Comedy హాస్య కథలు - ఇంకెంత సేపు

[k3vv3]

తిండి పిచ్చి
[font=var(--ricos-font-family,unset)][/font]

రచన : జీడిగుంట శ్రీనివాసరావు



అర్ధరాత్రి.. జోరున వర్షము. అంత వర్షం లో కూడా, విసుగులేని విక్రమార్కుడు భేతాళుడిని భుజాన వేసుకుని నడుస్తున్నాడు.



భుజం మీద వున్న భేతాళుడు “రాజా! రాబోయే కాలం లో జరిగే సంఘటన ఒకటి వినిపిస్తాను, విని నా సందేహం తీర్చు” అని కథ చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు.



“అది ఒక నగరం. ఆ నగరంలో సీతారామయ్య, మహాలక్ష్మి దంపతులు వారి స్వంత యింటిలో సగభాగం అద్దెకు యిచ్చి, మిగిలిన సగభాగం లో వీళ్ళు వుంటున్నారు అన్నాడు” భేతాళుడు.
“ఆగవయ్య భేతాళా, రాబోయే కాలం లో జరిగే కథని నువ్వు చెప్పటం కంటే, నాకు కనిపించేడట్లు చేస్తే నాకు బాగా అర్ధం అవుతుంది, నీ సందేహం తీర్చగలను, నువ్వు యిప్పుడు నా భుజం మీద ఒక కునుకు తీయవచ్చు” అన్నాడు విక్రమార్కుడు.



“సరే అయితే నువ్వే చూడు” అన్నాడు భేతాళుడు.
***
“యిదిగో! ఏమిటి ఆ భుజం మీద భేతాళుడిని మోసుకుని వస్తున్నట్టు ఆ బూడిద గుమ్మడి కాయ? వేసవి కాలం వస్తే చాలు, బూడిదగుమ్మడి కాయ ని పట్టుకుని తయారు అవుతారు. నా వల్ల కాదు తరగడం, వడియాలు పెట్టడం” అంది మహాలక్ష్మి.



“ప్రతీదానికి ఎందుకు కంగారు పడతావు, వడియాలు, అప్పడాలు లేని ఇల్లూ ఒక ఇల్లే..? యిప్పుడు పెట్టుకున్న వడియాలు రేపు వానాకాలం లో కూరగాయలు తెచ్చుకోలేకపోయినా, ఉపయోగం పడతాయి” అన్నాడు గుమ్మడి కాయని టేబుల్ మీద పెట్టి ఆయాసపడుతో.



“ఎలాగో మీ వదినగారు పెడుతుంది కదా, వాళ్ళ పిల్లలకి అమెరికా పంపించడానికి, మీరు నాలుగు వడియాలు అడిగి తెచ్చుకుంటే సరిపోతుంది” అంది.



“చాల్లే! క్రిందటి ఏడాది అడిగితే యిస్తాను రమ్మని, నా చేత ఏనుగు లాంటి బూడిదగుమ్మడి కాయ తరిగించింది. యిదిగో అప్పుడు తెగిన వేళ్లు ఎలా మచ్చలు పడ్డాయో” అన్నాడు చేతికి అంటిన బూడిద తుడుచుకుంటూ.



“అయితే మినప్పప్పు నానాపెడతాను, మీరు ఆ గుమ్మడి కాయ తరిగి ఇవ్వండి” అంది.



“ఈసారి తెగితే ఏకలవ్యుడు అవుతానేమోనే” అన్నాడు తప్పించుకోవడానికి.



“అదేమి కుదరదు. వడియాలు కావాలంటే, ముక్కలు తరగండి. లేదంటే యింటి ముందు గుమ్మం కి కట్టండి. దిష్టి తగ్గుతుంది. మనమేదో ఇల్లు అద్దెకు యిచ్చి బాగుపడి పోతున్నామని కొందరు అనుకుంటున్నారు” అంది.



“చాల్లే, చచ్చి చెడి మోసుకుని వస్తే, గుమ్మం కి కట్టమంటావా, అయినా నువ్వు వున్నావుగా గుమ్మడి కాయాలా.. ఇంటికి యింకా దిష్టి ఎక్కడ వుంటుంది?” అన్నాడు సీతారామయ్య.



“అవును, మీరు తెచ్చిపెట్టిన జీడిపప్పులు తిని యిలా లావు అయ్యాను. సోద్యం కాకపోతే పండగనాడు పరవన్నాం లోకి జీడిపప్పు తెమ్మంటే, పెరటి లోని బాదంపప్పు తెచ్చారు. నాకు యింకా గుర్తువుంది మీ పిసినారితనం” అని దులపరించింది భర్తని.



లంచ్ అయిన తరువాత ఒక కునుకుతీసి, లేచి కత్తిపిట తీసుకొని గుమ్మడి కాయ మొత్తం తరిగి, “యివిగో ముక్కలు.  చాలా ఈ పని, లేదంటే పిండి కూడా రుబ్బాలా” అన్నాడు సీతారామయ్య.
“అక్కర్లేదు. రేపు ఉదయమే నేను రుబ్బి అంతా తయారుచేసి యిస్తాను. నలుగురు లేచి చూసేలోపు మేడమీదకి వెళ్లి వడియాలు పెట్టేసుకుని రండి” అంది మహాలక్ష్మి.



“నీ చీర కూడా ఒకటి యివ్వు, కట్టుకుని వడియాలు పెడతాను. వెధవది నోరు కట్టుకోలేక వడియాలు పెట్టమన్నందుకు శాస్తి బాగా జరిగింది” అన్నాడు.
***
“చూస్తున్నావా..” అన్న భేతాళుడి ప్రశ్నకి, “చూస్తున్నా మొగుడు పెళ్ళాలా గొడవ, మా రాణి గారే నయ్యం” అన్నాడు. 



సరే చూడు అని నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయాడు భేతాళుడు.
***
తెల్లవారిజామున మహాలక్ష్మి సీతారామయ్యలు లేచి మేడమీద వడియాలు పెట్టేసారు. సాయంత్రం సీతారామయ్య మెల్లగా మేడమీదకి వెళ్లి నాలుగు ఎండి ఎండని వడియాలు వలుచుకుని వద్దామని చూస్తే, అప్పటికే ఎవ్వరో ఆరు వడియాలు పీకేసి తీసుకుని పోయారు. బహుశా తనకంటే ముందుగానే తన భార్య తీసుకొని వచ్చి వుంటుంది అనుకుని మేడ దిగి వచ్చి భార్య ని ఆడిగాడు, నువ్వు ఏమైనా కొన్ని వడియాలు తీసుకుని వచ్చావా అని. 



“ఉదయం వంగి వడియాలు పెట్టేసరికి నడుం విరిగి కదలకుండా పడున్నాను, యింకా మేడమీదకి ఏం వెళ్తాను” అంది.



“అయితే కాకులు ఆరు వడియాలు ఎత్తుకుపోయాయి” అన్నాడు. 



“ఇప్పటికైనా లోపలికి తీసుకుని వచ్చారా, కాకుల కోసం అక్కడే వుంచారా” అంది. 



“తెచ్చి పైన గదిలో పెట్టాను. రేపు మళ్ళీ ఎండపెట్టినప్పుడు అక్కడే నీడలో కూర్చొని చూస్తా, కాకి ఎలా వస్తుందో” అన్నాడు.



రెండో రోజు ఉదయం నుంచి మేడమీదనే వుండి వడియాలకి కాపలా వున్నాడు. 
“అన్నం తినటానికి రండి, ఈ ఎండలో పక్షులు రావు” అని భార్య పిలుపు క్రిందకి దిగి వెళ్లి భోజనం చేసి మళ్ళీ పైకి వెళ్లి చూస్తే, సగం వడియాలు లేవు. 



“కొంపములిగింది, మళ్ళీ వడియాలు పోయాయి” అన్నాడు పైనుండి.



“మిగిలినవి క్రిందకు తీసుకుని రండి, రేపు మన గుమ్మం ముందు వచ్చే ఎండలో ఎండపెడదాం, కాకులు వస్తే కాళ్ళు విరగకొడతాను” అంది మహాలక్ష్మి.



రెండవ రోజు తన మడి బట్ట ఆరవేసుకోవడానికి మేడమీద కి వెళ్ళిన సీతారామయ్య కి అద్దికున్న వాళ్ళు పెద్ద బట్ట మీద చాలా వడియాలు పెట్టుకుని వుండటం కనిపించింది. పాపం వీళ్ళ వడియాలు కూడా ఉష్ కాకి అనుకున్నాడు.