Adultery ஊரெல்லாம் உறவு - Cinematic Universe by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

திவ்யா அண்ணி - 54

பிறகு சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு வழக்கம்போல அவர்களது ஓலாட்டத்தை ஆடினார்கள். அண்ணியும் கொழுந்தனும் இரவு முழுக்க அம்மணமாகவே கட்டிப்பிடித்து உறங்க ஆரம்பித்தார்கள். அந்த சமயம் சாயப் பட்டறையில் இருந்த திலீப்,

“இந்நேரம் என் பொண்டாட்டிய தினேஷ் நல்லா ஓத்துக்கிட்டு இருப்பான். காலைல போயி பஞ்சாயத்த பண்ணி ரெண்டு பேரையும் ஓக்க விடனும். அப்போதான் என்னால நிம்மதியா வேலைக்கு வந்து சம்பாதிக்க முடியும்...”

என்று நினைத்துக் கொண்டே துணிகளுக்கு சாயம் போட்டுக் கொண்டிருந்தான். இங்கே வீட்டில் அண்ணியும் கொழுந்தனும் நன்றாக ஓலாட்ட்டத்தை முடித்து விட்டு உறங்கி விட்டார்கள்.

காலை ஆறு மணி ஆனது. திலீப் வீட்டுக்கு வந்தான். வீட்டின் கதவு திறந்தே இருந்தது. தினேஷ் மட்டும் திலீப்பின் திட்டப்படி தினேஷும் திவ்யாவும் காலை வரை அம்மணமாக கட்டிலில் உறங்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும். அதை திலீப் பார்க்க வேண்டும்.

வழக்கமாக திவ்யா காலையில் நேரமாக எழுந்து விடுவாள். ஆனால், இன்று தினேஷ் சொல்லிக் கொடுத்தது போல மாத்திரையின் வீரியத்தில் காம போதையில் உறங்குவது போல நடித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.

திலீப் கதவை திறந்து வீட்டிற்குள் வந்தவுடன் கதவை சாத்தி தாளிட்டான். இப்பொழுது நடக்கப் போகும் கூத்து வெளியில் யாருக்கும் கேட்கக் கூடாது என்பதற்காக சரியான முன்னேற்பாட்டுடன் வந்தான். படுக்கையறைக்கு சென்றான். மெத்தையில் தினேஷும் திவ்யாவும் அம்மணமாக கட்டிப்பிடித்தவாறு போர்வையை போர்த்தி படுத்து இருந்தார்கள்.

“திவ்யா... திவ்யா... எந்திரிடி... இன்னும் என்ன தூங்கிட்டு இருக்க...?”

என்று கத்திக்கொண்டே படுக்கையறைக்குள் வந்த திலீப், குளிப்பதற்காக தன் உடைகளை கழற்றினான். அப்பொழுது மெதுவாக தூக்கத்தில் இருந்து முழிப்பது போல எழுந்த திவ்யா, வழக்கமாக காலையில் எழுவது போலவே நடித்துக் கொண்டு போர்வையை விலக்கி எழ, அவள் அம்மணமாக இருப்பதை திலீப் பார்த்தான். அவனுக்கு ஒன்றுமே தெரியாதது போல ஆச்சர்யமாகி,

“ஏய்... என்னடி இது...? அம்மணமா இருக்க... ஏய்... என்னடி இது...? தினேஷும் உன் பக்கத்துல படுத்து இருக்கான்...? என்னடி நடக்குது இங்க..?”

என்று திலீப் கோபப்பட, திவ்யாவும் பயந்து நடுங்குவது போல நடிக்க ஆரம்பித்தாள். சட்டென அந்தப் போர்வையை உருவி தன் உடம்பை சுற்றிக் கொண்டாள். என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாதவள் போல பேய் முழி முழித்தாள். திவ்யா போர்வையை உருவியதும் தினேஷ் சுன்னியைக் காட்டிக்கொண்டு படுத்து கிடந்தான்.

“ச்சீ... என்னங்க இது...?”

என்று அதிர்ச்சியுடன் கேட்டாள் திவ்யா.

“ஏய்.. என்ன நடக்குதுன்னு நான் கேட்டா, அதே கேள்விய நீ எங்கிட்ட கேக்குறியா...? என்னடி இதெல்லாம்...”

என்று கேட்டுக்கொண்டே, தினேஷின் அருகில் வந்த திலீப், கீழே கிடந்த லுங்கியை எடுத்து தினேஷின் சுன்னியை மறைத்து விட்டு அவனை எழுப்பினான்.

“டேய் தினேஷ்... டேய்... எந்திரிடா... டேய்...”

என்று தட்டி எழுப்ப, எழுந்த தினேஷ், ஒன்றும் தெரியாதவன் போல, எழுந்து, தானும், திவ்யாவும் அம்மணமாக இருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சியுற்றான்.

“அண்ணா... அது... அது வந்து...”

என்று பதறினான் தினேஷ்.

“என்னடா நடந்துச்சு...? எதுக்குடா நீங்க ரெண்டு பெரும் இப்படி அம்மணமா கெடக்குறீங்க...?”

என்று திலீப் கேட்க, கொஞ்சம் தடுமாற்றத்துடனே பேசுவது போல தினேஷ் பேச ஆரம்பித்தான்.

“அண்ணா... தெரிலண்ணா... நைட்டு எனக்கும் அன்னிக்கும் ஏதோ ஆயிடுச்சு... என்ன ஆச்சுன்னு தெரில... ஆனா... அது வந்து...”

என்று தினேஷ் இழுக்க,

“என்னடா... சொல்றா... ஆனா என்ன...? சொல்லுடா...”

என்று திலீப் பதற்றத்துடன் கேட்க, சட்டென்று மெத்தையில் இருந்து எழுந்த தினேஷ் பட்டென்று திலீப்பின் கால்களில் விழுந்தான்.

“அண்ணா... என்னை மன்னிச்சுடுண்ணா... தெரியாம நானும் அண்ணியும் நேத்து தப்பு பண்ணிட்டோம்ணா... எப்படி நடந்துச்சுன்னே தெரிலண்ணா...”

என்று அவன் காலைப் பிடித்துக் கொண்டு கதறி அழ ஆரம்பித்தான் தினேஷ். கட்டிலுக்கு அந்தப் பக்கம் திவ்யா அதிர்ச்சியில் நின்று கொண்டு இருந்தாள்.

“எந்திரிடா... எந்திரிடா...”

என்று திலீப் அதட்ட, தினேஷும் எழுந்து லுங்கியைக் கட்டிக் கொண்டான். பிறகு திலீப் திவ்யாவிடம் நடந்து சென்றான். அவளையே உற்றுப் பார்த்தான். கொஞ்ச நேரம் அவனைப் பார்க்க முடியாமல் பார்த்த திவ்யாவும் பட்டென்று அவன் காலில் விழுந்தாள்.

“என்னங்க... என்னை மன்னிச்சுடுங்க... என்ன நடந்துச்சுன்னே தெரிலங்க... நைட்டு ஒரு மணி இருக்கும்... உடம்பு ஏதோ பண்ணுச்சு... அப்புறம் தப்பு நடந்துடுச்சுங்க... என்னை மன்னிச்சுடுங்க...”

என்று கதறி காலில் விழுந்து அழுது கொண்டிருந்தாள் திவ்யா. அவள் அப்படி குனிந்து காலில் விழுந்து அழுது கொண்டிருக்கும்போது தினேஷைப் பார்த்து லேசாக சிரித்தான் திலீப். பிறகு மீண்டும் திவ்யாவைப் பார்த்து,

“சரி சரி எந்திரி...”

என்று சொல்லி அவளை தோளைப் பிடித்து தூக்கி மெத்தையில் அமர வைத்தான். அவள் வைத்திருந்த போர்வையை அவள் உடலைச்சுற்றி நெஞ்சில் தூக்கி கட்டி இருந்தாள். மெத்தையில் திவ்யாவை அமர வைத்து, அவள் பக்கத்திலேயே திலீப்பும் அமர்ந்தான். அந்த மெத்தையின் அடுத்த பக்கம் தினேஷ் அமர்ந்து இருந்தான். திவ்யா இன்னும் தேம்பி தேம்பி அழுது கொண்டிருந்தாள். அவளது கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டு, பேச ஆரம்பித்தான் திலீப்.

“திவ்யா... அழாத... சரி... இப்படி நடந்ததுல எனக்கும் வருத்தம்தான்... அழாத...”

என்று திலீப் சொல்ல சொல்ல, திவ்யா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழுகையை நிறுத்தினாள்.