వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

సుఖం - కె.వి.ఎస్. వర్మ
 

సీతాలు మర్రిచెట్టు దాటింది. మినుకు మినుకుమంటూ ఎర్రగా అగుపిస్తున్న దీపాన్ని చూసింది. రైలు గేటు ప్రక్కకు వెళ్ళింది. రైలు పట్టాలకి దగ్గరగా నిలబడింది - ఆలోచిస్తూ కళ్ళు మూసుకుంది.

సీతాలు గుండెలో దడ.

తడి ఆరిపోతున్న పెదవులు.

రైలు చక్రాల ధ్వని.

దూరం నుంచి దగ్గరగా.

ఇంకా యింకా దగ్గరగా.

భయం భయంగా.

సీతాలు కళ్ళల్లో నీళ్ళు.

కాళ్ళల్లో చేతుల్లో వణుకు.

ఛీఛీ నడు. ముందుకు నడు అదిగో వచ్చేసింది. పడు రైలు పట్టాల మీద. గిరగిర తిరుగుతున్న చక్రాల కింద, పడుపడు - ఈ పాడుబతుకు మాసిపోతుంది.

ధైర్యం తెచ్చుకుని, కళ్ళు మూసుకొని సీతాలు రైలు కింద పడబోయింది.

కాని స్టేబుల్ చేతిలోని టార్చ్ లైట్ సీతాలు మీద, సీతాలు దగ్గరికి కానిస్టేబుల్ పరుగు. కానిస్టేబుల్ చేయి సీతాల్ని వెనక్కు లాగేసింది బలంగా.

"వదులు, నన్నొదులు. నీకు పున్నెం వుంటాదొదులు. నిన్నే. వదులొదులు."

"చాల్చాల్లే. నీలాంటి వాళ్ళని చాలా మందిని చూశాను. నడు సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ కి. ఆత్మహత్య చేసుకోవడం నేరం అని తెలీదూ?"

"బాబోయ్. నేన్రాను. నీకు దణ్ణం పెడతాను. వొదిలేసెయ్".

"నీ ఏడ్పుకేంలే స్టేషన్ కి పద. అక్కడ ఏడవ్వొచ్చు."

సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్. తలమీద సుత్తితో కొట్టినట్టు పదకొండు గంటలు కొట్టి గడియారం. మౌనంగా వూరుకొంది.

సెక్యూరిటీ చిరాగ్గాలేచి, సీతాల్నీ కుర్ర కానిస్టేబుల్నీ చూసి "ఏం కేసూ, బ్రోతల్లా అగుపడ్డంలేదే" అన్నాడు.

కానిస్టేబుల్ విషయం చెప్పి, కలమూ పుస్తకమూ తీసుకున్నాడు.

"బుల్లీ, నీ పేరు చెప్పు?"

"సీతాలు"

"రైలు కింద ఎందుకు పడబోయావూ?"

"సచ్చిపోవడానికి?"

"నీ మొగుడు తాగొచ్చి కొట్టేడా?"

"నాకింకా మనువు కాలేదయ్యా?"

"మరెందుకు చావబోయావూ?"

"సుకంనేక".
"అమ్మబాబోయ్. సుఖమే!".

***

ఆ పట్నంలో పెద్దపెద్ద మేడలున్నాయి. రకరకాల కార్లున్నాయి. ఎన్నెన్నో షాపులున్నాయి. మరెన్నో కార్ఖానాలున్నాయి. ఇంకెన్నో సినిమా హాల్లున్నాయి. సుఖాల్లో తేలిపోయే మనుషులున్నారు. క్లబ్బుల్లో మందువుంది. కామం వుంది. లక్షాధికార్లున్నారు.

అదేపట్నంలో కుళ్ళిన శరీరంలా ఒక పేట వుంది. కేన్సర్ తినేసిన ఊపిరి తిత్తుల్లా కొన్ని గుడిసెలున్నాయి. చుడుం పొక్కుల్లా ఖాళీ లేకుండా దగ్గరదగ్గరగా.

సింహాద్రి కార్ఖానాలో కాలు పోగొట్టుకుని వచ్చిన రాత్రి వీరమ్మకి సీతాలు పుట్టింది. ఆ రోజున వీరమ్మ గుండె తరుక్కుపోయేలా ఏడ్చింది. ఆడపిల్ల పుట్టినందుక్కాదు, మొగుడి కాలు పోయినందుకు.

తర్వాత సింహాద్రినీ, సీతాల్నీ పోషించవలసిన భారం అంతా వీరమ్మ మీద పడింది. ఇంతకు ముందు నాలుగిళ్ళలో పన్చేసేదల్లా మరో రెండిళ్ళలో పనిచేయడానికి వొప్పుకుంది.

పస్తులతో రోజులు పదేళ్ళు గడిచాయి. సీతాలు ఒక తమ్ముడ్ని సంపాదించింది. వీరమ్మ పని చెయ్యడానికి ఊళ్ళోకి పోయేది. సీతాలు వంట చేసేది. అప్పుడే సీతాలుకి బియ్యం తినడం అలవాటయ్యింది.

చిన్న వయస్సులో పిల్లలకి చిరుతిండి కావాలనిపిస్తుంది. ఉన్నవాళ్ళ యిళ్ళల్లో అయితే కాజాలో, పకోడీలో పెడతారు. కానీ గంజినీళ్ళకే గతిలేని వాళ్ళు చిరుతిండి ఎలా తినగలరు?

సంవత్సరాలు దొర్లుతున్నా సీతాలు అవయవాలు ఎదగవల్సిన రీతిలో ఎదగలేదు. సీతాలుకి పదహారు సంవత్సరాలొచ్చాయి. సీతాలు తమ్ముడు పదమూడు సంవత్సరాల వయసుని సొంతం చేసుకున్నాడు. బియ్యం తింటూండడంవల్ల సీతాలు ముఖమూ, పెదవులూ పాలిపోయాయి. మనిషి ఎదగలేదు. పొట్ట మాత్రం పెరిగింది. కొద్దిగా గూను వచ్చింది.

సీతాలు రెండిళ్ళల్లో పనిచెయ్యసాగింది. సత్యనారాయణ ఇంట్లో పొద్దుటా, సాయం కాలం పనిచేసేది. గదులు వూడ్చడం. సత్యనారాయణ మూడేళ్ళ పిల్లకి స్నానం చేయించడం వంటి పనులు చేసేది. నీళ్ళు తోడేది. గిన్నెలు తోమేది.

సత్యనారాయణకు బస్సులున్నాయి. చిన్నకార్లున్నాయి. బ్యాంకులో రెండు లక్షల వరకూ నిల్వ వుంది. అతని భార్య ఒంటినిండా బంగారపు నగలున్నాయి. ఒకే ఒక ఆడపిల్ల వుంది. ఆ ఆడపిల్లకి మెల్లకన్ను వుంది. మెల్లకన్ను ఆడపిల్లకి అదృష్టమని వాళ్ళ బంధువులంతా అంటూ వుంటారు.