Adultery ஊரெல்லாம் உறவு - Cinematic Universe by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

மருத்துவ தோழிகள் - 20

பாவம்... அவனுக்கு ஒன்றுமே தெரியவில்லை. அவன் சந்தேகப் படுவது போல, சரண்யா தினேஷுடன் கள்ளத்தொடர்பு வைத்து இருப்பது உண்மைதான். ஆனால், அவளது கோபத்தை கண்டு, அப்படியெல்லாம் இருக்காது என்று நம்பி விட்டான் அரவிந்த். சரண்யாவும் சந்தோஷமாக வீட்டுக்குள் சென்றாள். அன்றிலிருந்து சரண்யா, தினேஷ் வாங்கிக் கொடுத்த ஜட்டி பிராவையே போட ஆரம்பித்தாள்.

அடுத்த நாள் இரவும் அதே போல அரவிந்த் மெடிக்கல்ஸ்-க்கு சரண்யாவை அழைத்து செல்ல வந்தான். வழக்கமாக வந்தால், தினேஷிடம் ஏதாவது பேச்சு கொடுக்கும் அரவிந்த் இன்று அமைதியாக வந்தான். நேற்று நடந்த சம்பவம் அவன் மனதை ரொம்பவும் வாட்டியது. அதனால், முன்பு இருந்த சந்தோஷம் அவன் மனதில் இல்லை.

இன்று மெடிக்கல்ஸ்-க்கு உள்ளே வந்த அவனுக்கு பெரிய அதிர்ச்சி காத்துக் கொண்டு இருந்தது. உள்ளே வந்ததும், அங்கு நடந்து கொண்டு இருந்த காட்சியைக் கண்டு அதிர்ந்தான் அரவிந்த்.

அங்கே தினேஷ், சரண்யாவை தூக்கி பிடித்து இருந்தான். சரியாக அவளது புண்டை இருக்கும் இடம், தினேஷின் முகத்துக்கு நேராக இருந்தது. அப்படியே அவளை பிடித்துக் கொண்டு இருக்க, சரண்யாவோ, அலமாரியில் மருந்துப் பொருட்களை அடுக்கி வைத்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

தன் காதலியை இப்படி ஒருவன் தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தால், யாருக்குத்தான் கோபம் வராது. அரவிந்துக்கும் கோபம் தலைக்கு ஏறியது. ஆனாலும் அங்கு அவன் எதுவும் பேசவில்லை. கோபத்தை உள்ளுக்குள் அடக்கி வைத்துக் கொண்டு அவர்களையே பார்த்துக் கொண்டு இருக்க, தினேஷ் அரவிந்தை பார்த்தான்.

“வாங்க ப்ரோ... என்ன சைலன்ட்-டா வந்து நிக்குறீங்க.... கொஞ்சம் இருங்க... மருந்தை எல்லாம் அடுக்கி வெச்சதும் கிளம்பலாம்....”

என்று தினேஷ் சொல்ல, அரவிந்துக்கு கடுப்பாக இருந்தது.

தான் இப்படி பக்கத்தில் இருக்கிறோம் என்ற பயம் கொஞ்சம் கூட இல்லாமல், தன் காதலியை தூக்கி வைத்துக் கொண்டு, எந்த சலனமும் இல்லாமல் எப்படி இவனால் பேச முடிகிறது...?

என்று நினைத்துக் கொண்டு இருந்தான் அரவிந்த்.

“ஏன் ப்ரோ... சின்ன லேடர் எதுவும் இல்லையா ப்ரோ...?”

என்று கடுப்பை மறைத்துக் கொண்டு அரவிந்த் கேட்க, அதற்கு தினேஷ்,

“இருந்துச்சு ப்ரோ... அதை இன்னிக்கு மதியம்தான் ஓனர் வீட்டுக்கு எதுக்கோ எடுத்துட்டு போனாரு... அதான் இவ என்னை தூக்க சொன்னா... இங்க பாருங்க... தீனி தின்னு தின்னு அங்க அங்க வீங்கி போயி இருக்கு... குண்டி...”

என்று சொல்லிக் கொண்டே அவளை இறுக்கி பிடித்து, அவள் சூத்து சதைகளை அழுத்தினான் தினேஷ். அதைப் பார்த்ததும் அரவிந்துக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறியது. ஆனால், சரண்யா அதை கண்டு கொள்ளாமல் இருப்பதைப் பார்த்து, அரவிந்தும் எதுவும் பேசாமல் இருந்து விட்டான்.

“ஏன்டா... எக்ஸர்சைஸ் பண்ணி உடம்பை வளத்தி வெச்சு இருக்க... என்னை தூக்க கூட உனக்கு சக்தி இல்லையா...”

என்று சரண்யா விளையாட்டாக சிரித்துக் கொண்டே கேட்க,

“தூக்குறேன்டி... இப்போ உன்னை தூக்கி புடிச்சுட்டுதான இருக்கேன்... சீக்கிரமா அடுக்கி வையுடி...”

என்று சொல்லிக் கொண்டே அவளை இன்னும் தூக்கிப் பிடித்து, அவள் சூத்தையும் தொடைகளையும் இறுக்கி கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டான் தினேஷ். அரவிந்துக்கு செத்து விடலாம் போல இருந்தது. அதற்கு மேல் அவனால் அங்கே நிற்க முடியவில்லை. விறுவிறுவென வெளியே சென்று பைக்கருகே நின்று கொண்டான்.

அரவுந்த் வெளியே சென்றதும், சரண்யாவை தூக்கி பிடித்து இருந்த தினேஷ், அப்படியே, அவளது சுடிதாரை தூக்கி லேக்கின்சை லேசாக இறக்கி பார்த்தான். உள்ளே சரண்யா பின்க் நிறத்தில் ஜட்டி அணிந்து இருந்தாள்.

“என்னடி...? பிங்க் கலர் ஜட்டியா...?”

என்று கேட்டுக் கொண்டே அவளது இடுப்பை செல்லமாக கடித்தான் தினேஷ்.

“ஸ்ஸ்ஸ்... ஹாஆஆஆ... சும்மா இருடா... வேலைய முடிக்கணும்....”

என்று சிணுங்கினாள் சரண்யா. பிறகு, மருந்துகளை அடுக்கி முடித்து விட்டு மெடிக்கல்ஸை சாத்தி விட்டு தினேஷும் சரண்யாவும் வெளியே வந்தார்கள். பைக்கில் அமர்ந்து இருந்த அரவிந்த், பைக்கை ஸ்டாட் செய்ய, பைக்கில் ஏறி அமர்ந்தாள் சரண்யா. அப்பொழுது அவளது தோள்பட்டையில் அவள் அணிந்து இருந்த கருப்பு பிராவின் பட்டை வெளியே தெரிய,

“ஹேய்... ப்ரா ஸ்ட்ராப் தெரியுதுடி...”

என்று தினேஷ் சொல்ல, அரவிந்த் கடுங்கோபமடைந்தான். ஆனாலும் அவனால் எதுவும் பேச முடியவில்லை. சரண்யா அதை மறைத்துக் கொண்டே தினேஷைப் பார்த்து சிரிக்க, அப்பொழுது தினேஷ்,

“ஹேய்... இன்னிக்கு நீ பிங்க் கலர் ஜட்டிதான போட்டு இருக்க... அப்புறம் எதுக்குடி கருப்பு கலர் பிரா போட்டு இருக்க... மேட்சிங்கா போடுடி...”

என்று தினேஷ் சொன்னதும் அரவிந்த் கோபத்தின் உச்சிக்கே சென்றான்.

“டேய்... என் ஆளு என்ன கலர்ல ஜட்டி போட்ட உனக்கு என்னடா... அது சரி.. அவ இன்னிக்கு பிங்க் கலர் ஜட்டி போட்டு இருக்கான்னு உனக்கு எப்படிடா தெரியும்...?”

என்று கேட்டுக் கொண்டே வண்டியை நிறுத்தி விட்டு, விறுவிறுவென வேகமாக வந்த அரவிந்த், சடக்கென்று தினேஷின் சட்டையைப் பிடித்தான். அதற்குள் பதறிய சரண்யா, ஓடி வந்து தினேஷின் சட்டையில் இருந்த அரவிந்தின் கையை பிடுங்கி விட்டு,

“டேய்... எதுக்குடா அவன் கிட்ட சண்டைக்கு போற... நாந்தான் சொன்னேன்...”

என்று சொன்னதும் அரவிந்த் அதிர்ந்து போனான். அப்படியே இருவரையும் மாறி மாறி பார்க்க, மீண்டும் சரண்யா பேச ஆரம்பித்தாள்.

“நேத்து அவந்தான எல்லாம் வாங்கி குடித்தான். அதுல எனக்கு பிங்க் கலர் ரொம்ப புடிச்சு இருந்துச்சு... அந்த கலர் ஜட்டியத்தான் போட்டுக்கிட்டு வந்தேன்னு அவன் கிட்ட சொன்னேன்... அதுக்கு உனக்கு கோபம் வந்தா என்னை அடிடா... இனிமே தினேஷ் மேல கைய வெச்ச... போடா...”

என்று சொன்ன சரண்யா, விறுவிறுவென்று அவளது வீட்டை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். அரவிந்துக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. தினேஷை பாவமாக பார்த்தான். தினேஷ் தன் சட்டையை சரி செய்து கொண்டு அவனது வீட்டுக்கு கிளம்பினான். அரவிந்த் பைக்கை அங்கேயே நிறுத்தி விட்டு சரண்யாவின் பின்னால் ஓடி அவள் முன்பு நின்றான்.

“சரண்யா சரண்யா... நில்லுமா... நான் தெரியாம கோப பட்டுட்டேன்... மன்னிச்சுடு... ப்ளீஸ்... நே சொல்லு... நான் காதலிக்குற பொண்ணு, இன்னொருத்தன் கிட்ட தன்னோட அந்தரங்க விஷயத்தை எல்லாம் சொல்லிட்டு இருந்தா, எனக்கு கோபம் வருமா வராதா...?”

என்று அரவிந்த் பாவமாக கேட்க,

“அதான்டா... படிக்காத உன்னை லவ் பண்ணேன் பாத்தியா... அதான் நான் பண்ண தப்பு... இந்தக் காலத்துல கூட இன்னும் பழைய ஆளா இருக்க... இது எல்லாம் இனிமே சரிபட்டு வராது....”

என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் அவளது வீட்டை நோக்கி வேகமாக நடக்க ஆரம்பித்தாள் சரண்யா. மீண்டும் அவள் பின்னால் ஓடிச்சென்ற அரவிந்த்,

“ஹேய் சரண்யா சரண்யா... மன்னிச்சுடும்மா... இனிமே நான் பழைய பஞ்சாயத்தை எல்லாம் பேச மாட்டேன்... நீங்க பெசிக்குற எதையும் நான் கண்டுக்க மாட்டேன்... இந்த ஒரு தடவை என்னை மனிசுடும்மா.. ப்ளீஸ்...”

என்று அரவிந்த் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினான்.

“எங்கிட்ட எதுக்கு மன்னிப்பு கேக்குற....? தினேஷ் சட்டையத்தான புடிச்ச... அதுவும் என் கண்ணு முன்னாடி… நீ அவன் கிட்டதான் மன்னிப்பு கேக்கணும்... அதுவும் என் கண்ணு முன்னாடி மன்னிப்பு கேக்கணும்.... அது வரைக்கும் என்கூட பேசாத... “

என்று சொல்லி விட்டு சென்றாள் சரண்யா. அரவிந்த் அங்கேயே அமைதியாக நின்று கொண்டு இருந்தான். அவனுக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை.