వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

యుగధర్మం - ఇందూ రమణ

"మే... ! మే... !"
దిక్కులు పిక్కటిల్లాయి. భువనభోంతరాలు దద్దరిల్లిపోయాయి. ఆ అడవి అడవంతా అల్లల్లాడి పోయిందా అరుపులకు.
ప్రాణభీతితో అరచిన మేక అరుపులకు ఇహానికొచ్చాడు అప్పన్న.

చాకరేకు కొండమీదకు మేకల మందల్ని తోలుకువెళ్లి వాటిని అడవిలో మేతకు వదలి తను ఓ చిన్న బండమీద కాళ్లు ముడుచుకుని కూర్చున్నాడు.

రోజూ ఉదయం లేవగానే గేదెల దగ్గర పాలు పితికి కాఫీ దుకాణాలకు చిల్లర వాడకందార్లకు పంపిణీ చేసిన తరువాత, తమ పాల వాడకం ఆసామీల ఇళ్ల దగ్గర నుండి 'కుడితి ' తీసుకు రావడం, దానికి ప్రతిగా ఆ ఇళ్లవాళ్లకు 'కల్లాపు'కు కావలసిన 'పేడ' తీసుకు వెళ్లి అందించటం అయింతర్వాత -

ఉదయం ఎనిమిదయ్యేసరికి చద్దన్నం తినేసి - మధ్యాహ్నానికి 'సోడి ' అంబలి పట్టుకొని మేకల మందని అడవికి తోలుకు వెళ్లడం పరిపాటి.
సాయంత్రం ఆరయ్యేసరికి మందని మళ్లించి ఇంటికి చేరుకున్న తరువాత మళ్లా గేదెల దగ్గర పాలు పితికి సరఫరా చేసిన తరువాత - ఇంటి వాడకానికి కావలసిన మంచినీళ్లు బజారు నూతి దగ్గర నుండి కావడితో మోయడం కూడా అప్పన్న దినచర్యే!

ఇంట్లోని చిల్లర పనులు అప్పన్న సతీమణి సర్దుకుపోయేది.

ప్రతిరోజూ ఒకేవిధమైన పని కావడం మూలాన అప్పన్నకి విసుగూ - విరామం తెలియటం లేదు. తన పని నిర్విఘ్నంగా సాగిపోయిన తర్వాత ఏ రాత్రికో - అపరాత్రికో తన గుడిసెను చేరుకునేవాడు.

శ్మశాన నిశ్శబ్దం ఆవరించుకున్న ఆ అడవిలో భయంకరంగా మేక అరుపుల మోత.
ఆ మేక అరుపులకు బండమీద నుండి ఆత్రంగా లేచాడు అప్పన్న.

ఆదరాబాదరాగా మేకల మందనంతా చుట్టబెట్టి చూశాడు.

అక్కడక్కడా రెండేసి మేకలు కలసి మేస్తున్నాయి. ఆ అరుపు ఎక్కడినుండి వచ్చిందో అర్థం కాలేదు అప్పన్నకి. కొండరాళ్లల్లో 'పలుకురాయి 'లుండటం మూలాన మేక అరచిన అర నిముషం వరకూ ఆ అరుపులు ప్రతిధ్వనిస్తూనే వున్నాయి.
అడవంతా గాలించసాగాడు అప్పన్న.
ఆ అరుపు మేకపోతుది.

అది అసలే పిరిగొడ్డు. ఏమయిందో? ఏమిటో? అప్పన్న మనసులో భయం పీకుతోంది.

ఏ మేకైనా అలా ఎందుకు అరుస్తుందో అప్పన్నకు బాగా తెలుసు. ఏ మేకవో వాటి కళ్ల బడ్డప్పుడు బాధతో అరుస్తాయి. అలాగే ఇదీ అరచింది.
ప్రతీ తుప్పా విడవకుండా వెదుకుతున్నాడు అప్పన్న. మేకలన్నీ తమ మానాన అవి మేస్తున్నాయి. మేకలనన్నింటినీ ఒక దగ్గర గుంపుగా చేర్చాడు. గబగబా లెక్కపెట్టాడు. మొత్తం మందలో రెండు తక్కువ వున్నాయి. తన మేకల మందలో రెండు తక్కువ కనిపించేసరికి అప్పన్నకి ముచ్చెమటలు పోశాయి.

పేరుపేరునా ఒక్కోదాన్ని పరిశీలించి చూశాడు. 'బొకడపోతు ' ఎక్కడా కనిపించలేదు. దానితోపాటు 'పొడమేకా జాడ కూడా లేదు. ఆ రెండే తక్కువ .

'బొకడబొతు ' కనిపించకపోయేసరికి అప్పన్న కళ్లంబడి నీళ్ళు ఉబికాయి ,అదంటే అప్పన్నకి ప్రాణం .దాన్ని చిన్నప్పటి నుండీ తన చేతుల్తో పెంచాడు. దాని కన్న మూడోనాడే దాని తల్లిని ఈ మేకవే పొట్టన పెట్టుకుంది. చిన్నపిల్ల కావటంచేత వేరే మేకలు ఏవీ దాన్ని తమ దగ్గరకు రానిచ్చేవి కావు.

కొన్నాళ్లు బలవంతాన ఏదో తల్లి మేకని రాటకి కట్టేసి కదలకుండా కాళ్లు పట్టుకొని గోకడ మేకపిల్లని దాని దగ్గర వుంచేవాడు అప్పన్న.
బలవంతాన ఎవరూ ఎవరినైనా ఏంచేయగలరు? దేన్నైనా ఎలా సాధించగలరు?

ఆ తల్లి మేక కూడా తనని కట్టేసి బలవంతంగా వేరే మేకపిల్లకి తన పాలు త్రాగించేసరికి తన పిల్లకి కాకుండా వేరేదానికి ఇవ్వడం ఇష్టం లేక ఎగేసేపేది.

ఇలా కాదని అప్పన్న ఎలాగో తంటాలు పడి అన్ని తల్లి మేకల నుండి పాలు పితికి పెట్టేవాడు.
కొంచెం ఎదిగిన తరువాత తలపోటు నేర్పాడు. తనచేత్తో దాన్ని గుద్ది దానికి కోపం వచ్చేటట్టు చేసి పౌరుషం తెప్పించేవాడు అప్పన్న. నానా యాతన పడి చివరకు దానికి పోట్లు నేర్పాడు.

ఆ నోరు లేని జీవానికి కూడా అప్పన్న అంటే మాలమి అయింది. అప్పన్నని తప్ప వేరే ఎవ్వరినీ తన దగ్గరకు రానిచ్చేది కాదు. దాన్ని చూసి భయపడేవాళ్లు అందరూ...

ఒకరోజు...
ముద్దుగా ముద్దొస్తున్నదని దగ్గరకు వెళ్లి బోకడపోతుని ముట్టుకోబోయాడు అప్పన్న యజమాని అయిన నూకరాజు. ఏమనుకుందో - ఏమోగానీ, ఒక్కసారి నాలుగడుగులు వెనక్కి వేసి ముందుకు వచ్చి ఎగిరి పొడిచింది. ఆ పోటు వూపుకు వెల్లికిలా పడిపోయాడు నూకరాజు. అంతలో అప్పన్న అక్కడే వుండడంతో పరుగున వెళ్లి దాన్ని పట్టుకున్నాడు.

ఆ విషయం గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా అప్పన్నకి నవ్వు పుట్టుకొస్తూంటుంది. బొగడపోతు కనిపించక పోయేసరికి అంత బాధలోనూ ఆ విషయం గుర్తొచ్చి నవ్వాపులేకపోయాడు.

"దానికి తనంటే ఎంత మాలిమి! అది తనకి ఎలా మచ్చిజయిపోయింది?" మనిషిని మనిషే గౌరవించని ఈ రోజుల్లో ఓ మూగజీవి తనకి విలువ ఇచ్చేసరికి ఆనందంతోపాటు ఆశ్చర్యపోయేవాడు అప్పన్న.

అలాంటి బొకడపోతు కనిపించక పోయేసరికి నిజంగానే బాధపడ్డాడు అప్పన్న. పొడమేక కనిపించకపోతే యజమాని ఏవంటాడో? అని బాధపడ్డాడు. కానీ, బొకడపోతు - ఆంబోతులాంటి బొకడపోతు కనిపించలేదంటే ఊరుకుంటాడా తన యజమాని? అగ్గిమీద గుగ్గిలవై పోడూ?! అప్పనీ, అమ్మనీ తిట్టిపొయ్యడూ?!

తన యజమాని శివతాండవాన్ని గుర్తు చేసుకున్న అప్పన్నకి కంపరం పట్టుకుంది. ఒకవేళ దాన్ని ఏ మెఖవో పొట్టన భెట్టుకుంటేనో?! అమ్మో! ఇంకేవన్నా ఉందా? - దాని ఖరీదు ఏ అయిదొందలో అని తనమీద రుద్ది ముక్కుపై గుద్ది వసూలు చెయ్యడూ?!
ఆ మందని అలాగే అక్కడ వదలి ప్రతీతుప్పా వెతుకుతూ అడవంతా గాలించాడు అప్పన్న.

అప్పటికే చీకటి తెరలు అలముకుంటున్నాయి. అది కొండ ప్రాంతం కావడం వలన చీకటి చిక్కగా వుంది.

ఎక్కడో - ఏదో మూలన తనకి బాగా పరిచయమున్న వాసన ముక్కు పుటాలను అదరగొట్టేసరికి ఆ పరిసర ప్రాంతాల్లోని తుప్పల్ని మరింత పరిశీలించి చూశాడు అప్పన్న.

ఏ కీలుకాకీలు వేరు చేయబడి తోలు తప్ప ఏవీ మిగల్ని పొడమేక శరీరం కనిపించింది. అప్పన్నకి ముచ్చెమటలు పోశాయి.

ఇంతకు పూర్వం కూడా చాలా మేకల్ని కొట్టింది మెఖం. కానీ, ఏ మేకనీ ఆనవాలు కూడా మిగల్చకుండా తిన్నదే గానీ, ఇలా వదలి వెళ్లలేదు. తన పని పూర్తి కాకుండానే ఇలా ఎందుకు వదలి వెళ్లిపోయిందో అప్పన్నకి అర్థం కాలేదు. బొఘడపోతు కోసం వెదకాలనుకున్నా అప్పటికే చీకటి దట్టంగా ఆవరించుకుపోయింది. దారి కానరాక అడవిలో చిక్కుపడితే మిగతామందని కూడా కాయడం కష్టం.

ఆ ఆలోచన మదిలో మెదిలేసరికి చచ్చిన పొడమేక శరీరాన్ని భుజాన వేసుకొని మందని మళ్లించాడు అప్పన్న.

అప్పన్న

ఎక్కడ పుట్టాడో - ఎవరికి పుట్టాడో ఎవర్కీ తెలీదు. పదేళ్ల వయసులోనే పని వెదుక్కుంటూ వచ్చిపడ్డాడు. అప్పన్న యజమాని పేరు - నూకరాజు. పేరు చివర రాజన్నంత మాత్రాన అతను రాజవుతాడా? వృత్తిరీత్యా నూకరాజు రైతు అయినా రకరకాల వ్యపారాలు చేసి కాస్త పైకెదిగిన వ్యక్తి.

పదిహేనేళ్లప్పుడు అప్పన్న తన పంచన చేరినప్పుడే అన్ని పనులూ పురమాయించి ఇంకా నీకు ఖాళీగా తోస్తే ఈ మేకను మేపుతూ ఉండమని ఒక చిన్న మేకపిల్లని ఇచ్చాడు నూకరాజు. స్వతహాగా స్వామి భక్తుడయిన అప్పన్న కళ్లల్లో వత్తులు పెట్టుకొని ఆ మేకపిల్లని ఇవ్వాల్టికి మేకలమందని చేశాడు.

ఆనాడు - నూకరాజు అయిదు రూపాయలు పెట్టి మేకపిల్లని కొని ఇస్తే, ఈ కోజు అయిదు వేలకు పైచిలుకు ఖరీదు చేసే మేకలమందని చేశాడు అప్పన్న.

మేడిపట్టడం చేతగాని నూకరాజు తనకున్న పొలాన్ని కౌలుకు ఇచ్చేసి చిల్లరమల్లర వ్యాపారాలు సాగిస్తూ గడుపుతున్నాడు.
అప్పన్నకి ఊరికినే తిండీ - బట్టా కాక నెలకో వంద చేతిఖర్చు క్రింద చెల్లిస్తుండడం దండగనిపించి నాలుగయిదు గేదెల్ని కొని వాటిని కూడా అప్పన్నకి అప్పగించాడు. ఆ గేదెల పాలు 'టీ' దుకాణాల వర్తకులకు, ఇతర ఇళ్లకు నెలసరి వాడకం వేసి ఆ సొమ్ములి వసూలు చేసి అమ్మగారి చేతిలో పొయ్యాలి.

పొద్దస్తమానం ఎంత గొడ్డుచాకిరీ చేసినా అప్పన్నకు విసుగు అనిపించేది కాదు. చిన్నప్పట్నుండి పెరిగి - పెద్దయిన ఇంటి బాగుకోసం - కుటుంబం మేలుకోసం తనూ ఆ ఇంట్లో ఓ వ్యక్తినే అన్న భావనతో ప్రతీ పనినీ 'నాదంటూ' కష్టపడడం నేర్చుకున్నాడు అప్పన్న.
నా అన్నవాళ్లు ఎవరూ లేని అప్పన్నకు తల్లీ, తండ్రీ, దైవం సమస్తం నూకరాజే అయి పెంచడం - తన కన్న కొడుకులా చూశాడన్న నమ్మకం అప్పన్నలో నాటుకుపోయింది.

అప్పన్న వయసులో అడుగుపెట్టే సరికి ఇంటి పనిమీద కొంత శ్రద్ధ తగ్గినట్టు నూకరాజుకు అనుమానం వచ్చేసరికి వెంటనే వూర్లోనే ఉన్న మరో పాలేరు కూతుర్ని చూసి మూడుముళ్లూ వేయించేశాడు.

యజమాని తన మేలుకోరి - తనని ఇంట్లో ఒక వ్యక్తిగా తలచి కదా పెళ్లి చేశాడనుకున్నాడు అప్పన్న.

ఆ రోజునుండి ఆ దంపతులిద్దరూ నూకరాజు గార్ని దేవుడిగా భావించి సేవలు చేసుకోసాగారు.

పెళ్లయిన తర్వాత ఇంట్లో పని తన భార్యకు అప్పగించి, బైటపనంతా తను చక్కబెట్టుకొనేవాడు.

డబ్బుతో లావాదేవీలు తప్ప వేరే పనంతా అప్పగించాడు నూకరాజు. అప్పన్నకు పెళ్లయిన బరునాడే తన ఇంటి వెనుక గుడిసె చేయించి యిచ్చాడు.