తే అది దురలవాటైపోతుందన్న సద్బుద్ధితో నియమబద్దంగా ఇతరులనే పీడించి కాల్చడం, నాలుగోది... లక్షలు లక్షలు వ్యాపారంలో గడిస్తున్నా, దానధర్మాల సంగతటుంచి, కనీసం చేబదులుకైనా చెయ్యి విదల్చకపోవడం. ఇత్యాధి శతకోటి కారణాలున్నాయి.

నేను పేకముక్కలు పంచేను. అందరూ ఉత్సాహంగా ముక్కలు అందుకున్నారు. బిక్కుబిక్కుమంటూ పాపారావు కూడా తీసుకున్నాడు. ముక్కలొకసారి సద్దుకు చూసుకొని ఆచారి పేకట్లోంచి సిగరెట్ తీసి సాలోచనగా అంటిస్తూంటే, ఆచారి "అలవాటు లేనప్పుడు అలాగ సిగరెట్ మీద సిగరెట్ కాలిస్తే టి.బి. వస్తుంది" అని బెదిరించి "జై పరమేశ్వరా" అంటూ రంగంలోకి దిగి పేకలోంచి ముక్కలాగి చూసీ చూడగానే తేలుకుట్టినట్టు "ఛీ" అయి పారేశాడు. పాపారావు ఆ ముక్కను అందుకుని కళ్లకద్దుకుని ముక్కలటు సద్ది యిటు సద్ది "డీల్ షో" చేశాడు. తర్వాత ఆచారిగాడెంత మొత్తుకుంటే ఏం లాభం? అందరం వెర్రి మొహాలేసుకుని ఆల్ కౌంట్ లిచ్చేం.

చూస్తూండగానే కౌండ్ తిరక్కుండా మరో డీల్ షో కొట్టేడు పాపారావు. మాలో సగం మందికి కళ్లనీళ్ల పర్యంతం వొచ్చాయి. భగవంతుడు ఎంత నిర్దయుడు! ఇలాంటి కటిక రాక్షసుడికా డీల్ షోలు! ఆచారి సంగతి తల్చుకుంటుంటేనే గుండె తరుక్కుపోతోంది. రోజూ ముక్తసరిగా ఒకటో, రెండో బ్యాంకులు పోవడంతో సరిపెట్టుకుంటుంటే ఇప్పటికే నాలుగు బ్యాంకులు పోయాయి. వాడి ధైర్య సాహసాలకీ, సహనానికీ మెచ్చయినా భగవంతుడు పాపారావు చేత ముచ్చటకి కనీసం ఒక్కటంటే ఒక్క ఆల్ కౌంటయినా యిప్పించకపోతాడా అని అనుకుంటూంటే ఆచారి వేసిన ముక్కతోటే ఠకీమని ముచ్చటగా మూడో డీల్ షో కొట్టేడు పాపారావు. వణికే చేతుల్తో అందరూ పాయింట్లు లెక్క పెడుతుండగా పాపారావు నీరసంగా ఆచారి పేకట్లోంచి సిగరెట్టు తీసి అంటించబోతూంటే ఆచారి వాడి చెయ్యి పట్టుకుని "కేన్సరొచ్చి ఛస్తావు" అంటూ మనసారా శపించేడు.

మొహంలో శాంతం తొణికిసలాడుతూండగా భక్తపోతన ఫక్కీలో "నాయినా ఆచారీ, తనువులు అశాశ్వతం" అంటూ చిరునవ్వుతో సిగరెట్టు వెలిగించాడు పాపారావు.

"ఒరేయ్ పాపారావూ... ఇలాగ మా సిగరెట్లు పీల్చేసి, మా డబ్బు కాల్చేసి, మా హృదయాల్ని చీల్చేసిన ఈ ఘోరానికి భగవంతుడు కూడా క్షమించడు" అని బెదిరించాడు ఆచారి.

"పాపాహం, పాపోహం! నా పాపానికి నిష్కృతి లేదు. ఇంక ఈ వెధవ పేకాట మానేస్తాను. సిగరెట్టు ముట్టను" అంటూ పశ్చాత్తాపంతో డబ్బులి జాగ్రత్తగా లెక్కపెట్టుకుని జేబులో వెసుకొని లేచాడు.

దీనికి సాయం, అదే సమయానికి మూర్తిగాడు ప్రత్యక్షమై కారు తాళాలు పాపారావు చేతుల్లో పెడుతూ "పెట్రోలు లేదని చెప్పొద్దూ! రెండు ఫర్లాంగులైనా దాటకుండా పెట్రోలైపోయింది. పది రూపాయలిచ్చి కారును తోయించాను. ఐదు లీటర్ల పెట్రోలు కొట్టించేను" అన్నాడు.

"సంతోషం. కృతజ్ఞుడణ్ణి" మనసులోనే మూర్తిని దీవిస్తూ.

"ఏభై రూపాయలయింది. ఇలా పడెయ్యి" అన్నాడు మూర్తి.

"మంచిపని చేయడమే మన ధర్మం. ప్రతిఫలాపేక్ష వుండకూడదు. అదే నిష్కాను కర్మంటే" అంటూ తన దివ్య సందేశాన్నందిస్తూ మమ్మల్నందర్నీ శిలలుగా మార్చి అదృశ్యమయ్యేడు పాపారావు.

సారధి స్పర్శతో మాలో చైతన్యం కలిగింది. బోయ్ తెచ్చిన టీ తాగేక స్పృహవొచ్చింది. సారధి లక్షాధికారయినప్పటికీ, పెద్దమనిషి, బుద్దిమంతుడూనూ... వచ్చినప్పుడల్లా స్టేటెక్స్ ప్రెస్ సిగరెట్ టిన్ తో ఠీవిగా మా టేబుల్ ముందర కూర్చ్వుని మోతాదుగా ఒకటో, రెండో బ్యాంకులు పంచి పెట్టేసి దర్జాగా వెళ్లిపోతూంటాడు. మొత్తమ్మీద దేవతలాంటి మనిషి. జరిగిందంగా విని ఇలాంటి ఘోరానికి ఒడిగట్టిన పాపారావు వొచ్చే జన్మలో.... అయి పుడతాడని చెప్పి మమ్మల్ని వోదార్చాడు.

"వొచ్చే జన్మవరకూ ఆగవల్సిందే! ఈ జన్మలో వాడు నాశనమయ్యే అదృష్టం మాకు దక్కదంటావు!" అన్నాడు ఆచారి దుఖం ప్రహిస్తుండగా.

"వచ్చేజన్మంటే జ్ఞాపకమొచ్చింది, ఆ జపాన్ గర్ల్ శుక్రవారం భద్రాపూర్ కి వస్తోంది" అన్నాడు మూర్తి.

"ఏ జపాన్? ఏ గర్ల్?" అడిగాడు రాంభద్రం.

"మొన్ననా మధ్య పేపర్లో చదవలేదూ! పేరు సీన్యా. టోకియో నుంచి వస్తోంది. ఆ అమ్మాయికిప్పుడు పదకొండేళ్లు, పన్నెండేళ్ల క్రితం భద్రాపూర్ కరణంగారి భార్య కారు ఏక్సిడెంట్ లో చనిపోయిందిట. ఆవిడే యిప్పుడు సీన్యాగా పుట్టిందిట. ఈ మధ్యనే పూర్వ జన్మస్మృతి వొచ్చి భద్రాపూర్ నీ, ఆ కరణంగారినీ, వాళ్ల చుట్టాల్నీ పన్నెండేళ్ల క్రితం ఎలావుంటే అలాగే కళ్లకి కట్టినట్టు వర్ణించిందిట. ఇప్పుడు ఆ అమ్మాయితో టోక్యో నుంచీ, ఢిల్లీ నుంచీ కూడా సైంటిస్టులొస్తున్నారు. నేను బయల్దేరి వెడుతున్నాను" అన్నాడు మూర్తి.

"భద్రాపూర్ అంటే...?"

"భెంగళూరుకో డెబ్బై మైళ్లుట" విశదీకరించాడు మూర్తి.

"పోదామంటే అందరం పోదాం పదండి, నా పెద్దకారు తీసుకొస్తాను" అన్నాడు సారధి.

"దార్లోనే కనక సాయిబాబాగారి దర్శనం కూడా చేసుకోవచ్చు. ఎల్లుండి తెల్లారగట్ట బయల్దేరదాం" ముహూర్తం నిర్ణయించేడు మూర్తి.
మేమందరం ఇలా వూరెళ్లదల్చుకున్నామని, మెటర్నిటీ హోంలో వున్న మా ఆవిడకి చెప్పేను. నేను ఈ పరిస్థితుల్లో యిల్లు విడిచిపెడితే ఆ నాలుగు రోజుల్లోనూ సంభవించడానికి అవకాశముండే మా ఆవిడకి పురుడూ, మా అబ్బాయికి రోగం తిరగబెట్టడం, మా తమ్ముడికి ఉద్యోగం పోవడం, మా బవమరిదికి ట్రాన్స్ ఫర్ జరగడం, మా చెల్లెలికి పెళ్లివారు రావడం, మా వంటవాడు దాసీదాంతో లేచిపోవడం మొదలయిన తొంభయ్యేడు ప్రమాదాలు ఏకరవు పెట్టింది. వెళ్లనని మాట యిచ్చేను గానీ, మనసులో వెళ్లేందుకే నిశ్చయించుకున్నాను. వైర్ లెస్స్ మెసేజ్ అందినట్టుంది... మా అబ్బాయి కూడా రాత్రి నా పక్కలో పడుకుని వూరెళ్లొద్దని ఒకటే రాగం... వెళ్లననీ, ఆడినమాట తప్పని హరిశ్చంద్రుడంతవాణ్ణనీ అబద్దమాడి వాణ్ణి జోకొట్టేను.

ఆశ్రమంలో వాతవరణం అంతా ప్రశాంతంగా వుంది. చుట్టూ వున్న ఆవరణలో దట్టంగా పెరిగిన మామిడి, వేప, నేరేడు, యూకలిప్టస్ చెట్లున్నాయి. వాటి నీడలో వేలాదిమంది కూర్చుని వున్నారు. నిశ్శబ్దంగా కొందరు పుస్తకాలు చదువుకుంటున్నారు. కొందరు వేదాంత చర్చల్లోనూ, కొందరు స్వామి మహిమలను గుర్తించిన సంభాషణల్లోనూ నిమగ్నులై వున్నారు. ఆశ్రమం మధ్యలో నాలుగెకరాల మేర పూలతోట వుంది. వాటికి భక్తులు బిందెలతో నీళ్లు పోస్తున్నారు. పూలతోట మధ్య వున్న భవనమే ప్రశాంతి నిలయం. అందులోనే బాబా వుంటారు.

మాకదే ఆశ్రమం చూడడం మొదటిసారి. తోటలో వో చెట్టుకింద చేరేం. చల్లగా, హాయిగా వుంది. నడుం వాల్చేం. సాయంత్రం నాలుగు గంటలయింది. ఒక్కొక్కళ్లే లేచి మందిరంవైపు వెడుతున్నారు. మాకో వలంటీరుతో పరిచయమయింది. ఆయనో డాక్టరు. సారధి స్నేహితుడి తమ్ముడట. ఆయనే సారధిని ఆనవాలు పట్టి పలకరించాడు. స్వామి మహిమలను గురించి మాకు చాలా విషయాలు చెప్పాడు. తరచూ ఆశ్రమానికి వచ్చి పది పదిహేను రోజులుండి అక్కడ భక్తులకు చేయగలిగిన వైద్య సహాయం ఏమయినా వుంటే చేసి, స్వామి దర్శనం చేసుకుని వెడుతూ వుంటాడుట...

"మాకేమయినా మీ పలుకుబడితో ప్రత్యేక దర్శనం యిప్పించగలరా?" అంటూ అడిగేడు మూర్తి.

"ఇక్కడలాంటి రికమండేషన్లు లేవు. ఎవళ్లదృష్టం వాళ్లది. స్వామి బయట కొచ్చేటప్పటికి అందరూ బారులు తీరి కూర్చుంటారు. అందులో స్వామే స్వయంగా కొందరిని ఏరి వాళ్లకి ప్రత్యేక దర్శనమిస్తారు. ఇన్ని వేలమందిలోనూ రోజూ అలాంటి అదృష్టం ఏ డెబ్బయి, ఎనభై మందికో కలుగుతుంది" అన్నాడతను ఎన్నో తన అనుభవాల్ని కూడా చెప్పి.

:బాబా పిలిస్తే, మనకేమయినా కోరికలూ, సందేహాలూ వుంటే అడగొచ్చునా?" అడిగాను నేను.

"మీకలాంటి శ్రమ వుండదు. మీ మనస్సులో వున్న వాటికన్నిటికీ వారే సమాధానాలిచ్చేస్తారు" అన్నాడతను.

"నాకీ ఆల్ కౌంట్ శాపం పోయేలాగ రక్షకేకడగాలని వుంది" అన్నాడు ఆచారి.