Adultery ஊரெல்லாம் உறவு - Cinematic Universe by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

மருத்துவ தோழிகள் - 01


ஏஞ்சல் மெடிக்கல்ஸ்
காலை 10 மணி


அன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை. வழக்கமாக மாலை நேரங்களில் மட்டும் பார்ட் டைம் வேலைக்காக வரும் தினேஷ் இன்று காலையிலேயே மெடிக்கல்ஸ்-க்கு வந்து விட்டான். அவனுக்கு சனி ஞாயிறு இரண்டு நாட்களும் விடுமுறைதான். ஆனாலும், இன்று வீட்டில் அவனுக்கு பொழுது போகாததால், இன்று இங்கு வந்து விட்டான்.

மெடிக்கல்ஸ்-ன் ஓனர் அந்தோனியும் தினேஷும் ரொம்பவும் நெருக்கம். மற்றவர்களின் முன்பு அவர்கள் இருவரும் முதலாளி தொழிலாளி என்று இருந்தாலும், தனிமையில் இருக்கையில் இருவரும் பங்காளி என்றுதான் பேசிக் கொள்வார்கள். இருவரும் ஜாலியாக பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.

“என்ன பங்கு... அப்புறம்... உன் பொண்டாட்டி ஏஞ்சல் என்ன சொல்றா...? என்னை பத்தி ஏதாவது கேட்டாளா...?”

என்று தினேஷ், அந்தோனியிடம் கேட்க, அதற்கு அந்தோனி,

“ஆமா பங்கு... எம்பொண்டாட்டி உன்னைப் பத்திதான் கேட்டுக்கிட்டு இருந்தா... வெள்ளிக்கிழமை வந்துட்டு நீ அவசரமா கிளம்பி போயிட்ட... நேத்தும் சனிக்கிழமை.. நீ லீவு... இன்னிக்கும் லீவுலதான் இருக்குற... ரெண்டு நாளா என் பொண்டாட்டி உன் கிட்ட ஓலு வாங்காம காஞ்சு போயி கெடக்குறா பங்கு...”

என்றார் அந்தோனி. அதைக் கேட்டதும் தினேஷுக்கு லேசாக சிரிப்பு வர, புன்னகைத்தவாறே,

“விடு பங்கு... நாளைக்கு நைட்டு வந்து ஏஞ்சலை ஓத்து அவ புண்டைய கிழிக்குறேன்...”

என்றான் தினேஷ். தனது பொண்டாட்டியை ஓத்து அவளது புண்டையை கிழிப்பேன் என்று அடுத்தவன் சொல்வதைக் கேட்டு கோபப்பட வேண்டிய அந்தோனி, சிரித்தார்.

இந்தக் கூத்து பல மாதங்களாக நடந்து கொண்டு இருக்கிறது. அந்தோனி தனது மனைவி ஏஞ்சலை தினேஷுக்கு கூட்டிக் கொடுத்து விட்டார். ஏஞ்சலும், கற்பை இழந்து தினேஷுடன் படுத்து ஓலு வாங்கி, அவனது சுன்னிக்கு அடிமை ஆகி விட்டாள். இப்பொழுதெல்லாம் அந்தோனியின் மனைவி ஏஞ்சல், மற்றும் அந்தோனியின் மெடிக்கல்ஸ் இரண்டையும் தினேஷ் கவனித்துக் கொள்கிறான் என்று சொல்வதை விட, அவன் வைத்துக் கொண்டான் என்று சொல்வதுதான் சரியாக இருக்கும்.

“ஆனா சும்மா சொல்லக் கூடாது பங்கு... இந்த கொஞ்ச நாள்ல நானும் கவனிச்சேன்... உன் பொண்டாட்டியோட முலை ரெண்டும்
ரொம்ப பெருசா ஆயிடுச்சு... ஏஞ்சல் இப்போ பால் மாடு மாதிரி ஆயிட்டா...”

என்றான் தினேஷ். அதை சற்றும் சீரியசாக எடுத்துக் கொள்ளாத அந்தோனி,

“ஆமா பங்கு... நீ எப்போ பாத்தாலும் அவளோட முலைய கசக்கி புழிஞ்சு எடுக்குற... அது அவளுக்கு மசாஜ் மாதிரி ஆயிடுச்சு... அதான் முலை ரெண்டும் பெருத்து போச்சு....”

என்று அந்தோனியும் விளையாட்டாக பேசினார். இப்படியாக அந்தோனியும் தினேஷும், அந்தோனியின் மனைவி ஏஞ்சலின் உடம்பைப் பற்றி உல்லாசமாக பேசிக்கொண்டே கலகலப்பாக இருக்க, அப்பொழுது அந்த மெடிக்கல்ஸ்-க்கு ஒரு பெண் ஒருத்தி வந்தாள். அவள் வந்ததும் இருவரும் அவர்களது பேச்சை நிறுத்தினார்கள். அந்தோனி கஸ்டமரை கவனிக்க எழுந்தார். அவர் எழுந்ததும், அவரது இருக்கையில் சென்று தினேஷ் அமர்ந்து கொண்டான்.

“சொல்லும்மா என்ன வேணும்...?”

என்று அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்து அந்தோனி கேட்க,

“சார்... என் பேரு சரண்யா... பத்தாவது வரைக்கும் படிச்சு இருக்கேன்... எனக்கு ஏதாவது வேலை கிடைக்குமா...?”

என்றாள். அதைக் கேட்டதும் அந்தோனி சற்று யோசித்தார். தினேஷைப் பார்த்தார். தினேஷ் அந்த சுழல் நாற்காலியில் அமர்ந்தவாறே,

“சரண்யா... உனக்கு ஏதாவது முன் அனுபவம் இருக்கா...?”

என்று தினேஷ் கேட்க, அதற்கு சரண்யா இல்லை என்றாள்.

“என்னங்க இது...? பாக்க பெரிய பொண்ணு மாதிரி இருக்கீங்க...? முன் அனுபவம் எதுவும் இல்லங்குறீங்க...?”

என்று தினேஷ் சொல்ல, அதற்கு சரண்யா வேகமாக,

“ஐயோ... நீங்க நெனைக்குற மாதிரி நான் பெரிய பொம்பளை எல்லாம் இல்லீங்க... எனக்கு இருபது வயசுதான் ஆவுது... ஆனா, பாக்க பெரிய பொண்ணு மாதிரி தெரியுறேன்... அவ்ளோதான்...”

என்றாள். பிறகு அந்தோனி, சாரஞாவிடம்,

“சரிம்மா.. அம்மா அப்பா என்ன பண்றாங்க..?”

என்று விசாரிக்க, அவள் தனது மொத்த விபரத்தையும் சொன்னாள்.

சரண்யாவுக்கு அப்பா இல்லை. அம்மா மட்டும்தான். அம்மாவுன் பெயர் கமலா. கூடப் பிறந்தவர்கள் என்று யாரும் இல்லை. இருக்கும் ஒரே ஒரு அம்மாவுக்கும் சித்தப்பிரமை பிடித்து விட்டது. பைத்தியம் என்பதால் வீட்டில் பூட்டி விட்டுத்தான் சரண்யா வருவாள். பல இடங்களில் வேலை செய்தாலும், அம்மாவை சரியாக பார்த்துக் கொள்ள முடியாததால் எந்த வேலையிலும் நிலைக்க முடியவில்லை. அதிலும் ஷிப்ட் மாறி போட்டாலும் கஷ்டம். அதனால் காலை முதல் மாலை வரை நிரந்தரமாக இருக்கும் வேளையில் சேரலாம் என்று இங்கு வந்து இருக்கிறாள்.

சரண்யாவின் கதையை கேட்ட தினேஷுக்கும் அந்தோனிக்கும் பாவமாக இருந்தது. அதனால் சரண்யாவை வேலைக்கு சேர்த்துக் கொண்டார் அந்தோனி. பிறகு வேலையை இருவரும் அவளுக்கு சொல்லத் தந்தார்கள்.

மதியம் ஆனது. அந்தோனியும் சரண்யாவும் மெடிக்கல்ஸ்-ல் இருக்க, தினேஷ் கிளம்ப தயாரானான். அப்பொழுது அந்தோனி தினேஷிடம்,

“டேய் தினேஷ்... ஏஞ்சல் வீட்ல மீன் குழம்பு செஞ்சு வெச்சு இருக்கா... நீ போகும்போது அப்படியே போயி சாப்புட்டு போ...”

என்று சொல்லி விட்டு கண்ணடித்தார். அதற்கு தினேஷும் புன்னகைத்தவாறே கிளம்பினான்.


 
ஏஞ்சல் மெடிக்கல்ஸ்
திங்கட்கிழமை
மாலை 5 மணி


காலேஜ் முடிந்ததும் தினேஷ் மெடிக்கல்ஸ்-க்கு வந்தான். சரண்யா அங்கு மும்முரமாக வேலை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். தினேஷை பார்த்ததும்,

“வாங்கண்ணா... காலேஜ் முடிஞ்சுடுச்சா...?”

என்று கேட்டாள். அதற்கு தினேஷ்,

“அடிப்பாவி... அண்ணனா....? எனக்கு இருபத்தி ஒரு வயசுதான் ஆவுது... உனக்கு இருவ=பது வயசுதான...? அண்ணான்னு எல்லாம் கூப்புட வேணாம்... தினேஷ்-ன்னு பேரை சொல்லியே கூப்புடு...”

என்றான். சரண்யாவும் அதன் பிறகு தினேஷ் என்று பெயரை சொல்லியே அழைக்க ஆரம்பித்தாள். அப்படியே இருவரும் பேசிக்கொள்ள இருவரும் நெருக்கம் ஆனார்கள். அதிலும் சரண்யா ரொம்பவும் நெருங்கிப் பழக, அவள் பயங்கரமாக பேசுவதைக் கண்டு தினேஷுக்கு கொஞ்சம் எரிச்சல் ஆனது.

“ஹேய்... என்னடி இது...? நீ பெரிய வாயாடியா இருப்ப போல...”

என்றான். அதற்கு சரண்யா,

“ஆமாடா... நான் பேச ஆரம்பிச்சா பேசிக்கிட்டே இருப்பேன்... உனக்கு இந்த வாயாடிய பிடிக்கலையா...?”

என்றாள் சரண்யா. அதற்கு தினேஷ் சிரித்துக் கொண்டே,

“பிடிச்சு இருக்கு... பிடிச்சு இருக்கு... எனக்கும் பொழுது போக உன்ன மாதிரி ஒரு வாயாடிதான் தேவை... சரி சரி... கடைய பாத்துக்க... நான் கொஞ்சம் வெளிய போயிட்டு வரேன்....”

என்று சொல்லி விட்டு தினேஷ் கிளம்பினான். கொஞ்ச நேர பேச்சிலேயே இருவரும் ரொம்பவும் நெருக்கம் ஆனார்கள். அதிலும் இருவரும் போடா போடி என்று பேசிக்கொள்ளும் அளவுக்கு நெருங்கி விட்டார்கள். எப்படியோ சரண்யாவுக்கும் இந்த வேலை பிடித்து விட்டது. செட்டாகியும் விட்டது. இனிமேல் அவளது பைத்தியம் பிடித்த அம்மாவை அவள் எளிதாக சமாளித்துக் கொள்வாள்.

அப்பொழுது சரண்யா மட்டும் தனியாக மெடிக்கல்ஸ்-சை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தாள். இரவு மணி 7 ஆனது. அப்பொழுது மெடிக்கல்ஸ்-க்கு இரண்டு குடிகாரர்கள் வந்தார்கள். உள்ளே வந்த அவர்கள், சரண்யாவைப் பார்த்தவுடன்,

“டேய் மச்சா... இங்க பார்றா... பொம்பள இருக்கா...?”

என்று சொல்லிக் கொண்டே சிரித்துக் கொண்டு உள்ளே வந்தார்கள். அவர்களைப் பார்த்ததும் சரண்யாவுக்கு கொஞ்சம் பயம் அதிகம் ஆனது. உள்ளே வந்த அவர்கள், சரண்யாவிடம்,

“என்னமா பொண்ணு... வேலைக்கு புதுசா...?”

என்றார்கள். சரண்யா பயத்துடன்,

“ஆமாங்க... உங்களுக்கு என்ன வேணும்...?”

என்று கேட்டாள். அவளுக்கு பயமும் பதட்டமும் பயங்கரமாக ஏறியது. வந்தவர்களில் ஒருவன் சரண்யாவிடம் பேசிக் கொண்டு இருக்க, இன்னொருவன் போதையில் சரண்யாவை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்தான்.

“அதான்மா... உறை இருக்கா..?”

என்றான் அந்த குடிகாரன். சரண்யாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவள் திருட்டு முழி முழிக்க, அப்பொழுது அவளை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன்,

“அதான்... ஓலு போடும்போது பசங்க சுன்னில மாட்டிக்குவாங்கல்ல....”

என்றான். அதைக் கேட்டதும் சரண்யாவின் இதயத் துடிப்பு நூறை ஆட்டியது.

“ஹலோ....”

என்று அவள் கத்த, அப்பொழுது அருகில் இருந்த இன்னொரு குடிகாரன்,

“ஹலோ... ஹலோ... டவர் சரியா கெடைக்கல... ஹலோ...”

என்று கலைய்த்துக் கொண்டே அங்குமிங்கும் நடக்க, சரண்யாவை ஒரு மாதிரியாக பார்த்துக் கொண்டு இருந்த அந்த குடிகாரன்,

“நான் ஒன்னும் தப்பா சொல்லலையே... உண்மையாத்தான சொன்னேன்... அதுக்குதான போடுவாங்க...”

என்று மீண்டும் நக்கலாக சொன்னான் அவன். அதைக் கேட்க கேட்க சரண்யாவுக்கு கோபமும் பயமும் கலந்து வந்தது.

“அதுக்குன்னு... இப்படித்தான் ஒரு பொண்ணு கிட்ட பேசுவீங்களா...?”

என்று கொதிப்பாக கேட்டாள் சரண்யா. அவள் அப்படி சொன்னதும், ஹலோ ஹலோ என்று கலாய்த்த அந்த குடிகாரன் சட்டென்று அவள் அருகில் வந்து,

“ஏய்... என்னடி... அவன் என்ன உன்னை ஓக்குறதுக்கா கேட்டான்... எவளோ ஒரு ஐட்டத்தை ஓக்குறதுக்கு கேட்டான்... குடுத்துட்டு காசை வாங்குவியா...?”

என்று அதட்ட, சரண்யா நடுங்கி விட்டாள். அவளுக்கு அதற்கு மேல் பேச தோன்றவில்லை.