నేను చదివిన కథలు - దొంగ మొగుడు

[k3vv3]

 
రెండు కళ్లూ ఆమాంబాపతు చేసుకుని చూసింది- “డాక్టరుగా నేనెక్కడుండాలో అక్కడే ఉన్నాను. ఇప్పుడు మీగురించి చెప్పం డి. ఇక్కడ మీరేం చేస్తున్నారు? ” 



అతడు క్షణంపా టు మిటకరిస్తూ చూసాడు. తనకు బాగా గుర్తు- ఆంటన్ చెకోవ్ ఒక చిరు కథ వ్రాసాడు- దాని పేరు- ‘ఎ లేడీ విత్ ది డాగ్‘. ఇటు వంటి స్త్రీని గాని చెకోవ్ చూసుంటే- మరొక విధంగా పేరు పెట్టి ఉండేవాడు- ‘ఎ లేడీ విత్ ది షార్ప్ టంగ్‘ అని. 



కాసేపటికి నిబ్బరం తెచ్చుకుని వచ్చిన విషయం చెప్పి- యథాలాపంగా అడిగాడు- “మీరు డాక్టరుగా ఇక్కడ ఉద్యోగం చేస్తున్నారన్నమాట! ” 



సూర్యప్రభ అప్పుడు కూడా నిదానంగా బదులివ్వడానికి ప్రయత్నించలేదు. అసలు నిదానంతో మాట్లాడ టమే ఆమెకు చేతకాదేమో-- అత్తపైన కోపం దుత్తపైన చూపించినట్లు మరొక షార్ప్ రిప్లయ్- “కాదు ముమ్మాటికీ కాదు. ఈ క్లీనిక్ నాది. అన్నిటికీ నేనే ఇన్చార్జీని. ఇంకేమైనా అడగాలా?“



ఈసారి కృష్ణమూర్తికి రియాక్ట్ కావాలని మనసు బుసలు కొట్టింది. టిట్ ఫర్ టేట్ లా-- “ఐసీ! ” అంటూ గిరుక్కున వెనక్కి తిరిగాడు. 



“ఆగండి! ” 



ఆగకూడదనుకుంటూనే ఆగాడతడు. అది అభ్యర్థన కాదు- ఆదేశం. తనకేమాత్రం నచ్చని అంశం- 
”ఇంత దూరం వచ్చారు. నాతో కలసి ఒక కప్పు కాఫీ తీసుకుని వెళ్ళండి” 



ఇదే తగిన తరుణం రియాక్ట్ కావడానికి. చప్పున బదులిచ్చాడు- “నాకిప్పుడు వీలుపడదు. కాని మీరు నాకొక సహాయం చేయగలరు” 



ఏమిటన్నట్టు కళ్ళెత్తి చూసింది సూర్యప్రభ-



 “రూమ్ నెంబర్ త్రీలో నాతో బాటు రిటైర్ ఐన నా కోలీగ్ అడ్మిట్ అయాడు. పేరు సచ్చిదానందం. మీకు వీలు చిక్కినప్పుడల్లా చూసొస్తే నాకు సంతోషంగా ఉంటుంది” 
మాటల మధ్య సారీలు థేంక్సులూ రాకుండా జాగ్రత్త పడుతూ అన్నాడతడు. ఆమె తలూపింది. కాని ఏ కళన ఉందో మరి- అతడితో బాటు హాలు గడప వరకూ వచ్చి సాగనంపింది. ఆ ఒక్క స్నేహ పూర్వక చర్యతో అతడిలో అంతవరకూ బుసలు కొట్టిన ఆవేశం చప్పున చల్లబడిపోయింది. మళ్లీ అటివంటిదే జరిగింది. మరునాడు కూడా అదే ప్రసన్నమైన కళనుందేమో మరి— ఉదయం తను పాల సంచీలకోసం బయల్దేరుతున్నప్పుడు పలకరించిందామె- 



“ గుడ్ మోర్నింగ్ మిస్టర్ మూర్తీ! ”అని. 



అతడికి తెలియకుండానే మనసుని చల్లటి ఉదయకాలపు సమీరంలా సోకింది. తను నిజంగానే అల్పసంతోషే! ఇందులో సందేహం లేదు. అతడు కూడా మన:పూర్వకంగా శుభోదయం చెప్పి ముందుకు కదలబోయాడు. 



ఆమె మళ్లీ ఆపింది. ”మీరు కాఫి చేసుకోవడానికేగా పాల సంచీల కోసం వెళ్తు న్నారు! రండి! ఈ పూట నాతో తీసుకుందురు గాని— తరవాత తీరిగ్గా తాగడానికి మీకు కొంచెం ఫ్లాస్కులో కూడా పోసిస్తాను” 



అతడికేమనాలో తోచలేదు. స్త్రీల చిత్తములు చిత్రాతి చిత్రంగానే ఉంటాయి మరి— సర్దుకు పోవాలి మరి. ఎంతైనా ఎదురింటి నైబరేగా— అతడు లోపలకు వెళ్లి కూర్చోగానే చేతికి కాఫీ కప్పు అందించింది. అందిస్తూ అడిగింది- “ఈరోజు మా ఇంటి ముంగిట ముగ్గు చూసారా? ”



అతడు యేమాత్రమూ ఎదురు చూడని క్వరీ— లోలోన దగ్గరితనానికి దారితీసే ప్రశ్న. జవాబివ్వక తప్పు తుందా! ”ఇంత బిజీ షెడ్యూలో రద్దీగా ఉంటూ ముగ్గులు వేయడమంటే మాటలు కాదు. మీరు మా శారదలా ముగ్గులు బాగా వేస్తారు“



ఆమెవరు అన్న ట్టు చూసిందామె. 



“పైలోకాలు చేరుకున్న మా ఆవిడ. కుదురుగా వేసిన ముగ్గులు చూస్తుంటే నాకనిపిస్తుంటుంది- వాళ్ళ మనసులు అందరిలా కాకుండా చాలా కుదురుగా ఉంటాయని. “



ఆమె తలను సన్నగా విదిలించి అంది- “మీకు గాని పగలు తోచకుండా ఉంటే మీకోక పని చెప్పాలనుకుంటున్నాను”



అదీ సంగతి! కోడి పుంజు జుత్తు ఊరకే ఆడుతుందా! ”చెప్పండి డాక్టర్“ అని అడిగాడతను. 
ఆమె విషయాని కి వచ్చింది- ”మా క్లీనిక్కులో హెల్ప్ లైను ఉంది. అందులో మీరు చేరితే బాగుంటుంది. ఏమంటారు? ”



అతడు కొన్ని క్షణాలు ఊరకుండిపోయాడు. వ్యక్తిగతంగా తనకు నచ్చే అంశమే యిది. మరి హెల్ఫ్ లైనులో తనేమి చేయాలో! “వారానికి రెండు రోజులు మీ క్లీనిక్ హెల్ప్ లైనుకి హాజరు కాగలను. అదీను మధ్యాహ్నం వరకు— ఎందుకంటే నాకు బైట తినే అలవాటు లేదు. నేనే వంట చేసుకోవాలి. అంతేకాదు. నేను మాజీ ప్రభుత్యోద్యోగిని- నాకు ఇవన్నీ కొంచెం కొత్త- ప్రాథమిక ట్రైనింగు కావాలి"



దానికామె నవ్వుతూ తలూపి లేచింది. అన్న మాట ప్రకారం ఫ్లాస్కులో టీ పోసి అందిచ్చింది. థేంక్స్- అంటూ బైటకి కదిలాడు. మండు వేసవి మధ్యలో వాన జల్లు కురిసినంత హాయిగా తేటగా ఉందతనకి. 



 ఒక రోజు అనుకోకుండా ఒకటి జరిగిపోయింది. సనత్ నగరులో బస్సు దిగుతున్నప్పుడు భోరున కురిసిన అకాల వర్షంలో తడిసి ముద్టయాడు కృష్ణమూర్తి. దానితో జలుపు పట్టి టెంపరేచర్ కూడా పెరిగింది. జలుబంటే ఏడు రోజుల ఇబ్బందుల పండగేగా! క్రోసిన్ మాత్రలు మింగుతున్నా మెరుగు కనిపించక పోవడంతో అతడు పూర్తిగా బెడ్ రేస్ట్ తీసుకోవడానికి తీర్మానించాడు. సరిగ్గా అదే సమయాన డోర్ బెల్ రింగవడం వినిపించింది. తలుపు తీస్తే ఎదురుగా డాక్టర్ సూర్యప్రభ! 
గడ్డం కూడా గీచుకోకుండా ఉండటాన ఆమె కళ్ళకు తను మరీ నీరసంగా కనిపించాడు.



వైద్యురాలు కదూ-- అంతా తనే అయి గోడనున్న తాళం చెవి అందుకుని తలుపుకి తాళం వేసి అతణ్ణి తన ఇంటికి తీసుకువెళ్లింది. ఇరుగు పొరుగున ఎవరో ఒక డాక్టరమ్మ ఉండటం దేనికైనా మంచిదే—