నేటి బాంధవ్యాలు - ఆఖరిబాగం

[k3vv3]

"నాన్నా!.. నేను మీతో రాను. మీరు నాకు చేయాలనుకొనే సంబంధం నాకు ఇష్టం లేదు. బావంటే నాకు ప్రాణం. నా వివాహం నా బావతోనే జరుగుతుంది. దాన్ని నీవు.. నీ చుట్టూ వుండే ఈ కూలి గుంపు ఆపలేరు. మిస్టర్ ప్రజాపతీ!.. జాగ్రత్తగా విను. నేను మేజర్!.. నాకు నచ్చిన.. నాకు ఇష్టమైన వ్యక్తిని వివాహం చేసుకునే హక్కు నాకుంది. నా మనోభావాలను అర్థం చేసుకోలేని నీవు, నన్ను ఎలా శాసించగలవు? వీళ్ళంతా చెప్పిన మాటలు నీ చెవికి ఎక్కలేదు ఎక్కబోవు అని కూడా నాకు తెలుసు. 
అయ్యా!.. మీరంతా పెద్ద మనుషులా.. లేక రౌడీలా!.. నా మేనత్త కొడుకును.. నా బావను నేను పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకోవడం తప్పా! నేరమా!.. మరోసారి చెబుతున్నాను. నా పెళ్ళి జరుగబోయేది నా బావతోనే. మీ ఈ ప్రజాపతి చూచిన సంబంధంతో కాదు. నాకంటే మీరంతా పెద్దవారు నా నిర్ణయాన్ని చెప్పాను. గౌరవంగా మీ మీ ఇళ్ళకు వెళ్ళిపొండి. "



దీప్తి సాహసానికీ, ధైర్యానికీ హరికృష్ణ, లావణ్య, శివరామకృష్ణ, ఊర్మిళ, ఈశ్వర్ ఆశ్చర్యపోయారు. సంతోషించారు. 



ఎంతో ఆవేశంతో చెప్పుకొచ్చిన దీప్తి.. చివరిమాటలను ఎంతో వందనంగా చెప్పింది. వెనుతిరిగి ఇంటివైపుకు నడిచింది. 



వారంతా ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూచుకొన్నారు. వెనుతిరిగి మెల్లగా వెళ్ళిపోయారు. వెళుతున్న వారిని ఆశ్చర్యంతో చూస్తూ నిలబడ్డాడు ప్రజాపతి. 



"అన్నయ్యా!.. అందరూ వెళ్ళిపోయారు లోనికిరా!" ప్రీతిగా పిలిచింది లావణ్య. 



"హు!.. " బుసకొట్టి ప్రజాపతి వేగంగా తన ఇంటివైపుకు బయలుదేరాడు. అందరూ ఇంట్లోకి నడిచారు. 
హాల్లోకి రాగానే హరికృష్ణ.. 
"ఈశ్వర్!" పిలిచాడు. 



అందరూ హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచారు ప్రశ్నార్థకంగా. 
"ఏం నాన్నా!.. "



"మనం వెంటనే నెల్లూరికి బయలుదేరాలి!"



"ఎందుకండి!.. " ఆత్రంగా అడిగింది లావణ్య. 



"ఈశ్వర్‍కు, దీప్తికి రిజిష్టర్ మ్యారేజ్ జరిపించాలి". 



"రిజిష్టర్ మ్యారేజా!" ఆశ్చర్యంతో అడిగింది లావణ్య. 



"అవును లావణ్యా!"



"రిజిస్టర్ మ్యారేజ్ ఏమిట్రా.. లక్షణంగా పెళ్ళి జరిపించకుండా!" అడిగాడు శివరామకృష్ణ. 



"బావా!.. ప్రజాపతి ఎంతటి ఆవేశంతో వచ్చాడో.. వెళ్లాడో.. నీవూ చూచావుగా!.. పై ఎత్తుగా వాడు ఏం చేయబోతాడో మనకు తెలియదు. వీళ్ళిద్దరికీ రిజిష్టరు మ్యారేజ్ అయిపోయిందనుకో!.. వాడు గాని ఎవరు కానీ ఏమీ చేయలేరు. కానిచ్చి త్వరగా బయలుదేరండి" లావణ్య వైపు చూచి "లావణ్యా!.. నా.. " హరికృష్ణ ముగించకముందే.. 
"మీ అభిప్రాయం నాకు అర్థం అయిందండీ. అలాగే వెళదాం" అంది. 



ఈశ్వర్ సెల్ మ్రోగింది. 
"హలో!.. "



"బావా!.. గుడ్ మార్నింగ్. నేను రాత్రి నెల్లూరికి వచ్చాను. మీరు చెప్పినట్లుగా అన్ని ఏర్పాట్లు చేశాను. మీరు బయలుదేరారా!" అడిగాడు సీతాపతి. 



"ఈశ్వర్!.. ఫోన్‍లో ఎవరు?"



"అమ్మా!.. మన సీతాపతి. వివరంగా చెబుతాను. ఆఁ.. సీతా! మేము పదినిముషాల్లో బయలుదేరుతున్నాము. పదిన్నరకల్లా అక్కడికి వచ్చేస్తాం" చెప్పి తల్లి వైపుకు తిరిగి.. 
"అమ్మా!.. నాన్నా!.. మామయ్య ప్రస్తుత తత్వం నాకు తెలిసినందున.. నిన్న సీతాపతికి ఫోన్ చేసి నెల్లూరికి వచ్చి రిజిష్టార్‍తో మాట్లాడమన్నాను. ఆ పని ముగించానని మనం ఎప్పుడు నెల్లూరు చేరుతామని అడిగాడు. వాడికి నే చెప్పిన సమాధానాన్ని మీరు విన్నారుగా!.. " చెప్పాడు ఈశ్వర్. 



"అవును ఈశ్వర్! హరి అన్నట్లుగా ఆ ప్రజాపతి ప్రస్తుతంలో అన్నింటికీ తెగించి వున్నాడు. మీ ఇరువురికీ రిజిష్టర్ మ్యారేజ్ జరగడం ఎంతో మంచిది" దీప్తి వైపు చూచి.. "అమ్మా!.. దీపూ!.. త్వరగా రెడీగా!" చిరునవ్వుతో చెప్పాడు శివరామకృష్ణ. 



దీప్తి క్షణంసేపు ఈశ్వర్ ముఖంలోకి చూచింది. అతని కళ్ళు ఆమెకు చెప్పవలసిన మాటలను చెప్పాయి. వారిరువురినీ గమనించిన లావణ్య.. 
"దీపూ పద" ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని తన గదిలోనికి వెళ్ళింది. 



పావుగంటలో దీప్తిని తన స్వహస్తాలతో పెండ్లి కూతురిగా మార్చింది. 
మాధవయ్య టాక్సీలో వచ్చి వాకిట ముందు దిగాడు. అతన్ని చూచిన శివరామకృష్ణ.. 
"మాధవన్నా రా!" చిరునవ్వుతో పిలిచాడు. 



"బావా!.. రా లోపలికి" అన్నాడు హరికృష్ణ. 



"మా చెల్లి లావణ్య ఎక్కడరా? ఆమె వచ్చి పిలిస్తేనే కాని నేను లోనికి రాను" బుంగమూతితో చెప్పాడు మాధవయ్య. 



దీప్తితో హాల్లోకి వచ్చిన లావణ్య మాధవయ్యను చూచింది. 
"లావణ్యా!.. మీ మాధవన్నయ్య!" వాకిటి వైపు చూపుడు వ్రేలిని చూపించాడు హరికృష్ణ. 



లావణ్యకు గతం గుర్తుకు వచ్చింది. నాటి తన తొందరపాటు.. అన్నమాటలు.. గుర్తుకువచ్చాయి. పశ్చాత్తాపంతో వరండాలోకి వచ్చి మాధవయ్యను సమీపించింది.