వంశీ మెచ్చిన కథలు, వ్యాఖ్యానంతో - మంచు లోయ

[k3vv3]

మూడ్రోజుల తర్వాత - "ఏదో ఉత్తరం వచ్చింది చూడ"మని మా ఆవిడ నా చేతిలో ఓ కవరు పెట్టింది.

పసుపురంగు కవరు. పైన అక్షరాలు వెంకట్రావువే. 'మ' - 'య' లకు వాడికి తేడా తెలీదు.

ఆతృతగా చించాను. నాలుగు కాగితాలు విడివిడిగా మడిచి ఉన్నాయి. 1, 2, 3, 4 అని అంకెలు వేసి వున్నాయి. సంభోధనలు, క్షేమ సమాచారాలు ఏమీ లేవు. దేనికదే ప్రత్యేక ఉత్తరం. అవి డైరీగా రాసుకున్న పేజీలో, కథల తాలూకు ప్రారంభాలో అర్ధం కాలేదు. వాడికి డైరీ రాసుకునే అలవాటుంది. కథలు రాస్తాడని తెలీదు. కాకపోతే కాలేజీ మ్యాగజెన్ కి కవితలు రాసేవాడని మాత్రం గుర్తుంది.

మొదటి లేఖ:
నా శరీరంలోని అవయవాలన్నింటిలోకి నా ముక్కంటే నాకు భలే ఇష్టం. అది ఎందుకో మరి అంతగా నచ్చుతుంది. మిగతా దేనినీ ప్రశంసించకుండా ముక్కునే పొగిడానంటే, చెప్పిందానిలో కొంతయినా నిజాయితీ ఉందని నమ్మొచ్చు. నాకు నందితిమ్మన ముక్కు పురాణం తెలియదు. ఆయన వర్ణించిన ముక్కు ఎంత అందంగా ఉందో తెలియడానికి. అయితే ఎవరికి ఏది, ఎందుకు నచ్చుతుందో చెప్పడం కొంచెం కష్టమే. ఒకరికి అద్భుతంగా తోచింది, మరొకరి దగ్గర తేలిపోవచ్చు. అందుకే అందాన్ని కొలవడానికి స్టాండర్డ్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా? అని అప్పుడప్పుడు ఆలోచించేవాడిని. ఈ ప్రశ్న ఉదయించడానికి కారణం లేకపోలేదు. నాకు నచ్చిన హీరోయిన్ మా మిత్రబృందంలో ఎవరికీ నచ్చేది కాదు. ఆఖరికి మురళికి కూడా. అందుకే నా కళ్ళని సరిచేసుకోవాలా? అనే అనుమానం తలెత్తింది. అది క్షణకాలమే. ఎవరికీ నచ్చనిదైతే ఆమె తాలూకు ఊహలని పంచుకోలేరనే సంతృప్తి మిగిలింది.

కాని ఎవరు అందగత్తెలనే విషయం మాత్రం తేలలేదు. అందుకే ప్రమాణాల గురించి ఆలోచించాల్సి వచ్చింది.

అయితే, నేననుకునే స్టాండర్డ్స్, అందాలపోటీల్లో శరీరాల కొలతలలాంటివి కావు. "బాహ్య సౌందర్యం కంటే అంతః సౌందర్యం గొప్పది" అని వాళ్ళందరూ స్విమ్ సూట్స్ ధరించి చెప్పినప్పుడు, 'ఆహా', 'అలాగా' అనిపించడం మనకు అనుభవమే. కాబట్టి శరీరాన్ని ఎలా అంచనావేయాలో నాకు ఓపట్టాన అర్ధం కాలేదు. అప్పుడప్పుడు కొందరు ఆడవాళ్ళని చూస్తే, నాకు ఓ అనుమానం కలుగుతుంది. వీళ్లకు అసలు పిల్లలు ఎలా పుట్టారా అని. ముఖానికి, పిల్లలకు ఏమిటి సంబంధం అంటావా? ఇక నేను మాట్లాడను.

నాకు తెలిసిన, నేను చూసిన అమ్మాయిల్లో చాలా మంది బాగున్నారనే అనిపిస్తుంది. తరచి చూస్తే వీరిలో ఏముంది? అనిపిస్తుంది. మరి ఇంకా ఏముండాలి అనేదానికి నాకే స్పష్టంగా తెలియదు. చెబితే గొప్పనుకుంటారు. నన్ను చాలామంది అమ్మాయిలు ఆలోచింపజేశారు గానీ చలింపజేసిన వాళ్లు లేరు. అంటే ఎవరిమీదా ఆశపడలేదని కాదు. పడ్డవాళ్ళు అలా ఎప్పుడో అకస్మాత్తుగా తళుక్కున మెరిసి మాయమైపోయారు. మళ్లీ కనబడే అవకాశం లేదు. అలా ఒక్కసారి కనబడ్డమే నాకు నచ్చటానికి కారణమైందో నాకు తెలియదు.

చూస్తే కళ్ళనిబట్టి అందమంటారు. కొందరు. అవతలివారు అందంగా లేకపోయినా, మన కళ్ళు మనకు అందంగా కనిపింపజేయాలని వారి ఉద్దేశం? ఏమో! నేను అందం గురించి, నాక్కాబోయే భార్య తాలూకు ప్రమాణాల గురించి ఓ అవగాహనకు రాకముందే నాకు పెళ్లయిపోయింది.

***

ఉత్తరం పూర్తయ్యాక వాడి ముక్కు గురించి ఆలోచించాను. నిజమే! వాడు రాశాక అలాగే అనిపిస్తోంది. ఒక ముక్కేంటి? మనిషే అందం. అయినా వాడు ఇందులో ఏం చెప్పదల్చుకున్నాడు? తన భార్య అందగత్తె కాదనా? ఆ మాటకొస్తే అంతః సౌందర్యానికే వాడు మొగ్గు చూపినట్లు అస్పష్టంగానైనా అర్ధమవుతోంది కదా!

అసలు వాడి భార్య ఎలావుందో నేను చూడలేదు. ఎంత స్నేహితులమైనా ఒకరి పెళ్ళికి ఒకరం వెళ్లలేదు. అప్పటికారణాలు వేరు. నేను పిలవలేదని వాడు పిలవలేదో! లేకపోతే ఇంకా ఏమిటో? వాడి అంత్యక్రియలకు వెళ్ళినప్పుడు కూడా ఆమెను సరిగా చూడలేకపోయాను. ఒకవేళ నాకు అందగత్తె అనిపించినా, వాడు అలా భావించాలని ఏమీ లేదు.

రెండో లేఖ :
"తెలియక చేసే తప్పు ఈ భూమ్మీద పుట్టడం తెలిసిచేసే తప్పు పెళ్లి చేసుకోవడం"

ఇలా అని ఏ మహానుభావుడైనా ఇంతకు ముందు అన్నాడో లేదో నాకు తెలియదు గానీ ఇప్పుడు నేనంటున్నా. మొదటి వాక్యాన్ని వదిలేస్తే, రెండవదాన్ని నా భార్య వారం పదిరోజులకోసారి రుజువు చేస్తూంటుంది. అయితే ఈ రెండోదానిమీదే మొదటిదీ ఆధారపడుందని చాలాసార్లు చెప్పకతప్పదు.

ఇంతకీ నా భార్య నన్నెలా రాచి రంపాన పెడుతుందంటావా చెప్పను. చెబితే, ఈ మాత్రం దానికేనా? నేనైతే ఎలా వెళ్లదీసుకొస్తున్నానో అని మీ స్వగతం మొదలుపెడతారు. లేదంటే ఏవో సలహాలిస్తామంటారు.

***

నిజమే, వాడేగనక సమస్య ఇదనీ, నాకు ఉత్తరం రాస్తే, నేను కూడా నా మ్యాజిక్ బాక్స్ లోంచి ఓ సలహా పారేసేవాడ్నేమో. అయినా సంసారమన్నాక అభిప్రాయబేధాలు లేకుండా ఎలా ఉంటాయి? అయితే మొన్న తిరిగి వస్తున్నప్పుడు శ్రీనివాసులు కొన్ని విషయాలు చెప్పాడు. అసలు వాళ్ళ సంసారం నిలబడటమే కష్టం అనుకున్నారట. భార్యని వాడు ఆరునెలలపాటు కాపురానికే తెచ్చుకోలేదట వీళ్ల ఇంట్లో వాళ్లు, వాళ్ల తరపు పెద్దలు... చిన్న పంచాయితీలాగా జరిగాక... 'ఆరడుగుల ఆకారం ఉంటే ఏం లాభం? ఏలుకోవడం తెలియదు' అని విమర్శలు ఎదుర్కొన్నాక... ఆమెను కాపురానికి తెచ్చుకున్నాడట.

"పాప పుట్టకపోయినా బాగుండేదేమో" అన్నాడు శ్రీను.

"ఏం?"

"ఎంతైనా ఆమెకు కష్టమేగదా"

నిజమే. కాని వాడికి ఏం కష్టం వచ్చిందో!

మూడోలేఖ:
ఆడడానికి ఆర్ధికస్వేచ్ఛ ఎప్పుడైతే మొదలవుతుందో, అప్పుడు క్రమంగా వివాహాలు బలహీనమవుతాయి. అంతకుముందు సర్దుకుపోవాలి అనే ధోరణి కాస్తా, 'నేనే ఎందుకు?'గా మారుతుంది.

వివాహాలు బలహీనమయ్యాయంటే, విడాకులు పెరిగిపోతాయి. అప్పుడు సింగిల్ మదర్, సింగిల్ ఫాదర్ కుటుంబాలు వచ్చేసి, పిల్లలు ప్రేమరాహిత్యపు బారిన పడతారు.

'అప్పుడు' మళ్లీ ఆడవాళ్లు సంపాదించడంలో కంటే, కుటుంబమే శ్రేష్టమని నమ్ముతారు. మగవాడికి కూడా అలాగే అనిపిస్తుంది. కాని అతడికి పనిచేయడం తప్ప మార్గం లేదు. ఇదంతా ఓ చక్రభ్రమణం.

బాధాకరమైన అంశం ఏమిటంటే, ఈ సైకిల్ పూర్తయ్యేసరికి కొన్ని విలవిల్లాడిపోతాయి. ఈ చక్రం పూర్తయ్యాకైనా ఆనందపడదామా అంటే, ఊహూ అలా లేదు. అది తాత్కాలికం. ఎందుకంటే, అప్పటి ప్రతినిధులు మరో భ్రమణానికి ఉవ్విళ్ళూరుతుంటారు కాబట్టి. మరి దేన్ని ఆపగలను? దేన్నీ ఆపలేను.

***