నేను చదివిన కథలు - దొంగ మొగుడు

[k3vv3]

ఇక ఆలస్యం చెయ్యకుండా ముందుగా చూసి పెట్టిన సురేఖ సంబంధాన్ని సుధీర్ కు ఖాయం చేసుకొన్నారు. వాళ్ళు కొంచెం దూరం బంధువులయ్యారు. సుజిత పెళ్ళి గురించి ముందుగా తెలిసినా పట్టించుకోలేదు. ముందుగా అనుకున్న సంబంధమే కదా అని పెళ్ళి చేశారు. సుజిత వర్ణాంతరం వల్ల సుధీర్ పెళ్ళికి అడ్డంకి కాకుండా పెళ్ళి జరిగినందుకు వీళ్ళు సంతోషపడ్డారు. పెళ్ళి లో కూడా సుజిత, శామ్యూల్ వీళ్ళతో కలవకుండా దూరంగానే వున్నారు, తల్లితండ్రులను బంధువులు ఎగతాళి చేస్తారని.



వీళ్లిద్దరి పెళ్ళిళ్ళయిన నెలరోజులకు ఒకరోజు ఉదయం సుందరమ్మ తనువు చాలించింది. ఎటువంటి అనారోగ్య సమస్యలు లేవు. నిద్రలోనే వెళ్ళిపోయింది. తను ఇబ్బంది పడకుండా, ఎవరినీ ఇబ్బంది పెట్టకుండా వెళ్ళిపోయిందని ఒక విధంగా బాధను దిగమింగుకున్నాడు సుధాకర్. సుజిత పెళ్ళి సుందరమ్మను ఎక్కువగా బాధించింది. బహుశా ఆ దిగులు వల్ల ఆమె త్వరగా వెళ్ళిపోయిందేమో.



విషయం విని, “నాన్నా, మేము సిమ్లాలో ఉన్నాము. టూర్ ఆపేసి ఇంటికి వస్తే, మళ్ళీ ఇక్కడకి ఎప్పుడు వస్తామో?... డబ్బులు వేస్ట్ అవుతాయి. నేనిప్పుడు రాలేనులే” అంది సుజిత. 



సుధాకర్ ఆ సమాధానం ఊహించలేదు. ‘ఇంత స్వార్ధ పూరితంగా ఎలా మాట్లాడింది? బంధాలకంటే వీళ్ళకు డబ్బులు ఎక్కువయ్యాయి’ అనుకున్నాడు. సుధీర్ కూడా భార్యకు జ్వరంగా వుందనీ ఒక్కడే వచ్చి చూసి ఒక గంట వుండి వెళ్ళాడు. 



‘అమ్మ వీళ్ళిద్దరినీ ఎంతో శ్రద్ధగా పెంచింది. ఆ కృతజ్ఞత వీళ్ళకు ఎందుకు లేకుండాపోయింది? ప్రేమగా చివరి చూపు చూడడానికి కూడా ఇబ్బంది పడ్తున్నారు ‘ అనుకున్నాడతను. 



‘మమతలు, మమకారాలు తగ్గిపోతున్నాయా? హాస్టల్ లో చదవడం వల్ల కూడా పిల్లలు ఎక్కువగా పెద్దవాళ్ళతో గడపలేక పోతున్నారేమో!’ సుధాకర్ నిస్సహాయంగా అనుకున్నాడు.
ఒక ఆరు నెలలు గడిచేటప్పటికి కూతురు గర్భవతి అని తెలిసింది. 



“అమ్మా, నేను చేసుకోలేక పోతున్నాను. నువ్విక్కడకు వస్తావా?” అంది సుజిత. 



సుజాతకు ఏం చెయ్యాలో తోచలేదు. సుధాకర్ ఒక్కడూ ఇక్కడ ఎలా? అనుకొని మధనపడ్తూ ఉంది.



“సరే. అడిగింది కదా. కొద్ది రోజులు వెళ్ళు. మళ్ళీ ఆలోచిద్దాం. నేను వంట చేసుకుంటాలే” అన్నాడు సుధాకర్.



===================================================================
ఇంకా ఉంది...