వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - మంచు లోయ

[k3vv3]

అతని భార్య కాబోలు గట్టిగా అరుస్తోంది. "ఈ ముదనష్టపు కొంపలో నే నింకో దినం కూడా ఉండను. తెల్లారి నిద్దర లేస్తానే మా పుట్టింటికి ఎళ్ళిపోతాను."

అది స్వగతమో, ఎదుటి వ్యక్తితో మాట్లాడుతున్న మాటో అర్ధం కావడం లేదు.

మళ్లీ ఆవిడ అంది: "నా మొగానికి బొట్టు చైను తప్ప, ఒంటిపేట గొలుసుక్కూడా గతిలేదు. రెండు బంగారు గాజులు కొనుక్కుందామంటే నెలనెలా జీతాల్లో మిగలబెడతానంటాడు నా మొగుడు. ఒకటో తేదీ వచ్చే ఆ జీతం సంగతి చెప్పల్నా? రంగీ రంగీ నీ భోగ మెంతసేపే అంటే, తెల్లారి చల్లిన పేన్నీళ్ళు ఎండిపోయే దాకా అందంట..."

ఆ మాటలన్నీ స్వగతం లాగానే ఉన్నాయి. వింటూనే నేను భోజనం ముగించాను.

స్వగతం పూర్తికాలేదు. "నేమన్నా బాంకులు కొల్లగొట్టి తెమ్మంటా ఉండానా? దోపిడీలు, దొంగతనాలు చెయ్యమంటా ఉండానా? అరే ఎవురో పారేసుకున్నారే ఆ సూట్కేసు. ఇందులో ఇంత డబ్బు ఉండాది కదా! ఎవుడి తాతసొమ్మేం పోతా ఉంది. ఒక యాభై వేలు ఇల్లు కట్టుకునేదానికో ఇంకో యాభైవేలు కట్టుకున్నదాని మెళ్ళో ఏమైనా చేయించి పడేద్దామని ఎత్తుకొని రావచ్చు కదా! నేనేమన్నా అంతా తెచ్చేయమంటా ఉండానా?"

మునస్వామి చెవుల్లో దూది అయినా పెట్టుకొని ఉండాలి. లేకుంటే ఆమె మాటలు వినిపించనంతటి గాడంగా నిద్రన్నా పోతూ ఉండాలి.

కాస్సేపటికి సద్దుమణిగింది.

నేను మా ఆవిణ్ణి అడిగాను. "నీకూ బంగారు గొలుసు లేదు కదా?" అని. సమాధానంగా ఆవిడ నవ్వింది.

***

తెల్లారి ఆరుగంటలకు కరెక్టుగా మెలకువ వస్తుంది నాకు.

ఆ సరికి ఇంట్లో పాలు తెచ్చివ్వరు. అందుకని నేరుగా బస్టాండుకు వెళ్ళి బాబు కొట్లో టీ తాగి, పేపరు చదివి కాస్సేపు కూర్చొని రావడం అలవాటు.

యథాప్రకారం బస్టాండుకు వెళ్ళి బాబు అంగడి ముందు నిలబడగానే, వాడు అలవాటు ప్రకారం వేడి నీళ్ళు ఒక గ్లాసు ఇచ్చాడు.

ఆ నీళ్లు నోట్లో పోసుకొని పుక్కిలించి ఉమ్మెయ్యగానే వాడు టీ అందిస్తూ - "సార్! ఈ కాలంలో ఇంకా ఇంత ఎర్రోళ్ళు ఉన్నారా సార్!" అన్నాడు.

"ఎవరి గురించి నువ్వు అంటున్నది?" అడిగాను.

"ఆయనే సార్ మునస్వామి..."

"మునసామా? ఏంజేశాడు?"

"అయితే నిన్న జరిగిన కతంతా మీకు తెల్దా సార్! నిన్న బస్సులో మన మునస్వామికి ఒక సూట్ కేసు దొరికింది సార్... దాంట్లో తొమ్మది లక్షలా ముఫ్ఫై ఏడువేల ఆర్నూట ఇరవై రూపాయలు ఉన్నాయి సార్... అంతా దిగేసినారు. చూసేవోళ్ళు ఎవరూ లేరు. నైసుగా ఎత్తుకోని వచ్చేయ్యకుండా డిపోలో పొయ్యి ఇచ్చేసి వచ్చెసినాడు సార్ గొర్రి నాయాలు. బుద్దుందా సార్..."

టీ తాగడం పూర్తి చేసి గ్లాసు అక్కడ పెడుతూ, "నువ్వయితే ఏంచేసి ఉండేవాడివి?" అన్నాను.

"నేనా సార్?" వాడు ఆలోచించుకోవడానికి వ్యవధి తీసుకోలేదు. "డ్రైవర్ని పిలిచి నాలుగు లక్షలిస్తాను. ఎక్కడా అనవద్దు. ఈ డబ్బులు ఎక్కడైనా దాచేద్దాము. ఒక రెండేళ్ళు పోయినంక మెల్లగా తీసి ఖర్చు పెడదాం. మల్ల ఉద్యోగాలు వదిలేద్దాం అని ప్లాను ఏసుండేవాన్ని సార్..."

"అది అన్యాయం కాదా... దొరికిన వస్తువుల్ని, డబ్బును, ఉద్యోగస్థులు అధికారులకు అప్పచెప్పాలి గదా..."

"మీరు చాలా మంచోల్లు సార్... మీకేం తెలీదు. ఇప్పుడు ఆడ చానామంది చూసేసినారు కాబట్టి, తొమ్మిది లక్షలు దొరికింది అని ఆళ్ళు అంటా ఉండారు గానీ ఆఫీసులో ఎవరూ లేకుండా ఉన్నింటే అసలు ఈ సంగతి బయటికే వచ్చిండదు సార్. మన మునస్వామికి లక్షో, రెండు లక్షలో ఇచ్చేసి అంతా గప్పుచిప్పుగా మింగేసి ఉండేవాళ్ళు.

మొన్న సోమల దగ్గర ఎవుడికో నిధి దొరికిందని అందరూ అన్లేదా సార్? అదేమయింది? సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు స్వాధీనం చేసుకుని, దొరికిన మూడు కుండల్లోనూ 22 గ్రాముల బంగారం మాత్రమే ఉందని చెప్పలా? అంతా అంతే సార్..." చాలా ఆవేశంగా చెప్పాడు బాబు.

ఈ లోపల న్యూస్ పేపరు పట్టుకొని పక్కింటి టీచర్ మురళి వచ్చాడు.

"ఏం సార్ ఇవ్వాళ న్యూస్ ఏమిటి?" అడిగాను. మురళి మాట్లాడకుండా మునస్వామి న్యూస్ చూపెట్టాడు. 'కండెక్టర్ నిజాయితీ' అని పెద్ద అక్షరాల శీర్షికతో దొరికిన డబ్బు గురించి రాసి, మునస్వామి నిజాయితీని అందరూ మెచ్చుకొంటున్నట్టు వివరంగా ఉంది.

న్యూస్ చదివి మురళి వంక చూశాను ప్రశ్నార్ధకంగా.

"మీరయితే ఏం చేస్తారు?" అడిగాను.