Adultery ஊரெல்லாம் உறவு - Cinematic Universe by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

பாலா வீட்டுப் பெண்கள் - 02

ஒரு மாதம் கழிந்தது. ஒருநாள் காலை பானுமதி துணி துவைத்துக் கொண்டு இருக்க, பானுமதிக்கு லேசாக தலை சுற்ற, வாந்தி வருவது போன்ற உணர்வு ஏற்ப, சட்டென்று ஓடிச்சென்று வாந்தி எடுத்தாள். அப்பொழுது அவர்கள் வீட்டுக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு கிழவி வந்து பானுமதியின் நாடித்துடிப்பை பார்த்து விட்டு ஒரு பெரிய குண்டை தூக்கி போட்டாள்.

“பானுமதி கர்பமாக இருக்கிறாள்...!”

மூவரும் இடிந்து போய் உட்கார்ந்தார்கள். பலராம் இறப்பதற்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்புதான் பலராமனும் பானுமதியும் செக்ஸ் வைத்துக் கொண்டார்கள். அது முடிந்து இரண்டு நாட்களில் விபத்து நடந்து பலராம் இறந்து விட்டார். அவர் விட்டுசென்ற வித்து இன்று மரமாக முளைப்பு விட்டு விட்டது.

கணவன் இறந்து ஒரு மாதம்தான் ஆகிறது. ஏற்கனவே கையில் ஒரு கைக்குழந்தை. இதில் மீண்டும் கர்பமா...? இந்தக்குழந்தை வேண்டாம்...

என்று முடிவு எடுத்தாள் பானுமதி. அவளை பவித்ரா தடுத்தாள்.

“அக்கா... வேணாம்க்கா... இந்த குழந்தையை கலைக்க வேணாம்....”

“என்ன பவித்ரா நீ... ஏற்கனவே புருஷனை இழந்து ஒண்டிக்கட்டையா இருக்கேன்... இதுல இன்னொரு குழந்தையா...? வேணவே வேணாம்... இதை கழிச்சுதான் ஆகணும்...”

என்று பானுமதி அழுதுகொண்டே சொல்ல,

“இல்லக்கா... இது என் குழந்தையா இருக்கட்டும்...”

என்று பவித்ரா சொல்ல, பானுமதிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

“என்ன சொல்ற பவித்ரா..?”

என்று பானுமதி ஆச்சர்யமாக கேட்க,

“ஆமாக்கா... எங்களுக்கும் குழந்தை இல்ல... இந்த குழந்தை பிறக்கட்டும்... இதை நான் என் குழந்தையா நெனச்சு பாத்துக்குறேன்... பாலாவும் பிறக்கப்போற இந்தக் குழந்தையும் இனிமே நம்ம குழந்தை... ப்ளீஸ்கா... எனக்காக இதை செய்யுக்கா...”

என்று பவித்ரா ஒச்ள்ள, அவளது வேண்டுதல் நியாமாக இருந்தது. பானுமதியும் சம்மதித்தாள். அந்தக் குழந்தையை பானுமதி கலைக்காமல் பெற்றெடுத்தாள்.

ஆனால், ஊர் உலகம்தான் இதை சற்று கேவலமாக பேசினார்கள். ஒருசிலர்,

“புருஷன் செத்ததுக்கு அப்புறம் இவளுக்கு எதுக்கு இன்னொரு குழந்தை... அதை கலைச்சு எரிய வேண்டியதுதான...”

என்றார்கள். மற்றொரு சிலர்,

“இது பலராமனுக்கு பொறந்த குழந்தையே இல்ல... பரந்தாமந்தான் இந்தக் குழந்தைக்கு அப்பனா இருப்பான்... அதான் இப்படி பெத்தெடுத்து வளத்துறாங்க... அண்ணியும் கொழுந்தனும் இப்படி இருக்குறதை நான் இப்போதான் பாக்குறேன்...”

என்றார்கள். ஆனால், ஊர் பேசும் இந்த வசைச்சொற்கள் எதையும் பரந்தாமனின் குடும்பம் கண்டு கொள்ளவில்லை. பானுமதிக்கு இரண்டாவதாக பிறந்தது பெண் குழந்தை. பிருந்தா என்று பெயர் வைத்தார்கள். பாலாவையும் பிருந்தாவையும் நன்றாக வளர்த்தார்கள். அதோடு பிருந்தா அந்த வீட்டில் பிறந்த நேரமோ என்னமோ, பரந்தாமனின் வருமான பயங்கரமாக கூடியது. கடை விருத்தி அடைந்தது. அதனால் பிருந்தாவை தன் வீட்டின் மகாலட்சுமி என்றே நினைத்தார் பரந்தாமன். அதனால் பாலாவை விட, பிருந்தாவின் மீது பரந்தாமனுக்கு பாசம் அதிகமாக இருந்தது. இப்படியே அவர்களது வாழ்க்கை நகர்ந்து கொண்டு இருக்க, நாட்களும் ஓடியது.

இருபது வருடங்களுக்கு பிறகு

பாலாவுக்கு வயது இருபத்தி ஒன்று. அவன் இப்பொழுது செயின்ட் ஜோசப் கலை அறிவியல் கல்லூரியில் மூன்றாம் ஆண்டு விலங்கியல் பட்டம் படித்துக் கொண்டு இருக்கிறான். பிருந்தாவும் வளர்ந்து விட்டாள். ஆனால் அவளுக்கு படிப்பு ஏறவில்லை என்பதால் பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு வரைதான் படித்தாள். அதிலும் பாஸ் ஆகாமல் பெயில் ஆகி விட்டாள்.

“இனிமேல் ஸ்கூலுக்கே போக மாட்டேன்...”

என்று பிருந்தா சொன்னதும் பரந்தாமனும் எதுவும் பேசாமல் சரியென்று சொல்லி விட்டார். தன் வீட்டு மகாலட்சுமி எது சொன்னாலும் அதற்கு மறு பேச்சே இல்லை. இப்பொழுது இரண்டு வருடங்களாக பிருந்தா வீட்டில்தான் இருக்கிறாள். பிருந்தாவுக்கும் இருபது வயது ஆகப் போகிறது என்பதால் அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்து இருந்தார்கள்.

பாலா கல்லூரிக்கு கிளம்பினான். அவனது தங்கை பிருந்தா ஹாலில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பாலா சாப்பிடாமலேயே கல்லூரிக்கு கிளம்புவதை கவனித்த பிருந்தா, அவளது அம்மா பானுமதியிடம் போட்டுக் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்.

“அம்மா... அண்ணா சாப்படாமலே காலேஜ் போரான்மா...”

பிருந்த கத்துவதைப் பார்த்து செம்ம கடுப்பானான் பாலா.

“ஏய்.. நான் சாப்ட்டா உனக்கென்ன..? சாப்படலன்னா உனக்கென்ன..? ஒழுங்கா உன் வேலைய மட்டும் பாருடி...”

என்று பாலா, பிருந்தாவை திட்ட, அப்பொழுது அங்கு வந்த அவனது சின்னம்மா பவித்ரா,

“டேய் பாலா... அவ உன் நல்லதுக்குதான சொல்றா... எதுக்குடா அவ மேல கோவப் படுற...”

என்று சொல்லி விட்டுப் போனாள். கிச்சனுக்குள் இருந்து வந்த பாலாவின் அம்மா பானுமதி,

“டேய்... சாப்புட்டு போடா...”

என்று கூற,

“உன் வேலையைப் பாரும்மா... எனக்கு சாப்புட்டுக்க தெரியும்...”

என்று கோபமாக சொல்லி விட்டு, அங்கிருந்து சென்றான். அவன் ஏன் இப்படி கோபமாக நடந்து கொள்கிறான் என்று யாருக்கும் புரியவில்லை. ஆனால் அதற்கான காரணம் என்னவெனில், பானுமதியின் மீது பாலாவுக்கு வந்த தவறான புரிதல்தான்.

தன் அம்மாவைப் பற்றி ஊருக்குள் பேசிக்கொள்ளும் வதந்திகள் பாலாவின் காதுகளையும் என்றைக்கோ அடைந்து விட்டது. பாலாவின் அம்மா பானுமதிக்கும், பாலாவின் சித்தப்பா பரந்தாமனுக்கும் இடையில் ஏதோ உள்குத்து இருப்பதாகவும், அதன் விளைவாக பிறந்தவள்தான் பிருந்தா என்றும் பாலா நம்பினான். அதனால் அவனுக்கு வீட்டில் இருக்கும் யாருடனும் பேச இஷ்டமில்லை. நரகத்தில் இருப்பதைப் போல உணர்ந்தான். அதனால், இப்பொழுது பகுதி நேரமாக ஒரு ஹோட்டல் கடையில் வேலை பார்க்கிறான். அங்குதான் இவன் சாப்பிட்டுக் கொள்கிறான்.

ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு, காலேஜுக்கு செல்ல பேருந்து நிலையத்தில் நின்று கொண்டு இருந்தான். அந்த சமயம் இரு குடிகாரர்கள் அந்த பஸ் ஸ்டாப்பில் அமர்ந்து கொண்டு பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள். அவர்களின் பேச்சு பாலாவின் காதுகளிலும் விழுந்தது.

“அண்ணாத்த... அங்க நிக்குறான் பாத்தியா... ஒரு பையன்... அவன்தான் நான் சொன்ன பையன்....”

“யாரு... அந்த கொழுந்தனை வெச்சு இருக்காளே ஒருத்தி... அவளுக்கு பொறந்தவனா...?”

என்று அந்த இரண்டாம் குடிகாரன் கேட்க, பாலாவுக்கு விஷயம் புரிந்தது. தன் அம்மாவைப் பற்றித்தான் பேசிக் கொள்கிறார்கள் என்பதை உணர்ந்தான்.

“அட ஆமாய்யா... அந்த தேவுடியா பெத்த மவன்தான்... இவனெல்லாம் எப்படித்தான் ஊருக்குள்ள தலை நிமிந்து சுத்துறான்னுதான் தெரில...”

“அட ஆமாப்பா... இந்த மாதிரி ஆளுங்களுக்கு வெக்கம் மானம் எல்லாம் இருக்காது... காசு குடுத்தா நமக்கு கூட அவங்க அம்மாவை கூட்டி குடுப்பான்... விருந்தாளிக்கு பொறந்தவனுங்க...”

என்று அவர்கள் பேசிக்கொள்ள, பாலாவுக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறியது. உடனே சென்று அவர்கள் இருவரையும் மாறி மாறி அறையலாமா என்று தோன்றியது. ஆனால், ஊருக்குள் எத்தனை பேரை அப்படி அடிப்பது? எல்லாருமே இப்படித்தான் பேசிக் கொள்கிறார்கள். எல்லாரையும் அடிக்க முடியுமா..?

பாலா பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு அமைதியாக நின்று கொண்டு இருந்தான். அந்த குடிகாரர்கள் மீண்டும் அவர்களது வதந்திப் பேச்சை ஆரம்பித்தார்கள்.

“ஆமா... இவனுக்கு எப்படியும் இருவது வயசுக்கும் மேல இருக்கும்... அப்படின்னா இவனோட அம்மாவுக்கு வயசு ஆகி இருக்குமே... இன்னுமா அவளோட கொழுந்தனாரு அவளை வெச்சு இருக்கான்...”

“அட நீ வேற... வயசானாலும் இவனோட அம்மா எப்படி இருப்பா தெரியுமா...? காய்கறி வாங்க இவனோட அம்மா கடைத்தெருவுக்கு வருவா.. அப்போவெல்லாம் அவளை நான் பாப்பேன்... சும்மா தளதளன்னு தக்காளி மாதிரி இருப்பா... தேவுடியா முண்ட... அவளோட இடுப்பையும் முலயையும் பாக்க பாக்க, அப்படியே கடைத்தெருவுலையே குனிய வெச்சு ஓக்கலாம்ன்னு தோணும்....”

என்று பானுமதியை வர்ணிக்க, பாலாவுக்கு கோபம் தலைக்கேறியது. அவன் தன் பொறுமையை இழந்தான். அவர்களை அடிக்கலாம் என்று நினைத்து திரும்ப, அந்த சமயம்,

“டேய் பாலா...”

என்று யாரோ அழைக்கும் சத்தம் கேட்டது. பாலா திரும்பிப் பார்த்தான். அங்கே பைக்கில் அவனது நண்பர்கள் அருணும் தினேஷும் வந்து நின்றார்கள்.

“வாடா... பைக்ல போலாம்...”

என்று தினேஷ் அழைக்க, பாலாவும் அமைதியாக வந்து பைக்கில் அமர்ந்தான். மூவரும் அந்த பைக்கில் காலேஜுக்கு அருகில் இருக்கும் லலிதா டிப்பார்ட்மெண்டல் ஸ்டோர் முன்பு கொண்டு வந்து பைக்கை நிறுத்தினார்கள். உள்ளே இருந்து அந்த ஸ்டாரின் முதலாளி லலிதா அவர்களை பார்த்தாள்.

“தினேஷ்... மூனு பெரும் வந்துட்டீங்களா... உள்ள வாங்கடா... அதான் காலேஜுக்கு இன்னும் நேரம் இருக்கே... கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு போலாம்....”

என்று லலிதா அவர்கள் மூன்று பேரையும் அழைக்க, அப்பொழுது அருண், மெதுவான குரலில், தினேஷுக்கும் பாலாவுக்கும் மட்டும் கேட்கும் விதமாக,

“இந்த குந்தானிக்கு வேற வேலையே இல்லடா... நம்மள கூப்புட்டு வெச்சு அரட்டை அடிக்குறதே வேலையா போச்சு...”

என்று அருண் முனக,

“டேய்... சும்மா இர்றா...”

என்று அருணை அதட்டிய தினேஷ், லலிதாவிடம்,

“இல்லக்கா… நாங்க இன்னும் சாப்படல... போயி சாப்புட்டு போகணும்... ஈவ்னிங் வந்து சாவகாசமா அரட்டை அடிக்கலாமே...”

என்று சொல்லி வீட்டு மூவரும் அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள். அவர்களது பைக்கை காலேஜுக்குள் நிறுத்தாமல் இந்த டிப்பார்ட்மெண்டல் ஸ்டோர் முன்பு நிறுத்த ஒரு காரணம் உள்ளது.

(லலிதாவின் காமக்காட்சிகள் அனைத்தும் - ஊரெல்லாம் உறவு - கல்லூரி ரவுடி பெண்கள் - என்ற கதையில் வரும்)

அது என்னவெனில், அவர்கள் மூவரும் பல சமயம் காலேஜை கட்டடித்து விட்டு சுவரேறி குதித்து வந்து விடுவார்கள். அப்பொழுது பைக் காலேஜுக்குள் இருந்தால் அதை எடுப்பது கஷ்டம். அதனால் இங்கு நிறுத்தி விட்டு செல்வார்கள். காலேஜை கட்டடித்து விட்டு, இங்கு வந்து பைக்கை எடுத்துக் கொள்வார்கள்.