Romance పారిజాతాలు(6వ కథ - "అభినవ సుమతి ")

[Madhavi96]

చరణ్ ను ఎలా ఒప్పించాలా అని ఆలోచిస్తూ బుర్ర బద్దలు కొట్టుకుంటున్న సమయానికి ఫోన్ మోగింది.
ఫోన్ లో నా ఫ్రెండ్ అర్చన

 హాయ్ అంజు ఎలా ఉన్నావ్

బాగున్నానే నువ్ ఎలా ఉన్నావ్

సూపరే

ఏంటి విశేషాలు... చాన్నాళ్ళకి ఫోన్ చేసావ్
] విశేషమేనే ... నేను తల్లిని కాబోతున్నాను... నెక్స్ట్ వీక్ శ్రీమంతం నువు తప్పక రావాలి ... అది చెబుదామనే ఫోన్ చేసా

ఓ... కంగ్రాట్స్ వే .. చాలా మంచి వార్త చెప్పావ్

మరి నువ్వెప్పుడు చెబుతావ్

నీకు తెల్సు కదే... ఇన్నాళ్లు మేం పడ్డ కష్టాలు ... ఇప్పుడిప్పుడే గాడిన పడుతున్నాం.. నెక్స్ట్ ఇయర్ ప్లాన్ చేద్దాం అనుకున్నాం

నేను ఇలా మాట్లాడుతున్నపుడే చరణ్ లోపలికి వస్తూ కనిపించాడు.
చరణ్ ను చూడగానే నా బుర్రలో ఐడియా ఒకటి తళుక్కున మెరిసింది.
ఓకేనే ఆల్ ది బెస్ట్ ... నాకు డెలివేరి అయ్యే సరికి రాత్రింబవళ్ళు కష్టపడయినా నువు నెల తప్పాలి ఓకె నా...
అంది అర్చన నవ్వుతూ.

సరే గానీ ఏమనుకోకు అర్చన... నేను మళ్ళీ చేస్తాను... Bye

అలాగేనే బాయ్ 
అంటూ ఫోన్ కట్ చేసింది.

చరణ్ వచ్చి తన చేతిలోని స్వీట్ పాకెట్, ఇంకా మల్లె పూలని టీ పాయ్ మీద జాగ్రత్తగా పెట్టాడు.
తన సెల్ ఫోన్ చూస్తూ పక్క సోఫాలో కూర్చున్నాడు.
అర్చన ఫోన్ పెట్టేసినా నేను ఇంకా మాట్లాడుతున్నట్టు ఫోన్ ను చెవి దగ్గర నుంచి తీయలేదు.
నా ఫేస్‌ని సీరియస్ గా పెట్టి
సరేలేవే... నీ తప్పేం లేదని నాకు తెలుసుగా ... నేను నిన్నేం తప్పు పట్టట్లేదు..
అయినా నా తలరాత అలా ఉంటే దానికి నువ్వేం చేస్తావ్..
అలా అనగానే చరణ్ ఒక్కసారిగా తలెత్తి నా వైపు చూసాడు.
నువ్వేం బాధపడకే .. నేను అర్థం చేసుకోగలను... నేనేం ఫీల్ అవ్వనులే...
అయినా అత్తగార్ల సంగతి నాకు తెలియదా చెప్పు. చూడు నువు ఇప్పుడు అలా బాధ పడకూడదు...సంతోషంగా ఉంటేనే కడుపులో బిడ్డకి మంచిది.
.........
........
నా గురించి ఆలోచించకు... నేనేం అనుకోనని చెప్పా కదా. రేపు ఫంక్షన్ ను ఎంజాయ్ చెయ్. ఓకే ఎల్లుండి మళ్ళీ మాట్లాడుకుందాం.... ఇప్పుడు పెట్టేస్తున్నా... 
అంటూ ఫోన్ చెవి దగ్గర్నుండి తీస్తూ కళ్ళల్లోంచి రాని కన్నీళ్లను తుడించినట్టుగా యాక్షన్ చేసాను.
నన్నే చూస్తున్న చరణ్... ఏమైందొదినా అన్నాడు కంగారుగా..
ఏం లేదులే అన్నాన్నేను మళ్ళీ కళ్ళు తుడుచుకుంటూ...
ఏం లేకపోతే ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు

కొన్ని జీవితాలు అంతే చరణ్... వదిలేయ్

వదిలేయడం ఏంటి వదినా... అయినా ఆ వైరాగ్యం ఏంటి... నీ కష్టం ఏంటో నాకు చెప్ప కూడదా...

చెప్పినా ఏం ప్రయోజనం ఉండదు చరణ్

అదేం మాట వదినా ... అసలు విషయం ఏంటో చెప్పు..నీ కష్టం  దూరం చేయడానికి నేను ఏం చేయమన్నా చేస్తాను

నిజంగా చేస్తావా... ఏదీ ప్రామిస్ చెయ్.. అంటూ చేయి చాపాను.

నాకు చేతనైన పని ఏదైనా తప్పక చేస్తాను వదినా... అది ఎంత కష్టమైనదైనా సరే... అమ్మా నాన్నల మీద ఒట్టు... అంటూ నా చేతిలో చేయి వేసాడు చరణ్
ఎవరు ఫోన్ లో... ఏమన్నారు... ఎందుకు నువు ఏడుస్తున్నావు.. మళ్ళీ అడిగాడు తనే..

చెప్తాను... అంటూ దీర్ఘంగా శ్వాస తీసుకున్నాను... ఇంకా దీనంగానే ముఖం పెట్టుకొని ఉన్నాను...ఏం చెప్పాలి ఎలా చెప్పాలి అని ఒక సారి మనసులో అనుకొని చిన్నగా మొదలు పెట్టాను

ఇంత రాత్రి వేళ నిన్ను ఈ స్వీట్స్, మల్లె పూలు ఎందుకు తెమ్మన్నానో తెలుసా చరణ్.. అడిగాను..
తనకు తెలియదు అన్నట్టు తలాడించాడు చరణ్
మనం భోజనం చేశాక కాసేపటికి నా ఫ్రెండ్ అర్చన ఫోన్ చేసింది... తనకి రేపు శ్రీమంతమ్ అని చెప్తూ నన్ను రేపు కాస్త ఉదయాన్నే రమ్మని పిలిచింది... సరే వస్తా అని చెప్పాక... ఉత్తి చేతుల్తో ఎలా వెళ్తాం అనిపించి, పొద్దున్నే షాపులు తీస్తారో లేదో అని ఇప్పుడే నీ చేత తెప్పించాను..
అలవోకగా అబద్ధం చెప్పేశాను. నిజానికి అవి ఎందుకు తెమ్మన్నానో నాకు, మీకు మాత్రమే తెలుసు.
నేను ఇంకా ఏం చెప్తనో అని అమాయకంగా నన్నే చూస్తున్న చరణ్ ను చూసి ముఖం మరింత దీనంగా పెట్టుకొని  చెప్పడం కొనసాగించాను.
  ఇంట్లో ఉన్న ఒక కొత్త చీర, నువు తెచ్చిన ఆ స్వీట్స్ తీసుకొని , ఆ మల్లెపూలు తల్లో పెట్టుకొని రేపు ఉదయాన్నే వెళ్దాం అనుకున్నాను...
అయితే, ఇందాక నువు వచ్చే ముందు అర్చన మళ్ళీ ఫోన్ చేసింది.
వాళ్ళ అత్తగారు నన్ను రావద్దని అన్నారుట
నేను పిల్లలు లేని గొడ్రాలు నట. అందుకే నేను అక్కడికి వెళ్ళడం శుభం కాదట.
అర్చన ఎంత బతిమాలినా వినట్లేదట...
ఇక తప్పనిసరై నాకు ఫోన్ చేసిందట...
పిల్లలు లేకపోవడం నాకు కూడా చాలా రోజులుగా బాధగా ఉంది చరణ్
కానీ ఈ రోజు గొడ్రాలు అనే మాట మొదటిసారిగా వినే సరికి దుఃఖం వచ్చింది.
జీవితంలో ఇంకా ఎన్ని సార్లు ఈ మాట వినవలసి వస్తుందో... అంటూ చేతుల్లో ముఖం దాచుకుని ఏడవసాగాను.
ఊరుకో వదినా.. ఈ మాత్రానికే ఏడుస్తరా..  అయినా మీ పెళ్ళై మరీ ఎక్కువ సంవత్సరాలు కాలేదు కదా... ఇక ముందు మీకు పిల్లలు పుట్టారా ఏంటి
పుట్టరు చరణ్.. మొన్నో సారి డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్లి చెక్ చేయించుకున్నము... మాకు పిల్లలు పుట్టే అవకాశం లేదని డాక్టర్ చెప్పేశాడు.. మీ అన్నయలో ఏదో లోపం ఉందని చెప్పాడు... అయితే ఈ విషయం మీ అన్నయ్య కి తెలిస్తే తట్టుకోలేడని లోపం నాలోనే ఉందని మందులు వాడితే సరై పోతుందని ఆయనకి చెప్పాను... కానీ మాకు ఇక పిల్లలు పుట్టరు అనే విషయం నాకు బాగా తెలుసు..

పోన్లే వదినా... ఎవరైనా అనాథ పిల్లల్ని పెంచుకుందాం... వాళ్ళకి అమ్మా, నాన్నలు మీకు బిడ్డలు ఉంటారు..
నాకు పిల్లలు పుట్టరు అనే బాధ కన్నా గొడ్రాలు అనే పిలుపే ఎక్కువ బాధ గా ఉంది చరణ్... పిల్లల్ని కావాలంటే ఎవర్నైనా పెంచుకోవచ్చు... కానీ దాని వల్ల గొడ్రాలు అనే బిరుదు పోతుందా?
సూటిగా చూస్తూ అడిగాను...
పాపం అతను మాత్రం ఏమని సమాధానం చెబుతాడు.
మౌనంగా చూస్తూ ఉండి పోయాడు...
చరణ్ నాకు ఒక సహాయం చేస్తావా... అడిగాను

చెప్పొదినా.. ఏం చేయమంటావు... నువు ఏం చేయమన్నా చేస్తాను అన్నాడు చరణ్

అదీ . అదీ అంటూ నసిగాను

సంకోచం ఎందుకు వదినా... చెప్పు ఏం చెయ్యాలో.. హామీ ఇస్తున్నట్టుగా చెప్పాడు చరణ్

అదీ ... అదేంటంటే ... నాకు పిల్లలు కలగడానికి నీ సహాయం కావాలి

నాకు అర్థం కాలేదు

అంటే... నీ ద్వారా పిల్లల్ని కందామని.... నేను నా వాక్యం పూర్తి చేయనేలేదు

ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ వదినా are you mad షాక్ తిన్న వాడిలా అరిచాడు చరణ్ 
నేను అలా అడుగుతానని వాడు అసలు ఊహించి ఉండడు కదా. అందుకే నా మాటలు వాడికి షాకింగ్ గా ఉన్నాయి .
నేను మాత్రం ముఖం, స్వరం మరింత దీనంగా మార్చి
ఏం చేయమంటావు చరణ్, ఓ వైపు పిల్లలు లేరనే బాధ, మరో వైపు సమాజం నుండి గొడ్రాలు అనే బిరుదు..
నీకు తెలుసా చరణ్ పిల్లల గురించి నేను ఎన్ని కలలు కన్నాను తెలుసా... ఇప్పుడు అవన్నీ కల్లలుగానే మిగిలిపోయాయి. ఒక్కోసారి చచ్చిపోవాలని అనిపిస్తుంది తెలుసా...

వదినా అంత మాట అనొద్దు ప్లీజ్ అన్నాడు బాధగా
నేను సోఫా లోంచి లేచి చరణ్ ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని వాడి చేతులు పట్టుకొని బతిమాలుతూ అడిగాను
please చరణ్ నాకు ఒక్క బాబునో పాపనో ప్రసాదించు... జీవితాంతం నీకు రుణపడి ఉంటాను అన్నాను.
పాపం చరణ్ కి ఏం మాట్లాడాలో తెలియడం లేదనుకుంటా... మామూలుగా ఇంకెవరైనా అయితే  నా నటనకు లొంగిపోయి నా మీద జాలితో గానీ లేదా కోరిక తో గానీ  వెంటనే ఒప్పుకునే వారు. (ఫ్రీ గా పూకు దక్కుంతుంటే ఎవరైనా వదులుకుంటారా చెప్పండి)
కానీ చరణ్ పరిస్తితి వేరు... వాడికి ఒప్పుకోవాలని ఉన్నా తన మొడ్డ చిన్నదనే భయం ఉండడం వల్ల సరేనని చెప్పలేకపోతున్నాడు.
please చరణ్... అంటూ నేను వాడి చేతులు పట్టుకొని ఒప్పుకోమన్నట్టు ఊపుతున్నాను.
ఇలా వాడి చేతులు పట్టుకుని ఊపుతుంటే నా పైట కొంగు జారి పోయింది ( అది జారాలనే కాస్త ఎక్కువగా ఊపాను లెండి) పల్చగా ఉన్న తెల్లటి బ్లౌస్ నుండి నల్లటి బ్రా స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
లోనేక్ బ్లౌస్ సెలెక్ట్ చేసి మరీ వేసుకున్నా కదా  36 సైజులో ఉండే నా సళ్ళు సగానికి పైగా  చరణ్ గాడికి కనబడ్డాయి.  కొన్ని క్షణాలు వాడు నా సళ్ళని చూసి నేను గమనిస్తానేమో అనుకొని తల పైకెత్తి
వదినా అలా చేయడం తప్పు అన్నాడు

తప్పు  ఒప్పులు చూసే పరిస్థితిలో నేను లేను చరణ్...  నాకు పిల్లలు కావాలి. మీ అన్నయ్య ద్వారా నాకు కడుపు రాదు. ఇంకెవరి ద్వారా అయినా కనడం మాత్రమే నాకు మిగిలి ఉన్న ఆప్షన్. అందుకే నిన్ను అడుగుతున్నా... నువు కాక బయట ఇంకెవరి దగ్గరికైనా వెళ్తే ... మీ అన్నయకి తెలిస్తే తట్టుకోగలడ... నీతో తప్పు చేసినట్టు తెలిసినా బాధ పడినా తట్టుకోగలదని మాత్రం నాకు తెలుసు.
ఇలా ఒక అరగంట పాటు ఎన్ని రకాలుగానో వాణ్ణి ఒప్పించేందుకు నా దగ్గర ఉన్న మాటలన్నీ వాడాను... నా దీనమైన మాటల్తో సెంటిమెంటల్ గా రెచ్చగొట్టే ప్రయత్నం చేసాను.. జారిన పైట ను సరి చేయకుండా వాడిని ఫిజికల్ గా  రెచ్చగొట్టే ప్రయత్నం చేసాను.
వాడి తొడలమీద తల పెట్టి ఏడుస్తూ, సళ్ళను మోకాళ్ళకి ఆనించి ఒకే సారి రెండు విధాలుగా రెచ్చ గొట్టే ప్రయత్నం చేసాను
నా మీద జాలి( ఇంకా కోరిక కూడా కావచ్చు), వాడి మీద అపనమ్మకం కలగలిసి వాడిని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేశాయి అనుకుంటా... ఏం చెప్పాలో తెలియక లేచి అటూ ఇటూ తిరుగుతున్నాడు...
లోహం వేడి మీద ఉన్నపుడే గట్టిగా కొట్టాలి అప్పుడే అది కావలసిన పనిముట్టుగా మారుతుంది.
చరణ్ ఇపుడు కాలిన లోహం లాగా ఉన్నాడు.
నేను చివరి దెబ్బ గట్టిగా కొట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాను. కింది నుండి పైకి లేచి  మా బెడ్ రూం తలుపు వద్దకు వెళ్లి వెనక్కి తిరిగి చెప్పాను...
చరణ్ ఇందాక నా చేతిలో చెయ్యేసి మీ అమ్మా నాన్నల మీద ఒట్టేసి నాకు ఏ సహాయం కావాలన్నా చేస్తానని చెప్పావ్... ఇప్పుడేమో నాకు సహాయం చెయ్యడం తప్పని అంటున్నావ్...
చివరిగా నాది ఓకే మాట
నిన్ను నేను ఇలా సిగ్గు విడిచి అడగడానికి నాలోని అమ్మతనం  కారణం అని నీకు అనిపిస్తే నువు తెచ్చిన ఆ మల్లె పూలు, స్వీట్స్ తీసుకొని గదిలోకి రా... లేదు నాలోని లంజతనం కారణం అనిపిస్తే వాటిని అక్కడే వదిలేసి నీ గదిలోకి వెళ్ళిపో ...
లంజతనం అనే మాట వినగానే కంపించి పోయిన  చరణ్  వదినా .. అంటూ ఏదో చెప్పబోయాడు. బహుశా తన వీక్ నెస్ గురించి  చెప్పేవాడేమో.. కానీ నేను అతనికి అడ్డు తగుల్తూ
వద్దు చరణ్... ఇంకేం చెప్పకు... ఒక అరగంట టైం ఇస్తున్నాను ...
ఈ అరగంటలో ఏ గదిలోకి వెళ్ళాలో నువు తేల్చుకో...
  బతకాలో, చావాలో నేను తేల్చుకుంటా... అంటూ  మరో మాటకు అవకాశం ఇవ్వకుండా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను.
చివరి దెబ్బ గట్టిగానే కొట్టాననే నమ్మకంతో మా బెడ్ పై కూర్చుని డోర్ వైపు చూస్తున్నా...
నా సెంటిమెంట్ డైలాగ్స్ గెలుస్తయా... చరణ్ లోని భయాలు గెలుస్తాయా... ఈ అరగంటలో తేలి పోతుంది
(నా యాక్టింగ్ కి  ఆస్కార్ అవార్డు కాకపోయినా నంది అవార్డు అయినా వస్తుందంటారా?)