నేటి బాంధవ్యాలు - 18

[k3vv3]

ప్రశ్నార్థకంగా హరికృష్ణ ముఖంలోకి చూచించి లావణ్య.
"అవునమ్మా!.. నాన్న చెప్పింది సరికదా! నా ప్రయత్నాన్ని నన్ను చేయనీ!"



సుదీర్ఘంగా నిట్టూర్చి.. "సరే చెయ్యి!.. వాడి ఏ మాటకూ నీవు తలదించకూడదు. నిర్భయంగా నీ నిర్ణయాన్ని వాడికి తెలియజెయ్యి. ’సరే అన్నాడా!’ వాడిని పట్టి పీడిస్తున్న పీడ విరగడైనట్లు అవుతుంది. ’కాదన్నాడా!’ ఆ పీడే వాణ్ణి సర్వనాశనం చేయబోతుందని అర్థం. నీవు.. ఇంట్లోకి వెళ్ళి దీప్తి చేతిని పట్టుకొని నీతో కార్లో మన ఇంటికి తీసుకొనిరా! ఆ పై వాడేం చేస్తాడో చూద్దాం. ఏమండీ!.. మీరేమంటారు?"



"అనేదానికి ఇప్పుడు క్రొత్తగా ఏముంది లావణ్యా.. దీపూ పుట్టగానే అందరం అనుకొన్నాము కదా!.. ఆమె మన ఇంటి కోడలని. ఈశ్వర్ భార్య అని. అది ఆ రోజు జరుగబోతూ వుంది" నవ్వాడు హరికృష్ణ.



ఈశ్వర్ సెల్ మ్రోగింది. చూచాడు అది దీప్తి కాల్.
"అమ్మా దీపూ!"
"ఇలా యివ్వు.."
సెల్‍ను లావణ్యకు అందించాడు ఈశ్వర్.



"దీపూ!"
"అత్తయ్యా!"
"ఎందుకురా! అంత కలవరంగా వున్నావ్?"
"వాళ్ళు రేపు ఉదయం పదిగంటలకు నన్ను చూచేదానికి వస్తున్నారట."



"మరో పావుగంటలో నా కొడుకు ఈశ్వర్.. అదే నీ బావ వాళ్ళు మామగారిని కలవడానికి ఆ ఇంటికి వస్తున్నాడు. నిర్భయంగా ఉండు. అక్కడికి వచ్చి వాడు మీ నాన్నతో మాట్లాడిన తర్వాత వాడు నీతో ఏం చెబితే అది చెయ్యి సరేనా!"
"అంటే?"
"ఈశ్వర్ నీతో చెబుతాడన్నానుగా"
"బావ ఇక్కడికి వస్తే.. గొడవ జరుగుతుందేమో అత్తయ్యా!" విచారంగా చెప్పింది దీప్తి.



"దీపూ!..నేను మామయ్య. నేను, నా కొడుకు ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాము. మేము అన్నింటికీ సిద్ధమే. ఈ నా మాటను మీ అమ్మతో చెప్పు. ఆమె నీకు తగిన సూచన ఇస్తుంది. అక్కడికి ఈశ్వర్ రాగానే ఏం జరిగినా భయపడకు. వాడు చెప్పినట్లు చెయ్యి సరేనా!.. అవునూ.. మీ నాన్న ఇంట్లో వున్నాడా!" అడిగింది లావణ్య.



"వున్నారు అత్తయ్యా!"
"నేను చెప్పిన విషయాన్ని మీ అమ్మతో చెప్పు!" లావణ్య సెల్ కట్ చేసింది.



దీప్తి పరుగున వంటగదివైపు వెళ్ళి తనకు లావణ్య చెప్పిన విషయాన్ని చెప్పింది. జిడ్డుకారే ముఖంతో దీనంగా తల్లి ముఖంలోకి చూచింది. 
అంతా విన్న ప్రణవి నవ్వింది.



"అమ్మా!.. నేను ఎంతో దిగులుపడుతుంటే నీకు నవ్వు ఎలా వస్తుందమ్మా" బేలగా అడిగింది దీప్తి.
"నీవు చెప్పిన మా వదిన మాటలు నాకు ఎంతో ఆనందాన్ని కలిగించాయి దీపు. నేను కోరుకున్నదే జరుగబోతుంది"
"ఏమిటమ్మా అది!" అమాయకంగా అడిగింది దీప్తి.
"అదా!.. కొద్దినిముషాల్లో నీకు వివరంగా తెలుస్తుంది. వెళ్ళి స్నానంచేసి మంచిబట్టలు కట్టుకో. నా అల్లుడు నా ఇంటికి వస్తున్నాడు" ఆనందంగా నవ్వుతూ చెప్పింది ప్రణవి.



నిట్టూర్చి దీప్తి రెస్ట్ రూంలోకి ప్రవేశించింది.
మాధవయ్య, ప్రజాపతి ఆఫీస్ రూంలో ప్రవేశించాడు.
"ప్రజా!.."
"రా మాధవా.. కూర్చో!"



"ఆఁ.. ఆఁ.. వచ్చాను కదా! కూర్చుంటున్నా" కుర్చీలో కూర్చుని.
"ప్రజా!.. చిన్న సందేహం?"
"ఏమిటది?"



"వాకిట్లో ఎప్పుడూ లేనిది నలుగురు గధాద్ధరులను నిలబెట్టావు కారణం ఏమిటి?" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య. 



ప్రజాపతికి ’గధాద్ధరులు’ అనే పదం మాధవయ్య నోటినుంచి వచ్చిన తీరుకు నవ్వొచ్చింది. నవ్వాడు.



"జవాబు చెప్పకుండా ఏమిటా ఆ నవ్వు!" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య.
"వాళ్ళు మన ఫ్యాక్టరీలో పనిచేసేవారు. నాకు నమ్మిన బంట్లు. నేను ఇంట్లో లేని సమయంలో ఈ ఇంటి ఆడవారి రక్షకులుగా ఏర్పాటు చేశాను."



"అంటే.. మన వూర్లో.. ఈ ఇంటి ఆడవారి మీద ఎవరికిరా పగ!"
"వేరెవరో కాదు ఆ కుటుంబ సభ్యులు!"



"అంటే!.. హరికృష్ణ.. లావణ్య.. ఈశ్వర్ అనేనా నీ భావన!"
"అవును"
"ఒరేయ్!.. వాళ్ళు నీవు ఊహించినంత దుర్మార్గులు కారురా"
"నీకు అందరూ మంచివారే కానీ నాకు వారు చెడ్డవారు"



మాధవయ్య నిట్టూర్చి మౌనంగా వుండిపోయాడు. కొన్నిక్షణాల తర్వాత..
"సరే!.. నన్ను అర్జంటుగా రమ్మనదానికి కారణం?"
"నీవు రేపు.. మన అమ్మాయి నిశ్చితార్థాన్ని జరిపించాలి."
"ఎవరితో?" ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు మాధవయ్య.



"అంటే.. పెళ్ళిచూపులు.. దీప్తి నిశ్చితార్థం రేపన్నమాట. అర్థం అయిందా!"
"కాలేదు"
"కాలేదా"
"అవును.. అబ్బాయి ఎవరో చెప్పకుండా ఎలా అర్థం చేసుకోగలనురా!"