అమ్మమ్మ కథలు - "అమ్మమ్మ వ్యధ "

[k3vv3]

ఏ అమ్మమ్మకో, నాన్నమ్మకో ఉంటుంది తప్ప, ఈ ఆడ ఉద్యోగస్తులకూ, ఇంకా పిల్లల చుట్టూ పని చేసే వాళ్ళకో ఉండదు అంటున్నాను!!!..." అని ఒక కొడుకు వృద్ధి వెనుక తండ్రి బాధ్యత ఎలా నిర్వర్తించాలో?? అని అల్లుడుకి సున్నితంగా చెప్పింది.
తల్లి మాటలు వాస్తవాలు తెలుపుతూ, తన భర్త మనసులో మార్పు తీసుకువస్తున్నాయని జానకికి అర్థం అయ్యింది.. తను కూడా అమ్మకి వత్తాసు పలకాలని "ఒక ఆడపిల్లకి మొదటి గురువు అమ్మే. అమ్మే అన్నీ చెప్పాలి... తాను ముందుగానే సమాజపు పోకడల మధ్య నలిగి వుంటుంది. ఆ దుస్థితి మరో ఆడపిల్ల పడకూడదు అంటే అమ్మే ఖచ్చితంగా తన అనుభవాలు ఉదాహరణలుగా చెపుతూ తన బిడ్డకి సమాజాన్ని మరో కోణం వైపు చూపించాలి, ఎదుర్కొనే ధైర్యాన్ని నింపాలి. ఆడపిల్ల మంచి గురించి చెప్పటానికి తల్లికి ఉన్నంత స్వేచ్ఛ తండ్రికి కూడా ఉండదు. సొంత తండ్రికి కూడా కూతురి దగ్గర కొన్ని పరిమితులు ఉంటాయి.... అలాంటిది!! చిన్న వయసులోనే పిల్లల్ని హాస్టల్లో పెంచాలి అనుకోవడం మంచి నిర్ణయం కాదేమో!! " అని తన ముందు ఆడుకుంటున్న కూతుర్ని వడిలోకి తీసుకుంటూ చాలా దృఢంగా చెప్పింది.
 
అత్త గారికి భార్య తోడవడంతో రామ్మూర్తి ఆలోచనలో పడ్డాడు. 'ఇప్పటి వరకూ ఎప్పుడూ, నా నిర్ణయానికి ఎదురు చెప్పని జానకీ కూడా నా నిర్ణయం మార్చుకుంటే బావుంటుందన్న చూపుతో నన్ను చూస్తూ మాట్లాడుతుందంటే!! బహుశా నేను తీసుకున్న నిర్ణయం మంచిది కాదేమో??' అని మనసులో అనుకుని మౌనంగా కూర్చున్నాడు.
రామ్మూర్తి మనఃస్థితి గమనించిన రత్నమాల "చిన్న వయసులోనే పిల్లలకి ఏదయినా చెపితే బుర్రలోకి ఎక్కుతుంది, ఒక్కసారి యవ్వనంలో పడ్డారా!! మన మాటలు వాళ్ళ చెవి దగ్గరకు కూడా వెళ్లవు, ఇంకా చెప్పాలీ అంటే, ఆ మాటలు వెగటుగా, పాతరకపు మాటలులాగా ఉంటాయి. కాబట్టి పిల్లలకి ఆ వయసులోనే మంచి మంచి విషయాలు చెప్పాలి, అప్పుడే అవి బుర్రకి ఎక్కుతాయి. అమ్మ ప్రేమ, తండ్రి బాధ్యత తెలిసినప్పుడే తప్పు చెయ్యడానికి పిల్లలు ఆలోచిస్తారు. ఆ ఆలోచనే వాళ్లలో తప్పు చెయ్యాలి అనే భావం పోయేలా చేస్తుంది. పిల్లల మీద తల్లిదండ్రులు వత్తిడి ఉన్నంత వరకు వాళ్ళకి ఉతీర్ణత అవటమే కావాలి అని అనుకుంటారు తప్ప మరో ఆలోచన ఉండదు. అందుకే పిల్లలని దగ్గరకు తీసుకుని మనసారా చెప్పాలి" అని అంది.
 
రామ్మూర్తి రత్నమాల మాటలని సంగ్రహంగా ఆలోచిస్తూ మరో మాట మాట్లాడకుండా అలానే తన మౌనాన్ని కొనసాగించాడు. ఒక్కసారిగా అతను, "మరి పిల్లలు ఇంట్లో ఉంటే మొండితనం, పొగరు ఇంకా బద్దకం పెరగదు అంటారా!!" అని అనుమానంగా అడిగాడు.
"పెరగదు అని నేననండీ!!,, ఖచ్చితంగా పెరుగుతుంది., కాబట్టి, తల్లిదండ్రులు పిల్లలతో ఇంట్లో అన్ని పనులు చేయించాలి.., వాళ్ళ శక్తి మేరకు. వాళ్ళకి ప్రేమ పంచాలి తప్ప గారాబం చెయ్యకూడదు. ఇంట్లో, 'ఛీ!! నేను చేయను' అనే పని నుండి, మీరు ఉండండి! నేను చేస్తాను!!' అని పిల్లలు అనే విధంగా పెంచాలి. అప్పుడే వాళ్ళలో మీరు అన్న ఆ లక్షణాలు దరి చేరకుండా ఉంటాయి... ఇప్పటి వరకూ నేను చెప్పినవన్నీ మీరు చెయ్యాలి అంటే పిల్లలు ఇంట్లోనే ఉండి చదువుకోవాలి.... అప్పుడే ఇవన్నీ నూటికి నూరు శాతం సాధ్యపడతాయి" అని చెప్పి, ఒక పెద్ద నిటూర్పు విడిచింది రత్నమాల.
 
ఇన్ని చెప్పినా భర్త నిర్ణయంలో మార్పు రాలేదు అనుకుని ఇంక చేసేదేం లేక "అమ్మా!! నేను తినడానికి అన్నీ సిద్ధం చెస్తాను. నువ్వు ఆయన వస్తే తినేసి పడుకుందాము.." అని నిరాశగా వంట గది వైపు అడుగులు వేసింది.
రత్నమాల పైకి లేస్తుంటే కరవాణి మోగింది, ఎవరిది అని చూస్తే అల్లుడిది.. దాంట్లో పేరు 'మావయ్య' అని ఉంది.
అప్పటికే తన మనసు మార్చుకున్న రామ్మూర్తి కరవాణి చేతిలోకి తీసుకుని, "హా మావయ్య గారు!! చెప్పండీ!!...."
అన్నాడు.
 
జానకి తండ్రి పరంధామయ్య , "ఎలా ఉన్నారండీ!! మీరు, అమ్మాయి, మనవరాలు క్షేమమేనా!! అని పరామర్శించి, "విషయం ఏంటంటే, అదేనండి!! రేపు మీ అత్తగారు తిరిగి ఇక్కడికి వస్తుంది కదా!! వచ్చేటప్పుడు మర్చిపోకుండా తనని పిల్లాడివి నూలు దుస్తులు, మెత్తగా ఉండేలా తీసుకురమ్మని చెప్పండి.., అలాగే, వేసవికాలం సెలవులు ఎప్పుడు అవుతాయో చెప్పితే, ఓ వారం రోజుల ముందు చంటోడ్ని ఇంట్లో దింపుతాను.. ఇప్పటికే జానకి, 'పిల్లాడు ఇంటి దగ్గర లేడని బెంగగా ఉంది నాన్నా!! పంపించండి వాడిని, మీరు దింపిన వెంటనే హాస్టల్లో వేస్తారు ఆయన.., అప్పుడు బెంగ మరీ ఎక్కువ అవుతుంది' అంటుంది.., కనీసం ఆ వారం రోజులు అయినా పిల్లాడు జానకి దగ్గర ఉంటే బాగుంటుందని నా తాపత్రయం..." అని అన్నాడు..
 
రాము మనస్ఫూర్తిగా నవ్వుతూ, "అయ్యో మావయ్య గారు!! మీరు చేసినా నేను చేసినా వాడి మంచి కోసమే కదా!! నేను లోకం తీరు బట్టి అలా ఆలోచించాను అంతే!, వాడి భవిష్యత్ రాష్ట్రం మారితే బావుంటుంది అని ఆలోచించాను తప్ప, నేను తీసుకున్న నిర్ణయం వెనుక చెడును ఆలోచించలేక పోయాను. ఆ చివరి వారం కూడా పిల్లాడు మీతో పాటే ఉంటాడు.., అంతగా జానకీకి చూడాలనిపిస్తే, వీలుంటే ముగ్గురం రేపే అక్కడే వస్తాము.. కుశగాడిని ఇప్పుడు చదువుతున్న బడిలోనే కొనసాగిద్దాము.." అని తన మాటలు విని ఆగి, చూస్తున్న జానకి వంక చూస్తూ కరవాణి పెట్టేశాడు.
భర్తను చూస్తూ, అతను తండ్రితో మాట్లాడిన మాటలు విన్న జానకి, పరుగున వెనక్కి వచ్చి తల్లిని హత్తుకుని, కృతజ్ఞతగా ఆమె చెయ్యి పట్టుకుని, ఆనంద బాష్పాలతో ముద్దుల వర్షం కురిపించింది..
 
*********శుభం*********