Adultery ஊரெல்லாம் உறவு - Cinematic Universe by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

மருத்துவ தோழிகள் - 03


தினேஷும் சரண்யாவின் முலைகளின் மீது ஒய்யாரமாக படுத்துக் கொண்டே அவளை நன்றாக ஓதான். சில நிமிடங்களின் உச்சமடைந்த அவன், அவள் புண்டைக்குள்ளேயே கஞ்சியை பீச்சி அடித்தான். அப்படியே அவள் மீது சாய்ந்து படுக்க, அப்பொழுது சரண்யா,

“ஸ்ஸ்ஸ்... செம்மையா இருந்துச்சுடா... உனக்கும் பிடிச்சு இருந்துச்சா...?”

என்று கேட்க,

“ம்ம்ம்... ஆனா எனக்கு ஒரு டவுட்டுடி... உனக்கு ஏன் ரத்தமே வரல...”

என்று தினேஷ் கேட்க, சரண்யாவுக்கு முகம் மாறி விட்டது. அதை கவனித்தான் தினேஷ். அப்படியெனில் அவளது ஏழ்மையைப் பயன்படுத்தி அவளது கற்பை ஏற்கனவே சூறையாடி விட்டார்கள் என்பதை அவன் புரிந்து கொண்டான். இப்ப்ழுது அவள் இப்படி சந்தோஷமாக உணர்கிறாள் என்றால், அவளைது விருப்பத்துடன் நடக்கும் முதல் செக்ஸ் அனுபவம் இதுதான் என்பதையும் தினேஷ் புரிந்து கொண்டான். அதனால், அந்த விஷயத்தை மீண்டும் கிளறாமல்,

“எனக்கு ரொம்ப புடிச்சு இருக்குடி... செம்மையா இருந்துச்சு...”

என்று சொல்லி, அவளது இரு கன்னத்திலும் பச்சக் பச்சக்கென்று முத்தமிட்டான் தினேஷ். சரண்யாவுக்கு இப்பொழுதான் நிம்மதியாக இருந்தது. இருவரும் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்.


 
ஏஞ்சல் மெடிக்கல்ஸ்
மாலை 3 மணி


அந்தோனி, சரண்யாவிடம் கடையை கவனிக்க சொல்லி விட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினார். மேடிக்கஸ்-ல் யாரும் இல்லை. அவள் தனியாக இருந்தாள். கஸ்டமர்களும் யாரும் வரவில்லை. அந்த சமயம் அவளுக்கு அவளது அம்மா கமலாவின் ஞாபகம் வந்தது.

அம்மாவை குணப்படுத்த அவளுக்கு நிறைய பணம் வேண்டும். இப்படி வேலை செய்து எல்லாம், அம்மாவை குணப்படுத்த முடியாது. குறுக்கு வழியில்தான் பணத்தை சம்பாதிக்க வேண்டும் என்று நினைத்தாள் சரண்யா.

“கடையில் யாரும் இல்லை... கல்லாவில் கை வைத்து விடலாமா...?”

என்று அவளது சிறுமூளை, அவளுக்கு ஐடியா கொடுத்தது. கடைக்கு வெளியே வந்து பார்த்தாள். யாரும் இல்லை. மீண்டும் கடைக்குள் சென்றாள். அவளது இதயம் வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. அம்மாவி நினைத்தாள். சரசரவென்று கல்லாப்பெட்டியை திறந்து இரண்டாயிரம் ரூபாய் நோட்டு ஒன்றை எடுத்து தனது பிராவுக்குள் சொருகிக் கொண்டு, சரசரவென்று கஸ்டமரை கவனிக்கும் இடத்திற்கு வந்து விட்டாள்.

அடுத்து ஒரு மணி நேரத்திற்கு அவளது இதயம் அதிவேகத்தில் துடித்துக் கொண்டு இருந்தது. பிறகு படிப்படியாக அவளது இதயம் வேகத்தை குறைத்தது. சாதாரண நிலைக்கு வந்தாள் சரண்யா. அப்படியே மணி ஐந்து ஆக, தினேஷ் கடைக்கு வந்தான்.

அவனை பார்த்ததும் சரண்யாவுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. அவனைப் பார்த்ததும் உற்சாகம் ஆனாள்.

“ஹேய்... வாடா... நீ எப்போடா வருவன்னு பாத்துட்டு இருந்தேன்... என் செல்ல குட்டி...”

என்றாள் சரண்யா. அவள் இப்படி பேசுவது தினேஷுக்கு பக்கென்று ஆனது. நல்லவேளையாக மெடிக்கல்ஸ்-ல் யாரும் இல்லை. வேகமாக அருகில் வந்தான்.

“ஹேய் லூசு... அறிவு இருக்காடி உனக்கு... நான் உன்கிட்ட வழிஞ்சு பேசுனாலும் நீதான் விலகி போகணும்... நீ என்னடான்னா... நீயே ஓவரா வழியுற....”

என்றான். அதைக் கேட்டதும் சரண்யாவுக்கு முகமே வாடிப் போனது. அவளது வருத்தத்தைக் கண்ட தினேஷுகும் கொஞ்சம் வருத்தமாக ஆனது. உடனே அவளைக் கட்டிப்பிடித்து அவள் உதட்டில் நச்சென்று ரு முத்தத்தை பதித்தான். அதன்பிறகுதான் சரண்யா பழைய குஷி நிலைக்கு வந்தாள். மீண்டும் தினேஷ் பேச ஆரம்பித்தான்.

“இங்க பாருடி... நீ இப்படி என் கிட்ட வழிஞ்சுட்டு இருக்குறதையோ, அல்லது, நான் உன்கிட்டு வழியுறதையோ வேற யாராச்சும் பாத்தா... உன்னைப் பத்தி தப்பு தப்பு பேச ஆரம்பிச்சுடுவாங்க... அப்புறம் உன் மானம்தான் போகும்... அதனால் நாலு சுவத்துக்குள்ள நாம எப்படி வேணாலும் இருக்கலாம்... ஆனா, பொது இடத்துல ரொம்ப ஜாக்கிரதையா இருக்கணும்... அதே மாதிரி நாம ஒண்ணா இருக்குறதும் இந்த இடத்துல மட்டும்தான் செய்யணும்... இலனா, சிசிடிவி கேமராவுல ஓனர் பாத்துடுவாரு... புரியுதா...?”

என்று சொல்லி விட்டு தினேஷ் கல்லாவில் சென்று அமர, அப்பொழுதுதான் சரண்யாவுக்கு இதயமே நின்று விடும் போல ஆனது. கடைக்குள் சிசிடிவி இருப்பதை அவள் மறந்தே விட்டாள். கல்லாவில் அவல இரண்டாயிரம் ரூபாயை திருடியது தெளிவாக பதிவாகி இருக்கும். அவளது இதயம் பயனஆக்ரா பதட்டம் ஆக, அப்பொழுது அவள் சற்றும் எதிர்பாராத விதமாக, அந்தோனி அங்கு வந்தார். உள்ளே வந்தும் வராததுமாக,

“சரண்யா... நீ கிளம்பு... இனிமே உனக்கு இங்க வேலை இல்ல... “

என்று சொன்னார். சரண்யாவுக்கு எல்லாம் புரிந்து விட்டது. சிசிடிவி வீடியோவை அவர் மொபைலில் பார்த்து விட்டுத்தான் இங்கு வந்து இருக்கிறார் என்பதை சரண்யா புரிந்து கொண்டாள். அவளுக்கு இப்படி மாட்டிக் கொண்டோம் என்பதை விட, தினேஷின் முன்பாக தன் மானம் போகிறதே என்றுதான் வருத்தமாக இருந்தது. அவள் எதுவும் பேசாமல் நின்று கொண்டு இருக்க,

“எதுக்கு இன்னும் இங்கயே நின்னுட்டு இருக்க... வெளிய போ...”

என்று மீண்டும் அந்தோனி கத்த, சரண்யாவுக்கு அழுகையே வந்து விட்டது. ஆனால், தினேஷுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

“அண்ணே... என்ன ஆச்சு...? எதுக்கு வெளியே போக சொல்றீங்க...? அவ என்ன தப்பு பண்ணுனா...?”

என்று புரியாமல் கேட்டான் தினேஷ். கோபத்தில் இருந்த அந்தோனி, தன் மொபைலில் இருந்த அந்த சிசிடிவி வீடியோவை தினேஷிடம் காட்டினார். அதில் சரண்யா கல்லாவில் இருந்து இரண்டாயிரம் ரூபாய் நோட்டை திருடியதும், அதை அவள் பிராவில் சொருகியதும் தெளிவாக பதிவாகி இருந்தது.

தினேஷ் முழு வீடியோவையும் பார்த்தான். அவனுக்கு பயங்கர அதிர்ச்சி. சரண்யா இப்படி செய்வாள் என்று அவன் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவனால் எதுவும் பேச முடியவில்லை. ஆனால் அந்தோனி பயங்கர கோபத்தில் இருந்தார்.

“ஏய்... சொல்லிட்டே இருக்கேன்... நின்னுட்டே இருக்க... வெளிய போறியா..? இல்ல... போலீசை கூப்புடவா...?”

என்று அந்தோனி கத்தவும் சரண்யா சட்டென அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.

“பங்கு... பங்கு... பொறுமை.... இரு... நான் என்னனு விசாரிக்கிறேன்...”

என்று தினேஷ் சொல்ல, அந்தோனி பயங்கர கோபத்தில் சென்று கல்லாவில் அமர, தினேஷ் சரண்யாவிடம் வந்தான்.

“ஹேய்... என்னடி ஆச்சு உனக்கு...? எதுக்குடி இப்படி பண்ண...?”

என்று அவன் கேட்க, சில வினாடிகள் அமைதியாக இருந்த அவள், அழுது கொண்டே,

“என் அம்மாவுக்கு பைத்தியம் ரொம்ப முத்தி போச்சுடா... ஆஸ்பத்திரி செலவுக்கு சுத்தமா பம்னமே இல்ல... வேலைக்கு சேந்து ரேணு நாள்தான் ஆவுது... அதனால ஓனர் கிட்ட காசு கேக்கவும் முடியாது... வேற யார் கிட்ட கேக்குரதுன்னும் தெரில... அதான்... மத்தபடி நான் வேற எந்த எண்ணத்துலையும் திருடல... என்னை மன்னிச்சுடு தினேஷ்...”

என்று கண்ணீர் மல்க மன்றாடினாள் சரண்யா. தினேஷுக்கு பாவமாக இருந்தது. அவன் அந்தோணியை திரும்பி பார்க்க, அந்தோனியும் சற்று அமைதியாகத்தான் இருந்தார். அம்மாவுக்காக திருடி விட்டாள்... இப்பொழுது வேர் அழுது மன்னிப்பும் கேட்கிறாள். அவளை எப்படி மன்னிக்காமல் இருப்பது... என்று அந்தோனிக்கும் தோன்றியது. தினேஷ் பேச ஆரம்பித்தான்.

“பங்கு... பாவம்... அம்மாவோட ஹாஸ்பிட்டல் செலவுக்காக இப்படி பண்ணிட்டா... இனிமேல் இப்படி பண்ண மாட்டா... இந்த ஒரு தடவை அவளை மன்னிச்சுடு பங்கு....”

என்றான் தினேஷ். அந்தோனிக்கும் இப்பொழுது கோபம் அனைத்தும் குறைந்து இருக்க, தினேஷும் பரிந்து பேச, அந்தோனியால் வேறு எதுவும் பேச முடியவில்லை.

“என்னமோ... நீ பாத்துக்க பங்கு...”

என்று வேண்டா வெறுப்பாக சொன்ன அந்தோனி எழுந்து வீட்டுக்கு கிளம்பினார். சரண்யாவுக்கு இப்பொழுதுதான் உயிரே வந்தது. மீண்டும் ஓடி வந்து தினேஷிடம் மன்னிப்பு கேட்டாள் சரண்யா.

“ஹேய்... விடு விடு... இனிமேல் இப்படி பண்ணாத... சரியா...? பணம் வேணும்னா இனிமே எங்கிட்ட கேளுடி... நான் தரேன்...”

என்று தினேஷ் சொல்ல, சரண்யாவுக்கு பயங்கர அதிர்ச்சி.

“நீ தர்றியா...? உனக்கு ஏது காசு...?”

என்று அவள் கேட்க, அதற்கு தினேஷ்,

“அது ஒன்னுமில்லடி... எனக்கும் அந்தோனிக்கும் ஒரு பிசினஸ் இருக்கு... அதனால நான் கல்லாவுல இருந்து பணம் எடுத்தா அவரு எதுவும் சொல்லல மாட்டாரு... இனிமே காசு வேணும்னா எங்கிட்ட சொல்லு... நான் தரேன்... சரியா...?”

என்றதும், சரண்யாவுக்கு பயங்கர சந்தோஷம்.

“ரெம்ப தேங்க்ஸ்டா... உன்னோட உதவிய நான் மறக்கவே மாட்டேன்...”

என்றாள் சரண்யா. அதற்கு தினேஷ்,

“ஹேய்... நான் ஒன்னும் இந்த ஹெல்ப்பை உனக்கு சும்மா பண்ணல... அதுக்கு நீ எனக்கு ஒன்னு பண்ணனும்...”

என்று சொல்லி விட்டு லேசாக சிரித்தான் தினேஷ். சரண்யாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

“என்னடி புரியலையா...? இரு தெளிவா சொல்றேன்...”

என்று சொன்ன தினேஷ் சட்டென்று சரண்யாவின் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து இழுத்து தன்னோடு சேர்த்து அணைத்து அவளது சூத்தை பிசைந்து கொண்டே, அவளது உதட்டை கவ்வினான். அப்படியே அவள் முலைகளையும் கசக்க ஆரம்பித்தான்.