Comedy హాస్య కథలు - ఇంకెంత సేపు

[k3vv3]

"ఏమండీ, దీపావళి పండగ దెగ్గర పడుతోంది", అంది శకుంతల.
"అవును, నువ్వు చెప్తే కానీ మాకు తెలియదు మరి", అన్నడు భర్త నరసింహం, వెటకారంగా.వారిది ఎంత అన్యోన్య దాంపత్యమో మీకు ఇప్పటికే అర్థమై ఉంటుంది. వెటకారం ఆయన ఇంటి పేరు. నిజమే అనుకున్నారా? కాదు అది శకుంతల ఆయనతో అనే అతి పెద్ద పరుషమైన మాట,అంటే మీరు అర్థం చేసుకోవచ్చు, ఆమె ఎంత సౌమ్యమో. ఇంటి పేరు అవధానం లెండి. నరసింహానికి పేరుకు తగ్గ కోపం, కోపానికి మించిన భక్తి, దాని కి మించిన క్రమశిక్షణ, మంచి బ్యాంకు ఉద్యోగం చేసి రిటైర్మెంట్ ,నలుగురు పిల్లలను పెంచి  ప్రయోజకులని చేసారు దంపతులు.
ఇవన్నీ చేసాక ,బీపీ -షుగర్ లాంటివి కదా రావాలి? అవి రేలేదు కానీ “చాదస్తం బాగా పెరిగిందండి” అంటుంది ఆవిడ.
"పండగ దగ్గర పడుతోంది, తెలుసు! ఈసారి విజయని, గోపాల్ నీ, పిల్లల తో పాటు రమ్మని వాట్సప్ లో పెడితే, అల్లుడు గారు మనల్నే అక్కడకి రమ్మంటూ ఒకే పట్టు పట్టాడు. పండక్కి పిల్లలు రావటం కాదా నే ఆనవాయితీ? మన ఇంటా- వంట ఉందా  ఆ ఆచారం? కాస్త ఆలోచించి అడగాలి గా?" అసహనం తో
అన్నడు నరసింహం,
" అయ్యో రామా! ఏమబ్బా మీ చాదస్తం? పిల్లలు వాళ్ళ కొత్త ఇల్లు మనకు చూపించాలని ముచ్చట పడుతున్నారు. ఇంతకన్నా మంచి సంప్రదాయం ఏముంటుంది?" అంది శకుంతల.
"ఓ! మీరు ముందే మాట్లాడు కున్నారు అన్నమాట. అందుకే నే నిన్ను కలువశ్రీ అనేది" వ్యంగంగా అన్నాడు నరసింహం.
అన్ని విషయాలూ పిల్లలకు కల్వం లో పోసి నూరే లాగ , నూరి పోస్తుందనే బ్రహ్మ తో, శకుంతలకు ఆయన ఇచ్చిన కితాబు “కల్వశ్రీ “.
"సరే, కానీయండీ, అన్నీ ప్లాన్ చేసుకున్నాక నేను ఎందుకు మాట్లాడడం? అయినా ఎవరన్నా ఇంటికి వెళ్ళడం అంటే క్యూలో ముందు నువ్వే ఉంటావ్ గా , బట్టలు సర్దు మరి", అన్నాడు చిరు నవ్వు తో నరసింహం.
"ముందు మీరు స్వగృహా కి వెళ్లి , నే చెప్పాను అని చెప్పి అరిసెలు, లడ్డూ, బూందీ , అలాగే జోషి దెగ్గరికి వెళ్లి గోంగూరా…." ఇంకా శకుంతల పూర్తి కూడా చేయలేదు తన మాట
"నీ పేరు చెప్పి తేవాలా? ఏ, మా మామా గారి షాపా అది? మాకు తెలుసు ఎలా బేరం ఆడాలో " అంటూ తన ఈవెనింగ్ వాక్ కి వెళ్లి పోయాడు నరసింహం.
తెల్లవారు జామున బీబీసీ వార్తలు రేడియో లో వినడం, పాలు, కాఫీ వ్యవహారం, ఓ గంట అనుష్టానం, నలభై సంవత్సరాలు పై చిలుకుగా రాస్తున్న డైరీ రాయటం, బాగా చదవడం, ఈవినింగు వాక్  వెళ్ళటం, దారి మధ్య వచ్చిన ఆంజనేయ స్వామి గుడి , శివాలయం ముందర చెప్పులు విప్పటం, బయట నుండే నమస్కారం , నల్ల కుంట మార్కెట్ వైపు ప్రయాణం, ఇదీ నరసింహం దినచర్య .
కానీ ఈ రోజు మాత్రం, పోయిన సంవత్సర దీపావళి విశేషాలు తన బుర్రలో తిరుగు తున్నాయి. మొహం పై చిరునవ్వు, మనవడు అనురాగ్ మనుమరాలు నీహారికల అల్లరి, అన్నిటికీ మించి క్రాకర్స్ అంటే బయపడే అనురాగ్. ఎందుకో అంత భయం? అందరు పిల్లలు ఒకే రకం కాదు కదా” లాంటి ఆలోచనలతో జోషి పికెల్స్ చేరుకున్నాడు నరసింహం.
దంపతులు తమ కూతురు,అల్లుడి ఇంటికి చేరారు. సరదా పలకరింపులు , పిల్లల ముచ్చట్లు, అనురాగ్ తను నేర్చుకున్న శ్లోకాలు వినిపించటం, రైమ్స్ చెప్పటం, అలా సాగిపోయింది ఆ సాయంకాలం .
"మరి లక్ష్మీ పూజకి కి సామాగ్రి? క్రాకర్స్? గోపాల్ , సాయంత్రం  వెళదామా?" అడిగాడు నరసింహం.
" లక్ష్మీ పూజా? అమ్మ పేరు విజయలక్ష్మి గా , మరి అమ్మకు పూజా?" ఆడిగాడు అనురాగ్ అర్థం కాక.
“ఈ  పూజ లక్ష్మి దేవికి అనురాగ్! అయినా ఇంటి ఆడపడుచు ఎవరైనా లక్షీదేవి సమానులే" అంది శకుంతల, అనురాగ్ తల నిమురుతు.
ఒకరకమైన వ్యంగ్య ముఖ కవలళిక  పెట్టరు , మామా అల్లుడు.
క్రాకర్స్ అన గానే ,అనురాగ్ కళ్లలో ఆందోళన మొదలైంది.
మరు దినం వాళ్ళు పూజకు సిద్ధమవుతుండగా, అనురాగ్ కాస్త కంగారుగా చూస్తూ గదిలోకి ప్రవేశించాడు.అమ్మమ్మ చీరను లాగుతూ " అమ్మమ్మా, నేను రేపు క్రాకర్స్ పేల్చాలా?"
మెల్లిగా నవ్వింది శకుంతల. "డోంట్ వర్రీ, డియర్, తాతయ్యా నీ పక్కనే ఉంటారు".
కానీ అనురాగ్ అంతటి తో ఆగలేదు ,"అయితే... పెద్ద శబ్దాలు... నాకు భయం అమ్మమ్మ!"
" ఏంటి? నా మనవడు క్రాకర్స్‌కి భయపడుతున్నాడా? మా కాలం లో మేము, ఇలా చేతుల్లో పట్టుకొని పేల్చే వాళ్లం , ఈ క్రాకెర్స్" అన్నాడు నరసింహం.
పక్కనే నిల్చున్న గోపాల్ పరిస్థితిని  గమనించి, "పెద్ద శబ్దాలకు కొంచెం అనురాగ్ సెన్సిటివ్ , మామగారు. ఇది కొంతమంది పిల్లలకు సాధారణం కదా" అన్నాడు.
"సాధారణమా? అనురాగ్, మై బాయ్, మీరు మీ భయాలను జయించాలి. క్రాకర్స్ శబ్దం లేని దీపావళి అంటే అది స్వీట్ గా లేని చాక్లెట్ లాంటిది!
మనం కలిసి క్రాకర్స్ కలుద్దాం, సరదాగా!”
ఈ సంభాషణ అనురాగ్‌కి అంత అర్ధం కాలేదు, కానీ, తాతను నిరాశపరచకూడదని తల ఊపాడు.
నరసింహం కు ఈ దీపావళి పండగ చాల బిన్నంగా ఉంది. మాములుగా పండక్కు తన ఇంటికి పిల్లని పిలవడం ఆయన ఆచారం , కానీ తానే కూతురు ఇంటికి రావడం అంత నచ్చక పోయినా, ఇదోక థ్రిల్లింగ్ బ్రేక్ గా బావించాడు.
"బాబు భయం పోగొట్టుకోవాలి, బహుశా అందుకే మనం ఇక్కడ ఉన్నామేమో"
తనలో నే తను అనుకున్నాడు, నర్సింహం.
"మీరు బాబు తో కాస్త సమయం గడపండి, కౌన్సెలింగ్ లో మీరు అది-ఇది అని చెప్పుకుంటారుగా” , నవ్వుతో అంది శకుంతల.
అనురాగ్ కి భయం పోగొట్టే  బాధ్యతగ తీసుకున్నాడు, నరసింహం తాతయ్య .
అనురాగ్, తన గదిలో కూర్చొని, తన బొమ్మలతో నిశ్శబ్దంగా ఆడుకుంటూ కనిపించాడు.
“మనం అలా వాక్ కు వెల్దామా? హాయిగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ?” పిలిచాడు నరసింహం ప్రేమగా
అనురాగ్, సిగ్గుతో నవ్వాడు, ఇద్దరు వాక్కు కు బయలుదేరారు.
"చెప్పు అనురాగ్, “నీకు క్రాకర్స్ అంటే ఎందుకు అంత భయం?"
“బాగా గట్టిగ చప్పుడు చేస్తాయ్ , తాత! పేలే దాకా, చూస్తూ ఉండాలి,ఇంకా అవి ఎప్పుడు పేలుతాయో తెలియదు , ఎలా పేలుతాయో తెలియదు, అవి సడన్ గా గట్టిగ శబ్దం చేస్తాయ్ తాత! అందుకే భయం!" అన్నాడు మెల్లగా ,ముద్దుగా.
"అయ్యో" అన్నాడు నరసింహం ఆలోచనగా నవ్వుతూ. "నీకు తెలుసా? భయం తరచుగా తెలియని విషయాల నుండి వస్తుంది. మనకు ఏదైనా అర్థం కానప్పుడు, అది భయంగా ఉన్నదానికంటే కూడా భయంకరంగా అనిపించవచ్చు, నేను నీకు కొన్ని విషయాలు చెప్తాను"
ఇద్దరూ ఒక బెంచీ మీద కూర్చున్నారు.
"మొదట ఆశ్చర్యం వల్ల భయం కలుగుతుంది. అకస్మాత్తుగా ఏదైనా జరిగితే, పటాకులు పేలినట్లు, అది మనల్ని భయపెడుతింది . కానీ అది జరుగుతుందని  మనకు ముందే తెలిస్తే, మనం తక్కువ గా భయ పడతాం, అందుకే మనం ఎప్పుడూ క్రాకెర్స్ వెలిగించే ముందు ఒక అడుగు వెనక్కి వేస్తాం, కాబట్టి సౌండు ని ఎప్పుడు ఎక్సపెక్ట్ చేయాలో మనకు తెలుస్తుంది."
అనురాగ్ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని శ్రద్ధగా వింటున్నాడు.
"రెండవది, ఐడియా లేకపోవడం వల్ల, విషయాలు  భయంగా అనిపించవచ్చు. కానీ క్రాకెర్స్ జస్ట్ కాగితంలో చుట్టబడిన కొంచెం కెమికల్ మాత్రమే. మనం జాగ్రత్తగా ఉంటే, అవి అస్సలు ప్రమాదకరం కాదు. ఇది ఒక మాయాజాలం లాంటిది. ఒకసారి ఇది ఎలా పనిచేస్తుందో తెలిస్తే, అది అంత ఆహ్లాదంగా ఉంటుంది."
అనురాగ్ నెమ్మదిగా నవ్వాడు.
" మూడవది, కొన్నిసార్లు ఏదైనా ఇన్సిడెంట్ ట్రోమా తో ముడిపెట్టడం వల్ల భయం వస్తుంది. బహుశా నువ్వు ఎప్పుడో ఒకసారి పెద్ద శబ్దం విని ఏదో బాడ్ గా  అనుకుంటుంటావు. కానీ , అన్ని పెద్ద శబ్దాలు ప్రమాదకరమైనవి కావు. సింహం గర్జించేది, ఉరుము చప్పుడు చేసేది గట్టి గానే, వాటి కమ్యూనికేషన్ అదే !”
సింహం గర్జించడం అనగానే అనురాగ్ నవ్వాడు. అనురాగ్ తన ఛాతీని ముందుకు పెట్టి " Yes! I am Lion " అన్నాడు.
"చివరిగా, భయం కొన్నిసార్ల మనం పెరిగే కొద్ది, అది తగ్గుతూ వస్తుంది, మనం భయపడిన చాలా విషయాలు ఫ్యూచర్ లో అంత భయం గా అనిపించవు. ఇది సైకిల్ తొక్కడం నేర్చుకున్నట్లే - మొదట,  పడిపోతారని భయపడతాం, కానీ ఒకటికి రెండు సార్లు పడుతూ, లేస్తూ ప్రాక్టీస్  చేస్తే , You will relaize that, it's just a balance. ”
"  Thank You తాతయ్యాయి! I want to try that soon" అనురాగ్ నవ్వుతూ అన్నా డు .
“క్రాకర్స్ ఒక్కటే కాదు అనురాగ్, జీవితం లో  ఏ  విషయం అయిన ఇంతే. దీన్ని లైఫ్ లెసన్ గా ట్రీట్ చెయ్యాలి” అన్నా డు నరసింహం ఎమోషనల్ గా .
శకుంతల , ఇంటిల్లిపా దుల కు నునేతో తలంటి, అందరికి తిలకంబొట్టు పెట్టి , ఆమె  తయారుచేసిన మైసూర్పాక్‌ను వారికి అందించింది. పండక్కి వారు కొన్నా కొత బట్టలూ అందరికి  ఇచ్చారు దంపతులు.
చిన్నవారంతా పెద్ద వారికి నమస్కారాలు చేసి ఆశీర్వచనాలు అందు కున్నారు.
మరుసటి రోజు సాయంత్రం, కుటుంబం అంతా  క్రాకర్స్ పేల్చడానికి గుమిగూడగా, నరసింహం అనురాగ్ పక్కనే  నిలబడి, చిన్న స్పార్క్లర్తో ప్రారంభించారు, అనురాగ్ వణుకుతున్న చేతులతో దానిని పట్టుకున్నాడు.
"ఫర్వాలేదు,నేను ఇక్కడే ఉన్నాను" మెల్లిగా అన్నాడు నరసింహం.
మెరుపులు మెరిసిపోతుంటే, అనురాగ్ సంభ్రమాశ్చర్యాలతో చూశాడు. అతనికి ఇక భయం అనిపించలేదు. వారు ఒక భూ చక్రానికి, ఆపై పూల కుండకు వెళ్లారు. అలా ఒక్కో క్రాకర్‌తో అనురాగ్‌లో ఆత్మవిశ్వాసం పెరిగింది.
చివరగా, వారు పెద్ద బాంబు ని తీసుకున్నారు -అనురాగ్ ఎప్పుడూ భయపడే బిగ్గరగా సౌండు వచ్చె క్రాకర్ అది ! అయితే ఈసారి తాతయ్య భుజంపై చేయి వేసుకుని సిద్ధమయ్యాడు. వారు ఫ్యూజ్ వెలిగించి, ఇద్దరూ కలిసి వెనక్కి అడుగులు వేశారు.
”బ్యాంగ్!” గట్టిగా క్రాకర్ పేలింది, అనురాగ్ తడబడ్డాడు, కానీ అతను పరుగెత్తలేదు. పైగా , తాతను చూసి గర్వంగా నవ్వాడు.
"You did it అనురాగ్!" గట్టి గా అన్నాడు నరసింహం.
ఆ రెండు రోజులు నరసింహం , సంప్రదాయం గురించి దాని కానీ, దాని తాలూకా పట్టింపుల గురించి కానీ ఆలోచించలేదు. మనవడికి భయాన్ని పోగొట్టడం లో తన పాత్ర ఉన్నందుకు సంతోషంగా ఉన్నాడు. అందరు బోజనాలకి కూర్చున్నారు. సందడిగా నవ్వులు,మాటలతో గది నిండిపోయింది.
నరసింహం తనలోతాను అనుకుంటున్నాడు" కొన్నిసార్లు మార్పు అవసరం,అది కొత్త సవాళ్లను వాటితో పాటు కొత్త  అనుభూతిని తెచ్చిపెడుతుంది ”.
తనదైన నవ్వు తో, శకుంతల వైపు చూశాడు కృతజ్ఞ తా భావంతో, ఆమె అదే నవ్వుతో అలాగే జవాబు ఇచ్చింది.
"వచ్చే సంవత్సరం, మనం మళ్ళీ దీపావళికి కలుద్దాం” అనుకున్నాడు మనసులో.
"సాంప్రదాయాలు మారొచ్చు కానీ, ప్రే మా ను రాగాలు మారకూడదు"