నేను చదివిన కథలు - దొంగ మొగుడు

[k3vv3]

ఈ సంభాషణ తనకి జీవితాంతం మర్చిపోలేని ఎన్నో మంచి అనుభూతుల్ని ఇస్తుందని అప్పుడు తెలియలేదు జాగృతికి .   



తరువాత హిమాని వచ్చి అడిగింది "అంకుల్ ఫోన్ చేసారా?" అని. 



" ఏ అంకుల్?" అంది జాగృతి .



"నీ పాట విని, నువ్వు సెలెక్టెడ్ అన్నారు. ఆ అంకుల్. కృష్ణన్ జి" అని నవ్వుతూ చెప్పింది హిమాని .



"ఓహ్. అంకుల్ అంటే నువ్వు పేయింగ్ గెస్ట్ గా వున్న ఇంట్లో అతనా? ఉదయం ఫోన్ వచ్చింది. ఒక పాటని ఈల చేసి ఆ పాట ఎదో చెప్పు అని టెస్ట్ చేసారు " అంది జాగృతి. 



హిమాని నవ్వుతూ "అవును. ఆయనకి సంగీతం అంటే చాలా ఇష్టం. చాలా మంచి వాళ్ళు. నువ్వు అక్కడ చాలా హ్యాపీగా ఉండచ్చు".



 "మరి నువ్వు?". 



" నేను, అవినాష్ పెళ్లి చేసుకోబోతున్నాం. పెళ్లి తరువాత నేను తను వున్న చోటికి వెళ్లిపోతాను" అంది సంతోషంగా హిమాని. 



"ఎవరు? మన కోలిగ్ అవినాష్ నా ?" ఆశ్చర్యంగా అడిగింది జాగృతి. అవునంది  హిమాని.



"నిజమా. హే. కంగ్రాట్స్. ఐ ఆమ్ సో హ్యాపీ ఫర్ యూ" అంటూ ఆనందంతో హత్తుకుంది  హిమానిని.



హిమాని పెళ్లి అయ్యి అవినాష్ ఇంటికి వెళ్ళింది.  హాస్టల్ నుండి అంకుల్ వాళ్ల ఇంటికి మకాం మార్చింది జాగృతి . కృష్ణన్ గారు , సుమతి గారు , కృష్ణన్ గారి అమ్మగారు వున్నారు. వాళ్ళ అమ్మాయి యూఎస్ లో MS చేస్తోంది. అందరూ చాలా మంచి వాళ్ళు, బాగా చదువుకున్న వాళ్ళు, సింపుల్ మనుషులు. ఇల్లు కూడా చాలా సింపుల్ గా ఉంది. ఎక్కువ వస్తువులు లేవు ఇంట్లో కానీ కావాల్సినవి అన్ని వున్నాయి. ఒక రూమ్ ఇచ్చారు జాగృతికి. చాలా స్పేషియస్ గా ఉంది ఆ రూమ్. రూమ్ లోంచి బయటకి చూస్తే చాలా చెట్లు. ఇది హాస్టల్ కాదు, పేయింగ్ గెస్ట్ అకామడేషన్ కాదు. కృష్ణన్ గారి ఇంట్లో వాళ్ళ కూతురులా వుండే అవకాశం. జాగృతి ఆనందానికి హద్దులు లేవు. 



కృష్ణన్ గారి వాళ్ళ మాట తీరు, పద్దతి చాలా నచ్చాయి జాగృతికి . జాగృతి కూడా చాలా నచ్చింది వాళ్ళకి. జాగృతిని తన ఇంట్లో ఏ పేరుతో పిలుస్తారో అడిగి ఆ పేరుతోనే పిలిచేవారు వాళ్ళు. జాగృతి కూడ వాళ్ళని అంకుల్, ఆంటీ, పాటి అని పిలిచేది. హిందీ లో, ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడేవాళ్ళు. జాగృతి కి  తమిళ్ సరిగ్గా రాకపోవడంతో తనని ఏడిపించడానికి అప్పుడప్పుడు తమిళ్ లో మాట్లాడి ఆటపట్టిస్తూ ఉండేవారు కృష్ణన్ గారు. అలాగే నేర్పేవాళ్ళు కూడా. సరదాగా ముద్దపప్పు అని, కుట్టి అని పిలిచే వాళ్ళు. వాళ్లతో ఉంటే సొంతవాళ్లతో ఉన్నట్టుగా వుంది జాగృతి కి. కొన్ని రోజుల్లోనే వాళ్ళ ఇంట్లో అమ్మాయిలా అయిపొయింది జాగృతి.



ఉదయాన్నే పక్షుల కిలకిలరావాలతో,సుమతి గారు పెట్టే మంచి కాఫీ వాసనతో, కృష్ణన్ గారు పెట్టే కర్నాటిక్ సంగీతం వింటూ లేచేది జాగృతి . వేడి వేడి కాఫీ చేతికి తెచ్చి ఇచ్చేవారు సుమతిగారు. ఆఫీస్ కి లేట్ అయిపోతూ ఉంటే టిఫిన్ నోట్లో పెట్టేవారు కృష్ణన్ గారు. సుమతిగారికి  రోజు సాయంత్రం గుడికి వెళ్లే అలవాటు. జాగృతి కూడా ఆఫీస్ నుండి తొందరగా వచ్చిన రోజుల్లో సుమతిగారి తో పాటు గుడికి వెళ్ళేది. ఇద్దరూ కలిసి షాపింగ్ కి వెళ్ళేవాళ్ళు. ఇంట్లో TV లేదు. సరదాగా కూర్చుని అందరూ మాట్లాడుకునేవారు. రాత్రిపూట పాత హిందీ పాటలు వినేవాళ్ళు . ఆ పాటల్లో సంగీతం, సాహిత్యం గురించి మాట్లాడుకునే వాళ్ళు .
చాలా ప్రశాంతంగా అనిపించేది జాగృతికి.    



ఇంటికి చుట్టాలు వచ్చినప్పుడు జాగృతిని " మా పెద్ద అమ్మాయి" అని పరిచయం చేసేవాళ్ళు కృష్ణన్ గారు, సుమతి గారు. వాళ్ళ చుట్టాలు కూడా నవ్వుతూ " నీ గురించి విన్నాం. మేము కూడా నీకు చుట్టాలమే." అనేవారు. కృష్ణన్ గారు, సుమతి గారు జాగృతిని కూడా తీసుకుని వెళ్లేవాళ్ళు వాళ్ల చుట్టాల ఇళ్ళకి, ఫ్రెండ్స్ ఇళ్ళకి వెళ్ళినప్పుడు. జాగృతికి అందరి ఇళ్ళు, వాళ్ళ పద్ధతులు,మాట తీర్లు చాలా నచ్చాయి. అందరూ చదువుకున్నవాళ్ళు, సంస్కారవంతులు. అందరి ఇళ్లలోనూ సంగీత, సాహిత్యాల గురించి,పెయింటింగ్ గురించి చర్చలు జరిగేవి. ఇళ్ళు అంటే ఇలా ఉండాలి, మనుషులు ఇలా ఉండాలి అనుకుంది. 



వీళ్ళని పరిచయం చేసిన తన ఫ్రెండ్ హిమానికి ఎన్నో సార్లు  థాంక్స్ చెప్పింది జాగృతి. హిమని, జాగృతి ఇచ్చింది ఉండడానికి ఒక చోటుని కాదు. ఒక కుటుంబాన్ని.



నరకం నుండి స్వర్గానికి వచ్చినట్టు ఉంది జాగృతికి.



సమాప్తం.