నేను చదివిన కథలు - దొంగ మొగుడు

[k3vv3]

గది

రచన: ఎం. కె. కుమార్


ఆ గది లోపల అడుగుపెట్టిన వెంటనే వారికి ఒక వింత శూన్యత చుట్టుకొచ్చింది. 



అది చీకటి కాదు, అది వెలుతురు లేకపోవడం కాదు. 



అది ఊపిరిలో తేమలా, గుండెలో చిన్న దడలా ఉండేది. 



గది పెద్దగా లేదు. నాలుగు గోడలు. ఒక పాత టేబుల్. 



చప్పుడ్లేని పెద్ద అద్దం. ముడుచుకు పడుకున్న మంచం. 



మంచంపైన రెండు మడిచిన దుప్పట్లు. 



ఇవి అన్నీ నిశ్శబ్దంగా ఒకటి కొకటి చూస్తున్నట్టు కనిపించాయి. 



దీపం వెలుగుతో ఆ గదిలోని వస్తువులకి సొంపైన నీడలు ఏర్పడ్డాయి. 



టేబుల్ పైన కొన్ని పాత పుస్తకాలు ఉన్నాయి. 



వాటిపై దుమ్ము పేరుకుంది. అద్దం మాత్రం అసహజంగా శుభ్రంగా ఉంది. 



మేఘన నెమ్మదిగా మెట్టుపైన కూర్చుంది. "ఇక్కడ చలిగా ఉంది, నాన్నా, " అంది. 



హరి తల ఊపుతూ "ఇది తేమ కాదు. ఇది తలపు. 



ఇది గది. ఆత్మనెంతవరకు మనల్ని అంగీకరించిందో తెలియని స్పర్శ. "



దీపాన్ని మంచం పక్కన పెట్టాడు. 



గదిలో వాతావరణం నెమ్మదిగా మారుతున్నట్టు అనిపించింది. 



చిరు గాలివీచినట్టుగా పాత తలుపు చప్పుడిచ్చింది. 



మేఘన ఒంటి చుట్టూ దుప్పటి చుట్టుకుని నిద్రపోవాలని యత్నించింది. 



కానీ ఆమెకి మెలకువే ఎక్కువ. ఆమె కళ్ళు నిద్రకు అనుమతించలేదు. 



గడియారము 10. 30 చూపించింది. 



గది మౌనం లోపల మృదువుగా మెలికలు తిరిగింది. 



అప్పుడప్పుడు చప్పుడు లేదని అనిపించే ఈ మౌనం.. 



గుండెల్లో గుట్టు చప్పుడు లాగ విసిరివేస్తూ ఉంది. 



“నాన్నా..” మేఘన పిలిచింది. 



“ఏమ్మా?” హరి మెల్లగా. 



“నిజంగా మీరు నమ్ముతున్నారా? ఆమె ఆత్మ ఇక్కడే ఉందని?”



హరి చిరు నవ్వుతో అన్నాడు. 



“నాకు నమ్మకం ఉండకపోతే.. నేను ఇక్కడ ఉండేవాడిని కాదు. 



కానీ నన్ను ఈ గది ఏదో విచారంగా ఆహ్వానించిందిలే.. అది నిజం. ”



మేఘన తల వంచింది. 



“నాకు ఇంకా ఏం జరుగుతుందో అర్థం కావడం లేదు. కానీ ఇక్కడ ఉండటం.. భయంగా ఉంది. 



గమనించారా నాన్నా? ఈ గది శ్వాస తీసుకుంటున్నట్టు అనిపిస్తోంది. ”



హరి చిన్నగా నవ్వాడు. "ఒక్కో గదికి జీవితం ఉంటుంది. 



మనం ఆ జీవితం గురించి ఎప్పుడూ ఆలోచించం. 



కానీ కొన్ని గదులు.. ఎవరో మిగిలిపోయిన వాళ్ల క్షణాలతో బ్రతుకుతుంటాయి. "



గడియారము 11. 15. 



దీపం కొబ్బరి నూనె వాసన రేగింది. 



వెలుగు తక్కువయింది. 



ఆ వెలుతురే ఇప్పుడు గదిలో వెండి నీడలు తయారుచేస్తోంది. 



ఆ నీడల్లో ఒక నిశ్శబ్ద సంభాషణ సాగుతోంది. 



మేఘన గమనించింది. 



అద్దంలో తమ ప్రతిబింబాలు తేలికగా కంపించాయి. కానీ ఒక క్షణం ఆమెకి అద్దంలో తానే కాకుండా ఇంకొక ఆకృతి కనపడినట్టు అనిపించింది. 



నిశ్శబ్దంగా చేతిని అద్దం వైపు చూపించింది. 



“నాన్నా.. ఆ అద్దంలో..”



హరి అద్దాన్ని చూశాడు. 



కేవలం ఆ ఇద్దరి ప్రతిబింబాలే. 



కానీ మేఘన చూపులో పట్టు ఉండటంతో, హరి అద్దం ముందు నెమ్మదిగా నడిచాడు. 



మల్లె తీగలా చేతిని అద్దం మీద నెమ్మదిగా ఉంచాడు. 



చల్లదనం, తేమ, కొన్ని తపించే అణువులు.. 



ఇవన్నీ ఆ అద్దం లోపల దాగినట్టు అనిపించాయి. 



“ఇది ఆమె చూసిన అద్దం, ” హరి అన్నాడు. 



“ఇది ఆమె చివరి ప్రతిబింబాన్ని మోస్తున్న అద్దం. 



కొన్నిసార్లు ప్రతిబింబం దాగిపోతుంది కానీ చచ్చిపోదు. ”



గడియారము 11. 45. 



మేఘన ఒళ్ళు దగ్గరకి కూర్చుంది. “నిద్ర రావడం లేదు నాన్నా, ” అంది నిస్సత్తువగా. 



“నిద్రిస్తే నువ్వు మళ్ళీ కలలలో ఆమెని చూస్తావేమో.