వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - అసతోమా సద్గమయ

[k3vv3]

"ఈ ఆకలి బతకనిస్తోందా?"

"అది మొగోళ్ళపని."

మొగాడనగానే నవ్వొచ్చింది.

"ఆకలికి మొగా... ఆడా ఉందా?"

ఒక మొగాడు ఎట్లాగో తంటాలుపడి కొట్టుబద్దలు కొట్టి 'ఇదిగో మిఠాయి' అంటే ఎంత బాగుండును! అనుకుంది.

కొట్టుపక్క ఏదో నీడ కదిలింది. గుండెలు పట్టుజారినట్టనిపించింది. మనస్సు కూడదీసుకుని కొట్టుపక్క నక్కి కూచుంది.

రెండు నిమిషాలు నిశ్శబ్దం.

కొట్టు వెనక బల్ల ఊడలాగుతున్నట్టు వినబడి ప్రాణం కుదుటపడి మెల్లగా అక్కడికి మోకాళ్ళమీద పాకి తలయెత్తింది.

నీడ పారిపోయింది.

నీలాలు నాలుక కరుచుకుంది.

నోటి దగ్గర కూడు జారిపోయిందని విచారించింది.

నిటార్గా నించుని చూడగా వెనకతట్టు ఒక బల్ల సగం ఊడి ఉందిగాని ఒక మేకు పట్టుమాత్రం ఎక్కువగా ఉంది.

బలంకొద్దీ బల్లను గుంజి లాగింది. కదల్లేదు. ఒక కాలితో అడుగుభాగం తన్నిపెట్టి చెక్క పెకలించింది. బల్ల చప్పున ఊడి నీలాలు తూలి వెనక్కు పడిపోయింది. నీడ రెండు చేతులూ చాపి పట్టుకొని నించోబెట్టింది. చెమటపట్టిన చల్లని వెన్నుమీద వెచ్చని చేతులు బిగువుగా అనుకునేసరికి ఆ స్పర్శతో ఒక విశ్వ రహస్యం అర్ధమైపోయినట్టు తోచింది ఇద్దరికీ.

నీరసంతో అంతవరకూ చురుకుగా కదలలేని రెండుచేతులూ కొత్తగా చిగిర్చినట్టు పనిచేస్తున్నాయి.

నీడ నెమ్మదిగా లోపలికి దూరి చీకట్లో వెదకి ఒక వేరుశెనగ నూనె మిఠాయి జంగిడి పట్టుకుంది.

నీలాలు సాయంచేసి ఇవతలికి లాగింది.

కొన్ని లోపలికి జారిపోయిన జంగిడితో కొన్ని వచ్చాయి.

నీలాలు జంగిడితో కలిపి తినేసేటంత ఆకలితో ఉంది.

నీడకు ఇద్దర్నీ కలిపి తిందామని ఉంది.

"కూకో, తినేసేపోదం. మళ్ళా మోతెందుకు?"

"సాల్లే. ఎవరన్నా సూత్తే పక్కలిరుగుతాయి"

ఈ రోజు వొరసే ఇల్లా ఉంది"

"మొగసన్నాసికి ఇంత పిరికైతే... ఇక ఆడోళ్ళ కంతా కూడే..."

"ఆసి... నీవంటే... నీలి! కనిపెట్టేశావ్"

"ఓరి నీవంట్రా! పోల్చేశావు!"

"నడూ... నాన్నక..."

ఇటూ అటూ చూసి నీలాలు కర్ర పళ్ళెం చేతిలోపెట్టింది.

"తూరుపెంపుపాకకాడ ఎవరూ నేరు. అక్కడికి పోదాం" నడుస్తున్నాడు.

పక్క దుకాణం బడ్డీమీద మనిషి కదిలినట్టయింది కుక్క బొంయిమంది.

సన్నాసి చెంగున మురుక్కాలువ దాటి పరిగెత్తబోయాడు.

కాలుజారి మిఠాయి జంగిడి కాలువలో పడిపోయింది. ఇద్దరూ పరుగెత్తి తూరుపువైపు సంతపాకల దగ్గరికి రోజుకుంటూ చేరారు.

మెల్లగా మొగవాడు అరుగెక్కి నిరాశగా ఒకమూల ఇరికి కూచున్నాడు.

నీలాలు వెళ్ళి దగ్గరగా కూచుంది.

ఏమి మాటాడాలో ఇద్దరికీ తెలియలేదు.

సన్నాసి నీరసంగా తలగడ్డ నేలమీద పరిచి ఒరుగుతూ అన్నాడు. "ఒట్టి అలుపు మిగిలింది..."

నీ కర్మ"

అద్వైతసారం ఒంటిబట్టిన వేదాంతిలా నీలాలు వెటకారంగా నవ్వి వాడి భుజం మీద కొట్టింది. నీలాలు కళ్ళు ఆ కటికి చీకట్లో తెల్లనిప్పుల్లా మెరిశాయి.

"ఈ యేల కింతే పెట్టిపుట్టాం"

'ఉపనిషన్మధు' వొలికినచోట పుట్టినవాడు పలికాడు.

కాని వేదాంతికి కడుపు మండుతోంది. కన్నులు ఎంత నులిమినా మూతపడడంలేదు.

"మిఠాయిపోయి ఎర్రి యేదాంతం మిగిలిందిరా మనికి..." అని మరింత దగ్గిరగా జరిగి, దాచిన ఒక్క మిఠాయి ఉండ రెండుముక్కలు చేసి ఒకటి వాడిచేతిలో పెట్టి తనొకటి తిని కూచుంది.

చిటపట చినుకులు ప్రారంభించి టీన్ రేకు దారుణంగా ధ్వనిచేస్తోంది.

చలిగాలి రివ్వున కొట్టింది.